Na het lezen van het verslag van Willy Cortleven (www.groetum.be) ging het toch even kriebelen om terug een verslag te schrijven over de loopactiviteiten.
We zullen dan ook trachten om opnieuw op regelmatige basis een kort relaas te geven van de gelopen wedstrijden.
Als Decathlon ambassadeur voor de tak "Running/Jogging" van Decathlon Sint-Truiden, zal ik hier ook regelmatig wat posten over producten die ik voor hun mag uittesten !
Afgelopen zaterdag was dus Couthuin the place to be. Een vrij zware wedstrijd in het kader van de Challenge Hesbignon. Deze streek sluit nochtans qua relief al meer aan bij de wedstrijden in het genre Condrusien !
Samen met Niki en Roland trok ik dus zo opnieuw richting Hoei, waar we de laatste weken meermaals actief waren in de Challenge Condrusien.
Het parcours kende voor mezelf weinig geheimen, in tegenstelling voor sommige anderen aan de start.
Zoals de laatste weken zou Niki (herstellende van een kwetsuur) fungeren als haas. Eerste doel was alvast om de off-day van de week ervoor in Oleye door te spoelen.
Ik koos ervoor om vrij snel te starten, aangezien het eerste deel van deze wedstrijd dit nog toelaat. De eerste kilometers gingen vrij vlot en gingen allen richting 4'30 - 4'45. De eerste noemenswaardige helling rond kilometer drie werd aardig overwonnen en op aandringen van Niki ging het tempo terug de hoogte in. Na de passage aan het kasteel van Couthuin (waar vroeger de start was) waren we halverwege en begon het zwaarste deel van het parcours. Eerst de klim via een smalle overharde weg aan het voetbalveld, gevolgd door nog een stevige korte knik boven in het dorp. Hier werden we ook getrakteerd ook vrij ongezonde zwarte lucht komende uit de schouw van een plaatselijke bewoner. Het was ons een raadsel wat deze aan het stoken was :) . Vervolgens doken we het bos is voor een verraderlijke afdaling wat niet meteen mijn specialiteit is. Hier sloot plots Roland aan bij ons groepje. Maar éénmaal beneden wachtte de zware klim in het bos. 1.32 km lang, gemiddeld stijgingspercentage van 6 % en 78 hoogtemeters te overwinnen. Alsof dat nog niet genoeg was zorgde de karresporen nog voor een extra moeilijkheidsgraad om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Niet gaan wandelen was dus de boodschap en dat lukte wonderwel. Eénmaal boven restte ons nog één kilometer om alzo even later de finish te overschrijden net boven het uur, voor de 12.2 loodzware kilometers.
De exacte cijfers : 12.2 km in 1u00'42 ofwel 4'59/km gemiddeld, een stukje sneller dan vorig jaar en dus met genoegen de off day van vorige week doorgespoeld.
Achteraf nog met Roland en Niki genoten van een lekkere Chimay in een rustige omgeving.
Volgende opdracht : Jogging Verlaine, 10 km, Challenge Hesbignon, zaterdag 5 mei.
1/2 Marathon Circuit de Francorchamps & La WACremmienne
Afgelopen weekend nam ik deel aan 2 wedstrijden. Hierbij een korte weergave van beide wedstrijden :)
Vrijdag 11 augustus - 1/2 Marathon Circuit de Francorchamps
De avond ervoor nog stevig mijn verjaardag gevierd met o.a. Roland en Richard. De avond erna waren we alle 3 opnieuw paraat om de halve marathon op het Circuit van Francorchamps aan te vatten.
3 rondjes dienen er hiervoor afgemaald te worden op het schitterende formule 1 Circuit te Spa-Francorchamps dat net iets meer dan 7 km lang is. 2 jaar geleden nam ik hier nog al eens deel dus ik wist dat het parcours vrij stevig was. Iedere ronde diende er meer dan 120 hoogtemeters overwonnen te worden. Ik geef even mijn persoonlijke beschrijving van een rondje Francorchamps :) , de F1 rijders zullen waarschijnlijk wel een ander zicht hebben op het rondje ....
Vlak na de start krijg je al direct een eerste strook vals plat van goed 500 meter te verwerken. Hierna rechts af draaien en in dalende lijn richting Raidillon. De "raidillon" is de 1e klim die iedere ronde die overwonnen te worden, 300 meter lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 10 %. Eénmaal boven een korte knik naar beneden om vervolgens de volgende stijgende strook aan te vatten, de "Kemmel" 1.2 km lang met een percentage van 4.5 % gemiddeld. Na goed 2.5 km bovenop de Kemmel, bereiken we het hoogste punt van de omloop. Nu volgt gelukkig een lange afdaling tot aan het kilometer bordje van 5 km. De laatste 2 kilometer van ieder rondje dient er opnieuw geklommen te worden. Weliswaar niet zo steil als de Raidillon of de Kemmel maar toch voldoende om de benen af te snijden.
