Na lange onderbreking ...nog's blog...omwille van het coronavirus. Ook vietnam en ook ho chi minh city heeft te maken met het virus. Hoeveel gevallen...niemand die het weet. In de emgelstalige vietnam news wordt gewag gemaakt van hallucinante beweringen op o.m. facebook. Die zijn niet alleen officieel tegengesproken en weerlegd door hospitaaldirecties, er zijn zelfs forse boetes voor de overtreders. Op htv9 (de stadazender) heeft men het uitgebreid over het virus, dat iedereen voorzichtig moet zijn (handen wassen en men toont hoe) en dat alles onder controle is. Maar de Tet (nieuwjaars)vakantie is zo maar even met een week verlengd en een tweede 'lege schoolweek' zit er aan te komen. Uiteraard zit het virus hier...tijdens Tet is massaal gereisd, ook over de chinese grens. Er is nog altijd luchtverkeer (op lager pitje) vanuit china. Op de singaporese zender cna werd gemeld dat ettelijke honderden viets komende vanuit china in quarantaine worden gehouden in legerkampen. In vn news een bericht dat hospitalen in ho chi minh city kampen met bloedtekort...door het virus, maar er wordt slechts gewag gemaakt van enkele gevallen. Of is er toch meer aan de hand ? Wat is echt nieuws of is geen nieuws ook fake nieuws. Er is opgedragen dat mensen die met mensen in contact komen een mondkapje dienen te dragen. Zo doe ik - met mondmasker - shopping in coopmart (cong quynh) of nowzone (ng v cu) of van hanh mall tussen het voltallige gemondmaskerde personeel en de meeste klanten. De taxichauffeurs, buschauffeurs en -begeleiders, restaurantbedienden dragen mondkapje....toch wel opvallend de overdrukke stad lijkt soms een stuk rustiger ( een aantal bedrijven hebben hun bedienden opdracht gegeven voorlopig van thuis uit te werken) ....de rust heeft deels ook te maken met de gebruikelijke post-tet kalmte....
Ho chi minh city ...een eigenzinnige vaststelling ivm tewerkstelling
Ik zal wel 's geblogd hebben wat een kenner mij toevertrouwde en wat ik intussen op basis van eigen jarenlange ervaring kan bevestigen: veel vietnamezen zien niet veel verder dan hun neus lang is...en die is kort !
Ons lange-termijn-denken (vaste job, vast inkomen met een al vroege blik op pensioen) steekt schril af tegen het korte-termijn-denken van de vietnamees.
Jaarlijks stromen zowat 300.000 (binnenlandse) migranten vanuit de provincies Ho Chi Minh stad binnen...op zoek naar werk. Maar dat werk situeert zich dikwijls op een ander terrein dan wat wij denken, zeker als er geen beroepskwalificaties zijn.
Een 'gewoon' maandloon schommelt zo rond 6 - 7 mio vnd ( ong 250-280 euro)....maar een massa zit daaronder, denken we maar aan de honderdduizenden 'minijobs' (bv een 'bao ve' security annex motorbikestaller, zoals nagenoeg elke winkel, coffeshop, restaurant tewerkstellen). Uiteraard zijn er beter betaalde jobs (bank, IT, verzekeringen...)
In vrijwel elke straat stoot je op aanplakberichten "can tuyen nhan vien" (bediende gezocht) maar...veel ban die jobs raken niet ingevuld... de HR manager van het Rex hotel beklaagt er zich over dat zij amper kelners kan aanwerven! Uiteraard liggen lonen dus niet bijster hoog, maar zij wijst op het massale succes van de talloze Grab of Goviet motortaxi's of de erg populaire 'food koeriers' zoals de in rode hesjes gestoken 'Now'. Zij verdienen ook geen schatten, pikken wel wat 'tien bo' (fooitjes) mee, maar....en dat is wel een kernreden ! elke dag ervaren zij de...vrijheid (klanten rondrijden, naar believen pauzes inlassen, beginnem en stoppen als ze willen..). Hier raken we deels de ziel van de verstedelijkte vietnamees die in de hitte niet gemaakt lijkt voor een nine-to-five job, die zich toch zo moeilijk in een gareel laat passen ! Let wel, dit is geen eenduidige vaststelling, maar toch een niet onbelangrijk deelaspect van de tewerkstellingsproblematiek.
Asian Cup 2019 zet Vietnam weer met voetjes op de grond
Toen ik enkele jaren terug een belgisch voetbaltruitje wenste te kopen, ving ik bot...want wat stelde Belgie voor? Nu kun je in alle maten en overal een belgisch exemplaar vinden... het ek-shirt, het rode wk-shirt, het gele....en als ik beken uit Belgie te komen, word ik bijna bedolven onder de lof voor het nationale team dat Belgie meer dan wat of wie ook op de kaart heeft gezet....voetbal de belangrrijkzste bijzaak ter wereld !
