Volgens het Statistics Office zijn de zwaarste buitenlandse investeerder hedurende de eerste elf maanden van 2023 de volgende: China komt er riant als eerste uit met 8,29 miljard usd. Opmerkelijk is dat men in dat verband China optelt bij HongKong. Zelfs mocht men grote slokop HongKong even terzijde schuiven, dan nog neemt China zelf met 3,9 miljard een grote hap. Opmerkelijk het enorme belang van de 'kleine' stadstaat Singapore met een investeringsaandeel van maar liefat 5,14 miljard, gevolgd door de usual suspects ZKorea 4,17 en Japan 3,1 miljard. Op verre afstand volgen dan USA met een investering van slechts.....0,53 miljard. Dan is er weliswaar nog een groep, een belangrijke evenwel omwille van het totale aandeel, nl 'others' met een aanzienlijke 7,43. Er wordt niet gespecifieerd wie tot de 'others' behoort, maar daar horen ongetwijfeld enkele Europese landen bij....Duitsland, Gr.Brittannie....en Rusland....en India...en Australie ????
De BAMBOO DIPLOMACY voor 'n goed begrip van Vietnams internationale politiek
Het zou een totaal verkeerde inschatting zijn mocht men er van uitgaan dat bij Xi's bezoek aan Hanoi Vietnam wel even op de schoot van China zou gaan zitten. Economische samenwerking loopt gesmeerd, maar veel Vietnamezen hebben nogal wat ressentiment tegen China vnl wat aanspraken op Spratly/Paracel islands in de Zuidchinese zee betreft, en ook het gevoel dat door Chinese investeringen in Vn Vietnam wel aan een uitverkoop bezig lijkt. Het Singaporese Fulcrum maakt analyses van de politiek in ZO Azie. Keren we voor Vietnam even terug....hereniging in 1975, ideologisch isolationisme met tot gevolg diepe armoede (zegslui hebben het o.m. over malaria uitbraak ong 1980 maar er is een gebrek aan medicatie door gebrek aan geld en een politiek van volledige afzondering). Vergeten we niet dat zelfs in 1979 een korte maar hevige en bloedige grensoorlog woedde tussen Vietnam en China, de zgz 'vergeten oorlog'.... (omwille van de Vietnamese bezetting van Cambodja, wat niet door China werd getolereerd....)
Tot in 1986 met de Doi Moi een nieuwe open weg werd opgegaan, wat naast het opengooien van de grenzen in de jaren 90 en het aantrekken van fondsen en investeringen zou leiden tot het voeren van een volslagen nieuwe politiek, een evenwichtspolitiek balancerend tussen de grote geopolieke grootmachten. Een BAMBOO diplomatie, die flexibiliteit en pragmatisme veronderstelt met als basis onafhankelijkheid en het laten primeren van het nationale belang. Een bamboo politiek die ook wel 's wordt aangehaald ivm Thailand, met dit verschil dat Thailand te dikwijls de kant van de grootste macht kiest om zijn eigen toekomst veilig te stellen, een soort bamboe buigzaamheid die even wispelturig is als de wind. In Vietnam echter wordt het rechtlijnig vertaald naar het principe van een volledige onafhankelijkheid, 'equi-distant' dwz even afstandelijk ten aanzien van de grootmachten, met als doel het maximaliseren van de voordelen met tegelijkertijd zich indekken tegen strategische onzekerheden. Of om het met een slagzin te verduidelijken: "NOCH PRO USA. NOCH PRO CHINA" ..... (wordt vervolgd)
Na Bidens bezoek aan Vietnam in september is het nu Xi's beurt. De staatsbezoeken van beiden kaderen in het verstevigen van invloed in zuidoost Azie. Vietnam en China zijn niet alleen buurlanden, ze zijn elkaars belangrijkste handelspartners. Niet dat ze elkaars deur plat lopen. Het is nog maar de derde ! maal sinds 2012 ! dat Xi er officieel op staatsbezoek gaat. China is het voorbije jaar de grootste buitenlandse investeerder in Vietnam. Neem daarbij ook de belangrijke rol die Vietnam speelt in wat Reuters noemt 'de-risking'...het omzeilen van de Chinees-Amerikaanse handelsoorlog, door Chinese componenten naar Vietnam door te sluizen waar ze dan worden geassembleerd, klaar voor export naar de EU en USA. Daarnaast kan Vietnam heel wat troeven op tafel leggen: een goedkopere arbeidskost en vrije handelsovereenkomsten met tal van landen die dus competitieve tarieven voorgeschoteld krijgen.
.
