Les 10 miles de Confluent Sprimont - Cours la Province
In onze zoektocht naar een leuke wedstrijd tijdens het verlengde Hemelvaart weekend, kwamen we uit op de 10 miles de Confluent te Sprimont op Hemelvaartdag om 18 uur. Sprimont, eigenlijk was het is Fraiture te doen, gelegen aan de poort van de Ardennen, werd dus the place to be... Even de details bekeken van het parcours en het leek echt de moeite te zijn. Vrij veel bosgebied en ongeveer 500 hoogtemeters te overbruggen. Doorsturen naar de overige Speelhofrunners en kijken wie er mee kon, want dit verlengde weekend met Hemelvaart en moederdag is nogal druk bezet. Uiteindelijk kozen Stefan & Marie-Anne om mee af te zakken richting Ardennen voor deze zware tocht :) , de rest genoot van een communiefeest of een BBQ, je kon ze geen ongelijk geven met dit mooie weer.
Na een drukke werkdag thuis voor allen, trokken we in de vooravond dus richting Sprimont. En bij het verlaten van de autostrade konden we meteen al genieten van de prachtige natuur waardoor we zouden gestuurd worden. Nog snel doorheen enkele smalle straatjes gereden en zo vonden we parking op het voetbalveld waar start en finish was voorzien, beter kon dus niet.
Er bleken slechts 80 moedigen voor de start van de 10 miles, de rest koos voor de kortere afstand. Maar het bleek dus meer dan de moeite te zijn. Ik ga het ditmaal niet zelf beschrijven, dadelijk geef ik mijn persoonlijke bevindingen van onderweg mee, maar ik ga de commentaar van Stefan hier plaatsen :)
"Enkele weken geleden in het hoofd gekregen om een trailachtige loop te doen op Hemelvaart. Het leek driemaal op een hemelvaart, want het hoogteprofiel had veel weg van een Alpenrit in de Tour. De hellingen wilden niet eindigen en de steile afdalingen ook al niet smile-emoticon Bovendien had mijn "vriendin" de zon het keihard op mijn hoofd gemunt wink-emoticon en in die omstandigheden word ik fysiek verplicht om het héél rustig te doen. Dus hebben we dat ook gedaan en de omgeving maakte alles goed : het prachtige kleine Ardennendorpje Fraiture, ontelbare bontgevlekte koeien op de hellingen, slalommen langsheen hun welriekende vlaaien in een zéér geaccidenteerde wei, springen van kant naar kant en van steen naar steen tijdens de afdalingen, bruggetjes over de Ourthe, mooie panorama's op de Amblève en Combain-au-Pont, enkele uit de kluiten gewassen steengroeven met vijvers én zwemmers die we konden bewonderen langs boven én langs onder, eeuwenoude gerestaureerde kerkjes, steile trappen die de kuiten tot bijna krampniveau brachten. Het was er allemaal : smullen geblazen van begin tot eind. Slechts 88 mensen haalden de eindstreep, een bewijs van het buitengewone karakter van dit avontuur. Maar wat een mooie ervaring !"
... mijn persoonlijke bevindingen :
Prachtig parcours, dat al onmiddellijk zorgde voor een steile afdaling in de aanvangskilometer, gevolgd door een stukje vals plat. Na goed 2 km meteen de eerste stevige helling, die maar bleef duren ik de volle blakende zon, hier ging ik een eerste keer effe aan het wandelen. Hierna kregen we een goed lopend stuk asfalt, waar het comfortabel lopen was en waar ik enkele km tijden liet noteren onder de 5'/km grens. Maar hierna doken we opnieuw het onverharde in ... we werden gewoon de weide ingestuurd tussen de koeievlaaien door, om even later een steile afdaling in het bos te trotseren over losse kasseien ... niet echt mijn ding. Vervolgens kregen we de muur te verwerken die door de speaker vooraf werd aangekondigd, deze kon ik volledig al lopende klein krijgen. Aan de bevoorrading half weg, wat water gedronken en appelsien en banaan gegeten. Vanaf hier werd ik door niemand meer bijgehaald, meer zelfs ik haalde zelfs nog een 10-tal lopers in. De zwaarste kilometers, 13 en 14, hier moesten we 140 hoogtemeters verteren, en moesten we van beneden tot aan de top van een steengroeve lopen om mooie kronkelende wegen, die deden denken aan een beklimming in de Tour de France. Hier wandelde ik effe een 2e maal. Eénmaal boven lonkte de finish, maar de organisatoren schotelden nog effe een korte klim voor over trappen, hier dacht ik echt dat ik effe niet boven zou raken ... gelukkig was het van korte duur :) Eénmaal uit het bos, nog effe de laatste klim trotseren, om moe maar voldoen de finish lijn te overschrijden .... in 1u36 voor 16.6 km (5.48/km gemiddeld), hiermee kon ik leven. Stefan kwam en kwartiertje later binnen en Marie-Anne liep haar eerste 10 miles in net geen 2 uur !!
