Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
22-03-2015
Parkloop in Vilvoorde
De eerste officiële lentedag konden we
inlopen tijdens de Parkloop in Vilvoorde. Wat is er mooier dan onder
een heerlijk warm lentezonnetje te gaan lopen in het park ? Helaas
... in Vilvoorde liet de zon het regelmatig afweten en kregen we,
gelukkig voor de start toen we nog in de cafetaria zaten, zelfs een
regenvlaagje over ons heen. Een strakke felle wind zou ons wel
vergezellen tijdens de wedstrijd.
Keuze uit een 6 km (één rondje) en
een 12 km (twee rondjes) op een golvend, toch wel pittig, parcours.
Bijna volledig onverhard op een strook van zo'n 500m na bij het
passeren van de VTM-gebouwen (Medialaan). De eerste 3 km van elk
rondje waren meestal stijgend (met hier en daar wel een vlakke strook
of een kleine afdaling) terwijl de laatste 3 km vooral vlak en
afdalend waren.
Gezamelijke start (76 deelnemers voor
één rondje en 182 voor twee rondjes) op de atletiekpiste waarna het
parcours uitgetekend was in het Domein 3 Fonteinen. Mooie
loopomgeving.
Eerlijk gezegd had ik hier meer volk
verwacht. Het was ook de eerste wedstrijd uit het nieuwe
Loopcriterium Vlaams-Brabant (opvolger van het Scott2Run Criterium).
Het leuke aan een beperkt deelnemersveld is dan weer dat je
gemakkelijk parking dichtbij kunt vinden, alhoewel hier geen gebrek
aan parking is.
De wedstrijd zelf toch aangevat met de
nodige bedenkingen want de knie blijft me parten spelen. Niet dat
deze pijn doet ofzo, maar tijdens de beklimmingen voel ik toch dat ik
geen kracht kan zetten. Als ik te fel afduw dan voel ik toch een
kort steekje. Tijdens de vlakke stroken en afdalingen heb ik er
helemaal geen last van. Natuurlijk zorgt dat ervoor dat ik op mijn
tempo toch serieus moet inboeten tijdens de beklimmingen.
Al bij al de wedstrijd toch met een
redelijk gemiddelde (iets boven de 11 km/u) kunnen afsluiten waarmee
ik gezien de omstandigheden (last van de knie, pittig parcours en
stevige wind) toch best tevreden mag zijn. En het allervoornaamste:
ik heb me geamuseerd.
De kniepijn (bij het nemen van trappen)
is er nog altijd en in principe zou rust waarschijnlijk de beste
genezing zijn, maar ...
Normaal gezien zou ik op woensdagavond
starten op de halve marathon tijdens de Studentenmarathon in Leuven.
Op weg naar de inschrijving hiervoor, op eerste verdieping van gebouw
De Naeyer op de KUL voelde ik de trappen heel duidelijk. Dan toch
maar beslist om te gaan voor de 10 Km loop.
Start op de atletiekpiste om daarna
twee rondjes van 5 km af te werken op een zo goed als vlak parcours,
half onverhard, half verhard. Een mooi rondje, dat wel.
De 5 en 10 km starten tesamen, vijftien
minuten na de start van de halve marathon. Heel veel deelnemers (140
voor de 5 km, 300 voor de 10 km, 200 voor de halve marathon) voor een
woensdagavond wedstrijd. Natuurlijk het merendeel studenten.
Ook de organsisatie verliep prima (op
één minpunt na dan) met een ruime eindbevoorrading en uitslagen
diezelfde avond. Helaas was er wel iets misgelopen met de
tijdsopneming want bij een deel van de deelnemers (waaronder mezelf)
klopte de tijd aan geen kanten (dit werd 's anderendaags wel (deels)
gecorrigeerd maar toch bleven er nog klachten over ook mijn tijd
bleef toch 30s verschillend van de tijd gemeten met mijn Garmin).