Ik betrek hetzelfde appartement 3B, niet zomaar een gelijkaardig appartement van het 8 appartementen tellende blokje, met twee op elke verdieping (1A en B, 2A en B etc), nee krék hetzelfde ! Ik had al meermaals bij verhuurder Mr Dat aangedrongen het mogelijks voor mij te reserveren. Waarom? vooreerst de ligging, in een 'hem' (een nauw steegje, zeg maar, een dertigtal meter diep en dus vrijwel geluidsvrij); centraal in district 1 aan de Nguyen Trai, wat dus betekent een flow aan (zeer betaalbare) taxi's; even die straat over, in de Nguyen Cu Trinh busverbindingen, hetzij naar rechts richting district 5 (met o.m. Cho Ray hospital), hetzij naar links richting de 'core' van de binnenstad (o.m. Ben Thanh market, Ham Nghi busterminal, Saigon river, de opera enz enz); op zowat 200 m ligt busterminal 30/9, van waaruit......eigenlijk naar overal in de stad ! Tweedens, naast de netheid van het 'serviced apartment' (2x poetsbeurt per week), iets wat vooral een kolfje naar mijn hand is: 's nachts laat ik de aircon in het slaapvertrek uit, terwijl ik onrechtstreeks kan 'profiteren' van de aircon in de belendende zitkamer; ik heb immers een hekel aan wat vrijwel gebruikelijk is in andere appartementen en hotelkamers, nl een aircon gericht op het bed zodat je al meer kans hebt daar een verkoudheid op te doen dan in het koude België. Uiteraard verhuurt men graag 'longtime', ten minste voor zes maanden en liefst langer; met mijn enkele maanden verblijf ben ik al geen uitgelezen klant. Maar.....Mr Dat meldde me dat door wat 'negotiëren' hij het dametje, dat het appartement huurt, kon overhalen 'tijdelijk' te verhuizen. Veel uitleg behoeft het niet, ik ken nu eenmaal bepaalde plaatselijke geplogenheden die met centen te maken hebben (andere voorbeelden volgen nog) . Uitleg is mij evenwel niet verschaft, maar ik kan er donder op zeggen dat mijn weliswaar tijdelijke maandelijkse huur van 500 dollar interessanter zal zijn dan wat het dametje maandelijks voor haar huur afdraagt.
In bijlage foto van appartement, vooraan kleine living en achteraan bedroom
Covid had tot gevolg dat tot half augustus enkel een e-visum mogelijk was (en dus niet langer het Voa= visa on arrival) en dat slechts voor 30 dagen. Vorig jaar diende ik dus tot tweemaal toe een 'visa run' te ondernemen, dwz binnen de dertig dagen het land uit (bv naar Thailand, naar Maleisië), alweer nieuw e-visum aanvragen en netjes wachten tot na de verwerkingstijd van ongeveer drie tot vier dagen een nieuw e-visum in mijn mailbox viel.
Om het buitenlands toerisme wat aan te zwengelen kan vanaf 15 augustus 2023 nu ook een e-visum van exact 90 dagen met zelfs de mogelijkheid van 'multiple entries', dwz dat je met hetzelfde visum probleemloos kan wegvliegen (bv voor een paar dagen naar Singapore) en even probleemloos kan terugkeren, binnen je 90 dagen welteverstaan !
De aanvraag via het officiële kanaal 'xuatnhapcanh' (=immigration) verloopt nu iets gecompliceerder: je dient immers je reisbijstandsverzekering (ongevallen, ziekte, mogelijke repatriëring) aan te geven in detail (dwz naam verzekeringsmaatschappij en polis).
Verder moeten, zoals vroeger overigens, alle gegevens punctueel kloppen met de gegevens in je reispas. Wie dit leest, dient zich te realiseren dat je zonder visum niet alleen Vietnam niet binnen kan, maar dat je eenvoudigweg in Brussel het vliegtuig niet op mag !! En dat visum dien je bij inchecken te tonen, hetzij in print, hetzij in screenshot....Tot slot: prijs 50 usd voor 'multiple entries', 25 usd voor 'single entry'......
Intussen ligt het drie-maanden-verblijf (met tussenin weliswaar twee visa-runs, resp naar chiang mai en KL) in HCM city al vier weken achter de rug. Nu en dan krijg ik de vraag in de trant....'en hoe is het daar ginder ivm corona?'
Twee recente artikelen in VietnamNews online (13/04) werpen een vrij duidelijk zicht op de actuele situatie. Er is een stijging waargenomen van het aantal infecties in april, een stijging zelfs maal drie. De meesten van die 639 nieuwe gevallen waren slechts twee- tot driemaal gevaccineerd, sommigen helemaal niet ! het betreft vnl ouderen of mensen met onderliggende aandoeningen. En de gevallen werden hoofdzakelijk gesignaleerd in het noorden plus Hanoi (hou er rekening mee dat de afstand tussen Hanoi en het zuidelijke HCMinh zo'n pakweg 1.600 km bedraagt !!) De maatregelen (mondmaskers !) worden voortgezet en er wordt aangedrongen op een versnelling van de vaccinatie.
Dat leidt ons tot een algemeen overzicht (bron VietnamNews dat zich baseert of Gen.Statistics Office): Vietnam telde/telt meer dan 11,5 infecties, waarvan de meesten herstelden; het dodencijfer is 43.186; meer dan 266 miljoen vaccinatiedosissen werden toegediend; bijna 52 miljoen volwassenen ontvingen een derde dosis en bijna 18 miljoen een vierde (het totale bevolkingsaantal bedroeg in april exact 100 miljoen). Let wel: er is geen uniforme vaccinatiedekking over het hele land: in bepaalde niet-stedelijke gebieden ligt de boostering onder de 80%. In de steden - neem nu de miljoenenstad Saigon of HoChiMinh city - heeft de hoge vaccinatiegraad geleid tot 'herd immunity', maar voorzichtigheid blijft geboden, o.m. mondmaskers verplicht op openbaar vervoer, ook in taxi's. Het dragen van een mondmasker is een normaal gegeven in supermarkten, winkels en zelfs op straat !
