Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
23-06-2015
Natuurloop Herentals-Tielen
De laatste wedstrijd van dit weekend
was ook de zwaarste en dit om verschillende redenen:
Derde wedstrijd op drie dagen
De langste van de drie: vrijdag 16
km, zaterdag 10 km, zondag 21 km
Het zwaarste parcours van de drie
Last van overbelasting van de
achillespees
Afspraak dus in Tielen tegen 12:00 uur
om gezamenlijk naar het station te wandelen om daar om 12:20 uur
allemaal de trein richting Herentals te nemen. Tien minuutjes later
aankomst in Herentals, een kwartiertje wandelen (of joggen) naar de
startplaats en dan om 13:00 uur start van de 14 km wedstrijd en 20
minuutjes later de start van de halve marathon, waarvoor ik mij had
aangemeld.
Er wordt gelopen van Herentals naar
Tielen door voornamelijk de bossen. Buiten de aanloopstrook van een
goede kilometer, de aankomststrook van een goede kilometer en één
strook tussenin van een goede kilometer is al de rest van het
parcours onverhard. Veel boswegen, veel zandwegen en heel veel
heuveltjes (sommige zelfs serieus pittig).
De kinesiologytape die op zaterdag in
Geel werd aangebracht, had duidelijk een positief effect want de
overbelaste achillespees bezorgde me voor de start echt geen last
meer (wat natuurlijk niet betekent dat de overbelasting verdwenen
is).
Met volle moed en een doel om er een
tempoloop tegen 5:40 min/km van te maken, begon ik er dan ook aan.
Vorig jaar had ik hier de 14 km gelopen tegen een gemiddelde van 5:55
min/km.
De eerste drie kilometer verliepen nog
volledig volgens plan. In kilometer vier zat dan de eerste serieuze
helling (op een zanderige strook) en het tempo viel hier toch wel
serieus terug. Bovendien recupereerde ik niet zo snel als gewoonlijk
van deze helling en ik besefte dan ook dat de conditie vandaag toch
niet meer zo goed was na de inspanningen van de voorbije dagen.
Tijdens de daaropvolgende afdaling misstapte ik me dan ook nog eens
met een pijnlijke scheut in mijn al zo met zorgen toebedeelde
rechtervoet. Nu was het helemaal over en uit met het voorziene
tempo. Zou ik deze wedstrijd nog wel kunnen uitlopen ?
Gelukkig trok de pijn geleidelijk wel
weg en kon ik dus mijn strijd verder zetten met een nieuw doel. Er
een extensieve duurloop van te maken. Maar naarmate de kilometers
vorderden, zakte ook mijn tempo (dramatisch). Sommige kilometers had
ik zelfs moeite om af te leggen in minder dan 7 minuten. Mijn
hartslag bleef dan wel in mijn LSD zone maar ik had niet de kracht om
te versnellen. Zowel mentaal als fysisch was het blijkbaar toch op.
De laatste kilometers was het dan ook
gewoon kwestie van te blijven lopen. Tijd, tempo, hartslag nog het
minste van mijn zorgen. Blijven lopen en de aankomst halen, dat was
nog het enige wat mij bezig hield.
Na een toch wel teleurstellende 2uur 20
minuten kon ik eindelijk onder de aankomstboog doorlopen. Gemiddeld
tempo: 6:44 min/km, gemiddelde hartslag 134 (juist binnen LSD zone).
Misschien de volgende dagen toch wel de
nodige rust nemen en volgend weekend een iets minder zwaar programma
afwerken dan wat nu gepland staat. Mijn marathonvoorbereiding begint
dus niet op een ideale basis maar eerst moet die achillespees
overbelasting aangepakt worden.
Dwars door Geel was nog een nieuweling
op mijn programma. Een echte typische stratenloop in het centrum van
een stad. Vertrekken en aankomen op de markt in Geel, voor één of
twee rondjes van 5,3 km.
Meer dan een duurloop mocht het voor
mij niet worden (voorbereiding marathon, weet je wel). De bedoeling
was dus om twee rondjes af te leggen in duurloopzone (hartslag
beneden 134). Bovendien had ik na Bevel een beetje last van de
achillespees (overbelasting). Het 100% stratenparcours is hiervoor
natuurlijk ook niet ideaal. Maar wat stond er daar op het
marktplein: een tentje waar je nadien massage kon krijgen en reclame
voor een kinesistenpraktijk in Beerzel (buurgemeente van Schriek).
Dus voor de start toch eens informeren hoe veilig het was om te lopen
met een overbelaste achillespees. De aanwezige kinesist stelde me
direct voor om een kinesiologie tape te leggen wat de pees zou
ontlasten. Verder raadde hij me aan om toch de nodige rust te nemen
en een paar spierversterkende oefeningen te doen.
Achteraan postgevat bij de start en
gedurende gans de wedstrijd zowat een tempo tussen 5:50 en 6:00
min/km. Enkel tijdens de laatste kilometer een paar versnellingen
ingebouwd. De hartslag bleef mooi onder controle waardoor ik deze
wedstrijd dus kon afsluiten binnen de vooropgestelde doelen. De tape
op de achillespees deed inderdaad 'wonderen' want de pijn was veel
minder voelbaar.
's Anderendaags (deze morgen dus,
terwijl ik dit schrijf) voelde de achillespees bijna normaal aan. Ik
had de tape dan ook gans de nacht laten zitten en zal deze ook straks
tijdens de wedstrijd Herentals-Tielen laten zitten. Deze avond dan
eens kijken hoe ik binnen mijn marathonschema toch de nodige
hersteltijd kan inbouwen.
Oh ja, toch nog iets over de
organisatie in Geel zelf: een goede organisatie dat wel, maar voor 7
Euro inschrijvingsgeld krijg je bij aankomst helaas niets (buiten een
bekertje water). OK, bij je borstnummer kreeg je een waardebon van
10 Euro voor SafeID. Maar hoeveel van de deelnemers zouden die echt
gebruiken ?
