De drukkende hitte overdag en het onweer 's avond hadden 's anderendaags in Geel voor een warme zomerdag gezorgd maar toch stukken minder warm dan de dag voordien. Een goede 20°. Nu voor een loopwedstrijd was dit al meer dan genoeg.

Ik had lang getwijfeld tussen de Pallieterjogging in Lier of de Kermisjogging in Geel-Punt. Gezien ik al tweemaal in Lier gelopen had, wou ik wel eens zien wat er dus in Geel te beleven viel.

Hier was er keuze tussen een 5 km, 10 km, 15 km of 20 km wedstrijd. Allemaal samen starten voor respectievelijk 1, 2 , 3 of 4 rondjes. Niets speciaals: een vlak en snelle omloop, grotendeels verhard (openbare weg) met een tweetal stukken van een paar honderd meter die men als onverhard zou kunnen bestempelen. Een wedstrijd die start en aankomt in de dorpskern van Geel-Punt waar vier kermisattracties zorgen voor de kermissfeer. Verder veel lange rechte stukken tussen de velden.

Een beperkt aantal deelnemers ook, het merendeel voor de 5 of 10 km (122 deelnemers aan de 5 km en 81 voor de 10 km). Slechts enkelingen die zich wagen aan meer dan 2 rondjes (voor de 15 km kwamen er 17 deelnemers opdagen en slechts 10 waagden zich aan 4 rondjes). Ook ik had hier gekozen voor 2 rondjes want helemaal geen zin om helemaal alleen te lopen na 10 km.

Ik zou er een tempoloop van maken aan iets boven mijn (hopelijk) marathontempo. Als ik in september de marathon in minder dan vier uur wil lopen dan moet ik een tempo van 5:40 min/km kunnen aanhouden. Tijd dus om dit tempo te trainen en hopelijk uit te kunnen bouwen tot 42 km.

In Geel-Punt was ik van plan om de 10 km af te leggen tegen 5:30 min/km.

De organisatie zou men simpel kunnen noemen, zonder negatief te willen zijn echter, want alles was prima geregeld: slechts één toilet, manuele tijdsopname, geen goodie-bag (enkel een glas water en een appel bij de aankomst), wel twee waterbevoorradingen per ronde (wat met de warmte zeker welkom was). Na de wedstrijden wel een aanwezigheidstombola waar ik echter niets over kan zeggen gezien ik niet gebleven ben.

Zoals ik van plan was, heb ik ook gelopen. Elk rondje in quasi hetzelfde tempo om uiteindelijk met een gemiddelde van 11 km/u te eindigen. Mooie tempotraining dus, zeker gezien het warme weer.

Bijlagen:
https://connect.garmin.com/modern/activity/795834816   

Vrijdagavond, tweede wedstrijd in het Herselts Joggingcriterium: de Langdonkenloop in Varenwinkel. Ik had mij op voorhand ingeschreven voor de 10 km wedstrijd (3 grote ronden) die om 20 uur zou starten. Het weerbericht was echter onheispellend: door de drukkende hitte (meer dan 30°) zou er in de loop van de avond een onweer losbreken: veel zware regen, donder, bliksem en hagel.

Ter plaatse het zekere voor het onzekere genomen en mij ook maar ingeschreven voor de 5 km loop (1 kleine ronde en 1 grote ronde). Het parcours zelf is volledig onverhard, een groot deel door het bos, afwisselende ondergrond en hier en daar heel oneffen en dus gevaarlijk om de voeten om te slaan.

Initieel van plan om de 5 km loop rustig aan te pakken maar na de 1e kilometer toch maar blijven doorgaan om uiteindelijk toch een gemiddelde van bijna 12 per uur te halen. Ach, een goede intervaltraining dus. Het weer was nog altijd droog en warm.

