Zaterdag had ik rendez-vous met de Brigandsloop en de geschiedenis.  Nou ja, vorig jaar won ik deze wedstrijd in een duel met Philip Vanhaecke.  Toen had ik nooit gedroomd te kunnen winnen, maar had er wel heel sterk naar toegeleefd.  Wat mij betreft is dit zowat de openingsklassieker van de stratenlopen in onze streek, zeg maar de Omloop het Volk van de stratenlopen.  Misschien lijkt dit wat overdreven, maar het zal de inrichters van deze wedstrijd wel kunnen plezieren.  Misschien is dit een tip voor hun affiche van 2011. 

Dit jaar had ik dus niet naar die wedstrijd toegewerkt.  Meer nog, ik had die nooit op mijn wedstrijdkalender geplaatst.  Niet omdat ik iedereen wilde misleiden, maar omdat ik mijn kalender volledig uitstippel in dienst van de marathon te Antwerpen.  Vorige week paste Sluis daar volledig in.  Dit weekend had ik eerder een lange duurloop gepland, maar dit lukte niet door het nachtwerk van Ulrike.  Als alternatief besloot ik dan toch maar deze wedstrijd te lopen.  Woensdag had ik immers mijn intervalsessie moeten laten liggen door een lichte peesontsteking ter hoogte van de kuit.  Met deze wedstrijd kon ik dus toch de snelheid wat aanscherpen en tevens behoorlijk wat kilometers maken (door iets langer in te lopen en uit te lopen).

Dat ik van deze wedstrijd geen doel had gemaakt wil niet zeggen dat ik geen ambities had.  Uiteraard wilde ik proberen mijn titel van vorig jaar te verdedigen.  De conditie was nimmer beter.  Ik had heel veel vertrouwen over de form, maar iets minder over de goeie afloop.  Vooraf wist ik reeds van de komst van Bert Deschodt.  Hij had reeds zowat elke cross bij de vrije sporters gewonnen dit voorjaar, en kon vorige week in Sluis ook zijn PR op de halve marathon verbeteren.  Met zijn sterke eindspurt wist ik dat hij een zware concurrent zou worden.  Voor de rest was het koffiedik kijken wie nog van de partij zou zijn.  Eenmaal ter plaats was duidelijk dat ook Christophe Clyncke van de partij was.  Deze atleet met indrukwekkend palmares is normaal geen spek naar mijn bek.  Alhoewel het me onduidelijk was wat zijn form voorstelde, achtte ik hem toch favoriet.

Na een behoorlijke opwarming waren we stipt om 15u vertrokken.  Ik liet me enigszins meedrijven in het zog van Bert en Christophe in de aanvangsstrook tegen wind.  Het tempo was echter niet al te hoog.  Als ik vandaag iets wilde forceren, dan zou het vooral moeten komen van een strakke harde koers, en niet van een laatste snelle ronde.  Eenmaal we het kasteelpark inliepen plaatste ik dan maar een eerste  -maar toch wel heel erg gemeende- versnelling.   Ik dacht nooit hiermee weg te raken, maar wilde hiermee toch de podiumkandidaten zelf wat werk laten opknappen.  In het park is het immers elk voor zichzelf.  Hier kun je nauwelijks profiteren van wind.  Tot mijn verbazing was het kloofje best groot.  Toch hoorde ik de voetstappen en aanmoedigingen voor Bert Deschodt (veel te) dicht achter me.  Eenmaal uit het kasteelpark ging ik voluit door om Bert geen windvoordeel te laten genieten.  Als hij zou terugkomen, dan zou het maar in de strook moeten zijn langs het water, en met wind in de rug.  Doch, het is nu wel zo dat dit net een strook is die me heel goed ligt.  Op dit vrij technisch parcours op gravee kan ik best makkelijk snelheid maken.  Vorig jaar kon ik daar telkens Vanhaecke in het verweer drijven.  Nu ook kon Bert daar het verschil niet goedmaken.  De eerste ronde kwam ik dus alleen voorbij de eindstreep. 

