23-05-2011 om 09:21 geschreven door joost  

Na een reeks van kortere wedstrijden had ik weinig zin dit weekend terug een 10km wedstrijd op te zoeken.  Na raadplegen van verschillende wedstrijdkalenders besloot ik dan maar de 22.8km lange trail in Oeudeghien op te zoeken. Goed gek zeker die Joost.  Tja, ik hoor zo vaak andere lopers uitpakken met de vreselijkste verhalen over de allerzwaarste bergtrails, en vond het nodig hier toch ook heel even van te proeven.  Ge moet alles ne keer geprobeerd hebben he in t ‘leven.

Bovendien was dit zeker het geschikte moment. Na een 10-tal weken van stevig trainen en toch wel enkele goeie wedstrijden ben ik hoognodig aan wat rust toe.  Bij deze wou ik met dit trailke zonder enige druk mijn looprust inluiden.  Dit kon ik bovendien samen doen met vriend Nico Recour, die zich klaarstoomt voor de marathon te Torhout op 17 juni.  Samen met de 20km van Brussel en deze wedstrijd hoopte hij de scherpe kantjes van zijn conditie nog bij te vijlen (die laatste werd overigens knap 12^de). 

De naam van de wedstrijd “l’enfer des collines” deed niet veel goeds vermoeden.  Vooraf had ik het profielke bekeken, en besloot mij er maar niet verder in te verdiepen.  We zouden wel zien he.  Achteraf bleken er een 500 of was het 900-tal hoogtemeters te zijn overwonnen.  Ik weet niet of dat echt wel veel is of niet, maar t was mijns insziens genoeg.

Bij de start vertrok ik samen met 2 andere atleten op kop van de wedstrijd.  We hadden een mooi tempo, maar ik meende traag te zijn gestart (zoals gepland).  De eerste (quasi vlakke) km deden we aan 3min30 (makkie).  Samen liepen we “rustig” verder tot op een pittige helling rond km3.  Tijdens die klim besloot ik af te haken, maar merkte eenmaal boven dat ook Jochen Neyrinck de rol had gelost van de latere winnaar (Fransman).  Jochen had zich duidelijk wat geforceerd.  Ik kon hem tijdens een platte strook passeren en in de verdere afdaling terug naar de koploper lopen.  Eigenlijk voelde ik me echt wel prima.  Rond km 5 volgende een gemene technische afdaling alwaar ik nu toch echt wel moest passen op het kamikaze-werk van de Fransman.  Inmiddels was Thomas Locquet aan het terugkeren, terwijl ik in de snel volgende klimmetjes nu toch wel begon te beseffen dat mijn tempo helemaal niet was aangepast aan de aard van het parcours.... miljaar... ik heb da toch wel verkeerd ingeschat.

Niet getreurd, Nadat Locquet me had gepasseerd (toch niet echt een verrassing) paste ik mijn tempo wat aan.  Dit was meer dan nodig, want in de stroken tss km 8 en 10 was het parcours in een bos, waar het heel moeilijk en heel zwaar lopen was.  Diepe kraters werden afgewisseld met steile bultjes en enkele boomstronken (voor elk wat wils).  Naast de nodige concentratie op het wegdek was het toch wel geconcentreerd uitkijken naar de wegwijzers op het parcours.  Verkeerd lopen was zeker een optie.  Toch moet het gezegd: de organisatie heel dit parcours prima bewegwijzerd en voorzien van vrijwiligers om de weg te tonen: Chapeau!!!

Rond km9 kreeg ik plots terug Locquet te zien, hij wandelde, en bij passeren had hij naar eigen zeggen last van de buik.  Zijn wedstrijk leek over, terwijl ik me terug in 2 de positie bevond (de eerste was had wel al stevig het hazepad gekozen).  Op km10 kwam ik door op 39m30sec.  Daar ben ik best wel tevreden over gezien het aard van het parcours.  Ondertussen was ik da bosselke serieus beu gezien.  Hoewel ik blij was om rond km11 terug op een iets plattere strook terecht te komen voelde ik dat ik toch flink wat energie had verbrand.  Ik kon nog wel een behoorlijk tempo draaien op het vlakke, maar onderweg had ik ondervonden dat die klimmetjes en afdalingen toch wel niet echt mijn dada zijn.  Het klimmen werd steeds moeilijker, en tijdens dalen kreeg ik last van steken.  Bij km 12 kwam Jochen Neyrinck dan ook terug bij me aansluiten.  Nadat we samen bijna verkeerd zijn gelopen en na een korte woordwissel zette hij zijn wedstrijd voort in zijn strak tempo.  Ik moest laten gaan, en vreesde nog een serieuze patat te krijgen.  Vooraf begin je immers aan zo n wedstrijd met het idee van “n goei 20 km”.  Nu je aan km13 zit, begin je toch in te zien dat het NOG 10 km is.  Bon, aan km15 kwam ik door exact op 1u, en toen ik wist ik al wel heel zeker dat ik geen 15km/u zou lopen.