We vertrokken iets na 20 uur met de bedoeling er een vrij vlak tempo op na te houden met als doel ergens rond 1u50 - 1u55 te eindigen. De eerste ronde legden we alle drie samen af in 36'16. Richard gaf op het einde van de ronde aan teveel last te hebben van zijn enkel en zou na het 2e rondje uit voorzorg uitstappen. Samen met vaste trainingsmaat Roland legde ik het 2e rondje af in nagenoeg hetzelfde tempo (36'28). Bij de 3e en laatste klim van de Raidillon en de Kemmel moest ik hem echter laten gaan. Hij dreef zijn tempo nog stevig op en liep zijn laatste rondje in 33' (eindtijd 1u46 en eerste V3). Ikzelf kreeg het wat moeilijk en het in het donker lopen maakte het er niet meteen makkelijker op. Toch kon ik mijn inzinking nog vrij goed beperken en mijn laatste rondje werd in 37' afgelegd om alzo te eindigen in exact 1u50. Toch keek ik heel tevreden terug op deze wedstrijd en heb er ook echt van genoten. Ook leuk dat vrouw en kids mee waren voor de aanmoedigingen en de bevoorrading.
Maandag 14 augustus, La WACremmienne, Challenge Hesbignon, 10 km
Gisterenavond trok ik dan naar Waremme waar onze Waalse vrienden van de WAC hun jaarlijkse wedstrijd in het kader van Challenge Hesbignon organiseerden. Een naar Waalse normen vlak parcours, met toch enkele stevige stukjes vals plat onderweg. Het was gisterenavond echter vrij warm en ook de benen gaven tijdens de opwarming al aan nog niet hersteld te zijn van de tocht in Francorchamps. Ik zou wel zien welk tempo haalbaar zou zijn.
Ik probeerde bij de start mee te gaan in het zog van de grijze Keniaan uit Landen, Jules, maar zijn tempo en conditie bleek wat te hoog gegrepen gisteren. In de beginfase had ik het lastig om de tijden onder de 5'/km grens te houden. Gelukkig kon ik rond km 2.5 aansluiten in een groepje met Louis Jean Lecomte. Dit groepje had een aardig tempo en tot halfweg hield ik me hier schuil in het groepje. Eénmaal de passage in het park (+- 5.5 km) besloot ik om toch wat te versnellen. Vanaf nu lukte het me om de kilometer tijden onder de 5' grens te houden, en kon zo toch nog met een vrij goed gevoel richting finish lopen. Zo werd deze exacte 10 km wedstrijd beëindigd in 49'20 ofwel 4'56/km gemiddeld. Weliswaar ver van mijn tijden van vorige edities, maar alsnog tevreden achteraf !
Na een onderbreking van een maand is de tijd gekomen om de stilte te doorbreken op mijn blogje :)
Heb ik een volledige maand stilgezeten ? Natuurlijk niet, maar echt veel werd er toch niet gelopen, toch niet qua wedstrijden. Deels door onze vakantie in Italïe tijdens de maand juli en de maand juli gebruik ik meestal om eens een aantal weken te rusten op wedstrijdniveau.
Eind juli was dan de tijd gekomen om het wedstrijdgevoel terug op gang te trekken. Ik koos hiervoor de Condruzien wedstrijd uit te Villers-le-Temple samen met trainingsmaten Richard & Roland. De Condruzien is meteen een serieuze waardemeter om in te schatten hoe het met de conditie staat ... En na afloop konden we vaststellen dat het qua uithouding nog best in orde was, maar dat de snelheid (als die er al was) toch serieus aan kwaliteit had ingeboet. Niets dan lof trouwens voor het mooie parcours in Villers le Temple. Op de eerste en laatste kilometer na werd ons alleen maar overharde wegen aangeboden in een aangename groene omgeving ... aangenaam, toch als je van wat hoogtemeters houdt wel te verstaan. Ik beëindigde deze mooie tocht in 1u02'30 voor 11.3 pittige kilometers. Richard eindigde in mijn zog, Roland was al aan de versnaperingen toe, als wij de laatste kilometer aangingen :) , zijn conditie is dan ook van een hoger niveau momenteel.
2 dagen later stond dan al de volgende wedstrijd op mijn agenda. Want traditiegetrouw gaat de laatste zondag van Juli de Bosloop door te Gerhagen (Tessenderlo) een wedstrijd waar ik de laatste 5 jaren steeds aan deelnam. De Bosloop is één van de mooiste wedstrijd die Limburg weet aan te bieden trouwens. Eén grote ronde van 13.8 km, bijna volledig op allemaal boswegeltjes. Ondanks het zo goed als volledig vlak is (op 2 hellingen na) gaat deze wedstrijd toch in de kleren kruipen. De zanderige ondergrond zorgt hier dan ook voor de nodige schifting tussen de verschillende deelnemers. De 13.8 km warden met de zware kilometers van de Condruzien nog in de benen toch vrij comfortabel afgehaspeld in 1u10, een tijd waar ik vrede mee kon nemen.
