AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
26-07-2010
Jogging de la Marcotte
Zaterdag was het kleine waalse dorpje Huissignies gastheer van een wedstrijd van het achro criterium over exact 10km. Vorig jaar won Francky Hernould, voor Wastiou en mezelf.Dit jaar was Francky er niet bij, maar toch was het verschieten bij het overschouwen van het deelnemersveld.
Direct bij de start was het Thomas Locquet die er alleen dacht van door te gaan.In een sneer van waanzin besloot ik hem te volgen.Dit was bij nader inzien niet het meest snuggere manoevre dat ik ooit heb gemaakt.Doch, eenmaal de keuze gemaakt kon ik daar moeilijk nog op terugkeren.Bij km1 kwamen we door op exact 3min, terwijl ik bij km2 (6min08) het onzinnige van mijn actie begon door te krijgen.Ik besloot te laten gaan, en kon onmiddellijk vaststellen hoe ik werd bijgehaald door een groepje met Benjamin Emere, Rafael Lelong, Pierre Denays, Bert Deschodt, Shany Boesmans en Marc Descamps.
Dit was eigenlijk wel even schrikken.Hoewel ik de lat verschrikkelijk hoog had gelegd slaagden al deze heren er vlotjes in mij bij te benen.Dit zou zeker geen makkelijke klus worden.Bovendien hadden de meesten nog geen zin om op te houden.Thomas Locquet lag nog binnen schotafstand en km3 werd aldus bereikt na 9min20sec.Mede omdat ik werd ingehaald besloot ik dan ook eventjes dit geweld vanop de achterbank te volgen.Ik draaide vlotjes me en kon eventjes recupereren op de derde rij.Iets voor het eind van de eerste ronde (2 rondes) leek het tempo te gaan stilvallen. Daar ik echt wel zinnens was een chrono te lopen over deze officiele afstand van 10km.kwam ik terug naar voor om het tempo hoog te houden.
Op dat moment bleken de meesten echter wat bekoeld in hun aanvalslust en was het enkel Pierre Denays die met me meeging.Samen bereikten we het einde van de eerste ronde waarna hij terstond een versnelling plaatste om het gat naar Locquet toe te lopen.Toen reeds was duidelijk dat hij de sterke man was.Hij slaagde dan ook in zijn opzet en kon vrij vlug Locquet remonteren.Ik van mijn kant bleef mijn eigen tempo volgen en kon zo iets later de aansluiting vooraan terug vinden.Hier ging het inmiddels vrij traag.Om een surplace te vermijden besloot ik tempo te voeren waarna Locquet liet begaan.Hij had er geen zin meer in.Gedurende de rest van de wedstrijd liep ik dicht tegen mijn limiet aan, ergens in de ijdele hoop nog Pierre te kunnen betrappen op een zwak moment.Dit gebeurde echter niet.In het begin van de laatste km versnelde Pierre en kon op die manier vrij makkelijk van me winnen.Toch was ik heel tevreden met mijn 2de plaats.De beste had duidelijk gewonnen, en ik kon meer dan vrede nemen met de troostprijs van 33min04sec, wat toch wel een hele goeie tijd is op een parcours met 2 stevige heuveltjes(1min10sec sneller dan vorig jaar). Met de huidige conditie ben ik aldus meer dan tevreden. Over wat pijntjes aan mijn heup ben ik iets minder te spreken. Deze tere plaats blijft mij altijd wat parten spelen. Ik hoop dat dit me op training niet blijft parten spelen. Indien niet, dan denk ik wel sterk voor de dag te kunnen komen deze zomer. Tot binnenkort...
Zaterdag, in aanwezigheid van een hele sterke zeebries, stond Ulrike aan de start van de Sea-life run te Blankenberghe. Deze strandloop van 8km startte aan de pier te Blankenberghe om over een duinenpad en strand richting Zeebrugge te trekken. Van daaruit was het langs het strand terug naar Blankenberghe om daar rechtsomkeer te maken terug richting Zeebrugge. Halfweg was het dan terug het duinenpad opdraaien om dan recht naar de aankomst te lopen aan de pier van Blankenberghe.
Gezien de stevige wind en het strand was het zeker geen wedstrijd om een snelle tijd neer te zetten. Ulrike deed het uitstekend en kon mooi schuil houden in een grotere groep. Uiteindelijk werde ze 7de bij de dames in 37min40sec. Verder werd het best een leuke uitstap waarbij de kinjdes toch eens met de voetjes in zee konden en waarbij we ook Nijntje aan zee hebben bezocht... iedereen tevreden. .
Wt mezelf betreft heb ik besloten geen wedstrijdje te lopen, maar toch enkele stevige trainingen in te bouwen in de loop van vorige week. Volgende week zal ik wel terug ergens aan de start staan...
Naar jaarlijkse gewoonte loop ik in het ACHRO-criterium een 10-tal wedstrijden,. Gezien mijn teller voorlopig pas op 4 stond was het dringend tijd om daar dit weekend in Doornik verandering in te brengen. Gewoontegetrouw is het koffiedik kijken wie de concurrenten van de dag zouden zijn.Eerder dit jaar had ik telkens op betere lopers mijn tanden stukgebeten.Nu ja, zelfs bij ontbreken van enkele toppers is het nog altijd uitkijken voor tal van kapers op de kust. Het deelnemersveld is in de breedte immers zeker niet te onderschatten.Over een uitstekende conditie beschikken is dus een eerste vereiste. En eigenlijk kan ik daarover niet klagen.Het loopt prima, maar toch kan het net nog een tikkeltje beter.Doch, stress had ik zeker niet.Een goeie wedstrijd lopen was het eerste doel, en dan zien we wel waar we uitkomen.
Ik moet waarschijnlijk niemand vertellen dat het snikheet was vandaag.Tijdens de opwarming over hellende wegen met Ludovic Vanlede en Claude Putman hadden we snel door dat het echt wel afzien zou worden. Eigenlijk zijn er tal van andere actitiviteiten die beter passen bij dit weer. Een mens zou zich wel eens afvragen wat 358 lopers daar verloren hebben
Bij de start was het direct Ludovic Vanlede die het tempo bepaalde.Hoewel ik traditioneel snel start,bekeek ik het eventjes vanop de 2de rij, impulsje van t moment. Halfweg de eerste km volgde ik een versnelling van Phelizon om iets later op een kasseistrook mijn tempo aan de rest op te dringen.Dergelijk werk ligt me heel goed, en het duurde eigenlijk niet lang voor ik een klein kloofje sloeg.Na deze boerenwegel ging het op asfalt bergaf.Ik hield mijn tempo terwijl een aantal man terug de aansluiting kon krijgen.Marc Descamps en Rafael Lelong namen direct over om op de eerste helling het tempo te bepalen.Toen we bijna boven waren (km2) plaatste ik (net voor Shany Boesmans kon terugkomen) een versnelling en kon terug en vrij vlot een iets grotere afscheiding veroorzaken.Na een kilometerke alleen te lopen kon ik echter niet verhinderen dat beide heren terug bij me konden aanpikken en overnemen. Hmmm, dit zou zeker geen makkelijke klus worden. Omstreeks km 4 bepaalde ik opnieuw het tempo op een helling en hier kon ik nu zonder versnelling wat afstand nemen.Tja, het was nog vroeg in de wedstrijd (nog 7km te gaan), maar ik besloot toch maar om nu resoluut door te zetten.
