Stoffen - en Kledingzaak DE ZUTTER – VAN DEN ABEELE, van de Edestraat en de Markstraat, naar de hoek van de Stationsstraat en de Boudewijn Lippensstraat. Een vleugje historiek en nostalgie rond

Omer De Zutter en Julienne Van den Abeele.

Centrum Deel XII.

Het voorlaatste huis in de rij in de Markstraat, juist voor de bocht naar de Stationsstraat, tussen de likeurhandel Albert De Candt en het café van Henri De Backer en Elodia Dhondt, nu tussen Zakenkantoor Van Meenen en de Standaardboekhandel, was ooit de stoffen- en kledingzaak van Julienne Van den Abeele (09 03 1905), echtgenote van Omer De Zutter (04 04 1904), handelaar in stoffen, kledingstukken en naaibenodigdheden (foto 1).

In 1938 startte het pas getrouwde echtpaar meesteres - kleermaakster Julienne Van den Abeele en haar echtgenoot een stoffenwinkel in de Edestraat toen nr. 18, in een van de huizen nu eigendom van Behang en Gordijnstoffen Rita De Raes. De eerste winkel van Julienne Van den Abeele bevond zich rechtover de brede handelszaak textielwaren met diverse brede vitrines van de broer van Omer, Willy De Zutter getrouwd op 23 04 1948 met Yvonne De Sutter (29 09 1922) uit Adegem.

Omer (04 04 1904), Willy (05 05 1914) en Maria (04 06 1906) De Zutter waren de kinderen van Louis De Zutter (11 04 1868) en Elisa Rombaut uit de Edestraat toen nr. 18. Maria De Zutter en haar echtgenoot Albert Meessens baatten een mooie kledingzaak uit, hoofdzakelijk moderne jasjes en pullovers naast het Jeugdhuis - Huyze Van Mullem (vroeger de winkel van Christella Verstringe), in de Noordstraat toen nr. 39.

Julienne Van den Abeele en Omer De Zutter verhuisden enkele jaren later meer centraal, naar de Markstraat nr. 16, naar een mooie handelswoning tussen de drankwinkel Albert De Candt en het Café van Henri De Backer. Op foto 2, voor de prachtige praalwagen van Omer De Zutter poseren Omer en zijn twee schattige dochtertjes Magda en Lieva in matrozenpakjes. De reclame op de rijkversierde compacte bestelwagen vermeldt het adres, de handelswaren, stoffen en regenmantels en het telefoonnummer 281. Op de achtergrond is de winkel van Julienne Van den Abeele met ernaast het raam en de inkomdeur van het Café van Henri De Backer.

Het echtpaar Omer en Julienne poseert trouwens voor die winkel op foto 1, met opzij een etalage met stoffen, een inspringende voordeur en links hun grote vitrine met bovenaan, de naam van de onderneming “STOFFEN VAN DEN ABEELE EN CONFECTIE”. U kan duidelijk merken dat de zaakvoerders een goedgekleed, knap en rijzig echtpaar vormden. Julienne met het mooi gezicht en de eeuwige glimlach en Omer De Zutter gekend als voorzitter van de N.C.N.V. en alom tegenwoordig bij recepties en gebeurtenissen van de centrumzelfstandigen die hem nauw aan het hart lagen. Hij was een volksmens met voldoende kennis en presentatie om zich te bewegen op alle terreinen die voor hem belangrijk waren.

Iedereen die Julienne Van den Abeele terloops nu nog vermeldt heeft het over “Julienneke”, over een geliefd persoon. Zij was een innemend, vriendelijk, hulpvaardig en sympathiek winkelierster voor de klanten en dynamisch werkgeefster voor de naaisters van haar atelier. Ook nu nog wordt zij door haar vroegere werknemers herinnerd met respect en met een glimlach. De naam van haar zaak “Bij Julienneke Van den Abeele”, blijft in de volksmond een vertrouwd woord dat die bepaalde plek aanduidt waar zij haar prestigieuze handelszaak in schoonheid uitbaatte.

