Allereerst mijn beste wensen aan de kleine groep lezers van mijn blogje :) .
Langs deze weg zou ik graag wat reclame willen maken voor de Estafetteloop die ik samen met de Speelhofrunners organiseer op zaterdag 21 januari in het Speelhof te Sint-Truiden.
Mocht U interesse hebben om deel te nemen, snel of traag, aarzel niet om je in te schrijven; iedereen is meer dan welkom, en kom eens genieten van de unieke sfeer die er heerst tijdens de Estafette Challenge wedstrijden.
Alle informatie kan U terug vinden op onze website www.speelhofrunners.weebly.com .
Meer informatie over de estafettechallenge is terug te vinden op www.estafettechallenge.wordpress.com
PS : een eerste wedstrijdverslag mag U volgend weekend verwachten. Zondag 8 januari trek ik naar Antheit, op het wedstrijdseizoen 2017 aldaar te openen.
Heeft u ook eens zin om een wedstrijd te lopen en U weet niet waar naartoe, ga dan zeker eens op zoek naar de website van collega Speelhofrunner Stefan (www.joggingkalender.weebly.com)
De trail in Marchin was alvast mijn laatste wedstrijd van 2016.
In 2016 46 wedstrijden gelopen alvast 16 minder dan vorig jaar. Eén van mijn doelstellingen van 2016 dus bereikt.
Qua kilometers zal ik stranden op 2800 km en hiermee ben ik vrij tevreden. Amper een 70 tal kilometer minder als vorig jaar, maar wel een gans jaar blessurevrij kunnen lopen.
Doelstellingen voor 2017 ..... enkele mooie halve marathons lopen met onder andere in maart Crêtes de Spa. Voor de rest zoveel mogelijk wedstrijden van de gezellige Challenge Hesbignon proberen mee te pikken en de Estafettewedstrijden als amusement.
Hierbij nodig ik iedereen alvast uit op onze 2e Estafetteloop van de Speelhofrunners op zaterdag 21 januari '17 om 15 uur op het Speelhof te Sint-Truiden !! Meer informatie via www.speelhofrunners.weebly.com
Het is al weeral eventjes geleden dat ik nog eens een berichtje kwam posten op mijn blogje.
Niet dat we al die weken niet gelopen hebben, maar veel wedstrijd activiteit was er niet te noteren na een toch vrij stevig jaar.
In November liep ik nog Elle & Lui te Burdinne en vorige week nam ik samen met Vanessa deel aan de Estafettechallenge te Waremme. Genoten van beide wedstrijden zonder dat er iets moest gepresteerd worden en dat was best eens leuk na een seizoen waar we toch altijd proberen onze besttijden te evenaren of laat staan te verbeteren.
Gisteren trok ik dan samen met trainingsmaat Roland naar Marchin, waar in de plaatselijke groene omgeving, de Trail de Marchin werd georganiseerd. 13.8 km en 25 km was de keuze, wij kozen voor de kortste afstand.
Het werden net geen 14 km (13.89) die toch als vrij zwaar mogen bestempeld worden. Na een vrij vlakke aanvangsfase van goed 2 km, doken we even later voor het eerst het plaatselijke bos in en kregen meteen een stevige helling te verwerken. Iets voor halverwege moesten we voor het eerst op wandelen overschakelen, maar ook dit was best vermoeiend. Maar mijn wandeltempo bleek toch stevig te zijn, want ik wist menig "lopers" bij te halen. Maar in de hieropvolgende technische afdaling stormde iedereen opnieuw langs me door. Ik beheers totaal de techniek niet om te dalen, zeker niet op dergelijke parcours, en het angstzweet brak me net niet uit :) . Enfin enkele honderden meters toch heelhuids beneden geraakt, en zo moest ik terug op zoek naar Roland die wel stevig naar beneden ging. Ik trok het tempo wat omhoog richting bevoorrading en Roland liet zich wat uitzakken dus waren we snel terug in elkaars gezelschap.
Maar onmiddellijk na de bevoorrading was het terug klimmen geblazen, maar deze was iets minder steil en nu konden we weliswaar in slow motion in loopfase blijven. Opnieuw haalde ik aardig wat lopers bij tijdens deze lange klim. Nu volgde er een mooie passage in het bos rondom een mooie rots. Technisch vrij moeilijk maar mooi om te lopen. Roland volgde op korte afstand en bij het verlaten van het bos kwamen we op een stuk vals plat opnieuw in elkaars gezelschap. We kregen nu in open veld de wind op kop maar konden er toch een vrij stevig tempo op na houden. De zwaarste hellingen zowel qua dalen als klimmen hadden we nu gehad. Een lange duik richting aankomst wachtte ons nog dacht ik. Maar éénmaal beneden bleek dat we toch nog goed 1.5 km terug omhoog moesten vooraleer de aankomststreep overschreden kon worden. Mezelf de nodige moed ingepompt en op karakter niet aan het wandelen geraakt. Zo overschreden we na 1u38 de streep voor 13.89 zeer mooie kilometers !!
