AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
15-11-2009
Rumes 9.2km
Hallo, vandaag ben ik naar het waalse landgedeelte getrokken om er nogmaals mijn geluk te beproeven in Rumes (Doornik). Hoewel het miezerige herfstweer best wel op mijn gemoed werkte had ik vooraf Rumes met donker-oranje aangestipt, en nu moest ik er maar het beste van maken.
Tijdens de opwarming met Ludovic Vanlede leek het erop dat er enkele voorname klanten van het acrho-criterium niet op het appèl waren verschenen.Die laatste -samen met Antonino Domina- leken mijn voornaamste concurrenten van vandaag te worden.Hoewel de wind onmiskenbaar een belangrijke scherprechter zou spelen was het gelukkig gestopt met regenen... en ik was er klaar voor.
Om 10u stipt vertrokken we over een lange grintwegel.Aaron Deliveyne kon snel een leuke voorsprong nemen, maar liet zich toen wijselijk uitzakken.Na een behoorlijk snelle eerste km (3m05) werden we iets later nogmaals deze grintwegel ingestuurd. Hier legde ik samen met Domina het tempo in een hogere versnelling om wat afscheiding te forceren.Na dit stukje bleken we vertrokken, terwijl Ludovic volgde met eerdervermeldde Aaron.
In het verdere begin van de wedstrijd probeerde ik met enkele versnellingen de wil van Domina te breken.Hoewel die niet zonder resultaat bleven moest ik vrede nemen met een telkens sterk terugkerende Domina.Na km5 besloot ik het dan maar over een andere boeg te gooien.Domina dicteerde het tempo en iets later kreeg ik het best wel lastig.Het merendeel van het kopwerk liet ik dan ook graag aan hem. Ik had mijn pijlen vooral gericht op km7.5, alwaar zich een licht hellende strook tegen wind bevond.Eenmaal daar aangekomen kon ik op dat moment echter niks tegen de sterke Domina kon beginnen.
Na een schuchtere en mislukte aanvalspoging op km 8 deed ik het nogmaals over op km8.5, maar met iets meer overtuiging.Hoewel Domina helemaal niet kraakte was het voldoende om hem aan de streep nipt voor te blijven.Bon, deze overwinning was geen sinecure.Een goede tegenstander en de heftige wind hebben me diep in de buidel doen tasten, en zo heb ik ze het liefst. Het was me een waar genoegen....
De top 10, en enkele fotos met dank aan fotograaf Dimitri Delombaerde.
Van een vrije dag op 11november hebben Ulrike en mezelf gebruik gemaakt om nog een wedstrijdje mee te pakken. Ditmaal betrof het de cross van de vrije sporters te Marke. Eenmaal daar aangekomen bleek dat menig ander sportieveling daar net zo over dacht. Beter in elk geval dan 1 of ander winkelcentrum af te schuimen.
Om 3u05 kon mijn vrouwtje van start voor haar ultra-korte afstand van 2.8km. Na een hele heftige start viel ze iets later terug in een behoorlijk groot peletonnetje. Hoewel ze daar goed kon standhouden was ze zelf niet tevreden over haar wedstrijd (8ste bij de seniores). Na enkele weken van heel wat kilometers had ze er toch meer van verwacht. Bon, logisch eigenlijk dat de lange trainingen haar geen baat doen bij dergelijk snelheidswerk. Deze cross was dan ook een hele goeie training voor haar. Haar goeie conditie zal zeker beter tot zijn recht komen in een wedstrijd van langere adem (deerlijk...). Bovendien had ze nog een bijkomend excuus. Ze was pas 1u30min wakker na haar nachtshift...
Wat mezelf betreft wist ik eveneens dat de conditie goed zat. Na de vorige crossen had ik het vertrouwen dat ik in dit korte werk (4.2km) wel mijn mannetje kon staan. Vooraf had ik geen te hoge verwachtingen. De vorige week heb ik veel getraind en geen rust ingebouwd naar Marke toe. Mijn plaats zou toch voornamelijk afhangen van de tegenstand. Daar de seniores II in een aparte categorie liepen moest ik niet vrezen van het jonge geweld waartegen ik had gelopen in Waregem. Uiteraard had ik vooraf reeds de favoriet Nico Algoet opgemerkt. In Waregem kon hij heel vlot van me weg lopen, en vandaag verwachtte ik ook niks anders. Na een redelijk slechte start kon ik toch redelijk vlug het spoor van Nico vinden. Iets later liet ik mezelf de koppositie opdringen. Op het einde van de eerste ronde begon Nico een aantal versnellingen uit zijn mouw te schudden. Nadat ik er 2 had gepareerd liet ik begaan na zijn 3de poging. Ergens hoopte ik nog terug te keren door een hoog tempo te blijven lopen. Anderszijds wist ik best dat het kalf was verdronken. Desalniettemin hadden de versnellingen van Nico niet enkel mezelf schade berrokkend. Achter mij was het gat reeds gemaakt. Ik deed mijn best een hoog tempo te houden en kon me perfect stellen in mijn tweede plaats. Zondag trek ik nogmaals naar de walen, om er in Rumes de kleuren van Popuelles Dream Team te verdedigen.
Op deze koude morgen waren we reeds vroeg op weg richting Kain. Daar had men om 10u de 12km lange Mont de Trinité geprogrammeerd. Deze klassieker uit het acrho-criterium gaat via enkele paadjes op en af de Mont St Aubert, en is zeker niet zomaar spek naar ieders bek. Desondanks voelen elk jaar opnieuw meer dan 600 man/vrouw zich geroepen om deze berg te bedwingen .
Ik had hier eigenlijk ook wel zin in, maar deze keer was het de beurt aan Ulrike om haar beste beentje voor te zetten. Ik koos ervoor om stevig door te trainen en mijn geluk te zoeken in enkele wedstrijden volgende week. Terwijl ik mijn handen vol had met mijn 2 kapoenen deed ik een poging om enkele kiekjes vast te leggen. Hoewel dit niet veel materiaal heeft opgeleverd dat rijp is voor de Pulitzer-prijs , vindt u hieronder toch een kleine bloemlezing.
Wat Ulrike betreft kan ik enkele maar vaststellen dat ze een solide wedstrijd liep.Haar tijd van 56min leverde haar de 5de plaats bij de vrouwen op. Hoewel ze zelf niet onder de indruk was van haar klim- en afdaalprestaties was ze wel tevreden van hoe gemakkelijk ze liep op het vlakke einde van de wedstrijd (tss km 8 en 12).In voorbereiding op de kerstcorridas wordt het ook tijd om haar conditie eens te testen op iets vlakker parcours.
Voor de rest, moest er nog iemand een kindersjaal J en een groene beer tegenkomen in of rondom Kain, dan is die heel waarschijnlijk van ons Helena....
Terwijl ik de vorige jaren tijdens deze periode toeleefde naar de halve marathon te Ploegsteert, wilde ik het graag dit jaar eens over een andere boeg gooien.Niet toevallig deed ik gisterenmiddag dan ook mee aan de jongerencross te Waregem.Voor de niet aangeslotenen stond er slechts 4.5km geprogrammeerd.Verandering van spijs doet eten, zegt men.Wie weet kan dit snelheidswerk mij naar volgend jaar toe iets krachtiger maken.
Tijdens de opwarming strekte ik de benen samen met Dimitri Delombaerde en de gedoodverfde favoriet, Bart Verkaemer.Hierbij werden we onderweg een weinig wijzer van elkaars strategieen.Dit was ook niet zo belangrijk, de uitslag zou toch voornamelijk afhangen van eigen sterkte en die van de tegenstander.Het parcours lag er overigens droog en vlot lopend bij.