Afgelopen weekend trokken we dan na een vrij goeie trainingsweek, waar ik kon vaststellen dat de conditie stilaan terug naar een beter niveau groeit, naar Villers-aux-Tours. Er stond thans een Challenge Hesbignon wedstrijd op de agenda, maar de wedstrijd te Flémalle, geniet zeker niet mijn voorkeur. Net als vele Limburgse wedstrijden kiezen ze hier voor enkele rondjes draaien, en daar pas ik tegenwoordig en in de toekomst voor. Villers-aux-Tours, gelegen in de region Esneux-Tilff, bood een meer dan degelijk alternatief, met een Jogging Nature. En de titel was niet gelogen trouwens. We kregen een schitterend parcours van 12 kilometers voorgeschoteld. We dienden 2 lussen af te leggen, de eerste lus speelde zich grotendeels af in het bosgebied van Villers zelf. Weinig tot geen vlakke meters kregen we voor de kiezen geschoven. Na 6 zware kilometers passeerden we dan opnieuw de start en finish zone. Ik verbleef in het gezelschap van Richard, die er wel telkens vanonder muisde tijdens de afdalingen. Tijdens één van de steilere en technische afdalingen in lus 2 in het bos van Esneux, moest ik hem trouwens definitief laten gaan. Deze technischere passages zijn niet echt mijn specialiteit en ik was al blij dat ik alle passages wist te overleven zonder een val .... Doel werd nu alle beklimmingen al lopende af te haspelen, maar jammer genoeg werd de laatste klim me fataal en moest ik effe in wandelfase tijdens de laatste klim. Zo wist ik even later de finish lijn te overshrijden in 1u07'27 voor 12 mooie maar vrij zware kilometers.
Volgende wedstrijd : 1/2 marathon op het Circuit van Francorchamps, vrijdag 11 augustus.
Afgelopen zondag stond mijn laatste wedstrijd op de agenda, vooraleer ik qua wedstrijden een zomerstop inlas tot begin-midden augustus. De Challenge Hesbignon was toe aan zijn 11e wedstrijd van dit jaar en ook ik was klaar voor mij 11e wedstrijd in deze Challenge dit jaar. Ze allemaal (20) lopen zal ook dit jaar niet lukken, iets wat me trouwens nog nooit lukte, zodat ik vanaf nu enkele wedstrijden zal schippen, die niet de moeite waard zijn :) of waarvan het parcours me niet zo ligt.
Maar zondag trokken we dus naar Thisnes. Thisnes, is een deelgemeente van Hannuit, en bevind zich slechts op een goeie 18 km van mijn woonplaats. We kunnen dus bijna spreken van een thuiswedstrijd, ook al is het op Waalse bodem te doen. Deze wedstrijd is relatief nieuw in de Challenge en wordt pas voor de 3e keer georganiseerd. Voor mij was het de 2e deelname hier, nadat ik ook in 2015 deelnam. Het parcours was lichtjes gewijzigd tov toen en telt nu 12.5 km. Het was trouwens mijn eerste verschijning in de volledige uitrusting van Kalenji, die ik mocht ontvangen naar aanleiding van mijn Decathlon ambassadeurschap voor de loopsport bij Decathlon Sint-Truiden. Later post ik wel eens een aparte topic over het ambassadeurschap en mijn reviews over de kledij en schoenen van Kalenji. Afgelopen zondag was het alvast een positieve kennismaking zowel met de kledij als met de schoenen !! :)
Ik had er een vrij goeie trainingsweek opzitten na een dipje na de Breweries Run van enkele weken geleden. Tot welke prestatie ik in staat was, was ook voor mezelf een vraag, want de benen voelden niet meteen vrij goed aan tijdens de warming up.
