Tijdens de WAK is ANITA VERBIEST  altijd van de partij!.

Anita Verbiest werd geboren in Waarschoot, maar zij woont meer dan een halve eeuw  in Maldegem. Anita is gekend in Maldegem want zij werkte jarenlang als halftijds redster in het zwembad van Maldegem en  veel Maldegemnaars leerden bij haar zwemmen.  Naast deze watersport houdt zij van  wandelen en fietsen. Haar vrijetijdsbesteding bij uitstek blijft echter het creatief bezig zijn en zij evolueert steeds verder.

Zijde beschilderen, aquarel en acryl op doek, zij kan alles aan.

Anita Verbiest heeft ongetwijfeld een eigen stijl ontwikkeld en haar levendige schilderijtjes getuigen van frisheid en natuurlijkheid. Zij heeft een collectie stillevens, landschappen, bostaferelen en schilderijen met zeezichten waar heel veel mensen van genieten.i

%%%FOTOjdens de WAK is ANITA VERBIEST  altijd van de partij!.

AnitaV Verbiest werd geboren in Waarschoot, maar zij woont meer dan een halve eeuw  in Maldegem. Anita is gekend in Maldegem want zij werkte jarenlang als halftijds redster in het zwembad van Maldegem en  veel Maldegemnaars leerden bij haar zwemmen.  Naast deze watersport houdt zij van  wandelen en fietsen. Haar vrijetijdsbesteding bij uitstek blijft echter het creatief bezig zijn en zij evolueert steeds verder.

Zijde beschilderen, aquarel en acryl op doek, zij kan alles aan.

Anita Verbiest heeft ongetwijfeld een eigen stijl ontwikkeld en haar levendige schilderijtjes getuigen van frisheid en natuurlijkheid. Zij heeft een collectie stillevens, landschappen, bostaferelen en schilderijen met zeezichten waar heel veel mensen van genieten.

%%%FOTO1%%%

20-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de WAK 2018  neemt VERA DEDEURWAERDERE deel aan de gemeentelijke tentoonstelling in  MALDEGEM.

Een veelzijdige kunstenares, afkomstig uit Meulebeke maar jarenlang verankerd in Maldegem als echtgenote van Dokter Joos. Zij is een boeiende verschijning die haar leven kleur gaf als veelzijdig kunstschilder.

Ook deze keer, spreken de tentoongestelde werken voor zich. Het werk is apart en doet nadenken. Een knappe verschijning, bewogen en bevlogen door haar wereld van vormgeven en creëren. Haar inspiratiebron is onder andere het platteland in en rond Maldegem, een land van vlakken en lijnen. Ons geliefd landschap werd veelvuldig vereeuwigd op doek door kunstenares Vera Dedeurwaerdere.

“Schilderen is leven en leven is een kunst. Het schilderen van de natuurlijke omgeving, van licht, water en aarde zijn in de eerste plaats een vorm, pas in de tweede plaats verwijzen ze naar een anekdotische werkelijkheid. Binnen een schilderij is de natuur het zinderende leven zelf, de totaliteit van de schepping. Schilderen is een manier om het onbeheersbare en het onberekenbare in het leven uit te drukken. Schilderijen zijn de weerspiegeling van het onnoembare”.

%%%FOTO1%%%

Hierin verwoordt de kunstenares de betekenis van haar werken. Zij creëert een vorm die telkens opnieuw terugkeert en die onbewust een eigen leven gaat leiden. Zij wil de emotie, de stemming, het gevoel achter “die lijn in de natuur” openen en tot leven brengen Van bij het begin volgde zij duidelijk haar eigen weg en ontwikkelde dan ook rechtlijnig haar aparte manier van werken. De overweldigende natuur overgoten door licht kwam tot uiting in haar expressieve doeken. De klaarheid van de weerspiegeling van een landschap in stil water, een eenvoudig, zuiver en tijdelijk beeld van een landschap werd evenwichtig opgevangen. Gewoon adembenemend hoe een creatief mens zo iets kan weergeven. Ze had talrijke tentoonstellingen in en rond België. Haar deelname aan de WAK 208 was verrijkend. Foto Els Stevens.

20-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Wie nog eens wil nagenieten van de  WEEK VAN DE AMATEURKUNSTEN - WAK 2017, surfen naar

WWW.CAMOB.BE

en je hebt jezelf of andere Wakkers in beeld!

De man achter de schermen Noël Ryheul brengt bijna een halve eeuw lang alle evenementen in Groot-Maldegem in beeld!

Prachtige kortfilmpjes en beelden, pure nostalgie!

Genieten maar van de WEEK VAN DE AMATEURKUNSTEN - WAK 2017

20-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

JOS PARIDAEN hoopt zijn 10^e WAK deelname jubileum te kunnen vieren in 2018.

In april en de eerste week van mei doen de Cultuurdienst van de Gemeente Maldegem er alles aan om de amateurkunstenaars te belichten. Expo en receptie in het gemeentehuis, kunstwerken in de etalages van de handelszaken in ’t centrum, muziek optredens, tentoonstellingen en workshops in de gemeente zetten alle amateur kunstenaars, hun werken en hun ideeën uitgebreid in de kijker.

Veel Nederlandse Vlamingen nemen deel aan de WAK 2017 in Maldegem.

De bekende amateurkunstenaar JOS PARIDAEN die reeds negen keren deelnam aan de WAK in Maldegem is ook van de partij en hij hoopt uiteraard volgend jaar zijn 10^e jubileum te kunnen vieren.

Jos Paridaen is geboren op 19 december 1948 in St. Kruis, Aardenburg en hij is lang werkzaam geweest in het basisonderwijs. Hij heeft daarnaast talloze functies bekleed, politiek, maatschappelijk en sociaal-cultureel als ambtenaar van de burgerlijke stand, gemeente Aardenburg, later gemeente Sluis.

20-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Films VAN EIGEN BODEM KONDEN EN KUNNEN GEWAARDEERD WORDEN OP DE DERDE VERDIEPING VAN HET GEMEENTEHUIS Maldegem …

WAK 2017.

NOËL RYHEUL  en Camera Obscura Presenteert er zijn  “Making of 2016”,  een jaaroverzicht Maldegem in een film van 3600 seconden. Van ‘Tarantara zingt de Drie Koningen, naar carnaval, naar Pasen en de kermis tot aan het optreden van Isolde Lasoen.

De volledige film of een van deze perioden is naar keuze te bekijken op bovenste verdieping van  het gemeentehuis, tijdens de openingsuren (er ligt een handleiding).

In een ander zaaltje presenteert VIDEOCLUB MALDEGEM met o.a. MARC SIERENS een mix van heerlijkheden in ons eigen dorp en omgeving…. De H. Godelieve, het smokkelparadijs Middelburg, alles komt aan bod.

Open tijdens de kantooruren (zie Wak events).

Foto ELS STEVENS.

20-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

DIEGO VAN DE KEERE EN DE NATUUR …

Het SMOEFELPARK in het SINT-ANNAPARK.

‘Emergere’, verwacht het onverwachte! Collectieve creatie.

Het stukje groen wordt levensnoodzakelijk in dorpen en steden waar alles volgegoten wordt met gewapend beton en waar sommige kinderen denken dat de sla in Colruyt groeit en de melk uit melkkranen vloeit.

De enthousiasmering van de kinderen en de jongeren om gelijk waar, in een hoekje van de tuin, op een plekje bij de buren of op de gemeentelijke omliggende gronden, te spitten, zaaien, te planten, te sproeien en te oogsten is van levensbelang in het kader van een realistische toekomst.

Diego Van de Keere is een enthousiaste man die er werkelijk alles aan doet om de mensen diets te maken dat we noodzaak hebben aan groen, moestuinen en dergelijke om de stijgende betonisering tegen te gaan …

Terug naar de natuur, werken in de grond, op een eigen plekje of op openbare terreinen … Zijn publieke moestuin en zijn smoefelpark, met beplantingen van fruitbomen en bessenstruiken in het Sint-Annapark hebben al krantenkoppen gehaald.

Het collectieve creatieproces staat hier centraal.

Zijn deelname aan de Wak is altijd nauw verbonden met de natuur en dit jaar trekt hij met zijn volgelingen in het park op 1 mei van 10 tot 17h. Alles wat spontaan naar boven komt, maken van mandala’s met op de achtergrond het thema van de WAK 2017 ‘The Making of'.