Uiteraard verwachtte ik best wat concurrentie, in de eerste plaats van een uitstekend op dreef zijnde Nico Algoet en bovenvermeldde Bart.Tevens is deze korte afstand ook een kolfje naar de hand van enkele mannen zoals Bert Deschodt, Michael Vannieuwenhuize, Stijn Vermeulen, Gary Vandewalle, Ward Bouckaert en... Dimitri Delombaerde.Daarnaast merkte ik bij de start ook veel onbekende gezichten, vooral dan bij de jongere categorieen (scholieren, juniores, Seniors I en II gingen samen van start).Wetende dat die jonge gasten snel starten wou ik me in de start zeker niet laten verrassen.Toch kwam het startschot eerder onverwacht en moest ik vrede nemen met een eerder povere start.
Ik probeerde snel op te schuiven en kon plaats vatten omstreeks de 5de stek.Reeds van in de eerste ronde kon Bart zijn stempel drukken op de wedstrijd.Dit was helemaal niet onverwacht, maar ge moet het maar doen.Terwijl hij het gat maakte kon ik enkel toekijken en ondergaan.Ondertussen had Nico Algoet na een behoorlijk slechte start zijn opmars gemaakt.Hij kon als enige reageren en probeerde de kloof alleen te dichten.Net voor het einde van de 1ste ronde (van 3) vond ik het meer dan tijd om ook mijn kans te wagen.Met een tempoversnelling probeerde ik de kloof met Nico en Bart niet verder te laten groeien.Helaas moest ik na de 2de ronde vaststellen dat ze nog een behoorlijk stuk verder waren uitgelopen.Tijdens de derde ronde heb ik mij dan ook vooral laten leiden door het tempo in de groep na mij.De conclusie van het verhaal is dat vandaag de derde plaats het hoogst haalbare was, en dat ik het brons dan ook met trots mag dragen.
Om dan toch maar af te rekenen met mijn abonnement op de derde plaats (4de maal op rij) besloot ik ook deel te nemen aan de volkscross.Helaas betekende dit wel dat ik verstek moest geven om het podium te betreden.Bon, ik kon die wedstrijd behoorlijk eenvoudig winnen... en heb hiermee zeker de voorzet gegeven voor behoorlijk wat gemengde reacties .
Vandaag trok ik naar het Waalse dorpje Gaurain-Ramecroix, op weg naar een stratenloopje van 9.5km hetwelke mij vrij goed ligt. Met start en aankomst op piste, en zonder al te veel noemenswaardige hoogtemeters is dit een wedstrijdje dat op hoge snelheid moet worden genomen. In de voorbije 3 jaar werd ik er respectievelijk 2de, 1ste en 3de. Ook vandaag had ik dus best wel wat ambitie. Ik durfde zeker niet te hopen op een overwinning. Immers, vooraf wist ik me reeds zeker van de komst van een op dreef zijnde Ludovic Vanlede alsook van de duivelse Dimitri Delombaerde. Deze week had ik reeds samen met hem op piste getraind, en zijn conditie na een weekje rust leek hoegenaamd niet aangetast. Naast hun aanwezigheid was het echter vooral ook uitkijken naar andere kemphanen uit het anderstalige landgedeelte. Met namen als Descamps, Denays, Demaret, Cannoot en Istace aan de start was het reeds vrij duidelijk dat dit wedstrijdje op het scherp van de snee zou worden gesneden.... geen kadootjes vandaag!!
Enfin, iets na 10u trok het 500-tallige peleton zich op gang. Ik koos voor een traditionele snelle start op de piste, maar werd direct daarna van beide kanten voorbijgesneld door Descamps en Demaret. Ik kon ternauwernood mijn wagentje aanhaken terwijl ik de hete adem had geroken van Delombaerde. De eerste kilometer moet heel vlug zijn gelopen, doch ik had geen tijd om op dat moment statistieken bij te houden. Ondertussen was het Istace die het voortouw had genomen, terwijl er duchtig werd gestreden voor een plaats vlak achter zijn rug. Na een 2-tal kilometer bleven we met 5 over: Denays, Istace, Demaret, Delombaerde en mezelf. Nadat Istace en Demaret vruchtloos een aanval hadden geplaatst besloot ook ik rond km 4 mijn kans te wagen, niet zo zeer met een snedige demarrage, maar met een heftige tempoverhoging gedurende enkele honderden meters. Hoewel dit voldoende bleek om Demaret in de problemen te brengen, wilden de andere van geen wijken weten. Toen direct daarna Istace nog eens doorzette kon ik nog net aanpikken in 4de stek, maar ook niks meer. De volgende kilometers liepen we als treintje verder, Istace op kop, Delombaerde als tweede, Denays als derde, mezelf als laatste. Omstreeks km 6 kwam Dimitri in de problemen en moest enkele plaatsen terugzakken om tenslotte zijn eigen tempo te zoeken. Ik bleef aanhaken maar zat toch op mijn limiet. Na het laatste heuveltje op km7 te hebben overschreden besloot ik dan ook dat Istace en Denays het onder elkaar mochten uitvechten. Mijn wil was gebroken, maar ik was op weg naar een verdienstelijke 3de stek.
Hoewel ik het jammer vond dat ik terug moest afhaken op dezelfde plaats als vorig jaar, was ik tevreden dat zowel Dimitri en mezelf de vlaamse eer naar best vermogen hadden verdedigd. Tevens moest ik vaststellen dat dit mijn derde derde plaats op rij was (tijdens de voorbije 2 weken).
Zondag waren de voetbalvelden van Olsene sportief de plaats des oordeels.Reeds enkele jaren voelde ik me aangesproken door deze cross, maar helaas lukte dit nooit wegens verplichtingen.Dit jaar lukte het echter wel, en zowel mezelf als Ulrike waren van de partij.Ulrike om haar eerste crosswedstrijd te betwisten, ikzelf op weg naar mijn 2de ervaring.We hadden er beiden zin in en konden starten zonder enige druk of torenhoge ambities.De voorbije jaren was het deelnemersveld hier immers best van hoog niveau gebleken, en ook dit jaar zou het niet anders zijn.
Hoewel de seniores pas om 16u moesten starten kon ik reeds vanaf 15u van start.Jaja, ik ben immers 35 geworden op vrijdag, en kan me vanaf nu bij de masters rekenen (toch in het cross-circuit).Enfin, daar we slechts 5km moesten afleggen werd er van bij de start serieus gevlamd.Ik kon behoorlijk goed mijn wagentje aanhaken en bevond me na de start in pakweg 5de stelling.Reeds snel moest ik vaststellen dat Geert Goddeeris en Frederic van den Heede het hazepad kozen, terwijl ik echt geen antwoord had.Ik had best wel wat moeite om mijn eigen positie op dat moment te verdedigen.Hoewel ik een tweetal had achtergelaten werd ik ook door een aantal andere atleten voorbijgesneld. Gelukkig bleek achteraf dat die zichzelf wat hadden overschat.Na een 3-tal van de 6 rondes liep ik alleen in derde stelling, terwijl een relatief grote groep op me aan het jagen was, aangevoerd door Patrick Soetaert, hmmm, t is van je maten da je het moet hebben J.Bon, ik liet het hoofd niet hangen, en kon naar het einde toe mijn derde plaats toch ruim veilig stellen.Het moet gezegd, dit was zeker geen makkelijke klus voor mij...
Om 15u30 was het de beurt aan Ulrike, waar alle dames (seniores, masters, juniores) tesamen van start gingen voor 4km.Tijdens haar debuut kon ze een mooi gelijkmatig tempo lopen en werd uiteindelijk 7de.Daarna hebben we samen genoten van de spannende spektakelwedstrijd bij de seniores heren. (enkele fotos met dank aan Eddy/Nathalie Tijtgat)
Beste loopvrienden, Vlak na Kuurne heb ik het een weekje rustig aan gedaan, om de week erna toch stevig terug de trainingen te hervatten. Terwijl de kilometers het iets hebben laten afweten, heb ik vooral wat snelheidstrainingen afgewerkt. Hoewel ik tevens wat langer rust had gepland kon ik het niet meer laten om er terug in te vliegen. Enerzijds betekent dit dat ik normaalgezien direct terug op dreef zal zijn. Anderzijds is het te betwijfelen of dit de beste strategie is om er ook nog te staan tijdens de finale afspraken van dit jaar, ... kerstcorrida in Deerlijk .... kerstloop in Waregem... we zullen wel zien.
