MARIANNE POSMAN brengt verslag uit over ondernemingstalent in Groot-Maldegem.

KRAK van de Gemeente Maldegem.

Vijf, heel interessante personen nemen deel aan de verkiezing van ‘krak van Maldegem’. Stuk voor stuk zijn het mensen die zich op een of andere manier inzetten voor hun medemens. Nele Coens, Jasper Standaert, Robbe Van de Velde, Geert Van den Eeckhout en Rudi Van Landschoot hebben de nominatie dubbel en dik verdiend voor hun inzet.

NELE COENS IS INDERDAAD EEN ECHTE KRAK, zij helpt mee OM HET DE CENTRUMBEWONERS AANGENAAM EN GEZELLIG TE MAKEN. ONDERNEMEN BLIJFT BOUWEN EN UITDAGEN.

We nemen NELE COENS onder de loep. Nele Coens is de dynamische  zaakvoerster van Optiek Coens en start haar deelname aan de KRAK met de leuze: “HOE MEER VOLK WIJ NAAR HET CENTRUM KRIJGEN, HOE BETER VOOR DE HANDELAARS”. Na haar studies kreeg ze van haar vader het advies om eerst een paar jaar in een andere optiekzaak te werken. Zijn raad heeft haar geen windeieren gelegd. Nadien is ze  in de zaak OPTICOBA van haar vader DANIEL COENS gekomen om die later over te nemen en uit te breiden.

Nele Coens is een afstammelinge van Arthur Willems, beeldhouwer,  meubelontwerper en –maker uit de Noordstraat, kleindochter van Marcel Baert met Nonkels Natuurbrood dat in heel België te koop werd aangeboden. Langs vaderszijde, was haar grootvader Eduard Coens (1917) ook zaakvoerder en Daniel Coens hoeft niet te worden voorgesteld, van heinde en verre kwamen de mensen in OPTICOBA op de markt een bril kopen.

Het interieur van de Gouden Leeuw in de Markstraat springt in het oog en verwijst naar, ARTHUR WILLEMS. de lambrisering was zijn kunstwerk. Arthur Willems (1891) was afkomstig uit de Stationsstraat, waar nu advocatenkantoor Lermyte gehuisvest is. Zijn zus, Maria Willems was de echtgenote van Camiel Van Canneyt (1881) en de moeder van René Van Canneyt (1912) Noordstraat 147 en overgrootmoeder van huidig succesvol zaakvoerder Geoffroy Van Hulle. Alle (over)grootouders waren creatieve zakenmensen.

Arthur Willems, verkenner bij de infanterie tijdens W.O.I aan de IJzer, werd in 1915 zwaargewond afgevoerd naar het herstellingsoord Hartwell House in Aylesbury, dichtbij Londen in Engeland en werd er verzorgd bij W. Britchfield, 18 West Street, Aylesbury. Hij was zijn voet verloren als jongeman van amper 24 jaar. De eigenaresse van het indrukwekkend zeventiende-eeuwse landhuis, Lady Lee sprak Arthur Willems aan om de imposante, massieve voordeur van het landhuis af te werken. Ondanks zijn verwondingen en zijn krukken werd het snijwerk van de grandioze poort afgerond tot een prachtig houtsnijwerk. De deur bestaat nog: zie internet Hartwell House Aylesbury – Maldegems kunstambacht. In 1919 kwam Arthur terug naar zijn vaderland en Maldegem terug, vergezeld van zijn knappe verpleegster met de klinkende naam ‘Fernande Durand’ uit Oostende. Ze trouwden en kregen drie kinderen: Edith, Henriëtte en René. Edith Willems werd de echtgenote van Marcel Baert (°1920) van Nonkels Natuurbrood, Nonkelke Baert. Ondernemingszin zit in de genen van Nele Coens.

NELE COENS was aangenaam verrast door deze Krak-nominatie maar die nominatie is toch niet zo verwonderlijk. Meer volk naar het centrum halen doe je niet alleen, daarom heeft zij zich aangesloten bij Unizo die verwoede pogingen doet voor de centrumzaken. Toen de handelaars van het centrum besloten om VHMC op te richten heeft zij geen moment geaarzeld om er een actieve rol in te spelen.

Zij zet zich al jarenlang in om samen met de VHMC van het centrum een gezellige en aantrekkelijke buurt en shoppingzone te maken voor de duizenden soms wat oudere centrum- en vooral flatbewoners. Een dagelijkse wandeling is gezond en eens binnen springen in een van de mooie centrumwinkels voor een babbeltje of een hebbedingetje is mooi meegenomen. Shoppen is een sociale gebeurtenis en gaat vereenzaming tegen. Voor hen die van verder komen ijvert Nele Coens om bestaande parkeergelegenheid te behouden.

De consument staat centraal en wordt verwend in Maldegem door allerlei acties en evenementen het hele jaar door. V.H.M.C. brengt Maldegem tot leven met de ijspiste, de braderie, het groot voetbalscherm op de markt, het bal van de ondernemers, de Spiegelfeesten en v.z.w. Lapland en de schitterende kerstverlichting heel het centrum door.

Als OBOS-opticien staat Optiek Coens met Nele Coens en haar team Nieuwstraat 25 in  Maldegem garant voor een voortreffelijke service, een ruime keuze aan merken en de beste individuele oplossingen met klassieke of moderne monturen. Innovatie, kwaliteit en mode, met brillenglazen en monturen van de nieuwste generatie, dragen zij in hun vaandel. Met de glimlach  worden alle vragen beantwoord over lenzen, en tonen ook hoe je ze moet aanbrengen en onderhouden. Ook aan de kinderen wordt gedacht! Hun kindergamma is overal gekend. Optiek Coens biedt speciale garanties voor brildragers, lenzendragers en kinderen! Wie zich nog moeilijk kan verplaatsen wordt thuis bezocht en van een bril voorzien, zonder extra kosten.

Zakendoen zit in de genen langs beide kanten van haar voor ouders.

Wie wil stemmen kan dit via deze link: alles invullen en daarna de stem bevestigen.

NELE COENS wordt KRAK van de Gemeente Maldegem.

Graag stem geven

link http://acties.kw.knack.be/ac…/…/krak/selecteer-gemeente.jsp…

...

http://acties.kw.knack.be/acties/kw/krak/kandidaten.jsp

Foto Els Stevens. Tekst M. Posman.

30-11-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

GEMEENTEBESTUUR VAN MALDEGEM IS HELEMAAL DE PEDALEN KWIJT!

PARKING VAN MULLEM MOET BLIJVEN

DE ONWAARHEDEN:

Het Maldegems gemeentebestuur bestaande uit CD&V en Groen is inderdaad helemaal het noorden kwijt. Ze zijn der mate verstrikt in hun eigen leugens dat ze niet meer weten wat ze doen, wat ze beloofd hebben en wat ze nog willen doen. Hun langetermijngeheugen is ook helemaal verdwenen, dit is alarmerend, we maken ons terecht zorgen.

Daarom enkele geheugensteuntjes:

1. In de gemeentelijke  Infokrant van mei 2009 verschijnt, naar aanleiding van het invoeren van de blauwe zone: Alternatieven?

   “In het centrum van Maldegem zijn verschillende parkings waar gratis en onbeperkt mag geparkeerd worden. Deze parkings worden aangeduid door de borden van de P-route, daartoe behoren de parking Westeindestraat, parking zwembad, parking jeugdlokalen, parking K. Andrieslaan, parking Stationsstraat, parking begraafplaats, Parking Van Mullem, parking Sportterreinen en parking Voetbalstadion.

   Zeven jaar later is de belangrijke Parking Van Mullem, voor iedereen die uit het noorden komt, plots niet meer nodig en wordt die te koop gesteld!

2. In de gemeentelijke Infokrant van november 2013 staat onder de titel “Dynamisch Patrimoniumbeleid“, dat het gemeentebestuur duurzaam wil omgaan met (waardevol) patrimonium en daarom wenst over te gaan tot de verkoop van:

   Sporthal Van Cauteren en centrum VAN MULLEM, beiden gelegen Bloemestraat 13 met een foto erbij van de sporthal en de Redekiel. Op geen enkele wijze wordt er gewag gemaakt dat de Parking Van Mullem vatbaar is voor verkoop. Twee jaar later gebeurt er iets totaal anders en wordt de Parking Van Mullem, zonder info, zonder inspraak van de gemeenschap te koop gesteld. Dat de middenstand en de bewoners uit de omgeving hierdoor zwaar benadeeld worden raakt hun koude kleren niet.

3. In hun verkiezingsprogramma 2013 -2018 schrijft CD&V op blz. 13 onder de titel “ Daarom stelt CD&V volgende actiepunten voorop:

“Een masterplan Maldegem Centrum opmaken met specifieke aandacht voor de mobiliteit.”

Hoe kunnen we een gemeentebestuur ernstig nemen als ze enerzijds een prestigieuze kostelijke studie laat opmaken: “Nieuw mobiliteitsplan Maldegem in opmaak“ (101 blz.) waar onder de rubriek: Parkeren – parkeeronderzoek op blz. 38, de Parking Van Mullem in volle glorie staat als zijnde de meest centraal gelegen en drukst bezochte parking van Maldegem en dat ditzelfde gemeentebestuur terzelfdertijd deze parking, noodzakelijk voor zelfstandigen en bewoners aan het versjacheren is. Van arrogantie en misprijzen van de bevolking gesproken. Het mobiliteitsplan is nog niet eens voorgesteld en het wordt reeds door de meerderheid verkracht!

In de Maldegem magazine, uitgegeven door het gemeentebestuur, van november 2016 wordt geschreven dat in het kader van dit mobiliteitsplan: “Doorheen het hele traject is de participatie van inwoners en betrokken doelgroepen van groot belang“ en “Wie opmerkingen, suggesties of aanvullingen heeft, kan deze mededelen aan het aanwezige personeel.“

WELNU, ER ZIJN OPMERKINGEN:

Honderden particulieren en zelfstandigen hebben spontaan een affiche voor het behoud van de Parking Van Mullem opgehangen in het centrum van Maldegem en meer dan 2000 bewoners, zelfstandigen en klanten en werknemers van de zelfstandigen hebben op dit ogenblik hun handtekening gezet voor het behoud van de Parking Van Mullem. Is een gemeentebestuur nog geloofwaardig als ze enerzijds de indruk geeft dat er inspraak is en anderzijds geen rekening houdt met de wensen van het volk en meer dan 2000 handtekeningen negeert? We hopen alsnog dat het gemeentebestuur zijn eigen woorden serieus neemt. Welk soort inspraak is dat feitelijk?

“…BEHOUDEN en waar mogelijk creëren van bijkomende parkeergelegenheid in de verschillende leefkernen.”

We nemen aan dat Maldegem centrum, Noordstraat, Edestraat en Bloemestraat een leefkern is.

Hoe geloofwaardig is een CD&V meerderheid die zijn eigen verkiezingsprogramma flagrant negeert en overgaat tot de verkoop van Parking Van Mullem. Behouden is toch iets anders dan verkopen?

1. De burgemeester blijft liegen:

   Dit is dus juist het tegenovergestelde van wat in het CD&V verkiezingsprogramma 2013-2018 staat!

   De commotie is niet ontstaan omdat de Parking Van Mullem (voor veel te weinig geld) te koop werd aangeboden maar wel omdat de originele verkoopsvoorwaarden van FED-Net nl. “Het parkeren dient volledig ondergronds te gebeuren, waarbij zowel ruimte moet voorzien zijn voor de nieuwe woonentiteiten als om het huidig parkeeraanbod op te vangen (49 gratis parkeerplaatsen), op de gemeenteraad van 22-09-2016 meerderheid tegen oppositie gewijzigd werd in 5 bovengrondse parkeerplaatsen die veel te goedkoop afkoopbaar zijn.

   Het parkeeraanbod wordt dus gereduceerd tot NUL. Dit zonder overleg met de middenstand en de bevolking en op simpele vraag van de kandidaat kopers.

    

   Verder zegt de burgemeester  dat volgens recente tellingen de meeste auto’s er voornamelijk  ‘s nachts geparkeerd staan en dus auto’s zijn van mensen uit de buurt  en veel minder door bezoekers of klanten van de middenstand.

   De burgemeester moet haar eigen mobiliteitsplan lezen (blz. 42 en 43 ), daarin staat duidelijk dat tussen 6H ’s morgens en 6H ’s avonds er op maandag een code rood is in de Noordstraat (meer dan 100 % bezet) en de Parking Van Mullem voor 66,3 % bezet, dat is 32 plaatsen gemiddeld bezet met een minimum op de middag, dan zijn de werknemers van de middenstand gaan eten.

   Op dinsdag is de Parking Van Mullem tussen 6H ’s morgens en 6H ’s avonds gemiddeld voor 80,8 % bezet met in de namiddag 100 %, dat zal de invloed zijn van Huize DE BAERE. Op donderdag, zaterdag en zondag staat het er niet in, maar dat zal hetzelfde scenario zijn.

   En als de klanten van Huize DE Baere naar huis zijn en er ’s avonds auto ‘s van bewoners uit de buurt staan is dit voor het actiecomité totaal geen probleem, blijkbaar wel voor het gemeentebestuur.

DE VERKOOP:

Uiteindelijk wordt de verkoop aangekondigd op de site van FED- Net vzw.

Waarom dit FED-Net moest zijn begrijpen we niet goed. Er zijn toch bekwame gemeenteambtenaren genoeg die een dergelijk dossier kunnen voorbereiden en notarissen hebben we ook genoeg. Enfin FED-Net vzw gaf wel een goed gevoel, als vzw zullen ze wel goedkoop werken en als we FED lezen geeft dat een gevoel van correctheid.

Twee keer verkeerd gedacht:

Zonder beschaamd te worden verandert FED-Net in opdracht van het gemeentebestuur het belangrijk publiek parkeeraanbod (49 parkeerplaatsen) in:

Indien de bieder de keuze maakt om de inrit langsheen Zilvererf te organiseren, moeten er minimaal 12 bovengrondse plaatsen worden voorzien. Voor de niet gerealiseerde parkeerplaatsen kan de gemeente een vergoeding betaald worden van 7500 € per ontbrekende parkeerplaats.

De 12 bovengrondse parkeerplaatsen zijn ingetekend op de plaats waar nu 7 parkeerplaatsen zijn, er komen er dus 5 bij voor het publiek. En als de bieder geen zin heeft moet hij geen enkele parkeerplaats voorzien voor het publiek. Het Maldegemse gemeentebestuur noemt dit mobiliteit.

• Goedkoop is ook niet juist. De Maldegemse belastingbetaler zal ca. 70.000 € betalen aan FED-Net. ik dacht dat de Maldegemse notarissen iets goedkoper werkten.

  DE CIJFERS:

  In het FED-Net dossier lezen wij:

  -De gebouwen moeten gericht zijn naar de Bloemestraat en het Zilvererf.

  -Er mag 8000 M2 vloeroppervlak bewoning gecreëerd worden.

  Als het service flats worden, dan zijn er dat 150. In dit geval moeten er voor de bewoners 15 ondergrondse garages zijn en 30 bovengrondse die zijn echter ook afkoopbaar mits 7500 € per parkeerplaats.

