De ondernemingszin in de Noordstraat, FRANS TOORTELBOOM in ’t Molentje.

De Noordstraat  XXXXII. Deel VI D.

Alle fietsenherstellers en -handelaars van de Noordstraat werden tientallen jaren geleden vervangen door de bekende fietshandel van François, Frans Toortelboom (25 augustus 1943), Noordstraat nummer 229.  Frans Toortelboom kon jarenlang elke fiets van groot naar klein, van gewone fiets naar koersfiets aanbieden en herstellen. Hij was jarenlang zaakvoerder van een van de grootste fietsenhandels in Maldegem.

Toen Frans Toortelboom het huis kocht, nummer 229 nu, bevond het zich voor een groot deel inwaarts. Hij heeft zijn toonzaal gedeeltelijk voor het eigenlijke woonhuis laten optrekken.

Frans Toortelboom is een, in Brugge geboren Knokkenaar die noodgedwongen door de oorlog met vader en moeder moest verhuizen tot buiten het spergebied dat zich uitstrekte van de kust tot Maldegem.

Het gezin vond in Balgerhoeke, eigenlijk als vluchtelingen, een dak boven het hoofd en zij zijn daar door omstandigheden blijven wonen tot 1953, het tiende levensjaar van Frans. Om zich te verbeteren van woning aan een betaalbare huurprijs verhuisden zij voor de laatste keer naar de koffiestad. Dichter in de geboortestreek van de vrouw des huizes die op “de Rondute” tussen Heille (twee kilometer van Aardenburg) en “Sluus” (Sluis) haar kinderjaren had gesleten.

In Middelburg is Frans getrouwd met Monique Sneppe. Frans startte met zijn echtgenote een eigen fietsenwinkel in de Kerkstraat nummer 7. Frans heeft tot zijn negenentwintigste levensjaar gekoerst en hun zaak draaide goed in de koersfietsbranche met gespecialiseerde onderdelen en aangepaste koerskledij…

Zijn vader maakte destijds voor hem eerst een kleine en later een grotere hondenkar waarvan hij nog foto’s heeft, hij had ook een hondenslee. Op zijn zesde kon hij schaverdijnen op schaatsen die zijn vader gemaakt had passend voor zijn kleine bottientjes. De tweede dag dat hij het kon is hij maar drieëndertig keer gevallen. Zijn vader schreef ook wel eens een liedjestekst à la tamboer. Zoals Jan Posman eens een luisteravond georganiseerd heeft kent Frans veel “Vertellementen”, niet zoals deze van Jette (Triphon Laureyns) uit het Molentje maar echt waargebeurde verhalen.

Frans Toortelboom was jarenlang de gedreven dirigent van de harmonie De Ware Vrienden van Middelburg en hij was ooit wielrenner in de koersen van Eddy Merckx.

Dit wat betreft de fietsenzaak van Frans Toortelboom.

Daarna volgen nu twee gloednieuwe aantrekkelijke woningen, vroeger woonde daar de vlasbewerker René Cauwels met ernaast een grote boeie. Die "boeie" (= grote werk- of vlasloods van de familie Willemarck) heeft ooit nog dienst gedaan als verblijfplaats van een grote zware vriendelijke man, Marcel Caudeville die soms vervoer regelde voor wie het hem vroeg. De originele werkloods is nog niet zo heel lang geleden vervangen door twee moderne woningen.

Foto’s van Frans in een hondenkar (triemkerre), een slee getrokken door een hond en een klein wagentje getrokken door een hond …. jaren 51 – 52, zouden we nu eens moeten proberen, vroeger was een hond als trekdier doodnormaal.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013). Met dank aan Frans Toortelboom..

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

25-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van Martha Expeels in de NOORDSTRAAT, ’t Molentje Deel VII a, XXXX.

%%%FOTO1%%%

Na de fietsenzaak van handelaar, hersteller, dirigent, ex-wielrenner, Frans Toortelboom volgde café, De Pearl, later café-restaurant La Bohème.

La bohème is een opera, waarvan twee versies bestaan. De bekendste is de versie van Giacomo Puccini geschreven door Ruggero Leoncavallo. Beide opera's zijn gebaseerd op de roman ‘Scènes de la vie de bohème’ uit 1849 van Henri Murger. De opera van Puccini beleefde zijn première op 1 februari 1896 in het Teatro Regio in Turijn. Het werk betekende een internationale doorbraak voor Puccini. ‘La bohème’ is ook een lied van Charles Aznavour en Jacques Plante. Waarschijnlijk refereerde de naam van het café naar de vermelde zangers en niet naar de opera. Het was er heel gezellig en je kon er ook gerechten bestellen. Heel veel mensen hebben er goede herinneringen aan.

De kruidenierswinkel in nummer 223 (vroeger 221) van Martha Expeels (09 12 1924) en Camiel Standaert (Eede 23 04 1913) volgt er op. Zij trouwden in Aardenburg op 20 oktober 1944. Martha hield de kruidenierswinkel draaiende en zorgde voor de kinderen en het huishouden. Zij was een hartelijke en geliefde dame. Haar man was aannemer metser. Hij had achteraan een groot terrein dat uitliep tot aan de Molenberg. Hun vroegere woning annex winkel is mooi gerenoveerd. Het huis staat bijna rechtover de woning van Walter Notteboom, vroeger woning van César Van den Abeele en Bertha Sekeet, die de varkenshandel combineerden met een kruidenierswinkel in nummer 196, 206 toen.

Er was ook een winkel van naaibenodigdheden van weduwe De Windt, die twee dochtertjes had.

In het laatste deel van de Noordstraat, het Molentje waren nog handelszaken, slager Jeroom Leloup, de fietswinkel van André Lazoen, veekoopman Valère De Baere, vlasbewerker Marcel Braet, schrijnwerker René De Lille nr. 195, heel lang geleden het “scheerhuis” van Jules Leloup en talrijke andere zelfstandigen. De naam Verstuyf was ook goed vertegenwoordigd, Juliaan Verstuyf en Jozina De Baets, Napoleon Verstuyf en Magdalena Timmerman, Jordaan Verstuyf (1916) en Angela Cockuyt (1921 – 1944) enz.

De dochter van Martha Expeels en Camiel Standaert was heel lang de partner van  Willy Baert, een gekend figuur. Willy Baert nam deel aan verschillende culturele activiteiten (toneel Victor De Lille). Willy Baert was bevriend met Segher De Lille en Jacques Savat. Jacques, de broer van Hubert Savat is uitgeweken naar Australië. De zoon van Jacques, genoemd naar zijn grootvader, David Savat is professor in Communicatie en Media Studie aan de ‘Universiteit van West Australië’ (W.A.) in Australië en schrijft wetenschappelijke werken die de hele wereld rond gepubliceerd worden.

We slaan een woonhuis over en dan volgde de woning van Steenkoolhandelaar Jef Verbeke.

Daarna kwam de familie Cockuyt in nummer 199. Een zestigtal jaar geleden was dit de woning van de gebroeders Omer (28 08 1907) en René (03 04 1910) Cockuyt. René Cockuyt leurde met lingerie en linnen in nr. 199. Omer was kleermaker en getrouwd met Zulma Crul, een heel ondernemende vrouw die behalve lingerie ook kleren liet droog kuisen in nr. 215. Ze was  een bijdehandse  verkoopster. Dochter Rita is getrouwd met de muzikale André Van Canneyt en ze hadden een dochtertje Kitty, Noordstraat 215. De broer van Rita, Lubin Cockuyt, Noordstraat 199 had er later een chique kledingzaak “Monovir”. De winkel nr. 215 is gestopt zonder overname. Alfons Cockuyt, of hij nu ook een broer was of niet, weet ik niet, hij werd Fons Koekoek genoemd ging vaak vissen en ving spreeuwen en je kon bij hem paling en spreeuwen kopen.

Op de uitweg van de winkel naar de Molenberg had Omer of Alfons Cockuyt, twee piepkleine huisjes laten afbreken om er een nieuw huis te bouwen. De Djollekes, Leonard Martlé echtgenoot van Julie De Graeve en dochter Germaine (Minneke) woonden in het enige huis op deze kant van de Molenberg. Hun zoon Jozef was gesneuveld tijdens Wereldoorlog I. De zoon van Minneke noemde Alfons, Fonne Djolle. Ook Cyriel Braet heeft er nog gewoond. Hij was een verwoed duivenmelker en timmerde achter zijn huisje duivenhokken met de afbraak van de Duitse barakken langs  de Dreef. Maurice Corveleyn betrok het huisje tot een twintig jaar geleden. Het huisje staat er nog en is lange tijd de enige woning geweest langs deze kant van de Molenberg. Nu zijn er reeds tal van nieuwe woningen opgetrokken.

Met dank voor de informatie en de foto’s aan Hubert Savat, Valeer Posman (notities) en  Walter Notteboom.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

25-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Op weg naar OMER CLYNCKE. I.

De Noordstraat deel XXXIX.

Hoewel de Noordstraat nog verder doorloopt tot aan nummer 238 met in de jaren 50, Amedé De Smet - Cromheeke, Maurice Ronse - De Lille, Charles - Louis Van De Voorde - Van Dycke, Marcel Claeys - Roegiers, René de Vreeze - Van Den Steen, stappen we aan de toegang naar de Rapenbrugstraat naar de andere kant van de straat, hoewel de Noordstraat daar ook verder loopt tot aan de voormalige woning van de postbode Alfons Marclé (22 01 1894) en Martha Goegebuer nummer 271 in 1950, nu woning Walter Marclé. Op de weide van Omer Clyncke rechtover de eigendom Marclé was na de oorlog, een noodsoldatenkerkhof.

Walter Marclé woont nu nog in het laatste huis van de Noordstraat.

Op de foto van het krantenknipsel vooraan liggen de graven van de gesneuvelde soldaten op het voorlopig kerkhof in de Aardenburgkalseide, de ‘macadam’ aan de overkant van de weg ziet u de laatste woning van de Noordstraat, nl. het huis van Walter Marclé.

De gesneuvelde soldaten werden langs de kanaaloever gesleept en voorlopig begraven in een put, de gewonden werden afgevoerd met de tram naar een zaal die dienst deed als hospitaal. Het bloed van de gewonden sijpelde op de tramsporen langs het Molentje. Later werden de lijken opgegraven en naar een voorlopig Canadees kerkhof gebracht op een weide van Omer Clyncke die hij pachtte aan juffrouwen uit Gent (nu woning en tuin van Mevrouw Georges Boes - Marcella Calleeuw), rechtover het geboortehuis van Walter Marclé. Omer Clyncke stelde zijn weide ter beschikking als voorlopig veldgraf, een tientallen gesneuvelde soldaten vonden er hun eerste rustplaats en verschillende Maldegemnaren hielpen de Canadezen hun talrijke doden begraven. Na de oorlog trokken notabelen, belangstellenden en scholieren naar dit eerste ‘Canadees kerkhof’ om eer te betonen aan hen die ons land bevrijdden. Later werden de soldaten ontgraven en naar het huidige ‘Canadees militair kerkhof’ aan de Adegemse Prins Boudewijnlaan gebracht.

In de herfst van 1944 voerden de Canadezen wekenlang en slopende strijd voor de vrijmaking van de Scheldemonding (the Scheldt Pocket). Vanaf de kust baanden de Canadezen een kilometerlange weg naar de bevrijding af tot in het Meetjesland. Met dit doel werd een speciale operatie in het leven geroepen the ‘Switch Back’ of de ‘Sla terug’ operatie. Op 6 oktober 1944 stak de 7^de Infanterie Brigade na een voorbereidend artillerievuur rechts van Strobrugge het Leopoldkanaal over. Het werd een afschuwelijk strijdtoneel, waarbij de Canadezen tot aan hun middel door de overstroomde polders moesten waden terwijl zij met vlammenwerpers de sterke Duitse weerstand probeerden te breken. Zij slaagden er in de oppositie te verbreken en verder te trekken om Nederland te bevrijden.

Een van die Canadezen, Denis Chisholm kwam eind jaren 60 de tocht vanaf Duinkerken tot in Moerhuize herbeleven, samen met zijn echtgenote, Edith. Wijlen Marc De Pauw, toen nog een kleine jongen kwam mij halen omdat die onbekenden in de Rapenbrugstraat ‘Engels’ spraken. Op die manier leerde ik Denis en Edith Chisholm kennen, ik nodigde hen uit bij mijn moeder, waar ze natuurlijk eten kregen en bleven slapen. Op die manier ontstond er een jarenlange vriendschap tussen deze Canadese veteraan en zijn vrouw en mijn gezin die pas verbroken werd bij het overlijden van Denis in 2015 en het overlijden van Edith begin 2016, beiden meer dan negentig jaar. Georges Spittael die onlangs overleden is heeft boeken geschreven over de bevrijding en de gesneuvelde soldaten en ik had hem aangesproken om Denis en Edith te begeleiden langs de bevrijdingslinie aan het Leopoldkanaal. Met Georges Spittael bleven wij in contact.

Tussen de woning van Walter Marclé en de hoekwoning Guillaume Verstraete (later van bakker Armand Savat), woonden in de jaren 50, dus 65 jaar geleden achtereenvolgens: Clément Verdonck - de Jong, Camiel Groosman - Van Eenaeme, in nr. 265 zaadhandelaar Honoré Cauwels (1883) en Irma of Zulma Hudders, Leon De Backer– Van Ootegem, Aaron De Lille – Calie, Remi De Coster (1905) en Marcella Maenhout, Armand De Lille – Wallemacq, Désiré De Decker – De Schepper, eierhandelaar Petrus De Beir (1892) en Ludwina Van Landschoot in nr. 253. In nummer 255 woonden meubelhandelaar Jozef Ieserbiet (1884) en de naaister Anna De Schepper. Armand De Lille (1892) schrijnwerker-meubelmaker en Ida Wallemacq, woonden in de Noordstraat 241. Hij was een sociaal voorvechter en verzette zich tegen wantoestanden (belastingen op uurlonen die aangerekend werden en nooit doorgegeven). Armand De Lille (1892) werkte voor René De Meulenaere, aannemer van timmerwerken in de Noordstraat. Hij zou dan een afstammeling geweest zijn van bierhuis De Lille.

