AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
22-03-2010
Zwinstedenloop 1/2 marathon
Met het begin van de weerkundige lente zakten Ulrike, Helena, Matteo, opa, oma, mezelf en Jules af naar het Nederlandse Sluis.Hierbij misschien best vermelden dat Jules de klaspop is waar Helena dit weekend moest voor zorgen.Uiteraard zijn we heel enthusiast om volgende week opnieuw Juulke bij ons te hebben wanneer Matteo de verantwoordelijke is.Met onze wekelijkse uitstapjes hoeft Juulke zich in elk geval niet te vervelen.
Bon, met dergelijk talrijk opgekomen supportersgarde moesten we vandaag wel proberen stevig uit te pakken.Ulrike zou de 10km van Sluis voor haar rekening nemen.Ik had het voornamelijk gemunt op de halve marathon.Na een heerlijk lenteweekje leek het er op dat we zouden moeten afrekenen met behoorlijk wat regen en wind.Dit zou uiteraard nooit het ideale scenario worden voor een leuke wedstrijd.Gelukkig begon de hemel onderweg wat uit te klaren.
Nog voor de start was duidelijk dat het deelnemersveld heel sterk zou worden.Ik hoef de namen niet 1 voor 1 op de sommen.Velen van hun vind je onderaan terug in de uitslag.Enkele vielen echter ook sterk terug.Hoedanook is een sterk deelnemersveld enkel maar een goeie zaak.Indien er samen kan worden gelopen zit er misschien wel een goeie tijd in.Wat mezelf betrof had ik vooraf toch wel wat twijfels.Ik had de voorbije weken goed getraind, en ook in de voorafgaande wedstrijden dit jaar kon ik goed mijn mannetjes staan, en dan druk ik me best zachtjes uit.Toch had ik deze week zware benen op training,... een gevolg van heel wat kilometers vorige week.Toch was deze wedstrijd in Sluis vooraf aangestipt als een belangrijke test richting Antwerp marathon.Misschien was dit wel de voornaamste reden van twijfel.Het mocht hier eigenlijk niet echt mis gaan.Een slechte wedstrijd zou geen ramp worden, maar toch,een eindtijd in de buurt van de 1u12of 1u13 zou zeker goed zijn voor het vertrouwen.
Van bij de start was het gewoontegetrouw Ghirma Woldu die er een ferme lap op gaf.Tijdens het kleine rondje in Sluis kon ik goed positie kiezen in een groepje na een grotere groep met o.a. Francis Vansteenbrugge en Colpaert.Na dit toerke van 1km gaven we gas richting de Damse vaart.Daar blies de wind in het nadeel.Al vlug kregen hadden we Matthieu Lazou te grazen die iets te voortvarend was gestart.
Daarna was het Steven Vandecasteele die het voortouw nam.Op de een of andere manier liet ik me nogal makkelijk de 2de plaats opdringen.Ik kon niks anders dan zijn spoor vasthouden met alle anderen in mijn zog, op dat moment nog een man of 15 (dacht ik).Steven hield er een heel strak tempo op na.Even maande zijn vader hem aan de kop over te laten aan mezelf en aan de heren achter me.Toch bleef Steven zijn tempo houden, en liet de anderen eigenlijk geen schijn van kans.Onderwijl had ik omstreeks km 4 een steekje laten vallen waarna ik in derde positie van dit groepje lag, na Luc Van Asbroeck.Ik had ondertussen geen idee hoeveel atleten zich voor ons uit bevonden.Die liepen te ver voor ons uit, behalve een enkele uit Nederland, waar Steven druk op aan het jagen was.Bij km 5 kwamen we dan ook heel snel door.Met een tijd van 16min10sec moet ik er geen tekeningske bij maken.Iets later moest die Nederlander (Pascal van Troost) dan ook kleur bekennen waarna hij een belangrijke pion werd in ons groepje.
Omstreeks km 6 verlieten we het jaagpad, waarna ik ook een eerste keer kon beginnen overnemen.Ik voelde me eigenlijk best prima bij dit hoge tempo, en wilde graag meewerken om ons naar een goeie tijd te loodsen.Ondertussen was het groepje reeds geslonken tot een man of 6-7.Ik was dan ook maar wat blij om te zien dat ook trainingsgezel en partner-in-crime Frederic Can den Heede erbij zat.Ik had ook niks anders verwacht.Hij zit in bloedvorm, en had zich gelukkig niet laten verrassen.Hij liet zich meeglijden met een schijnbaar moeiteloze tred.Verder hadden we nog Cedric Decaluwe, Stijn Daelman en Luc Van Asbroek (die stilaan de tred moest lossen).
Bij het keerpunt van de damse vaart lag Aman Gemeda op de grond (pijn enkel + buikkrampen??). Ondertussen deed ik al wat ik kon om her en der enig werk te verrichten.Toch behield ik enige reserve.Gezien het keurgroepje waar ik me in bevond vond ik niet dat het aan mij was om alle kastanjes uit het vuur te halen.Veel te vaak in het verleden heeft me dat mijn vel gekost. Eigenlijk was het vooral de Nederlander die nu en dan eens overnam, terwijl het toch nog altijd Steven was die het leeuwendeel (80%) van het werk verrichtte.Eigenlijk was dit niet onlogisch.We zaten allemaal dicht tegen onze limiet, terwijl we toch nog een 13-tal kilometer voor de boeg hadden.We vreesden allemaal onszelf tegen te komen om dan onherroepelijk ver achteruit geslagen te worden.Toch deden we ons best. Ondertussen konden we Frederic Colpaert inhalen en voorbijlopen.Ook hij was te snel gestart.
Iets verder begon Stijn Daelman ook vaker over te nemen. Eenmaal terug in Sluis (langs de grachten) was het Steven die het tempo stevig in de hoogte leek te jagen. Hij maande ons terecht aan om voluit te gaan voor een snelle tijd. Dit deed zeker pijn.Cedric Decaluwe moest definitief passen.Iets verder (terug Sluis gepasseerd) begon het ons door te dringen dat we echt wel een hele goeie chrono konden ambieren.Terwijl de beentje echt wel begonnen te verzuren passeerden we km 15 aan 49min30sec.
We leken kans te maken op een lage 1u10min als we niet zouden verzwakken.En tja, met Steven voor ons uit kregen we daar ook niet de kans toe.Op km15 had Frederic een iets moeilijker moment, hetwelke hij uiteindelijk toch vlot kon overwinnen.Ik voelde me nog steeds lekker en probeerde waar ik kon Steven nu en dan eens bij te staan, zeker in de stroken tegen wind.Ook voor Stijn Daelman leek overnemen moeilijk te worden.Doch, eenmaal de strook tegen wind gepasseerd restten er ons nog slechts 3km.Dit was het sein voor allen om er een ferme lap tegen te geven.Alle 4 deden we echt ons best om het tempo nog iets te verhogen.In de voorlaatste km vertelde de meefietsende Johan Santens (proficiat johan om zo snel te fietsen) ons nog dat we er een km van 3m15sec op hadden zitten.Dit weetje gaf me echt wel vleugels.Voor Frederic was de laatste kilometer dan ook het signaal om nog eens te versnellen.Als vroegere 5km-specialist kan hij dicht bij de eindstreep altijd nog wel iets meer.Ik probeerde te volgen, en dit lukte me aardig.Onderwijl lieten we ook nog Dries Depoortere achter (die last had van steken).Enkel in de laatste honderden meters moest ik Frederic een paar secondes prijsgeven.Maar op dat moment kon me dat niks meer uitmaken.Ik zag de chrono en wist dat ik netjes binnen de 1u10 zou finishen.Met een eindtijd van 1u09min47sec eindigde ik 9de, direct gevolgd door Stijn Daelman en Steven Vandecasteele.
