Ziezo, vanmorgen stond de wekker om 7u.  Dit viel wel mee gezien ik wel slechter gewoon ben tijdens de week, en doordat de kindjes me wel vaker wakker maken op dit uur.  Terzelfdertijd mochten we tevens door het winteruur een uurke langer slapen en overigens lagen de kindjes bij oma in bed (na een uitstapje gisteravond)....zalig.

Hoewel ik in eerste instantie de wekker wenste te negeren, wist ik dat er vandaag een klusje op me lag te wachten.  Hmmm, de koffie stond al klaar en mijn loopplunje was al gepakt.  Al wat ik moest doen was rustig enkele boterhammetjes met sterke koffie naar binnen werken.  Rond 7u45 was ik reeds op weg naar Waregem, om vriend K. Benoit op te halen en verder te rijden naar het heidense dorpje Gaurain-Ramecroix.  Tja, onderweg kon ik me terug reeds mentaal voorbereiden op dit drommelse regenweertje.  Doch, we mochten niet klagen.  Bij aankomst hadden de vette druppels plaatsgemaakt voor een weinig vocht en een eerder windstille en vrij warme ochtend.  Na inschrijvingen dan maar de eerste 2km gaan verkennen met D. Delombaerde, L. Vanlede en eerdervermeldde Kristof.  Dit bleek wel nuttig.   Her en der was het stratenparcours bedekt een dikke drek ... blijkbaar hadden enkele boeren net de oogst binnengehaald. 

Bij de start was het vooral weer uitkijken wie er vandaag de plak ging zwaaien.  Met de aanwezigheid van Pierre Denays en Antonino Domina wist ik al genoeg.  Verder moest er  worden rekening gehouden met Cedric Cannoot, Henry Vanmallegem, Carlos Timperman, en.... uiteraard herr Delombaerde himself. 

Bij de start was ik naar jaarlijkse gewoonte vrij snel vertrokken.  Blijkbaar werk die piste op mij gelijk een rode lap op een stier.  Nochtans vond ik me niet zo snel vertrokken.  De anderen leken eerder de kat rustig uit te boom te kijken.  Voor mij niet gelaten, ik zag de kans schoon om snel wat voorsprong te nemen.  Bij afwezigheid van wind was dit zeker geen nadeel.  Dimitri was de eerste die het gat op me wist te dichten.  Dit was voor mij het signaal om stevig door te gaan.  Ik was zeker niet zinnens om anderen van me te laten profiteren.  Toch waren we na een goeie km samengetroept in een klein groepje van een man of 4, nu vergezelfd van Henry en Pierre. 

Terwijl ik het leeuwendeel van het werk verzette was de helling vanaf km2 het signaal voor Henry om stevig over te nemen.  Hij nam de helling tegen wind voor zijn rekening, en dit was wel even afzien.  Dimitri had het eventjes lastig, terwijl we nu ook het gezelschap van Antonino moesten dulden.  Eenmaal boven nam ik terug over.  Ik weet best dat de conditie niet 100% is, maar wilde vooral hen die net terug hadden weten te komen wat in de problemen brengen.  Tot zowat km 5 bleef ik heel stevig doorgaan.  Hiermee had ik vooral Dimitri en Henry in de problemen gebracht.  Helaas, ik had het liever anders gezien, maar ja, van de 2 sterksten geraakte ik niet verlost. 

Toen die netjes mijn bordje hadden leeggegeten besloten ze zelf de aanval te kiezen.  De wedstrijd was dan ook vrij snel beslecht.  Pierre ging voluit door, terwijl Antonino een gaatje moest laten.  Uiteindelijk werden we dan ook 1, 2 en 3de op vrij respectievelijke afstand van elkaar verwijderd.  Ik had 31min55sec nodig (das nog altijd 1 minuut trager dan mijn besttijd hier), maar voelde wel aan dat het opnieuw beter was dan vorige week.  Hoedanook, de beste heeft gewonnen, en ik was tevreden met mijn derde plaats.  Dit was dan ook mijn derde, 3de stek op rij veroverd in deze wedstrijd, in een plaatsje wat me altijd wel zal bijblijven.  4^de werd Henry, kort gevolgd door Dimitri (5) en Carlos (6).

Overigens werd Ulrike vandaag eerste bij de dames seniores II in de dapalo-cross te Moorslede (en 5^de in de wedstrijd).