Het verschil op Bert was zeker nog niet groot, maar het was wel goed om te zien dat Christophe en de anderen toch al wel heel ver achterlagen.  Tijdens de 2^de ronde bleef ik tempo houden tegen mijn grenzen aan.  Na de 2^de ronde was het verschil nog iets gegroeid, terwijl ik niet het gevoel had dat ik echt zou moeten vertragen.  Terugkomen zou nu echt wel veel krachten kosten.

Vanaf de derde ronde had ik er dan ook best wel veel vertrouwen in.  Het was vooral een zaak om mezelf niet op te blazen.  Er zat best wel wat verval op mijn rondetijd,  maar dat kon me nu niet zoveel schelen.  Ik had al behoorlijk veel gegeven, en de eindtijd was niet echt van belang.  Tijdens de vierde en laatste ronde bleef ik een heel hoog tempo lopen, maar zonder nog te forceren.  De eindtijd was 41min10sec (~18.6km/u), en toch nog een kleine minuut rapper dan vorig jaar.  Na mij werd Bert uiteraard 2^de voor een sterke Mario Vanacker.  Chr. Clycnke moest vrede nemen met de 4^de plaats voor Benjamin Demarcke.

Naast de herenwedstrijd was er uiteraard ook nog een dameswedstrijd, waar Ulrike 9^de dame werd.  Haar tijd van 56min5sec was ook een 50-tal secondes sneller dan vorig jaar, en dus ook een bevestiging van haar goeie form.

Hieronder een fotooke van de uitslag en fotooke van mij op t podium (J). Helaas geen actiefotos... L.

Greetz,

Joost

28-03-2010 om 21:31 geschreven door joost  

Met het begin van de weerkundige lente zakten Ulrike, Helena, Matteo, opa, oma, mezelf en Jules af naar het Nederlandse Sluis.  Hierbij misschien best vermelden dat Jules de klaspop is waar Helena dit weekend moest voor zorgen.  Uiteraard zijn we heel enthusiast om volgende week opnieuw Juulke bij ons te hebben wanneer Matteo de verantwoordelijke is.  Met onze wekelijkse uitstapjes hoeft Juulke zich in elk geval niet te vervelen.

Bon, met dergelijk talrijk opgekomen supportersgarde moesten we vandaag wel proberen stevig uit te pakken.  Ulrike zou de 10km van Sluis voor haar rekening nemen.  Ik had het voornamelijk gemunt op de halve marathon.  Na een heerlijk lenteweekje leek het er op dat we zouden moeten afrekenen met behoorlijk wat regen en wind.  Dit zou uiteraard nooit het ideale scenario worden voor een leuke wedstrijd.   Gelukkig begon de hemel onderweg wat uit te klaren.

Nog voor de start was duidelijk dat het deelnemersveld heel sterk zou worden.  Ik hoef de namen niet 1 voor 1 op de sommen.  Velen van hun vind je onderaan terug in de uitslag.  Enkele vielen echter ook sterk terug.  Hoedanook is een sterk deelnemersveld enkel maar een goeie zaak.  Indien er samen kan worden gelopen zit er misschien wel een goeie tijd in.  Wat mezelf betrof had ik vooraf toch wel wat twijfels.  Ik had de voorbije weken goed getraind, en ook in de voorafgaande wedstrijden dit jaar kon ik goed mijn mannetjes staan, en dan druk ik me best zachtjes uit.  Toch had ik deze week zware benen op training,... een gevolg van heel wat kilometers vorige week.  Toch was deze wedstrijd in Sluis vooraf aangestipt als een belangrijke test richting Antwerp marathon.  Misschien was dit wel de voornaamste reden van twijfel.  Het mocht hier eigenlijk niet echt mis gaan.  Een slechte wedstrijd zou geen ramp worden, maar toch,  een eindtijd in de buurt van de 1u12of 1u13 zou zeker goed zijn voor het vertrouwen.