Het werd dan ook een vrij zware bevalling.De hitte en de aard van het parcours eisten onderweg wel degelijk hun tol.Op km 8 kreeg ik serieus last van steken.Ik had een redelijke voorsprong bijeengelopen, maar vanaf dan was het angstvallig achterom zien en hopen dat ik wat van mijn voorsprong kon behouden.Ik kreeg eigenlijk nooit echt het gevoel dat het nog vlot draaide en in de laatste km was het echt wel pijnlijk. Toch kon ik standhouden, voor Rafael en Ludovic Vanlede die nog knap derde werd na een mooie inhaalrace. Uiteindelijk heb ik dan toch mijn overwinning binnengehaald dit jaar in de achro en hier ben ik heel tevreden mee, vala. Stiekem had ik hier eigenlijk wel op gehoopt, maar t moet allemaal een bikke meezitten he.
Na een behoorlijk drukke week stond er vrijdagavond de vlerkejogging op het programma.Hoewel ik er me mentaal niet echt klaar voor voelde trok ik zoals gepland rond 18u15 naar de plek des oordeels.Ik voelde me best lekker, maar had niet het gevoel echt klaar te zijn om oorlog te maken.Toch zou dit wel degelijk nodig zijn.Vooraf was reeds duidelijk geworden dat minsens ook Fabrice Laga, Bert Deschodt en Nico Serroen zouden aan de start verschijnen.Hoewel elk van deze heren -inclusief mezelf- zichzelf in een underdog positie probeerden te wringen, was het duidelijk dat we allen de wedstrijd op elkaar zouden afstemmen.
We vertrokken aldus bij zowat 30 graden om in harelbeke te arriveren bij een 25C.Een hele stevige bries was opgekomen, terwijl zwarte onweerswolken het slechtste deden vermoeden.Uiteindelijk vertrok ik samen met Ulrike voor een opwarmronde van een km of 4 doorheen de Gavers.Niet veel later bevonden we ons midden in een zondvloed, waarna we heel snel nog een droog pakje zijn gaan aantrekken in onze wagen.
Terwijl we best wel het grappige van dit gebeuren konden inzien, vertrokken we net op tijd naar de start met een ietwat stijgend moraalke.Van bij de start was het nico Serroen die er vandoortrok.Verdorie, ik mocht dit nu nog niet laten gebeuren en anticipeerde dan maar gevat.Onmiddellijk daarna was het Bert Deschodt die aanzette.Ik koos aldus zijn spoor , maar moest alle vezels van mijn lijf aanspreken om hem te volgen.Het parcours in de Gavers lag er heel modderig en nat bij.Het was voortdurend laveren van links naar rechts, terwijl de schoenen als lood aanvoelden.Bij km 2 kwamen we door aan 6min13, en dit was voor mij het sein om Bert te laten vertrekken.Dit tempo kon ik onmogelijk veel langer handhaven, toch niet als ik later in de westrijd niet wilde breken.Iets later kwam Nico Serroen naast en over mij, terwijl Fabrice blijkbaar een hele slechte dag kende wegens ziek (zijn luide adem vertelde genoeg).
Ondertussen liepen Bert, Nico en mezelf in die volgorde acher elkaar, maar gescheiden van elk een meter of 10.Bert had zijn tempo was laten zakken, en omstreeks km 4 was de samensmelting dan een feit.Terwijl Nico overnam en versnelde kwam ik net aansluiten .Door die versnelling kwamen zowel Bert als mezelf in de problemen.Halfweg de wedstrijd hadden we dus een ander scenario.Nico had een 10-tal seconden, gevolgd door Bert, en dan mezelf op een 5-tal seconden.Door een val van bert kon ik hem voorbij lopen.Ik besloot echter iets te wachten, om dan samen met hem de wedstrijd uit te lopen.We konden beiden vrij vlot wat kopwerk voor onze rekening nemen, maar hadden al snel door dat nico Serroen een maat te groot was.
Dit was mijns insziens helemaal geen verrassing.Na een lange blessureperiode had hij vorige week reeds getoond zijn oude niveau terug te hebben bereikt.Vanaf nu kan het enkel nog maar beter met hem gaan.Het zij hem overigens ten zeerste gegund.Bon, in de wedstrijd had ik vrij snel door dat ik Bert niet ging kunnen loslopen, en dus besloot ik het nog eens te wagen op een spurtje.Ik weet eigenlijk wel dat ik dit helemaal niet kan, maar had er eigenlijk ook weinig erg in om derde te worden.Ik deed wel nog mijn uiterste best, maar moest uiteindelijk vrede nemen met de derde plaats, kort na Bert, maar op ruime afstand van Nico.
Hoedanook, ik vond het een leuke wedstrijd, en was best tevreden met de eigen prestatie. Proficiat in elk geval aan Nico, maar ook wel aan Bert.Hopelijk houdt hij niks over aan zijn val.
Overigens was dit de eerste wedstrijd waarin ik de kleuren verdedig van Allaert-Aluminium.Vanaf nu kan je me vaker verwachten in dit tenue in de Vlaamse wedstrijden, terwijl ik in Wallonie vooral popuelles dream team blijf verdedigen.
Zo, zondagavond, nog snel even tijd maken voor een kort wedstrijdverslagje van de prestatieloop te Egem.Deze wedstrijd ging door op zaterdagnamiddag bij eerder zwoelere temperaturen.Door de drukte op de wedtrijdkalender was het koffiedik kijken wie er van de contenders uit het molenland en houtlandcriterium zou komen opdagen. Niet onverwacht waren een aantal toppers weggebleven.Bij de opwarming deed de verkenning met het toerke uit de ĀsaladekermisloopĀ me herinnering oproepen van 2006. Toen werd ik 5de op een tweetal secondes van Bart Verkaemer. Toen was het snikheet, en dit leverde me toen een ideale kans op om Bart eens op achterstand te lopen. Helaas snoerde hij me de mond met een voor hem heel erg typerende eindrush.
Zaterdag was het terug heet, maar op dit vrij moeilijk lopende parcours had ik toch niet de ijdele hoop Bart terug pijn te kunnen doen.Toch had ik er zin in.Van bij de start nestelde ik me in 3-4de positie, waarna ik mij omstreeks de eerste kilometer de kop op liet dringen, met Jochen Tourlousse naast me. Rond de 2de kilometer was het Bart zelve die de knuppel in het hoerderhok smeet en meteen 20 meter nam. Dit leek wel het officieuze startsein van de wedstrijd, waarna ik alle moeite had om me te handhaven in 7-8ste plek van de kopgroep.Het was echter niet het moment om te panikeren, en geleidelijk aan kon ik terug opschuiven.
Net voor het einde van de eerste ronde probeerde ik de sprong te maken naar Bart.Dit lukte me na enig achtervolgwerk.Na een korte aflosbeurt liet ik de kop aan Bart en moest snel inzien dat ik in slechte papieren begon te zitten. Iets later liet ik me ĀafzakkenĀ tot bij Jochen die ook de rest achter zich had gelaten. Na eventjes zijn spoor te hebben gevolgd begon hij zelf aan een inhaalmanoevre richting Bart.Ik deed er alles aan om tijdens deze 2de ronde de schade te beperken. Helaas was het daarna vooral tijd om mij op de wedstrijd achter mij te concentreren.
