Afgelopen weekend stond de start van de Haspengouw Challenge op de loopkalender. Traditioneel is dit de mooie Vijverrun te Bolderberg. Voor de rest hebben we met de Haspengouw Challenge intussen een haat - liefde verhouding opgebouwd. Enerzijds trek ik er niet graag naartoe door de vele saaie parcours langs de andere kant is het toch steeds leuke om de vele loopvrienden eens terug te ontmoeten, maar mijn voorkeur blijft toch uitgaan naar de Waalse wedstrijdjes. Hierdoor zal het eindklassement in de HC er dit jaar wellicht niet inzitten, wat niet wegneemt dat ik nog wel eens terug te vinden zal zijn tijdens andere HC wedstrijden (Linter, Tongeren, Wellen, Alken ....).
Een eerder beperkte delegatie van de Speelhofrunners aan de start te Bolderberg op zondag. Marie-Anne, David, Stefan en ikzelf voor de 11.7 km en Martine voor de 5 km. De dagen voorafgaand had ik veel last aan de onderrug wat me zelfs noopte tot een extra sessie kiné op zaterdag waardoor dank aan mijn kiné :). Ik koos voor een wat langere opwarming (2.5 km) maar voelde toen al dat ik niet over alle kracht in de benen kon beschikken. Toch koos ik ervoor om vrij vooraan te starten wat meteen een snelle openingskilometer opleverde. Maar na deze vrij vlakke kilometer, werden we al snel over de onverharde kronkelende paadjes in het plaatselijke bos gestuurd. Het tempo kreeg een stevige tik maar het gevoel was vrij goed. De mensen rondom mij had ik verwacht dus het niveau was ok. Halfweg kregen we eventjes een geasfalteerde strook voor de voeten en het tempo kon dus terug omhoog. Maar een kilometer later draaiden we terug het bos in en nu waren de paadjes moeilijker beloopbaar. Het was bij momenten zoeken naar een goed beloopbaar pad. Dit was niet meteen ideaal voor de rug. En uit ervaring wist ik dat de moeilijkste passage nog moest komen. Vanaf km 9 kregen we een schuine graskant voorgeschoteld om vervolgens het losse zand ingestuurd te worden. Hier begint tevens de laatste klim richting kluisberg. Het was harken om boven te komen en vlak na de top denderde Fonz Kerremans me voorbij. Ik probeerde aan te haken in de hieropvolgende afdaling maar dat bleek niet haalbaar en ik besloot geen risico's te nemen. Zo liep ik tevreden richting finish na 53'45 voor de 11.7 km en kon net maatje Stefan voorblijven die nauwelijks een 10-tal na me de finish wist te bereiken, hij had dus een heel goede wedstrijd gelopen. Achteraf nog wat bijgepraat het enkele collega's die zich waagden aan de 33 of de 50 km tocht vooraleer richting douche te trekken.
Volgende wedstrijd : zaterdag 2 april Warnant, Hesbignon, 11 km.
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
