Eindelijk, na maanden op voorhand trainen. Ruim op voorhand mijn ingeschreven.
één van mijn favoriete loopevenementen de GroetuitSchoorl run.

De eerste keer daar was in 2011 mijn allereerste keer de 10km toen, nadien waren er grotere uitdagingen, de ten miles van Antwerpen, Spartacus run en verleden jaar deed ik in Schoorl mijn eerste halve marathon met toen een eindtijd van 2uur38minuten.

Mijn doel was nu op zijn minst binnen de 2u en half.

De laatste trainingsweken kwamen eraan. Een nieuw jaar, nieuwe doelen, ik schreef me ook in voor de Antwerp urban trail (17maart) Ten miles (22april) en Spartacus (1mei) tussendoor ga ik meedoen met de boslopen van Kasterlee, Kangoeroe Dessel.  In ieder geval tot juni zijn het grote uitdagingen, lange afstanden.

Sinds ik mij ook heb ingeschreven voor deze activiteiten, heb ik een loopmaatje gevonden voor in de weekenden. Heidi (de onthaalmoeder van Jordy en Jessy vroeger) we lopen even snel (en dat vinden wij niet veel, want we lopen iets trager dan de gemiddelde hardloper)

Maar zoveel wij kunnen trainen wij in de weekenden en soms doen we mee met een loopactiviteit hier in de buurt. De natuurloop van Meerhout (echt zeer mooi in het koude sneeuwlandschap)

Natuurlijk werd ik ook zwaar verkouden. Gelukkig eigenlijk voor de halve marathon.
Mijn Garmin Forerunner kreeg ik niet geïnstalleerd op mijn nieuwe laptop, dus deed ik het naar de computer winkel. Een week zat ik zonder mijn laptop! Maar ook een week zonder mijn sporthorloge! Op zich niet erg, ik weet ongeveer wel hoe hard ik loop bepaalde afstanden zijn, maar het is toch een handig hulpmiddel om het lopen te doseren, aan te voelen het is letterlijk en figuurlijk mijn virtuele partner.

Verleden week zondag liepen Heidi en ik samen nog de halve marathon afstand, haar eerste keer. Ik wou dit zelf nog doen na mijn verkoudheid, door de sneeuwtoestanden.

En dan…dan komt het weekend eraan, een weekendje met Jessy naar mijn ouders met de trein (voor 14€ dankzij het Kruitvat ‘steeds verassend altijd voordelig’)

Zaterdagochtend 9 februari wil ik toch redelijk op tijd vertrekken.

Jessy en ik worden naar het station van Tilburg gebracht, daar neem ik mijn eerste koffie (met een appelkoek voor 2.5€) we namen de trein die rechtstreeks naar Utrecht ging.

In Tilburg kocht ik eerst nog toch nog het boek PAAZ een psychiatrisch roman (is eens wat anders dan vijftig tinten…)

Een uur in de eerste trein.

In Utrecht ons lunch…de Burger King, niks geen Sonja Bakker dit weekend! Ik heb zin in een hamburger.

Net als ik Tilburg, lopen er hier in Utrecht centraal ook allemaal verkleedde mensen. Leuk om te zien hoe carnaval overal gevierd wordt, mensen verkleed in iets wat ze willen zijn (?)

Nadien nog een grote koffie (een halve liter, tja het is nog een lange treinrit) bij de Starbrucks (gewoon omdat ze de allerlekkerste koffies hebben daar)

Een latte met vanille hmmm….

We reizen verder naar Alkmaar, mijn geboortestad, jaja ik blijf een echte kaaskop.

We komen aan in Heerhugowaard, natuurlijk al voordien een sms verstuurd naar mijn ouders en mijn paps komt ons op het station oppikken.

Bij mijn ouders, what’s app ik naar mijn zusje. Ze komt met mijn neefje Dani-Jay ook even langs.

Ik krijg heerlijke macaroni, altijd thuis al lekker gevonden.

Met mijn mams en mijn zusje gaan we nog ’s avonds lekker gezellig mama met haar dochters naar de bioscoop. Een superleuke echte Nederlandse film ‘Alles is familie’

Leuk, grappig… om te zien wat er allemaal in de familie is (nobody is perfect)

http://www.youtube.com/watch?v=5yeLDnvTpZw

Terug thuis bij mijn ouders, nog een wit wijntje en dan gaan Jessy en ik slapen.

Half acht ’s morgens gaat de wekker. Pannenkoeken ontbijt.
ik doe mijn hardloopkleren aan en we rijden naar Schoorl.

Op een parkeerplaats dichtbij de start kunnen we de auto kwijt. Natuurlijk waren we op tijd, dus blijven we nog even wat in de auto zitten.

Nadien wandelen langs start, even bij de Blinkerd kijken, de finish en zo wandelen weer even terug waar ik mijn eerste plasmoment ga houden.

Kwart voor elf ga ik naar mijn startvak blauw (bij de niet allersnelste lopers) in een processie wandeltempo gaan we richting start, vlak voor de start (tijdregistratie) ga ik toch nog even het wc huisje in (het wordt tegenwoordig een ritueel dat ik toch nog altijd voor ik ga lopen moet plassen)

Negen minuten na elf uur begin ik mijn echte halve marathon.

Ik herken Inge van Facebook, ik zo roepen ‘hoi Inge’ ze keek (van hé wie is dat nu) maar wenste mij succes.

Mijn vader had met het parcours plannetje al gezegd dat ze bij de 3km gingen staan en bij de 7km (bij de 19km ging ik dan mijn mams haar gsm laten rinkelen, zo ze wisten dat ik een kwartiertje later ongeveer over de eindstreep kom)

De snelheid zat goed, eigenlijk weer te snel, want ik had mij voorgenomen net onder de 7minuten de kilometer te blijven, nu zat ik soms een halve minuut onder die 7, maar het voelde goed aan en ik nam me ook voor als ik een dipje ging krijgen in ieder geval te proberen net onder die 7 te blijven.

Bij de 7km punt kwam ik mijn Inge weer tegen, de vrouw met de spandoek KANJER en mijn ouders met Jessy.

Nadien het bos gebied door beetje berg op, langs de Berenkuil. Met het sneeuwlandschap was het een mooi pitoreske. Het was heel even een glad stuk, dus liep ik wat aan de kant van het pad, maar ik kon de snelheid aanhouden.

Toch kreeg ik in de duinen wel een beetje een dipje… je bent daar bijna alleen, de stilte, de zee, de zon die volop scheen. Dit lopen is voor mij pure meditatie.

Ik ben een klein beetje in loopsnelheid gezakt, maar het ging nog goed, af en toe op mijn sporthorloge kijken, vooruit denken, als ik zo bleef lopen, behaalde ik mijn PR.

Het is daar echt genieten. Dan kom je terug het dorp in, bij de 19km de laatste drankpost (ik nam bij elke drank, verfrissingpost een thee, halverwege een stuk appelsien, bij de 19km een stuk banaan. Een fanfare speelde daar ‘vlieg met mij mee’ van Paul de Leeuw… shit…brok in mijn keel, dan denk je even aan al die mensen die er niet meer zijn.

Ik moest me terug herpakken, nog een keer langs de KANJER spandoek van Anne, ik nog roepen ‘Hoi Anne’….

Inge daar nog eens gezien en dan kom je bij de laatste 500meter (dat werd toch door iemand gezegd) ik versnelde, nog even, weer die euforie…. De omroeper hoor je, ‘steek je handen omhoog’ als je een applaus van de supporters wil, steek je duim omhoog voor de foto…

Ik liet me dat allemaal aan mij voorbij gaan, ik was zo content dat ik na maandenlang trainen hiervoor dit weer behaald heb, met een nieuwe PR…

Ik liep vooral rechts, ik keek natuurlijk waar mijn ouders en Jessy waren, maar ik had ze niet gezien. Was ik er nu echt zo snel voorbij geflitst?

Ik ging de eindstreep over met op mijn Forerunner 2uur en 23minuten (een kwartier sneller dan verleden jaar)

Ik nam de AA sportdrank en de handdoek in ontvangst, waar ik altijd heel blij mee ben, daar heb ik veel meer herinnering aan dan een medallie.

Ik liep langs de hekken mijn ouders ergens te zien, maar niks. Ik probeerde te bellen, maar ik kreeg een foute toon. Ik had ze dus NIET kunnen bereiken bij de 19km punt.

Waarschijnlijk waar ze in de Blinkerd nog lekker iets warms aan het drinken toen ik weeral sneller dan verwacht de finish over ging.

Gelukkig zijn er de finish foto’s van ‘aktiefoto’ en het bewijs op mijn Garmin.

Maar toen ik mijn ouders en Jessy terug vond, mijn vader zo ‘hé moet jij niet aan de andere kant van dit hek de eindstreep over?’ Euh HALLO, ik ben twintig minuten geleden al over de eindstreep gekomen. Op het liedje van Rosanne van Nick en Simon.

Maar ik had halve marathon er weer op zitten…. Volgend jaar de 30km? Voor het jaar nadien dan een PR ermee te lopen? Of volgend jaar de halve marathon nog een tikkeltje sneller? Ik weet nog niet, in ieder geval kom ik komend jaar weer terug.

Weer terug in Heerhugowaard een heerlijke douche. Mijn zusje, Dani en John kwamen ook nog langs. Een heerlijk salade gegeten met soep. Tegen 19u wou ik terug naar het Belgenland.

19:30u hadden we de trein terug. Jessy wou eigenlijk nog heel graag vliegtuigjes kijken op Schiphol, maar dat zal voor een andere keer zijn, deze treinreis ging ook nog lang zijn. Van Heerhugowaard naar Utrecht en jaja weer een koffie bij de Starbucks (een iets kleinere variant dit keer) we besloten de trein naar Eindhoven te nemen (niet voordien geweten dat we in Den Bosch konden overstappen naar Tilburg) maar of Koen nu naar Tilburg of Eindhoven moet dat maakt eigenlijk niet uit in afstand.

De laatste carnaval mensen waren ook op de trein. Een aantal mensen spraken natuurlijk Jessy aan. ‘Is het voor jou niet wat laat?’ ik natuurlijk meteen in de verdediging dat we vakantie hebben. Jongens die aan het opvallen waren met een badjas aan, indianen….

Toch apart zo’n feestmomenten.

Net tegen de nacht waren we terug thuis.

Een weekje looprust en een weekje met de kinderen Krokusvakantie

Tot de volgende loopevenement….