Ik had een leuke voorsprong op de mannen achter me, maar daar we pas halfweg de 4 rondes waren wachtten me nog een 5-6-tal zware kilometers. Ik zag een treintje van een 5-tal man jacht op me maken, maar had echt geen zin om het hen makkelijk te maken. Enfin, ik kon uiteindelijk standhouden en werd derde in deze wedstrijd. Het duelletje voor me heb ik behoorlijk kunnen volgen (hoewel het gat toch wel net een minuut was), en kon nog net zien hoe Bart de overwinning kon behalen na opnieuw een sterke wedstrijd.
Gisteravond is Ulrike gaan lopen in Kuurne. Dwars door St Pieter is een behoorlijke klassieker te noemen met leuke geldprijzen voor de betere lopers. Aldus betekent dit wel vaker een stevige bezetting bij zowel dames en heren. Samen met het deelnemersveld zijn de voornaamste tegenstanders nochtans Āzoals vaak- de afstand (15km), en het warme weer wat jaarlijks op het appel lijkt in Kuurne.
Bij de mannen was het indrukwekkend hoe een Marokkaanse topper van 19jaar de rest op grote afstand liep, terwijl Gemeda en Clyncke een duel voor 2de en 3de plaats konden uitvechten.Reigel werd vierde voor een behoorlijk sterke Luc Van Asbroeck. 7de Vadenheede, 8ste Yves d Hallluin, 9de Carlos Timperman, en D. Delombaerde vervolledigde de top-10 (na een overigens eerderzwak wedstrijdeinde).
Bij de vrouwen was het Patricia Delvael die knap de wedstrijd naar haar had zette in nabijheid van enkele AVR-ploegmakkers, voor Marlene Vandenbrouck, Gwendolyne Dedeyne, Isabelle Vermeulen en mijn vrouwke Ulrike als 5de. Ulrike liep een goeie wedstrijd in de door haar beoogde tijd, en was dus best tevreden. Vala, thatĀ“s it, vandaag loop ik Ānormaalgezien- straks in Eegem mijn wedstrijdje.
Hallo, hallo,na de loopwedstrijd in Tielt (watewy-loop) heb ik voor het werk 10 dagen doorgebracht in Cincinnati (Ohio).Daar dit meestal een druk programma met zich meebrengt was ik wat onzeker over de trainingsmogelijkheden aldaar.Uiteindelijk is dit bestmeegevallen, en heb ik de nodige kmĀ“s kunnen afwerken (doch met wat inspanning... soms heel vroeg in de ochtend).Enkel de intensiteit is ietwat uitgebleven.Het grootste probleem was eigenlijk de ondraaglijke hitte en vochtigheidsgraad, waardoor ik heel wat eenzame kilometers heb doorgebracht op de loopband in de gym van het hotel.Mijn tweede probleem was vooral het feit dat ik mij blijkbaar heel snel kan aanpassen aan een amerikaans voedingspatroon dat s morgens gestalte krijgt onder de vorm van donuts en ĀbagelsĀ, gevolgd door een dieet sĀ“middags / sĀ“avonds dat vooral bestaat uit burgers/steak en liters coke.
Enfin, ik ben gelukkig dat ik mijn basis zeker heb kunnen behouden, maar ben meer dan content terug te zijn om nu terug te kunnen trainen samen met Āde makkersĀ.Om direct de conditie te kunnen testen trok ik vandaag naar de 14km lange wedstrijd (13.95 om precies te zijn) in het waalse dorpje Thimougies.Bij de meeste deelnemers van het Acrho criterium doet dit dorpje wel een belletje rinkelen.Deze wedstrijd is een der lastigste uit dit criterium door het vele aantal klimkilometerkes.Ietwat met twijfelgevoelens en met niet al te veel zin trok ik toch mijn stoute schoenen aan.Met Jose Istace aan de start moest ik mij zeker geen valse hoop koesteren.In maart-april was ik in staat om me met hem te meten, maar op dergelijk parcours en met de huidige vorm is hem volgen echt wel een illusie.
Van bij de start trok hij zoals verwacht reeds ten aanval.Ik liet wijselijk begaan en bevond me enigszins verrassend al heel snel in 2de positie (iedereen verkoos een behoudende start).Tijdens de eerste 2 dalende kilometers voerde ik alleen de achtervolging terwijl een klein groepje me probeerde terug te halen.Bij de derde km voegde ik me dan ook bij dit groepje van een man of 5.Toch bleef ik vooral het tempo dicteren.Dit ging niet zo vanzelfsprekend want er stond een meer dan behoorlijke wind.Bij de 4de km, en na eventjes te hebben uitgerust bij de 2 resterende kompanen (Dimitri Delombaerde en Marc Descamps) trok ik terug ten aanval bergop.Dit leek beslissend te worden.Uiteraard was het gat met Jose Istace al hartverscheurend groot geworden, om te bleten gewoon.Ik koos mijn eigen tempo en kon geleidelijk aan een gatje uitbouwen op mijn tegenstanders.Toch moest ik hen bij bergaf telkens wat terug laten komen.Halfweg de wedstrijd liet ik me nog een verkeerde richting uitsturen maar dit maakte niet zo veel uit (verloor 10 sec).Hoewel ik na km 10 een behoorlijk moeilijk momentje doormaakte bleek niet alleen ik mezelf te zijn tegengekomen.De aard van het parcours en de wind had zeker ook het beste van mijn tegenstanders gevraagd.
Uiteindelijk werdik op heel respectabele afstand van jose (knap hoe hij hier opnieuw een zoveelste overwinning pakt) tweede, gevolgd door Gregory Billet, Marc Descamps en Dimitri Delombaerde.Hoewel ik hier reeds betere tijden heb neergezet (maar parcours is inmiddels iets langer geworden) ben ik heel tevreden met de prestatie. Ik denk dat ik hoopvol mag uitzien naar de rest van de zomer...
Zo, na de McBride run op zondag (zie berichtje hieronder) trok ik zondag tevens nog naar de Watewyloop te Tielt, deze keer echter niet als toeschouwer. Het weertje was bij aankomst wat opgeklaard en we hadden er dus best wel zin in. Het betrof een wedstrijd van 9.7km.
Gezien deze wedstrijd deel uitmaakt van het molenlandcriterium konden we zowat dezelfde tegenstanders verwachten als vorige week in Ruiselede.De sterke bezetting waar ik op rekende tekende dan ook present.Na een goeie opwarmingwas ik in elk geval zinnens in het begin van de wedstrijd mij meer te manifesteren als vorige week.
Ik vertrok dan ook hard en kon de start veel beter verteren als vorige week.Enigszins omdat de echte kanshebbers voor de overwinning nog naar elkaar keken had ik na de eerste rondenog steeds de aansluiting met de kopgroep. Tijdens de tweede ronde werd er echter gedemarreerd door zowel Christof Mouton als Bart Verkaemer. Enkel Gemeda, Elgassmi en Nico Algoet konden nog even volgen, terwijl Mattieu Lazou zijn best deed om de schade te beperken.
Ik had iets vroeger moeten lossen, en werd al spoedig op de hielen gezeten door Bart Bleyaert. Iets later probeerden we samen naar Mattieu toe te lopen.Terwijl Bart daarin slaagde moest ik een 10-tal meter prijsgeven.Tijdens de derde ronde moest ik ook toekijken hoe Luc Van Asbroeck me bijhaalde en achterliet. Hij was na een flauwe start bezig aan een inhaalrace en kon iets later ook nog Bart en Mattieu inhalen.Ik zat in de laatste ronde toch wel zowat door mijn beste krachten heen, maar kon toch nog aardig de schade beperken. Gezien het verschil met die mannen een stuk kleiner was dan vorige week, en gezien ik Tim Soenens (vorige week een stuk voor mij) achter mij kon houden, kan ik niet anders dan tevreden zijn. De snelheid (17.4km/u) was schijnbaar trager als vorige week, maar ik dan hoeft tijdens een wegwedstrijd niet altijd veel te betekenen. Gezien ik 9de werd vind je hieronder de top-10 en nog enkele actie-fotookes.