Ik posteerde me dan ook bij het vertrek ergens midden in de vrij grote groep, aangezien de kortere afstand, gelijktijdig vertrok met ons. De eerste kilometers ging volledig geasfalteerd en met de gekende golvende Hesbignon wegen. Ik kon mijn tempo rond de 4.45'/km houden tijdens de eerste 4 kilometers. Maar vanaf het bordje van km 4 moesten we toch wat extra klimmeters verteren en kregen we enkele onverharde stroken voor de voeten geschoven. Aan km 6 passeerde plots Emile van de Landense Jogging me. In mijn beginjaren (2006 - 2010) dat ik deelnam aan deze Challenge vertoefde ik meermaals in zijn gezelschap of was hij steeds iets sneller dan mezelf. Maar gaandeweg de jaren vorderden was ik toch iets beter dan Milleke of speelde hij haas voor één van de dames van de Landense club. Rond kilometer 7 passeerde ook zijn collega loper van de LJC Jules Kempeneers me. Jules, die normaal gezien veel sneller is dan ons, sukkelt de laatste jaren echter met blessures, waaraan zijn terugval dan ook te wijten is. In het zog van Jules ging ik opnieuw op zoek naar Emile, en zo sloten we rond km 8 aan bij Emile. We probeerden er vanaf nu samen een aanvaardbaar tempo op na te houden, maar rond kilometer 10.5 gaf Emile aan dat hij zou "uitbollen" richting finish. Ik ging mee met Jules maar in de laatste kilometer moest ik toch de rol effe lossen. Zo eindigde ik even later na 12.5 km in 1u00'25 (4.52/km gemiddeld) op een handvol seconden van Jules. Emile bereikte de finish slechts een 10-tal seconden na mezelf, dus zijn uitbollen viel nog goed mee. Een sterke prestatie Emile.
Deze week door de hitte en om van de 25-er van vorig weekend te herstellen, slechts één training gedaan. Een rustige 10 km op woensdagavond in het Speelhof.
Ik wist dus niet goed hoe de benen zouden reageren. Was ik al volledig hersteld van de 25 km van de Great Breweries ... en hoe reageert het lichaam op een kalm trainingsweekske ? Ik zakte dus toch met wat vraagtekens af naar Wanzoul.
Het parcours kent geen geheimen want ook vorig jaar waren we hier van de partij. Deze wedstrijd kadert in het teken van de plaatselijke kermis. Maar de Waalse organisatoren zijn iets inventiever dan hun Vlaamse collega's. Hoe dan hoor ik u al vragen. Wel onze Vlaamse organisatoren zouden ons 4x hetzelfde rondje doen lopen rond de kermis, om vooral de toeschouwers te plezieren. Maar ook hier te Wanzoul passeerden we verschillende malen aan de aankomst/finishzone. Maar telkens moest er een verschillende lus gelopen worden. Veel leuker dus voor de lopers, enfin toch zeker in mijn geval.
Het parcours van Wanzoul mag ook best pittig genoemd worden, met zijn 180 hoogtemeters die dienen overwonnen te worden over 10.4 km. Enfin, iets na 19u30 stonden we met 300 dapperen klaar om de start te nemen. De eerste lus een showrondje van goed 1 km, goed voor een stukje vlak, gevolgd door een korte afdaling, dan even stevig klimmen, om vervolgens de 1e passage te maken door het mooie parkje van het kasteeldomein te Wanzoul. Binnen goed 9 km passeren we hier nog eens en zit de tocht erop :) !! Ik passeerde de startlijn een 2e keer in het gezelschap van Stefan en samen begonnen we aan lus 2. De tweede lus is +- 4.5 km lang. Opnieuw wacht ons in eerste instantie een vrij lange afdaling tot ongeveer 3 km, gedeeltelijk over een vrij moeilijk beloopbare onverharde weg. Gelukkig lag ze er dit jaar droog bij en waren al hindernissen goed zichtbaar. Eénmaal beneden ging het nu tot ongeveer kilometerpunt 5 in stijgende lijn. In eerste instantie over onverharde maar goed beloopbare paden langs de steengroeve waar het stijgingspercentage nog goed meeviel. Maar na de bevoorradingspost ging het toch vrij stevig omhoog met stijgingspercentage tot 13-14 % (bron Strava). Collega Stefan was ik ondertussen kwijt geraakt, hij zou een goeie 2 minuten na me binnenlopen. Ik hield de wijze raad van trainingsmaat Roland in het achterhoofd, die me zei van nooit te diep te gaan op dergelijke hellingen. Ik ging dan ook op eigen tempo naar boven en probeerde niet mee te gaan met enkele lopers die me bijhaalden.
Eénmaal de hellingen erop zaten passeerden we een 3e maal de startlijn, maar dit maal in tegenovergestelde richting. Nu trokken we naar de andere kant van het dorp. Er moest dus nog een lus van goed 5 km gelopen worden. Deze lus is voor het grootste deel vlak te noemen. Op km 6.5 en 8.5 moesten er 2 korte maar nijdige klimmetjes overwonnen worden van elk +- 250 meter. Na deze laatste kregen we een snelle afdaling richting laatste hindernis ... de klim richting kasteelpark. 300 meter lang met percentages tot 15 %. Hier is het overleven tot boven waar gelukkig veel supporters stonden om ons aan te moedigen. Boven gekomen wachten ons nog enkel de 2e passage door het park om vervolgens de finishlijn te overschrijden, na 10.4 mooie maar zware kilometers. Mijn eindtijd : 51.40 ofwel 5'/km gemiddeld. Een goeie 40 seconden trager dan vorig jaar, maar daar kunnen we mee leven !!
