Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
15-05-2015
Abdijentocht (Tongerlo - Averbode)
Sinds ik aan het lopen gegaan ben,
staat de Abdijentocht al elk jaar op mijn kalender. Dit jaar dus al
voor de derde keer aan de start. Gezien het ene jaar gelopen wordt
van Averbode naar Tongerlo en het andere jaar van Tongerlo naar
Averbode stond ik nu dus voor de tweede keer aan de start in
Tongerlo.
Deze richting (Tongerlo-Averbode) is
ook iets zwaarder dan de andere richting (meer 'bergop') en een 200m
langer.
Ik herinnerde mij van 2 jaar terug dat
de organisatie met de pendelbussen tussen Averbode en Tongerlo toen
slecht georganiseerd was en daarom was ik al ruim op tijd vertrokken.
De auto geparkeerd op de ruime parking aan de aankomst in Domein de
Vijvers te Averbode en dan direct richting pendelbus. Dit jaar
echter een perfecte organisatie. Dranghekkens zorgden voor een sluis
en zo geraakte iedereen vlot op de bus. Minder dan een half uur
later stond ik al in Tongerlo.
Aan de bushalte had ik Sandra Nijs
gespot en op de bus deelden we onze ervaringen en doelstellingen. Ik
had mij een scherp doel gesteld: eindigen onder 1u20.
Met nog anderhalf uur te gaan tot de
start nestelde ik mij in Tongerlo op het zonnige terras. Emiel Luyts
was ook van de partij. Nog steeds een beetje last van de voet maar
op dit zo goed als onverharde parcours zou dit hem minder last mogen
bezorgen (wat later ook duidelijk bleek uit zijn goede uitslag).
Ruim op tijd begaf ik mij naar de
startbox waar ik teamgenoot Chris Hellebaut aantrof. We stonden
relatief vooraan en zo zou ik alvast niet veel last mogen ondervinden
van tragere lopers (en ik zou er zelf wel voor zorgen dat de snellere
lopers achter mij geen last hadden om mij voorbij te geraken).
Iets na 15 uur (de jaarlijkse 5 minuten
vertraging bij de start waren er ook dit jaar) gaf één van de
Norbertijnen van de abdij in Tongerlo het startschot.
Na een paar kilometer besefte ik al dat
ik te snel van start gegaan was. Zo vooraan plaatsnemen is niet
altijd de beste taktiek. Tussen kilometer 6 en 9 kreeg ik dan ook
een klein klopje en moest ik toch even recupereren waardoor het tempo
iets te traag uit viel.
Uiteindelijk zou ik Averbode bereiken
na 1u22min40sec (997e op ruim 2600 lopers). Toch een dikke 2 min
boven mijn doeltijd maar bij het bepalen van deze had ik er geen
rekening mee gehouden dat de editie Tongerlo-Averbode iets langer is
dan de omgekeerde richting.
Uiteindelijk ben ik toch heel tevreden
met mijn tijd. Na mijn dipje iets voor halfweg was ik er toch weer
in geslaagd het tempo op te pikken om uiteindelijk nog goed te
eindigen. Bovendien weet ik nu met absolute zekerheid dat ik geen
snelle starter ben. Beter de eerste kilometers ietsje trager om
daarna het tempo op te drijven. Dat ligt mij duidelijk beter. Het
zal ook wel met de leeftijd te maken hebben zeker.
Wat zou het worden in Scherpenheuvel,
de dag na het WC-debacle in Winksele ? Moest ik misschien eerst eens
langs de kathedraal passeren om een kaarsje aan te steken ?
De Schoonderbukenjogging is een
nieuweling op de kalender. Eerste organisatie en dus niemand die
goed wist waaraan we ons mochten verwachten. Er waren drie
wedstrijden: de 2,7 km (1 rondje), de 5,5 km (2 rondjes) en de 11 km
(4 rondjes). Ik had mij een paar weken terug al ingeschreven voor de
11 km wedstrijd dus dat was al beslist.
Gezien ik ruim te vroeg was, besliste
ik ter plaatse om ook nog de 2,7 km wedstrijd mee te nemen. Deze
vertrok, samen met de 5,5 km wedstrijd om 15 uur, drie kwartier voor
het vertrek van de 11 km. Zo kon ik nog eens testen op pure snelheid
en daarna de 11 km wedstrijd gebruiken om rustig uit te lopen.
Een eerste verkenning van de omloop
deed me al direct de wenkbrauwen fronsen. Serieus pittig, wel zo
goed als 100% verhard (op een korte strook na) maar direct na de
start een oplopende strook van zo'n 600m, dan een korte afdaling,
waarna een vlak stuk volgde van zo'n 500m. Dan terug naar boven,
zo'n strook van 250 à 300 m, gevolgd door een korte afdaling
(onverharde strook) om dan de bocht naar de aankomst te nemen (nog
zo'n 300 m oplopend). Dat was dus één rondje
Gelukkig was de wind een stuk minder
strak dan de dag voordien in Winksele maar nu was de zon weer in
overvloed aanwezig wat de temperatuur voor de toeschouwers heel
aangenaam maakte maar voor de lopers was het al aan de warme kant.
De bedoeling was om mijn eerste
wedstrijd (2,7 km) gewoon voluit te gaan, niet te letten op wat mijn
Garmin aan gaf en te zien waar we zouden stranden. Van bij de start
zette ik mij in het spoor van Liesbeth Vanneste van de
Woestijnroutelopers. Zij loopt bij de vrouwen regelmatig op het
podium. Ik wist wel dat ik haar niet lang zou kunnen volgen, maar we
konden maar proberen.
Blijkbaar waren mijn benen (en de rest
ook) veel veel beter dan de dag voordien. Ik kon Liesbeth gedurende
zo'n 2 km volgen. De voorlaatste strook bergop moest ik lossen maar
heel ver achterop geraakte ik niet. Ik bleef haar altijd voor mij in
het zicht houden. Nog een laatste spurtje bergop naar de aankomst
die ik twee plaatsen na Liesbeth bereikte. Een mooie 13e plaats
algemeen (1e plaats in mijn leeftijdscategorie) zou later blijken.
Bovendien een heel mooie tijd. Mijn snelste tempo op deze afstand
tot nu toe en dit op een niet vlak parcours. Lekker gelopen noemen
ze dat.
De 11 km zou ik samen met Cynthia
Verschueren, ook van de Woestijnroutelopers, afleggen. Onderweg
regelmatig een praatje slaande volgden de rondjes elkaar op één
rondje, twee rondjes maar wie stond daar langs de weg de Rudy
Sol, die ging toch ook de 11 km rustig uitlopen ?
Awel Rudy, geen goesting een woord
en Rudy voegde zich bij ons derde rondje met zijn drieën was
ondertussen ook ten einde. Dan besliste Rudy zijn wraak te nemen en
begon stilletjesaan het tempo op te voeren Cynthia zette zich
scherper en pikte aan knal, daar ging mijn rustig uitlopen. Ik
volgde dus ook maar. Het laatste rondje bleek uiteindelijk het
snelste te zijn van de vier rondjes, maar dat wist ik al onderweg
want af en toe moest ik toch serieus bijpikkelen om het spoor niet
kwijt te geraken.
Bij de aanwezigheidstombola viel ik dan
ook nog eens in de prijzen. De zondag was dus absoluut een topdag
vergeleken met de zaterdag zo mogen er nog volgen.
