Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
12-04-2015
Gijmeljogging in Langdorp
Tweede manche uit het Aarschots
Joggingcriterium: de Gijmeljogging in Langdorp. Net als vorig jaar
keuze uit één of twee rondjes van iets meer dan 5,2 km op een
vlakke en snelle omloop.
Vorig jaar was ik achteraan vertrokken
en bij het verlaten van het voetbalveld in de file terecht gekomen.
Dit jaar in het midden van het pak maar toch nog altijd een kleine
file vooraleer iedereen door het poortje geraakte. Er zijn dan ook
veel lopers aanwezig en zowel de 5 als 10 km starten samen.
Eens het poortje door komt men echter
op de (verharde) wegen terecht en kan het gas opengedraaid worden.
Initieel was het mijn bedoeling om er een rustig tempoloopje van te
maken (zowat rond 11 km/u) maar toen ik Wendy Vermaelen voor mij uit
zag lopen, besliste ik er naar toe te lopen om een kort babbeltje te
slaan. Gezien Wendy bezig was aan de kilometers af te malen tegen 12
km/u moest ik dus wel volgen. Gelukkig bleek ik niet echt een
probleem te hebben om dit tempo aan te houden. Enkel de vierde
kilometer verliep iets trager maar dat was te wijten aan de smalle
doorgang door het bos en veld waar inhalen zo goed als onmogelijk was
(dit zijn trouwens ook de enige onverharde stroken op de omloop, maar
toch goed beloopbaar). Gezien ook de 5 km lopers nog in het pak
zaten en er dus nog veel volk samenliep, ging het tempo hier dus wel
iets omlaag.
De tweede ronde bleef ik het tempo van
12 km/u gewoon aanhouden en deze keer zou de doorgang door bos en
velden geen vertraging veroorzaken.
Vorig jaar had ik hier al een PR
gelopen op de 10 km en ook dit jaar zou ik mijn snelste tijd van dit
jaar verwezenlijken. Een PR zat er evenwel niet in, maar ik had ook
niet het gevoel dat ik echt tot het uiterste geweest was. Mijn
gemiddelde hartslag zat dan ook nog een stukje onder mijn omslagpunt
dus in theorie had ik een iets sneller tempo ook moeten kunnen
volhouden.
Dit jaar liggen mijn doelen echter niet
op PR's breken maar meer op de langere afstanden.
Het was dus weer een succesvolle
Gijmeljogging met veel volk en voor het eerst dit jaar ook aangenaam
loopweer (korte mouwen en korte broek).
Als afsluiter van het lange paasweekend
kon mijn laatste wedstrijd wel tellen: de Trail Les Crètes d'Orées
in Engis.
Op paasmaandag staan er verschillende
wedstrijden op de kalender. Keuze genoeg dus voor iedereen. De
leden van het KC-Team waren dan ook verspreid aan de slag.
Toen Karen voorstelde om naar de trail
in Engis te trekken, was ik direct akkoord. Trails lopen kan heel
ontspannend zijn en is een goede training in snelheid, uithouding en
balans. Bovendien heb je nooit het gevoel dat je een 'uitslag' moet
lopen.
Het was wel vroeg opstaan. Om 06:20
uur liep de wekker af, snel onder de douche, een tweetal sandwiches
naar binnen spelen en de auto in om Karen in Rotselaar op te pikken
om zo door te rijden naar Engis (in de buurt van Huy). Rond 08:20
waren we ter plaatse. Plaats genoeg om dichtbij de start te parkeren
en ons naar de inschrijvingen te begeven. Veel volk was er nog niet
aanwezig in de turnzaal van de gemeenteschool. Toch wel bizar. Rudy
daagde plots ook op ... te laat opgestaan om naar zijn voorziene
wedstrijd te trekken en dan toch maar besloten om nog snel naar Engis
te rijden om ook aan de start te verschijnen.
Vorig jaar kwamen er 40 lopers aan de
start van de langste afstand (32 km) en zo'n 180 kwamen er opdagen
voor de 18 km trail. Wij gingen voor de langste afstand en toen we
beseften dat de 18 km trail pas anderhalf uur later van start zou
gaan, was het natuurlijk logisch dat deze nog niet aanwezig waren.
Uiteindelijk zouden we toch met een man of vijftig à zestig om 09:00
uur de start nemen voor 32 km trailplezier.
Het droge weer van de afgelopen dagen
had het parcours zeker en vast deugd gedaan want de vele boswegen
lagen er heel goed bij. Eindelijk eens een trail waar we niet
overvloedig in de modder zouden moeten ploeteren.
Deze trail bleek bovendien prima
georganiseerd te zijn. Een mooie goed beloopbare omloop met een
vijftal heel zware beklimmingen van meer dan 15% stijgingspercentage
waaronder één klauterpartij over rotsen. Een paar steile
afdalingen die voorzichtig genomen moesten worden maar voor de rest
mooie golvende wegen, bospaadjes, single tracks en ook één passage
door het water.
Karen en ik hadden besloten om samen te
blijven gedurende de wedstrijd en de eerste 10 km waren voorbij voor
we er erg in hadden. De volgende 10 km gingen zelfs nog sneller
(deze bevatten dan ook meer afdalingen). Rond km 22 vervoegden we
dan het parcours van de 18 km trail en gezien deze dus anderhalf uur
later van start gegaan waren, kwamen we tussen deze traillopers en
loopsters terecht wat het heel aangenaam maakte omdat je zo terug
meer volk voor en achter je had.
