Volgens het Gso (general statistics office), zoals gelezen in VietnamNews heeft Vietnam zijn target 2022 (=5 miljoen buitenlandse bezoekers) niet gehaald. Het strandde op zo'n 3,5 miljoen. Vietnam had zijn grenzen opengegooid half maart, aanvankelijk met beperkingen (quarantaine, voorleggen bewijs vaccinatie en negatieve test). Wat overgebleven is aan beperking is beperken in de tijd van visum (max 1 maand en single entry) en de onmogelijkheid om visum te verlengen. Wie langer wil blijven zoals ik, moet dus het land uit en nieuw e-visum aanvragen. Men noemt dat 'visa run'. Ik zal dus vanaf vlg zondag (15/1 m'n laatste toegestane verblijfdag) ondervinden hoe succesvol of succesloos het verloopt (later meer).
Hoofdmoot van de buitenlandse toeristen zijn de Aziatische (bijna de helft van die 3,5 miljoen)...een markt die met succes wordt aangeboord is India...is in het straatbeeld te zien, naast een pak Koreanen en Japanners. Europa neemt met 'n klein half mijoen de tweede plaats voor z'n rekening, voor de 'Amerika's' en toeristen uit Australie/N.Zeeland. Gedurende covid heeft het Vietnamese toerisme nog net het hoofd boven water kunnen houden door een boomend binnenlands toerisme (zowat 100 miljoen, ong zoveel als z'n totale bevolking)....kon moeilijk anders, want ze konden het land niet verlaten. Men mikt nu voor 2023 op 10 miljoen buitenlanders, een cijfer dat blijkbaar in 2022 al kon worden voorgelegd door Thailand. Men spiegelt zich nogal makkelijk aan Thailand, ook op economisch vlak. Maar een toeristisch nadeel dat Vietnam blijft torsen is z'n rigide visum-politiek tegenover zowel Thailand als Maleisie, de twee enige landen in ZO Azie waarvoor geen visum is vereist; daar krijg je gewoon een stempel in je reispas, geldig voor 1 maand. Dat brengt me ter afsluiting nog naar een artikel in een Vlaamse krant, nog voor mijn afreis, waarin een Vlaams koppel een geboekte reis naar Bali in het water zag vallen, omdat het niet beschikte over een noodzakelijke reispas en noodzakelijk visum (voor Indonesie).
Covid en het openen van Chinese grenzen (na 3 jaar!) blijven voor onzekerheid zorgen...zopas gelezen dat Thailand in het licht daarvan vanaf heden een bewijs van vaccinatie vereist of een bewijs van herstel..
Sinds aankomst op 16/12 tot gisteren 2/02 geen druppel regen, wat ook vrij normaal is in de 'dry season'. Maar als het regent is, betekent dat een aantal wolkbreuken tegelijk. Had ong. 16 u bus 27 genomen (busstation cong vien 23/9), bedoeling 'van hanh mall' en om 19 u dinner Vajra. Net uitgestapt aan kinderziekenhuis op ly thai tho en hemelsluizen open. Snelle beschutting in vivastar coffeeshop. Het blijft me al jaren verbazen...zelfs in de plassende, pletsende regen blijven motorbikers, gelukkig meestal in hun doorschijnende plastic raincoats, maar doorrazen.....