Nog enkele weken en dan sta ik alweer aan de start in Schoorl, voor de halve marathon.

Voor de tweede keer de halve marathon, door het bos, de duinen, de zeelucht…jeugdherinneringen.

Volgens mijn hardloopschema (van MyAsics.nl) moest ik 18km snel doen. Maar ik wou de echte afstand van de halve marathon doen.

Gisteren ben ik eens met Heidi samen een looptraining gaan doen. (Heidi was jaren geleden de onthaalmoeder voor Jessy en Jordy…we houden nu contact met elkaar via Facebook, verleden jaar stonden we zonder het van elkaar te weten, heel dicht bij elkaar bij de start van de ten miles en liepen ongeveer dezelfde tijd)

De afgelopen dagen heb ik mij ingeschreven voor grote loopevenementen. 17maart de Antwerp urban trail ‘het stad als speelterrein’ gebouwen, trappen, stoepjes 12km lang, gaat fysiek zwaar zijn, maar het lijkt me een toffe uitdaging. Joepie Heidi doet ook mee (als er nog mee willen doen….) 21april de ten miles van Antwerpen (gaat mijn derde keer worden, wil ik graag rond de 1u45minuten gaan doen) en dan 1mei de Spartacusrun….vies worden, stinken, maar fysiek ook heel zwaar, maar vooral heel gezellig.

Tussendoor nog gewone boslopen Kangoeroe bosloop (20km) bosloop Kasterlee (20km)….

Tot de zomer al dus wat uitdagingen, motivatie voor te trainen voor de volle 100%

Maar gisteren dus een gewone looptraining gedaan samen met Heidi, dat ging meteen goed, helemaal dezelfde tempo. 9km gedaan.

De dag voordien deed ik alleen 10,5km…

Dus gisteravond werd ik al vroeg moe, ik ging eens vroeg naar bed.

Maar vandaag dus de wekker gezet en half negen stonden we elkaar op te wachten op de parking van Postel. Samen met Heidi eerst de groene route gedaan van 11km, tempo was ook weer helemaal hetzelfde als gisteren. Na 11km waren we terug aan de auto, zij ging door naar huis, ik dronk wat water had granenkoekjes bij, 800meter gewandeld (even mijn BlackBerry gekeken, contact met de wereld J  ) maar toen weer terug in looppas.

Het was koud! De eerste kilometers met Heidi had ik ook ijskoude handen, maar even nadien ging het wel weer (eenmaal de bloedsomloop warm)

De tweede ronde alleen (rode route Postel 10km) ging ook goed vooruit, komt dit nu door de kou? Weer langs de Ronde put in Retie, langs het kanaal en zo terug naar de abdij, heel af en toe neem ik dit parcours maar vervelen gaat het niet.

Maar eenmaal langs brug2 de laatste kilometers….na een paar keer te kijken op mijn sporthorloge begon ik te beseffen als ik deze tempo ongeveer aan hou dat ik een PR ga lopen!

Terwijl ik vandaag eerst gewoon wou zien wat tijd ik over deze afstand ging doen. Maar als je dan sneller bent dan de tijd van de halve marathon in Schoorl in 2012 geeft dat wel even een jippie gevoel….

Op 2u33minuten zette ik mijn Garmin Forerunner stop 21km 140m…..

Ik voelde me nog supergoed, lichamelijk (ik had nog wel wat kilometertjes kunnen doen)

Natuurlijk als je op de abdij bent, hoort als toerist een Postelse aandenkertje, ik ben daar een brood gaan kopen.

Thuis aangekomen, de kinderen hadden gelukkig al hun chirokleren aan. (allen doet Jordy lastig over zijn schoenen grrr….zal de leeftijdfase zijn denk)

Lekker frietjes gegeten met een salade. Een eierkoek dessert gemaakt (uit het Sonja Bakker boek)

Kinderen naar de chiro…

Mama in bad en nadien even een uurtje in de zetel geslapen, want met die koude, deze sport inspanning kreeg ik weer een klopje.

Morgen een looprustdagje (al genoeg kcal verbranden met een dagje te gaan werken)

Dinsdag na mijn werkuurtjes 5km joggen….en nog enkele weken keihard trainen voor de halve marathon in Schoorl.

I do it….

Januari 2012…
Nieuwjaarsdag, ik was volop bezig met trainingen voor de halve marathon van GroetuitSchoorl, dus deed die ochtend 16km.

(vandaag 1januari 2013, staat er geen looptraining in mijn loopschema en maar een geluk ook, het regent dat het giet buiten)

Januari 2012 … 189.13km

Februari 2012…. 121.20km

Met mijn eerste halve marathon GroetuitSchoorl run. Waar ik 2uur 38minuten over deed.

Bij de start te snel, maar het voelde zo goed, met de massa zo mee, tot de lopers massa weg waren, ja een enkeling, hier en daar was het glad en koud. In de duinen bij de zeekant , het ritme eruit.

Voor 2013 vooral proberen te blijven doseren. Mijn doelstelling voor de tijd 2uur 30minuten. Wordt vervolgd…

Dit gaat mijn jaarlijkse loopevenement worden, begonnen met in 2011 mijn allereerste keer de 10km daar. Dankzij Rinus Runner. Dit jaar (2013) wordt het mijn tweede keer de halve marathon. Voor 2014 dan de eerste keer daar de 30km? Weer een stapje verder?

De eerste keer reed Kelly mee, met de trein, verleden jaar (2012 dus) Jordy, de trein in stappen en we zien wel waar we terecht komen. Even dus bij Schiphol terecht gekomen en natuurlijk naar de vliegtuigen gekeken.

Raoul deed ook mee (hopelijk dit jaar ook, hoewel hij weer schrik heeft een sneeuwmanneke te worden.)

De sfeer is daar zo goed, doordat je naam op je startnummer staan, roepen de supporters bij je naam. De vrouw die daar stond met haar spandoek ‘je bent een kanjer’ is me het meeste bijgebleven. Dat zijn van die mooie kleine dingetjes die je helpen je door te gaan, niet op te geven. Dan weet je voor wat je getraind hebt.

Natuurlijk daar met mijn jeugdherinneringen, de bossen van Schoorl, het strand, de duinen. (de Berenkuil) mijn paps en mams die komen kijken, foto’s maken (die daar dus meer dan 2uur in de kou staan, dank je wel natuurlijk)

Maart 2012….222.90km

Met een dikke twee halve marathon kilometers.

De bosloop van Kasterlee (4maart), waar ik normaal 20km ging lopen, maar natuurlijk, even verkeerd liep en zo 3u13minuten later 24km en 680m had gelopen. Mijn langste afstand voor 2012

Dezelfde maand deed ik ook nog de bosloop Kangoeroe Dessel. Voordien, mocht ik al parcours verkenning doen. Tof op paden die er eigenlijk niet zijn, maar gemaakt worden, bruggetjes die van balken zijn, zelfs toen in een stukje bosgebied, herten gezien. Met deze mooie parcours zijn er nog altijd stukken, die ik nu loop met mijn looptrainingen. In de Almenstraat, de berg op en zo over de rug van de berg, naar de sas vier toren (2km lang) zo mooi.

Met de bosloop zelf, wordt ik ’s morgensvroeg ook geïnterviewd door Digicat.

Ik doe deze 19km 630m 2uur en 26minuten over..

April 2012….131km

Met voor de tweede keer de ten miles in Antwerpen.

Weer samen met Raoul (niet om samen te lopen hoor, daar is hij veel te snel voor)

Ik zat goed in de runners flow, op mijn nieuwe Nike. Mijn sporthorloge, had wel even kuren, gelukkig terug kunnen starten, maar mijn netto gelopen tijd, moest ik nu mee afwachten.

1u48minuten (20minuten sneller dan het jaar voordien!) gelukkig niet zo traag dan als Bart de Wever (want 2011 liep ik dus wel zo die tempo van Bart)

Ik wou eigenlijk samen met Heidi gaan lopen daar (de onthaalmoeder van Jessy en Jordy geweest) maar we vonden elkaar niet bij de start (terwijl we wel dezelfde tijd hadden gelopen) maar tja hoe ver stonden we echt van de startlijn, waar de tijd werd geregistreerd? In de overvolle trein van Antwerpen naar Mol, kwam ik haar tegen.

Mei 2012…274km

De eerste mei, de Spartacus run, supertoffe ervaring, echt iets voor mij. 10km lopen met hindernissen onderweg. Over balken, banden, modder, water, rugbyteam.

Samen weer met Raoul, met Cobie en co en een hele bende supporters, het leek ook daar wel een festival weide. Bij de start ook, opzwepende muziek van Rammstein en zo, ja even voel ik me een echte spartacus.  Dit gelopen samen met Romy, we hebben elkaar op de hindernissen overal geholpen. Vies, vettig, vuil, maar vooral plezant namen we nadien een douche. Maar een kwartier later, rook je de modder, grond geur en ik weet niet wat allemaal voor geurtjes door je huid. Zo heerlijk gegeten met allemaal op de grote Markt van Antwerpen.

Ik doe voor de eerste keer mee met de abdijenloop (16km 1u 47minuten) echt heel bijzonder vond ik deze loop niet, van de ene abdij naar de andere.

Wel doe ik weer mee met de foorloop van Dessel (2011 was ik ziek) geen leuk parcours en rondjes lopen, maar omdat het bijna voor de deur te doen is doe ik mee hé. Ik doe maar 5km (want vier rondjes lopen vind ik wel heel saai) maar ik loop daar mijn PR! 31minuten 19sec…

Juf Diane is mij nog wel voor grrr J

Juni 2012….174km

Geen loopevenementen. Gewoon looptrainingen. Soms doe ik wel in plaats van een hardlooptraining inline skaten met Cobie (in plaats van naar de fitness te gaan)

En ik wordt gevraagd om mee te doen om 1km te zwemmen, met de triatlon in Kortrijk (trio Nordex deuren, waar ik heel lang geleden interim werk deed)

Dus ik zwem opeens eens zoveel ik kan natuurlijk.

Juli2012….139.16km

Met de triatlon van Kortrijk, zwem ik even door het kanaal de 1km op 21minuten en kom dan als eerste uit de vijf teams van Nordex het water uit.

Het zwempak, dat is echt wennen! Of ik het nog zal doen? Mhum ja denk het wel.

