AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
10-10-2011
bergloop Tiegem
Zaterdag laatstleden hadden we met de ganse familie besloten deel te nemen aan de bergloop Tiegem. Terwijl op dezelfde dag ook de wedstrijd van Geluwe (15km) lonkte besloten we gezamelijk deze wedstrijd in eigen streek voorrang te geven, en aldus deze streekeigen organisiatie een hart onder de riem te steken. Hoewel de vorige edities telkens van een herfszonnetje konden genieten was het zaterdag eerder grijs weer, en vooral veel wind. Reeds om 13u30 stonden we op de plaats des afspraak. Het luchtkasteel was dan ook een welgekomen vertier om onze jongsten (net 5 jaar geworden) genoeg afwisseling te bieden. Om 14u15 stonden we toch nog net op tijd aan de start van hun wedstrijd over 300m bergop. Helena stond wat te dromen en had aldus haar start gemist, maar kon zich mooi herpakken tot in het spoor van Matteo. Samen hielden ze gelijk tred om mooi in het pak te eindigen. Tot grote verbazing was Matteo het eerste jongentje en kreeg zowaar een stevige ruiker in zijn handen gedrukt. Hij wist niet echt wat doen, maar zijn smile sprak uiteraard boekdelen. Zijn eerste overwinningske heeft em beet
Iets later konden Ulrike en mezelf aan onze opwarming beginnen, terwijl onze kindjes met goede zorgen werden omringd (waarvoor dank)! Vooraf wist ik eigenlijk best wel waar ik aan begon. Deze wedstrijd met een goeie 60 lopers kende een kwalitatief stevig bezet deelnemersveld. Samen met Frederic Vandenheede, Stephen Soetaert, Kurt Douterloigne, Bjorn Desmet, Pedro Dujardin en Dimitri Delombaerde en enkele anderen liepen we een verkenningsronde. Meteen konden we onze metgezellen voor de daaropvolgende wedstrijd wat prikkelen.
Om 15u45 was het dan zover. Van bij de start was het alle hens aan dek: Vandenheede en Doutreloigne trokken behoorlijk van leer, en het was echte bikkelen om hun tred te volgen. Tijdens de eerste aanloopronde van 1km was het mijns insziens van belang te volgen gezien de helling naar de aankomst tegen wind bergop was. Tijdens deze helling had ik samen met Delombaerde en Soetaert de aansluiting kunnen vinden. Bergop kon ik dan ook ietwat recuperen. Toch had deze aanvat heel wat schade aangericht. Tijdens de eerste grote ronde bleken Kurt D. en Frederic V. geenszins van plan snelheid te minderen. Tijdens de afdaling bleven ze de wedstrijd mennen. Omstreeks de 3de kilometer werd het stilaan tijd om kleur te bekennen. Indien ik zinnens was deze wedstrijd uit te lopen was het meer dan tijd om een eigen tempo te zoeken. Delombaerde was zeker niet mistevreden om te zien hoe ik eventjes het gas losliet. Voor Stephen Soetaert echter het sein om pijlsnel de aansluiting te zoeken vooraan. Iets later moest ook Kurt vooraan de rol lossen. Terwijl we stilaan terug tegen wind liepen vond ik het verstandig om zo snel mogelijk het gat met Douterloigne te dichten. Ik probeerde wat te recupereren in zijn zog om dat stilaan met hem mee te werken bergop. Dimitri had de aansluiting niet kunnen maken en bevond zich nu bij Pedro Dujardin. Eenmaal de 2de ronde was begonnen kreeg Kurt D. het terug lastig. Ik ging voluit door in de rekenschap dat Frederic en Stephen nog niet zo ver voorop waren. Je weet maar nooit of die nog stilvallen... Halfweg de 2de ronde kreeg ik het toch wel lastig. Ik moest nu alleen tegen wind lopen en had al snel door dat Dujardin bezig was aan een knappe wedstrijd. Eenmaal de Tiegem boven had hij dan ook de aansluiting kunnen vinden. In de laatste ronde was hij duidelijk de betere van ons 2. Toch kon ik zijn tred volgen en bij momenten overnemen. Tijdens de laatste helling deed hij de eerste helft waarna ik nog eens stevig doortrok. Bijna boven nam hij echter over en moest ik het in de sprint ontgelden. Ik werd 4de in 34min12sec.
Ulrike werd nogmaals de eerste dame, en kon eveneens een ruiker mee naar huis nemen. Ook thuis moet ik het nu ontgelden als "looser van de dag". Meermaals komt matteo me deudleuk vertellen dat hij en mama gewonnen hebben en papa niet. Hoedanook; het werd een leuke wedstrijd waar ik zeker tevreden op terugblik. We zijn er terug klaar voor. Hopelijk word het een leuke sportieve winter.
1. Frederic Vandenheede 33m33s 2. Stephen Soetaert 33m45s 3. Pedro Dujardin 34m08s 4. Joost Dewaele 34m12s 5. Kurt Douterloigne 34m59s 6. Dimitri Delombaerde 36m14s 7. Carlo Verleyen 37m16s 8. Lode Schamelhoudt 37m32s 9. Bjorn Desmet 38m02s 10. Bob Michels 38m18s
Na mijn koerske in Vichte heb ik een tweetal weekjes behoorlijk wat kilometers kunnen afleggen. Soms heb ik al eens een mindere dag, maar toch lijkt het met mijn heupje de goeie kant op te gaan. Aldus ben ik zinnens om volgende week nog eens te starten in de bergloop te Tiegem. Gezien de aard van het parcours wordt dit zeker geen makkelijke wedstrijd om te hervatten, maar ik heb er in elk geval zin in. Dit weekend moest ik met enige spijt in het hart Kuurne aan me laten voorbijgaan. Doch, Ulrike heeft daar opnieuw een hele mooie prestatie neergezet. Met 1u35min50sec liep ze er haar 2de beste tijd op de halve marathon. De resultaten van de meeste atleten bevestigden nachtans dat de omstandigheden niet eenvoudig waren. Stilletjesaan wordt het voor haar tijd om een rustperiodeke in te bouwen (na tiegem).