Vooral tijdens het afdalen werd het pijnlijker.  Mijn middenrif pruttelde tegen (heb ik wel meer bij afdalingen).  Tja, als een afdaling dan direct wordt gevolgd door een stevige klim (~20%) op kasseien, dan begint da lopen toch wel aardig veel op wandelen te gelijken.  Ook da termperatuurke van n goei 20C met felle zon begon toch wel te wegen.  Iets verder (omstreeks km19) had ik terug steken na een afdaling en toen trakteerden ze ons op een trapke (helling ~30%).  Ok, wandelen dan maar he.  Eenmaal boven volgde gelukkig de finale afdaling terug naar Oeudeghien.  Dat die ook niet echt vlot verliep hoef ik niet te vertellen.  Mijn spieren waren niet echt vermoeid.  Ook kwa ademhaling had ik geen problemen, maar ik geraakte simpelweg nie meer vooruit.  De opeenvolging van klimmen en dalen hebben mijn tempo volledig gebroken.  Het is heel moeilijk om telkens opnieuw terug in een goed ritme te komen. 

Toch raakte ik na 1u36 voldaan aan de finish te Oudeghien: 3^de  en heelhuids.  Uiteraard wel afgezien (zoals iedereen), maar niet echt versleten.  Tja, ben ik dus best wel tevreden mee he.  Toch moet ik beseffen dat zo n koerskes toch wel een iets andere voorbereiding vergen.  Maar vooral nu uitkijken naar een 2 weekjes rust!!  Ca suffit, maar mijn eerste trailverhaaltje pakken ze me nie meer af.  Tot slot, een top10:

21-05-2011 om 22:14 geschreven door joost  

09-05-2011 om 21:34 geschreven door joost  

Vrijdagavond trok ik samen met Dimitri Delombaerde naar Bavikhove.  Reeds menig jaar organiseert de kwb hier een 10.5km lange wedstrijd op een leuk parcours.  2 jaar terug werd ik hier 2^de, net na eerdervermeldde Dimitri (die daar reeds 2 maal kon winnen).  Uiteraard was ik tuk was op revanche... 

Samen met Dimitri, Bjorn Desmet en Steven Hocedez begonnen we iets na 19u aan onze opwarming.  Het was een behoorlijk zwoele avond, maar de benen voelden prima.  Om 20u stond ik dan ook netjes aan de start en voelde me er 100% klaar voor.  Met Filip Vanwynsberge, Debersacques, Yves D’Halluin en Andy Vanhaelewyn was het toch wel afwachten hoe de wedstrijd zou lopen.  Na de start liet ik me niet verleiden tot een al te bizarre blitz-start.  Ik volgde gezwind, en keek toe wie de sterkste mannen van de dag  bleken.  Na het stukje langs de vaart besloot ik in de strook bergop iets te versnellen.  Dit bleek voldoende om het kopgroepje uit te dunnen tot Dimitri, Yves en mezelf.  We werkten netjes samen de eerste ronde af in 8m40sec.  Dit was perfect op schema (Vorig jaar wist Bart Bleyaert deze wedstrijd over 4 rondes te winnen in iets minder dan 35min, net voor Vanwynsberghe).

In de tweede ronde was het verbazend  genoeg Yves die stevig van leer trok.  Ook nu besloot ik eventjes af te wachten.  Toen we in de strook naast het water kwamen trok ik eventjes door, en kon vrij vlot een 10-tal meter nemen.  De 2^de ronde kwam ik netjes door op 17m20sec.  Tijdens de derde en laatste ronde werd ik niet meer bedreigd, en kon vrij vlot naar de overwinning lopen.  Mission accomplished, en toegegeven, dit deed wel deugd.  Na een 10-tal weken stevig trainen wordt het nu stilaan tijd om eventjes wat gas terug te nemen.  NB: verrassing van de dag was ongetwijfeld Yves D halluin die hier netjes vanhaelewyn, vanwynsberghe, debersaques en delombaerde achter zich liet... chapeau!!