Augustus 2012….126.22km

Na een week ziek te zijn geweest, (zware keelontsteking, een week lang veel geslapen, antibiotica) doe ik toch mee met de Desselse skateparade, ik ging wel vanaf de sas4toren starten (de eerste rustpauze voor de skaters) maar uiteindelijk deed ik evenveel kilometers (door naar de sas4 toren te skaten) ik skate daar samen met Karin.

Omdat ik graag in Turnhout kom, ik hou van dit pareltje van de Kempen, doe ik weer mee met Dwars door Turnhout (hou jammer ook dat er op dat zelfde ogenblik, van de Vabco een loop door Mol is)

11km door de stad, maar ook door de natuur, langs de Kaai weer terug. Waar ook weer dit jaar, ik samen met Jessy de finish over ga (de laatste honderden meters lopen we samen) ik doe er 1uur 12minuten erover.

September 2012…94.33km

Oktober 2012….86.04km

November 2012…..116km

Ik begin aan mijn echte looptrainingen voor de GroetuitSchoorl run, waar ik weer de halve marathon ga lopen op 10februari 2013

Ik koop toch nieuwe loopschoenen bij de Runners in Mol. Toch schrik voor blessures op te lopen op mijn Nike. Ik neem terug Brooks (waar ik ook mijn eerste ‘start to run’ deed)

Saucony vind ik maar niks, te zwaar van schoen, blaren, bloedende klein teentje. Ik denk dat die schoenen ook voor ‘zwaardere mensen’ zijn… nadat ik 10kg ben afgevallen, moet ik toch zo’n schoenen toch niet meer dragen? Het is maar een gedachte hoor.

December 2012…

Mijn Garmin forerunner, ik krijg mijn gegevens niet meer geupload naar mijn Garmin Connect.

Gelukkig hou ik alles ook bij van gelopen kilometers met My Asics (website waar ik mijn loopschema’s laat maken)

Eind december maakte ik er mee mijn totaal gelopen kilometers. 120km al gedaan.

Oudjaarsdag ’s avonds, eindelijk kan ik de laatste 6km en een paar honderd meter doen om op een totaal te zitten van 1800 kilometers gevreet te hebben.

2013 gaat denk weer zoiets zijn…

Met vooral 4x in de week looptrainingen

Maar af en toe ook mountainbiken, inline skaten, fitnessen, zwemmen….

En elke woensdag avond samen met Jordy en Jessy taekwondo

Mijn allermooiste jogging vond ik de Pallieterjogging in Lier. Waar ik helemaal alleen naartoe ging.

Ook door de stad, maar ook over de Netedijken.

Met de trein daar naar toe gereisd, terug geraakte ik niet in Mol met de trein, panne in Herentals waar mijn gezin mij dan met de auto maar ging ophalen dan.

Zondagochtend 23december 2012, de wekker gaat, ik druk natuurlijk nog een paar keer op de snooze knop.  Acht uur stap ik uit bed. Ik laat de hond buiten en ik hoor dat het regent. Normaal staat er een 16km looptraining op mijn hardloopschema, maar ik wil liever vandaag meedoen met de kerstjogging op het domein van de Lilse bergen in Gierle. Maar ik ben aan het overpeinzen. Zal ik wel gaan hardlopen? Niet gewoon een rustige zondag houden?

Ik maak een ontbijtje, een eitje aan het koken. Bobby de hond laat ik weer binnen en de regen is opgehouden. Geen smoesjes dus meer Sandra. Ik doe mijn loopkleren aan, als ik vandaag niet ga, moet ik morgen of overmorgen, nu ik juist in het vooruitzicht twee rustdagen heb. Vandaag komt beter uit. Dus eet ik een gekookt eitje, een boterham, multivitaminen fruitsap en een koffie voor wakker te worden. Ik neem mijn regenjas mee, een handdoek en een banaan.

Het is nog een donkere zondagochtend, er stond wat wind en het regende nog altijd een beetje.

Ik parkeerde de auto al op een parking vol plassen en slijk, maar de regen was inmiddels opgehouden.

Gewoon hop naar de inschrijfstand en mij ingeschreven. 10km, dat betekende vier rondes doen, ik heb er een hekel aan, in een dezelfde rondje te lopen, maar voor 5km kom ik mijn bed niet uit, zeker met dit weer niet. Bij de start was het nog rustig, maar tegen 10 uur komt de Kerstman het startschot geven. Modder, vettige boel, plassen, gelukkig ook stukken verhard. Maar terug door bosgebied, werden mijn loopschoenen toch nat, de eerste ronde al, ik was nog maar zelfs op de helft van het eerste rondje, maar we gaan door.

De eerste ronde had ik niet echt door, dat ik al langs de start was gekomen, maar besefte wel dat ik er nog drie moest, elke ronde riep de omroeper mijn naam ook. Door ik een startnummer had, kon ik eigenlijk niet vroegtijdig afhaken. Maar we gingen door, tempo zat goed, hoewel het toch wel zwaar aanvoelde allemaal, toch denk ik dat ik een PR heb gelopen want op een uur had ik 9km gelopen (dat denk nooit in een uur behaald) maar mijn Garmin conect (gegevens van mijn sporthorloge naar de laptop) werkt voor het moment niet (komt omdat ik een nieuwe laptop heb)

Maar na vier rondes was de finish in zicht, de omroeper nog ‘ze is haar haren nog aan het goed doen voor de finish foto.’ Euh dat was het niet bepaald maar ik had 9km900m op 1u6minuten gedaan (en dat is voor mijn doen heel snel dus)

Ik was niet laatste, bij de laatste ronde nog twee vrouwen ingehaald. Maar ik bungel wel weer ergens achteraan bij de uitslagen denk. Ach soit, het toch maar weer gedaan. Maar bij de finish kreeg ik te horen dat er geen tombola omslagen waren, ik kon dat wel binnen vragen, deed ik dus, maar daar snapte ze niet omdat er zoveel prijzen waren als zoveel inschrijvingen, dus moest ik maar wachten, tot alle nummertjes tombola prijzen weg waren. Niet leuk natuurlijk als je nat, bezweet, vuil bent en naar huis wil. Gelukkig kwam van de organisatie ook binnen en werd het opgelost, ik kreeg een fles rode wijn (heel blij mee, want ik drink in de weekenden altijd heel graag wijn) voor mijn manneke nog een kortingsbon van de Hubo (kunnen we heel goed gebruiken voor de verbouwingen van de slaapkamers)

Thuis meteen Hawai hamburgers gemaakt uit het nieuwste Sonja Bakker boek (bereik je ideale gewicht met heel het gezin) was superlekker. Nadien heerlijk in bad en een rustige zondag gehouden.  Ook heb ik vandaag geen 16km gedaan, maar dus 10km…ik ben stijf…..

Maar weer dichterbij de halve marathon van Schoorl. MyAsics loopschema ook nu over geschreven in mijn nieuwe agenda, wat ik vanaf morgen al kan gebruiken. En met een flyer van de Noorderloper al een paar nieuwe loopevenementen in mijn agenda genoteerd.

Bijlagen:
DSC_3436.jpg (238.7 KB)   

Vandaag stond er een 16km rustige duurloop op mijn loopschema.

Het liefst loop ik in de ochtend, zo ik toch nadien aan mijn dag nog iets heb.

Gisteren nog bij de kapper er nog over gepraat, Els de kapper loopt juist het liefst na een dagje werken. Ik krijg juist wat energie zo na het lopen.

Maar verleden jaar liep ik vanaf deze lange afstand met zo’n gordel met wat flesjes erin, ik voelde me er net Tomb Rider mee J toen ik een looptraining deed van Turnhout naar Dessel toen (ga ik denk ook niet meer doen, mij laten afzetten daar en zo terug komen, wat een verkeer, vuiligheid…dan maar door de natuur) maar toen viel er ook opeens een flesje ervan af.

Dus had ik al een tijdje terug zo’n camelbag gekocht. Ja ik voelde me inderdaad precies een kameel, maar het was zeker te doen, je kan er mooi je ID kaart ook nog erin kwijt, wat geld en mijn BlackBerry. (mijn autosleutel had ik in mijn loopbroek zakje zitten, een energiereep in het zakje van mijn loopshirt)

Ik had de rugzak voor de helft gevuld met water. Na 4km ging ik voor het eerst proberen eruit te drinken, de darm eruit trekken, drink tjoepke eraf getrokken oh, maar… ik kon water drinken. Bij 6km een halve graanreep opgegeten, ook niet gemakkelijk, wat lopen en eten te gelijk. Maar ik voelde me daarna wel wat meer energie hebben, tempo lichtjes verhoogd. Zo ook bij de 10km, 12 en nog eens bij de 14km wat water gedronken. En zo 2u9minuten over mijn 16km gedaan.

2wandelroutes van Postel gedaan, de auto bewust aan brug2 in Retie gezet, anders kan ik eerst bijvoorbeeld de 10km rode route doen, kom ik terug op de parking bij de abdij en dan nog de wandelroute van de 6km doen (ik weet uit ervaring van verleden jaar, als je zo terug komt bij de auto dat het verleidelijk is eventueel te stoppen…doe ik natuurlijk niet hoor, maar, dus de auto aan de brug gezet en die twee wandelroutes door elkaar gelopen.

Blijkbaar kan je dat klotsen vermijden, maar waarom zit er dan geen gebruiksaanwijzing bij de rugzak. Als iemand mij dat kan uitleggen, graag! Maar ik had geen hinder van mijn rugzakje.

Ik zou eigenlijk zelfs zo ermee de halve marathon ermee kunnen doen, dan moet ik niet vertragen, wandelen bij drankposten in Schoorl, toch denk ik erover juist die drankposten wel te  gebruiken,dat hoort er gewoon erbij hé, dan maar wat harder lopen nadien om te proberen mijn finish tijd te behalen binnen de 2u30minuten.

Bij GroetuitSchoorl run is er water, thee… stukjes appelsien en bananen onderweg, altijd beter dan enkel water in mijn camelbag.

Koning winter is dan gekomen. 7december 2012
gisteren toen ik op mijn werk was, verwittigde de nieuwsberichten al, blijf thuis (al maar een geluk dat ik vrijdags dan niet moet gaan werken)

Gisteravond meteen na een dagje werken, met de kinderen nog naar de Decathlon in Olen gereden voor snowboats, enkele jaren terug, waren die opeens nergens meer te verkrijgen, dat moesten we nu vermijden hé. Ze kunnen weer een paar winters er weer mee voort.