31-10-2010 om 20:50 geschreven door joost  

Hallo, na een minder weekbegin deed ik een paar rustige trainingen op het eind van vorige week.  Ondanks de weinige weekkilometers was hiermee toch enigszins mijn geweten gesust.  Belangrijker was echter het feit dat dit pijnloos kon!  Reeds op donderdag had ik dan ook beslist om zaterdag naar Vloesberg te rijden om de Pottelberg te bedwingen.  Ook het weerbericht op vrijdagavond kon me niet op andere ideeen brengen.  Nog meer, het kriebelde echt wel.  Eindelijk eens terug naar het mooie Waalse pays de Collines.

Om 12u30 reed ik dan maar gezwind naar mijn schoonouders, alwaar opa/oma de kindjes een leuke namiddag zouden bezorgen.  Het regende pijpestelen, maar ik kon de pret niet op.  De GPS van de andere opa/oma bracht me verbazend genoeg langs kleine wegeltjes naar oudenaarde, zwalmstreek en omstreken.  Tijdens de afdaling van de kasseien van de Eikenberg begon ik weliswaar eventjes te panikeren.  Is dit echt de geeikte route nar Vloesberg, of stond dit toestelletje ingesteld voor wielertoeristen?  Nu ja, om 14u10 was ik veilig en wel geland.  Snel mijn nummerke gaan halen om dan de kleedkamer te gaan opzoeken.  Zoals verwacht was het een blij weerszien met tal van vlaamse notabelen (bekaert, putman, vanhoutte, delombaerde, vanlede, ghyselinck, tuytens...) en mijn waalse vrienden van Popuelles Dream Team. 

Terwijl ik zeker twijfels had over de conditie was ik niet zinnens om vooraf excuses te zoeken.  De kleedkamer bruiste dan ook van menig strijdvaardig taalgebruik.  Terwijl het buiten echt wel hondeweer bleek, was een korte opwarming aan de orde.  Met de beklimming van de la Houpe en de toch niet te onderschatten 11.1km besloten Dimitri Delombaerde, Ludovic Vanlede en mezelf samen de beentjes wat los te gooien. 

Om 15u stonden we dan ook netjes aan de start, klaar voor een leuk avontuurtje.  Terwijl ik nog aan t babbelen was met Jose Istace weerklonk het startschot.  Ik was ietwat ingesloten, en moest toekijken hoe Istace onmiddellijk het voortouw nam.  Na een eerste lusje in Flobecq was hij dan ook al vertrokken.  Nu ja, hij had al bij al slechts een 10-tal meter kunnen afdwingen op een groter groepje van een man of 10. Ik kon me daarin behoorlijk handhaven, maar had mijn bedenkingen of ik dit lang zou volhouden.   Na 2 km kwamen we door in 6min35, na 3km in 9min50. 

Op dat moment begonnen Dimitri, Valerian Dupont en Henry Vanmallegem de kloof met Istace te dichten.  Mijn elastiekje begon wat te rekken en ik besloot in de buurt te blijven van Domina, Boesmans en Lelong.  Dit leek me aardig gezelschap.  Omstreeks km 4 begon de fameuze beklimming.  Aan de voet voelde ik me terug prima en besloot dan ook de forcing te voeren. Stilaan leken we terug voeling te krijgen met het groepje voor ons.  Halfweg nam Domina echter stevig over.  Hij kon snel de kloof dichten, terwijl ik enige meters moest prijsgeven.  Ik bleef mijn eigen wedstrijd lopen en kon ook op eigen tempo terugkeren bij Vanmallegem en Delombaerde, om ze al even snel alleen in de achtervolging te verdringen.  Domina was echter vertrokken met Dupont ietwat voor hem uit.  Yep, de pottelberg had zijn werk gedaan... Vooraan nog steeds Istace...  Hmmm, niet slecht, in 4^de stelling zowaar. 

Eenmaal boven had Dimitri terug de aansluiting gevonden.  Dit vond ik best wel prima.  Met hem als voortreffelijk afdalingsspecialist bij me wist ik dat het moeiljk zou zijn voor de achtervolgers om terug te keren.  Toch was er ondertussen wel nog een onbekende kerel ons voorbijgeraasd.  Nu streden we dus voor de 5^de plaats.  Helaas heb ik in de afdaling iets te veel moeten forceren.  Na het daalwerk had ik alle moeite om Dimitri te volgen.  Na een laatste stuiptrekking van mijnentwege om mijn metgezel af te lossen in het kopwerk moest ik hem laten gaan.  In eerste instantie besloot ik me nu vooral toe te leggen op de heren na mij.