Schuin tegenover de slagerij van Omer Van Kerckhove in nr. 243 was de garage Martin en Raymonda Taveirne. Hun enige dochter Vivianne Taveirne woont nu in Spanje. Met  Freddy Boes heeft zij drie kinderen. Later namen  Firmin Blomme  en Cecile Lazoen, dochter van André Lazoen de garage over. Alex De Krijger baatte er later Kruger Motoren - Generatoren – Tuinmachines uit. Alex De Krijger en Marlies De Windt hebben nu een nieuwe vestiging in de Noordstraat nummer 222, er praktisch rechtover. Zij kochten de woning van Medard Van de Voorde in 1999. Zij hebben de oude woning volledig gerenoveerd met respect voor het verleden en drijven een bloeiende handel in motoren. Een van de weinige zaken die stand gehouden hebben in de Noordstraat.

Op die hoek aan de Rapenbrugstraat in de Noordstraat 241 woonden bakker Armand Savat (pasfoto), en zijn echtgenote Ivonna Vermeulen (1910).

Armand en Norbert Savat waren bakkers en vulden hun nachtwerk aan met het rondbrengen van brood op het platteland, enkele dagen per week. De bakkers waren overal welkom in elk gezin. Zij waren altijd vriendelijk, hadden een luisterend oor en brachten afwisseling en het laatste nieuws in een eentonig landelijk leven. Hun huis was voordien eigendom van Guillaume Verstraete. Er wonen nog leden van de familie Verstraete langs de Rapenbrugstraat, de hoek om.

Daarnaast woonde Cyriel Brande - Blomme in een nogal hoog woonhuis. In het kleine huisje woonde Jeanelle Laureyns, dochter van Triphon Laureyns en haar gezin. We bollen zachtjes verder met een paar tussenstops naar Dagbladhandel ’t Hoekje.

Met dank voor de info aan Louis Posman, Walter Marclé, Theo de Vreeze, Marlies De Windt, Madeleine en Myrèse Clyncke, Vera Van Kerrebrouck, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem en de jaarboeken ‘t Ambacht.

23-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, Omer Clyncke. Deel II.

De Noordstraat deel XXXIX.

Na de woning van Cyriel Brande - Blomme woonde Jeanelle Laureyns, dochter van Triphon Laureyns en haar gezin.

Daarna woonde de weduwe Rudolf (Dolf) Leloup – De Smet en had je de inrijpoort van het café van Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere in nummer 229. Rudolf (Dolf) Leloup mocht ook die inrijpoort gebruiken om naar het achtererf te komen. 

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere waren heel gekend in Maldegem. Omer was de tweede jongste van een gezin van zeven kinderen: Omer, zijn zussen en broers waren de kinderen van herbergier Jan Camiel Clyncke (25 03 1860) en Pelagie De Vliegere die in april 1938 in de Stationsstraat nummer 14 woonden.

1. René Clyncke was getrouwd met Lia Hille en zij hadden twee zonen.

2. Rudolf Clyncke had een dochter Annie Clyncke. Het bedrijfje waar vroeger Armand Cauwels (+ 1988) en Laura Savat (04 03 1923 – 03 03 2016) en hun kinderen Eric en Dorine woonden, meer naar ’t centrum toe, aan de zelfde kant als het café, was voordien eigendom van Rudolf Clyncke.

3. Richard Clyncke en Paula Boes hadden geen kinderen.

4. Marie en Jeannette Clyncke bleven ongehuwd.

5. Marcella Clyncke was getrouwd met Alfons Van Rie, vader van Suzanne Van Rie (10 03 1931), grootvader van de ondernemende tweelingzusjes Marie-Paule en Marie-Pierre Claeys.

6. Een dochter Madeleine was gestorven op zeventienjarige leeftijd en een ander dochtertje Gisèle was ook vroeg overleden.

De echtgenote van de legendarische Maldegemse bakker Omer De Bruyckere uit de Stationsstraat 18, namelijk de vriendelijke Alix Clyncke (20 02 1908), was een nichtje van Omer Clyncke.

Gilberta Spiegelaere kwam ook uit een groot gezin.

1. Lily Spiegelaere was getrouwd met Omer Van den Abeele, slager in de Markstraat. Zij hadden vier kinderen Monique, Roger, Jacques en Ria.

2. Agnes Spiegelaere was getrouwd met Harry Rijckaert en ze woonden in de Gentsesteenweg.

3. Maria Spiegelaere woonde in Gent en was getrouwd met architect Creef, die lesgaf aan de academie in Maldegem.

4. Eveline Spiegelaere was getrouwd met Camiel Pyfferoen.

5. De jongste van het gezin Modest Spiegelaere was veehandelaar in Eede.

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere kochten het café en het huis in de Noordstraat. Omer had een veehandel, was bieruitzetter en hield een volks café waar gekaart, gekickerd en gebabbeld werd .

Op de foto’s, Omer met kleindochter Rita Cauwels, Omer Clyncke, zijn vrouw en kinderen enz…

Met dank voor de info aan Mevr. Myrèse en Madeleine Clyncke, Jacky Lazoen (Klapper 1950),. Op de foto’s: Omer Clyncke en kleindochter Rita Cauwels, Myrèse Clyncke en familie.  Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXIX, ’t Molentje. Deel VI. A.

22-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Omer Clyncke Deel III.

De Noordstraat deel XXXX.

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere uit de Noordstraat hadden drie kinderen.

Madeleine (1930) gehuwd met Maurits Cauwels, Alexander (1932) en Marie -Thérèse of Myrèse gehuwd met Lubin Leloup zoon van Georges Leloup, die naast schoenmaker René Posman woonde. Lubin Leloup was de broer van René, Christianna, Ria en Carina Leloup.

Madeleine Clyncke, genoemd naar een overleden tante, was in ’t pensionaat in Meire bij Aalst in haar kinder- en jeugdjaren. Toen zij eens per trein naar huis gereisd kwam tegen het einde van de oorlog, werd onderweg een trein gebombardeerd en toen mocht zij thuisblijven. Zij hielp dan in het huishouden en in het café.

Op die manier leerde zij haar toekomstige man Maurits Cauwels, zoon van landbouwer Camiel Cauwels (15 september 1881) en Marie Octavie De Muer, uit de kleine Katsweg 28, kennen. Madeleine Clyncke en Maurits Cauwels trouwden op 7 mei in 1953. Madeleine had lange tijd een kaas- en boterwinkeltje naast de Grand Café in de Markstraat. Annie De Clercq (van die kledingwinkel er rechtover) nam die winkel later over. De broer van Maurits, Eli Cauwels, overtuigde hem, in Congo te gaan werken, om de overzet van de Congostroom te realiseren. Eli had vier boten en verdiende veel geld. Op die manier kwam het gezin Cauwels - Clyncke in Congo terecht in 1958. Lang konden zij er niet blijven want in 1960 was er de opstand en beschermd door kussens opzij van elk kind reisden zij naar de onafhankelijke zone, waar ze allen tickets kregen richting Maldegem in december 1959.

Madeleine Clyncke en haar kinderen kwamen thuis terecht in de Noordstraat bij haar ouders in december 1959. Op die manier kon zij nog voor haar zieke moeder Gilberta Spiegelaere zorgen die stierf op 1 maart in 1960. Gilberta Spiegelaere is overleden op 51 jarige leeftijd, veel te vroeg. Dochter Myrèse Clyncke was pas zestien.

Maurits Cauwels zocht werk en vond er in Eeklo. Zij hadden eerst een Shell station en schakelden toen over naar Garage Volvo, later Rolls Royce en Bentley. Zij wisten van aanpakken.

MADELEINE CLYNCKE EN MAURITS CAUWELS hadden vier kinderen.

Het oudste kindje Gilberte Cauwels, werd met een zwak hartje geboren en stierf na drie maanden (+ 1954). Het was een droevig afscheid en Madeleine bewaart nog altijd fotootjes van het kleine meisje in haar portefeuille, meer dan 60 jaar later.

Zoon Alexander Cauwels nam aanvankelijk de zaak van zijn vader over. De echtgenote van Alexander, Karlien De Clercq werd een betrekking aangeboden in Amerika en Alexander en de drie kinderen trokken naar New Jersey waar ze nog altijd wonen. Alexander verkoopt er visverwerkende machines aan fabrieken, de drie kinderen, Alexander, Aristo en Lara zijn allen universitairen.

Dochter Rita Cauwels is professor tandheelkunde aan de universiteit van Gent. Zij was getrouwd met een tandarts, een Oekraïner, zoon van dokter Popovitz en zij hadden vier kinderen. Zoon Alexander Popovitz werkt in Kinshasa, Letitia Popovitz geeft les aan doofstomme kinderen, Nastasia Popovitz studeert aan de universiteit en Maxim Popovitz werkt in de MediaMarkt.

De jongste dochter van Madeleine, Marianne Cauwels is advocaat in Antwerpen, getrouwd met Frank Van Goethem (Solution – podia, etalages). Zij hebben twee dochters: Inez Van Goethem studeert in Canada, Emily Van Goethem studeert voor handelsingenieur in Leuven.

Madeleine Clyncke en Maurits Cauwels zijn terecht heel trots op hun kinderen en kleinkinderen. Zij wonen in Eeklo, zij hebben voor de broer van Maurits, Eli Cauwels uit Knokke gezorgd (mantelzorg) tot hij stierf in 2015, zij helpen nu nog altijd waar zij kunnen. Marcel kan alles, hij volgde tekenschool in Maldegem tijdens de oorlog en studeerde jaren aan de academie en maakt prachtige schilderijen, vooral portretten.

OMER CLYNCKE EN GILBERTA SPIEGELAERE hadden nog twee kinderen.

Alexander Clyncke geboren in 1932, die trouwde met Marie-Jeanne Vermeire. Alexander (1932 - 2014) zette de zaak van zijn vader verder en verhuisde naar de Koning Albertlaan. Toen zijn zoon Jan Clyncke zeven jaar was, overleed de eerste echtgenote van Alexander, Marie-Jeanne Vermeire. Alexander hertrouwde met Odette Lampo uit Middelburg. Alexander en Odette  zijn intussen al overleden.

De moeder van Marie-Jeanne heeft nog gewerkt in het Café van Nelis De Lille in de Marktstraat.

Dochter Myrèse Clyncke had een kapsalon midden jaren zestig in het huis van haar vader, verhuisde naar de Edestraat en daarna naar de Brielstraat, waar ze nu nog woont. Ze trouwde met Lubin Leloup zoon van Georges Leloup, die naast schoenmaker René Posman woonde, in ’t Molentje.

Zij hadden drie kinderen. Sabine Leloup is getrouwd met Filip Van Haecke en zij wonen in Sint Amandsberg in Gent. Hun 20-jarige dochter Amber Van Haecke studeert aan de hogeschool. Sabine Van Haecke werkt voor ’t Wit Gele kruis.

Jill Leloup is kantoorbediende in de haven van Zeebrugge. Haar dochter Gaëlle heeft Toerisme gestudeerd in Spermalie, Brugge en werkt er nu in het hotel De Orangerie.

Lubin Leloup overleed plots op 1 januari 2015 en Myrèse en haar kinderen moesten alleen verder. Met de steun en de hulp van haar zus Madeleine en haar eigen kinderen en kleinkinderen kan zij het verlies langzamerhand verwerken.

Op de foto’s: Madeleine Clyncke aan de tap, het kindje Gilberte Cauwels, Alexander Clyncke op zijn huwelijksfeest, de laatste leden van de familie Clyncke enz…

Met dank voor de info aan de dames Myrèse en Madeleine Clyncke, Heren Louis Posman, Jacky Lazoen (Klapper 1950. Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXX, ’t Molentje. Deel VI-B.

21-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van Omer IV.

Deel VI - C. XXXXI.

Omer Clyncke en Gilberta Spiegelaere waren zaakvoerders van het café VEEHANDEL en de drankhandel “Bieren Zeeberg”, (foto van de handelszaak jaren 40). Het laden en lossen van de bierbakken gebeurde achteraan aan de Molenberg. De meeste huizen en handelszaken langs die kant van de Noordstraat monden uit in de Molenberg. Tijdens de bevrijding na W.O. II was dit café van Omer Clyncke zeer populair! Maldegem was bevrijd en in ’t Molentje was er een verboden gebied juist tot voor de herberg. Het café er rechtover lag niet binnen deze zone, tot groot verdriet van de uitbaters. De Maldegemnaars hielpen en steunden de soldaten en onthaalden en zorgden voor hen met veel vreugde. De foto van dit café staat in ‘Flanders Fields’.

In het boek ‘Flanders Fields’ staat een interessante reportage over de bevrijding van het Meetjesland p 25 e.v. Op pagina 32 staat vermeld: “Op de wijk Molentje vormde CAFÉ VEEHANDEL uitgebaat door Omer Clyncke de scheidingslijn. Burgers mochten niet verder. De Duitsers waren nog permanent aanwezig aan de kanalen en het was er gevaarlijk voor de burgers. Omer Clyncke deed gouden zaken want het café werd druk bezocht door de Canadese soldaten die verlekkerd waren op Belgisch bier. Er werd flink wat bier getapt en de Canadezen betaalden met legerlaarzen, schoenen, handschoenen, wollen ondergoed, sloffen sigaretten, kisten Sunlight zeep en zelfs met invasiegeld. Intussen werd er heen en weer gereden naar het front in Nederland. De Canadezen die enkele dagen verlof kregen konden relaxen in het café. Zij logeerden bij particulieren en in scholen en velen zochten ontspanning in hun vrije tijd. De Canadezen verbroederden met de Maldegemnaren in het café van Omer Clyncke. Een van hen Alphonse Morine bleef jarenlang corresponderen met de familie Clyncke.