Met een reeks chonos omstreeks 1u11, 1u12 en 1u13 deed het me dan ook bijzonder veel deugd om de kloof van de 1u10 te doorbreken.Dit klinkt toch net weer wat anders.Toch moet het gezegd, zonder de aanwezigheid van een bijzonder faire hardloper als Steven Vandecasteele was me dit nooit gelukt.Oprechte dank aan Steven!!!
Voor de rest moet ik beseffen dat de omstandigheden in Sluis wel optimaal waren.Er was wel wat wind, maar niet te vergelijken met de vorige jaren.Verder heeft Ulrike ook een hele goeie 10km gelopen.Ook zij lijkt vertrokken voor een mooie reeks.
Hieronder de top-15 (om de 1 of andere reden weigert bloggen een top-25??) of zie ook www.zwinstedenloop.nl
Hallo, hallo, wegens omstandigheden ben ik er een bikke laat bij deze week... mijn nederige excuses aan allen die uitkeken naar deze langverwachtte post, haha. Bon, dit weekend werd Ulrike dus door goeie vriend Delombaerde vergezeld voor een ritje richting het verre Blicquy. In Blicquy stond er een 12km lange wedstrijd op het programma, met een afwisselend parcours doorheen de archeologische site van dit dorpje. Langs deze wijze wil ik dimitri dan ook uitgebreid danken om zich te ontfermen over mijn vrouwtje. Op die manier kon ik mijn namiddag toeweiden aan het koersgebeuren in Parijs-Nice en Tireno-Adriatico. Gezien het pas haar 2de wedstrijd was, was het voor haar vooral eens testen hoe het met de conditie was gesteld.Uiteindelijk legde ze het wedstrijdje af aan 13.3km/u waar ze best tevreden mee was.Vanaf nu wordt het wel terug wat werken aan de snelheid.
Wat mezelf betreft werd het vooral een weekje om de nodige kilometers te verzamelen.Na de wedstrijd te Kain werd maandag een 2u30 duurloopje gepland, gevolgd door 2 heel rustige loopjes op dinsdag (45min & 1u). Woensdag stond een 3x3000 op het programma (a3m30 per km).Uiteindelijk werden ze allen iets sneller afgewerkt, maar toch hebben we niet overdreven.Donderdag hield ik het bij een uurke, net als vrijdag.Een zeurende enkel leek me halt toe te roepen en mijn kilometerkes naar de vaantjes te helpen.Zaterdag op hoop van zegen naar de Gavers getrokken met goed resultaat.Ik had heel frisse beentjes, en maalde samen van Frederic van den Heede 28km´s af om er daarna nog een 10-tal alleen te doen.Om de week helemaal af te maken deed ik zondag bij een lekker weer nog 2 uitstapjes (1u & 40min). Uiteindelijk leverde dit een hele leuke verzameling op van 160km's. Heel leuk, doch niet onmiddellijk voor herhaling vatbaar.
Heel tevreden over deze trainingsweek wordt het deze week wel wat rustiger.Volgende zondag trekken Ulrike en mezelf richting Sluis.Ulrike loopt er waarchijnlijk de 10km, terwijl ikzelf de halve marathon voor mijn rekening neem.Afwachten maar of ik tijdig hersteld raak, en of ik de nodige snelheid haal om een mooie tijd neer te planten. Ach, ik kijk er best naar uit eigenlijk...
Zaterdagmiddag stond de 4de manche van het acrho criterium op het programma. Wegens omstandigheden had ik de eerste en derde manche moeten missen. Dit viel me eerlijkheidshalve tegen omdat ik met de huidige conditie ervan overtuigd was dat ik ging meedoen voor de hoofdprijs.
Na een vervelende week van nakende blessures had ik wat trainingen moeten missen.Toch was het deze week een stuk beter. Woensdag deed ik in eerste instantie een uitstekende intervalsessie (5x2000m) met het oog op de marathon eind april.Gezien ik die vlotjes kon afwerken heb ik de rest van de week vooral de nadruk gelegd op training en het maken van de nodige kilometers.Ik had zaterdag zeker niet de ideale benen, maar dacht ook nooit dat ik in Kain ging meespelen (vorig jaar werd ik pas 10de).Het zou zeker geen zaak van souplesse worden, maar eerder een kwestie van hard werken (ook gezien het zware parcours).
Bij de start liet ik het eventjes zijn beloop. 2 heren liepen al snel weg; terwijl een groepje achtervolgers vooral naar elkaar leek te kijken.Na een kleine halve kilometer besloot ik het gat ongedaan te maken.Eenmaal de vluchters waren gekortwiekt bevonden we ons in een strook met felle tegenwind.Niemand leek zinnens het tempo vast te houden waardoor er zich snel een ruime kopgroep van 10 man vormde.Marc Deschamps meldde zich eerst vooraan, gevolgd door Johan Descheemaeker die overnam.Doch, iedereen liep vooral op reserve.Ik merkte dat er veel te veel werd gekeken (misschien wel naar mij) en besloot dan zelf maar de knuppel in het hoenderhok te werpen.Ik koos het voortouw en probeerde snel een duidelijke schifting door te voeren.
Al snel brak het groepje uiteen waarna we slechts met 3 overbleven na de 2de kilometer.Na een stevige aflossing van Descheemaeker was er terug enig tempoverval, waarna ik opnieuw doortrok.Dit bleek iets te snel voor Johan, terwijl Marc mijn voetsporen bleef opzoeken.Ik merkte wel dat hij het lastig had, maar toch maakte hij geen aanstalten om te lossen.Na behoorlijk wat aandringen kon ik hem toch de koppositie opdringen waarna het tempo terug stilviel.Ik profiteerde ervan om te recupereren terwijl Johan nu kon terugkeren tot in onze voetsporen.
Eenmaal aan de voet gekomen van de bevreesde Mont St-Aubert smeet ik nog een cartoucheke en dit bleek voldoende om Marc definitief achter mij te houden.Terwijl ik toch best wat krachten had vergooid, voelde ik dat ik dit tempo wel een tijdje kon vasthouden.De strook bergop op een karrespoor was lastig en technisch, maar ligt me redelijk goed.Eenmaal boven zouden we ook verlost worden van de toch wel tegenzittende wind.
Terwijl ik lichtelijk kon proeven van de zoete smaak der overwinning hoorde ik na km 5 terug enkele snel naderende gympies.Hoewel ik niet wist wie mijn belager was, wist ik wel dat de snelle tred moest komen van een atleet van bijzonder allure.Bij km 6 werd ik dan ook gegrepen en achtergelaten door Thomas Locquet, die zo vriendelijk was mij ervan op de hoogte te brengen dat de achtervolgers ver achter mij zaten.Op dat moment had ik er eigenlijk bijzonder weinig boodschap aan.Ik kon enkel in mezelf een koppel lelijke woorden prevelen.Doch, het zij hem vergeven, hij hoeft zich echt niet te excuseren om deze welverdiende overwinning.De rest van de wedstrijd bleef ik het tempo hoog houden om de schade te beperken.Ik wilde best wel eens zien wat ik op dat parcours waard was.Ik eindigde in 34min23sec, waarmee ik zeker tevreden was.Na een mindere week -de week ervoor- en een zware trainingsweek (na zondag 130km) kwam ik net 4seconden tekort op de besttijd van soulmate Dimitri Delombaerde.Hiermee komt hij heel goed weg en mag hij alsnog de beloofde fles champagne (bij breken van zijn record) opzij leggen tot volgend jaar.Verder werd Johan Descheemaker heel verdienstelijk 3de. Hieronder een top 10, en leuk youtube filmpke.
