K.V.L.V. MALDEGEM organiseerde hun jaarlijkse uitstap in de buurt van Gent op 9 augustus 2016.

De zonnige dinsdag startte aan het zwembad Sint-Anna in Maldegem. De Vrouwen met Vaart en enkele van hun partners vormen een gezellige groep die elkaar al kent van de vorige activiteiten van K.V.L.V.

De tocht leidde naar het PCG IN KRUISHOUTEM. Na een drankje en een uitvoerige inleiding over het de werking en de doelstellingen van het proefcentrum voor de groenten- en aardappelteelt volgde een rondleiding door het immense complex: smaakonderzoek, openlucht- en serreteelten, biologisch teelten, onkruidverdelging en waterbeheer. Indrukwekkende percelen boontjes, erwtjes, aardappels, energiezuinige serres vol tomaten en paprika’s gaven een zicht hoe het centrum ons voedsel controleert en steeds wil verbeteren.

Daarna volgde een bezoek aan de SUIKERBRANDERIJ JAN VAN GENT IN KERSELARE. De gelagzaal van het familiaal bedrijf oogde gezellig, romantisch met zin voor nostalgie. Een nakomeling van de stichter demonstreerde de productie van de bekende babbelaars en na de uiteenzetting, kreeg ieder een mooi doosje met een assortiment snoep. Na het lekker middagmaal konden allen een bezoekje brengen aan het BEDEVAARTSOORD OLV van Kerselare.

Om vier uur startte het namiddaggedeelte van het programma aan de BROUWERIJ ROMAN. We werden rondgeleid in de oudste brouwerij van België, overgedragen van generatie op generatie sinds 1545.

Na de lange tocht doorheen diverse verdiepingen en uitleg over het ingewikkelde brouwproces mochten de vrouwen met vaart en hun partners alle bieren en limonades proeven in de gelagzaal. Belgische producten aan democratisch prijsjes maakten iedereen blij. Niemand vertrok met lege handen, elk werd een geschenkverpakking overhandigd bij het verlaten van de brouwerij.

Een bezoek aan het KOETSENMUSEUM VERDONCKT IN MAARKEDAL rondde de boeiende uitstap af. De idee voor een museum komt van de eigenaar VERDONCKT – voorheen garagist, die een unieke collectie antieke koetsen heeft verzameld. De rondleiding in het museum was zeer interessant en allen waren onder de indruk van de kostbare voertuigen.

Elke Vrouw met Vaart van de K.V.L.V. trok vermoeid, maar tevreden naar huis na deze lange, maar interessante uitstap, met zoals gewoonlijk een cadeautje onder de arm. (Marianne Posman)

Bijlagen:
DSCN3167.JPG (7.8 MB)   

WILLY VAN DE VELDE

stelt zijn werken ten toon in het stijlvolle restaurant HUYZE DE BAERE,

puur, nostalgie en authentiek.

Als KUNSTSCHILDER kwam WILLY VAN DE VELDE heel regelmatig naar buiten met zijn creaties en werd overal gefêteerd. Zijn verbazingwekkende collectie schilderijen en miniaturen dwingen een immens gevoel van respect en bewondering af. Zijn zuiver scheppingsvermogen stelde hem vaak in de kijker en droeg bij tot een druk sociaal en vriendschappelijk leven.

Willy Van de Velde volgde als jonge knaap een opleiding in de “tekenschool” op de zolder van het huidige gemeentehuis Maldegem, studeerde aan de KUMA in Maldegem en aan de academie in Brugge. Willy Van de Velde heeft zijn kleurrijk miniatuurschildersatelier in de achtertuin van zijn woning. Hij schildert landschappen tijdens alle jaargetijden, havens, gebouwen, vooral kerken, water- en kerktorens, landerijen, hoevedieren op het platteland, kasteeltjes, bloemen, portretten enz. Hij reconstrueerde heel wat huizenrijen in bekende straten. Zijn stadsgezichten zijn authentiek. Hij schilderde alle kerktorens van het Meetjesland. Hij schildert op doek, op panelen en op “Boomse” pannen, wat een ongelooflijke vaardigheid en kennis vergt.

Een van zijn specialiteiten is het beschilderen van spijkerkoppen. Op een kopje van vier millimeter diameter schildert hij landschapjes en dorpsgezichten. Hij maakte een maquette van de Sint-Adrianuskerk in Adegem. Hij restaureerde de “Kruisweg” in de kerk van Adegem en schilderde de prachtige triptiek “Hoop, Geloof en Liefde” in de winterkapel van de kerk. Hij schilderde de decors in de cinemazaal Cecilia, nu Optiek Nele Coens enz.

Honderden creaties heeft Willy gerealiseerd en overal oogst hij bewondering voor de precisie en gevoel voor ‘schoonheid’ waarmee hij tewerk gaat.

Een van de kleinkinderen realiseerde fraaie fotoboeken van alle kunstvoorwerpen die Willy gerealiseerd heeft tijdens zijn leven, een prachtige verzameling onvoorstelbare schone foto’s, waard om gepubliceerd te worden. Indien deze fotocollectie zou verzameld worden in een boek met als titel ‘Willy Van de Velde en onvoorstelbare schoonheid’, zouden er heel wat mensen voor intekenen want het is een schat van interessante informatie naar het verleden en heden.

Hij schilderde volledige hoeven, woning en stallen in een unieke omgeving. Vele van die gebouwen werden gerenoveerd, anderen werden vervangen. Op die manier draagt de fotocollectie bij tot het behoud van het ‘verdwenen’ patrimonium.

Hij kwam regelmatig in beeld tijdens uitzendingen van de Zevende Dag, de Droomfabriek en zelfs de V.R.T. kwam reportages maken over hem, over zijn leven en zijn werk. Willy Van de Velde stelde ten toon overal in Vlaanderen.

In het gemeentehuis exposeert hij een kunstwerk in teken van de MATCH 2016 en de E.K. Voetbal 2016, die toevallig gelijktijdig vallen.

Als opa van vier kleinzonen, allen voetballers en keepers heeft hij zich gefocust op de E.K. Match 2016, gastland Frankrijk, met als symbool de Eiffeltoren waar elke vlag van de deelnemers geschilderd werd op nagelkoppen die in grootte variëren naarmate de grootte van het land. De K.B.V.B. wordt vertegenwoordigd tijdens het startschot door dhr. José Baeten, Voorzitter van het Provinciaal Comité Oost-Vlaanderen en na de WAK 2016 wordt het kunstwerk geschonken aan de K.B.V.B.

Willy Van de Velde is klasse. Samen met zijn echtgenote Annie De Zutter creëert hij voortreffelijke kunstvoorwerpen. Een hartelijk, gastvrij en artistiek gezin die overal welkom is omdat zij vriendschap, liefde en kunstzinnigheid uitstralen.

08-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

KUNSTSCHILDER Greta  Faelens,

onmiskenbaar talent.

Greta Faelens is fulltime leerkracht in het derde leerjaar en toch kan zij drie keer per week drieënhalf uur schilderen in de KUMA. Haar vriend vraagt zich af wat haar drijft om dit te doen.

In de eerste plaats natuurlijk, omdat zij graag creatief bezig is. Alhoewel zij soms wel moe is, komt zij tot rust tijdens het schilderen, zodat zij helemaal ontspannen naar huis gaat. In de academie krijgt zij de stimulans om zich schilderend te ontwikkelen en beter te worden, met de vrijheid zichzelf te blijven en haar persoonlijkheid in de werken te steken. Genieten!

In 2008 is zij gestart in de KUMA met drie jaar opleiding middelbare graad en zij vervolgde in 2011 die scholing schilderkunst in de hogere graad. Nu zit zij ondertussen in het vijfde jaar.

In het tweede jaar hogere graad heeft zij ook kunstgeschiedenis gevolgd. De lessen hebben een tipje van de kunstsluier opgelicht en haar nieuwsgierig gemaakt naar meer... Ze leerde op een andere manier kijken naar kunst, gerichter, met veel respect en een open blik. Een heel  verrijkende ervaring!  Dit bracht haar bij Sam Dillemans, een bijzondere schilder, die haar respect en bewondering verdient om zijn brute, expressieve en emotionele manier van schilderen. Greta Faelens bezocht de tentoonstelling “Authors” in Gaasbeek in 2013. Zo groeide de idee om haar eindwerk te maken over deze authentieke schilder.

Daardoor bezoekt zij nu ook meer tentoonstellingen, zoekt zij in boeken en geniet zij van het werk van allerlei kunstenaars: van Patrick Ysebaert tot Michaël Borremans, Berlinde De Bruyckere, Jan De Vliegher, Lucian Freud, Piet Mondriaan, Roger Raveel, enz…

In het begin van het jaar schilderde zij enkele stillevens. Zo verplicht zij zich om goed te kijken naar vorm, structuur, kleurtinten en schaduwen. Hoe langer je kijkt, hoe meer kleurverschillen je ontdekt in de dingen.

Daarna vertrekt zij van foto’s die haar aanspreken, die zij vindt in de krant, een magazine, op internet enz. Soms schildert zij portretten van mensen die zij kent of verwerkt zij hun foto’s in een werk.

Greta vindt het een uitdaging om emoties, gevoelens, actie of juist rust te kunnen weergeven. Soms vindt zij een werk niet goed en overschildert dan gevoelsmatig met andere kleuren totdat zij het wel mooi vindt. Zij bekijkt ook werken van andere schilders (in de KUMA een bib vol) en vraagt zich af: hoe schilderen zij bepaalde dingen, wat interesseert mij en wat wil ik ook proberen?

Haar laatste stuk vertrekt van een collage met fotoshop gemaakt, waarbij stukken van foto’s en silhouetten in elkaar overvloeien. Het is verrassend om al schilderend, een waas bovenop een vorm te leggen waarbij de onderlaag door schemert.  

Zij begint altijd met een schets in houtskool, daarna schildert zij een eerste laag met vooral nadruk op schaduwen om zo vorm te geven en diepte te creëren. Daarop komen dan verschillende lagen om er meer leven in te steken. Zij schildert liefst met olieverf, omdat je de kleuren in elkaar kunt laten lopen.

Haar werk wordt gedurfder, vrijer, onderzoekender. Die zoektocht blijft duren want er zijn zoveel boeiende uitdagingen en elke keer is zij benieuwd  naar het resultaat.

Sedert vorig jaar zette zij haar werken met mondjesmaat op facebook en de opmerkingen van vrienden zijn heel bemoedigend. Die reacties stimuleerden haar om uiteindelijk deel te nemen aan de  WAK.

Sommige van haar werken hangen bij haar thuis, geeft zij aan familie of vrienden of verkoopt zij aan geïnteresseerden.

Het is haar bedoeling om volgend jaar af te studeren, jammer genoeg laat het kunstonderwijs niet toe om nog langer verder te schilderen in de academie. Maar zij wil zich zeker graag verder bekwamen want er is nog heel veel te ontdekken!

Ondertussen probeert zij haar passie beetje bij beetje over te brengen bij de kinderen in de klas, zodat ook zij op hun manier durven creatief zijn en kunst leren waarderen.

DE WAK 2016 IS EEN AANRADER VOOR ALLEN DIE HOUDEN VAN BRUISEND TALENT IN EN ROND GROOT – MALDEGEM.

.

Meer info over de WAK 2016:

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

http://www.Marianne Posman en Maldegem in de kijker.be

08-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de Week van de Amateurkunsten 2016 worden de kunstwerken tentoongesteld van

Anne-Mie VAN COILLIE, reportage over een kunstenares.

Anne-Mie is geen onbekende in Maldegem. Zij heeft deelgenomen aan talrijke imposante tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Zij steunt regelmatig projecten en de opbrengst van de veiling van haar werken komt o.a. ten goede aan de vleugel van het kinderkanker hospitaal in UZ Gent. Anne-Mie stelde ten toon samen met andere kunstenaars tijdens de benefietnamiddag ten voordele van het dementiezorg- en alzheimeronderzoek in het CC Den Hoogen Pad, Adegem-Dorp 16 b te Adegem, zij exposeert heel het jaar door in de ‘Dolce Vita’ op de Markt in Maldegem, waar de klanten genieten van haar werken die zij regelmatig eens wisselt. Zij exposeerde op diverse plaatsen en kende veel bijval. Haar tentoonstelling van vijftig werken in het ‘Restaurant Ten Dauwe’, Vaartlaan, 42 in Aalter kende heel veel succes. Alle werken werden verkocht ten voordele van het kinderkankerfonds. Een stapel schetsen en tekeningen werden gepresenteerd aan een prijsje en zo kwam haar voorbereidend werk terecht bij kunstliefhebbers die zich niet echt een authentiek schilderij of tekening kunnen aanschaffen.

Het begon toen zij tien jaar oud was en een prijs voor schilderkunst won die zij mocht afhalen in Sint-Niklaas. Zij had een zicht van de zeedijk van op het strand geschilderd, de meesten doen het andersom. Het waren verticale lijnen van gebouwen en een horizontale lijn die de dijk moest voorstellen. Zij kreeg als beloning (“prijs”) een stapel mooie boeken. Zij kwam thuis zo trots als een pauw, maar jammer voor haar, in het gezin was niemand echt artistiek aangelegd. Alles werd snel verticaal geklasseerd en er werd verder niet meer over gesproken.