Van bij de start was het gewoontegetrouw Ghirma Woldu die er een ferme lap op gaf.  Tijdens het kleine rondje in Sluis kon ik goed positie kiezen in een groepje na een grotere groep met o.a. Francis Vansteenbrugge en Colpaert.  Na dit toerke van 1km gaven we gas richting de Damse vaart.  Daar blies de wind in het nadeel.  Al vlug kregen hadden we Matthieu Lazou te grazen die iets te voortvarend was gestart.

Daarna was het Steven Vandecasteele die het voortouw nam.  Op de een of andere manier liet ik me nogal makkelijk de 2^de plaats opdringen.  Ik kon niks anders dan zijn spoor vasthouden met alle anderen in mijn zog, op dat moment nog een man of 15 (dacht ik).  Steven hield er een heel strak tempo op na.  Even maande zijn vader hem aan de kop over te laten aan mezelf en aan de heren achter me.  Toch bleef Steven zijn tempo houden, en liet de anderen eigenlijk geen schijn van kans.  Onderwijl had ik omstreeks km 4 een steekje laten vallen waarna ik in derde positie van dit groepje lag, na Luc Van Asbroeck.  Ik had ondertussen geen idee hoeveel atleten zich voor ons uit bevonden.  Die liepen te ver voor ons uit, behalve een enkele uit Nederland, waar Steven druk op aan het jagen was.  Bij km 5 kwamen we dan ook heel snel door.  Met een tijd van 16min10sec moet ik er geen tekeningske bij maken.  Iets later moest die Nederlander (Pascal van Troost) dan ook kleur bekennen waarna hij een belangrijke pion werd in ons groepje.

Omstreeks km 6 verlieten we het jaagpad, waarna ik ook een eerste keer kon beginnen overnemen.  Ik voelde me eigenlijk best prima bij dit hoge tempo, en wilde graag meewerken om ons naar een goeie tijd te loodsen.  Ondertussen was het groepje reeds geslonken tot een man of 6-7.  Ik was dan ook maar wat blij om te zien dat ook trainingsgezel en partner-in-crime Frederic Can den Heede erbij zat.  Ik had ook niks anders verwacht.  Hij zit in bloedvorm, en had zich gelukkig niet laten verrassen.  Hij liet zich meeglijden met een schijnbaar moeiteloze tred.  Verder hadden we nog Cedric Decaluwe, Stijn Daelman en Luc Van Asbroek (die stilaan de tred moest lossen).

Bij het keerpunt van de damse vaart lag Aman Gemeda op de grond (pijn enkel + buikkrampen??). Ondertussen deed ik al wat ik kon om her en der enig werk te verrichten.  Toch behield ik enige reserve.  Gezien het keurgroepje waar ik me in bevond vond ik niet dat het aan mij was om alle kastanjes uit het vuur te halen.  Veel te vaak in het verleden heeft me dat mijn vel gekost.  Eigenlijk was het vooral de Nederlander die nu en dan eens overnam, terwijl het toch nog altijd Steven was die het leeuwendeel (80%) van het werk verrichtte.  Eigenlijk was dit niet onlogisch.  We zaten allemaal dicht tegen onze limiet, terwijl we toch nog een 13-tal kilometer voor de boeg hadden.  We vreesden allemaal onszelf tegen te komen om dan onherroepelijk ver achteruit geslagen te worden.  Toch deden we ons best.  Ondertussen konden we Frederic Colpaert inhalen en voorbijlopen.  Ook hij was te snel gestart.  

Iets verder begon Stijn Daelman ook vaker over te nemen. Eenmaal terug in Sluis (langs de grachten) was het Steven die het tempo stevig in de hoogte leek te jagen.  Hij maande ons terecht aan om voluit te gaan voor een snelle tijd. Dit deed zeker pijn.  Cedric Decaluwe moest definitief passen.  Iets verder (terug Sluis gepasseerd) begon het ons door te dringen dat we echt wel een hele goeie chrono konden ambieren.  Terwijl de beentje echt wel begonnen te verzuren passeerden we km 15 aan 49min30sec. 