1 Loquet Thomas SE 1 ET CHIEVRES 00:33:51 00:03:20 17.99 925 2 Dewaele Joost SE 2 POPUELLES DREAM TEAM 00:34:24 00:03:23 17.7 916 3 Descheemacker Johan SE 3 AC DEINZE 00:35:00 00:03:26 17.39 907 4 Descamps Marc SE 4 ECLATES PERUWELZ 00:35:12 00:03:28 17.3 904 5 Verstraete Maxime SE 5 BAC 00:35:25 00:03:29 17.19 900 6 Lemmens Davy SE 6 SPEED TRI TEAM 00:35:28 00:03:29 17.17 899 7 Demaret Grégory SE 7 SANS 00:35:41 00:03:30 17.06 895 8 Desimpel Christof V1 1 ROAD RUNNERS CLUB 00:35:51 00:03:31 16.98 893 9 Duvivier Dany V1 2 BAC 00:36:25 00:03:35 16.72 885 10 Delombaerde Dimitri SE 8 JCSA 00:36:27 00:03:35 16.7 884
Dit weekend trokken we naar jaarlijkse gewoonte- met de schoonfamilie naar de Ardennen, ditmaal Barvaux (op 400m hoogte....haha). Naast genieten van allerlei geneugtes des levens, had ik eigenlijk ook wel plannen om eens goed wat kilometers te draaien.Helaas is het wat anders uitgedraaid.
Vorige week reeds had ik last van mijn enkel, wat later eigenlijk vermoedelijk- een beginnende beenvliesontsteking bleek.Hmmm, misschien heb ik mijn steunkousen toch al een weekje te laat gekocht.Vorige week en dit weekend heb ik de meeste trainingen aldus maar opgeschort, en mij dan maar toegewijd aan het versterken van de innerlijke mens.
Ook deze week hou ik het echt lange duurwerk dan ook maar voor bekeken, waarna ik hoop terug voluit te kunnen trainen.We zullen wel zien... als het meevalt hoop ik toch nog paraat ter raken voor Kain op zaterdag.
Na de valse start te Velaines was dit weekend de 2-de manche van het acrho criterium gepland.In het kleine voorstadje van Tourcoing-Roubaix (de provence van Kortrijk???), had ik al vaker meegestreden voor de ereprijzen.Dit jaar hoopte ik op niks minder, en stiekem zelfs op ietskes meer.Hoewel ik enige vragen had omtrent mijn snelheid, wist ik best dat de conditie toppie was.
Reeds voor mn vrouwtje en mezelf de kleedkamers bereikten werd er hard gespeculeerd over de wedstrijd en favorieten.Vooral mijn goede vriendjes delombaerde, vanlede en descheemaeker leken de hete aardappel naar mij door te schuiven.Dit veranderde snel met de komst van Mathijs Casteele.Deze recente -meer dan overtuigende- winnaar van de Wallemoteveldloop te Izegem had waarschijnlijk minder problemen met deze favorietenrol.Iets later wist ik me tevens verzekerd dat de 2de plaats zou worden opgeeist door Dieter Van De Walle.Deze dierbare trainingsmaat is in goeie doen, en zowiezo een tweetal maten te groot voor mij.Met de komst van deze 2 heren wist ik meteen wat me te doen stond... schade beperken... mn vel duur verkopen... en lopen met de derde plaats als inzet.
Na een goeie opwarming in groep vertrokken we om 10u met 580 man/vrouw.Mathijs Casteele draaide meteen het gashendeltje fel open.Ik besloot te volgen, samen met Dieter en een reeks anderen in ons zog.Toen ik een klein gaatje liet vallen op Mathijs was het Johan Descheemaeker die fel uithaalde.Voor mij ging het heel snel, maar ik kon toch de aansluiting vinden.Bij km 1 kwamen we dan ook door a 2u56.Normaal doe ik zelden of nooit zon snelle eerste km, maar ik voelde me er ok bij, en nam zelfs nog eens over.Inmiddels bleken we stilaan met 3 te zijn vertrokken.Johan had een klein gaatje laten vallen en stond er nu alleen voor.Toen de weg meer en meer omhoog wees had ik snel door dat Dieter en Mathijs de beteren waren.Op dergelijk terrein zijn ze moeilijk te houden en ik liet wijselijk (lees: kon nie beter) een gatje van 20m vallen.Omstreeks km 2.5 waren we boven waarna een pittige afdaling op ons wachtte tot km4.Tot km 5 hield ik eigenlijk verbluffend goed stand (tussentijd 15min50sec).
Daarna begon het steekspel tss Mattijs en Dieter.Beide kemphanen maakten het elkaar niet makkelijk, maar jammergenoeg was het Dieter die het onderspit zou moeten delven.Omstreeks km6 begon er overigens nog een potig stukje klimwerk terwijl de verschillen nu toch wel begonnen op te lopen.Het beste was er bij mij nu toch wel vanaf.Bij km8 was het slechtste gepasseerd en konden we ons terug naar beneden gooien richting centrum Herseaux.Ik kwam binnen na 33min09sec, met 40s achterstand op Dieter en een goeie minuut op Mathijs.Hiermee deed ik 30sec beter dan vorig jaar, terwijl mijn uitdager van de dag Johan- (4de) op zijn beurt een minuut achterstand had op mij.Bon, een overwinning zat er dus zeker niet in, maar de genoegdoening was zeker niet minder.Naast die 2 kerels op het podium te mogen staan was mij een hele eer.
Voor de rest: -was het een leuke uitstap. -maakte mijn vrouwtje er ondanks een mindere trainingsperiode een goeie wedstrijd van. -kon ik met veel plezier vaststellen dat Nico Serroen terug aan de beterhand was -lijkt het jachtseizoen definitief te zijn geopend. - en JA, ik heb nu ook zon jeanette kouskes gekocht:na 2 beenvliesontstekingen vorig jaar (en evenveel van dit voor mijn vrouw) hopen we beiden dergelijke blessures definitief achter ons te laten... dus lacht maar... wie laatst...
-kijk ik zeker al uit naar de volgende confrontatie (waarschijnlijk over 14 dagen te Kain). -nog een top 20 hieronder, en een actie-fotooke (met dank aan Bjorn Desmet... en zijn Tineke!):
Deze week had ik sterk naar een eerste wedstrijd van het achro-criterium toegeleefd.Maandag nog een lange duurloop (26km), gevolgd door een stevige intervalreeks (8 x1000m a 3m25) op woensdag. De overige dagen was het vooral rustig loslopen met het oog op Velaines. Helaas heeft 1 of ander illuster microbeke mij van vrijdag op zaterdag te pakken gekregen, waardoor ik mijn nachtelijke tijdspanne heb moeten verdelen tss bed- en badkamer. Van Velaines was onmiddellijk geen sprake meer.Maja, k heb inmiddels gezien dat de wedstrijd zonder mij toch is doorgegaan....
Uiteraard had deze extra "rust"-dag ook wel enige gevolgen op de beoogde trainingskilometers (maar beter nu dan ergens in maart-april).Vandaag voelde ik me in elk geval stukken beter, waardoor ik me in extremis nog heb getraktreerd op een zondagavondse doorgedreven training in de sneeuw... en da dee deugd. Hopelijk kan ik mij volgende zondag herpakken in Herseaux. Het valt nog af te wachten of ulrike er al dan niet bij zal zijn. Zij heeft opnieuw enige tijd last gehad van een peesontsteking, maar loopt terug pijnvrij.
Oef, eindelijk terug tijd om mijn plunje in de wagen te laden, en er op uit te trekken.De wagen reed me dit weekend heel verrassend naar Cadzand-bad, alwaar het zeeuws kampioenschap halve marathon werd geprogrammeerd. Na enkele weken stevig trainingswerk had ik er best vertrouwen in. De conditie kon nooit die van december evenaren, maar toch wilde ik bij onze noorderburen geen mal figuur slaan.Ik ambieerde dus wel wat meer dan enkel een "doorgedreven" training.