Ook het vietnamese voetbal leek in 2018 wel uit een lange winterslaap ontwaakt....in januari speelde (en verloor) de selectie -23 jaar de aziatische finale (tegen Uzbekistan)...hanoi an saigon gingen toen euforisch uit hun dak met tienduizenden toeterende brommers die de straten rood kleurden in een gulp van herwonnen nationale trots. In december laatst slaagde vietnam erin (na 10 jaar!!) de suzuki-cup te veroveren (kampjoenschal van zuidoostazie zeg maar) in dubbele finale tegen maleisie (2-2 en 1-0) en ....na twaalf (!!) jaar afwezigheid wist vietnam zich te plaatsen voor de eindronde van de Asian Cup: in de Ver.Ar.Emiraten met 24 landenteams, verdeeld over zes groepen van 4, waarvan nummers 1 en 2 zich plaatsen voor de 1/8 finales...plus de beste 4 derdes...een soort mickey mouse groepsfase dus aangezien er slechts 8 afvallers zijn. De verwachtingen die hoog gespannen
waren ( een jonge ploeg met als blikvanger het aziatische talent Quang Hai en de bijna tot halfgoddelijke status verheven koreaanse coach Park Hun Seo) kregen op 8 januari een flinke dreun door de openingswedstrijd te verliezen van het stugge Irak (2-3) na twee keer op voorsprong te zijn geklommen. Nu zal het er op aankomen het hoofd koel te houden (er volgen nog matches tegen het vrijwel ongenaakbare Iran en kneusje Jemen) om dan eventueel als een van de betere derdes door te stoten. Maar er gonst wat kritiek niettegenstaande men de jeugd tijd moet geven om te groeien en ervaring te laten opdoen. Maar Goethe's "himmelhoch jauchzend, zum Tode betrubt" is op de Viets van toepassing: bij succes is de klim naar de hemel nog niet genoeg....bij verlies stort een wereld in ! Je merkt het aan heel wat mensen, er is gezichtsverlies geleden.....het (nationaal gedeelde) zelfvertrouwen heeft een knauw gekregen......
Door motorbiker omvergereden....gelukkig zonder veel erg
Laat de verkeersluwe momenten net de gevaarlijkste zijn....men rijdt minder geconcentreerd. Werd op een 'rustig' verkeersmoment, pal op de middag, ondersteboven gereden door...een Grab motortaxi. En dat zijn nu de gevaarlijkste omdat ze rondkijken op zoek naar hun klant of omdat ze al rijdend hun smartphone consulteren. Ik had nochtans groen licht en bevond me op zebrapad....maar dat telt hier nauwelijks. Aanrijder mocht inslaan, waf hij niet mocht evenwel was rondkijken ..net voor ie op me opbotste. Gelukkig was de snelheid laag. Mijn pas in supermarkt gekochte produkten lagen her en der verspreid teraijl ik door twee (of drie?) mensen rechtop werd geholpen. Kreeg van aanrijder nog een aantal 'sorry's' ..voor ie als de weerlicht wegschoot...en ik me realiseerde dat er niet veel aan de hand was. Maar enkele uren later leek ik nog nauwelijks op mijn benen te kunnen staan. In de kliniek 's avonds stelde men vast: geen breuken, kneuzingen aan beide benen en schouder en ...wonde aan grote teen ! Een niet onbelangrijk gevolg evenwel is dat ik van dan af rondloop met....schrik, niet enkel bij het oversteken van de weg, maar gewoonweg zelfs bij het ...wandelen op trottoir, want motorbikes duiken van overal op ....zelfs op trottoirs !!!
