De Kruidenierswinkel van EMMA VERSLUYS  EN DÉSIRÉ DE BAERE in de NOORDSTRAAT, nummer 129. Deel I.

De Noordstraat deel XXIII.

In het vorige artikeltje hadden we de aannemer Alphonse Standaert en zijn familie en we naderen nu de handelszaak van Jozef De Baere, grootvader van o.a. de uitbater van ‘Huyze De Baere’, Dirk De Baere. Voor we Jozef De Baere belichten gaan we eventjes er rechtover, naar de ouders van Jozef De Baere, de handelszaak van Désiré De Baere (11 04 1878 - 10 03 1956) en zijn echtgenote Emma Versluys (01 04 1881 - 03 02 1963). Zij woonden in een ver verleden in het lage, brede huis, Noordstraat nr. 129. De snoepwinkel en de kruidenierszaak van Emma Versluys (01 04 1881 - 03 02 1963) was wijd en zijd gekend en haar echtgenoot Désiré De Baere was fruitkoopman, vrachtrijder en winkelier. Désiré was bovendien meer dan vijftig jaar in dienst van de kerk als klokkenluider. Hij liet de klokken galmen bij feesten, bij overlijdens en bij het Angelus om de mensen op het veld te verwittigen en de gelovigen in het dorp te roepen naar de kerk. Bovendien onderhield hij als tuinier de tuin van de Broederschool (zie foto 1) en de pastorie. In de winter moest hij hout hakken voor al de kachels van de broederschool en de kolen ronddragen in de klassen. Hij was ook een verwoed muzikant bij Nut en Vermaak. Hij was een heel volks levensgenieter en hij zette af en toe de bloemetjes buiten.

Hij is geboren op donderdag 11 april 1878 in Maldegem Dorp en er overleden op zaterdag 10 maart 1956. Hij was de zoon van Napoleon De Baere (1847) en Hortensia de Rijcke en de kleinzoon van Fernand De Baere (1814) en Anna Caere.

Désiré had drie zussen: Urbanie  geboren in 1876, echtgenote Borgonjon, Augusta (1880 – 1919)  echtgenote Lasoen en Judith (1865) getrouwd met  schoenmaker Aaron De Backer uit de  Noordstraat 126.

 

Désiré trouwde op vrijdag 22 januari 1904 in Maldegem met Emma Versluys, die een kruidenierswinkel uitbaatte in de Noordstraat nummer 129. De schrijfwijze van Versluys en Versluis wisselt soms eens af. Versluys is een veel voorkomende naam in Maldegem, Versluis is eigenlijk niet echt gekend. Het hing allemaal af van wie de documenten op het gemeentehuis schreef en vroeger werd niet altijd gelet op de juiste spelling.

Désiré en Emma hadden twee kinderen:
Maria De Baere, geboren op 8 december 1904 in Maldegem en overleden op 20 februari 1982 in Brugge. Zij was getrouwd op 28 augustus 1928 in Maldegem met Georges Van de Putte.
De broer van Maria, Jozef De Baere is geboren op maandag 23 maart 1908 in Maldegem, wat meer dan een eeuw geleden. Jozef is overleden op dinsdag 2 maart 1976 in Sijsele. Hij was getrouwd met Georgette Lampaert en zij hadden vijf kinderen: Etienne, Lucien, Gratienne, Cécile en Rita.

De handelszaak Van Désiré en Emma De Baere – Versluys op de foto lijkt nieuw met mooie gevel en een nieuw dak, tot de verbeelding sprekende reclames van sigaretten en tabak Boule d’Or, St Michel en Belga. Mooi.

Op de foto 3 staat Emma trots voor haar zaak, er hangt aan de gevel een modern uithangbord. Ernaast woonden Theofiel en Alida Debbaut – Van Landschoot, zaakvoerders van ’t Schortje, kledingzaak en goede buren.  Aan de andere kant woonden Philibert Roggen en zijn gezin.

Duizenden kinderen konden jarenlang hun zakgeld kwijt op zondag bij Emma Versluys. Je kon er ook gebakjes en andere lekkernijen kopen. Wie alle kruidenierswaren kocht bij Emma Versluys kreeg bij de Plechtige Communie van de kinderen, een misboek of missaal die schoondochter Georgette Lampaert, die er rechtover woonde, verkocht in haar winkel (foto 5). Een misboek of ‘kerkboek’ was een heel mooi, duur geschenk in die tijd. De kinderen werden mooi uitgedost, ze hadden nieuwe kleren, schoenen, handschoenen, voor de zondag èn de maandag. Er was een communiefeest thuis, dus als ze een kerkboek gratis kregen was dit mooi meegenomen. Wij gingen altijd naar de kerk met een misboek. Je kon de mis volgen, als je je verveelde kon je andere evangelies lezen, of gebeden, of een litanie, het was heel interessant. Ik heb het altijd jammer gevonden dat het gebruik werd afgeschaft. Ik kreeg er een in het Frans omdat mijn moeder een obsessie had voor de Franse taal, ik heb hem nu nog. Als ik in de Walen verbleef, kon ik meebidden in de kerk. Wie het zich niet kon veroorloven nieuwe kleren te kopen voor de communie werd uitgedost door Emma Versluys, een kostuum voor de jongens een communie jurk voor de meisjes.

Bij speciale dagen, Pasen, Kerst en Sinterklaas had Emma steevast passende snoep te koop. De kinderen mochten trouwens zelf hun snoep kiezen en afrekenen bij Emma. Wie nog een lange rit voor de boeg had na de kerkgang, kreeg steevast een kopje koffie aangeboden. Emma was zeer gastvrij en sociaal.

’s Zondags stond Emma heel vroeg op om vijf uur, want de landbouwers of de andere plattelandsbewoners kwamen naar de vroegmis en gaven hun bestelling af voor de dienst om die later op te halen. Er was toen reeds een soort ‘afhaaldienst’. Was er een grote bestelling, dan kregen de klanten een grote tipzak snoep!

De handelszaak van Désiré De Baere werd verkocht aan Maria Maenhout en Maurits De Vuyst in 1963, die er verder een handelszaak uitgebaat hebben. Maria Maenhout woonde er tot 2013, dus vijftig jaar lang. De woning is enkele maanden geleden verkocht en krijgt een andere bestemming

Désiré De Baere en zijn echtgenote Emma Versluys waren de ouders van Jozef De Baere (23 maart 1908 - 2 maart 1976) en Georgette Lampaert (17 07 1910 - 28 12 2012) die aan de overkant woonden met hun gezin in nr. 110 (in 106), rechts op de prentkaart Noordstraat. Jozef De Baere was voerman en steenkoolleverancier.





