gisteren genoten van het fietsen...'n hele dag...de koersfiets lag na een dag al gegoten onder mijn lijf...en het fietsen in het weliswaar drukke zaterdagverkeer werd geregeld afgewisseld met 'n stop voor 'n caphe da (icecoffee dus) of 'n nuoc cam ep (jus d'orange)....en 's avonds tegen zessen kwam Tam (een van de meisjes) de fiets weer opeisen (zij 'gangmaakte' me met 'r motorbike en reed me achter op de motorbike terug naar het parkje voor de mekong)...maar voor wat hoort wat! bij mijn aankomst stond het andere meisje Nhung ons op te wachten en de bedoeling was dat ik dus 'n drietal uur het beste van mezelf diende te geven (priveles engels), maar het loonde de moeite! ook de ouders (totaal engelsonkundig) van Tam waren van de partij om me te bedanken en me te verwennen met vietnam broodjes....en dan blijkt hoe ook daar de wereld totaal anders kan zijn: Tam komt uit een zeer bemiddeld gezin (familietransportbedrijf) en zij wil naar de usa om er te studeren, maar om aan 'n visum te geraken moet zij voldoen aan voorwaarden: primo financieel (maar voor die familie vormt dat geen probleem want ze zijn rijk), secundo ze moet slagen voor 'n zware engelse test (maar ze is zo leergierig en happig dat ze wel zal slagen)en 'n heel stuk van de familie woont al in de usa (bootvluchtelingen van na 1975, maar haar ouders konden toen niet mee...wegens prille zwangerschap) en dan hoor ik Tam zeggen dat haar regering toch maar 'n zootje apart is, dat haar familie wenst dat die communistische loeders zo vlug mogelijk hun biezen pakken.......en het andere,Nhung, het lelijkste eendje, komt uit een kapot gezin, vader ervandoor toen ze drie was, onderhouden door oudere zus tot ze 'volwassen' was (maar ze is nauwelijks groter dan de gemiddelde dwerg) en nu samen met haar moeder, nauwelijks de eindjes aan mekaar kunnen knopen en ze wil zonodig engels leren, maar het lukt toch o zo moeilijk en ze wordt door Tam overklast.......twee sociale categorieen en je kunt zo al voorspellen hoe hoe hun toekomst er zal uitzien.....moeten we dan toch geloof hechten aan voorbestemdheid !!!! en vanmorgen bij de check out stond Nhung me op te wachten om me uit te wuiven......met 'n plasticzak met fruit....en na overhandiging was ze verlegen fluks weer weg.......enkele minuten later pikte 'n minivan me op voor de rit naar saigon