Tijdelijk is het onmogelijk visum te verlengen dus zit er niets anders op dan het land te verlaten en nieuw visum op te halen. Visumverlenging zou ook geld kosten, een nieuw visum door uit en terug het land in...kost evenzeer. Een visum naar Cambodja, een nieuw visum voor Vietnam...busreis naar Phnom Penh, hotel in Pp en in mijn geval althans terugvlucht naar Saigon.
Het komt er op aan de noodzaak positief in te vullen...het doet deugd na een jaar terug van de stad vol tegenstellingen te genieten. Dus twee dagen Phnom Penh wordt het, met hotel dicht bij Riverside Sisowath Quay, de brede promenade bruisend leven waar de Fransen in gedachten hadden er een soort la Croisette of promenade des anglais van te maken. De Franse koloniale architectuur is er veelal blijven staan en pronkt er broederlijk naast allerhande hotels, restaurants, terrassen en een gemengd oosterse/westerse drukte. En voor terugreis opteer ik voor het uiteraard (slechts een uurtje) duurdere terugvliegen en ophalen van visum on arrival in airport Sgn, daarmee alle poespas vermijdend die nu eenmaal bij grensovergang 'over land' (bavet/ moc bai) komt kijken.......
Uiteraard werd nieuwjaar hier gevierd....viets nemen elke gelegenheid te baat om te vieren. 'Tet tay' of westers nieuwjaar werd traditioneel ingeluid met het middernachtelijke phao hoa of vuurwerk....en ahw iedereen op de been dan, of eerder op de brommer om de stadsstraten feestelijk dicht te rijden. Ik heb gemerkt dat nav nieuwjaar enkele (meestal goed draaiende) zaken enkele dagen de deuren sloten. Maar het echt traditionele nieuwjaar, chinees nieuwjaar of 'Tet ta' zit er nog aan te komen....en dat betekent een negen dagen lange nieuwjaarsvakantie (eerste helft februari). Buitenlandse bedrijven staan er een beetje huiverig tegenover, o.m. wegens non-activiteit als de rest van de wereld 'in full economic swing' is, maar vooral door het absenteisme....na de Tetvakantie bakken vietse werknemers het soms al te bruin en blijven langer weg van het werk dan geoorloofd. 'Tet ta' is bovendien de gelegenheid bij uitstek om naar de 'que' (plaats waar men vandaan komt) terug te keren met als gevolg dat reizen naar om het even welke binnenlandse plek met trein of bus volgeboekt zijn, en indien er nog plaatsen zijn ....ze vrij duur verkocht
worden. En de grote steden bv Saigon liggen er dan als vrijwel verlaten bij...met de meeste handelszaken, resto's, supermarkten....gesloten.
Wordt kerst gevierd in saigon? Ja en nee. Kerstmis en de dagen voor en na zijn werkdagen, alsof er niets aan de hand is, enkel in scholen is er een korte pauze, maar dat heeft meer te maken met 'n kort uitblazen na 'kiem tra' (examens) dan met kerstmis. In Saigon is er een vrij grote gemeenschap christenen (o.m. als gevolg van de politiek van de katholieke zuidvietnamese president Ngo Dinh Diem -handlanger van de usa zo je wil- die in de prille sixties de katholieken uit het noorden opriep om te verhuizen uit het communistische noorden...om dan ook het zuidvietnamese leger te versterken). Er is een grote concentratie katholieken in de meer dan twee km lange Pham The Hien in district 8, waar meer dan een week uitbundig kerst wordt gevierd met braderij, bombastische blingbling met supersize kerststallen, licht, muziek, lawaai....In andere delen van de stad worden 'sales' vastgehaakt aan merry christmas....er is dus 'koop'sfeer. Kerstavond trok ik naar Duc Ba of Notre Dame voor vietnamese kerstdienst (om 9 u! dus geen nachtmis!) geleid door aartsbisschop van Saigon! Opvallend veel jonge vietnamese katholieken...
interessant weetje: de katholieken behoren tot de rijkere categorie, omdat ze al van vroeger (bv onder de Fransen) een substantieel deel van de oorspronkelijke bevolking van Saigon uitmaken....en dus meestal huizenbezit hebben! Zoals reeds eerder gesteld, de meeste in Saigon verblijvende/wonende/werkende/studerende Viets zijn geen Saigonezen. Soit, die laten het niet aan hun hart komen en grijpen dus elke gelegenheid aan om te feesten, zoals op kerstavond, en dat betekent concreet dat zij 'di choi', uitgaan dus, wat betekent met hun motorbikes rondtoeren en de feestelijk verlichte straten herscheppen in een vrijwel constante 'ket xe', verkeersopstopping met bijhorend lawaai en santamutsen.....