Kort na de oorlog werd er het kantoor van de Nationale Strijdersbond gevestigd, vandaar het opschrift lokaal N.S.B. op de gevel van het café. De NSB, voluit Koninklijke Vereniging Nationale Strijdersbond van België, is een vaderlandslievende belangenvereniging, vzw, opgericht in 1919 en sedert 1967 aangesloten bij het Nationaal Eenheidsfront der Oud-strijders en Veteranen vzw (NEFOSV/FUNACV). De Nationale Strijdersbond behartigt de fysieke en morele belangen van de oud-strijders en wil een boodschap uitdragen van vrede, verdraagzaamheid en vaderlandslievendheid. De bond organiseert, neemt deel en luistert plechtigheden en ceremonieën op van nationale aard. De organisatie heeft geen politieke, godsdienstige of ideologische banden, is financieel onafhankelijk en ontvangt van niemand geld of schenkingen, behalve van haar leden. De evenknie van de Nationale Strijdersbond in Wallonië is het Société Royale Fédération Nationale des Combattants de Belgique, kortweg FNC. (info via internet)

NSB mag je dus niet verwarren met de NSB in Nederland. De NSB, de Nationaalsocialistische Beweging in Nederland, was een politieke partij die tijdens de bezettingsjaren collaboreerde met de nazi’s. De NSB werd in 1931 door Anton Mussert opgericht als extreem rechtse anti parlementaire beweging. Onder invloed van de ontwikkelingen in nazi-Duitsland nam de beweging aan het einde van de jaren dertig steeds meer anti-Joodse standpunten in. Vanaf eind 1941 was de NSB de enige toegestane politieke partij van Nederland en werkte zij nauw samen met Duitsland. Na afloop van de oorlog werd de beweging verboden. Veel prominente leden werden veroordeeld. (informatie via internet)

In nummer 227 woonde Irma Cauwels – Hudders en haar zoon, landbouwer Aimé Cauwels (1929). De echtgenote van Aimé, Rachel Verstrynge (1926) stierf veel te vroeg en hij bleef achter met twee kinderen. Aimé Cauwels, was de man die zijn kracht kon meten met wijlen krachtpatser John Massis tijdens Molentjes kermis, die een zware tractor kon verplaatsen met zijn tanden. (zie Camob website, Noël Ryheul heeft er een filmpje van).

Zijn  zoon Luc Cauwels en kleinzoon lieten op de plaats waar Aimé woonde, mooie eengezinswoningen bouwen.

Foto café uit Flanders Field, het Ambacht, Maldegem. Foto van Omer, met zijn echtgenote, dochter Madeleine en kleindochter.

Met dank voor de info aan de Heren Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem, Mevr. Madeleine en Myrèse Clyncke.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXXI, ’t Molentje. Deel VI-C.

20-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin in ‘Café ’t Molentje’.

Deel V- N. De Noordstraat

Deel XXXXXI.

Op de hoek Noordstraat nummer 226 naast Omer Van Kerckhove was: “Café ’t Molentje”, van Albert Braet (1909) en Adriana Caboor in de jaren 50. Albert was de vader van Daniël, onderwijzer in het atheneum. Het was eerder een café om te biljarten, te kaarten en te krulbollen.

Het ging er heel gezellig aan toe, getuige het kerstkaartje met de afbeelding van de woning, waar de toenmalige uitbaters, in 1960, Hilaire de Vreeze (17 09 1922) en Irma Geyssens afkomstig uit de Krielstraat 8, hun klanten een Zalig kerstfeest wensten.

Het huis naast het café was het woonhuis.

De grootouders Theofiel de Vreeze en Augusta Rieberghe, de ouders van Hilaire de Vreeze, woonden daar ook.

Theo de Vreeze, zoon van Hilaire, was zeven maand oud toen zijn ouders het café overnamen van Albert Braet in 1958. Ze hebben het 15 jaar uitgebaat dus van 1958 tot 1973. Daarna kwamen Rudy Buzeyn - Lamyns en dan Joepie en Jan Dey.

Theo de Vreeze woont al vele jaren in Leopoldsburg, hij is beroepsmilitair, maar interesseert zich nog altijd voor zijn heimat.

Het café was heel breed en eigenlijk een mooi gebouwtje, het werd ook restaurant en menig Maldegemnaar vierde er hun huwelijksfeest.

Café ’t Molentje zag er lange tijd ook leegstaand uitnodigend uit maar het is onlangs afgebroken om plaats te maken voor een immens flatgebouw.

De mensen hadden gehoopt op een stukje groen op ’t einde van ‘t  Molentje, een plekje om uit te rusten en te keuvelen, een rustplaatsje voor de wandelaars, maar het is een groot flatgebouw geworden.

Door de centrale ligging van Maldegem, dichtbij Brugge, de kust en Gent is de bouwgrond gegeerd en in prijs enorm gestegen zodat heel wat Maldegemnaren het zich eigenlijk niet meer kunnen veroorloven een eigen huisje te laten bouwen zoals vroeger, jaren 60, 70, 80, 90, zodat ze noodgedwongen moeten kiezen voor een flatje.

Dat oudere mensen moeten kiezen voor een kleinere ruimte is op zich niet zo erg, maar dat jonge mensen soms met kinderen, hun leven moeten doorbrengen in een klein flatje, is betreurenswaardig. Ik schrijf soms flatje, ‘huisje of huis of villa’ om de huizen te situeren in een huizenrij. Persoonlijk heb ik er geen moeite mee dat ik van een groot huis, een villa zogezegd  naar  een klein flatje moest trekken, van een groot buitenverblijf in ’t groen naar een duivenhok als ‘t ware. Een mens moet zijn lot kunnen aanvaarden op gelijk welke leeftijd. Hoe kleiner, hoe minder werk en onderhoud voor oude mensen.

Maar jonge mensen hebben recht op een grote open plek met tuin en moestuin, voor hun kinderen en hun huisdieren.

We moeten er ons bij neerleggen, grote huizen en domeinen zijn onbetaalbaar geworden en jonge mensen moeten zich terugtrekken in kleine flatjes, een wraakroepende situatie eigenlijk. Als je dan ziet hoeveel je moet neertellen voor een woning met living, keukentje, twee of drie slaapkamertjes waar je amper kan in bewegen, stijgen je haren ten berge, om niet te spreken van de gemeenschappelijke kosten als je in een flatgebouw woont, afhankelijk van niet altijd eerlijke syndici. De ‘Gouden Jaren’ zijn definitief voorbij.

'Laat ons kleiner bouwen voor jongeren en singles' verscheen in de krant op 10 maart 2016: geschreven  door Kristof Simoens. “Foto: ss. Hij schreef: Nieuwbouwappartementen zijn in ons land gemiddeld 85 vierkante meter groot.

Als het van de projectontwikkelaars afhangt, daalt dat cijfer tot 75 vierkante meter. 'Alleen met kleinere flats wordt nieuwbouw weer enigszins betaalbaar voor jongeren en alleenstaanden. Helaas liggen nog te veel steden en gemeenten dwars.'

Bouwen is onbetaalbaar geworden, al zeker voor jongeren en alleenstaanden. Zelfs een doorsnee nieuwbouwflat kost in Vlaanderen al gauw zo’n 215.000 euro; in Brussel mag u daar nog minstens 10.000 euro bijtellen. 'Prijzen exclusief 21 procent btw', zegt Olivier Carrette, gedelegeerd bestuurder van de Beroepsvereniging van de Vastgoedsector, die zo’n 150 projectontwikkelaars overkoepelt.

10% kleiner, 10% goedkoper. Een rondvraag bij de tien grootste projectontwikkelaars leert dat één op de vijf geïnteresseerde jongeren en singles afhaakt omdat ze geen lening krijgen van de bank. ‘Wij vragen al langer dat de overheid de fiscale druk op nieuwbouw vermindert. Maar in de huidige budgettaire context is dat vechten tegen de bierkaai', beseft Carrette. 'Daarom komen we zelf met een oplossing voor starters: de beschikbare ruimte en bouw-oppervlakte efficiënter gebruiken. Als we een appartement 10 procent kleiner bouwen, zal het 10 procent goedkoper worden', zegt Carrette.”

Stel je voor dat je heel je leven moet wonen op 75 vierkante meter …..

Café ’t Molentje is een residentie geworden en zal woonruimte bieden aan heel wat mensen, oud en jong. We moeten het positief en realistisch bekijken, de jeugd trekt meer naar de centra de laatste jaren, dichtbij scholen, sportcentra, muziek- en tekenacademie. Het is handig, goedkoper en milieuvriendelijk. Alles heeft zijn positieve en negatieve kanten.

De volgende gerenoveerde woning is de eigendom van Alex en Marlies De Krijger – De Windt die het domein kochten van Medard Van de Voorde in 1999 en er hun bloeiend bedrijf startten.

We naderen de laatste huizenrij van de Noordstraat, waar al veel oude huizen gerenoveerd werden of plaatsgemaakt hebben voor nieuwbouw. De Noordstraat oogt steeds aantrekkelijker de laatste jaren, wat positief is.

Met dank voor de info aan de Heren Louis Posman, Theo de Vreeze, Marlies De Windt, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Erik Blomme van het Archief Maldegem. Op de foto’s: voormalig café ’t Molentje op diverse tijdstippen. Tekst en foto flatgebouw: Kristof Simoens.

De Noordstraat deel XXXXXI, ’t Molentje deel V- N.

19-01-2017 om 20:09 geschreven door Marianne Posman 1

TE   HUUR (verhuurd)

ZONNIGE WONING HOB. MET GROTE TUIN BLOEMESTRAAT 14, MALDEGEM.

- Bewoonbare oppervlakte 144 M2 + terras 50 M2

- Aantal slaapkamers: 3

- 4 autostandplaatsen. Tuinhuis 9M2

- Speeltuin ( gras ) 600M2, totale OPP. 800 M2.

- Vrij vanaf 1/09/2017

- Huurprijs: 795 euro /maand

- Goed geïsoleerd: EPC score: 111 KWH / M2 – E-peil: E62

Indeling:

- Inkom

- Gastentoilet

- Ruime zonnige living ( 34M2 ) met toegang naar het terras

- Geïntegreerde ingerichte keuken ( 10M2) met toegang naar het terras

- Berging ( 3,5M2)

Boven:

- Drie slaapkamers ( 13M2 – 13M2 – 10M2 )

- Badkamer met meubel-dubbele lavabo, bad, douche, toilet (11,5M2)

- Apart toilet boven

- Zolder ( 23M2 )

Beschrijving:

- Parlofoon

- Verwarming aardgas (Vaillant eco TEC plus)

- Volledig gereinigd, behangen en geschilderd, instap klaar

- Voorzien van alle verlichtingsarmaturen

- Ventilatiesysteem C+

- Regenput met pomp – voor toilet beneden en wasmachine.

- Waterverzachter

- Speeltuin volledig omheind met elektr. poort

- Geen huisdieren

Inlichtingen en afspraak: GSM 0487 177904. louis.posman@telenet.be

Bezichtigen na afspraak: do van 18H-20H en Za 17H-19H.

Verhuurkantoren gelieven zich te onthouden.

13-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MARIANNE POSMAN brengt verslag uit over uitgeweken ondernemingstalent in Groot-Maldegem.

Meester-slager LUC DE BAERE uit Maldegem

presenteert het lekkerste, het malste en het veiligste vlees ter wereld.

Talrijke nakomelingen van Josef De Baere uit de Noordstraat laten opmerkelijk van zich spreken. De kleinzonen van Josef De Baere hadden elk op hun eigen manier een bepaald sluimerend talent waarvan sommigen met hart en ziel gebruik hebben gemaakt en naam gemaakt hebben in de streek.

De oudste zoon van Josef De Baere uit de Noordstraat, Etienne De Baere, handelaar in steenkool en brandstoffen, geboren in 1932, was getrouwd op woensdag 20 januari 1954 in Maldegem met Maria Antoinette Bottelier. Zij hadden vier zonen.

Luc (16 december 1956) werd een eersterangs meester-slager in Sint-Joris-Ten-Distel.

Dirk (2 februari 1960) is meester-kok en baat thans met zijn gezin en zijn team “Huyze De Baere” uit, het feeërieke hotel-restaurant in de Noordstraat, Maldegem waar mensen van alle uithoeken van het land komen genieten van lekkere gerechten in een uniek kader.

Rik De Baere (2 maart 1964) vestigde zich in Knokke-Zoute in 2003, na een lange, indrukwekkende loopbaan in Parijs, Londen en Brussel die hem internationale bekendheid verschafte.

Filip (24 september 1968) nam de stookolie- en steenkoolhandel Brandstoffen Q8 Vossenhol van zijn vader over.

LUC DE BAERE, zoon van Etienne en kleinzoon van Josef waagde zich, na een vreugdevolle en kommerloze kindertijd in het landelijke Vossenhol, aan een opleiding Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat in Brugge van 1969 tot 1973, aanvankelijk voor bakker maar hij schakelde snel over naar slagerij. Tijdens de schoolvakanties werkte hij in Oostende en Blankenberge. Na schooltijd smeedde Luc ook plannen om zich waar te maken in de hoofdstad. Hij werkte twee jaar in Brussel en volgde een technische opleiding in Anderlecht, een dag per week.