We leken kans te maken op een lage 1u10min als we niet zouden verzwakken.  En tja, met Steven voor ons uit kregen we daar ook niet de kans toe.  Op km15 had Frederic een iets moeilijker moment, hetwelke hij uiteindelijk toch vlot kon overwinnen.  Ik voelde me nog steeds lekker en probeerde waar ik kon Steven nu en dan eens bij te staan, zeker in de stroken tegen wind.  Ook voor Stijn Daelman leek overnemen moeilijk te worden.  Doch, eenmaal de strook tegen wind gepasseerd restten er ons nog slechts 3km.  Dit was het sein voor allen om er een ferme lap tegen te geven.  Alle 4 deden we echt ons best om het tempo nog iets te verhogen.  In de voorlaatste km vertelde de meefietsende Johan Santens (proficiat johan om zo snel te fietsen) ons nog dat we er een km van 3m15sec op hadden zitten.  Dit weetje gaf me echt wel vleugels.  Voor Frederic was de laatste kilometer dan ook het signaal om nog eens te versnellen.  Als vroegere 5km-specialist kan hij dicht bij de eindstreep altijd nog wel iets meer.  Ik probeerde te volgen, en dit lukte me aardig.  Onderwijl lieten we ook nog Dries Depoortere achter (die last had van steken).  Enkel in de laatste honderden meters moest ik Frederic een paar secondes prijsgeven.   Maar op dat moment kon me dat niks meer uitmaken.   Ik zag de chrono en wist dat ik netjes binnen de 1u10 zou finishen.  Met een eindtijd van 1u09min47sec eindigde ik 9^de, direct gevolgd door Stijn Daelman en Steven Vandecasteele.   

Met een reeks chonos omstreeks 1u11, 1u12 en 1u13 deed het me dan ook bijzonder veel deugd om de kloof van de 1u10 te doorbreken.   Dit klinkt toch net weer wat anders.  Toch moet het gezegd, zonder de aanwezigheid van een bijzonder faire hardloper als Steven Vandecasteele was me dit nooit gelukt.  Oprechte dank aan Steven!!!   

Voor de rest moet ik beseffen dat de omstandigheden in Sluis wel optimaal waren.  Er was wel wat wind, maar niet te vergelijken met de vorige jaren.  Verder heeft Ulrike ook een hele goeie 10km gelopen.  Ook zij lijkt vertrokken voor een mooie reeks. 

Hieronder de top-15 (om de 1 of andere reden weigert bloggen een top-25??) of zie ook www.zwinstedenloop.nl

22-03-2010 om 08:56 geschreven door joost  

Hallo, hallo, wegens omstandigheden ben ik er een bikke laat bij deze week... mijn nederige excuses aan allen die uitkeken naar deze langverwachtte post, haha.  Bon, dit weekend werd Ulrike dus door goeie vriend Delombaerde vergezeld voor een ritje richting het verre Blicquy.  In Blicquy stond er een 12km lange wedstrijd op het programma, met een afwisselend parcours doorheen de archeologische site van dit dorpje.   Langs deze wijze wil ik dimitri dan ook uitgebreid danken om zich te ontfermen over mijn vrouwtje.   Op die manier kon ik mijn namiddag toeweiden aan het koersgebeuren in Parijs-Nice en Tireno-Adriatico.
Gezien het pas haar 2^de wedstrijd was, was het voor haar vooral eens testen hoe het met de conditie was gesteld.  Uiteindelijk legde ze het wedstrijdje af aan 13.3km/u waar ze best tevreden mee was.  Vanaf nu wordt het wel terug wat werken aan de snelheid.

