De Paashaas op  zondag 16 april 2017 rond de Sint-Barbarakerk in Maldegem maakte klein en groot reuzeblij.

Op Paaszondag 16 april was het weer feest in en rond de Sint-Barbarakerk! Na de sfeervolle en ingetogen doch blije eredienst rond een bloemenrijk altaar en met prachtig koormuziek konden de kinderen van de aanwezige kerkgangers paaseitjes rapen rond de kerk van Maldegem!

Dank zij het team rond de K.W.B. konden de volwassenen lekker aperitieven en bijpraten terwijl de kindjes paaseieren raapten! Jong, heel jong, tieners, jeugd, ouders, grootouders, de jonge en de oudere generaties in Maldegem hadden een vreugdevolle start van het paasfeest dank zij het dynamisch K.W.B. team dat probeert de mensen dichter bij elkaar te brengen en er in slagen ook. Alles liep gesmeerd.

Jong en oud verbroederden, wisselden herinneringen en nieuwsberichten uit.

Het spreekt vanzelf dat achter dit vlot, gaaf georganiseerd feest, een enorm goed draaiende vereniging zat, die regelmatig zorgt voor ludieke acties van de vereniging. Zij hadden hun best gedaan om van 16 april een echt Paasfeest te maken. De organisatoren hebben de dag goed laten inzetten voor heel wat mensen die een blijmoedige en  unieke Paasdag rond de kerk hebben beleefd.

Tekst en foto’s: M. Posman.

26-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

IN MEMORIAM;

LILIANA MITU uit Roemenië, Constanta

is overleden op woensdag 27 december 2017 en begraven op 29 december 2017 na een lange strijd tegen kanker.

Ze bracht  zes maanden door in Maldegem

(oktober 2005 - maart 2006).

Ode aan een bijzonder mens.

Door allerlei omstandigheden had ik de voorbije vijftig jaar, een blijvend contact met mensen die ik ontmoette tijdens taalkampen, school- of studiereizen en uitstappen de wereld rond.  Ik bleef corresponderen met Maria Wipf uit Zwitserland, Concepcion Serracanti uit Spanje, Adi en Patsy Ramsey uit Engeland, Denis Chisholm uit Canada, Sofia Akopova uit Rusland, talrijke anderen en eentje springt er uit, Liliana Mitu uit Roemenië.

Liliana Mitu, taalkundige Romaanse filologie, beëdigd vertaalster Frans, Italiaans en Roemeens kreeg een staatsbeurs om zes maanden door te brengen in een Franssprekend land, om haar praktische kennis van de Franse taal bij te schaven, hetzij in Frankrijk of in België. Op een of andere manier was Roemenië niet op de hoogte van het feit dat meer dan de helft van de inwoners van België Nederlandstalig is, want Liliana kwam in Maldegem terecht om haar Frans te vervolmaken!

Zo zijn er nog wel mensen die zich vergissen. Ik had eens een Franse gast die zo verontwaardigd en verbolgen was dat niemand in Brugge Frans sprak. Ze vond het gewoon niet kunnen dat er in Brugge geen Frans gesproken werd. Met handen en voeten probeerde ik die vrouw uit te leggen dat iedereen in Vlaanderen vanaf het vierde leerjaar verplicht lessen Frans volgt, maar dat die taal blijkbaar zo moeilijk is dat velen het nooit kunnen spreken. Toeristen in Brugge komen in contact met hotel- , restaurant- en winkelbedienden die er een beroepsopleiding hebben op zitten waar de kennis van Frans geen prioriteit is. Beleefdheidshalve heb ik er niet aan toegevoegd dat  wij toch ook niet eisen dat de Fransen, Nederlands praten met ons als wij op reis zijn in Frankrijk? Als gastvrouw moest ik me gedragen maar ik had haar graag een Vlaamse oorveeg gegeven. Ze was immers niet tot rede te brengen.

Soit, Liliana kwam aan in Brussel Zaventem in het holst van de nacht. Zij moest er op vertrouwen dat een taxi haar naar een veilig hotel bracht. ‘s Anderendaags werd zij afgehaald door de directeur van de school waar zij zes maanden stage kon lopen t.t.z. waar ze ingeschakeld werd om parttime les Frans te geven.

Op die manier kwam ik in contact met de Roemeense Liliana. De directeur had me gevraagd of ik haar logies kon geven. En zo geschiedde. Een kleine, charmante jonge vrouw kwam bij ons aan in oktober 2005. Aanvankelijk liet ik haar maar betijen want ervaring had me geleerd dat te familiair contact met gasten met langdurig verblijf, zou kunnen leiden tot volledig verlies van privacy.

Nu het viel erg mee. Liliana hield zich bescheiden op de achtergrond. Geleidelijk aan ontdooide ik, bood haar meer ruimte en meer gastvrijheid wat uiteindelijk uitgroeide tot een boeiende vriendschap van geven en nemen. Zij luisterde naar mijn eindeloos geweeklaag en gaf me bovendien altijd gelijk. Waar ontmoet je nog zo iemand? Nergens. Luisteren is voor de mensen geen boeiende bezigheid tenzij je iets nieuws of iets interessants vertelt en gelijk krijgen en geven is ook niet een van de meest voorkomende positieve eigenschappen van de mens. Het is volkomen logisch en normaal dat de mensen meer houden van vrolijke, levendige gesprekken.

De eenzame muur die ik om me heen had getrokken brokkelde langzamerhand af en haar vriendelijkheid en positieve visie bracht me min of meer terug naar het meer actieve leven en naar mijn dorp. Zij leerde me het centrum opnieuw verkennen per wagen. Ik had het autorijden verleerd maar zij wees me meestal bijtijds de verkeersborden aan die me beletten om verkeersovertredingen te begaan. We dronken koffie in een van de vele cafés en tearooms die Maldegem rijk is en we schuimden de winkels af in de buurt op zoek naar koopjes.

Mijn man en ik waren toen, zo’n acht jaar geleden nog behoorlijk actief en mobiel in Vlaanderen en we lieten haar meegenieten van familie- of stadsbezoekjes in Sluis, Brugge, Antwerpen, Brussel, de kust enz. 

Een Roemeense collega van Liliana werkte gedurende een jaar voor een farmaceutisch bedrijf in Gent en af en toe ging zij  eens logeren bij die vriendin en samen ontdekten zij op die manier die schone stad Gent.