  Als het appartementen zijn dan worden het er 100 volgens de huidige norm (70M2). In dit geval moeten er voor de nieuwe bewoners 80 parkeerplaatsen ondergronds zijn en 20 parkeerplaatsen bovengronds, die zijn ook afkoopbaar mits 7500 €/ parkeerplaats.

  In de ondergrondse parkeergarage komen ook 100 bergingen, fietslokaal, afvalcontainerlokaal, technische ruimtes voor elektriciteit, gas en water.

  Om dit allemaal te realiseren in een ondergrondse parking is ca 4000 M2 nodig, dus inclusief de Parking Van Mullem.

  Ik schat optimistisch dat de helft van de dure ondergrondse parkeerplaatsen zullen mee verkocht worden met een appartement, de andere kopers zullen voor een ondergrondse parkeerplaats geen geld hebben.

  Verder schat ik dat de bewoners van 100 appartementen ca. 150 auto’s zullen meebrengen, en ca. 50 auto’s verliezen hun parkeerplaats. Dat zijn samen 200 auto’s waarvan er 40 in de ondergrondse parkeergarage zullen staan en 160 auto’s ergens anders een plaats zullen moeten vinden in de Noordstraat, de Bloemestraat, de Edestraat, de Marktstraat, de Nieuwstraat, B. Lippensstraat, K. Andrieslaan, de Stationsstraat, de Parklaan, de Begijnhoflaan en de Bloemendalelaan, enz… 

  Uit een betrouwbare bevraging bij de bewoners van Noordstraat, Edestraat en Bloemestraat waaraan 90 gezinnen hebben meegewerkt leren wij dat de 90 gezinnen 130 auto’s hebben, 47 gezinnen hebben een eigen garage en 25 huren een garage.

  58 auto’s hebben dus geen garage en voegen zich bij de 160 die hierboven vermeld staan, dus samen 218 auto’s van bewoners die in bovenvermelde straten een plaatsje zullen moeten zoeken. Plaats voor klanten van de middenstand zullen er niet meer zijn. Ik geloof niet dat een klant van POLCA of VDK zijn auto op de parking van de MEOS zal zetten. Hij zal gewoon niet meer komen!

  De verkoop van de Parking Van Mullem wordt dus de definitieve doodsteek van de middenstand in Maldegem.

  Als dan nog eens het doemcirculatieplan voor het centrum (mobiliteitsplan blz. 93), Edestraat, Marktstraat, deel van de Stationsstraat en Markt verkeersvrij dan verdwijnen er nog eens 100 parkeerplaatsen. Dan is de ultieme droom van GROEN gerealiseerd en kan de volledige middenstand in Maldegem zijn deuren sluiten.

  Het gemeentebestuur gaat ervan uit dat de bewoners van de Noordstraat en omgeving, die mits hard sparen een huisje met een venster en voordeur gekocht hebben nog eens 35.000 € kunnen spenderen om een ondergrondse parkeerplaats te kopen welnu die mensen zullen dat niet doen omdat ze er gewoon het geld niet voor hebben.

  WAT NU:

  De burgemeester stelt dat ze nu niet meer terug kan, niets is natuurlijk minder waar.

  Het enige document dat bestaat is het formulier onder vorm van “eenzijdige belofte”, dus de kandidaat koper belooft dat hij voor de site 1.355.000 € zal betalen. Dat is alles, er is geen compromis er is geen akte, er is geen euro betaald, geen enkel gemeentemandataris heeft iets getekend, er is dus helemaal niets. Het klopt trouwens niet dat BBE NV een bedrijvengroep is die zich voor dit project gegroepeerd hebben, BBE NV is een bedrijf met 1 werknemer in dienst. Dus de burgemeester en de meerderheid kunnen nog alle kanten uit. Ze bedoelen natuurlijk dat ze niet meer terug kunnen zonder gezichtsverlies.

  De hamvraag is natuurlijk wanneer is er het meest gezichtsverlies, als men zegt tegen BBE, sorry  de deal gaat niet door of als men zegt tegen de middenstand, de bezoekers aan de middenstand en de bewoners van Maldegem en de meer dan 2000 protesthandtekeningen, sorry mensen wij houden met jullie helemaal geen rekening.

  De burgemeester geeft de indruk dat het helemaal niet vast staat wat de kandidaat koper op de site zal bouwen en ze geeft de indruk dat ze nog alle ruimte heeft om te onderhandelen. het actie comité neemt aan dat de voorwaarden die in het FED-Net dossier staan bindend zijn en niet meer bespreekbaar. Eenmaal de koper betaald heeft is alle onderhandelingsruimte weg. Het enige dat de burgemeester dan nog kan doen is terugkopen. Als de kandidaat koper nu 9 maanden tijd heeft om te kijken wat hij ermee gaat doen dan heeft het actie comité ook nog 9 maanden tijd om de verkoop alsnog tegen te houden.

  De in de geschiedenis van Maldegem meest onrechtvaardige en meedogenloze actie tegen de bevolking en de middenstand.

  DE OPLOSSING:

  De burgemeester belooft dat de parking aan de Technische Dienst zal herschikt worden en dat er plaatsen gaan vrijkomen voor de bevolking. Wij geloven daar natuurlijk niets van. De mensen van de technische dienst, de gemeenteambtenaren, de bezoekers aan de diensten, de brandweer en ambulanciers hebben die plaatsen broodnodig. Tenzij er 2 plaatsen voorzien worden voor de bevolking, dan heeft de burgemeester niet gelogen.

  Er is echter voor alles een oplossing, als de burgemeester de 40 niet verkochte ondergrondse parkeerplaatsen van het project terugkoopt en gratis ter beschikking stelt van de bevolking en bezoekers aan de middenstand. Dan lijdt ze geen gezichtsverlies, dan worden de beloftes van vóór de gemeenteraad van 22-09-2016 gehouden en is iedereen tevreden, eenvoudiger kan het niet.

  Kostenplaatje: 40 x 30.000 € + 21% BTW = 1.452.000 €, als de gemeente 1.355.000 € krijgt van de koper, dan zal de gemeente hiervoor een lening moeten aangaan van 97.000 € + de 70.000 € dat ze aan FED-Net moeten betalen is dus 167.000 € lenen en iedereen is content. De kinderen en de vele oudere mensen (bezigheidstherapie) uit alle windstreken die in de KUMA les volgen zullen het dan met iets minder moeten doen dan 4.000.000 €.

• Tekst van Louis Posman, industrieel ingenieur.

   

21-11-2016 om 21:52 geschreven door Marianne Posman 1

P49 Van Mullem IN DE NOORDSTRAAT MOET BLIJVEN.

Het protest tegen de verkoop van de site VAN MULLEM, domein rond het voormalig jeugdhuis De Redekiel en sporthal Van Cauteren is niet partijgericht maar wil verzoenend optreden om de verkoop te verhinderen. Geen enkel rationeel denkend bestuur van gelijk welke strekking of kleur, zou het mogen overwegen zelfs, een grote open plek pal in een overbevolkte woonkern van woonhuizen, flatgebouwen en handelszaken te verkopen en te bebouwen met nutteloze woonentiteiten want leegstaande panden, onverhuurde appartementen zijn er in overvloed.

IN DE INFOKRANT MALDEGEM VAN MEI 2009 worden de algemene spelregels van de Blauwe Zone uitgelegd, met onderaan de alternatieven: "In het centrum van Maldegem zijn verschillende parkings waar gratis en onbeperkt mag geparkeerd worden. Daartoe behoren de parking Westeindestraat, parking Zwembad, parking Jeugdlokalen, parking K. Andrieslaan, parking Stationsplein, parking begraafplaats, parking Van Mullem, parking Sportterreinen en parking Voetbalstadion.

De Noordstraat is een heel lange verbindingsweg van Nederland naar het centrum van Maldegem, van Strobrugge, de Aardenburgkalseide en omliggende verbindingswegen, van Sint Laureins, Moerhuize, Broekhuize, Kwadestraat, Rapenbrugstraat en aanpalende straatjes naar het centrum. Honderden Nederlanders kwamen hun boodschappen doen in Maldegem met de tram vroeger, nu kiezen ze massaal met de auto. De Maldegemse plattelandsbevolking is wel eens nodig in het centrum, zij moeten eens naar het gemeentehuis, de banken her en der, de wekelijkse markt is nog altijd in trek vooral bij de oudere bevolking. Het is niet zo dat de Maldegemse bevolking massaal naar de ketens op de ring trekt. Veel plattelandsbewoners hechten meer waarde aan een centrumzaak voor de aankoop van parfum, juwelen, boeken, duurzaam speelgoed, smaakvolle kledij (kinder- dames- heren), handtassen en schoenen, zij vertrouwen de centrumzaakvoerders en ze komen graag naar het centrum. Sommige familieleden of vrienden spreken dan eens af in de vele tearooms, cafeetjes en restaurantjes en keuvelen wat bij. Het schitterend gerenoveerde centrum van Maldegem is een aangename ontmoetingsplaats. Laat Maldegem centrum bereikbaar blijven voor alle generaties en voor gelijk welk vervoermiddel met veel parkeermogelijkheden op loopafstand.

Alle generaties worden zwaar getroffen bij het verdwijnen van de parking P49 Van Mullem in de Noordstraat. We kunnen er niet omheen, de bevolking vergrijst, ook in Maldegem. De mensen zijn fysisch niet zo mobiel meer op enkele uitzonderingen na en de meesten komen per wagen naar ‘het dorp’ en vinden er her en der wel een plaatsje op een parking aan ’t zwembad, op de markt, aan het postkantoor en ook op de Parking Van Mullem in de Noordstraat. Ze parkeren er hun wagen en trekken langs het rustige Peurke naar de kerk, voor de zondagsdienst, maar ook naar begrafenisdiensten van familieleden, vrienden of buren, of naar het centrum. Op de markt vinden ze zelfs banken waar ze even kunnen uitrusten. De Parking Van Mullem, verwijzend naar de vroegere brouwerij van brouwer-burgemeester-arts Désiré Van Mullem is een noodzaak voor hen die uit het noorden komen per wagen. Heel wat oudere mensen ondervinden last bij het stappen. Fietsen in alle weersomstandigheden is ook niet meer voor iedereen weggelegd, dus de wagen en de parkeerplaatsen zijn noodzakelijk.

Maldegem telt veel heel oude mensen, zelfs heel veel hoogbejaarden die zo lang mogelijk thuis blijven wonen, wegens plaatsgebrek in een rusthuis of gewoon omdat ze liever thuis blijven. Zij moeten gemakkelijk en efficiënt bereikbaar blijven door huisartsen, kinesisten, verpleegkundigen en maaltijdbezorgers.

We kunnen de klok geen 50 jaar terugdraaien en per fiets naar ’t werk, in Eeklo, in Aalter, in Brugge of in Gent dobberen….. . De levensduurte is gestegen, twee inkomens zijn levensnoodzakelijk geworden voor de meeste gezinnen. Jonge koppels met kinderen meestal gaan allebei werken, soms ver van Maldegem omdat hier geen werk is voor hen en hebben een wagen nodig om er te geraken. Niet iedereen kan urenlang soms onbetrouwbaar en ontoereikend openbaar vervoer doen heen en terug. Waar vroeger ‘moeder aan de haard’ gepredikt werd, is het nu ‘common use’ dat beide partners een inkomen hebben. Met één inkomen dreigt vaak de armoedegrens.

De kinderen worden niet meer losgelaten buiten de huiselijke sfeer sinds de Dutroux drama’s twintig jaar geleden. De ouders brengen hun kinderen naar school, naar sportactiviteiten, naar verjaardagsfeestjes, naar de academie enz. en halen hen af. De kinderen zijn reeds lang verdwenen uit het straatbeeld in Maldegem behalve bij ’t begin en einde van de schooluren en dat kunnen we niet meer veranderen.

Een groot aantal vreemdelingen, economische en andere vluchtelingen hebben hun intrede gedaan de laatste jaren in Maldegem en proberen een plaats in de maatschappij te verwerven. Velen integreren, werken hard  en sparen voor een woning en voor een autootje.

Niet iedereen is in staat om per fiets te slalommen in de hoofdstraten van Maldegem en de fietsers worden weinig of niet beschermd, de fietspaden lopen tegen of op de rijweg. De triporteur, de hondenkar, het paard (of os) met wagen horen in ’t verleden en laat dit zo blijven.

De Noordstraat, ooit een levendige handelskilometer, met momenteel nog enkele gewetensvolle en hardwerkende zaakvoerders met een vast cliënteel,  staat behoorlijk in de kijker de afgelopen weken. Er wordt hevig geprotesteerd tegen de verkoop van de publieke Parking Van Mullem (49 parkeerplaatsen), gelegen Bloemestraat 15, (hoek Bloemestraat – Noordstraat), in het centrum van Maldegem.

Maldegem is een grote, rustige, mooie, landelijke gemeente op een boogscheut van Eeklo, Gent, Brugge, Aalter en Nederland. Vijftig jaar geleden waren slechts enkele Maldegemnaars de trotse bezitter van een wagen. Na een halve eeuw vooruitgang, economische bloei, meer welvaart, beschikt 99,9 % van de Maldegemse gezinnen over een wagen en zelfs een tweede wagen als dit noodzakelijk is om het werk en de kinderopvang te bereiken. Die wagens moet de burger ergens parkeren op loopafstand van de woning. Daarom is het van uitzonderlijk belang dat DE 49 PARKEERPLAATSEN OP DE PARKING VAN MULLEM BLIJVEN BESTAAN  Het  gemeentebestuur heeft dit beloofd in de infokrant van mei 2009 en het moet  die beloftes nakomen. Burgemeester, Schepenen en Gemeenteraadsleden van de meerderheid zijn er tot op heden niet in geslaagd één zinnige reden te vinden die de verkoop van de parking verantwoordt. Beloftes dat ze hier en daar wel wat parkeerplaatsen gaan zoeken en creëren, zijn niet concreet en komen ongeloofwaardig over, de burger gelooft er niets meer van.

Hardwerkende zelfstandigen in het centrum moeten bereikbaar blijven per auto. Alle parkeerplaatsen zijn moeten blijven voor het grootste deel van de bevolking.

Dus P 49 moet blijven.

01-11-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Slagerij Omer Van Kerckhove.

Deel V-M. De Noordstraat Deel XXXXX .

We gaan nu verder langs de Noordstraat, ’t Molentje, voorbij Villa Willemarck, richting Aardenburgkalseide.

In nummer 216 woonden in de jaren vijftig Marcel Braet (1900) en Jeannette De Metsenaere. In nummer 218 woonden huisschilder Theofiel Van Landschoot (02 04 1893) en Rosalie Krekels en was er later het verfwinkeltje in nummer 218 bis van Maurice Van Landschoot  (23 04 1926) en het textielwinkeltje van Renilde Caleeuw (1927) ('t Kouske). Vroeger werden ook kousen versteld (gestopt). Maurice en Reinhilde hadden drie mooie kinderen, een jongen en twee meisjes dacht ik. In ’t vierde huisje woonden Clement Zoetaert en Lisette De Milde.

In nummer 220 woonde Marie Van de Walle – De Cauwer, vervangen door de hoge woning van fietsenhandelaar en - hersteller Albert De Zutter (27 07 1915) en zijn echtgenote Anna Steyaert, die vroeger een drogisterij uitbaatte aan de kerk in Eede. Wij kochten bij Anna Steyaert in Eede wel eens eau de cologne, je kon er zelfs een flesje laten vullen. Albert De Zutter en Anna Steyaert hadden twee knappe en intelligente dochtertjes.

