GEERTRUI DAEM SCHRIJFT HAAR TOT NOG TOE BESTE ROMAN “OLYMPIA”, DIE EIGENLIJK “BLOENDE” MOEST HETEN

 

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De in Gent (Sint-Amandsberg) wonende, in Aalst geboren, maar van Denderleeuw afkomstige auteur Geertrui Daem kreeg onlangs van Honest Arts Movement de Louis Paul Boonprijs toegekend. Een vereremerking waar menigeen al jarenlang zat op te wachten. De prijs(een Ganda ham) wordt over enkele maanden uitgereikt.

Schrijfster Geertrui Daem lijkt immers in heel wat aspecten een biologische dochter van de Aalsterse literaire gewetenschopper L.P. Boon. Net als de meester beoefent ze zowel de disciplines literatuur en plastische kunst (maar ook drama). Net als Boontje is haar werk sociaal bewogen en dus niet elitair. En ze staat ook zeer dicht bij haar lezers.

Volgens haar eigen curriculum vitae debuteerde Daem met de verhalenbundel “Boniface” in 1992. Een jaar later werd ze bekroond met de Literaire Prijs van de provincie Oost-Vlaanderen met haar toneeltekst “De Meisjeskamer”. In de rest van de jaren negentig leverde ze nog de verhaal(bundels) ”Een vader voor Elisabeth”, “Geboeid door de liefde” , “Zotverliefd”, “Alle verhalen” en het kinderboek “Troetel” op. Haar reeds opgemerkt romandebuut “Koud” verscheen in 2001. Daem goes long story. Drie jaar later verschijnt “Het verdeelde huis” bij de Vlaamse uitgever Van Halewijck/Wereldbibliotheek en in 2006 dus bij dezelfde broodheer “Olympia”.

Geertrui Daem had aanvankelijk en gezien de inhoud, dit boek de titel “Bloende” meegegeven. Zeer plaatsbaar voor Gentenaars en noord Vlamingen. Maar de Nederlandse co-publicist vond dit woord niet in zijn fantasieloze Van Daele. Daarom kreeg het werk de enigzins  overtrokken titel “Olympia”, alsof het een historische roman zou betreffen. Zonde en in alle geval, Daem oneigen.

 “Olympia” situeert zich in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Het decor is het vleesbereidingsatelier van de geboeders Van Dale (géén taalpuriteinen). Ze maken worst, méér bepaald salami op basis van paardenvlees, bloende dus.

Roland en Robert zijn – naar behoren - de zaakvoerders van een lucratief bedrijf. Dat ze van hun hardwerkende (stichter)vader erfden.  Huwelijken in de tweede generatie zorgen voor problemen (een interessant plotgegeven). Maar de broers kunnen niet zonder elkaar, niettegenstaande dat ze constant intriges tegen elkaar opzetten. De familie historie is boeiend én herkenbaar. Een modern epos met onverwachte wendingen en geloofwaardige ontwikkelingen.

Geert Daem schreef dit opus magnum – zowel qua verhaallij(en) als qua gehanteerde taalcreativiteit - als een (literaire) reality soap en dit is verre van negatief bedoeld   Waren TV-zeepscenario”s maar zo diepgaand én intelligent én clicheeloos  ! Een aanrader voor Vlaamse cineasten om er een film van te maken. Lieven De Brouwer wordt door mij – wie ben ik - aanbevolen.