Een andere collega was in dienst als au pair voor een jaar in Parijs en nodigde haar uit voor enkele dagen. Hoewel zij er erg had naar uitgekeken om Parijs te verkennen was de onvriendelijke en vijandige houding van haar Parijse gastvrouw afstotelijk. Ze mocht niet uit haar kamer komen, ze maakte geen deel uit als gast van het gezin, ze kreeg zelfs geen kopje koffie ’s morgens. Liliana verkortte haar verblijf in Parijs wat ik heel jammer vond voor haar. De reis heen en terug was behoorlijk duur geweest, zij had uitgekeken naar een Frans taalbad in een van de mooiste steden op de wereld, zij had geïnvesteerd in geschenkjes voor het gezin waar haar vriendin verbleef maar zij was zo gekwetst door de negatieve houding van die Parijse dame, dat zij terugkwam naar Maldegem.

Maldegem, ons geboortedorp  waar we ons thuis voelen maar voor haar een plaats waar bijna niemand Frans sprak. Ook een ontgoocheling voor mij want ik had tientallen jaren met hamer en beitel de Franse kennis in de hoofdjes van vele Maldegemnaartjes vastgeslagen maar Liliana beweerde dat hier niemand een antwoord kon geven op een eenvoudige vraag in het Frans, noch op de bus, noch in de winkels, noch in de horecazaken, noch op school. Ik stelde haar een cursus Nederlands voor, maar haar ontgoocheling i.v.m. haar verblijfplaats was te groot, om die uitdaging aan te gaan.

Stel je voor dat je zes maanden wegtrekt van je eigen land, je eigen stad, je familie en je gezin en je investeert behoorlijk om je “tweede” taal in een taalbad bij te schaven en je komt terecht in Maldegem? Je ontdekt dat er van dat taalbad niets terechtkomt, aangezien er geen enkel mens in de omgeving in staat is te communiceren in het Frans op een of andere manier.

Tussendoor was Anna, ons enige en eerste kleinkind toen vaak op bezoek en samen bewonderden en speelden wij met dit schone kind. Langzamerhand werd Liliana een lid van het gezin. De maanden vlogen voorbij en het einde van haar verblijf kwam in zicht en ik kon me niet voorstellen dat ik haar nooit meer zou zien. Roemenië lag niet vlakbij de deur en het zag er noch voor haar noch voor mij naar uit dat wij elkaar nog vaak zouden zien.

Wij schreven elkaar bijna elke dag. Enkele maanden later, in augustus 2006 trokken we voor veertien dagen naar Constanta, Roemenië, in een reusachtig hotel HOTEL ORFEU gebouwd op het strand van de Zwarte Zee. Het was zalig genieten in de snikhete zon op de rand van  het zwembad op twee stappen van de zee. Tussendoor kwam Liliana ons opzoeken en verkenden we de omgeving dank zij de auto van Florentin, haar broer. We ontmoetten haar enige dochter Adela, Ada en haar moeder. Zij woonden niet zo ver van de kust in een van die grote appartementsblokken eigen aan een communistisch regime maar de flat was heel functioneel, degelijk en gezellig ingericht, ook bij haar moeder. De vader van Liliana was enkele jaren voordien gestorven en was altijd ambtenaar geweest wat hun zekere welstand en opvoeding verklaarde.

Haar familie.

Liliana en haar familie woonden in een dorp Tulcea, aan de oevers van de Donau. Later, toen de Liliana en haar broer Florentin moesten studeren kwam het gezin in Constanta wonen. Liliana is getrouwd met Costel. Costel had samen met de broer van Liliana aan de universiteit gestudeerd in Galati en had op die manier Liliana leren kennen toen Florentin zijn vriend mee naar huis bracht. Als student had Costel een jaar in NANCY, Frankrijk doorgebracht. Hij logeerde bij een gastgezin en studeerde aan de universiteit. Dit verklaart zijn perfecte kennis van het Frans. Costel werkte op de haven van Constanta als ingenieur, sprak vlot Engels en werd soms op missie gestuurd in West-Europa, zelfs in de stad Charleroi die hij op zijn duimpje kende. Hij onderzocht de mogelijkheden om het Europees groeiend vrachtverkeer via kanalen, rivieren en zeeën te laten verlopen. Florentin werkt als ingenieur op vrachtschepen die de wereld rond varen. Hij is slechts enkele maanden per jaar in Constanta.

Tijdens een van zijn buitenlandse opdrachten is Costel Liliana zelfs komen bezoeken in Maldegem, in januari 2006 als ik me dat goed herinner. Een heel interessante man die boeiend kon vertellen.
Liliana en Costel hadden één kind zoals de meeste Roemeense gezinnen en gaven haar van alles het beste wat onderwijs en opvoeding betreft. Hun dochter Adela, Ada sprak vlot Engels, Frans en Spaans en deed haar studies in Constanta en tegen de Hongaarse grens aan de universiteit in Cluj-Napoca, in het westen van Roemenië. Zij is intussen afgestudeerd. Het was een zeer schoon jong meisje, zeer beleefd en vlot.

Liliana kwam tot in 2012 elk jaar nog eens veertien dagen logeren in Maldegem, dus blijkbaar is de ontgoocheling om haar Frans taalbad enigszins verzacht. Mijn man en ik zijn twee keer naar Roemenië gereisd om te zonnen, te zwemmen en het land een beetje te verkennen. Moest mijn panische angst voor onvoorzichtige taxichauffeurs wat verminderen zou ik mij misschien nog eens tot ginder wagen, een uur taxi naar Zaventem, vier uur vliegtuig, vier uur transport naar Constanta, misschien doe ik het nog wel eens deze zomer. Egypte was zalig in februari maar wordt sterk afgeraden voor Europeanen momenteel.

Liliana en ik, wij mailden elkaar elke dag, we schreven elkaar wat we deden of gedaan hadden overdag en wat we dachten van bepaalde situaties en mensen. Het was een boeiende soms grappige correspondentie waarom we konden glimlachen af en toe. Tenslotte is dit het enige wat telt in dit leven, glimlachen.

Zij is heengegaan op een koude decemberdag na een lange harteloze strijd tegen kanker.

25-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

ZUSTER MARIA, Edith Claeys van de congregatie Zwarte Zusters van Sint-Augustinus van Aalst is niet meer…

Edith Claeys was de dochter van August Claeys en Magdalena Posman uit de Westweg,  5,  Moerhuize Maldegem. Zij was geboren in Moerhuize op 7 mei 1928 en zij is overleden in Aalst op 20 mei 2017.