Afgelopen weekend stond één van de grotere doelstellingen van 2017 op mijn kalender, de 25 km tocht van de Great Breweries Marathon. Dit is een organisatie van Golazo i.s.m. de 3 plaatselijke brouwerijen, Duvel, Karmeliet en Palm. De marathon lopers passeren aan de 3 brouwijeren, de lopers van de 25 km beperken zich tot Duvel & Palm.
Mijn inschrijving dateerde al van einde maart en mijn enige vrees was dat het op 18 juni wel eens warm zou kunnen zijn. De weersvoorspellingen hield ik lang op voorhand in de gaten en ja hoor mijn vrees werd werkelijkheid, 30 graden voor zondag 18 juni was de voorspelling. Ons vertrek stond gepland om 11u15, veruit op het warmste moment van de dag dus.
Mijn voorbereiding was nochtans goed verlopen. Samen met Roland, die zich ook voor deze wedstrijd had ingeschreven, hadden we onze wekelijkse gezamenlijke trainingstocht op woensdagavond, afgesteld op deze wedstrijd. Geleidelijk aan ging het aantal kilometers omhoog en 2 weken voor de echte loop, liepen we onze langste duurloop, 23 km @ 5.22'/km gemiddeld, over een vrij heuvelachtig parcours in het mooie Haspengouw. Het parcours van de Great Breweries is volledig vlak, dus een tijd rond de 2u05 was onze ambitie.
Maar door de hitte afgelopen zondag besliste ik mijn tijdsdoelen wat bij te stellen, tot 2u10 à 2u15 ... misschien wat te ambitieus aangezien ik echt geen warm weer loper ben, maar ach we zouden wel zien waar we zouden stranden.
En zo ging ik iets na 11u15 van start in het zog van de pacers voor 2u10. Het was nogal vrij druk in het groepje en zonder ik het eigenlijk door had, liep ik na enkele kilometers een kleine 100 meter voor het groepje uit. Maar er stond weinig tot geen wind, dus alleen lopen had niet meteen een nadeel. Mijn tempo ging tot km 10, bij de passage door de Palm brouwerij, mooi constant, en zo passeerde ik na 10 km in 51'. Iets voor dus op het schema voor de 2u10. Maar stilaan kreeg ik het warmer en warmer, en ondanks het vele drinken vooraf en bij iedere bevoorrading kreeg ik mijn lichaam niet meer afgekoeld. Iets voor km 12 passeerde de pacers van de 2u10 me dan ook. Ik probeerde mijn wagonnetje nog even aan te haken, maar dat bleek onbegonnen werk. Ik liet het groepje dan ook gaan, trainingsmaat Roland ging makkelijk mee in hun zog. Bij de passage aan km 15, zat ik nog net aan het tempo van 2u10, passage in 1u37, en had ik de pacers nog in het vizier, met slechts een achterstand van een goeie 100 meter. Maar even later zette de inzinking zich volledig door en moest ik mijn tempo laten zakken naar kilometer tijden van 6' en soms zelfs iets meer. Vanaf nu besloot ik dat uitlopen vandaag al voldoende was en probeerde ik mezelf alvast te motiveren om niet in wandelmodus te gaan, zoals vele anderen. Ik nam wel aan elke bevoorrading voldoende water en aan km 21 nam ik even de tijd om mijn drankgordel opnieuw bij te vullen met fris water ... dit gaf me blijkbaar terug nieuwe moed, want km 22 & 23 ging terug aan 5'20. Maar het was slechts tijdelijke afkoeling, want de laatste 2 kilometers raakte de motor terug oververhit :) .... gelukkig was Brouwerij Duvel nu niet meer veraf en de wandelmodus kon vermeden worden. De laatste kilometer leek wel eindeloos lang maar de aanmoedigingen van de vele mensen deden deugd ... en zo overschreden we even later de finish in 2u21 voor 25.4 zeer warme kilometers !! De hitte heft dus in mijn geval zijn tol geëist .... Roland kreeg geen inzinking, integendeel, in het laatste deel kon hij nog te versnellen om te eindigen in een mooie 2u08 !!
Even bekomen en toen op zoek gegaan naar de douches, die zich op enige afstand bevonden, gelukkig waren ze niet al te warm. Daarna trokken we terug naar brouwerij Duvel, waar de gratis consumpties konden genoten worden ... maar ondanks dat we bierliefhebbers zijn, lieten we deze links liggen. Ik heb dan 's avonds op mijn terras maar genoten van het gekregen bierpakket ;)
Al bij al, ondanks de hitte toch genoten van deze wedstrijd. Ik ben geen voorstander van wedstrijden van Golazo, maar deze was goed georganiseerd, met een mooi en aangenaam parcours ! Bij leven en welzijn, sta ik hier volgend jaar terug aan de start.