Bij aankomst stond de miezerige motregen me wel wat tegen.Dit was uiteraard ook de reden waarom vrouw / kindjes waren thuisgebleven.Samen met vriend Kristof Benoit trokken we erop uit voor een vrij korte opwarming.Het was best koud, maar de wind was uitgebleven. De wedstrijd zou dus plaatsvinden in behoorlijk goeie omstandigheden. Maar toch, dit wedstrijdje over hard zand, mul zand, en andere onverharde stroken is en blijft zeker geen makkie. Ondertussen had ik ook nog enkele bekende figuren tegen het lijf gelopen, en was me er reeds van bewust dat Steven Vandecasteele de topfavoriet was.
Stipt op tijd trok het peleton van 500 man/vrouw zich op gang.Terwijl ik het spoor van Thomas Beirnaert en Steven Vandecasteele opzocht, was er een enkeling die er vandoor muisde.Gezien er tegelijkertijd een 5km wedstrijd bezig was dachten we dat deze kerel de 5km aan het winnen was.Tijdens de eerste 5 km kon ik in een immer uitdunnend groepje vlot vooraan meedraaien in 2de, 3de positie.Bij de doortocht van de 5km bleek de persoon die snel was vertrokken echter een kandidaat winnaar te zijn voor de halve.Dit was het startsein van Steven om er een lap op te geven (na een serieus trapke over de dijk-zie foto).Ik liet wijselijk begaan terwijl Cedric de Caluwe als enige het spoor van Steven bleef volgen.Inmiddels bevonden we ons op het strand alwaar ik me spoedig alleen in de achtervolging bevond op Cedric (die Steven had moeten laten gaan).
3km verder nam ik de rol over van Cedric , waarna ik spoedig na het verlaten van het strand een verkeerde richting werd uitgestuurd.Waarschijnlijk had mijn bedampte bril daar veel mee te maken.Net nu ik een heel klein gaatje had geslagen kon ik terug beginnen achtervolgen (terug 4de in de wedstrijd).Tijdens een dipje die erop volgde moest ik Cedric een 100-tal meter gunnen terwijl ik ondertussen ook van achter werd belaagd.Iets later moesten we terug op het strand (2-tal km) waar ik terug een heel goed ritme kon ontwikkelen.Ik begon terug voeling te krijgen met Cedric en kon het veld achter mij nu definitief terug slaan (zo dacht ik toch).Bij het verlaten van het strand -ploeterend doorheen een vreselijke strook los zand bergop- werd ik samen met Cedric terug de verkeerde kant uitgestuurd.... deja-vu.Geloof me, ik kon er echt nie mee lachen.Dit was me toch wel iets teveel.
Ik kon Cedric niet meer volgen en vervolgde alleen mijn pad (terug op de hielen gezeten door een hollander). Een km of 2 verder (toen we echt wel alle zandstroken hadden gehad) begon ik terug in mijn ritme te geraken.Het wandelpad in de duinen bleef weliswaar vrij heuvelachtig maar heel goed beloopbaar.Ik kon Cedric echter niet meer bedreigen, en eindigde dus als 4de in 1u14m32sec. ... met de bedenking dat er misschien wel iets meer in zat... Toch trok ik vooral naar huis met de wetenschap dat de conditie nu reeds heel goed is...
Voor de rest, Steven won de wedstrijd oververdiend, en mede door een sanitaire stop van de 2de. Indien je meer details wilt over dit laatste:
Nog steeds geen wedstrijden, en aldus ook geen bijzonder nieuws van mijn kant. Hoewel het nog steeds behoorlijk koud is en hoewel ik vooral eind april wil goed zijn, hoop ik toch ook geen mal figuur te slaan in de wedstrijden ervoor. Ondanks de vele sneeuwvlokjes heb ik er aldus de voorbije 2 weken terug stevig ingevlogen. De nadruk ligt vooral op het maken van wat kilometers (2 weken van 100+ km), maar een eerste intervalsessie zit er toch ook terug op.
Bij deze plan ik volgende week in Cadzand reeds een halve marathon als aperitief, om de weken erna 2 wedstrijden in Wallonie op te zoeken. Hopelijk wordt het tegen dan iets minder fris, en kunnen wat lentekriebels plaats maken voor een bijwijlen nakende winterdepressie. Grijze winterdagen zijn echt niet aan mij besteed. Gelukkig kregen we dit weekend terug wat zon te zien. Verder zei ik het reeds, geen nieuws, maar geen nieuws is goed nieuws zekers...
Traditioneel betekent de relais givres te neder-over-heembeek mijn eerste confrontatie met het resterende conditiepeil na rust.Ik moet bekennen niet volledig te hebben stilgezeten en hoopte aldus vrij vlot het sportief jaar 2010 binnen te glijden.
Net zoals ieder jaar is deze wedstrijd een aflossingswedstrijd met 5, waarvan elk 8km dient af te leggen, om uiteindelijk samen de laatste 4km te overbruggen (44km over geaccidenteerd bosparcours).Onder de deskundige leiding van Norbert Devroede was Popuelles Dream Team er dit jaar in geslaagd 4 ploegen samen te stellen, elk met eigen doelstellingen.Met een eerste plaats in de joggingklassering vorig jaar waren de verwachtingen voor dit jaar dan ook vrij hoog.Samen met Sylvie Verthe, Ludovic Vangrootenbruel, Eddy Rasschaert, en Ludovic Vanlede vormden wij PDT1, een ploeg die op papier heel evenwichtig is samengesteld.
Toch stonden we niet voor een makkelijke opdracht.Het viel immers sterk af te wachten wat de echte waarde van deze amateurploeg zou betekenen in een veld met enkele eliteteams aan de start (bij de vrouwen enkele toppers zoals Catherine Lallemand, Virginie Vandroogenbrouck en bij de mannen niemand minder dan Tasama Dame...).Uiteindelijk werd ook nog het aantal deelnemende ploegen opgetrokken van 250(max vorig jaar) tot 300.Met 1500 lopers die elk 3 rondes dienen af te leggen van 4km zou het voor de toeschouwers en de deelnemers opnieuw een waar totaalspektakel worden.
Bij de start was het parcours her en der bedekt met ijs, maar dit zou gaandeweg veranderen in een immer dikker wordend laagje modder op een bevroren ondergrond...De dames gingen als eerste van start, en Sylvie kon gewoontegetrouw een positie afdwingen vooraan. Tijdens de eerste doortocht (4km) passeerde ze knap als 9de.Uiteindelijk had ze haar krachten vrij goed verdeeld en kon als 10de de wisselstok doorgeven aan Ludovic VGB.Hij kon snel enkele plaatsen opschuiven, waardoor we na zijn sterke beurt als 6de stonden geklasseerd.Met Eddy Rasschaert (de veteraan van dienst) zetten we onze opmars nog iets verder door.Hij deed het ronduit uitstekend waarna we reeds als 4de stonden geklasseerd bij de joggings (er was nog een apart bedrijfsklassement, terwijl het niet duidelijk was of er dit jaar nog een aparte eliteklassering was).De verschillen met de ploegen voor en achter ons waren inmiddels wel vrij groot geworden.Tijdens de beurt van Ludovic VL konden we dan ook onmogelijk nog ploegen inhalen.Hij deed het voortreffelijk waarna ik omstreeks 15u de fakkel kon overnemen.
Ik begon nogal voortvarend, en moest snel ervaren dat het echt wel afzien zou worden. Ik had mijn keuze echter gemaakt en probeerde mijn tred zo goed als ik kon door te zetten.De vele modderstroken, nijdige hellingen en gedubbelden maakten het echt niet makkelijk om tempo te houden.Zeker de eerste 2km van het parcours waren bikkelhard.Daarna was er ruimte om te recupereren.De strook naar de aankomst was daarentegen weer loodzwaar. Na de eerste ronde was ik zeer tevreden van mijn tijd, maar moest tegelijk beseffen dat het beste er echt wel vanaf was.Tijdens de 2de ronde ging ik stukken trager bergop om tijdens de afdalingen en technische stroken de schade te beperken.
