|
Begin februari is voor mij steeds het echte begin van het nieuwe jaar.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In de eerste dagen van de 2e maand kijk ik terug op de afgelopen januari en stel ik me vraag of (in dit geval) 2007 al fundamentele verschillen heeft gebracht in vergelijking met haar voorganger.
De voorbije jaren kon ik meestal aan het einde van deze gedachtegang besluiten dat ik op beide oren verder kon slapen.
Niet dat ik een saai leventje leid -verre van- maar in de bizarre chaos die mijn leven is, veranderde zelden iets fundamenteels...toch niet rond de jaarwisseling.
Dit keer stel ik tot mijn grote verwondering vast dat niets ooit nog zal zijn als tevoren...het nieuwe jaar heeft mijn leven drastisch door elkaar gehaald en ik heb het niet zien aankomen.
De afgelopen 6 jaar werd ik 2 x papa, ringde ik mijn grote liefde, verwekte met haar m'n derde erfgenaam, scoorde ik een nummer één-hit, speelde ik voor duizendkoppige massas en leerde mensen kennen die ik anders enkel op de tv zag...maar nu, NU - de afgelopen maand, nam mijn leven pas een wending waar ik perplex van sta !
Het begon met het kerstcadeau van mijn vader voor mijn zoontje ; een kimono.
Mijn pa leidt, als grootmeester in jiu-jitsu, een dojo en schonk mijn 6-jarige met de kimono, een lidmaatschap in zijn club.
Het baaske was zo fier als 3 gieters met zijn uitrusting en kon niet wachten om Bruce Lee-gewijs het schorem van de wereld (te beginnen met die ene bullebak op de speelplaats van de kleuterklas) lik op stuk te geven.
De eerste les die ik bijwoonde, stak mijn vaderborst verder dan tevoren vooruit en moest ik een paar keer slikken van ontroering, mijn ventje wordt groot.
Mijn dochtertje van 3 vond het leuk om haar broer zo stoer aan het werk te zien tussen al die (met hem vergeleken) dubbele tegenstanders maar vroeg me om de 5 minuten hoe laat het was.
Zuslief had namelijk zelf ook haar plannen die zaterdag, ze was uitgenodigd op haar eerste verjaardagsfeestje...ze is 3 !!
Toen we in de auto van zoons naar dochters afspraak reden, stelde de jongste voor om bij Mc Donalds gauw een Happy Meal te eten want "het ligt op de baan en het gaat snel papa".
Mijn vrouwtje en ik keken elkaar in de ogen en vonden er langs weerszijden hetzelfde gelaten besef: onze leidinggevende dagen als ouder zijn voorbij.
Vanaf nu lopen de kinderen niet meer aan onze hand maar wij aan de hunne.
Vanaf nu tot binnen een jaar of 12 ben ik, de ooit zo invloedrijke papa, een privé chauffeur van 2 drukbezette kleuters met een uitpuilende agenda.
Ik word zwetend wakker uit toekomstdromen waarin ik voor mijn optredens niet meer naar mijn Buffalo's kan gaan kijken maar mijn zoon op het ene en mijn dochter op het andere feestje moet gaan afzetten.
Na mijn optredens kan ik niet meer blijven hangen maar moet ik die twee halve meters nog naar een kleuter-afterparty rijden en eenmaal ter plaatse in de auto blijven zitten omdat ik te oud en al zeker niet cool genoeg meer ben.
Ik weet heel goed dat we onze kinderen op de wereld zetten om ze hun eigen leven te laten leiden maar ik had nooit gedacht dat ze voor hun 40-ste al andere interesses dan kieteloorlog-spelen-in-de-zetel-met-papa zouden krijgen. Waarschuw al diegenen die mij willen vragen hoe 2007 voor mij begonnen is, zij zullen het zich beklagen !
|
:-:
P
:idea