Eenmaal op km8 lag er echter nog een behoorlijk karrewegske van een km of 2.  en tja, dat is nu eenmaal helemaal mijn ding.   Na een km´tje de kloof stabiel te houden leek ik zowat gerecupereerd.  Ik besloot dan maar om nogmaals het mes tussen te tanden te klemmen en een inhaalmanoevre te plaatsen.  Ik kon Dimitri terug bijbenen op 1km van de finish.  Beseffende dat ik hier even van moest bekomen kon ik niks anders dan zijn brede rug op te zoeken en me aldus perfect uit de wind te zetten.  Op 500m van de streep plande ik een versnelling.  Helaas, mijn herstel was onvoldoende en alle jus leek uit mijn beentjes verdwenen.  Ik moest vrede nemen met de 6^de stek, net na Dimitri, en met een tijd van 38min40sec. Hoewel ik hier in 2006 en 2007 een grote minuut sneller heb gelopen kan ik hier veel vertrouwen uit putten.  Meer nog, ik heb verdorie heel veel plezier beleefd aan deze wedstrijd waar ik terug nog eens een beklijvend duel heb kunnen uitvechten met mijn makker uit Vichte.  Er mag meer van dit volgen wat mij betreft:

Top 10 (mooie uitslag gevuld met vele tenoren uit de achro van dit jaar):

1. Valerian Dupont
2. Jose Istace
3. Miklos Bencze
4. Antonina Domina
5. Dimitri Delombaerde
6. Joost Dewaele
7. Shany Boesmans
8. Henry Vanmallegem
9. Raphael Lelong
10. Marc Descamps

24-10-2010 om 08:52 geschreven door joost  

17-10-2010 om 17:39 geschreven door joost  

10-10-2010 om 21:04 geschreven door joost  

Hallo,

Het loopuitstapje van vorige week naar statieloop Deerlijk was ons prima bevallen.  Deze week -bij stralend herfstweertje- besloten we een gelijkaardig programma af te werken. 
Om 13u vertrokken we naar Tiegemberg om er om 14u ons kids te vergezellen op hun wedstrijdje van 300m.  Dit bleek heel wat lastiger dan vorige week.  Dit vooral omdat de volledige 300m bergop waren, en ook omdat het vorige week absoluut geen 200m was.  Matteo toonde zich heel kranig en kon als 19de (bij de leeftijdscategorie -8jaar) de eindmeet bereiken.  Helena volgde iets later flink als 21ste.  flinke gastjes....

Iets later kon ik aan mijn opwarming beginnen.  In tegenstelling tot vorige week was ik echt wel zinnens om een wedstrijd te lopen.  Gezien Ulrike voor de 9km koos, stond ik noodgedwongen aan de start van de 6km.  Met Fabrice Laga, Frederik de Vuyst, Pedro Dujardin en Lieven Demeestere aan de start was het koffiedik kijken wat ik zou kunnen klaarmaken.  Tijdens de opwarming besloot ik toch een 2-tal toerkes te lopen om toch wat kilometers op de teller te plaatsen vandaag.  Helaas was ik de tijd uit het oog verloren en moest ik mij nog naar de start spoeden.  Eigenlijk voelde ik me vrij vermoeid aan de start, maar had er toch wel wat vertrouwen in.  Het moest iets beter gaan als vorige week. 
Ik besloot vooral in de eerste kilometers de kat uit te boom te kijken.  Na de start waren Fabrice en Frederik die het tempo bepaalden.  Lieven, Pedro, Johan Santens en mezelf konden tijdens de afdaling nog vrij vlot volgen.  Tijdens een stukje vals plat probeerde Frederik al vroeg de schifting te voeren.  Na een klein gaatje te bekomen moest hij echter toestaan dat Fabrice, Pedro en mezelf konden terugkomen.  Dit was het startsein voor Fabrice om eraan te beginnen. 
Hij kreeg Frederik mee, terwijl ik sapperdepitjes moest passen.  Ik hield mijn tempo en kon toch een licht voorsprong nemen op Pedro.  Iets later moest Frederik toch Fabrice laten gaan... het beste leek er bij hem af.  Iets later kon ik hem dan ook vrij vlot remonteren om zo samen met hem de wedstrijd te vervolgen.  Uiteraard was Fabrice al lang vertrokken.  Gezien zijn huidige vorm had ik dan ook niet de ijdele hoop hem nog te kunnen bijbenen.  In de laatste beklimming kon ik Frederik nog afschudden en me zo de 2de plaats toe-eigenen.
t belangrijkste was vooral een goed gevoel, en het besef dat ik na mijn wedstrijd nauwelijks last had van mijn rug / heup.... het lijkt de goeie kant op te gaan!