In nummer 222 woonden mijnwerker Camiel Van Kerkhove (25 12 1881 - 18 03 1959) en Clementine Colman of Colmann (1882 -18 06 1960) zoals ze dit nu schrijven. Clementine Colman was mijn groottante, tante Tine, de zus van Livina Colman, mijn grootmoeder. Toen grootnonkel Camiel Van Kerkhove stierf in 1959 sleepte mijn moeder mij daarheen om het lijk te groeten en ik ben dit griezelig gezicht nog niet vergeten.

Achteraan was de oude woning in de breedte waar de zoon Omer Van Kerkhove (geboren in Lens, Frankrijk op 10 04 1909) later zijn dieren slachtte. Ervoor werd dan een nieuw huis gebouwd, rond 1954 denk ik. Camiel Van Kerkhove en Clementine Colman woonden achteraan in het huis en zoon Omer, Paula Verstraete, de kinderen Etienne, Gerda en Greta woonden vooraan. Omer slachtte dieren her en der en zorgde voor vleeswaren  en Paula bediende de klanten in de winkel vooraan.

Op de foto ziet u de slagerij van Omer Van Kerckhove, op de volgende foto poseren Gerda Van Kerckhove en Leen Van den Abeele, zus van An, kleindochter van buurman en biggenkweker César Van den Abeele en dochter van biggenkweker Ferdinand Van den Abeele (29 09 1929 - 12 03 2011) en van Erna Cocquyt.

Fernand Van den Abeele trouwde met Erna Cocquyt van Moerkerke St.-Rita en zij woonden in de Bloemestraat 40/C (en 36 i), waar Ferdinand Van den Abeele de biggenhandel van zijn vader Cesar voortzette.

Dochter Leen studeerde verzorging en pedicure en verzorgt nog altijd haar klanten met verve. De andere dochter van Ferdinand Van den Abeele, Anneke (26 08 1962) runt een landbouwbedrijf in Scheewege. Beiden, Leen en Anneke Van den Abeele, hebben twee dochters.

Ferdinand Van den Abeele en Erna Cocquyt. konden hun gouden huwelijksjubileum vieren.

De woning van Omer Van Kerckhove en echtgenote Paula Verstraete staat er nog altijd, is de eigendom van de oudste dochter Gerda Van Kerckhove en wordt nu verhuurd als woning, het is geen handelszaak meer. De Noordstraat was vroeger een bloeiende handelskilometer met een groot aantal gezellige cafeetjes en winkeltjes. Van heinde en verre kwam men er shoppen. Door de langdurige wegenwerken, het elimineren van parkeerplaatsen en het eenrichtingsverkeer waren heel veel handelszaken verplicht een andere locatie te zoeken of gewoon de deuren te sluiten.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXXX, ’t Molentje, deel V-M.

18-10-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Jozef WILLEMARCK, in de buurt van ’t Molentje.

Deel V- Lb.

De Noordstraat Deel XXXXIX.

Petrus Willemarck (03 10 1825) en Julia Van Landschoot (10 08 1838) hadden veertien kinderen. Zij werden reeds aangehaald in de vorige teksten en zij hebben een uitgebreid nageslacht in Maldegem, maar ook verder, in het buitenland.

De broer van Petrus, namelijk Jozef Willemarck (15 11 1827 Maldegem – 23 11 1912), poeldenier, was de zoon van Ferdinand Willemarck (1798) en Theresia Cauwels. Hij trouwde in augustus 1854 met Pelagia Trenson, landarbeidster (31 08 1830 – 27 08 1861), dochter van Jacobus Trenson en Joanna De Coninck. Jozef en Pelagia hadden vier kinderen van wie er twee heel vroeg stierven, nl Virginia en Camiel.

Een jaar na het vroege overlijden van zijn eerste echtgenote Pelagia, hertrouwde Jozef op 13 augustus 1862, met de tien jaar jongere kantwerkster Amelia Spillebeen (03 12 1837 – 05 03 1924). Zij was de dochter van Carolus Spillebeen en Rosalia Strobbe. Jozef en Amelia hadden dan nog elf kinderen, bijna elk jaar een kind, soms twee.

Bij beide dames had Jozef Willemarck 15 kinderen:

1. Carolus-Ludovicus (1855),
2. Virginia (1857 – 1863),
3. August (1859),
4. Camiel (1861 - +1861);
5. Camiel (12 december 1863 + Gent 03 11 1931) getrouwd met Louise-Marie Dauwels (06 07 1860 – 30 01 1948).
6. Virginia (26 06 1865 – 30 03 1944) werd Zuster Marie Lucie.
7. Emma (10 02 1867) en
8. Barbara (1868 – 1868).
9. Ida (01 10 1869 - Mortsel 24 04 1950) was getrouwd met Louis De Kimpe (01 10 1869 – 24 04 1950). Zij hadden vijf kinderen en woonden in de Molenstraat 53 in Mortsel. Ida onderhield een drukke correspondentie met haar familie in Maldegem. Foto 2 met haar zussen, Louise en Augusta).
10. De tweelingbroer van Ida, Juliaan (01 10 1869) was getrouwd met Leonie De Decker (27 02 1876 – 08 06 1940).
11. Simon (04 12 1870 – 21 02 1947) was getrouwd met Marie De Paepe, later met Irmina De Paepe, waarschijnlijk twee zussen.
12. Marie - Louise (20 02 1874 – 11 02 1949) (foto 3) was getrouwd met Emiel Buyst. Zij hadden tien kinderen.
13. Alfons (04 02 1876 – 16 02 1877).
14. Augusta (29 12 1877) en
15. Alfons (18 12 1880 – 08 11 1946) (foto 4).

Vier kinderen stierven als baby of als kind in het gezin. Dit verdriet zal ook niet in hun koude kleren gezeten hebben.

De jongste zoon Alfons Willemarck, bediende van de NMBS en oud-strijder 14 – 18, was getrouwd met Alphonsine Bruneel (31 10 1880 – 01 06 1947) en zij woonden in de Nieuwstraat nummer 20. Hij werd vereerd met het Burgerlijk Erekruis van 2^de klas, de Medaille van verdienste, de Medaille van de Oorlog 1914 - 1918, de Medaille van den IJzer met Palm, de Herinneringsmedaille en de Eeuwfeestmedaille.

Zij hadden een dochter Germaine Willemarck (Oudenaarde 29 12 1903 – Rustoord Maldegem 28 05 1979) die getrouwd was met de jong overleden Pierre of Pieter Standaert (01 01 1903 – 20 05 1943) uit de Nieuwstraat nummer 6. Pierre en Germaine hadden twee zonen: Eric Standaert – de Vocht en Frits Standaert – Major. Pierre was de broer van onderwijzer Paul Standaert, echtgenoot van Marie Roels van Donk.

Alfons Willemarck en Alphonsine Bruneel hadden een zoon Robert Willemarck (12 10 1919 – 01 08 1956), getrouwd met Marie-Josée Deyne. Robert was Lid van het geheim leger, Ridder in de Orde van Leopold II met de palm, hij werd gehuldigd als politiek gevangene, had het Oorlogskruis 1940 met de palm, Medaille van de weerstand, en Herinneringsmedaille van de oorlog 1940 – 1944. Hij was oud-gevangene van de Duitse gruwelkampen, Dachau, Esterwegen en andere.

De jongste dochter van het echtpaar, Augusta Willemarck (29 12 1877 – 17 01 1958) trouwde met Ernest Cauwels, kantonnier (foto 1 en 4). Ze hadden drie kinderen: Clothilde, Albert en Simonne Cauwels.

Simonne Cauwels (20 10 1919 – 09 12 2001) trouwde met de landbouwer René Decuyper (05 02 1910) en ze woonden in de Aardenburgkalseide 250. René Decuyper was de zoon van Hector Decuyper en Maria Vyncke. René en Simonne hadden twee kinderen: Willy Decuyper (13 02 1947) en Paul Decuyper (03 09 1949) die zich evenals hun voorouders, onderscheidden door hun ondernemingstalent. Willy was geruime tijd een inventief restauranthouder en Paul had/heeft een pizzabedrijf op het Industrieplein. Willy (13 02 1947) en Paul (03 09 1949) waren dus afstammelingen van Augusta Willemarck die je kan zien stralen op de foto’s met haar echtgenoot, haar kleinkind Willy en met haar zussen en broers.

Augusta Willemarck had verschillende naamgenoten in Maldegem:

DE GOUDEN LEEUW, nu Markt 16 is een verhaal op zich. Het restaurant – café werd vroeger nog uitgebaat door de broers Victor (vrijgezel) en het kinderloze echtpaar Maurice De Lille en Augusta Willemarck. De Gouden Leeuw, werd verhuurd in 1959 aan Roger Verplaetse en zijn echtgenote Adrienne Steyaert. Het echtpaar kocht de eigendom in 1973 en nu 43 jaar later baten dochter Christine Verplaetse en haar gezin de succesvolle zaak uit. De gebroeders Victor en Maurice De Lille gingen in 1959 in de Stationsstraat wonen waar nu de schoenmakerij Rico is rechtover bakker Chris. De Gouden Leeuw is een van de handelszaken in Maldegem die doeltreffend de tijd trotseert, mede door de ideale ligging vlak in het centrum en door het gedreven zakeninstinct waarover de zaakvoerders beschikken.

We vertoeven eventjes in de Nieuwstraat vlakbij de markt. KLEDINGZAAK DIFFRENT was ooit de stoffenwinkel en grote, hoge woning van Mariëtte Teirlinck (1927). Mariëtte Teirlinck was afkomstig van de Edestraat toen nummer 7 op de hoek van het weggetje rechts naar domein Soenen aan de voormalige kapperszaak van André De Groote. Mariëtte (1927) ging vaak helpen in de winkel van Anna en Marieke Perquy in de Nieuwstraat nr. 6, een lingerie-, bed- en tafellinnenwinkel. Toen de dames Perquy terug naar Gent trokken waar de hoofdzetel was van de firma Perquy, nam Mariëtte de grote handelszaak over. Germaine Willemarck was aanvankelijk telefoniste maar hield later samen met Mariette Teirlinck de stoffenwinkel open. Mariëtte trouwde pas op latere leeftijd, met Richard Vincke uit de Eelveldekalseide en verkocht haar bloeiende handelszaak. De zaakvoerders van Diffrent startten er een exclusieve kledingzaak in 1984, meer dan een kwarteeuw geleden.

ALOIS DE BAERE (05 05 1886 – 12 02 1965), SLAGER uit de Noordstraat was ook getrouwd met een dame genaamd, Augusta Willemarck. Hun dochter was getrouwd met Ides Van Reybroeck, ouders van Guido en Magda Van Reybroeck.

De stamboom Willemarck is heel uitgebreid. Verschillende echtparen hebben heel veel kinderen en die zorgden voor een rijk nageslacht. Wat hier beschreven werd over de familie Willemarck is slechts een speldenprik van een hooiberg.

        %%%FOTO!%%%

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Hubert Savat, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Willy De Cuyper, Erik Blomme van het Archief Maldegem en Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne.

De Noordstraat deel XXXXIX, ’t Molentje, deel V-L.

17-10-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin

van de Noordstraat naar ‘t Peurke.

Deel V- K. De Noordstraat Deel XXXXVIII.

Via DIRK DE CLERCK, zoon van Antoinette Willemarck van de ‘Villa Willemarck’ uit de Noordstraat, belanden wij in ’t Peurke, de Edestraat, bij de familie DERAES – LELOUP.%%%

Dirk De Clerck trouwde met KATRIEN SEIFERT, ooit heel taalvaardige leerling van de Zusters Maricolen op de Markt 15, dochter van RITA DERAES en kleindochter van LOUIS DERAES en YVONNA LELOUP.

Patrick Deraes en zijn zus Rita, Sabina, Amelia (08 07 1936 Brugge) Edestraat, nummer 16, gehuwd met G.S. Manfred Mathias Seifert (Ziegenhalst 27 11 1931), waren kinderen van Louis Deraes (Maastricht 05 05 1914), meester-huisschilder. De echtgenote van Louis Deraes, YVONNA LELOUP had een handelszaak in de Edestraat 22, telefoonnummer 149. Ze verkocht behangpapier, verf, tapijten, Sole Mio dekens en kinderdekens. Ze maakte gordijnen, kussens en spreien voor de klanten en had personeel in dienst.

Louis Deraes (1914) was de zoon van PIERRE DERAES (Ukkel 17 08 1880) en AMÉLIE LIBOT.

Espérance D’Aubioul (06 10 1923) speelde een rol in zijn leven. Haar moeder bracht het zes weken oud kindje, Louis Deraes mee uit het LIBOT circus, naar Maldegem, dit moet in ’t begin van Wereldoorlog I geweest zijn. Vroeger gebeurde dit wel meer, dat kinderen van ouders die allebei werkten, elders, in een ander huisgezin opgevoed werden. Waarschijnlijk was dit toen ook het geval. Of stadskinderen werden tijdens de oorlogsjaren naar het platteland gebracht, waar minder kans bestond op luchtaanvallen en waar ze beter gevoed werden. Louis Deraes werd opgevoed bij de ouders van Espérance D’Aubioul. Espérance was een dochter van  Emma Van Kerschaver en  Alfons D’Aubioul (14 12 1888 – 01 06 1945), Markt 40. De kleindochter van Louis, Katrien Seifert herinnert zich Emma Van Kerschaver nog, dus de familie van Espérance bleef familie van het gezin Deraes, ook na het smartelijk ongeval van Louis Deraes, beginjaren 50. De familie Alfons D’Aubioul – Van Kerschaver heeft zich ontfermd over Louis Deraes (1914) en Espérance en Louis werden samen grootgebracht. Het is ook al heel lang geleden maar er bleef altijd een waas van geheimzinnigheid hangen over Louis Deraes en misschien beviel hem dat het best.

Espérance D’Aubioul en Albert De Candt (16 03 1923) hadden na hun huwelijk een likeurwinkel waar nu de kantoren Van Meenen gevestigd zijn, Marktstraat 23. François of Frans D’Aubioul, ook een zoon van Alfons en Emma Van Kerschaver was getrouwd met Yvonne De Smet (1913 - 1967) en baatte de ‘Grand Café’ uit in de Marktstraat. Er is daar al jarenlang een appartementsgebouw. Germaine De Smet, meer dan 100 jaar oud, woont nu nog in ’t Warmhof en is de zuster van Yvonne. Germaine en Yvonne waren de dochters van Edmond De Smet (1890) en Esther Leloup. Edmond De Smet was fietsenhandelaar in de Westeindestraat toen nr. 79.

Ingenieur Leopold D’Aubioul (1916), was ook een zoon van Alfons D’Aubioul (1888) en Emma Van Kerschaever, broer van Frans en Espérance D’Aubioul, toen Markt 40. Leopold D’Aubioul was de eerste ingenieur in Maldegem en was getrouwd met Charline Cauwels, de zus van Margriet, Gisèle en Berthil Cauwels, familie van de huidige handelszaak ‘Dagbladhandel Maxim’ in de Marktstraat.  Berthil Cauwels werkte aanvankelijk bij Leopold D’Aubioul en werd later kantonnier van de gemeente en was gekend en werd gerespecteerd in Maldegem om zijn bereidwilligheid en zijn deskundig leidinggevend beleid.