Oudjaar (31/12) met bus 19 naar de nieuw uit de grond gerezen "van phuc city" in Thu Duc, over de Saigon river. Thu Duc is sinds 2020 een nieuwe city, een samenvoeging van de oorspronkelijke districten Thu Duc ( universiteiten en hogescholen), district 9 (met o.m. de high-tech parks, maar ook met de drukke winkel-naast-winkel le van viet) en district 2 (nieuw woon- en stadsgebied met nieuw financieel centrum) een recente creatie wat neerkomt op een nieuwe city in een bestaande city (Hcm). De nieuwe Thu Duc city beslaat zo'n 210 vierkante km en telt om en bij 1 miljoen inwoners. Een belangrijke entiteit want ong. 30% van Hcm's produktie wordt daar gerealiseerd en het neemt ong. 7% van 's lands economische output voor z'n rekening. Maar er is een schaduwzijde.... er zijn overstromingsgevoelige delen en jaarlijks wordt zowat 30% van dat gebied overstroomd en dat zorgt, naast heel wat miserie voor de bewoners daar, voor een soms ongeziene verkeerschaos. Maar...er zitten plannen in de pijplijn om reservoirs aan te leggen om de overstromingen het hoofd te bieden
Van Phuc is een concept van de gelijknamige vastgoedgroep met ettelijke nieuwe appartementsstraten, shopping street, een high-end sector met ruime vijver, open in het straatbeeld liggend zwembad en riante omgeving met fonteinen.....o.m. ook met een flowergarden. Oogt het nu uiterst aanlokkelijk (grootste gedeelte van het vastgoed moet nog verkocht worden!), later zal het hele concept allicht een afgesloten ruimte worden enkel toegankelijk voor bewoners en genodigden (evtl met pasjes), net zoals gebeurd is met de chique buurt in Tan Phu (in de omgeving van Aeon) of Vinhomes. De welgestelde bewoners wensen dan geen pottenkijkers meer, de hele ruimte wordt dan beschermd met camera's en bemand met security people. Safety first !
2 artikels in VnNews 28/12 "Vietnam a bright spot in the global economic landscape" en 29/12 "Vietnam's economy records decade-highest growth in 2022" laten een zeer positief licht schijnen op de Vietnamese economie.
Werd de verwachte groei voor 2022 geraamd op 6 tot 6,5%, het GDP bedraagt volgens het Gso (general statistics office) 8,02%, wat door IMF zowel als Wereldbank bevestigd wordt, waarmee het het pelotonnetje van Asean-landen leidt
Terwijl de rest van de wereld kampt met een galopperende inflatie, sterk stijgende prijzen en economische onzekerheden, is Vietnam erin geslaagd met succes de inflatie onder controle te houden op 3,8% door prijsstabiliteit na te streven inzake voeding, energie, brandstoffen, geneeskundige verzorging....
Vietnam is minder onderhevig aan de energie-onrust omdat het zelf over voldoende produktiecapaciteit beschikt zodat de import van petroleum niet al te groot is.
Volgens het IMF heeft Vietnam de produktie in de verwerkende nijverheid zeer vlug kunnen herstellen na covid, geruggensteund door een gigantische succesvolle vaccinatiecampagne, de gepaste maatregelen om met covid te leren leven (zo is op openbaar vervoer het mondkapje nog altijd verplicht) plus de voor bedrijven noodzakelijke ondersteunende 'tax cuts'.
Verder wordt verwezen naar twee belangrijke elementen die de economie zuurstof gaven: vooreerst werden voor Vietnamese exporteurs nieuwe markten aangeboord door zowel het EVFTA (het EU-vn free trade agreement) als het CPTPP (het transpacific partnership met o.m. usa, australie..) waardoor de totale buitenlandse handel kon groeien met 12%. Tweedens een opmerkelijke toename van het FDI (foreign direct investment); die buitenlandse inflow maakte het mogelijk dat belangrijke buitenlandse bedrijven er hun produktie opdreven of ze naar daar verhuisden, aangezien hen belangrijke opportuniteiten werden geboden zoals lage loonkost en een ontwikkelde infrastructuur.
Vietnam doet het economisch goed - VietnamNews (lange inleiding)
Ik heb me al zo dikwijls afgezet tegen het uitgesproken 'negativisme' in onze berichtgeving/kranten/media: "torenhoge" facturen....elektriciteit e.d. "onbetaalbaar"...prijzen voeding "fors" de hoogte in.....vliegen wordt door bv taksen "peperduur"....
Ik neem twee momentopnamen, donderdag 15/12, nog geen vakantieperiode. In Zaventem staan mensen rijendik aan te schuiven aan de incheckbalies van nagenoeg alle luchtvaartmaatschappijen. Tussen 16.30 en 17.30 is er in de diamond lounge van dezelfde luchthaven amper een plaatsje vrij om nog een kleinigheidje naar binnen te werken....en op het eerste gezicht lijken dat niet allemaal, integendeel, zakenmensen !!!
