Tot voor twee jaar volgde ik elke morgen 5x per week vietnamese cursus en dat gedurende twee uur...dat gaf het leven structuur: elke voormiddag bezet en en een namiddag voor uiltje en koffie en dan diende zich vrij vlug het avondeten aan, bijna altijd in een of ander vegetarisch restaurant...een echte specialiteit voor saigon. Tot vorig jaar, en dat gedurende jaren, was tegen de middag de impro-cafetaria in het Tao Dan park mijn vaste stek. Een charme op zich. Waar kritische mensen o.m. ook ex collaborateurs (vietnamese) met amnestie, viet kieu (uitgeweken viets), allerhande vaste stamgasten, van zeer oud tot jonger, elkaar troffen. Gesloten. Terwijl binnen in het ommuurde nabijgelegen park rond het unification palace er nu drie (!) vrij dure cafetaria's zijn...op nog geen steenworp van elkaar !! Sinds ik sinds vorig jaar een appartement huur in het verder afgelegen nguyen trai ga ik nog zelden naar Tao Dan....vooral dan omwille van 'paradise lost'.
Nu, voor ik elke morgen rond tien mijn stek verlaat, heb ik naast ontbijt de dagelijkse portie bbc world nieuws, een stukje chris cuomo op cnn en wat economisch gesprokkel op cnbc. De ochtendkoffie in coffeetime (ng cu trinh). Middag met broodje. Na drie meestal korte wandeling naar busterminal: ofwel bus 28 naar Tan Binh, ofwel de 69 naar Lu Gia, ofwel de 65 (of taxi) naar le thi rieng....en eenmaal terplekke ...een of ander coffeehouse gevolgd door avondeten. Weekdagen dus....ook met een min of meer vaste structuur...