Op de foto 1 & 2: Espérance D’Aubioul als jong meisje, Espérance als kind met haar broers Frans of François en Leopold.

In Maldegem bleef Louis Deraes een mysterieus gegeven en hij bleef contact houden met zijn familie Libot. Louis Deraes, werd ook Louis Libot genoemd in de volksmond, naar het gelijknamig Circus Libot van zijn moeder. Dat viel natuurlijk op in Maldegem. Circus Libot en zijn geschiedenis kan je googelen. Een andere bron vermeldt dat Louis Deraes, zou gewerkt hebben in Circus Libot als manusje van alles.

De echtgenote van Louis Deraes, YVONNA LELOUP (foto 4) was afkomstig van ’t Molentje, Noordstraat 187. Haar vader, Camiel Leloup (Middelburg 31 01 1870) was varkensslachter, had een slagerij in nummer 187 en was getrouwd met Sabina De Zutter. Camiel Leloup en Sabina De Zutter hadden zes kinderen: Jerome, Bertrand (+ 49 jaar), Yvonna, Elvira, Clara (vroeg overleden) en Georges Leloup. Georges Leloup (1905) was de vader van Lubin (1939, getrouwd met Marie – Thérèse Clyncke), Carine 1946 ( getrouwd met Frans Cools), Ria en Christiana (1930) (getrouwd met André Vandewater). Jerome Leloup (13 03 1904), meubelmaker woonde in nummer 187 (naast André Van de Walle) en hij was getrouwd met Julienne Pille. Hij staat vermeld als meubelmaker in het kiesboek. Bertrand (05 03 1900) hielp zijn vader in de slagerij in nummer 187.

Yvonna Leloup had een zuster en die noemde Elvira Leloup. Na de voormalige handelszaak ‘Bont en Zuivel’ van ‘In den Hert’ (familie Bekaert) in de Noordstraat, rechtover het voormalige ‘Jeugdhuis’ (Van Mullem) staan twee verzorgde gesloten huizen. Kleermaker of kleerstofbehandelaar Richard Cuelenaere (1882) had een zaak in de Noordstraat 56. Het is nu een nieuwe handelszaak, een kleding groothandel. In het laatste oude woonhuis met heel fraaie gevel, op de hoek, vlak voor de voormalige inrijpoort naar bouwmaterialen Pierre Vermeulen woonden in de Noordstraat 58, Elvira Leloup ( 30 01 1902 – 22 05 1983) en dekzeilhandelaar Georges De Brée (30 11 1899 – 31 12 1954), de oom van Carlos De Brée, ooit zaakvoerder van Parfumerie Penelope, nu uitgebaat door zijn twee dochters, Linda en Marianne De Brée. Elvira Leloup en Georges De Brée verkochten aanvankelijk alcoholische dranken in de Edestraat nummer 24 maar schakelden later over naar dekzeilen en touwen.

De familie De Brée in de Noordstraat waren handelaars in dekzeilen en zonnestores rechtover ’t voormalige café Jagershof en de parking Huyze De Baere. Omer De Brée en Prosper De Brée waren partners, leverden en plaatsten zonnestores in heel Vlaanderen, ook in  villa’s en flatgebouwen aan de kust tot eind jaren 60. De broer en de schoonzus van de wasserijuitbaatster Clara De Brée, Prosper De Brée en Alice Musschaert hadden in nummer 105, in het hoogste huis van de woonhuizen Van Hecke een handel in dekzeilen. De eigenares van de wasserij in nummer 111, was Clara De Brée. Zij was de dochter van verzekeringsagent Honoré De Brée (30 10 1872 - 18 03 1944) getrouwd met Emma Van den Abeele (1872 - 01 12 1917). Honoré en Emma hadden tien kinderen: Gilbert (vroeg overleden), Clara (1897), Omer (1898), Georges (1899), Maurits (1901), André (1903), handelsreiziger Robert (1906), Prosper (1908), Blanche (1911) (getrouwd met Charles Van Beneden) en dekzeilhandelaar Willy (1912) De Brée. De kinderen van Honoré De Brée en Emma Van den Abeele waren gezegend met ondernemingstalent. Georges De Brée was een broer van Clara De Brée en een zoon van Honoré De Brée en Emma Van den Abeele. Zijn rouwprentje vermeldt de naam Van den Abeele.

Allicht onder invloed van de broers van Clara De Brée schakelden Georges De Brée en Elvira over van likeuren naar dekzeilen en touwen. Georges De Brée is overleden in 1954, dus behoorlijk vroeg, op 55 jarige leeftijd en Elvira deed alleen de winkel verder.

Elvira Leloup en Georges De Brée hadden drie dochtertjes Edith, Elise (overleden op zevenjarige leeftijd) en Liliana De Brée.

Liliana De Brée was getrouwd op 14 juli 1956 met beroepsmilitair Ivo Deruyter (02 02 1929), zoon van Théo Deruyter en Louisa Van Hollebeke (Wingene 19 02 1903 – 24 02 1979), broer van Chris Deruyter uit de Charles Rotsaert de Hertainglaan nummer 4. Het feest greep plaats in de ouderlijke woning, de Noordstraat 58, wat vroeger wel gebruikelijk was. Hun eerste kind Lieven werd er ook geboren (11 08 1957), later hadden zij nog een zoontje Filip (27 07 1961). Zij woonden toen in de Burgemeester Charles Rotsart de Hertainglaan 3A. Liliana naaide ook voor de mensen, bij haar tante Ivonna. In een agenda van 1952 maakt zij een opsomming van taken en namen: spreien, kussenslopen en gordijnen voor de voorname dames Verkindere, Vermeulen, Verstringe, De Prest, De Jaeger, De Lille, Van Poelvoorde … Zij was een bezige bij.

Théo Deruyter en Louisa Van Hollebeke waren dus de grootouders van Nele, Greta, Bart enz. die vroeger op de andere hoek van de Charles Rotsart de Hertainglaan woonden, nummer 32.

Edith De Brée was getrouwd met Lodewijk Raymakers (Stokrooi 17 07 1921 – 05 03 2004). Lodewijk Raymakers was de weduwnaar van Elisabeth Jeurissen en was afdelingschef bij de K.B. in Brussel. Zij woonden in de Karel Janssenslaan in Oostende. Lodewijk Raymakers had drie kinderen uit zijn eerste huwelijk: Diane, Guido en Rita Raymakers.

Elvira Leloup was de zuster van Ivonna Leloup, echtgenote van huisschilder Louis Deraes, moeder van Patrick en Rita Deraes uit de Interieurzaak in de Edestraat toen nummer 22. De twee zussen Elvira en Ivonna Leloup woonden dus aanvankelijk naast elkaar in de Edestraat.

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Hubert Savat, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert.

De Noordstraat deel XXXXVIII, ’t Molentje deel V-K.

15-10-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van de Noordstraat naar ’t Peurke (2).

Deel V- L. De Noordstraat Deel XXXXIX.

Louis Deraes - Libot was meester-huisschilder en zijn echtgenote Yvonna Leloup had een stoffenwinkel van gordijnen in de Edestraat of ‘t Peurke. Toen zij huwden gingen ze in de Edestraat nummer 22 wonen. Begin de jaren 50 zijn ze verhuisd naar de Edestraat 20. In de jaren 70 heeft Yvonna Leloup de huizen nummers 16 en 18 er nog bijgekocht en had op die manier een lange gevel met talrijke etalages waar zij behangpapier, mooie stoffen en interieurzaken aanbood. Achteraan de huizen was een binnenplaats met zicht op de tuin van Juffrouw Julia Coelis die vele jaren op de hoek van de Edestraat en de Noordstraat woonde. Haar burgerhuis heeft lang leeggestaan en is nu al een behoorlijk aantal jaren de VDKbank met residenties er boven. De kleindochter van Louis Deraes, Katrien Seifert heeft Juffrouw Julia Coelis gekend. Zij kende ook Céline (Slientje) Van Hoorebeke die even verder in een mooi Anton Pieck huisje woonde, waarover Valeer Posman schreef: “… waar je de nachtegaal kon horen zingen’. Het huisje is verdwenen maar er leidt een weggetje naar de ingang van het St. Annapark.

Foto1/1a: De ingang van het Circus Libot met veel belangstellenden. Op foto 3 trekken de woonwagens met personeel en dieren van het circus naar een andere locatie.

Louis Deraes was heel jong toen hij stierf, amper 37 jaar…. Hij werd aangereden door een dronken bestuurder in St-Kruis Brugge aan de Vossesteert op weg naar huis na een zware werkdag samen met vijf knechten. De werknemers waren gewond maar Louis Deraes stierf in het Minnewater enkele uren later. Zijn medepassagier schilder (19 08 37) Willy Van de Walle, Noordstraat, kwam er heel wat beter van af.

Yvonna deed de zaak van haar echtgenoot verder met arbeider-schilders in dienst, maar haakte af na een tijdje. Zij zorgde daarna voor haar gezin en legde zich toe op haar eigen zaak: gordijnstoffen en toebehoren en bijpassend behangpapier. Dochter Rita Deraes was op pensionaat maar kwam naar huis toen haar vader stierf, ze was pas zestien. Rita hielp haar moeder in de zaak. Van dan af leidden moeder en dochter jarenlang een bloeiende interieurzaak, best wel gekend in Maldegem en omstreken.

Foto 4: De inkom van het circus met de familie Libot voor het circus begin 1900.

Patrick Deraes was pas zeven (foto 4) toen zijn vader verongelukte. Hij werd schilder op leercontract bij schilder Brusseel, zoals zijn vader maar schakelde snel over naar zelfstandig schilder met het dienstenpakket van vast tapijt, dat in de jaren zeventig zeer populair was. Hij had bekwaam personeel en deed uitstekende zaken.

Na zijn huwelijk in de jaren 70 met de knappe Rosanne Boelens (1932), weduwe van Willem Van Rie, breidde Patrick Deraes uit met de interieurzaak in de Brielstraat in Maldegem en ook in Knokke-Heist. Hij had bekwaam personeel dat vloerbedekking legde, behangde en schilderde. Zijn neef Lubin Leloup, zoon van Georges Leloup uit ’t Molentje, werkte ook bij hem. Ons wollen tapijt in de living en het tapijt op de volledige bovenverdieping, heeft hij nog gelegd in ons eerste huis. Het was vakkundig afgewerkt en we hebben er jarenlang kunnen van genieten.

(Foto 6 Patrick Deraes als voetballertje, met Lucien Mestrez, Marc De Baets, Eddy Dobbelaere, Rudy De Lille enz.)

Patrick Deraes en Rosanne Boelens hadden een dochtertje, Violette Deraes. Jacques Van Rie en Annick Van Rie waren zijn stiefkinderen. Jacques Van Rie startte later een kwaliteitsvolle tapijtenzaak en Annick Van Rie was ’t mooiste meisje van de klas en kwam vaak op de televisie als model. De zoon van Jacques, Jules Van Rie doet het heel goed in de samenleving. Jules Van Rie (35), de vroegere voorzitter van Open VLD Maldegem (2009 tot 2013) is sinds april 2015 aan de slag als kabinetschef van Gwendolyn Rutten. Als rechterhand van Rutten neemt Jules Van Rie nu de inhoudelijke coördinatie van de partij voor zijn rekening. Jules Van Rie is burgerlijk ingenieur en werkte de afgelopen jaren in de financiële sector.

Patrick Deraes verongelukte wat een schokgolf veroorzaakte in Maldegem. Zijn zus en zijn moeder deden de interieurzaak in Maldegem verder en breidden uit. De handelszaak van Patrick Deraes in Knokke – Heist werd overgenomen door zijn nichtje Katrien Seifert, dochter van Rita Deraes, die zij samen met haar echtgenoot Dirk De Clerck, zoon van Antoinette Willemarck en kleinzoon van Alphonse Willemarck uit de Noordstraat,  nog steeds uitbaat. Uitstekende kwaliteit en serieuze service bieden garantie voor een bloeiende zaak ‘ACCENTDECOR’.

Een drukke handelszaak leiden was niet enkel een doelstelling van het echtpaar, Katrien en Dirk, zij glunderen als hun kinderen ter sprake komen.

Hun dochter Jasmine De Clerck (1977), studeerde aan de UFSIA toegepaste economische wetenschappen en vond na haar studies boeiende betrekkingen aanvankelijk in Parijs, daarna in Zuid-Afrika. Ze heeft een jaar in India gewoond en gewerkt als headhunter, tot ze uiteindelijk ‘headhunting’ deed op zelfstandige basis. Nu werkt ze voor een Amerikaanse firma in Brussel aan ’t Zuid. Haar dochtertje Louise (2011) stapt al naar het Sint-Jan Berchmanscollege, waar de kinderen van ons koningspaar school lopen.

Foto 6 van broer en zus, Benoit en Jasmine De Clerck, kleinkinderen van Albert De Clerck en van Antoinette Willemarck.

Zoon Benoit De Clerck (1987) stapte naar de humaniora en volgde de laatste twee jaar kunstonderwijs. Toen reeds was hij door de filmmicrobe gebeten en maakte hij filmpjes die zijn medeleerlingen enthousiast opvolgden. De stad Knokke liep er in mee en baande een wijk af zodat Benoit kon filmen. Na het middelbaar onderwijs studeerde hij aan de Ritz in Brussel. Hij is zelfstandig regisseur, maakte talrijke publiciteitsfilms maar spitst zich toe op kortfilm. Met zijn films, die in Knokke, Gent en Brussel gepresenteerd worden, behaalde hij meerdere prijzen. Hij won met ‘The Importance of Sweet and Salt’, de Prijs van de Jury in de Europese Kortfilm. De film kwam met die overwinning op de longlist voor Oscars kortfilms. Andere realisaties: ‘Un film américain’, voorgesteld in C.C. Scharpoord, ‘Zwart en Wit’, ‘Tussen zout en zoet’ enz. ‘De Sprekende Vis’, won dan weer een prijs bij Canvas.

Als je googelt naar Benoit De Clerck, vind je een hele palmares van zijn verwezenlijkingen, waar zijn ouders, Katrien Seifert en Dirk De Clerck, rasechte Maldegemnaars, terecht trots op zijn.

We gaan terug naar de Villa Willemarck op ’t Molentje eigendom van Alphonse Willemarck, naar de woning van de grootvader van Dirk De Clerck. De oudste dochter van Alphonse,  Yvonne Willemarck stierf onverwacht als eerste. Na haar overlijden ging de villa naar haar echtgenoot Godfried Van Haute en na het heengaan van haar echtgenoot, werd het domein in vijf loten verkocht. Het terrein rond de Villa Willemarck is gekrompen en alle activiteiten liggen stil.

We naderen de laatste huizenrij van de Noordstraat, waar al veel oude huizen plaatsgemaakt hebben voor nieuwbouw.

Links naar foto’s Deraes: http://we.tl/3IwL0SnLhs 

De kinderen van Albert De Clercq en Antoinette Willemarck.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Hubert Savat, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert.

De Noordstraat deel XXXXVIII, ’t Molentje deel V-L.

13-10-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van Antoinette Willemarck, ’t Molentje I. Deel V- H.