Eindelijk nog eens genoten van deze mooie trail. Het mooie van dergelijke wedstrijden is dat het echte wedstrijd gevoel niet aanwezig is. Af en toe jezelf eens uitdagen door een helling proberen tot boven te lopen hoort er wel bij, maar voor de rest is het vooral genieten van de natuur !
Afsluiter Challenge Hesbignon - Les Vallons de la Mehaigne, Braives, 10 km
Deze ochtend stond de afsluitende wedstrijd in het kader van de Challenge Hesbignon op de kalender. Aan deze Challenge neem ik nu toch al een 10-tal jaar deel, en ik ben er nog steeds niet op uitgekeken. Er heerst altijd een gezellige sfeer tussen de verschillende lopers en de organisatoren zorgen steeds voor een afwisselend parcours met meermaals een passage door een privé-domein waar je anders nooit zou kunnen komen. Een klein negatief punt dat je er soms moet bijnemen in dat de douches soms een durven te verwijzen naar de tijd van toen :) maar dat nemen we er graag bij.
En dus trokken we deze ochtend naar Braives, dat traditioneel de locatie is voor de laatste wedstrijd. Hun parcours is eveneens een traditie zodat het voor de honkvaste lopers geen geheimen niet meer kent. Niet meteen het zwaarste parcours uit de 18 wedstrijden, maar toch eentje met twee stevige kuitenbijters.
Voor mezelf was het de 6e deelname hier in Braives. Mijn tijden durven hier nog al eens te schommelen gaande van 54'45 in 2012 tot 45'20 (2014). Vandaag hoopte ik toch op een tijd rond de 47' te kunnen eindigen.
En voor het eerst dit najaar kregen we wat koud weer te verwerken. Een 5-tal graden en een frisse wind zorgden toch voor een vrij fris gevoel.
Ik probeerde van bij de start een tempo aan te gaan wat ik dacht gedurende de ganse wedstrijd te kunnen volhouden op de vlakkere stroken. Aan de lopers rondom mij te zien, zat ik vandaag op mijn plaats in het toch vrij omvangrijke peleton van 320 lopers op de 10 km. De onverharde strook op km 2 lag er dit jaar zeer goed beloopbaar bij, ook dat hebben we al wel anders geweten. Na het bordje van km 2 draaiden we een eerste keer de ravel op om alzo opnieuw richting start/finish strook te lopen. Zo passeerden we de startplaats opnieuw na 3.5 km, het frisse gevoel was ondertussen al verdwenen maar helaas gingen ook de benen al wat minder fris aanvoelen :) . En het moeilijkste deel van het parcours kwam er nu aan op en rond de Mehaigne en de plaatselijke kerktoren. Een twee tal pittige hellingen wachtten ons op. De eerste tijdens kilometer 5 ging nog vrij vlot en in het open veld hierna kon ik het tempo terug opkrikken richting 4'35/km. Maar tijdens de klim op kilometer 7 richting kerk, kreeg ik het toch heel zwaar en liet hier zowaar een km noteren van 5'35/km. Na wat opzoekwerk naar mijn gegevens van 2014, bleek dat ik hier toen nog 4'45 kon aanhouden .... er komt dus wel degelijk wat slijt op de carrosserie. Maar éénmaal boven, ging het voor een tweede keer de ravel op, ditmaal gedurende een 2-tal kilometer in licht dalende lijn. Het tempo ging hier terug zeer vlot, maar bij het verlaten van de ravel op km 9, ontbrak me het nodige karakter en liet ik het groepje waar ik bijliep enkele meters van me weg lopen. Zo trotseerde ik de laatste kilometer dan maar eenzaam :) om even later de finish lijn te overschrijden in 47'15 ofwel 4.42'/km gemiddeld voor de 10 km. Een tijd waar ik wel mee kon leven gezien mijn huidige conditie.
Zo sluiten we deze Challenge af met een 14e plaats op 38 in mijn categorie en nam ik deel aan 16 van de 18 wedstrijden.
Volgende wedstrijd : Elle et Lui te Burdinne op zaterdag 19 november.