Maar zo’n grote sportwinkel…verleidelijk verleidelijk!

Omdat ik keihard aan het trainen ben al voor GroetuitSchoorl run 10februari 2013 (halve marathon) vond ik van mezelf dat ik wel nieuwe loopkleren verdiend had J

Dat werd een loopshirt, handige opbergzakje, knalgeel van boven (voor de rest grijs) wind, water, zweet afstotend…de mouwen waar je hand in kan steken, cape erop.

Voor thuis rond te lopen (of om te werken) een lekkere warme zwarte joggingbroek nog en een grijze vest met heerlijk warme pels erin hmmm… (had ik verleden week al spijt van dat ik dat niet gekocht had)

Vanochtend vroeg half vier werd ik al wakker, er was inderdaad een storm, maar toen ik naar buiten keek, geen sneeuw te zien.

Nog in slaap gevallen, tot half zes, nu was het wel met een slaapkop.

Maar op het moment dat Kelly en Jessy zich klaar moeten maken voor school begon het te sneeuwen.

‘Kelly we kunnen je met de auto naar school brengen hoor.’  Maar de puberende scholieren gaan met de fiets. Ze waren op tijd vertrokken en 8:10uur kreeg ik een sms dat ze goed op school was gekomen. Hopelijk houdt het echt op met sneeuwen deze namiddag, worden de fietspaden sneeuwvrij gemaakt. En vooral, het is leuk die sneeuw, maar nu kan ik deze avond niet naar de bioscoop Twilight. (ik rij altijd het liefste naar Antwerpen naar de bios) zal voor een andere keer zijn dan.

Volgende week heeft Kelly examens.

En vooral ik wil volgende week naar de high tea van Sonja Bakker voor haar nieuwste boek en dan lekker bij mijn ouders logeren, zaterdagochtend daar mijn looptraining doen eens. Volgende week zaterdag mijn zusje haar verjaardag vieren. Maar dat betekend wel dat ik liefst sneeuw en ijsvrij naar Noord Holland moet rijden.

Maar weer of geen weer, ik wil zo veel mogelijk mijn looptrainingen kunnen doen. Dus Jordy wakker gemaakt voor zich klaar te maken voor naar school te gaan.

Mijn loopkleren aan gedaan, eerst samen met Jordy naar school gewandeld (de eerste 1500meter dus) dan mijn looptraining ingezet.  Het moest eigenlijk een snel training zijn van 8km, maar door de sneeuw toch niet echt de snelheid kunnen maken. Het is 6,6km geworden aan gemiddeld 8,58/km, hartslag 134 BPM

Cape opgedaan, eerst zag ik niet veel door de sneeuw, wind… ik ben naar de grachtkant gegaan, beetje bos gebied , daar was het wel rustiger. Ik heb gelopen en dat is het voornaamste hé.

Zondag staat er 16km op mijn schema, dat betekend dat ik de camelbag ga proberen, want meer dan twee uur lopen, dan moet ik me voor vocht voorzien hé.

We zien zondag nog wel…

Zondagochtend nog heel vroeg, de wekker ging om half acht.

Omdat het huishouden hier vierkant draait (wegens verbouwingen van de slaapkamers) heb ik vanochtend vroeg eerst dan maar de strijk gedaan. Ik maakte Jessy en Jordy wakker, haastte me snel naar de bakker, ontbijtje, picknick gemaakt voor de kids en hen naar de chiro gebracht. Daar was het vandaag heel de dag chiro wegens ‘ChristusKoning’.

Ik had mijn loopkleren natuurlijk al aan, want op mijn schema (van MyAsics) stond 12km comfort looptraining. Mijn inzet, mijn motivatie is de halve marathon op 10 februari 2013. Ik ga er helemaal voor. Ik wil het heel graag binnen 2u 20 minuten doen (daar moet ik keihard voor knokken). Ik wil het in ieder geval binnen de 2u 30 minuten proberen te halen (dit jaar deed ik 2u 38 minuten over)

Maar ik kreeg een sms van Raoul, mijn loopmaatje. Hij is een maatje om samen mee naar een loopevenement te gaan (hem bijhouden kan ik toch niet, hij is veel te snel). In zijn sms stond, ‘zin in de Keiheuvel bosloop in Balen’. Ik stuurde hem meteen een sms terug dat ik mijn loopkleren al aan had. Als hij ook ging meedoen aan de Keiheuvel bosloop, kwam ik wel naar daar.

Eerst kreeg ik een sms terug, dat hij het niet zag zitten. Er stond heel veel wind maar het dreigde ook te regenen. Ik natuurlijk weer een sms terug gestuurd met ‘watje’ en ja hoor, hij besloot dan om toch te gaan. Dus stapte ik de auto in en reed ik naar Balen.

Verleden jaar liep ik daar samen met Nancy 6 km, Kelly (toen 11jaar) deed 3 km en ze was toen 3^de dame. Tijdens de loop kwamen we toen zelfs nog Sinterklaas tegen. Maar Kelly had vandaag een volleybalwedstrijd en hopelijk loopt ook Nancy binnenkort weer eens mee.

Raoul had zich al ingeschreven. Ik schreef mij ook in voor de 12 km. Van een comfortloop ging niet veel komen met zo’n bosloop.

Raoul en ik stonden ook vooraan bij de start. Om 10:15uur werd het startschot gegeven. Ik drukte mijn Garmin Forerunner in, vergrendelde het meteen (dacht ik) tot ik ongeveer een 600m verderop op mijn sporthorloge keek: ‘Geen tijdregistratie!’ Dus opnieuw gestart. Over het vliegveld van de Keiheuvel stond de wind in de rug. Dit ging nog vlot, maar al gauw had je soms een zanderige ondergrond, een beetje bergop en bergaf. Raoul was er meteen bij start al als een speer vandoor gegaan. Onderweg bedacht ik dat  ik gemiddeld anderhalf uur loop over 12km. Dan nog gestart om 10:15u (dat is al een uur tijdverlies ten opzichte van als ik thuis was gaan lopen). Ik schatte dat ik dan rond half twaalf of kwart voor twaalf aan de finish zou komen. Dan had ik niet veel tijd meer over om thuis te douchen, om te eten en naar de  volleybalwedstrijd van Kelly te gaan. Dus besloot ik de 9km te doen. Bij de drankpost nam ik daarom bij de splitsing de weg naar links (terwijl de 12km rechts was). Hierdoor zou ik  bovendien ongeveer even snel bij de finish zijn als Roaul. Opeens zie ik ook van rechts weer lopers komen en ja heel toevallig daar, waar de 9 en 12km weer samenkomen voor de laatste kilometers, kwam ik Raoul tegen. Hij zo: ‘Hé waar kom jij opeens vandaan?’ Ik zo: ‘Komaan hé!’Dus even versnellen, maar ik moest het weeral afgeven. Hij ging weer als een speer vooruit. Hij is gewoon niet bij te houden! De laatste twee kilometer waren wat betreft de omgeving, het mooiste om te lopen. Dit keer was het wel tegen de wind in. Op mijn sporthorloge zag ik dat er precies 8km werd aangegeven (maar werkelijk heb ik bijna 9km gelopen). Dit in ieder geval binnen het uur. Raoul had al een tombolatrekking voor mij gedaan, maar ik had geen prijs (Ggggrrr, verleden jaar wel). Maar er was wel nog heerlijke soep. Dat smaakt natuurlijk heel goed na zo’n loopje.

Maar nu was ik wel op tijd om thuis even een bad te nemen (heel even maar). Nog snel de lunch en daarna met Kelly naar de volleybal (wat ze met haar ploeg trouwens gewonnen  heeft, maar dat even terzijde). Vandaag heb ik mijn maandkilometers geteld (ik wil zo’n 100km per maand lopen). Op dit moment zit ik al 98,4km. Had ik dus 12km gedaan had ik al over de 100km gezeten (mijn eerste looptraining deze maand kon ik niet doen wegens buikgriep…teveel mosselen gegeten). Maar ik heb natuurlijk een vast loopschema en ik kom er wel.

Eindelijk….. te Classic in Tessenderlo aan mij laten voorbij gaan (wel voor getraind) en nog wat kleine loopevenementen, die niet paste in mijn agenda. Twee weken terug liep ik nog de volleyrun in Retie en toen werd ik geveld door een keelontstekingL heel de week veel geslapen, weinig gegeten, de fut eruit. De vakantie was ondertussen voor mij begonnen, dus kwam van de trainingen ook niet veel terecht (ja ik weet het, beetje slecht excuus)

Maar  natuurlijk had ik getraind voor deze dwars door Turnhout. Deze loopevenement wou ik niet missen, omdat het zo afwisselend is, dwars door de winkelstraat, langs het kanaal, het vennengebied, de kaai. Ook de supporters zijn hier zo meegaand (elders ook hoor) maar vandaar ik ook liever naar Turnhout ga dan in Mol (centrumloop, doe het eens niet tegelijk met Turnhout;)

Vandaag hadden Jessy en Jordy heel de dag Roefeldag, waar ze een toffe dag hebben aangehad. Jessy Djembé, Zumba en Ju-jitsu, Jordy meegereden op de motor (een Harley Davidson nog wel) met de truck en met de jeep.

16:15u haalde ik ze op, het werd dus tijd te kort, croques gemaakt, ons omgekleed en naar Turnhout vertrokken, meteen ingeschreven en 18u werd het startschot al gegeven voor de kidsrun.

Heerlijk om te zien, dat Jessy en Jordy ook van deze sport houden (Kelly ook hoor, over een paar jaar loopt ze hopelijk eens ergens met mij mee)

19u was het mijn beurt voor de start….. heel in het begin vond ik ook weer mijn gezin, voor de foto, nog fris. Toch had ik het moeilijk, dieseltje moest nog op gang komen, wel zat de looptempo goed (net onder de 7min/km) het was pas over de helft dat het me beter af ging. De laatste 500m stonden ook weer mijn gezin klaar en net als verleden jaar gingen Jessy en dit keer ook Jordy meelopen over de finish. Kregen ze daarvoor toch ook weeral een medallie voor zeker! (eerst al bij de Chiquita run) daar moet ik dus zelf 11km voor lopen, 14€ voor betalen. Zij met de kidsrun 7€ met een T-shirt, banaan, drinken, placemate…..

Ik was blij dat dit me toch weer gelukt was, de sportdrank en granenreep hmm….

