De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, Omer Clyncke. Deel II.

De Noordstraat deel XXXIX.

Na de woning van Cyriel Brande - Blomme woonde Jeanelle Laureyns, dochter van Triphon Laureyns en haar gezin.

Daarna woonde de weduwe Rudolf (Dolf) Leloup – De Smet en had je de inrijpoort van het café van Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere in nummer 229. Rudolf (Dolf) Leloup mocht ook die inrijpoort gebruiken om naar het achtererf te komen. 

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere waren heel gekend in Maldegem. Omer was de tweede jongste van een gezin van zeven kinderen: Omer, zijn zussen en broers waren de kinderen van herbergier Jan Camiel Clyncke (25 03 1860) en Pelagie De Vliegere die in april 1938 in de Stationsstraat nummer 14 woonden.

1. René Clyncke was getrouwd met Lia Hille en zij hadden twee zonen.

2. Rudolf Clyncke had een dochter Annie Clyncke. Het bedrijfje waar vroeger Armand Cauwels (+ 1988) en Laura Savat (04 03 1923 – 03 03 2016) en hun kinderen Eric en Dorine woonden, meer naar ’t centrum toe, aan de zelfde kant als het café, was voordien eigendom van Rudolf Clyncke.

3. Richard Clyncke en Paula Boes hadden geen kinderen.

4. Marie en Jeannette Clyncke bleven ongehuwd.

5. Marcella Clyncke was getrouwd met Alfons Van Rie, vader van Suzanne Van Rie (10 03 1931), grootvader van de ondernemende tweelingzusjes Marie-Paule en Marie-Pierre Claeys.

6. Een dochter Madeleine was gestorven op zeventienjarige leeftijd en een ander dochtertje Gisèle was ook vroeg overleden.

De echtgenote van de legendarische Maldegemse bakker Omer De Bruyckere uit de Stationsstraat 18, namelijk de vriendelijke Alix Clyncke (20 02 1908), was een nichtje van Omer Clyncke.

Gilberta Spiegelaere kwam ook uit een groot gezin.

1. Lily Spiegelaere was getrouwd met Omer Van den Abeele, slager in de Markstraat. Zij hadden vier kinderen Monique, Roger, Jacques en Ria.

2. Agnes Spiegelaere was getrouwd met Harry Rijckaert en ze woonden in de Gentsesteenweg.

3. Maria Spiegelaere woonde in Gent en was getrouwd met architect Creef, die lesgaf aan de academie in Maldegem.

4. Eveline Spiegelaere was getrouwd met Camiel Pyfferoen.

5. De jongste van het gezin Modest Spiegelaere was veehandelaar in Eede.

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere kochten het café en het huis in de Noordstraat. Omer had een veehandel, was bieruitzetter en hield een volks café waar gekaart, gekickerd en gebabbeld werd .

Op de foto’s, Omer met kleindochter Rita Cauwels, Omer Clyncke, zijn vrouw en kinderen enz…

Met dank voor de info aan Mevr. Myrèse en Madeleine Clyncke, Jacky Lazoen (Klapper 1950),. Op de foto’s: Omer Clyncke en kleindochter Rita Cauwels, Myrèse Clyncke en familie.  Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXIX, ’t Molentje. Deel VI. A.

22-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Omer Clyncke Deel III.

De Noordstraat deel XXXX.

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere uit de Noordstraat hadden drie kinderen.

Madeleine (1930) gehuwd met Maurits Cauwels, Alexander (1932) en Marie -Thérèse of Myrèse gehuwd met Lubin Leloup zoon van Georges Leloup, die naast schoenmaker René Posman woonde. Lubin Leloup was de broer van René, Christianna, Ria en Carina Leloup.

Madeleine Clyncke, genoemd naar een overleden tante, was in ’t pensionaat in Meire bij Aalst in haar kinder- en jeugdjaren. Toen zij eens per trein naar huis gereisd kwam tegen het einde van de oorlog, werd onderweg een trein gebombardeerd en toen mocht zij thuisblijven. Zij hielp dan in het huishouden en in het café.