Terwijl de meeste Limburgse lopers vandaag terug te vinden waren in Eindhoven (marathon en halve marathon) of in Hasselt (den dwars) en één enkeling in Chicago, trokken we toch nog met 4 Speelhofrunners richting Moha, waar de voorlaatste wedstrijd van Challenge Hesbignon plaatsvond. Ter plaatse toch nog meerdere Limburgse lopers gespot dus al bij al viel het nog goed mee, niet iedereen is dus blijkbaar gek van dat massa gedoe :)
Moha, een kleine deelgemeente van Wanze, staat ieder jaar garant voor een mooi en gevarieerd parcours. Vorig jaar was ik hier niet van de partij maar in 2013 en 2014 wel. Maar blijkbaar lopen we sedert vorig jaar het parcours in tegenovergestelde richting als wat bij mijn voorgaande deelnames het geval was. Bij de opwarming had ik al een vermoeden dat het parcours gewijzigd was maar éénmaal gestart kregen we al snel de bevestiging dat dit wel degelijk het geval was. Na goed 500 meter draaiden we linksaf in plaats van rechtdoor te lopen richting steengroeve. Na een vrij vlakke aanvangsfase tijdens de eerste kilometers maar met toch al enkele singletracks en overharde stroken die dienden getrotseerd te worden ging het parcours tijdens de 4e kilometer toch wel stevig omhoog. Na een snellere start moest ik hier toch het tempo stevig laten zakken. Na deze moeilijke klim doken we nu het plaatselijke bos in waar het opletten was voor uitstekende boomwortels. Gelukkig kregen we een kilometer later opnieuw beter beloopbare ondergrond onder de voeten geschoven bij het verlaten van het bos. We zaten nu ongeveer rond km-punt 5 waar ons een prachtig uitzicht over de omgeving werd aangeboden. Vanaf hier hadden we meteen het ergste van het parcours gehad, wat meteen ook zou zorgen voor een negatieve split tijdens deze wedstrijd. Enkel een brug over de autostrade vlak na de bevoorrading moest nog overwonnen worden, voor de rest was het gedurende een 3-tal kilometer stevig dalen. Maar dit is niet meteen mijn specialiteit en ook de schokken waren niet echt ideaal voor de rug zodat ik toch door enkele lopers bijgehaald werd. Eénmaal beneden kregen we een prachtige dreef voorgeschoteld waar de zon zorgde voor een prachtige lichtinval. Moest de herfst wat eerder zijn intrede gedaan hebben, hadden we hier kunnen genieten van de prachtige kleuren van de herfst. Na deze dreef bij het ingaan van de laatste kilometer moesten we zoals traditioneel in deze wedstrijd nog de klim doen naar een oud fort, wat toch steeds een serieuze kuitenbijter blijft, ook in deze richting. Maar éénmaal deze helling getrotseerd, moest er nog slechts een 500-tal meter gelopen worden tot aan de finish. Zo wist ik even later de finish te overschrijden in 50'45 voor 10.31 km (4'55/km).
Foto genomen na +- 3 km door Louis Marechal
Op de top van de klim op het fort, foto Nadine Claessens
Gisterennamiddag zakten we met een deel van de Speelhofrunners af naar de oudste stad van België, Tongeren.
De vrienden van "Team Paluko" organiseerden er samen met het overkoepelende orgaan de Victors Cup hun jaarlijkse Ambiorix Run. Hun vaste locatie aan de Motten werd ingeruild voor het Plinius Park, ooit nog bestemming voor het Land van Ooit :). De wijziging van locatie mocht achteraf gezien als een succes aanzien worden.
Eind vorig jaar was deelname aan meerdere wedstrijden van deze Victors Cup nog één van mijn doelstellingen, maar ook dit jaar is het echter gebleven met 2 wedstrijden, namelijk de Tungrirun en deze Ambiorixrun. Nochtans zijn het telkens goed georganiseerde wedstrijden, maar meestal vallen ze telkens samen in een weekend met een Hesbignon wedstrijd, die toch nog steeds mijn voorkeur geniet.
Enfin dit weekend stond er geen Hesbignon op de kalender en trokken we dus naar Tongeren voor deze wedstrijd. De ongebruikelijke afstand van 9 km diende afgelegd te worden. We kregen vooraf nog wat deskundige uitleg van Norbert van Paluko en hieruit bleek dat er ongeveer 2 identieke lussen dienden afgelegd te worden en dat er toch enkele stevige hellingen moesten getrotseerd worden om en in de buurt van het Pliniuspark en Piringen.
De weersomstandigheden waren, leken :) , ideaal, een lichte bries en ongeveer een 20 graden warm. Ik nam een behouden start en liet een groepje met Stefan en Willy een 50-tal meter voor me uit lopen tijdens de eerste kilometer. Na deze kilometer dan toch maar beslist er een wedstrijd van te maken en op zoek te gaan naar enkele concurrenten. En zo kwamen we even later in het open veld langs de maïs velden en hier bleek het toch nog aardig warm met het zonnetje vol op het hoofd. Ondertussen was ik bij Stefan gekomen, maar het groepje met Willy was gaan vliegen :) Even later merkte ik dat Stefan moest afhaken en ging ik op zoek naar FB vriend Tovo Trix die even voor halfweg een 150 meter voor me uitliep. Meter voor meter naderde ik hem en even na de 2e klim in Piringen wist ik hem bij te benen. Ik maande hem nog even aan zijn wagonnetje aan te haken, maar hij had op dat ogenblik blijkbaar even een moeilijk moment. Ikzelf probeerde nu het tempo tijdens de 2 laatste vlakke kilometers wat hoger te houden, iets waarin ik vrij goed slaagde. Zo wist ik de finish na iets meer dan 9 kilometer te bereiken in 42'40 ofwel 4'42/km gemiddeld. Zeer tevreden hiermee gezien de omstandigheden en het parcours dat zeer uitdagend was en dat als één van de mooiere parcours in onze omgeving mag gerekend worden !!