champions league....ook vietnam is buitenlandse pers
Deel twee gezondheidszorg en persoonlijke ervaring volgt later, maar wijkt nu voor de actualiteit...de champions league! De sportzender The Thao verslaat de hele dag met samenvattingen, doelpunten etc het ch.l.gebeuren. Ik vermoed dat in Belgie de loftrompet wordt bovengehaald om de prestatie van AA Gent in alle toonaarden te verklanken, en naar gewoonte dist men buitenlandse kranten (Spaanse, Britse...) op om ons nog wat meer trotser te maken dan we al zijn. Van hieruit doe ik mijn duit in het zakje wat bijdrage buitenlandse pers betreft...vanuit Vietnam.
Het voetbaldagblad Bong Da pakt op 11/12 uit met een algemeen overzicht van de eerste ronde van de champions league en concludeert met "5 diem nhan" (5 hoogtepunten): naast de afgang van Man Utd, de vrij mirakuleuze plaatsing van Arsenal, koning van de aanval Bayern en de onvermijdelijke CR7 (hier genoemd CRbay, bay staat voor 7)...Ronaldo dus die het doelpuntenrecord breekt......gaat een hoogtepunt naar...."Hien tuong"Gent (het "fenomeen" Gent)!! De Vietnamese voetbalfan hier die ik uitleg dat ik slechts een goeie 20 km van Gent woon en dat ik de Ghelamco arena geregeld eens voorbijrij, kijkt me stomverbaasd aan alsof ik zelf deel lijk te hebben aan het succes......
saigon - ho chi minh stad...de massa...gezondheidszorg ( eigen ervaring) deel 1
Thanh pho (stad) Ho Chi Minh is een enorm uitgestrekte, dicht bevolkte stad, qua grootte zowat een halve Belgische provincie groot. Voor de "doi moi" (zowat de glasnost) eind jaren tachtig was het gebruik van de stadsnaam Saigon not done, want die stadsnaam was verbonden met wat voor de (communistische) hereniging vereenzelvigd werd met het verdorven, westersgezinde zuid-vietnam, het 'puppet'regime in de handen van de Amerikaanse bondgenoot. Met Saigon duidt men nu ongeveer de binnenstad aan (districten 1 en 3), het treinstation(in distr 3) heet overigens officieel "ga saigon" (gare). Het immens grote TPHCM is met aangrenzende Binh Duong en Dong Nai het economische en industriele hart van Vietnam. Er zouden zowat 9 of 10 miljoen inwoners zijn, maar er zijn er veel meer, 12 of zelfs 13 miljoen - want velen werken/studeren in HCM, maar zijn nog altijd ingeschreven in de provincies waar ze vandaan komen - is een meer realistische schatting. In de Saigon Times staat dat 6,7 miljoen motorbikes geregistreerd zijn in HCM (plus een half miljoen wagens, waarvan veel taxi's). Men schat dat er elke dag nog zo'n miljoen voertuigen van buiten de grootstad eveneens deelnemen aan het stadsverkeer. Gevolg: het verkeer draait ettelijke keren per dag in de soep. Trottoirs worden gebruikt als 'bewaakte' parkeerplaatsen, naast de talloze eetstalletjes en de elke avond als paddestoelen uit de grond komende geimproviseerde straatresto's. Een ander gevolg van die enorme bevolkingsconcentratie is dat het aanbod van gezondheidszorg die enorme vraag niet aankan. Want daar komt nog bij dat, ondanks ministriele maatregelen om dat in te dijken, massa's patienten uit de provincies worden aangezogen, kortom omdat zij geen vertrouwen hebben in de provinciale/plattelandsgeneeskunde en gezondheidszorg. Het ligt dus voor de hand dat ziekenhuizen de toestroom patienten niet fatsoenlijk kunnen opvangen. Er werd me bevestigd dat zelfs in het grote
degelijke Cho Ray-ziekenhuis (district 5) een bed soms wordt gedeeld door ...drie patienten !!! (wordt vervolgd)