Na zijn legerdienst kon hij als gerant aan de slag in een superette in Maldegem. Een jaar later in 1977 startte hij bij meester-slager Mark (de zoon van Paul) De Busschere die alles nog ambachtelijk maakte en waar hij de puntjes op de i leerde zetten. Hij volgde ondertussen een patroons opleiding in ’t Hooge in Kortrijk.

In mei 1979 kocht hij een slagerij in Sint-Joris-Ten-Distel en trok met zijn echtgenote Marleen Matthijs en oudste dochtertje Delphine (1979) naar Beernem. Op 2 juni 1979 bedienden zij er hun eerste klanten. Zij hebben er keihard gewerkt, zij aan zij, 16 uur per dag, zes dagen in de week. In 1980 moderniseerden zij hun handelszaak, het handwerk werd door machines en installaties verricht en op die manier konden zij meer aandacht besteden aan een eigen assortiment.

Marleen Matthijs volgde vijf jaar Spermalie in Brugge en werkte in diverse hotels en restaurants in Knokke. Zij was de dochter van veehandelaar Maurice Matthijs, die hen het beste vlees kon leveren.

Luc De Baere en Marleen Matthijs verkochten al snel panklare gerechten, fondue en gourmet wat toen een schot in de roos bleek. In 1981 hadden zij er een zoon bij, Olivier die in 1998 ook in de zaak opgenomen werd  en reeds lange jaren een rechterhand is. De handelszaak bleef groeien en gedijen. Een assortiment van kaas, kaasschotels en wijn vervolledigde al snel hun ruime aanbod.

Luc De Baere zat ondertussen nooit stil en introduceerde vlees van dieren gekweekt op natuurlijke wijze, supervers vlees onder de labels Meritus en Vita Project. De consument werd een eerlijk product geleverd.

Voor een vakwedstrijd met eigen producten op de Heyzel in Brussel in 1987, haalden zij 2 bronzen, 3 zilveren en 4 gouden medailles. Gekookte beenham, boerenpaté, gerookte rundsfilet en lunchworst haalden goud!

Intussen volgde Luc De Baere van 1990 tot 1992 een wijncursus van Maître-Sommelier en slaagde voor zijn examen. Hij kon prijzen en diploma afhalen in maart 1993 en dit betekende meteen een tweede grote renovatie in de handelszaak die van kop tot teen vernieuwd werd met wijnkelders en allerhande nieuw, ultramodern materiaal en machines voor vleesbewerking. In mei 1995 kochten zij de woning palend aan de zaak. Wat ooit één woning was geweest werd opnieuw in ere hersteld. Renoveren, moderniseren, aanpassen volgens de nieuwe wetgeving, alles werd er aan gedaan om zo klant- en milieuvriendelijk handel te drijven.

De zaak wordt NATUUR SLAGERIJ, TRAITEUR EN WIJNEN DE BAERE.

Inderdaad, Luc De Baere trok op regelmatige basis naar Frankrijk om er wijnen te proeven en in te voeren om aan te bieden in de zaak. Hij neemt zelfs wijn en champagne af van de bekende wijngaarden – naamgenoot Demilly De Baere, Bligny.

Een stukje historiek De Baere van het succesverhaal van een van “Maldegems zonen” zoals we dat uitdrukken, op wie wij Maldegemnaars terecht fier zijn. Een ambitieuze jongeman, met roots in de Noordstraat die al zijn talenten kordaat, verbeten en doelbewust heeft ontplooid om zich samen met zijn gezin een succesvolle weg te banen in de maatschappij en er in geslaagd is.

Na bijna 40 jaar hard werken in de zaak neemt dochter Delphine De Baere de fakkel van vader-slager-traiteur-sommelier over!

Op 6 januari opent de vernieuwde handelszaak in handen van nieuw en jong bloed en houdt Luc De Baere een oogje in ‘t zeil op afstand.

Het levensverhaal van een van de zonen van Etienne De Baere, een inwoner van de Noordstraat, Maldegem is  een aaneenschakeling van arbeidsvreugde, onbeschrijfelijke inzet en welslagen. Naamgenoot Guido De Baere gaf enkele jaren geleden een boek uit ‘De afstammelingen van Joannes De Baere’ en hij kwam tot de bevinding dat de stamvader Joannes De Baere geboren werd in Maldegem in 1663, en er ook stierf in 1733. Het spreekt vanzelf dat heel wat nakomelingen van ‘Joannes De Baere’ verspreid zijn in Maldegem en omstreken. Velen zijn ook uitgeweken naar het buitenland.

De Baere is een welluidende en mooie familienaam die op het puntje van de tong ligt omdat de naam gekend is in Maldegem. Heel wat mensen noemen De Baere en zij zijn allen verwant met Joannes De Baere.

Nemen we nu de overgrootvader van Luc, Dirk, Rik en Filip De Baere, Désiré De Baere, fruitkoopman, vrachtrijder, klokkenluider en winkelier, (11 april 1878 - 10 maart 1956). Désiré trouwde op 22 januari 1904 in Maldegem met Emma Versluis, die een kruidenierswinkel uitbaatte. Zij hadden twee kinderen: Maria De Baere en Josef De Baere (23 maart 1908 - 2 maart 1976). Désiré De Baere en zijn echtgenote Emma Versluis woonden ongeveer in het midden van de Noordstraat in Maldegem rechts als je je van het centrum verwijdert. Hun handelszaak is pas kort geleden afgebroken en vervangen door een flatgebouw. De zoon van Desiré, Josef was kolenhandelaar en vrachtrijder en had een handelszaak er rechtover. Josef was getrouwd op 16 juli 1931 met Georgette Lampaert die jarenlang een Boetiek voor Kinderartikelen en speelgoed uitbaatte. Zij hadden vijf kinderen: Etienne, geboren op zondag 1 mei 1932 in Maldegem en Lucien, geboren op vrijdag 6 december 1935 in Maldegem. Gratienne, geboren op 10 april 1938 is overleden op woensdag 13 april 1938 in Maldegem. Cecile is geboren op zondag 27 juni 1943 in Maldegem en getrouwd op donderdag 29 april 1965 in Maldegem met René Elias. Hun zoon Stefan Elias maakt internationaal furore met indrukwekkende bakboeken. De jongste dochter Rita is geboren op zaterdag 23 maart 1946 in Maldegem en er overleden op 30 januari 1997.

Met dank voor de informatie aan Luc De Baere, de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen via de notities van Guido De Baere, “De afstammelingen van Joannes De Baere”. De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels, de recensies in kranten, tijdschriften en de website ‘Slagerij De Baere’, Lattenklieversstraat 53, 8730 Beernem.

 De foto’s stellen Luc De Baere, zijn familie, zijn handelszaak voor.

02-01-2017 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Boek I

HET LEVEN IN ’t MOLENTJE, … EN    HERINNERINGEN AAN de 15 kinderen van GROOTVADER JOZEF POSMAN. 15 euro

Boek II

NOSTALGIE NAAR HET LEVENDIGE DORP.

15 euro

Boek III

MOORDEN IN ’t MOLENTJE., een misdaadverhaal dat zich afspeelt in de Noordstraat, Maldegem. 15 euro.

Boek IV

TALENT in Maldegem.

Beschrijving van alle handelszaken in het centrum van Maldegem en vanaf het begin van de Noordstraat (‘De 1000 schorten’ ) tot het einde van de Noordstraat (slagerij Omer Van Kerckhove) (1900 tot heden). Verder bundeling van reportages over talrijke artiesten in Maldegem Annie Matthys, Jos Paridaen, Magda en August Van den Abeele, Vera Dedeurwaerdere, Elise Lamotte,  Willy Van de Velde enz….. 23 euro

Indien u interesse heeft kan u bestellen aan Marianne Posman 

via email: livinaleonie@live.be of

telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.

Bijlagen:
Foto Boeken te koop.jpg (48.9 KB)   

Rinian  jeugdboek (vanaf 9 jaar)

door TAHA POSMAN (2001)

Prijs: 10 euro

Boek kan je KOPEN IN Oxfam WERELDWINKEL, Noordstraat 124, 9990 Maldegem OF bestellen bij Marianne Posman. (reactie)

Korte inhoud.

De elfjarige Rinian tuimelt in een andere wereld, genaamd Fervenia. Hij komt erachter dat hij genoemd is in een eeuwenoude profetie van een oude tovenaar. Hij is lid van de Vier, vier kinderen die de wereld moeten redden van het komende duister. In een oogwenk belandt hij in het grootste avontuur van zijn leven: hij vliegt op draken, vecht met monsters, sluit zich aan bij de Drakenkrijgers en beleeft nog véél meer. Zijn lot is verbonden met dat van Fervenia en ook al lijkt alles al spannend genoeg, dit is nog maar het begin.

Zal Rinian overleven in deze bizarre maar prachtige wereld? Van wie krijgt hij hulp? En is alles wat hij doet wel genoeg om de Meester van het Kwaad te verslaan.

Bijlagen:
Scan Taha.jpg (3.7 MB)   
Scan Taha.jpg (3.7 MB)   
Scan Taha.jpg (3.7 MB)   
Scan Taha.jpg (6 MB)   

25-12-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De geest van katholiek burgemeester-arts-brouwer DÉSIRÉ VAN MULLEM komt opnieuw TOT LEVEN!

De oer-katholieke arts - brouwer en aristocraat DÉSIRÉ VAN MULLEM was een interessant, dynamisch man, die niet bang was om serieus actie te voeren om te protesteren tegen verkeerde en onrechtvaardige beslissingen van het beleid in Maldegem. Désiré Van Mullem was burgemeester van 1871 - 1879 en van 1885 - 1889. Hippoliet Cuelenaere sr. (1848-1903) en Charles Rotsart de Hertaing (1867-1925) volgden hem op.

Désiré Van Mullem (Maldegem, 20 augustus 1827 - Maldegem, 29 september 1911) was een christen politicus, doctor in de geneeskunde en bierbrouwer. Désiré Van Mullem beoefende zijn praktijk als arts in Maldegem, onder meer in 1866, toen er in België een cholera-epidemie heerste. Hij zette zijn eigen leven op spel voor het verzorgen van mensen met een besmettelijke ziekte. De moeder van Désiré Van Mullem, een aristocrate in hart en nieren, Antonia de Muynck heeft een belangrijke rol als verzetsstrijdster gespeeld in de oorlog tegen de Hollanders bij de gevechten in Strobrugge in augustus 1831.

In 1859 trouwde Désiré met Gudule Van de Velde die overleed in 1871 en Désiré bleef achter met vijf kinderen die allemaal geestelijken werden, vier nonnetjes en een priester, een christelijker opvoeding bestond er niet. Désiré Van Mullem hertrouwde met Mathilde Van Troostberge in 1879 met wie hij nog één dochter had Alice Van Mullem. Alice Van Mullem was ook een zeer godsdienstige dame,  werd de echtgenote van notaris Armand  Bouckaert in 1906 en zij overleed kinderloos op 9 mei 1966. De derde dochter van de eerste vrouw van Désiré Van Mullem, Maria  Van Mullem, (07 08 1863) was kloosterzuster bij de Orde van Vincentius a Paulo in Leuven, als zuster Antoinette. Toen haar zuster Adelaide stierf op 5 maart 1943, kreeg zuster Antoinette de toelating van het klooster om naar het ouderlijk huis in de Noordstraat terug te keren om te beletten dat de Duitsers het huis zouden in beslag nemen. De zusters van deze orde, behouden en beheren hun eigen bezit ook na de toetreding in het klooster.

Gedurende zijn leven verzette Désiré Van Mullem zich tegen talrijke beslissingen van het gemeentebestuur: het vergroten van het marktplein (afbreken historische gebouwen), de bouw van een nieuw burgerlijk kerkhof (1873), het slopen van de Sint-Barbarakerk enz.

Alhoewel Désiré VAN MULLEM (1827 - 1911) reeds ontslag had genomen als raadslid werd op 30 december 1904 meer dan honderd jaar geleden, de gemeenteraad buiten spel gezet door een deur die het (Oud) Stadhuis en het schepenhuis verbond, dicht te laten metsen zodat de burgemeester en de raad niet konden vergaderen om de Sint-Barbara kerk in Maldegem te laten afbreken. Hij verzette zich met klem tegen de ‘afbrekerspartij’. De gemeente-in-geldnood had in 1834 het Oud Stadhuis verkocht aan zijn vader Pieter.

Na een grote volksbetoging op 22 februari 1905 op het domein Van Mullem werd beslist dat kerk en toren bleven, kwam er een kerkhof in de Katsweg, een nieuw marktplein en in 1907 begon men met de bouw van een nieuw gemeentehuis.

Toen de dochter van Désiré, Antoinette Van Mullem stierf op 27 september 1948, erfde het bisdom haar fortuin.

ALLE BEZITTINGEN VAN DE FAMILIE VAN MULLEM WERDEN AAN DE KERK GESCHONKEN, uitgebaat onder leiding van de vele en actieve parochiegeestelijken en op die manier kunnen wij verklaren hoe het statige huis met uitgestrekt domein en met gebouwen in de Noordstraat kon ingepalmd worden door de jeugd en hoe de infrastructuur verfraaid en uitgebreid kon worden ten voordele van de jeugd onder leiding van de dynamische onderpastoors Doom, De Waele  en Van Cauteren. Onderpastoor Van Cauteren, een dynamisch en geliefd priester liet er een sporthal optrekken in de jaren 70 en veel jaren heeft de Maldegemse jeugd en de sportbeoefenaars er naar hartenlust kunnen spelen, sporten en zelfs zwemmen. Het spreekt vanzelf dat het voormalige Jeugdhuis met achtergrond jarenlang een begeerlijke plek werd voor de jeugd.

