Deze middag stond het Militair Kampioenschap Veldlopen te Schaffen op het programma. Ik loop normaal nooit een veldloop maar voor deze maak ik ieder jaar een uitzondering. Ook al sukkel ik sinds meerdere weken met een scheenbeenontsteking toch zakte ik samen met de collega's af naar de grasvlakte te Schaffen. En ieder jaar is het afzien op het zware parcours en ieder jaar zeg ik hetzelfde tijdens en na de cross dit was de laatste keer. Enfin samen met enkele collega's één rondje opgewarmd om te zien hoe het scheenbeen zou reageren op de onverharde ondergrond. Na één rondje (3.5 km) deed het scheenbeen feller pijn dan mijn duurloopjes op de finse piste. Enkele collega's raden me eigenlijk aan om niet te starten, maar je de wedstrijd adrenaline enzo deed me anders beslissen ook al heb ik lang getwijfeld. Maar het feit dat het 3 rondjes waren en ik dus na iedere ronde kon uitstappen deed me toch beslissen om te starten ... Zo gingen we om 12u30 met 1200 lopers van start. Ik besloot wel niet om voluit te gaan en zeker de 4 stroken bergop zou ik heel rustig naar boven lopen. De aanloopronde (2 km) liep ik aan 5.30 gemiddeld met de nodige pijn maar ik besloot om er nog een rondje bij te doen. In de eerste grote ronde met 2x de ellendige klim verloor ik wat tijd maar dat was vandaag eigenlijk niet zo belangrijk. Uitlopen werd nu mijn doel. Wanneer ik op het einde van de eerste ronde een collega-loper plots op de grond zie liggen en de mensen van de medische dienst met reanimatie bezig waren ging ik plots nog wat trager lopen en effe denken met wat zijn we eigenlijk bezig. Maar na een babbel met de loper langs me besloten we toch maar verder te lopen in de hoop dat het goed zou aflopen. Ook bij de passage aan de finish na de 2e ronde stapte ik niet uit en besloot op wilskracht ook de 3e ronde vol te maken. Opnieuw rustig aan naar boven en proberen wat terrein goed te maken in 2 km lange vlakke strook richting finish. De laatste 2 km's volgemaakt in 10.30, waardoor ik eindigde in 51.20 voor 9.15 km (5.37'/km gemiddeld) en toch een 30-tal secondjes sneller als vorig jaar. De gewonde loper (slechts 22 jaar) waren ze nog steeds aan het proberen te reanimeren, jammer genoeg zou voor hem alle hulp ten spijt het slecht aflopen. Zo zie je maar je vertrekt 's morgens naar je werk voor een wedstrijdje lopen en 's avonds keer je niet meer terug. Voor mezelf opnieuw dezelfde woorden na de cross : dit was voor mij de laatste keer :)
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
