één van de meest fantastische plaatsen die ik bezocht is muang ngoi (n-laos), enkel te bereiken met boot, een stoffig dorp met één aardenweg die twee bergflanken verbindt: geen verkeer, geen auto's, brommers of fietsen; geen lichtschakelaar...een vertakt spinrag hangt boven het dorp en voorziet zowat tussen 6 en 8 de lichtpeertjes van elektriciteit opgewekt door 'n generator; vanaf 6 is het pikdonker en schurken schimmen zich samen rond houtvuurtjes waarop eten wordt gekookt; vanaf 8 valt het leven er compleet in een oeverloze donkere stilte, 's morgens word je gewekt door vers licht, nu en dan begeleid door 'n schaars geluid van de motor van 'n aankomend of vertrekkend bootje.....een plaats om naar terug te keren

op travelfish is er nu een uitgebreid forum over inbraken en diefstallen....in muang ngoi, vooral in de bungalowtjes rechts van de aanlegsteiger (uitgerekend in één ervan verbleef ik voor 50.000lak, nog geen 5 euro)

dat gebied was eveneens 'speeltuin' van de amerikanen, men noemt het uxo-gebied (unexploded ordinance) (geregeld haalt men nog onontploft tuig uit de grond): dit gebied werd nog meer gebombardeerd dan vietnam, niet alleen omdat amerikanen ijverig bommen dropten in hun poging de ho chi minh trail (bevoorradingsroute van de vietcong) te ontmantelen, maar ook omdat ze  - niet in staat om hun vietnamese doelen te bereiken - bij hun terugvlucht naar hun basis in thailand deze idyllische regio uitkozen om hun tonnen bommenballast uit te kwakken

en o ironie overal worden bomschachten en granaathulzen gretig gebruikt als huis- en tuinversiering, om planten in te telen en (foto) om als zitbank te dienen (kwaliteit laat weliswaar te wensen over, camera liep toen 'op z'n laatste benen')