Reeds bij het begin van de 2de ronde ging dan ook het voltallige Poolse team op en over mij heen.Ik moest met enig schaamrood op de wangen toekijken hoe de poolse blondine me ter plaatse liet.Hoewel ze enigszins werd geduwd door haar landgenoten was dit toch een harde noot om te kraken.Op karakter vocht ik mij terug tot in hun spoor, wat me zeker heeft geholpen een goeie (tja wat is goed) tijd te lopen.Doch kon ik het moeilijk verkroppen mijn meerdere te erkennen in deze mooie verschijning, alsook het besef dat onze ploeg een hele ronde, oftewel een volle 15minuten achterlag op deze winnende ploeg (ethiopische ploeg werd 2de)!
In deze laatste ronde was het aan Sylvie om het tempo te bepalen.Toch liep het iets anders.We hielden een stevig tempo en kregen na 1km een ploeg voor ons in het vizier.Waarschijnlijk liepen die in de bedrijfscompetitie, maar ja, een ploeg is een ploeg he...Met het mes tussen de tanden gingen we naar hen op zoek, om tijdens een eerste afdaling de ploeg in te halen.Hierbij hadden we echt wel het onderste uit de kan gevraagd van Sylvie.Toen ze dreigde dood te vallen hebben we onze hormonen wat in bedwang gehouden om vervolgens terug ingelopen te worden tijdens een volgende helling.Dit was echter buiten Sylvie zelve gerekend.Tijdens een stukje plat kon Sylvie haar tempokwaliteiten demonstreren.In de afsluitende modderstrook richting finish werd nog keihard gestreden, maar we haalden de bovenhand.Uiteindelijk werden we blijkbaar 5de v de joggingcompetitie en 8ste totaal (eliteploegen waren dit jaar ook gerekend bij de joggingklassering) , hoewel het ons nog niet duidelijk is hoe en waar er ons nog iemand zou kunnen zijn voorbijgegaan.Misschien was de registratie toch niet zo feilloos. Bon, of we nu 4de of 5de zijn van de joggings, algemeen of hoeveel ploegen er voor ons staan van de bedrijfscompetitie maakt eigenlijk niet echt uit.We kwamen vooral aan met het besef dat we het citroentje volledig hadden leeggeperst, en dat we dus een fantastische groepsprestatie hebben neergezet.Ze mogen mij nu reeds inschrijven voor volgend jaar.
Hieronder enkele fotos en hopelijk binnenkort een uitslag.
Een goeie week na nieuwjaar heb ik de deur van 2009 definitief achter mij toegetrokken. In deze periode van rust heb ik dan ook de nodige tijd gehad om vooruit te blikken naar het komende voorjaar, en heb aldus ook enkele knopen doorgehakt.
Eigenlijk wordt het vrij eenvoudig. Een voorjaarsmarathon stond nooit eerder op mijn programma, en dus probeer ik er eentje op 25 april, zijnde Antwerpen. Het zal niet makkelijk zijn het nodige trainingsvolume te halen, maar ja, wanneer is het dat eigenlijk wel? Bon, met nog een 15-tal weken te gaan zal ik niet al te lang moeten wachten om eraan te beginnen dit jaar.
Terwijl deze keuze dan ook beslag legt op vrijwel de rest van het voorjaar, blijft er uiteraard nog ruimte om enkele wedstrijden van het acrho-criterium mee te pikken, alsook om te pogen een resultaat neer te zetten op een of andere halve marathon (Sluis, Rijsel?).Daarnaast zien we wel hoe we de kalender opvullen.Bon, we hebben alvast weer een plan....
Alvorens we de laatste uren van 2009 definitief uitwuiven is het tijd om nog eens terug te blikken naar het teloor gegane jaar.Helemaal verloren is het echter niet.Tal van mooie momenten zullen me bijblijven, in t bijzonder deze in aanwezigheid van onze vrolijke kinderen Helena en Matteo.
Uiteraard, en passend bij het item van deze blog, zullen ook menig loopmomenten me nog lang verheugen.Maar eerste wil ik toch iedereen, en in het bijzonder alle lopers, een opperbest, gezond en blessureloos 2010 toewensen.
Al bij al moet ik bekennen dat 2009 een echt topjaar voor me was.Mijn 10 highlights van dit jaar waren :
1) Een vroege overwinning dit jaar in de brigandsloop te Ingelmunster.
2) Mijn PR 10km verbeteren tijdens een stratenloop te Wingene (2de na Stijn Vandevelde).
3) Podium op een vrij sterk bezette 7km v Grijsloke (3de na Dieter Vandewalle en Frederic Van den Heede).
4) 8ste plaats op de kerstcorrida te Tielt (een perfecte seizoensafsluiter).
5) 9de op de kerstloop te Waregem (waar ik tal van geduchte tegenstanders na mij kon houden).
6) Overwinning te Rumes in het achro-criterium (voor Antonino Domina).
7) 2u41min tijdens het BK marathon, Nieuwpoort Ieper (6de).Helaas zal ik hier altijd een dubbel gevoel blijven houden.Een perfecte voorbereiding viel in het water de laatste 14 dagen, en tijdens de wedstrijd had ik af te rekenen met steken.
8) Een strakke 1u12min op de halve marathon te Kuurne (rapper dan een ezel).
9) Overwinning te Blandain tegen een heel sterke Dimitri Delombaerde (na scheenbeenvliesontsteking)
10) Derde op de Jongerencross te Waregem bij de vrije sporters, na een sterke Bart Verkaemer en Nico Algoet.
Tot slot: Graag blijf ik uitkijken naar jullie talrijke reacties op dit blogje.Heb je een uitgesproken mening, ben je het met iets oneens, of wil je graag iets kwijt, laat maar van jullie horen.Voor de rest hoop ik op een blij weersziens in 2010, en wens jullie veel sportief success, vooral ook voor diegenen die dit jaar deels in de lappenmand hebben gelegen!Proost!!
Een drietal weken na de kerstloop te Waregem konden we toch nog aan de slag in Tielt.Het was reeds enkele jaren geleden dat ik er aan de start verscheen.In het verleden deed ik dat wel eens, maar de wedstrijd kon me zelden bekoren. Het parcours, de koude temperaturen en het geduw aan de start schrikten me wel eens af.Traditioneel beeindig ik mijn seizoen aldus meestal in Deerlijk.Na de spijtige afgelasting kon ik het circuit echter zo niet verlaten.Ik wilde graag nog de vruchten plukken van een zware trainingsweek, en hopelijk mijn seizoen in schoonheid afsluiten.
Om 18u30 was de start van mijn 33ste wedstrijd dit jaar een feit.Ik had me goed voorin kunnen positioneren en had van enig gedrum weinig tot geen last.Van bij de start zat ik er dus goed bij en kon ik plaats vatten omstreeks 15-de stek.De snelheid lag hoog en ik vroeg me ernstig af wanneer die zou gaan milderen.Na de eerste kleine ronde was daar eigenlijk nog geen verandering in gekomen, terwijl ik ook besloot het tempo te blijven volgen.Ondertussen was ik opgeschoven tot in de buurt van Bart Verkaemer, en vond bij hem het ideale tempo tijdens de eerste grote ronde.Ondertussen was ik best op stoom geraakt en had het gevoel dat ik dit helse tempo wel een ganse wedstrijd zou kunnen volmaken.De rijkelijke kerstmaaltijden hadden duidelijk niet veel sporen op mijn conditie achtergelaten.