Op de oude prentkaart (uitvergroot) kan je een enorme hoeveelheid kinderartikelen en - wagens gestapeld zien op het voetpad, te koop aangeboden door de echtgenote van Jozef De Baere, Georgette Lampaert. Met Sinterklaas stond voor de hoge ramen naast de inkomdeur het speelgoed uitgestald waar de kinderen zich konden vergapen aan het onbereikbare. Georgette verkocht babyuitzet, speelgoed,  kinderartikelen, kinderwagens en tuinmeubels (ligzetels).  Georgette Lampaert verkocht ook kerst- en schoolgerief en misboeken. Ze verkocht ook platte potloden o.a. aan René De Lille, timmerman-schrijnwerker van ’t Molentje, waar zaakvoerder Georges Cocquyt van Decota zijn eerste keukens tekende en maakte. Een jongen van Donk kwam een pakket schoolgerief halen die hij verkocht in de klas. Georgette Lampaert had ondernemingstalent. Tijdens de oorlog was er ook veel vraag naar kinderwagens over de grens, maar verkoop en verkeer in Nederland was verboden.

Georgette had een lumineus idee. Georgette Lampaert legde haar eigen dochtertje Cecile De Baere in de kinderwagen en het kindermeisje ging met haar wandelen over de grens. Daar stapten zij naar de klant die een kinderwagen besteld had en leverden die af. Intussen was Jozef De Baere, de vader van Cecile De Baere met paard en kar langs Sint Laureins naar Holland gereden. Hij trof Cécile en het kindermeisje aan en bracht hen terug naar Maldegem. Zo werd er heel veel gewandeld en opgehaald via omwegen en deed Georgette gouden zaken, want kinderwagens waren heel duur tijdens de oorlog. Volgens het dagboek van mijn moeder kostte de eerste kinderwagen van mijn oudste broer Leopold in 1942, 4500 frank, wat een fenomenaal bedrag was in die tijd.

De inrijpoort van de woning leidde naar de loodsen van Jozef De Baere. Als er kinderen van het platteland of van Eede naar het dorp kwamen mochten zij hun fiets in de inrijpoort plaatsen. Wat het echtpaar ook sierde, was de mogelijkheid om wekelijks of maandelijks de kolen af te betalen. Georgette hield een kasboek bij van de mensen die een voorraad kolen gekocht hadden en later hun afbetaling kwamen vereffenen. (wordt vervolgd)

%%%FOTO10%%%

De foto’s stellen Désiré voor aan het werk in de tuin van de Broederschool, Emma Versluys voor haar zaak, Georgette Lampaert voor haar ‘bazar’ en foto van de zaak, de oude prentkaart.

Met dank voor de informatie en foto’s aan Mevrouw Cécile De Baere en de Stamboom De Baere door Rudy en Anita De Baere – Coddens, Houthalen. Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’

en website:  http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXIII.

Bijlagen:
Baby- en speelgoedwinkel G. Lampaert.jpg (57.5 KB)   
Bidprentje Désire D.B..jpg (131.5 KB)   
Bidprentje Désire D.B..jpg (131.5 KB)   
Bidprentje Emma Versluys..jpg (84 KB)   
Bidprentje Emma Versluys..jpg (84 KB)   
Désiré aan 't werk in de tuin.jpg (109.1 KB)   
Emma Versluys voor haar zaak.jpg (127.7 KB)   
Georgette Lampaert voor Jozef De Baere.jpg (90.4 KB)   
Handelszaak Désiré De Baere.jpg (124.2 KB)   
Prentkaart Molentje.jpg (82.6 KB)   

Een berichtje van jullie reporter!

Ik slaagde er aanvankelijk niet in om de mooi-opgemaakte teksten toe te voegen in de blog.

Jammer, want ik had veel werk aan de opmaak van de teksten in Word, uitvullen, alinea afstand, regelafstand, tekengrootte, lettertype enz. en alle opmaak verdween toen ik de reportage inlaste in mijn blog.

Vervelende situatie, maar ik werk eraan tussendoor.

De lijst met reportages links is ook nog niet in orde. Ik vis het wel eens uit.

Ik heb nog heel interessante artikeltjes over heel boeiende mensen, bijna klaar.
Dus regelmatig eens checken, een positieve stem geven (liefst 5/5) onder het artikel.
Dat is mijn enige beloning.

Groetjes uit Regenland, computertijd.

Marianne Posman.

Bijlagen:
broekhuize en huwelijksverjaardag 145.JPG (1.9 MB)   

Ondernemingstalent in Maldegem?

ALPHONSE STANDAERT AANNEMER VAN BOUWWERKEN.

Deel I, de Noordstraat, deel XXI.

Het is met respect en bewondering voor de zakenman, de ondernemer of gewoon de kruidenier dat ik de handelszaken probeer te reconstrueren in de Noordstraat een halve eeuw en meer geleden. In de buurt van de handelszaken Van Hecke, De Brée, De Baets,  ’t Schortje, Claeys, De Baere in de Noordstraat, eigenlijk schuin rechtover nr. 106 (vroeger 102) staat nog altijd de voormalige woning van Alphonse Standaert, aannemer van bouwwerken (rechts op de oude prentkaart). Alphonse Standaert (09 10 1880 23 08 1979) was de zoon van Eduard Standaert en Seraphine De Rudder. Hij was de broer van Cordula, Arthur, Mathilde, August, René en Edmond Standaert.

Alphonse Standaert (1880 - 23 08 1979) was gehuwd met  Berthe Bocqué geboren op 21 mei 1880 in Levallois Perret, Frankrijk, als  dochter van Eduard Bocqué – De Lille (°1858).  Berthe is overleden op 15 september 1958.

De woning van Alphonse en Berthe, die hij waarschijnlijk gebouwd heeft als jongeman, is dus waarschijnlijk een eeuw oud en  staat er nog. Zie foto 2 in ’t midden, huis met twee dakkapellen, bepleisterde gevel met garage, vroeger de inrijpoort naar het achterliggend atelier.

Al de woningen aan die kant van de Noordstraat hebben een diepe tuin met achteraan stallingen of werkplaatsen. Alphonse heeft lang zijn beroep kunnen uitoefenen en hij is zeer oud geworden, bijna 100 jaar (1880 – 1979). Alphonse werd verzorgd door zijn dochter Adrienne toen hij hulpbehoevend werd. Het was vroeger zo dat tenminste één dochter thuis bleef om moeder te helpen in het huishouden.

Alphonse en Berthe waren de ouders van zeven kinderen:  Maria (1907), Alphonsine (Soeur Stanislas),  Laura (1909),  Adrienne  (1911),  August (1914), Gaston (1920) en

Anna (1923 - 1983). Laura (1909 - 1979) en Adrienne (04 02 1911) waren ongehuwd, Anna huwde op latere leeftijd.

Maria Standaert (°1907) was getrouwd met landmeter August Van Severen uit Eeklo en ze hadden zeven kinderen: Margareta,  Marie-Joseph, Magda,  Antoon, Geertrui, Kristiaan en Petrus. Dat zijn nu zeer waarschijnlijk allemaal zeventigers of ouder met een hele schare nakomelingen.