Een ander uiterste lijkt het 'positivisme' zoals ik uit twee artikels in VietnamNews (28/12 en 29/12) meen te moeten opmaken:
"Vietnam's economy records decade-highest growth in 2022" (29/12)
"Vietnam a bright spot in the global economic landscape" (28/12)
Zeer vlug bekruipt me dan de aandrang...de korrel zout boven te halen, maar als ik lees dat ook internationale instanties (IMF, WB...) met positieve cijfers komen aandraven of ze bevestigen (volgende bijdrage meer daarover) voel ik wel de neiging om er geloof aan te hechten....
Een voorlopige uitsmijter evenwel...een journalist van het Laatste Nieuws zet zich af tegen Primark (textieltjes in Bangladesh gemaakt in onmenselijke omstandigheden) en Ryanair (personeel dat niet volgens onze arbeidswetgeving wordt gehonoreerd).....wellicht heeft hij het bij het rechte eind, maar gaat hij allicht mogelijks ook voorbij aan de Samsung smartphone die hij hanteert (grotendeels geproduceerd in Vietnam aangezien de Koreanen dat winstgevender vinden) (of de iphone...geproduceerd in China) of de Adidas sneakers waarop hij zich modieus beweegt (ook mogelijkerwijze gemaakt in Vietnam ...en niet in het Duitse Herzogenaurach, waar een kennis van mij, Thuy, zich
als quality control manager zich stijf van de stress moet verantwoorden....met als tegenprestatie een niet zo riante 'pree'). Als met nieuwjaar de lonen in Vietnam best met een smak zouden mogen stijgen - waar ze naar mijn oordeel recht op zouden hebben - dan vrees ik dat de multinationals (zoals supra een paar voorbeelden) nog lagere 'lagereloonlanden' zouden uitkiezen voor hun produktie. Wie vindt wat het beste......de pest of de cholera ???
(wordt vervolgd)
Het ruime stadspark, de groene long van district 1, werd in de jaren 60 van vorige eeuw doorsneden met de aanleg van een verkeersweg om het toen al drukke verkeer een vlotte doorgang te verlenen. Dit geeft me gelegenheid een anekdote open te trekken. Enkele jaren geleden maakte ik in Tao Dan kennis met een bijna tachtigjarige Amerikaanse Vietnamees, die in het Zuidvietnamese leger, samen met de Amerikanen , tegen de communistische Noordvietnamezen had gevochten. Na de communistische overwinning verdween hij voor enkele jaren/maanden (?) in de gevangenis tot hij amnestie kreeg en hij - net zoals velen uit het zgz collaborerende Zuidvietnamese leger - naar de usa emigreerde. Hij vertelde me dat Tao Dan de naam is die pas na de hereniging in 1975 aan het park werd gegeven. In zijn jeugd verwees men -dixit de ouderling- dikwijls naar het park als Bo Ro, omdat aan de rand van het park tijdens de Franse koloniale tijd een....Renault garage stond. Dat zal wel een feit zijn, alhoewel men met de naam Bo Ro en Renault duidelijk spectaculaire semantische bokkensprongen moet ondernemen.....
There are places I remember....(In my life) Beatles
There are places I remember all my life, though some have changed, some forever, not for better.. uit 'in my life' uit het wonderbaarlijke Beatles' album 'Rubber Soul'.. bijna zestig (60) jaar oud en zonder enige sleet erop.
Ik heb altijd wat argwanend gestaan tegenover de bewering van mensen: ik heb die landen al 'gedaan' en dat land zou ik nog wel 's willen 'doen'...reizen als een verzamelen van artis-prentjes. Ik vond het eerder verrijkend herhaaldelijk terug te keren, telkens een soort van opnieuw 'thuiskomen'. Hoe fijn vind ik bv om betreden paden in Kuala Lumpur nog 's voor de tiende keer te bewandelen...dat is dan een 'thuisgevoel'.