Ondanks deze bevredigende prestatie ging het hem uiteindelijk toch wel voornamelijk om de 9km.  Het leek tot een mooi duel te komen tussen Frederic Vandenheede en Dimitri Caby, met die laatste als favoriet.  Dit duel leek vorm te vatten tijdens de eerste ronde.  Samen snelden ze "de tiegem" naar boven, van dichtbij gevolgd door de verrassende Bruno Vanacker.  Iets later volgden Dieter Colle, Dimitri Delombaerde en Steven Hocedez.  Zo eindigde ook de wedstrijd na de derde ronde met uitzondering van Dimitri Caby, die ongemakkelijk werd en moest opgeven.  Ulrike liep hierin een hele sterke wedstrijd en werd eerste dame, met een tijd die meer dan een minuut sneller was dan vorig jaar....

ziezo, nog enkele fotokes en nu op naar???? waarschijnlijk binnenkort eens aan het werk in de walen (Flobecq, Gaurain)

09-10-2010 om 21:40 geschreven door joost  

Hallo,
Zondagmiddag maakte de familie Dewaele-Debie haar opwachting in de statieloop te Deerlijk.  Doordat deze wedstrijd in hetzelfde weekend valt als de halve marathon te Kuurne hadden we reeds jaren niet present getekend.  Toch vinden we dit bet wel een sympathieke organisatie.  Door het nachtwerk van Ulrike zou Kuurne dit jaar echter niet lukken.  Tevens was de kinderloop de eigenlike doorslaggevende factor om deze wedstrijd te prikken. 

Om14u stonden Matteo en mezelf tijdens een zomers najaarweertje dan ook aan de start van "reeks 1".  Deze wedstrijd betrof 200m (of iets minder ).  Matteo had best wel een heel klein hartje.  Tijdens de vorige wedstrijd te  Grijsloke over 500m had onze kleine rakker echt wel sterren gezien, wat dan ook resulteerde in een fikse huilpartij.  Nu hield hij zich kranig, maar weigerde het handje van papa los te laten.  Eens de toeter afging liet hij toch de troostende hand van papa los om flink met de andere knulletjes mee te lopen.  Hij deed zijn best en was sterk verbaasd dat de wedstrijd zo snel gedaan was.  Eens over de meet verscheen zijn glimlach terug en was hij supertrots te kunnen vertellen dat hij niet had geweend
.
Daarna was het aan de meisjes, reeks 2.  Helena bleef haar stoicijnse zelf, en kon net als in Grijsloke op haar gemakje de afstand overbruggen.  Ze werd eigenlijk feitelijk voorlaaste.  Doch, tijdens het afnemen van de nummers heeft ze een 5-tal andere atletes kunnen in halen (met dank aan de mama).  Zo eindigde ze op papier toch flink midden in de uitslag.

Na een overbrugging van een goed uur was het aan Ulrike om de 5km van de dames voor haar rekening te nemen.  Het deelnemersveld was behoorlijk klein.  Bij de start was het direct Lies Deruddere die het voortouw nam voor Sofie Christiaens en Karahotka (of zoiets).  Ulrike volgde als 4de met Charline Dewaele in haar zog.  Ulrike kon vlotjes die plaats veilig stellen waarbij ze met een 14.5km/u toch wel heel sterk had gelopen.  De afstand was niet lang, maar het parcours was vrij technisch en er stond een strakke wind.

Ondertussen had ik inmiddels ook in extremis besloten om mee te doen bij de heren (10km).  Eigenlijk was ik van plan om s avonds gewoon te gaan trainen.  De laatste weken kom ik nauwelijks aan trainen toe, en tijdens een wedstrijd had ik eigenlijk niet veel te rapen.  Anderszijds betekende s avonds alleen gaan trainen gigantisch veel tijdverlies, en een wedstrijdje is ook een stuk leuker.  Dus ja, ik had toch wat loopkledij mee, en een nummer opspelden is niet moeilijk he.  Hoewel ik echt niet wist wat ik ging doen (rustig in groepke lopen of toch voluit gaan) was het pleit als snel beslecht toen de start was gegeven. 

Ik liet Verkaemer, Lazou en Caby (winnaar) gaan om me in het volgende groepje te nestelen.  Iets later besloot ik om het groepje op sleeptouw te nemen en de stroken tegen wind voor mijn rekening te nemen.  Hoewel het vooral Clive Vangheluwe was die in het begin over de beste papieren leek te beschikken was het later toch patrick soetaert die van een groepje met 5 (met viaene en meirlaen) de sterkste leek.  Na 2 van de 4 rondes moest ik ondervinden dat ik echt wel niet veel overschot had.  In de laatste ronde koos ik dan ook strategisch een positie uit de wind om in de laatste km Patrick met een versnelling af te houden, en zo tevens een levenslange blaam te vermijden. 


(helaas geen camera mee, maar hieronder een paar fotookes met dan aan Bart Verkaemer)

greeetz, joost

04-10-2010 om 10:37 geschreven door joost