Haar tante, Emma Posman, Zuster Barbara bij de Zusters Maricolen in het rustoord van Petegem - Deinze was de tweelingzus van haar moeder. De dochter van haar groottante Barbara Posman,  Blanca Gaelens, Zuster Camilla  was ook een Zwarte Zuster van Aalst. De oudere zuster van haar moeder, Barbara Posman verbleef jarenlang in het Sint Arnoldus Ziekenhuis (nu De Kuma) waar Edith allicht in contact kwam met de Zwarte Zusters van Sint-Augustinus van Aalst.

Deze Zwarte Zusters van Aalst  verlieten Maldegem na ruim 115 jaar onbezoldigde arbeid (1871 - 1987) voor de bejaarde en zieke Maldegemnaren. Deze Zwarte Zusters verzorgden hen dag en nacht in het ‘hospitaal’, later in het ‘rustoord’ tot 1987. De gemeente dankte de zusters trouwens voor hun inzet met een nieuwe straatnaam de ‘Zwarte Zusterslaan’.

Allicht inspireerden de religieuzen in de familie haar roeping naar het klooster te volgen in 1950 en haar leven ten dienste te stellen van de behoeftigen. Zij werd geprofest op 16 februari 1953 en legde de eeuwige beloftes af op 17 februari 1956.

Niettegenstaande haar drukke agenda in het OCMW ziekenhuis in de Gasthuisstraat, 2, Geraardsbergen en haar belangrijke functie in het operatiekwartier van de hartpatiënten en de zieke kinderen, later op de revalidatie hield zij schriftelijk contact met haar grote familie in Maldegem en hield zij een waakzaam en liefdevol oog op de kinderen en kleinkinderen van haar broer Valeer Claeys en zussen Anna en Suzanne Claeys. De familie ging op bezoek bij  ‘tante nonneke’ en zij werd regelmatig uitgenodigd door de familie tijdens haar verlofdagen. Zij was verknocht aan de inwoners van Geraardsbergen maar moest noodgedwongen naar het moederklooster in Aalst toen zij op rust werd gesteld.

Zij was een van de laatste Maldegemse kloosterzusters die heel  hun leven, onbezoldigd ten dienste stonden van de zieke, de bejaarde medemens enz. Zij is heengegaan op 20 mei en werd begraven op 27 mei 2017. Moge zij eeuwige rust vinden bij De Heer.

Met dank voor de inzet van Zuster Maria, Edith Claeys (17 mei 1928 – 20 mei 2017).

Bron: Parochieblad 08 02 1987 – Liber Memorialis Deken René Vereecke. Tekst M. Posman.

24-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

DE EERSTE HEILIGE COMMUNIE in de kerk in Maldegem.

De eerste heilige communie, of kortweg eerste communie, is in de Rooms-katholieke Kerk de feestelijke gelegenheid dat iemand

deelneemt aan de eucharistie.

De eerste communie wordt meestal voorafgegaan door de eerste gemeenschappelijke biecht. In Vlaanderen nemen de kinderen nemen deel aan de eerste communie tijdens het eerste of tweede leerjaar, ze kunnen dan al wat lezen en schrijven en het speelse van de kleuterschool is grotendeels verdwenen. De communie wordt voorafgegaan door een voorbereidingstijd, waarbij de kinderen op school of in de parochie catechese krijgen, over de Kerk, de sacramenten, over Jezus en de eucharistie.

Tot 1910 was het gebruikelijk dat jongens en meisjes pas op hun twaalfde hun Eerste Heilige Communie deden. Paus Pius X vervroegde de leeftijd in het decreet Quam singulari.

Het hoogtepunt van de eerste communie is de feestelijke eredienst. De eerste communicantjes worden nauw betrokken bij de liturgie, bijvoorbeeld in de intredeprocessie, ze lezen een gebedje voor, soms worden ouders en grootouders erbij betrokken, er wordt gezongen en ze helpen bij het aandragen van de gaven.

Is het aantal kerkgangers enorm gedaald de afgelopen kwarteeuw, dan is het wel even schrikken tijdens de communiediensten. De kerk zit afgeladen vol met kleine jongentjes en meisjes vergezeld van hun ouders, broers en zussen, hun grootouders en andere genodigden. Iedereen is mooi aangekleed, iedereen is blij en vrolijk want het kerkfeest wordt gevolgd door een familiefeest, die, naargelang het budget van de familie steeds grootser en uitgebreider wordt opgevat. De kinderen van zes of zeven jaar worden eens in de bloemetjes gezet, het prille voorjaar van een lang leven.

Na de eerste communie worden de kleintjes uitgenodigd om deel te nemen aan de wekelijkse erediensten, maar het is wel zo dat de aandacht voor deze blijde gebeurtenis toch opmerkelijk is afgezwakt, wat heel jammer is. De kerk en de rituelen zijn belangrijk in elk christelijk leven.

Tekst en foto’s: Els Stevens en M. Posman.

24-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

HET SCHOOLKOOR MARICHOIR van het Instituut Zusters Maricolen.

HET SCHOOLKOOR MARICHOIR van het Instituut Zusters Maricolen trad op tijdens de OPENINGSRECEPTIE van de WAK 2017 OP 28 APRIL in het GEMEENTEHUIS, Maldegem. Het Schoolkoor Marichoir kwam buiten de schoolse muren  en werd enthousiast onthaald! Het was een grandioos idee om de jeugd te betrekken bij de WAK 2017. Vrijdag 28 april werd om 19.00 uur het startschot van de WAK gegeven in het gemeentehuis. Het doedelzakensemble Silver Thistle Pipes & drums, MariChoir - het schoolkoor van het Instituut Zusters Maricolen - en de dansafdeling van de Academie muziek, woord en dans Aalter-Maldegem brachten muziek en beweging. De groepstentoonstelling in het gemeentehuis en huis Wallyn, gingen van start gevolgd door een receptie op het gemeentehuis met een demonstratie stijldansen van Dansclub Evergem.

MariChoir …. het koor van de leerlingen en de leerkrachten van het INSTITUUT ZUSTERS MARICOLEN op de markt in Maldegem bracht een eersterangs concert tijdens de opening van DE WAK 2017. Het vast team leerkrachten met een wisselend groepje muzikale leerlingen brachten adembenemende en ontroerende muziek, met thema’s die alle grenzen overschrijden.

Onweapo,  is een lied uit Namibië en betekent zoveel als 'we komen samen’. Mensen komen samen om de kunst te vieren. 