Op die manier leerde zij haar toekomstige man Maurits Cauwels, zoon van landbouwer Camiel Cauwels (15 september 1881) en Marie Octavie De Muer, uit de kleine Katsweg 28, kennen. Madeleine Clyncke en Maurits Cauwels trouwden op 7 mei in 1953. Madeleine had lange tijd een kaas- en boterwinkeltje naast de Grand Café in de Markstraat. Annie De Clercq (van die kledingwinkel er rechtover) nam die winkel later over. De broer van Maurits, Eli Cauwels, overtuigde hem, in Congo te gaan werken, om de overzet van de Congostroom te realiseren. Eli had vier boten en verdiende veel geld. Op die manier kwam het gezin Cauwels - Clyncke in Congo terecht in 1958. Lang konden zij er niet blijven want in 1960 was er de opstand en beschermd door kussens opzij van elk kind reisden zij naar de onafhankelijke zone, waar ze allen tickets kregen richting Maldegem in december 1959.

Madeleine Clyncke en haar kinderen kwamen thuis terecht in de Noordstraat bij haar ouders in december 1959. Op die manier kon zij nog voor haar zieke moeder Gilberta Spiegelaere zorgen die stierf op 1 maart in 1960. Gilberta Spiegelaere is overleden op 51 jarige leeftijd, veel te vroeg. Dochter Myrèse Clyncke was pas zestien.

Maurits Cauwels zocht werk en vond er in Eeklo. Zij hadden eerst een Shell station en schakelden toen over naar Garage Volvo, later Rolls Royce en Bentley. Zij wisten van aanpakken.

MADELEINE CLYNCKE EN MAURITS CAUWELS hadden vier kinderen.

Het oudste kindje Gilberte Cauwels, werd met een zwak hartje geboren en stierf na drie maanden (+ 1954). Het was een droevig afscheid en Madeleine bewaart nog altijd fotootjes van het kleine meisje in haar portefeuille, meer dan 60 jaar later.

Zoon Alexander Cauwels nam aanvankelijk de zaak van zijn vader over. De echtgenote van Alexander, Karlien De Clercq werd een betrekking aangeboden in Amerika en Alexander en de drie kinderen trokken naar New Jersey waar ze nog altijd wonen. Alexander verkoopt er visverwerkende machines aan fabrieken, de drie kinderen, Alexander, Aristo en Lara zijn allen universitairen.

Dochter Rita Cauwels is professor tandheelkunde aan de universiteit van Gent. Zij was getrouwd met een tandarts, een Oekraïner, zoon van dokter Popovitz en zij hadden vier kinderen. Zoon Alexander Popovitz werkt in Kinshasa, Letitia Popovitz geeft les aan doofstomme kinderen, Nastasia Popovitz studeert aan de universiteit en Maxim Popovitz werkt in de MediaMarkt.

De jongste dochter van Madeleine, Marianne Cauwels is advocaat in Antwerpen, getrouwd met Frank Van Goethem (Solution – podia, etalages). Zij hebben twee dochters: Inez Van Goethem studeert in Canada, Emily Van Goethem studeert voor handelsingenieur in Leuven.

Madeleine Clyncke en Maurits Cauwels zijn terecht heel trots op hun kinderen en kleinkinderen. Zij wonen in Eeklo, zij hebben voor de broer van Maurits, Eli Cauwels uit Knokke gezorgd (mantelzorg) tot hij stierf in 2015, zij helpen nu nog altijd waar zij kunnen. Marcel kan alles, hij volgde tekenschool in Maldegem tijdens de oorlog en studeerde jaren aan de academie en maakt prachtige schilderijen, vooral portretten.

OMER CLYNCKE EN GILBERTA SPIEGELAERE hadden nog twee kinderen.

Alexander Clyncke geboren in 1932, die trouwde met Marie-Jeanne Vermeire. Alexander (1932 - 2014) zette de zaak van zijn vader verder en verhuisde naar de Koning Albertlaan. Toen zijn zoon Jan Clyncke zeven jaar was, overleed de eerste echtgenote van Alexander, Marie-Jeanne Vermeire. Alexander hertrouwde met Odette Lampo uit Middelburg. Alexander en Odette  zijn intussen al overleden.

De moeder van Marie-Jeanne heeft nog gewerkt in het Café van Nelis De Lille in de Marktstraat.

Dochter Myrèse Clyncke had een kapsalon midden jaren zestig in het huis van haar vader, verhuisde naar de Edestraat en daarna naar de Brielstraat, waar ze nu nog woont. Ze trouwde met Lubin Leloup zoon van Georges Leloup, die naast schoenmaker René Posman woonde, in ’t Molentje.