Alphonsine Standaert, Zuster Stanislas werd religieuze in Leuze. Zij studeerde aan de universiteit en de kinderen van haar twee broers en zus mochten met vakantie gaan in het klooster van Leuze.

August (05 01 1914 - 02 10 1983) Standaert, was getrouwd met Madeleine Elias (14 09 1913 - 07 11 2010), dochter van Aloysius Elias (°1876) en Irma De Neve (°1878). Madeleine Elias was dus via haar moeder ook familie van Frieda De Neve, leerkracht bij de Zusters Maricolen. Aloysius Elias was een van de eerste garagehouders (Ford) in Maldegem, in de Voorstraat, nu de Mevrouw Courtmanslaan genoemd. Er is een uitvoerig portret van deze ondernemer geschetst in een van de jaarboeken van Het Ambacht.

August Standaert was aanvankelijk bediende bij Notaris Hippolyte Vermast – Gilberta Wallyn, de vader van de onlangs overleden Notaris Jean of Joannes Vermast. August heeft nadien samen met Germain Vrielynck uit Brugge een accountantskantoor opgericht, Accountantsbureau Vrielynck-Standaert, boekhouding en fiscaliteit. Beiden waren Accountants (NCAB), verzekeringen (Verzekeringskantoor van ’t Meetjesland) en hadden een sociaal secretariaat (VZW Sociale Werkgeverscentrale). Het kantoor was aanvankelijk  gevestigd in het “Peurken”  of de Edestraat, later in de Mevrouw Courtmanslaan en nadien in de Stationsstraat 57, zoals nog steeds het geval is. Het kantoor fiscaliteit, boekhouden en verzekeringen wordt verdergezet door zijn twee zonen, Geert en Godfried Standaert.

August Standaert en Madeleine Elias woonden rechtover het Koninklijk Atheneum, het huidige Couma in een brede villawoning met zeer mooie gevel. Achteraan was het terrein nogal kort afgebakend door de tuin van de families Verkindere en Taveirne. De mooie woning is pas sinds kort afgebroken en op het perceel waar vroeger één woning stond verkoopt de bouwfirma Hyboma, vier kleine, smalle, nieuwe woningen.

Gaston (1920) Standaert studeerde geneeskunde maar werd aannemer zoals zijn vader. Hij  was getrouwd met Godelieve Blomme (°1925), een dochter van Auguste Blomme en Anna Bafort, een zus van advocaat Pieter Blomme gehuwd met Paula Van den Broucke, van Ghislaine Blomme getrouwd met Albert De Swaef (1930), van Chris Blomme getrouwd met Elvira Leloup en van Jules Blomme. Gaston Standaert  en  Godelieve Blomme weken uit naar Congo. Op het fotootje poseert het gezinnetje van Gaston Standaert en Lieve Blomme en drie van hun kinderen, o.a. Mieke, Jan, Veerle. Zij hadden zes kinderen: Jan, Mieke, getrouwd met ere-ambassadeur Baron Johan Swinnen, Veerle, Paul, Fons en Piet.

Juffrouw Laura vertelde over het gezin en liet ons kniekousen breien voor de zwartjes in Congo. Vooral de verhalen over haar broer en zijn gezin in het verre Congo sprak tot onze verbeelding. Wij die amper verder geraakten dan het centrum van Maldegem keken op naar mensen die zo ver verwijderd van het geboortedorp groeiden en bloeiden. Godelieve Blomme stierf heel jong en de zusjes Standaert waren erg begaan met het lot van de kinderen van hun broer. Gaston Standaert is na het overlijden van zijn echtgenote hertrouwd met Lily Pecquereau.

Anna Standaert (1923 - 1983) volgde in 1946 Zuster Bernarda op in de wijkschool in Strobrugge en gaf les aan de kleutertjes tot in juni 1979. In die tijd gingen alle telgen van soms heel grote gezinnen uit de buurt naar de wijkschool en de klassen waren werkelijk overvol. Volgens een artikel in het Jaarboek Ambacht had Juf Anna 45 kleutertjes en kwamen er twintig bij na Pasen, een totaal van 65, in een kleine, weinig comfortabele ruimte. Stel je voor dat je de hele dag voor 65 kleutertjes moet zorgen! Ik herinner me niet dat er zoveel kindjes in de klas zaten, ik herinner me wel dat we ‘s namiddags moesten slapen met onze armpjes op de bank. Toen vond ik dat minder leuk maar ik begrijp nu dat juffrouw Anna af en toe een rustpauze inlaste. Zij was een lieve juf, we moesten matjes maken met glanzend papier, figuurtjes vouwen en knippen, we leerden versjes en liedjes.

Anna Standaert is op latere leeftijd  getrouwd met kolenhandelaar en weduwnaar Urbain Martens uit de Stationsstraat. Zij was een goede moeder voor zijn kinderen.  Zij spreken nog altijd met lof over haar.

Op foto 3 poseert de familie Standaert: Anna, Laura, Alphonsine, Gaston, Adrienne, zittend Maria, Alphonse Standaert en Berthe Boqué en August Standaert, allemaal knappe mensen. Het hele gezin straalde trouwens distinctie uit. De kinderen zijn bijna allen geboren voor W.O.I en hadden allemaal gestudeerd, wat toch een hele prestatie was in die tijd. Toen brachten de meeste ouders ook al offers om hun kinderen te laten studeren.

De vijf zussen staan samen op de foto 5: Anna, Laura, Alphonsine, Maria en Adrienne.

De kinderen van aannemer Alphonse Standaert en Berthe Bocqué waren allemaal knappe mensen met heel wat ondernemingstalent. Op de foto Anna, Laura, Alphonsine, Gaston, Adrienne, zittend Maria, Alphonse Standaert en Berthe Bocqué en August Standaert, heel veel mensen zullen hen herkennen.

Het hele gezin was dynamisch en ontwikkeld. Een van de kinderen van Gaston Standaert is trouwens baron. Stel je voor dat de inwoners van de Noordstraat een baron hebben voorgebracht! (zie website Professor Johan Swinnen).

Anna en Laura gaven les in Strobrugge

Het schooltje van Strobrugge.

Strobrugge is een wijk dicht bij de grens België-Nederland. De wijk wordt ook het Fort genoemd. Het schoolgebouw werd opgetrokken in 1908 op het eind van de vroegere Oude Aardenburgseweg, parallel langs het Schipdonkkanaal. Het gebouw was degelijk maar met een minimum aan comfort. Het schoolgebouw was omringd door een muur met poort die afgesloten kon worden. Het kolenhok, de galerij of de luifel met de toiletten voor de juffen en voor de scholieren vormden het binnen aanzicht, het kapelletje stond ernaast en was toegankelijk voor alle inwoners van de wijk. Er waren drie grote klassen met grote ramen, twee gangen en een klein klasje aan de straatkant waar de allerkleinsten na Pasen geplaatst werden. Ik heb nog les gehad als kleuter in de laatste gang de school, van juffrouw Maria Bleyenberg – Bultynck (1917), dus blijkbaar moeten er enorm veel kinderen les gevolgd hebben (jaren 1951 – 1960) dat ook de gangen bezet waren. Het wijkschooltje van Strobrugge werd afgebroken toen de brug over de twee kanalen werd gebouwd en de gronden er omheen onteigend werden. Het schooltje met kappelletje verhuisden 500 meter verder. Ongeveer zestig jaar lang hebben ontelbare kinderen uit Moerhuize, Broekhuize, Strobrugge er leren lezen en schrijven.