Bon, nu de rust erop zit ben ik dan ook maar direct naar Zwevegem afgezakt om daar de 12km lange dwars door de Kappaert te lopen. Hoewel ik er zelf niet al te veel zin in had, had mijn vrouwtje deze wedstrijd reeds langer aangestipt, en aangezien onze kindjes naar de opvang moesten ( s avonds moesten we nog weg) kon ik dan net even goed ook zelf deelnemen.
Over de wedstrijd zelf. Bij de start werd niet al te stevig doorgelopen. Een redelijk tempo, maar ook niet meer. Er stond dan ook een stevige wind, terwijl de absolute favoriet van de dag -Luc van Asbroek- ook reeds met een wedstrijd op zondag in zijn achterhoofd liep. De eerste ronde kwamen we door met een 5-tal onder wie de prijzen zouden worden verdeeld. Ik liep vooral in een zuinige stelling, maar kon het in de tweede ronde niet laten om bergop de knuppel in het hoenderhok te werpen. Dit werd direct gepareerd door Filip Van Wynsberghe en Mario Vanacker die de kop overnamen. Na de 2de ronde bleven we aldus nog met 4 over (Patrick Soetaert had de rol moeten lossen). Ondertussen was ik wel tot het besef gekomen dat het niet zo makkelijk zou worden vandaag. Filip en Mario leken in goeie doen, terwijl Luc nog helemaal niks had laten zien. In de derde ronde gaf ik er bergop nu echt een serieuze lap op. Dit bleek voldoende om Mario terug te slaan, maar was tevens het sein voor Luc om na het verstrijken van die ronde zijn versnelling in te zetten. Terwijl ik in ademnood verkeerde kon ik net nog wat aanpikken terwijl Filip ook de rol had gelost. Helaas kon ik niet veel langer nog een vuist maken, en moest iets later het hoofd buigen. Samen met Filip raakte ik in de achtergrond terwijl ik enkel nog maar kon hopen dat de wedstrijd snel zou zijn afgelopen. Mijn benen waren best ok, maar ik had het mentaal moeilijk. Na de 5de van de 7 ronde liet ik Filip dan ook weten dat hij niet langer moest wachten. Hij was duidelijk de betere van ons, en was zo vriendelijk om mij 2 rondes op sleeptouw te nemen. Uiteindelijk werd ik dus derde in 41min44sec (met een tijd die iets sneller was dan vorig jaar, en iets trager dan 2 jaar terug). Gezien de stevige wind was dit dan ook best ok. De eigenlijke uitslag heb ik nog niet, maar hieronder een top-5je (fotos met dank aan Dimitri delombaerde).
Ulrike liep tevens een hele goeie wedstrijd, met een tijd die een minuut sneller was dan vorig jaar. Hiermee werd ze 6de. Vandaag gaan we beiden op stap naar de oefencross te Olsene, alwaar Ulrike de eerste keer in het veld verschijnt.... aldus komt straks nog een 2de verslagje van dit weekend..
Uitslag: 1. Luc Van Asbroek 2. Filip van Wynsberghe 3. Joost Dewaele 4. Mario Vanacker 5. Patrik Soetaert ... 9. Ignace Bekaert
Klik op de ezel om een meer uitgebreidde fotoreeks te bekijken! Vergis je niet, de bijgevoegde foto heeft niks te maken met de ezelsloop van Kuurne vorige week. Hoewel ik het een 2-tal weekjes wat rustiger aan doe, stond ik toch dit weekend terug aan de start van een loopwedstrijd in Tiegem. Verder dan de start ben ik wel niet geraakt. Mijn ambitie strekte immers niet verder dan het aanmoedigen van mijn vrouwtje Ulrike en menig ander loper. Bij een mooi herfstweertje was het Frederik de Vuyst die tijdens de 3 en 6km het laken naar zich toe trok, alwaar Annick de Laere tevens de snelste vrouw was (6km). Overigens was de 3km ook een blij weerzien met Kristof Reynvoet. Na 2 jaar afwezigheid op het wedstrijdcircuit door blessureleed en operatie maakte hij opnieuw zijn opwachting, doch met voorlopig nog heel bescheiden ambities. Daarna was het vooral uitkijken naar de 9km waar Ulrike aan de slag kon. Zij werd uiteindelijk en heel verdienstelijk 2de vrouw, uiteraard een heel eind na Charline Vanneste (had weer vleugels). Bij de mannen wist Frederic Van den Heede zich overduidelijk de sterkste. Reeds tijdens de eerste ronde (van 3) trok hij ten aanval. Terwijl Steven Callens en Bert Deschodt zich dapper weerden moesten zij respectievelijk vrede nemen met een 2de en 3de plaats. Tevens ben ik opnieuw tot het besef gekomen dat dit bergloopje in Tiegem van "slechts" 9km echt geen makkie is.
O, ja, verder stel ik vast dat mijn blogje vandaag de 20.000 ste bezoeker heeft mogen ontvangen. Proficiat en bedankt! Normaal zou ik die persoon uiteraard heel graag een fles champagne schenken. Maar, helaas is de identiteit mij onbekend...anoniem.... spijtig hoor...
Met de halve marathon in Kuurne had ik besloten mijn zomerseizoen definitief de rug toe te keren.Terwijl het deze zomer al mooi was geweest startte ik niet zonder enige ambitie.Een persoonlijk besttijd op die afstand zou iets te hoog zijn gegrepen, maar toch had ik overmijn conditie hoegenaamd geen twijfel.1u13min had ik mezelf vooropgesteld.Helaas had ik deze week nog wat problemen met een spierverrekking onderaan de hamstring, die me dan ook wat zorgen baarde.Toch was ik van plan het te proberen.
Voor de rest had ik er een redelijk goed oog op.De weersomstandigheden waren ideaal.Toch begon het niet zo heel goed.Bij de start had ik me wat laten wegdrummen, en moest vrede nemen met een plaats in pakweg 30ste stelling.Snel probeerde ik op te schuiven om op die manier er bij te zijn indien een groepje zich vooraan losscheurde.Iets daarna bevond ik mij samen met ene Olivier Van Hoey in de achtervolging op een groepje met Luc Van Asbroek en Steven Vandecasteele. Hoewel die het nu nog redelijk voorzichtig deden, hadden zij een snelle tijd van 1u10 in hun achterhoofd.Toen we de de finishlijn (1km100m) een eerste keer passeerden na 3min26sec vond ik het verstandiger te wachten (nou ja) op een groep van een man of 20 die zich vlak achter ons bevond.
Hoewel dergelijke groep ideaal is om zich in weg te steken, is een groep van 20 eigenlijk net iets te groot.Op een technisch parcours gelijk Kuurne is het mijns insziens belangrijk om vooraan te blijven lopen.In het bochtenwerk kan je immers veel plaatsen en krachten verliezen.Hoewel ik eigenlijk nooit geweten heb wie allemaal deel uitmaakte van de groep herkende ik toch enkele bekende gezichten.Met mannen gelijk Filip Vanhaecke, Didier Knockaert, Nico Algoet, Elie Hoet en Pedro Dujardin in de voorste gelederen bevond ik mij in schoon gezelschap.
In de eerste ronde werd het kopwerk behoorlijk verdeeld.Tijdens de 2de ronde was het Pedro Dujardin die er een serieus snokske aan gaf.Onze groep werd een langgerekt lint, en uiteindelijk ook een stuk kleiner.Ik hoopte alvast dat Pedro zijn eigen krachten niet had overschat.Op dat moment koos ik positie iets verder in de groep.Na die 2de ronde kwamen we dan ook door aan een schema van pakweg 1u11.