De Noordstraat Deel XXXXV.

We keren nu terug naar de ‘Villa Willemarck’ op ’t Molentje nummer 214 zelf, het breedste deel van de Noordstraat, bijna aan de ‘macadam’ of de Aardenburgkalseide. Villa Willemarck was de eigendom van Alphonse Willemarck. Hij was de  vader van Pieter (1905), Yvonne (1907), Georges (1909), Georgetta (1911), Norbert (18 12 1912 – 31 12 1977), Henriëtte (1914), Georgina (1916), Esther (1917), Antoinette (1918), Mariëtte (1922) en Roger (1923).

Yvonne Willemarck (08 12 1907), de oudste dochter van het gezin van Alphonse Willemarck, nam als achttienjarige, de verantwoordelijkheid voor het grote gezin op zich na het vroege overlijden van de moeder, Leonie Roets (09 05 1879 – 04 03 1926). Zij bleef in Maldegem wonen en huwde bijna een kwarteeuw later op 24 november 1953, ze was toen 46 jaar oud, met Godfried Van Haute uit Brussel, aan wie zij haar erfdeel naliet bij overlijden.

Godfried Van Haute was de peter van Dirk De Clerck, jongste zoon van Antoinette Willemarck. Dirk herinnert zich dat hij zijn peter mocht vergezellen langs alle pastorijen in Vlaanderen waar Godfried Van Haute kerkelijke gewaden of kledij (kazuifels en dergelijke) verkocht voor de firma Slabbinck, een firma die trouwens nu nog bestaat. Hij mocht er ook vaak spelen in de villa bij zijn tante Yvonne. Bij ’t binnenkomen had je een salon met piano, even verder, de huiskamer met een kantoortje, de keuken en talrijke andere speelhoekjes. Yvonne Willemarck kwam haar zus Antoinette vaak helpen tijdens ’t weekend in de handelszaak de ‘Minima’ of later de ‘Nopri’ als het druk werd.

De dochter van Alphonse Willemarck, Antoinette Willemarck (13 juni 1918) Noordstraat 214 huwde met zaakvoerder Albert De Clerck (26 juni 1915) op 28 januari 1947. (foto 1 & 2) Zij hadden aanvankelijk een meubelzaak.

Albert De Clerck was de  zoon van Henri De Clerck (19 01 1883 - 17 09 1925, jong overleden – Albert was pas tien jaar) en Alice Van Hooreweder (14 03 1883 – 28 02 1956) en zij woonden toen in de Noordstraat nummer 75, in het huis naast Bakker Savat, nu Bakker Lanckriet.

Op de foto Moeder Alice Van Hooreweder en Maria De Clerck, die voor haar moeder zorgde tot ze stierf.

Alice Van Hooreweder had een gleiswerkwinkel.

Naast Bakkers Norbert en Hubert Savat, Noordstraat 75 woonde Camiel Serlet (30 03 1909), jarenlang bekwaam gemeentesecretaris en hoofd van de brandweer. Hij was getrouwd met de zuster van Albert De Clerck, Maria De Clerck (18 03 1912).

In die buurt, Noordstraat 89 woonden ook Joseph Vandezande (Watou, 2201 1906) gehuwd met winkelierster Germaine De Clerck (23 12 1908 – 03 04 1967), ook een zuster van Albert en Maria.

Dit laatste echtpaar had maar één dochter Henriëtte Vandezande (overleden in 1976) die religieuze- missiezuster werd, Dame Marie Germaan van de Kanunniken-Missionarissen van de H. Augustinus van Heverlee.

Ze werd geprofest in 1958. Ik herinner mij haar nog, Camiel Serlet, zijn vrouw Maria De Clerck en haar zuster Germaine gingen naar de kerk met een religieuze die anders was uitgedost dan de Zusters Maricolen in Maldegem die wij gewoon waren.

Op de foto 5: Dame Marie Germaan van de Kanunniken-Missionarissen van de H. Augustinus van Heverlee, met de grote “kap”.

De familie ging samen naar de kerk, in de zomer had de religieuze waarschijnlijk verlof om op familiebezoek te gaan. Camiel Serlet had een buitenverblijf laten optrekken langs de Brugsesteenweg even voorbij de rotonde, toen er daar nog minder verkeer was. Op die manier kon hij de familie uitnodigen om op zonnige dagen te genieten van hun extra woning en mooie tuin.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Hubert Savat, Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert. De Noordstraat deel XXXXV, ’t Molentje deel V-H.

22-09-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van Antoinette Willemarck II, ’t Molentje. Deel V- I.

De Noordstraat Deel XXXXVI.

Antoinette Willemarck en Albert De Clerck hadden een gekende meubelzaak, ‘Meubelen Albert’, ooit ‘Au Divan’, maar richtten er daarna de “Minima” op en nog later de “Nopri”, Noordstraat 66. Zij hadden een vooruitziende en innovatieve blik.

U kan Albert De Clerck zien lopen met een sigaretje in zijn hand, op inspectie in het smetteloos grootwarenhuis. (foto 2).

Het woonhuis De Clerck – Willemarck (ooit woning met vosje in de gevel van aannemer Borgonjon), de handelszaak met diepe inplanting achteraan, de woning en handelszaak van Julien Willemarck, de woning van de gezusters Borgonjon, al deze handelszaken horen nu bij het prestigieuze restaurantcomplex “Huyze De Baere”.

In de voormalige meubelwinkel / grootwarenhuis startte restaurantgigant Dirk De Baere, een traiteurzaak samen met zijn echtgenote Patricia Hendrickx op 23 maart 1983. Zij slaagden er in om uit te breiden, te vergroten, te renoveren en uit te groeien tot een geweldig, romantisch, rustiek en indrukwekkend nostalgisch restaurantcomplex, Huyze De Baere (foto 3). De nakomelingen, Stephanie en Frederic stapten in de voetsporen van hun ouders en samen maakt dit familieteam van het restaurant een heerlijke zaak om te vertoeven.

Talrijke bouwelementen van deze handelszaak herinneren nog aan de 18^de eeuw en het portiek, de schouwen, het brandglas en de plafonds binnen zijn nog authentiek. Je waant je er in een Engels landhuis.

De woningen van Alfons Borgonjon, August/Albert De Clerck, Traiteur De Baere, Julien Willemarck (zijn echtgenote had vroeger een winkel) en de gezusters Borgonjon, ook een winkel, deze voormalige handelszaken werden omgevormd tot een gigantisch  restaurant Huyze DE BAERE, met respect voor het authentieke.

Het eerste huis, nummer 64, was ooit bakkerij Jean-Baptiste De Candt, met langs de straatkant een winkel en een herberg. De echtgenoot van Madeleine De Brabander, Alfons Borgonjon (1885) was aannemer van bouwmaterialen en kocht het huis en renoveerde het in de stijl van die tijd in 1930. Alfons Borgonjon (14 11 1885) was de broer van Simonne (01 08 1920) en winkelierster Suzanne Borgonjon (14 11 1911), die vroeger naast Parfumerie Penelope in de Noordstraat 70 woonden, nu deel van het restaurantcomplex.

De aannemer Alfons Borgonjon had het beeldje van een vos gekregen van een leverancier van bouwmaterialen en had het laten plaatsen boven het gevelraam. De vos verwijst naar de slimme streken (verstand) van de eigenaar, die een prachtige woning liet optrekken in volle crisistijd.

Het beeldje hangt nog in de gevel van het restaurant Huyze De Baere, oud en nieuw met elkaar verweven.

Op de foto Gezin Dirk De Baere.

De dochter van Alfons Borgonjon en Madeleine De Brabander, Emma Borgonjon was getrouwd met de gekende onderwijzer Armand Accoe (1906) waar menig bejaarde jongen intussen, les van kreeg in de Broederschool.

Buurman Albert De Clerck (1915) kocht later dat huis als woning, aan de familie Borgonjon.

Daarna kwam de woning van August De Clerck-Bonte (1863) in nummer 66, waar een meubelzaak, de Minima en de Nopri (nos prix, alles goedkoper) later uitgebaat werd.

Het moet een groot terrein geweest zijn, tot ver langs de achtergevels van de huizen in de Edestraat tot aan de tuin van Frederic Dhont, nu het park, want ze verkochten er echt alles wat je maar kon denken. Voor ons plattelandsbewoners was die zaak echt een paradijs, een wereldwonder.

Op de eerste verdieping was het speelgoed uitgestald en het zoontje van het nichtje van Antoinette, technisch lerares Marie-Jeanne Willemarck, Alexander Van de Rostyne mocht er spelen met de treintjes en autootjes waar hij duidelijk veel plezier aan beleefde. Hij was gefascineerd door bewegende treinen en wagens.

Alexander Van de Rostyne, kleinzoon van Albert Willemarck,  werd burgerlijk ingenieur.

Hij was  sinds zijn jeugd een fervent modelbouwer van radiogeleide helikopters. Een hobby waarin hij steeds innovatie en creativiteit heeft nagestreefd. Via de ondoorgrondelijke en vooral wereldwijde tentakels van het internet is één van zijn originele creaties gespot door een Chinees speelgoedbedrijf dat uiteindelijk een licentie voor reproductie heeft genomen. Een eigen creatie zien evolueren van ‘idee' tot 'doos in de winkel overal ter wereld', je kan je moeilijk meer wensen als burgerlijk ingenieur. (internet)

Zegt Alexander Van de Rostyne: ‘Dat ik ingenieur ging worden, zeg ik trouwens al sinds mijn zes jaar. Ik was al heel vroeg bezig met motortjes, treintjes, racebanen, vliegtuigjes en alles waar vijzen in zaten. Toen iedereen op zijn tiende een uurwerk kreeg, vroeg ik een bouwdoos elektronica. Gevolg is dat ik eigenlijk nooit heb nagedacht over wat ik ging studeren en ik heb nooit een seconde gedacht 'had ik maar iets anders gestudeerd'. De kennis en de manier van denken van een ingenieur hebben mij enorm geholpen in mijn carrière in de ICT-sector. Opleidingen in de managementsfeer zijn wel een perfecte aanvulling geweest.’(internet)

Dit grootwarenhuis De Clerck – Willemarck in de vroegere handelskilometer betekende voor de omliggende winkels in de Noordstraat gouden tijden.

Ontelbare mensen kwamen zich vergapen aan het uitgebreide aanbod of deden er meteen hun andere inkopen in de buurt: slagers, bakkers, kruidenierszaken, schoenwinkels deden toen ook gouden zaken. De Minima, later de Nopri was niet echt een levensbedreigende handelszaak. Het warenhuis was een curiosum die de dorpsbewoners en talrijke klanten uit de omliggende streken aantrok en meteen een meerwaarde betekende voor de handelszaken in de buurt.

Deze zaak stelde verschillende mensen tewerk in Maldegem. Op de laatste foto, Sinterklaasbezoek in de Minima, het echtpaar De Clerck – Willemarck, hun kinderen Dirkje, Lieva en Greta en enkele bekende gezichten, zeven personeelsleden.

Het was een feit – de ondernemingszin van de familie de Clerck – Willemarck zorgde voor werk in de buurt, waar velen nog met plezier aan terug denken.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Hubert Savat, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert. De Noordstraat deel XXXXVI, ’t Molentje deel V-I.

21-09-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

       De ondernemingszin van Antoinette De Clerck –Willemarck III, ’t Molentje. Deel V- J.

De Noordstraat Deel XXXXVII.

Albert De Clerck en Antoinette Willemarck (foto 1) vierden hun zilveren bruiloft op 17 04 1966, dus zij waren getrouwd in 1941. Albert De Clerck en Antoinette Willemarck hadden vier kinderen:

Carla De Clerck deed haar Eerste Communie op 2 juni 1949 en haar Plechtige Communie op 21 mei 1953. Ze zou nu ongeveer 73 jaar zijn. Op de foto’s is zij een heel groot slank meisje. Zij is heel vroeg overleden. Ik herinner mij dat nog, dit grote gezinsdrama in de Noordstraat. Het moet echt moeilijk geweest zijn voor die mensen om afscheid te nemen van hun oudste kind. Het is een drama dat veel gezinnen treft. Artsen wijzen er herhaaldelijk en uitdrukkelijk op dat hartfalen systematisch bij elk kind gecontroleerd wordt en opgespoord om onnodige drama’s te vermijden maar tot hiertoe worden kinderen zelden gecontroleerd.

De tweede dochter Lieva De Clerck deed haar Eerste Communie op 20 mei 1953. Op de foto 2 staat zij naast haar grote zus Carla. Lieva baat  een hotel of een ‘chambres d’hôtes’ uit in Wibrin, dicht bij Achouffe, gekend door de brouwerij. Veel Maldegemnaars gaan er eens logeren en zij worden altijd heel hartelijk ontvangen. Lieva is haar roots niet vergeten.

Dan volgt de blonde Greta De Clerck, geboren in 1947 denk ik, zij deed haar eerste communie op 27 mei 1954, dus zal ze een jaar jonger zijn dan haar zus Lieva. Zij werd regentes. Ik ben nog met haar uit geweest op karnaval. Het was een lieve jongedame. Zij trouwde en woont nu in Knokke met haar echtgenoot.

De jongste zoon van de vier kinderen van Albert De Clerck en Antoinette Willemarck, Dirk De Clerck (foto 3) baat een grote interieurzaak ACCENT DECOR uit in Knokke-Heist, samen met zijn echtgenote Katrien Seifert, dochter van Rita Deraes en nichtje van voormalig interieurzaakvoerder Patrick Deraes uit de Edestraat. Zakendoen zit in de genen.

Antoinette Willemarck en Albert De Clerck hadden een mooi en welvarend gezin, de kinderen studeerden goed, staken een handje toe thuis en in de handelszaak en waren gelukkig. In de vakantie maakten zij mooie en verre reizen, de postkaartjes van Italië, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Griekenland, Egypte, Marokko liegen er niet om. Albert De Clerck en Antoinette Willemarck hadden een druk leven in hun handelszaak maar zij genoten van mooie reizen en uitstappen en betrokken hun kinderen erbij.

De zaak verschafte werkgelegenheid aan heel wat personeel, die nu nog dankbaar denken aan hun ‘Minima’. De ‘Minima’ werd later de ‘Nopri’ met een groter aanbod van handelswaren. De zaakvoerders waren er altijd druk in de weer met heel wat personeel, waaronder Elise De Baets, die met de glimlach kan terug denken aan die tijd als werknemer in de Nopri.

De Sint bracht geschenkjes in het warenhuis, hier met Marc en Linda De Brée uit de Noordstraat, die angstig kijken. Zwarte Piet zag er inderdaad angstwekkend uit. De Sint te paard op bezoek in de Noordstraat was een evenement in deze handelskilometer.

 %%%FOTO8%%%

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Hubert Savat, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert. De Noordstraat deel XXXXVII, ’t Molentje deel V-J.

Bijlagen:
Carla en Lieva foto 3 verkleind.jpg (71.7 KB)   
Carla foto 2 verkleind.jpg (31 KB)   
Dirk foto 4 verkleind.jpg (60.1 KB)   
Koppel foto 1 verkleind.jpg (83.1 KB)   
Sinterklaas 1 foto 5 verkleind.jpg (131.3 KB)   

GOEDGELEGEN gerenoveerd APPARTEMENT hoek Elizabetlaan – Heldenplein 8310 Knokke-Heist.