De eerste 7 kilometer bleef ik een
rustig duurtempo aanhouden zodat ik de knie goed 'in het oog' kon
houden. Gezien ik er geen last van had, dan maar de laatste drie
kilometer het tempo een stuk opgetrokken zonder evenwel echt voluit
te gaan.
De knie bezorgde me geen last, wel een
vervelend gevoel dat er iets is, maar dat is het dan ook. Het is
echt pas bij het nemen van trappen dat ik er last van heb. Misschien
de volgende twee dagen toch maar het lopen schrappen en dan zien wat
het zaterdag in Vilvoorde zal geven.
Als één van de eersten ingeschreven
voor de Antwerp Urban Trail en uiteindelijk toch in wave 4 ingedeeld
worden. Hier laat de organisatie toch duidelijk een steekje vallen.
Uiteindelijk zou het mij toch niet veel uitmaken want na de jogging
in Waterloo op zaterdag had ik zowiezo beslist om het in Antwerpen
rustig aan te doen om daarna 's namiddags in de zetel te kruipen.
Om 08:00 uur de trein op naar Antwerpen
(30 min), te voet van Antwerpen Centraal naar Park Spoor Noord (15
min), borstnummer en T-shirt afhalen en een stickertje gaan halen
voor wave 2, sporttas afgeven en we waren klaar om tegen 09:20 uur te
vertrekken. De laatsten van wave 1 waren pas de startbox uit toen
het startschot al gegeven werd voor wave 2 die ik ergens achteraan
het eerste kwart aanvatte.
Het was koud ... het regende bovendien
ook lichtjes (eerder motregen) toen ik na zo'n 5 minuten de startlijn
kon overschrijden.
Mij direct een rustig tempo opleggend
(10 km/) werd ik direct langs alle kanten voorbij gelopen door lopers
die er blijkbaar zo snel mogelijk vanaf wilden zijn.
De eerste bezienswaardigheid op de
omloop na de eerste kilometer was al direct de attractie waar de
organisatie mee uitpakte bij de voorstelling van het parcours: de
premetrotunnel. Natuurlijk geraak je maar in die tunnel na een
afdaling van verschillende trappen (zo'n 150 tal schat ik). Hier
moest er natuurlijk aangeschoven worden maar dat is eigen aan zo'n
organisatie en niet te vermijden.
Ik voelde wel onmiddellijk dat ik de
trappen vandaag maar best heel rustig aanpakte want terwijl ik al
lopend geen last had van de knie voelde ik deze wel heel nadrukkelijk
op de trappen.
Zo'n 500m lang was deze tunnel. In
feite niets speciaals maar toch wel een unieke belevenis. Eén groot
voordeel: mijn koude handen konden hier opwarmen want in de tunnel
was het stukken aangenamer lopen dan buiten in de kille lucht. Op
het einde van de tunnel terug aanschuiven en de nodige trappen naar
omhoog deze keer.
Na zowat 4 km werd het Centraal Station
bereikt. In tegenstelling tot vorig jaar werd deze keer een andere
ingang en omloop genomen. Deze leek me trouwens beter, zeker de
lange passage langs perron 1. Natuurlijk moet je in een station wel
een paar keer trappen op en af lopen.
Na de doortocht door het Stadspark, de
Botanisch Tuin, een café, het Paleis op de Meir werd het Stadshuis
bereikt. Trappen op, voorbij het bureel van de burgemeester en terug
trappen naar omlaag. Nu werd richting MAS gelopen met onderweg nog
een aantal toeristische trekpleisters en versmallingen waar het een
paar keer aanschuiven was. In het MAS zelf trappen op naar de eerste
verdieping en dan trapjes naar omlaag om richting aankomst te lopen.
Al bij al een leuke ervaring maar het
nieuwtje van een eerste maal is er toch af. Mij toch minder
geamuseerd dan de vorige Urban Trails maar dat zal ook wel aan de
knie gelegen hebben die zich toch nadrukkelijk liet voelen op de
trappen.