Maar een langere wedstrijd als deze zal er voor mij alvast niet inzitten. Ik heb voldoende gebreken aan mijn lichaam vastgesteld naarmate de kilometers vorderden die niet te wijten waren aan de hitte :) dus enkele halve marathon's en eens een wedstrijd als deze volstaan voor mij als lange afstandswedstrijden.
Zoals reeds eerder aangekondigd in één van mijn vorige verslagen, zou ik dit jaar eens regelmatig proberen een wedstrijdje mee te pikken uit de mooie maar zware Challenge Condruzien.
Deze parcours situeren zich iets verder van onze streek, maar maken nog iets meer gebruik van wat de mooie natuur ons te bieden heeft in Wallonië dan den Hesbignon. Dit verklaart dan ook meteen waarom deze wedstrijden nog wat zwaarder wegen dan deze van onze vaste Hesbignon Challenge.
Afgelopen vrijdag hield het Condruzien criterium halt in Vyle et Tharoul. Een klein dorpje dat deel uitmaakt van Marchin, een goeie 50 km van Kerkom en een 10-tal kilometer voorbij Hoei. De wedstrijd te Vyle Tharoul is een 10 miles parcours, met bijna niks op asfalt. Volgens de kenners van de Condruzien één van de mooiste uit de reeks.
Zodoende trok ik samen met Peter en Richard richting Vyle. Ook de dames en kids gingen mee en genoten ter plaatse eveneens van een mooie wandeling door de bossen. Ter plaatse ook nog kennis gemaakt met de West Vlaamse topper Benny Fisher, die op weekend was in de Ardennen, en ook eens kwam deelnemen aan deze mooie wedstrijd. Hij eindigde een doorgedreven training op de 2e plek in 1u04 voor 16.6 zware kilometers.
De wedstrijd zelf beloofde alvast nog iets zwaarder te worden, want de weergoden beloonden ons met 28 graden en volle zon omstreeks 19 uur. Gelukkig speelde een groot deel van het parcours zich af tussen de bomen zodat enige afkoeling regelmatig te vinden was. Ook de organisatie zorgde voor voldoende bevoorrading en enkele plaatselijke bewoners stonden paraat met de tuinslang :)
Het parcours zelf dan was een juweeltje, veruit het mooiste wat ik tot nu toe gelopen heb en dit voor slechts 4 euro inschrijvingsgeld. Alles wat je kan inbeelden werd voorzien behalve de geasfalteerde stroken dan :) ....5 x diende er pittig geklommen te worden, we werden tussen de graanweides gestuurd waar middenin een looppad voorzien was, passages door privé parken van kastelen en parken, kortom alles was aanwezig en mooi afgepijld of voorzien van seingevers. Onderwege enkele malen muzikale animatie, vele kinderen die de joggers enthousiast aanmoedigden .... jahoor den deze heeft er afgelopen vrijdag echt van genoten, zeker als je gezinnetje je staat op te wachten vlak voor de finish. Hier zien ze me zeker nog eens terug. Ik slaagde erin alle kilometers onder de 6' te lopen, en liep zo na 1u32 binnen voor 16.6 km (5.33'/km gemiddeld).
Volgende wedstrijden : woensdag 31 mei Estafetteloop te Tienen, zondag 11 juni Hesbignon te Fallais.
Deze ochtend trok ik samen met Peter richting Borlez, en neen het is geen schrijffout, het was wel degelijk Borlez en niet Berloz. Borlez is namelijk een deelgemeente of gehuchtje van Faimes.
Andere jaren werd deze wedstrijd georganiseerd op zaterdagavond maar dit jaar moest er blijkbaar door een schoolfeest uitgeweken worden naar zondagochtend. Mij hoor je hierover niet klagen, ik loop mijn wedstrijdjes liever op zondagochtend dan op zaterdagavond :)
Het parcours is één van de vlakkere van de Hesbignon, weten we uit ervaring van de voorgaande jaren. Maar de organisatoren hadden de richting van het parcours wat gewijzigd. Zo bleek de 2e lus van de voorbije jaren nu de startlus te zijn van de 2 lussen die afgelegd moesten worden in Borlez.
De weergoden waren de organisatoren hier alvast gunstig gezind, 18 graden en een lichte bries die voor de nodige afkoeling zou zorgen. Voor mezelf net ietsje te warm, maar voor het overgrote deel van het pak een gedroomd weertje veronderstel ik.
Voor de wedstrijd nog snel de vele Vlaamse en Waalse vrienden gaan groeten om dan samen met Peter even te gaan opwarmen.