Julienne hield de zaak open en deed maatwerk. De winkel in de Markstraat had een uitweg naar het atelier achteraan die je kon bereiken langs de Stationsstraat, tussen de drankhandel van Albert en Espérance De Candt - D’Aubioul en de papier - en drankhandel van Jozef Van Den Broucke (1892) en Alexa Van Hoecke of via ‘t “Gangske” een verbinding tussen de Boudewijn Lippensstraat en de achteruitgangen van Jozef Vandenbroucke - Van Hoecke, René Verhaegen - Lambert en Hector Clyncke in het begin van de Stationsstraat.

Julienne Van den Abeele was de dochter van Eduard Van den Abeele (08 05 1861) en Ida De Baets uit de Westeindestraat toen nr.139. Eduard Van den Abeele en Ida De Baets hadden  drie kinderen. Adriana was ongehuwd en is 62 jaar geworden. Frans Van den Abeele (05 11 1898), varkenskoopman was getrouwd met Estella Sekeet. Zij hadden geen kinderen en woonden in de Bloemestraat toen nr. 45 B. Julienne Van den Abeele was getrouwd in 1938 met Omer De Zutter en had twee kinderen: Magda getrouwd met Hubert Goethals en Lieva getrouwd met Carlos Huysman.

Julienne Van den Abeele en Omer De Zutter waren ondernemende en deskundige zakenlui en hun zaak was succesvol. Toen het naaiatelier in de Markstraat te klein werd lieten zij een villa met groot naaiatelier in de Brugsesteenweg optrekken waar talrijke werkneemsters tewerkgesteld waren.

Omer De Zutter was op de hoogte wat de gepaste publiciteit voor een zaak kan doen. De zaakvoerders namen deel aan indrukwekkende maar vrolijke publicitaire stoeten in het centrum en hun prachtige bestelwagen versierd met de namen van de zaakvoerders.

De stoet werd ingeleid door een groep naaisters vergezeld van de twee dochtertjes van Omer en Julienne, Lieva en Magda De Zutter, allen gekleed in modieuze, elegante jurken. Zij trokken de belangstelling van al de dorpsbewoners. Op foto 3 poseren enkele van de talrijke werkneemsters, voor de praalwagen van de zaak De Zutter - Van den Abeele in een reclamestoet in de Westeindestraat ter hoogte van de Firma De Laere. In het deurgat van nr. 103 staan Marie-Louise en Laura De Wandel. De poserende dames hadden hun eigen jurkjes ontworpen in verschillende kleuren, twee of drie keer dezelfde. Van links naar rechts, Julienne Posman, Ivonne De Windt uit Moerhuize, Erna Van Poelvoorde, Maria Cromheecke, Astrid Van Hulle, Gilberte Van Loo, echtgenote Jozef Posman, Jenny Van den Abeele en rechts Omer De Zutter. Vooraan, Jeanne Snoeck en Mariëtte Cochuyt van Kleit, de dochtertjes Lieva en Magda De Zutter en rechts op de knieën, Maria Van Hulle.

Het vervaardigen van kledingstukken wordt heel vaak onderschat. De opleiding alleen al, op leercontract bij een naaister of op een school vergde jarenlange studie. Er gaat veel deskundigheid, handigheid en intelligentie mee gepaard. De maat nemen, patronen tekenen, de stof knippen, het driegen van de stukken stof en het passen gebeurden voor het eigenlijke aan elkaar stikken van de stukken stof. Al die activiteiten vragen heel wat denkwerk, ervaring en vakkennis. Een ploeg handvaardige dames vormden een team om mooi afgewerkte producten af te leveren. De handelswaar was perfect want heel veel dames herinneren zich de kledingstukjes die zij droegen op hun huwelijk of Plechtige Communie, jurkje, jasje, bijhorend baretje en handtasje blijven in hun geheugen gegrift. Veel mensen herinneren zich kledingstukken die zij lieten maken bij O. en J. De Zutter – Van den Abeele. Georgette Teirlinck glimlacht nog als zij denkt aan haar prachtige Communiekleertjes. De moeder van Margriet De Zutter kwam speciaal van Knokke naar Maldegem voor de Plechtige Communiekleertjes voor haar dochters. Ook Bruidskledij en suitekleren vormden een regelmatig terugkerende opdracht. De zaak trok alle soorten klanten, van jong en oud maar vooral hen die hielden van degelijkheid en kwaliteit.