Meteen terug naar huis, het bad in.

Nu nog de tapering of trainingen en dan ga ik me volledig inzetten voor nu al te beginnen trainen voor de halve marathon voor GroetuitSchoorl run in februari 2013

Wordt vervolgd…..

Op een woensdagvoormiddag ik zat met mijn vriendin Cobie net op het terras. We hadden net een uurtje inline skating gedaan. Dan doen we de laatste weken elke woensdag nu het zo mooi weer  is, in plaats van te fitnessen.

Ik had net een dagje mijn nieuwe BlackBerry. Ik dacht dat het nog niet helemaal werkte, het was dus nog maar stilletjes in mijn BB. Toch kreeg ik een sms, ik wist zelfs even niet van wie omdat ik alleen het gsmnummer zag, maar het was Bart dus, waar ik jaren geleden mee had gewerkt bij Nordex deuren, via de interim werkte ik daar toch voor lange periodes. Altijd daar een hele toffe tijd gehad, ik deed dat werk daar wel graag, ook al was het de hele dag deuren schuren. We gingen toen die tijd soms zwemmen of karten. Zo leerde ik die periode Nancy kennen (zijn vrouw ondertussen met hun zoontje Vik)

Nu dankzij Facebook was er wat contact terug.

Maar Gert dus had afgehaakt voor de bedrijf triatlon op het onderdeel zwemmen.

Bart dacht dat ik wel regelmatig ging zwemmen (nu is dat wel zo hoor) dat dit wel iets voor mij was. Tja dit is eens iets anders dan hardlopen hé.

Ondertussen kreeg ik meer informatie, zo had ik maar 2.5week om te trainen op het zwemonderdeel. Kreeg ik ook nog te horen dat het in Kortrijk te doen was oh…

Maar tussen mijn looptrainingen dan ook maar zwemmen zoveel ik kon.

Toch maar ook geregeld dat ik meer ’s morgens in de vroege ochtend kon gaan zwemmen. (ik heb tenslotte een ochtend zwembeurten kaart) eigenlijk had ik dit al eerder moeten doen, zo regelmatiger zwemmen.

1km, dat is 40baantjes heen en weer in het zwembad. Normaal als ik ga ochtend zwemmen. Is dat voor een soort herstel op mijn looptrainingen. Dus de ene baan zwem ik schoolslag de andere baan terug crawl. Maar nu dus 40baantjes crawl geprobeerd…een half uurtje deed ik daar over. Mhum dat viel nog mee.

Het lukte me ook goed om echt ook veel zwemtrainingen te doen. Ik voelde dat in het begin goed in mijn armen. Maar ik was er klaar voor.

Ondertussen kreeg ik ook zo’n stomme wetsuit, blijkbaar is dat verplicht bij bepaalde watertemperatuur. Die wetsuit werd gehuurd door Nordex zelf. Ik moest alleen mijn lengte en gewicht doorgeven.

Die twee weken vlogen om natuurlijk, maar ik had veel zwemtrainingen gedaan, zelf nog gelopen , inline skating en op de mountainbike.

Zondag 1juli was het dan zover. In de vroege ochtend half vijf ging mijn wekker. Zoals altijd bij een grote sportactiviteit, mijn brandstof.. pannenkoeken! Ik nam er dit keer een Redbull erbij (om wakker te worden) en tegen de zenuwen de buikkrampen toch een Motilum (ja ik weet het die combinatie oh)

Iets na 6u haalde Bart mij op, we reden door naar Nordex , waar Kris stond te wachten (de fietser van ons trio voor de triatlon. Zo reden we op de vroege ochtend naar Kortrijk. Het was nog rustig op de weg, half acht waren we er dus.

Even daar verkennen, het was nog te vroeg voor ons aan te melden.

Maar tegen 8u dan toch. We kregen een nummer op ons hand. Een chip, wat ik als eerste moest gebruiken.

Ik vroeg of er een sporttasbewaring was, maar dat  was er niet. ohoo, vind ik niet zo leuk, bij grote loopevenementen is dat namelijk wel. Nu konden we wel ons tas achter de inschrijftafel zetten, ze verzekerde ons dat er altijd iemand was. Echt gerust was ik er niet in, een nieuwe BlackBerry, geld, rijbewijs, ID kaart…

Maar toch daar maar mijn tas achter gelaten. In de kleedkamer deed ik mijn badpak al aan en een trainingspak erover. Met een grote plastic zak met mijn wetsuit erin en een handdoek, ging ik het busje in, die ons 3.5km verderop naar het kanaal bracht. We  waren met 5teams van Nordex, in het busje wat praten. Hoelang zwem je al, hoeveel heb je getraind, hoelang doe je erover? Over de wetsuit…..

We kwamen aan het kanaal aan, bij de wissel van de fietsen konden we ons wetsuit aan doen. Djiezus, nog eens door de zenuwen ging dat echt moeilijk. Gelukkig was Bart plots gekomen, ook de lopers kwamen even kijken. Zo kon hij toch ook mij helpen met dat pak. tnx! Hoe de echte trialtonners dat doen weet ik ook niet, amai..

Ik besloot om mijn eigen badmuts op te doen die ik de dag voordien had gekocht in de Decathlon, die zat immers toch wel lekker. Ik had daar ook eindelijk een nieuw Speedo badpak, mijn vorige had ik al wat jaren en hier en daar was het toch dunner geworden met slijtplekjes.

Stilletjesaan naar de waterkant. ‘daar bij je mik zit het niet goed.’ Nog wat springen

Waar we te water konden gaan, eerst nog op de foto met de zwemmers van Nordex.

Er werd mij gezegd dat ik toch die ene badmuts op moest, Bart dat nog voor mij halen. Allez ik ging te water, voeten erin, hé het water was best aangenaam, niet koud precies. Stilletjes aan werd er naar de start boei gezwommen. De zenuwen gierde nu echt door mijn lichaam heen, ik dacht wat is dit, wat zit die wetsuit echt slecht! Van alles spookte er door mijn hoofd, zo één kilometer gaan zwemmen, dit gaat me nooit lukken, dit wordt opgeven. Blijkbaar moesten we nog aan de start boei wat wachten, een strenge scheidsrechter. Ik bleef wat van achteren, probeerde maar wat rustig aan te doen.

Het startschot werd gegeven, hier gaan we dan, eerst ging het zwemritme totaal niet, het was nog wat zoeken, maar een kleine 100m en toen ging het wel weer gelukkig, gestroomlijnd, op tijd ademen. Nu is het natuurlijk totaal anders dan in een zwembad. Was ik recht aan het zwemmen? Af en toe natuurlijk kijken of ik bij de keerboei was bij 500m.

Ik zag blauwe Nordex T-shirts aan de waterkant (een fiets truitje die we gekregen hadden, ga ik dus zeker gebruiken als ik ga crossen door de bossen) Bart was aan het supporteren, ik zag hem zo mee lopen. Hé dat ging toch precies snel?

Even had ik het gevoel dat ik mijn chip ging kwijt raken (bijna onmogelijk)

Ik had geen idee of ik ergens van voor was, had meer het gevoel dat ik één van de laatste was.

Het was een eind, maar het trapje was dichtbij waar ik eruit mocht.

Ik ben heel bang voor vissen, soms had ik al eens een voet voor mij (ik dacht natuurlijk dat het een vis was) nu aan die waterkant waren ook waterplanten, als je thriller verhalen schrijft, met lijken tussen de waterlelies, zie je die beelden even voor je. Maar ik werd dus uit het water geholpen, daar was ook een foto van mij gemaakt (weet ik helemaal niks van) maar ik ben voor die foto heel erg dankbaar.

Als een pinguïn (zo voelde dat in de natte wetsuit nu) liep ik zo snel ik toch kon naar Kris, de chip van mijn been (dat ging gelukkig goed, hier had ik de meeste zenuwen voor) en weg was Kris op de fiets. Ik kon even op adem komen, kreeg sportdrank. Het pak uit, trainingspak aan.

Opeens kreeg ik te horen dat ik snel was, de eerste van de 5ploegen van de Nordex trio teams. Bart had de tijd opgenomen, 10u stipt was het startschot, met 21minuten was ik uit het water. Dit kon ik me niet voorstellen. Ik droogde mij af deed mijn trainingspak terug aan. Dit keer met de auto van Nordex gingen we terug naar de start voor de lopers. Nu stonden we uiteindelijk ook nog eens met de auto, 2km er vandaan, dus snel wandelen. Kris moest maar opeens snel terug zijn.

Ik voelde het al behoorlijk goed in mijn linker bovenarm (precies of ik Popeye was, met forsbollen)

Even bleef ik nog aan de wissel, start van de lopers. Niels Albert kwam binnen.  Gella Vandecaveye had ik al gezien. Nu kwam ook Louis Talpe (Mega Toby) binnen gereden met de fiets. Dedjuu ik stond er te ver van af, ik kon alleen een foto maken van zijn achterkant. (gelukkig vond ik na deze dag foto’s van Louis)

Kris kwam binnen gereden, de chip en rug/borstnummer nog wisselen en Bart kon gaan lopen. Ik ging me ondertussen douchen. Ik nam de eerste douche, die was brrrr ijskoud! Het water in het kanaal was veel warmer. Ik probeerde de douche er naast, oef gelukkig maar, een warme douche.

De zware wetsuit mocht ik al terug afgeven. Ik ging Bart nog opwachten, want ik wist dat hij op 9km behoorlijk snel kon lopen.

Plots stond hij al aan het uithijgen aan een hek bij de finish met een blikje Red bull.