Volgende wedstrijd ; zondag 9 oktober, La Mohatoise, 11 km, Hesbignon
Na ongeveer 7.5 km kon er nog een lach vanaf voor fotograaf Jo Defrère
Samen op de foto met Ambiorix en Brutus aka Plugie, een ex-collega
Afgelopen weekend samen met Stefan en Marie-Anne richting Landen getrokken voor de "Landense Natuurloop" georganiseerd door de vrienden van de Landense Joggingclub.
Deze natuurloop is geen wedstrijd, maar gewoon een vrije loop over een afgepijld parcours. Er was de keuze uit 5 - 10 of 15 km en wij gingen voor de langste afstand. Stond er dan geen wedstrijd gepland afgelopen weekend zal U zich afvragen wellicht ?? Toch wel, zelfs één van mijn favoriete wedstrijden van de afgelopen jaren vond plaats afgelopen zondag, de Tec Tonic 38, maar een niet zo goede conditie en de tijdsduur die deze Tec Tonic opslorpt deden me kiezen voor de Landense Natuurloop en natuurlijk ook voor de vrienden van LJC een plezier te doen.
Want zij zorgden voor een mooi en afwisselend parcours in en rond Landen. Na een mooie passage in een natuurdomein in het centrum van Landen even na de start doken we al snel de rustige veldwegen in. Zo trokken we onder meer door de straten van Overwinden en Rumsdorp en kwamen we zo op plaatsen die we nog nooit gepasseerd waren. De organisatoren zorgden voor voldoende afwisseling in het toch wel pittige parcours zodat het nooit ging vervelen. En ook de ondergrond wisselde regelmatig, van goed lopende asfaltwegen over bvb de mooie ravel Landen - Hannuit naar taaie kasseiwegen. Zo genoten we onderwege met volle teugen mede dankzij de mooie nazomer die September ons toch te bieden heeft. En het zwaarste stuk hadden ze voor het einde gehouden, een nijdige helling waar de wind nog eens even vol in het nadeel ging blazen :) het werd dus nog puffen tot het einde ...
En in tegenstelling tot de wedstrijden, namen we zondag wel de tijd aan de bevoorradingen, voor wat water of sportdrank en een babbeltje met de mensen van de organisatie.
Een activiteit zeker voor herhaling vatbaar dus !! Stilletjes aan beginnen we toch al te denken aan de plannen voor 2017 :) Dit jaar ga ik er in slagen het aantal wedstrijden met een 20 % terug te dringen tov vorig jaar. Bedoeling is toch om het aantal wedstrijden volgend jaar nog wat meer te beperken, zeker voluit lopen. Ik zal dus misschien meer op zoek gaan naar organisaties als deze Natuurloop.
Cijfers : 16 km in 1u23 (5'18/km gemiddeld)
Volgende wedstrijd : zaterdag 1 oktober, Ambiorixrun, 9 km, Victors Cup
Net als vorig jaar tijdens dit weekend stonden er ook nu 2 wedstrijden gepland.
Zaterdagavond stond de "Monumentenrun" op de planning in onze Hometown. Deze werd vorig jaar voor de 1e keer georganiseerd en kon toen rekenen op een ruime belangstelling. De belangstelling dit jaar was alleen maar groter geworden en zo stonden er over de 3 afstanden 2500 lopers aan de start op de Grote Markt te Sint-Truiden.
En het groot aantal lopers was meer dan verdiend voor de organisatie, TACT en Stad Sint-Truiden. Er werden t.o.v. vorig jaar een aantal "nieuwe" monumenten of bezienswaardigheden toegevoegd waardoor we moesten passeren. De meest in het oog springende nieuwe passages waren vooral de passage over het water in het Stedelijk Zwembad en de passage door Stayen. Ook de plaatselijke bevolking deed zijn duit in het zakje en kwam massaal op straat om de lopers aan te moedigen en alzo te zorgen voor de nodige ambiance langs het parcours. Voor mij persoonlijk de passages die ik er zeker zou vervangen naar een nieuwe editie zijn de passage door het kantoor van de Burgemeester, het kerkhof van Schurhoven en het Nieuwscafé, deze brengen in mijn ogen weinig meerwaarde.
Voor de rest niets dan lof voor de organisatie !! We hebben ons alvast super geamuseerd tijdens deze Monumentenrun en kijken al uit naar een nieuwe editie in 2017 !!
Deze ochtend trok ik dan amper 10 uurtjes na het einde van de Monumentenrun richting Amay voor de halve Marathon "Semi Vert". Vorig jaar liep ik deze voor het eerst en ook hier was het genieten van de eerste tot de laatste kilometer van de mooie natuur. Dit jaar nam mijn trainingsmaat van de woensdagavond Roland ons mee naar Amay.
