Als klein manneke groeide ik op in Oostakker. Toch vertoefde ik vrij veel in het hartje van de Brugse poort. Mijn grootmoeder was namelijk van de Brugse poort. Meerbepaald van de Acaciastraat. Ik heb verleden jaar ontdekt dat haar huis is platgegooid om er een park neer te planten. Tijdens de weekends ging ik regelmatig bij grootmoeder overnachten. Het Fonteinepleintje was de “place to be”. Je had er één basketring staan, voldoende banken om op te liggen, hangen en allerlei onzin uit te kramen. En niet te versmaden “ne cinema”. Als ik mij niet vergis was de naam van deze kijkzaal de Novi. Daar gingen wij Bruce Lee films bekijken, en bij het naar buiten komen had je dan het gevoel alsof jijzelf ook Bruce Lee was, koel, stoere blik en onoverwinnelijk. O wee diegene die je scheef bekeek op dat moment. Dan was't “boel”. Het bleef allemaal wel bij een duw en een trek. Dus vrij onschuldig.

Toen ik nog iets jonger was ging ik ‘s zondags naar de “puppekasse” gaan kijken waar Pierke pierlala gepresenteerd werd. Ik ben de naam van de straat vergeten en ook van het zaaltje waar dit spektakel werd opgevoerd, dus mocht iemand het zich herinneren, meer dan welkom om dit mede te delen. Nu was Pierke onze volksheld, en gingen wij telkens terug kijken hoe hij de boeven met één opgeheven been een trap verkocht en ze één voor één overwon. Bij het vangen van de boeven werden wij als publiek meerdere malen om hulp gevraagd door Pierke. Dus schreeuwden we ons de longen uit het lijf om Pierke de boeven aan te wijzen. Bij het uitdelen van trappen mochten wij Pierke helpen tellen. Op drie kreeg de snoodaard een trap voor zijn bakkes en waren wij tevreden.

Aldus trokken wij daarna naar de acaciastraat of naar het fonteinpleintje om nog wat na praten over Pierke en zijn straffe toeren.

www.bloggen.be/tomlievens

www.tomlievens.com