Top 10:

1. Joost Dewaele                         34:46 (18.1 km/u)
2. Yves D’Haluin             35:43
3. Pascal Debersaques                36:12
4. Andy Wanhaelewyn                36:30  
5. Dimitri Delombaerde               36:47
6. Filip Vanwynsberghe               37:42
7. Steven Hocedez                      38:26
8. Kristof Reynvoet                     38:27
9. Franky Derammelaere             38:43
10. Geert Roelandts                      38:55

09-05-2011 om 21:15 geschreven door joost  

04-05-2011 om 14:57 geschreven door joost  

Zondag stonden we als gezin paraat in Desselgem.  Gezien Ulrike de 10km voor haar rekening nam, en er iemand op de kindjes moest letten koos ik voor de 5km.  Dit is geenszins mijn specialiteit, maar toch wel eens het proberen waard.  Van bij de start kozen 2 jonge kerels het hazepad.  Ik volgde in het zog van een Marokkaans atleet en Pascal Debersacques.  Nog voor de eerste km hadden we gezamelijk de 2 jonge kerels bijgehaald, en bevond ik me op pad met een goed op dreef zijnde Pascal.  Na een korte adempauze versnelde ik halfweg de eerste ronde, en dat leverde me een 10-tal meter op.  Toen dit 30 meter werd wist ik de wedstrijd in mijn pleit beslecht.  Toch bleef ik voluit doorlopen om een behoorlijke tijd neer te zetten.  Het werd 16min45sec. over de 5.2km.  Op de 10km liep Ulrike een mooie wedstrijd.  Ze werd 3^de dame, en liep eenzelfde tijd als vorig jaar.  Trainingsmakker Frederic Vandenheede wist net als vorig jaar de 10km-wedstrijd bij de mannen te winnen (enkele fotokes van Desselgem hieronder). 

02-05-2011 om 13:28 geschreven door joost  

Vrijdagavond ben ik naar Torhout afgezakt voor een wedstrijd over 10km.  Ik had hier nog niet eerder gelopen , maar keek toch wel uit naar deze wedstrijd.  Mijn vormpeil was in de voorbije wedstrijden prima gebleken, en ik hoopte hier te bevestigen.  Tijdens de 5km wedstrijd was er sprake van een serieus onweertje wat deze wedstrijd serieus in de war had gestuurd.  Een kleine verkenning van het parcours leek me aldus zeker wel zinvol.   J

Vooraf was Dieter Brouckaert de gedoodverfde favoriet, gezien hij de vorige edities had gewonnen en onmiskenbaar in topconditie verkeert.  Bij de start ging hij er dan ook vrij snel vandoor, maar kreeg een verassend sterke Dieter Vandewalle (schitterende wedstrijd!) mee als waakhond .  In de eerste lus van 1.3km door het centrum werd wel degelijk gas gegeven.  Na wat wisselende posities in de eerste 500m volgden Thomas Dewulf, Francis Vansteenbrugge en Bart Verkaemer.  Ik had iets verder het spoor gekozen van Nico Serroen samen met Vincent Nardozza en een HAC-atleet.  Omstreeks km3 had Nico me terug gebracht tot bij Bart verkaemer.  Toen beiden sterk doorgingen moest ik hen definitief laten gaan. 

Hoewel Thomas Dewulf vooraan in moeilijkheden was gekomen, had ook ikzelf al veel gegeven.  Terugkomen zat er niet meer in.  Ik begon achterom te kijken, en zag een 3-tal man naderen met Luc Van Asbroek, Frederik Colpaert en een Vincent Nardozza.  Hierbij kreeg ik eventjes een deja-vu gevoel te verwerken (halve marathon Staden), maar was geenszins van plan hieraan toe te geven.  Van dit drietal kon Colpaert me toch bijhalen omstreeks km 7.  Toch kon ik netjes een 8^ste plaats verdedigen, en eindigde mijn wedstrijd in 32min40sec.

02-05-2011 om 13:19 geschreven door joost