Hallookes, Na 2 maanden afwezigheid in het wedstrijdcircuit heb ik me laten overhalen present te tekenen aan de start van de 5mijl te Vichte. Tot de avond ervoor was ik dat helemaal niet van plan. Al enkele maanden probeer ik van een hardnekkige slijmbeursontsteking vanaf raken. Maar die laat me tot op heden niet met rust. Ik wissel goeie trainingen af met heel wat mindere, en met heel wat rustdagen. Toch heb ik de voorbije 4 weken telkens 80 km per week kunnen afmalen. Voor mij eigenlijk nog te weinig naar mijn goesting, maar toch toch genoeg om mee te doen in eigen parochie. Vrijdagavond was ik lekker aan het doorlopen in waregem, en had best een goed gevoel. Na wat aandringen van fredje van den heede, en een telefoontje van delombaerde op zaterdag, heb ik dan maar besloten om toch maar van start te gaan. Wie weet zou ik er misschien wel deugd van hebben.
Bij de start was het uiteraard een leuk weerzien. Het deed deugd terug van de sfeer te kunnen proeven. Dit had ik best gemist. De psychologisch oorlogsvoering startte reeds in de kleedkamers. Er stond immers veel op het spel. Na de schalienhofloop konden de parochianen hier immers terug dingen om de titel der Vichternaren. Ondanks de wat vreemde bocht in de start waren we om 15 u vlotjes vertrokken. Ik besloot in eerste instantie te volgen, en moest toezien hoe er in een vrij grote kopgroep werd gestreden om de eerste plaatsen. Met behoorlijk wat bochtenwerk en drempels was het dan ook vooral uitkijken om niet ten val te komen. Zoals verwacht was het favoriet Hans Omey die het commando voerde. De andere favoriet Stephen Soetaert(winnaar van shalienhofloop) besloot zoals gewoonlijk heel tactisch te lopen (uit de wind). Na de eerste km (3min15) besloot ik zelf wat mee te werken. We hadden nog steeds een kopgroep van een man of 8, en ik had niks te verliezen. Op kop had ik het zwaar, maar was zeker dat ik dit gevoel mocht delen met de meeste anderen. Na een versnelling van Hans was het alle hens aan dek. Ik kon nog net in 4de stelling inpikken (met delombaerde en soetaert). Daarna werd het tempo wat gemilderd, en liepen we gezamelijk (met douterloigne en demeestere) richting eerste doortocht aan de kazerne. Ik probeerde me terug voorin te nestelen in deze technische zone. Na de doortocht plaatste Hans een 2de en beslissende versnelling. Ik wist als enige in te pikken, maar had hiermee eventjes in het rood moeten gaan. Toen Hans vroeg over te nemen moest ik kleur bekennen en hem laten gaan. Iets laten (km5) was het Soetaert die terug tot bij mij kwam. Ik probeerde in te pikken maar moest vrij snel laten gaan. Hans had inmiddels een mooi voorsprongetje bijeengesprokkeld en zou vrij makkelijk de wedstrijd kunnen winnen. Ikzelf kon een mooi ritme blijven ontwikkelen en aldus mijn derde plaats veilig stellen tegen Kurt Douterloigne en Dimitri Delombaerde. Enfin, als eerste vichtenaar was ik uiteraard heel tevreden. Des te meer omdat ik zeker niet had verwacht hier zo vlot te kunnen lopen. Ondanks mijn blessure blijk ik nog steeds over een behoorlijke conditie te beschikken. Ik weet echter nog niet of ik hier snel kan op voortbouwen en/of ik nog een tijdje zal last blijven ondervinden van mijn heupje. We zien wel. Ik heb in elk geval een leuke dag beleefd.
Hallokes, Zaterdag stond de schalienhofloop in eigen gemeente op het programma, het kampioenschap van vichte zeg maar... Op wandelafstand van bij ons thuis wilden we graag allen deelnemen. Om 15u30 startten de jongsten (<6jaar), waar Matteo en Helena met hun 4jaar een mooie wedstrijd hebben gelopen. Beiden uiteraard heel trots op hun medaille, en heel tevree met een mooie kado en een zakje chips.
Ulrike had na een schitterend prestatie in Grijsloke zeker ook haar zinnen op deze wedstrijd gezet. Hoewel ze wel moet werken in de nacht had ze speciaal opgestaan om toch aan deze wedstrijd deel te nemen. Ze kon haar ambitie terug waarmaken en deze wedstrijd winnen voor Charline Dewaele.
Bij de heren had ook ik graag aan de start gestaan, maar mijn slijmbeursontsteking stond het nog niet toe. Het gaat wel beter en beter, maar hier mocht ik helaas nog niks forceren. De favorietenrol bleek te worden ingevuld door Pedro Dujardin en Stephen Soetaert. Andere Vichtenaren Delombaerde en Bjorn Desmet hadden immers verstek gegeven voor de 10km, en zich bij het extreem warme weer ingeschreven voor de 5km. Stephen bevestigde ook zijn vorm van Grijsloke en liep een hele sterke wedstrijd. Dit kon helaas niet worden gezegd van Pedro die een off-day kende. Ook Delombaerde kende een hele slechte dag, en moest zijn meerdere erkennen in Smetje. Hoedanook, over 14 dagen staat reeds de herkansing op het programma met de officiele 5mijl te Vichte. Wie weet worden de kampioenschapstitels dan reeds terug herverdeeld.
Hallo, hallo, In de voorbije 2 weken heb ik terug ietwat opgebouwd na mijn blessure. Hoewel ik wat kilometers heb kunnen afmalen vrees ik dat mijn blessure nog niet echt volledig voorbij is. Doch, niet getreurd, mijn vrouwtje Ulrike kon wel aantreden en stond paraat in Wingene voor 11km, en in Grijsloke voor de 7km.