Toen de wetgeving op de veiligheid verscherpt werd, voldeden de gebouwen niet meer aan de normen, werden enkele gebouwen (Zaal Doom, de kelder, de oorspronkelijke brouwerij) afgebroken, werd een parkeerplaats aangelegd en verhuisde de jeugdwerking naar “De Redekiel” een nieuw gebouw achteraan het domein (1992). De site Van Mullem werd door erfenis  eigendom van de Maldegemse belastingbetaler. Oorspronkelijk  was het dus een geschenk van de kinderen Van Mullem aan het volk. De site VAN MULLEM is dus eigendom van de bevolking door erfenis.

Het herenhuis werd afgebroken en vervangen door een mooi appartementsgebouw en garages met op de benedenverdieping enkele drukke handelszaken. Het terrein achter de garages werd een publieke parking met veilige uitrit in de Bloemestraat. Handig voor vele inwoners en werknemers uit de Noordstraat, mensen met een beperking, mensen van het platteland,  om er de wagen te parkeren en te voet naar een ere- of begrafenisdienst in de kerk of naar het centrum stappen. De afstand is haalbaar voor jong en oud, met kinderen aan de hand en zware boodschappentassen, voor de vele oude mensen in Maldegem die vanaf de parking Van Mullem op loopafstand het centrum en de kerk willen bereiken.

De geest van weldoener voor de armen en actievoerder Désiré VAN MULLEM is in het  “actiecomité P49 moet blijven” gevaren. De parking moet blijven voor de honderden kerkgangers komende uit het Noorden en die te voet naar de kerk gaan voor een begrafenisdienst of een andere eredienst. Plastisch kan je de verkoop van P49 Van Mullem vergelijken met het nutteloze slopen van een bestaand mooi kerkje in de jaren 1900 in de dorpskern.

De site, de erfenis en de eigendom van de bevolking dreigt verkocht te worden aan de hoogste bieder. Hoe deze onrechtvaardige en mensonterende situatie zal aflopen ligt in handen van het beleid van de gemeente, zij beslissen uiteraard, maar die beslissing indien positief zal niet in dank afgenomen worden door een groot deel van de bevolking-eigenaars Van Mullem.

Bron Jaarboek Ambacht 2014, p 46/70.

15-12-2016 om 18:36 geschreven door Marianne Posman 1

‘Actiecomité “P49 Van Mullem’ moet blijven” en Sinterklaas dagen het gemeentebestuur van Maldegem uit!

Op zes december 2016 daagden Sinterklaas en de actiegroep “P 49 VAN MULLEM moet blijven”, het gemeentebestuur van Maldegem uit om meer dan 2000 handtekeningen te verzamelen van inwoners van Maldegem en omgeving  die voor de verkoop van P 49 VAN MULLEM zijn!

De ludieke overhandiging van de petitie als Sinterklaasgeschenk met meer dan 2000 handtekeningen van de Maldegemse bevolking en omstreken tegen de verkoop van P 49 VAN MULLEM in de Noordstraat was een voltreffer mede door de aanwezigheid van de pers. AVS, radio 2 en journalisten van diverse kranten wachtten samen met Sinterklaas de vertegenwoordigster van de meerderheid CD&V en Groen op aan de ingang van het gemeentehuis.

De actiegroep “P 49 VAN MULLEM moet blijven” liet de  woordvoerster van de meerderheid haar standpunt uitleggen aan AVS, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Er werd medegedeeld dat de site verkocht was, wat iedereen betwijfelt.

Intussen bracht AVS een serene reportage over “P49 VAN MULLEM” en de zender heeft iedereen aan ’t woord gelaten waarvoor dank. Handelaars Alain Verstringe, Coiffeur Patrick, een voorbijgangster, een Noordstraat bewoner, iedereen was er 100 % van overtuigd dat de parking niet verkocht mocht worden.

De actiegroep “P 49 Van Mullem moet blijven” wou haar eigen standpunt uitleggen aan de pers maar kreeg er nauwelijks de kans toe. Sinterklaas overhandigde het mooie geschenk, het pak handtekeningen met de ludieke en legendarische woorden “Mevrouw, hier is nog een zwarte pagina in de geschiedenis van de Noordstraat in Maldegem. De actievoerders dagen  de meerderheid CD&V en Groen uit om op korte termijn 2000 handtekeningen te verzamelen die voorstander zijn van de verkoop van P 49. Misschien niet zo moeilijk, waarschijnlijk telt de gemeente 2000 personeelsleden.

Na de overhandiging van de meer dan 2000 handtekeningen trok een delegatie van de actiegroep naar de tweede verdieping van het gemeentehuis waar de actievoerders hun standpunt konden naar voor brengen.

Ondanks de rationele en overtuigende argumenten van de actiegroep dat de Parking Van Mullem broodnodig is voor de bezoekers, de bewoners en de klanten van de handelszaken in de Noordstraat en het centrum en dat  de Maldegemse  bevolking tegen de verkoop van de parking is, werden alle argumenten op behendige wijze weerlegd met breedsprakerige en utopische beelden. De woordvoerders van de meerderheid deelden mee dat de verkoop reeds jarenlang was beslist. De verkoop van de parking was vier jaar geleden reeds voorgelegd en goedgekeurd door een adviesraad van 35 mensen, hoofdzakelijk leden van de CD&V, want de meeste leden van die adviesraad van de oppositie, de leden van de cultuur- en de sportraad waren blijkbaar niet aanwezig en  hadden  kennelijk nog nooit gehoord van de verkoop van P 49 Van Mullem.

De communicatie van de meerderheid met de bevolking van Maldegem is duidelijk ondermaats. IJle en gecompliceerde woorden, het steeds terugkerend zelfde deuntje dat de parking reeds lang te koop stond en dat er in vage termen gecommuniceerd werd via het Infoblad, dat eigenlijk door weinigen wordt gelezen.

Het kwam allemaal bekend voor, een déjà-vu. Je zag een beeld glijden van despotische vergaderingen waar één persoon alle macht in handen had en het woord voerde, terwijl de anderen sprakeloos moesten luisteren en niet gehoord werden, eerder de mond werden gesnoerd. Van inspraak van de bevolking in verband met de verkoop van de parking was geen sprake, alles werd door een beperkte groep beslist.

De huidige meerderheid zal moeten uitmaken of ze de wil van de meerderheid van de bevolking om de Parking Van Mullem te behouden naast zich neerlegt of overlegt om de Parking Van Mullem te behouden voor de belastingbetaler.

Het is moeilijk te begrijpen dat de gemeente wel zorgt voor de minderbegoede en de grote groep arme gezinnen, dat de gemeente de behoeftige mensen van omliggende gemeenten aantrekt en  sociale woningen  aanbiedt en die gezinnen onderhoudt, dat de gemeente haar verplichtingen van opvang en huisvesting van vreemdelingen nakomt en heel veel ontspanningsmogelijkheden voor klein en groot presenteert. Maar het is onbegrijpelijk en hallucinant dat diezelfde gemeente, de honderden bewoners van de Noordstraat en de honderden plattelandsbewoners uit het Noorden die bestaande 49 parkeerplaatsjes niet gunt. Dat gaat hun pet te boven.

Het actiecomité “P49 Van Mullem moet blijven” geeft haar strijd voor rechtvaardigheid niet op.

Louis en Marianne Posman.

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

15-12-2016 om 13:04 geschreven door Marianne Posman 1

Oplossing voor de geldnood van de gemeente Maldegem.

Valerie Taeldeman schrijft: Bij de start van de nieuwe legislatuur was één van de uitgangspunten om het geld en patrimonium van de Maldegemse belastingbetaler als een goed huisvader te beheren. Het afstoten van verouderde en energieverslindende gebouwen is één van de maatregelen daarbij.

We gaan dat eens analyseren:

In Maldegem staat één zwaar energieverslindend gebouw en, dat is de ondergrondse aanbouw aan het gemeentehuis, dag en nacht moeten de lichten branden of men ziet er niets! Afbreken??

DE REDEKIEL:

Valerie was verleden week op AVS show aan het geven met Bart Tommelein in Knesselare bij het volspuiten van de spouwen met isolatie van sociale woningen. De vertegenwoordiger van de sociale huisvestingsmaatschappij stelde dat door het plaatsen van dubbel glas, het isoleren van dak en muren het energieverbruik op de helft zou komen.

De Redekiel is met moeite 25 jaar oud en zeker 10 jaar jonger dan de huizen in Knesselare! , heeft zelfs dubbel glas dus wat dakisolatie en wat spouwmuurisolatie en een beetje renoveren: kostprijs: 100.000 €. En de Redekiel is opnieuw goed om de Maldegemse jeugd gedurende 25 jaar te leren vrijen, pinten drinken en roken.

De Sporthall VAN CAUTEREN:

Valerie Taeldeman zoekt al 15 jaar een ideale locatie voor een fuifzaal, welnu ze ligt vlak naast de Redekiel! Er zou een negatief rapport van de brandweer zijn, waarschijnlijk een paar brandvrije deuren, in ieder geval hebben de gelamineerde houten spanten een veel langere houdbaarheidsgraad bij brand dan beton en staal. Dus als je de Meos, de sporthall Van Cauteren en de nieuwe Kuma terzelfdertijd in de fik steekt gaat de sporthall Van Cauteren nog recht staan als de Meos en de Kuma al een halve dag plat liggen. De burgemeester stelt dat de sporthall uit de jaren ’70 oud is. Moest men alle gebouwen in Maldegem uit de jaren ’70 en ouder afbreken dan ligt 80% van Maldegem plat. Dus het gebouw isoleren , wat renoveren en de fuifzaal is klaar: Kostprijs: 200.000€

Beide gebouwen liggen op een plaats waar al ruim 50 jaar de Maldegemse jeugd zich amuseert, waar een goeie sociale controle is en waar de mensen gewoon zijn aan wat jeugdlawaai, dus de ideale ligging.

DE KUMA :

Is sinds de jaren ’70 gehuisvest in het hospitaal Sint Arnoldus, het staat er dank zij kanunnik Arnold Van Maldegem  (schenking in 1273) en kanunnik Andries  (proces tegen het Sint-Janshospitaal in 1857). Het prachtige ruime historisch gebouw werd vrij recent gerenoveerd want er zitten nieuwe ramen in met dubbel glas en aan het dak is ook gewerkt. Blijkbaar is een opfrissing en herinrichting van de binnenzijde noodzakelijk. Na een rondgang in het gebouw hebben de Maldegemse bestuurders zich laten wijsmaken dat dit 1.000.000 € kost. welnu zonder rondgang schatten wij dat op 700.000 €.

Dus voor alles samen  1.000.000 €  is iedereen content, dat is belastinggeld als een goede huisvader beheren en 3.000.000 € uitsparen.

Wat blijkt nu, het Maldegemse  gemeentebestuur wordt een afbrekersbestuur, de Redekiel en de sporthall Van Cauteren moeten tegen de vlakte en een betonnen gebouw ontstaat als een kankergezwel aan het hospitaal Sint- Arnoldus. Kostprijs: 4.000.000 €. Beide kanunniken keren zich om in hun graf.

Nu moeten we drie keer terug in de tijd:

• Dokter Burgemeester Brouwer Désiré VAN MULLEM  (1827 -1911), de schenker van de site Van Mullem aan de Maldegemse bevolking was indertijd ook geconfronteerd met een afbrekersbestuur, men wou de kerk Sint-Barbara afbreken! Hij organiseerde vanuit zijn tuin (parking Van Mullem) een betoging en liet op 30 december 1904 de deur tussen zijn eigendom “ Het Oud Stadhuis “ en het ” Schepenhuis” dichtmetselen. Zodat de burgemeester en schepenen niet in het schepenhuis konden en derhalve niet over de afbraak van de kerk konden stemmen. Het actiecomité is dus dringend op zoek naar een goeie metser die een karwei kan doen vóór 15 december 2016.

   

• Alfred DE TAEYE ( 1905-1958 ), West-Vlaams CVP politicus en uitvinder van de lintbebouwing (wet DE TAEYE) heeft er dankzij de bouwpremie (zaliger nagedachtenis ) ervoor gezorgd dat duizenden gezinnen met een éénverdiener een eigen huis op een groot stuk grond hebben verworven en dat de babyboomgeneratie toch in een gezond huis is opgegroeid. In die wet De Taeye waren een hele reeks bouwvoorschriften bepaald en men moest die strikt volgen of men kreeg de premie niet.

   

• Een van die voorschriften was dat er langs de betonnen muren van de bijgebouwen, koterijen en stallen “wilde wijngaard“ moest geplant worden. Waarom dit was weet ik niet maar ik veronderstel dat het was om niet continu herinnerd te worden aan de bouwsels die de Duitsers langs de kanalen achter gelaten hadden na de tweede wereldoorlog. Het actiecomité heeft nu een verzoek. Toevallig staat langs de westgevel van de sporthall VAN CAUTEREN ook een “wilde wijngaard“. We verzoeken dus om, als dit nog mogelijk is, de voorwaarden in het FED –Net dossier uit te breiden zodat naast het verplanten van de kastanjeboom ook de “wilde wijngaard“ zou verplant worden langs de gevel van de nieuwe KUMA.

   

• In bijlage een foto van de KUMA van precies 60 jaar geleden, allemaal lachende gezichten bij meester DELOBEL, foto genomen in zaal “onder de pannen”, op de zolder van het gemeentehuis met een grote kolenkachel erbij. Op die manier kon het ook, al die pracht en praal en geldverspilling voor een nieuwe KUMA is helemaal niet nodig, we hebben een Kuma en een nieuwbouw is pure geldverspilling voor het prestige. Meester DELOBEL was een zacht, fijnbesnaard mens die ons op een paar jaar tijd de dingen leerde waar we de rest van onze carrière nut van hebben gehad en kijk maar eens goed naar de namen er zijn er daar toch enkele bij die het tamelijk ver geschopt hebben.

