Deze morgen geen sms ontvangen van Collega Bakkertje wat betekende dat hij er klaar voor was en dat we zouden afreizen naar Bas Oha ... Thuis nog grijs en droog onderweg werd het steeds natter. Aan de start te Bas Oha dreigden er nog steeds wolken en onderwege kregen we regelmatig wat gedruppel te verwerken. Enige parcourkennis hadden we gekregen via Sossies zijn verhaal van vorig jaar. De eerste 2 kilometer liepen we langs de Maas, mooi vlak en dit liep vrij goed, 9.45' na 2 km alles netjes onder controle. Maar toen begon de lijdensweg, vanaf begin km 3 tot einde km 6 kregen we bijna niets anders dan klimmetjes te verwerken de ene al wat langer dan de andere. En na km 6 werden we het bos van BasOha ingestuurd, een bos zonder seingevers en op sommige plaatsen zonder bordjes. Velen liepen verloren waaronder ikzelf (volgens de organisatie was er een verschil van afstand tussen de 9 en 13 km naarmate er verkeerd gelopen werd, ikzelf telde 11 km op de Garmin). Maar het ergste zou nog komen, in een korte afdaling in het bos belandde ik een pak bladeren waaronder stenen verscholen zaten waardoor ik het evenwicht verloor en tegen de grond smakte. Een bebloedde knie en wat pijn aan de volledige rechterzijde was het gevolg. Enfin even gewandeld om te bekomen en vanaf km 7 (einde bosstrook) gestrompeld tot aan de finish, die ik bereikte na 1h06 .. collega Bakkertje werd al ongerust aangezien de meeste lopers reeds binnen waren en ik nog steeds onzichtbaar bleef waar ik meestal halfweg het peleton lopers binnenkom. Op een paar honderd meter van de finish kwam hij me opzoeken en bereikten we samen de finish. Na wat plaatselijke verzorging besloten we snel huiswaarts te keren om deze tocht snel te vergeten. Hopelijk kan ik hem snel vergeten, maar de pijn aan de heup en knie houdt de herinnering momenteel toch erg levend ... Nu maar hopen dat dit mijn deelname aan Dwars Door Hasselt volgende week niet in gedrang zal brengen.
Maandag alleen op pad voor een rustige duurloop van 10.02 km afgelegd in 55', zeer rustig aan dus. Dinsdag rustdag wegens tijdgebrek om te gaan lopen Woensdag dan weeral een zeer sportieve dag. 's Morgens waren het de sportproeven op het werk, niet verplicht voor mij maar toch maar de loopproef meegedaan. Eerst het parcours van de 2400 meter als opwarming gedaan en daarna de 2400 meter met de bende mee afgelegd als proef. Uitgekomen op een tijd van 10.25', een 10-tal seconden langzamer dan vorig jaar hopelijk te wijten aan de keelontsteking en de hiermee gepaard gaande antibioticakuur. Achteraf om uit te lopen nog een 9 km gedaan zeer rustig aan, alles samen goed voor 13.8 km. In de namiddag met de dochter naar de zwemschool geweest en hier dan nog 40 baantjes getrokken, van een sportieve dag gesproken. Hiermee konden we de maand september afsluiten met 192 km, net niet dus de vooropgestelde grens van minimum 200 km per maand behaald.
Gisteren dan om de maand oktober goed in te zetten opnieuw op pad met mijn collega op het werk. We besloten het parcours van de 11 km te lopen waar toch wel een vrij nijdige helling in zit na 6 km. Deze duurloop werd uiteindelijk beslecht aan 5.08'/km gemiddeld, mede dankzij de 2 laatste kilometers die afgelegd werden aan 4.30'/km.
Vandaag op vraag van mijn collega opnieuw het loopkostuum aangetrokken, voor de eerste keer dit najaar met het regenvestje aan, en ditmaal gekozen voor het parcours van de 10 km. Aangezien we ons beiden niet al te fris voelden besloten we het rustig aan te doen. De 10.02 km dan gedaan in 53.40' ofwel 5.20'/km gemiddeld wat toch nog een aardig trainingstempo is.
Morgen rustdag en zondag normaal gezien nog eens deelnemen aan een manche van de Challenge Hesbignon, ditmaal te Bas-Oha, 10.3 km.
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