Haar moeder was een Oekraïense die tijdens de oorlog naar Duitsland moest om te koken voor de geclaimde werkkrachten, waar zij de vader van Anne-Mie leerde kennen die was tewerkgesteld in een steenfabriek in Alfeld in Duitsland. Na de oorlog kwam haar Russische moeder naar België om te trouwen met haar vader, een Vlaming. Vier jaar na het huwelijk, stierf de vader van Anne-Mie plots op negenentwintig jarige leeftijd. Aangezien de moeder van Anne-Mie er alleen voor stond, moest er brood op de plank komen en dus werken was de boodschap, ook voor Anne-Mie en haar jongste broer van zodra zij er de leeftijd voor hadden.

Langzamerhand ondervond Anne-Mie dat iedereen los van zijn afkomst toch succes, liefde en geluk kon vinden.

Anne-Mie stond al vroeg op eigen benen en vond een baan bij Philips engineering. Zij werd er geconfronteerd met bedrading, lijnen en rechten. Soms was zij bezig een sinus of een frequentie te tekenen en bedrading te bevestigen met overlapping van vierkanten of driehoeken. Het ging allemaal vanzelf als het maar afgelijnd was. Dit lijnen-bedrading-veelhoekenspel wordt weerspiegeld in haar werken en iemand die op de hoogte is van haar techniek zegt spontaan: “Dit is van Anne-Mie!”

Haar kleurenpallet hangt af van haar stemming, maar de sombere kleuren hebben langzamerhand plaats gemaakt voor lichtere tinten, als een zacht aanvaarden. Zij schildert mee met de seizoenen, de kleuren en de thema’s past zij aan. Schilderen weerspiegelen ook gevoelens. Hoe je je voelt op een bepaald moment, begint met een wit blad, de achtergrond weerspiegelt de gemoedstoestand en wat belangrijk is op dat moment maakt het schilderij af.

Anne-Mie was na in een reis door Namibië onder de indruk van het droge onbeweeglijke landschap rondom, Dead Valley, de stilte, de hitte en de zandheuvels die zich verplaatsen. Zij doet indrukken op in verre landen en schildert haar herinneringen in diverse kleuren. Zon, zand, droogte, gemummificeerde bomen door de hitte en een portret of een landschap komt tot stand. Anne-Mie laat de mensen genieten van de warme, natuurlijke kleuren, maar ook van de stilte, van een ingetogen moment die voor iedereen anders is. Zij creëert en verwoordt gewaarwordingen en intense gevoelens op doek.

Je kan serene rust en moedige aanvaarding vinden in de kunstwerken. Anne-Mie drukt haar stilzwijgende en volhardende levensvreugde uit in haar werken doorweven met immens verdriet om het definitieve afscheid.

Zij heeft mooie werken: portretje van moeder en kind, portret van een kind, de vier seizoenen (een kopje in diverse kleuren vormen één geheel), kopje in licht en donker, overdag en ’s nachts, bloot en verborgen, portretjes in zachte kleuren, schilderij met beenderen in mooie zachte contrasterende kleurschakeringen, naakt met harp, ze maakt een Match met muziek, er komen violen in beeld in sprekende kleuren, kinderen in wit-zwart, onschuld in negatief, de ‘hersenbloeding’ met merkwaardig opzetstukje, met scan van hersenen er bovenop.

Annemie schildert op hout of op doek. Op hout is nodig als er composities moeten aangebracht worden.

Voor de WAK 2016 exposeert zij twee werken in het gemeentehuis en in de ‘Dolce Vita’ op de Markt in Maldegem.

Anne-Mie Van Coillie is de mama van Tamara en de echtgenote van Rudi Basslé, tv-technicus, voorzitter sportvereniging WTC Den Akker, een gekende familie in Maldegem. Samen met haar echtgenoot Rudi reist zij de wereld rond om te genieten van nieuwe indrukken en ervaringen met op de achtergrond de herinnering aan hun dochter Tamara als een stralende, liefhebbende ster aan het firmament.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Anne-Mie Van Coillie.

De WAK 2016 is een aanrader voor allen die houden van bruisend talent in en rond Groot – Maldegem.

Link naar de fotoreeksen: https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/March202016?authuser=0&feat=directlink

08-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

JOS PARIDAEN, een veelzijdig kunstenaar.

In april en de eerste week van mei doen de CULTUURDIENST van de GEMEENTE MALDEGEM er alles aan om de amateurkunstenaars te belichten. Expo en receptie in het gemeentehuis, kunstwerken in de etalages van de handelszaken in ’t centrum, muziek optredens, tentoonstellingen en workshops in de gemeente zetten alle amateur kunstenaars, hun werken en hun ideeën uitgebreid in de kijker.

          AARDENBURG (Aardenburg heeft sinds 1187 stadrechten) WORDT UITGEKLEED: ONZEKERHEID, VERTWIJFELING, EEN OPLOSSING, ZOEKEN NAAR UITZICHT, wat brengt de TOEKOMST? BERUSTING of TROOST?           

Veel Nederlandse Vlamingen nemen deel aan de WAK 2016 in Maldegem, daarom is het ook wel eens interessant om een nabijgelegen historische stad te belichten. Aardenburg met de talrijke musea en historische gebouwen is een aantrekkelijke bestemming voor fietsers en uitstappen van culturele verenigingen uit de omgeving. Maar wat inderdaad opvalt dat Aardenburg bijna geen aantrekkelijke handelszaken meer heeft wat het moeilijk maakt voor de oudere bewoners die zonder auto hun voorraden moeten inslaan in de buurt of misschien wel beroep moeten doen op anderen die wel over een vervoermiddel beschikken. De bekend amateurkunstenaar JOS PARIDAEN die reeds verschillende keren deelnam aan de WAK in Maldegem heeft die bezorgdheid voor zijn stad uitgedrukt in schilderijen.

Jos Paridaen heeft zich kort geleden ook wat verdiept in de WAK Nederland, voornamelijk Zeeuws Vlaanderen en wat bleek? West- Zeeuws Vlaanderen is een blinde vlek in het WAK gebeuren in Nederland. De desbetreffende ambtenaar wil daar wel verandering in brengen, maar dan zullen de kunstenaars zelf initiatief moeten nemen.

Wat het werk van Jos Paridaen betreft zit er een heel verhaal achter, eigenlijk gelinkt aan de opmerking hierboven. Het gaat over ontvolking en de achteruitgang van de stadskernen in onze omgeving.

Aardenburg wordt langzaam uitgekleed, verwijzend naar de teruggang ouderzorg, openbaar vervoer, winkelbestand enz. Wat eraan te doen? Hoe ziet de toekomst eruit?

Deze drie werkjes hebben best wat losgemaakt. Reacties en verwijzingen naar nog actief bestaande verenigingen, clubs, instanties enz.

Dat betekende opnieuw werk voor Jos Paridaen. Hij schilderde twee grote doeken over actieve clubs, verenigingen, en activiteiten in Aardenburg.

Een geschilderd werk met een compilatie aan activiteiten en een ander werk op geschilderde achtergrond, dansende figuren, tekeningen in houtskool van de clubs en activiteiten die er nog leven.

Het thema waarmee hij zich de laatste tijd heeft bezig gehouden is de leefbaarheid in de kleine kern.In W.Z. Vlaanderen constateren we een achteruitgang van de leefbaarheid in de kleine kernen. Winkels verdwijnen, jongelui trekken weg, het openbaar vervoer is verschraald en er is sprake van sterke veroudering van de bevolking, huizen worden afgebroken en er komen geen nieuwe voor terug en zo kan je nog wel even doorgaan. Naar mening van velen speelt de overheid (gemeente) hier te weinig op in.

Dit was voor Jos P. aanleiding voor de drie werken ‘AARDENBURG WORDT UITGEKLEED’. Op zijn drie schilderijen over ‘Aardenburg uitgekleed’ kreeg hij wel wat reacties over activiteiten die nog levend zijn.

De gemeente heeft hierop wel ingespeeld door een voorlichtingsavond te organiseren die al langer was gepland door de dorpsraad, maar hiermee was niet alle zorg verdwenen. De zaal zat bomvol. Jos P. vond het wel passen in zijn project, niet dat hij daar de aanleiding heeft toe gegeven.

De reactie van de bewoners  was voor Jos Paridaen de aanleiding twee werken te maken waarbij vooral de nog bestaande activiteiten, verenigingen en clubs centraal stonden.

Deze werken worden momenteel geëxposeerd in het gebouw van de Fysio/Fitness in Aardenburg en de bedoeling is deze tentoon te stellen tijdens de WAK in het gemeentehuis of in de etalage van Jan Willems Design.

Dat geldt ook voor de werken van ‘Aardenburg uitgekleed’.

Waar hij momenteel mee bezig is, is een werk in houtskool, een compilatie van de belangrijkste historische gebouwen en de bedoeling is, dat dit werk omgeven zal worden door portretten van mensen die AARDENBURG OP DE KAART HEBBEN GEZET. Dat begint met de Romeinen tot en met een auteur van boeken en artikelen over de geschiedenis van Aardenburg en omgeving. Hij heeft een klein foldertje gemaakt en dat hangt bij enkele etalages voor het raam.

Voor het overige exposeert hij momenteel schilderwerkjes van schapen, in de Schaapskooi, een restaurant in Aardenburg.

Zijn laatste werk is een houtskooltekening op doek op groot formaat van de belangrijkste gebouwen van Aardenburg, gebouwen met geschiedenis.

Zijn streven is de werken te omgeven met de beeltenissen van mensen die belangrijk geweest zijn voor Aardenburg. Het is een eigen keuze, maar elk van deze personages hebben een achtergrond.

1. Overzicht werken Aardenburg uitgekleed

2. groot werk activiteiten in Aardenburg 3. groot werk activiteiten in Aardenburg 2

4. Overzicht Aardeburg op de kaart gezet.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Jos Paridaen.

07-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

HENRIETTE FIERENS 

exposeert indrukwekkend werk

in HOMESTORE VAN CANNEYT.

Henriëtte Fierens is geboren op 6 september 1947  in Oostburg, Nederland.

Als kind was zij al altijd met tekenen bezig. Ze heeft een opleiding gevolgd aan de Kunstacademie in Tilburg, eerstegraads opleiding docente tekenen.

Zij heeft in het onderwijs gewerkt als docente tekenen, maar zij is ook op andere vakgebieden in het onderwijs lang werkzaam geweest. Inmiddels is zij al weer vijf jaar intensief bezig met haar ontwikkeling als beeldend kunstenaar.

Momenteel is zij  zelfstandig beeldend bezig op de Academie voor Schone Kunsten in Eeklo, waar haar een hoge onderscheiding ten deel viel.

Haar hoofdthema is "mensen", de menselijke figuur en portret. De mens in al zijn facetten vormt een wereld voor haar die ruim voorziet in veel inspiratie. Mensen boeien, mensen zijn altijd mooi. Ze wordt erdoor geraakt en is altijd op zoek naar schoonheid. Zij zoekt naar een combinatie van het ambachtelijke en de emotie.

In portret en model wil Henriëtte Fierens  op een krachtige manier uitdrukking geven aan persoonlijkheid en pose van de mens, expressief.

Ze hecht veel waarde aan het tot uitdrukking brengen van het karakter in het portret. Het wezenlijke, het innerlijke, moet in het uiterlijk zijn af te lezen. Gezicht en vooral ogen zijn immers de spiegels van de ziel. Herkenning en gelijkenis zijn voor haar een must, maar niet fotorealistisch, maar eigenzinnig en uniek. Gevoelige lijnvoering en eigenheid in kleurgebruik.

Ze experimenteert graag met kleur en maakt rustig een portret in rood of blauw. Haar modeltekeningen laten de mens in actie zien, dans, muziek of juist in rust.

Het gaat ook over vorm en compositie, licht-donker en kleurgebruik op een geheel losse maar toch stevige manier.

Zij heeft  deelgenomen aan  de kunstroutes in België. Zij  heeft en onlangs geëxposeerd in het Ledeltheater in Oostburg.

Haar materialen zijn vooral conte, pastel, inkt en veel aquarel. Vooral in aquarel heeft zij zich gespecialiseerd.

Opdracht geven voor een portret naar wens is altijd mogelijk. In samenspraak met de opdrachtgever kan dit tot stand komen.

Tijdens de WAK exposeert zij vijf werkstukken in HOMESTORE VAN CANNEYT,  drie portret aquarel en twee werkstukken muzikanten, een aquarel en een pen en inkt.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Henriëtte Fierens.

De WAK 2016 is een aanrader voor allen die houden van bruisend talent in en rond Groot – Maldegem.

07-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Inleiding op de WAK 2014.