Don't worry about me Frances is een lied over afscheid; If I needed you - The Broken Circle Breakdown, is een track uit de gelijknamige film; Wake me up – Avicii, Een houseclassic in een koorjasje, Cheerleader – Omi,  is een zomerhit uit 2015; White winter hymnal is wereldberoemd gemaakt door de koorversie van Pentatonix en verder nog  Down to the river, Traditional enz. Een prachtige reeks liederen gebracht door een groepje jonge mensen begeleid en ondersteund door hun opvoeders.

Een 25-tal leerlingen en leerkrachten repeteren elke week. Samen zingen zorgt voor een ideale groepssfeer en vriendschappen die de verschillende klassen en leerjaren overschrijden en de kloof tussen leerkrachten en leerlingen vernauwen.

Je leven kunnen zalven met muziek, notenleer, klanken, liederen, instrumenten is helend, wonderbaar … Wie zijn brood verdient of zijn vrije tijd kan invullen met muziek is gezegend. Mooie klanken naar voor brengen geeft een goed en positief gevoel en maakt meestal gelukkig. Het is heel belangrijk dat jongeren muziek leren en samenkomen om begeleid te worden om samen te werken aan een groot of klein concert of een optreden.

Het enige wat eigenlijk werkelijk telt in een samenleving, is dat de mensen, zeker de jongeren zich goed in hun vel voelen. Iemand die zich goed voelt is goed voor de ander en dat is een pertinente meerwaarde.

Zingen veroorzaakt een chemische reactie in het lichaam waardoor endorfine aangemaakt wordt. Dit is een stof die gelukkig maakt en het samenhorigheidsgevoel stimuleert, het ontwikkelt een dynamiek van zorgzaamheid voor elkaar, het gezamenlijk scheppen van schoonheid, vreugde, ontroering enz. Ook in schoolverband wekt het levenslust op, het verhoogt de aandacht door de zuurstof boost die het zingen teweegbrengt. Bovendien gaan liederen altijd ergens over dat in verband kan staan met het leven zelf. Zingen intensifieert het woord door klank. Door het zingen wordt ook de liefde voor alles wat geen geld oplevert aangewakkerd en dit is toch wel heel belangrijk in een mensenleven!

De liederen wekken verschillende gemoedstoestanden op: ze kunnen humoristisch zijn, speels, vroom, droevig, strijdbaar enz. Zingen leert hoe de mensen langs bergen en dalen de wereld begaanbaar maken.

Dit schooljaar trad het koor al op op school en maakten een kerstclip.

Beiden kunnen jullie via onderstaande links bekijken.

https://www.youtube.com/watch?v=4yyGdJU6tzM

https://www.facebook.com/pg/Maricolen-Maldegem-129230730498885/videos/
klikken op 'gedachtenisviering'

Contact schoolkoor: michieldeblaere@hotmail.com; Tekst: M. Posman. Foto ELS STEVENS. Foto klooster Internet.

24-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Noël Ryheul

filmt al bijna een halve eeuw lang alles wat onder de kerktoren van zijn geliefde dorp gebeurt. Hij trok met zijn camera naar alle evenementen in alle uithoeken in Maldegem en bracht die in beeld.

Wil je Maldegem 1972 nog eens verkennen, wil je prominente personages zien paraderen door ons dorp, wil je weten hoe het straatbeeld er uitzag in de ‘tijd van toen’, dan zijn de archieffilmpjes van Noël Ryheul een belangrijke informatiebron maar ook een bron van zalig genieten.

Zuivere nostalgie.

In 1969 met Maldegem kermis, toonde Noël Ryheul voor het eerst de jaarfilm 'Maldegem 1969' over alle gebeurtenissen in Maldegem van het voorbije jaar.

Vanaf toen, tien jaar lang, heeft hij de film 'Van kermis tot kermis' getoond en heeft hij tijdens de kermis een week lang de jaarreportage 'Maldegem een dorp om in te wonen' vertoond in de plaatselijke Gildezaal. Eind jaren zeventig filmde hij meer rond bepaalde thema's en gebeurtenissen.

Naast zijn filmactiviteiten heeft hij een museum Camera Obscura opgericht.

Camera Obscura omvat een verzameling van fotografica, film en méér dan zeshonderd fotograferende beeldjes. Het is een erfgoed van honderd jaar film en honderdvijftig jaar fotografie.

Naast het filmen en verzamelen is ook het digitaliseren van het analoge filmmateriaal en het archiveren een hele karwei.

Hij heeft al meer dan twee honderd uren film gearchiveerd. Elke scène komt in de computer met een kleine verklaring.

Wanneer hij zoekt naar het fragment met bijvoorbeeld koning Boudewijn dan tikt hij gewoon de naam in en dan ziet hij meteen dat hij op rol 67 op de 22ste minuut moet kijken. Het is een gigantisch werk, maar wel noodzakelijk om alles overzichtelijk te houden.

Wie nog eens wil nagenieten van de vele voorstellingen, tentoonstellingen, demo’s tijdens de WAK 2017 kan surfen naar: > WWW.CAMOB.BE

MONOLOOG PETER VAN HECKE.

HET EERSTE MIRAKEL VAN HET KINDEKE JEZUS

ACADEMIE DANS: DZ-FC17-3077 Muziekdoospoppetjes - Week van de

MARICHOIR

WAK KUNSTENAARS

SILVER THISTLE PIPES & DRUMS

Wie de verzameling eens van dichtbij wil bewonderen kan altijd een afspraak maken bij deze enthousiaste filmmaker. Als de mensen een bijdrage leveren is dat voor een pot voor het Kinderkankerfonds.

De verzameling is enkel op aanvraag te bezoeken. Camera Obscura, Oude Aardenburgse Weg 29, 9990 Maldegem.

Telefoon 050-71.25.76 - e-mail RYHEUL.NOEL@SKYNET.BE

website www.camob.be - camobmaldegem (YouTube).

10-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

NORBERT DE COSTER  bracht een onovertroffen monoloog ‘Het eerste mirakel van het kindeke Jezus’, WAK 2017.

Noël Ryheul bracht de voorstelling in beeld:

-> www.camob.be -> FP-FC17-3095 Het eerste mirakel van het kindeke Jezus - WAK 2017.

‘Het eerste mirakel van het kindeke Jezus’ van Dario Fo, vertaald door Filip Vanluchene in Oud St.-Jozef op vrijdag 5 mei 2017 was een puike toneelvoorstelling. Norbert DE COSTER bracht het verhaal op een sublieme en onvoorstelbare manier naar voor. De monoloog van één uur werd ademloos gevolgd door een glimlachend publiek.