In de derde ronde werd iets rustiger gelopen en kon ik samen met enkele anderen terug behoorlijk wat kopwerk verrichten.Ondertussen hadden de eerder vermeldde Olivier en Bart Bleyaert reeds het hazepad gekozen.Vanaf hier werd het er tevens niet makkelijker op.Met de vele gedubbelden moesten er heel wat manoevres worden uitgevoerd ... tussensprintjes, duw en trekwerk....Enfin, best vervelend maar ik voelde me prima.Het was echter pas tijdens de laatste ronde dat Nico Algoet zijn duivels wist te ontbinden.Op dit moment had ik eigenlijk gewacht (het was te verwachten dat hij de sterkste van de resterende groep was) en besloot zijn spoor te volgen. Iets later moest ik daar echter op terugkomen. Daar het toch nog 5km was besloot ik mijn tempo toch wat te matigen om ook tijdens de laatste kilometers geen dipje te krijgen.Uiteindelijk werd ik 16de met een eindtijd van 1u12m32sec, terwijl ik ook tevreden was te zien dat ook Pedro uitstekend had standgehouden (1u12m52sec).
Daarna was het vooral wachten op Ulrike die voor een tijd v 1u40 ging.Het deed me dan ook veel plezier om te zien dat ook zij haar doel ruimschoots had gehaald met een eindtijd van 1u38m10seconden (19de vrouw).Bon, het klusje is geklaard. Ik denk wel dat we mogen zeggen dat we weer rapper waren dan dienen ezel. Ik heb hem in elk geval niet gezien. Deze klassieker in Kuurne was dan ook weer een belefenis. Ook hier was het genieten van de talrijke supporters langs de weg. Ik moet toegeven, het deed deugd mijn naam zo vaak te horen vallen langs de kant van de weg. Bedankt!!!
Vanaf nu las ik toch echt wel een rustperiodeke in van 14 dagen.Hoewel ik de voorbije weken ook niet te veel kilometers heb gedaan waren de wedstrijden er net iets te veel aan.Volgende week dus geen wedstrijd.Verder hoop ik dit jaar vooral nog een 2-tal wedstrijdjes te lopen in de walen, enkele crossekes mee te pakken, om vooral terug paraat te zijn tegen de kerstloop en kerstcorrida. Voor de rest wens ik iedereen nog veel success in de komende wedstrijden... Eindhoven, Geluwe, Tiegem... good luck...
(klik op de foto om het webalbum te raadplegen) Beste loopvrienden,
Vandaag kan ik jullie trakteren op 2 korte loopverhaaltjes.Zondagmorgen werden we om 7 u gewekt door Matteo en Helena die terstond enthusiast waren om te gaan supporteren voor hun mama.De vraag of ze zin hebben om naar een lopekoerse te gaan moet je hun immers geen 2 maal stellen.Papa vond het al eveneens prettig om zich bij dit najaarszonnetje te ontfermen over zijn toch wel flinke kindjes.
Om 10u ging mijn vrouwtje aldus van start in Ath, alwaar de 12km lange traversee de la ville werd georganiseerd.Ze had besloten om de wedstrijd goed in te delen en niet te fiks van start te gaan.Volgende week wil ze immers van zich laten spreken in de ½ marathon van Kuurne.Halfweg kwam Ulrike inderdaad heel goed door, waarna ze de eindstreep bereikte in 53min22sec (13.5km/u).Hiermee werd ze de 6de dame uit het 500-man rijke peleton.Hmmm, ik denk wel dat ze klaar is voor Kuurne.1u37 is haar besttijd op de halve.Misschien is die tijd breken wat te ambitieus, maar 1u40min ligt binnen haar bereik. De wedstrijd werd overigens gewonnen door Antonino Domina, voor Gregory Billet (Popuelles Dream Team) en een sterk op dreef zijnde Ludovic Vanlede.
(fotos met dank aan Alexander Diaz Rodriguez) Eenmaal thuisgekomen v Ath, kon ik onmiddellijk mijn sportzak gaan klaarmaken.Behalve een boterham met Nutella was er geen tijd voor een meer uitgebreide lunch.Ik moest nu snel naar Beernem, alwaar ik mij had ingeschreven voor de Berenloop.
Deze traditioneel sterk bezette wedstrijd had ik nog niet eerder betwist.Eveneens met het oog op Kuurne leek mij dit een uitstekende test.Ik hoopte tijdens deze 11.5km lange wedstrijd een tijdlang in een sterke groep uit te zingen, en hopelijk wat doorzettingsvermogen bij te kweken voor volgende week.
Ook deze editie leek zich opnieuw een sterk deelnemersveld aan te dienen.Hoe dichter bij het startuur, hoe schoner het volk.Ik herkende o.a.de gezichten van Bram Coppens, Diaz Rodriguez, El Hachimi, Woldu, ...Op hun zou ik uiteraard mijn wedstrijd niet afstemmen.
Enfin, om 15u30 klonk het startschot.Ik stond op de eerste rij en zoals verwacht werd het een snelle start.Na een halve kilometer gingen de allerbesten ervandoor, terwijl ik in een leuk elite-groepje belandde met o.a. Nico Algoet, Guy DeBlander, Luc Van Asbroeck, Patrick Vanderstraeten, Thomas Beirnaert, Didier Knockaert,...Na 1km kwamen we door in 3min05sec.Tijdens de eerste ronde (4 rondes) werd ons een hels tempo opgelegd terwijl ik me toch goed vooraan kon handhaven. Ik was me er echter wel van bewust dat ik dit geen ganse wedstrijd lang zou kunnen uitzingen.Tijdens het begin van de 2de ronde begon ik er wat door te zakken.Ik verloor meer en meer plaatsen in het groepje en zag o.a. Evert Luttun, Deblander, Van Asbroeck .... langszij schuiven.Terwijl ik uitkeek tot een paar man de grotere groep moesten lossen, was ik het die als eerste dit groepje moest laten gaan...sapperdepitjes...@#]%£. Enfin, ik voelde me eigenlijk nog redelijk goed, maar die snelheid was net iets te hoog.Iets daarna moest Evert Lutton lossen, waarna ik die kon inhalen.Iets later was het de beurt aan Guy De Blander.Ook hem kon ik inhalen tegen het einde van de 2de ronde.Vanaf toen werd het toch aanklampen.Ik had niet veel over en moest vooral hem het kopwerk laten doen.Tegen het einde van de 3de ronde en in de laatste ronde was ik iets beter en kon ik een paar keer overnemen.In de eindsprint kon ik hem nog net achter mij houden. Bon, ik werd uiteindelijk 16de in 37min59sec (18.1km/u, maar weet niet of de afstand wel een volledige 11.5km bedroeg), en kan terugblikken op een hele degelijke wedstrijd. hasta la vista, cu in Kuurne.
Vandaag stond in eigen gemeente de 1ste 5 mijl van Vichte (of dwars door de kazerne) plaats.Dit initiatief ging uit van de lokale brandweer die met de kermisfeesten een opendeurdag hield.Hoewel ik initieel plannen had om de dynamica-run in Meulebeke te lopen, paste dit beter in de werkplanning van mijn vrouwtje.Zodoende trokken we beiden richting kazerne om aldaar de 8km te beslechten.
Mijn vrouwtje had er geweldig veel zin in.Na een vervelende blessure lijkt ze stilaan terug op dreef.Ze wilde hier dan ook geen mal figuur slaan, en vooral wat vertrouwen opdoen voor Kuurne (halve marathon op 2 oktober).Ikzelf had er niet zo een heel goed oog op.Na de marathon vorige week wist ik echt niet wat de dag zou brengen.De beentjes leken enigszins hersteld.Doch, met de aanwezigheid van Dimitri Delombaerde wist ik dat een behoorlijke prestatie hier normaal niet genoeg zou zijn voor een overwinning. Hoedanook deed het me plezier om hier in eigen parochie een wedstrijd te kunnen lopen.