Hallo, hallo, (klik op de foto voor meer kiekjes van de wedstrijd)
Vorige zondag werd een vrij druk loopweekendje: Des morgens trokken we met de familie richting Ieper (en in namiddag naar Tielt), waar om 10u de start werd gegeven van de Mc Bride halve marathon Ieper-Poperinge. Ulrike had hier in 2007 haar beste halve marathon neergezet na een uitstekende voorbereiding (2 halve marathons daarvoor).
Hoewel ze deze voorbereiding deze keer helemaal niet achter de kiezen had, is ze toch wel in goeie doen. Haar tijden op 10km tijden waren dit jaar heel erg goed, en ook de duurtrainingen verteert ze moeiteloos. Ergens had ze er dus goeie hoop op, en ging ze volop mikken op haar besttijd van 1u36min.
Helaas viel het weer wat tegen.Terwijl het zaterdag superheet en eigenlijk veel te warm was werd het zondag een druilerig herfstweertje. De temperatuur was goed, maar eenmaal het startsein werd gegeven stopte het niet meer met regenen. Uiteindelijk liep Ulrike toch nog een hele goeie wedstrijd en eindigde als 16de vrouw in een tijd van 1u37min 37sec. Dit was meer dan verdienstelijk!!!!!!! Verder was ik (en mijn kindjes) er als een van de enige toeschouwers getuige van hoe Hans Reigel knap de zege kon binnenhalen voor een hele sterke Cedric De Caluwe (misschien wel de sterkste) en Olivier van Hoey (3de).
Een goeie maand na Antwerpen was het meer dan tijd geworden voor een conditietestje.Na de marathon had ik zowiezo al plannen gemaakt om af te zakken naar de molendorploop te Ruiselede.Hier had ik eigenlijk wel gehoopt een puike prestatie neer te zetten, maar ja, ondertussen wist ik wel dat ik zonder veel ambitie moest starten.
Maar goed, bij een niet al te sterk deelnemersveld dacht ik eventueel nog een leuke ereplaats te kunnen lopen.Immers, wie zakt op een zaterdagavond nu af naar het kleine dorpje Ruiselede.Hmm, ik had gerekend op de komst van Bart Verkaemer en Luc van Asbroeck, maar al snel bleken toch enkele andere goeie atleten op het appel.Met Christophe Clyncke, Aman Gemeda en Bart Bleyaert aan de start besefte ik dat het voor mij vandaag vooral schade beperken zou worden.Tja, zonder veel stress stond ik vooraan aan de start, mezelf wat moed inblazend, maar tegelijkertijd met het besef dat ik vooral zou moeten proberen mijn eigen wedstrijd te lopen.
Van bij de start was de snelheid dan ook confronterend.Oeefff, dit starttempo was ik helemaal niet meer gewoon.Normaal ben ik best een snelle starter, maar terwijl ik het volle pond gaf, kon ik enkel maar toezien hoe de eerder gemeldde namen allen van mij wegsnelden.
Na korte tijd alleen te lopen werd ik iets later bijgestaan door 2 lopers van AVMO.Tim Soenens nam al snel ons drietal op sleeptouw, terwijl Alexander Eggerick en mezelf ons moesten beperken tot aanklampen en volgen.Op karakter lukte me dit tem de derde van de 4 rondes.Daarna was ik op mezelf aangewezen om mijn tempo tot het einde van de wedstrijd niet verder te laten zakken.
Over een vrij korte afstand van 9.14km (volgens de Garmin van Bart Verkaemer) was ik meer dan tevreden de finish lijn te hebben bereikt.Amai nie, wat kan een mens afzien.Ergens ben ik wel tevreden met mijn prestatie.Uiteindelijk toch nog 17.8km/u over een behoorlijk lastig parcours met veel wind.Toch was het confronterend dat ik totaal niet makkelijk liep, en eigenlijk een gevoel had totaal niet vooruit te gaan.Maar ja, eerlijker kan de sport niet zijn.
Overigens hoedje af voor de hele sterke prestaties van Christophe Clyncke en Bart Verkaemer.Het was best interessant om de strijd voor het podium vanop de achtergrond te kunnen volgen.Waarschijnlijk ben ik volgende week aan het werk in de Watewyloop.Normaal zullen dezelfde heren als vandaag er terug bij zijn, maar vergezeld van nog enkele andere toppertjes a la Vansteenbrugge.Ik hoop na Ruiselede wat snelheid opgepikt te hebben en misschien me iets langer en beter te kunnen verweren in Tielt.Toch verwacht ik helemaal geen wonderen.
UITSLAG Molendorploop AFSTAND 9,500
plaatsnr naam gemeente geb_jr gesl club categorie uur min sec tijd in sec snelheid
1 247 Clyncke Christophe Ichtegem 1973 m 0 master
0 28 45 1725 19,83
2 226 Verkaemer Bart Waregem 1976 m DVB seniors
0 28 57 1737 19,69
3 269 Gemeda Aman Kuurne 1978 m KAAG seniors
0 28 59 1739 19,67
4 254 Bleyaert Bart Knesselare 1978 m ac deinze seniors
0 29 45 1785 19,16
5 217 Van Asbroeck Luc Welle 1965 m KAAG master
0 29 56 1796 19,04
6 257 Soenens Tim Tielt 1984 m avmo seniors
0 30 24 1824 18,75
7 201 Dewaele Joost Vichte 1974 m Popuelles Dream Team master
0 30 42 1842 18,57
8 202 Eggerick Alexander Pittem 1990 m AVMO juniors
0 30 56 1856 18,43
9 240 Vieren Hans Veurne 1967 m macw master
0 31 9 1869 18,30
10 244 Verbeke Dominique Bredene 1971 m 0 master
0 31 25 1885 18,14
11 242 Vromman Jan Egem 1986 m avmo seniors
0 31 32 1892 18,08
12 246 Hoste Franky Ruiselede 1961 m avmo m+45
0 31 48 1908 17,92
13 253 Lazou Mathieu Bissegem 1979 m KAAG seniors
0 32 24 1944 17,59
14 206 Laenen Marcel Westerlo 1957 m 0 m+45
0 32 31 1951 17,53
15 207 Lannoo Dirk Oostrozebeke 1963 m AVMO m+45
0 33 23 2003 17,07
16 216 Thienpont Ria Brugge 1975 v AVMO seniors
0 33 38 2018 16,95
17 276 Callewaert Jasper Ruiselede 1992 m 0 juniors
0 33 45 2025 16,89
18 267 Ameloot Sylvie Lebbeke 1979 v LAT seniors
0 33 47 2027 16,87
19 241 Vanneste Charline Izegem 1983 v AVR seniors
Ik weet het, t is een bikke stillekes op loopgebied geworden.Een aantal fysieke probleempjes en waarschijnlijk ook wel wat decompressie na de marathon liggen aan de oorsprong.De meimaand is bijna voorbij en het aantal gemaakte kilometerekes in deze maand is schaars gebleven. Ik heb vooral gerust, heel veel gerust...