Wie met gegevens van begin 2018 de confrontatie aangaat met de realiteit van einde 2018....komt voor verrassingen te staan. Alles is wat duurder geworden, van de koffie tot het voetbalkrantje. Neem daarbij dat de forex niet bijster gunstig is nu (voor 1 euro om en bij 26000 vnd). Maar alles is weliswaar afhankelijk van de plaats waar je iets degusteert. Zo verbaasde het mij een zeer dure caphe da te hebben gedronken (90000) in de nieuwe Legend....maar ja, gelegen aan het Reunification Palace. Opvallend hoe veel onafhankelijke coffeeshops terechtgekomen zijn in de handen van ..de groten, zij het de vietmamese Highlands of de amerikaanse Starbucks.... het aantal hotels is toegenomen wat de prijzen stabiel houdt...want er wordt geklaagd dat er minder toeristen zijn. Mijn vertrouwde citibank atm in mijn buurt us er niet langer. Citibank besloot de meeste van zijn atm's te ontmantelen wegens te dure exploitatie. De klassieke (oudere) in donkerblauw gestoken 'xe om' (motortaxi) heeft plaats moeten inruimen voor de massa's goedkopere Grab motortaxi's in groene hesjes. Grab heeft de blauwe Uber overgenomen...in de strijd om het monopolie, maar na overname verscheen plots een nieuwe speler, de in rode hesjes gestoken 'go viet' motortaxi's. Maar de grote nieuwigheid is wel 'landmark81'...je raadt het al...81 verdiepingen in een futuristische wolkenkrabber temidden va de exclusieve dure vinhomes, een heel nieuwe hoogbouwstad net over de saigon river in district binh thanh... met.zowat 460 meter een van de hoogste aziatische gebouwen (foto)
Zijn de oscars pas de deur uit, ik heb de kans gezien om hier twee films kunnen zien die nominaties hadden voor de oscars....zijn de films overigens al in belgie te zien? Ik denk het niet. In vivo/cgv, district 7 zag ik het leuke 'lady bird', in de buurt waar ik verblijf, in de galaxy/nguyen du zag ik net het keiharde '3 billboards outside ebbing, missouri'....maar hoe moeilijk is dat amerikaans engels toch te volgen, en dan nog met weinig houvast geboden door de vietnamese ondertiteling....cinema's zijn vrijwel exacte kopieen van de megacomplexen waarmee we bij ons ook al lang vertrouwd zijn...drankjes en popcorn incluis. Een belangrijk voordeel...toegangsprijzen vallen mee, zeker als je in de voormiddag kunt gaan....
Mijn bewering 'hoe moeilijk het wel is om een vietnamees iemand voor korte tijd (maand bv) naar belgie te laten overkomen'....werd bijna achteloos onthaald met 'wij zijn toch veel vrijer...' en meer van die uitgekraamde onzin. Welnu, de vietnamese overheid heeft er niet zo veel moeite mee haar mensen te laten gaan....(kijk elke morgen maar naar de lange rijen viets aan amerikaans (le duan) of canadees (pasteur) consulaat). Her probleem ligt bij belgische overheid of die van andere landen die een zo streng filtersysteem hanteren waarbij strict aan talrijke voorwaarden moet worden voldaan opdat een vietnamees staatsburger naar in casu belgie kan !!
Dit soort vrijheid laat mij gemakkelijk van de ene naar de andere voet hinken. Zowat een maand terug spuwde een toerist gal...zich danig gestoord te voelen door bedelaars/straatverkopers die maar blijven aandringen.ik moet toegeven dat ik me daarbij ook niet bepaald vrolijk voel. Maar waar begint/eindigt een verzoek (om geld/tot kopen) als 'normale vrijheid' en wanneer overschrijdt men de lijn 'storen'? Dit doet me onwillekeurig de medaille omdraaien nav een incident cfr saigon times (march 3) op pag 4 onder 'local hospitality really matters'....'2 british ladies in haiphong harassed after they refused to pay a fee for locals when they took photos'. Welnu, ik sta al jaren plaatsvervangend versteld en verontwaardigd over de vrijpostigheid van (westerse) toeristen om zomaar foto's te nemen van 'locals' in hun dagelijkse doen en laten. Is er dan geen besef dat dit ook een inbreuk kan zijn op persoonlijke 'vrijheid'? Gaat een vraag om een foto te mogen nemen te ver? Is iets in de plaats geven te veel gevraagd? Ik weet uit tien jaar zuidoostazie-ervaring dat 'locals' veelal wel iets verwachten...en eigenlijk zelfs verdienen! Het is een recent fenomeen maar in toenemende mate worden toeristen meer en meer uitgespuwd (venetie, barcelona...). Ook hier krijgen 'locals' stilaan hun buik vol van die onbeschofte, profiterende, enkel met zichzelf begane toeristen. Enkele beroepscategorieen buiten beschouwing gelaten, heeft de allergrootst mogelijke meerderheid van de 'locals' niks, maar dan ook niks aan al die ladingen toeristen. En de toerist(e) die ik onlangs neokolonialistische kletskoek hoorde blaten...'we betalen toch voor ons visum'....treed ik geenszins bij !!!!
Ook de vietnamese wet verbiedt het....zakendoen in appartementsblokken. die bestemd zijn om in te wonen en zeker niet om er coffeeshops of boetieks in onder te brengen. Ik verneem dat het complex gekocht is door...een department store. Een andere bron zegt onomwonden dat chinezen - die overigens het gros van de gebouwen aan nguyen hue zouden bezitten - dat appartementsblok hebben gekocht. Uiteindelijke bestemming onbekend. Hoedanook, voorlopig is het een te koesteren juweel. Ik heb vrijwel alle coffeeshops/eateries bezocht en er geconsumeerd. Het grotere saigon oi (2 ingangen) met inventieve compartimentering, het kleine intieme buihaus of het al even kleine dosh leggen hun eigen accenten. Partea (wat een naam!) Is een theehuis met een ruime verzameling porseleinen theepotten en aanverwanten om engelse tegenvoeters jaloers te maken...en in the letter is een muur zowaar helemaal gedecoreerd met alle-formaten/kleuren porseleinen schoteltjes. De mango tree serveert ijsjes en 8ielts smakelijke pizza's...