Het verhaal werd heel ludiek gebracht vanaf Jezus geboorte, de tocht van de Drie Koningen met de geschenken, de gruwelijke pesterijen door Herodes, de vlucht naar en het verblijf in Egypte kwamen aan bod.

Tot op dit punt volgt Dario Fo nog min of meer de historische gebeurtenissen. Eens de Heilige Familie echter in Egypte is aangekomen verzint de auteur een hilarisch verhaal.

In de stad Jaffa probeert de familie het leven terug op te nemen. Jozef gaat werken, Maria gaat mee de kost verdienen en de 'kleine Jezus' - geen onkreukbaar engeltje, maar een Palestijnse puberend straat(b)engeltje - belandt op straat. Hij wil graag met de andere kinderen spelen, maar hij wordt als ‘buitenlander’, als ‘vreemdeling’ behandeld. Om niet afgewezen te worden, om toch samen te kunnen spelen, besluit hij een mirakel te doen... Norbert De Coster bracht het kindje Jezus in beeld tijdens zijn kinderjaren als lange protest mars tegen alle machtshebbers, tegen de kerk, tegen de staat en tegen andere machtswellustigen. Alle heiligen en aanverwanten worden door Dario Fo als doodgewone stervelingen geportretteerd, mensen van vlees en bloed. Maar zoals (bijna) altijd bij Fo, gaat het ook hier om het hekelen van de macht en het misbruik en het herstellen van de waardigheid van hen die vernederd worden.

Lees de rest in VRIJ MALDEGEM ....

08-05-2017 om 17:49 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens het slotevent van de WAK 2017 bracht PETER VAN HECKE een ludieke monoloog.

De WAK 2017 werd stijlvol afgesloten met een slotevent, ingeleid door de Heer Schepen F. Sierens die iedereen bedankte voor het welslagen van de Week van de Wak. ‘Je gevoelens blootleggen in een kunstwerk en delen met de anderen’, werd mooi verwoord.

Het ludiek optreden van Peter Van Hecke, het vierstemmig concertkoor Thaleia die hun optreden afsloot met een ‘Happy Birthday’ song voor hun jarige voormalige dirigent en een woordje van de vlotte coördinator Mevrouw Isabel Ginneberge, die meteen iedereen dankte voor het slagen van de WAK 2017 en nog eens de overleden Wak deelneemster Erika Verbeke ter sprake bracht.

PETER VAN HECKE bracht de korte monoloog 'Over de schadelijkheid van tabak' van Anton Tsjechov, 1886. Peter Van Hecke is een van de nakomelingen van Eduard Van Hecke (Maldegem 22/01/1848 - Maldegem 06/04/1939), die met tabak als grondstof een bloeiende industrie en handel opzette in de Noordstraat in Maldegem. Peter zelf is de motor achter heel wat activiteiten van het Molentjescomité die de Noordstraat bewoners dichter bij elkaar brengt. Dit keer zette hij zijn beste beentje voor tijdens het afsluiten van de Week van de Amateurkunsten 2017 in het gemeentehuis van Maldegem.

Iwan Iwanovitsj Njoechin, de echtgenoot van de directrice van een muziek- en kostschool voor meisjes, geeft een openbare lezing over de schadelijkheid van tabak. Deze monoloog van Tsjechov gaat over van alles, behalve over tabak. Pannenkoeken, wandluizen, het ongeluksgetal dertien, de giechelende dochters, de muziekschool maar vooral zijn verziekte relatie met zijn vrouw kwam aan bod. Tsjechov toont een hulpeloze echtgenoot die de drieëndertig huwelijksjaren heeft ervaren als één groot, ongelukkig moment met ontelbare vernederingen en desilllusies. Peter Van Hecke bracht de voorstelling, mooi uitgedost als een echte professor, op een luchtige en humoristische manier en de zaal wachtte ademloos op de ontknoping.

Na het optreden van het koor Thaleia, volgde een gezellige receptie met op de achtergrond folkmuziek van de ‘Klakkebusse’.

Zie filmpjes van de voorstelling, Noël Ryheul, Camera Obscura:

-> http://www.facebook.com/cameraobscura.Maldegem

Foto’s: Isabel Ginneberge.

08-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

_{Dag van De Gever in de Kringwinkel Maldegem op 6 mei 2017.}

_{Het is in tegenwoordig, geven …. niet zo evident want de mensen krijgen liever. Nu in de kringwinkels was het de Dag van De Gever en het geven werd beloond! Elke brenger werd ontvangen en begeleid naar de inkom met rode loper door een piccolo. Elke vijfde brenger werd verwend met een gedicht. Elke gever mocht iets kiezen uit de leuke hebbedingen uit de ‘bedankkast’ en werd een Oxfam drankje aangeboden! Bovendien kregen de gulle gevers een korting bon van 2 euro voor hun gift.}

_{De kringwinkel wou op de Dag van De Gever hun gevers bedanken. Zonder gevers is er geen Kringwinkel en zijn er geen jobs voor vele Maldegemnaars. Met deze actie wilde de Kringwinkel de mensen die nog niet brengen op een leuke en sympathieke manier uitnodigen om hun oude maar nog bruikbare spullen naar De Kringwinkel te brengen beter dan ze op de afvalberg te laten belanden. Op die manier krijgen de spullen een nieuw leven in een ander gezin. Op 6 mei kon je er ook je naam en je email adres aan vastpinnen met een ludiek verhaaltje. Heel wat gevers kwamen naar de Kringwinkel en waren enthousiast met dit origineel initiatief. Een zaak waar je eens iets te drinken krijgt is reuze tof en zet aan om rond te neuzen en te winkelen. Als je dan nog een cadeautje krijgt en je eens mag grasduinen in een weggeefkast maakt de dag onvergetelijk.}

_{Het voltallige team van Maldegem stond tot ieders beschikking, vriendelijk en bereidwillig zoals gewoonlijk.}

_{Persberichtje Sofie Schoonackers, de communicatieverantwoordelijke, verwoord door M. Posman.}

_{Foto: Els STEVENS.}

06-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Inkom Huis Wallyn.

Aanrader! 

FOTO Els Stevens.