Onmiddellijk na mijn aankomst mijn
ontbijt geschonken door Delhaize gaan ophalen (een sinaasappel, een
granenkoek en een chocoladebroodje met een tas koffie). Mijn
sportzak gaan halen, warmere kleren aangetrokken, ontbijt opetend
onderweg naar het station, trein op, trein af, auto in en tegen 12:30
uur stonden we thuis al onder een warme, deugddoende douche.
De volgende dagen zullen we het maar
rustig aan doen zodat de knie volledig tot rust kan komen.
Gezien de
meeste teamleden van het KC-Team naar Barcelona waren afgezakt, Karen
haar zinnen gezet had op de Vijverrun op zondag, bleef ik een beetje
verweesd achter op zaterdag ;)
Waar naartoe ? De Blaarmeersentrail in
Gent zag er heel aantrekkelijk uit maar toen ik zag dat de 18 km
bestond uit ZES rondjes van 3 km was mijn goesting al rap over.
Bleven nog over: de IKSO-run in Denderleeuw of de 13 yrds in Waterloo
(Challenge BW). Na lang twijfelen dan toch maar gekozen voor
Waterloo. De omloop daar zag er op kaart tenminste uitdagender uit
dan deze in Denderleeuw en het was toch ook zo'n 20 km dichterbij.
Ruim op tijd kwam ik in Waterloo aan en
dat was maar best ook want de auto parkeren moest op zo'n 800m van de
inschrijvingsstand (waar ook start en aankomst zich bevond). De
inschrijvingen, start en aankomst vonden plaats in en aan de
Scandinavion School of Brussels, die aan het eind van een lange
doodlopende dreef ligt. Dus de auto geparkeerd aan de Waterloo
Hockey Club en dan de dreef naar beneden naar de inschrijvingen.
Nadien terug naar de auto om mijn overtollig gerief achter te laten
en terug naar beneden voor de start. Een goede opwarming dus :)
Er was maar één wedstrijd: 12,6 km.
Na de start met bijna 900 deelnemers moesten we dus direct de dreef
(verharde weg) naar boven (lichtjes omhoog) tot voorbij de Hockey
Club waar we het bos indoken. Een (heel) smalle strook van
anderhalve kilometer (waar inhalen niet kon) die vlakbij en langs de
Ring van Brussel loopt (je ziet de auto's echt op zo'n tiental meter
naast je passeren). Daarna wordt het gelukkig breder. We passeren
het oude Koninklijk Kasteel van Argenteuil en lopen verder door het
bos naar het domein van het Kasteel van Terhulpen. Dit stuk bos is
serieus heuvelachtig: een steile klim met daaropvolgende afdaling.
Zo word er een rondje van zo'n 6 km gemaakt in het bos van Soignies,
gelukkig goed beloopbaar, ook dankzij het droge weer van de vorige
dagen. Uiteindelijk belanden we terug aan het domein van Argenteuil
om zo terug via de smalle bosstrook langs RO (Ring Brussel) op de
dreef naar de Scandinavian School te lopen.
Een mooi parcours, zowat 70% onverhard,
licht golvend met een tweetal pittige klimmetjes maar dankzij het
droge weer goed beloopbaar. Van andere deelnemers hoorde ik dat het
parcours in het bos er al anders (veel veel meer modder) had
bijgelegen.
De 12,72 km (op mijn Garmin) zou ik
uiteindelijk afwerken aan een gemiddelde van 11,5 km/u. Best wel
tevreden zeker gezien ik op zo'n 3 km van de aankomst last begon te
krijgen van de knie. Niets ergs, maar toch af en toe wel eens
schrikken en twijfels veroorzakend in het hoofd. Zien hoe dit de
komende dagen zal evolueren.
Mijn besluit staat inmiddels vast om op
zondag enkel de Urban Trail in Antwerpen te lopen op een toeristisch
tempo (kwestie van de knie en de spieren een beetje te sparen).