|
MARC MARTENS STELDE TEN TOON IN HET GEMEENTEHUIS tijdens de WAK 2018!
De unieke WAK 2018 tentoonstelling in het gemeentehuis
dat tijdelijk was omgetoverd in een chique galerij een grootstad waardig,
toonde een verbazingwekkende waaier van schilderijen en voorwerpen en gaf de
mogelijkheid om demos, film- en videovoorstellingen te bewonderen op eigen
bodem. Heel veel kunstenaars die al aan talrijke tentoonstellingen meewerkten
stonden sinds vrijdagavond 27 april in de kijker en de werken van de nieuwkomer
beeldende kunst, zeker geen onbekende Maldegemnaar, Marc Martens sprongen wel
in het oog.
Figuratieve
kunst, je moet er niet lang aan ontcijferen, je kijkt en je omarmt het
landelijk leven, de natuur, de hoevedieren
.. Het landschap van het verleden sijpelt
zachtjes je hoofd binnen en doet je glimlachen, zuivere nostalgie naar ons
landelijke dorp. Zachte landelijke aardekleuren roepen herinneringen op.
De werken
van Marc Martens zijn klasse. Niet helemaal onverwacht want alles wat Marc
Martens brengt en bracht getuigt van groot talent
. Maldegems talent!
Iets waarheidsgetrouw
tekenen of schilderen is aartsmoeilijk. Uit zeer geloofwaardige en deskundige bron
werd gezegd dat Luc Tuymans dit zelfs niet kan en dat wil heel wat zeggen.
Alsof hij met één penseeltrek de hoevedieren, het pluimvee of het platteland
kan weergeven. Wonderlijk en tegelijk ontroerend nostalgisch gewoon. Het zijn werken naar
de natuur. De weergave van de natuur door de kunstenaar is te allen tijde een
hoofdzaak geweest. De productie van zo'n werk vergt nauwkeurige waarneming,
niet denkend kijken maar de hand het geziene perfect laten weergeven, met
daarin wat van de geest en de ziel van de schepper. Marc Martens is een begaafd
tekenaar en schilder en luistert naar de roep van de natuur, het paard, de koe,
de kalkoenen
van vroeger. 'Wat heb ik misdaan dat je me niet meer weergeeft?'
De natuur is onschuldig en alle weergaven van de natuur, door grote artiesten
en door even onschuldige kinderen, zijn daar een spiegel van, van die onschuld.
Het ontroert, het geeft rust, het maakt nieuwsgierig, het is van alle tijden.
De geëxposeerde werken
van Marc Martens dateren van een twintigtal jaar geleden en maken deel uit van
een serie van twintig, allemaal dierenportretten en ze hebben gedurende vijftien
of zestien jaar in de gang en de wachtzaal van een dierenartsenpraktijk in
Vlaams-Brabant gehangen. De dierenarts in kwestie, verre aangetrouwde familie,
had er een paar gekocht en had de rest in bruikleen. Na het overlijden van de
dierenarts zijn er een deel van de serie teruggekomen naar Middelburg. De koe had
trouwens al in de allereerste WAK gehangen, in Den Hoogen Pad in Adegem.
Tekenen heeft Marc Martens
altijd gedaan. In de humaniora bijvoorbeeld zat hij het liefst wat achteraan in
de klas en als hij zich verveelde in de les godsdienst of geschiedenis, dan
tekende hij prentjes af uit het handboek. Zo was hij eens bezig aan de Mozes
van Michelangelo en had niet in de gaten dat de leraar Raf David, hem wél in het
oog hield. Hij gaf Marc een ferme draai om de oren en nam het blad met een bijna
afgewerkte Mozes van hem af. De volgende les hing de Mozes van Marc tegen de
muur, waar hij de rest van het jaar is blijven hangen. De goesting om te
tekenen in de les van meneer David was echter voor de rest van het jaar wel
over.