Met vreugde kan ik u melden dat ik weer een ruimte heb opgegeven nu ik vertoef in de herfst of de schaduw van mijn leven.

Een ruimte minder om van te genieten, om te verzamelen, te poetsen en te onderhouden. Die twee laatste werkwoorden liggen al enkele jaren in een negatieve en stresserende lade.

Elk mens wordt op een bepaald moment in zijn leven in het nauw gedreven door onmacht en onkunde.

Het zij zo.

Laten we hopen dat de mensen die in de flat wonen, gelukkig en gezond blijven en dat ze tijd hebben om de ramen bijtijds te lappen, de kasten, de keukenkasten, de koelkast, de vaatwasmachine, de wasmachine, de droogkast, de badkamer, het toilet regelmatig poetsen.
De boenwas heb ik laten liggen opdat het hout zou blijven glanzen.
Swiffer, zwabber, moderne dweils onderhouden de vloeren.

Op hoop van zegen maar.

CONTACT 00 32 486 45 38 69

louisvandestraete@gmail.com

15-09-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

PROSPER en OMER WILLEMARCK. Deel V- Gy.

De Noordstraat Deel XXXXIV.

We gaan nu terug naar Victor Willemarck in de Noordstraat. De derde zoon van Victor Willemarck, PROSPER WILLEMARCK (03 11 1896) was gehuwd met Dina Allaert (Wevelgem 26 06 1896). Als dertigers, lieten zij een mooi huis optrekken in de Nieuwstraat nummer 53 dichtbij de woning van kunstschilder Nestor Martens, vroeger woning van huisschilder Edmond Martens (1885) en Adrienne  Verminck in nummer 59.

In die rij mooie huizen, woonden in de jaren 50: herbergier Maurits Van Hyfte (1903) en Clara  Longueville in nummer 45, Frans Van Nevele - Begyn, Jozef Van Den Bossche - Bruneel, auto- en fietshandelaar Maurits De Waele  en Barbara  Reyniers nummer 51, Sylvain Ysebaert (1894) en Elodie Loeys  in nr. 53, auto- en fietshandelaar Ernest Geyssens (1889) en Alice Van Hoecke in nummer 55, Omer Willems (1901) en Margriet  Van Landschoot in nummer 57 met verder, herbergier Honoré De Vos en Celesta  Vermeulen in nummer 65, de familie Janssens,  Van Rie, enz…. Een huizenrij met mooie geconserveerde en geklasseerde gevels trouwens en enkele heel bekende namen in Maldegem. Talrijke zaakvoerders hadden toen de mogelijkheden een nieuwe zaak uit te bouwen en mooie woningen te laten optrekken. Romain Willemarck (1893) en Elisa Compernolle, ouders van Denise Willemarck had er bij voorbeeld de prachtige woning waar nu Lingerie Sheila gevestigd is, nummer 63.

De architect van de woning van Prosper Willemarck en Dina Allaert was Fr. Vandendael uit Leuven, die vroeg 1750 BF (43 euro), of dat de enige rekening was die Prosper Willemarck kreeg is niet gekend, meestal werd er betaald na elke grote taak die was afgewerkt.

De volledige beschrijving vermeldt elk detail van aankoop, ondertekend door de architect en de aannemer Alfons Borgonjon – De Brabander  uit de Noordstraat 60 (nu Huyze De Baere); die volgens de factuur, poutrellen (balken), dubbele binnen- en buitendeuren, kasten, planchetten, zolder- en keldertrap, rolluiken, dakvensters, ramen, voegwerk, enz. voor zijn rekening nam, voor een totaalfactuur van 105519,76 BF, 2637,6 €. Alle facturen verzonden eind jaren 20, begin 1930 werden bewaard, waren opgesteld in het Frans en zijn stille getuigen van de dure materialen die gebruikt werden voor het optrekken en afwerken van het gebouw o.a. parket van Hongaarse eik aan 155 BF de vierkante meter….. We moeten er geen tekening bij maken. Alle materialen werden verzonden per spoor en waarschijnlijk afgehaald met paard en wagen aan het station in Maldegem.

De voorbereidingswerken vanaf 27 november 1928, delfwerk, fundering, gewapend beton, stenen lossen en plaatsen, timmerwerk, kroonlijsten gevel, goten achtergebouwen, plaatsen van platte pannen, zink, loodwerken, afloopbuizen, keldervloer en andere vloeren, chambrands en bekleedsels, regenput, vergaarput, afleiding putten, pomp put, trottoir of terras achteraan, bedroeg

100314,78 BF of 2 507,8 €.

Een kachel van de firma Michel Van Geen – De Pauw uit Gent van 1 696 BF, een moderne schouw van wit-blauw marmer van de natuursteenhandel F.W. Legon Fort – Lapin, 41, uit Brugge van 1908 BF, marmeren plinten, schouw, venstertabletten, sokkels in koninklijk rood marmer van Dejaffe Frères van Mazy voor een totaalprijs van 6192 BF. In elk vertrek werd één schouw geplaatst: twee salons, eetkamer, keuken en  achterkeuken, slaapkamers …. Om vervoerkosten te sparen werd meteen de levering voor de heer Perquy verzonden, met de vraag aan Prosper Willemarck om de bestelde goederen aan Perquy door te geven. Alle materialen kwamen van redelijk ver maar de elektriciteit werd uitgevoerd door J. Reyniers - Perquy uit de Marktstraat 20, Maldegem voor een totaalbedrag van 1716,90 BF. Spiegelruiten en krukken werden dan ook geleverd door Marcel Geernaert - Van Parys Noordstraat 151, schoonvader van Vital Van Landegem, voor een totaalsom van 1634,60 BF. Gabriel De Lille leverde op 15 augustus 1928 een juweel of horloge van 155 BF met twee jaar garantie. En de radiohandel De Lille, Noordstraat 15 leverde een duur apparaat  van 7338,8 BF op 5 april 1928. Wie uitgebreide informatie wil verwerven over het fenomeen RADIO in Maldegem, kan het artikel lezen in het Ambacht, Maldegem Jaarboek  1998, p 7 – 50.

Grote sommen allemaal als je bedenkt dat het uurloon van een arbeider in Maldegem eind jaren 20, beginjaren 30 gemiddeld 75 centiemen per uur  bedroeg, brutoloon ongeveer 45 frank per dag. Met een verschil voor geschoolde en ongeschoolde arbeiders. Alle materialen kwamen van heinde en verre en moesten dan nog geplaatst worden. Voorwaar Prosper Willemarck was een welvarend man! Hij kon zich een juweeltje van een huis veroorloven.

Prosper Willemarck was bediende van de Burgerlijke stand in Maldegem op het gemeentehuis. Hij was getrouwd met een West-Vlaamse dochter van vlashandelaars, Dina Allaert, maar ze hadden geen kinderen.

Prosper Willemarck heeft de stamboom van de mannelijke leden Willemarck opgesteld, in een mooi handschrift. Na de oorlog deed Prosper Willemarck ook het nodige schrijfwerk naar de provinciale directie voor Oorlogsschade in Oost-Vlaanderen. Hij kwam op voor de geteisterden in Maldegem: Maurits Cromheecke, Moerhuize 65, Henri Werrebroeck, Lieveberm 37, Theophiel de Vreeze, Krielstraat 8, Camiel De Smet - Savat, Rapenbrugstraat 29, Livina Leloup Rapenbrugstraat 22, Urbaan Blomme Noordstraat 189, Camiel Versieck, Westweg, 9, Modest Posman, Rapenbrugstraat 27 en talrijke anderen …. Hij ging langs alle woningen in de getroffen gebieden in Maldegem en hielp de eigenaars om de geleden schade terug te vorderen, hulp die met dankbaarheid onthaald werd. Hij had kopies van elk schrijven, bewaarde het bewijs van aangetekende zending, enz.… Een heel zorgvuldig secretaris en onbezoldigd sociaal hulpverlener avant la lettre.

De jongste zoon van Victor Willemarck was de handelaar OMER WILLEMARCK (22 11 1904). Omer was getrouwd met JOSÉE DE BUSSCHERE (30 11 1912), zuster en schoonzuster van de bekende slager Paul De Busschere (04 02 1915) en zijn echtgenote Emilienne De Caesteker (Longlaville 21 10 1920) uit de Nieuwstraat nummer 30. Paul en Emilienne hadden een  groot gezin, allemaal heel knappe kinderen. Omer en Josée hadden een villa in de Westeindestraat 160 bis, naast de huidige garage Fiat, met een grote vlasloods achteraan. U kan dit nu nog zien dat in die wijk hele mooie villa’s stonden.

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Theo de Vreeze, Hubert Savat,  Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert.

De Noordstraat deel XXXXIV, ’t Molentje deel V-G.

Bijlagen:
huis.jpg (113.4 KB)   
Omer Willemarck.jpg (61.1 KB)   
Prosper W..jpg (44.6 KB)   
Radio De Lille.jpg (99.8 KB)   

De ondernemingszin van JULIEN WILLEMARCK.

Deel V- Gx.

De Noordstraat Deel XXXXIV.

De tweede zoon van Victor Willemarck, JULIEN WILLEMARCK was vooral gekend als publiek figuur en briljant zaakvoerder. De legendarische, kleerstoffenhandelaar, naoorlogs burgemeester van Maldegem (1945 – 1946) en vlashandelaar Julien Willemarck (11 04 1894 - 1996) werd 102 jaar. Op de foto geplukt uit Vrij Maldegem zie je Julien Willemarck gevierd als 100 jarige in Maldegem, omringd door talrijke familieleden.

Julien Willemarck (11 04 1894 - 1996) woonde meer naar het centrum in de Noordstraat nummer 68, rechtover de voormalige Bakkerij Savat, nu Bakkerij Lanckriet in de buurt van de ouderlijke woning van Victor Willemarck (woning van architect Richard De Meulenaere). Zijn vlasbedrijf had hij in de Bloemestraat, de “Vlasgaard”. Er viel veel te verdienen met geroten vlas, minder met gebleekt vlas.

Julien Willemarck was getrouwd op 17 januari in 1923 in Waarschoot met winkelierster Julienne De Craene (18 12 1902 - 15 04 1969).

Het koppel Julien Willemarck en Julienne De Craene trouwde op dezelfde dag op 17 januari in 1923 als de vader van Julien, Victor Willemarck (1865), voor zijn tweede huwelijk met Maria Verselder. (zie menu).

Op de trouwfoto vooraan zitten beide bruidsparen omgeven door familieleden, kinderen van Victor Willemarck en hun gezin.

Julien Willemarck en Julienne De Craene hadden acht kinderen:

Yolande (1924), Denise (1925), Jacques Willemarck (15 01 1927, werd handelsreiziger bij V.W.), Rosanne (1928), Herman Willemarck (15 01 1930, werd ambassadeur), Luc (+ 1931) Christiane (1935) en Luc (1943). Luc staat tweemaal vermeld, waarschijnlijk is het eerste jongentje Luc overleden en kreeg de volgende zoon, de naam Luc, als eeuwig aandenken aan het overleden kindje.

De foto toont het gezin van Julien Willemarck met baby Luc op weg naar de kerk voor de doopviering.

De kinderen van Julien Willemarck waren zeer verstandig en bekleedden mooie posities in de maatschappij, een zoon was ambassadeur en een andere zoon directeur van V.W. in Gent.  Waar je ook gaat ter wereld er is altijd wel een nakomeling van Julien Willemarck die een belangrijke functie had in de maatschappij.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert. De Noordstraat deel XXXXIV, ’t Molentje deel V-Gx.

Bijlagen:
huwelijk Victor en Julien W. verkleind.jpg (117.6 KB)   
Julien W. verkleind.jpg (177.8 KB)   
Luc W. verkleind.jpg (42.9 KB)   
Menu verkleind.jpg (54 KB)   

ALBERT WILLEMARCK en de ‘VILLA SNEEUWWITJE’.

Deel V- F. De Noordstraat Deel XXXXIII.

De foto van de villa dateert van 1928, toen de villa gebouwd werd.

VICTOR WILLEMARCK (10 10 1865 – 19 12 1947) en LEONIE STANDAERT (29 06 1861 – 8 mei 1921) uit de Noordstraat (heden voormalige woning van schrijnwerker-architect Richard De Meulenaere – Esther De Baere) hadden vijf kinderen: Albert (3 december 1892 – 12 12 1972), Julien (1894 -1996), Prosper (1896), Georgina (1899, vroeg overleden) en Omer (1904).

De oudste zoon van Victor Willemarck, ALBERT Joseph WILLEMARCK  en zijn echtgenote MADELEINE GEIRNAERT hadden de VILLA ‘SNEEUWWITJE’ met achteraan heel wat loodsen laten optrekken in de Brielstraat, 79, op een domein van 7000 vierkante meter in 1928, dus bijna honderd jaar geleden. De tuin achteraan grensde aan de rozentuin van het klooster, nu parking van het Instituut Zusters Maricolen. De villa ‘SNEEUWWITJE’, Brielstraat 79 staat er nog, is gerenoveerd, wordt goed onderhouden en doet denken aan een rijk verleden.

Albert Willemarck was aanvankelijk varkenskoopman maar schakelde later over naar vlasbewerking en -handel. Albert Willemarck en zijn echtgenote Madeleine Geirnaert waren een knap koppel op hun huwelijksdag.

De kinderen van Albert Willemarck en Madeleine Geirnaert waren:

• Carlos Willemarck (1924), getrouwd met Odelfa Deyne uit de Noordstraat. Zij hadden vier kinderen, Christian (1950), Johan (1951), Anna (1954) en Katrien Willemarck (1959).

• Christiaan Willemarck (januari 1927). Hij heeft maar enkele uren geleefd.

• Marie-Jeanne Willemarck (14 12 1927) is getrouwd met Rik Van de Rostyne, voormalig leraar van het K.A. en schrijver van boeken en artikels i.v.m. heemkunde en geschiedenis. Zij hebben twee zonen, Alexander en Dominique Van de Rostyne. Marie-Jeanne Willemarck was lerares in het koninklijk atheneum.

• Anny Willemarck (13 juni 1929) was niet getrouwd maar had een belangrijke job in het atoomcentrum in Mol. Zij woonde in Brussel en kwam tijdens de weekends naar haar ouders. Zij is vroeg overleden.
  
  

Het waren allemaal aantrekkelijke kinderen. Marie-Jeanne was een heel knappe dame, nu nog trouwens.

Hieronder enkele foto’s van Albert als jongeman, Albert en Madeleine met hun gezin, de kleine kinderen met hun ouders en de kinderen als ze wat ouder waren.

Albert Willemarck werd geboren op 3 december 1892 en stierf op 12 december 1972. Hij was 80 jaar oud.

Zijn rouwbericht vermeldde talrijke eretekens. Hij was officier in de Leopold II-orde met Zwaarden, Ridder in de Kroonorde met Zwaarden, hij had het Oorlogskruis met Palmen, het IJzerkruis, het Vuurkruis en de Herinneringsmedaille en Zegemedaille van de oorlog 1914-1918.