Tot slot...de blokkendoos heeft zowaar iets voyeuristisch...vanop de balkonnetjes kun je ongemerkt de wandelaars beneden bekijken....en vanop de begane grond in de nguyen hue met de smartphone een foto nemen van alle balkonnetjes samen biedt je een met beide vingers uitvergrote kans om even stiekem waar te nemen wie op de balkonnetjes toeft...het doet me even denken aan de fabuleuze hitchcock klassieker 'rear window' ....de met beenbreuk aan zijn stoel gekluisterde james stewart bespiedt de ertegenover gelegen appartementjes.....
Vorig blogdeeltje....ter inleiding....en voor de FOTO !!!
waarover gaat het? Here we go...het betreft een 'chung cu', appartementsblok uit de Franse koloniale tijd, 9 verdiepingen, met op elke verdieping, aan straatzijde, zes identiek ogende appartementen. In de 50s/60s bewoond door regeringsfunctionarissen en militairen, na de eenmaking in 75 vooral o.m. door marineofficieren (marinebasis overigens in de naburige Ton Duc Thang street, aan de saigon river).
Bij een panoramische totaalblik op de luxueuze nguyen hue -voornamelijk nu walking boulevard- valt het blok op als het oudste, meest aftandse gebouw, dat vloekt met de modernere rest in de buurt. Insiders noemen het 'Cafe apartments' of de 'chocolate box'. En toch, zowel uitwendig als wat men er inwendig voor elkaar heeft gebracht is het....een parel. In de 'blokkendoos' hebben een dertigtal trendy coffee- en/of teahouses een onderkomen gevonden naast enkele eigenzinnige fashion boutiques. En elk heeft zijn eigen, hetzij wat afgemeten, hetzij wat ruimer balkon dat uitziet op de fraaie nguyen hue, op de gigantische bitexco wolkenkrabber en met een linkse hoofdzwaai op de saigon river.....elk heeft een eigen interieur, hier en daar met hippe of flashy decoratie. Het hele gelijkvloers wordt ingenomen door de Fahasa bookshop en de weinig attente bezoeker ervan beseft niet of amper wat zich er boven bevindt. Naast de boekhandel, half verscholen achter een weinig esthetische wirwar van draden, een wat schreeuwlelijke
toegang met een eerder groezelige gang (ook gebruikt voor
motorbikeparking van de bewoners). Op het einde van de gang een kleine
lift....3000vnd om de lift te mogen gebruiken....maar dat bedrag wordt
in mindering gebracht van wat je betaalt in om het even welk coffeehouse/bistro in het appartementsblok. Binnenin verbindt een zware
artdeco wenteltrap elke verdieping. Hier en daar vind je zelfs nog de
oorspronkelijke betegeling. En de buitenzijde (zie foto) biedt je een visuele
kaart van wat je in het complex mag verwachten.....(wordt vervolgd)
Enig in de wereld ? Ik weet het niet, maar het is iets wat bv in singapore of zelfs thailand niet zou kunnen. Ook in andere landen, o.m. in het westen, lijken mij de bouw- en woonreglementeringen daarvoor te streng...
Men beweert dat het leven na Tet zich zou herpakken op dag 5 ...dwz vandaag 21/2, maar wat blijkt: scholen blijven nog een week dicht, heel wat winkels zijn nog altijd gesloten en er zijn nog altijd heel wat 'gaten' in de verkeersstroom. Bepaalde resto's die ik frequenteer (lien huong bv) nog dicht t.e.m. 22/2, andere (an nhien bv) al open..
Gedurende Tet leek Saigon wel op apegapen, wat niet betekent dat er niets gebeurde: de imposante nguyen hue blv was herschapen in de traditionele 'duong hoa' (bloemenstraat) een trekpleister, zeg maar voor honderdduizenden thuisblijvende of op bezoek gekomen vietnamezen en massa toeristen. En aan de cmtt-zijde van Tao Dan park was er de traditionele 'hoi cho', (weliswaar betalend) bloemententoonstelling... -.met o.m. de trotse bonsai - en annex bloemenmarkt.