02-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

_{Tijdens de WAK 2017 exposeert CATHÉRINE MARTENS in Huis Wallyn!}

_{Cathérine MARTENS heeft heel haar leven heel graag en vlot getekend en zij volgde jarenlang tekenles aan de academie van Brugge.} 

_{Later volgde zij les aan de academie van Hove en aan de academie van Bornem.}

_{Drie jaar geleden begon zij te schilderen, hoewel penseel en verf niet echt haar ding waren.  Het was vooral haar omgeving die haar aanmoedigde om te schilderen. En wat een resultaat!}

_{Voorlopig is zij nog met acryl bezig maar binnenkort waagt zij zich aan de olieverf.} 

_{Een ontdekkingsreis …..}

01-05-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Startschot WAK 2017 in het centrum van Maldegem lanceerde alle kunstvormen.

Muziek, beeldhouw- en schilderkunst, poëzie en dans waren de spetterende inluidende klokken van het startschot op vrijdag 28 april 2017. Het artistiek evenement lanceerde meteen de volgende editie van de WAK Maldegem op een originele en bruisende manier. Het centrum werd bezet door kunstenaars, kunstliefhebbers, familieleden en sympathisanten die er een onvergetelijk evenement van maakten. De komende tien dagen staan in teken van de amateurkunsten en Maldegem heeft die gebeurtenis met de nodige luister ingezet. Muzikanten, dansers, dichters en kunstschilders zorgden voor een onvergetelijk evenement om ‘The making of” te introduceren op het marktplein van Maldegem.

Het doedelzakensemble Silver Thistle Pipes & drums bracht doedelzakmuziek op Schotse stijl op de markt. De nostalgische deunen gaven toch een bijzonder introductie. Daarna trokken alle ingeschreven genodigden naar boven en werden welkom geheten door de Heer Schepen Sierens, die een speciaal herdenkingsmoment inlaste voor mevrouw Erika Verbeke, die zoveel jaren deelnam aan de WAK met haar kunstwerkjes en die na een lange strijd enkele weken geleden is heengegaan. Alle aanwezigen werden uitgenodigd om een afscheidswoordje te plaatsen in een speciaal herdenkingshoekje. De heer Schepen Frank Sierens wenste verder alle kunstzinnig talent veel succes toe.

Na het hartverwarmend optreden van het schoolkoor van het Instituut Zusters Maricolen, MariChoir was het de beurt aan de dansafdeling van de Academie muziek, woord en dans Aalter-Maldegem die ontroerende muziek en beweging brachten.

De groepstentoonstellingen in het gemeentehuis en in Huis Wallyn, gingen van start gevolgd door een receptie op het gemeentehuis met een demonstratie stijldansen van Dansclub Evergem. De belangstellenden genoten van een drankje en konden napraten over het startschot van de WAK 2017 op het sfeervolle gemeentehuis, het middelpunt van talrijke tentoonstellingen en voorstellingen: kunst in de vitrines van de omliggende straten, exposities in het gemeentehuis, bij kunstenaars thuis, toneel in Oud Sint-Jozef en de muzikale optredens op een boogscheut van het centrum verwijderd. De talrijke aanwezigen konden de Wakkers in levenden lijve ontmoeten. Kortom het was een verrijkend en origineel startschot. die dit keer toekomstgericht was en focust op jong talent om de traditie verder te zetten.

26-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

KUNSTENAARS AAN ’t WERK IN HUIS WALLYN!

HUIS WALLYN HEEFT EEN GRANDIOZE  BESTEMMING GEVONDEN!

Een prachtige woning pal in ’t centrum, goed onderhouden, achteraan een groene long, vooraan  zicht op de mooie markt en het oude klooster van Maldegem, is momenteel een oord van kunst. Talrijke kunstenaars exposeren er hun kunstwerken, Johan Sesselle, Hendrik Van der Jeught, Omer Van Caeseele en Annemie Van den Abeele demonsteren hoe hun kunstvoorwerpen tot stand komen….

Huis Wallyn, is de ideale plek voor een permanente tentoonstelling en/of museum.

De gemeente is in overleg om op andere terreinen kosten te besparen (carnaval, parkcross, kermis  enz…) en een vrijwilligersteam om van de voormalige woning van

Notaris Vermast, afstammeling Wallyn een permanente volwaardige Galerij te creëren.

Galerij Wallyn klinkt als muziek in de oren van vele kunstzinnige Maldegemnaren.  

De foto’s van ELS STEVENS spreken voor zich.

23-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

VERHUURD

Noordstraat 111 Maldegem

GROOT GELIJKVLOERS APPARTEMENT

- Bewoonbare oppervlakte 120 M2 +buitenterras met tuintje  45 M2

- Aantal slaapkamers: 2

- Vrij vanaf 1/07/2018

- Huurprijs: 600 euro /maand

- Gemeenschappelijke kosten: 50 euro / maand

- Garage: te bespreken

Goed geïsoleerd: EPC score : 222  KWH / M2

Indeling:

- Inkom

- Gastentoilet

- Ruime zonnige living met toegang naar het terras (40 M2)

- Aparte ingerichte keuken ( 12,8 M2)

- Berging  (3,8 M2)

- Twee slaapkamers ( 14, 3M2 – 14,1M2 )

- Badkamer met meubel-dubbele lavabo, bad/douche, toilet (10,8 M2)

- Veranda (15,1 M2)

- Zonnig buitenterras met tuintje  45M2

Beschrijving:

- Videofoon

- Gelijkvloers

- Verwarming aardgas (Vaillant Eco TEC plus)

- Aparte tellers voor water , gas en elektriciteit

- Volledig gereinigd ,behangen en geschilderd ,instap klaar

- Voorzien van alle verlichtingsarmaturen en gordijnrails

- Waterverzachter

- Elektrische rolluiken

- Geen huisdieren

Inlichtingen en afspraak : GSM 0487 177904 . louis.posman@telenet.be

Bezichtigen na afspraak

Verhuurkantoren gelieven zich te onthouden.

20-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de Week van de Amateurkunsten 2017 neemt bekend houtdraaier OMER VAN CAESEELE actief deel aan de tentoonstelling.

De werken van  OMER VAN CAESEELE spreken voor zich: verfijnd, origineel, afgewerkt en boeiend …

Omer Van Caeseele is een voortreffelijk houtdraaier die bijeenkomsten organiseert, ideeën uitwisselt en demonstraties geeft op talrijke interessante plaatsen. Omer beschikt over een uitzonderlijke gave en zijn echtgenote en zijn gezin delen de aandacht en bewondering voor zijn prachtige siervoorwerpen.

Bescheidenheid en vriendelijkheid sieren hem en zijn mooie karaktertrekken. Hij wordt graag gezien en bewonderd.