Hij deed zijn legerdienst vanaf 10 oktober 1912, (hij was toen 20 jaar oud) voor de oorlog, samen met beschuithandelaar de Heer Maurice Taveirne (22 09 1892) en de Heer Richard Van Hecke (1884) (nr. 107). Tabakhandelaars Van Hecke en de vader van Albert, Victor Willemarck nr. 101 waren eigenlijk buren in de Noordstraat (dat is nu het appartementsgebouw Van Hecke met de woning van wijlen schrijnwerker-architect Richard De Meulenaere).

Soldaat Albert Willemarck werd noodgedwongen ingelijfd aan ‘den IJzer’ gedurende vier jaar tijdens Wereldoorlog I en moest meehelpen de Duitsers te ontzetten tot aan de Rijn.

Albert Willemarck had er zeven jaar legerdienst, oorlog, ontbering en ellende opzitten en dat gaat niet in je koude kleren zitten als jongeman. Het zal zijn karakter behoorlijk beïnvloed hebben. Zijn soldatenkaart vermeldt het nummer 57695, korporaal of kapitein, hij ziet er best een knappe man uit, hij was 1 meter 77, heel groot voor die tijd en hij had blond haar.

Na zijn legerdienst, na de oorlog en na zijn huwelijk was hij niet alleen zaakvoerder maar hij zette zich ook in op andere terreinen in de maatschappij. Hij stichtte een mooi gezin en was een dynamisch werkgever voor talrijke arbeiders in Maldegem. Hij verschafte werk voor heel veel mensen en dat is belangrijk voor de welvaart in ’t algemeen.

Met dank voor de info en de foto’s aan De Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Hubert Savat, Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert. De Noordstraat deel XXXXIII, ’t Molentje, deel V-F.

Bijlagen:
ALBERT verkleind.jpg (92.9 KB)   
GEZIN wILLEMARCK verkleind.jpg (90.3 KB)   
IDENTITEITSKAART verkleind.jpg (121.9 KB)   
villa verkleind.jpg (73.8 KB)   

FLORIDA WILLEMARCK.

Deel V- E.De Noordstraat Deel XXXXII.

Een vrouwelijk lid Willemarck, namelijk Florida Willemarck (16 09 1894 – 11 03 1938) was gehuwd met Emiel De Sloovere uit Moerhuize nummer 50.

Florida Willemarck en  Emiel De Sloovere  woonden in de populaire herberg-winkel in Moerhuize nummer 50, waar later jarenlang het restaurant ‘Populierenhof’ werd uitgebaat. Florida stierf betrekkelijk jong op 44 jarige leeftijd op 11 maart 1938 en Emiel hertrouwde enkele jaren later.

Florida Willemarck was de dochter van Honoré Willemarck (22 12 1871 – 04 11 1931) en de jong overleden Clémentina Terny (02 05 1873 – 24 06 1901).

Honoré Willemarck (1841) was een zoon van Joannes Willemarck en Amelia Geyssens en een kleinzoon van Bernardus Willemarck (1805) en Victoria Borgonjon (1806 – 1846). Bernardus was dan weer een zoon van Ignatius (12 03 1772). De stamboom reikt heel ver en mede dank zij Prosper Willemarck en Rian Crul werd die nauwkeurig beschreven en uitgebreid tot 1613.

De echtgenote van Rian Crul, Hilda De Sloovere, haar zussen Charline en Jenny en hun broer Maurice zijn enkele kleinkinderen van Florida Willemarck en Emiel De Sloovere.

Op de foto bovenaan zie je de vroegere herberg ‘In ’t Groene Woud’, geplukt uit een van de Jaarboeken Het Ambacht. Het was jarenlang een bekend restaurant ‘Het Populierenhof’, werd verkocht en is wordt nu gerenoveerd.

Hier onder zie je een kopie van het trouwboekje van Emiel en Florida, een foto van het knappe echtpaar en het bidprentje van Florida Willemarck.

 Emiel Joseph De Sloovere trouwde in Maldegem op 10 juli 1918, met Florida Maria Willemarck (Maldegem 16 sept 1894 - Brugge 11 maart 1938). Zij hadden vier kinderen:

1. Medard Maurits De Sloovere (Maldegem 19 09 1921 - Aalter 04 12 2014).

2. Etienne De Sloovere (Maldegem 23 sept 1924 - Sijsele 16 januari 2011).

3. Marcel Arseen De Sloovere (Maldegem 09 juli 1928 - Maldegem 20 aug 2007).

4. Christiana Maria Augusta De Sloovere (Maldegem 02 nov 1934 -).  Florida stierf in 1938, de oudste zoon Medard was 17, de jongste amper vier jaar oud.

Emiel hertrouwde in Maldegem, ca. 1940, met Magdalena De Keyser (Maldegem 07 apr 1902 - Eeklo 23 dec 1982) en zij hadden twee kinderen:

5. Jacqueline Florida De Sloovere (Maldegem 26 sept 1941 - ).

6. Jaak Karel De Sloovere (Maldegem 28 feb 1944 - ).

Ik kende de meeste kinderen van de herberg ‘Toe Sloovers’, zij reden voorbij met de fiets op weg naar het dorp, op weg naar het werk of de kerk of met vriend of vriendin en ik kwam langs de herberg op weg naar het ouderlijk huis van mijn vader, een beetje verder langs de Moerhuizestraat, nummer 33. Het was er altijd heel druk in het café, vooral van de mannelijke inwoners van Moerhuize die er uitbundig hun dorst lesten tijdens die lange, hete zomers van toen. Het was uitzonderlijk er eens een vrouw aan te treffen, dit was toen niet gebruikelijk. De huisvrouwen bleven thuis en zorgden voor Kind en Keuken en wachtten op de heer des huizes, dronken of niet. Naast het café was een snoepwinkeltje waar waarschijnlijk ook kruidenierswaren werden aangeboden. Magdalena (Lena) De Keyzer bediende de klanten in haar zaak.

Dat wat betreft een vrouwelijk lid Willemarck.

We gaan nu terug naar de vlasbewerking en -handel, die welvaart bracht in Maldegem en omstreken.

Zoals de meeste leden van de familie Willemarck deed de heer des huizes op een bepaald moment in het vlas toen de tijd er rijp voor was.

Vlasteelt, -bewerking en -handel was een zeer winstgevende bedrijvigheid tot even na W.O. II. De laatste bewoner van het domein en de romantische villa van de familie Willemarck was een broer van Victor Willemarck, Alphonse Willemarck dus.

Victor Willemarck en zijn broers waren oorspronkelijk veehandelaars, kopen en verkopen van varkens was hun beroep maar, zij werden er zich meer en meer van bewust dat vlas, het telen, bewerken, kopen en verkopen meer zou opbrengen. In 1900 gaan ze hun vlas nog roten in de vaart en zochten en maakten putten van acht op tien meter.

Het vlas werd in bakken of ‘hekkens’ gelegd en de bakken of ‘hekkens’ werden enkele weken in de Leie of in Maldegem in de vaart, geplaatst, hierna werd het vlas gedroogd op het veld in kapelletjes. Door het roten komt de binnenkant van de stengels los en verwijderbaar geworden van de vezel. Door het zwingelen werd de binnenkant (de lemen) verwijderd van de vezel (het vlas). Het plaatsen en uithalen uit de Leie of de vaart was nogal omslachtig, later werden grote betonnen rootbakken gemaakt op de terreinen van de vlasbazen, ik geloof zelfs dat het water verwarmd werd om het proces te versnellen.

In het Meetjesland hadden ze geen Leie en werd het vlas “geveld“. Het werd open gespreid in dunne laagjes op het veld en na een paar weken “gekeerd“, dat was dus hetzelfde proces maar het regenwater en de zon moesten hier het werk doen van het Leiewater. Dat was niet altijd evident. Als het teveel regende werd de vezel (het vlas) ook rot, en dat was niet de bedoeling. Dus het vlas dat “geveld “ was had meer kans op beschadiging en was daardoor van mindere kwaliteit. Aanvankelijk bleken zij het vlas op den ‘Dem’, langs de Dreef, maar later (1905) koopt Victor Willemarck een stuk grond in de Bloemestraat voor een aanzienlijk bedrag in die tijd: ‘de Vlasgaard of de Vlashaard’ waar het vlas geroot kan worden.

Zie foto’s van de vlasgaard uit het Vrij Maldegem.

Deze “roterij“ in de Bloemestraat (de huidige brandweerkazerne), is maar kort succesvol geweest omdat de prijzen van het vlas op een bepaald moment enorm daalden en er weinig of geen vraag meer was naar vlas. Dat was in de jaren 50 Waarschijnlijk veroorzaakt door de opkomst van het katoen maar er was ook een grote concurrentie met het vlas dat opnieuw werd ingevoerd uit Rusland. Maar de markt herstelde zich toch, de grote ‘vlasbazen’ in Kortrijk bleven bestaan, de kleine vlasbewerkers in het Meetjesland gingen kapot maar er bleven er toch enkele overeind.

 (Informatie via de notities van Prosper Willemarck).

Op de foto’s geplukt uit een Vrij Maldegem van weleer, kan u nog de gebouwen en de (beschadigde) toren zien. Nu is het terrein bestemd voor de “brandweerkazerne”, loodsen, kantoren en gebouwen. Velen herinneren zich nog de ‘Vlasgaard’ en de geur die er altijd hing van het geroten vlas.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Hubert Savat,  Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert.

01-09-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

 De ondernemingszin van Vlashandelaar

ALPHONSE WILLEMARCK

in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, ’t Molentje.

Deel V- D. De Noordstraat Deel XXXXI.

De 14 kinderen van Petrus Willemarck (03 10 1825) en Julia Van Landschoot (10 08 1838) waren: Maria, Charles-Louis, Eduard, Mathilde, Camillius, Elisa, Victor, Theophile, Hortensia, Clementine, Augusta, Désiré, Alphonse en Henri. Charles-Louis, Eduard, Mathilde, Camillius, Elisa, Victor en Désiré (1864 1941) kwamen de vorige keren aan bod, dan volgen Alphonse en Henri: Een van de jongste kinderen van Petrus Willemarck (03 10 1825) en Julia Van Landschoot (10 08 1838) was ALPHONSE WILLEMARCK.

Alphonse Willemarck was de bouwheer en de eigenaar van de Villa Willemarck in de Noordstraat.

Volgens de huwelijksregisters zou Alphonse Willemarck (14 10 1876 - 28 05 1930) getrouwd zijn in Maldegem op 21 juni 1904 met Leonie Marie Roete, (09 05 1879 – 04 03 1926).  Zij was de dochter van Ferdinand Roete, overleden in Maldegem op 31 maart 1901 en van Louise Marie Van Maldegem een herbergierster, van 53 jaar oud op het moment van huwelijk van haar dochter in 1904.

De familie Willemarck stond mee aan de basis voor een bloeiende vlasbewerking en – handel in Maldegem, een handel die  hier bekendheid en welvaart bracht, die nu nog door zindert.

Vlas werd oorspronkelijk massaal geteeld in Rusland, maar Lenin Vladimir Iljitsj geboren op 22 april 1870 in Gorki en overleden op 21 januari 1924, een Russisch revolutionair, eerste leider van de Sovjet-Unie en naamgever van het leninisme, was berucht voor zijn oorlogsfanatisme en de meeste Russische mannen werden in ’t leger gelijfd zodat die vlasmarkt daar kelderde. Op die manier kon het Westen een bloeiende vlas kweek, -markt en - handel opstarten gedurende een lange periode tot de markt zich in Rusland herstelde.

ALPHONSE WILLEMARCK (14 10 1876 – 28 05 1930) en Leonie Roete (09 05 1879 – 04 03 1926) van de VILLA WILLEMARCK hadden elf kinderen: Pieter (1905), Yvonne (08 12 1907 – 20 06 1970), Georges (1909), Georgetta (08 11 1911 – 10 03 97), Norbert (18 12 1912 – 31 12 1977), Henriëtte (27 07 1914 – 02 06 2000), Georgina (1916), Esther (1917), Antoinette (1918), Mariëtte (1922) en Roger (1923). Toen moeder Leonie Roete stierf in 1926, was de oudste dochter Yvonne nog geen 19 jaar en de jongste zoon Roger slechts 3 jaar.

De negentienjarige Yvonne Willemarck (08 12 1907 – 20 06 1970), zorgde voor de vele kinderen na het overlijden van moeder Leonie in 1926. Yvonne huwde op 24 november 1953 op latere leeftijd, ze was toen 46 jaar oud, met Godfried Van Haute (07 03 1905 – Orsay 24 07 1973) uit Brussel.

Norbert Willemarck (1912), vlashandelaar, trouwde met Marie-José Van Damme (overleden in 1990), dochter van André Van Damme -Verbeke uit de Radestraat 3, in Maldegem op 28 mei 1949.

Zij waren de ouders van Annette (1950), Rosette (1952), Albert (13 09 1954 - 1989), Greta (1957) en Johan (1960 - 1973) Willemarck. Johan Willemarck is als dertienjarig jongentje verongelukt op weg naar zijn zus in de Brielwegel. Zoon Albert Willemarck, echtgenoot van Martine Timmerman stierf plots op 35-jarige leeftijd. Twee zonen in hetzelfde gezin van wie afscheid moest genomen worden, was een oeverloos verdriet en een onherstelbaar verlies voor de ouders en de familie.

Annette Willemarck was een heel verstandige, pittige, knappe leerlinge aan de humaniora van de Zusters Maricolen en schitterde altijd als eerste van de klas. Annette trouwde met loodgieter William Rogge en zij vestigden zich in de Noordstraat 82, in de handelszaak van de zoon van slager Leonard Dobbelaere (1882) en Irena Cauwels en later van de vleeswarenfabrikant  Albert Dobbelaere (1910) en Magdalena Van de Genachte (1911). Annette Willemarck en William Rogge hadden er tot voor kort een bloeiend verwarming -, sanitair - en loodgietersbedrijf.

Henriëtte Willemarck (27 07 1914 – 02 06 2000) trouwde met Joris Sterken, zoon van Juliaan, uit de Rijschoolstraat 29, Sint-Truiden op 19 12 1944. Hun kinderen waren Mieke en Guido, die hun Eerste Communie deden op 29 mei 1952.

Georges Willemarck (26 10 1909 – 19 02 1966), vlashandelaar in de Noordstraat 224, trouwde met Irène De Baets op 19 12 1944, dus op dezelfde dag als Henriëtte.

Georgette Willemarck (08 11 1911 – 10 03 97) trouwde met Edward Van Rijckeghem van de Rijsselsstraat c 16 in Loppem op 15 januari 1946.

Antoinette Willemarck (1918), Noordstraat 224 huwde met Albert De Clerck op 28 januari 1947. Albert De Clerck woonde toen in de Noordstraat nummer 95, een beetje voor de praktijk van Mevrouw tandarts Mieke Smitz. De moeder van Albert De Clerck had een gleiswerk winkel. De vader van Albert, Henri De Clerck (19 01 1883 - 17 09 1925, was jong overleden, Albert was pas tien jaar.

Dat wat betreft de kinderen van Alphonse Willemarck van de villa.

Op de foto: de volwassen kinderen van Alphonse Willemarck en hun wederhelft.

WE GAAN TERUG NAAR DE VILLA WILLEMARCK.

De jongste broer van Alphonse was Henri Willemarck (1878). Henri had negen kinderen: Julia, René, Elvira, Arthur, Marcel, Evelina, Laurent, Amaat, en Willy (1923).