Een kwartier voor de start van de 10 km wedstrijd begon het echter serieus te waaien (voorbode van wat nog moest komen). De onweerswolken begonnen zich ook te melden. Nu, zolang het droog bleef of niet overdreven was, zou ik toch de start nemen.

Enkele minuten voor de start openden de hemelssluizen echter: zware hevige regenbuien, donder en bliksem. Terwijl ik aan de start stond, daalde de temperatuur ook spectaculair. Ik kreeg het er zelfs koud van (ik had dan natuurlijk ook al een 5 km wedstrijd erop zitten). Op het moment van het startsignaal zag ik zo goed als niets meer door mijn bril. Ik liep de startlijn over en besliste onmiddellijk ermee te stoppen. In de eerste bocht draaide ik rechtsaf richting mijn auto. Nee, sorry, maar in dit weer wou ik mij niet in het bos wagen. Niet alleen het bliksemgevaar maar ook het heel slechte zicht zouden een te groot risico zijn. Dus, geen 10 km wedstrijd meer voor mij maar snel een droog ritje richting huiswaarts.

Bijlagen:
https://connect.garmin.com/modern/activity/795003499   
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1703356876559356.1073741882.1523910857837293&type=1   

Zondag, tijd voor de laatste wedstrijd van het weekend … meteen ook de zwaarste: de 20 Km door Brussel. Na vorig jaar had ik gezegd: deze laat ik in het vervolg aan mij voorbijgaan. Veel te druk, een geduw en getrek van je welste, … niet echt de leukste ervaring dus.

Toen ik een tweetal maand geleden mijn planning opmaakte vond ik echter niet echt een alternatief op deze zondag. Toch bleef ik met het gevoel zitten dat ik deze beter liet voor wat het was.

Een FB-vriendin van mij, Elisabeth Dehandschutter, met wie ik ondertussen al een paar wedstrijdjes had samen gelopen, vroeg mij echter of ik geen zin had om samen met haar te lopen. Zij wou graag een tijd onder 1u50 lopen maar zocht iemand die het tempo kon aangeven voor haar.

Als ze mij dit zo mooi vragen dan kan ik daar natuurlijk moeilijk aan weerstaan. Bovendien gaf het mij de gelegenheid om deze wedstrijd zonder al teveel stress aan te vatten omdat ik zo niet aan 100% zou moeten lopen. Het moet echter gezegd zijnde dat ik er niet helemaal gerust in was: geen specifieke voorbereiding, de afgelopen weken al een paar serieuze inspanningen gedaan (zowel wat betrof afstand als wat betrof snelheid) en het parcours in Brussel is nu eenmaal niet het gemakkelijkste.

's Morgens vroeg (06:50u) afgesproken met Karen Claes in Rotselaar om samen de trein naar Brussel te nemen om zo op ons gemak en op tijd ons te kunnen voorbereiden. Karen zou de wedstrijd lopen tvv Unicef. Gezien zij de laatste tijd een beetje sukkelt met lichte blessures ging ze deze rustig aan doen. Initieel misschien met ons meelopen maar uiteindelijk zou ze toch haar eigen tempo lopen om zo niets te forceren, waardoor ik als enige haas voor Elisabeth overbleef.

Gestart in startbox 3 wisten we dat het gans de wedstrijd wel weer een gewriemel zou worden om tragere lopers in te halen. Vanaf de eerste meters was het de bedoeling aan om ongeveer een tempo van 5:25 min/km te lopen om zo een beetje reserve op te bouwen tegen het einde (wanneer de beklimming van de Tervurenlaan eraan kwam). Elisabeth die regelmatig te snel start, hield zich vandaag duidelijk aan mijn tempo en als ik dacht dat ze toch iets te snel probeerde te gaan, dan riep ik haar wel toe van dit niet te doen. De kilometers bergaf namen we iets sneller en de stijgende kilometers ietsje trager maar we bleven continue mooi op schema (met zelfs een gestaag groeiende reserve). De vraag was alleen: hoelang kon Elisabeth dit tempo volhouden. Toen ze ruim over halfweg echter nog steeds kon blijven praten, zag ik het wel zitten.

