Visum verstreek op 15/1...dus de zgn 'visa run', dwz het land uit en weer nieuw e-visum aanvragen; aangezien verwerkingstijd normaliter 3 tot 4 werkdagen in beslag neemt...een buitenland-verblijf van minstens vier dagen. Twee landen vereisen geen visum en dus geen bijkomende kosten, Maleisie (dat is dan hopelijk voor februari) en Thailand. Keuze viel op Chiang Mai, er twee keer geweest, intussen schat ik tien en elf jaar terug. Vlucht vanuit Hcm op 15/1 naar chiang mai, ongeveer een uur en drie kwart, maar wat eraan voorafgaat is de tergend trage passage aan de vietnamese immigration wegens overlast. Eerste vaststelling na aankomst: de tijd is ogenschijnlijk blijven stilstaan in chiang mai, weinig nieuwbouw, alles lijkt bij het oude te zijn gebleven...behalve het verdwijnen van de internetcafes: tien jaar geleden was het pre-smartphone-tijdperk....mailen en bloggen diende toen te gebeuren in internetcafes. Mocht er veel veranderen, dan vrees ik dat chiang mai veel charme zou inboeten. Boek kamer op gelijkvloers in hotel montha in loi kroh, net buiten de stadsmuren, dicht bij de nightmarket. Die buurt zoals toen, bars en massagesalons. Niet verkeerd begrijpen, de massage gebeurt in het openbaar. Hotelmanager wijst op veranderde post-covid mentaliteit: toeristen zijn zelfs aggressiever !! En zij wijst op het feit dat wegblijven van toeristen door covid zorgde voor een enorme verarming van de chiang mai bevolking die vrijwel uitsluitend hun inkomsten uit toerisme haalden/halen...
Tweede vaststelling, hitte heel wat draaglijker dan in Hcm, ong 30°, maar vooral de nachttemperatuur is treffend (ong 14, 15° wegens bergen in de buurt) (tegenover een Hcm nachttemperatuur van 24, 25°, wat voor niet al te veel afkoeling zorgt). Een pluspunt dus waarop al tientallen jaren chiang mai zijn succes stoelt. Bezoek op zondagnamiddag nog de centrale Chedi Luang (nu betalend) en de zondagse night market in de belendende straten. Eten in de restaurantjes is nog altijd spotgoedkoop. En het lijkt erop alsof het toerisme hier zijn tweede adem heeft gevonden met op het eerste gezicht vooral westerse vrij jonge toeristen en een toevloed aan Japanners, Koreanen, Indiers..... De overbekende tweedehandsboekenshop "the lost book shop" met wel honderdduizenden stuks is er nog altijd, net zoals de leuke hoek-cremerie aan de stadsbinnenmuur, met upgrade en een nieuwe naam 'stories'. Chiang Mai binnenstad is een met 'moat' omwalde stad met daarbinnen nog de restanten van bakstenen muren. En alhoewel het verkeer nog beheersbaar is, blijft het opletten want men rijdt er links.....