Phu My Hung is een recent modern hig-end gedeelte in district 7. Voor 20 jaar was het nog een moerassig open gebied, maar ontwikkelaars hebben er een modern staaltje stadsontwikkeling neergezet, totaal verschillend van de rest van Ho Chi Minh city. Het maakt deel uit van de expansie naar het zuiden en bijgevolg meer naar de zee toe. Het is een duurdere buurt en daarom hoofdzakelijk bewoond door expats, voornamelijk Koreanen die werken in Koreaanse bedrijven die hoofdzakelijk gevestigd zijn in de industriele 'triangle HCM - Dong Nai - Ba Ria/Vung Tau'. Door Phu My Hung loopt overigens de brede Nguyen Van Linh (2× drie snelle middenstroken + aan beide zijden 2x twee stroken voor plaatselijk verkeer en motorfietsen) die de verbinding maakt met de snelweg naar de geplande internationale luchthaven Long Thanh. Zondag laatst een wandeling gemaakt van aan het ene uiteinde Vivocity mall, via het ertussenliggende luxueuze stadsgedeelte, naar het andere uiteinde met Crescent mall, met in de buurt het kunstmatig meer met brug, en nog iets verder in de buurt de golf course. In het stadshedeelte een veelheid koreaanse eethuizen, dito supermarkten...er is maar weinig vietnamees, ook de scholen zijn koreaans of internationaal.
Al gesteld dat voor Vietnamezen elke gelegenheid die zich aandient een mogelijkheid biedt tot feesten. Als ik de vergelijking maak met Belgie dan is de internationale vrouwendag hier veel meer een feestdag. Gisteren reeds werden op specifieke 'klassieke' plaatsen zoals nguyen van cu of de bloemenmarkt aan ly thai tho massa's bloemtuilen te koop aangeboden en dat was pas 7/03. En naast of in de plaats van bloemen is een uitstekend geschenk om voor de vrouw appreciatie uit te drukken...chocolade. Bijgevolg staan kooplustige mannen in rijen aan te schuiven aan die winkels.
Iets totaal anders.....men had mij vroeger al voorgeworpen of ik niet afzie van de mogelijke luchtvervuiling door o.m. de miljoenen brommers. Ik meen ergens gelezen te hebben dat er bij ons meer luchtvervuiling is dan hier. Denken we maar aan alles wat in B. door verwarming de lucht in vliegt. Las ik ooit in humo dat Belgie champions league speelt inzake fijnstof ? Zou mijn indruk wel 's juist kunnen zijn als in mijn tuin soms mijn adem wordt afgesneden door de rook door houtverbranding ? Gisteren de busrit 69 hier bekeken vanuit een ander perspectief....het vizier gericht op... bomen !! Welnu, vanaf busstation cong vien 23/9 cmtt, nguyen dinh chieu, ly thai tho, thanh thai....tot lu gia waar ik afstap......het hele parcours afgezoomd met bomen, soms oude,, maar ook vrij jonge. Ook ik was er altijd aan voorbijgegaan, men kijkt meestal 'door de bomen' naar een winkel, een gebouw, een mens, maar ze zijn er wel degelijk de soms weelderige bomen. Dus permitteer ik mij de stelling 'saigon is een bomenrijke stad'.
Gebaseerd op de GSO (general statistics office): februari ontving 933.000 buitenlandse toeristen. Ze gaven de cijfers vrij voor januari en februari samen: 1,8 miljoen en dat betekent slechts 60% van het cijfer van 2019 = het pre-covid cijfer (pas eind maart 2022 gingen de grenzen weer open).Als we aan toeristen denken, bekijken we dat meestal met westerse bril maar het gros in realiteit komt uit Azie, denken we maar aan India, Japan, Korea....en vergeet niet dat China altijd d'office een derde van de buitenlandse vertegenwoordigde. Welnu, Azie pikt 1,29 miljoen van de 1,8 in. Er waren 240.000 Europeanen, bijna 190.000 uit de 'amerika's' en een kleine 80.000 uit oceanie, vooral australie. De target voor het hele jaar wordt gezet op een magere 8 miljoen, maar ik vraag me af of dit geen fout is, als reeds 1,8 werd gehaald op de eerste twee maanden en er komen nog maanden die traditioneel hoger scoren (zomermaanden, kerst...). Soit, zelfs een naar boven bijgewerkte target zal toch nog afwijken van het riante resultaat dat in 2019 werd gehaald nl 19 miljoen ! Dat laatste pre-covid cijfer blijft de referentie
Tiki.....het vietnamese amazon of bol...een succesverhaal
Aanleiding is een prachtig boek, uitgegeven in 2017 "Saigon then and now - early 20th - 21st century" met fantastische foto's om in contrast duidelijk te maken hoe bepaalde plaatsen er toen en nu uitzien. Navraag in talrijke filialen van toonaangevende boekhandels Fahasa, Phuong Nam leveren telkens hetzelfde resultaat op 'het roi', uitverkocht, wat mij gezien het kwalitatieve boek niet verbaast. Ook een paar online pogingen o.m lazada (waarachter alibaba zit) draaien op niets uit. Zonder veel overtuiging het tot dan voor mij onbekende Tiki dan maar.... en waarempel na enkele dagen wordt het boekwerk door de Tiki shipper netjes verpakt even netjes afgeleverd.