Hoewel ze de voorbije weken geen intensieve trainingen had afgewerkt, blijft ze teren op een hele goeie conditie. In Wingene werd Ulrike 5de dame met 46min36sec over de 10.8km. Het echte doel werd echter Grijsloke. Al jarenlang is dit een echte klassieker in het loopcircuit, en voor streekgenoten is dit zeker een wedstrijd om naar toe te leven. Reeds van s morgens vroeg merkte ik een behoorlijk geconcentreerde en gespannen Ulrike... meestal een goed teken.
In de voorbije jaren slaagde ze er telkens in haar besttijd op deze afstand te verbeteren, met 29min10sec als resultaat vorig jaar. Dit jaar beter doen leek me heel moeilijk, maar toch slaagde ze erin. Bij goede weersomstandigheden deed ze er terug 45sec af (28min24sec). Van bij de start kwam ze door als 2de dame, op een 10sec van de eerste. Nog voor de helft kon ze haar concurrente voorbijsteken en verder afschudden bergop. Deze overwinning was onverhoopt maar daarom niet onverdiend. Dikke proficiat aan mijn vrouwtje. Deze klassieker kan haar niet meer worden afgepakt! In de rand van dit gebeuren deden ook onze 4-jarigen mee in de wedstrijd voor -6j, en werden respectievelijk 35 en 36ste van 50 deelnemers (valpartij incluis)
Zo, het kind heeft een naam. Enkele weken terug is bursitis of slijmbeursontsteking vastgetgeld op mijn heup. Dit is op zich niet zo erg, maar zal wel enige tijd nodig hebben om te genezen. Na een tweetal weken van 20km train ik nu terug een 4 -tal keer (60km) per week, en dit eindelijk bijna pijnvrij. Benieuwd of die trend zich voortzet en of bijkomende behandeling nodig is. Het zomerseizoen is zowat in het water gevallen, maar wie weet kan ik terug aantreden in het najaar. hasta la vista,
Zondag vond in Diksmuide het BK halve marathon plaats. Gezien dit niet veraf was vond ik het leuk deze afstand nog eens op mijn kalender te plaatsen. Na een rustperiode in juni hoopte ik via Eegem en een duo-duathlon te Kortrijk mijn staat van paraatheid wat bij te scherpen bij het naderen van deze opdracht. Toch moet het gezegd dat mijn bekken de voorbije weken mij menig trainingen heeft doen bijschaven of overslaan. Ik hoopte op een goeie dag, maar wist dat het heel moeilijk zou worden een goeie tijd neer te zetten. De conditie liegt zelden over deze afstand.
Van bij de start kon ik me ternauwernood aansluiten in een 2de groepje waaruit Guy Gays (de latere winnaar) de sprong maakte naar voren. Ik koos het zog van Bert Deschodt en Steven Vandecasteele. Reeds vanaf km 2 moesten Bert en mezelf het groepje laten gaan. Km-tijden van 3min10 zouden te hoog zijn gegrepen. Omstreeks km 3 kwam Luc Van Asbroeck ons vergezellen. Ik wisselde het kopwerk met Bert, maar die besloot ons te laten lopen op km 4. Samen met Luc vervolgde ik mijn wedstrijd. Het tempo was hoog, maar ik had gegokt op een snelle aanvang. Het was te laat om deze strategie aan te passen. Ondertussen hadden we Steven Dobbelaere bijgebeend, die duidelijk over een stel povere benen beschikte. Bij km 8 kwam een stevig atleet ons vergezellen. Hij bood ons drinken aan en zette zich terstond aan de kop. Overnemen hoefde niet meer, en hij leek zinnens ons gezamelijk in een goeie tijd richting finsish te loodsen. Helaas moest je daarvoor wel iets betere benen hebben. Op km 10kwamen we door in 34min16, maar dat was voor mij het moment om af te haken. Ik beleefde mentaal een moeilijke wedstrijd, en koos daarna een iets behoudener tempo. Onderweg had ik wel gezien dat de wedstrijd achter ons in vol ornaat afspeelde. Ik wist dat het niet lang zou duren voor een groepje mij zou passeren. Bij km12 was het zover. Een heel sterk op dreef zijnde Didier Verstraete voerde een groepje aan met Marc Bultynck, Bert Dechodt, Eddy Bossier en enkele anderen. Ik kon helemaal niet aanpikken en kreeg heel snel 50m aan mijn broek. Tja, er zat niks anders op dan de weg op mijn tempo verder te zetten. Eenmaal ik 100m achter was besloot ik toch terug een vuist te maken. Ik vond terug een iets hogere versnelling en kon stilletjesaan terug terrein goedmaken op de groep voor me. Op km14 kon ik dan ook op karakter terug aansluiten. Hoewel mijn benen het nog behoorlijk deden bleef ik het mentaal moeilijk hebben. De km´s passeerden tergend traag. Ik was echter niet de enige. Tot mijn verrassing kende ook Bert geen opperbeste dag. Bij km20 was het Eddy Bossier die eventjes aan de boom schudde. Ik had er helemaal geen boodschap meer aan en liet het zijn beloop, met de wetenschap dat ik op pad leek naar 1u15. Onderweg naar de finish kon ik toch nog een Marrokkaan passeren, en werd zo 16de in deze wedstrijd, in 1u14min45sec.