In de tweede grote ronde kon ik tevens wat afstand nemen van het kleine groepje met Bart en ene Oleg Otmakov, terwijl ik iets later naast en voorbij Frederick Colpaert liep.Hoewel ik enigszins onder de indruk was bleef ik verder doen waarmee ik bezig was.In de klim tijdens de 2de grote ronde was het Bart Verkaemer die eensklaps naast en over mij kwam.Hij nam vrij snel een 20-tal meter voorsprong, dewelke hij nu moest zien te behouden.Ik had met hem een ideaal mikpunt en besloot mijn tempo strak te houden zonder eensklapse tempowissels.Dit zou ook nodig zijn gezien de tegenstand die zich niet ver achter mij bevond.Met dit tempo kon ik vaak tot vlakbij Bart terug komen waarna hij telkens terug een versnelling plaatste.De tactiek om mij op die manier te kraken had weinig succes.Ik kon de druk hoog houden en hoopte op die manier zijn wil te breken.Uiteindelijk moest ik Bart toch de voorsprong laten die hij zelf had gecreeerd.Ik was bijzonder sterk vandaag, maar Bart bleek mijn meerdere. Het voornaamste was echter dat ik nu terug een aantal hele sterke concurrenten (o.a. de gebroers deketelaere, vanwynsberghe, lazou) heb kunnen achterlaten, ... me er goed van bewust zijnde dat de volgende keer de rollen wel eens kunnen zijn omgedraaid.
Epiloog: Uiteraard kan ik met mijn 3de plaats bij de masters (8ste overall) terugblikken op een voortreffelijke eindejaarswedstrijd, en ook de tijd van 33m07sec over de 10.2km (garmin afstand) mag er best wezen.Nu is het tijd om het strijdtoneel een tijdje de rug toe te keren. Dit zeker met enige spijt in het hart, maar ik heb zeker naar deze rustperiode uitgekeken en hoop in het voorjaar van 2010 terug van katoen te kunnen geven.Tot binnenkort... (vandaag loopt mijn vrouwtje nog te st eloois-winkel)
Winterkou is helemaal niet aan mij besteed. Ik besterf het reeds als ik s morgens bij vriestemperaturen van mijn achterdeur naar mijn auto moet stappen (nauwelijk 5meter).Toch probeer ik mij elk jaar opnieuw terug op te laden naar een 2-tal kerstlopen.Eerst die van Waregem, want dat is bij de deur en die wedstrijd lokt nu immers veel sterke lopersEchter, mijn laatste vormpiek is steevast bestemd voor de kerstcorrida te Deerlijk.Elk jaar opnieuw maak ik er een erezaak van om in deze klassieker zo goed als mogelijk aan de start te komen. Waar dit vandaan komt is mij niet helemaal duidelijk.Enerszijds de kerstsfeer, anderszijds de vele toeschouwers langs de weg, alsook de vele concurrerende vrienden die ook daar elk jaar van de partij zijn.Het is me telkens een waar genoegen om hen daar van menig weerwerk te bedienen.
Deze wedstrijd gaat voor mij terug naar mijn prille begin als wedstrijdloper.In 1998 was ik er reeds aan de start, en vandaag hoopte ik dus op een 12de deelname op rij.Over de 5km had ik toen 23m10s nodig; in 1999 19m30s; in 2000 18m25s, in 2001 19m10s; in 2002 16m45s. In 2003 schakelde ik over naar de lange afstand: 58m07sec; in 2004 54m01s; in 2005 53m18s; in 2006 49m36s; in 2007 50m06s; in 2008 51m29s. Hiervan haalde ik de laatste 3 edities de top-10, en het was dan ook geen geheim dat dit in 2009 terug diezelfde ambitie had, gekoppeld aan de wens terug onder de 50min grens te duiken.
Helaas, net zoals vele andere lopers, kreeg ik s morgens de droevige melding dat de kerstcorrida in Deerlijk was afgelast. Toen ik naar buiten keek kon mij dat nauwelijks verbazen.Enigszins was dit zelfs een opluchting... ik kon me reeds beeldig een straatbeeld met een rillende massa lopers in singlet voorstellen. Hoedanook is het toch een ongoocheling voor mezelf en vele anderen. Ik denk echter dat de organisatie de juiste keuze heeft gemaakt.
Voorlopig twijfel ik nu nog of ik er nog een klein slotstukje aan brei in St elooiswinkel of Tielt.Ik kan me daarvoor eigenlijk nog moeilijk opladen, maar we zien wel.Althans lijkt het nu nog iets te vroeg om definitief 2009 de rug toe te keren.Aja, vandaag helemaal niet gelopen... flauwe week achter de rug... dan maar sneeuwmannen gemaakt en koekjes gebakken...
Dit weekend geen wedstrijdje...Na Waregem was het terug tijd voor de nodige kilometers richting Deerlijk.
-Maandag deed ik een lange duurloop van 24km en dinsdag hield ik het bij 15km.
-Woensdag moesten de ruwe kantjes terug worden bijgevijld met een 4x2000m op piste. Helaas bleek ik onvoldoede gerecupereerd van zondag (eigen schuld, want ma & di waren te snel) en hield het dan maar op een 3x2000m (6min30).
-Do- en vrijdag nog steeds geen goeie benen: respectievelijk 10 en 14km (rustigaan).
-Zaterdag begon het terug te beteren (eindelijk).Ik deed 16km met een 10-tal versnellingen, om er op zondag een lap op te geven: 16 km, waarvan de helft aan ~wedstrijdtempo.
Zo, de nodige arbeid is terug verricht om me hopelijk in Deerlijk vlotjes 15km verder te dragen. Deze week hou ik het terug vrij kalmpjes, en dan zouden we er klaar voor moeten zijn. Voorlopig heb ik aldus geen excuses om me achter te verschuilen. Maar moest het nodig zijn na zondag dan schud ik er wel vlotjes eentje uit mijn mouw.Hopelijk wordt het niet al te koud...
Gisterenmiddag stond de kerstloop in Waregem (~9.8km) op het programma.Na enkele weken intensief trainen had ik hier behoorlijk naartoe geleefd.Toch brachten een aanslepende verkoudheid en iets mindere wedstrijd in Herseaux me wel wat aan het twijfelen. Bovendien werd zondag terug gekenmerkt werd door een windje van 5-6 beaufort en behoorlijk wat nattigheid.Ik had er dus weeral niet te veel zin in, maar ja, lopen zouden we doen.Een 2-tal uurtjes voor de start keek ik nog snel eens naar buienradar, en tot mijn jolijt bleek de regen te gaan ophouden.Dit was zeker een opsteker van formaat. Ulrike en mezelf reden snel de kindjes naar oma om toen vlug een parkeerplaatsje te gaan zoeken in Waregem.
We waren ruimschoots op tijd om de 4.5km te zien vertrekken, en te peilen naar de aanwezige concurrentie.Al snel bleek dat die zeker niet mals zou zijn.Na een rustige opwarming nam ik stelling op de 2de rij.Enkele vrienden hadden me een 13-de plaats toege-eigend, maar gezien wie allemaal op de eerste rij plaatsnam was ik daar lang niet zo zeker van.Na het startschot van Ulla Werbroeck kon ik vrij vlot meeschuiven voorin.Daarna begonnen de favorieten (Naert, Coppens, Ribag, Geens, Gemeda, Hernould, , ....) toch hun stelling in te nemen terwijl ik in de buurt vanBert Deschodt meegleed.
Toen eenkopgroep van een man of 10 zich begonlos te scheuren voor Bert besloot ik om dit te laten gebeuren.Iets later moesten er nog enkelen dit groepje laten gaan.Samen met Bert kwamen we iets later bij Bart Verkaemer, om daarna een sprongetje te maken tot bij Maarten Verhelst.Zijn turbo liep voortvarend en we lieten ons gezamelijk meedrijven, waarna Matthieu Lazou en Peter Deketelaere erin slaagden ons groepje te vervoegen.Iets later liet Bert een gat waarna ik snel de sprong naar Maarten maakte.De weg was nog lang maar ik voelde me best ok.