Laura Standaert (1909 - 1979) was onderwijzeres in het wijkschooltje in Strobrugge in de lagere school. Zij gaf les aan het derde, vierde en vijfde leerjaar. Drie leerjaren in één klas, meer dan dertig leerlingen, maar Laura stond haar mannetje. In die tijd was er nog geen centrale verwarming en de juffen fietsten heel vroeg naar school om de kachels aan te steken. Soms kwamen ze te voet van de Noordstraat naar Strobrugge. Later hadden zij een autootje.

De meisjesscholieren hebben alles bij juffrouw Laura geleerd, schoonschrift, taal, aardrijkskunde, geschiedenis, rekenen, godsdienst, plant- of menskunde, naaien, breien, verstellen, haken en poetsen. Alle lessen waren heel boeiend, godsdienst echter was soms beven. Goed en Kwaad werd er in getimmerd! Hygiëne stond ook hoog in het vaandel. In die tijd werden de klassen gepoetst door de leerlingen onder deskundige begeleiding van de juffrouw. Sopje maken met groene zeep, schuren, aftrekken, spoelen, aftrekken en dweilen. Alles glom als een spiegeltje. We vonden dat heel leuk en absoluut niet beneden onze waardigheid. Wij werden opgeleid voor studie maar ook voor huisvrouw. Ik denk altijd aan Juffrouw Laura als ik aan het zwabberen ben en ik mooie rechte streepjes trek op de natte vloer.

Op het einde van het schooljaar leerden de scholiertjes, gedichtjes en liedjes. Het was een groot schoolfeest als moeder overste van het klooster in het centrum, de pastoor en de onderpastoors uitgenodigd werden. De religieuzen uit het centrum boezemden ontzag in. We leerden veel op school. Gedichtjes van Guido Gezelle  (01 05 1830 - 27 11 1899) en van Alice Nahon (16 02 1896 - 21 05 1933).

In de winter mochten wij onze boterhammetjes eten in de klas ’s middags. We hadden een ‘pul’ koffie of chocolademelk bij en mochten die verwarmen op de roodgloeiende kachel. Het was best gezellig. Sommige stoute jongens werden opgesloten in het kolenhok, links van de ingang. De speelplaats was een zandvlakte bedekt met grijs-zwarte kiezels, keitjes of sintels. Als je viel bleven ze in je knie zitten. Ik heb er zo nog een paar in mijn rechterknie. We speelden touwtjespringen, verstoppertje en tikkertje. We hadden lange danstouwen en kaatsballen. Iedereen speelde en was creatief genoeg om in beweging te blijven tijdens de pauze of de ‘speeltijd’. De jongens hadden knikkers (marbels en bolleketten). Tijdens de zangles belandde ik vaak in de hoek, de handen op het hoofd met het uitdrukkelijke gebod de mond te houden. We zongen vooral “Te Lourdes op de Bergen”, ook in het kappelletje, opzij van de school, toegankelijk voor de hele wijk.

De jongens werden na het tweede leerjaar naar de verre grote wereld gezonden, naar de broederschool of het atheneum in het centrum. De meisjes konden zich tot hun elf of twaalf jaar koesteren in een klein wijkschooltje vlakbij hun thuis. Het was niet minder afschrikwekkend als ze naar het zesde leerjaar in een groep van honderd leerlingen geloodst werden. Ik moest er heen om mijn eerste plaats van de klas te handhaven met zoveel concurrentie: Annelies Debbaut, Anne-Marie Van Hoorickx, Caroline Heysse, Charline De Sloovere en nog veel meer andere slimme meisjes. Bovendien zat de schrik er in want juf Laura had me meermaals gewaarschuwd dat zij “mijn boekje met al mijn wandaden” zou doorgeven aan mijn toekomstige juf in het zesde leerjaar. Wat ik precies deed weet ik niet maar ik vond het oersaai om zeven uur stil te zitten, ik zal teveel gebabbeld hebben in de klas en in de lange rij op de speelplaats want ik werd heel vaak, bijna dagelijks gestraft. Soms moest ik tien maal rond de speelplaats lopen voor ik binnen mocht, soms moest ik in het midden van de speelplaats staan wachten tot ik teken kreeg. Of ik moest tot zes uur straf schrijven, voor kleine vergrijpjes, denk ik want ik kan me niet echt gruweldaden herinneren. De stilte was drukkend en ik wou ontsnappen, ik hield niet van school, nooit en ik ben er nochtans gebleven tot ik bijna zestig was. Die straffen bleven lopen tot ik ongeveer zestien jaar was. Toen had ik enkel nog mannelijke leerkrachten en mijn gedrag stoorde hen minder waarschijnlijk. Trouwens mijn broers werden ook vaak gestraft en hard geslagen op school, nu hoor je dat zo niet meer. Ik kon gelukkig mijn moeder thuis houden opdat ze geen uitleg zou vragen aan het onderwijzend personeel. Nu is dat allemaal anders.

De dames Standaert waren knappe, vriendelijke dames, gedistingeerd en hulpvaardig. Zij hielpen de ouders van de scholiertjes van het wijkschooltje met regelen van pensioenen en dergelijke. Zij waren een soort sociale dienst avant la lettre, zij boden een vorm van gratis dienstverlening. Juffrouw Laura zorgde ook voor de pensioenkas voor de oudere bevolking van de wijk. Marie Posman had een pensioentje dank zij hen en hun raadgevingen. Ze motiveerden ook de ouders om iets te sparen voor de kinderen. Elke week kregen de scholiertjes een centje om te sparen bij de Spaar- en Lijfrentekas. We kregen dan soms een meetlat, een vloeipapier of een schriftje. Vroeger waren de kinderen snel gelukkig met een kleinigheidje.

We mogen er wel even bij stilstaan dat deze twee knappe dames Anna en Laura Standaert heel hun leven gewijd hebben aan de opvoeding en het onderwijs van honderden plattelandskinderen in enorm grote klassen zonder comfort en met beperkte leermiddelen. De kinderen spraken thuis dialect, hadden weinig of geen culturele achtergrond en zeer waarschijnlijk noch de ruimte noch de mogelijkheid om hun huiswerk te maken of te studeren. De dames Standaert speelden het klaar om de kinderen discipline bij te brengen, Nederlands te leren spreken en te schrijven en de basis te vormen voor alle kennis en vaardigheden die zij later voor hun studies of voor hun rol als huisvrouw goed konden gebruiken.