Ook hier vrij veel volk aan de start dus plaatsten we ons niet te ver naar achter bij de start. De eerste kilometers zijn een vlakke aanloop, maar al snel krijgen we na een 2.5 km een eerste korte kuitenbuiter als verkenning voor wat ons nog te wachten staat. Rond kilometer 4 trekken we voor het eerst het bos in en nu gaat het gedurende enkele kilometer in licht stijgende lijn. Aan km 7.5 krijgen we de eerste echte helling te verwerken de "Cote de la Facteur", 365 meter lang met stijgingspercentages tot 15 %. Ik werd hier al snel tot wandelen gedwongen en ook Roland werd even later opgehouden en moest ook aan het wandelen. Eén maal boven ging het over prachtige boswegen nu constant op en af tot km 12 waar we via asfalt terug de cote de la Facteur mochten afdalen. Maar even later was de pret uit en wachtte de 2e serieuze helling, "Cote les Dames", ook deze is om en bij de 350 meter lang en bijna even stijl als de Facteurshelling, het werd dus opnieuw wandelen geblazen. Even later werd het zelf kruipen op handen en voeten om boven te raken, en gelukkig kregen we hier de helpende handen van andere lopers, anders waren we waarschijnlijk nog niet boven geraakt :) . Vanaf nu was mijn tank zo goed als leeg maar Roland bleef bij mij, waardoor het toch aangenamer lopen was. We genoten nog van de passage om en rond het Lac de La Gravière. Eénmaal deze ronde gepasseerd restte ons nog één vlakke kilometer richting finish, oef :) . Zo liepen we na 21.1 km binnen in 1u59'30 (5'40/km) en tijd waar ik mee kon leven na een zware trainingsweek en weekend !
Volgende wedstrijd : zondag 18 september, Wasseiges, 11 km, Hesbignon
Passage in het zwembad te Sint-Pieter
Finish foto samen met Stefan
Passage na 4 km, Semi Vert Amay met trainingsmaat Roland
Deze voormiddag trokken we met een stevige delegatie Speelhofrunners richting Hannuit. Hannuit kan zowat als de eerste echte najaarswedstrijd van het seizoen beschouwd worden zeker met het weer van deze voormiddag. Traditiegetrouw stond er ook vandaag vrij veel volk aan de start (308). Hannuit biedt ook ieder jaar hetzelfde parcours aan, waardoor je makkelijk je conditie met de voorbije jaren kan vergelijken. Ik liet hier al verschillende tijden noteren van 45'50 als snelste in 2014 tot 53' als traagste in 2012. Mijn snelste verbeteren zou moeilijk worden, aangezien de conditie nog niet echt top is :) maar een aardige prestatie neerzetten moest toch mogelijk zijn !!
Dus probeerden we ons bij de start niet te ver achteraan in het peleton te posteren om alzo een trage start te vermijden. Dit leverde al meteen zijn vruchten af want lopers die anders pas na goed een kilometer wedstrijd in het vizier krijg, passeerde ik nu al bij het verlaten van de atletiekpiste na 350 meter. Hierna volgt nog een licht hellende strook, om vervolgens in dalende lijn te lopen tot ongeveer het 4 km punt. Tot hier gingen de kilometer-tijden dan ook allen onder de 4'30 zoals gehoopt. Maar vanaf hier begint eigenlijk de echte Jogging de Hannut. Eerst een strook onverhard, waar een stevige regenbui er al snel voor ging zorgen dat de paden er glibberig en modderig gingen bijliggen. Maar gelukkig wisten we deze hindernis te overwinnen zonder een valpartij. Maar het moeilijkste stuk van deze jogging situeerd zich tussen km-punt 6.5 en km punt 9. Om te beginnen de klim richting "Cimitière", waar een nieuwe regenbui en een pittige wind de moeilijkheidsgraad nog wat kwamen verhogen. Om dit moment passeerde Richard me, maar in de hierop volgende afdaling wist ik hem opnieuw bij te benen, en hij gaf aan er effe door te zitten. Na de korte afdaling draaiden we opnieuw rechtaf voor de laatste hindernis van de dag. Een vrij pittige klim van iets meer dan één kilometer lang. Eerst over mooie asfaltwegen, om dan de laatste 800 meter klimmen af te leggen over een vrij moeilijk beloopbaar stuk onverhard, waar op de koop toe de wind nog een vrij spel had. Ik kreeg het hier toch even moeilijk, maar op karakter wisten we toch ook deze helling te overleven aan een aanvaardbaar tempo. Eénmaal boven kwam ook Richard opnieuw aansluiten en zo liepen we samen de laatste kilometer in. Nog snel een laatste rondje op de mooie atletiekpiste afleggen en zo konden we samen de finish overschrijden na 46'40 ofwel 4'40/km voor de 10 km. Vrij tevreden met deze tijd, slechts een 50 tal seconden boven mijn besttijd hier. Met wat minder tegenstand van de wind had er vandaag misschien toch net iets meer ingezeten :) !! Gelukkig waren we net op tijd binnen, want even later gingen de hemelsluizen opnieuw open !