Vanaf kilometer 17 kwam de beklimming van de Tervurenlaan eraan (zo'n anderhalve kilometer die toch serieus in de kuiten kruipt). Gezien onze ruime reserve (al iets meer dan twee minuten) wist ik dat een tijd onder 1u50 (haar doel) ons niet meer kon ontsnappen. De beklimming toch aan stevig tempo (5:45min/km) blijven afwerken. Op het einde van de beklimming hoorde ik haar wel een paar keer vragen waar de top bleef maar ze bleef toch mooi in mijn spoor volgen.

De laatste anderhalve kilometer ging terug licht bergaf en konden we het gas vol open draaien (voor zover dit mogelijk was met zoveel lopers op een smallere strook) om uiteindelijk na 1u47min23s de aankomst te bereiken. Beiden heel tevreden met dit mooie resultaat en voor Elisabeth een verbetering van haar PR op deze afstand met meer dan 6 minuten. Schitterend dus. Bovendien had ik mij weer (gedeeltelijk) kunnen verzoenen met deze drukke wedstrijd.

Na de aankomst en nog een beetje napraten terug Karen opgezocht die haar wedstrijd prima verteerd had. Een aantal vriendinnen van haar die de 20 Km al wandelend aflegden waren nog onderweg (laatste kilometers). Om onze spieren een beetje los te werken, besloten Karen en ikzelf hen tegemoet te wandelen om zo samen met hen de laatste kilometer af te werken.

En zo kwam het dat we als één van de eersten op de site aanwezig waren 's morgens vroeg en als één van de laatsten er terug vertrokken, maar wel allen tevreden.

Bijlagen:
https://connect.garmin.com/modern/activity/790154859   
https://www.facebook.com/pvansteenkiste/videos/10202877468057196/?notif_t=like   

Tweede wedstrijd van het weekend was ook al een bekende: de Vorsdonkloop in Gelrode. Niet echt een omloop waar je warm van wordt: een rondje van 4,3 km, 50% verhard, 30 % grindweg en 20% bosweg. Keuze uit één, twee of drie rondjes.  Wel een leuke sfeer aan het oud stationnetje met een pannenkoekentent en een hamburgertent.  Na de joggings is er ook nog altijd een optreden van een lokaal beroemde groep.  Sfeer gegarandeerd dus.

Net zoals gisteren in Herselt terug voor de kortste afstand geopteerd. Ook dit keer met de bedoeling er een tempoloopje (op het gevoel) van te maken.

Alle afstanden vertrekken samen aan de overkant van de spoorweg om gedurende meer dan 1 kilometer de spoorweg te volgen. Eén lang recht stuk dus.  Na de eerste kilometer toch eens even controleren of ik goed in het tempo zat en tot mijn verbazing liep ik aan 12 km/u. Ja, dat was nu ook niet de bedoeling.

De tweede kilometer verliep al even vlot en nog steeds had ik het gevoel dat ik relatief langzaam aan het lopen was. Nu had ik natuurlijk geen keuze meer en dus de twee volgende kilometers dan blijven doorlopen aan dit heel strak tempo. De strook in het bos was wel vervelend want door de regen van de voormiddag lagen er grote plassen en was het zigzaggen om deze te vermijden.

Uiteindelijk toch fris en met een mooi gemiddelde van meer dan 12 km/u de aankomststreep bereikt. Hopelijk wreekt dit 'tempoloopje' zich niet morgen tijdens de 20 Km van Brussel.

Onmiddellijk na de aankomst terug naar huis getrokken met een mooi gevulde goodie-bag. Dit keer geen tijd (of goesting) voor een pannekoek of iets anders.

Bijlagen:
https://connect.garmin.com/modern/activity/789164861   
https://www.facebook.com/www.vorsdonkloop.be