Wat is nu tiki.vn ? Het staat voor 'tim kiem - tiet kiem' = 'search and save', een soort amazon of bol dus, op het B2C e-commerce platform (business to consumer). Blijkbaar schoot pas in 2010 Tiki uit de startblokken met een bijna verwaarloosbaar startkapitaal van 5000usd. Intussen doet een waarde van om en bij 1 miljard usd de ronde. Heel wat grote spelers hebben een significante participatie in Tiki....denken we maar aan het Japanse Sumitomo (dat o.m. Dunlop onder zijn paraplu heeft) en VNG, een gigant in Vietnam, nl een tech conglomeraat achter het hier enorm populaire Zalo (messaging service zoals whatsapp zeg maar) of Zing (media network). Ikzelf gebruik Zing trouwens (ook in Belgie) om op smartphone mijn muziek af te spelen.
Oorspronkelijk verdeelde Tiki boeken, maar verruimde zijn activiteit naar digitale toestellen, phones, elektrische apparaten, schoonheidsprodukten, speelgoed, kleren..... wat Tiki tot een van de meest succesvolle shoppingwebsites maakt...... in hun hub in Hcm zouden er constant zo meer dan 2 miljoen items voorradig zijn. Hun succesmantra "to be successful there are three main factors: enthusiasm, experience, market". En dat er een markt is......een potentiele markt van 100 miljoen consumenten. Elementen zoals gratis verzending of kortingen verwijzen ze naar de prullenmand, in de plaats leggen ze de klemtoon op 'tiki now', een snelle levering...voor sommige items binnen de twee uur. Dat leidt me naar een fenomeen waar je eenvoudigweg niet naast kunt kijken....de ettelijke tientuizenden (!) motorbikers /pakjesbezorgers (grab, be, gojek, shopee... ) herkenbaar aan hun 'uniform'.
Terug naar Tiki om af te ronden....onlangs voegden ze een niche toe aan hun strategie 'Tiki with vietnamese stars', muziekvideo's met de 'nieuwe mode', de influencers en hun enorme invloed (ook in Belgie...helaas) op het koopgedrag van de consument......
Op donderdag eindelijk mijn nieuw Vietnamees e-visum op mijn smartphone ontvangen, dus ondernam ik welgemutst een ritje van een uur met de KTM Komuter, de intercity trein zeg maar, naar Klang. Een vroegere koninklijke hoofdstad, alhoewel men er geen pracht en praal moet gaan vinden. Interessant is wel Little India, je waant je zowaar in India met de overwelfde bazaars en een Indische geur in de lucht. In de stationsbuurt de 'pre-war shoplots' onder de gewelfde lange gaanderij, nu weliswaar ten prooi aan leegstand. Opmerkelijk...enkele treinwagons met de niet mis te verstane tweetalige boodschap op de flanken: 'koc sahaja wanita untuk' - 'coach for ladies only'......enkel bestemd voor vrouwen dus ! Trouwens, ik vernam ook dat in Kuala Lumpur vrouwelijke taxichauffeurs enkel vrouwelijke klanten oppikken. Terug via Stesen Sentral en met de 'monorel' naar het bruisende Bukit Bintang.
Vrijdag neem ik in de ondergrondse Pudu Sentral de bus naar klia2, de international airport. Slechts 4 passagiers op die luxebus Star Mart Express !! Voor het instappen vraagt de uitbater me hoe het komt dat ik deze plaats ken waar ik de bus neem, en ik antwoord dat ik vorige jaren hier altijd wel een bus vond die me naar de luchthaven voerde. Hij zegt me dat er voor covid meerdere busconcurrenten voor airport transport zorgden, maar dat nu zijn busonderneming de enige overblijvende is die die service aanbiedt...maar te weinig gegadigden aantrekt wegens niet of te weinig gekend. Bij deze doe ik dus een oproep aan reizigers die dit al dan niet toevallig zouden lezen: laat de metro voor airport transport links liggen (is trouwens oer-irritant reizigers op een altijd overvolle metro aan te treffen die met hun bagage tegen de gewone metroreiziger aanbotsen) en opteer voor de luxebus aan het centrale Pudu Sentral voor ochgottekes 15 myr....of nog omgerekend geen 4 euro voor een rit van ongeveer 70 km !!!!
Merdeka betekent onafhankelijkheid en 118 wijst op het aantal verdiepingen. De architect zou zich hebben laten inspireren door een handgebaar van Maleisie's eerste president Tunku Abdel Rahman, en in de beglazing zouden driehoeken zichtbaar zijn (?) die verwijzen naar de diversiteit van de maleisische bevolking: maleiers, chinezen, indiers. De drie fonteinen voor de ingang van de pavilion op bukit bintang zijn naar mijn oordeel veel duidelijker om dat te illustreren. De totale hoogte is 679m met een zware antenne erbovenop inbegrepen. Opvallend, vind ik, is dat het bouwwerk er anders kan uitzien naargelang het gezichtspunt.... zo vond ik de wolkenkrabber er eerder als een zwaardvis uitzien....gezien vanop de jalan pudu ! Welnu, KL kent de laatste tien jaar een enorme toename aan hoogbouw.
Telkens ik in KL ben, even naar de wijk Bandaraya, een stuk little India, met Sogo mall. Deze keer vanuit metrostation masjid jamek enkel te bereiken met gratis (!) bus. Het gaf me de kans om daar in de 'old town white coffee' een heerlijke 'curry mee' te middageten.