De Tiendaagse Week van de Amateurkunsten, kortweg de WAK, vormt een steeds terugkerend artistiek bastion waar de kunstenaar zijn scheppende talenten kan exposeren en verspreiden met de steun van het Forum voor Amateurkunsten, overkoepelend orgaan van de WAK. De Gemeentelijke Cultuurdienst coördineert het WAK-programma voor Maldegem en ondersteunt i.s.m. de andere gemeentediensten, de kunstenaars waar nodig en mogelijk. Elk jaar opnieuw, bij het begin van de lente leveren talrijke amateurkunstenaars enorme inspanningen, om verbazingwekkende kunstvormen van allerlei disciplines naar voor te brengen telkens onder een ander thema. De WAK 2014 staat in het teken van “De Groote Kunst”, verwijzend naar “De Groote Oorlog” die losbarstte 100 jaar geleden in ons deel van de wereld. “De Groote Kunst” refereert naar het talent van de kunstenaar en naar de oorlog als inspiratiebron. Oorlog gaat en ging gepaard met een reeks van overweldigende gevoelens, variërend van woede, onmacht, angst, vertwijfeling, verdriet en wanhoop. Kunstenaars brengen rust, troost, afleiding en vlucht uit de rauwe werkelijkheid in oorlogstijd. Kunst en oorlog komen tot uiting in veelvuldige publieke en private tentoonstellingen in heel Vlaanderen.

Tijdens DE TIENDAAGSE WEEK van de AMATEURKUNSTEN 2014 wordt een hele waaier van kunstwerken en activiteiten naar voor gebracht, beleefd en tentoongesteld op diverse locaties in Groot - Maldegem.

Van 25 april 2014 tot 5 mei 2014 worden de Maldegemse kunstenaars in de kijker gezet met een spectaculaire reeks activiteiten en tentoonstellingen die het kunstminnend hart niet anders kan dan raken. Alle belangstellende inwoners van Maldegem en omstreken worden uitgenodigd om de amateurkunstenaars tijdens diverse activiteiten te ontmoeten, aan het werk te zien, te horen en te bewonderen. Dit uitzonderlijk initiatief moet elke inwoner van ons dorp er toe aanzetten om de verwezenlijkingen van diverse kunstenaars uit de streek te leren kennen.

Talrijke artistieke activiteiten worden verweven in het straatbeeld van het centrum van Groot - Maldegem. In “KUNST IN DE VITRINE”, wordt elke voorbijganger uitgenodigd tot bewondering en reflectie. Rik Bracke, Rita Buysse, Lobke Danneels, Albert, Gothard en Luc De Coninck, Genade De Lille, Daniël Deprest, Peter Dezwaef, Martin Evrard, Els Vannuffelen, Samya Hamid, Trui Hoste, Annie Matthys, Roos Nuyttens, Jos Paridaen, Lucie Putzeijs, Johan en Maria Sesselle, Dorine Tas, Anne - Marie Van Coillie, Hendrik Van der Jeught, Marc Van Kerschaever, Erika Verbeke, Hans Geyssens, Franky Versprille en professioneel schilder Pol Verheylezone stellen hun kunstwerken tentoon in de uitstalramen in het centrum. De voornaamste evenementen en tentoonstellingen grijpen plaats op de markt en in het gemeentehuis Maldegem, in C C Den Hogen Pad en in de kerk van Adegem, in de Openbare Bibliotheek en op enkele privé terreinen. Een nauwkeurige lijst van de activiteiten en de openingsuren staat in de Infokrant van de gemeente Maldegem en kan je volgen in de Uitkrant, UitinMaldegem.

Op vrijdagnamiddag 25 april 2014 vanaf 14 tot 19 uur wordt op de markt een KUNSTBOM gelanceerd als startschot van de 19^de editie van de WAK. In het gemeentehuis hangen kunstwerken ten toon van Lobke Danneels, Gothard De Coninck, Daniël Deprest, Peter Dezwaef, Samya Hamid, Trui Hoste, Annie Matthys, Jos Paridaen, Lucie Putzeijs, Johan Sesselle, Dorine Tas, Hendrik Van der Jeught en Franky Versprille die het thema DE GROOTE KUNST elk op hun manier geïnterpreteerd hebben.

Op zondag 27 april van 14 tot 18 uur demonstreren de lokale kunstenaars hun Groote Kunsten op de KUNSTMARKT voor het gemeentehuis van Maldegem. In het gemeentehuis zelf wordt ondertussen de verfijnde kunst van het haken uit de doeken gedaan in het Crocheercafé van Charlotte en Transitie Maldegem organiseert er een workshop onder leiding van Diego Van de Keere.

In C C Den Hoogen Pad Adegem is er een foto tentoonstelling gerealiseerd door Studio ’74 en de Dansschool Movimento geeft er enkele spectaculaire dansvoorstellingen. De fanfare Nut en Vermaak brengt er een concert ‘In Flanders Fields’ op 26 april om 19 30 in CC Den Hoogen Pad. Roel Smedts en zijn muzikanten brengen muziek uit beide oorlogen.De Verenigde Vrienden van Adegem starten er hun rondgang van de Last Post. In de kerk van Adegem stelt kunstenaar Willy Van de Velde zijn “Groot Oorlogstafereel” voor.

In de bibliotheek is er tijdens de openingsuren een permanente tentoonstelling van het werk van talrijke kunstenaars die De Groote Collages hebben gerealiseerd onder leiding van Catherine De Waele en is er de expositie van “Den Draad” met zelfgemaakte windvangers verwezenlijkt door de kleinste Maldegemnaartjes tijdens de Grabbelpasactiviteiten.

Bij kunstenaars thuis worden tentoonstellingen ingericht. Magda Van den Abeele, Dorine Tas, Trui De Cuyper, Darline Bauwens en Danny Bauwens houden een thuis- of tuinexpositie.

Open ateliers en tentoonstellingen grijpen plaats in de KUMA tijdens de lesuren. Een waaier van kunstvoorwerpen, de werken van de allerkleinsten tot de allergrootsten worden er geëtaleerd.

Groot - Maldegem is vanaf 25 april tot 5 mei 2014 een open en bereikbaar kunstforum voor allen die belang stellen in De Groote Kunst en de kunstenaars een warm hart toe dragen.

De jeugd laat zich ook niet onbetuigd. In het kader van de WAK biedt de jeugddienst op donderdagnamiddag 3 april workshops aan alle leerlingen van het 4^e middelbaar van de Zusters Maricolen, die doorgaan op de school, in het jeugdhuis, in het gemeentehuis en in het Lokaal Dienstencentrum St. Jozef. Een workshop breien, haken, oorlogspoëzie en digitale fotografie worden er aangeboden en de creatiefste werkjes die er uit voortvloeien worden tentoon gesteld tijdens ‘Kunst in de vitrine’. Het is meteen een ode aan de jeugd die toch telkens opnieuw scheppingskracht betoont en in wie een gemeenschap vol vertrouwen uitkijkt naar de toekomst.

Voor beschrijvingen van de meeste kunstenaars kan je de ‘Wakblog Maldegem’ raadplegen, de blog van ‘Marianne Posman in Maldegem’ en het regionaal blad ‘Vrij Maldegem’. De foto’s in de reportage stellen  de ‘Deportatie familie Paridaen’ voor door Jos Paridaen, een  Collage gerealiseerd o.l.v. Catherine De Waele, een troostend portret van Dorine Tas en het beeld “Stil verdriet” van Magda Van den Abeele.

De WAK 2014 is een aanrader voor allen die houden van bruisend talent in en rond Groot – Maldegem.

Met dank aan ons regionaal blad “Vrij Maldegem” voor het publiceren van de reportages (Drukkerij-Uitgeverij Van Hoestenberghe N.V. Boudewijn Lippensstraat 11, Maldegem).

Meer info over de WAK 2014:

Cultuurdienst Maldegem

Marktstraat 7

9990 Maldegem

tel.: 050 72 89 79

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

e-mail: cultuurdienst@maldegem.be

www.maldegem.be/wak-erfgoeddag

www.facebook.com/UitinMaldegem

Bijlagen:
2013-03-11 20.40.31.jpg (162.9 KB)   

Kunstwerken van RITA BUYSSE in de etalage

van de LEGENDARISCHE boetiek  ‘t HOEKJE’,

Noordstraat, Maldegem.

De laatste twee jaar heeft Rita Buysse geprobeerd abstract  te aquarelleren. Dat is geen  gemakkelijke weg! In het verleden  had zij  wel  abstract werk  gemaakt  met acryl.  Dat  is eenvoudiger!  Als je over iets  niet  tevreden  bent  kan je er weer  over heen  schilderen.  Bij  aquarel  gaat dat  niet!  Je  moet  van te voren  goed overdenken   wat  je wil !

Rita Buysse begon abstractere  schilderijen  te  maken  van landschappen.  Ze probeerde niet  het  landschap  zo precies  mogelijk te schilderen maar zij trachtte de essentie  te pakken te krijgen en dit vast te leggen in kleur  en licht. 

Vervolgens  heeft zij voor het thema  “ Versteend hout”  gekozen. Het laten overvloeien van  kleuren in elkaar  en vooral maar laten  gebeuren.

Daarna heeft zij  voor het thema   “Relatie“ gekozen  en vier fases  uitgewerkt:

• aftasten

• contact 

• conflict  en

• loslaten. 

Hiervoor  heeft zij eerst een plan gemaakt.  Omdat  zij met reliëf wilde  werken  heeft zij  eerst  een ondergrond  gemaakt met Japans vloeipapier.   En vervolgens weer  gewerkt  met  veel pigment  en water.

Naar Rita  Buysse; ritab@hetnet.nl

04-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de Wak 2014

stelt de Maldegemse kunstenares DORINE TAS

haar werken ten toon in haar eigen atelier en tentoonstellingsruimte,

Begijnhoflaan 14 te Maldegem.

DORINE TAS werd geboren op 3 december 1943 in Brugge en woonde heel haar leven in Maldegem. De enthousiaste en stimulerende kracht van haar gezin ligt aan de basis van haar gedreven scheppingsdrang op diverse terreinen. Zij is bijna 50 jaar lang de echtgenote van Eric Versieck, bovendien is zij de mama van Annick en Jan en de oma van Laura en Lisa. Allen motiveren haar om haar bruisende creativiteit vorm te geven op verschillende manieren.

Heel haar leven stond in het teken van positieve scheppingskracht. Zij kan mateloos genieten van het vervaardigen van fijne creaties in allerlei kunstvormen. Handwerk, borduren, naaien, breien, haken en knutselen waren van jongs af aan haar lievelingsbezigheden. Jarenlang was zij innovatief en ondernemend bezig in haar handelszaak Breiwol Pinguin in de Markstraat, Maldegem. Zij maakte haar talrijke klanten vertrouwd met de nauwkeurige en de soms ingewikkelde technieken van het handwerk, haken en breien, niet te onderschatten handvaardigheden die precisie, aandacht, geduld en intelligentie vragen.

Zij had daarnaast nog veel uitlaatkleppen die automatisch leidden naar een brede waaier van artistieke activiteiten. Het bloemschikken, het creëren van unieke en stijlvolle bloemstukken lag aan de basis van haar originele doeken. Later wilde zij ontroerende, eenvoudige schoonheid vastleggen op “zijde” en op “doek” en zij slaagde wonder wel in haar opzet.

Deze amateurkunstenares is grotendeels een “selfmade” talent dat getuigt van een indrukwekkende veerkracht en ongebreidelde scheppingskracht.

Zij nam regelmatig deel aan de Week van de Amateurkunsten. Haar talrijke, succesvolle en sfeerrijke tentoonstellingen vormden de kroon op haar werk en stimuleerden haar om jarenlang intensief en geestdriftig bij te scholen. Haar ongebreidelde energie, haar aanhoudende en onuitputtelijke werklust en verbluffende scheppingsdrang droegen zeker bij tot de evolutie van haar werk. Haar creaties zijn een verrijking, een wandeling door een artistieke wereld die bewondering, verwondering, troost en vreugde brengt.

Zij volgde lessen in groep bij Rita Van Loocke waar zijde aanvankelijk haar medium was. Haar echte passie kwam tot leven bij haar lerares Vera Buyse waar ze iedereen verbaasde met haar gevoelige, tere doch stijlvolle creaties en geslaagde felle kleurencombinaties. Het heldere kleurenpalet is duidelijk afgelijnd en straalt rust uit. Het bewonderen van haar werken beroert en geeft zachte, innerlijke vreugde. Wat ongeveer 20 jaar geleden begon als “zijde schilderen” is door haar creativiteit, haar werklust, haar enthousiasme, haar interesse en haar leergierigheid ontwikkeld tot volwaardig acryl schilderen.

Ze gaat geen enkel thema uit de weg. Zij brengt eenvoudige onderwerpen uit het leven gegrepen, tulpen, rozen, klaprozen, zonnebloemen, fruit, sneeuwlandschappen, stillevens, hoevetjes, mensengroepen, kopjes en tere, ranke meisjesfiguren in sierlijke gewaden in al hun beloftevolle schoonheid en in een grote, sprankelende verscheidenheid. Zelfbewust zoekt zij vastberaden een eigen spoor. De nauwkeurigheid waarmee zij schildert vindt haar oorsprong in haar handvaardig verleden. Haken, breien, borduren kortom alle handwerken volgen een bepaald patroon dat nauwgezet gevolgd en weerspiegeld wordt in haar werk.