En dan de wat kwalijke gewoonte....tijdens Tet betaalt men een soort Tet-toeslag. Gisteren nog in het befaamde Bach Dang (elke Saigon bezoeker moet de Bach Dang ijs geproefd hebben!)....ze hanteren al 'westerse
prijzen'(een coupe van 5 euro is niet ongewoon), nog eens 10% Tet laat de
kassa mooi rinkelen. Vandaag evenwel in Vivastar voor m'n greentea geen
toeslag meer. Geleidelijk zal het normale, in dit geval hectische, leven zich
weer hervatten.....
Een zekerheid echter die ook dit jaar niet aan het wankelen werd gebracht: men beweert dat het voor Tet altijd vrij koel is (let wel we spreken over temperaturen..circa 30°) en Tet zelf en de periode erna is het heet....gisteren klom de temperatuur zelfs tot...37°....
Tet of het chinese nieuwjaar in vietnam. Maar wat houdt dat nu in? Tet wordt voorafgegaan door een periode van grote schoonmaak, het huis wordt opgepoetst, soms komt er schilderwerk aan te pas, en uiteraard 'trang tri', het huis wordt versierd met bloemen, lampions, linten, spreuken....en veel rood (om boze geesten buiten te houden) en goudkleurig blingbling. De symboolbloem trouwens is de 'hoa mai' (de apricot bloesem) en zelfs de veelvertakte 'canh mai' (apricotstruik) is overal merkbaar. De Tet-dag of nieuwjaarsdag zelf betekent....naar de pagode gaan, het eerbetoon aan de voorouders en het afsmeken van bescherming voor de familie. Vervolgens wordt bezoek gebracht aan familieleden en kennissen om ze geluk te wensen, en overal wordt thee gedronken en wordt weer gegeten. De wensen omvatten drie elementen: gezondheid, succes -in welk domein dan ook- en florissant zakendoen....en voor de dames nog een toetje bovenop 'tre dep' (jong en mooi mogen blijven).
Dit jaar krijgt bovendien nog een historisch randje...het is immers exact 50
jaar geleden dat de vietcong een massaal Tet-offensief lanceerde tegen de
amerikaans-zuidvietnamese coalitie....in zes belangrijke steden brandde het los, in Hue was er een onvervalste stratenoorlog, en in saigon werden
gecoordineerde aanvallen opgezet met als targets het radiostation, de
marinebasis, de amerikaanse ambassade, het presidentieel paleis, 'tan
cang' of toegang tot zeehaven. Het offensief werd uiteindelijk afgeslagen
ten koste van enorme o.m. amerikaanse verliezen. Het betekende een
keerpunt, de usa kreunde onder het anti-oorlogsprotest van zijn eigen (vooral jongere) burgers en massale dienstweigeringen (muhammad ali), en
de deur werd opengezet voor de (nog jaren aanslepende) parijse
vredesonderhandelingen waarin jarenlang twee tenoren het nieuws
beheersten...henry kissinger en le duc tho. Maar dat is geschiedenis !
Heeft het gewone 1 januari-nieuwjaar in vietnam niet veel om het lijf, Tet of het chinese nieuwjaar (op veranderlijke data overigens) lijkt eerder op een massale volksverhuizing. Morgen vrijdag 16 febr is het dag 1 van de chinese maankalender, het aanbreken van 'xuan', de lente. Vorige week reeds was het een drukte van jewelste, bloemenmarkten en al veel shopping. Dat velen op het werk hun soms magere 'Tet-bonus' hadden ontvangen, was er niet vreemd aan. Sinds dag 27, maandag laatst dus (vandaag is het immers dag 30 of nieuwjaarsavond), heb ik me drie lange namiddagen in het hectische shopppinggebeuren gestort....zonder evenwel nauwelijks iets te kopen. Gedurende die dagen liep ho chi minh city geleidelijk leeg als een weerbarstige fietstube. Want elk jaar biedt Tet de gelegenheid om naar de soms zeer veraf gelegen 'que' (de heimat zo je wil) te trekken om dagenlang met de van heinde en ver toegestroomde familie het nieuwe jaar te vieren....en niet te vergeten, de graven van de voorouders te bezoeken. Vandaag biedt saigon reeds een halfkale aanblik, weinig verkeer, reeds veel zaken gesloten en de weinige die open zijn rekenen fors door: in de viva star betaalde ik mijn overigens zeer lekkere capucino 45.000 vnd ipv de gebruikelijke 37.000....omwille van Tet. Want ook dat is een niet uit te roeien gebruik....nieuwjaar betekent het geven van 'li xi', lucky money, en zo het niet spontaan gebeurt, dan vraagt men het of zoals in bovenstaand geval rekent men het door. En terloops, wat shopping betreft, vriend Phu bevestigt mijn vaststelling....saigon is niet de plaats om iets interessants op de kop te tikken (daarvoor lenen bv kuala lumpur of hongkong zich veel beter). Verwonderlijk bijgevolg dat een belgisch iemand gading vindt in het erg middelmatige 'saigon square' aan le loi. Dan is misschien 'saigon square' 2 (hai ba trung aan le van tam-park) 'n tikkeltje beter, althans veel rustiger, want de toeristen vinden de weg daarheen niet...wegens te ver, en dan behoort het nog altijd tot district 1.