• 
  

• 

   

• Tenslotte drie vraagraadseltjes:

   

• Hoe komt het dat er in de cafetaria van de Euroshop altijd meer volk zit dan in alle horeca zaken van Maldegem centrum samen??

   

• Wat is het grootste voorbeeld van koehandel  in de Maldegemse geschiedenis waarbij het Maldegemse gemeentebestuur zich al of niet bewust in de zak laat zetten door de strategen van de kerkfabriek en inderdaad de erfenis van Désiré VAN MULLEM is opnieuw betrokken partij?? Er zijn in het verleden blijkbaar nog van die rare transacties geweest, we komen hier later op terug.

   

• Als de schandalige verkoop van de parking VAN MULLEM toch doorgaat krijgen we een publieke tuin voor voetgangers en fietsers erbij, weliswaar gelegen op private grond. Wie gaat de onderhoudskosten van die tuin betalen?

   

• Tekst Louis Posman, industrieel ingenieur.

• Foto Redekiel JSA

   

   

   

07-12-2016 om 15:43 geschreven door Marianne Posman 1

06-12-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MALDEGEM: IS DE VERKOOP VAN DE SITE VAN CAUTEREN AFGEROND???

In haar achteraf communicatie van 23 november 2016 stelt het college van burgemeester en schepenen dat de verkoop afgelopen maand afgerond is.

Het enige document dat bestaat is het formulier onder vorm van “eenzijdige belofte “, dus de kandidaat koper heeft een bod van 1.355.000 € gedaan op de site. Dat is alles.

ENKELE GEHEUGENSTEUNTJES:

1. In de gemeentelijke Infokrant van mei 2009 verschijnt, naar aanleiding van het invoeren van de blauwe zone: Alternatieven? “In het centrum van Maldegem zijn verschillende parkings waar gratis en onbeperkt mag geparkeerd worden. Daartoe behoort de Parking Van Mullem.

2. In de gemeentelijke Infokrant van november 2013 staat onder de titel “Dynamisch Patrimoniumbeleid“, dat de meerderheid CD&V en Groen duurzaam wil omgaan met (waardevol) patrimonium en daarom wenst over te gaan tot de verkoop van: Sporthal Van Cauteren en centrum VAN MULLEM, met een foto erbij van de sporthal en de Redekiel. Op geen enkele wijze wordt er gewag gemaakt dat de Parking Van Mullem vatbaar is voor verkoop.

3. In hun verkiezingsprogramma 2013 -2018 schrijft CD&V op blz. 13 onder de titel “Daarom stelt CD&V volgende actiepunten voorop”:

- “Een masterplan Maldegem Centrum opmaken met specifieke aandacht voor de mobiliteit.”

- “BEHOUDEN en waar mogelijk creëren van bijkomende parkeergelegenheid in de verschillende leefkernen.”

Hoe kunnen we de meerderheid CD&V en Groen ernstig nemen als ze een prestigieuze kostelijke studie laat opmaken: “Nieuw mobiliteitsplan Maldegem in opmaak“ (101 blz.) waar onder de rubriek: Parkeren – parkeeronderzoek op blz. 38, de Parking Van Mullem in volle glorie staat, als zijnde een van de drukbezochtste van Maldegem en dat zij terzelfdertijd deze parking aan het verkopen is, zonder enige inspraak of informatie aan de betrokken middenstanders en bewoners. Van arrogantie en misprijzen voor de middenstand en de bevolking gesproken.

We nemen aan dat Maldegem centrum, Noordstraat, Edestraat en Bloemestraat een leefkern is.

Behouden is toch iets anders dan verkopen?

1. In de Maldegem magazine, van november 2016 wordt geschreven dat in het kader van dit mobiliteitsplan:

“Doorheen het hele traject is de participatie van inwoners en betrokken doelgroepen van groot belang“ en “Wie opmerkingen, suggesties of aanvullingen heeft, kan deze mededelen aan het aanwezige personeel.“

WELNU, ER ZIJN OPMERKINGEN:

Honderden particulieren en zelfstandigen hebben een affiche voor het behoud van de Parking Van Mullem opgehangen in het centrum van Maldegem. Meer dan 2000 bewoners, zelfstandigen en klanten en werknemers van de zelfstandigen hebben hun handtekening gezet voor het behoud van de Parking Van Mullem.

99,3 % van de aangesproken personen hebben spontaan getekend, de petitie is dus representatief voor alle belastingbetalende Maldegemse bewoners.

Als het bestuur, de meerderheid CD&V en Groen, het woord “inspraak“ een beetje serieus neemt dan dient ze rekening te houden met de resultaten van de petitie! Het kan toch niet dat het CD&V bestuur juist het tegenovergestelde doet van wat in hun verkiezingsprogramma 2013-2018 staat!

In dat zelfde mobiliteitsplan lezen wij op blz. 42 en 43, dat op maandag tussen 6 H ’s morgens en 6 H ’s avonds er een code rood is in de Noordstraat (meer dan 100 % bezet) en de Parking Van Mullem voor 66,3 % bezet, dat is 33 plaatsen bezet.

Op dinsdag is de Parking Van Mullem tussen 6 H ’s morgens en 6 H ’s avonds gemiddeld voor 80,8 % bezet met in de namiddag 100 %. Op donderdag, zaterdag en zondag staat het er niet in, maar dat zal hetzelfde scenario zijn. Het mobiliteitsplan bewijst dat de Parking Van Mullem wel degelijk nodig is voor de klanten van de middenstand van de Noordstraat en omgeving.

DE VERKOOP:

Uiteindelijk wordt de verkoop aangekondigd op de site van FED- Net vzw. , het is wel even opschrikken als blijkt dat niet alleen de sporthal en de Redekiel verkocht worden maar ook de Parking Van Mullem met 49 gratis parkeerplaatsen. De middenstand en de bevolking worden echter gerustgesteld als blijkt dat in de verkoopsvoorwaarden staat dat er 49 gratis publieke parkeerplaatsen door de kandidaat bieder ondergronds dienen aangelegd en gratis ter beschikking gesteld aan de bevolking

Zonder beschaamd te worden verandert FED-Net in opdracht van het gemeentebestuur en op vraag van de kandidaat bieders, na de gemeenteraad van 22 september 2016 het belangrijk publiek parkeeraanbod (49 gratis ondergrondse parkeerplaatsen) in:

Indien de bieder de keuze maakt om de inrit langsheen Zilvererf te organiseren, moeten er minimaal 12 bovengrondse plaatsen worden voorzien. Voor de niet gerealiseerde parkeerplaatsen kan de gemeente een vergoeding betaald worden van 7500 € per ontbrekende parkeerplaats. Ze zijn ingetekend waar nu 7 publieke parkeerplaatsen zijn, er komen er dus 5 bij en mits een kleine vergoeding dient de kandidaat bieder helemaal geen publieke parkeerplaatsen te voorzien. Het Maldegems gemeentebestuur noemt dit “Dynamisch patrimoniumbeleid! “

“Het spreekt voor zich dat deze gewijzigde verkoopsvoorwaarden de kandidaat bieders uitzonderlijk gelukkig stemden, er kwam dan ook een hoogste bod van 1.355.000 €, uitgebracht door grondopkoper BBE NV uit Antwerpen, een bedrijf met één werknemer. De burgemeester doet euforisch over het feit dat er een bod is die 365.000 € hoger is dan de geschatte waarde van 990.000 €.

Ze vergeet er wel bij te zeggen dat in die geschatte prijs de projectgrond van de Parking Van Mullem ingevuld was aan de lage prijs van 120 €/M2 en dat aan deze prijs gekoppeld was dat de bieder gratis 49 ondergrondse parkeerplaatsen moest voorzien ter vervanging van de 49 verloren bovengrondse parkeerplaatsen van de Parking Van Mullem.

DE CIJFERS:

In het FED-Net dossier, dat bindend is voor beide partijen en niet onderhandelbaar, lezen wij:

-De gebouwvolumes moeten gericht zijn op de Bloemestraat en het Zilvererf.

-Er mag 8000 M2 vloeroppervlak bewoning gecreëerd worden.

Als het appartementen zijn dan worden het er 100. In dit geval moeten er voor de nieuwe bewoners 80 parkeerplaatsen ondergronds zijn en 20 parkeerplaatsen bovengronds, die zijn ook afkoopbaar mits 7500 € / parkeerplaats, die zullen er dus waarschijnlijk niet komen.

Het is dus duidelijk dat de 80 ondergrondse parkeerplaatsen gekoppeld zijn aan de nieuwbouwappartementen en niet mogen verkocht worden aan derden. Onderhandelingsruimte is er helemaal niet.

DE PARKEERCHAOS

            49 parkeerplaatsen gaan verloren, 49 auto’s moeten dus elders een parkeerplaats vinden.

De bewoners van 100 appartementen zullen ca. 150 auto’s meebrengen, 70 hiervan hebben geen parkeerplaats. 90 gezinnen uit de onmiddellijke omgeving hebben voor  58 auto’s geen eigen parkeermogelijk. Dat zijn samen 177 auto’s die ergens anders een plaats zullen moeten vinden in de Noordstraat, de Bloemestraat, de Edestraat, de Marktstraat, de Nieuwstraat, B. Lippensstraat, K. Andrieslaan, de Stationsstraat, de Parklaan, de Begijnhoflaan en de Bloemendalelaan, enz…   Parkeerplaatsen voor klanten van de middenstand zullen er niet meer zijn. Ik geloof niet dat een klant van POLCA of VDK zijn auto op de parking van de MEOS zal zetten. Hij zal gewoon niet meer komen! Als dan nog eens het doemcirculatieplan voor het centrum gerealiseerd wordt (mobiliteitsplan blz. 93), Edestraat, Marktstraat, deel van de Stationsstraat en Markt verkeersvrij dan verdwijnen er nog eens 100 parkeerplaatsen. Dan is de ultieme droom van GROEN gerealiseerd en kan de volledige middenstand in Maldegem zijn deuren sluiten. Het bestuur beweert dat ze op die manier de zachte mobiliteit bevordert!

DE OPLOSSING:

De door de burgemeester voorgestelde parkeeroplossingen zijn niet concreet en derhalve ongeloofwaardig!

De verkoop van Parking Van Mullem kan niet doorgaan en een verkeersvrij centrum is de doodsteek voor de middenstand.

Louis Posman, industrieel ingenieur.

05-12-2016 om 14:24 geschreven door Marianne Posman 1

Parking 49 in de NOORDSTRAAT moet blijven.

De ACTIEGROEP tegen de VERKOOP VAN DE PARKING VAN MULLEM, op het domein rond het voormalig jeugdhuis De Redekiel en de sporthal Van Cauteren wil verzoenend optreden om de verkoop van de parking te verhinderen. Niemand zou het mogen overwegen zelfs, een grote open plek pal in een overbevolkte woonkern van huizen, flatgebouwen en handelszaken, eigendom van de Maldegemse bevolking, te verkopen uit geldnood en te laten bebouwen, zodat de publieke parkeerplaatsen verdwijnen. Alle lagen van de bevolking beschikken over een wagen en die moeten ze ergens kwijt. De triporteur, de hondenkar, het paard (of de os) met wagen horen in het verleden en laat dit zo blijven. Heel wat oudere mensen ondervinden last bij het stappen, zelfs voor kortere afstanden hebben de meesten een wagen nodig. Fietsen in alle weersomstandigheden is ook niet meer voor iedereen weggelegd.

In het centrum van Maldegem zijn verschillende parkings waar gratis en onbeperkt mag geparkeerd worden: de parking Westeindestraat, parking Zwembad, parking Jeugdlokalen, parking Kanunnik Andrieslaan, parking Stationsplein, parking begraafplaats, Parking Van Mullem, parking Sportterreinen en parking Voetbalstadion enz.

De Noordstraat is een heel lange verbindingsweg van Nederland naar het centrum van Maldegem, van Strobrugge, de Aardenburgkalseide en omliggende verbindingswegen, van Sint-Laureins, Moerhuize, Broekhuize, Kwadestraat, Rapenbrugstraat, Buurtstraat en aanpalende straatjes naar de dorpskern. Honderden Nederlanders kwamen hun boodschappen doen in Maldegem met de tram vroeger, nu kiezen ze massaal de auto als vervoermiddel. De parking is een noodzaak voor hen die uit het noorden komen per wagen.

De Maldegemse plattelandsbevolking is wel eens nodig in het centrum, zij moeten eens naar het gemeentehuis, de banken, de reisbureaus, de artsen, de advocaten,   en de verzekeringskantoren her en der, de wekelijkse markt is nog altijd in trek vooral bij de oudere bevolking. Het is niet zo dat de Maldegemse bevolking massaal naar de ketens op de ring trekt. Veel plattelands- en centrumbewoners hechten meer waarde aan een centrumzaak voor de aankoop van voedingswaren, lederwaren, bureelbenodigdheden, inktjets, elektrische apparaten, badkamerbenodigdheden, huishoudlinnen, fietsen, kachels, parfum, juwelen, brillen, hoorapparaten, medicijnen, dagbladen, tijdschriften, boeken, duurzaam speelgoed, smaakvolle kledij (lingerie, sportkledij, kinder- dames- herenkledij), geschenken, koffers en petten, handtassen en schoenen, exclusieve meubels, motoren. Maldegem telt fraaie  interieurzaken, veel kappers,  warme bakkers, echte slagers en een vishandel. Veel Maldegemnaars vertrouwen de centrumzaakvoerders en ze komen er graag voor de service. Sommige familieleden of vrienden spreken dan eens af in de vele tearooms, cafeetjes en restaurantjes en keuvelen wat bij. Een dorpskern met veel kleinere handelszaken brengt leven in de brouwerij. De zaakvoerders zijn vriendelijk en hebben een luisterend oor voor hun klanten.  Zij zijn het ook die de vele vereenzaamde mensen in de flatgebouwen een hart onder de riem steken met een zachtmoedig woord of vertellen het laatste nieuws.