In de 2de ronde bleef ik de ontketende Maarten volgen, die vastberaden naar Aleksandar Stekic toeliep.Aleksandar moest vervolgens vrij snel laten gaan, terwijl ik het nu ook best welletjes vond.Met Aleksandar wist ik mij immers in heel goed gezelschap.In de laatste ronde had ik nog steeds wat overschot, maar besloot mijn inspanningen te sparen tot het einde.In de achtervolging waren er wel enkele mannen serieus aan het naderen, maar hun inhaalmanoevre zou te laat komen.In de sprint kon ik Aleksandar nipt afhouden, mede geholpen door zijn gebrekkige parcourskennis (hij had bijna mislopen).Met deze 9de plaats op dit deelnemersveld was ik uiteraard mega-tevreden.Ik had deze keer de koers heel goed gelezen, en kan terugkijken op een perfecte wedstrijd.Deze veldslag is gestreden, en meer moet da nie zijn ...
Vooruitblikje: Gezien de kleine verschillen met de atleten na mij wordt het zeker ook in Deerlijk terug een heerlijke strijd om de ereplaatsen...we zullen wel zien of het terug zo lekker draait, maar ik verwacht -gezien de langere afstand van 15km-een meer behouden wedstrijd in groep.Daarna (tenzij ik nog een wedstrijdje erbij doe) wordt het stillekesaan tijd voor frieten, sjokola, foie gras en ander vettigheid.
Verder liep ook mijn vrouwtje Ulrike een excellente wedstrijd (8ste vr- 6de seniore) in 42min23sec.Ook bij haar lijken enkele intensieve trainingen duidelijk hun vruchten af te werpen.
Een top-20 (fotos hieronder met dank aan Hans Detavernier / Bart Verkaemer):
Plaats Tijd Snelheid NaamWoonplaats Club Geb
1 29' 32'' 20,3 km/h Naert KoenRoeselareEendr. Aalst H-1989
2 30' 16'' 19,8 km/h Coppens Bram Maldegem AVMO H-1981
3 30' 38'' 19,6 km/h Saaid RibagAntwerpen - H-1971
4 30' 42'' 19,5 km/h Geens Gunter Herentals AVZK H-1981
5 30' 56'' 19,4 km/h Gemeda Aman Kuurne KAAG H-1974
6 30' 59'' 19,4 km/h Brouckaert Dieter Zerkegem EA H-1981
7 31' 06'' 19,3 km/h Hernould Francky Doornik BRC H-1986
8 31' 56'' 18,8 km/h Verhelst Maarten Waregem AZW H-1985
9 32' 04'' 18,7 km/h Dewaele Joost Vichte PDT H-1974
1032' 05'' 18,7 km/h Stekic Aleksandar Gentbrugge KAAG H-1978
11 32' 13'' 18,6 km/h De Ketelaere Peter Eke WRB H-1976
12 32' 17'' 18,6 km/h Lazou Mathieu Bissegem KAAG H-1974
13 32' 20'' 18,6 km/h Van Asbroeck Luc Welle KAAG H-1965
14 32' 21'' 18,5 km/h De Ketelaere Christop. Eke WRB H-1976
1532' 24'' 18,5 km/h Vanwijnsberghe Filiep Harelbeke VACBL H-1964
16 32' 36'' 18,4 km/h Moerman Karel Keiem MACW H-1985
17 32' 39'' 18,4 km/h Rasschaert Eddy Tournai PDT H-1967
18 32' 49'' 18,3 km/h Deschodt Bert Harelbeke VACBL H-1981
1932' 54'' 18,2 km/h Hoet Elie Gits AVR H-1962
20 33' 06'' 18,1 km/h Verstraete Didier Langemark DAPALO H-1967
Terwijl het voornaamste thema van dit weekend de nakende komst van de goede lieve sint was, bleef er toch wat tijd over voor de wedstrijd in Herseaux... een laatste test voor de corrida´s... zowel voor mezelf en Ulrike.
Helaas had ik best wat twijfels, een verkoudheid had me reeds 14 dagen ge-ambeteerd, en lijkt nog steeds niet te willen wijken. Hoedanook vertrokken Ulrike en mezelf met ambities. Na Rumes wilde ik ook tijdens deze afsluiter van het Waalse acrho - criterium mijn aanwezigheid laten gelden. Het was uiteraard koffiedik kijken wie wel of niet aan de start zou verschijnen. Tijdens en na de opwarming bleek dit "enigszins" mee te vallen. Tenzij ik iemand over het hoofd had gezien zouden mijn belangrijkste tegenstanders van vandaag normaal mezelf (teveel twijfels???), Eddy Rasschaert (alias het Paterke), Lieven Demeestere en vooral Bert Deschodt worden. Verder zou ongetwijfeld opnieuw de wind vandaag een belangrijke rol spelen. De eerste 5km waren kwasi met wind in de rug, de laatste 5km... ge moogt ne keer raden.
Van bij de start waren het idd Bert en mezelf die het voortouw namen. Na de eerste km (3m05) bleven we nog met 3 over (samen met een jonge man van zowat 14-15jaar). Iets daarna, tijdens een lichte klim, moest ook hij plaatsvatten in het achtervolgende groepje. Bert en mezelf bleven het tempo hoog leggen tijdens de eerste kilometers (9m40 na km3), enigszins geholpen door de wind. Na een kilometer of 4 kozen we elk afwisselend het werk te verdelen om er zodoend een eerlijke wedstrijd van te maken. Toen was reeds gebleken dat we mekaars evenknie waren en dat we elkaar er moeilijk gingen kunnen aflopen. Zeker in het tweede stuk van de wedstrijd (tegen wind) zou dit heel moeilijk worden. Uiteraard speelde tactiek wel een stukje in dit 2de wedstrijdgedeelte. Ik besloot te wachten tot de laatste kilometer terwijl ik toch het tempo probeerde hoog te leggen. Ondertussen had ik het ook wel in de smiezen dat Bert zijn pijlen zou verschieten in de allerlaatste stroken.
In die laatste kilometer was ik zinnens het tempo eensklaps op te trekken, en dit zo te houden tot de streep. Helaas moest ik veel te snel inzien dat dit me niet zou lukken. Uiteindelijk heb ik nog 2 speldeprikjes geplaatst met de rekenschap dat ik de wedstrijd reeds had verloren. In een laatste strook richting finish moest ik dan ook toekijken hoe Bert zijn spurt had ingezet. Het zij hem gegund. Een verdiende streep op zijn rekening erbij. Uiteindelijk ben ik best tevreden van het wedstrijdverloop, maar hoop in de komende weken nog een ietsje beter voor de dag te komen... Verder heeft Ulrike de familie-eer gered door als eerste in haar categorie over de streep te komen, in een veelbelovende tijd (45m51sec). Verder ga ik geen woorden meer vuilmaken over hoe een 57-jarige er zijn plezier in vindt een jeansbroek in de kleedkamers weg te steken ....
Gezien de wapenstilstand van vorige week (of was het inmiddels iets langer geleden) vond ik het wijselijk dit weekend de degens niet te kruisen.... mijn manier om wat na te genieten van Rumes.Doch, niet te lang.... De kerstloop te Waregem en de kerstcorrida in Deerlijk komen vervaarlijk dichtbij.