Volgende wedstrijd : zaterdag 10 september, Monumentenrun te Sint-Truiden (10 km). Voor meer informatie, www.monumentenrun.be .
Ongeveer half wedstrijd, net voor de eerste regenbui
Net als vorig jaar zou het weer puffen worden tijdens de Jogging te Fumal. Waar we dachten dat het na vorig jaar niet meer warmer kon (toen 28 graden), was het dit jaar bij de start 34 graden !! Eigenlijk nooit gedacht dat ik bij deze temperaturen de start van een wedstrijd zou nemen, maar we worden blijkbaar zotter met de jaren :)
Enfin samen met Stefan, Marie-Anne, David, Martine, Richard en Lutgarde en nog een 150-tal andere gekken trokken we tegen beter in rond 18u30 de straten van Fumal in dus.
Het parcours kende geen geheimen meer na vorig jaar ... een vrij pittig parcours, met een vrij lange helling van 2 km na 2 km wedstrijd, enkele moeilijk stroken onverhard, een gevaarlijke afdaling over slechte kasseien na 7 km, en nog enkele kortere hellingen rond km 7 en km 10. Een echt Hesbignon parcours dus !!
Vanaf de start onmiddellijk gezocht naar een tempo dat ik gedurende de ganse wedstrijd (op de langere helling na) ongeveer zou moeten kunnen volhouden, en zo kwam ik even na de start in het gezelschap van Stefan en David, maar op de langere helling moest in eerste instantie Stefan afhaken en even voor de top ook David. Dan maar alleen verder :) en even later kreeg ik het gezelschap van de winnaar bij de V4 (70+) ... haak je wagonnetje maar aan gaf de vriendelijke man aan (Willy Cuypers). Dit lukte me tot aan de afdaling over de kasseien, waarin hij duidelijk veel sterker was dan mezelf. Uiteindelijk zou ik aan de finish een 50-tal meter achterstand tellen op Willy, een knappe prestatie van deze kranige 70-er !! Ikzelf kon zonder echt diep te gaan naar het einde toe toch nog het tempo wat opdrijven en alzo vrij comfortabel deze mooie maar warme wedstrijd beëindigen in 1'00'50 voor 11.55 km ofwel 5'16/km gemiddeld.
Achteraf nog genoten van een gezellig terrasje ter plaatse terwijl het wachten was op enkele verdwaalde lopers alvorens de tombola en prijsuitreiking kon gestart worden. Gelukkig werd dit beloond met 4 flesjes leffe tripel :) voor mezelf en een fles 1.5 l Chimay tripel voor Stefan die we in de wacht sleepten bij de tombola
Volgende wedstrijd : vrijdag 2 september Estafetteloop te Alken, zondag 4 september, Hannuit (Hesbignon)
Al effe geleden dat ik nog eens iets op mijn blog kwam posten.
Maar we hebben de afgelopen weken niet stil gezeten en hierbij een overzichtje van wat U eventueel gemist zou hebben :)
Vrijdag 5 augustus trok ik samen met Estafettemaat Stefan richting Zoutleeuw voor de Estafetteloop aldaar. Het parcours was niet echt snel en op onze maat te noemen, waar we hebben er toch het beste van gemaakt en alzo toch de 14 km nipt weten te overschrijden (14.065 meter). Hiermee waren we beiden alvast tevreden.
De dag erop zaterdag 6 augustus trokken we naar Flémalle, waar een manche voor de Challenge Hesbignon op de kalender stond. Flémalle staat garant voor de kortste wedstrijd uit deze Challenge, net geen 9 km lang en 3 rondjes dienen er afgelegd te worden. Maar het is zeker niet de makkelijkste uit deze mooie challenge, want gedurende elke ronde dienen toch de nodige hoogtemeters overwonnen te worden. En ook de Estafetteloop van de dag ervoor zat nog vrij stevig in de benen. Desalniettemin toch nog een mooi resultaat kunnen neerzetten met een gemiddelde van 4'59/km over de 8.6 pittige kilometers !!
Het verlengde weekend erop (15 augustus) stonden er weer 2 opéénvolgende wedstrijden op de kalender. Op zondagavond 14 augustus trokken we opnieuw naar Wallonië, ditmaal vlak over de taalgrens naar Waremme, voor een nieuwe wedstrijd in de challenge Hesbignon. Waremme is ongeveer de vlakste wedstrijd uit deze Challenge en telt 10 km. Een goeie tijd zou hier zeker tot de mogelijkheden moeten behoren. Doel was dan ook op mijn tijd van vorig jaar 45'40 proberen te evenaren. Gedurende lange tijd zat ik mooi op schema, maar steken in de zij, gedurende de laatste 3 kilometers gooiden roet in het eten. Uiteindelijk werden de 10 km's afgelegd in 46'12 of 4'37/km gemiddeld.