Het schitterend gerenoveerde centrum van Maldegem is een aangename ontmoetingsplaats. Laat Maldegem centrum bereikbaar blijven voor alle generaties en voor gelijk welk vervoermiddel met veel parkeermogelijkheden op loopafstand.

Alle generaties worden zwaar getroffen bij het verdwijnen van de Parking P49 Van Mullem in de Noordstraat. We kunnen er niet omheen, de bevolking vergrijst, ook in Maldegem. De mensen zijn fysisch niet zo mobiel meer op enkele uitzonderingen na en de meesten komen per wagen naar ‘het dorp’ en vinden er her en der wel een plaatsje op een parking. Ze parkeren er hun wagen en trekken naar de kerk, voor de zondagsdienst, maar ook naar begrafenisdiensten van familieleden, vrienden of buren, of naar de handelszaken in het centrum.

De Parking Van Mullem verwijst naar het domein van brouwer-burgemeester-arts Désiré Van Mullem. De kinderen van Dokter Van Mullem, allen religieuzen, schonken hun erfenis aan de bevolking van Maldegem.

Maldegem telt veel heel oude mensen, zelfs heel veel hoogbejaarden die zo lang mogelijk thuis blijven wonen, wegens plaatsgebrek in een rusthuis of gewoon omdat ze liever thuis blijven wonen. Zij moeten gemakkelijk en efficiënt bereikbaar blijven voor HUISARTSEN, KINESISTEN, VERPLEEGKUNDIGEN, MAALTIJDBEZORGERS en helpende familieleden. Brandweer en ambulance moeten snel kunnen opereren in geval van nood. De alternatieve parkeerplaatsen mogen niet te ver afgelezen zijn van de bestemming, voor dienstverleners, bejaarden, mensen met een beperking met boodschappentassen en voor de ouders met kleine kinderen.

We kunnen de klok geen 70 jaar terugdraaien en per fiets naar ’t werk, in Eeklo, in Aalter, in Brugge of in Gent dobberen…. . De levensduurte is gestegen, twee inkomens zijn levensnoodzakelijk geworden voor de meeste gezinnen. Jonge koppels met kinderen gaan meestal allebei werken, soms ver van Maldegem omdat hier geen werk is voor hen en hebben een wagen nodig om er te geraken. Niet iedereen kan urenlang soms onbetrouwbaar en ontoereikend openbaar vervoer doen heen en terug. Waar vroeger  ‘moeder aan de haard’ gepredikt werd, is het nu ‘common use’ dat beide partners een inkomen hebben. Met één inkomen dreigt heel vaak de armoedegrens. Een Belg op 7 leeft in armoede, dus in Maldegem ook.

De kinderen worden niet meer losgelaten buiten de huiselijke sfeer sinds de Dutroux drama’s twintig jaar geleden. De ouders brengen hun kinderen naar de kinderopvang, naar school, naar sportactiviteiten, naar verjaardagsfeestjes, naar de academie enz. en halen hen af. De twee grote Maldegemse centrumscholen met heel veel personeel worden bezocht door honderden kinderen van drie tot achttien jaar oud. Slechts enkelen komen met de fiets of te voet. De kinderen zijn reeds lang verdwenen uit het straatbeeld in Maldegem behalve bij ’t begin en ‘t einde van de schooluren en dat kunnen we niet meer veranderen.

Een groot aantal vreemdelingen, economische en andere vluchtelingen hebben hun intrede gedaan in Maldegem de laatste jaren en proberen een plaats in de maatschappij te verwerven. Velen integreren, werken hard en sparen voor een woning en voor een autootje.

Niet iedereen kan zich een woning veroorloven onder de kerktoren en niet iedereen is in staat om per fiets te slalommen in de hoofdstraten van Maldegem. De fietsers worden weinig of niet beschermd, de fietspaden lopen tegen of op de rijweg. De gladde voetpaden lopen schuin af en zijn bezet door auto’s, omdat er vaak onvoldoende parkeerplaats is.

De Noordstraat, ooit een levendige handelskilometer, met momenteel nog enkele gewetensvolle en hardwerkende zaakvoerders met een vast cliënteel en vaak veel personeel, staat behoorlijk in de kijker de afgelopen weken. Er wordt hevig geprotesteerd tegen de verkoop van de publieke PARKING VAN MULLEM (49 PARKEERPLAATSEN), gelegen Bloemestraat 15, (hoek Bloemestraat – Noordstraat), in het centrum van Maldegem.

Maldegem is een grote, rustige, mooie, landelijke gemeente op een boogscheut van Eeklo, Gent, Brugge, Aalter en Nederland. Vijftig jaar geleden waren slechts enkele Maldegemnaars de trotse bezitter van een wagen. Na meer dan een halve eeuw vooruitgang, economische bloei, meer welvaart, beschikt 99,9 % van de Maldegemse gezinnen over een wagen en zelfs een tweede wagen als dit noodzakelijk is om het werk, de school en de kinderopvang te bereiken. Die wagens moet de burger ergens parkeren op loopafstand van de bestemming.

Daarom is het van uitzonderlijk belang dat de 49 PARKEERPLAATSEN OP DE PARKING VAN MULLEM BLIJVEN BESTAAN.

Hardwerkende zelfstandigen in het centrum moeten bereikbaar blijven per auto. Alle parkeerplaatsen zijn een noodzaak voor het grootste deel van de bevolking.

Dus P 49 moet blijven.

05-12-2016 om 14:18 geschreven door Marianne Posman 1

MARIANNE POSMAN brengt verslag uit over ondernemingstalent in Groot-Maldegem.

KRAK van de Gemeente Maldegem.

Vijf, heel interessante personen nemen deel aan de verkiezing van ‘krak van Maldegem’. Stuk voor stuk zijn het mensen die zich op een of andere manier inzetten voor hun medemens. Nele Coens, Jasper Standaert, Robbe Van de Velde, Geert Van den Eeckhout en Rudi Van Landschoot hebben de nominatie dubbel en dik verdiend voor hun inzet.

NELE COENS IS INDERDAAD EEN ECHTE KRAK, zij helpt mee OM HET DE CENTRUMBEWONERS AANGENAAM EN GEZELLIG TE MAKEN. ONDERNEMEN BLIJFT BOUWEN EN UITDAGEN.

We nemen NELE COENS onder de loep. Nele Coens is de dynamische  zaakvoerster van Optiek Coens en start haar deelname aan de KRAK met de leuze: “HOE MEER VOLK WIJ NAAR HET CENTRUM KRIJGEN, HOE BETER VOOR DE HANDELAARS”. Na haar studies kreeg ze van haar vader het advies om eerst een paar jaar in een andere optiekzaak te werken. Zijn raad heeft haar geen windeieren gelegd. Nadien is ze  in de zaak OPTICOBA van haar vader DANIEL COENS gekomen om die later over te nemen en uit te breiden.

Nele Coens is een afstammelinge van Arthur Willems, beeldhouwer,  meubelontwerper en –maker uit de Noordstraat, kleindochter van Marcel Baert met Nonkels Natuurbrood dat in heel België te koop werd aangeboden. Langs vaderszijde, was haar grootvader Eduard Coens (1917) ook zaakvoerder en Daniel Coens hoeft niet te worden voorgesteld, van heinde en verre kwamen de mensen in OPTICOBA op de markt een bril kopen.

Het interieur van de Gouden Leeuw in de Markstraat springt in het oog en verwijst naar, ARTHUR WILLEMS. de lambrisering was zijn kunstwerk. Arthur Willems (1891) was afkomstig uit de Stationsstraat, waar nu advocatenkantoor Lermyte gehuisvest is. Zijn zus, Maria Willems was de echtgenote van Camiel Van Canneyt (1881) en de moeder van René Van Canneyt (1912) Noordstraat 147 en overgrootmoeder van huidig succesvol zaakvoerder Geoffroy Van Hulle. Alle (over)grootouders waren creatieve zakenmensen.

Arthur Willems, verkenner bij de infanterie tijdens W.O.I aan de IJzer, werd in 1915 zwaargewond afgevoerd naar het herstellingsoord Hartwell House in Aylesbury, dichtbij Londen in Engeland en werd er verzorgd bij W. Britchfield, 18 West Street, Aylesbury. Hij was zijn voet verloren als jongeman van amper 24 jaar. De eigenaresse van het indrukwekkend zeventiende-eeuwse landhuis, Lady Lee sprak Arthur Willems aan om de imposante, massieve voordeur van het landhuis af te werken. Ondanks zijn verwondingen en zijn krukken werd het snijwerk van de grandioze poort afgerond tot een prachtig houtsnijwerk. De deur bestaat nog: zie internet Hartwell House Aylesbury – Maldegems kunstambacht. In 1919 kwam Arthur terug naar zijn vaderland en Maldegem terug, vergezeld van zijn knappe verpleegster met de klinkende naam ‘Fernande Durand’ uit Oostende. Ze trouwden en kregen drie kinderen: Edith, Henriëtte en René. Edith Willems werd de echtgenote van Marcel Baert (°1920) van Nonkels Natuurbrood, Nonkelke Baert. Ondernemingszin zit in de genen van Nele Coens.

NELE COENS was aangenaam verrast door deze Krak-nominatie maar die nominatie is toch niet zo verwonderlijk. Meer volk naar het centrum halen doe je niet alleen, daarom heeft zij zich aangesloten bij Unizo die verwoede pogingen doet voor de centrumzaken. Toen de handelaars van het centrum besloten om VHMC op te richten heeft zij geen moment geaarzeld om er een actieve rol in te spelen.

Zij zet zich al jarenlang in om samen met de VHMC van het centrum een gezellige en aantrekkelijke buurt en shoppingzone te maken voor de duizenden soms wat oudere centrum- en vooral flatbewoners. Een dagelijkse wandeling is gezond en eens binnen springen in een van de mooie centrumwinkels voor een babbeltje of een hebbedingetje is mooi meegenomen. Shoppen is een sociale gebeurtenis en gaat vereenzaming tegen. Voor hen die van verder komen ijvert Nele Coens om bestaande parkeergelegenheid te behouden.

De consument staat centraal en wordt verwend in Maldegem door allerlei acties en evenementen het hele jaar door. V.H.M.C. brengt Maldegem tot leven met de ijspiste, de braderie, het groot voetbalscherm op de markt, het bal van de ondernemers, de Spiegelfeesten en v.z.w. Lapland en de schitterende kerstverlichting heel het centrum door.

Als OBOS-opticien staat Optiek Coens met Nele Coens en haar team Nieuwstraat 25 in  Maldegem garant voor een voortreffelijke service, een ruime keuze aan merken en de beste individuele oplossingen met klassieke of moderne monturen. Innovatie, kwaliteit en mode, met brillenglazen en monturen van de nieuwste generatie, dragen zij in hun vaandel. Met de glimlach  worden alle vragen beantwoord over lenzen, en tonen ook hoe je ze moet aanbrengen en onderhouden. Ook aan de kinderen wordt gedacht! Hun kindergamma is overal gekend. Optiek Coens biedt speciale garanties voor brildragers, lenzendragers en kinderen! Wie zich nog moeilijk kan verplaatsen wordt thuis bezocht en van een bril voorzien, zonder extra kosten.

Zakendoen zit in de genen langs beide kanten van haar voor ouders.

Wie wil stemmen kan dit via deze link: alles invullen en daarna de stem bevestigen.

NELE COENS wordt KRAK van de Gemeente Maldegem.

Graag stem geven

link http://acties.kw.knack.be/ac…/…/krak/selecteer-gemeente.jsp…

...

http://acties.kw.knack.be/acties/kw/krak/kandidaten.jsp

Foto Els Stevens. Tekst M. Posman.

30-11-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

GEMEENTEBESTUUR VAN MALDEGEM IS HELEMAAL DE PEDALEN KWIJT!

PARKING VAN MULLEM MOET BLIJVEN

DE ONWAARHEDEN:

Het Maldegems gemeentebestuur bestaande uit CD&V en Groen is inderdaad helemaal het noorden kwijt. Ze zijn der mate verstrikt in hun eigen leugens dat ze niet meer weten wat ze doen, wat ze beloofd hebben en wat ze nog willen doen. Hun langetermijngeheugen is ook helemaal verdwenen, dit is alarmerend, we maken ons terecht zorgen.

Daarom enkele geheugensteuntjes:

1. In de gemeentelijke  Infokrant van mei 2009 verschijnt, naar aanleiding van het invoeren van de blauwe zone: Alternatieven?

   “In het centrum van Maldegem zijn verschillende parkings waar gratis en onbeperkt mag geparkeerd worden. Deze parkings worden aangeduid door de borden van de P-route, daartoe behoren de parking Westeindestraat, parking zwembad, parking jeugdlokalen, parking K. Andrieslaan, parking Stationsstraat, parking begraafplaats, Parking Van Mullem, parking Sportterreinen en parking Voetbalstadion.

   Zeven jaar later is de belangrijke Parking Van Mullem, voor iedereen die uit het noorden komt, plots niet meer nodig en wordt die te koop gesteld!