Zij schoolde zich in beide kunstvormen op een doeltreffende manier. Gestimuleerd door de groep kunstenaars heeft zij een niveau bereikt dat de meesten in haar branche haar niet zullen nadoen. Zij is een vaste waarde in de kunstenaarsgroep en verbaast steeds iedereen met de niet aflatende energie, onuitputtelijke smaak en tomeloze inzet die enkel bewondering en waardering afdwingen. Zij is als een zacht glanzende, hoopgevende ster aan het firmament van de amateurkunst. De bewonderaar ervaart een gevoel van verrijkend welbehagen bij het zien van zoveel fraais.

Dorine Tas is grotendeels een “selfmade” talent dat getuigt van een fantastische energie en geweldige verbeeldingskracht. Haar werken stralen rust uit, zij troosten en geven gelegenheid tot nadenken over alle positieve elementen van het leven. Het thema van de  WAK 2014 staat in het teken van de “De Groote Kunst” geïnspireerd door de “Groote Oorlog”. Klaprozen als symbool van de oorlog. Het creatief talent van Dorine TAS draagt in die mate bij dat het zachte gevoelens opwekt, troost en rust brengt. Een aanvaarding van het leven in al zijn facetten.

Link naar fotoreeks van de werken van Dorine Tas:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994715709761528545zie Picasaweb.

De werken van Dorine TAS kunnen bewonderd worden ter gelegenheid van de WEEK VAN DE AMATEURKUNSTEN (WAK) 2014 in haar atelier en tentoonstellingsruimte in de BEGIJNHOFLAAN 14 te Maldegem. (Verwoord aan de hand van notities van de kunstenares).

Iedereen is van harte welkom, de toegang is gratis.

Vrijdag     25 april 2014 van 15 uur tot 18 uur.

Zaterdag  26 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Zondag    27 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Maandag 28 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Vrijdag     2 mei 2014 van 14 uur tot 18 uur.

Zaterdag  3 mei 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Zondag    4 mei 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Link naar fotoreeks van de werken van Dorine Tas:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994715709761528545zie Picasaweb.

04-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

JANNEKE MARIANNE KRAMER

is geboren in het  Zeeuws-Vlaamse Sluis en woont sinds 2011 in Oostburg.

Zij is afgestudeerd aan de Kunstacademie Knokke en volgt nu het laatste specialisatiejaar abstractie aan de KA te Eeklo.

Zij heeft  een aantal jaren realistisch (olieverf) geschilderd met als thema mens en natuur.

Later is ze verdergegaan in (geometrische) abstractie, waarin het landschap soms ook een inspiratiebron is.

Onderliggende structuren worden zichtbaar gemaakt met vormen, kleuren, contrasten en ritmes.                                                                                               

De laatste jaren werkt ze vooral met acryl: abstract (geometrie) op grote panelen. Ze schildert ook veel (klein) abstract werk, dat samen weer een geheel kan zijn qua verschuivende vormen, lijnen, vlakken en kleuren.

De gekozen kleurenmix is dan ook weer medebepalend voor de compositie.

%%%FOTO1%%%

03-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MARIJKE POELMAN, een ondernemend kunstenaar in Adegem.

MARIJKE POELMAN EN DE ‘SCHILDERKUNST OP MAAT’. Marijke Poelman had zeer jong al, het schilderen in haar vingers. Meer dan vijftien jaar geleden startte zij aan de kunstacademie. Intussen heeft zij van schilderen gedeeltelijk haar werk gemaakt terwijl zij ook nog schildert met hart en ziel als hobby.

Zij haalde regelmatig de pers met haar wisselende handelsactiviteiten: lingerie- en kledingwinkel, schoonheidssalon, sauna en wellness, Bed and Breakfast met als hobby: schilderijen maken op vraag, dus de koper kan kiezen wat hij in het schilderij wil enz. Al haar werken worden gemaakt met eigen passie en gevoel maar zij past zich graag aan de wensen van de klant. Indien gewenst komt zij vrijblijvend thuis een kijkje nemen om te helpen bepalen welk kleur, vorm en materiaal er bij het interieur past. In elk huis ligt er een eigen smaak, idee of soort kunst die samen kan besproken worden.

Een merkwaardig maar originele bezigheid van Marijke Poelman is het beschilderen van uitvaartkisten en urnes. Bij het heengaan van een dierbare willen de nabestaanden het beste om een waardig en sereen afscheid te bezorgen aan de persoon die hen voorafging. Het beschilderen van de kist of de urne, met als thema, dat wat de overleden bezighield, wordt uitgebeeld op zijn kist en kan bewonderd worden door de afscheid nemers. Het afscheid persoonlijker maken is haar doelstelling “Het leek haar heel bijzonder om een waardig afscheid van de geliefde persoonlijker te maken en meer kleur te geven”. De kist heeft een meerwaarde als die beschilderd wordt met iets dierbaars van de overledene of wat hij graag deed in het leven zoals hobby, beroep, dieren, bloemen, duiven, paard, moto, vrachtwagen, tennis, voetbal, ballet, gitaar, de zee, een zonsondergang enz. Ook een urn en schilderij met de zelfde schilderwerken kan zij realiseren.

Zij exposeerde in MAP Molenstraat 7 9900 Eeklo, in Kaprijke 2013, in Zomergem-Oostwinkel 2013, enz. Tijdens de WAK 2016 exposeert Marijke Poelman werken bij Brillen De Brée in Adegem, Jet Air in Maldegem, Lingerie Elsenti, Nieuwstraat, Maldegem en op het gemeentehuis. Ze neemt deel aan de kunstmarkt in CC Den  Hoogen Pad op 8 mei. Zij stelt ten toon in de maand juni  in Galerij Dumon in de Westeindestraat,  Maldegem.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Marijke Poelman.

02-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de Week van de Amateurkunsten 2016 worden kunstwerkjes tentoongesteld van de bewoners van de VIERKLAVER.

Amateur KUNSTSCHILDER CAROLINE GYSELINCK startte dit jaar een begeleiding kunst in de Vierklaver Adegem. Vzw De Vierklaver ondersteunt volwassenen met een beperking. Ze vertrekken van de verwachtingen, vragen en dromen van elke bewoner. Samen zoeken ze uit hoe ze die kunnen realiseren.

De enthousiaste groep leerlingen maakt echte kunstwerkjes waar zij en hun familie terecht fier op zijn. Elke week komen zij samen en beginnen enthousiast hun workshop.

Een vriendelijk welkomstwoordje, een schort om de kleren te beschermen tegen verfspatten, een tekenblad en gepast materiaal voor de les: krijtjes voor hen die gaan krijten, waterverf voor de schilders van de groep, wasco of kleurpotloden voor hen die kleuren. De bewoners gaan geestdriftig aan ’t werk van bij ’t begin. Ze willen graag allemaal op de foto en stellen er vragen bij. De reeds afgewerkte werkjes staan ten toon en allen zijn er terecht trots op. De begeleidster - opvoedster Femke geeft de vrolijke toon aan, Carine, Freddy, Martina en Kathelijn werken nauwgezet en geduldig aan hun creaties elk met hun eigen hulpmiddel.

Ondertussen stellen ze vragen aan hun charmante, knappe en deskundige begeleidster Caroline Gyselinck die nauwgezet en liefdevol de handelingen volgt en raad geeft tussendoor, daar waar nodig. Langzaam vorderen de kunstwerkjes en Caroline moedigt haar pupillen positief aan. Kleuren mengen leidt tot creëren van andere kleuren en dat begrijpen de schilders onder hen heel goed.

Wie een tekening heeft afgewerkt wordt gestimuleerd een ander werkstukje te maken of te kleuren in prachtige kleurboeken. Als de tekening ingekleurd is wordt de raad gegeven, de randen en de achtergrond af te werken om een mooier geheel te verwezenlijken. Halverwege de les komt Thijs het team versterken. Hij had eerst een opdracht als onderhoudsman afgewerkt. Caroline tekent op zijn verzoek een bos rozen, die hij nauwgezet inkleurt. Het zonnige gebabbel wordt extra levendiger, mede door Thijs die goed ter tale is en een vrolijke kwinkslag brengt tussen het tekenen, schilderen en kleuren door.

De bewoners zijn behoorlijk zelfredzaam en dat uit zich in de levendige en vrolijke gesprekken. Zij verliezen de concentratie niet uit het oog.

De groepen rond kunst worden elke week afgewisseld en er is zelfs een wachtlijst met kandidaten. Kan er een lid niet deelnemen, wordt die snel vervangen door een enthousiast medewerker. De interesse voor kunst is zeer groot.

Opvallend hoe die mensen hun krachten bundelen rond een thema en hulpvaardig en blij met elkaar omgaan.

Tijdens de WAK worden de realisaties van de bewoners van de VIERKLAVER in de kijker gezet.

Op 29 april in de namiddag is er een tentoonstelling van de realisaties, met een hapje en een drankje.

Op 3 mei is er ‘Open Atelier’ waar de Vierklaver veel bijval verwacht.

Het moet gezegd en geschreven worden, de activiteiten in verband met kunst kleuren het dagelijks leven van de bewoners.

02-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MARIANNE POSMAN brengt verslag uit over bruisend talent in Groot - Maldegem.

KUNSTSCHILDER LUC HEYSSE en abstractie in de schilderkunst!

In april en de eerste week van mei doen de cultuurdienst en de gemeente Maldegem  er alles aan om de amateurkunstenaars te belichten. Expo en receptie in het gemeentehuis, kunstwerken in de etalages van de handelszaken in ’t centrum, muziek optredens, tentoonstellingen en workshops zetten alle amateur kunstenaars in de welverdiende bloemetjes.

LUC HEYSSE is opgegroeid in Vake, Maldegem als derde van de vier kinderen van Valeer (+ 2007) en Simona Aesaert (1925 - 2016). Hij was altijd al door de kunstmicrobe gebeten en op dertienjarige leeftijd ging hij naar de 'Tekenschool' in het St.-Annakasteeltje. Hij was gefascineerd door kunst waar, volgens sommigen, 'een hoekje' af was, waarmee hij niet-realistische kunst bedoelt, waarbij je je eigen fantasie mag of moet laten werken.

Hij begon aan een jarenlange opleiding voor schilder- en beeldhouwkunst aan de Kunstacademie in Eeklo. Het fenomeen 'kunst' boeide hem en tentoonstellingenbezoek en aquarelleren in eigen atelier waren geïntegreerd in zijn leven. In de academie van Eeklo kon hij zich volledig ontplooien en onder begeleiding van jonge leerkrachten/kunstenaars werd hij 'klaargestoomd' om te evolueren in de abstractie. De optie Kunstgeschiedenis hielp het denken te verruimen om meer inzicht te krijgen in wat er allemaal kan gebeuren op artistiek vlak.

Schilderen is niet enkel een hobby, maar het is ook een passie waarmee Luc Heysse op staat en gaat slapen. Als abstract schilder heb je geen houvast zoals bij een foto bv., maar alles moet goed zitten, zowel de kleuren en de compositie om een geslaagd werk te maken. Eerst leert men figuratief schilderen om daarna abstract te kunnen werken. 'Abstraheren' is geen kinderspel!

Abstractie in de schilderkunst, korte voorstelling van zijn visie op eigen werk.

 ‘Abstractie’ komt van het Latijnse woord ‘abstrahere’, wat ‘weglaten’ betekent. Abstractie is het weglaten van alle niet essentiële informatie of aspecten om meer fundamentele structuren zichtbaar te maken. Luc Heysse is uitermate geboeid door abstracte kunst en drukt zich graag uit in die kunstvorm. Abstractie of abstraheren is het deelsgewijs of onder beperkende opzichten beschouwen, zonder daarbij het onbeschouwde te ontkennen. In bijzonder de partiële, isolerende abstractie, waarbij een deel van het geheel wordt beschouwd, zonder de rest.

Luc Heysse begint misschien meteen met de definiëring uit de filosofie, om over de abstractie in de kunst te schrijven, maar dit is voor hem een houvast, zo werkt hij ook in zijn atelier. Achter ieder object dat ‘letterlijk’ in de verf wordt gezet, zoekt hij steeds naar achtergrondinformatie en het hoe en waarom ervan.

Heeft hij een ‘beeld voor ogen’, om het plastisch uit te drukken, dan lijkt het hem al min of meer duidelijk wat hij wil veraanschouwelijken en gaat hij dit beeld abstraheren. Daarom is voor hem ‘totale’ abstractie onmogelijk. Hij heeft altijd een vertrekpunt en een houvast nodig. In de manier waarop hij zich uitdrukt, heeft hij tastbare middelen nodig, maar in de wijze waarop hij deze middelen benut, ligt dus het vraagstuk van abstractie.

Wat abstractie in de toekomst zal brengen is moeilijk te voorspellen. De stroming van abstracte kunst is een bedding waarin ‘de waarheid’ van het beeld veilig gesteld werd. Een beeldend kunstenaar die abstract werk maakt dat buiten de reeds gebaande normen valt, zal zich meer inspanningen voor erkenning moeten getroosten. Zijn rol is de grens van de gevestigde kijk op kunst, te verleggen. Hoe abstract het werk ook is, het moet kunnen ‘gelezen’ worden. Het moet een ‘taal’ tonen die ontroert. Anderzijds moet een abstract werk een strikte persoonlijke weergave zijn van het vooropgestelde beeld, zonder concessies. Die beeldtaal moet een eigenheid uitstralen die specifiek de visie van de kunstenaar weerspiegelt en toch voor toeschouwers toegankelijk is.

