27-07-2010 om 09:39 geschreven door joost  

Zaterdag was het kleine waalse dorpje Huissignies gastheer van een wedstrijd van het achro criterium over exact 10km. Vorig jaar won Francky Hernould, voor Wastiou en mezelf.  Dit jaar was Francky er niet bij, maar toch was het verschieten bij het overschouwen van het deelnemersveld.

Direct bij de start was het Thomas Locquet die er alleen dacht van door te gaan.  In een sneer van waanzin besloot ik hem te volgen.  Dit was bij nader inzien niet het meest snuggere manoevre dat ik ooit heb gemaakt.  Doch, eenmaal de keuze gemaakt kon ik daar moeilijk nog op terugkeren.  Bij km1 kwamen we door op exact 3min, terwijl ik bij km2 (6min08) het onzinnige van mijn actie begon door te krijgen.  Ik besloot te laten gaan, en kon onmiddellijk vaststellen hoe ik werd bijgehaald door een groepje met Benjamin Emere, Rafael Lelong, Pierre Denays, Bert Deschodt, Shany Boesmans en Marc Descamps.

Dit was eigenlijk wel even schrikken.  Hoewel ik de lat verschrikkelijk hoog had gelegd slaagden al deze heren er vlotjes in mij bij te benen.  Dit zou zeker geen makkelijke klus worden.  Bovendien hadden de meesten nog geen zin om op te houden.  Thomas Locquet lag nog binnen schotafstand en km3 werd aldus bereikt na 9min20sec.  Mede omdat ik werd ingehaald besloot ik dan ook eventjes dit geweld vanop de achterbank te volgen.  Ik draaide vlotjes me en kon eventjes recupereren op de derde rij.  Iets voor het eind van de eerste ronde (2 rondes) leek het tempo te gaan stilvallen. Daar ik echt wel zinnens was een chrono te lopen over deze officiele afstand van 10km.kwam ik terug naar voor om het tempo hoog te houden.

Op dat moment bleken de meesten echter wat bekoeld in hun aanvalslust en was het enkel Pierre Denays die met me meeging.  Samen bereikten we het einde van de eerste ronde waarna hij terstond een versnelling plaatste om het gat naar Locquet toe te lopen.  Toen reeds was duidelijk dat hij de sterke man was.  Hij slaagde dan ook in zijn opzet en kon vrij vlug Locquet remonteren.   Ik van mijn kant bleef mijn eigen tempo volgen en kon zo iets later de aansluiting vooraan terug vinden.  Hier ging het inmiddels vrij traag.  Om een surplace te vermijden besloot ik tempo te voeren waarna Locquet liet begaan.  Hij had er geen zin meer in.  Gedurende de rest van de wedstrijd liep ik dicht tegen mijn limiet aan, ergens in de ijdele hoop nog Pierre te kunnen betrappen op een zwak moment.  Dit gebeurde echter niet.  In het begin van de laatste km versnelde Pierre en kon op die manier vrij makkelijk van me winnen.  Toch was ik heel tevreden met mijn 2^de plaats.  De beste had duidelijk gewonnen, en ik kon meer dan vrede nemen met de troostprijs van 33min04sec, wat toch wel een hele goeie tijd is op een parcours met 2 stevige heuveltjes  (1min10sec sneller dan vorig jaar).
Met de huidige conditie ben ik aldus meer dan tevreden.  Over wat pijntjes aan mijn heup ben ik iets minder te spreken.  Deze tere plaats blijft mij altijd wat parten spelen.  Ik hoop dat dit me op training niet blijft parten spelen.  Indien niet, dan denk ik wel sterk voor de dag te kunnen komen deze zomer. Tot binnenkort...

26-07-2010 om 08:48 geschreven door joost  

Zaterdag, in aanwezigheid van een hele sterke zeebries, stond Ulrike aan de start van de Sea-life run te Blankenberghe.  Deze strandloop van 8km startte aan de pier te Blankenberghe om over een duinenpad en strand richting Zeebrugge te trekken.  Van daaruit was het langs het strand terug naar Blankenberghe om daar rechtsomkeer te maken terug richting Zeebrugge.  Halfweg was het dan terug het duinenpad opdraaien om dan recht naar de aankomst te lopen aan de pier van Blankenberghe.

Gezien de stevige wind en het strand was het zeker geen wedstrijd om een snelle tijd neer te zetten.  Ulrike deed het uitstekend en kon mooi schuil houden in een grotere groep.  Uiteindelijk werde ze 7^de bij de dames in 37min40sec.  Verder werd het best een leuke uitstap waarbij de kinjdes toch eens met de voetjes in zee konden en waarbij we ook Nijntje aan zee hebben bezocht... iedereen tevreden. .