Een kennis vertelt me dat een vlaamse student een relatie heeft met een maleisisch meisje (gevolg van erasmus). Op mijn vraag of ze misschien van chinese afkomst is, volgt 'nee,nee'. Wat dan wel? Maleisie, net als singapore overigens, is een samenleving van verschillende bevolkingsgroepen. Helft zijn malay, al dan niet met hoofddoek, een kwart is van chinese oorsprong, en een tiental procent is van indische komaf. Daarnaast nog een aantal minderheden, vooral op borneo (bv bidayu). Dat samengaan van de drie belangrijkste bevolkingsgroepen wordt symbolisch voorgesteld in de prachtige drie-schalige fontein net voor de pavilion op bukit bintang. Maar de realiteit is soms minder fraai: er zijn spanningen tussen de rassen en ze leven eigenlijk niet met maar naast elkaar. De chinezen hebben de financiele touwtjes in handen, malay bevolken massaal de openbare diensten en indiers de detailhandel en...de vuile jobs, zo al niet daarvoor filipino's of bangladeshers zijn aangevoerd. In KL wandel je van de Petronas towers via de Jalan Ampang....little India in. De nightmarket op chinatown (Jalan Petaling) bulkt van de verkopers van malay of indische origine...maar nauwelijks van chinese komaf. Met de KMT komuter tren maakte ik een treinrit van een uur naar Klang. Daar was het nog treffender: little india was uitsluitend...indische. In restoran mohana heb ik kopi (koffie) gedronken als enige niet indische medemens. Ter afronding, op de trein zijn wagons 3 en 4 enkel voorbehouden voor....vrouwen.
Met het oog op nieuw vietnamees visum on arrival het land uit en terug invliegen op saigon. Deze keer viel mijn keuze op KL wegens gratis maleisisch visum en voordelige h/t flight airasia, wel met vervelende beperking evenwel....slechts 7 kg bagage toegelaten!
KL is een machtige stad, modern. Al van bij rit tussen Klia (airport) en 75 km verder gelegen KL word je overweldigd door de snelle vier/drievaksbanen, de weelderige beplanting en in Putraya de toegenomen hoogbouw naast de reeds bestaande lage deftige woonwijken die sterk aan engeland refereren. Laatste bezoek aan KL dateert van 5 jaar terug....dus verandering; een verandering in negatieve zin is wel de down-grading van times square (jalan imbi)...vrijwel alle gerenommeerde merken verdwenen en vervangen door de veel goedkopere kitscherige inlandse merken en de massa's wegwerpkledij. De grotere merken lijken nu definitief hun intrek hebben genomen in bukit bintang (de pavilion, sephora, fahrenheit etc), de suria KLCC (dwz aan voet van petronas twin towers) en....in het allernieuwste
project tussen KL stesen sentral en de monorel. Diende men eertijds nog het station uit, straat oversteken en op de tast zoeken naar monorel ingang, dan is alles nu foutloos ingewerkt in een geheel waarin station (stesen, LRT, KMT) en monorail gemakkelijk bereikbaar zijn.
voetbal is de belangrijkste bij/hoofdzaak...vietnam verliest finale AFC onder 23
1954...west-duitsland wordt onverwacht wereldkampioen tegen het toen ongenaakbare wonderelftal van 'puskas'hongarije..belangrijker is dat west-duitsland na een desastreuze oorlog een stuk trots en herwonnen identiteit terugvindt, een mijlpaal in de naoorlogse duitse geschiedenis, zowat gelijklopend met een beginnend 'wirtschaftswunder'.
1974....vrijwel iedereen voorspelt een snel retourtje voor nederland op het wk in duitsland....cruyff en co diepen een nieuw 'totaalvoetbal'-concept op, vegen tot de finale alle tegenstand op een hoopje en vooral ze scheppen een nieuw fenomeen....de oranje-voetbalgekte; alles kleurt oranje.
wk 1986 in mexico....belgie haalt onverwacht halve finale en het team krijgt een nationale ontvangst (grote markt, bij de koning) met een collectief enthousiasme dat enkel lijkt te zijn overtroffen door de uitzinnige taferelen na de bevrijding.