Tijdens de opwarming met Dimitri werden we snel geconfronteerd met het behoorlijk technish circuit.Dit bekoorde me wel.Dergelijk bochtig parcours is me op het lijf geschreven.Ook de zomerse temperatuur gaf me nog wat extra moed.Ik had niks te verliezen en besloot dan ook deze wedstrijd hard te maken.
Van bij de start was ik goed vertrokken.Ik hield een behoorlijk tempo terwijl Dimitri samen met mij de wedstrijd leek te gaan kleuren.Ik was wel verrast van een sterke Carlo Verleyen.Terwijl hij in het voorbije jaar zelden of nooit een snelle start nam, kon hij schijnbaar vlot dit tempo volgen.Ik probeerde na zowat 1 kilometer te versnellen maar merkte dat ik toch zowat op mijn limiet zat.Tewijl ik stilaan de wedstrijd op mijn schouders nam probeerde ik in een strook tegen wind (na km 2) iets te herstellen in het spoor van Dimitri.Daarna nam ik steevast het voortouw om in het vele bochtenwerk te kunnen versnellen.Pas in de 3de kilometer moest Carlo een gaatje laten.Verrassend genoeg had Dimitri toen ook reeds besloten om mij niet meer te volgen.Ik weet niet of zijn wedstrijd van morgen hier voor iets tussen zat, maar op dit moment kon ik daar niet rouwig om zijn.Na de eerste ronde kwam ik dan ook reeds alleen door de kazerne gesneld.De 2de ronde stond ik er alleen voor, en kwam toch ietwat mezelf tegen.Ik was blijkbaar toch niet 100% fris vandaag, en kon me gelukkig prijzen dat Dimitri geen goeie dag kende.Hoewel ik het nog hard te verduren kreeg had ik ruim voldoende voorsprong om de 2de ronde mijn tempo wat te matigen. Een poosje na mijn aankomst werd mijn vrouwtje ook 1ste vrouw (voor Charline Dewaele die een mindere dag kende) en maakte zo ons familiesucces-je compleet.
Verder wilde ik nog een pluim werpen naar de organisatie. Die had het zich met dit parcours organisatorisch echt niet makkelijk gemaakt.Doch slaagden zij erin alle atleten zonder kleerscheuren naar de eindstreep te loodsen.Ook tijdens de rest van het gebeuren kon ik hen niet betrappen op een enkele fout... voor herhaling vatbaar...
Aan iedereen, bedankt voor de vele aanmoedigingen: vooraf / tijdens de wedstrijd / alsook voor de gelukwensen achteraf!Dit is ten zeerste geapprecieeerd!Hieronder mijn verslagske van de wedstrijd, en hoe ik dit heb beleefd. Klik op de foto voor meerdere fotookes (met dank aan mijn vrouwke Ulrike).
Nadat ik vorig jaar de marathon had laten liggen, wilde ik er graag dit jaar nog eentje in mijn programma inbouwen.13 september werd dan ook reeds een poos terug uitgestippeld als D-day.Een 6-tal intensieve voorbereidingsweken die eraan voorafgingen hadden me reeds goede resultaten opgeleverd.Desalniettemin wil je de conditie het liefst op de dag zelf verzilveren.Toch is een goed resultaat niet zomaar te voorspellen.Tijdens zo´n 42km speelt zich immers een lang verhaal af, met afwisselend goeie en slechte momenten. Ik had vooral deze marathon gekozen omdat dit vrij kort na de zomer plaatsvond.Tijdens de zomer kon ik uitstekend trainen wegens een maandje ouderschapsverlof.Een andere reden voor deze keuze was het feit dat deze wedstrijd zich aandiende als het Belgisch kampioenschap.Met dit gegeven hoopte ik vooral op een stevig deelnemersveld zonder daarvoor naar het buitenland te moeten uitwijken.Zo hoopte ik de ganse wedstrijd niet alleen te moeten afleggen.
De dag in kwestie was ik opgestaan om 6u20 met een gerustgesteld gemoed.Hier had ik al een hele poos naar uitgezien.Mijn ganse uitrusting lag reeds in de wagen terwijl ik enkel nog enkele bidonnetjes moest klaarmaken.Na een licht ontbijt reden we richting Nieuwpoort.Ondanks enkele regenbuitjes leek het weer ons gunstig gezind te worden.Met een temperatuurtje van 15-18 graden, en een lichte noorderwind (wij moesten zuidoost-waarts lopen) had ik er best vertrouwen in gekregen.Onmiddellijk na het ophalen van mijn startnummer was ik blij Carlo Verleyen te zien, die me zou begeleiden per fiets.Na wat laatste afspraken over drank/spijs kon hij vertrekken naar km-paal 13, alwaar de lopers de fietsers konden oppikken.Tot die afstand stonden de lopers er alleen voor.Hoewel ik helemaal niet meer nerveus was, probeerde ik me verder te focussen op de start.
Om 10u was het dan zover.Van bij de start bevond ik mij zowat in 3-5de positie.Het tempo beviel me uitstekend, en aldus besloot ik het spoor te volgen van enkele atleten die ik bij naam kende (Eddy Bossier / Wim Mory).Bij km paal 2 kwamen we door aan een tijd van iets meer dan 8min.Dit is buitengewoon traag gezien het schema dat deze lopers (inclusief mezelf) in gedachten hadden.Hoewel dit onthaald werd op algemeen ongeloof was dit wel het sein om het tempo iets te verhogen.Daar we inmiddels slechts overbleven met een 6-tal kon ik weinig anders dan dit groepje te blijven volgen ... als laatste.Terwijl ik hiermee probeerde het signaal te geven dat het te snel ging kreeg dit heel weinig gehoor.Voor die andere gasten ging het helemaal niet te snel???Na km 4 kwamen we door aan een kleine 14minuten wat sneller was dan mijn snelste schema voor 2u35. Hoewel ik het hiermee bewezen achtte dat km2 verkeerd werd aangegeven, was het onderhand wel tijd om me neer te leggen bij het feit dat deze kopgroep te snel voor me ging.Na wat getwijfel ben ik de groep maar laten gaan bij km 5.
Enfin, we waren 5km ver, ik stond er alleen voor, en had nog 37km te gaan.Hmmm, dit zou weer leuk worden.Het slechtst mogelijke scenario leek zich aan te dienen.Iets later kwam Pascal Debersaques me vergezellen als fietser.Hij was weliswaar niet mijn officiele begeleider maar had reeds eerder aangegeven langs mijn zij te willen fietsen, om van de sfeer te proeven.Volgende week begint hij immers aan de Leie-marathon.Hierbij wens ik hem dan ook heel veel succes.
Hij moedigde me aan en wist me te vertellen dat er een groepje van een 6-tal man achter me jaagde.Ergens wist hij wel dat deze strijd niet echt eerlijk was, en dacht hij misschien wel dat ik beter op dit groepje wachtte.Ik zat echter prima in mijn ritme en besloot mijn wedstrijd alleen te vervolgen.Bij km 13 kwamen we bij Carlo.Met z´n drieen (2 fietsers - 1 loper ) kon ik me nu onmogelijk nog alleen voelen.Aan km 15 nam ik mijn eerste gelleke -pefect volgens afspraak-, terwijl de ijzertoren nu voor me uitdoemde.Ondertussen waren de achtervolgers toch serieus genaderd, maar ik dacht er nog niet over om mijn tempo te laten zakken.Km 18 liep voorbij de Ijzertoren en is toch wel een mentaal belangrijk punt in deze marathon.Ik probeerde hier mijn eigen schade op te meten, en voelde dat ik dit tempo toch nog wel een lekker uurtje zou zien rond te krijgen.Halfweg kwam ik door in 1u18min20sec (als ik mij goed herinner). Bon, perfect op schema, was het enige wat ik mij daarover kon bedenken.