Na mij een weekje te hebben herpakt ben ik tevens nog een weekje met het gezin naar het turkse Turunc getrokken (Marmaris).Deze vakantie is ons heel heel heel goed bevallen, maar ook hier is het aantal trainingen eerder beperkt gebleven.Tja, ik had me mezelf vooraf wijsgemaakt daar gewoon stevig door te trainen, maar het is iets anders uitgepakt. Geen excuses, ik had echt geen zin om mijn vakantie op te offeren aan allerlei onzinnige trainingsarbeid. Dit was vooral een tijd om te genieten en de nodige aandacht te schenken aan de kinderen.
Bon, dit is allemaal achter de rug, en ik maak me vooral sterk dat ik me eigenlijk terug goed voel na het eerdere fysieke ongemak. Deze week probeer ik terug te trainen aan een normale routine, en dan zie ik zaterdag wel wat ik reeds kan neerzetten in de molendorploop te Ruiselede.De verwachtingen zijn zeker niet hoog maar ik zal mijn best doen.Ook tijdens de rest van de maand juni heb ik geen al te hoge ambities.Wegens een aantal werkverplichtingen zal ik pas in juli terug volop kunnen trainen, en dan hoop ik deze nazomer terug vollen bak te kunnen geven.Sante...
Na de marathon te Antwerpen werd ik vooral geplaagd door ongemakjes. Eerst door een ontstoken teentje, daarna door een heel hardnekkig virusje. Ik heb dan ook in de voorbije week helemaal niet kunnen lopen. Hoewel ik het van plan was rustig aan te doen begon deze rust toch wel heel aparte vormen aan te nemen. Ondertussen heb ik mij wel wat kunnen herpakken. Zondag heb ik de loopschoenen aangetrokken voor een half uurke joggen. Ik voelde me zeker nog niet tiptop, en na 5min moest ik dan ook reeds stoppen. Ik was een hartaanval nabij en werd gedwongen tot wat wandelen. Iets later ben ik herbegonnen en heb het zowat 30minuten volgehouden. Dit leek eigenlijk nergens naar en had me toch heel wat moeite en zweet gekost. Gisteren, maandag, ben ik met wat herwonnen vertrouwen naar Waregem getrokken om er op de jogginpiste een duurloop te doen. Hoewel het tempo van Van den Heede me veel te strak leek ben ik blijven volgen om uiteindelijk 1u10min te lopen (zowat 16km). Enfin, ik weet dat ik veel van mijn pluimen ben verloren, maar ben ik elk geval weer vertrokken. Het is me nog niet duidelijk wanneer ik mijn volgende wedstrijdje loop... van zodra ik zin heb
(klik op de foto voor meer fotos te zien) Hallo, hallo, traditioneel vindt begint mei de "klassieker" dwars door Desselgem plaats. Wel vaker kan het hier heel warm zijn.Deze keer had Frank vooral regen en kou voorspeld.Toch bleek het weer enigszins mee te zitten.1 enkele bui, afgwisseld met een fris zonnetje was echter voldoende om me te overtuigen mee te trekken als kinderoppas naar Desselgem met Ulrike, die haar zinnen had gezet op de 10km.Helena en Matteo hadden er in elk geval heel veel zin in.
Een stuk voor de start bleek al dat het een leuke wedstrijd zou worden.Bij de mannen was Frederic Van den Heede favoriet.Doch zou hij onderweg moeten afrekenen met Bert Deschodt, Filip Vanhaecke, Nico Serroen en Johan Descheemaeker.Bij de vrouwen was Charline Vanneste de absolute topfavoriete.Ulrike had het vooral gemunt op haar eigen besttijd, die nu nog op 46min41sec stond (vorig jaar).
Bij de mannen geschiedde dan ook wat was verwacht.Frederic legde er een heel fiks tempo op hetwelke enkel door Bert Deschodt kon worden bijgehouden. Na de eerste van 4 rondes bleek dit echter voor hem ookiets te snel.Van uit de achtergrond wist Nico Serroen heel knap de derde plaats in te nemen na een indrukwekkende remonte.
Bij de vrouwen was het idd Charline die wist te winnen.Ulrike werd derde in een hele knappe tijd van 45min 32sec. Wat mij betreft heb ik de voorbije week heeeel weinig kilometers op de teller.Enerzijds werd ik na de marathon serieus geplaagd door een ontstoken teen.Doch, een weekje rust kon me zeker wel bekoren.Volgende week doe ik het ook nog rustig aan..
D-day.Vanmorgen na een goeie nachtrust om 5u30 uit te veren.Mijn eerste werk bestond eruit enkele sneetjes wit brood naar binnen te werken.Ach, ik had er geen problemen mee.De zenuwen had ik goed onder bedwang.Ik had te lang naar vandaag uitgekeken om nu met angst deze dag tegemoet te stappen.Ulrike en mezelf hadden alles netjes voorbereid.Na enkele bezoekjes aan het toilet zaten we dan ook reeds om 6u15 in de wagen.Eenmaal aangekomen bleek het ook heel makkelijk om te parkeren op 100m van de start.Om7u30 waren we dan ook als eerste paraat om het nummerke en chip op te halen, alsook om mijn personal drinks aan de organisatie door te geven.Een grote boodschap armer hadden we daarna nog alle tijd om in de auto nog wat te rusten, een koffietje, iets te eten, en mijn kleertjes aan te doen.
Kwart voor 9 vertrok ik dan, op zoek naar kompanen Eddy Rasschaert en Thomas Beirnaert, met wie we vooraf snode plannen hadden gesmeed.Na een heel korte opwarming kozen we dan maar stelling in het startvak, vlak na een schaarse selectie ĀeliteĀ-renners.Hmm, loont het dan wel de moeite om een speciaal startvak te voorzien???Ik had intussen best wel wat zenuwen maar had er vooral veel zin in.
Na het startschot bevond ik me heel snel aan kop van een grote groep, reeds een stukje na de elitelopers.Hmm, hiermee was de trend direct gezet.Km 1 kwamen we door aan 3min30, waarna ik al snel in het eenzame gezelschap van Eddy Rasschaert vertoefde.Eenmaal tijdens de afdaling in de waaslandtunnel werden we eensklaps overspoeld door een groep die voor 2u35min ging. Ik maande Eddy aan rustig te blijven.In de klim van de tunnel konden we al even vlot ditzelfde groepje oprapen en achterlaten.Km 5 kwamen we vlotjes door in het schema van 2u30... (hmm te snel).
Broederlijk naast elkaar hielden we echter onze tred.Na km7 kwamen verrassend genoeg Ulrike en Norbert Devroede ons met de fiets vergezellen. Behoorlijk voorin in de wedstrijd zouden onze fietsers helemaal geen last voor de organisatie betekenen.Het was een zegen om hun aan onze zij te hebben.Vanaf nu konden zij perfect de tussentijden doorgeven.Aan km10 hadden we 50sec voor op mijn schema van 2u35.Het vlotte best lekker, maar de temperaturen begonnen al aardig op te lopen.Ondertussen bleek het parcours met borduren, klinkertjes, kasseitjes en enkele bruggen zeker geen makkie.We hielden er gezamelijk echter de goede moed in.