Ondanks de uitstekende weerscondities en het vlakke parcours bleek dit geen echt makkelijke wedstrijd. Menig ander atleet had duidelijk af te rekenen met een "mindere" dag. Ook de afstand bleek volgens velen iets langer dat die had behoeven te zijn. Wat er ook van zij, excuses zijn er altijd. Een mindere prestatie moet men vrees ik voornamelijk in eigen buidel zoeken. De andere kant van de medaille toont immers aan dat er ook hele goeie prestaties werden geleverd. Ik zag een sterke come-back van Steven Vandecasteele. Na een hele zware blessure liep hij een mooie 1u10. Daarnaast kon mijn vrouwtje Ulrike zonder specifieke voorbereiding hier een persoonlijk record lopen van 1u35 (goeie minuut beter dan vorige tijd). Voor mij werd dit zeker de prestatie van de dag. Dikke proficiate aan haar. Dit moeten we zeker vieren, samen met onze huwelijksverjaardag van inmiddels 8 jaar! De uitslag moet ik jullie schuldig blijven (staan nog niet op internet), maar hieronder enkele fotokes:
Al enige weken had ik afgesproken met duathleet Olivier Vandevoorde om deel te nemen aan de duo-duathlon te Kortrijk op zat 2juli. Deze wedstrijd over 9km-40.5km-6km vond plaats in de marge van het BK over diezelfde afstand. Wij vertrokken een 6-tal minuten na de titelstrijd bij de heren duathleten, en een 3-tal minuten na de dames. Het moet gezegd dat de concurrentie bij deze duo-duathlon nogal beperkt was in kwantiteit: slechts 7 koppels hadden zich ingeschreven voor deze wedstrijd... spijtig Tijdens de eerste 9km kon ik na 1km wat afscheiding creeren op mijn eerste achtervolger waarna ik me liet terugvallen in een stevig tempo. Ik had behoorlijk goeie benen die dag, en genoot van het best wel aardige parcours met een leuke helling, stukje over grave en stukje doorheen een wijk. Doordat we na de individuele duatleten hadden gestart kon ik een leuke inhaalrace lopen waarbij ik voortdurend andere atleten in het vizier had. Over de eerste 9km had ik een goeie 31min nodig, en had hiermee reeds een voorspong van een 3-tal minuten op mijn achtervolger uitgebouwd. Olivier Vandevoorde deed daarna een goeie fietsbeurt waarna we vermoedelijk reeds 10min reserve hadden. Tijdens mijn laatste loopbeurt was ik zinnens het rustig aan te doen. Echter, doordat ik terug voortdurend atleten in het vizier kreeg bleef ik toch maar stevig doorlopen. Overall, een leuke wedstrijd, maar een iets te makkelijke overwinning. Verder hoop ik vooral volgende week over goeie benen te beschikken tijdens de halve marathon te Diksmuide. De conditie bleek in Kortrijk best mee te vallen, doch vrees ik niet over alle krachten te beschikken. Na mijn rust kon ik terug wat opbouwen en enkele wedstrijden lopen. Echter, helaas, mijn bekkentje bezorgt me dezer dagen te vaak kopzorgen. Na wedstrijd en intervaltrainingen heb ik telkens pijn waardoor ik zelden mijn beoogde weekvolumes kan halen. Enfin, we zien wel wat het wordt, maar na Diksmuide zal ik het vermoedelijk wat rustiger aan moeten doen met wedstrijdjes,
Met ietwat vertraging volgt toch nog een beknopt verslag van de saladekermisloop te Egem. Een weekje na mijn haaswerk op de marathon te Torhout plande ik terug een wedstrijdje waar het snellere beenwerk werd verwacht. Na mijn rustperiode, een off-day in Hulste, en het haaswerk was het me niet duidelijk wat dit zou brengen. Bij afwezigheid van enkele voorname toppers werd ik vooraf zowaar tot een der favorieten bestempeld. Eigenlijk kon het me niet zozeer schelen, wat zou het. Op het pittige parcours te Eeghem over 11.6km werden we getrakteerd op behoorlijk wat wind, die voornamelijk de hellende strook op die manier nog zwaarder maakte. Van mij de start waren het de mannen van MACW die het voortouw namen, zijnde Karel Moerman en Didier Verstraete. Ik volgde in hun spoor maar voelde me niet in staat om over te nemen. Iets na aanvang van de zwaardere strook werd met toch wat de kop opgedrongen. Ik deed mijn best om mee te werken maar voelde dat de benen zeker niet superfris waren. Het was wennen aan de snelheid, maar ik knapte mijn deel van het werk op om achteraf niet als profiteur te worden bestempeld. Na de helling moest verrassend genoeg Steven Broucke afhaken, waarna we met 4 man samen bleven: Tim Soenens was de 4de man. Tijdens dezelfde en volgende 2 rondes werden regelmatig enkele speldeprikjes uitgedeeld. Ik probeerde het ook enkele keren, maar wist snel genoeg dat ik geen verschil kon maken. Tijdens de 3de ronde besloot ik niet meer te reageren op versnellingen en bleek het stilaan Tim die de gaten toeliep. Hij had zich tot dat oogenblik afzijdig gehouden maar bleek inmiddels de sterkste in ons midden. Bij het einde van de 3de rond plaatste hij een versnelling waarbij Didier, Karel en mezelf het antwoord schuldig waren. In de laatste ronde hield ik behoorlijk temp om uiteindelijk als derde te eindigen na Karel, en vooral na een heel sterke Tim Soenens. Didier Verstraete werd 4de, Pieter Vanroose 5de.
Na een rustperiodeke in Mallorca enkele weken terug werd ik gevraagd om Frederic van den Heede te helpen op het BK marathon te Torhout. Dieter van de walle was immers wat gekwetst en aldus hoopten ze op wat extra gewicht in de schaal om dit tot een goed einde te brengen. Had ik dit vooraf geweten, dan had ik mij waarschijnlijk iets beter kunnen voorbereiden. Doch vond ik dit op zich al een leuke uitdaging. In extremis heb ik 2 weken voor aftrap een weekje met volume ingebouwd (140km), om daarna nog een weekje af te bouwen, alsof ik een ganse marathonvoorbereiding achter de rug had. Na een barslechte wedstrijd in Hulste was het vertrouwen echter niet echt groot, en had ik wel degelijk enige twijfel of ik het nodige werk kon opknappen. Tegelijk was er wel het besef dat de prestatie vooral zou afhangen van de benen van Fredje zelf.