Tungrirun 9.65 km, Haspengouw Challenge & Victors Cup
Gisterennamiddag trokken we met de gele bende richting Tongeren waar de Tungrirun zou doorgaan. Deze stadsloop maakt al jaren deel uit van de Haspengouw Challenge en sedert vorig jaar ook van de VictorsCup. Voor mezelf is het pas de 2e deelname in al die jaren. Samen met mezelf stonden ook Martine, Marie-Anne, Peter, David en Stefan aan de start. Het goeie weer was alvast van de partij, wat zorgde voor een zeer groot aantal lopers in en rond Tongeren. Deze loop gaat me eigenlijk steeds meer bevallen, met een toch wel gevarieerd parcours !
De eigen doelstellingen waren gisteren eigenlijk niet zo hoog :) gezien mijn ontgoocheling donderdag tijdens de Campusrun te Diepenbeek. Ik wou toen onder de 45' binnenlopen, maar slaagde hier "weliswaar nipt" niet in, nochtans waren de omstandigheden ideaal toen. Revanche nemen hiervoor tijdens deze Tungrirun zou moeilijk worden, want nauwelijks 3 dagen later, voelden de benen toch nog wat loom aan.
We zouden dus wel zien welke tijd er inzat. Ik nam een niet al te snelle start tijdens de 1e ronde. Na een rondje atletiekpiste en een korte aanloopstrook, kregen we meteen de eerste kasseitjes te verwerken en eveneens de eerste hellende strook. Mijn tempo kon ik desondanks toch vrij aardig aanhouden. Het was trouwens gezellig gelopen in de binnenstad van Tongeren, waar toch vrij veel volk op de been was wat altijd wel leuk is voor de lopers. Het enige nadeel in de binnenstad zijn de kasseitjes die soms zorgden voor een moeilijke ondergrond. Maar éénmaal boven op de grote markt, doken we via het Gallo Romeins museum opnieuw terug richting De Motten. Ook op de dreef rond de Motten stond vrij veel volk bijeengepakt, zoveel zelfs dat ik blijkbaar mijn eigen supporters niet had zien staan, gelukkig hoorde ik Frauke papa roepen :) Het was gisteren trouwens de eerste keer dat het echt warm aanvoelde om te lopen, en ik kieperde dan aan het einde van het eerste rondje snel een flesje water over me heen. Aan de lopers rond om me zag ik dat ik aan een vrij goed tempo bezig was (ik kijk niet meer naar de klok tijdens wedstrijden) en probeerde dus op mijn elan door te gaan. De 2e ronde ging eigenlijk vlotter dan de 1e en ik kon terug aanpikken bij een groepje dat ik tijdens de 1e ronde moest laten lopen. Nog effe proberen door te bijten tot aan de finish was dus de opdracht, al liep het bobijntje tamelijk leeg naar het einde toe en zo moest ik toch enkele mensen (Bollinius, Raf, Stefanie) laten lopen in de laatste kilometer. Even later bereikte ik dan de finish in 42'44 voor 9.65 km ofwel 4'26/km gemiddeld, meteen één van mijn snelste wedstrijd van dit jaar. Alle Speelhofrunners lieten trouwens mooie tijden noteren en zo konden we met een goed gevoel achteraf genieten van een lekker etentje met de ganse bende te Bovelingen.
Volgende wedstrijd : donderdag 5 mei, 10 miles de Sprimont, Cours la Province
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