Vooraf had ik uren mijn kop zitten breken over welk schema ik ging lopen (vlak negatieve split), heb tal van papierkes afgedrukt, mijn arm volgeschreven etc, etc...Eenmaal onderweg moest ik vaststellen dat ik daar allemaal geen boodschap aan had.Ik koos voor mijn gevoel en hoopte op een goeie samenwerking tussen mijn sensaties, verstand en mijn benen. Ondertussen dreigden we ook weer weg te lopen van de achtervolgers.Dit groepje had zich inmiddels door enkele versnellingen verscheurd waardoor het nu een gevecht was geworden van man-op-man.
Omstreeks km 22 ging het echter mis.Ik kreeg last van steken en besloot onmiddellijk mijn pas te vertragen.Ik heb hier wel vaker last van maar had dit niet echt verwacht op een marathon.Ik kon enkel maar bedenken dat ik misschien wel iets te vaak en te veel had gedronken.Ik probeerde mijn ademhaling wat beter te controleren door enkele keren diep in en uit te ademen.Helaas bleek dit pijnlijk.Het werd nog pijnlijker toen ik werd voorbijgesneld door 2 kerels.Ikprobeerde bij de 2de aan te pikken, maar dit leidde enkel tot nog wat extra steken.Aandringen had geen zin, en dus besloot ik om mijn tempo een 5-tal minuten sterk te laten zakken.Ik ging naar mijn eigen gevoel tergend traag, te meer omdat mijn beentjes helemaal geen zin hadden om zo traag te lopen... ik was helemaal nog niet moe...
Enfin, gelukkig kon ik enkele kilometers later het tempo terug opkrikken.Eerst terug tot een tempo dat ergens op leek, daarna op een tempo dat vastberaden was om een inhaalmanoevre te maken.Na enkele kilometer te achtervolgen kon ik 1 van de 2 inhalers oprapen en achterlaten.Die andere- Bart Van Grysperre- bleek een taaiere klant.Ik kon hem echter terug bijbenen omstreeks kilometer 30.Dit was van beide kanten een blij wederzien.We wisten beiden dat er nog een lange weg te gaan was, en dat we met z´n 2-en sterker waren dan alleen.Iets later konden we dan ook gezamelijk nog een loper inhalen die leek te gaan opgeven. Hoewel Carlo er mij op attent maakte dat ik eigenlijk wel iets moest eten/drinken had ik besloten dit niet meer te doen.Ik wilde niet terug met steken af te rekenen te hebben.Indien ik moest kiezen wilde ik liever kraken door tekort aan energie.Ik hoopte echter net genoeg reserves te hebben tot het einde.
Enfin, Bij km 35 voelde ik me nog vrij sterk en kon ik een klein gaatje maken op mijn achtervolger.Kort daarna besloot ik wat gas terug te nemen.Ik kwam er stilaan achter dat dit klein stukje van een 7-tal kilometer nog heel zwaar zou worden.Iets daarna was het Bart Vangrysperre die versnelde.Terwijl hij nu definitief was vertrokken kwam hij iets verder toch ook zichzelf terug tegen.Helaas was het inmiddels ook bij mij reeds van dadde...
Vanaf km38 werd het toch nog een lange leidensweg.Terwijl ik nog netjes op een schema 2u40min liep moest ik nu toch buigen.Uiteraard was het nu veel te laat om nog een gelleke te nemen.Hoeveel tijd ik per km verloor weet ik niet.Ik had er op dit moment geen oor naar.De vele aanmoedigingen van Carlo/Pascal werden geapprecieerd, maar die konden me niet tot een hogere versnelling manen.Op dat moment wist ik dat 2u40 verloren was, maar eveneens dat 2u45min geen probleem meer mocht zijn.Enfin, ik kwam uiteindelijk nog netjes binnen in 2u41min30seconden, en werd hiermee 6de in deze wedstrijd.Met deze tijd ben ik heel tevreden, maar ik moet bekennen dat ik het gevoel had dat er iets meer in zat. Wie weet voor een volgende keer, misschien ook niet.Maar nu wil ik vooral wat nagenieten.
Sedert mijn bericht van vorige woensdag heb ik een behoorlijk benepen week achter de rug.Vorige week is er heel weinig van lopen in huis gekomen.De pijn aan mijn scheenbeen bleef me hinderen, terwijl een verkoudheid mij ook niet onbewogen liet.Vrijdag stelde ik alle hoop op een blitzbezoek aan de kine vooraleer we een weekend gingen doorbrengen in heuvelland (westouter).
Zaterdagmorgenbesloot ik op avontuur te trekken richting zwarte berg met de bedoeling een stevige training af te werken van om en beide 1u30min.40minuten later stond ik helaas terug aan het vakantiehuisje, teruggekomen van een kale reis.Met slechts 35km op de weekteller en de blijvende pijn restte me weinig anders dan mij neer te leggen bij een forfait, en de marathon -dit jaar opnieuw- de rug toe te keren.
Na deze ontgoocheling eerder letterlijk te hebben weggespoeld voelde ik me maandag merkelijk beter. Is de helende werking van enig gerstenat hiermee bewezen?Na mijn werkuren besloot ik mijn gympies aan te trekken en mijn geluk nogmaals te beproeven.Bizar genoeg bleek dit vrijwel pijnloos, waardoor ik makkelijk een behoorlijk tempo kon lopen gedurende 2u.Na de training had ik ook geen noemenswaardige last waardoor ik terstond mijn mening heb herzien.Op dinsdag besloot ik een korte training te doen met een tweetal versnellingen (2x2000m a 7min).Hoewel de ademhaling me ietwat in de steek liet, was dit net wat ik nodig had om mij wat extra vertrouwen te geven.Aldus resten me nu enkel nog een 2-tal herstelloopjes en vooral veel rust.
Nu onderwijl ook die vervelende verkoudheid de strijd lijkt te gaan verliezen lijkt er me nog heel weinig in de weg te staan om zondag present te tekenen aan de vismijnen te Nieuwpoort.Met een ferme deuk in mijn planning en vertrouwen, maar met een onaangetaste strijdlust kijk ik alvast uit naar een 42km / drietal uurtjes loopplezier.Let the games begin.... enfin, dit allemaal om gewoon te zeggen dak meedoe....
Over de laatste loodjesâ¦. de wet van Murphy, en een snuifje Insjallah
Terwijl 13 september met rasse schreden aan het naderen is begint de marathonvoorbereiding toch wel zijn sporen na te laten.Tot heden heb ik mij perfect weten voor te bereiden.2 maanden van behoorlijk wat kilometers in een overigens perfecte zomer hebben me geen windeieren gelegd.De conditie was nooit beter.
Tevens zijn mijn nieuwe vrienden de asics hyperspeed 3- een tweetal keer ingelopen, waarna ook zij nu hunkerend uitkijken naar het echte werk.Deze schoentjes -een verbeterde versie van de hyperspeed 2-, zijn perfect ontworpen voor de marathon, en reeds vaker gebruikt door menig marathon-topper.Hopelijk doe ik hen geen oneer aan.Met mijn beperkte capaciteiten als amateur-sporter hoop ik toch dat ze mijn voetjes naar een relatief snelle tijd kunnen dragen.Verder liggen ook de onmisbare gellekes klaar, alsook het koolhydraatrijke poeder voor duurprestaties waarmee ik mijn dorst zal moeten zien te lessen.