Wat mezelf betreft werd het vooral een weekje om de nodige kilometers te verzamelen.  Na de wedstrijd te Kain werd maandag een 2u30 duurloopje gepland, gevolgd door 2 heel rustige loopjes op dinsdag (45min & 1u). Woensdag stond een 3x3000 op het programma (a3m30 per km).  Uiteindelijk werden ze allen iets sneller afgewerkt, maar toch hebben we niet overdreven.  Donderdag hield ik het bij een uurke, net als vrijdag.  Een zeurende enkel leek me halt toe te roepen en mijn kilometerkes naar de vaantjes te helpen.  Zaterdag op hoop van zegen naar de Gavers getrokken met goed resultaat.  Ik had heel frisse beentjes, en maalde samen van Frederic van den Heede 28km´s af om er daarna nog een 10-tal alleen te doen.  Om de week helemaal af te maken deed ik zondag bij een lekker weer nog 2 uitstapjes (1u & 40min).   Uiteindelijk leverde dit een hele leuke verzameling op van 160km's.   Heel leuk, doch niet onmiddellijk voor herhaling vatbaar.

Heel tevreden over deze trainingsweek wordt het deze week wel wat rustiger.  Volgende zondag trekken Ulrike en mezelf richting Sluis.  Ulrike loopt er waarchijnlijk de 10km, terwijl ikzelf de halve marathon voor mijn rekening neem.  Afwachten maar of ik tijdig hersteld raak, en of ik de nodige snelheid haal om een mooie tijd neer te planten.  Ach, ik kijk er best naar uit eigenlijk...

16-03-2010 om 19:53 geschreven door joost  

Zaterdagmiddag stond de 4^de manche van het acrho – criterium op het programma. Wegens omstandigheden had ik de eerste en derde manche moeten missen. Dit viel me eerlijkheidshalve tegen omdat ik met de huidige conditie ervan overtuigd was dat ik ging meedoen voor de hoofdprijs.

Na een vervelende week van nakende blessures had ik wat trainingen moeten missen.  Toch was het deze week een stuk beter.  Woensdag deed ik in eerste instantie een uitstekende intervalsessie (5x2000m) met het oog op de marathon eind april.  Gezien ik die vlotjes kon afwerken heb ik de rest van de week vooral de nadruk gelegd op training en het maken van de nodige kilometers.  Ik had zaterdag zeker niet de ideale benen, maar dacht ook nooit dat ik in Kain ging meespelen (vorig jaar werd ik pas 10^de).  Het zou zeker geen zaak van souplesse worden, maar eerder een kwestie van hard werken (ook gezien het zware parcours).

Bij de start liet ik het eventjes zijn beloop. 2 heren liepen al snel weg; terwijl een groepje achtervolgers vooral naar elkaar leek te kijken.  Na een kleine halve kilometer besloot ik het gat ongedaan te maken.  Eenmaal de vluchters waren gekortwiekt bevonden we ons in een strook met felle tegenwind.  Niemand leek zinnens het tempo vast te houden waardoor er zich snel een ruime kopgroep van 10 man vormde.  Marc Deschamps meldde zich eerst vooraan, gevolgd door Johan Descheemaeker die overnam.  Doch, iedereen liep vooral op reserve.  Ik merkte dat er veel te veel werd gekeken (misschien wel naar mij) en besloot dan zelf maar de knuppel in het hoenderhok te werpen.  Ik koos het voortouw en probeerde snel een duidelijke schifting door te voeren. 

Al snel brak het groepje uiteen waarna we slechts met 3 overbleven na de 2^de kilometer.  Na een stevige aflossing van Descheemaeker was er terug enig tempoverval, waarna ik opnieuw doortrok.  Dit bleek iets te snel voor Johan, terwijl Marc mijn voetsporen bleef opzoeken.  Ik merkte wel dat hij het lastig had, maar toch maakte hij geen aanstalten om te lossen.  Na behoorlijk wat aandringen kon ik hem toch de koppositie opdringen waarna het tempo terug stilviel.  Ik profiteerde ervan om te recupereren terwijl Johan nu kon terugkeren tot in onze voetsporen. 