De kunstenaar is een individualist, nu misschien meer dan ooit. Wereldwijd explodeert het geproduceerde beeldmateriaal, waaraan een progressieve vernieuwing valt vast te stellen en die zich steeds meer richt op de gebruiker. Het artistieke beeld moet beter ‘te lezen’ zijn, maar dat is voor een professioneel kunstenaar al heel moeilijk.

Wat men ziet en wat men het schilderij noemt, is dat wat overblijft, een getuigenis. Meestal werkt de kunstenaar aan een schilderij tot het moment komt waarop het gevoel van het ‘eigenmachtige’ verdwijnt en de verf op de plaats valt waar die moet zijn. Het schilderen op zich, de verf en de ruimte, verzetten zich zo tegen de wil.

Het is niet altijd duidelijk om te weten wat de schilderijen ‘bedoelen te laten zien’. De schilder weet dat hij met spanning werkt die wordt opgeroepen door de tegenstellingen die binnen het schilderen bestaan. Hij werkt door aan een schilderij, tot het moment komt waarop ‘deze paradox’ wegvalt en er niet langer meer sprake is van een bewuste keuze. Hij denkt bij schilderen meer in termen van dit drama dan aan ‘natuurlijke krachten’. Luc Heysse is een avondschilder, logisch, gezien de leergangen ’s avonds doorgaan en als hij de volgende dag met lood in de schoenen terugkeert om te zien wat hij de avond voordien gedaan heeft, is hij soms bang. Soms kan hij ook niet geloven dat dit van hem is, dat hij dat heeft gecreëerd.

De kunstenaar probeert rust in zijn schilderijen te brengen en er net zolang op door te werken tot dat gelukt is. Als hij op een leeg doek toetsen in blauw, groen of rood zet, verzwakt iedere nieuwe toets het belang van de voorgaande. De vormen en de kleuren die hij neerzet moeten met elkaar in evenwicht zijn, zodat ze elkaar niet vernietigen. Een kunstschilder die abstraheert, ordent zijn ideeën, anders wordt het een kakafonie van kleuren en is het ‘kunstwerk’ waardeloos. De relaties tussen de verschillende kleuren en vlakken moeten zo zijn, dat ze elkaar ondersteunen in plaats van vernietigen. De keuze van de kleuren is niet gebaseerd op één of andere wetenschappelijke theorie, maar wel op observatie, op gevoel en op de ervaring van zijn gevoeligheid voor dingen.

Hij blijft experimenteren met kleuren en vormen die volgens hun structuur nog steeds aan een landschap doen denken.

Artikeltje opgesteld aan de hand van de notities van Luc Heysse.

Link naar album van de werken:

https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/February222016?authuser=0&feat=directlink

DE WAK 2016 IS EEN AANRADER VOOR ALLEN DIE HOUDEN VAN BRUISEND TALENT IN EN ROND GROOT – MALDEGEM.

.

Meer info over de WAK 2016:

Cultuurdienst Maldegem, Marktstraat 7, 9990 Maldegem, tel.: 050 72 89 79

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

e-mail: cultuurdienst@maldegem.be

www.facebook.com/UitinMaldegem

http://www.Marianne Posman en Maldegem in de kijker.be

Bijlagen:
DSC00013.JPG (1.8 MB)   
DSC00029.JPG (1.7 MB)   
DSC00085.JPG (1.6 MB)   
DSC00117.JPG (1.5 MB)   
DSC00118.JPG (1.7 MB)   
DSC00118.JPG (1.7 MB)   

Actrice, schrijfster  en regisseur INGRID DE VOS zette de film: ‘ZAAK: DE ZUTTER’ nog maar eens in de kijker.

Talrijke klanten genoten van een nostalgisch dagje uit tijdens DE RETRODAG in DE KRINGWINKELS.

Speelgoed uit je kinderjaren, huisraad die je doet denken aan je moeders keuken, of aan je eigen eerste huwelijksjaren, gezellige zeteltjes, poefjes en tafels, elektro uit de oude doos, sixties outfits, ornamentjes... in de retrohoek van de kringwinkel in Maldegem op 12 maart vond je het allemaal. 

En je kreeg er nog een flinke dosis nostalgie bovenop.

In Maldegem werden de klanten verwend met: 

• RETROBAR: in een gezellig, ouderwets decor kon je genieten van een (h)eerlijk kopje Oxfamkoffie of thee, een glaasje  bier of wijn. Zin in een ijsje? De retro ijskar van de alom gekende Crème Julia was trouw op post. 
• PIAF: Een van de medewerkers, Carine Van Vooren is een heel getalenteerde zangeres. Zij bracht met elan het repertoire van Edith Piaf en andere bekende zangeressen.
• RETROFOTOSHOOT: Je kon enkele leuke accessoires kiezen, plaats nemen in een veelkleurig decor en een foto laten nemen.
• KAPSTER Kneesha: De handige, knappe kapster  Kneesha bezorgde de kandidaten een perfecte retro look voor de foto. Ze zagen er stralend ‘ouderwets’ uit!

Van zodra je de immense winkelruimte binnenwandelde weerklonk nostalgische, romantische muziek. Talrijke felle kleuren, bloemenmotiefjes, meubels met geestige pootjes, kuipzeteltjes, speelgoed waar je zelf nog mee gespeeld had, het lag er allemaal. De Kringwinkel was één grote ruimte vol nostalgische fantasieartikelen.

Het decor riep beelden op van  gelukkige zorgeloze tijden, wandhorloges die aan oma’s muur de tijd tikten, kruisbeelden die vroeger in elke huiskamer, soms in elke kamer een ereplaats bekleedden, serviesjes, kommen, glazen, prachtige, indrukwekkende spullen eigenlijk, alles stond er te wachten, om bewonderd èn gekocht te worden!

Het was heerlijk shoppen in de kringwinkel, je moest er over koppen lopen in elke afdeling, knappe, jonge dames zochten hun gading in de modieuze jurkjes en pakjes, heren zochten dan meer tussen de lange broeken en jassen en oudere dames waren op zoek naar speelgoedjes voor de kleinkinderen.

Je kan er altijd iets vinden aan een prijsje, je draagt meteen zorg voor het milieu en je bespaart.

De klanten waren divers, rijk en arm, jong en oud, knap en een beetje minder knap, maar ze waren er! Ze genoten van een lekker ijsje van Crème Julia aangeboden door Els en Isabel of gingen eventjes uitrusten tussen de aankopen heen met een kopje (h)eerlijke Oxfam koffie of thee met een speculooskoekje.

Wat is er nu zaliger dan even rusten tussen de aankopen door, energie verzamelen om verder rond te neuzen?

De schattenjacht tussen al deze gezellige spulletjes in de kringwinkel was een daverend succes, klanten, medewerkers en sympathisanten konden de lekkere retrosfeer opsnuiven, omgeven door nostalgische liedjes, gebracht door zangeres-medewerkster Carine Van Vooren die zong als een nachtegaal. Haar ranke gestalte gehuld in een mooie zwarte lange jurk was betoverend en werd bewonderd door de enthousiaste klanten. Zij kon alle liedjes van Edith Piaf en andere zangers, feilloos nabootsen en haar Frans was perfect! Ik kan dat weten.
Kortom er heerste een blije en vrolijke sfeer in de kringwinkel dank zij de onvermoeibare inzet van de medewerkers die van de kringwinkel een nostalgisch paradijs hadden gecreëerd, bewonderd door familieleden, sympathisanten en honderden klanten….

Je moet het maar kunnen. 

Naast een uitbundig aanbod van vintage en retro spullen, heeft de kringwinkel jong en oud ook gewoon een aangename dag bezorgd. Een van de doelstellingen van de kringwinkel.

In Aalter bracht trouwe klant en KLASSE ACTRICE INGRID DE VOS, vertelsels uit de oude doos, mooie verhalen helemaal in de nostalgische sfeer. Ingrid De Vos studeerde archeologie en antropologie en volgde vervolgens de dramaopleiding van de Studio Herman Teirlinck in Antwerpen, die ze in 1976 succesvol afrondde. Ingrid De Vos speelde hoofd- en gastrollen in de films: Gaston en Leo in Hong Kong, Brussels by Night, Istanbul  Springen, Olivetti 82, Misstoestanden, Pauline & Paulette, Confituur, De behandeling en Kampioen zijn blijft plezant en in talrijke televisieseries. Ze is gepassioneerd door reizen en daarom werkte ze mee aan een documentaire, die op VTM meer dan een miljoen kijkers trok. Dat was het begin van een reeks van 25 reisdocumentaires, Vossenstreken, waardoor ze in vijf jaar tijd de hele wereld afreisde.

Over een deel van haar ervaringen schreef ze het boek ‘De mystieke kracht als reisgezel.’

Actrice Ingrid De Vos hielp de Vlaamse film: 'Zaak: De Zutter' regisseren. De film belicht waarheidsgetrouw, de vierde Beernemse moord, namelijk DE MOORD OP HECTOR DE ZUTTER. Producer en scenariste is Katrien Ryserhove. De jonge actrice Katrijn Govaert vertolkte de sleutelrol Julienne De Zutter, de zus van de vermoorde Hector. Het is haar eerste film, maar zij heeft het goed gedaan. Ze zette feilloos neer wat voor een gedreven dame Julienne De Zutter was. Bob De Moor vertolkt Victor De Lille, eigenaar van het weekblad ''t Getrouwe Maldeghem'.

Kortom DE KRINGWINKELS slaagden in hun opzet: een vrolijke, blije sfeer creëren voor de talrijke klanten, originele acts regisseren, beroemde mensen in aanraking brengen met de ‘gewone mens’. Geen kinderspel. Bovendien vestigen zij ook de aandacht op andere evenementen in Maldegem en omstreken, zoals zij met INGRID DE VOS, de zon lieten schijnen op de Vlaamse film die op 20 april 2016 gelanceerd wordt: ‘ZAAK: DE ZUTTER”. De Kringwinkel wentelt zich niet in eigen kring, maar verdraagt de glans in de ogen van de ander. Een gave.

Foto’s: Els Stevens, Thomas Renwart  en Marianne Posman.

Link naar de fotoreeks:

https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/March142016?authuser=0&feat=directlink

Info uit website Kringwinkel Maldegem, internet.

18-03-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De handelszaak rond de familie van HECTOR CAUWELS
draait bijna een eeuw lang op volle toeren in hartje Maldegem.

Centrum Hector Cauwels Deel XI a.


https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/HectorCauwelsHandelszaakHartjeCentrumMaldegem?authuser=0&feat=directlink

(De link verwijst naar de foto's in verband met de handelszaak rond Hector Cauwels).

De familie van MARGRIET CAUWELS leidde bijna een eeuw lang een drukke dagbladhandel in de Markstraat in Maldegem. Hector Cauwels startte een handelszaak hartje centrum vanaf 1922, Margriet Cauwels nam de zaak van haar oom Hector Cauwels over in mei 1959 en waakt tot op heden over het reilen en zeilen van haar oogappel.

De ouders van Margriet waren afkomstig van Moerhuize en de Noordstraat, Maldegem. Zij groeide er op en vestigde zich later definitief in het centrum. Heel haar leven bleef zij innig verbonden met alle familieleden en de namen Cauwels, De Smet, de aanverwante families Van Caeseele, Thijs, Verstringhe enz. Deze families bleven een belangrijke, ondernemende gemeenschap in Maldegem en omstreken met sterke familiebanden.

Het relaas over de familie van Margriet is in haar geheugen gegrift en alle herinneringen doen haar glimlachen, soms met weemoed als zij denkt aan de voorouders en de talrijke nakomelingen die wijd en zijd verspreid zijn in heel Vlaanderen tot in de Verenigde Staten toe.

De grootvader van Margriet, Hippoliet Cauwels was de zoon van Bernard Cauwels en Joanna Devroe uit Lissewege.

Hippoliet Cauwels (09 07 1843 - 26 02 1940) was getrouwd met  Amelie Rabout (05 02 1858 - 26 01 1941) uit Middelburg en ze woonden in de Noordstraat toen nr. 142.  Zij hadden 4 kinderen: Cyriel, Hector, Alice en Emma Cauwels. Cyriel, Hector en Alice hadden een gekende handelszaak in Maldegem die jarenlang stand hield.

Op foto 2 zitten Hippoliete Cauwels en Amelie Rabout fier achteraan met drie kleinkinderen, die intussen de driekwart eeuw in leeftijd ver voorbij zijn. De krullebol links is Hulin Cauwels, vooraan Berthil, de broers van Margriet en opzij, Adelin De Smet, zoon van Omer (1902 - 1983) en Alice Cauwels (1896 - 1996). Tussen het echtpaar staat een enorme ruiker bloemen, wellicht werd de foto genomen ter gelegenheid van hun huwelijksjubileum.