07-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

JANNEKE MARIANNE KRAMER

Janneke Marianne Kramer is geboren in het  Zeeuws-Vlaamse Sluis en woont sinds 2011 in Oostburg.

Zij is afgestudeerd aan de Kunstacademie Knokke en aan de KA te Eeklo.

De laatste jaren werkt ze vooral met acryl: abstract (geometrie) op grote panelen.

Ze schildert ook veel (klein) abstract werk, dat samen weer een geheel kan zijn qua verschuivende vormen, lijnen, vlakken en kleuren.

De gekozen kleurenmix is dan ook weer medebepalend voor de compositie.

Na eerst een aantal jaren realistisch (olieverf) geschilderd te hebben met als thema mens en natuur is ze later geometrische abstracties gaan schilderen (acryl), waarin het landschap ook een inspiratiebron kan zijn.

Onderliggende structuren worden zichtbaar gemaakt door vormen, kleuren, vlakken, contrasten en ritmes, waardoor een eigen beeldtaal is ontstaan.

Vooral de laatste jaren werkt ze abstract (geometrie) in acryl op panelen en doek, waardoor een ruimtelijk effect ontstaat.

Ook maakt ze klein abstract werk, dat samen weer een geheel kan vormen.

06-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

 Tijdens de Week van de Amateurkunsten 2017 worden de kunstwerken van AN VERMEULEN tentoongesteld in het gemeentehuis. Opmerkelijk talent.

Haar twee werken, lenteboom en winterboom, zullen er hangen met foto’s van de stappen die gemaakt zijn om tot het gewenste resultaat komen.

LENTEBOOM is een vierkant werk, een bolle boom vol bloesem en beweging, groen, roze, wit.

Een mens met twee harten staat centraal; love is in the air! There’s place for two.

WINTERBOOM is lang en smal, een vrouw houdt een vallend wezen vast gedurende de winter; tot het weer lente wordt. De natuur slaapt, maar in de kern wordt alle leven vastgehouden.

De kleuren zijn somber, maar het bloed blijft stromen onder de vorm van rode lijnen, de vrouw houdt het leven in handen. Het einde houdt weer een nieuw begin in, ook al lijkt de boom statisch.

AN VERMEULEN, echtgenote Kris LENOIR is geboren te Roeselare op 18 mei 1962. In haar omgeving was iedereen met kunst bezig dus kunst werd haar met de paplepel ingegeven. De interesse voor kunst in al zijn vormen en schilderen in het bijzonder werden aangewakkerd door regelmatige bezoeken bij kunstschilder Jef (Adolf) Van Loocke.

An Vermeulen volgde zeven jaar les aan de kunstacademie te Eeklo bij Dirk Verstraete en zocht dan haar eigen weg.

De laatste jaren schildert zij rond één thema, zoals bv. de vier jaargetijden, olifanten, Egyptische vazen, generaties, dag - nacht, ... terwijl zij vroeger  één gedachte uitwerkte in een schilderij zoals bv. vriendschap, kuddemensen, enz. …
Zij tracht een filosofische gedachte beeldend weer te geven.

Haar stijl is gedetailleerd: de vorm van de figuren en de opstelling van het werk moeten in evenwicht zijn.

Zij schildert altijd met olieverf op doek en werkt graag met secundaire kleuren. Soms neemt zij eerder gemaakte werken opnieuw ter hand en voegt er iets aan toe of verandert een detail. Een mooi plaatje is geen ‘kunst’ volgens haar, je moet het plaatje een andere dimensie geven.

Deelnemen aan WAK betekent voor haar: mensen de kans te geven te genieten van haar werk. Het is de bedoeling mensen gelukkig te maken door naar haar werken te kijken, zoals zij ontroerd worden door naar kunst te kijken.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van An Vermeulen.

De WAK 2017 is een aanrader voor allen die houden van bruisend talent in en rond Groot – Maldegem.

Met dank aan ons regionaal blad “Vrij Maldegem” voor het publiceren van de reportages (Drukkerij-Uitgeverij Van Hoestenberghe N.V. Boudewijn Lippensstraat 11, Maldegem).

Met dank voor de info en de foto’s.

Meer info over de WAK 2017:

Cultuurdienst Maldegem, Marktstraat 7, 9990 Maldegem, tel.: 050 72 89 79

http://www.bloggen.be/wakinmaldegem

e-mail: cultuurdienst@maldegem.be.

www.maldegem.be/wak-erfgoeddag

www.facebook.com/UitinMaldegem

http://www.Marianne Posman en Maldegem in de kijker.be.

Link naar de werken: https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/March162016?authuser=0&feat=directlink

03-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

KUNSTENARES INGRID FEVERY blijft evolueren.

INGRID FEVERY is geboren en opgegroeid in Knokke. Haar ouders waren zelfstandige zaakvoerders. Zij was van jongs af aan gebeten door kunst maar kon zich toen niet verdiepen in die richting. Andere zaken gingen voor. De kunst werd even opgedoekt maar altijd bleef de verzuchting naar een opleiding sluimeren.

Vanaf 2010 was het eindelijk zover en kon ze definitief een scholing volgen. Twee maal per week, tekenkunst en schilderkunst, gaven haar een zicht en inzicht op wat zou volgen. Zij voelde zich onmiddellijk goed in de KUMA, met excellente leerkrachten, Piet Hoens, Nadia Nuyt en Greet Masselus, die zelf ook nog doeken beschilderen en technieken uitproberen waardoor ze permanent de studenten kunnen bijsturen.

De medestudenten stimuleren elkaar en benaderen iedereen zeer positief.

Ingrid gaat geen enkele uitdaging uit de weg. Wat moeilijk is lukt na eindeloos worstelen en nadenken, wat gemakkelijk is laat zij links liggen. Als er iets niet lukt dan werkt zij gedreven verder tot ze terug een grens overschreden heeft en beter wordt.  Haar evolutie doet iedereen versteld staan. Ingrid werkt vol energie aan haar mooie werken die vaak bewondering oogsten. De thema’s haalt zij uit het dagelijks leven, uit televisieseries, dagbladen en tijdschriften.

Stillevens, maskers, vogels enz … zij worstelt tot zij de juiste figuur kan vatten en heftig kleuren in allerlei schakeringen.

Portretten liggen Ingrid het best en zij stopt al haar energie in heel mooie werken die vaak bewondering oogsten. Het is moeilijk voor haar om afstand te nemen van een creatie, want zij heeft er zoveel energie en denkwerk ingestopt dat het bijna is als zou zij haar kind moeten afstaan.

