(Deze regelmatige rubriek verzorgd door Freek Neirynck ambieert geen recensiekolom te zijn, maar zoals de titel het zelf zegt : een seinpaal voor potentieel  geïnteresseerde lezers.)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Een geur van bloemen” (Een poëtische benadering – Sentimenteel dagboek 1967-1969/Diario Sentimentale - “ van de Gentse jurist-auteur Jan Van Beneden is een aparte uitgave geworden. Hoofdreden daartoe is  het feit dat de publicatie  parallel in het Nederlands en in het Italiaans verscheen. De Italiaans tekst werd toegeleverd door Serena Stefani.

Jan Van Beneden stapte het literaire circus binnen in 1982. Met zijn werk “Praags Dagboek?”, een ooggetuigenverslag over de emancipatiedrang van het Tsjechische volk, volop in de periode van bezetting door de U.S.S.R.  Het niet zelden als conservatief doodgeverfde werk getuigde onmiskenbaar van een eerlijk relaas van plaats en periode. Van Beneden was immers tien dagen plaatselijk ooggetuige.

In tegenstelling tot zijn – vrijwillig gekozen subjectief - feitenrelaas in zijn vorige drukwerk, getuigt “Een geur van bloemen” van een meer afstandelijke en vooral meer poëtische benadering. 




De auteur kiest zelf voor de kwalificatie “dichtbundel” en dat is het uiteindelijk geworden. Een onderstaand citaat moet die keuze verantwoorden.

“inde wandelgang van ons geluk

wacht ik weer op wederwoord

in de stilte van mijn wachten

weet ik steeds jouw aanwezigheid

“Een geur van bloemen/Odore di fiori” leest vlot, want het werk is nergens geforceerd en de beeldspraak is zelden gezocht. Van Beneden ontpopt zich tot een nieuw realistisch dichter met duidelijke reminiscenties naar het leven in al zijn (on)verwachte schakeringen. Hij blijft boeien van het begin tot het einde van de lectuur.

Jan Van Beneden maakt deel uit – ondermeer als juridisch adviseur – van de multidisciplinaire kunstenaarsverening Honest Arts Movement (HAM vzw). Van Benedens jongste publicatie ligt overigens helemaal in de lijn van het – mede door co-stichter Louis Paul Boon gelanceerde motto : “In al onze (artistieke) activiteiten willen we de binding met de mens beklemtonen”.

Er verschijnen in deze dagen en jaren niet zoveel poëziepublicaties meer, maar “Een geur van bloemen” is een welkome invulling voor die ‘gap’. Mede door zijn tijdsgebonden èn tijdsverbonden dimensie vult het een niet te stelpen literaire honger.
Het wordt verder uitkijken naar deze bescheiden auteur.

Freek Neirynck (recensent)

Meer info over het boek èn bestelling: www.janvanbeneden.be