Het eerste en het tweede leerjaar waren toevertrouwd aan Clarysse Van Landschoot, vanaf 1955 aan Louisa Gailliaert die natuurlijk ook hun steentje hebben bijgedragen hebben aan het verspreiden van kennis en vaardigheden, op een heel doeltreffende en menselijke manier. Alle onderwijzeressen van Strobrugge vormden een blijde groep van leerkrachten die zorgden voor een sportieve en vrolijke sfeer in een kleine scholengemeenschap waar alle oud-leerlingen nog met de glimlach aan terug denken.

’s Middags, tijdens hun vrije uren brachten de onderwijzeressen bovendien de Franse taal bij aan de vrijwilligers. Ze hadden het in zich om de kinderen te motiveren om te studeren en te werken, een doelstelling die hen later zou helpen tijdens hun verdere leven.

Alphonse Standaert was aannemer. Hij nam de administratie van de onderneming voor zijn rekening en werkte samen met zijn broer Arthur. Arthur Standaert (22 02 1887) was  metser-aannemer en was getrouwd met Bertha  Gryson, geboren te Dudzele 21 mei 1886 en overleden in Deurle op 29 maart 1988, op 102 jarige leeftijd.

De vader van Bertha Gryson was een weduwnaar uit Dudzele  met 3 kinderen: Maria, Ernestine en Bertha. Maria en Ernestine bleven in Dudzele. Bertha ging mee met haar vader naar Maldegem waar hij hertrouwde met een weduwe, de moeder van Emma Versluys. Bertha Gryson en Emma Versluys, echtgenote Désiré De Baere, groeiden dus samen op.  Zij hadden geen bloedband, zij waren stiefzusters. Later is een van de zussen van Bertha Gryson nog bij haar komen wonen omdat ze ziek werd. Bertha heeft haar verzorgd.

nam op haar beurt een weeskind in huis, Florent Van Rie (18 07 1902), gehuwd met Paula Claeys (beiden overleden) waarvan zij niet wou dat hij ten eeuwige dage de koeien moest wachten maar een beroep moest leren. Hij werd ook metser en werd als vijfde kind opgevoed en woonde zelfs gehuwd naast het gezin Standaert-Gryson  in de Molenberg. Florent Van Rie was peter van een van haar kleinzonen, namelijk een van de tweeling, Johan Goethals. Florent Van Rie bleef in de buurt van zijn weldoeners wonen, Rapenbrugstraat 15, nu Molenberg.

Arthur en Bertha woonden in de  Molenberg, vroeger Rapenbrugstraat 11. Arthur en Alphonse Standaert leidden samen een bouwonderneming in Maldegem. Zij hielpen zelfs  het stadhuis van Maldegem metsen eind  1907 – 1909, onder leiding van aannemer Philibert Schleicher, een naam die regelmatig opduikt in de geschiedenis van ons dorp. De gebroeders A. en A. Standaert waren dus betrokken bij de bouw van ons ‘stadhuis’. Arthur Standaert was ook jarenlang voorzitter van de katholieke Bond van de gepensioneerden. Na hem kwam de koster René Verhaeghe.

Bertha Gryson was een tijdje lerares speldenwerk in een Maldegemse kantschool (Cuelenaere ?), waar ze naar eigen zeggen haar ogen had kapot gemaakt. Ze werd meer bijna 103 jaar. In de analen van Rik Van de Rostyne vind je verhalen over die kantscholen in Maldegem en elders  die je de haren ten berge doen rijzen. Kinderarbeid, -uitbuiting, -sterfte door gebrek aan licht, lucht en voedsel waren schering en inslag op die scholen. Het waren allesbehalve scholen, eerder fabrieken waar heel jonge kinderen tewerkgesteld werden voor een hongerloon, zoals nu in de arme landen.

Alphonse en Arthur hadden een oudere broer: Edmond Standaert (5 10 1869) aannemer - metser, hij was getrouwd met Victorina De Meulenaere  en ze woonden in de Vakekerkweg 23.

De drie broers scheelden wel wat in leeftijd:1869 (Edmond), 1880 (Alphonse), 1887 (Arthur): Arthur was dus 18 jaar jonger dan Edmond.

De dochters van Arthur Standaert, Maria, Antoinette en Godelieve waren heel knappe handvaardige vrouwen. Het enige zoontje Frans is jong gestorven.

Maria was getrouwd met Pierre Verlinde, een ‘zwaantje’, een gemotoriseerde agent.

Antoinette Standaert was bediende bij Boekhouder Germain Vrielynck, de vader van pastoor Jan Vrielynck. Germain Vrielynck was de stichter van het zakenkantoor Vrielynck. Dit zakenkantoor werd later Vrielrynck-Standaert, omdat August Standaert partner werd in de zaak. 
Antoinette werkte aanvankelijk eigenlijk bij haar neef August Standaert. Later werd zij secretaresse en huishoudster bij Jan Vrielynck (30 11 1922), enig kind van Germain Vrielynck (16 06 1904) en Jeanne Decock, Brugsesteenweg 170 (mooie woning later van Guido Van Hoorickx en Vera Boes). Jan was pastoor in Nevele, Evergem en Deurle.

Godelieve Standaert was getrouwd met Albert Goethals en was tot 1960 kapster naast haar drukke huishouden van zes: Chery, Rita, Vera, Willy, Geert en Johan. Iedereen kende haar, de dames waren toen ook heel bezorgd om hun uiterlijk en Godelieve  bezorgde hen een “permanent”. Later schakelde Godelieve over naar de breimachine. Haar eigen kinderen en heel veel andere spruiten uit de buurt droegen degelijke, modieuze pullovers en jassen, getoverd uit de breimachine. Was het vroeger niet echt gebruikelijk dat een getrouwde vrouw buitenshuis ging werken, de huisvrouw was meestal creatief en vindingrijk genoeg in het bedenken van mogelijkheden om het inkomen te vergroten, van toen soms heel grote gezinnen.

De naam van de familie Standaert – Gryson duikt nog regelmatig op in het parochieblad. Regelmatig worden er missen opgedragen ter nagedachtenis, ook voor Jan Vrielynck, zoon-priester van de familie Vrielynck krijgt in de Maldegemse parochiekerk nog missen en gebeden naar de hemelpoort.

Tot zo ver een herinnering aan de familie Standaert uit de Noordstraat die bij heel veel mensen een blijvende, positieve indruk heeft gegeven en aan wie met de glimlach wordt teruggedacht.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die rechtover ’t Schortje gewoond heeft, werden aangevuld door de heren Geert Standaert, Louis Posman, de Tuinvogel,  Walter Notteboom en Mevrouw Cecile De Baere. Zie ook, beschrijving Noordstraat in boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’. Beschrijving van ’t Schooltje in Strobrugge, zie Jaarboeken Het Ambacht.

