 Deze (on)regelmatige rubriek, toegeleverd door Freek Neirynck, ambieert geen recensiekolom te zijn, maar zoals de titel het zelf zegt: een seinpaal voor geïnteresseerde en potentiële lezers.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
DE SMAAK VAN ZIJN STEM, EEN BOEK DAT HONGERIG MAAKT
De Gentse auteur Piet De Loof (1972) is met zijn jongste roman De smaak van zijn stem niet aan zijn proefstuk toe als auteur. Hij heeft de reputatie van jeugdboeken te schrijven die ook door volwassenen naar waarde worden geschat. Eerder verschenen van hem, bij de nooit stil zittende Vlaamse uitgeverij Abimo, De cello van mevrouw Rozas (2007) en ook zijn debuut De schaduw van Clara (2002). Beide werken werden terecht genomineerd door de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen..
De stem van zijn stem stelt het personage van de groene Andres centraal. De auteur neemt het standpunt in van zijn oudere broer die bezeten is door smaken. Hij herkent de mensen aan de smaak die hij van ze in zijn mond krijgt. Deze vondst is van de eerste tot de laatste pagina te lezen en geeft het werk een boeiende rode draad. Die lijkt belangrijker dan het verhaal dat de schrijver probeert te vertellen. Maar de eigen woorden zeggen meer over de auteur dan woorden van derden. De eerste pagina geeft al perfect weer waar hij naartoe wil.
Mamas stem smaakt naar melk. Zoete melk, zoals in milkshake met banaan. Als ze boos is, smaakt haar stem wat zoutig. Zoetig en waterachtig als ze verdriet heeft zoals zo vaak, de voorbije maanden. Tot vanavond. Toen smaakte haar stem naar melk met een beetje kaneel. Zo had ik haar stem nooit geproefd, maar de smaak was zo zoet e, zo bedwelmend zacht dat ik er alleen maar blij om kon zijn.
Papa smaakt naar chocolade. Bruine, de chocolade van paaseitjes en pralines. Soms proef ik hele donkere, bittere chocolade in zijn stem. Dan is hij haastig of slechtgeluimd of pas terug van het werk.
Zo gaat Piet De Loof 140 bladzijden door. Je hoeft als lezer nooit op je honger te zitten voor een nieuwe vorm van synesthesie gebouwd op op de zintuigen horen en smaken. Aan het einde van het boek vraag je je af op dat nu echt niet een heel klein beetje van het goede te veel was. Of je eigenlijk niet met een indigestie zit?
Maar ondertussen heb je wel geproefd en genoten van de bijzonder sterke taal gevat in meestal korte zinnen. Je papillen zijn literair gestreeld. Het boek smaakt zoet. als een rijpe mango op de Plaza Garibaldi in Mexico Ciudad.
Op de persvoorstelling in de Gentse Standaardboekhandel Sint-Baafsplein kregen de aanwezigen heel erg toepasselijk een potje heerlijke rijstpap geserveerd
mét het voor de schrijver onontbeerlijke draadje saffraan. Het recept ervan is als addendum in het boek, maar buiten het verhaal, opgenomen. Smakelijk!
De smaak van zijn stem is een verre van alledaags boek dat zeker een plaats verdient in deze rubriek Boekensienjalement.
Het is uitgegeven door uitgeverij Abimo en kost 14,95
Freek Neirynck (sienjaleur)
|