Foto Diego: Els Stevens.

20-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MARC MARTENS STELDE TEN TOON IN HET GEMEENTEHUIS tijdens de WAK 2018!

De unieke WAK 2018 tentoonstelling in het gemeentehuis dat tijdelijk was omgetoverd in een chique galerij een grootstad waardig, toonde een verbazingwekkende waaier van schilderijen en voorwerpen en gaf de mogelijkheid om demo’s, film- en videovoorstellingen te bewonderen op eigen bodem. Heel veel kunstenaars die al aan talrijke tentoonstellingen meewerkten stonden sinds vrijdagavond 27 april in de kijker en de werken van de nieuwkomer beeldende kunst, zeker geen onbekende Maldegemnaar, Marc Martens sprongen wel in het oog.

Figuratieve kunst, je moet er niet lang aan ontcijferen, je kijkt en je omarmt het landelijk leven, de natuur, de hoevedieren ….. Het landschap van het verleden sijpelt zachtjes je hoofd binnen en doet je glimlachen, zuivere nostalgie naar ons landelijke dorp. Zachte landelijke aardekleuren roepen herinneringen op. 

De werken van Marc Martens zijn klasse. Niet helemaal onverwacht want alles wat Marc Martens brengt en bracht getuigt van groot talent…. Maldegems talent!

Iets waarheidsgetrouw tekenen of schilderen is aartsmoeilijk. Uit zeer geloofwaardige en deskundige bron werd gezegd dat Luc Tuymans dit zelfs niet kan en dat wil heel wat zeggen. Alsof hij met één penseeltrek de hoevedieren, het pluimvee of het platteland kan weergeven. Wonderlijk en tegelijk ontroerend nostalgisch gewoon. Het zijn werken naar de natuur. De weergave van de natuur door de kunstenaar is te allen tijde een hoofdzaak geweest. De productie van zo'n werk vergt nauwkeurige waarneming, niet denkend kijken maar de hand het geziene perfect laten weergeven, met daarin wat van de geest en de ziel van de schepper. Marc Martens is een begaafd tekenaar en schilder en luistert naar de roep van de natuur, het paard, de koe, de kalkoenen … van vroeger. 'Wat heb ik misdaan dat je me niet meer weergeeft?' De natuur is onschuldig en alle weergaven van de natuur, door grote artiesten en door even onschuldige kinderen, zijn daar een spiegel van, van die onschuld. Het ontroert, het geeft rust, het maakt nieuwsgierig, het is van alle tijden.

De geëxposeerde werken van Marc Martens dateren van een twintigtal jaar geleden en maken deel uit van een serie van twintig, allemaal dierenportretten en ze hebben gedurende vijftien of zestien jaar in de gang en de wachtzaal van een dierenartsenpraktijk in Vlaams-Brabant gehangen. De dierenarts in kwestie, verre aangetrouwde familie, had er een paar gekocht en had de rest in bruikleen. Na het overlijden van de dierenarts zijn er een deel van de serie teruggekomen naar Middelburg. De koe had trouwens al in de allereerste WAK gehangen, in Den Hoogen Pad in Adegem.

Tekenen heeft Marc Martens altijd gedaan. In de humaniora bijvoorbeeld zat hij het liefst wat achteraan in de klas en als hij zich verveelde in de les godsdienst of geschiedenis, dan tekende hij prentjes af uit het handboek. Zo was hij eens bezig aan de Mozes van Michelangelo en had niet in de gaten dat de leraar Raf David, hem wél in het oog hield. Hij gaf Marc een ferme draai om de oren en nam het blad met een bijna afgewerkte Mozes van hem af. De volgende les hing de Mozes van Marc tegen de muur, waar hij de rest van het jaar is blijven hangen. De goesting om te tekenen in de les van meneer David was echter voor de rest van het jaar wel over.

Naast tekenen, schildert Marc Martens al een kleine veertig jaar zonder les of opleiding. Onder andere landschappen hier uit de streek, boerderijen en zichten die hem troffen en waarvan hij dacht dat ze mettertijd zouden verdwijnen. Zo is het ook gebeurd: er is in Middelburg in een kwarteeuw veel landelijkheid verloren gegaan, veel van die schilderijen zou je nu inderdaad niet meer kunnen maken. En geef toe, van al die nieuwbouw die er sindsdien bijkwam is er toch niet veel het schilderen waard? Schilderen deed hij de laatste jaren enkel op aanvraag. Aan exposities heeft hij niet vaak deelgenomen, je moet daarvoor in een circuit zitten en dat heeft hij nooit opgezocht. Nu, hij had zijn tubes verf en ander tekengerief en zo is hij vier jaar geleden toch maar naar de KUMA in Maldegem getrokken. Marc Martens, rasecht Maldegemnaar, archeoloog van opleiding en leraar van beroep, verhuisde na zijn huwelijk naar het rustige Middelburg waar hij onder meer ook bijen hield, daarmee een hobby voortzettend waarvan hij de microbe opdeed in de familie van zijn echtgenote. Ondanks de dagelijkse opdrachten voor zijn gezin en zijn werkterrein vond hij tijd om te schrijven gesteund door zijn echtgenote.

Hij werd een subliem schrijver en vorser naar Erfgoed Groot-Maldegem en publiceerde lange boeiende teksten o.a. in de Jaarboeken Ambacht, hij schreef artikelen in alle publicaties rond Maldegem, aan de hand van talrijke archiefdocumenten, een titanenwerk. Alles wat hij brengt is ook weeral, zuivere klasse. Duidelijk gestructureerd en gedocumenteerd, knap verwoord, helder geformuleerd in foutloos Nederlands met een ellenlange bronverwijzing. Hij inventariseerde talrijke heel oude bijna onleesbare geschriften uit het Oud-Kerkarchief Maldegem.  Minutieus werd elk woordje en zinnetje ontcijferd en in verstaanbare taal omgezet en gebundeld. Honderden uren moet hij hebben doorgebracht met inventarisaren van het Oud-Kerkarchief: Brieven van Pastoor Jacobus De Neve, Conforme kopie uit 1840 van testament van Michael Naveus, origineel 1620, kanunnik en aartsdiaken van Doornik, de volledige testament van Henricus Vermeersch is getranscribeerd, Duplicaat geding pastoor H.A. Pulinckx en Jan Francis Goeman, handelend voor de prins van de Croy - Sabre. de Zuidbiestackertiende, Bogaertackertienede, in de parochie Maldegem gehouden in kapittel Harelbeke in 1654,  Zuiniga y Mendoza, het Testament Cornelis Baudens 1674 o.a. fundatie kerkdiensten, Restauratie kerk nota betreffende hout (sparren, balken), gehaald in Sluis (1640) en vele andere.… Dit Oud-Kerkarchief is intussen opgeborgen in het Rijksarchief Gent. Wie zijn vrije tijd kan en wil doorbrengen met opzoekingswerk en verwoorden van oude documenten verdient een medaille.

Een mooie erfenis voor Maldegem voor wie graag leest en schrijft. De rest van het kerkarchief werd intussen opgeslagen in het gemeentelijk archief, voor wie nog eens iets wil opzoeken.

Marc Martens brengt al jarenlang zijn huidig dorp Middelburg in de kijker met heel interessante, boeiende artikels in de Jaarboeken Ambacht Maldegem: ‘Toverij te Middelburg in 1596’, ‘Het kasteel van Middelburg’, ‘Aanbidding door de herders in de kerk van Middelburg’, ‘Oude grafstenen rond de kerk van Middelburg’ enz.… Alle artikelen verschenen in de Jaarboeken, die je trouwens digitaal kan lezen via de website www.ambachtmaldegem.be. Marc Martens is intussen ook voorzitter van het Ambacht Maldegem. Hij schreef niet alleen over zijn dorp maar ook over andere projecten zoals ‘Bouwgeschiedenis van de Sint-Barbarakerk’, Jaarboek 2001 Maldegem, verder ook een ‘In memoriam’ bij het overlijden van schrijver Paul De Wispelaere, van de Kleitse professor Johan Taeldeman enz. … bracht hij in beeld. Kunstenaars zoals Nestor Martens en Pol Verheylezoon werden vereeuwigd in geschriften, te veel om op te noemen.