Eenmaal aan de voet gekomen van de bevreesde Mont St-Aubert smeet ik nog een cartoucheke en dit bleek voldoende om Marc definitief achter mij te houden.  Terwijl ik toch best wat krachten had vergooid, voelde ik dat ik dit tempo wel een tijdje kon vasthouden.  De strook bergop op een karrespoor was lastig en technisch, maar ligt me redelijk goed.  Eenmaal boven zouden we ook verlost worden van de toch wel tegenzittende wind. 

Terwijl ik lichtelijk kon proeven van de zoete smaak der overwinning hoorde ik na km 5 terug enkele snel naderende gympies.  Hoewel ik niet wist wie mijn belager was, wist ik wel dat de snelle tred moest komen van een atleet van bijzonder allure.  Bij km 6 werd ik dan ook gegrepen en achtergelaten door Thomas Locquet, die zo vriendelijk was mij ervan op de hoogte te brengen dat de achtervolgers ver achter mij zaten.  Op dat moment had ik er eigenlijk bijzonder weinig boodschap aan.  Ik kon enkel in mezelf een koppel lelijke woorden prevelen.  Doch, het zij hem vergeven, hij hoeft zich echt niet te excuseren om deze welverdiende overwinning.  De rest van de wedstrijd bleef ik het tempo hoog houden om de schade te beperken.  Ik wilde best wel eens zien wat ik op dat parcours waard was.  Ik eindigde in 34min23sec, waarmee ik zeker tevreden was.  Na een mindere week -de week ervoor- en een zware trainingsweek (na zondag 130km) kwam ik net 4seconden tekort op de besttijd van soulmate Dimitri Delombaerde.  Hiermee komt hij heel goed weg en mag hij alsnog de beloofde fles champagne (bij breken van zijn record) opzij leggen tot volgend jaar.  Verder werd Johan Descheemaker heel verdienstelijk 3^de.  Hieronder een top 10, en leuk youtube filmpke.

1 Loquet Thomas SE 1 ET CHIEVRES 00:33:51 00:03:20 17.99 925
2 Dewaele Joost SE 2 POPUELLES DREAM TEAM 00:34:24 00:03:23 17.7 916
3 Descheemacker Johan SE 3 AC DEINZE 00:35:00 00:03:26 17.39 907
4 Descamps Marc SE 4 ECLATES PERUWELZ 00:35:12 00:03:28 17.3 904
5 Verstraete Maxime SE 5 BAC 00:35:25 00:03:29 17.19 900
6 Lemmens Davy SE 6 SPEED TRI TEAM 00:35:28 00:03:29 17.17 899
7 Demaret Grégory SE 7 SANS 00:35:41 00:03:30 17.06 895
8 Desimpel Christof V1 1 ROAD RUNNERS CLUB 00:35:51 00:03:31 16.98 893
9 Duvivier Dany V1 2 BAC 00:36:25 00:03:35 16.72 885
10 Delombaerde Dimitri SE 8 JCSA 00:36:27 00:03:35 16.7 884

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=0YSsa9cL_do&feature=player_embedded#   

Dit weekend trokken we –naar jaarlijkse gewoonte- met de schoonfamilie naar de Ardennen, ditmaal Barvaux (op 400m hoogte....haha).  Naast genieten van allerlei geneugtes des levens, had ik eigenlijk ook wel plannen om eens goed wat kilometers te draaien.  Helaas is het wat anders uitgedraaid.

Vorige week reeds had ik last van mijn enkel, wat later eigenlijk –vermoedelijk- een beginnende beenvliesontsteking bleek.  Hmmm, misschien heb ik mijn steunkousen toch al een weekje te laat gekocht.  Vorige week en dit weekend heb ik de meeste trainingen aldus maar opgeschort, en mij dan maar toegewijd aan het versterken van de innerlijke mens.

Ook deze week hou ik het echt lange duurwerk dan ook maar voor bekeken, waarna ik hoop terug voluit te kunnen trainen.  We zullen wel zien... als het meevalt hoop ik toch nog paraat ter raken voor Kain op zaterdag.

Greetz,

joost

01-03-2010 om 12:46 geschreven door joost