Een van zijn zonen, Marcel Willemarck (30 10 1913) tuinbouwer uit de Oude Aardenburgseweg 85bis was getrouwd met Marcella Coene.

Zij hadden vijf kinderen: Guido (1948), Gerda (1948), Nicole (1949), Magda (1953) en Freddy (1958). Magda Willemarck woont nog in de Noordstraat. Zij woont in het ouderlijk huis van haar echtgenoot Eddy Claeys, onderwijzer, die nog niet lang geleden schielijk overleden is. Guido Willemarck woont met zijn gezin in het begin van de Rapenbrugstraat, even voorbij de eerste bocht. Nicole woont in de Halledreef in Kleit en Gerda in Adegem.

Guido en Gerda Willemarck waren een tweeling en deden hun Plechtige Communie op dezelfde dag als ik in 1960, ik geloof dat Nicole dan ook haar Plechtige Communie deed, ze stond samen met de knappe tweeling op de levensgrote communiefoto. Gerda had beeldschoon lang krulhaar. Communies werden toen ook al uitbundig gevierd met foto’s, nieuwe kleren, prentjes en familiefeest maar de kinderen bleven naar de kerk gaan nadien, wat nu niet meer het geval is, tenzij sporadisch. De kinderen Willemarck gingen naar het wijkschooltje in Strobrugge, toen geleid door Louisa Galliaert, Anna en Laura Standaert uit de Noordstraat. Toen gingen alle kinderen van de wijk Strobrugge, Moerhuize, Aardenburgkalseide, Broekhuize, zelfs van ‘t Molentje enz. nog naar het wijkschooltje, dat afgebroken werd voor de brug in Strobrugge over de kanalen.

Op de foto staat het vroegere wijkschooltje van Strobrugge, reeds jarenlang vervangen door een ander schooltje meer naar het centrum toe. (foto geplukt uit de Jaarboeken van het Ambacht)

In de stamboom zitten nog bekende Willemarckjes:

De grootouders van Julien Willemarck waren Petrus Willemarck (03 10 1825) en Julia Van Landschoot (10 08 1838).

De overgrootvader van de onlangs overleden zaakvoerder Georges Willemarck, Elektrohandel in de Noordstraat, naast Optiek Verstringe, was de jongste broer van Petrus Willemarck (1825), Eduard Willemarck (1837). De lijn liep van Eduardus Willemarck (1837), naar Desiré Willemarck (1875), naar René Willemarck (1901) naar de broers Georges (1929), Willy, Juliaan en Roger Willemarck, de vier zonen van René Willemarck.

Georges Willemarck (04 06 1929), een gekend en gewaardeerd zaakvoerder uit de Noordstraat, zorgde voor heel wat nakomelingen: Daisy, Dorine, Erwin, Katrien, Dirk, Marie-Christine, Marie-Thérèse, Filip, Stefaan, Ivan en Sabine Willemarck. Ik kende die meisjes bijna allemaal want ik kwam hen tegen in ’t Peurke op weg naar de Maricolen. Georges Willemarck en zijn echtgenote Rosa Lamyns (1930) zijn heel oud geworden en hadden een bloeiende Electro-handel in de Noordstraat nummer 19.

Andere gekende Willemarck families:

Roger, Walter en Rosette Willemarck. Roger, Walter en Rosette Willemarck waren de kinderen en kleinkinderen van Leo Willemarck (1907), zoon van Henri (1878), kleinzoon van Joannes (1841) en zo verder. Uiteindelijk komen ze allemaal samen bij Joannes Willemarck geboren 1613.

Roger Willemarck (1932) werkte jarenlang op het gemeentehuis, als gemeenteontvanger, hij was een gekend figuur in Maldegem. Zijn zus Rosette liep school bij de Zusters Maricolen. Roger was getrouwd met Jeannine Cauwels en zij woonden in de Gidsenlaan. Zij hadden twee dochters: Annick en Hilde. Annick Willemarck was licentiate, trouwde met notaris Baudry en heeft vier kinderen, Anne-Sofie, Nicola, Amaury en Julie. Hilde is schoonheid consulente en heeft een zoon Timothy Rootsaert die intussen ook al vader is van twee zonen, Mattis en Mauro.

De familie Willemarck was een heel belangrijke familie in Maldegem. De ‘Willemarcks’, waren zaakvoerders in hart en nieren, werden welvarend en creëerden ook heel wat werkgelegenheid dus welvaart voor de arbeiders in Maldegem.

De familie Willemarck vormt een heel apart verhaal. Hun stamvader Joannes Willemarck loopt tot 1613. De naam komt dus ontzettend vaak voor in Maldegem. Het is ook een mooie naam. In Maldegem is de naam Willemarck enorm verspreid, soms hebben de leden dezelfde voornaam, omdat gezinnen, die opkeken naar de welvarende tak Willemarck, de uitzonderlijke gaven van de naamgenoten wilden doorgeven aan hun nageslacht. Andere leden Willemarck zijn uitgeweken en hebben een belangrijke positie in de maatschappij verworven, tot in het buitenland toe. Verloren talent voor Maldegem. (wordt vervolgd)

Met dank voor de info en de foto’s aan Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert, de heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Hubert Savat, Erik Blomme van het Archief Maldegem.

De Noordstraat deel XXXXI, ’t Molentje deel V-D.

31-08-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Kom tot rust aan de Belgische kust

Maak leuke strandwandelingen en voel de lentezon op je gezicht!

TE HUUR per veertien dagen vanaf eind maart of op jaarbasis in KNOKKE-HEIST (Heldenplein): gemeubeld  gerenoveerd appartement,  met 2 slaapkamers en op terras zeezicht op het Heldenplein te Heist-aan-Zee.

Inkomhal met vestiaire, apart toilet, grote living met open zicht over het Heldenplein en de zee, nieuwe televisie, open keuken voorzien van alle toestellen, 2 slaapkamers, gemeenschappelijke fietsenberging, en vuilnisberging... .

Nieuwe keuken, vaatwasser, keramische plaat, oven, Microgolfoven en badkamer met combi wasmachine-droogkast.

Een absolute aanrader.

Contact:

Telefoon: 050 71 29 11 of 0 486 45 38 69

Per voorkeur mailen naar:livinaleonie@live.be

VAKANTIE aan de KUST in Knokke-Heist?

GOEDGELEGEN gerenoveerd APPARTEMENT hoek Elizabetlaan – Heldenplein 8310 Knokke-Heist. 

ROKEN VERBODEN, GEEN HUISDIEREN

Voor 14 dagen zie lijst.

Energieverbruik en water niet inbegrepen.

Poetsen na verblijf: 50 euro.

Eerste verdieping. Zicht op Heldenplein en de zee. Vlak bij strand en winkelcentra.

Living, nieuwe keuken, microgolf, vaatwasser.

Vernieuwde badkamer, combi wasmachine-droogkast.

Apart toilet.

Gang met hangkast en twee slaapkamers (dubbel bed, stapelbed), met kabeltelevisies,

Telenet, mogelijkheid tot internet.

Berging, fietsstalling.

Energieprestatiecertificaat (EPC): 125

Energieverbruik (EPC): 125 kWh/m²aanrader op een topligging. Energiezuinig.

CONTACT: 00 32 486 45 38 69 of 00 32 50 71 29 11 of liefst  mailen naar:  livinaleonie@live.be

02-07-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

                        VERHUURD

               GROOT GELIJKVLOERS APPARTEMENT

     %%% 

- Bewoonbare oppervlakte 120 M2 +buitenterras met tuintje  45 M2

- Aantal slaapkamers : 2

- DUBBELE Garage met verlichting , stopcontact en automatische poort

- Vrij vanaf 1/10/2017

- Huurprijs : 690 euro /maand

- Gemeenschappelijke kosten : 50 euro / maand

Goed geïsoleerd : EPC score : 222  KWH / M2

Indeling :

- Inkom

- Gastentoilet

- Ruime zonnige living met toegang naar het terras (40 M2)

- Aparte ingerichte keuken ( 12,8 M2)

- Berging  (3,8 M2)

- Twee slaapkamers ( 14, 3M2 – 114,1M2 )

- Badkamer met meubel-dubbele lavabo , bad/douche , toilet (10,8 M2)

- Veranda (15,1 M2)

- Zonnig buitenterras met tuintje  45M2

Beschrijving :

- Videofoon

- Gelijkvloers

- Verwarming aardgas (Vaillant eco TEC plus)

- Aparte tellers voor water , gas en elektriciteit

- Volledig gereinigd ,behangen en geschilderd ,instap klaar

- Voorzien van alle verlichtingsarmaturen en gordijnrails

- Waterverzachter

- Geen huisdieren

Inlichtingen en afspraak : GSM 0487 177904 . louis.posman@telenet.be

Bezichtigen na afspraak

Verhuurkantoren gelieven zich te onthouden.

01-07-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

VERA DEDEURWAERDERE, ELISE LAMOTTE en ISABELLE STROEF,

drie Maldegemse kunstenaars, stellen tentoon in WATERLANDKERKJE.

De tentoonstelling kan bezocht worden van dinsdag tot en met zaterdag, van 13 uur tot 16 uur 30.

Zeven zomerse weken is Waterlandkerkje, Kerk, Molenstraat, 58, het toneel van voortreffelijke Vlaamse kunstenaars en kunstliefhebbers. Enkele Maldegemnaars zijn van de partij!

4508 AG Waterlandkerkje is een klein dorpje van ongeveer 500 inwoners in de gemeente Sluis, Nederland. Een groep heel gemotiveerde vrijwilligers organiseert concertenreeksen en tentoonstellingen in het protestants kerkje het hele jaar door en met de opbrengst kan het kerkje onderhouden worden en blijven bestaan.

Bij VERA DEDEURWAERDERE is het thema communicatie. Die communicatie wordt uitgedrukt in beelden, beeldjes, composities en zeefdruk. Mensen die elkaar noodgedwongen of uit vrije wil ontmoeten, mensen die voor haar of voor een ander iets betekend hebben, mensen die elkaar op een of andere manier nodig hebben of hadden worden uitgebeeld. Mensen of ‘koppen’ die communiceren, met elkaar in contact komen, krijgen vorm in haar werk en de emoties die dit contact teweegbrengt worden expressief uitgedrukt.

De koppen staan symbool voor de mensen die met elkaar in aanraking komen en de spanningsvelden komen aan bod. Diverse karakters worden op die manier ontwikkeld en botsen of harmoniëren. Weergeven van mensen die mensen nodig hebben om te communiceren, in verbinding en verbondenheid te beleven met elkaar. (Vera Dedeurwaerdere  stelt tentoon in Waterlandkerkje van 1 tot en met 8 juli 2017, van dinsdag tot zaterdag, van 13 uur tot 16 uur 30).

ELISE LAMOTTE over wie men schrijft ….. dat zij er in slaagt kleur en vorm in één monumentale kleurgeut tot expressie te laten versmelten, exposeert deze keer uitsluitend portretten, naar levend model. Het zijn absoluut geen foto’s, maar weergaven van emoties, spanningen, ontspanningen, hoop, geluk, verdriet, pijn, aanvaarding, protest of gelatenheid of weerspannigheid. De verschillende emoties  zijn duidelijk waarneembaar voor wie nauwgezet de kunstwerken bekijkt.

Bij schilderen naar model komt al snel het innerlijk van de geportretteerde naar boven, eenzaamheid wordt weerspiegeld. Elise kijkt achter de schermen. Zij zoekt de ziel achter het model.

Zij start met het beschilderen van degelijk papier, daarna wordt het papier behandeld met een product en daarna tekent zij met houtskool. Haar werken zijn voortreffelijk, zij haalde reeds verschillende prijzen in binnen- en buitenland en stelde ten toon tot in Toulouse, in een kasteel op een prachtig domein. (Elise Lamotte stelt tentoon in Waterlandkerkje van 15 tot en met 22 juli 2017, van dinsdag tot zaterdag, van 13 uur tot 16 uur 30).

ISABELLE of IEZA STROEF, ergotherapeute treedt in de voetsporen van haar gekende vader Walter Stroef, autodidact in beeld- en schilderkunst. Zij kreeg dus creativiteit met de paplepel die zij op haar beurt doorgeeft aan haar zoon Isaï. Aanvankelijk bewerkte ze Franse zandsteen. Ze stelde haar beelden tentoon in het Rattenkasteel in Waarschoot en langs de Scheldeboulevard in Terneuzen.

Ieza schakelde over naar wortels. Ze wil creëren vanuit een natuurlijk gegeven. Een expeditie die leidt tot zelfonderzoek en bevrijding. De natuur is zuiver, rustig, eenvoudig en triggert de geest naar een vorm of een beweging in een tak, in een boom enz. De rode draad doorheen de tentoonstelling zijn “wortels” in al zijn betekenissen en kronkels. Fascinerend is het ondergrondse leven dat zij leiden, gesteund door energie. Levensvragen en denkbeelden worden vertaald door beeldende middelen en zetten de poort open naar een andere ‘zijnstoestand’, gepaard met een zekere struggle for life.

Een wortelstronk bevrijden uit de grond is geen sinecure, wortels ontbloten, wroeten, trekken en opgraven is een krachtmeting, gevolgd door de ingreep van de kunstenaar. De wortels leiden naar een “ander leven” en creëren irreële figuren. Deze figuren worden geboren in de geest van de kunstenaar en wandelen als kinderen de deur uit, dartel, verfrissend en magisch. “Behind the thorns, sharp as hell are living soft creatures with golden hearts and visionary minds.”

Verwoord aan de hand van de notities van Ieza Stroef. (Ieza Stroef stelt tentoon in Waterlandkerkje van 15 tot en met 22 juli 2017, van dinsdag tot zaterdag, van 13 uur tot 16 uur 30).

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/ voor meer informatie over de kunstenaars.

Tekst M. Posman. Foto’s Els Stevens.

21-06-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

VERHUURD: GROOT DUPLEX APPARTEMENT

Noordstraat 111, Maldegem.

- Bewoonbare oppervlakte 120 M2 + terras 16 M2

- Aantal slaapkamers: 3

- Garage met verlichting en afsluitbare poort

- Vrij vanaf 1/08/2017

- Huurprijs: 620 euro /maand

- Gemeenschappelijke kosten: 50 euro / maand

Goed geïsoleerd: EPC score: 154 KWH / M2

Indeling:

- Inkom

- Gastentoilet

- Ruime zonnige living met toegang naar het terras (42,5M2)

- Ingerichte keuken (9M2)

- Berging  (2,6M2)

- Drie slaapkamers (14M2 – 13M2 – 10,5M2 )

- Badkamer met meubel-dubbele lavabo, bad/douche, toilet (11,5M2)

- Zonnig Terras 16M2

Beschrijving:

- Videofoon

- 3^de Verdieping, lift aanwezig

- Verwarming aardgas (Vaillant eco TEC plus)

- Aparte tellers voor water, gas en elektriciteit

- Volledig gereinigd, behangen en geschilderd, instap klaar

- Voorzien van alle verlichtingsarmaturen en gordijnrails

- Waterverzachter

- Geen huisdieren

- Zicht op binnentuin

Inlichtingen en afspraak: GSM 0487 177904. louis.posman@telenet.be

Bezichtigen na afspraak.

Verhuurkantoren gelieven zich te onthouden.

16-06-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1