En dan de obligate bezoekjes aan o.m. de dataran merdeka (onafhankelijkheidsplein) met de impressionante abdul samad (genoten van het rustgevend binnenplein !...wegens geen volk); de 'river of life' wandeling via de iconische masjid jamek; even naar de enorme nationale moskee 'masjid negara' met in de buurt het 'fantastische' - met klemtoon op fantasie - old railway station in een architectonische mengeling van moorse, indische en westerse stijl.....opmerkelijk zijn op de hoeken de 'chhatris', de koepels met daaronder de ronde veranda's !!
Op 19/2 verstreek mijn 1-maand visum en dus moest ik het land weer uit...om weer een nieuw visum te kunnen aanvragen, wat dan gebeurde op 20/2 vanuit Kuala Lumpur. Voor mij een vertrouwde omgeving. De eerste keer was ik er begin 2011...we zijn 12 jaar verder...en er is nog meer in de hoogte bijgebouwd. De aankomst op zondagmiddag in de plassende regen gaf KL een trieste aanblik. Swiss Inn chinatown waar ik dikwijls verbleef is opgedoekt. Ik koos ditmaal voor Travelodge central market, uitstekend gelegen, naast LRT station Pasar Seni, een station slechts verwijderd van Stesen Sentral, van waaruit de monorel je vlot brengt naar Bukit Bintang (een van de shopping paradijzen) of Bukit Nanas (de Petronas towers en shopping paradijs 2, SuriaKLCC). Is het een indruk of gewoon een vaststelling, de mensen werken dwz op spitsuren zitten de metrostellen en monorel stampstampvol om de werkende mens weer naar huis te brengen. Ook op de wegen is het dan drukker. En 's avonds valt het leven vroeg stil. De central market en belendende Kasturi walkway sluiten om 8pm. Van dan af eordt het beduidend rustig....het lijkt me bijna zo ongewoon voor een grootstad. Op openbaar vervoer moet iedereen nog mondmasker dragen en er is controle. In plaats van hierboven aangestipte route pasar seni -stesen sentral - (met monorel) bukit bintang.... opteerde ik voor return-route de MRT molsgewijs een nog lagere metroweg en raar maar waar met slechts een tussenstation, dus bukit bintang - merdeka - pasar seni ! Ook de monorel draait een grote kring ....niet verwonderlijk dus dat je met een niet al te grote wandeling, vanuit omgeving pasar seni - central market of chinatown dus - via de jalan pudu vrij vlug het klimmetje naar bukit bintang kunt aanvatten
De vroegere Saigon port en....het 'uncle Ho' museum
Al aangestipt dat een busritje naar district 7 even langs de oude 'cang' (haven) loopt. De busrit volgt in district 4 een stuk de Nguyen Tat Thanh straat die evenwijdig loopt aan de 19de eeuwse dokken Nha Rong (drakendok) en Khanh Hoi.
Nha Rong (drakenhuis) was overigens het eerste door de Fransen in de 19de eeuw opgerichte gebouw - en dan nog aan de overkant van de Saigon river - waarin de Messageries Imperiales (de empire shipping company zo je wil) gevestigd was als uitbater van Saigon haven. Vanaf 1954 kwam het onder, eerst Zuidvietnamees, later Vietmamees bestuur. In 1995 kreeg het opvallende gebouw (drakenhuis omwille van het dak met drakenmotieven) een nieuwe bestemming als museum van Ho Chi Minh (de man dus, niet de stad).
Na de hereniging in 1975 kregen de beide voormelde dokken een nieuwe naam 'Saigon port' en er werden twee nieuwe dokken aan toevoegd, gelegen in de enorme brede kromming die de Saigon river maakt naast district 7. In 2016 werd de activiteit in al die oudere dokken verplaatst, weg van de stad en dus meer naar de zee toe, naar een verder gelegen open ruimte waar de nieuwe Hiep Phuoc port ( in het Nha Be district) tot stand kwam. En dus zijn er plannen om de ruimten van de oorspronkelijke dokken om te turnen in een mix van residentiele en commerciele wijken.
Een grote stad heeft nu eenmaal veel verscheidens te bieden ! Het heeft acht weken geduurd tot ik eindelijk bus 34 nam naar district 7, Phu My Hung. Toch een kleine driekwart, Saigon river over (over de cau Calmette, de Calmette brug), via district 4 (eertijds een weinig eerbare reputatie wegens criminaliteit), langs een stuk 'cang' - een weliswaar ouder stuk van de haven en uiteindelijk afstappen aan de FV (France vietnam) hospital, prive kliniek. District 7 is het moderne Saigon, het duurdere Saigon, waar vooral de bevolking bestaat uit Japanners, Koreanen, Singaporezen, kortom families van buitenlandse kaderleden van buitenlandse ondernemingen. Mensen wonen er ook minder opeengepakt en het is er dus ook properder. Crescent mall met in benedenverdieping coopxtra mikken dus voornamelijk op een internationale smaak en de smaak van voormelde doelgroepen. Datzelfde geldt voor Vivocity een aantal kilometer verder aan het andere eind van de brede Nguyen Van Linh, eigenlijk de highway met een zeer vlot doorgaand vrachtverkeer. Anderzijds heeft Phu My Hung ook veel open ruimte, maar het is een gebied dat kwetsbaar is voor overstromingen.