Bijlagen:
Alle leden familie Standaert, kinderen en kleinkinderen.jpg (96.8 KB)   
Alle leden van de familie Standaert.jpg (78.2 KB)   
Alphonse, Gaston en Gustaaf Standaert.jpg (53.5 KB)   
Arthur Standaert en Bertha Gryson.jpg (52.7 KB)   
De zussen Standaert.jpg (49 KB)   
Gaston Standaert en gezin.jpg (74.2 KB)   
Huyze Standaert nu..jpg (81.7 KB)   
Noordstraat Huyze Standaert.jpg (148.6 KB)   

De handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in de NOORDSTRAAT.

Deel II. De Noordstraat deel XIX.

Naast de voormalige kledingzaak van meester-kleermaker Omer Van Deynse en zijn echtgenote Yvonne  Verstuyf was heel lang geleden de Bakkerij Pieter Spelier rechtover het mooie gevelhuis van de familie Blomme (Louis, Paula, Ivonne Blomme).

Pieter Spelier (1872) was broodbakker, bijgestaan door zijn echtgenote Sidonie Debevere (1878 – 1955) in de Noordstraat 84, nu 86.

Zij hadden zes kinderen van wie er twee als kind overleden, de anderen waren Leopold, Albert, Rachel en Paula die u ziet op de gezinsfoto van eind jaren 30, de ouders en de vier kinderen.

De oudste zoon Leopold Spelier (1908 - 1950) werd bakker in Gent en was getrouwd met Elza De Cock. Hij verongelukte op tweeënveertigjarige leeftijd in de Brugse vaart ter hoogte van de wijk Vinderhoute in Mariakerke. Albert Spelier, hun tweede zoon (13 09 1915) nam de bakkerij over. Hij was oud-strijder, kwam ziek terug van het strijdtoneel, trouwde met Marie Van Oost maar stierf enkele weken na het huwelijk in 1945, amper 30 jaar oud.

Pieter Spelier en Sidonie Debevere verloren vier kinderen tijdens hun leven, wat heel droevig geweest moet zijn voor die mensen.

Dochter Rachel Spelier (13 11 1913 - 2000) nam de handelszaak over en startte een kruidenierswinkel in nummer 86, samen met haar echtgenoot Emiel Dierick (1914 – 1993). U kunt hen nog duidelijk herkennen op de huwelijksfoto. In mijn herinnering waren ze een beetje ouder en voller, maar ze waren echte commerçanten, vriendelijk, maar afstandelijk en ze hadden een ruime keuze van kruidenierswaren, groenten en fruit van de beste kwaliteit.

De jongste dochter van Pieter Spelier, Paula Spelier (15 04 1922 - 1998) getrouwd met Jules Van den Driessche (1923 – 1988), was winkelierster in de Noordstraat nummer 88, tot in 1953. Toen liet het echtpaar een nieuwe grote hoekwoning en zaak bouwen in de Parklaan, nummer 2.

Jules Van den Driessche was afkomstig van het Vossenhol, uit een gezin van acht kinderen: Florent, Elza, Delphine, Michel, Alma, Jacques en Lydia.

Lydia Van den Driessche (1929) was getrouwd met Bakker Willy Verschoore (1930). Zij hadden een bakkerij-patisserie in  de Nieuwstraat nummer 21, nu Bakkerij Dhondt. Wie heeft Lydia niet gekend? Zij was een knappe en vriendelijke  dame, terecht trots op haar dochters, Francine en Cathérine. Jacques Van den Driessche trok naar Sijsele, Alma Van den Driessche (1924) was getrouwd met mekanieker Albert De Clerck (1923). Zij woonden naast de vroegere ‘Sobemai’, de ‘Société belge des machines agricoles et industrielles’ van de familie van Edelhart De Lille, kleinzoon van Victor. Elza (1909) was getrouwd met Prudent Vandeveire en woonde in de Oude Burkelslag, Vossenhol. Florent (1918) was slachter en woonde in de Bogaardestraat 150. Hij was getrouwd met Denise Edombrecht. Delphine (1915) was getrouwd met Omer Coene en woonde in de Bogaarde 85 en tuinbouwer Michel (1917) woonde ook in de Bogaarde, nummer 170. De kinderen  Van den Driessche bleven eigenlijk allemaal een beetje in dezelfde buurt wonen. Zij vormden een hechte familie die vaak bij elkaar kwam om iets te vieren of te feesten en bleven betrokken met elkaar.

Jules Van den Driessche en Paula Spelier hadden vijf kinderen, Freddy (1949 – 23 oktober 2013) getrouwd met reisagente Theodora Maenhout afkomstig uit Nederland, Eddy (1951), de tweeling Marie-Anne en Christ (1952) en de jongste Leen (1962). Paula bleef in de ouderlijke woning samen met haar dochter Leen en kon nog lang genieten van haar kleinkinderen.

Leen woont tot op heden in het ouderlijk huis in de Parklaan 2.



Zij baatte een WOLBOETIEK Berger du Nord uit in de Noordstraat tot in 1989, in de handelszaak van Carlos De Brée, toen Carlos meer centraal ging met Parfumerie Penelope. Leen Van den Driessche startte daarna een eigen handelszaak voor het plaatsen van sanitaire blokken in bouwbedrijven samen met haar echtgenoot Marnix Foré in de ouderlijke woning, Parklaan 2.

Jules Van den Driessche was handelsreiziger in veevoeders, later bij Groenten- en Fruit Van de Walle in de Nieuwstraat, nog later in een bloemisterij in Eeklo tot hij zelfstandig een bloemistenzaak startte van alles wat met namaakbloemen te maken had. Je kon er terecht voor alle bloemstukbenodigdheden: vazen, potjes, schaaltjes, mandjes, zijden bloemetjes, strikken, oasis enz.…

Aanvankelijk was de handelszaak gevestigd in de bijgebouwen in de Parklaan en later op het industrieterrein. Zijn zonen Christ en Freddy waren de zaakvoerders na zijn overlijden in 1988. Hij was  amper 65 jaar oud.

Hij was een goed zakenman, een uitstekend echtgenoot en vader en zeer sociaalvoelend. Hij offerde samen met zijn vriendelijke echtgenote zijn vakantieperiode op, om de kleine Maldegemnaartjes een onvergetelijk Chirokamp te bezorgen als vrijwillige kok in de keuken. Persoonlijk zal ik die man nooit vergeten. Ik stond in 1967 aan de bushalte op weg om een examen af te leggen. Ik was een paar minuutjes te laat en zag de bus wegrijden. Ik zal geen autostop gedaan hebben want dat was toen niet echt gebruikelijk maar Jules Van den Driessche stopte aan de bushalte en bracht mij tot aan het leslokaal waar de examens doorgingen. Vroeger was het niet zo simpel om aan vervoer te geraken, gsm of telefoon hadden we niet, te voet was te ver en niemand was bereid om je zo maar ergens te brengen. Jules Van den Driessche behoedde mij van een herexamen en ik zal die man nooit vergeten en het is bijna een halve eeuw geleden dat ik hem zag. Je hebt zo van die mensen die goud waard zijn voor een ander.