Middelburg is, mede dankzij zijn opzoekingswerk zowat het cultureel middelpunt van onze streek geworden. In de huidige heropleving van kunst en cultuur in zijn dorp speelt hij nauwelijks nog een rol, maar hij was wel betrokken bij de aanzet daarvan. Hij werkt mee aan alle projecten om de geschiedenis van Maldegem in de kijker te zetten. Kortom, hij is een culturele duizendpoot!

Het verbaast dus ook niemand dat zijn werken tentoongesteld in het gemeentehuis tijdens de WAK 2018 getuigen van groot talent. Met dank aan Marc Martens voor de info, Marianne Posman.

08-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

05-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de WAK 2018  viert ‘NUT & VERMAAK’ het thema ‘KUNST BUITEN’ in CC Den Hoogen Pad.

Op zaterdag 28 april om 19 u 30 en op zondag 29 april 2018 om 15 uur brengt de Koninklijke Fanfare Nut & Vermaak Maldegem haar jaarlijks lenteconcert in CC Den Hoogen Pad in Adegem waar ook beelden tentoongesteld worden rond het thema KUNST BUITEN. Het concertweekend opent dit jaar de Week van de Amateurkunsten (WAK) en combineert andere kunstvormen met muziek, waarbij ook de Maldegemse kunstenaars zoals Sebastian Van Canneyt, Sarah De Sutter en Iliana Ballegeer aan bod komen. Daarnaast wordt er samengewerkt met de koper- en slagwerkklas van de Academie voor Muziek, Woord en Dans.  Naast en samen met de Fanfare zullen ook het Instaporkest en de Drumband optreden. Ze maken er een gevarieerd TOTAALSPEKTAKEL van.  Een aanrader. 

Zingen veroorzaakt een chemische reactie in het lichaam waardoor endorfine aangemaakt wordt, een stof die gelukkig maakt en het samenhorigheidsgevoel stimuleert, het ontwikkelt een dynamiek van zorgzaamheid voor elkaar. Bij zingen komt nog een meerwaarde, nl. deelnemen aan het gezamenlijk scheppen van schoonheid, vreugde, ontroering enz. Door het zingen wordt de liefde voor het nutteloze aangewakkerd.

Door de eeuwen heen was muziek belangrijk tijdens elk gebeuren in een dorp of een stad. Plechtigheden, herdenkingen, bedevaarten, processies, erediensten, feestelijke gebeurtenissen, recepties, muziekfestivals zijn niet afgewerkt als er geen muzikale achtergrond is van liederen, muziekstukken, kortom van feestelijke, muzikale tonen. Tijdens de rondgang en bij het optreden van een muziekvereniging kwam er spontaan een groot publiek naar buiten om te luisteren, te genieten maar ook om een gesprek te voeren met de omstaanders. Muziek bevordert altijd de sociale vaardigheden.

Vijf honderd jaar geleden werd er al onder impuls van de kerk, muziek gebracht bij kerkelijke gebeurtenissen. In de zeventiende eeuw had de parochiale geestelijkheid haar eigen kerkzangers maar vanaf de negentiende eeuw ontstonden er langzamerhand maatschappijen die sociale activiteiten een muzikaal tintje gaven. De overige activiteiten liepen over het hele werkjaar en gaven op die manier een muzikale stempel aan de gebeurtenissen in het dorp: inhuldiging van pastoors en burgemeesters, Xaverianenfeest, telegraaffeest (1897), vredesfeesten na W.O. I, inhuldiging van gedenktekens, decoratie- en folkloristische feesten, vaderlandse plechtigheden, vlaggefeesten, priesterwijdingen, H. Hartfeest, 100 jarig bestaan van België, wijding van een nieuwe kapel, inhuldiging van een rustoord, later verbroederingsfeesten enz…

Van bij het begin werd er gespeeld op verplaatsing en werd er deelgenomen aan provinciale muziektornooien in diverse steden.

Aanvankelijk was er amper culturele infrastructuur en traden muzikanten op in de scholen of de gildehuizen, nu  heeft de maatschappij er een zaal bij in Maldegem, de ZAK, het repetitielokaal juist boven de K-ba, Mevrouw Courtmanslaan 82, de fuifzaal van de nieuwe REDEKIEL.

De jaren zeventig met de grote opkomst van televisie en talrijke andere ontspanningsmogelijkheden kon de muziekmaatschappijen niet nekken. Muziekliefhebbers bleven samenkomen om te repeteren, te spelen en op te treden en toeschouwers vinden het nog altijd belangrijk om deel te nemen aan het sociaal en muzikaal gebeuren zodat deze vrijetijdsbesteding, die toch wel behoorlijk wat inzet vraagt van de muzikanten en van het bestuur, nog steeds een populair gegeven blijft in de samenleving.

Bovendien kan uit wetenschappelijk onderzoek van de Vanderbilt universiteit in Nashville, afgeleid worden dat muzikanten hun hersenen efficiënter gebruiken, zij denken creatiever en hebben gemiddeld een hoger IQ dan mensen die dit niet doen. Hun onderzoek toont aan, dat muzikanten vindingrijker zijn maar ook informatie op een kwalitatief betere manier overdenken. Er is veel meer activiteit zowel in de rechter- als in de linkerhersenhelft. Door het bespelen van instrumenten worden verschillende delen van het brein getraind, muzikanten integreren met twee handen verschillende melodieën, het lezen van muzieksymbolen gebeurt in de linkerhersenhelft en het geven een eigen interpretatie met de rechterhersenhelft. Het efficiënte denkproces heeft ook invloed op hun intellectuele prestaties. Een heel interessant gegeven in onze samenleving.

De muzikanten onder begeleiding van de onovertroffen Waregemse dirigent Pieter Delaere, onze eigen dirigenten Kylian en Kris Van Canneyt, uit een muzikale Maldegemse familie  kunnen tevreden en trots terugblikken op een uitzonderlijke verfijnde en feilloze uitvoering van de muziekstukken gebracht door hun muzikanten en leerlingen.

Het concert wordt een samenspel van partituren met als thema ‘Kunst Buiten’ met een positieve, vreugdevolle en optimistische knipoog naar de Wak.

Muzikanten van alle leeftijden bundelen al hun talenten om via de prachtige muziek de talrijke toehoorders, oud, jong en heel jong, een onvergetelijke avond te bezorgen.

Tekst en foto M. Posman. Wakweek ‘Kunst buiten’: 

Zie: http://www.bloggen.be/wakinmaldegem/

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
20180310_210422.jpg (3.6 MB)   
20180310_210422.jpg (3.6 MB)   

CATHÉRINE MARTENS stelt ten toon tijdens de WAK 2018 in Maldegem.

_{Cathérine MARTENS wordt stilaan een begrip in Maldegem. Zij  was van klein af aan gedreven om te tekenen, zij volgde jarenlang les om zich te vervolmaken en werd tenslotte aangemoedigd om te schilderen! Het resultaat van die beslissing is verbluffend. Haar tekenkunst kan ze niet verloochenen maar haar schilderwerken zijn wonderlijk mooi, de zachte kleuren, de duidelijke figuren spreken enorm aan. Haar werken zijn rustgevend, een zachte noot in onze woelige maatschappij.} 

_{Cathérine MARTENS wordt stilaan een begrip in Maldegem. Zij  was van klein af aan gedreven om te tekenen, zij volgde jarenlang les om zich te vervolmaken en werd tenslotte aangemoedigd om te schilderen! Het resultaat van die beslissing is verbluffend. Haar tekenkunst kan ze niet verloochenen maar haar schilderwerken zijn wonderlijk mooi, de zachte kleuren, de duidelijke figuren spreken enorm aan. Haar werken zijn rustgevend, een zachte noot in onze woelige maatschappij.}

01-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

 Noël Ryheul haalt 500 000 kijkers voor zijn films!

We zijn trots op deze bekende Maldegemnaar die bijna 50 jaar lang alle evenementen in ons dorp vereeuwigde!

Dank u wel Noël!

Noël Ryheul, Noordstraat Maldegem met zijn archief in de Oude Aardenburgse Weg, filmt bijna 50 jaar alles wat onder de kerktoren van zijn geliefde dorp Maldegem gebeurde.

Hij haalt 500 000 kijkers en elk kijker is gelukkig iemand te herkennen van de afgelopen halve eeuw ….