De weken daarvoor voelde ik me op training dan ook niet zo lekker. Toch voelde ik mij prima op D-day. Ik had stevig gegeten, en voelde me sterk. Bij de start lieten we ons niet verleiden tot gekke toestanden en vormden we snel een klein groepje waar Dieter direct het voortouw nam. We hadden geen haast om te jagen op de mannen voor ons. Dieter liep een strak maar perfect egaal schema terwijl de veelbetekende blik van Frederic aangaf dat dit prima was. Inmiddels waren we een groepje geworden van een man of 8 met o.a. Steven Broucke en Filip Vanhaecke, terwijl Bart Bleyaert zich reeds achter ons bevond na een plaspauze. Omstreeks km 10 bleek Dieter er nog steeds zin in te hebben, waarbij hij gestaag maar zeker terrein won op de groep voor ons met Jochen Tourlousse, Luc Van Asbroeck, Hans Reigel etc. Op km 15 kwamen we aansluiten waarbij Dieter dan ook uit de wedstrijd stapte. Ondanks zijn blessure had hij schitterend werk geleverd, en lagen we reeds een klein minuutje voor op schema.
In dit eerste stuk had ik vooraan meegedraaid, maar dit zonder al te veel werk te verrichten. In de eerste km´s na de samensmelting besloot ik hetzelfde te doen: vooraan meedraaien, maar niet alle werk op mij nemen. Halfweg kwamen we door op 1u16m30 (1min voor op schema). De groep kreeg het ondertussen wat moeilijker, en enkelen hadden het tempo niet kunnen volgen. Ondertussen begonnen we ook enkele opgevers in te halen. Het tempo bleef strak, maar stilaan werd er bijna niet meer overgenomen. Hoewel ik vooraf had overwogen de wedstrijd uit te lopen, begon het me hier te dagen dat ik idd beter de wedstrijd niet uitliep. Ik nam dan ook met plezier het verdere werk op mij, en voelde me eigenlijk prima. Ok, de benen werden wel zwaarder bij het verstrijken van elke kilometer, maar eigenlijk had ik er nog veel plezier aan. Omstreeks km 29 gaf ik dan ook aan dat ik bij 30 zou uitstappen. Gezien ik geen trainingen van 28+ had afgelegd (en gezien het werk tegen wind) zou het mannetje met de hamer zeker achter 1 van de volgende hoekjes op me wachten. Op km 30 stapte ik uit, met de wetenschap dat ik mezelf niet had kapot gelopen, en vooral met de wetenschap dat Frederic er nog bijzonder goed uitzag.
Dit kon eigenlijk niet meer mislopen (1min30 voor op schema). Daarna jogde ik rustig naar de kleedkamers, en na de douche kon ik bij de finish de tevreden blikken van Fredje en co terugvinden. Zijn missie was met 2u33 (2minuten te snel ) zeker geslaagd, en ik had er heel veel plezier in hiervan deel te hebben uitgemaakt. Hopelijk is dit voor hem een goeie stap richting Londen!
Verleden zondag liepen Matteo, Helena en Ulrike de Watewyloop te Tielt. Ulrike deed het opmerkelijk goed ondanks de rustperiode te Mallorca. Ze liep 2 minuten sneller dan vorig jaar, werd 11 de vrouw in een sterk bezette wedstrijd, en heeft duidelijk onze vakantieperiode goed verteerd. Bij de mannen won El Hachimi op imponerende wijze. Hieronder enkele foto ´kes van de Watewyloop, en 1 kiekje uit de moestuin
Na 10dagen rustperiode in Mallorca was ik zinnens zondag de Watewyloop te starten te Tielt. Daar wilde ik mijn overgebleven staat van paraatheid testen na deze 10-daagse periode van "je m´en fou". Tevens hoopte ik wel wat punten te pakken voor het Molenlandcriterium. Gezien ook Ulrike de Watewy-loop wil lopen en aldaar haar kansen in het Molenlandcriterium wenste te verdedigen werd bij familie Dewaele de knoop doorgehakt dat vrouwkelief zich kon toeleggen op het criterium, terwijl papa aldus een alternatief parcours kan afleggen in de komende weken (geen kinderopvang tijdens de Watewy). Terwijl ik s morgens na de nachtvlucht nog een training had afgewerkt begon ik toch om 18u mijn plunje te pakken om omstreeks 20u de Oud gemeenteloop te Hulste te betwisten. Zo stond het immers ook in de krant . Ondanks de wetenschap dat het wel eens fout zou kunnen aflopen besloot ik de wedstrijd te starten zonder schroom. Tijdens de eerste ronde was het Dimitri Caby die snel vertrok met Pedro Dujardyn in achtervolging op enkele juniores die slechts 1 ronde dienden te lopen. Ik kon mijn wagonnetjes aanpikken, om iets later in de eerste ronde zelf aan de kop te sleuren. Het duurde niet lang vooraleer we de laatste juniores hadden bijgebeend. Samen met de 1 ste junior passeerde ik met Dimitri de eerste ronde in een klaarblijkelijk veel te snelle start. Ondertussen had Pedro de rol moeten lossen. Tijdens de 2de ronde moest ik gas terugnemen terwijl Dimitri iets op mij bleef wachten (moest ook waat bekomen). Dit was echter zinloos. Alle kracht leek bij me verdwenen, en toen wist ik dat ik nog 3 rondes serieus ging afzien. Halfweg de 2de rond kwam dan ook Pedro op en over mij, vol ambitie om het nog steeds kleine gaatje op Caby dicht te lopen. Tijdens de derde ronde moest ik ook toezien hoe Pascal Debersacques en Yves d' Halluin mij voorbijsnelden. Reageren kon ik zeker niet. Tijdens de laatste ronde werd het een behoorlijke lijdensweg. Ik eindigde de wedstrijd als 5de aan een snelheid van 16km/u , beseffende dat ik niet beter kon. In de komende weken zal ik wat mogen bijpikkelen vrees ik .... komt wel goed . Tijdens deze spannende wedstrijd moest Pedro overigens tijdens de sprint de duimen leggen voor Dimitri Caby (op karakter).
