(Deze regelmatige rubriek verzorgd door Freek Neirynck ambieert geen recensiekolom te zijn, maar zoals de titel het zelf zegt: een seinpaal voor geïnteresseerde en potentiële lezers.)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

GENTS POEZIECENTRUM MAAKT BIBLIOFIELE HERUITGAVE SUCCESBUNDEL “MARCINELLE” (WILLY VERHEGGHE)

Het Gentse Poëziecentrum, uitnodigend gehuisvest in het Torenken aan de Vrijdagsmarkt, gaf recentelijk de derde druk uit van “Marcinelle”, de dichtbundel waarmee Willy Verhegghe sociaal poëtische geschiedenis schreef in 1995.

Veertig jaar na de feiten wou Verhegghe een literaire herinnering en hommage opleveren aan de niet meer uit het geheugen weg te wissen mijnramp van1965, waarbij 136 Italiaanse gastarbeiders het leven lieten. Het werd een ode aan alle (mijn)werkers… ‘ter wereld, verenigt u’.

Het was voor de poëziekenners verre van verwonderlijk dat uitgerekend Vlaanderens meest sociaal geëngageerde dichter, uit Pollare bij Ninove maar heel erg met Gent verbonden, dit thema zou aansnijden. Verhegghe zoekt voor zijn (veelal) themabundels inspiratie in het leven van de ‘gewone mens’. Hij schreef over en ten bate van mentaal minder validen, Flandriens, arbeiders… Alsof hij zich verantwoordelijk voelt voor het testament van zijn letterkundig idool en jarenlang vriend Louis Paul Boon. Hij schopt zijn lezers evenzeer een geweten.

Verhegghe schrijft leesbare poëzie, zonder ooit banaal te worden, non intellectualisch, herkenbaar. Daardoor wordt hij in het vaak high brow wereldje niet altijd echt op zijn waarde ingeschat. Zijn verkoopcijfers staan daar nochtans in schril contrast mee. Zijn herdrukken ook. “Marcinelle” moest al na zes maanden al voor het eerst worden worden bijgedrukt. En nu is er de uitgave met een duidelijke meerwaarde van het Poëziecentrum. Niet evident in het genre.

Deze uitgave van het Poëziecentrum maakt evenwel – en terecht – één en ander goed. Het is een prachtboek(je) geworden. De naam bibliofiel mag gerust gebruikt worden. Mocht er een literaire prijs bestaan voor de best uitgegeven dichtbundel, dan kreeg “Marcinelle” die vast en zeker.

Eerst en vooral betreft het een literair herziene (2055-2006) uitgave. Daarenboven is de tekst vrij rijkelijk geïllustreerd met historische iconografie, die de realiteitswaarde nog opdrijft. En ten derde verschijnt de themabundel – uit respect voor mens en locatie – in drie talen : oorspronkelijke taal Nederlands, Frans voor Marcinelle en Italiaans voor de afkomst van de slachtoffers. De franse vertalingen van de gedichten zijn overigens van Frank De Crits, Brussels literator en bloedvriend van de schrijver.

Wie maar één dichtbundel per jaar koopt moet zich zeker “Marcinelle” aanschaffen. De uitgever biedt hem aan aan € 15 en dat is het boek zeker waard.

 

(tekst geschreven door Frek Neirynck en op web geplaatst door Johan Dhaene)