Voor ons streed een moedige atleet alleen voor ons uit.We leken stilaan wat terrein goed te maken terwijl we ons over de heren achter ons geen zorgen hoefden te maken (zo leek het toch).Tot km15 ging het dan ook uitstekend, met 1 min voor op mijn schema.Toch leek het dat Eddy het helemaal niet zo makkelijk had.Hij beoogde nochtans een snellere tijd (2u32), maar dit leek er vandaag niet in te zitten.We konden samenblijven tot halfweg terwijl we nog steeds terrein goedmaakten op de atleet voor ons en op mijn schema.Halfweg bleef ik mijn zelfde tempo handhaven met de bedoeling om de atleet voor me in te halen, en wat steun bij hem te zoeken.Slecht bij km 28 was dit me gelukt terwijl ik inmiddels 1min50 voor had op mijn schema (Op naar een tijd van 2u33min??).
Helaas kon ik bij hem ook weinig steun krijgen.Bij km 32 liepen we een stadspark (rivierhof) binnen waar ik alleen mocht doorgaan.Toch leken de beste krachten er bij mij ook reeds wat af.Bij het verlaten vanhet park (km 35) probeerde ik mezelf moed in te praten hoe weinig 7km eigenlijk maar zijn.Toch bleken de kilometers steeds langer en langer te worden.Zeker de strook tss km 37 en 39 hellend tegen wind waren een echte marteling.Hoewel ik zienderogen aan het stilvallen was probeerde ik er een zeker ritme in te houden.Hoewel er vrijwel geen wind was had ik toch de volledige afstand met neus in de wind gelopen.Tevens had dit relatief veeleisende parcours heel wat krachten gevergd. De finish kon er aldus niet snel genoeg zijn.Overigens bleken de meeste seingevers nog halvelings te slapen... en hadden nauwelijks oog om de atleten de goeie weg te wijzen.Uiteindelijk kwam ik moegestreden op de markt na 2u36min05sec.
Hiermee ben ik eigenlijk heel tevreden, maar met een gevoel dat een snelle, en meer bezette marathon me zeker naar een beter tijd had kunnen brengen.Desalnietteemin kon ik wel starten met een conditie als nooit tevoren, en kon hier toch 5minuten van mijn vorige besttijd afpeuzelen.Reuzegelukkig dus, dit kon heel anders zijn afgelopen...
Vandaag, donderdag, heb ik in extremis nog een dagje verlof genomen om rustig te kunnen toeleven naar de marathon op zondag. Nu de nodige trainingen zijn gedaan, is het echt wel aftellen geblazen. Vandaag stond nog een training van 50min op het programma met 2km in marathon - tempo. Zaterdag loop ik dan nog rustig 30 minuutjes, en dan is het D-day. Ondertussen vandaag wat drinkbussen gehaald (voor mijn persoonlijke drank onderweg), een kaart van antwerpen bewerkt met het parcours, mijn ma een zakje laten innaaien in mijn loopshort voor wat extra energie-gellekes, en de fiets van Ulrike klaargezet voor zondag (maar ook nog voordeur geschilderd, oprit gekuist en gras afgereden da moet ook he....).
Al bij al gezien was de voorbereiding best wel lang. Mijn beentjes en ook heupje lijken stilaan wat tegen te pruttelen. Ik heb er eigenlijk wel een 10-tal weken naar toegewerkt, wat misschien wel enkele weekjes te lang aanvoelt. Zondag zal blijken of dit al dan niet terecht is. Uiteraard heb ik in die 10 weken niet enkel getraind voor die ene wedstrijd. Ik prijs me dan ook gelukkig onderweg enkele (voor mij) hele goeie prestaties te hebben neergezet.
Dit in mijn achterhoofd ga ik zondag dan ook wel heel ambitieus starten. Ik ga voluit voor 2u35. Wetend dat mijn besttijd 2u41 is zal ik dus wel een goeie dag kunnen gebruiken. Dit betekent een km-tempo van 3min40. Enfin, dit is allemaal theorie natuurlijk. Onderweg zal snel genoeg blijken of dit kan of niet. Samen met enkele collega-starters heb ik het deelnemersveld reeds overschouwd, en ik vrees dat het wel eens een behoorlijk eenzame tocht zou kunnen worden. Er starten enkele belgische toppers en enige Kenianen, maar daarna lijkt het deelnemersveld niet zo heel sterk in de breedte... helaas. Ergens in de wedstrijd zal ik hoogstwaarschijnlijk mijn wedstrijd moeten afstellen op ofwel Thomas Beirnaert en/of Eddy Rasschaert. Toch hoop ik stiekem op nog enkele anderen om samen een groepje te kunnen vormen. Hoewel de fiets van Ulrike klaarstaat mag ook zij mij niet vergezellen. In de verkeersdrukte van Antwerpen hoopt ze me toch enkele keren te kunnen ontmoeten tijdens deze kruistocht.
In de komende dagen zal ik vooral het parcours nog wat instuderen, drinkflesjes merken, lichte verkoudheid en heupje verzorgen, veel eten, veel drinken, reisweg uitstippelen en vooral rustig blijven. Ach, dat laatste lukt me best wel, maar toegegeven, ik ben toch best wel geconcentreerd. Het weer lijkt in elk geval al mee te vallen. Alhoewel de dag vrij warm zal worden zal het s morgens nog wel fris blijven. Ook de wind lijkt best te vallen. Enfin, het wordt zowiezo weer een boeiend avontuur. Ik kijk er al naar uit en weet dat er behoorlijk wat mensen zullen meeleven. Bedankt daarvoor, vele groeten, Joost
Gezien Ulrike uit Oostrozebeke afkomstig is en gezien we er een 3-tal jaren hebben samengewoond hadden we zaterdag morele verplichtingen om van de partij te zijn tijdens de 1ste uitgave van de ĀginsteloopĀ. We keken er best naar uit. Het weer was alvast uitstekend.
Deze wedstrijd bood de keuze om deel te nemen aan de volksloop, en/of de prestatieloop van 6.9 of 10.3km.Terwijl de 6.9km wedstrijd meetelde voor het Running Center Wegcriterium (voor vrouwen) koos Ulrike voor de 10.3km (mede omdat ze eigenlijk niet wist dat de korte afstand eigenlijk voor vrouwen was bedoeld, oeps).Bon, hoedanook, dit ligt haar een stuk beter, en ze wilde graag wat extra kmĀs maken.Ikzelf deed ook mee aan de 10.3km als training. In extremis dus toch nog een wedstrijdje erbij op mijn kalender...Zondag stond eigenlijk een eenzame training op t programma van 2 x 10min (a17.5km/u).Gezien ik er niet veel zin in had dit alleen te doen leek het mij ideaal om dit zaterdag te doen tijdens de wedstrijd.Toegegeven, tot bij en na het startsein was ik eigenlijk nog steeds aan het twijfelen of ik niet beter Ulrike kon hazen.
De eerste kmĀs deed ik het rustig aan als opwarming en verbleef in een groepje dichtbij Ulrike.Daarna heb ik 10min doorgelopen (tja, zal wel eerder rond de 18km/u geweest zijn), om in het terrein terug positie in te nemen tot bij Dirk Lannoo.Ondertussen was het mooi om zien hoe een mooi kopgroepje was ontstaan met Luc Van Asbroek, Frederik de Vuyst en een sterke Dieter Colle.Na een tussenpoze van 5min trok ik nogmaals 10min (de 2de geplande sessie) de gashendel open om opnieuw Dirk Lannoo in te halen en vervolgens ook Francky Hoste.Daarna liet ik begaan en kon rustig de wedstrijd uitlopen, en werd 7de na Francky.Tijdens de laatste km kon ik dan nog Ulrike hazen in een strook tegen wind waarna zij kon binnenlopen na 44min47sec (en niet 48 min zoals in de uitslag vermeld!!).