Zij hadden drie kinderen. Sabine Leloup is getrouwd met Filip Van Haecke en zij wonen in Sint Amandsberg in Gent. Hun 20-jarige dochter Amber Van Haecke studeert aan de hogeschool. Sabine Van Haecke werkt voor ’t Wit Gele kruis.

Jill Leloup is kantoorbediende in de haven van Zeebrugge. Haar dochter Gaëlle heeft Toerisme gestudeerd in Spermalie, Brugge en werkt er nu in het hotel De Orangerie.

Lubin Leloup overleed plots op 1 januari 2015 en Myrèse en haar kinderen moesten alleen verder. Met de steun en de hulp van haar zus Madeleine en haar eigen kinderen en kleinkinderen kan zij het verlies langzamerhand verwerken.

Op de foto’s: Madeleine Clyncke aan de tap, het kindje Gilberte Cauwels, Alexander Clyncke op zijn huwelijksfeest, de laatste leden van de familie Clyncke enz…

Met dank voor de info aan de dames Myrèse en Madeleine Clyncke, Heren Louis Posman, Jacky Lazoen (Klapper 1950. Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXX, ’t Molentje. Deel VI-B.

21-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van Omer IV.

Deel VI - C. XXXXI.

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere waren zaakvoerders van het café VEEHANDEL en de drankhandel “Bieren Zeeberg”, (foto van de handelszaak jaren 40). Het laden en lossen van de bierbakken gebeurde achteraan aan de Molenberg. De meeste huizen en handelszaken langs die kant van de Noordstraat monden uit in de Molenberg. Tijdens de bevrijding na W.O. II was dit café van Omer Clyncke zeer populair! Maldegem was bevrijd en in ’t Molentje was er een verboden gebied juist tot voor de herberg. Het café er rechtover lag niet binnen deze zone, tot groot verdriet van de uitbaters. De Maldegemnaars hielpen en steunden de soldaten en onthaalden en zorgden voor hen met veel vreugde. De foto van dit café staat in ‘Flanders Fields’.

In het boek ‘Flanders Fields’ staat een interessante reportage over de bevrijding van het Meetjesland p 25 e.v. Op pagina 32 staat vermeld: “Op de wijk Molentje vormde CAFÉ VEEHANDEL uitgebaat door Omer Clyncke de scheidingslijn. Burgers mochten niet verder. De Duitsers waren nog permanent aanwezig aan de kanalen en het was er gevaarlijk voor de burgers. Omer Clyncke deed gouden zaken want het café werd druk bezocht door de Canadese soldaten die verlekkerd waren op Belgisch bier. Er werd flink wat bier getapt en de Canadezen betaalden met legerlaarzen, schoenen, handschoenen, wollen ondergoed, sloffen sigaretten, kisten Sunlight zeep en zelfs met invasiegeld. Intussen werd er heen en weer gereden naar het front in Nederland. De Canadezen die enkele dagen verlof kregen konden relaxen in het café. Zij logeerden bij particulieren en in scholen en velen zochten ontspanning in hun vrije tijd. De Canadezen verbroederden met de Maldegemnaren in het café van Omer Clyncke. Een van hen Alphonse Morine bleef jarenlang corresponderen met de familie Clyncke.

Kort na de oorlog werd er het kantoor van de Nationale Strijdersbond gevestigd, vandaar het opschrift lokaal N.S.B. op de gevel van het café. De NSB, voluit Koninklijke Vereniging Nationale Strijdersbond van België, is een vaderlandslievende belangenvereniging, vzw, opgericht in 1919 en sedert 1967 aangesloten bij het Nationaal Eenheidsfront der Oud-strijders en Veteranen vzw (NEFOSV/FUNACV). De Nationale Strijdersbond behartigt de fysieke en morele belangen van de oud-strijders en wil een boodschap uitdragen van vrede, verdraagzaamheid en vaderlandslievendheid. De bond organiseert, neemt deel en luistert plechtigheden en ceremonieën op van nationale aard. De organisatie heeft geen politieke, godsdienstige of ideologische banden, is financieel onafhankelijk en ontvangt van niemand geld of schenkingen, behalve van haar leden. De evenknie van de Nationale Strijdersbond in Wallonië is het Société Royale Fédération Nationale des Combattants de Belgique, kortweg FNC. (info via internet)