We herkennen een moeder aan de feesttafel tijdens een wijkkermis, een buurman uit een vorig leven, een kind dat intussen bij de derde leeftijd hoort, een directeur of een directrice van een school, collega’s die reeds lang zijn heengegaan, de inhuldiging of de begrafenis van een pastoor … , de koster, de zaakvoerders van ’t centrum die samenkwamen bij een kermis of een feest …… 

Honderden, duizenden mensen passeren de revue …. We slikken eventjes, we pinken een traan weg maar we glimlachen …..

Pure nostalgie. 

Dank zij Noël Ryheul kunnen we nog eens nagenieten van ’t verleden, want niet iedereen had de mogelijkheid om films te maken.

Bij deze, in naam van alle Maldegemnaars, dank u wel!

Ook tijdens de WAK 2018 kan iedereen  de filmpjes bewonderen van Noël Ryheul die reeds 50 jaar lang Maldegem en alle evenementen in beeld bracht!

Voor de Week van de Amateurkunsten 2018 werkt Camera Obscura mee met een permanente voorstelling van 241 archieffilmpjes over het voorbije jaar 2017.

De archieffilmpjes kunnen worden bekeken op het 3de verdiep van het gemeentehuis van Maldegem in de zaal Middelburg.

Prachtige films over vele prominenten en gewone stervelingen in Maldegem.

Een ruim en boeiend aanbod voor een interessant publiek die met de glimlach van herkenning van de beelden kan genieten.

Noël Ryheul is niet aan zijn eerste filmrol toe. 

Hij startte in 1968, bijna 50 jaar geleden, met een voorstelling over alles wat dat jaar in het dorp was gebeurd.

Vijftig jaar geleden liet hij alles zien wat in precies een jaar tijd in Maldegem opvallend was geweest. 

Het Nieuwsblad (2009) schreef)

"Ik film nu bijna vijf decennia alles wat er in Maldegem gebeurt", zegt Noël. "Een stoet, een eerste communie, het carnaval, het verenigingsleven of zelfs een koninklijk bezoek. 

In 1969 heb ik voor het eerst de film 'Van kermis tot kermis' getoond. Ik heb dat tien jaar na mekaar gedaan. Nadien - het moet toen het einde van de jaren zeventig geweest zijn- ben ik meer rond bepaalde thema's beginnen filmen. Nu film ik bijvoorbeeld het carnaval weekend en dan nodig ik enkele weken later de mensen van het carnaval gebeuren uit om te komen genieten. Ik doe dat allemaal gratis. Het applaus is mijn ereloon.

De mensen zien genieten van de beelden, is voor mij de mooiste voldoening.  Ik wil daar zelf geen eurocent aan verdienen."

Naast het zelf filmen is Noël Ryheul ook een grote verzamelaar van alles wat met fotografie en film te maken heeft. 

Hij heeft ondertussen duizenden gadgets verzameld die met fotografie en film te maken hebben. Zijn museum 'Camera Obscura' is indrukwekkend.

In de Oude Aardenburgse Weg heeft hij zijn eigen museum 'Camera Obscura', ook al noemt hij het zelf liever geen museum. 

"Het is eigenlijk gewoon een verzameling van erfgoed van 100 jaar film en 150 jaar fotografie", gaat Noël verder. "Je ziet hier honderden verschillende fototoestellen: van de grote oude bakken die vroeger gebruikt werden, tot de moderne snufjes van nu. Ook beeldjes die iets met fotografie te maken hebben, verzamel ik. Ook daarvan heb ik er nu al honderden. Speciaal voor de kinderen heb ik ook meer dan 600 stukken speelgoed verzameld, ook allemaal iets te maken met film of fotografie. Regelmatig staan er mensen aan de deur die mij met een groot hart iets komen geven. Een mooi beeldje dat ze gekocht hebben op reis of een toestel dat ze niet meer gebruiken. Ik ben de mensen daar altijd zeer dankbaar voor."

Naast het filmen en verzamelen is ook het digitaliseren en archiveren een enorme klus. 

"Ik heb nu al meer dan 220 uur film verzameld. Elke scène zet ik op papier met wat uitleg. Wanneer ik op zoek ga naar een fragment met bijvoorbeeld Koning Boudewijn, dan tik ik gewoon die naam in en dan zie ik meteen dat ik op rol 67 op de 22ste minuut moet kijken.

Een enorm werk, maar wel nodig als je het overzicht wil bewaren", zegt de man. Er zijn ondertussen al honderden bezoekers in zijn filmzaal en museum langs geweest. Echte openingsuren zijn er niet, maar met een simpel telefoontje kan je een afspraak maken.

De scholen van Maldegem komen regelmatig langs. Ook verenigingen die een leuke en leerrijke daguitstap willen maken, kunnen bij Noël terecht. Hij vertelt dan op zijn eigenste sappige manier over de geschiedenis van de film en de fotografie.

Een aanrader! Info op 050 71 25 76 of www.camob.be. Bron Nieuwsblad 2009. Foto internet.

Na 50 jaar, met Maldegem kermis 2018 hangt hij de videocamera aan de kapstok. 

Wie dit reusachtig archief kan bewaren voor het nageslacht is voorlopig nog een mysterie. Het is een kostbare schat.

IMMERS HOEVEEL UREN, DAGEN EN WEKEN VAN ZIJN VRIJE TIJD HEEFT HIJ NIET DOORGEBRACHT OM MALDEGEM IN BEELD TE BRENGEN VOOR ZIJN DORPSGENOTEN EN DE NAKOMELINGEN?

Hij verdient een standbeeld voor zijn werk voor Maldegem en zijn dorpsgenoten, of toch een straatnaam.

01-04-2018 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

HET STARTSCHOT VAN DE WAK 2018 EN DE  LOKALE HELDEN OP HET REDEKIEL-PODIUM.

Het startschot van de WAK 2018 in Maldegem leidde de Week van de Amateurkunsten in op een ludieke manier en op een heel nieuwe locatie. Het was de bedoeling om jong talent te etaleren in de spiksplinternieuwe jeugdlocatie DE REDEKIERL, jong en oud konden samen genieten van de wervelende optredens met aansluitend een tentoonstellingsbezoek aan de KUMA.

Diverse kunstvormen kwamen aan bod, vooral muziek en beeldende kunsten. Wak gaat over talent en vooral jong talent moet aangemoedigd worden, zij die nog vrije tijd hebben ondanks de werkdruk ontdekken soms verborgen talenten.

Talrijke optredens, Graffiti werd aangeleerd en de kids realiseerden kunstwerken, je kon je handen laten sieren met henna .... Wafeltjes van de jeugdbeweging en drankjes van de redekiel droegen bij tot de gezelligheid!

JONG EN OUD SPARTELDEN TUSSEN DE REGENDRUPPELTJES NAAR DE WORKSHOPS en de tentoonstelling in de Kuma of dronken gezellig samen een glaasje.

Lokaal muzikaal talent stond in de kijker en The Silver Thistle Pipes & Drums gaven het startschot.  De optredens van de LOKALE HELDEN van de Redekiel met Severijn De Neve, El Directore, Clovis, Seamy License de Klakkebusse, Karibu Orchestra en de afsluiter van de succesvolle DJ Tim De Roo & resident DJ’s Redekiel lokten de jeugd, wat ook de bedoeling was, de jeugd betrekken bij de WAK-evenementen. Terwijl de lokale muzikale helden het beste van zichzelf gaven op het Redekielpodium kon men in het overdekt atrium van de Kuma een tentoonstelling met kunstwerken van lokaal artistiek talent bewonderen. De belangstellenden konden ook zelf creatief aan de slag. Verschillende Kuma-ateliers waren open voor het publiek en er waren talrijke creatieve workshops.

Kortom een spetterend startschot als start voor de prachtige organisatie van verschillende Wak events, in de etalages, in het gemeentehuis op elke verdieping van de zolder tot in de kelder en bij heel wat kunstenaars op hun eigen locaties vanaf zaterdag. In het gemeentehuis kon je terecht voor een tentoonstelling met werken van verschillende kunstenaars. Een aantal kunstenaars demonstreerden er zelfs live hun kunsten. Verliep de Wak zachtjes op zaterdag met twee hoogtepunten de  Zangnamiddag met lokale helden onder begeleiding van JAN WAUTERS en  de DANSKETTING, zondag werd het gemeentehuis overrompeld door belangstellenden en ook de diverse thuisexposities lokten heel veel kunstliefhebbers.