Luc Van Asbroek won de wedstrijd overigens, voor De Vuyst en Colle.
Samen met Peter Ghyselinck en mijn vrouwtje dan nog een toerke uitgelopen waarna eerstgenoemde (die overigens een knappe wedstrijd liep...10de) samen met mij die dag kon afsluiten met een 22-tal km.Een stevige en goeie training lijkt me.Ulrike was ook best tevreden met haar wedstrijd, maar iets minder over haar tijd.Tja, 10.3 km is geen 10km, en het terrein rondom de Ginste is ook niet echt een makkie.3 rondes met 2 hellingen betekent toch een 6-tal hindernissen die moesten worden overwonnen. Dus vind ik wel dat ze mag tevreden zijn. Overigens, de organisatie heeft het er heel goed van afgebracht voor deze eerste keer. Dit is voor herhaling vatbaar!!
ps, hieronder enkele fotookes. Met deze fotookes solliciteer ik hierbij overigens ook heel ernstig naar wat sponsoring van garage Filip De Smet .. hahaha
Ondanks mijn voornemens om van de chococolade-eieren te blijven moet ik toegeven daar niet echt opperbest in te zijn geslaagd vorige week. Gelukkig heb ik dat netjes kunnen compenseren door een degelijke trainingsweek. Om de kiloĀ“tjes te vermijden, maar vooral als finale conditiemeter voor de marathon te Antwerpen, had ik eerder al de wedstrijd in Wallonie te "Esplechin" aangestipt.Tijdens deze 9.4km lange (of korte) wedstrijd wilde ik er graag nog eens een serieuze lap op geven, maar dit zonder al te veel stress.Ik had dan ook geen behoefte om ĀgrotereĀ wedstrijden op te zoeken.
Tijdens deze eerste uitgave van deze wedstrijd uit het acrho Ā criterium was het dan toch wel terug eventjes verschieten om te zien wie er allemaal was op afgekomen.Uiteraard waren traditionele achro-ers gelijk Ludovic Vanlede, Dimitri Delombaerde en Antonino Domina terug op de afspraak.Hoewel dit drietal na blessureleed terug hun opmars aan het maken zijn, waren dit echter nog niet de eigenlijke concurrenten van de dag. Met mijn huidig vormpeil mikte ik iets hoger.Met de komst van Jose Istace en Pierre Denays daarentegen zou het echt wel serieus bikkelen worden.Enerzijds was ik wat onzeker over de vorm van de dag.Ach, dat heb ik altijd wel, en in de vorige wedstrijden bleek dit volledig onterecht.Ik ging er dus volledig voor gaan, en zien wat ik tegen die mannen kon uitrichten.
Van bij de start deed ik dan ook wat ik zinnens was.Ik spaarde me niet en merkte al snel dat de concurrentie en het 540-man tallige peleton niet onmiddellijk volgde.Halfweg de eerste kilometer was het dan toch Istace die zich bij me kwam vervoegen.De eerste km kwamen we door in 2min46sec.Ofwel was dit veel te snel, ofwel hadden ze dat paaltje echt wel verkeerd geplaatst.Ik dacht eerder het laatste eerlijk gezegd.Dit was immers echt wel veel te snel...Toch niet snel genoeg voor Istace.Hij had geen zin om de wedstrijd samen met mij af te leggen en plaastste een eerste demarrage.Op de eerste brug over het TGV-spoor moest hij efkes bekomen waardoor ik vrij makkelijk kon terugkomen... en overnemen.Heilamanneke... ge denkt toch niet dat het zo makkelijk zal gaan zekers?Nimmer heb ik Istace kunnen bedreigen, laat staan verslaan.Waarschijnlijk dacht hij me makkelijk te kunnen achterlaten.Helaas, den dezen verkeert in een vormpiekje van jewelste, en zou het zo makkelijk niet uit handen geven.
Omstreeks km2 (na ferm in mijn wiel te hebben uitgerust) plaatste Istace een tweede demarrage.Ja hallo, dit vond ik helemaal niet meer zo leuk.Hij was duidelijk niet zinnens om samen de wedstrijd te dragen.Ik kon al even makkelijk terug aansluiten en overnemen, waarna we terug verder gingen, dit maal iets vaker naast elkaar en naar elkaar loerend.Na een derde demarrage en identiek antwoord had ik er eigenlijk wel genoeg van.Op km 4 versnelde ik progressief om de adem van Istace te breken.Dit had wel degelijk resultaat.Hij moest een gaatje laten, hetwelke ik in de eerstvolgende km makkelijk kon controleren.Nu was het man tegen man, een strijd waar ik heel veel vertrouwen in had.Omstreeks km 6 (na de 2de TGV-brug) was het gat echt wel gemaakt.
Helaas moest ik met spijt in mijn achteruitkijkspiegels de geleidelijke opmars van Pierre Denays noteren.Deze Āwat is het 19jarige- jongeling naderde heel snel waarmee ik al snel wist hoe de vork in de steel zat.Deze pistier is heel snel aan de aankomst.Sprinten zou geen zin hebben, en tja, als hij terug kon komen, tja, dan was hij gewoon de sterkste he. Op km8 was de vrolijke reunie een feit.Ook hij vond het heel leuk om netjes in mijn rug het wedstrijdverloop af te wachten.Aan wieltjeszuigers geen gebrek vandaag.Nu ja, dat is niet echt een verwijt.Ieder heeft het recht zijn eigen wedstrijd te lopen.Op km9 plaatste hij dan ook reeds zijn finale aanval, waar ik enkel maar op kon toekijken.Ik eindigde op een behoorlijk zwaar parcours (althans lastig gemaakt door de stevige wind) als 2de met een tijd van 30min27sec (terug 18.5km/u).Na de aankomst kon ik mijn ontgoocheling niet echt wegsteken en weigerde de hand te drukken van de winnaar (oei, efkes hele slechte verliezer).Dit heb ik spoedig daarna hersteld vergezeld van mijn heel oprechte excuses.Achteraf ben ik dan ook heel tevreden over de prestatie en een uitstekend gevoel. Vala, tot zover mijn eerder eenzijdige belichting van dit koerske...
Ik ben overigens ook tevreden met de prestatie van Eddy Rasschaert die knap 4de werd en ook richting antwerpen trekt om de kleuren van Popuelles Dream Team te verdedigen.Wie weet kunnen we elkaar onderweg wat steun verlenen.Nu nog 2 weekjes aftellen...
Verder doet het goed te zien dat zowel Vanlede en Delombaerde terug aan t opschuiven zijn, terwijl ook Michel Dagrain (nog een trainingspartner) een sterke prestatie liet zien.Ook Claude Putman en Geert Migneau deden het samen heel voortreffelijk.
geen wedstrijdjes ... nie veel nieuws... wel veel getraind... Enfin, vorige week was ik zinnens 1 van mijn zwaarste trainingsweekjes af te werken. Daags na de Brigandsloop deed ik een rustige duurloop van 30km in de Gavers. De benen wilden niet goed mee, tja, wat wil je daags na een wedstrijd. De maandag hield ik dan maar op een rustige duurloop van 1u30. Dinsdag was ik zinnens 2 trainingen van 1u te doen. S middags lukte dit prima, maar ging het eigenlijk iets te snel. Op het einde van de training kreeg ik dan ook plots last van een opspelende dijspier. S avonds toch geprobeerd te lopen, maar dit ging echt niet goed. Ik heb toch nog 50min afgehaspeld, maar had behoorlijk wat pijn. Daardoor moest ook ik noodgedwongen de intervaltraining op woensdag (net als vorige week wegens ander kwaaltje) laten vallen. Heel spijtig uiteraard gezien ik toch niet al mijn snelheidstrainingen mag laten vallen. Maar ja, ik had geen keuze, en een rustdag deed me wel deugd. Do en vrijdag dan maar opnieuw rustig 1u getraind, waarbij de pijn volledig leek te verdwijnen, oef...