Inmiddels heeft niemand minder als Carlo Verleyen zich gemeld als kandidaat-fietsbegeleider.Deze prille 40-iger en routinier met niet minder dan 15 snelle marathons op zijn actief weet beter dan eenieder hoe je een marathon moet indelen.Aan zijn beste marathon-prestaties zal ik niet kunnen tippen, maar ook hem hoop ik niet teleur te moeten stellen.Ik bedank hem alvast van harte voor zijn bereidheid, en ook zijn vrouwtje om hem een dagje van haar te mogen lenen.Indien er nog andere kandidaat-fiestsers zich zouden aandienen, dan kan hier eventueel nog een wissel gebeuren.
Voor de rest hoop ik vooral dat de loper van dienst niet zal moeten worden gewisseld.
Hoewel ik het mentaal nodig heb om ook in de voorlaatste week nog een paar stevige trainingstochtjes te maken (2-tal lange uitstappen en ook nog wat snelheidswerk), zal ik vrede moeten nemen met heel wat minder. Na Grijsloke lijk ik immers ernstig te solliciteren naar een beenvliesontsteking.
Zondag -bij het uitlopen- had ik reeds wat last.Maandag aldus mijn lange duurloop ingekort tot 15km, terwijl ik er gisteren na 10km gedwongen de brui aan heb moeten geven.Mijn snelheidstraining van vandaag heb ik dan maar definitief geschrapt in de hoop op vrijdag nog een goeie duurtraining te kunnen afwerken (morgen eventueel nog eens een rustige training om te proberen.... misschien ook niet).
Bij deze is mij ook het lachen met compressiekousen reeds vergaan.Deze eerder lachwekkende verschijning die zich meer en meer aandient op sportmanifestaties, worden bij nader inzien omschreven als curatief en blessure-preventief, met name specifiek voor aandoeningen aan voet en kuit (hielspoor / shin splints, ).Misschien moet ik op termijn toch iets meer openstaan voor dergelijke vernieuwingen...
Bij afwezgheid van dit controversieel mode-artikel in mijn kleerkast behelp ik mij intussen met aloudse middelen.Hopelijk kunnen de vele ijsbehandelingen, zalfjes, halfvervallen ontstekingswerende pilletjes, wat tape en een paar inlays deze nakende blessure vermijden of uitstellen.O ja, ondertussen is ook een verkoudheid nog wat extra tol aan het eisen.Mijn stem is reeds verdwenen, maar hopelijk de vorm nog niet.
Enfin, de laatste loodjes wegen dus duidelijk het zwaarst en zouden wel eens roet in het eten kunnen werpen.Op dit moment ben ik helemaal niet zeker of ik de start nog wel haal.
- Indien wel, als god het belieft (insjallah), zal ik misschien ook mijn ambities wat moeten bijstellen, maar misschien ook niet...
- Indien niet, dan kan Carlo beginnen aan marathon nr 16... en fiets ik rustig mee... wie weet...
Ondanks mijn plannen om de 10 mijl van Grijsloke mee te nemen als ultieme voorbereiding op 13 september (marathon Nieuwpoort-Ieper) had ik al enkele dagen wat last van beginnende ontstekingskes.Daar ik redelijk bang was dat het nu allemaal nog kan fout gaan, besloot ik in de latere voormiddag over te schakelen naar de 7km.Op zich is die wedstrijd wat kort voor mij, maar toch was ik ervan overtuigd dat ik ook in dit werk best mijn mannetje kon staan.Het was reeds van 2003 geleden dat ik nog eens aan de 7km had deelgenomen en toen had ik er net geen 24minuten voor nodig.Nu lag de lat en de druk wel wat hoger.Ik had de voorbije weken reeds heel goed gepresteerd, en in mijn eigenste Anzegem wilde ik graag die vorm nog eens tonen.
Voor een prachtig relaas van de wedstrijd verwijs ik graag door naar de blog van Dimitri Delombaerde, doch hieronder is mijn interpretatie.
Van bij de start kon ik heel goed meedraaien voorin. Op de gevreesde pikkelstraat had ik het iets moeilijker, maar ik kon toch met de besten boven de bocht nemen (groepje van 5: delombaerde, van den heede, vandewalle; huybrechts en mezelf).Op het dalende stuk daarna kon ik vrij makkelijk het tempo mee helpen bepalen, hoewel ik vreesde dat mijn werkijver mij later wel eens zuur zou kunnen opbreken.Tot mijn verrassing bleven we iets later nog met 3 man over.
In de 2de beklimming (holdestraat) was het vooral Frederic Van den Heede die de forcing voerde.Hoewel die beklimming me beter ligt dan de pikkelstraat begonnen de inspanningen hier toch zijn tol te eisen.Toen Dieter van de Walle een versnelling plaatste (dat was te verwachten) kon ik dan ook geen antwoord meer bieden, dit waar Frederic toch kon aansluiten.Met een achterstand van een 15-tal meter kwam ik boven terwijl Frederic net moest passen op een 2de versnelling van Dieter Vandewalle.
In de afdaling kon ik terugkeren tot bij Frederic, terwijl Dieter nu te ver was om hem nog te kunnen bedreigen.Enfin, op dat moment leek een podiumplaats op deze klassieker onafwendbaar.Tijdens de laatste beklimming moest ik nog Frederic laten voorgaan, maar op dat moment kon mij dat nog weinig schelen.Ik vond het fantastisch om mee te kunnen doen in de kopgroep, en om Fredje / Dieter het vuur aan de schenen te kunnen leggen.Uiteindelijk kan ik terugblikken op een hele goeie wedstrijd, waarbij mijns insziens de beste 5 in de juiste volgorde de eindstreep hebben overschreden.Bij deze, proficiat aan Dieter met zijn klinkende overwinning.Hierboven/Hieronder dan ook een memorabele foto van de top 4 op 29 augustus laatstleden, met enkel maar lachende gezichten (meerdere fotos als je de kleine foto klikt).
(delombaerde was wel nog aan het uitblazen want hij was maar net binnengekomen).
(tevens werd ik later op de dag gehuldigd als eerste loper zonder lange kousen)
In de 10mijl deed het me tevens heel veel plezier om Lieven Demeestere een meer dan uitstekende wedstrijd te zien lopen (top 10).Ook daar werden de kleuren van Grijsloke hoog gehouden.Verder leverde deze wedstrijd een heel mooi duel tussen Hans Reigel en Stijn Vandevelde (waarbij de eerste het haalde), terwijl een zeker Steven van Nieuwenhove, Luc van Asbroeck en Bart Bleyaert de top-5 vervolledigden.
Vorige week heb ik mij ingeschreven voor de IFF marathon van 13 september 2009.Hoewel we ons nu reeds op minder dan 3 weken voor de start van dit koerske bevinden moet ik toegeven dat dit toch niet zomaar een bevlieging is geworden.
Gedurende een rustige verlofperiode heb ik uitstekend kunnen trainen en heb in de voorbije weken ~120km/wk kunnen afleggen.Niet zonder enige twijfel heb ik de knop omgedraaid en dit doel nu uitgestippeld om mijn pijlen op te richten.Indien ik blessureloos blijf start ik daar dan ook niet zonder ambitie. Open kaart: 2u40 wordt mijn richttijd (mijn eerste was 2u47).Hopelijk krijg ik enkele gelijkgezinden mee om mij te vergezellen op die lijdenstocht.Lukt dit niet, so be it, ik zal hebben geprobeerd... en dan kunde allemaal ne keer goe lachen...
Overigens, ik hebeen begeleider ingeschreven om mee te fietsen, maar weet nog niet wie dat gaat worden... Indien iemand zin heeft om mij te vergezellen, begeleiden, steunen,... en vrij is op 13 september -dank bij voorbaat!!!- (je hoeft niet perse blond en 18 te zijn...).
Ondertussen...
Na mijn uitstapje in Wingene heb ik er inmiddels terug een 100-tal kmtjes doorgemaald.Maar ach, het vlotte allemaal niet zo goed.