in het koude guangzhou (china) vond de eindronde plaats (16 gekwalificeerde teams) van het AFC (Asian football championship) onder 23
jaar. Als we er van uitgaan dat vietnam op voetbalgebied vrijwel altijd het
kneusje was (behalve het winnen van de zuid-oost-aziatische suzuki-cup i
n 2008), zich nooit zelfs tot in een knockout fase kon worstelen van een
pakweg wk of aziatisch kampioenschap....nu drongen de -23 door tot in de
finale. Dinsdag 23 janu was historisch...in de halve finale werd qatar gewipt
via strafschoppen.....maar dan barstte het los....hier in saigon kwamen
tienduizenden gebrommerde in rood en met vlaggen zwaaiende supporters
de finaleplaats vieren. Geen enkele taxi wilde nog rijden...wegens toch
vastzitten. Overal galmde het...vietnam vo dich (vn kampioen). Op zaterdag
27 was het dan zover, om 15 u finale, de enorme nguyen hue volgelopen
omde match op reuzescherm te volgen, alle coffeehouses met tv uitpuilend
van jonge uitgelaten supporters. Finale in de sneeuw. Rust loopt uit tot
...driekwartier wegens opruimen sneeuw....verlengingen bij 1-1 stand. En
dan gebeurt het....in de 119de min....bong chet (dying seconds)
....uzbekistan scoort de winner. Algemene verslagenheid. Maar na een uur
galmt de aanrollende feestvreugde, het uitschreeuwen van de collectieve
trotse identiteit van de (net niet) winnaar.....zouden er in saigon geen
honderdduizenden brommers, andere voertuigen met daarop uitgelaten
vlaggenzwaaiende supporters (jong, ouder, mannelijk, vrouwelijk, tot
kleuters) hebben deelgenomen? En blijkens de kranten vandaag overal dezelfde taferelen....die verder gaan dan voetbal....het uitschreeuwen van een trots deel uitmaken van een nationale identiteit.
Een tijdje terug vond de heropening plaats van de vernieuwde louis vuitton in saigon. Men kan er niet naast kijken, wellicht een van beste locaties in de stad, tegenover de opera, hoek van de chique Dong Khoi. Heel wat toeristen van waar dan ook komen een kijkje nemen in de hoop -het is immers vietnam-een koopje te kunnen doen, maar zij komen van een kale reis thuis; de louis vuitton accessoires zijn er, omwille van invoerrechten, immers nog duurder dan in pakweg parijs. Uit de informatie mij verstrekt door phu, de supervisor, blijkt dat 90% van het klantenbestand....vietnamezen zijn!!! Dus niet de viet met de pet, maar simpelweg de rijken die 1500 tot 2000 euro neertellen voor een handtas of 1600 euro voor een exclusieve zonnebril. Een klantenbestand dat nauwlettend wordt opgevolgd met het oog op meer-aankoop. Elke C/A (client advisor) is zo een target van 5 clienten toegewezen: men gebruikt dus de term verkoper niet, maar wel C/A, net zoals men de term klant/customer uit de weg gaat, maar kiest voor 'client'. Alles, van merchandising tot gepersonaliseerde approach, staat in het teken van luxury en upgrading. In totaal worden er een twintigtal mensen tewerkgesteld, van wie de helft in al dan niet rechtstreekse verkoop. Ook de cleaning staff behoort tot het eigen personeel want zij moeten er voor zorgen dat alles er afgelikt superproper bijligt. Opmerkelijk...de security men behoren niet tot het eigen personeel, maar om veiligheidsoverwegingen wordt een beroep gedaan op een extern bedrijf dat ook geregeld andere mensen inschakelt. Nadeel is dan wel dat men geen vat heeft op de vriendelijkheid van die security men....en laat dat net de eerste indruk zijn die de klant opdoet bij betreden van de zaak. Tenslotte: de onlangs aangestelde manager van louis vuitton saigon is....een belgische jonge dame, een dertiger.
ho chi minh city (of groot saigon) op de drempel van 2018
Vond ik saigon classical recent wat ondermaats, vorige woensdag toch weer een prima soloconcert van de veelbelovende jonge pianovirtuoos nguyen duc anh (diste naast brahms op.118 een verrassend eigentijdse uitvoering van beethovens pianosonate 32 op).