Ik was de eerste van de Nordex trio teams met zwemmen, Kris had ene van Nordex met fietsen laten voorbij gaan, maar Bart had hem natuurlijk weer ingehaald me lopen. Eerste dus van de Nordex trio’s
38ste  plaats van de 60finishers (bedrijven)... heel content er natuurlijk ermee, dan ben ik sneller met zwemmen dan met lopen? mhum moet ik dit dan meer gaan doen? hardlopen (allez op mijn tempo dan hoor) is toch meer mijn ding. met een trialton is het heel erg zoeken, waar moet je zijn, waar wisselen, maar toch was het een toffe ervaring. misschien dan toch trainen voor Sterke peer in Wuustwezel? :)
voorlopig weer terug looptrainingen gedaan, na een dikke week niet gelopen te hebben, terug gelopen, amai dat viel niet mee, zeker met het warm weer niet, tempo loop. ik was heel goed begonnen met trainingen voor the Classic in Tessenderlo, maar ik ga het aan mij voorbij laten gaan. 29juli de bosvrienden bosloop, eind augustus dwars door Turnhout. vanaf september, als school terug begonnen is voor de kinderen, het normale werkritme terug dan ga ik volop trainen weer voor de halve marathon, de herfst en de winter lange duurlopen. zalig!
en zoals ik altijd deed, af en toe eens ochtendzwemmen (wel intensiever) mountainbiken, skaten, fitnessen....

foto's zijn door de Nordex teams gemaakt en de fotograven daar in Kortrijk (gevonden op Facebook) waar ik natuurlijk heeeeeel blij mee ben

Er stonden drie loopevenementen in mijn agenda voor die zaterdag de 2^de juni 2012…eerst dacht ik nog ik gaan geen van de drie doen,omdat het gewoon zaterdag is en allemaal weer op dat middaguur de start. Geel Punt, Leopoldsburg (waren we verleden jaar al geweest bij 30°c wel met heel het gezin) en dus de Pallieterjogging in Lier.

Trainen doe ik zaterdags ook niet echt veel. Maar ik had mijn loopschema op vier keer per week gezet, zo ik meer zelf mijn trainingdagen kan indelen. Het ligt ook aan het weer. De vakantie komt er bijna aan, een hete zomer.

Maar ik ben ook een moederkloekje, op een gewone zaterdag als we met ons gezin eens iets kunnen doen.

Afgelopen donderdag na een dagje werken, deed ik een looptraining volgens schema voor de Classic komende maand in Tessenderlo. Dat doe ik echt heel weinig na een hele dag werken een looptraining. Nu was het ook voor de eerste keer 8km joggen en met joggen bedoel ik ook echt heel traag, dan loop ik 9minuten de kilometer…en ja ik hou dat heel nauwkeurig bij met mijn sporthorloge. Donderdagavond was ik dus zo nog naar Postel gereden om daar een uur en een kwartier te joggen, pure bodymind, rustige hartslag, geen mp3 speler, door de wind en ook natuurlijk wat regen. Ik had er van genoten zalig…. Nadien lekker in bad. Vrijdag had ik eens echt een rustdag, want bijna elke dag ben ik wel aan het sporten, vooral dus hardlopen, maar ook crossen door de bossen (mountainbiken) inline skaten (in plaats van in de fitnes met mijn vriendin, veel leuker met dat mooie weer) met het gezin wel eens zwemmen.

Vrijdag keek ik toch even op de website van joggings, mhum en zo klikte ik door naar de website van de Pallieter jogging. Dit zag er toch wel heel verleidelijk uit. Ik mailde naar de sportraad van Lier of er sporttas bewaring was, of ik kon douchen en omkleden daar. Heel snel kreeg ik een mail terug dat dit allemaal het geval was. Mhum dit gunnen mijn kinderen mij wel, zij hebben ook een heel seizoen voetbal en volleybal gedaan. Eigenlijk ziet hun zaterdag eruit met uitslapen en wat voor de tv hangen.

En de mama moet toch niet altijd het huishouden doen?

Toch…mijn gezin een hele middag alleen laten het voelt een beetje dubbel.

Maar ze moeten toch niet altijd mee doen of mee gaan?

Dus…maakte ik zaterdag middag een rugzak klaar met mijn loopkleren, voor te douchen, water, een appel… en wandelde ik tegen half één naar de bus, ik had nog een Lijnkaart van de Spartacusrun, dus ik kon nog zo in de bus stappen en wegwezen. Alles ging supervlot, treinkaartje kopen de trein in en dus half twee was ik al in Lier (eigenlijk had ik dat betreft een uur later kunnen vertrekken….)

Even door de winkelstraat, alleen maar etalages kijken hoor. Maar zo wandelde ik door naar het Zimmerplein. Lier is zo ontzettend mooi. Even nog rondkijken waar ik me kon inschrijven, de tas in bewaring kon brengen. Maar eerst nog lekker rustig in het zonneke op een bankje gezeten bij het water, waar kleine babyeendjes waren, zo schattig. Ik at mijn appel op, dronk uit mijn flesje Spa.

Dan mij ingeschreven, T-shirt gehaald en een stukje gewandeld naar een school waar je kon omkleden, nu was dat gebouw daar nog op slot! En voor de rest was er ook nog niemand, dan maar weer terug aan de organisatie gevraagd, maar ondertussen bleek het gebouw wel open te zijn. Mhum welke kleedkamer moest ik nu nemen, nergens was er te zien of het voor vrouwen of mannen was, nu nogmaals er was bijna niemand, ik kon helemaal alleen mij rustig omkleden. Beetje gewandeld nog, wat slokjes water. Even nog naar huis gebeld, gelukkig vermaakte ze zich wel zo zonder mij, ze waren naar de winkel geweest met een cadeaubon zo’n machine gaan kopen om zelf frisdrank te maken. De papa had ook de kids geleerd het gras af te rijden (weten ze binnenkort wat doen voor een beetje zakgeld)

Nog even naar de wc, mijn tas afgeven en me stilletjes aan naar de start. Ik was heel ontspannen, niks zenuwachtig, geen doelen, geen PR vandaag, alleen genieten, want ik was in Lier omdat het daar zo mooi is, ik eens over de Netedijken wou gaan lopen, omdat het maar 3€ koste deze jogging, de T-shirt er gratis bij, medaille en appel, water onderweg, seingevers, rode kruis, politie, foto’s die werden gemaakt. Helemaal tiptop deze organisatie dus. Het start werd gegeven, nog wat in de menigte sommige die toch even voor je voeten liepen, maar ik liet me niet doen, niks versnellen. Dit moest eigenlijk een soort training zijn, hoewel ik weer heel gemakkelijk onder de 7min/km liep, ik zat helemaal in de runnersflow dit voelde zo goed aan. De eerste vijf km was door het centrum vooral, na de vijf kilometer kwam ik weer terug waar ik gestart was, maar even nog een dezelfde stukje bij de gevangenpoort en zo dit keer naar rechts richting de Netedijken, dit was dat dan waar ik zo naar uit keek en ja ik vond het daar ook echt heel mooi. Gewoon een weiland met koeien erin, maar een ronde plas water. Lier is gewoon een mooi pittoreske.

Onderweg wat fotograven gezien, maar bijna bij de tien kilometer werd er nog ene van mij gemaakt, oké vooruit dan maar, lachen en handjes in de lucht. Nu zonder dat ik het eigenlijk door had was er bij de start, het spui, bij de splitsing 5&10 km ook nog foto’s gemaakt en ja ik sta erop, altijd leuk, omdat nu de rest van mijn gezin er  niet bij was om foto’s te maken. Zo heb ik toch een sfeerbeeld bij mijn blog. Een herinnering aan deze loopevenement.

Bij 1u10minuten ging ik over de eindstreep. Een appel kreeg ik (wat ik meenam naar huis) een Aquarius, dat had ik wel nodig voor mijn vochtbalans, een medaille. Ik wandelde meteen door om mijn rugzak weer te halen. Bij de ingang van de school, stonden al twee vrouwen die al gedoucht hadden ik vroeg dit keer of nu toch wel een vrouwen of mannen kleedkamer was. Gelukkig hing er dit keer een papier ‘vrouwenkleedkamer’

Het was er heel rustig (dat was wat anders toen verleden maand met de Spartacusrun) dus heerlijk kunnen douchen. Mijn Flair zomerjurkje weer. Even nog weer naar de wc, ik waste nadien mijn handen, zegt een vrouw mij ‘amai je bent goed verbrand in je gezicht, heb je daar vanavond geen zeer van?’ volgens mij had die vrouw niet door dat ik voordien gelopen had. Zo fris zie ik er nu ook weer niet uit met het hardlopen.

Ik wandelde weer terug door de winkelstraat naar het station. Ik kocht nog een nieuwe flesje water en een grote Twix XL hmm…thuis een witloftaart, maar die Twix daar had ik wel even zin in.

Nog een kleine twintig minuten wachtte ik op het station op de trein, heerlijk op een bankje zitten in de zon. Ik liet al een sms dat ik ongeveer een uur later ging thuis zijn.

Een volle trein reed weer richting het station van Mol. De eerste halte op de terugweg was Herentals, ik vond het opeens wel vreemd dat de trein lang bleef staan.

Er werd omgeroepen dat de trein even wat moest wachten voor een andere trein. Maar dat werd wel heel lang wachten, tot er weer werd omgeroepen dat er problemen waren met de seinsignalen en dat de treinen voorlopig niet door konden gaan. Heel de coupe waar ik zat begon meteen te bellen, ik eigenlijk ook meteen, waarom dat weet ik eigenlijk niet, maar ik wou gewoon eigenlijk zo snel mogelijk naar huis. Koen en de kids gingen mij halen, ik sprak af voor het station. Natuurlijk was mijn batterij van mijn BlackBerry zo goed als plat. Ik las ook dat de spooroverwegen hinder hadden ik dacht dedjuu, misschien kunnen ze hier dan niet eens geraken. Daar belde ook Koen voor. Het wachten op mijn gezin duurde eigenlijk net zolang als de trein die na drie kwartier verder kon rijden. Ach ja dan heb ik dit ook weer eens mee gemaakt. Positief blijven. Uiteindelijk was ik dan ook thuis, wel wat later, de witloftaart in de oven, omdat ik daar een half uur op moest wachten meteen maar het huishouden gedaan (de kabouterkes waren niet geweest om schoon te maken en de rommel op te ruimen) maar ik zat opeens vol energie nog ik dacht ik doe het nu nog, kan ik morgen een lazy Sunday houden.