Helaas begon Karen na 25 km last van de
maag te krijgen en moesten we voor de laatste 6 km het tempo laten
zakken. De laatste twee kilometer van de trail liepen bergafwaarts
maar toch moesten we het rustig blijven houden omdat de maagproblemen
ook invloed hadden op de ademhaling.
Erg was het allemaal niet en het rustig
uitlopen zorgde er ook voor dat we nog relatief fris de aankomst
bereikten.
Na de aankomst bleken vijf collega's
van de Speelhofrunners deelgenomen te hebben aan de 18 km trail en
konden we in de turnzaal bij een goed glas verbroederen.
Vandaag de keuze moeten maken tussen
twee joggings waar ik nog nooit aan deelgenomen heb: de Dijkrun in
Niel of de Kastelenjogging in Zandhoven. Beiden ongeveer zo'n 30 km
van mijn deur, dus daar al geen verschil.
Na het bestuderen van het parcours
geopteerd voor de Kastelenjogging. Een tocht van 10 km over
asfaltbanen, wat kasseien, bospaadjes en grindweggetjes, een stuk
grasland en ook nog een stuk langs de oevers van het Albertkanaal.
Achtereenvolgens passeren we het Kasteel Hovorst, het Kasteel Montens
en tenslotte het Kasteel Hof van Liere. Een mooie omloop met voor
iedereen wat wils en zo goed als vlak.
Iets minder dan 300 deelnemers vatten
om 15 uur de wedstrijd aan. Gezien ik maandag een loodzware trail
over 32 km in de Ardennen op mijn programma staan heb, besloot ik om
er een strak tempoloopje van te maken (5:10 à 5:15 per km). De
benen voelden goed aan, de wind was al stukken minder dan de vorige
dagen, het was droog en er scheen zelfs af en toe een heel licht
zonnetje.
Naarmate de wedstrijd vorderde dreef ik
het tempo ook ongemerkt een beetje op om tenslotte de laatste
kilometers toch maar voluit te gaan.
Na 50 min 36sec bereikte ik de
aankomst. Uiteindelijk zelfs een beetje ontgoocheld dat ik niet van
in het begin voluit gegaan was. Dan zat een tijd onder de 50 min er
heel zeker in, maar gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer.
Na de aankomst toch een bizarre kronkel
in de organisatie. De deelnemersprijzen konden pas vanaf 17 uur
afgehaald worden, terwijl de meeste lopers toch al om 16 uur binnen
waren. Het gaf je natuurlijk zo genoeg tijd om rustig te douchen.
Vanuit een commercieel oogpunt (de cafetaria doen draaien) is dat
misschien wel een goede zaak maar dan moet men ook consequent zijn.
De stand met de deelnemersprijzen was al vanaf 16:15 uur klaar en
bemand met twee personen. Toen enkelen probeerden toch al hun prijs
in ontvangst te nemen, werden ze vriendelijk gevraagd te wachten tot
17 uur. Maar enkele minuten later konden er plots wel een aantal
mensen hun prijs in ontvangst nemen en zo volgden er er nog een paar.
Toen de mensen die al die tijd stonden wachten ook probeerden hun
prijs te krijgen, werden ze terug gevraagd te wachten tot 17 uur.
Bizar.
Natuurlijk gaf het uitdelen van de
deelnemersprijzen aan 'vrienden' en aan anderen niet direct
aanleiding tot discussie. Jammer, maar hier schoot de organisatie,
mijns insziens, toch tekort.
Ofwel begin je er direct aan voor
iedereen ofwel laat je iedereen een uur wachten, maar hierop
uitzonderingen toestaan is om problemen vragen.
April is de maand waarin veel
joggingcriteriums hun start nemen, zo ook het Aarschots
Joggingcriterium. Bijna elke vrijdagavond staat er één of andere
wedstrijd op het programma.
De kop werd als naar gewoonte afgebeten
door de Appelbloesemjogging in Gelrode. Een leuke, heel pittige
jogging waar altijd heel veel deelnemers opdagen om hetzij 4, 8 of
12,8 km heuvels te bedwingen.
Deze eerste wedstrijd binnen het
criterium wordt als recreatief beschouwd en hierdoor worden er ook
geen uitslagen opgemaakt.
Vorig jaar had ik hier de langste
afstand gekozen en kwam ik de aankomst over toen het al donker was
(dat kan gebeuren als de start maar om 19 uur is natuurlijk). Dit
jaar koos ik dus wijselijk voor de iets kortere 8 km wedstrijd.
Niet alleen het lopen in het donker maar ook de overvloedige regen
van de voorbije week deden me daartoe besluiten. De omloop zou er
zwaar bijliggen met veel modder.
De wedstrijd over 8 km verloopt
ongeveer over de helft verhard en de helft onverharde wegen, wat het
dus iets gemakkelijkers maakt. Gezamelijke start met de lopers van
de 12,8 km en na zo'n 6 km wedstrijd splitsen deze zich af voor een
bijkomende lus van bijna 5 km over onverharde en zeer heuvelachtige
zand- en boswegen.
Vorig jaar liep ik hier 5:47 per km
(wel over 12,8 km dus) en herinner ik mij dat ik bij de aankomst
stikkapot zat. Dit jaar 5:34 per km (over 8 km) en nog heel fris bij
de aankomst. Op geen enkel moment ook maar iets geforceerd maar het
zwaarste deel zit hem natuurlijk in die bijkomende lus die de 12,8 km
lopers erbij nemen.
Gelukkig bleef het tijdens deze
wedstrijd droog. Als nu de temperaturen in de komende dagen ook nog
iets willen stijgen dan kunnen we echt gaan genieten van de lente.
