Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
03-02-2015
Hivernal Trail in Landgraaf (NL)
Het was terug eens tijd voor een
première ... mijn eerste wedstrijd in het buitenland. Zondag dus
samen met Karen, Johan, Rudy en Hans van het KC-Team naar Landgraaf
in Nederland getrokken voor de Hivernales Trail.
Met uitzondering van Johan, die
gekozen had voor de 19 km, hadden wij ons ingeschreven voor de lange
trail (30 km).
Na de studie van het parcours op kaart
gingen we ervan uit dat het een doenbaar parcours was met een drietal
zware stukken: na een goede kilometer de trap op (zo'n 500 stuks
wel), iets voor halverwege een zware beklimming waar je je omhoog
moet trekken via een koord en zo'n 4 km voor het einde nog een zware
beklimming. De rest leek golvend.
In de loop van de wedstrijd zouden we
snel ontdekken dat we ons serieus vergist hadden.
Gelukkig bleef het weer droog en ook de
aangekondigde sneeuw was niet aanwezig (misschien wel jammer).
De aanloop naar de trap verliep rustig
en de beklimming van de trap zelf pakte ik heel rustig aan. Ik had
helemaal geen zin de motor al na twee kilometer op te blazen. Eens
boven zakten we af naar een bosje en hier werden een aantal lussen op
en neer gemaakt. Heel zware beklimmingen en even zware afdalingen op
single track paden. Het was drie kilometer aan een stuk vloeken.
Helemaal niet wat we verwacht hadden.
Ook daarna bleef het parcours continue
op en neer gaan. De stukken afdaling waar je dan zou kunnen
recupereren waren zo steil dat je in feite meer moest afremmen dan
iets anders.
De zware beklimming langs de touwen
bleken er uiteindelijk twee te zijn want eens boven moesten we direct
terug naar beneden en dan onmiddellijk langs een koord terug naar
boven. En zo ging het maar door. De stukken die dan vlot moesten
beloopbaar zijn lagen er heel zwaar bij. Serieus dikke modder en zo
glibberig dat lopen bij onmogelijk was.
De laatste heel steile beklimming was
bovendien zo glibberig dat zelfs op handen en voeten het zo goed als
bijna onmogelijk was om boven te geraken.
Een heel heel zware dobber werd het
dus. Een loodzware omloop die serieus in de kuiten kroop.
Rudy had na twee kilometer zijn voet
omgeslagen en noodgedwongen moeten opgeven maar de rest van het team
beet door tot het bittere einde.
Eens de douche genomen konden we
eindelijk een beetje beginnen te recupereren van wat nog lang in ons
geheugen zal blijven: een zware trail in het 'vlakke' Nederland.