Dit was voor mij wel belangrijk, want zaterdag stond eigenlijk mijn langste duurloop op het programma... een 35km in de Gavers. Ik was dan ook maar wat blij dat Dimitri Delombaerde voorstelde om een stuk van de training mij te vergezellen. Om 7u30 stonden we klaar om naar de gavers te trekken bij eerder somber weer. Doch, het weer was een stuk beter dan de eerdere voorspellingen. Het ging ook heel aardig. Na 3 rondes van 7km besloot Dimitri er verrassend genoeg nog eentje bij te doen. Hierbij dreven we het tempo nog wat op, om uiteindelijk de 28km in iets meer dan 2u af te leggen. Daarna was het wel aan mij alleen. Ik had er goeie moed in. De beentjes waren fris, en het kopke had er nog veel zin in. Ik bleef het tempo van het 4de rondeke volhouden en besloot -in navolging van dimitri- er dan ook nog maar een rondeke bij te doen. hehe, 6 rondes, 42km in 2u59. Dit geeft me veel vertrouwen richting Antwerpen. Zondag dan nog 1u10 gelopen in waregem.
Uiteindelijk na een niet zo uitstekend weekbegin dan toch de 150km grens gehaald. Deze week leg ik iets meer nadruk op snelheid, en met de bedoeling om volgend weekend een wedstrijd te lopen. Hopelijk slaag ik erin om van die chocolade eieren te blijven... k vrees ervoor...
Zaterdag had ik rendez-vous met de Brigandsloop en de geschiedenis. Nou ja, vorig jaar won ik deze wedstrijd in een duel met Philip Vanhaecke.Toen had ik nooit gedroomd te kunnen winnen, maar had er wel heel sterk naar toegeleefd. Wat mij betreft is dit zowat de openingsklassieker van de stratenlopen in onze streek, zeg maar de Omloop het Volk van de stratenlopen.Misschien lijkt dit wat overdreven, maar het zal de inrichters van deze wedstrijd wel kunnen plezieren.Misschien is dit een tip voor hun affiche van 2011.
Dit jaar had ik dus niet naar die wedstrijd toegewerkt.Meer nog, ik had die nooit op mijn wedstrijdkalender geplaatst.Niet omdat ik iedereen wilde misleiden, maar omdat ik mijn kalender volledig uitstippel in dienst van de marathon te Antwerpen.Vorige week paste Sluis daar volledig in.Dit weekend had ik eerder een lange duurloop gepland, maar dit lukte niet door het nachtwerk van Ulrike.Als alternatief besloot ik dan toch maar deze wedstrijd te lopen.Woensdag had ik immers mijn intervalsessie moeten laten liggen door een lichte peesontsteking ter hoogte van de kuit.Met deze wedstrijd kon ik dus toch de snelheid wat aanscherpen en tevens behoorlijk wat kilometers maken (door iets langer in te lopen en uit te lopen).
Dat ik van deze wedstrijd geen doel had gemaakt wil niet zeggen dat ik geen ambities had.Uiteraard wilde ik proberen mijn titel van vorig jaar te verdedigen.De conditie was nimmer beter.Ik had heel veel vertrouwen over de form, maar iets minder over de goeie afloop.Vooraf wist ik reeds van de komst van Bert Deschodt.Hij had reeds zowat elke cross bij de vrije sporters gewonnen dit voorjaar, en kon vorige week in Sluis ook zijn PR op de halve marathon verbeteren.Met zijn sterke eindspurt wist ik dat hij een zware concurrent zou worden.Voor de rest was het koffiedik kijken wie nog van de partij zou zijn.Eenmaal ter plaats was duidelijk dat ook Christophe Clyncke van de partij was.Deze atleet met indrukwekkend palmares is normaal geen spek naar mijn bek.Alhoewel het me onduidelijk was wat zijn form voorstelde, achtte ik hem toch favoriet.
Na een behoorlijke opwarming waren we stipt om 15u vertrokken.Ik liet me enigszins meedrijven in het zog van Bert en Christophe in de aanvangsstrook tegen wind.Het tempo was echter niet al te hoog.Als ik vandaag iets wilde forceren, dan zou het vooral moeten komen van een strakke harde koers, en niet van een laatste snelle ronde.Eenmaal we het kasteelpark inliepen plaatste ik dan maar een eerste-maar toch wel heel erg gemeende- versnelling.Ik dacht nooit hiermee weg te raken, maar wilde hiermee toch de podiumkandidaten zelf wat werk laten opknappen.In het park is het immers elk voor zichzelf.Hier kun je nauwelijks profiteren van wind.Tot mijn verbazing was het kloofje best groot.Toch hoorde ik de voetstappen en aanmoedigingen voor Bert Deschodt (veel te) dicht achter me.Eenmaal uit het kasteelpark ging ik voluit door om Bert geen windvoordeel te laten genieten.Als hij zou terugkomen, dan zou het maar in de strook moeten zijn langs het water, en met wind in de rug.Doch, het is nu wel zo dat dit net een strook is die me heel goed ligt.Op dit vrij technisch parcours op gravee kan ik best makkelijk snelheid maken.Vorig jaar kon ik daar telkens Vanhaecke in het verweer drijven.Nu ook kon Bert daar het verschil niet goedmaken.De eerste ronde kwam ik dus alleen voorbij de eindstreep.
Het verschil op Bert was zeker nog niet groot, maar het was wel goed om te zien dat Christophe en de anderen toch al wel heel ver achterlagen.Tijdens de 2de ronde bleef ik tempo houden tegen mijn grenzen aan.Na de 2de ronde was het verschil nog iets gegroeid, terwijl ik niet het gevoel had dat ik echt zou moeten vertragen.Terugkomen zou nu echt wel veel krachten kosten.
Vanaf de derde ronde had ik er dan ook best wel veel vertrouwen in.Het was vooral een zaak om mezelf niet op te blazen.Er zat best wel wat verval op mijn rondetijd,maar dat kon me nu niet zoveel schelen.Ik had al behoorlijk veel gegeven, en de eindtijd was niet echt van belang.Tijdens de vierde en laatste ronde bleef ik een heel hoog tempo lopen, maar zonder nog te forceren.De eindtijd was 41min10sec (~18.6km/u), en toch nog een kleine minuut rapper dan vorig jaar.Na mij werd Bert uiteraard 2de voor een sterke Mario Vanacker.Chr. Clycnke moest vrede nemen met de 4de plaats voor Benjamin Demarcke.
Naast de herenwedstrijd was er uiteraard ook nog een dameswedstrijd, waar Ulrike 9de dame werd.Haar tijd van 56min5sec was ook een 50-tal secondes sneller dan vorig jaar, en dus ook een bevestiging van haar goeie form.
Hieronder een fotooke van de uitslag en fotooke van mij op t podium (J). Helaas geen actiefotos... L.