Heb er al op gewezen dat saigon razendsnel aan het veranderen is: op twee maanden tijd is een volledig nieuw modern Ham Nhgi busstation uit de grond gerezen, met uiterste zorg om alle voetgangers veilig uit de bus-rij-bedding te weren, want dat maakte het nabijgelegen Ben Thanh busstation -intussen weg'gewerkt' door de aan gang zijnde metrowerken- een gevaarlijke chaos met overal lopende voetgangers. En intussen hebben heel wat buslijnen splinternieuwe bussen gekregen....op tweede kerst o.m. de 45 die naast Cholon ook busstation Mien Dong bedient. Er wordt alles aan gedaan om busvervoer te promoten tegen alle perceptie in....want geloof het of niet....busvervoer wordt hier nog altijd gezien als het vervoer...van de armen. Wie geld heeft of kan lenen, koopt...een motorbike. Pas na lang hier te leven onderken je percepties....o.m. wordt er veel bier gedronken, maar opvallend is dat viets dat enkel doen...'s avonds (andere momenten van de dag is te heet en wordt men vlugger dronken); bijgevolg zie je de coffeehouses gedurende de dag floreren op koffie, thee, fruitsappen, maar niet op bier. En dat alles razendsnel verandert...ANZ bank hoofdzetel in Le Duan ....ineens weg en vervangen door een nieuwe speler op de bankenmarkt...Shinhan bank, een verwachte zuidkoreaanse bank, gezien de massale economische bedrijvigheid van zuidkoreaanse bedrijven en dus aanwezigheid van zuidkoreaans personeel.....
Met kerst werden de nodige maatregelen genomen om de storm het hoofd te bieden....het betrof typhoon tembin die in de Filippijnen lelijk huis gehouden had met meer dan 240 dodelijke slachtoffers, aardverschuivingen en overstromingen en meer van dat weinig fraais. Het betrof voor Vietnam storm nummer 16 voor het jaar 2017, de storm vanuit de Filippijnen die ditmaal koers zou zetten naar het zuiden van Vietnam (mekong delta, het meest zuidelijke cau mau en o.m. ook can gio, de zeepoort ahw van het erachterliggende ho chi minh city. Grote evacuaties hadden plaats en op tweede kerst gingen in saigon de meeste scholen dicht. Ik kreeg zowaar een message van Viettel (ik heb viettel simcard, bij ons zou dat dus proximus zijn) om me schrap te zetten. We voelden meer wind, wat frissere temperaturen (nou ja, ongeveer 24 graden), meer regen, maar....eigenlijk gebeurde er niets. We wachtten op de storm die niet kwam. Gevolg....wat kritiek op de over-reacting, bv duizenden die in veiligheid werden gebracht. Waar hebben we het nog gehoord? Doet men niets en er gebeurt toch wat, dan doet men aan zwartepieten; doet men teveel en er gebeurt niets, ook zwartepieten!!!!
Iets anders: de europese muziek-dagen waren niet veel soeps (jaren terug was de toen onbekende melanie de biasio hier de revelatie, nu topt ze de komende gent en middelheim jazz affiches. Ook saigon classical (studenten conservatorium) was te veel tweederangs en de Sibelius-avond in de opera ging toch iets mijn petje te boven.
Op vier jaar tijd zal ik er wel al meer dan 400 uur op-ge-consumeerd hebben. Zit nu halfweg een nieuw 80-uren-pakket, alweer dus aan de Van Khoa univ (Dinh Tien Hoang); ben evenwel teruggezakt van ahw eerste jaar 'advanced' naar laatste jaar 'elementair' wegens....te moeilijk. Het begrijpend be-luisteren wil maar niet lukken, dus troost ik me met wat meer pluspunten: spreken -omdat ik het durf- alhoewel men mij niet altijd begrijpt; en ik weet meestal wel wat ik lees (ik heb immers al een hele zak woordenschat).
Naar de les gaan is een pijniging, van 8 tot 10 's morgens, wat betekent dat ik al om 6.30 u uit de veren moet, wil ik na wat wandelen en een busrit (met de18,19 of 45) fatsoenlijk op tijd kunnen arriveren. En het is zoals met de aankoop van een zwemabonnement.....je betaalt op voorhand wat je verplicht om te gaan!
In mijn klas ben ik de enige westerling, naast koreaanse (4) en japanse (1) dame(s) - van wie de echtgenoten hier werken...in dus koreaanse/japanse bedrijven. Daarnaast nog een koreaanse man en een taiwanese jongeman. Erg vriendelijke en voorkomende mensen. Het verbaast me dus geenszins dat indertijd de koreaan Hyi Sun Park zeer veel vrienden telde bij manchester utd.
Lessen lopen van maandag tot vrijdag, zodat het weekend telkens erg gelegen komt voor een wat langere lie-in. En ipv haastig doordeweeks iets
te knabbelen eindelijk eens een behoorlijk ontbijt waarvoor ik de tijd kan nemen. Positief aan het vroege einduur van de lessen (10u) is dat ik dan elke morgen veel tijd heb om met taxi naar Tao Dan park te rijden waar meestal, van zodra ze me zien, de koffie komt aangerukt. Ik geef trouwens ook altijd .....'tien bo' (drinkgeld)....ik betaal er mijn koffie dus 15.000 ipv 12.000. Ik zou eigenlijk niet meer durven de exacte prijs te betalen.