Vorige week, ook na 8 weken de eerste keer, de Vinh Nghiem pagode, aan de Nam Ky Khoi Nghia. Voor het avondeten daar de gelegenheid gegrepen een wandeling te maken langs de Hoang Sa zijde van het kanaal.
Met opzet stel ik 'Saigon' en niet Ho Chi Minh city (de stadsnaam toch maar sind 1975), want de 'triangle of death' situeren we vooral in de Franse koloniale era (voor 1954 dus) en in mindere mate in de US-oorlog.
Het gaat om drie (2 Franse en 1 Vietnamees) indrukwekkende gebouwen op minder dan een boogscheutje van elkaar, 2 in Ly Tu Trong street en 1 in de Nam Ky Khoi Nghia
1/ het statige paleis van eertijds de (Franse) Cochinchina gouverneur [nu het HCM City history museum], tevens de laatste residentie van de beruchte Zuidvietnamese, door de US gesteunde, president van de 'puppet'regering Ngo Dinh Diem, voor hij in 1963 aan de dijk werd gezet en vervolgens vermoord;
2/ de typische sixties 'HCM City Sciences Library'....gebouwd op de grondvesten van de 'Maison Centrale' (!), onder de Fransen de beruchte gevangenis, waar een heel pak bekende revolutionairen werden gemarteld en onthoofd met een kanjer van een guillotine. Een van die slachtoffers was de jonge Ly Tu Trong (borstbeeld van hem overigens aan de rand van de zeer lieflijke tuin van de bib).
En met het citeren van die naam komen we terecht in wat voor een doordeweekse toerist een onontwarbaar kluwen is van straatnamen waarbij hij/zij zeer vlug het noorden verliest. Want een nauwelijks bij te houden pak verkeersaders of straten werden genoemd naar vroegere helden/revolutionairen, denken we maar aan Le Duan (de nummer 2 ten tijde van Ho Chi Minh, en zelfs meer de nummer 1) of Nguyen Thi Minh Khai (ook onthoofd in de maison centrale).
3/ een lange zijgevel van het huidige gerechtsgebouw in de Ly Tu Trong, dat onder zijn fronton in de voorgevel nog altijd de naam draagt "Palais de Justice" maakt het trio of de 'triangle' compleet, dwz machtscentrum, gerecht, gevangenis)
Enkele opvallende vaststellingen: van het justitiepaleis mogen geen foto's worden genomen, tenzij stiekem (of op zondag door gesloten hek) en in de sobere, mooie hall met een slanke wenteltrap van de bib sommeerde de balie-juf mij geen foto's te nemen. Gelukkig kan het buiten wel, de fraaie brede sixties voorgevel (met repetitief drakenembleem) met in het midden een wat plomp ogende boekentoren, met een achttal identieke op elkaar 'gestapelde' segmenten die onwillekeurig aan Donald Judd doen denken.
Vaststelling twee: nergens in de buurt van de 'triangle' een toerist te bekennen, tenzij een achteloos voorbijlopende...
Lopen de toerisme-promotoren van HCM City hier geen kans mis, temeer als ik pal in het centrum menige toerist die andere Franse 'relics' zie voorbijlopen alsof het niets voorstelt. Ik denk dan aan het majestueuze HCM Customs gebouw (hoek Nam Nghi en Ton Duc Thang....die laatste ook weer een revolutionair) en het even triomfantelijk ogende HQ Duong Sat (Spoorweg HQ) aan het andere einde van Ham Nghi, in schaduw van Ben Thanh market, dat met de metro op komst een upgrade werd toebedeeld. Het enorme plein voor Ben Thanh kreeg enkele weken terug een nieuwe planmatige verkeersstructuur die de doorstroming veel veiliger en minder chaotisch maakt. En ik vraag me af...zou dat plein zijn naam behouden hebben Quach Thi Trang, genoemd naar het piepjonge wicht (15 jaar slechts) dat eertijds bij een studentendemonstratie (in 1963 tegen de reeds genoemde Ngo Dinh Diem) werd neergeschoten..... Haar borstbeeld stond oorspronkelijk in het midden van laten we gemakshalve zeggen het Ben Thanh plein en staat nu trouwens in een piepklein parkje in.....de Ly Tu Trong. ..maar toeristische belangstelling...noppes !!!
Ben ik dan te streng voor de toerist ? Meestal is Hcm city voor de toerist een kort (tweedaags) tussendoortje met bezoek aan War remnants museum en evtl reunification palace en mogelijks een sinds covid ingevoerde hop on hop off busrit met knalrode dubbeldekker en wat rondlummelen hetzij in de backpacker area pham ngu lao hetzij rond en op nguyen hue/le loi boulevards (daar heb je immers de fotogenieke opera en city hall).. Ik vrees dus dat de toerist Hcm city verlaat zoals Peggy Lee zingt "is that all there is?" Ikzelf ben van oordeel....onbekend is onbemind !!!
Nog een dag langer in chiang mai gebleven wegens te dure en te vroege en te ongemakkelijke (dat zou via bangkok moeten met 'n drietal uur transit) terugvlucht, alhoewel zes dagen wat lang uitvalt. Wat Pra Singh is top en soms ontdek je hier en daar een Wat die de moeite van een bezoek loont. Hotel (hotel Montha) was zeer goed, een van de weinige kamers op groundfloor met patio. Ontbijt extra te betalen en na enkele dagen, zoals meestal in hotels, is het gebrek aan variatie overduidelijk.