Die zondag wel gelukkig eens kunnen uitslapen, maar een berg strijk weg gewerkt. Veel regen buiten, maar ’s middags toen mijn kinderen naar de chiro waren, heb ik toch nog mijn looptraining gedaan, 8km in comfort tempo, heerlijk genieten weer, frisse zuurstof in de lucht. Thuis meteen eten gemaakt (ook voor morgen, zo dat ik na een dag werken niet nog boven de kookpotten moet staan) heerlijk gegeten met mijn gezin, in bad en het weekend is alweer om. Een nieuwe week, 2.5dag werken, met Jessy dinsdag op de andere school kijken. Woensdag iets leuks ondernemen met de padjakkertjes en natuurlijk mijn looptrainingen vooral 5km joggen of een interval (versnellen) een nieuwe uitdaging want dat doe ik anders niet zo. Vrijdag dan denk een jogging in Kasterlee en zondagochtend de bosloop in Achterbos.

mijn loopgegevens van de Pallieter jogging
ondanks ik gewoon geen loopdoel had, toch tevreden dat ik onder de 7min/km kon lopen (die ene met 7min is ook met een drink gelegenheid)
hartslag zit ook goed hé (vandaag zelfs met de gewone comfort tempo training 133 BPM)
http://connect.garmin.com/activity/184925690

De foorloop van Dessel, het is niet mijn favoriet…allez het parcours dan niet. Dessel is zo mooi en dan hebben ze maar een omloop van 2.5km, dus als je 5km doet moet je twee toeren doen. Ik hou van lange afstanden, maar met zo’n heet weer, ga ik echt geen 4rondjes lopen. Dan het startuur steekt me eigenlijk ook tegen, midden op de dag. Jaja ik ben een zaag hé, maar ’s morgens is voor mij het liefste of ’s avonds, maar zo’n zomerse loop zo midden op de dag. Ik vroeg mijn padjakkertjes een dagje strand te doen, maar Kelly ‘mama….nu willen wij eens meelopen!’

Oké dan, dan de 5km…

Jordy en Jessy de 1km, Kelly 2km

2jaar geleden was het wel mijn allereerste echte loopevenement, ja dat moest natuurlijk in Dessel zijn

Verleden jaar was ik ziek.

Nu had ik me er toch een beetje op getraind. Laat ik het zo zeggen, ik onderhield mijn loopschema’s

Eerst dan wel een hele rustige voormiddag, netjes me aan het Sonja Bakker schema houden. De avond voordien wel lekker BBQ J (is eens wat anders dan pasta of pannenkoeken, voor een loopevenement)

Gewoon heerlijk heel de voormiddag in de tuin. Ik had het gevoel dat het iets frisser van weer was dan de dag voordien.

14u ons sportkleren aan en naar de Spin gewandeld. Ons ingeschreven. Snelle Wendy vroeg nog aan Kelly of ze haar bij de 5km (voor Wendy halverwege haar loop) een flesje drinken wou aanreiken. Natuurlijk wou ze dat.

Maar eerst zelf de kidsrun om 14:45u… Jordy aan de start natuurlijk nog zijn tong uitstekenJ

Tijdens de hun loop wou ik natuurlijk zoveel mogelijk foto’s maken.

Jordy had opeens een heel andere gezichtsuitdrukkingJ

Jessy glimlachte nog voor de foto.. ik had dus foto’s gemaakt nog snel een plasje gedaan en hop naar de start… de zenuwen begon natuurlijk wat weer. Ik wou vooral een eerste verkoeling, want het was toch weer te heet.

Ik zag de pistool voor het startschot en hop weg was ik….. met de mensenmassa over het kermis terrein, voor jeugdhuis de Spin al de eerste verfrissing, klein slokjes water, de rest met een douche over mij heen, zalig! En weer verder lopen…. Eigenlijk supersnel….deze snelheid heb ik denk nog nooit gehad 5:42min/km whaa dat is zelfs onder de 6minuten…nadien ook nog tijden van rond de 6minuten de kilometer.

Waar is die tijd opeens naartoe, dat ik rond de 8minuten zat….7:30minuten gemiddeld? J

Na mijn wintertrainingen voor de halve marathon van Schoorl, per ongeluk 25km met de bosloop van Kasterlee, 20km bosloop de Kangoeroe, de ten Miles van Antwerpen, 16km abdijentocht. Het heeft echt geholpen die MyAsics loopschema’s.

Het is soms saai, maar 5km joggen, maar die afwisseling in de looptempo’s geeft toch wel resultaat.

Het lopen zelf was weer zwaar natuurlijk, dank je aan sommige mensen in de straten met een tuinspriet, als ik maar water zag liep ik eronder. Maar het tempo bleef goed onder controle, het was zwaar, dat beton, de warmte, toch gingen de kilometers zo voorbij.

Opeens….stak Diane mij voorbij!!!! NEEEEEEN ja echt waar ik ben erg hé, maar dit kon ik niet hebben, ik ben haar gaan volgen (toch is zij 4seconden rapper over de finish gekomen)

Maar weer heel content met deze PR….. 31minuten…. Dat is voor mij een toptijd, nog even en ik zit hopelijk net onder het half uur.

Ik heb al zo’n zomers vakantie modus gevoel. Tijd voor nieuwe doelen…. Een nieuwe MyAsics loopschema aan gemaakt voor The Classic 9juli in Tessenderlo de 10km, ik wil rond het uur dat behalen. Het gaan dus zwaar intensief trainingen zijn. Geen lange duurloopjes even meer, veel 5km, maar……..regelmatig een interval training. Ik weet nog dat ik met de start to run lessen, daar een hekel aan had, versnellingen. Toch ga ik er nu voor,omdat het veel  maar 5km is, het is toch te warm voor lange duurlopen, de chiro en school is bijna gedaan, dus kan ik meer ’s avonds trainen (ook dat het niet zo warm is, alhoewel) ik heb het nog wel op 4looptrainingen staan per week, maar ik kijk zelf hoe het met mijn werk dat gaat, vrije tijd, dagjes uit planningen. Maar misschien maar ook even beter, zo kortere trainingen. Eens iets anders…..

Met het nieuwe schooljaar kan ik terug de lange duurlopen dan weer doen, weer trainen op een halve marathon. Maar nu vooral snelheid. Deze waggelende pinquin met lopen….gaat ervoor, grotere stappen….sneller……

 aja ik had een grote KBC badhanddoek gewonnen met de tombola. bij GroetuitSchoorl run, loop ik altijd voor een handdoek (in plaats van een medallie...maar zo'n extra prijs, leuk!
Nadien zijn we natuurlijk naar de kermis geweest. want de foor....loop hoort er gewoon erbij, tot volgend jaar;)
waar is de tijd naartoe, van de draaimolen, nu wou Jessy de Lambamba proberen:) ik natuurlijk mee erin, maar Jessy vond het geweldig, nadien was ze nog met een klasgenootje geweest.

http://connect.garmin.com/activity/183055468

Ik twijfelde nog…met heel bewust voor deze loopevenement nog niet ingeschreven.

Want ik wist niet hoe ik me ging voelen na de Spartacusrun.

Maar 17mei 2012 was het een mooie zonnige Hemelvaartsdag. Eerst een rustige voormiddag gehouden met veel lezen, schrijven.  Maar tegen de middag mij klaargemaakt om mee te doen.

Manneke even lief aangekeken om me te brengen en natuurlijk in Tongerlo op te pikken. De padjakkertjes mee.

We konden de auto goed parkeren. Eerst inschrijven en dan nog iets drinken. natuurlijk was het daar heel druk en moest ik wel heel lang wachten op mijn aardbeien milkshakeL

Terug bij de vijvers, even al een eerste plasje (toen nog rustig)

En met de padjakkertjes een rondje vijver gedaan als opwarming.

Weer even bij de wc kotjes staan, waar het nu toch wel aanschuiven was. Koen en de kinderen besloten al verder te gaan.

Gelukkig was de start ook iets later, de pendelbus was wat laat.

Me een beetje door de mensen massa gegaan, ik wou niet helemaal achteraan starten.

Eindelijk werd het startschot gegeven,  het was wat dringen, lopers die je inhalen eigenlijk ook wel wat voor je voeten opeens lopen…. Maar de snelheid zat er wel meteen erin. Hop weer meteen onder de 7min/km…

In de ‘likstraat’ (laan waar de crème karretjes staan) riep Jessy mij, ‘mama!’…natuurlijk moest ze laten zien dat ze een ijsje aan het eten was. Waarom had ze er voor mij geen gekocht voor onderweg?

Maar het was dus een mooie ten miles..

De tempo bleef goed, alleen op het laatst zakte ik wat af. Het was ideaal loopweer (niet te warm of te koud)

Een heel mooie omgeving, ja veel bos. Zelfs de vogeltjes horen fluiten (ook al heb ik mijn muziek ook om te lopen in mijn oren)

Af en toe kwam ik Richard tegen (Vabco) natuurlijk moest hij commentaar leveren, als ik even ging wandelen bij een drankpostJ

Veel Vabco loopsters ook gezien (Karin)

Ik hield mijn Garmin natuurlijk in de gaten, ik hoopte natuurlijk op een kleine PR na de ten miles van AntwerpenJ  maar ik weet niet of de ten miles van Antwerpen precies 16km was (omdat toen mijn Garmin uitgevallen was) maar nu bij de finish gaf mijn Garmin 15km620m aan 1u47min (dat is wel 3minuten rapper dan in Antwerpen)

Op de kasseien op de abdij van Tongerlo was het even vervelend lopen, maar wel even nog die laatste loodjes, mijn gezin die weer klaarstonden mij op te wachten.

Bij de finish kon je ook een Tongerlo abdij biertje krijgen, daar keek ik eigenlijk wel naar uit, maar dat moment daar had ik er geen zin in, dus een flesje cola genomen voor mijn padjakkertjes, ik had wel genoeg aan mijn sportdrank.

Koen had de auto staan bij de CEVO bouwmarkt, blijkbaar was die winkel open en waren ze tijdens mijn loop daar binnen geweest.

Thuis meteen onder de douche en lekker gegeten bij de Pizza Hut, wel in Turnhout, want in Geel was het superdruk, maar de tagatelli en een wit wijntje erbij was dubbel nagenieten na deze loop.

http://connect.garmin.com/activity/179962704

Ergens in februari kwam er een mail in mijn mailbox van running.be (zoals regelmatig gebeurd) al een paar keer iets over één of andere Spartacusrun. 10km lopen met tussendoor hindernissen een soort van survival

Net als verleden jaar na GroetuitSchoorl werd mijn volgende evenement weer de ten miles van Antwerpen, maar de Spartacus trok toch ook mijn aandacht.

Raoul wou ook weer meedoen met de ten miles, dat moest na ons halve marathon in Schoorl een makkie worden hé. Maar ik vroeg hem ook of hij zin had voor ook de uitdaging aan te gaan voor de Spartacusrun. Hij wou dat ook wel, dus schreven we ons tegelijk in voor de ten miles en de spartacusrun. 18€ voor de ten miles, 25€ voor de Spartacus dat in één keer meteen te betalen bij de inschrijving, maar ieder zo’n zijn hobby hé het lopen zelf kan ik zo duur maken als ik wil. De weken gingen ondertussen voorbij, via Facebook Spartacus pagina kwam ik steeds meer te weten over de hindernissen en ik begon eigenlijk toch wel schrik te krijgen ohoo.. hoe meer foto’s  zag met uitleg. Elektriciteit schokjes oh….