NSB mag je dus niet verwarren met de NSB in Nederland. De NSB, de Nationaalsocialistische Beweging in Nederland, was een politieke partij die tijdens de bezettingsjaren collaboreerde met de nazi’s. De NSB werd in 1931 door Anton Mussert opgericht als extreem rechtse anti parlementaire beweging. Onder invloed van de ontwikkelingen in nazi-Duitsland nam de beweging aan het einde van de jaren dertig steeds meer anti-Joodse standpunten in. Vanaf eind 1941 was de NSB de enige toegestane politieke partij van Nederland en werkte zij nauw samen met Duitsland. Na afloop van de oorlog werd de beweging verboden. Veel prominente leden werden veroordeeld. (informatie via internet)

In nummer 227 woonde Irma Cauwels – Hudders en haar zoon, landbouwer Aimé Cauwels (1929). De echtgenote van Aimé, Rachel Verstrynge (1926) stierf veel te vroeg en hij bleef achter met twee kinderen. Aimé Cauwels, was de man die zijn kracht kon meten met wijlen krachtpatser John Massis tijdens Molentjes kermis, die een zware tractor kon verplaatsen met zijn tanden. (zie Camob website, Noël Ryheul heeft er een filmpje van).

Zijn  zoon Luc Cauwels en kleinzoon lieten op de plaats waar Aimé woonde, mooie eengezinswoningen bouwen.

Foto café uit Flanders Field, het Ambacht, Maldegem. Foto van Omer, met zijn echtgenote, dochter Madeleine en kleindochter.

Met dank voor de info aan de Heren Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevr. Madeleine en Myrèse Clyncke.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXXI, ’t Molentje. Deel VI-C.

20-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin in ‘Café ’t Molentje’.

Deel V- N. De Noordstraat

Deel XXXXXI.

Op de hoek Noordstraat nummer 226 naast Omer Van Kerckhove was: “Café ’t Molentje”, van Albert Braet (1909) en Adriana Caboor in de jaren 50. Albert was de vader van Daniël, onderwijzer in het atheneum. Het was eerder een café om te biljarten, te kaarten en te krulbollen.

Het ging er heel gezellig aan toe, getuige het kerstkaartje met de afbeelding van de woning, waar de toenmalige uitbaters, in 1960, Hilaire de Vreeze (17 09 1922) en Irma Geyssens afkomstig uit de Krielstraat 8, hun klanten een Zalig kerstfeest wensten.

Het huis naast het café was het woonhuis.

De grootouders Theofiel de Vreeze en Augusta Rieberghe, de ouders van Hilaire de Vreeze, woonden daar ook.

Theo de Vreeze, zoon van Hilaire, was zeven maand oud toen zijn ouders het café overnamen van Albert Braet in 1958. Ze hebben het 15 jaar uitgebaat dus van 1958 tot 1973. Daarna kwamen Rudy Buzeyn - Lamyns en dan Joepie en Jan Dey.

Theo de Vreeze woont al vele jaren in Leopoldsburg, hij is beroepsmilitair, maar interesseert zich nog altijd voor zijn heimat.

Het café was heel breed en eigenlijk een mooi gebouwtje, het werd ook restaurant en menig Maldegemnaar vierde er hun huwelijksfeest.

Café ’t Molentje zag er lange tijd ook leegstaand uitnodigend uit maar het is onlangs afgebroken om plaats te maken voor een immens flatgebouw.

De mensen hadden gehoopt op een stukje groen op ’t einde van ‘t  Molentje, een plekje om uit te rusten en te keuvelen, een rustplaatsje voor de wandelaars, maar het is een groot flatgebouw geworden.

Door de centrale ligging van Maldegem, dichtbij Brugge, de kust en Gent is de bouwgrond gegeerd en in prijs enorm gestegen zodat heel wat Maldegemnaren het zich eigenlijk niet meer kunnen veroorloven een eigen huisje te laten bouwen zoals vroeger, jaren 60, 70, 80, 90, zodat ze noodgedwongen moeten kiezen voor een flatje.