2. In de gemeentelijke Infokrant van november 2013 staat onder de titel “Dynamisch Patrimoniumbeleid“, dat het gemeentebestuur duurzaam wil omgaan met (waardevol) patrimonium en daarom wenst over te gaan tot de verkoop van:

   Sporthal Van Cauteren en centrum VAN MULLEM, beiden gelegen Bloemestraat 13 met een foto erbij van de sporthal en de Redekiel. Op geen enkele wijze wordt er gewag gemaakt dat de Parking Van Mullem vatbaar is voor verkoop. Twee jaar later gebeurt er iets totaal anders en wordt de Parking Van Mullem, zonder info, zonder inspraak van de gemeenschap te koop gesteld. Dat de middenstand en de bewoners uit de omgeving hierdoor zwaar benadeeld worden raakt hun koude kleren niet.

3. In hun verkiezingsprogramma 2013 -2018 schrijft CD&V op blz. 13 onder de titel “ Daarom stelt CD&V volgende actiepunten voorop:

“Een masterplan Maldegem Centrum opmaken met specifieke aandacht voor de mobiliteit.”

Hoe kunnen we een gemeentebestuur ernstig nemen als ze enerzijds een prestigieuze kostelijke studie laat opmaken: “Nieuw mobiliteitsplan Maldegem in opmaak“ (101 blz.) waar onder de rubriek: Parkeren – parkeeronderzoek op blz. 38, de Parking Van Mullem in volle glorie staat als zijnde de meest centraal gelegen en drukst bezochte parking van Maldegem en dat ditzelfde gemeentebestuur terzelfdertijd deze parking, noodzakelijk voor zelfstandigen en bewoners aan het versjacheren is. Van arrogantie en misprijzen van de bevolking gesproken. Het mobiliteitsplan is nog niet eens voorgesteld en het wordt reeds door de meerderheid verkracht!

In de Maldegem magazine, uitgegeven door het gemeentebestuur, van november 2016 wordt geschreven dat in het kader van dit mobiliteitsplan: “Doorheen het hele traject is de participatie van inwoners en betrokken doelgroepen van groot belang“ en “Wie opmerkingen, suggesties of aanvullingen heeft, kan deze mededelen aan het aanwezige personeel.“

WELNU, ER ZIJN OPMERKINGEN:

Honderden particulieren en zelfstandigen hebben spontaan een affiche voor het behoud van de Parking Van Mullem opgehangen in het centrum van Maldegem en meer dan 2000 bewoners, zelfstandigen en klanten en werknemers van de zelfstandigen hebben op dit ogenblik hun handtekening gezet voor het behoud van de Parking Van Mullem. Is een gemeentebestuur nog geloofwaardig als ze enerzijds de indruk geeft dat er inspraak is en anderzijds geen rekening houdt met de wensen van het volk en meer dan 2000 handtekeningen negeert? We hopen alsnog dat het gemeentebestuur zijn eigen woorden serieus neemt. Welk soort inspraak is dat feitelijk?

“…BEHOUDEN en waar mogelijk creëren van bijkomende parkeergelegenheid in de verschillende leefkernen.”

We nemen aan dat Maldegem centrum, Noordstraat, Edestraat en Bloemestraat een leefkern is.

Hoe geloofwaardig is een CD&V meerderheid die zijn eigen verkiezingsprogramma flagrant negeert en overgaat tot de verkoop van Parking Van Mullem. Behouden is toch iets anders dan verkopen?

1. De burgemeester blijft liegen:

   Dit is dus juist het tegenovergestelde van wat in het CD&V verkiezingsprogramma 2013-2018 staat!

   De commotie is niet ontstaan omdat de Parking Van Mullem (voor veel te weinig geld) te koop werd aangeboden maar wel omdat de originele verkoopsvoorwaarden van FED-Net nl. “Het parkeren dient volledig ondergronds te gebeuren, waarbij zowel ruimte moet voorzien zijn voor de nieuwe woonentiteiten als om het huidig parkeeraanbod op te vangen (49 gratis parkeerplaatsen), op de gemeenteraad van 22-09-2016 meerderheid tegen oppositie gewijzigd werd in 5 bovengrondse parkeerplaatsen die veel te goedkoop afkoopbaar zijn.

   Het parkeeraanbod wordt dus gereduceerd tot NUL. Dit zonder overleg met de middenstand en de bevolking en op simpele vraag van de kandidaat kopers.

    

   Verder zegt de burgemeester  dat volgens recente tellingen de meeste auto’s er voornamelijk  ‘s nachts geparkeerd staan en dus auto’s zijn van mensen uit de buurt  en veel minder door bezoekers of klanten van de middenstand.

   De burgemeester moet haar eigen mobiliteitsplan lezen (blz. 42 en 43 ), daarin staat duidelijk dat tussen 6H ’s morgens en 6H ’s avonds er op maandag een code rood is in de Noordstraat (meer dan 100 % bezet) en de Parking Van Mullem voor 66,3 % bezet, dat is 32 plaatsen gemiddeld bezet met een minimum op de middag, dan zijn de werknemers van de middenstand gaan eten.

   Op dinsdag is de Parking Van Mullem tussen 6H ’s morgens en 6H ’s avonds gemiddeld voor 80,8 % bezet met in de namiddag 100 %, dat zal de invloed zijn van Huize DE BAERE. Op donderdag, zaterdag en zondag staat het er niet in, maar dat zal hetzelfde scenario zijn.

   En als de klanten van Huize DE Baere naar huis zijn en er ’s avonds auto ‘s van bewoners uit de buurt staan is dit voor het actiecomité totaal geen probleem, blijkbaar wel voor het gemeentebestuur.

DE VERKOOP:

Uiteindelijk wordt de verkoop aangekondigd op de site van FED- Net vzw.

Waarom dit FED-Net moest zijn begrijpen we niet goed. Er zijn toch bekwame gemeenteambtenaren genoeg die een dergelijk dossier kunnen voorbereiden en notarissen hebben we ook genoeg. Enfin FED-Net vzw gaf wel een goed gevoel, als vzw zullen ze wel goedkoop werken en als we FED lezen geeft dat een gevoel van correctheid.

Twee keer verkeerd gedacht:

Zonder beschaamd te worden verandert FED-Net in opdracht van het gemeentebestuur het belangrijk publiek parkeeraanbod (49 parkeerplaatsen) in:

Indien de bieder de keuze maakt om de inrit langsheen Zilvererf te organiseren, moeten er minimaal 12 bovengrondse plaatsen worden voorzien. Voor de niet gerealiseerde parkeerplaatsen kan de gemeente een vergoeding betaald worden van 7500 € per ontbrekende parkeerplaats.

De 12 bovengrondse parkeerplaatsen zijn ingetekend op de plaats waar nu 7 parkeerplaatsen zijn, er komen er dus 5 bij voor het publiek. En als de bieder geen zin heeft moet hij geen enkele parkeerplaats voorzien voor het publiek. Het Maldegemse gemeentebestuur noemt dit mobiliteit.

• Goedkoop is ook niet juist. De Maldegemse belastingbetaler zal ca. 70.000 € betalen aan FED-Net. ik dacht dat de Maldegemse notarissen iets goedkoper werkten.

  DE CIJFERS:

  In het FED-Net dossier lezen wij:

  -De gebouwen moeten gericht zijn naar de Bloemestraat en het Zilvererf.

  -Er mag 8000 M2 vloeroppervlak bewoning gecreëerd worden.

  Als het service flats worden, dan zijn er dat 150. In dit geval moeten er voor de bewoners 15 ondergrondse garages zijn en 30 bovengrondse die zijn echter ook afkoopbaar mits 7500 € per parkeerplaats.

  Als het appartementen zijn dan worden het er 100 volgens de huidige norm (70M2). In dit geval moeten er voor de nieuwe bewoners 80 parkeerplaatsen ondergronds zijn en 20 parkeerplaatsen bovengronds, die zijn ook afkoopbaar mits 7500 €/ parkeerplaats.

  In de ondergrondse parkeergarage komen ook 100 bergingen, fietslokaal, afvalcontainerlokaal, technische ruimtes voor elektriciteit, gas en water.

  Om dit allemaal te realiseren in een ondergrondse parking is ca 4000 M2 nodig, dus inclusief de Parking Van Mullem.

  Ik schat optimistisch dat de helft van de dure ondergrondse parkeerplaatsen zullen mee verkocht worden met een appartement, de andere kopers zullen voor een ondergrondse parkeerplaats geen geld hebben.

  Verder schat ik dat de bewoners van 100 appartementen ca. 150 auto’s zullen meebrengen, en ca. 50 auto’s verliezen hun parkeerplaats. Dat zijn samen 200 auto’s waarvan er 40 in de ondergrondse parkeergarage zullen staan en 160 auto’s ergens anders een plaats zullen moeten vinden in de Noordstraat, de Bloemestraat, de Edestraat, de Marktstraat, de Nieuwstraat, B. Lippensstraat, K. Andrieslaan, de Stationsstraat, de Parklaan, de Begijnhoflaan en de Bloemendalelaan, enz… 

  Uit een betrouwbare bevraging bij de bewoners van Noordstraat, Edestraat en Bloemestraat waaraan 90 gezinnen hebben meegewerkt leren wij dat de 90 gezinnen 130 auto’s hebben, 47 gezinnen hebben een eigen garage en 25 huren een garage.

  58 auto’s hebben dus geen garage en voegen zich bij de 160 die hierboven vermeld staan, dus samen 218 auto’s van bewoners die in bovenvermelde straten een plaatsje zullen moeten zoeken. Plaats voor klanten van de middenstand zullen er niet meer zijn. Ik geloof niet dat een klant van POLCA of VDK zijn auto op de parking van de MEOS zal zetten. Hij zal gewoon niet meer komen!

  De verkoop van de Parking Van Mullem wordt dus de definitieve doodsteek van de middenstand in Maldegem.

  Als dan nog eens het doemcirculatieplan voor het centrum (mobiliteitsplan blz. 93), Edestraat, Marktstraat, deel van de Stationsstraat en Markt verkeersvrij dan verdwijnen er nog eens 100 parkeerplaatsen. Dan is de ultieme droom van GROEN gerealiseerd en kan de volledige middenstand in Maldegem zijn deuren sluiten.

  Het gemeentebestuur gaat ervan uit dat de bewoners van de Noordstraat en omgeving, die mits hard sparen een huisje met een venster en voordeur gekocht hebben nog eens 35.000 € kunnen spenderen om een ondergrondse parkeerplaats te kopen welnu die mensen zullen dat niet doen omdat ze er gewoon het geld niet voor hebben.

  WAT NU:

  De burgemeester stelt dat ze nu niet meer terug kan, niets is natuurlijk minder waar.

  Het enige document dat bestaat is het formulier onder vorm van “eenzijdige belofte”, dus de kandidaat koper belooft dat hij voor de site 1.355.000 € zal betalen. Dat is alles, er is geen compromis er is geen akte, er is geen euro betaald, geen enkel gemeentemandataris heeft iets getekend, er is dus helemaal niets. Het klopt trouwens niet dat BBE NV een bedrijvengroep is die zich voor dit project gegroepeerd hebben, BBE NV is een bedrijf met 1 werknemer in dienst. Dus de burgemeester en de meerderheid kunnen nog alle kanten uit. Ze bedoelen natuurlijk dat ze niet meer terug kunnen zonder gezichtsverlies.

  De hamvraag is natuurlijk wanneer is er het meest gezichtsverlies, als men zegt tegen BBE, sorry  de deal gaat niet door of als men zegt tegen de middenstand, de bezoekers aan de middenstand en de bewoners van Maldegem en de meer dan 2000 protesthandtekeningen, sorry mensen wij houden met jullie helemaal geen rekening.

  De burgemeester geeft de indruk dat het helemaal niet vast staat wat de kandidaat koper op de site zal bouwen en ze geeft de indruk dat ze nog alle ruimte heeft om te onderhandelen. het actie comité neemt aan dat de voorwaarden die in het FED-Net dossier staan bindend zijn en niet meer bespreekbaar. Eenmaal de koper betaald heeft is alle onderhandelingsruimte weg. Het enige dat de burgemeester dan nog kan doen is terugkopen. Als de kandidaat koper nu 9 maanden tijd heeft om te kijken wat hij ermee gaat doen dan heeft het actie comité ook nog 9 maanden tijd om de verkoop alsnog tegen te houden.

  De in de geschiedenis van Maldegem meest onrechtvaardige en meedogenloze actie tegen de bevolking en de middenstand.

  DE OPLOSSING:

  De burgemeester belooft dat de parking aan de Technische Dienst zal herschikt worden en dat er plaatsen gaan vrijkomen voor de bevolking. Wij geloven daar natuurlijk niets van. De mensen van de technische dienst, de gemeenteambtenaren, de bezoekers aan de diensten, de brandweer en ambulanciers hebben die plaatsen broodnodig. Tenzij er 2 plaatsen voorzien worden voor de bevolking, dan heeft de burgemeester niet gelogen.

  Er is echter voor alles een oplossing, als de burgemeester de 40 niet verkochte ondergrondse parkeerplaatsen van het project terugkoopt en gratis ter beschikking stelt van de bevolking en bezoekers aan de middenstand. Dan lijdt ze geen gezichtsverlies, dan worden de beloftes van vóór de gemeenteraad van 22-09-2016 gehouden en is iedereen tevreden, eenvoudiger kan het niet.

  Kostenplaatje: 40 x 30.000 € + 21% BTW = 1.452.000 €, als de gemeente 1.355.000 € krijgt van de koper, dan zal de gemeente hiervoor een lening moeten aangaan van 97.000 € + de 70.000 € dat ze aan FED-Net moeten betalen is dus 167.000 € lenen en iedereen is content. De kinderen en de vele oudere mensen (bezigheidstherapie) uit alle windstreken die in de KUMA les volgen zullen het dan met iets minder moeten doen dan 4.000.000 €.

• Tekst van Louis Posman, industrieel ingenieur.

   

21-11-2016 om 21:52 geschreven door Marianne Posman 1