Na een reeks van kortere wedstrijden had ik weinig zin dit weekend terug een 10km wedstrijd op te zoeken.Na raadplegen van verschillende wedstrijdkalenders besloot ik dan maar de 22.8km lange trail in Oeudeghien op te zoeken. Goed gek zeker die Joost.Tja, ik hoor zo vaak andere lopers uitpakken met de vreselijkste verhalen over de allerzwaarste bergtrails, en vond het nodig hier toch ook heel even van te proeven.Ge moet alles ne keer geprobeerd hebben he in t leven.
Bovendien was dit zeker het geschikte moment. Na een 10-tal weken van stevig trainen en toch wel enkele goeie wedstrijden ben ik hoognodig aan wat rust toe.Bij deze wou ik met dit trailke zonder enige druk mijn looprust inluiden.Dit kon ik bovendien samen doen met vriend Nico Recour, die zich klaarstoomt voor de marathon te Torhout op 17 juni.Samen met de 20km van Brussel en deze wedstrijd hoopte hij de scherpe kantjes van zijn conditie nog bij te vijlen (die laatste werd overigens knap 12de).
De naam van de wedstrijd lenfer des collines deed niet veel goeds vermoeden.Vooraf had ik het profielke bekeken, en besloot mij er maar niet verder in te verdiepen.We zouden wel zien he.Achteraf bleken er een 500 of was het 900-tal hoogtemeters te zijn overwonnen.Ik weet niet of dat echt wel veel is of niet, maar t was mijns insziens genoeg.
Bij de start vertrok ik samen met 2 andere atleten op kop van de wedstrijd.We hadden een mooi tempo, maar ik meende traag te zijn gestart (zoals gepland).De eerste (quasi vlakke) km deden we aan 3min30 (makkie).Samen liepen we rustig verder tot op een pittige helling rond km3.Tijdens die klim besloot ik af te haken, maar merkte eenmaal boven dat ook Jochen Neyrinck de rol had gelost van de latere winnaar (Fransman).Jochen had zich duidelijk wat geforceerd.Ik kon hem tijdens een platte strook passeren en in de verdere afdaling terug naar de koploper lopen.Eigenlijk voelde ik me echt wel prima.Rond km 5 volgende een gemene technische afdaling alwaar ik nu toch echt wel moest passen op het kamikaze-werk van de Fransman.Inmiddels was Thomas Locquet aan het terugkeren, terwijl ik in de snel volgende klimmetjes nu toch wel begon te beseffen dat mijn tempo helemaal niet was aangepast aan de aard van het parcours.... miljaar... ik heb da toch wel verkeerd ingeschat.
Niet getreurd, Nadat Locquet me had gepasseerd (toch niet echt een verrassing) paste ik mijn tempo wat aan.Dit was meer dan nodig, want in de stroken tss km 8 en 10 was het parcours in een bos, waar het heel moeilijk en heel zwaar lopen was.Diepe kraters werden afgewisseld met steile bultjes en enkele boomstronken (voor elk wat wils).Naast de nodige concentratie op het wegdek was het toch wel geconcentreerd uitkijken naar de wegwijzers op het parcours.Verkeerd lopen was zeker een optie.Toch moet het gezegd: de organisatie heel dit parcours prima bewegwijzerd en voorzien van vrijwiligers om de weg te tonen: Chapeau!!!
Rond km9 kreeg ik plots terug Locquet te zien, hij wandelde, en bij passeren had hij naar eigen zeggen last van de buik.Zijn wedstrijk leek over, terwijl ik me terug in 2 de positie bevond (de eerste was had wel al stevig het hazepad gekozen).Op km10 kwam ik door op 39m30sec.Daar ben ik best wel tevreden over gezien het aard van het parcours.Ondertussen was ik da bosselke serieus beu gezien.Hoewel ik blij was om rond km11 terug op een iets plattere strook terecht te komen voelde ik dat ik toch flink wat energie had verbrand.Ik kon nog wel een behoorlijk tempo draaien op het vlakke, maar onderweg had ik ondervonden dat die klimmetjes en afdalingen toch wel niet echt mijn dada zijn.Het klimmen werd steeds moeilijker, en tijdens dalen kreeg ik last van steken.Bij km 12 kwam Jochen Neyrinck dan ook terug bij me aansluiten.Nadat we samen bijna verkeerd zijn gelopen en na een korte woordwissel zette hij zijn wedstrijd voort in zijn strak tempo.Ik moest laten gaan, en vreesde nog een serieuze patat te krijgen.Vooraf begin je immers aan zo n wedstrijd met het idee van n goei 20 km.Nu je aan km13 zit, begin je toch in te zien dat het NOG 10 km is.Bon, aan km15 kwam ik door exact op 1u, en toen ik wist ik al wel heel zeker dat ik geen 15km/u zou lopen.
Vooral tijdens het afdalen werd het pijnlijker.Mijn middenrif pruttelde tegen (heb ik wel meer bij afdalingen).Tja, als een afdaling dan direct wordt gevolgd door een stevige klim (~20%) op kasseien, dan begint da lopen toch wel aardig veel op wandelen te gelijken.Ook da termperatuurke van n goei 20C met felle zon begon toch wel te wegen.Iets verder (omstreeks km19) had ik terug steken na een afdaling en toen trakteerden ze ons op een trapke (helling ~30%).Ok, wandelen dan maar he.Eenmaal boven volgde gelukkig de finale afdaling terug naar Oeudeghien.Dat die ook niet echt vlot verliep hoef ik niet te vertellen.Mijn spieren waren niet echt vermoeid.Ook kwa ademhaling had ik geen problemen, maar ik geraakte simpelweg nie meer vooruit.De opeenvolging van klimmen en dalen hebben mijn tempo volledig gebroken.Het is heel moeilijk om telkens opnieuw terug in een goed ritme te komen.