De dag erna, maandag 15 augustus, trokken we naar Kozen voor een wedstrijd in de Haspengouw Challenge. Hier dienen ieder jaar 5 rondjes afgelegd te worden van +- 2.4 km. Geen al te makkelijke rondjes welteverstaan, want ook Kozen telt zijn bult op de plaatselijke wijk. En de organisatie had besloten om dit jaar de rondjes eens in tegenovergestelde richting te lopen. Of dit makkelijker of moeilijker was voor de lopers daar ben ik nog altijd niet uit :) Het oorspronkelijke doel om Peter hier te hazen, ging al snel naar de prullenmand ... dan nog maar enkele kilometers Maja gehaasd, om uiteindelijk de laatste 5 kilometer aan eigen tempo af te handelen. En zo liepen we na 11.7 km binnen in 55'05 of 4'43/km gemiddeld. Zeker niet mis voor een 2e opéénvolgende wedstrijd op amper 24 uur tijd.
Later deze week op woensdag 17 augustus liep ik dan mijn langste duurloop ooit tot nu toe. Samen met Roland, Romain en Richard, liepen we vanuit Sint-Truiden tot aan de basiliek van Scherpenheuvel, goed voor 31 km in 2u50 (5.31/km gemiddeld). De vermoeidheid bij aankomst in Scherpenheuvel viel nog goed mee, maar uiteindelijk toch een 4-tal dagen nodig gehad om hiervan volledig te recupereren natuurlijk.
Maar net op deze 4e dag stond de wekelijkse wedstrijd gepland, namelijk de Stratenloop te Gotem op zondag 21 augustus tellende voor de Haspengouw Challenge. Ik loop hier al verschillende jaren mee, dus het parcours kent hier geen geheimen. Eén aanlooprondje en vervolgens 3 rondjes van +- 3 km dienen er afgehaspeld te worden. Eén vervelende hellend stuk dient dus 3x overwonnen te worden en dit jaar stond de wind hier stevig in het nadeel wat de klim er niet makkelijker op maakte. Mijn tijd van vorig jaar evenaren was onmogelijk, gezien de zware benen, en zeker bij deze weersomstandigheden, zou dit zeker niet lukken. De 1e ronde ging zeer moeizaam, maar naarmate de kilometers vorderden gingen de benen gelukkig steeds beter en beter aanvoelen (of zat de traditionele stevige plensbui hier voor iets tussen ??). Ik wist dan ook gedurende de laatste ronde nog enkele lopers in te halen, om alzo toch nog met een goed gevoel de finish te overschrijden in 47'40 voor 9.85 km (4'50/km gemiddeld). En zo sloten we een stevige week dus af met een degelijke prestatie !!
Volgende westrijd : zaterdag 27 augustus, La Fumaloise te Fumal, Challenge Hesbignon
Met de Bosloop te Gerhagen, Tessenderlo, stond gisteren één de mooiere en leukste wedstrijd van het jaar op het programma.
De Bosloop maakt geen deel uit van één of ander criterium, dus hoeft er niks qua prestatie, maar éénmaal die nummer op je trui, proberen we natuurlijk toch altijd het beste van onszelf te geven. Het parcours, met 95 % onverharde wegen en bijna constant in bosgebied zorgt ervoor dat het hierdoor één van de mooiste wedstrijd van het jaar is.
Voor mezelf was het de 4e opeenvolgende keer dat ik richting Tessenderlo trok. Ook Stefan, Marie-Anne en Richard reisden mee naar daar. Ter plaatse troffen we ook nog Martine en David, aan die respectievelijk voor de kortste en middellange afstand gingen. Wij gingen natuurlijk allen voor de 13.7 km, kwestie van maximaal van de mooie omgeving te kunnen genieten :)
Terwijl we richting start wandelden trof ik ook nog een collega en vriend van bij Defensie aan, Luc Testelmans. Luc is ook jaarlijks van de partij hier, en eindigt meestal enkele minuten voor me. Toch stelde ik me ditmaal als doel om zo lang mogelijk mee te gaan in zijn tred en alzo mijn persoonlijke besttijd van 1u07'30 te verbeteren. Ook Richard nestelde zich in onze omgeving van zodra het startschot werd gegeven. Iets minder volk dan de vorige jaren had ik de indruk trouwens. Tijdens de eerste kilometer was het nog effe zoeken naar een plaatsje in het peleton, maar gaandeweg kregen we vrije baan. De wegen lagen er dit jaar trouwens zeer zanderig bij in het bos, de droogte had zijn werk gedaan. Het werd dus bij momenten stevig ploeteren door het losse zand, en zoveel mogelijk zoeken naar de wat hardere paden aan de buitenkant. Luc en Richard zorgden voor een stevig tempo en ik probeerde hun tred te volgen. Bij momenten had ik de indruk dat Luc de indruk gaf van sneller te kunnen en Richard die kon zeker sneller wat later trouwens zou blijken. De eerste hellende meters werden goed verwerkt en ook de 2e beklimming aan de bevoorrading ging beter dan de voorbije jaren. Hier koos Richard trouwens om wat te versnellen en hij zou een goeie halve minuut voor ons eindigen. Luc en ik hielden ons iets na halverwege wat schuil in een groepje van een man of 6 waar een aanvaardbaar tempo werd gelopen. Maar na de 2e bevoorrading besloot ik toch om nog te versnellen en het groepje te verlaten. Maar de laatste kilometers leken maar te blijven duren. De wegen werden als maar meer zanderig en de kilometers leken langer te gaan duren. Vals plat werd bergop enzoverder, je begrijpt het wel, het beste was er vanaf en vanaf km 11.5 werd het zwoegen tot aan de meet :) maar niet alleen voor mezelf ook Luc kreeg het blijkbaar moeilijk en eindigde uiteindelijk een + 10 tal secondjes na me. In één van de laatste kilometers troffen we Jo Defrere nog aan, en hij zorgde voor enkele mooie foto's van alle aanwezige lopers, merci Jo. Op het einde was ik blij dat ik uiteindelijk de asfaltzone terug mocht betreden, waardoor ik wist dat de finish niet meer zo ver was. En even later werd de finish lijn overschreden in 1u06'01 voor 13.7 km of 4'48/km gemiddeld. Zeer tevreden met dit resultaat, zeker na een periode van 5 weken zonder wedstrijd en toch nog enkele vakantie kilo's te veel.