-Zondagmorgen 9u het parcours in Grijsloke gaan verkennen ~21km.Diezelfde avond 10-tal km gaan joggen om mijn weektotaal op 140km te brengen.Mijn geweten was gesust...
-s maandags doe ik altijd mijn lange duurloop, ... 30km.
-dinsdag stokte het echter... het lukte niet meer... vermoeid.... pijntjes.... toch 16km oef...
-woensdag stond ik op met al even vermoeide benen...s middags tussendoor 8km gaan joggen in t park van Laken, met s avonds een geplande 4x2000m sessie op t programma.... Ondanks pijn aan onderkant van mijn voet, een licht pijnlijke knie, stijfheid etc....op karakter gedaan wat ik moest doen. -Vandaag deed ik niks, morgen nog een half uurke.Ik weet niet wat dat gaat geven op grijsloke zaterdag, maar veel reserve heb ik niet meer... t wordt kantje boord
Verder...
Volgende week na Grijsloke- plan ik toch een extra rustdag gekoppeld aan een extra lange duurloop tegen het einde van de week (35km) om daarna een weekendje met vrienden door te brengen (uitdaging wordt om te weerstaan aan alcohol en lekkers).De week daarna,heel rustig en zuinig (man, wat kijk ik daar naar uit)....Indien ik dit zonder blessures doorsta moet ik er klaar voor zijn.
Maar nu...
Nu ben ik moe, heel heel moe.Als het niet heeft, ga ik nu gaan slapen....
Na een wedstrijdje rustigaan vorig weekend in Wodecq moest ik dit weekend ook mezelf bewijzen dat er nog geen sprake was van verval in mijn conditiepiekje.Na wat getwijfel besloot ik zaterdagavond van start te gaan op de 11km wedstrijd van Wingene (3 rondes v 3.7km). Zondagmorgen wilde ik immers graag de training van loopclub Grijsloke vervoegen om reeds kennis maken met het wedstrijdparcours van Grijsloke voor de 10miles van volgende week.
Enfin,na een extra rustdagje in te bouwen voelde ik dat de beentjes best goed zaten tijdens de opwarming.Ik had er veel zin in en was vastbesloten om van katoen te geven.Van bij de start was het Stijn Vandevelde die direct het voortouw nam gevolgd door Luc Van Asbroeck, Bart verkaemer, Patrick Soetaert en mezelf.Toen Stijn versnelde was het enkel Luc Van Asbroeck die gepast kon reageren, te meer omdat ik slecht positie had gekozen en was ingesloten.Op dit moment wilde ik het echter nog niet laten schieten en maakte ik de sprong, maar toen ik het duo Luc & Stijn vervoegde was het opnieuw Stijn die versnelde en zo solo naar de eindstreep wilde trekken.... dit alles nog in de eerste kilometer uberhaupt.
Enfin, iets later ontstond een drietal in de achtervolging met Bart Bleyaert, Luc van Asbroeck en mezelf die samen probeerden het gat met Stijn niet te laten groeien. Al vlug voelde ik echter dat ik de betere benen had.De aflossingsbeurten van de andere 2 werden steeds korter, en na de eerste ronde moest Bart ons tevens laten gaan.Nog voor het einde van de 2de ronde moest ook Luc de rol lossen en bevond ik mij alleen in de achtervolging op Stijn Vandevelde, die zijn voorsprong van 30sec niet verder zag groeien.
In de laatste ronde gaf ik het betere van mezelf om het gat te laten krimpen tot een 15-tal seconden.Hoewel ik 15 seconden eraf kreeg over 1.5km had ik hiervoor toch diep moeten gaan. Toen viel mijnen euro en wist ik dat ik vrede ging moeten nemen met de 2de plaats.Enfin, eerlijk gezegd, ik had hier weinig moeite mee.Ik beeindigde mijn wedstrijd met 19seconden achterstand op Stijn, en met een eindtijd van 34min 51sec.
Rekening houdend met de gelopen afstand van 10.8km (met dank aan de Garmin van Bart Verkaemer) in overigens uitstekende omstandigheden, betekent dit toch een snelheid van 18.6km/u, wat voor mij een nieuwe besttijd betekent op dergelijke aftand (ge-extrapolleerd naar 10km is dit 32min16sec).Het doet mij dan ook bijzonder veel deugd om te zien dat ik 7weken na het herstel van mijn beenvliesontsteking nu reeds in staat ben mijn besttijden te evenaren / verbeteren.Laat dit een opsteker zijn voor al wie te kampen heeft met blessures.
Enfin, volgende week zet ik dus mijn beste beentje voor in Grijsloke, in de aanloop naar het hogere doel...
Als alles goed gaat vindt u meerdere fotos terug als u op bovenstaande foto klikt (met dank aan mijn vrouwtje Ulrike). Verder vindt u hieronder ook de top-15 terug...
(klik op de foto voor meer fotos... met dank aan Ulrike)
Daags na O.L.V. ten hemelopneming ben ik samen met mijn vrouwtje, mijn klein mannen, Ignace Bekaert en diens vrouwtje Nadine afgezakt naar het verre Wodecq om er de jogging des Collines te "beslechten". Deze 13.4km lange wedstrijd ligt middenin het parc des Collines en dus niet ver over Ronse voor wie de streek beter kent. Gezien de naam van de wedstrijd en de prachtige streek waarin die plaatsvindt, kregen de lopers niet onverwachts een heuvelachtig parcours en menig grintwegeltje voorgeschoteld.
Reeds bij aankomst werden we geconfronteerd met met Ludovic Vanlede, enkele gavertrimmers, en met de voltallige familie Delombaerde (dimi, pa, opa,...).Samen met hen en enkele andere verwante zielen trokken we op pad voor een opwarmingske van een 5-tal km´s. Bij terugkomst werden we dan ook nog getrakteerd op een onverwachts weerzien met niemand minder dan Johan Descheemaker, dit om ons vlaams gezelschap op waalse bodem compleet te maken.
Terwijl we ons opmaakten voor de start bleek dat er geen echt grote vedetten aan de start waren (behalve onszelf) .Doch, na enkele weken stevig trainen, wat kleine kwaaltjes, en tal van wedstrijden in het vooruitschiet had ik vooraf reeds besloten deze wedstrijd op te vatten als tempotraining.Dit had ik enkelen laten weten, maar niet iedereen...Binnenin mij schuilt immers een klein duiveltje, en ge weet nooit dat ik toch plotseling goesting kreeg om toch voluit te gaan.Ik wil achteraf immers niet te horen krijgen van... "ge ging toch niet voluit gaan??? "...
Enfin, nog voor het startuur van 10u werd schijnbaar afgeschoten en had ik mijn start gemist. Dat was geen enkel probleem vandaag, en koos iets later het gezelschap van Ignace Bekaert, alwaar ik een prima ritme kon vinden voor een pittige tempotraining.Bij km 7 kon Ignace aansluiting vinden bij een groepje met enkele van zijn rechtstreekse concurrenten bij de veteranen.Vanaf dan vond ik het welletjes en besloot hen achter te laten op zoek naar een iets dichtere ereplaats.Uiteindelijk werd ik nog netjes 12de in 51minuten.Na nog een 5-tal km´s uitlopen heb ik een weektotaal van 137km, waarmee ik uiteraard tevreden ben...
Verder was het mij een waar genoegen achteraf te horen dat Dimitri de wedstrijd had kunnen winnen voor Antonino Domina. Ignace werd 23st maar moest toch zijn meerdere erkennen in de concurrenten uit zijn groepje. N.B. Johan Descheemaker heeft naar verluid vooraan iedereen zitten ambeteren met stomme opmerkingen waarna hij tevens nog enkele kilometers in de tegenovergestelde richting heeft zitten lopen.Vanaf nu is hij genomineerd als dorpsgek Wodecq 2009.
hard tegen hard
enfin, dit allemaal om gewoon te zeggen dak meedoe....