Wt mezelf betreft heb ik besloten geen wedstrijdje te lopen, maar toch enkele stevige trainingen in te bouwen in de loop van vorige week. Volgende week zal ik wel terug ergens aan de start staan...

19-07-2010 om 08:19 geschreven door joost  

11-07-2010 om 09:49 geschreven door joost  

Naar jaarlijkse gewoonte loop ik in het ACHRO-criterium een 10-tal wedstrijden,.  Gezien mijn teller voorlopig pas op 4 stond was het dringend tijd om daar dit weekend in Doornik verandering in te brengen.  Gewoontegetrouw is het koffiedik kijken wie de concurrenten van de dag zouden zijn.  Eerder dit jaar had ik telkens op betere lopers mijn tanden stukgebeten.  Nu ja, zelfs bij ontbreken van enkele toppers is het nog altijd uitkijken voor tal van kapers op de kust.  Het deelnemersveld is in de breedte immers zeker niet te onderschatten.  Over een uitstekende conditie beschikken is dus een eerste vereiste.  En eigenlijk kan ik daarover niet klagen.  Het loopt prima, maar toch kan het net nog een tikkeltje beter.  Doch, stress had ik zeker niet.  Een goeie wedstrijd lopen was het eerste doel, en dan zien we wel waar we uitkomen.

Ik moet waarschijnlijk niemand vertellen dat het snikheet was vandaag.  Tijdens de opwarming over hellende wegen met Ludovic Vanlede en Claude Putman hadden we snel door dat het echt wel afzien zou worden.  Eigenlijk zijn er tal van andere actitiviteiten die beter passen bij dit weer.  Een mens zou zich wel eens afvragen wat 358 lopers daar verloren hebben

Bij de start was het direct Ludovic Vanlede die het tempo bepaalde.  Hoewel ik traditioneel snel start,  bekeek ik het eventjes vanop de 2^de rij, impulsje van t moment. Halfweg de eerste km volgde ik een versnelling van Phelizon om iets later op een kasseistrook mijn tempo aan de rest op te dringen.  Dergelijk werk ligt me heel goed, en het duurde eigenlijk niet lang voor ik een klein kloofje sloeg.  Na deze boerenwegel ging het op asfalt bergaf.  Ik hield mijn tempo terwijl een aantal man terug de aansluiting kon krijgen.  Marc Descamps en Rafael Lelong namen direct over om op de eerste helling het tempo te bepalen.  Toen we bijna boven waren (km2) plaatste ik (net voor Shany Boesmans kon terugkomen) een versnelling en kon terug en vrij vlot een iets grotere afscheiding veroorzaken.  Na een kilometerke alleen te lopen kon ik echter niet verhinderen dat beide heren terug bij me konden aanpikken en overnemen. Hmmm, dit zou zeker geen makkelijke klus worden.     Omstreeks km 4 bepaalde ik opnieuw het tempo op een helling en hier kon ik nu zonder versnelling wat afstand nemen.  Tja, het was nog vroeg in de wedstrijd (nog 7km te gaan), maar ik besloot toch maar om nu resoluut door te zetten.

Het werd dan ook een vrij zware bevalling.  De hitte en de aard van het parcours eisten onderweg wel degelijk hun tol.  Op km 8 kreeg ik serieus last van steken.  Ik had een redelijke voorsprong bijeengelopen, maar vanaf dan was het angstvallig achterom zien en hopen dat ik wat van mijn voorsprong kon behouden.  Ik kreeg eigenlijk nooit echt het gevoel dat het nog vlot draaide en in de laatste km was het echt wel pijnlijk.  Toch kon ik standhouden, voor Rafael en Ludovic Vanlede die nog knap derde werd na een mooie inhaalrace.  Uiteindelijk heb ik dan toch mijn overwinning binnengehaald dit jaar in de achro en hier ben ik heel tevreden mee, vala.  Stiekem had ik hier eigenlijk wel op gehoopt, maar t moet allemaal een bikke meezitten he.

10-07-2010 om 21:41 geschreven door joost  

Na een behoorlijk drukke week stond er vrijdagavond de vlerkejogging op het programma.  Hoewel ik er me mentaal niet echt klaar voor voelde trok ik zoals gepland rond 18u15 naar de plek des oordeels.   Ik voelde me best lekker, maar had niet het gevoel echt klaar te zijn om oorlog te maken.  Toch zou dit wel degelijk nodig zijn.  Vooraf was reeds duidelijk geworden dat minsens ook Fabrice Laga, Bert Deschodt en Nico Serroen zouden aan de start verschijnen.  Hoewel elk van deze heren -inclusief mezelf- zichzelf in een underdog positie probeerden te wringen, was het duidelijk dat we allen de wedstrijd op elkaar zouden afstemmen. 

