Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
07-12-2014
Urban Trail Mechelen
De eerste Urban Trail in het 'donker' vond plaats in Mechelen. Daar moesten we dus bij zijn. Het weer viel alleszins goed mee. Een mooie dag met temperaturen tot 7° en ook 's avond was het nog goed doenbaar en vooral ... het was droog. Toch een serieuze opsteker als je 10 km door de straten en gebouwen van Mechelen (met toch een serieus aantal kasseistroken) moet afwerken. Uiteindelijk toch een startbewijs voor wave 1 bekomen maar mijn KC-Teamleden zaten verspreid over wave 2 en 3. Juist voor de start liep ik dan ook nog Elisabeth en Dorinda tegen het lijf en zij zouden starten in wave 2 ... dus besloot ik dan maar om samen met de vrouwen () , Karen, Elisabeth en Dorinda in wave 2 te starten. Met Elisabeth had ik afgesproken om samen te blijven, kwestie van haar en mezelf een beetje op te jagen naar een respektabele tijd. Een PR kan je natuurlijk nooit lopen op een Urban Trail gezien de onvermijdelijke paar opstoppingen, de trappen, de vele haakse bochten, ... die je onderweg tegenkomt. Bovendien was er in Mechelen nog een specialleke: in de brouwerij het Anker was er een fast lane (die sloeg het gedeelte in de brouwerij) en een slow lane (die wel de brouwerij aandeed met een heel smalle gang met trappen naar twee (of was het nu drie) verdiepingen waar zeker de onvermijdelijke file zou ontstaan. Hier kon je dus een paar minuten 'winnen' of 'verliezen' naargelang je de fast of slow lane koos. Wij hadden al op voorhand beslist om de slow lane te kiezen. Tenslotte waarom zou je een mooi gebouw als de brouwerij overslaan tijdens een Urban Trail ... die paar minuten (het zouden er ongeveer drie worden) verlies namen we er graag bij. Om 20:15 stipt werd wave 2 dus op gang geschoten. Karen stoof al van in de start van ons weg en zouden we pas na de aankomst terugzien. Dolinda vond ons tempo iets te hoog en zouden we ook pas bij de aankomst terug zien. Elisabeth en mezelf bleven gans de tijd samen. De gebouwen gebruikende als recuperatie momenten en de passages door de straten om er een stevig tempo op na te houden ... een soort van lange interval dus. Uiteindelijk zouden we na 54'36 de aankomst bereiken (bijna 11 km/u gemiddeld) wat meer dan respektabel is gezien we al in de eerste kilometer bij het betreden van het Berthoutinstituut (Klein Seminarie) in een opstopping terecht kwamen en we ook dus de Brouwerij Het Anker van binnen zagen. Na het Klein Seminarie 'bezochten' we ook nog de Oude Vleeshalle, het Thomas More-instituut, de Kruidtuin en Karmelietentuin, Cultuurcentrum, de reeds vernoemde Brouwerij, het Groot en Klein Begijnhof, de Aartsbisschoppelijke tuin, een museum, de Dossin Kazerne en natuurlijk het Stadhuis. Alhoewel we er dus een stevig tempo op nahielden, had Elisabeth nog genoeg adem over om 'jeugd'herinneringen op te halen: hier ben ik naar de muziekschool geweest, hier ben ik getrouwd, ... Helemaal op het einde liep het dan nog bijna mis voor mij: nadeel van een bril is dat bij de afwisseling tussen warme en koude plaatsen de brilglazen en al eens willen tegenwerken. Bij het oplopen van de trappen aan de ingang van het Stadhuis miste ik een trapje en kwam hierdoor tegen de grond terecht (zonder al te veel erg) maar binnen in de zaal liep het pas helemaal mis. Eerst liep ik tegen een kegel aan die de loopstrook afbakende, hierdoor verloor ik mijn evenwicht en kwam met mijn schouder tegen een stevige eiken kast terecht. Echt toch wel heel pijnlijk maar gelukkig kon ik toch snel mijn weg verder zetten. Uiteindelijk zou het gelukkig slechts bij een stevige blauwe plek blijven. Na de aankomst konden we nog genieten van een lekkere warme soep met een boterham. Al bij al een geslaagde editie (toch een paar vraagtekens bij de avondeditie en wat als het had geregend of gevroren). Welke van de vier Urban Trails die ik nu meegelopen heb (Antwerpen, Brugge, Namen, Mechelen) de mooiste is, is moeilijk te bepalen want ook de (weers)omstandigheden spelen natuurlijk een rol. Maar één ding is zeker: volgend jaar loop ik ze allemaal opnieuw en moesten er nog een paar bijkomen dan ben ik er ook bij.
 "Twisted Evil"){kind=icon}
) 