Ingrid Fevery, een zeer interessante, aangename, boeiende kunstenares is creatief bezig op elk gebied, niet alleen in kunstvormen. Zij wordt aangemoedigd door haar gezin en haar omgeving die meteen een bron van inspiratie zijn.

Zij gebruikt acrylverf en ook olieverf op waterbasis. Het is een heel andere manier van werken omdat die niet zo snel droogt als acrylverf. Olieverf heeft een heel langere droogtijd. Het voordeel is dat men er langer in kan werken en kleuren kan doen overvloeien. 

De moderne media, de beelden van elke dag inspireren haar, zij tekent en schildert, zij is gelukkig en maakt anderen gelukkig. Een mooie, hartverwarmende en sociale dame en een boeiend leven.

Ingrids werken worden tijdens de Wak 2017 tentoongesteld in de Loodgieter- en Sanitair Handelszaak van PIET BOLLÉ, in het lingeriewinkeltje Socks and Body’s PICCOBELLO in de Nieuwstraat 17 en in het GEMEENTEHUIS.

03-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Jan Posman wint de Aspe Award, oktober 2017.

02-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

KUNSTSCHILDER LUC HEYSSE

EN ABSTRACTIE

IN DE SCHILDERKUNST!

Tijdens de WEEK van de AMATEURKUNSTEN van 28 april tot 7 mei 2017 doen de cultuurdienst en de gemeente Maldegem er alles aan om de amateurkunstenaars te belichten. Expo en receptie in het gemeentehuis, kunstwerken in de etalages van de handelszaken in ’t centrum en in Huis Wallyn, muziek optredens, tentoonstellingen en workshops zetten alle amateur kunstenaars in de welverdiende bloemetjes.

LUC HEYSSE is opgegroeid in Vake, Maldegem als derde van de vier kinderen van Valeer (+ 2007) en Simona Aesaert (1925 - 2016). Hij was altijd al geïnteresseerd in kunst en op dertienjarige leeftijd ging hij naar de 'Tekenschool' in het St.-Annakasteeltje. Hij was gefascineerd door kunst waar, volgens sommigen, 'een hoekje' af was, waarmee hij niet-realistische kunst bedoelt, waarbij je je eigen fantasie mag of moet laten werken. Hij heeft een jarenlange opleiding voor schilder- en beeldhouwkunst aan de Kunstacademie in Eeklo achter de rug. Het fenomeen 'kunst' boeide hem en tentoonstellingenbezoek en aquarelleren in eigen atelier blijven geïntegreerd in zijn leven.

Luc Heysse stelt zes werken voor op de groepstentoonstelling tijdens Wak 2017. Het is een serie in acrylverf op papier in een witte passe-partout achter glas, op formaat 30x40.

We laten Luc Heysse aan het woord: “Ooit sprak de Franse kunstenaar Jean Bazaine over ‘La solitude dans un atelier’ en heel dikwijls moet ik daaraan denken als ik de trap opga naar mijn atelier. De eenzaamheid, tussen geuren van verf en andere solvents, is er soms immens. Er is geen respons op vragen als; 'Zou dit nu wel goed zijn, zitten de kleuren goed, is het af, of zou ik er nog wat aan doorwerken?’ ….

Die vragen stellen de mensen zich vaak die met kunst bezig zijn. Zolang men academie loopt, is er een mogelijkheid om daar een antwoord te krijgen. In de academie geven de leraars en collega's hun mening en soms helpt hun advies zodat men verder aan de slag kan. Alleen tussen vier muren heb je geen feedback. Zelfs grote kunstenaars worstelen daarmee.

Het helpt soms om een schilderij weken, zelfs maanden opzij te zetten, om er nadien aan verder te werken. Dan ziet men soms wat er fout is en hoe het kan opgelost worden. Figuratieve schilders hebben meestal een voorbeeld, hetzij een foto of een voorwerp. Wie abstract werkt vertrekt soms wel van 'iets', maar zodra de basisvormen op doek staan, verdwijnt het object en gaat het zijn eigen gang. De fantasie helpt de kunstenaar verder om tot een goed resultaat te komen.

Abstracte in de Kunst zijn voorstellingen van vormen, lijnen en kleuren, die geen relatie tot de zichtbare werkelijkheid hebben. 

Figuratieve, realistische kunst kan beoordeeld worden aan de hand van o.a. de vraag: ‘Lijkt het kunstwerk op de werkelijkheid?’ Kan de bewonderaar iets in ontdekken?

Bij abstracte kunst is dit niet te zeggen, want gelijkenis is nooit het doel geweest. 

Hoe kan abstracte kunst beoordeeld worden? Is dit inzicht afhankelijk van het idee erachter, van de vormgeving, de compositie, de kleur, het licht enz., van de reactie van de kijker? Is het verschillend voor de twee soorten abstracte kunst? 

Kan de mate waarin de essentie van het bestaande beeld wordt overgebracht een beoordelingscriterium zijn voor werken? 

Maakt het beeld een emotie los? Doet het beeld je ergens over nadenken? Kom je iets te weten? Het kan inderdaad door vorm, licht etc. een mooi beeld geven.

Er zijn twee elementen die bij een schilderij een belangrijke rol spelen. Enerzijds de voorstelling, ik noem dat de beeldtaal, daarnaast moeten we een schilderij gewoon benoemen wat het is, een plat vlak door randen begrensd.

Anderzijds de wijze van uitbeelden met andere woorden, de stijl of de techniek.”

Geniet van de kunstwerken van Luc Heysse tijdens de WAK events 2017.

AANRADERS:

1) CAMERA OBSCURA, Noël Ryheul toont tijdens de WAK “The making of 2016”, een jaaroverzicht van Maldegem in een film van 3600 seconden in de zaal Middelburg op het gemeentehuis.

2) Gratis optreden van NORBERT DE COSTER en ‘Het eerste mirakel van het kindeke Jezus’ in Oud St.-Jozef op vrijdag 5 mei om 14.30u. inschrijven op 050 40 39 22 of centrumleider@ocmwmaldegem.be.

3) PETER VAN HECKE brengt op zondag 7 mei om 17 uur de korte monoloog 'Over de schadelijkheid van tabak' van Anton Tsjechov. Inschrijven vereist.

De WAK 2017 is een aanrader voor allen die houden van bruisend talent in en rond Groot - Maldegem.

Zie programma Maldegem magazine p 6 tot 9.

Met dank voor de info en de foto’s aan Luc Heysse.

02-04-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1