We vertrokken aldus bij zowat 30 graden om in harelbeke te arriveren bij een 25C.  Een hele stevige bries was opgekomen, terwijl zwarte onweerswolken het slechtste deden vermoeden.  Uiteindelijk vertrok ik samen met Ulrike voor een opwarmronde van een km of 4 doorheen de Gavers.  Niet veel later bevonden we ons midden in een zondvloed, waarna we heel snel nog een droog pakje zijn gaan aantrekken in onze wagen.

Terwijl we best wel het grappige van dit gebeuren konden inzien, vertrokken we net op tijd naar de start met een ietwat stijgend moraalke.  Van bij de start was het nico Serroen die er vandoortrok.  Verdorie, ik mocht dit nu nog niet laten gebeuren en anticipeerde dan maar gevat.  Onmiddellijk daarna was het Bert Deschodt die aanzette.  Ik koos aldus zijn spoor , maar moest alle vezels van mijn lijf aanspreken om hem te volgen.  Het parcours in de Gavers lag er heel modderig en nat bij.  Het was voortdurend laveren van links naar rechts, terwijl de schoenen als lood aanvoelden.  Bij km 2 kwamen we door aan 6min13, en dit was voor mij het sein om Bert te laten vertrekken.  Dit tempo kon ik onmogelijk veel langer handhaven, toch niet als ik later in de westrijd niet wilde breken.  Iets later kwam Nico Serroen naast en over mij, terwijl Fabrice blijkbaar een hele slechte dag kende wegens ziek (zijn luide adem vertelde genoeg). 

Ondertussen liepen Bert, Nico en mezelf in die volgorde acher elkaar, maar gescheiden van elk een meter of 10.  Bert had zijn tempo was laten zakken, en omstreeks km 4 was de samensmelting dan een feit.  Terwijl Nico overnam en versnelde kwam ik net aansluiten .  Door die versnelling kwamen zowel Bert als mezelf in de problemen.  Halfweg de wedstrijd hadden we dus een ander scenario.  Nico had een 10-tal seconden, gevolgd door Bert, en dan mezelf op een 5-tal seconden.  Door een val van bert kon ik hem voorbij lopen.  Ik besloot echter iets te wachten, om dan samen met hem de wedstrijd uit te lopen.  We konden beiden vrij vlot wat kopwerk voor onze rekening nemen, maar hadden al snel door dat nico Serroen een maat te groot was.

Dit was mijns insziens helemaal geen verrassing.  Na een lange blessureperiode had hij vorige week reeds getoond zijn oude niveau terug te hebben bereikt.  Vanaf nu kan het enkel nog maar beter met hem gaan.  Het zij hem overigens ten zeerste gegund.  Bon, in de wedstrijd had ik vrij snel door dat ik Bert niet ging kunnen loslopen, en dus besloot ik het nog eens te wagen op een spurtje.  Ik weet eigenlijk wel dat ik dit helemaal niet kan, maar had er eigenlijk ook weinig erg in om derde te worden.  Ik deed wel nog mijn uiterste best, maar moest uiteindelijk vrede nemen met de derde plaats, kort na Bert, maar op ruime afstand van Nico.

Hoedanook, ik vond het een leuke wedstrijd, en was best tevreden met de eigen prestatie. Proficiat in elk geval aan Nico, maar ook wel aan Bert.  Hopelijk houdt hij niks over aan zijn val.   

Overigens was dit de eerste wedstrijd waarin ik de kleuren verdedig van Allaert-Aluminium.  Vanaf nu kan je me vaker verwachten in dit tenue in de Vlaamse wedstrijden, terwijl ik in Wallonie vooral popuelles dream team blijf verdedigen. 

een top-10:
1. Nico Serroen                    35m50                     18.41km/u

2. Bert Deschodt                  36m47                    17.94

3. Joost Dewaele                  36m54                    17.89

4. Andy Vanhaelewyn        37m29                    17.61

5. Glen vermander               37m40                    17.52

6. Fabrice Laga                    38m14                    17.26

7. Stijn Vermeulen               38m34                    17.11

8. Freddy Vermeulen           38m49                    17.00

9. Michel Dagrain                38m57                    16.95

10. Carlos Timperman         39m09                    16.86

03-07-2010 om 22:57 geschreven door joost