vanmorgen in gh lekker ontbeten (ei, twee knapperende baguettes, laokoffie) en ruime fruitschotel 25.000kip naar de phuu that stoepa (foto...monnik in buurt van de stoepa), op 'n heuvel tegenover gh...heerlijk uitzicht over de stad en de omringende groene heuvel- en bergtoppen...daar 'n toevallige ontmoeting met enkele jongeren o.m.piepjonge monk, allen gretig om engels te leren (kennis : enkele uit het hoofd geleerde zinnen en... uitspraakoefening met door hen opgeschreven woordjes - they, those,this, were, where... - 'n totale ramp!!! maar goede wil hebben ze wel)...voor de eerste keer lijkt er iets wat op contact kan wijzen..... aan de stoepa foto's en... plots is geheugenkaart op !
via tegenoverliggende trap naar museum op andere heuvel sebey (waar fransen legerkamp hadden, uiteraard platgebombardeerd)....museum dicht; lijkt - kom ik te weten bij toevallige kennismaking met manager - nog niet officieel geopend...hij leidt me zowaar rond in wat 'n soort kopie van historisch museum vientiane is plus plaatsgebonden oudom xai-verleden......na rondleiding vraagt ie me mee naar z'n kantoor, daar hangt organigram: hij leidt welgeteld 4 leden staff.... en hij heeft het leiderschap in de vingers: zegt dat het vrijdagmiddag is, dat hij er tussenuit kan knijpen en dus.... nodigt ie me bij hem thuis uit..... aarzel, ga eerst naburige 'wat' bezoeken en beloof terug te keren..
in de wat santiphab opnieuw te maken met erg jonge in saffraankleurige gewaden gedrapeerde monks, alweer moeizaam engels over en weer, maar krijg na veel geduld toch inzicht in hun bizarre 'boom des levens' die volhangt met replica van vogels, dieren, fruit... terug naar museum-manager en inderdaad, met motorfiets van staflid brengt hij me naar z'n 'woning', 'n paalhut... in de namy village: rond z'n stek zitten zeven vrouwen, een lijkt vlooien uit het haar van 'n oudere te pulken (ik durf niets te vragen, ik voel me 'n echte voyeur, voel 'n zekere schaamte bij 't zien van zoveel primitiefs).... enkel de manager kent iet of wat engels, de rest geen gebenedijd half woord ! honden en kippen en haan lopen er zomaar over en weer, als 'n voertuig passeert, wolkt bruin stof op dat het 'n lieve lust is, iedereen houdt hand voor de mond; ik durf zowaar geen foto's te nemen, en dan hoor ik ....geraas van een vliegtuig... ik zie het - driedubbel huishoogte - voorbijrazen, buk me zelfs....godbetert ....de airport-tarmac ligt next door! het lucht me op dat hij me terugvoert..... ik ga terug naar de heuvel met de phuu that, ditmaal met nieuwe geheugenkaart: genieten van oudom xai dat in een kom ligt helemaal rondom, zonder enige opening, omgeven door heuvels en bergen in alle mogelijke tinten groen.... ik blijf rond de that rondwaren.... het is bijna monopoly spelen: ik zie busstation, airport, museum, hotels, gh's, bank, police station, atm..... rookpluimpjes beginnen op te stijgen, het teken dat het vuur wordt aangepookt om tot koken over te gaan...... ga terug naar gh en kom terug voor de sunset tegen zessen: overal heeft de rook in de aanpalende dorpen zich vermengd met de opduikende nevel, en samen vormen ze nu een gordel rond de stad..... de oudom-xai-moeders zijn nu volop aan het koken geslagen.... en als er iets is dat ze kunnen is het kinderen baren, hun kinderen koesteren en wonderbaarlijk koken (mannen kan ik vooralsnog weinig kwaliteiten toedichten...ik vind ze bepaald - uitzonderingen buiten beschouwing - lui)
kers op de taart... ik ga dineren in suphailin resto, net als gisteren, en alweer is het om duimen en vingers af te likken !