De grootvader van Margriet, Hippoliet Cauwels was klompenmaker en had zeven knechten in dienst voor de Eerste Wereldoorlog. Klompen waren belangrijk in die tijd. Een halve eeuw en langer geleden droegen arbeiders en landbouwers houten klompen op het platteland. De mannen droegen grote stevige klompen, de dames deden de huishoudelijke karweien met lichtere en sierlijke modellen. Ook de kinderen trokken naar school of speelden buiten met klompen. Ik herinner me dat je irriterende geluidjes kon produceren met die klompjes op de voetplank van de schoolbanken wat leidde tot berispingen en soms wel tot straf. Iedereen kon er mee stappen in de stallen, op de voetpaadjes, op de verharde wegen en in de velden. Wij kunnen ons dat nu niet echt meer voorstellen hoe je met houten schoeisel door ’t leven stapte maar vroeger ging dat dus wel degelijk, ook in de winter. De sneeuw bleef soms aan de klompen kleven en dan moest je eens hard kloppen met de voeten om die er af te krijgen. ’s Zondags werden de klompen ingesmeerd met schoensmeer om de versieringen goed te laten uitkomen. De klompen werden gehakt, geschaafd, uitgehold, afgewerkt, versierd, gevernist of beschilderd door de klompenmaker, allemaal handmatig. Nu zie je enkel nog klompen op het platteland en in de souvenierindustrie. Er werden ook klompsokken gemaakt in leder of in een ander stevig materiaal. Het vervaardigen van klompen was een belangrijk ambacht dat geld in ’t laadje bracht bij heel wat zaakvoerders.

Hippoliet was de oudere broer van Eduard Cauwels (14 02 1855 - 20 09 1950) en Leonie Roels (06 06 1865 - 19 03 1937), die het café “De Tramstilstand” op ’t Hoekje van ’t Molentje uitbaatten in de Noordstraat toen nr. 163. Het is heel lang een herberg gebleven, de naam veranderde slechts in o.a. Bonanza en ’t Nachtlichtje. Het heeft daarna nog functies gehad maar de laatste jaren is het de drukbeklante, fraaie, gerenoveerde dagbladhandel ‘t Hoekje.

Eduard Cauwels en Leonie Roels hadden 12 kinderen. De oudste dochter was Octavie (12 02 1887), dan was er Magdalena (1888), getrouwd met Medard De Rocker. Zij trokken naar de Verenigde Staten. Celesta geboren op 1 november 1891, stierf op negenjarige leeftijd in 1900. Medard (1892) was tabaksbewerker en trok naar Kortrijk, Maria (1895) trouwde met Henri Nagel en ook zij emigreerden samen naar de Verenigde Staten. Maria Cauwels overleed in Moline, Illinois in 1972. Zoon Alfons Cauwels (1896) was getrouwd met Esther Willems, winkelier Georges (1899) was getrouwd met Pelagie Hoste, zij woonden in de Noordstraat toen nr. 158. Een tweede Celesta werd geboren in 1901 maar stierf 25 jaar later in 1926. De borduurster Laura Cauwels (1904), was getrouwd met André De Brée (1903), machinist, kachel- en brandstofhandelaar op de Schouwburgplaats toen Canadezenplein nr.12. Dochter Jeannette Cauwels (1907) getrouwd met schoenmaker Armand Buysse woonde in de Markstraat toen nr. 63, rechtover de winkels van haar neef Hector Cauwels en haar nicht Alice Cauwels. Jeannette en Armand hadden drie zonen en een dochter. Hun dochter Jeanno trouwde en ging in de Biezen wonen ten oosten van Eede tegen de Belgisch-Nederlandse grens aan, in de gemeente Sluis. Eigenlijk wel belangrijk om Eduard te vermelden want zijn hoekhuis - herberg is nu de dagbladhandel ’t Hoekje (foto 2) in de Noordstraat en is een blijvertje in het straatbeeld. Hippoliet en Eduard Cauwels hadden samen zestien kinderen, dus zij hebben voor een hele reeks nakomelingen Cauwels en aanverwante families gezorgd in Vlaanderen tot in de Verenigde Staten.

De grootouders van Margriet Cauwels, Hippoliet Cauwels en  Amelie Rabout hadden vier kinderen. Cyriel, Hector, Alice en Emma Cauwels. Emma Cauwels (1891) woonde in de Katsweg nr. 4 en was getrouwd met  Ernest Cools. Alice Cauwels (1896) was getrouwd met Omer De Smet en zij hadden een handel van klompen en vislijnen in ’t centrum. Hector en Cyriel waren aparte verhalen.

Cyriel Cauwels (10 02 1889 – 20 05 1984) trouwde met Euphrasie De Smet (24 04 1892 – 05 10 1970) op 28 mei 1919. Cyriel was klompenmaker, postbode, winkelier en waard van de herberg “’t Molentjesplein” in de Oude Aardenburgseweg toen nr. 1. Dat is al twee cafés op vijf stappen van elkaar. Vroeger waren er in elke straat tientallen cafés, van het centrum naar het platteland. Blijkbaar gingen de mensen vroeger meer in het café zitten of hadden zij meer dorst en zin voor sociaal contact.

Cyriel en Euphrasie hadden 5 kinderen: Charline, Margriet (1923), Hulin (1925), Gisèle (28 01 1930) en Berthil Cauwels (1931 – 2012). De twee knappe dames op foto 3 zijn Margriet Cauwels en haar moeder Euphrasie De Smet.

Een van de kinderen van Cyriel, Gisèle was een heel knap, verstandig meisje, maar had panische angsten doorstaan tijdens de Tweede Wereldoorlog en had een psychisch trauma opgelopen als gevolg van de extreem beangstigende omstandigheden. Zij herstelde nooit, wat groot verdriet in het gezin veroorzaakte. De oorlog bracht vrees, vernieling en chaos mee, ook in Maldegem. Gisèle kreeg alle liefde van haar gezin maar gaf ook veel liefde. Iedereen wist dat en was begaan met het lot van het vriendelijke meisje Gisèle. Cyrils zoon, handelsreiziger Hulin Cauwels, zijn echtgenote Roza Verbeke en zoon Danny hadden een handelszaak van chocolade, snoep en suikerbonen in de Burgemeester Charles Rotsart de Hertainglaan dicht bij het bos Reesinge in Maldegem. Berthil was ploegbaas bij ingenieur Leopold D’Aubioul (1916), zoon van Alfons D’Aubioul (1888) en Emma Van Kerschaever, broer van Frans en Espérance D’Aubioul, toen Markt 40. Leopold D’Aubioul was de eerste ingenieur in Maldegem en was getrouwd met Charline Cauwels. Later werd Berthil kantonnier van de gemeente en gekend en gerespecteerd in Maldegem om zijn bereidwilligheid en zijn deskundig leidinggevend beleid. Hij trouwde met Monica Bracke uit Moerhuize en ze hadden vijf kinderen. Ze woonden in de Bloemestraat.

De moeder van Margriet, de echtgenote van Cyriel Cauwels, Euphrasie De Smet was een soort verzetsstrijdster tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914 – 1918).

Euphrasie De Smet (1892) woonde toen nog in het ouderlijk huis met haar ouders Eduard De Smet (1849) en Julie De Coninck (1851 – 1918) en haar oudere  broers en zussen in een laag huisje, achter de huidige woning van Valère De Smet (foto 5), op het einde van de Rapenbrugstraat Noord, rechts.

Haar oudste broer, Honoré De Smet (1877 - 1963) was getrouwd met Barbara De Roo en woonde in de Kwadestraat 5. Toen stonden daar maar drie woningen, nl. de landbouwbedrijfjes van Emiel Van den Bussche en Martha Wille, van Richard en Blanca Timmerman - Posman en van Honoré en Barbara De Smet – De Roo.

De zus van Euphrasie, Sidonie De Smet was getrouwd met Camiel Verstringhe. Zus Leonie De Smet (1880 – 11 10 1918) was getrouwd met Hippoliet Van Caeseele, daarna was er August (1883), dan Theofiel De Smet (1887) die getrouwd was met Augusta Keirsbilck, Rapenbrugstraat toen nr. 29 en Camiel De Smet (1889) getrouwd met Clementine Savat (1886 -1954). Camiel en Clementine waren de ouders van Valère De Smet, in de Rapenbrugstraat toen nr. 27, het voorlaatste huis voor de Rapenbrug, rechts. Vier kinderen van Eduard De Smet en Julie De Coninck, August, de eerste Camiel, Hector en Henri stierven als baby. Vier kinderen die vroeg overleden in één gezin, dat zal zwaar doorgewogen hebben.

Achter de huidige woning van Valère De Smet (02 03 1920), het voorlaatste huis van de Rapenbrugstraat Noord (foto 5), stond vroeger een laag, breed huis. Het diende als opslagplaats voor maïs, meel, ander veevoeder en meststoffen die Valère De Smet als zelfstandige verkocht en leverde bij de landbouwers maar eigenlijk was het vroeger een café, de ouderlijke woning van de grootouders en de ouders van Valère De Smet. Ik heb dit huisje heel goed gekend. Het was een magisch speelterrein voor de vele kinderen in de buurt, met open haard, bijkeuken, voutekamer en trap naar de zolder. Het leek me heerlijk om zo’n echt huisje in de achtertuin te hebben. Ik denk dat het afgebroken werd toen Valère een grote loods of hangar liet bouwen voor zijn vrachtwagen en zijn handelswaren. Opzij van die loods boven de kippenhokken, had hij duivenhokken die zijn vrouw Laura Goethals regelmatig schoonmaakte. Laura kwam altijd putwater bij ons halen voor de duiven. Op die manier wisten wij wat er zich rondom ons afspeelde. Tussen Laura Goethals en mijn moeder Bertha Cochuyt was er een opmerkelijke vriendschapsrelatie die geduurd heeft tot op het eind van hun leven in 1995. Ook het vermelden waard is dat de neef van Margriet Cauwels, Valère De Smet als twintigjarige, vier jaar werd tewerkgesteld in Duitsland tijdens W.O. II en jarenlang nadien moest herstellen van de doorstane ontberingen. Zijn ouders Camiel De Smet en Clementine Savat moeten echt geleden hebben toen hun enige zoon de hele oorlog in Duitsland verbleef. De ouderlijke woning van de familie van Euphrasie De Smet bevond zich dus achter het voorlaatste huis voor de Rapenbrug, rechts in de Rapenbrugstraat Noord, gemeenzaam “Moerhuize” genoemd. De weg van ’t Molentje tot ’t einde van Moerhuize noemde vroeger immers volledig, de Moerhuizestraat.

Euphrasie ’s zuster, Leonie De Smet was getrouwd met Hippoliet Van Caeseele, “DEN DJAAK”( 29 12 1880 – 22 04 1951), zoon van Jacob Van Caeseele en Amelie Verstringe. ……………………( wordt vervolgd, Centrum Hector Cauwels deel XI a).

Link naar foto's: https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5987355095522194401

en https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5987355497568736801

Tekst verwoord aan de hand van de foto’s, de herinneringen en de informatie van Mevr. Margriet Cauwels, het Archief Maldegem en de dorpsbewoners die ik ontmoet in het centrum. Het hele verhaal rond “Den Djaak” staat uitvoerig beschreven in een van de Jaarboeken, het Ambacht Maldegem. Zie ook www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem

Bijlagen:
Euphrasie De Smet en Margriet Cauwels.jpg (99.5 KB)   

De voordracht, ‘HOE BOUW JE ADEMPAUZES IN?’

georganiseerd door de KVLV MALDEGEM

op zondag 6 maart was een enorm succes.

De Lentebijeenkomst van de KVLV Maldegem werd, na een welkomstwoordje van Mevrouw Urbaan Van Deynse en een stemmig gedichtje van Mevrouw Annie Van Deynse, ingeleid door een voordracht over ‘Mantelzorg’ en ‘Adempauze voor de mantelzorger.’ met sprekend filmpje en PowerPoint presentatie.

Mensen nemen al eeuwenlang de zorg voor hun zorgbehoevende ouders, partner of kinderen op zich. Vroeger bestond daar geen woord voor, sinds enkele jaren noemt men dit ‘mantelzorg’. Dag in dag uit intensief voor een hulpbehoevende ouder, partner of kind zorgen is voor mantelzorgers heel vanzelfsprekend, maar vergt vooral veel energie en draagkracht. Af en toe een korte adempauze inschakelen om zelf te recupereren is geen overbodige luxe. Hoe kan je als mantelzorger je evenwicht bewaren in je dagelijkse zorg? Waarom is een adempauze zo belangrijk? Hoe bouw je adempauzes in? Wie kan je daar bij helpen? Mevrouw Leen Cool van Ons Zorgnetwerk (telefoon 24 uur op 24 uur: 0470 29 11 16) gaf uitgebreid informatie.

Waar vroeger iedereen het normaal vond dat de volwassenen zorg droegen voor de kleinkinderen, hun bejaarde ouders, hun kinderen met een beperking en andere familieleden wel eens bijsprongen in de zorg, is niet meer zo vanzelf sprekend. Mannen èn vrouwen werken vaak heel lang buitenshuis, de pensioenleeftijd werd hoog opgetrokken, de zorgverleners worden ook ouder als zij mantelzorg opnemen, heel wat 55plussers zijn gescheiden, zodat de zorg complexer en moeilijker wordt.  Soms komen de bejaarde ouders en kinderen met een beperking in een zorginstelling terecht omdat het niet anders kan.

