|
Na een rustperiodeke in Mallorca enkele weken terug werd ik gevraagd om Frederic van den Heede te helpen op het BK marathon te Torhout. Dieter van de walle was immers wat gekwetst en aldus hoopten ze op wat extra gewicht in de schaal om dit tot een goed einde te brengen.
Had ik dit vooraf geweten, dan had ik mij waarschijnlijk iets beter kunnen voorbereiden. Doch vond ik dit op zich al een leuke uitdaging. In extremis heb ik 2 weken voor aftrap een weekje met volume ingebouwd (140km), om daarna nog een weekje af te bouwen, alsof ik een ganse marathonvoorbereiding achter de rug had. Na een barslechte wedstrijd in Hulste was het vertrouwen echter niet echt groot, en had ik wel degelijk enige twijfel of ik het nodige werk kon opknappen. Tegelijk was er wel het besef dat de prestatie vooral zou afhangen van de benen van Fredje zelf.
De weken daarvoor voelde ik me op training dan ook niet zo lekker. Toch voelde ik mij prima op D-day. Ik had stevig gegeten, en voelde me sterk. Bij de start lieten we ons niet verleiden tot gekke toestanden en vormden we snel een klein groepje waar Dieter direct het voortouw nam. We hadden geen haast om te jagen op de mannen voor ons. Dieter liep een strak maar perfect egaal schema terwijl de veelbetekende blik van Frederic aangaf dat dit prima was. Inmiddels waren we een groepje geworden van een man of 8 met o.a. Steven Broucke en Filip Vanhaecke, terwijl Bart Bleyaert zich reeds achter ons bevond na een plaspauze. Omstreeks km 10 bleek Dieter er nog steeds zin in te hebben, waarbij hij gestaag maar zeker terrein won op de groep voor ons met Jochen Tourlousse, Luc Van Asbroeck, Hans Reigel etc. Op km 15 kwamen we aansluiten waarbij Dieter dan ook uit de wedstrijd stapte. Ondanks zijn blessure had hij schitterend werk geleverd, en lagen we reeds een klein minuutje voor op schema.
In dit eerste stuk had ik vooraan meegedraaid, maar dit zonder al te veel werk te verrichten. In de eerste km´s na de samensmelting besloot ik hetzelfde te doen: vooraan meedraaien, maar niet alle werk op mij nemen. Halfweg kwamen we door op 1u16m30 (1min voor op schema). De groep kreeg het ondertussen wat moeilijker, en enkelen hadden het tempo niet kunnen volgen. Ondertussen begonnen we ook enkele opgevers in te halen. Het tempo bleef strak, maar stilaan werd er bijna niet meer overgenomen. Hoewel ik vooraf had overwogen de wedstrijd uit te lopen, begon het me hier te dagen dat ik idd beter de wedstrijd niet uitliep. Ik nam dan ook met plezier het verdere werk op mij, en voelde me eigenlijk prima. Ok, de benen werden wel zwaarder bij het verstrijken van elke kilometer, maar eigenlijk had ik er nog veel plezier aan. Omstreeks km 29 gaf ik dan ook aan dat ik bij 30 zou uitstappen. Gezien ik geen trainingen van 28+ had afgelegd (en gezien het werk tegen wind) zou het mannetje met de hamer zeker achter 1 van de volgende hoekjes op me wachten. Op km 30 stapte ik uit, met de wetenschap dat ik mezelf niet had kapot gelopen, en vooral met de wetenschap dat Frederic er nog bijzonder goed uitzag.
Dit kon eigenlijk niet meer mislopen (1min30 voor op schema). Daarna jogde ik rustig naar de kleedkamers, en na de douche kon ik bij de finish de tevreden blikken van Fredje en co terugvinden. Zijn missie was met 2u33 (2minuten te snel  ) zeker geslaagd, en ik had er heel veel plezier in hiervan deel te hebben uitgemaakt. Hopelijk is dit voor hem een goeie stap richting Londen!
18-06-2011 om 10:11
geschreven door joost 
|
hard tegen hard