Wat vervulde het me met een kinderlijke blijdschap - na 3 jaar covid duisternis - weer in Ho Chi Minh te kunnen avondeten in Hoa Khai, Vajra ,Amitaba, An Nhien etc alsof ik er nooit was weggeweest. Enkele leuke adressen zijn verdwenen en andere werden toegevoegd, een knus Joi Factory o.m.
Ook voor de bijl en met tekenen van een beginnende sloop Ava3, hotel in De Tham, waar ik enkele jaren de beste kamer op floor 1 betrok, na de manager, Tan, hondstrouw te zijn gevolgd in zijn verhuizing van Que Huong (Bui Vien) naar Ava3, tot ie me na een woordenwisseling ivm een mank lopende aircon de raad gaf uit te kijken naar een ander hotel. "Elk nadeel heb zijn voordeel" placht de wijsgerige voetbalgod Cruyff te leermeesteren...en dus dat voorval gaf me de kans van dan af een hotelkamer in te ruilen voor een heus appartement.
Maar waar mijn nostalgie het meest werd doorkerfd was Tao Dan park, het stadspark in district 1. De al dan niet legale of oogluikend toegestane openlucht cafetaria heb ik opgedoekt geweten (voorjaar 2019). Het cafe-gebeuren sloot elke vroege namiddag, de rode plastic stoeltjes en tafeltjes - die 's morgens voor de gebruikers het wandelpad hadden geflankeerd - werden dan netjes op elkaar gestapeld om elke morgen opnieuw te worden uitgezet. Een kleine 10 jaar was ik er kind aan huis. Talloze keren heb ik er na de ochtendcursus mijn huiswerk gemaakt. Enkel in het weekend vertikte ik er te zijn wegens te druk.... met jonge vietnamese gezinnen die er hun drukke werkweek kwamen afronden, met veelal een klein ontbijt, geserveerd door het bewuste cafetaria. Was het aanbod niet uitgebreid, de gezelligheid was extensief. Maar op weekdagen waren het veelal dezelfde gezichten, oud, minder oud en jong. Meestal bleef het bij een 'm'as tu vu' begroeting, maar Phu - die verdomd z'n goeie job bij Louis Vuitton liet staan - werd een 'n goeie maat. Mijn naam was onbekend (wegens te moeilijk), maar de vertrouwde gezichten kenden me als 'ong tay' (de westerling). Al die vertrouwde gezichten zijn nu uitgegomd. De gedienstige diensters werden met 1 zwiep van de aardbodem weggeveegd. De lommerrijke ruimte die ooit het hart van het cafetaria was, is nu ingepalmd door metalen sporttoestellen waarop saigonezen hun fysiek proberen te bewaren. De weelderige plantengroei en hoge bomen zijn nog altijd even majestatisch, maar een stuk ziel is weg. De beelden die middelheimgewijs her en der verspreid levendig oogden, staan er nu verweesd bij....
Zou Kerst dan niet leven in Hcm? Meer dan je vermoedt. Vooreerst is er een 'christianisatie' geweest onder de Franse kolonisatie...19de eeuw; denken we maar aan de talrijke van die eeuw daterende kerken o.m. de centrale Duc Ba of Notre Dame, pal tegenover het iconische Buu Dien (postgebouw).
Een deel (meer welgestelde) oorspronkelijke Saigonezen zijn dus katholiek.
Voeg daarbij een aanzienlijk aantal onder impuls van de katholieke president Ngo Dinh Diem (begin jaren 60) "ingevoerde" katholieken uit het noorden...om een dam op te werpen tegen de aan invloed winnende boeddhisten.
