het jammere van het afscheid aan myanmar is dat ik er de toestand niet meer kan volgen...ik neem me voor, telkens als ik 'n land bezoek, me in te leven in de problematiek door o.m. krant en gesprek....(er zijn mensen die op verre reis gaan en terugkomen met de enige kennis...dat het apen zijn: dit zegt natuurlijk ook iets over de reizigers in kwestie!?)....ik heb 'n poging gedaan om mensen die m'n blog volgen ook deel te laten nemen aan wat in het land reilt en zeilt, tenminste in de mate dat het in m'n mogelijkheden ligt en 27 dagen Myanmar gaven me toch 'n (weliswaar beperkte) kans
.....m'n verblijf in KL is daarvoor te kort (zes dagen)....
vanmorgen taxi naar yangon int'airport voor vlucht van 'n twee en een half uur naar de maleisische hoofdstad Kuala Lumpur, voor mij terug van weggeweest...bijna blindelings eenmaal gearriveerd en immigration-plichtplegingen achter de rug....75 km bus naar stesen sentral en vandaar de LRT naar eerste halte Pasar Seni, dan 'n klein eindje te voet naar Chinatown Inn in de Jalan Petaling, pal in het centrum van...chinatown...kamer heb ik geboekt en betaald via agoda...klein, proper, tv, secretaire, prive badkamer voor 'n 22 euro, ontbijt niet incl.
moet dringend op zoek naar nieuwe koffer (airport- en bus- en pickup- behandeling in 'n heel kluitje landen hebben 'm naar de afdanking verwerkt!!); hoe andere mensen er kunnen in slagen jarenlang 'n koffer onaangetast te bewaren begrijp ik niet, tenzij ze niet of nauwelijks weggaan....
eerste indruk was opmerkelijk...het wagenpark is er op 'n klein jaar tijd sterk op gemoderniseerd waaruit men mag opmaken (offic.statistieken zullen dat ongetwijfeld bevestigen) dat het land nog altijd economisch wind in de zeilen heeft (groei van ong. 4 procent - zat vroeger wel hoger, maar als je vergelijkt met de huidige 'standstill' in Europa, is die score toch nog iets om jaloers op te zijn!!) en voor 2011 lag het gemiddelde jaarinkomen op 'n goeie 15.500 usd pp(tegenover het nog niet eens 10.000 voor sterke buur Thailand)