Toch raakte ik na 1u36 voldaan aan de finish te Oudeghien: 3de en heelhuids.Uiteraard wel afgezien (zoals iedereen), maar niet echt versleten.Tja, ben ik dus best wel tevreden mee he.Toch moet ik beseffen dat zo n koerskes toch wel een iets andere voorbereiding vergen.Maar vooral nu uitkijken naar een 2 weekjes rust!!Ca suffit, maar mijn eerste trailverhaaltje pakken ze me nie meer af.Tot slot, een top10:
Daags na de wedstrijd te Bavikhove trok ik samen met Ulrike en de kindjes richting Rollegem-Kapelle. Aldaar zouden zij allen deelnemen aan de herdenkingsloop Rudy Bekaert. De kindjes namen de volle 200m voor hun rekening, Ulrike de 13km.
Ulrike liep een behoorlijke wedstrijd, maar was niet echt tevreden over haar laatste ronde. Toch werd ze nog 3de in haar reeks. Gelijkaardige verhalen van zware laatste rondes kreeg ik ook van vele anderen te horen. De omstandigheden op zaterdag waren immers zeker niet mals. Het werd een echte warme zomerdag, met een wind die snedig over het parcours blies. Bij de mannen kwamen vreemd genoeg Nico Serroen en Davy Stieperaere samen over de streep.... die komen blijbkaar goed overeen . Verder noteerde ik vooral een puike organisatie . Misschien een wedstrijd die ik volgend jaar zelf op mijn planning moet plaatsen.
Al bij al werd het een leuke dag. Ik van mijn kant heb geprobeerd om wat fotokes te nemen van een resem lopers. Hopelijk vinden jullie jezelf hierin terug (klik op de foto hierboven om het album te bekijken).
Vrijdagavond trok ik samen met Dimitri Delombaerde naar Bavikhove. Reeds menig jaar organiseert de kwb hier een 10.5km lange wedstrijd op een leuk parcours.2 jaar terug werd ik hier 2de, net na eerdervermeldde Dimitri (die daar reeds 2 maal kon winnen).Uiteraard was ik tuk was op revanche...
Samen met Dimitri, Bjorn Desmet en Steven Hocedez begonnen we iets na 19u aan onze opwarming.Het was een behoorlijk zwoele avond, maar de benen voelden prima.Om 20u stond ik dan ook netjes aan de start en voelde me er 100% klaar voor.Met Filip Vanwynsberge, Debersacques, Yves DHalluin en Andy Vanhaelewyn was het toch wel afwachten hoe de wedstrijd zou lopen.Na de start liet ik me niet verleiden tot een al te bizarre blitz-start.Ik volgde gezwind, en keek toe wie de sterkste mannen van de dagbleken.Na het stukje langs de vaart besloot ik in de strook bergop iets te versnellen.Dit bleek voldoende om het kopgroepje uit te dunnen tot Dimitri, Yves en mezelf.We werkten netjes samen de eerste ronde af in 8m40sec.Dit was perfect op schema (Vorig jaar wist Bart Bleyaert deze wedstrijd over 4 rondes te winnen in iets minder dan 35min, net voor Vanwynsberghe).
In de tweede ronde was het verbazend genoeg Yves die stevig van leer trok.Ook nu besloot ik eventjes af te wachten.Toen we in de strook naast het water kwamen trok ik eventjes door, en kon vrij vlot een 10-tal meter nemen.De 2de ronde kwam ik netjes door op 17m20sec.Tijdens de derde en laatste ronde werd ik niet meer bedreigd, en kon vrij vlot naar de overwinning lopen. Mission accomplished, en toegegeven, dit deed wel deugd. Na een 10-tal weken stevig trainen wordt het nu stilaan tijd om eventjes wat gas terug te nemen. NB: verrassing van de dag was ongetwijfeld Yves D halluin die hier netjes vanhaelewyn, vanwynsberghe, debersaques en delombaerde achter zich liet... chapeau!!
Zondag stonden we als gezin paraat in Desselgem.Gezien Ulrike de 10km voor haar rekening nam, en er iemand op de kindjes moest letten koos ik voor de 5km. Dit is geenszins mijn specialiteit, maar toch wel eens het proberen waard.Van bij de start kozen 2 jonge kerels het hazepad.Ik volgde in het zog van een Marokkaans atleet en Pascal Debersacques.Nog voor de eerste km hadden we gezamelijk de 2 jonge kerels bijgehaald, en bevond ik me op pad met een goed op dreef zijnde Pascal.Na een korte adempauze versnelde ik halfweg de eerste ronde, en dat leverde me een 10-tal meter op.Toen dit 30 meter werd wist ik de wedstrijd in mijn pleit beslecht.Toch bleef ik voluit doorlopen om een behoorlijke tijd neer te zetten.Het werd 16min45sec. over de 5.2km.Op de 10km liep Ulrike een mooie wedstrijd.Ze werd 3de dame, en liep eenzelfde tijd als vorig jaar. Trainingsmakker Frederic Vandenheede wist net als vorig jaar de 10km-wedstrijd bij de mannen te winnen (enkele fotokes van Desselgem hieronder).
Vrijdagavond ben ik naar Torhout afgezakt voor een wedstrijd over 10km.Ik had hier nog niet eerder gelopen , maar keek toch wel uit naar deze wedstrijd.Mijn vormpeil was in de voorbije wedstrijden prima gebleken, en ik hoopte hier te bevestigen.Tijdens de 5km wedstrijd was er sprake van een serieus onweertje wat deze wedstrijd serieus in de war had gestuurd.Een kleine verkenning van het parcours leek me aldus zeker wel zinvol.J
Vooraf was Dieter Brouckaert de gedoodverfde favoriet, gezien hij de vorige edities had gewonnen en onmiskenbaar in topconditie verkeert.Bij de start ging hij er dan ook vrij snel vandoor, maar kreeg een verassend sterke Dieter Vandewalle (schitterende wedstrijd!) mee als waakhond .In de eerste lus van 1.3km door het centrum werd wel degelijk gas gegeven.Na wat wisselende posities in de eerste 500m volgden Thomas Dewulf, Francis Vansteenbrugge en Bart Verkaemer.Ik had iets verder het spoor gekozen van Nico Serroen samen met Vincent Nardozza en een HAC-atleet.Omstreeks km3 had Nico me terug gebracht tot bij Bart verkaemer.Toen beiden sterk doorgingen moest ik hen definitief laten gaan.