Een klein stukje geschiedenis van Bakkerij Pieter Spelier, die wij kennen in de volksmond als ‘Toe Spliers’ of later bij ‘Raf Van Hulle’.

Bakker Spelier, deel II. De Noordstraat deel XIX.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan Mevrouw Leen Van den Driessche.

Op de oude prentkaart de ouderlijke woning Spelier, rechtover het gevelhuis van Paula (en Ivonne) Blomme. Foto’s van het gezin Pieter Spelier, trouwfoto van Paula en Rachel Spelier en echtgenoten. De nieuwe hoekwoning van Jules Van den Driessche, Parklaan nummer 2 en dochtertje Marie-Anne met haar kleine zus Leen in de sneeuw de Katsweg 1963.

Zie foto Parklaan nummer 2, daterend van 1974, veertig jaar geleden met in beeld een ‘Kevertje’ en de melkboer met paard en kar. Ook verdwenen uit het straatbeeld, vroeger was dit heel gewoon.

Bijlagen:
Bakker Pieter Spelier en zijn gezin.jpg (144.2 KB)   
Graf E. Dierick-Rachel Spelier.jpg (277.9 KB)   
Katsweg, 1963.jpg (161.1 KB)   
Parklaan 1974 - melkvervoer.jpg (156.9 KB)   
Paula Spelier en Jules Van den Driessche.jpg (154.5 KB)   
Rachel Spelier en echtgenoot.jpg (119.5 KB)   

De handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in de NOORDSTRAAT.

Deel III, Noordstraat deel XX.

Bakkerszaak Pieter Spelier, later kruidenierswinkel Dierick - Spelier  was een zaak met klasse en had een groot klantenbestand. Die zaak werd overgenomen door de altijd welgezinde kok-traiteur Raf Van Hulle tot ieders tevredenheid van 1 april 1974 tot 30 april 2000. Hij werkte daarna als kok in een restaurant in Brugge en is nu wereldreiziger.  Martine Lameire – Verstuyf nam deze handelszaak over. Martine had voordien een leuke pralinen winkel op de hoek Molentje - Oude Aardenburgseweg nummer 1, waar ooit de schoenenwinkel Italy werd uitgebaat door de echtgenoot van Nicole De Vuyst. Tot eind jaren 60 was dit brede hoekhuis meer dan veertig jaar lang (1930) het café ’t Molentjesplein van de klompenmaker, postbode en herbergier Cyriel Cauwels (10 02 1889 – 20 05 1984) en Euphrasie De Smet (24 04 1892 – 05 10 1970). Cyriel en Euphrasie hadden 5 kinderen: Charline, Margriet (1923), Hulin (1925), Gisèle (28 01 1930) en Berthil Cauwels (1931 – 2012). De jongste, Berthil Cauwels-Bracke heeft nadien de herberg verder uitgebaat.

 ’t Laatst noemde de eens zo drukbezochte en mooie handelszaak Spelier, ’t Kruideniertje. Het was een bloeiende kruidenierswinkel, handig dichtbij voor allen die langs de Noordstraat kwamen. Zeer waarschijnlijk betekenden het eenrichtingsverkeer en de lange renovatiewerken van de weg enkele jaren geleden, meteen het einde van heel wat handelszaken.

De handelszaak SPELIER stond jarenlang leeg en verwaarloosd maar is nu verkocht aan particulieren die er een gezellige woning van maken in het centrum. De handelszaak heeft na jarenlange leegstand een andere bestemming gekregen. De lange gevel is gewijzigd in een voordeur met drie raampjes en de leefkamer werd waarschijnlijk uitgebouwd met uitzicht op de tuin.

Op de  foto zie je Bakker Pieter Spelier en zijn echtgenote in het deurgat van hun kruidenierswinkel, hun twee dochters en twee klanten en een blond jongentje. De foto werd genomen op 6 september 1940, begin Wereldoorlog II.

De ene dame is zwaar beladen met een doos en een koffer onder de armen, ze heeft waarschijnlijk een grote voorraad ingeslagen. Zij draagt een schort en een paar lekkere warme pantoffels. Pieter Spelier (1872) was broodbakker, bijgestaan door zijn echtgenote Sidonie Debevere (1878 – 1955) in de Noordstraat 84, nu 86.

Hun dochter Paula en haar echtgenoot Jules Van den Driessche waren sociaal en steunden regelmatig de Chiro als vrijwillige kookouders tijdens de schoolvakantie. Op de foto met de Chirojongens herken je Hendrik Vercruysse, Dirk en Michaël Matthys uit de Rapenbrugstraat, Freddy Timmerman uit de Kwadestraat, Rudy Strubbe enz.….

Een van de kinderen Van den Driessche, Freddy Van den Driessche staat op de foto met de bus, eerste leerjaar, schoolreis 1956 met rechts de legendarische onderwijzer Richard Cromheecke en bij de jongentjes in ’t midden achteraan, herken je heel duidelijk de fotograaf Leopold (Pol) Van Belleghem, getrouwd met Carine Maertens, dochter van bakker Marcel Maertens (1929) uit de Noordstraat 112.

Er zitten nog enkele bekende gezichtjes, Eric De Pauw uit Moerhuize en als ik me niet vergis, een zoontje van Edmond Cuelenaere, Marc of Johan.

Na de voormalige bakkerij Pieter Spelier, kruidenierszaak Dierick - Spelier, later Raf Van Hulle en Martine Verstuyf, volgen twee woonhuizen en de mooie gevelwoning, het vroegere Jaegershof.

Het eerste woonhuis richting Nederland naast de kruidenierszaak Spelier werd ook eigendom van de zaakvoerders Spelier, Emiel Dierick en Rachel Spelier, die het huis renoveerden met onderaan een grote garage en woning op de eerste verdieping.

Een twintigtal jaar geleden werd die woning eigendom van Ivan Leloup en zijn ouders vleesbewerker René Leloup (1928) en Rita De Wilde. Ivan had een zus en een broer, Katrien en advocaat Georges, die vroeg overleden is, allemaal afstammelingen van vlasbewerker Georges Leloup (1905) en Philomena Verstraete, Noordstraat toen 175. Die woning was een mooi appartementje met inkomdeur en garage onderaan met woonruimte bovenaan, maar is intussen al doorverkocht. De familie Leloup was alom vertegenwoordigd in ’t Molentje, het verste gedeelte van de Noordstraat.

Daarna volgt een woonhuis ooit bewoond door het echtpaar, buschauffeur Juliaan Verstuyf (1919) en Jozina De Baets (1928) die een melkronde deed, dan volgt het vroegere Jaegershof waar de familie De Baets (het gezin van elf kinderen) jarenlang een stijlvol café hield. Denise De Baets en buschauffeur van internationale reizen Roger Dobbelaere (Detroit 1924) hebben er nog gewoond voor ze naar de Markstraat nummer 25 verhuisden. Denise startte een kapsalon naast de schoenenzaak Bonne Shoe. Haar zoon Eddy baatte er later een frietshop uit. Zijn frietjes waren heel lekker.