In het gemeentehuis van Maldegem kon je de werken bewonderen van o.a. Boulez Claire-An, Casier Hubert, De Buysscher Jean-Claude, De Coninck Albert, De Waele Catherine, Dedeurwaerdere Vera, Fevery Ingrid, Flikweert Ina, Hasenkamp Dominik, Keramiek Veronique, Kramer Janneke, Longueville Rita, Mahieu Françoise, groep M'Aquarel, Martens Cathérine, Martens Liliane, Martens Marc, Martens Marie Paule, Massin Rohnny, Matthys Annie, Michiels Guido, Nuyttens Roos, Paridaen Jos, Poelman Marijke, Putzeijs Lucie, Roegiers Patrick, Sesselle Johan, Studio '74, Talloen Frank, Tas Dorine, Van Caeseele Omer, Van Coillie Anne-Mie, Van den Abeele Annemie, Vandevoorde Henk, Verbiest Anita, Versprille Franky en Verstuyf Marc.

De films van de  Videoclub Maldegem Eddy Spillebeen en Marc Sierens werden enorm gesmaakt. Heel wat organisatie en voorbereiding zitten achter deze mooie films die het Leopold kanaal brachten en de bevrijding, een bloemenhulde met een schat van een zingend meisje, en een  heuse slag tijdens de bevrijding met figuranten die de overgave van de Duisters symboliseerden enz…

De groep M’Aquarel demonstreerde aquarelschilderen en  Lia Spaansen komt met ex libris-tekenen en schilderen op flamboyant papier. De leden van fotoclub Studio '74 stellen hun foto's tentoon in de foyer van CC Den Hoogen Pad en er was Opendeur in @ Pinella-art.  

Nut en Vermaak brengt een  concert: Kunst Buiten!  volgens weekend en werkt samen met beeldende kunstenaars en muzikanten van buiten de fanfare. Patrick Roegiers & Fotogroep Meetjesland stellen hun foto's tentoon bij Patrick thuis. 

Thuisexpositie olieverfschilderijen Jean-Claude De Buysscher, de Thuisexpositie sculpturen met textielverharder Annemie Van den Abeele, de Tentoonstelling  de Kletepot Opendeur trokken heel wat belangstellenden. S-pression showteams geeft een  Dansvoorstelling.

Slothappening met Ambrass en finissage van de groepstentoonstelling met het  Blazerscollectief "Ambrass" - onder impuls van Gideon Van Canneyt en Grzegorz Marczynski - sluit de WAK 2018 in Maldegem af met een spetterend optreden op zondag  6 mei om 17.00 in het  Gemeentehuis, Markstraat 7, 9990 Maldegem. Een immense voorbereiding ging hieraan vooraf en allen kunnen enkel maar dankbaarheid en bewondering voelen voor de organisatoren.

Surfen naar de Cultuurdienst en Uit in Maldegem.

Bijlagen:
20180427_101605.jpg (3.3 MB)   
20180427_191254.jpg (3.8 MB)   
20180427_191254.jpg (3.8 MB)   
20180427_191321.jpg (3.3 MB)   
20180429_141902.jpg (3.2 MB)   
20180429_150443.jpg (3.1 MB)   

De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, ’t Molentje:

Medard De Windt en familie. XXXX.6.

Foto Els Stevens, zicht Molentje, naar centrum toe.

Familie De Windt.

In de Noordstraat vanaf nummer 177 woonden Medard De Windt en Paula Calleeuw, Irène en Valeer De Baere, veekoopman en verder een tijdlang Gaston Van Houcke en Frieda Van de Walle (nu Gidsenlaan 1) en schoenmaker René Posman en Celina Thys.

Achteraan, in de huidige Molenberg kon je de kinderen uit de buurt samen zien spelen en was het een drukte van jewelste op straat.

Medard De Windt was afkomstig van Moerhuize. Hij was de zoon van Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) en Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935). Sidonie De Pauw was de dochter van een groot gezin, met broers en zussen Arthur, Emilie, Marie enz.

Sidonia was de zus van Emilie De Pauw die getrouwd was met Henri Joseph Calleeuw. De laatste waren de ouders van Marcella Calleeuw, echtgenote Georges Boes en moeder van Vera, Ethel en Christine Boes. Marcella Calleeuw werd als honderdjarige gevierd op 16 januari 2017. Het ouderlijk huis van Marcella Calleeuw stond in de bocht naar Moerhuize dichtbij het voormalige tearoom-restaurant ‘Het Populierenhof’, Moerhuize 50, vroeger café ‘In ’t Groene Woud’ van Emiel De Sloovere, nu terug tearoom-restaurant ‘Artisan’ gerenoveerd door jonge uitbaters. Toen onze ouders trouwden in  mei 1941 huurden ze een huisje in de Moerhuizestraat, juist voorbij het café van de familie De Sloovere, tussen de hoeve van Ernest Herpelinck en Emilie De Pauw. Emilie was een klein vrouwtje. Ze had een zolder boven de stal vol kleine rode appeltjes. Ik kan me de geur en de smaak van die appeltjes nog herinneren. Emilietje of haar dochter Marcella waren altijd eten aan het klaarmaken. Vera, haar zusjes en hun vriendjes voerden toneeltjes op voor de kinderen uit de omgeving of ze speelden poppenkast in de ‘voorplaats’. Een hele belevenis voor de kinderen uit de buurt.

In de eerste bocht was het café van Emiel De Sloovere - De Keyzer, daarna de hoeve van Henri en Emilie Calleeuw - De Pauw en hun kinderen. Ons geboortehuisje ernaast werd verkocht aan Bertrand De Pauw en zijn echtgenote. De grote hoeve van Ernest en Pharaïlde (06 01 1888 - 03 06 1969) Herpelinck - Van Maldegem en zoon Alfons Van Hecke is verbouwd tot landelijke woning. Het hof van Remi Van Deynse is in handen van een van zijn zonen. Dan volgde de hoeve van Richard De Windt. Richard De Windt is uitgeweken met zijn gezin eind jaren vijftig naar Wallonië. De grote hoeve van Maurice De Windt en Irma Cromheecke en hun dochter Monique is omgevormd tot een prachtig landelijk verblijf. Het huisje ernaast van Honoré De Pauw en Clementine De Baets (later eigendom van Modest, Leopold Posman, Paul De Wispelaere), dan de hoeve van Remi en Malvina (26 09 1915 10 03 1988) De Pauw - Hutsebaut en dochter Gerda, de boerderij van Richard (21 01 1906 10 09 1977) Matthijs en Maria Van Haelemeesch, Romain en Henriëtte Matthijs - Beernaerts sluiten deze kant van de Moerhuizestraat af.

Vele landbouwers of vlasbewerkers gingen werken als  fabrieksarbeiders in de jaren jaren zestig en zeventig. Op enkele grote landbouwbedrijven na, werden de andere hoeven omgevormd tot woningen met grote tuin in een rustig gebied. Er zijn ook nieuwe woningen opgetrokken.

Langs de Westweg leverden de bedrijven van André (later Hippoliet) en Anna Verstrynge - De Smet, Omer (later zoon André) De Clercq en Maria De Cuyper, August (of Valère) Claeys en Eleonora Hamerlinck, de families Longueville en Arseen Van Landschoot en Maria Versieck een niet onaanzienlijke bijdrage tot de landbouw.

Al die gezinnen waren vergroeid met Moerhuize. Hun leven speelde zich af tussen en rondom de twee kanalen. Zij beleefden er de grote vreugden van trouwen en kinderen krijgen. De meeste gezinnen hadden veel kinderen voor wie hard gewerkt werd op de boerderij. Ze hielden van contacten en de vriendschappelijke banden tussen familie en buren.

Langs dezelfde kant van de Moerhuizestraat waren nog talrijke hoeven, de ouders van Gentil, Willy en Romain Leloup, Jozef De Windt, Camiel en Mathilde De Pauw - Calleeuw, later Modest De Pauw en Arnolda Van Landschoot en hun drie kinderen Martin, Martina en Johan. Het kleine hoevetje van de rustige Emiel en Maria Claeys, het grote bedrijf van August (later Ivan) Haelemeesch en Alice Matthijs (zuster van Richard Matthijs ) en Richard De Pauw en Ivonne Dhont (10 10 1919 11 04 1962), Camiel De Smet en Agnes Van Landschoot, later Omer Claeys en Elviera Sikaet, Theofiel Canelle en Marie De Pauw in de Leiestraat.