Dat oudere mensen moeten kiezen voor een kleinere ruimte is op zich niet zo erg, maar dat jonge mensen soms met kinderen, hun leven moeten doorbrengen in een klein flatje, is betreurenswaardig. Ik schrijf soms flatje, ‘huisje of huis of villa’ om de huizen te situeren in een huizenrij. Persoonlijk heb ik er geen moeite mee dat ik van een groot huis, een villa zogezegd  naar  een klein flatje moest trekken, van een groot buitenverblijf in ’t groen naar een duivenhok als ‘t ware. Een mens moet zijn lot kunnen aanvaarden op gelijk welke leeftijd. Hoe kleiner, hoe minder werk en onderhoud voor oude mensen.

Maar jonge mensen hebben recht op een grote open plek met tuin en moestuin, voor hun kinderen en hun huisdieren.

We moeten er ons bij neerleggen, grote huizen en domeinen zijn onbetaalbaar geworden en jonge mensen moeten zich terugtrekken in kleine flatjes, een wraakroepende situatie eigenlijk. Als je dan ziet hoeveel je moet neertellen voor een woning met living, keukentje, twee of drie slaapkamertjes waar je amper kan in bewegen, stijgen je haren ten berge, om niet te spreken van de gemeenschappelijke kosten als je in een flatgebouw woont, afhankelijk van niet altijd eerlijke syndici. De ‘Gouden Jaren’ zijn definitief voorbij.

'Laat ons kleiner bouwen voor jongeren en singles' verscheen in de krant op 10 maart 2016: geschreven  door Kristof Simoens. “Foto: ss. Hij schreef: Nieuwbouwappartementen zijn in ons land gemiddeld 85 vierkante meter groot.

Als het van de projectontwikkelaars afhangt, daalt dat cijfer tot 75 vierkante meter. 'Alleen met kleinere flats wordt nieuwbouw weer enigszins betaalbaar voor jongeren en alleenstaanden. Helaas liggen nog te veel steden en gemeenten dwars.'

Bouwen is onbetaalbaar geworden, al zeker voor jongeren en alleenstaanden. Zelfs een doorsnee nieuwbouwflat kost in Vlaanderen al gauw zo’n 215.000 euro; in Brussel mag u daar nog minstens 10.000 euro bijtellen. 'Prijzen exclusief 21 procent btw', zegt Olivier Carrette, gedelegeerd bestuurder van de Beroepsvereniging van de Vastgoedsector, die zo’n 150 projectontwikkelaars overkoepelt.

10% kleiner, 10% goedkoper. Een rondvraag bij de tien grootste projectontwikkelaars leert dat één op de vijf geïnteresseerde jongeren en singles afhaakt omdat ze geen lening krijgen van de bank. ‘Wij vragen al langer dat de overheid de fiscale druk op nieuwbouw vermindert. Maar in de huidige budgettaire context is dat vechten tegen de bierkaai', beseft Carrette. 'Daarom komen we zelf met een oplossing voor starters: de beschikbare ruimte en bouw-oppervlakte efficiënter gebruiken. Als we een appartement 10 procent kleiner bouwen, zal het 10 procent goedkoper worden', zegt Carrette.”

Stel je voor dat je heel je leven moet wonen op 75 vierkante meter …..

Café ’t Molentje is een residentie geworden en zal woonruimte bieden aan heel wat mensen, oud en jong. We moeten het positief en realistisch bekijken, de jeugd trekt meer naar de centra de laatste jaren, dichtbij scholen, sportcentra, muziek- en tekenacademie. Het is handig, goedkoper en milieuvriendelijk. Alles heeft zijn positieve en negatieve kanten.

De volgende gerenoveerde woning is de eigendom van Alex en Marlies De Krijger – De Windt die het domein kochten van Medard Van de Voorde in 1999 en er hun bloeiend bedrijf startten.

We naderen de laatste huizenrij van de Noordstraat, waar al veel oude huizen gerenoveerd werden of plaatsgemaakt hebben voor nieuwbouw. De Noordstraat oogt steeds aantrekkelijker de laatste jaren, wat positief is.

Met dank voor de info aan de Heren Louis Posman, Theo de Vreeze, Marlies De Windt, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem. Op de foto’s: voormalig café ’t Molentje op diverse tijdstippen. Tekst en foto flatgebouw: Kristof Simoens.

De Noordstraat deel XXXXXI, ’t Molentje deel V- N.

19-01-2017 om 20:09 geschreven door Marianne Posman 1