Maar ik was volop eigenlijk aan het trainen voor de ten miles, af en toe een zwemtraining erbij, soms naar de fitnes een enkele keer met de mountainbike naar mijn werk fietsen.

Na de ten miles nog lichte looptrainingen gedaan, maar dinsdag 1mei kwam er ook weer aan, weeral met de trein naar Antwerpen (Zoo, ten miles, winkelen en Spartacus)

Op het station van Mol weeral een treinkaartje gekocht en toch ook maar netjes een LIJN kaart. Ik verbaas me erover dat in het stad zoveel zwart wordt gereden, je kan daar zo in stappen en je bent zo aan de andere kant van de Schelde.

Het was weer even wachten op Cobie en co…. Op het perron vlak voor de trein aankwam, kwam op spoor1 Jurgen met zijn dochtertje aangelopen (de man van Liesbeth (Liesbeth is de zus van Raoul) het leek erop dat ze deze trein niet meer gingen halen, maar Cobie belde ondertussen Liesbeth op, ‘kom spring in de trein’

Liesbeth kwam er ook aan met Bente. De conducteur werd verwittigd, tot Cobie in Liesbeth haar handtas de treinkaartjes al zag zitten. We zaten dus met allemaal in de trein. De avond voordien cupcakes gemaakt, ideaal voor de kinderen en dat maakt het nog lekkerder met de sandwishes die we ook mee hadden. Ook mijn T-shirt met ‘EIGENWIJS’ erop ging mee, ja want soms ben ik gewoon lekker eigenwijs J In de trein, hadden mijn padjakkertjes stiften bij om wat op de T-shirt te tekenen of te schrijven.

We waren dus weer met een hele bende, Raoul en Cobie met de kids, de zus van Raoul Liesbeth met Jurgen en de de kids en Koen en ik met de kids, ja meer kinderen dan volwassenen.

Weer een goede drie kwartier later kwamen we weeral aan op het station Antwerpen centraal.

Weer de metro in, lijn15 naar de Linkeroever.

Maar dan….het was toch ergens dichtbij waar de ten miles ook was? Na wat zoeken en vragen, hadden we het ook gevonden. Niet zo veel volk als op de ten miles, maar dat moet ook niet hé,over een paar jaar is het misschien ook wel een massa evenement. We gingen ons startnummer halen en natuurlijk een T-shirt, zonder mouwen, voor ons spierballekes te showen hé haha…

Alleen Jessy wou graag even een T-shirt aan dus had ze de Spartacus T-shirt aangetrokken.

Even mij omgekleed, enkelband aan J ja overal werd ik wel gecontroleerd, zullen ze daarmee zien dat je de ‘chickenlane neemt? (een hindernis ontwijkt door de hoogte, schokken bijvoorbeeld?)

Ik had gezien op de FB ‘vind ik leuk pagina van Spartacus, waar je alle informatie en vooruitgang ging te lezen kreeg, foto’s te zien. Dat er een elektrische tijd sprietjes gordijn waar je doormoest, niet gevaarlijk maar toch onaangenaam die schokjes, oh daar had ik het meeste schrik voor. Ik dacht er zelfs erover om daar de chickenlane te nemen.

Maar ons omgekleed. Mijn rugzak afgegeven en Koen zijn winterjas erbij (het leek opeens immers dat het zomer was, het was een stralende mooie zonnige dag)

En dan hop naar het terrein waar het allemaal te doen was. Even wat hindernissen verkennen en proberen, the wall bijvoorbeeld, met een aanloopje zo’n twee meter ongeveer tegen de nettouwen en dan stijl omhoog klimmen zo’n 7m hoog schijnbaar, van bovenaf (op 3containers) er aan de andere kan er vanaf via trapjes van hooibalen. Even proberen dus dat aanloopje naar de nettouwen. Echt heel tof, dat ging heel goed. Dus nadien verder op verkenning, met alle kinderen onder de netten kruipenJ maar we zagen ook twee zandbergen met telkens onderaan de berg water…..oh…dit gaat toch niet in het begin zijn hé, met kleddernatte schoenen dan lopen? Gelukkig zagen we via de startboxen dat de loop andersom ging, we hoorden ondertussen dat als tweede hindernis met die elektriciteit was brr…

Stilletjesaan gingen we in de buurt van de start zitten, het leek wel op een festival, sommige spartacusrunners waren ook echt verkleed als een spartacus of een heldin.

De zenuwen begonnen weer, even naar de wc, kwartiertje later weer en dan stilletjesaan naar de startbox,we mochten met ons startnummer in de 4^de box plaatsnemen (van de 6) om dan dus zo’n 9minuten later dan de officiële start te starten.

De zon scheen fel, het was warm… maar het verhaaltje over deze SpartacusRun ter nagedachtenis van Artoer Aghanjanyan (student geneeskunde kwam verleden jaar tijdens de Antwerp Ironman om na een valpartij)

 Artoer was nooit tevreden  met half werk in alles wat hij deed ging hij tot het uiterste. Daardoor kreeg hij snel de bijnaam Spartacus

…zijn leven was soms erg onzeker,hard, belabberd e op momenten armzalig, maar ik heb hem nooit horen klagen. Emoties zoals jaloezie of haat kende Artoer  niet. Hij hechtte veel waarde aan de Amerikaanse mentaliteit van niet over je problemen en negatieve gevoelens te praten. Positivisme, keihard werken en enthousiasme, dat waren de waarden waar hij zijn kracht uit haalde’

Gelukkig vond Romy mij ook  in de startbox, mijn buddy bij het lopen en de hindernissen, want Raoul dacht alleen maar aan winnen hé haha…

De muziek was geweldig….Rammstein, Iron Maiden…. Het paste allemaal goed bij het decor.

Het ging ook allemaal snel, voor we het wisten waren we weg, rustig aan, eerst wat opwarming hindernissen, en ja dus met die elektriciteit maar ik zag dat ik er door kon, zonder iets aan te raken, niets gevoeld, oef (stond er wel eigenlijk elektriciteit op?)

Dan de banden, goed kijken, gewoon rustig aan dacht ik bij mezelf…

Nadien was het toch zo’n 4km alleen maar lopen, wel precies een mooi natuur gebied, de zon scheen wel hard amai, ook zonder mijn Garmin Forerunner, voelde ik me toch verloren, hoe hard liep ik? De benen voelde zwaar, de zon pff neen de conditie zat er nog niet in. Ik geraakte pas in the flow, ongeveer bij de rugbyspelers. Natuurlijk met een dikke vette knipoog mocht ik er gewoon door.

We kwamen bij de zandberg en naar beneden werd het eerst pootje baden, dit viel nog mee, maar dan weer een berg op en tot je borst in het water. Hier stond mijn gezinneke klaar, ‘mama!’ na die berg en het nat worden nog even een verfrissing met wat water drinken, maar wat ik niet wist…we gingen een bos in, met een moddergracht, stinken, pikzwart, eigenlijk ben ik daar zonder na te denken door gegaan een modder bos…hardlopen zat hier niet bij… maar dan het stukje naar the wall…. Weer stond mijn gezin daar klaar (waarvoor dank……) het viel heel goed mee de beklimming en eraf springen…leuk! Nu was het wat zigzag lopen…. Bij the jump was het weer een opstopping, nu hoorde ik opeens dat er aan de andere kant een meisje zwaar gekwetst daar lag. Het duurde nogal even voor ik ook die hindernis kon doen…ik klom omhoog en dus moest nadien er ook weer eraf springen, neen shit, wat was dit hoog, ik voelde me precies terug op de hoge duikplank in het zwembad staan brr… twee jongens van de crew, namen mijn hand als steun, ik wou terug….. had ik hier maar de chickenlane genomen, had ik ook geen tijd verloren. Met mijn ogen dicht met een bang hart toch gesprongen..deze hindernis nooit meer! Nadien was het nog heerlijk lopen, door het gras waar flink wat water was, heerlijk was het zelfs er zo door te lopen, walk on waterJ op het einde ook nog vuur, de laatste meters…Romy natuurlijk weer vooruit…..

Handen in de lucht bij de eindstreep….

Deze Spartacus goed gedaan…..

Romy werd nog geïnterviewd door de VRT, heel kort kwam ze op het late nieuws ‘keiplezant, vies, stinken’ waren haar woorden.

Ik vergat daar wel mijn medaille in ontvangst te nemen, wel had ik een suikerwafel, Red Bull en een sportdrank gekregen hmm… maar nog even terug voor mijn medaille. Samen met Jordy ermee op de foto. Maar nadien douchen. Er was buiten bij de sporthal en ‘men wash’ en woman wash, maar ik ging de sporthal binnen in de kleedkamer, waar het druk was, maar gelukkig niet zo heel veel,tja de spartacusrun daar deed maar 1/6^de vrouwen aan mee. Dus ik kon redelijk rap onder de douche. Terug op het terrein een pint bier afgenomen van Koen,ik drink dat anders bijna nooit, maar hier had ik nu echt eens goesting voor se….

Even nog wat na genieten daar, maar toen de tram genomen terug de stad in, iets voor te eten zoeken.

Op de grote markt heerlijk ergens gegeten, we mochten daar naar boven, de kinderen apart, het was heerlijk eten, Kriek erbij, nadien nog een ijsje….

Een beetje verbrand door de zon, beetje moe nadien terug naar de treinen, bij de koffiewinkel Starbrucks kregen we gratis meeneem koffie en nog een grote koffie ook hmmm…. Dat was dubbel nagenieten nog in de trein.

Volgend jaar zeker weer…. Het is eens wat anders dan alleen maar lopen… en ja ik ben gewoon een beetje eigenwijs, ik speel wel eens graag in de modder en hou wel eens een beetje van actie.

In het nieuws zei iemand, komend jaar weer, als ik nog leef tenminste, awel hij heeft gelijk, doe wat je graag doet, geniet NU…morgen is het misschien gedaan.

Bijlagen:
http://www.sporza.be/cm/sporza/videozone/MG_sportnieuws/MG_ander_nieuws/1.1294401