We weten nu dus terug hoe het staat met de conditie, en ook dat er nog werk aan de winkel is, willen we in september terug vlakkere wedstrijden aan 4'30/km of sneller lopen.
Volgende wedstrijd : vrijdag 5 augustus, Estafetteloop te Zoutleeuw en zaterdag 6 augustus, Corrida Flémalle, Hesbignon
Afgelopen zaterdag trokken we met de Speelhofrunners naar Wanzoul, waar de jaarlijkse kermisloop doorging. Een mooie maar vrij zware wedstrijd. Afgelopen jaren waren we hier niet meer van de partij, daar we toen steeds kozen voor de wedstrijd te Heers die steeds gelijktijdig viel. Maar dit jaar werd de wedstrijd te Heers niet meer georganiseerd en trokken we dus naar Wanzoul.
De wedstrijd is eigenlijk ingedeeld in 3 lusjes. Een eerste lus, goed voor 1.1 km, een showronde voor de supporters zal ik het noemen, maar hierdoor mochten we wel 2x door het mooie park van het plaatselijke kasteel lopen.
Tijdens de 2e lus moest er gewerkt worden na enige tijd. Eerst was het stevig dalen om vervolgens een modderstrook van iets meer dan 2 km (helft dalend, helf klimmend) te trotseren. De modder en bijhorende plassen waren bij momenten vrij diep, waardoor we soms tot bijna aan de knieën door het water moesten, maar niet getreurd, na vorige week waren we wel wat gewend. Op het einde van lus 2, moest er opnieuw stevig geklommen worden richting finish, waar we een 3e maal (start inclusief) de supporters en fotografen mochten begroeten. Hiervoor hadden we onderwege wel een meer dan stevige regenbui moeten trotseren, maar dit leverde wel een schitterend uitzicht op, op de prachtige regenboog boven Wanzoul en omstreken.
De 3e en laatste lus, +- 4.5 km lang had ook nog wel wat pittige strookjes voor de lopers voorzien. Enkele stevige, gelukkig korte hellingen, een drassige grasstrook en een nijdige onverharde klim. Vervolgens een afdaling over een smal bospaadje waardoor je door de invallende zon zo goed als niets kon zien. Toen we terug de lichtstrook indoken, wachtte ons de stevige en laatste klim om vervolgens de 2e maal het kasteelpark in te duiken en nog een laatste maal de supporters te begroeten :)
De wedstrijd zelf dan werd bij het begin een strijd tussen Willy Cortleven, Stefan en mezelf. In eerste instantie ging Stefan er vandoor tijdens de 1e steilere afdaling, maar op het einde van de modderstrook na 4 km kon ik hem terug inrekenen, toen hij even op wandeltempo moest overschakelen. Willy had ik toen al even niet meer gezien of gehoord :) maar even later tijdens de klim op km 5 richting finish snelde hij me met zijn korte beentjes voorbij. Dit tempo was voor mij net te snel en hij nam hier een 50-tal meter voorsprong. Ik zou nog enkele malen terugkomen tot op een 15-tal meter van Willy (o.a. op de drassige grasstrook kwam ik heel dicht) maar Willy had duidelijk beter ingedeeld als ik en tijdens de laatste kilometers deelde hij een tik uit die kon tellen, want hij overschreed de finish met bijna één minuut voorsprong op mezelf. Met diezelfde voorsprong behaalde ik trouwens de finish op estafette-maat Apo.
Aangezien onze fluo truitjes blijkbaar een positief effect hebben op Willy, zullen we toekomstgericht misschien best eens een minder opvallend kleurtje moeten kiezen voor de Speelhofrunners :)
Cijfermatig : 10.44 km in 50'40 ofwel 4.52'/km gemiddeld
Volgende wedstrijd : ..................... nog een groot vraagteken :)
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