Naast tekenen, schildert
Marc Martens al een kleine veertig jaar zonder les of opleiding. Onder andere
landschappen hier uit de streek, boerderijen en zichten die hem troffen en
waarvan hij dacht dat ze mettertijd zouden verdwijnen. Zo is het ook gebeurd:
er is in Middelburg in een kwarteeuw veel landelijkheid verloren gegaan, veel
van die schilderijen zou je nu inderdaad niet meer kunnen maken. En geef toe,
van al die nieuwbouw die er sindsdien bijkwam is er toch niet veel het
schilderen waard? Schilderen deed hij de laatste jaren enkel op aanvraag. Aan
exposities heeft hij niet vaak deelgenomen, je moet daarvoor in een circuit
zitten en dat heeft hij nooit opgezocht. Nu, hij had zijn tubes verf en ander tekengerief
en zo is hij vier jaar geleden toch maar naar de KUMA in Maldegem getrokken. Marc
Martens, rasecht Maldegemnaar, archeoloog van opleiding en leraar van beroep,
verhuisde na zijn huwelijk naar het rustige Middelburg waar hij onder meer ook
bijen hield, daarmee een hobby voortzettend waarvan hij de microbe opdeed in de
familie van zijn echtgenote. Ondanks de dagelijkse opdrachten voor zijn gezin
en zijn werkterrein vond hij tijd om te schrijven gesteund door zijn echtgenote.
Hij werd een subliem schrijver en vorser naar Erfgoed Groot-Maldegem
en publiceerde lange boeiende teksten o.a. in de Jaarboeken Ambacht, hij
schreef artikelen in alle publicaties rond Maldegem, aan de hand van talrijke archiefdocumenten,
een titanenwerk. Alles wat hij brengt is ook weeral, zuivere klasse. Duidelijk
gestructureerd en gedocumenteerd, knap verwoord, helder geformuleerd in
foutloos Nederlands met een ellenlange bronverwijzing. Hij inventariseerde talrijke heel oude bijna
onleesbare geschriften uit het Oud-Kerkarchief Maldegem. Minutieus werd elk woordje en zinnetje
ontcijferd en in verstaanbare taal omgezet en gebundeld. Honderden uren moet
hij hebben doorgebracht met inventarisaren van het Oud-Kerkarchief: Brieven van
Pastoor Jacobus De Neve, Conforme kopie uit 1840 van testament van Michael
Naveus, origineel 1620, kanunnik en aartsdiaken van Doornik, de volledige
testament van Henricus Vermeersch is getranscribeerd, Duplicaat geding
pastoor H.A. Pulinckx en Jan Francis Goeman, handelend voor de prins van de
Croy - Sabre. de Zuidbiestackertiende, Bogaertackertienede, in de parochie
Maldegem gehouden in kapittel Harelbeke in 1654, Zuiniga y Mendoza, het Testament Cornelis Baudens
1674 o.a. fundatie kerkdiensten, Restauratie kerk nota betreffende hout
(sparren, balken), gehaald in Sluis (1640) en vele andere.
Dit Oud-Kerkarchief
is intussen opgeborgen in het Rijksarchief Gent. Wie zijn vrije tijd kan en wil
doorbrengen met opzoekingswerk en verwoorden van oude documenten verdient een
medaille.
Een mooie erfenis voor
Maldegem voor wie graag leest en schrijft. De rest van het kerkarchief werd
intussen opgeslagen in het gemeentelijk archief, voor wie nog eens iets wil
opzoeken.
Marc Martens brengt al
jarenlang zijn huidig dorp Middelburg in de kijker met heel interessante,
boeiende artikels in de Jaarboeken Ambacht Maldegem: Toverij te Middelburg in
1596, Het kasteel van Middelburg, Aanbidding door de herders in de kerk van
Middelburg, Oude grafstenen rond de kerk van Middelburg enz.
Alle artikelen
verschenen in de Jaarboeken, die je trouwens digitaal kan lezen via de website www.ambachtmaldegem.be. Marc Martens is intussen ook voorzitter van het
Ambacht Maldegem. Hij schreef niet alleen over zijn dorp maar ook over andere
projecten zoals Bouwgeschiedenis van de Sint-Barbarakerk, Jaarboek 2001 Maldegem, verder ook een In memoriam bij het
overlijden van schrijver Paul De Wispelaere, van de Kleitse professor Johan
Taeldeman enz.
bracht hij in beeld. Kunstenaars zoals Nestor Martens en Pol
Verheylezoon werden vereeuwigd in
geschriften, te veel om op te noemen.
Middelburg is, mede dankzij
zijn opzoekingswerk zowat het cultureel middelpunt van onze streek geworden. In
de huidige heropleving van kunst en cultuur in zijn dorp speelt hij nauwelijks
nog een rol, maar hij was wel betrokken bij de aanzet daarvan. Hij werkt mee
aan alle projecten om de geschiedenis van Maldegem in de kijker te zetten.
Kortom, hij is een culturele duizendpoot!
Het verbaast dus ook
niemand dat zijn werken tentoongesteld in het gemeentehuis tijdens de WAK 2018
getuigen van groot talent. Met dank aan Marc Martens voor de info, Marianne
Posman.
 
08-04-2018 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
|