Vlucht naar Hcm met Vietjet op 'oudejaarsavond' volgens de maankalender. 's Anderendaags is het dus nieuwjaar of Tet. Miljoenen in Hcm verblijvende Vietnamezen hebben de stad in een soort volksverhuizing dan al verlaten, naar hun soms verre 'que' ('homeland') waar ze met familie 'an Tet' nieuwjaar zullen vieren, en dat op z'n monst gedurende een week. Gevolg: veel zaken, coffeshops supermarkten en restaurants zijn dus voor lange tijd gesloten. Enkele dagen opent coopmart enkel 's morgens...maar het aanbod is beperkt, uiteraard omwille van gebrek aan toelevering. Telkens is het uitkijken waar men ergens terecht kan om uit te gaan eten, en dan stoot men overal op de nu eenmaal gangbare 'nieuwjaarsgewoonte', dat alle prijzen soms 'serieus' verhoogd zijn; in Titi beefsteak zie ik mijn totaalbedrag verhogen met 30% tijdelijke Tet-toeslag en dan nog 's met 10% btw....
Positieve keerzijde van de medaille is dat het gedurende enkele dagen rustiger is, men kan al fatoenlijk een straat oversteken en men kan soms 's ongehinderd op een trottoir wandelen, zonder de weg versperd te zijn door eetstandjes, motorbike parking, of in het ergste geval door motorbikers die op die manier de file omzeilen...
En dan zijn er de festiviteiten....na een paar jaar covid onderbreking alweer een 'duong hoa' (de bloemenstraat) in de hele Nguyen Hue boulevard en een 'duong sach' (boekenmarkt) in de aangrenzende Le Loi. En in een helft (de cmtt zijde) van Tao Dan park is er ...een bloemententoonstelling, terwijl de andere helft van het park dan helemaal is ingepalmd door een grote geimproviseerde ....motorbikeparking.
Nieuwjaar volgens de maankalender die in de chinese astrologie een twaalfjarige cyclus vormt....de dierenriem ( rat, os, tijger, konijn, draak, slang, paard, schaap, aap, haan, hond en varken) passeert zo de revue...en dit jaar is het hier het jaar van....de kat ! Wie zorgvuldig kijkt, ziet dat de kat niet bij de twaalf zit. Het is dus fout algemeen te spreken over Chinees nieuwjaar. Inderdaad, in China is het het jaar van het konijn, maar alleen in Vietnam maakt nieuwjaar of Tet een serieuze afwijking....hier dus geen konijn, maar jaar van de 'mao', zoals het traditionele woord wordt gebruikt.
Nu blijkt een oud chinees woord voor konijn 'mao' te zijn, maar in Vietnamese uitspraak is dat verworden tot 'meo'....en laat dat nu het alledaagse Vietnamese woord zijn voor ....kat. Of hoe in de loop der geschiedenis in Vietnam de kat daardoor het konijn verdrong. Mensen in 2023 geboren zijn dus 'cat year people', zoals dat ook het geval is met de mensen die telkens twaalf jaar eerder werden geboren (2011-1999-1987-1975-1963-1951).
In 1976 kwam Al Stewart de hitparade binnen met de hit 'year of the cat' dat verwijst naar een ontmoeting een jaar eerder (in 1975 dus) in noord afrika, want er zijn duidelijke verwijzingen naar de gigantische film "casablanco"...humphrey bogart...peter lorre ! Maar wat had Al Stewart dan met Vietnam, en waarom noemde hij het niet ' the year of the rabbit' of ligt simpelweg daar de verklaring....dat 'cat' nu eenmaal beter...bekt.
Cat people zouden over het algemeen mensen zijn waarbij het geluk hen wat meer toelacht.
Maar...wordt hier gezegd....geef een 'cat man/woman' geen kat als cadeau, want de uitspraak van 'meo' neigt een beetje naar de uitspraak van 'ngheo' en dat betekent 'arm'.....een kat als cadeau kan dus ook verpakt worden als iemand....armoede toewensen !!!
Visum verstreek op 15/1...dus de zgn 'visa run', dwz het land uit en weer nieuw e-visum aanvragen; aangezien verwerkingstijd normaliter 3 tot 4 werkdagen in beslag neemt...een buitenland-verblijf van minstens vier dagen. Twee landen vereisen geen visum en dus geen bijkomende kosten, Maleisie (dat is dan hopelijk voor februari) en Thailand. Keuze viel op Chiang Mai, er twee keer geweest, intussen schat ik tien en elf jaar terug. Vlucht vanuit Hcm op 15/1 naar chiang mai, ongeveer een uur en drie kwart, maar wat eraan voorafgaat is de tergend trage passage aan de vietnamese immigration wegens overlast. Eerste vaststelling na aankomst: de tijd is ogenschijnlijk blijven stilstaan in chiang mai, weinig nieuwbouw, alles lijkt bij het oude te zijn gebleven...behalve het verdwijnen van de internetcafes: tien jaar geleden was het pre-smartphone-tijdperk....mailen en bloggen diende toen te gebeuren in internetcafes. Mocht er veel veranderen, dan vrees ik dat chiang mai veel charme zou inboeten. Boek kamer op gelijkvloers in hotel montha in loi kroh, net buiten de stadsmuren, dicht bij de nightmarket. Die buurt zoals toen, bars en massagesalons. Niet verkeerd begrijpen, de massage gebeurt in het openbaar. Hotelmanager wijst op veranderde post-covid mentaliteit: toeristen zijn zelfs aggressiever !! En zij wijst op het feit dat wegblijven van toeristen door covid zorgde voor een enorme verarming van de chiang mai bevolking die vrijwel uitsluitend hun inkomsten uit toerisme haalden/halen...