In de bocht naar het “Einde van Moerhuize” was de boerderij en de kruidenierswinkel van Maurice (23 05 1909 10 02 1974) en Alice Cromheecke - Van Ootegem en hun vier kinderen, aan de overkant, Marcel De Pauw en Christella Van Ootegem en hun zes kinderen, Edgard en Maria Coppens - De Baere met kinderen Roger en Anita Coppens, Richard Cauwels en Margaretha Van Hecke (12 09 1899 10 12 1986), Albert Cauwels en Lisette Thijs (nu Eric Cauwels), Medard Vandycke en Irma Declercq, nu Marcel Van Dycke en Alix Hoste.

30-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, ’t Molentje:

Familie De Windt Moerhuize.

Woning Jozef De Windt.

We blijven nog even bij de familie van Sidonia De Pauw, de moeder van Medard De Windt.

Op weg naar het Einde van Moerhuize, staat de gerenoveerde woning van Jozef De Windt. Op het einde van de weg komt een splitsing richting rechts, naar de Leiestraat, naar de voormalige woning van Richard De Pauw en naar de oorspronkelijke hoeve van de familie Savat (later van Omer Claeys). Aan de linkerkant woonden de families De Pauw, Edgard en Maria Coppens - De Baere, Richard en Margareta Cauwels - Van Hecke, de families Vandycke en Vlaeminck.

Gerenoveerde woning van Johan De Pauw, de oorspronkelijke woning van zijn grootouders, Camillius De Pauw - Mathilde Calleeuw en hun kinderen, Remi, Modest, Marcella en Richard De Pauw.

De zoon van Camillius, Modest De Pauw en zijn echtgenote Arnolda Van Landschoot zijn blijven wonen op de ouderlijke hoeve.

De zoon van Modest, Johan De Pauw en zijn echtgenote Katrien Van Deynse hebben het huis gerenoveerd. Vier generaties hadden op dezelfde plek een woning en enkele een broodwinning.

.

1942: Foto ter gelegenheid van het huwelijksfeest van Richard De Pauw en echtgenote Ivonne Dhondt op het erf van de ouders van Richard, Camiel en Mathilde De Pauw - Calleeuw, v.l.n.r. Remi De Pauw 22 08 1907 - 29 09 1981 , getrouwd met Malvina Hutsebaut,  oma Mathilde Calleeuw, Richard De Pauw en Ivonne Dhondt, opa Camiel De Pauw, Marcella en Modest De Pauw.

1963, Richard De Pauw en Ivonne Dhondt en hun groot gezin, Jacqueline, Antoon, Francine, Luc, Rudy, Jacques en Dorine De Pauw. Ivonne Dhondt stierf jong in 1962. De oudste dochter Jacqueline beredderde het huishouden van het groot gezin.

Meer dan een halve eeuw geleden, de jeugd van Moerhuize, Jacques, Jacqueline De Pauw, Marcella Vandycke, Antoon De Pauw rechts, vooraan Maria Vandycke en Dorine De Pauw, het wit schortje is het blonde Francientje De Pauw.

1946, Klaar met dorsen, dorsmachine, met links de kleine Jacques De Pauw, nonkel Remi De Pauw en oma Mathilde Calleeuw. Beeldmateriaal van het “loonwerk avant la lettre” van landbouwer Camiel De Pauw. Ze hadden ook nog een maalderij op elektrische drijfkracht. (wordt vervolgd).

29-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Familieleden  van Medard De Windt en familie (3).

1926 Familie Camillius De Pauw en Mathilde Calleeuw, v.l.n.r. Remi, Camiel, Marcella, Modest, Mathilde en de jongste zoon, Richard.

Camillius De Pauw had twee broers, Honoré De Pauw, getrouwd met Clementine De Baets en Arthur De Pauw, getrouwd met Celesta Vlaeminck. De kinderen van Arthur en Celesta waren: Marcel, Cyriel, Bertrand, Rachel, Denise, Agnes en Christiane. Zij woonden niet ver van het ouderlijk hof en kwamen regelmatig langs. Zij hadden één zoontje die vroeg overleden is, Maurits De Pauw geboren te Maldegem 06 03 1929 en overleden op 27 05 1935, zes jaar oud.

Zij woonden naast Marie en Camiel Posman, het ouderlijk huis van de Posmannen in Moerhuize, Maldegem.

De oudste van de drie zusters van Camillius, Marie De Pauw was getrouwd met Theofiel Canelle. Hij was de vader van Albert en Germaine Canelle. Marie was een heel klein vrouwtje met een fijne lange baard. Theofiel Canelle was "wattman" geweest bij de Brusselse Trammaatschappij en kwam later in Moerhuize wonen. Zij leefden een beetje afgezonderd. Albert Canelle was waarschijnlijk een eenzaam mens. Germaine Canelle (02 09 1925 – 06 04 1947) was langdurig ziek en verbleef in het sanatorium in Sijsele. Af en toe werd ze thuisgebracht in een grote zwarte wagen. Albert overleed ongehuwd dus van de familie Canelle waren geen nakomelingen.

Arthur De Pauw en Celesta Vlaeminck en hun kinderen Cyriel, Christiane, Bertrand, Agnes, Marcel, Rachel en Denise.

Arthur, Celesta en zoon Marcel woonden naast tante Marie Posman, Marcel De Pauw was ongehuwd en bleef in de ouderlijke woning tot zijn overlijden. Bertrand De Pauw en zijn gezin woonden in ons eerste huisje, naast Marcella Calleeuw. Cyriel De Pauw en zijn gezin waren onze naaste buren in de Rapenbrugstraat. Cyriel en zijn echtgenote Maria Hamerlinck hadden vier kinderen, Sonja, Noël, Donald en Marc. Sonja werd onderwijzeres en trouwde met Herman Roelandts. Zij hebben twee zonen, Wouter en Bert. Wouter Roelandts is getrouwd met Dominique Ally en zij hebben twee zoontjes, Niels 10 01 2004 en Joran 24 april 2006.

Denise De Pauw, echtgenote Herman Van Poelvoorde, woonde in de buurt van onze tante, Martha Cochuyt in de tweede bocht in de Rapenbrugstraat. Hun zoon Paul woont in het ouderlijk huis. Rachel De Pauw werd de plusmoeder van een van mijn beste vriendinnetjes, Marie - Rose Van de Keere uit de Warmestraat, Maldegem. Heel ver waren de kinderen niet verwijderd van moeders vleugels. Christiane en Agnes woonden ergens buiten Maldegem.

Alleen de namen brengen een hele geschiedenis van Moerhuize tot leven.

Marcella De Pauw was getrouwd met Lucien Timmerman en heeft haar kroost grootgebracht in Moerkerke.

Een stukje nostalgie afgesloten met enkele foto’s en herinneringen aan de lange Moerhuizestraat. Mooie familienamen die alom gekend en gerespecteerd werden in de wijk. Allen hebben een groot gezin grootgebracht en de vele nakomelingen leven dichtbij of in de buurt van de hoeve waar zij geboren en getogen werden. (wordt vervolgd).

28-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Medard De Windt, zoon van DÉSIRÉ DE WINDT. Deel IV.

Foto Els Stevens: Kant Noordstraat, Medard De Windt en Paula Calleeuw, Irène en Valeer De Baere, veekoopman en verder een tijdlang Gaston en Frieda van Houcke en schoenmaker René Posman en Celina Thys

Medard De Windt was de zoon van Désiré De Windt.

Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) had veel kinderen. René De Windt was de oudste zoon van Désiré en zijn eerste echtgenote Maria Philomena Cauwels (overleden in 1911).

In principe had Désiré De Windt dertien kinderen van wie er vier heel jong overleden (Irena, Lodewijk, Cyriel, Irena).

Zeven zonen, René, Jozef, Modest (ongehuwd), Maurits (een dochter), Marcel, Medard en Richard bleven in leven en enkelen hebben voor een hele reeks afstammelingen De Windt gezorgd, meestal in Maldegem, maar ook over de grenzen (Wallonië, Canada). De derde dochter van Désiré Irena stierf eind van de oorlog en Julia, de jongste dochter trouwde met Medard De Jaeger.