Hier en daar zijn er toch nog volwassenen die hun  zorgbehoevende familielid liefdevol thuis, in eigen familiekring willen opvangen en verzorgen, wat heel wat van hun tijd, hun energie  en hun krachten vergt. Ook heel veel grootouders

zorgen jarenlang geduldig voor de kleinkinderen. Allen mantelzorgers.

Heel veel instanties bieden hulp aan deze mantelzorgers: thuiszorgwinkels, poetsdiensten, oppasdiensten, maaltijdbezorgers, vrijwilligers  zodat al heel wat werk verzet wordt en de mantelzorger toch wat ontlast wordt. Er zijn heel wat hulpmiddelen voorhanden. Bovendien kan een ouder persoon, een zieke of een hulpbehoevend kind tijdelijk opgevangen worden door een zorginstelling. Dit gebeurt soms op halve dagen, een volledige dag of soms gedurende een paar weken, zodat de  mantelzorger de batterijen kan opladen of eens op reis kan gaan. Een adempauze inlassen is geen overbodige luxe.

Op die manier wordt mantelzorg draaglijk en haalbaar voor velen. De overheid moedigt mantelzorg trouwens aan en biedt talrijke alternatieven. Een zorgbehoevende volledig overdragen aan een zorginstelling kost heel veel geld voor beide partijen. Daar waar vroeger religieuzen in stonden voor heel veel taken, is die gratis dienstverlening  weggevallen en wordt nu vervangen door deskundige professionelen die heel veel werk verzetten maar ook veel kosten voor de zorgbehoevende.

Mantelzorgers moeten ondersteund worden, gewaardeerd worden en er moet iemand bereid zijn om ook af en toe eens naar hen te luisteren.

‘ONS ZORGNETWERK’ (telefoon 0470 29 11 16) biedt tal van mogelijkheden 24 uur op 24 uur.

De boodschap van de spreekster was duidelijk: “Draag vooral goed zorg voor jezelf, fysisch, psychisch en emotioneel, zodat je mantelzorger kan blijven.”

De boeiende presentatie werd afgesloten met een gezellige koffietafel met heerlijke ovenkoeken en beleg, een tombola bezorgde elk lid van de KVLV een leuk cadeautje en de ‘mantelzorgers’ werden in de bloemetjes gezet. Het was een leerrijke ‘lentebijeenkomst’ van de KVLV, Maldegem. (Marianne Posman)

08-03-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De handelszaak rond de familie van HECTOR CAUWELS draait bijna een eeuw lang op volle toeren in hartje Maldegem.

Centrum Hector Cauwels Deel XI b.

De familie van MARGRIET CAUWELS leidde bijna een eeuw lang een drukke handelszaak, gestart in 1922 door Hector Cauwels in het centrum van Maldegem. Margriet Cauwels zette de zaak van haar oom Hector Cauwels verder vanaf mei 1959 en geniet nu nog steeds van het welvaren van haar onderneming.

De ouders van Margriet waren afkomstig van Moerhuize en de Noordstraat. Heel haar leven bleef Margriet innig verbonden met alle familieleden. De namen Cauwels, De Smet en de aanverwante gezinnen Van Caeseele, Thijs, Verstringhe enz. bleven een ondernemende gemeenschap met sterke familiebanden.

Het relaas over haar familie doet Margriet glimlachen, soms met melancholie als zij denkt aan de voorouders en de talrijke nakomelingen die overal verspreid zijn in Vlaanderen tot in de Verenigde Staten toe.

Margriet was de dochter van Cyriel Cauwels en Euphrasie De Smet, een soort verzetsstrijdster tijdens W.O.I.

Euphrasie ’s zuster, Leonie De Smet was getrouwd met Hippoliet Van Caeseele, “DEN DJAAK”( 29 12 1880 – 22 04 1951), zoon van Jacob Van Caeseele en Amelie Verstringe.

Leonie De Smet en Hippoliet Van Caeseele hadden 5 kinderen: de jong overleden Martha Van Caeseele (1902 - 1917), Yvonne Van Caeseele (1915) getrouwd met veldwachter Adelin Rotsaert (1911) uit de Burgemeester Charles Rotsart de Hertainglaan toen nr. 16, Marcella Van Caeseele getrouwd met Richard De Mulder, commissaris in Gent, Honoré Van Caeseele (1907) en Bertha Van Caeseele (1901 - 1960), getrouwd met Honoré Thijs (1898).

Honoré Thijs en Bertha Van Caseele woonden in het lage, oude huis achteraan op het Hof van Remi Van Deynse in Moerhuize. Ze hadden een winkeltje en verkochten o.a. tabak, zegt mijn neef Valère Claeys (1926). Ik heb dit huis daar nog weten staan. Later verhuisden ze naar de Bloemestraat toen nr. 21. Ze hadden drie kinderen: de veldwachter Roger Thijs, Odette Thijs en de postbode Willy Thijs.

Honoré Thijs was de broer van Emiel, Marie en Celina Thijs. Emiel Thijs (1891) was opperwachtmeester van de gendarmerie, later bankbediende. Honoré Thijs en zijn echtgenote Germaine Devynck woonden naast onderwijzer Emiel Baetens (1903) en Julienne Verbeke in de Aardenburgkalseide toen nr. 254B. Die twee huizen staan er nog, rechts voor de verkeerslichten. Marie Thijs en Richard Impens woonden in Broekhuize naast mijn grootouders August Cochuyt en Livina Colman, later in de Moerhuizestraat nr. 35, rechtover het café “In ’t Groene Woud” of het gewezen Populierenhof en Georges (nu Vera) Boes. Het huisje is afgebroken enkel tientallen  jaren geleden. Celina Thijs en schoenmaker René Posman woonden op ’t Molentje.

De echtgenoot van Leonie De Smet, Hippoliet Van Caeseele, “Den Djaak” leefde ondergedoken tijdens de oorlog maar bracht briefwisseling en inlichtingen over van bezet België naar neutraal Nederland tijdens W.O. I, via “Den Draad”, waar normaal niemand levend doorheen kon. De kilometerslange en levensgevaarlijke grens of prikkeldraadversperring onder stroom, de “Dodendraad” was er geplaatst door de Duitsers om het verkeer tussen bezet België en neutraal Nederland te verhinderen.

Euphrasie De Smet noch “Den Djaaks” dochter, Bertha Van Caeseele lieten iets los tijdens de talrijke pijnlijke verhoren van de Duitse bezetters die de activiteiten van de verzetsman in de gaten hielden en absoluut de schuilplaats van den Djaak wilden kennen. Niemand loste een woord, ook niet toen ze met de dood werden bedreigd. Den Djaak werd pas op het einde van de oorlog opgepakt en geïnterneerd. Zijn dochter Martha, zijn moeder Amelie Verstringe en zijn echtgenote Leonie De Smet stierven tijdens zijn gevangenschap.

Een prachtige reportage over het verzet tijdens W.O.I en de rol van Hippoliet Van Caeseele en zijn schoonzuster Euphrasie De Smet, staat uitvoerig beschreven in het Jaarboek 1997 “Het Ambacht”. Dit verhaal werd verteld door de toen 80 jarige Cyriel Cauwels, vader van Gisèle, Hulin, Berthil, Margriet en Charline Cauwels en verwoord door Albert Willems die al de verhalen publiceerde in ’t Vrij Maldegem rond  1971. De foto (2) van “Den Draad” geeft een duidelijk beeld van de levensgevaarlijke versperring, waar toch honderden mensen doorheen konden vluchten gedurende de jarenlange bezetting. De foto komt uit een studie van Prof. Dr. A. Vanneste 'Het eerste ijzeren gordijn', Archief Maldegem.

Euphrasie De Smet was erg sociaal en hield contact met al haar familieleden. De nichtjes en de neefjes van “den buiten” die schoolliepen in het centrum mochten bij haar ’s middags hun lunch verorberen tijdens de lange wintermaanden. Haar deur stond wagenwijd open voor alle familieleden, vrienden en kennissen. De mensen waren vroeger socialer en bereidwilliger tegenover hun medemens. Haar achternichtje Nadine De Smet, dochter van Valère De Smet uit de Rapenbrugstraat, mijn buurmeisje uit mijn kinderjaren, herinnert zich nog altijd de heerlijke soep die haar groottante Euphrasie klaarmaakte.

Het lijkt misschien allemaal verwarrend maar alle inwoners van Maldegem herinneren zich die namen. De families De Smet, Cauwels, Thijs, Van Caeseele, Verstringhe waren druk in de weer om hun gezin te onderhouden. Er was leven, familie en commerce in het dorp.

De oom van Margriet Cauwels, HECTOR CAUWELS stond aan de basis van een bloeiende handelszaak in het centrum van Maldegem.

HECTOR CAUWELS was de zoon van Hippoliet Cauwels en  Amelie Rabout. Hij was geboren op 2 september 1887 en is overleden op 18 juni 1969. Hij was in heel Maldegem gekend omdat hij, in 1890 als driejarig jongentje onder de tram terechtkwam in de Noordstraat en zijn benen tot onder de knie werden afgereden.

Zijn moeder Amelie Rabout had het tuinhekje vergeten sluiten. Hectorke maakte daar gebruik van om eens op het voetpad te lopen. Aan de overkant van de straat liep een garnaal leurster die de mensen buiten lokte met haar schelle stem en “Verse garnalen te koop!” Hectorke had best zin in garnaaltjes en liep naar haar toe, toen zij hem er enkele aanbood. De tram kwam er juist aan en zijn beentjes werden afgereden. Heel Maldegem was geschokt door dit ontstellend drama maar had bewondering voor het dappere gezin dat de jongen hielp met alle mogelijke middelen om een volwaardig bestaan op te bouwen.

Heel hun leven hebben de ouders zich schuldig gevoeld door die tragedie, maar Hector was een moedig overlever. Hij deed goed zijn best op school. Hij studeerde hard en volgde een kantooropleiding. Hij kon heel goed schrijven, hij hield van taal. Hij startte een loopbaan als bureelbediende in ’t Getrouwe Maldegem.

In 1922 opende hij de handelszaak “BIJ TORKE CAUWELS” in het centrum. De zuster van Hector Cauwels, Alice Cauwels (1896 – 1996), was getrouwd met Omer De Smet (1902), zoon van de vlasbewerker Honoré De Smet en Barbara De Roo uit de Kwadestraat nr. 5. Zij hadden naast Hector Cauwels een handelszaak voor klompen, fraaie fantasieklompen, klompensokken, vislijnen en lederen boekentassen. Beatrice De Meyere was de voorlaatste eigenares van deze woningen van Alice en Hector Cauwels. Op de bovenverdieping was een soort tabaksnijderij of - fabriekje. Livina De Windt (1875) en bakker Theodoor Spiegelaere hadden er ooit nog gewoond voor ze  naast ’t Hof van Brussel gingen wonen.

Hector droeg lederen zolen en speciale kousen en kon zich redden als de beste. Hij had een aangepaste driewieler waar hij mee rond reed in het dorp. Op de foto (3) van Hector op de driewieler, zie je duidelijk Huize - brouwerij Potvliege links en zijn winkel rechts, met uitstalramen.

Hector was best een knappe man en hij trouwde met Pharaïlde Bourgonjon (03 11 1887) op 21 augustus 1924.

De dagblad - en tabakshandel van Hector Cauwels en Pharaïlde Bourgonjon, toen Markt 5, was gekend in Maldegem. Wie kocht er geen inkt, pennen, pennenhouders, leien en griffels en andere kantoor- of schoolbenodigdheden bij hen? Ze verkochten prentkaarten van Maldegem maar in de etalage (foto 4) van hun handelszaak lagen sierlijke pijpen, uitgelezen alcoholische dranken van bekende merken, sjaals, herenhemden, hemdencols die je afzonderlijk kon kopen, bretellen, manchetknopen, fraaie dassen, hoeden, horlogebandjes en zakhorloges. De pop in de etalage draagt een “kiel” en een pet, dus Hector verkocht ook werkkledij. Hector was een actief en een gewaardeerd lid van de dorpsgemeenschap en nam vaak deel aan uitstappen naar de kust en naar Nederland. Wie gevreesd had dat hij niet lang zou leven, kwam bedrogen uit. Hij werd 82 jaar, mede dank zij de goede zorgen van zijn echtgenote Pharaïlde Bourgonjon.

Beide handelszaken van Hector en Alice Cauwels  en het café – restaurant Velodrom, waren meteen de laatste woningen van de Markstraat in de bocht naar de Noordstraat. Je kan dit duidelijk zien op de prentkaart 5. Er zijn twee verschillende woningen met verschillende zonnestores, tussen Huize Potvliege en café – restaurant Velodrom, nu Praatcafé De Filosoof.

Op de prentkaarten 5 / 6  zie je dat er rechtover nog een voetpad is en enkele woningen. Die straat met links de brouwerij en domein Tijtgadt overgenomen door de familie  Verkindere, was een doorgang voor de tram, een tramstraatje. De herberg Sinte Barbara bij A. Clijncke was toen nog niet afgebroken om plaats te maken voor het Schouwburgplein. Die prentkaart dateert van begin jaren 30, dus het zicht oogt zoals meer dan 85 jaar geleden.

Van de familie De Smet uit Moerhuize, naar de familie Cauwels in de Noordstraat, naar de families Cauwels – De Smet in de Markstraat is een hele omwenteling maar de locatie van een handelsruimte is belangrijk voor een zaakvoerder.