De zaken breidden zich uit, de winkel in de Markstraat werd te klein en het echtpaar kocht het café “Het Liberaal Huis” en enkele kleine huisjes ernaast (zie foto’s 4 & 5) op de hoek van de Stationsstraat en de Boudewijn Lippensstraat om er een unieke en aantrekkelijke kledingzaak te laten optrekken. De foto’s 4 en 5 zijn pure nostalgie. Foto 4 geeft een zicht op de rechterkant van de Stationsstraat met op de achtergrond  het mooie gevelhuis van Omer Van Craenenbroeck in de Markstraat. Foto 5 geeft een beeld van de vooruitspringende gebouwen vooraan (let op het smalle voetpad), die afgebroken werden en helemaal op de achtergrond merkt u het postkantoor.

In 1966 openden Omer De Zutter en Julienne Van den Abeele een prachtige en ruime kledingzaak met talrijke brede vitrines in de Stationsstraat èn in de Boudewijn Lippensstraat. De uitgestrekte kledingzaak zelf was ruim en licht, ondersteund met prachtige pilaren waar het rijke gamma van stoffen en kledingstukken gepresenteerd werd. Op foto 6 van de imposante openingsreceptie kan u duidelijk herkennen van rechts naar links: Hubert Goethals, Magda De Zutter, Omer en Julienne De Zutter – Van den Abeele, links Adhémar d’Alcantara, minister van Middenstand die de feestelijkheden inluidde met een speech. Uiterst links herkennen we de Maldegemse burgemeester Gregorius De Muyt (07 08 1929). Beginjaren 70, namen de dochter en de schoonzoon van Omer en Julienne De Zutter, Magda De Zutter en Hubert Goethals de handelszaak over. Eind jaren 80 werden ook de dochters van Magda De Zutter en Hubert Goethals, Isabel en Patricia Goethals ingeschakeld in het ondernemingsproces. De onderneming bleef in handen van de familie.

In haar naaiatelier waar heel veel ervaren naaisters tewerkgesteld waren, werden eersteklas kleren op maat genaaid. Julienne Van den Abeele had naast het maatwerk ook een confectieafdeling. Moderne snijmachines knipten en stikten in één keer een tiental bloezen. Ze werden verpakt, verzonden of geleverd in heel Vlaanderen door echtgenoot Omer De Zutter. Francine De Bruyckere deed de verzendingsdienst. Langzamerhand, verminderde de belangstelling voor maatwerk en noodzakelijkerwijze werd er overgeschakeld naar modieuze en klassieke confectie met een klein naaiatelier voor retouches. Talrijke handvaardige dames onder leiding van de talentrijke Julienne Van den Abeele en haar familie, verworven jarenlang een inkomen in hun eigen dorp. Zij hadden een betrekking die voldoening bracht en waardigheid en zij zijn er tot op heden fier en dankbaar voor.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan Mevrouw M. Goethals – De Zutter, Julienne Posman en Francine De Bruyckere.

Bijlagen:
Groep naaisters - feest.jpg (183.8 KB)   

Schoenen Dumon, overgeschakeld naar

SCHOENMAKERIJ EN GALERIJ DUMON.

Kunst en Ambacht doorweven. Deel II.

In de brede etalage van de voormalige handelszaak SCHOENEN DUMON staan talrijke schilderijen tentoon van Maldegemse kunstenaars. Anita VERBIEST, stelde tentoon en werd opgevolgd door een ander Maldegems talent, Dorine TAS (zie reportages Wakblog Maldegem). De schilderijen worden geëxposeerd in de galerij en kunnen ook bewonderd worden binnen in de sfeervolle ruimte waar vroeger schoenen werden geëtaleerd en verkocht meer dan een halve eeuw lang.

Historiek, Gerard en Lode DUMON.