Désiré De Windt met zijn tweede echtgenote Sidonia De Pauw en zes kinderen. Dat kleine jongentje links is Maurits.

Kroost van Désiré De Windt, in volgorde René, Jozef, Maurits, Modest, Irena, Medard, Richard, en Julia De Windt.

René De Windt (09 11 1898 – 02 04 1975) was getrouwd met Jeanette van Wynckel (1906 – 1977) en zij woonden in Sint-Laureins. Jeanette van Wynckel was de doopmeter van haar neefje Meester Remi De Jaeger.

Zij hadden zeven kinderen: Gabriel, Christiane, Godelieve, Liliane, Maria, Denise en Raf.

Gezin van René De Windt.

Links op de foto staat Christiane, was gehuwd met Herman Hoste uit Sint-Laureins en zij zijn uitgeweken naar Canada.

Godelieve was getrouwd met de Adegemse onderwijzer Hubert D’Havé. Hubert D’havé en zijn broer Laurent waren telgen van de bekende Familie D’Havé, bierhandelaars en uitbaters van de Feestzaal in het dorp van Adegem en het mooie dorpscafé op “Den Hoeke”. Geert D’havé, zoon van Hubert en Godelieve die de bierhandel verderzette is plots en veel te jong gestorven.

Kinderen van René De Windt anno 2017.

Maria De Windt (05 01 1940) trouwde met Urbaan Van Deynse, de oudste zoon van de grote familie Van Deynse uit Moerhuize. Urbaan werkte zich op en bracht het tot zaakvoerder van een bekende handelszaak badkamer- en loodgieterij op de Aalterbaan 195. Urbaan is ook veel te vroeg heen gegaan.

Liliane (03 08 1937) was onderwijzeres en zij was getrouwd met Johan Cromheecke, zoon van de bekende meester Richard Cromheecke.

Denise was getrouwd met Egbert De Pauw. Rafaël bleef ongehuwd. Denise en Rafaël wonen nog in de Oosthoek, Sint-Laureins. (wordt vervolgd)

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

27-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Kinderen De Windt en familie (5).

Foto 1 De Noordstraat anno 2017. Els Stevens.

Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) had veel kinderen.

René De Windt was de oudste zoon van Désiré en zijn eerste echtgenote Maria Philomena Cauwels (overleden in 1911).

Na René De Windt kwamen de volgende kinderen ter wereld in het gezin van Désiré De Windt:

Irena De Windt (03 01 1900 – 20 02 1910). Zij stierf toen ze tien jaar oud was.

Lodewijk De Windt (03 02 1901- 22 01 1911). Hij is als tienjarig kind overleden.

Jozef De Windt (17 11 1906 – 24 03 2000) was getrouwd met Livina Marclé (1895 – 1977) en zij woonden in Moerhuize nummer 41 rechtover het oude kapelletje aan de hoeve Moerhuize 48 van Honoré De Pauw (1875) en Clémentine De Baets, naast Modest De Pauw (29 11 1910) Moerhuize, 59 en Arnolda Van Landschoot. Jozef De Windt was vlasbewerker. Zij hadden twee kinderen: Yvonne en Etienne De Windt. Etienne werd met een beperking geboren op 26 augustus 1935 maar kon toch kleermaker worden. Hij stierf in 2014.

Yvonne De Windt trouwde met landbouwer Robert Matthys afkomstig van Moerkerke. Hun zoon Yves woont nog op de ouderlijke hoeve in Leestjes. Toen ze de boerderij lieten overnemen door de zonen, kwam Yvonne terug naar de ouderlijke woning in Moerhuize. Yvonne heeft het ouderlijk huis in Moerhuize laten verbouwen, er was een unit voor Jozef en zijn zoon Etienne en een unit voor Yvonne en haar echtgenoot. Ze bouwden dus een “kangoeroewoning” avant la lettre. Yvonne De Windt woont er nog. Zij neemt deel aan alle activiteiten die in en rond Moerhuize plaatsgrijpen.

Cyriel De Windt (06 08 1909 – 06 08 1909), is als boreling overleden.

Irena De Windt (01 11 1910 – 18 11 1910) heeft maar enkele dagen geleefd.

Dat is het vierde overleden kind op een tijdspanne van twaalf jaar, dat zal toch een diep verdriet veroorzaakt hebben in het gezin. Nu worden mensen die een kind verloren hebben, begeleid door een vrijwilligersorganisatie ‘Levensadem’, vroeger bestond dit niet. De ouders en het gezin probeerden hun leven verder te leven maar hadden een rotsvast vertrouwen in God en vonden troost in gebed en geloof daar waar mogelijk.

Na het overlijden van het zesde kindje op 18 november 1910, stierf moeder Maria Philomena Cauwels een tweetal maanden later op 13 januari 1911.

Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935) die 18 jaar jonger was.

René was toen 13 jaar en Jozef 5 jaar oud.

Het zevende kind van Désiré De Windt kwam ter wereld 13 maanden na het overlijden van zijn eerste echtgenote:

Modest De Windt (19 02 1912 – 28 02 1982). Hij bleef op de ouderlijke hoeve wonen Moerhuize 54 en hielp op de boerderij van zijn jongere broer, Maurits. Hij stierf toen hij zeventig was.

Maurits De Windt (04 08 1913 – 12 02 1985) was getrouwd met Irma Cromheecke (08 07 1916 – 2002). Zij woonden in de Moerhuizestraat 62, naast het hoevetje van Honoré De Pauw (later van Modest / Leopold Posman die het verkocht aan de schrijver-hoogleraar Paul De Wispelaere). Zij hadden één dochter Monica.

Zij hadden heel vroeg een televisie en wij mochten er wel eens gaan kijken als er een speciale uitzending was i.v.m. het koningshuis, bijvoorbeeld. Maurits was blijkbaar toch veel jonger maar hij was een vriend van onze vader, Modest Posman (1905) die er elke zondag eventjes op bezoek ging.

Monica De Windt was een heel verstandige leerlinge en een lieve vriendin. Ze trouwde met Carlos Ingels uit Sint-Margriete en zij gingen in Sint-Laureins wonen.

Marcel De Windt (28 09 1914 – 16 02 1994) was getrouwd met Marcella De Clerck (24 06 1918 – 29 10 2010). 

Hij was gemeentebediende na de oorlog en daar na bediende op het ministerie van openbare Werken in Gent en Brussel. Zij woonden langs de Buurtstraat 29 (vroeger 11) en zij hadden drie kinderen: Stephaan (08 101952), Jan en Erica (26 09 1948 - 26 02 2005).

Erica De Windt was een klasgenootje. Zij volgde economische en was leerlinge van mijn echtgenoot in de school van de Zusters Maricolen. Zij werd bediende en was altijd blijgezind en vriendelijk. Ze trouwde met Eric Steeman en ze bouwden een mooi huis naast haar ouders, Buurtstraat 27. Ze hadden een zoon Koen en een dochter Stephanie. Toen haar oudste zoon Koen op negentienjarige leeftijd op een tragische manier om het leven kwam was het verdriet van de ouders oeverloos. Erica De Windt is overleden op 26 februari 2005. Stephanie Steeman volgde Germaanse talen aan de universiteit en zij geeft les Woord aan de Kunstacademie in Maldegem.

Jan De Windt (03 12 1955) werd banket bakker in Assenede en kwam samen met zijn echtgenote Ann D’Haese terug in Maldegem wonen begin 2016. De ouderlijke woning werd gerenoveerd en Jan en Ann waren terug ‘thuis’, rustig en dicht bij het centrum.

Stephaan De Windt werd ook bakker, had een bakkerij in Heist, daarna in Gits, een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen.

Foto 4 en 5.  Bakkerij Jan en Ann De Windt - D’Haese.

Gezin van Jan en Ann De Windt - D’Haese.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) werden aangevuld door Meester Remi De Jaeger en Mevrouw Marlies De Windt. Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’, en website: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/ (wordt vervolgd).

26-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Irena De Windt en familie Deel VI.

Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) was getrouwd met  Maria Philomena Cauwels en zij hadden zes kinderen: René, Irena, Lodewijk, Jozef, Cyriel en Irena. Maria Philomena Cauwels  stierf op 13 januari 1911. Zij had vier kinderen moeten begraven.