Tweede vaststelling, hitte heel wat draaglijker dan in Hcm, ong 30°, maar vooral de nachttemperatuur is treffend (ong 14, 15° wegens bergen in de buurt) (tegenover een Hcm nachttemperatuur van 24, 25°, wat voor niet al te veel afkoeling zorgt). Een pluspunt dus waarop al tientallen jaren chiang mai zijn succes stoelt. Bezoek op zondagnamiddag nog de centrale Chedi Luang (nu betalend) en de zondagse night market in de belendende straten. Eten in de restaurantjes is nog altijd spotgoedkoop. En het lijkt erop alsof het toerisme hier zijn tweede adem heeft gevonden met op het eerste gezicht vooral westerse vrij jonge toeristen en een toevloed aan Japanners, Koreanen, Indiers..... De overbekende tweedehandsboekenshop "the lost book shop" met wel honderdduizenden stuks is er nog altijd, net zoals de leuke hoek-cremerie aan de stadsbinnenmuur, met upgrade en een nieuwe naam 'stories'. Chiang Mai binnenstad is een met 'moat' omwalde stad met daarbinnen nog de restanten van bakstenen muren. En alhoewel het verkeer nog beheersbaar is, blijft het opletten want men rijdt er links.....
Mensen, al dan niet 'n beetje vertrouwd met 'n stukje (want meer dan 'n petieterig stukje kan dat echt niet zijn) HoChi Minh city, vroegen wel 's: waar verblijf je ? Ik verblijf in het meest westelijke deeltje van 'quan 1', district 1 dus en dat district vormt samen met het erboven liggende district 3 het zeer ruime centrum of hart van Hcm, het eigenlijke Saigon. Ik betrek dus 'n appartement in een 'hem', een soort inham van de drukke Nguyen Trai, die een paar honderd meter verder de Nguyen Van Cu oversteekt om verder te lopen over het gehele district 5. Dat district 5 huist op z'n westelijk einde niet alleen Cholon (chinatown, hoofdzakelijk bevolkt door druk handeldrijvende chinese vietnamezen), maar is bovendien zowat het geneeskundig centrum, met universitaire kliniek in Hong Bang, en de grootste - gesticht door de Fransen - Cho Ray in de Nguyen Chi Tanh. Daar ben ik vroeger nog terechtgekomen met lichamelijk ongemak, maar eerder dan gewenst diende ik daar nu weer medische hulp in te roepen. Ik kon m'n rechterarm niet omhoog strekken, en ik dus met m'n medicatielijst en laatste (Belgisch) bloedonderzoek naar Cho Ray. Vroeger konden buitenlanders terecht in een lage linkervleugel van het immense gebouw; nu bevindt die afdeling "theo yeu cau" (op aanvraag) voor buitenlanders en voor Vietnamezen die wat meer wensen te betalen, aan de overzijde van de straat, ook te bereiken via een voetgangersbrug tussen hoofdgebouw en die speciale afdeling, voor buitenlanders zeg maar. Je betaalt een vast forfaitair bedrag en na verrekening van consultaties en prestaties (bv echo) betaal je bij of krijg je wat terug, zoals dat bij mij het geval was. Eerst kom je er bij een 'general practitioner' terecht die, op basis van je klachten, je doorverwijst naar een specialist (en die consultatie had dan weer plaats in het hoofdgebouw, brug over dus, gegidst door een verpleegster...want ze laten je niet aan je lot over) die groepsgewijs - bijgestaan door verpleegsters die voor de administratie instaan - de ene patient na de andere in sneltreinvaart onderzoekt. In mijn geval ging het om een ontsteking.....dus met de nodige papieren (en alweer bijgestaan) naar de kliniekapotheek om cortisonespuit (en zalf) op te halen en daar te betalen. Dan weer gegidst naar de gepaste afdeling waar de cortisone in de schouder werd geinfiltreerd. Waarom mijn keuze voor Cho Ray? Vooreerst had ik er al positieve ervaringen, zowel medisch als qua prijs. Dat er wat minder privacy is, neem je er maar bij. Daarnaast had ik al twee negatieve ervaringen met zeer dure prive klinieken....in 2016 met maagprobleem naar Columbia (pal in het centrum, in de schaduw van de notre dame, op de hoek van pasteur en le duan)....voor veel geld verkeerde diagnose (stress en dus kalmeerpillen), terwijl twee weken nadien in Belgie een maagzweer werd vastgesteld. De tweede ontgoocheling liep ik op ( datum ontgaat me) met mijn geaccidenteerde knie in FV (France Vietnam) hospital in district 7. Daar word je bij het binnenkomen al verwelkomd door een pianiste achter de vleugel. Diende een fors bedrag te betalen voor wat strekken van de knie en hier en daar wat duwen rond het gewricht om dan met een voorschrift voor paracetamol naar buiten te komen...een medicament dat ik zonder enig voorschrift goedkoop had kunnen verkrijgen in de eerste de beste straatapotheek. .....