Hoewel Thomas Dewulf vooraan in moeilijkheden was gekomen, had ook ikzelf al veel gegeven.Terugkomen zat er niet meer in.Ik begon achterom te kijken, en zag een 3-tal man naderen met Luc Van Asbroek, Frederik Colpaert en een Vincent Nardozza.Hierbij kreeg ik eventjes een deja-vu gevoel te verwerken (halve marathon Staden), maar was geenszins van plan hieraan toe te geven.Van dit drietal kon Colpaert me toch bijhalen omstreeks km 7.Toch kon ik netjes een 8ste plaats verdedigen, en eindigde mijn wedstrijd in 32min40sec.
Reeds enkele jaartjes had ik uitgekeken naar een deelname aan de Lakosta halve marathon. Tot heden was dit niet gelukt (blessure of paste niet in de planning), maar dit weekend stond ik toch aan de start, samen met vrouwtje Ulrike.Vooraf had ik reeds vernomen dat het parcours vrij zwaar zou worden, maar stond daar eerder sceptisch tegenover.Door wedstrijden in wallonie dacht ik wel klaar te zijn voor wat lichthellende wegen, terwijl ik evenwel meende dat deze polderstreek zo goed als biljartvlak moest zijn. Terzelfdertijd stond ik zorgeloos aan de start bij een mooi lenteweertje.Na een slecht jaarbegin heb ik inmiddels rustig kunnen opbouwen, en meende wel klaar te zijn voor een behoorlijke wedstrijd.Toch was het wel enige tijd geleden dat ik deze afstand nog voor de kiezen kreeg.Het was dus afwachten of ik al of niet klaar was voor dit kilometeraantal.Toch was ik zinnens me vol te geven.
Van bij de start werd het gas direct ingedrukt.Nico Serroen opende de debatten, en probeerde zich in de eerste km los te rukken van de rest.Ik kende een vlotte start en kon meestrijden in de eerste gelederen.De posities wisselden door tussentijdse versnellingen, maar na km 2 kon ik samen met De Caluwe, DeBerge en een marrokaan de aansluiting vooraan terugvinden bij Gemeda en Serroen.Toen Gemeda verdapperde volgden enkel nog Serroen en DeBerge.Ik volgde het tempo van De Caluwe maar merkte dat dit me toch welduur zou te staan kunnen komen. Toen de Marokkaan moest lossen (later opgegeven) besloot ik iets later (rond km 5) De Caluwe alleen te laten gaan.
Ondertussen had ik in een 2de helling toch wel ondervonden dat ik dit parcours serieus had onderschat.Toen Jochen Tourlousse bij me kwam hervond ik mijn adem en besloot samen te werken in achtervolging op DeBerge, die vooraan de rol had moeten lossen.Samen met DeBerge en Jochen liepen we samen tot km 10 waarna ik een klein foutje maakte.Door ietwat onduidelijke aanduiding draaide ik een weg rechtsaf waar we rechtdoor moesten.Ik verloor een weinig tijd, maar wel de aansluiting op Jochen en Bart.Ik kon nog eventjes terug aansluiten, maar het gaatje toelopen op die mannen gebeurt niet ongestraft.Bij het doorkomen van de eerste ronde (km11) stond ik er dus alleen voor.
Eigenlijk kon ik best een mooi tempo houden en moest niet veel terrein prijsgeven op Bart en Jochen (die het schijnbaar iets rustiger deden).Een 3-tal km verder begon echter terug de bergzone, en daar kreeg ik het knap lastig.Op dat moment liep er een groepje van 3 man achter mij (Bart Bleyaert, Patrick Van Petegem en Luc Van Asbroek, .Hoewel ze toen nog een serieuze achterstand hadden voelde ik de bui wel hangen. Met nog 6km te gaan hield ik een tempo naar best vermogen, maar zeker niet meer zo strak als in het begin van de wedstrijd.Hmmm, de kilometers hadden toch hun tol geeist...
Ik vreesde stilaan een slechte eindtijd (1u16... of zo, maar blijbkaar had ik me misrekend).Ergens rond km17 was het dan zover: een op stoom geraakte Patrick snelde me voorbij met Luc in zijn zog.Blijkbaar had Bart Bleyaert dit tempo niet kunnen houden.Met 2km te gaan had ook Bart me bijgebeend.Op karakter besloot ik met hem mee te gaan en waar mogelijk nog wat mee te werken.Inmiddels was tevens duidelijk geworden dat ze ook achter ons niet stilstonden.Terwijl ik lang comfortabel op koers leek voor een 6de plaats leek nu een top 10 in het gedrang te komen.Uiteindelijk werken Bart en mezelf behoorlijk samen.In de laatste 500m moest ik hem laten gaan, maar kon ik toch nog binnenkomen in 9de stelling en in een respectabele 1u13min26sec.
Zo, dit was zeker niet mijn makkelijkste koers, maar al bij al heb ik zeker niet slecht gelopen. Voor de rest heb ik mij vooral kostelijk geamuseerd in de aanwezigheid van een sterk deelnemersveld. Ook Ulrike liep best wel een knappe wedstrijd.Met 1u38min bleef ze slechts 2minuutjes van haar besttijd op de halve marathon.
De top 20:
Pos. Alg. Borstnr Naam Gemeente Club Cat. Tijd Pos. C.
1 92 GEMEDA AMAN Kuurne KAAG M3 01h09m32s 1
2 155 SERROEN NICO Wevelgem - M3 01h09m38s 2
3 44 DE CALUWE CEDRIC Sint-michiels ABAV M3 01h10m48s 3
hard tegen hard
voor hun rekening, Ulrike de 13km. 
.