Binnen enkele jaren bestaat “Bij Torke Cauwels”, deze goedgelegen handelszaak in het centrum 100 jaar. Bijna één eeuw - oude, drukke, gezellige onderneming in het centrum, gestart door Hector Cauwels, verdergezet door zijn nichtje Margriet Cauwels, door haar dochter Christine De Vlieger en door Maxim Vandemoere, de zoon van Christine, vier generaties lang. De huidige dagbladhandel Maxim omvat dus twee woningen samengevoegd tot één en bestaat bijna 100 jaar. Margriet Cauwels (28 04 1923) zal het nog meemaken. Zij kent nog de volledige geschiedenis van haar zaak, het verhaal van de belangrijkste familiebanden en alle wetenswaardigheden van de hele buurt. Zij oogt nog altijd fris en gezond en is begaan met haar handelszaak in het “centrum”. (wordt vervolgd, Hector Cauwels deel XI b,  Centrum )

Link naar foto's: https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5987355095522194401 

en https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5987355497568736801

Met dank voor de foto’s, de herinneringen en de informatie aan Mevrouw Margriet Cauwels, het Archief Maldegem en Rya De Smet.

08-03-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De handelszaak rond de familie van HECTOR CAUWELS draait bijna een eeuw lang in hartje Maldegem.

 Hector Cauwels Centrum Deel XI c.

MARGRIET CAUWELS was de dochter van Cyriel Cauwels (10 02 1889) en Euphrasie De Smet (24 04 1892), uit de Oude Aardenburgseweg nr.1. Cyriel was de broer van Hector Cauwels, zaakvoerder van de dagbladhandel in de Markstraat. Margriet werkte als kantoorbediende bij de Firma Van de Putte, weverij en Frans De Vlieger werkte er als meestergast. Op die manier leerden Margriet en Frans elkaar kennen.

In mei 1959 namen Margriet Cauwels (28 04 1923) en haar echtgenoot Frans De Vlieger (14 01 1919  -  02 06 2012) de handelszaken Cauwels over, die tot op heden worden uitgebaat door de kleinzoon van Margriet, Maxim Vandemoere. Margriet en Frans hielden jarenlang de zaak draaiende maar vergaten niet regelmatig van het leven te genieten. Zij volgden de dansschool van Rose De Leyn en zij gingen dertig jaar lang regelmatig op reis naar Spanje (foto 1). Frans had als professor in het krulbollen zijn vaste stekjes in Maldegem en omstreken.

Het aanbod handelswaren evolueerde in de loop van de jaren, volgens de behoeften en de smaken van de consument. Een uitgebreid assortiment van dagbladen, tijdschriften, strips, boeken, wenskaarten, papier - en tabakswaren, bretellen, hoofddeksels, sjaals, paraplu’s voor heren en dames, handtassen, portemonnees, portefeuilles en eersteklas reiskoffers van gekende merken werd aangeboden. De handelswaren werden langzamerhand uitgebreid en gepresenteerd tot één stijlvolle, aantrekkelijke centrumwinkel.

De relatie tussen de families Cauwels - De Smet en de aanverwante families Verstringhe, Van Caeseele en Thijs was innig en vreugdevol. De interessante links wijzen op een nauwe verbondenheid, gemoedelijkheid en vertrouwen tot op heden. Het is interessant om hen te vermelden want die families vormden een hechte clan die hun talenten bundelden en de familiebanden hoog in het vaandel droegen. De knappe dochter van Margriet en Frans, Christine De Vlieger (foto 2) staat vrolijk lachend voor de woning van haar achternicht Jeannette Cauwels, echtgenote Armand Buysse. Tevens heb je een mooi zicht op de zijgevel van de woning van Van Nieuwenhuyze en de vroegere centrumwinkels rechts aan deze kant van de Markstraat.

Valeer De Smet, zoon van Camiel De Smet, is de neef van Margriet Cauwels, dochter van Euphrasie De Smet en ook de neef van Honoré Verstringhe, de zoon van hun tante Sidonie De Smet.

De ondernemingszin van Sidonie De Smet en Camiel Verstringhe leidde het gezin naar de kuststad Knokke en verder tot in het buitenland. Sidonie De Smet en Camiel Verstringhe uit Middelburg hadden 3 kinderen: Honoré (26 11 1911 – 15 02 2000) (foto 3), Robert en Marcella. De kinderen Verstringhe kwamen als baby terecht in de Kwadestraat nr. 3, bij Richard Timmerman en Blanca Posman, die het op zich namen om kleine kinderen te “kweken” terwijl de ouders dag en nacht werkten tijdens het seizoen aan de kust. Dat gebeurde vroeger wel meer. Ik herinner mij daar nog wat van. Die goedgeklede volwassen “kwekelingen” kwamen later soms op bezoek bij mijn tante Blanca, bij hun kinder-opvang-vervang-moeder en het ging er altijd gezellig en hartelijk aan toe. Ik zeg “goedgeklede” omdat je kon zien dat zij geen kledingstukken droegen die wij gewoonlijk zagen in ons dorp. De stof was van een andere kwaliteit, print en kleur, van Knokke - Zoute in dit geval. Er zijn wel meer kinderen opgegroeid bij mijn tante Blanca Posman omdat hun ouders het te druk hadden, er geen of weinig opvang bestond en niet iedereen over een wagen beschikte. In die tijd was dit eigenlijk uniek, zo’n kinderopvang. De meeste kinderen konden altijd terecht bij familie. Nu is het normaal dat kinderen bij vreemden worden opgevoed. Camiel Verstringhe en Sidonie De Smet baatten ondertussen een hotel met 100 kamers uit in “De Claridge” in Knokke - Zoute. Zoon Honoré Verstringhe (foto 3) stapte ook in het hotelwezen en had jarenlang een hotel in Knokke samen met zijn vrouw Suzanne Scheerens. Honoré en Suzanne Scheerens hadden twee zonen: René en Marc Verstringhe. Na het overlijden van zijn eerste echtgenote, hertrouwde Honoré met zijn nicht Suzanna De Smet, dochter van Theofiel De Smet en Augusta Keirsbilck. Zij kwamen vaak op bezoek bij hun ouders in het laatste huisje rechts voor de Rapenbrug (foto 4) in “Moerhuize” en hun elegante kleren en chique auto’s trokken altijd de aandacht van de buren en de voorbijgangers. De andere kinderen van Theofiel De Smet waren: Marcel, die getrouwd was met Julienne Haemerlinck, Yvonne, die op latere leeftijd trouwde en verongelukte samen met haar man Maurice op huwelijksreis in Duitsland en Clara De Smet die getrouwd was met de buschauffeur Achilles Wille.

René Verstringhe werd een gekend advocaat in Knokke en Marc Verstringhe ging in London wonen. (Achter) nichtjes en (achter) neefjes van Maldegem gingen in het hotel werken tijdens de vakantie. Rya en Nadine De Smet, dochters van Valère De Smet en Laura Goethals hebben een paar zomers doorgebracht aan de kust in het hotel in Knokke - Zoute en Nadine De Smet ging naar Engeland bij de familie van Marc Verstringhe om Engels te leren.

Ik ga terug naar de familie De Smet. Honoré De Smet was de peter van zijn achternichtje Nadine De Smet. Hij woonde in de Kwadestraat nr. 5. Hij had drie kinderen: Omer De Smet getrouwd met Alice Cauwels, Theofiel De Smet gestorven toen hij uit het leger kwam en Camiel De Smet getrouwd met Agnes Van Landschoot die later het ouderlijk huis betrokken (voordien Leiestraat 3). De dochter van Camiel De Smet, Lutgarde De Smet en haar echtgenoot Freddy Savat lieten een huis bouwen naast het huis van de ouders, Kwadestraat 7. Een van de kleinzonen van Camiel De Smet, Frederik Savat woont nu nog in het huis op een groot perceel grond van zijn grootvader, in de Kwadestraat nr.5.

In de buurt van de dagbladhandel van Hector Cauwels waren nog enkele belangrijke handelszaken. Vanaf het Ballingstraatje in de Marktstraat vlakbij “Torke Cauwels”, had je Huize Potvliege met de ingang van de brouwerij in de Noordstraat, de winkels van Hector en Alice Cauwels en het café – restaurant de Velodrom. Rechtover de Velodrom in de Noordstraat staat het eeuwenoud zestiende-eeuws schuin ingeplant hoekhuis met voortrapgeveltje, rechthoekige bovenvensters en halfcirkelvormige venstertjes en “hoogkamer” dat ooit een “Hof de Commerce” was of een “Koophandelsgasthof”, een hotel voor commerçanten. Heel lang geleden was dit huis dus een herberg - hotel, de aanlegplaats voor de paarden van de reiskoetsen. De paarden werden verzorgd op het domein erachter en de voerlui konden eten en overnachten in de herberg. In de zijdeur met opstapje langs de Mevrouw Courtmanslaan werden de postpakketten verzameld en opgestapeld om te verzenden via de tram die er langskwam.

Het gezin Edmond De Coninck en Palmyre Anneman woonde in het café op de hoek waar nu Dokter Dimitri Van Landegem woont, dus op het einde van dit stukje Mevrouw Courtmanslaan. Edmond reed met de duiven naar Frankrijk en onderweg leerde hij zijn echtgenote kennen, die op die manier hier in ons dorp terechtkwam. Edmond De Coninck en zijn familie hadden er een café, voor Hector Borgonjon en Suzanne Van Landegem en voor Oscar Andries, die er ook het café uitbaatten.

De mooie hoekwoning (foto 5) werd eigendom van Edmond De Coninck, de vader van Adèle (1886), Angèle (1884), Clementine, Albert (1890), Adelin (1893) en Georges (1902) De Coninck. De ongetrouwde zussen Adèle en Angèle De Coninck startten een schortenwinkeltje in de herberg van hun vader en verhuisden later naar de hoekwinkel waar ze een lingerie- en linnenzaak De Duizend Schorten, Noordstraat nr.1 opzetten. Adelin De Coninck 1893 trouwde met Lemiengre Pharaïlde uit Meulebeke. Zij baatten het Café De Schouwburg uit van 1938 tot 1944. De vader van Hedwige was de eerste uitbater van de Schouwburg. Hedwige speelde piano achter het doek van de cinemazaal op de eerste verdieping. Adelin De Coninck had twee dochters, Hedwige (1927) en Myrna. Zij woonden in de Mevrouw Courtmanslaan 4 en Hedwige De Coninck woont nog altijd in het huis van haar ouders. Albert De Coninck had de eigendom ernaast, die werd gekocht door Hedwige De Coninck die het huis altijd verhuurde, twee woningen nrs. 4 en 6 met ertussen een gemeenschappelijke inrijpoort. Myrna De Coninck erfde het stijlvolle hoekhuis Noordstraat nr. 1 en nam de winkel van de tantjes over. Na het overlijden van Myrna waren er diverse handelszaken o.a. een Pittahuis. Het mooie gevelhuis staat nu leeg maar wordt opgeknapt. Het volgende, stijlvolle, hoge, brede huis (foto ) tussen het hoekhuis en de woning van Hedwige De Coninck was eigendom van de broer van Adelin namelijk van Fotograaf Georges De Coninck. Het werd voor de oorlog verhuurd aan de Boekhouders Vlierinck - Standaert en vanaf 1950 aan de zaakvoerders van de school – en kantoorbenodigdheden René (23 04 1901) en Maria Verhoeye – Van den Berghe. Het huis heeft intussen vele andere huurders gehad maar is nu een woonhuis, geen handelszaak.

De drukte, de levendigheid en de detailhandel verdwijnen langzamerhand uit het dorpsbeeld. Het consumptiepatroon is veranderd en de mensen gaan op de rand van het dorp shoppen in de megastores en jongere mensen bestellen met een paar muisklikken zoveel mogelijk online. Consumenten besteden niet zoveel tijd meer aan winkelen. Bovendien zijn de dorpskernen overwoekerd door flatgebouwen. Meer en meer oudere mensen kunnen de hoge energiekosten en de kostprijs van renovatie en het onderhoud van huis en tuin niet meer aan en laten zich overtuigen om hun laatste jaren te gaan slijten in duivenhokken van 60 vierkante meter en een beetje meer, overgeleverd aan syndici die meestal deel uitmaken van een immobedrijf met eigen verzekeringskantoor, eigen bank, eigen door hun organisatie opgemaakte contracten en aanbevolen tarieven enz. zodat de gemeenschappelijke kosten de pan uitrijzen. Maar dat is een verhaal apart.

Gelukkig hebben onze nieuwe, oudere centrumbewoners niet zoveel meer nodig en kunnen zij nog terecht bij de enkele handeldrijvende, enthousiaste zelfstandigen die zich toespitsen op deze consument die het moeilijk vindt om per auto inkopen te doen. Hector Cauwels centrum deel XI c.

Link naar foto's: https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5987355095522194401

en https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5987355497568736801

Met dank voor de foto’s, de herinneringen en de informatie, aan Mevr. Margriet Cauwels, het Archief Maldegem, Godelieve Van Landegem en Rya De Smet.

Bijlagen:
Hof van commerce.jpg (36.1 KB)   

05-03-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

04-03-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1