Een zelfstandig beroep geeft en gaf perspectieven voor de toekomst. Schoenen heeft en had iedereen nodig, dus de afzet is en was verzekerd. Toen werden de schoenen nog met de hand gemaakt in soepel maar duurzaam materiaal. Het prijskaartje was er evenredig naar maar de mensen droegen vroeger hun schoenen tot ze helemaal versleten waren en niet meer hersteld konden worden. Bovendien droegen de landbouwers en de arbeiders klompen tijdens de werkuren. De klompenindustrie vierde hoogtij vorige eeuw. Schoenen werden slechts gedragen tijdens bijzondere gelegenheden. De kinderschoenen werden gewoon doorgegeven aan andere kinderen. Er ging niets verloren.

Schoenen Dumon specialiseerde zich vooral in het vervaardigen van heren- en werkschoenen en pantoffels. De vader van Lode Dumon, GERARD DUMON  had het handelsregister nummer 28984 in 1925 en startte zijn handelszaak definitief in 1933. Hij deed uitstekende zaken vooral omdat hij goed werk leverde, uitstekend leder gebruikte, zijn klanten met raad en daad bijstond, samen met zijn echtgenote Irène Van Hecke die veel sociale contacten had en op die manier de mensen kon adviseren wat het beste paste, voor welke gelegenheid ook. Het aantal schoenen dat Gerard Dumon  per jaar verkocht steeg elk jaar, want hij hield nauwkeurig zijn kasboek bij.

Gerard Dumon trouwde in 1940 met Irène Van Hecke (1904 1971) uit Sleidinge, een enige dochter  uit een gezin van vier. Haar drie broers waren kleermakers. Zij was het leven van een zelfstandige gewoon en kon haar echtgenoot bijstaan met raad en daad. Zij kregen twee kinderen, Lode in 1941 en twee jaar later een dochter Chris. Hun koningswens was in vervulling gegaan.

Gerard Dumon was trompettist bij een fanfare en ook bij de fanfare ‘Hou en de Trou’ (1933 – 1940) van de familie De Lille. Kunst en ondernemingstalent bleven verweven met elkaar. Gerard kon goed tekenen en schilderen en gaf zijn talenten door aan zijn kinderen die hun beroepsleven omkaderd zagen door kunst en cultuur.

Bovendien gaf Gerard het ideaalbeeld van zijn ambacht door aan  zijn enige zoon Lode, die hoewel hij uitstekende cijfers haalde op school, het in zich had om schoenmaker te worden. Lode ging eerst naar het college in Eeklo, kon er niet aarden maar toen hij terecht kwam in het internaat in Oostakker in de vakschool Glorieux van de Broeders van Liefde, voelde hij zich gelukkig en kon hij zich bekwamen in het schoenmakersvak. Met het diploma op zak kon LODE DUMON zijn vader helpen na zijn legerdienst vanaf eind jaren vijftig.

De omzet steeg vanaf toen pijlsnel, Lode bracht een moderne en jonge noot in de zaak en had de gave handel te drijven. In de grote werkplaats, die evenwijdig liep met de woonkamer, met zicht op de achtertuin, nu een prachtige siertuin werkten vader en zoon rustig samen en genoten van hun werk en het natuurlijk uitzicht. Daar waar vroeger achteraan kippen en konijnen liepen en er een grote moestuin was met een reuzenkastanjeboom, staan nu struiken, bomen en bloemen die rust schenken door hun weelderige schoonheid.

Samen ontwierpen en vervaardigden vader en zoon, prachtige schoenen uit interesse en met een zekere hartstocht tot beginjaren zeventig. De opmars van de synthetische schoen en de confectie maakten het handmatig en op maat vervaardigen van de schoenen in de eigen werkplaats langzamerhand overbodig.

Schoenen werden massaal en machinaal in grote ateliers geproduceerd en verkocht in kleine en grote ketens. Confectie veroverde de markt want de klanten wilden confectie. Jonge vooruitziende zakenlui zoals Lode Dumon, keken naar de toekomst en verankerden niet aan verouderde tradities.