Désiré De Windt hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935) die 18 jaar jonger was. René was toen 13 jaar en Jozef 5 jaar oud. Uit dit tweede huwelijk waren meerdere kinderen: Modest, Maurits en Marcel, Irena, Medard, Richard en de jongste spruit Julia De Windt.

We zitten bij het tiende kind dat ter wereld kwam in het gezin van Désiré De Windt:

Irena De Windt (28 11 1915 – 04 09 1944).

De naam ‘Irena’ verwijst dan ook dit keer naar de vroegere overleden baby’s.

De plusmoeder Sidonia De Pauw moet veel respect gehad hebben voor haar echtgenoot dat haar dochtertje vernoemd mocht worden naar een eerder overleden kind van een andere echtgenote en moeder.

Irena trouwde met Leon Mouton uit de Warmestraat. Zij weken uit om te ‘boeren’ in Chatelineau, tegen Charleroi.

Het lot sloeg weerom toe in de familie De Windt. De bevrijding naderde in september 1944. Irena en haar man Leon woonden op een prachtige  kasteelhoeve op een heuvel. Er was een grote  dakkapel aan de hoeve met een groot  zolderraam. De bevrijders dachten dat dit raam op de heuvel een  uitkijkpost was van de Duitsers, wat eigenlijk niet klopte.

Leon en Irena woonden in de hoeve, zij hadden hun bedrijf niet verlaten. De Engelse bevrijders hadden de hoeve in ’t vizier en zij beschoten de zogezegde Duitse  uitkijkpost van de hoeve. Irena werd geraakt en stierf op negenentwintigjarige leeftijd. Een tragisch detail: zij  was in verwachting van haar eerste kindje. Zij overleefde de Engelse aanval niet en haar echtgenoot Leon Mouton was zwaargewond. Pas enkele weken later vernam de familie in Maldegem het tragische nieuws De verslagenheid in de familie De Windt was overweldigend. Irena De Windt werd overgebracht naar Maldegem en zij werd er begraven op het oude kerkhof in de Katsweg.

Haar naam is nu nog niet vergeten want zij stond altijd vermeld als oorlogsslachtoffer met foto op het kapelletje in Moerhuize, dat vroeger tussen de hoeven van Honoré De Pauw en Maurits De Windt stond en dat de schrijver-hoogleraar Paul De Wispelaere liet verplaatsen naar het Hof Van Deynse waar wel een kapelletje mocht staan, waar de mensen vooral in de mei maand kwamen bidden.

Medard, Richard, Maurits, Modest en Marcel De Windt, links Julia en rechts Irena De Windt. René en Jozef uit het eerste huwelijk van Désiré staan niet op de foto. (wordt vervolgd).

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) werden aangevuld door Meester Remi De Jaeger en Mevrouw Marlies De Windt. Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’, en website:

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

25-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Medard  De Windt en Paula CALLEEUW. Deel VII.

Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) was getrouwd met  Maria  Cauwels en zij hadden zes kinderen: René, Irena, Lodewijk, Jozef, Cyriel en Irena. Maria  Cauwels  stierf op 13 januari 1911. Désiré De Windt hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935).

Uit dit tweede huwelijk waren meerdere kinderen: Modest, Maurits en Marcel, Irena, Medard, Richard en de jongste spruit Julia De Windt.

We komen aan het elfde kind, Medard De Windt dat ter wereld kwam in het gezin van Désiré De Windt.

Medard De Windt (10 08 1917 – 2702 2001)  uit de Noordstraat (’t Molentje)  was getrouwd met Paula Calleeuw (Oedelem 22 08 1921 – april 1989) en zij woonden na hun huwelijk in het breedste deel van de Noordstraat, nummer 177 in de buurt van de huidige Dagbladhandel ‘t Hoekje’.

Hij had een opleiding gevolgd als timmerman.  In 1937, dus vlak voor de oorlog was hij soldaat  bij de 8^e Batterij, 13^e Artillerie in Brugge.

Huwelijksfoto van  Medard D.W. en Paula Calleeuw 20 08 1942.

Stamboom Philibert Calleeuw.

Paula Calleeuw was de dochter van Leopold Calleeuw (6) (28 09 1889 – 13 06 1954) en rechts op het schema staat Marcella Calleeuw (5) dochter van Henri Calleeuw (1877).

Marcella Calleeuw werd  als Maldegemse 100 jarige gevierde in  januari 2017. 

Paula en Marcella Calleeuw waren dus nichtjes.

Het is wel eens interessant om de foto van Leopold Calleeuw (1879) en zijn echtgenote Judith D’hoore met hun acht dochters te plaatsen: Maria, Clementine, Suzanne, Mariëtte, Georgina, Paula, Renilde en Rachel Calleeuw. Acht dochters ….. Clementine werd religieuze, Zuster Xaviera.

Marcella Calleeuw werd gevierd als 100 jarige in januari 2017, nog steeds een knappe dame uit Moerhuize.

Medard De Windt (10 08 1917 – 27 02 2001) en Paula Calleeuw (Oedelem 22 08 1921 – april 1989) hadden vijf kinderen:

Christiaan, Paul, Francine, Guido en Marlies De Windt.

Christiaan De Windt (12 04 1943) werd treinbestuurder en hij trouwde met Rita Willemarck (14 03 1946). Zij wonen in de Bogaardstraat 188/A.

Paul De Windt (1945) woont in West-Vlaanderen maar komt nog regelmatig naar Maldegem. Guido De Windt woont in Zeebrugge. Francine De Windt (1947) was een heel schuchter meisje, zij was lid van de Chiro toen ze klein was en zij is recent overleden.

De jongste dochter Marlies De Windt (1956) is getrouwd met de zaakvoerder Alex De Krijger van Kruger Motoren in de Noordstraat.

Zij is nog altijd een heel knappe verschijning en leidt een druk leven als zaakvoerster.  (wordt vervolgd).

Marlies en haar broer Paul De Windt, op het Molentjesfeest begin juli 2017 in Maldegem.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) werden aangevuld door Meester Remi De Jaeger en Mevrouw Marlies De Windt.
Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’, en website:

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

24-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Richard en Julia De Windt en familie Deel VIII.

Désiré De Windt (27 04 1863 – 23 01 1931) was getrouwd met  Maria  Cauwels en zij hadden zes kinderen: René, Irena, Lodewijk, Jozef, Cyriel en Irena. Vier kindjes stierven heel jong, alleen René en Jozef bleven in leven. Maria  Cauwels  stierf op 13 januari 1911.

Désiré De Windt hertrouwde met Sidonia De Pauw (25 04 1881 – 21 02 1935).

Uit dit tweede huwelijk waren meerdere kinderen: Modest, Maurits en Marcel, Irena, Medard, Richard en de jongste spruit Julia De Windt.

We komen aan het twaalfde kind, Richard De Windt dat ter wereld kwam in het gezin van Désiré De Windt.

Het voorlaatste kind van Désiré, Richard De Windt (12 12 1918) was getrouwd met Marie Van Caeseele (1925) uit Vake.

Zij woonden rechtover Marie en Camiel Posman,  Moerhuizestraat nummer 52. Ik mocht soms eens bij hen gaan spelen of mijn tante zond mij naar de boerderij om iets te halen of te brengen.

Zij hadden drie kinderen Marin, Marc en Marie-Reine. Marie-Reine trok samen met ons naar school in Strobrugge.

Op een bepaald ogenblik, midden jaren vijftig denk ik, trok de hele familie naar een boerderij in Wallonië, tegen Charleroi in Han-sur-Eur.

Dit was natuurlijk een heel evenement in Moerhuize, waar bijna niemand verder reisde dan de St.-Barbarakerk in het centrum. Het was in die tijd wel een heel avontuur om naar het Franssprekend deel van België te trekken.

De familie Richard De Windt bleef contact houden met hun thuisland en bij elk feest, huwelijk, jubileum en bij minder vreugdevolle momenten zoals bij uitvaarten, werd de familie uit Maldegem uitgenodigd en was er bijna een volksverhuizing van Maldegem naar Charleroi.

Richard De Windt en  Marie Van Caeseele hebben het daar echt gemaakt, ze beheerden een grote boerderij van honderden hectaren, de kinderen liepen er school en leerden Frans, ze hielpen op de boerderij en trouwden met een gelijkgezinde en stelden het  goed. Marc, de jongste werd verpleger.

23-12-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1