Deze week heb ik opnieuw de nadruk gelegd op het maken van kilometers.Hoewel, woensdag werd ik op de piste in Zwevegem door Mr J.Santens getrakteerd op een 4x1600m, in gezelschap van D. van de Walle en F. Van den Heede.Gezien de huidige vorm van beide heren, en gezien een fikse verkoudheid van mijnentwege werd ik genoodzaakt mijn intervals iets in te korten.Na 2 series van 1600m (5min06sec dacht ik?) hield ik de eer aan mezelf en besloot met 2 series van 1200m. Deze optelsom van 5.6km aan kwasi 19km/u was zeker voldoende om mijn luchtwegen te ontdoen van menig snot en slijm.Dit gecombineerd met een kwartiertje serieus tempo in het beukenhof op donderdag leken me voldoende om mijn trainingsweek te kleuren.
Deze week terug een weekske kilometers (hopelijk niet al te veel regen) afgewisseld met wat broodnodig snelheidswerk, en een wedstrijdje in Herseaux.... we zien wel hoeveel energie nog overblijft.Normaal moet de conditie goed zijn, en zou ik toch wel tijdig moeten gerecupereerd raken.Indien alles goed blijft gaan zou ik in Waregem dan toch over behoorlijk goeie papieren moeten beschikken...en t zal nodig zijn, want op 6 december trekken we terug ten strijde... klaar voor een oorlog waar niets of niemand zal worden gespaard.Wie angst of vrees kent blijft beter thuis...
Hallo, vandaag ben ik naar het waalse landgedeelte getrokken om er nogmaals mijn geluk te beproeven in Rumes (Doornik). Hoewel het miezerige herfstweer best wel op mijn gemoed werkte had ik vooraf Rumes met donker-oranje aangestipt, en nu moest ik er maar het beste van maken.
Tijdens de opwarming met Ludovic Vanlede leek het erop dat er enkele voorname klanten van het acrho-criterium niet op het appèl waren verschenen.Die laatste -samen met Antonino Domina- leken mijn voornaamste concurrenten van vandaag te worden.Hoewel de wind onmiskenbaar een belangrijke scherprechter zou spelen was het gelukkig gestopt met regenen... en ik was er klaar voor.
Om 10u stipt vertrokken we over een lange grintwegel.Aaron Deliveyne kon snel een leuke voorsprong nemen, maar liet zich toen wijselijk uitzakken.Na een behoorlijk snelle eerste km (3m05) werden we iets later nogmaals deze grintwegel ingestuurd. Hier legde ik samen met Domina het tempo in een hogere versnelling om wat afscheiding te forceren.Na dit stukje bleken we vertrokken, terwijl Ludovic volgde met eerdervermeldde Aaron.
In het verdere begin van de wedstrijd probeerde ik met enkele versnellingen de wil van Domina te breken.Hoewel die niet zonder resultaat bleven moest ik vrede nemen met een telkens sterk terugkerende Domina.Na km5 besloot ik het dan maar over een andere boeg te gooien.Domina dicteerde het tempo en iets later kreeg ik het best wel lastig.Het merendeel van het kopwerk liet ik dan ook graag aan hem. Ik had mijn pijlen vooral gericht op km7.5, alwaar zich een licht hellende strook tegen wind bevond.Eenmaal daar aangekomen kon ik op dat moment echter niks tegen de sterke Domina kon beginnen.
Na een schuchtere en mislukte aanvalspoging op km 8 deed ik het nogmaals over op km8.5, maar met iets meer overtuiging.Hoewel Domina helemaal niet kraakte was het voldoende om hem aan de streep nipt voor te blijven.Bon, deze overwinning was geen sinecure.Een goede tegenstander en de heftige wind hebben me diep in de buidel doen tasten, en zo heb ik ze het liefst. Het was me een waar genoegen....
De top 10, en enkele fotos met dank aan fotograaf Dimitri Delombaerde.
Van een vrije dag op 11november hebben Ulrike en mezelf gebruik gemaakt om nog een wedstrijdje mee te pakken. Ditmaal betrof het de cross van de vrije sporters te Marke. Eenmaal daar aangekomen bleek dat menig ander sportieveling daar net zo over dacht. Beter in elk geval dan 1 of ander winkelcentrum af te schuimen.
Om 3u05 kon mijn vrouwtje van start voor haar ultra-korte afstand van 2.8km. Na een hele heftige start viel ze iets later terug in een behoorlijk groot peletonnetje. Hoewel ze daar goed kon standhouden was ze zelf niet tevreden over haar wedstrijd (8ste bij de seniores). Na enkele weken van heel wat kilometers had ze er toch meer van verwacht. Bon, logisch eigenlijk dat de lange trainingen haar geen baat doen bij dergelijk snelheidswerk. Deze cross was dan ook een hele goeie training voor haar. Haar goeie conditie zal zeker beter tot zijn recht komen in een wedstrijd van langere adem (deerlijk...). Bovendien had ze nog een bijkomend excuus. Ze was pas 1u30min wakker na haar nachtshift...
Wat mezelf betreft wist ik eveneens dat de conditie goed zat. Na de vorige crossen had ik het vertrouwen dat ik in dit korte werk (4.2km) wel mijn mannetje kon staan. Vooraf had ik geen te hoge verwachtingen. De vorige week heb ik veel getraind en geen rust ingebouwd naar Marke toe. Mijn plaats zou toch voornamelijk afhangen van de tegenstand. Daar de seniores II in een aparte categorie liepen moest ik niet vrezen van het jonge geweld waartegen ik had gelopen in Waregem. Uiteraard had ik vooraf reeds de favoriet Nico Algoet opgemerkt. In Waregem kon hij heel vlot van me weg lopen, en vandaag verwachtte ik ook niks anders. Na een redelijk slechte start kon ik toch redelijk vlug het spoor van Nico vinden. Iets later liet ik mezelf de koppositie opdringen. Op het einde van de eerste ronde begon Nico een aantal versnellingen uit zijn mouw te schudden. Nadat ik er 2 had gepareerd liet ik begaan na zijn 3de poging. Ergens hoopte ik nog terug te keren door een hoog tempo te blijven lopen. Anderszijds wist ik best dat het kalf was verdronken. Desalniettemin hadden de versnellingen van Nico niet enkel mezelf schade berrokkend. Achter mij was het gat reeds gemaakt. Ik deed mijn best een hoog tempo te houden en kon me perfect stellen in mijn tweede plaats. Zondag trek ik nogmaals naar de walen, om er in Rumes de kleuren van Popuelles Dream Team te verdedigen.
Op deze koude morgen waren we reeds vroeg op weg richting Kain. Daar had men om 10u de 12km lange Mont de Trinité geprogrammeerd. Deze klassieker uit het acrho-criterium gaat via enkele paadjes op en af de Mont St Aubert, en is zeker niet zomaar spek naar ieders bek. Desondanks voelen elk jaar opnieuw meer dan 600 man/vrouw zich geroepen om deze berg te bedwingen .
Ik had hier eigenlijk ook wel zin in, maar deze keer was het de beurt aan Ulrike om haar beste beentje voor te zetten. Ik koos ervoor om stevig door te trainen en mijn geluk te zoeken in enkele wedstrijden volgende week. Terwijl ik mijn handen vol had met mijn 2 kapoenen deed ik een poging om enkele kiekjes vast te leggen. Hoewel dit niet veel materiaal heeft opgeleverd dat rijp is voor de Pulitzer-prijs , vindt u hieronder toch een kleine bloemlezing.
Wat Ulrike betreft kan ik enkele maar vaststellen dat ze een solide wedstrijd liep.Haar tijd van 56min leverde haar de 5de plaats bij de vrouwen op. Hoewel ze zelf niet onder de indruk was van haar klim- en afdaalprestaties was ze wel tevreden van hoe gemakkelijk ze liep op het vlakke einde van de wedstrijd (tss km 8 en 12).In voorbereiding op de kerstcorridas wordt het ook tijd om haar conditie eens te testen op iets vlakker parcours.
Voor de rest, moest er nog iemand een kindersjaal J en een groene beer tegenkomen in of rondom Kain, dan is die heel waarschijnlijk van ons Helena....