Wie oud genoeg is, herinnert het zich; wie jonger is, heeft ook de beelden gezien van de zichzelf in de fik stekende boeddhistische monnik Thich Quang Duc in 1963. Waarom ? Omdat die monniken zich afzetten tegen de onderdrukkende discriminatie door de heersende katholieke klasse, met als exponenten de president Diem, zijn broer Nhu en diens dame van wie de beruchte uitspraak over de zichzelf verbrandende monniken..."ze houden weer 's een barbecue" (een niets aan de verbeelding latend monument van de 'brandende' Thich Quang Duc overigens op de hoek van de drukke CMTT en Nguyen Dinh Chieu).
Maar ook voor wie niet katholiek is, betekent Giang Sinh of Kerst...feest; elke gelegenheid wordt door de Vietnamees aangegrepen om te feesten. Reken maar, hun nieuwjaar is Tet, het chinese nieuwjaar zeg maar, ergens half januari dit jaar...maar het westerse nieuwjaar (1 janu) nemen ze er gezellig bij. En feesten betekent eten, veel drinken (menige feestende Viet vindt het niet ongewoon dronken aan tafel in slaap te vallen, en eenmaal opnieuw wakker het binge drinken verder te zetten).
Maar voor de meesten uit het feesten zich in 'en masse'
rondtoeren op de motorbikes, honderdduizenden, wellicht miljoenen tegelijk, in acht genomen dat Hcm zowat 'n 8 miljoen officieel geregistreerde motorbikes telt.... dat rondtoeren en geregeld onderweg een stop om wat voorraad eten/drank aan een kraam in te slaan, is dan wat men noemt 'di choi' (verbastering van het Franse 'jeu')....dat is 'uitgaan'.
Met Kerst trakteerde ik mezelf op een ochtendbuffet in het sky resto van hotel Elios (ik heb het er al beter geweten, maar voor omgerekend 7 euro is klagen misplaatst). Daarna -kerst is toch bezinning- in de buurt naar de Le Van Gam kerk (Nguyen Trai)...kerk stampvol, twee videoschermen ten behoeve van de talrijke gelovigen die in openlucht op de belendende percelen de kerstviering meemaken. Le Van Gam was overigens een jonge Vietnamese zeekapitein die stiekem Franse missionarissen aan land bracht en daarvoor onthoofd werd...eerste helft 19de eeuw !
Na tweemaal uitstel door gezondheidsproblemen nam ik op 15/12 vliegtuig naar Istamboel, waar ik na een paar uurtjes in transit incheckte voor Ho Chi Minh. Op vrijdag om 17.00 vrijwel punctueel geplande touchdown. Vlotte gebruikelijke afhandeling aan Immigration, ditmaal met e-visa, en opnemen van Vietnamese contanten aan een airport atm...en een uur later met de taxi naar het appartement dat ik ook voordien huurde in het drukke Nguyen Trai in het centrum. Nog meer dan vroeger drukte, files en opstoppingen met o.m.tienduizenden brommers. Ik kreeg vlug een verklaring, naast de gebruikelijke vrijdagavonddrukte....meer en meer mensen uit de provincies zijn ingeweken op zoek naar werk dat er niet is of veel te weinig is. Covid heeft het mes in de samenleving gezet....vanaf dag twee hoorde ik constant 'truoc covid' en 'sau covid'....'voor covid', zijnde de better times en 'na covid', zijnde de onzekere toekomst met te weinig buitenlandse investeringen en dus te veel werkloosheid. Een zaterdagse wandeling in een mij vertrouwde buurt 'co giang' maakte al wat duidelijker...de restaurantjes huong viet, mr Li, ba la waar ik vroeger geregeld iets ging eten bestaan niet meer. Vivastar co giang waar ik meermaals met uitzicht op de pagode een ice koffie dronk bestaat niet langer. De security van het kleine supermarktje, rechtover het piepkleine aftandse Franse restaurant Titi - dat waarempel nog bestaat - maakte zijn beklag dat hij omwille van lockdown maandenlang thuis zat zonder enig inkomen. De Vietnamese staat heeft de gigantische vaccinatie op zich genomen (Vietnam met zeker de miljoenensteden is een van de landen met de hoogste vaccinatiegraad...zelf tot kinderen van 5) , maar bleek niet in staat sociale correcties uit te voeren.