Meer confectie, minder werk is een ijdele droom want ook confectie brengt meer werk mee voor de zelfstandige zaakvoerder. Per seizoen de collecties kiezen voor heren, dames, jongeren en kinderen, soms meer dan 500 verschillende modellen. Stockeren, etaleren, aanbieden en af en toe solderen zonder opdringerigheid is een gigantische opdracht. Schoenen Dumon presenteerde klassieke en moderne schoenen, sport-, dans-, wandel-, leger- en werkschoenen, zelfs clown schoenen, maat 65. Aan elegante en stevige, sterke, modieuze kwaliteitsschoenen was er geen gebrek.

Schoenen Dumon bracht een vernieuwende boodschap en breidde het assortiment uit met stijlvolle handtassen, een Italiaanse collectie portefeuilles, riemen, schoenbenodigdheden, veters, poetsmiddelen enzovoort. Zij trokken klanten van wijd en zijd in de omtrek door hun degelijke producten van uitstekende kwaliteit, de perfecte aflevering van de herstellingen, door hun acties het hele jaar door en door de klantenkaart bij aankoop. Ter gelegenheid van Kerst, Nieuwjaar, Pasen, Pinksteren, Moeder- en Vaderdag en talrijke andere feestdagen organiseerden zij promoties met korting of dubbel op de klantenkaart.  Zij publiceerden ludieke advertenties  van al de gekende merken: Guma, Salamander, Camel Boots, Ronny, Mareno, Doreal, Gepy. Zij waren goed op de hoogte van wat publiciteit kan doen. Toen in 1983 de handelszaak haar 50 jaar bestaan vierde werd dit opnieuw aangekondigd en gevierd met speciale prijsacties van hun kwaliteitsvolle schoenen.

De eindejaarsacties boden zelfs èn klantenkaart, èn loten van de eindejaarstombola Unizo. Gedurende bepaalde periodes offreerden zij zelfs alle herstellingen dubbel op de klantenkaart met de slogan: ’s Morgens brengen, ’s avonds klaar!

Tijdens evenementen, jaarbeurzen, braderieën en kermissen  waren zij van de partij om hun handelszaak in de kijker te zetten, met hun bekende logo’tje, een tekening van de krachtige bottine of laars, met in ’t midden DUMON. Je kon trouwens altijd van ver zien op het voetpad, wat er precies verkocht werd in de winkel. In het oog springende kleurrijke bloemetjes groeiden en bloeiden in een prachtige, stevige laars, op het voetpad, aan de gevel en in de etalage. Er gaat heel wat verbeeldingskracht, energie, denkwerk, enthousiasme en dynamiek achter een ogenschijnlijk gewone handelszaak.

L. en N. Dumon hadden het zakendoen in zich en vonden het blijkbaar reuze om samen met de drie centraal gelegen schoenenwinkels, Lode en Netty Dumon, Mieke Bonne van Bonne Shoe en Christine (van Try Out) van schoenenzaak  Passage, verder nog de Gouden Leeuw en Toekan, de kledingzaak van Piet Lippens in de Noordstraat en een verzekeringsmakelaar,  een grote gemeenschappelijke reclamefolder als  een bijlage van ’t ‘Vrij Maldegem’ op 15 september 1995 te verspreiden. Zij hadden regelmatig advertenties in ‘t Vrij Maldegem, de ‘Grenskoerier’ en in de reclamefolder van ‘Zelfstandig Maldegem’. Op belangrijke feestdagen hielden zij de zaak open en gaven een extraatje aan de klanten of een geschenk voor de kinderen.

Zij schakelden vlot over en  wisselden het vervaardigen van schoenen naar verkoop en herstelling. Zij verkochten en herstelden schoenen en konden op die manier hun brood verdienen met iets wat zij echt graag deden in de ouderlijke woning, in een mooie omgeving in hun atelier, pal in het centrum, op een boogscheut van het marktplein. Schoenen Dumon, deel II. Wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en informatie aan L. en N. Dumon – Van de Velde, met dank voor de stamboom aan Natascha Mortier. Op de foto’s, atelier en etalages van Galerij Dumon.

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

08-09-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1