Aangezien mijn trainingen tegenwoordig op woensdagavond telkens een lange duurloop van +- 20 km voorzien (voorbereiding 25 km Great Breweries) voelden de benen wat minder fris aan. Ook de poging tot crawl te leren zwemmen liet zich voelen in de kuiten, zodat ik met beperkte ambities van start ging.
Toch ging ik na het startsignaal vrij vlot van start en kwam al snel in het gezelschap van Willy Cortleven terecht na enkele honderden meters. Ik probeerde mijn wagonnetje aan te hangen bij Willy, maar hij had vandaag blijkbaar goeie benen ... hoe goed ?? Wel als U dat wil weten bezoek dan zijn website zijn eens op www.groetum.be om zijn versie te lezen :) Na goed 2 km wedstrijd moest ik Willy lossen en zag ik hem alsmaar kleiner worden ... hij zou uiteindelijk een goeie 2 minuten voor me eindigen. Na 4 km kregen we de eerste echte helling te verwerken en hier passeerde Yves Hanquet me. Hij had zich in het spoor van Kris Govaerts genesteld .. maar dat wat toch iets te hoog gegrepen voor mijn Waalse vriend. Bij de volgende helling rond km 5.5 kon ik terug aansluiten bij Yves. Ons tempo was blijkbaar evenwaardig want de kilometers vorderden en we bleven dan ook in elkaars gezelschap. Rond kilometer 8 kreeg ik tot mijn grote verrassing plots het gezelschap van mijn trainingspartner Roland. Ik had voor de start zijn aanwezigheid niet opgemerkt, maar blijkbaar was hij toch naar Faimes afgezakt. Na het verhaal van Peter na de wedstrijd gehoord te hebben heeft hij er een stevige inhaalrace van gemaakt. Ook hij bleef gedurende de laatste 3 kilometers in ons gezelschap. Zo liepen we met ons 3-tal na 11.25 km onder de boog door na 53'25 ofwel 4.45/km gemiddeld. Zeer tevreden met dit resultaat op basis van mijn huidig niveau ! De conditie is goed, maar het gewicht staat toch nog een kg of 3-4 te hoog om de tijden van enkele jaren geleden terug te kunnen lopen. Maar dit is momenteel niet echt een must, zolang we maar kunnen lopen en in de eerste helft van het peleton eindigen hoor je mij niet klagen :)
Vrijdag trekken we nog eens naar de Condruzien voor de 10 miles te Vyle et Tharoul, volgens sommigen de mooiste wedstrijd van allen !!
Afgelopen zaterdag trok ik richting Couthuin. Een vaste wedstrijd in de Challenge Hesbignon sedert jaar en dag .. maar wel één van de zwaardere wedstrijden uit dit regelmatigheidscriterium samen met Fallais en Moha.
Sedert vorig jaar heeft deze wedstrijd een nieuwe start en finish locatie. Hierdoor koos de organisatie om het parcours in omgekeerde richting te lopen. Waar de moeilijkste passage vroeger ongeveer halfweg het parcours kwam, ligt dit stuk nu in de slotfase van de wedstrijd.
Het weer zou alvast geen spelbreker zijn, 13-14 graden en een licht briesje, zijn eigenlijk ideale wedstrijdomstandigheden voor mezelf.
Maar de rug voelde niet goed aan tijdens de opwarming en dit is meestal geen al te goed voorteken.
De eerste kilometers waren zo goed als vlak. Slechts enkele overharde passage zorgden voor wat tempoverlies gedurende de eerste 3 kilometers. Maar eens het bordje van de 3 km gepasseerd zagen we de eerste lopers al boven op de top van de eerste noemenswaardige helling passeren. We hadden hier ook de wind op kop wat deze passage toch vrij zwaar deed aanvoelen ... 800 meter klimmen, met stijgingspercentages tot 10 %. Eénmaal de top bereikt na 4 km, kregen we gedurende 1.5 km licht dalende open veldwegen voorgeschoteld langs de autostrade maar nog steeds met de wind op kop. Na 5.5 km draaiden we linksaf en passeerden we de vroegere vertrek en aankomstplaats. Het was nu het moment op wat op reserve te lopen want na goed 7 km wedstrijd kwam de 2e zware helling eraan. 600 meter moest er dit maal over een smal onverhard pad geklommen worden met nog steilere gedeeltes dan tijdens de 1e klim. De lange sliert lopers bleef mooi achter elkaar en niemand wijzigde van positie tot aan de top, wat erop wees dat iedereen zowat op zijn plek zat in de groep. Km 9 was misschien wel de makkelijkste van het hele parcours, maar door het zware afzien net ervoor koos ik er toch voor om even te recupereren hier. Tijdens km 10 doken we over smalle paadjes in het bos naar het laagste punt van deze wedstrijd. Dergelijke dalingen met uitstekende wortels, losliggende stenen, ... zullen nooit mijn specialiteit worden ... ik werd hier dan ook door meerdere lopers bijgebeend. Eénmaal beneden in het bos, moest er tijdens de 3e maar zwaarste klim van de dag ongeveer 80 hoogtemeters overwonnen worden en dit over een smalle single track in het bos. Gelukkig lag het pad er goed beloopbaar bij en kon ik tot boven in loopfase blijven ....oef. Zo bereikte ik even later de finish in 1u01'40 voor de 12.05 km. Goed anderhalve minuut trager dan vorig jaar, maar toch vrij tevreden met deze prestatie !!
Volgende wedstrijd : La course aux Chateau te Verlaine, 11.6 km, Challenge Hesbignon.
De voorbije jaren stond deze wedstrijd altijd in juli op de kalender als ik op vakantie was ... door een wijziging in de kalender van de Challenge Hesbignon kreeg deze jogging te Mielen een nieuwe datum, met name paasmaandag.
Reeds geruime tijd keek ik uit naar deze wedstrijd want samen met mijn trainingsmaat Roland hadden we het parcours wat aangepast. Het blijft dan ook altijd bang afwachten wat de deelnemers van deze parcourswijziging zouden vinden. Achteraf kon ik toch vernemen dat de vernieuwing van het parcours gesmaakt werd, dus opdracht geslaagd. Toch zit er nog een mooiere wijziging in, die we misschien volgend jaar kunnen toepassen :)
De weergoden waren ons voor aanvang van de wedstrijd niet zo gunstig gezind. De uren voorafgaand aan de wedstrijd viel het water met bakken uit de lucht. Dit zou het parcours dat gedeeltelijk over gras en overharde stroken passeert nog wat zwaarder maken. Gelukkig stopte het een half uurtje voor de start toch met regenen en konden we de wedstrijd zo goed als droog afwerken. Toch stond er nog een aardig pakketje deelnemers aan de start voor de mooie jogging, 215 lopers voor de lange wedstrijd en 100 voor de korte wedstrijd. Weinig wedstrijden in onze buurt die deze cijfers kunnen voorleggen. Jos kan dus tevreden terug kijken op deze editie, al had hij zonder deze regenval toch nog meer lopers mogen verwelkomen denk ik.
De wedstrijd zelf dan ...een parcours dus zonder geheimen voor mezelf. Van bij de start af aan ging het zeer goed, wat ik eigenlijk niet verwacht had. Nadat we enkele honderden meters in dalende lijn gingen moest er al snel hoogtemeters overwonnen worden. Vanuit Mielen moesten we immers tot het hoogste punt van Boekhout lopen dat zich bevond na 2.7 km. Niet dat het steil omhoog ging, maar gedurende een 2-tal kilometer moest er toch constant geklommen worden. Gelukkig zat de wind in de rug en kon ik het tempo vrij constant houden hierdoor. Maar éénmaal het topje van Boekhout bereikt te hebben, kregen we op een mooi fietspad de wind tegen richting Aalst. Het was nu bij momenten harken om het tempo toch wat op niveau te houden, gelukkig kon ik af en toe aanpikken bij enkele lopers. Af en toe ging het richting Aalst opnieuw heimelijk omhoog en dat met de combinatie wind tegen maakte dit stuk het zwaarste van het parcours vond ik persoonlijk. Maar op het punt met het mooiste uitzicht van het parcours na 6 km kregen we de wind opnieuw in de rug. Gelukkig want even later kondigde zich de klim in de plantage te Aalst. Bij het inlopen van de plantage ging ik echter plat op de buik, de modder verkeerd ingeschat :) , wat het tempo even brak. Met de steun van een behulpzame Waalse loper kon ik echter snel terug aanpikken bij het groepje. De plantage werd goed overleefd, nu was het enkel nog de klim in de Hoal te Aalst. 700 meter klimmen op onverhard met pieken tot 9 %, dat kruipt in de benen na 9 km. Maar ook deze werd eigenlijk goed overwonnen en zo bleef het goede gevoel van aan de start verder gaan. Bij de oversteek aan km 10 de vrouw en de kids begroet die seingever waren, en zo gingen we de laatste kilometer in. Toch nog een vrij pittige kilometer want deze loopt grotendeels midden door een plantage uit met draaien en keren en stijgen en dalen :) ... en dan tenslotte nog de laatste klim van 300 meter richting finish ... dit resulteerde in een eindtijd van 53'15 voor 11.3 km (4.43'/km gemiddeld). Meteen mijn beste gemiddelde tijd van dit jaar, op zeker niet het gemakkelijkste parcours dat ik dit jaar al liep. Er zit gelukkig dus wat progressie in de prestaties :)
http://www.challengehesbignon.be/2016unclassement75 (link naar de uitslagen)
Volgende wedstrijd : zaterdag 29 april, Jogging de Couthuin (11.9 km), Hesbignon
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