Achteraan ’t Jaegershof was er een heel mooie tuin waar het “Feest in den Hof” gehouden werd, ter gelegenheid van Molentjeskermis of tijdens een andere feestelijkheid. Na de oorlog werd er zelfs cinema in open lucht gehouden. Adamo is er nog opgetreden in een tent in 1964 wat toen een heel evenement was op ’t Molentje. Dit stukje natuur in het centrum is nu volgegoten met beton, omgetoverd in  parking en garages. De eens zo druk bezochte en stijlvolle herberg ’t Jaegershof, is nu in appartementen verdeeld. De vroegere eigenaars waren afstammelingen van Dokter De Jaegher. Zijn dochter trouwde met De Heer Van Thuyn uit Klerken. Zij verhuren de garages nog die achter het gebouw staan.

Aan de overkant van ’t Jaegershof, Bakker / kruidenierszaak Spelier en kledingzaak Omer Van Deynse, naast fabrikant en handelaar in tabak AURIMA van de familie Van Hecke, was vroeger de wasserij van Clara De Brée en de kruidenierszaak van Marcel De Baets.

Naast laatstgenoemden was de voormalige woning van Pierre Borgonjon die ooit een soort kerkbaljuw was in onze kerk. Eind jaren 30, herbergde de woning nummer 115 het gezin Borgonjon. Pierre, Alice en Maria Borgonjon waren de kinderen van  de postbode Edmond Borgonjon (1863) en Sabina De Vogelaere. Alice en Maria werden kloosterzusters en Pierre Borgonjon (1897) en Magdalena Laureyns en hun gezin bleven in die woning wonen. Nu woont Franky Moens en zijn gezin in dat huis. De gevel wordt gerenoveerd.

Op de foto met de misdienaartjes ziet u Pierre Borgonjon als voorganger in de H. Sacramentsprocessie in 1959, in de Nieuwstraat, aan de boetiek Princess. Een van de misdienaartjes is Freddy Van den Driessche, kleinzoon van Bakker Pieter Spelier uit de Noordstraat en zoon van Paula Spelier en Jules Van den Driessche. De andere foto met misdienaartjes (1959) met op kop Freddy Van den Driessche loopt in de Nieuwstraat, aan de herberg-cinemazaal de “Cecilia”, nu Optiek Nele Coens.



Op de foto met de Chirojongetjes neemt Onderpastoor Maurice Doom een kiekje.

Naast de woning van Pierre Borgonjon, was er de kruidenierszaak van Alice Claeys-Timmerman, nu de mooi gerenoveerde eengezinswoning van de zoon Eddy Claeys, dan de slagerij Omer (zoon van Camiel) De Baere met garage, daarna de voormalige slagerij van Alois De Baere (nu appartement), het huis van de dochter van Philibert Roggen, het mooie gevelhuis van Philibert of Bertje Roggen, de kruidenierswinkel van Désiré en Emma De Baere – Versluys, later van Maurice De Vuyst en Maria Maenhout en de Kledingzaak ’t Schortje.

In die buurt zijn talrijke handelszaken geweest, de een al groter dan de ander, de een verdwenen voor altijd en de ander gebleven en uitgegroeid tot gigant.

Bakker Spelier Deel III, Noordstraat deel XX.

Met dank aan Leen Van den Driessche, C. en A. Debbaut, Margriet Cauwels, Raf Van Hulle, Louis en Valeer Posman, W. Notteboom, De Tuinvogel.

Bijlagen:
Chiro -.jpg (204 KB)   
E.H. DOOM 1960 Chirokamp, met jongentjes uit het centrum, Antoon Cochuyt rechts.jpg (221.1 KB)   
Pierre Borgonjon H. Sacramentsprocessie 1969.jpg (159.3 KB)   
Pieter Spelier 6 sept 1940.jpg (145.6 KB)   
Processie 1969 aan de St Cecilia, Nieuwstraat.jpg (165.7 KB)   
Schoolreis 1956, Meester Cromheeke.jpg (168.7 KB)   

De handelszaken rond BAKKER Pieter SPELIER in de NOORDSTRAAT.

Deel I.

De Noordstraat deel XVIII.

Het achterhalen van de talrijke handelszaken in de Noordstraat, een halve eeuw of langer geleden is geen sinecure. De Noordstraat was jarenlang een aaneenschakeling van zakelijke en welvarende bedrijvigheid die respect en bewondering afdwong en wijd en zijd gekend was.
We zijn nu geland aan het breedste deel van de Noordstraat waar de grootste handelsdrukte verminderde en meer woonhuizen tussen de bedrijfjes door opdoken.

Sommige oude huizen in de Noordstraat werden gesloopt en vervangen door flatgebouwen met mooie gevels en sommige oude woningen, generaties lang in de familie, werden gerenoveerd, zodat oud en nieuw mooi aansluiten. Een heel groot aantal huizen wacht echter nog op een nieuwe eigenaar of op renovatie en bleven in dezelfde staat als ongeveer 50/60 jaar geleden.

Als je met je rug voor de voormalige Bakkerij Pieter Spelier (later jarenlang Dierick-Spelier, kruideniers- en traiteurszaak Raf Van Hulle) staat, heb je aan de linkerkant een reeks woonhuizen. Het grote, hoge, brede huis met een rond venster in de gevel, nummer 100, naast aannemer Alphonse Standaert was eigendom van Victorina Vandenbosch en René De Meulenaere (1886), aannemer van schrijnwerken. Hij had een groot werkatelier achteraan in de tuin waar hij en zijn werknemers het timmerwerk voorbereidden. Hij maakte ook heel mooie meubels voor de gezinnen van zijn kinderen, die lang gekoesterd werden. René De Meulenaere was getrouwd met Victorine Vandenbosch, afkomstig uit Oostende. Een hele prestatie, een dame die uit Oostende naar Maldegem kwam wonen. Ze zal heel wat opzien gebaard hebben.

In een van de drie volgende bijna identieke huizen, in nummer 98 heeft René Boes (1891), een aannemer schrijnwerker-timmerman en zijn echtgenote Augusta De Zutter met hun twee dochters gewoond. In nummer 96 hebben de pasgetrouwde onderwijzer Valeer Posman (1922) en zijn echtgenote Bertha Van Rie vanaf 14 juli 1949, tijdelijk gewoond voor zij een huis lieten bouwen in de Molenberg 21. In het volgende huis, nummer 94 woonden de West-Vlaamse beeldhouwer Antoon Cleppe (1908), zijn echtgenote Germaine Vandenberghe (1908), hun zoon Geert en dochter Léa. Zij hadden een winkel van houten siervoorwerpen waar de mensen al eens een geschenkje kwamen kopen. Die drie huizen tussen de woning van René De Meulenaere en ’t Jaegershof waren eigendom van Louise Verkindere, zuster van Camiel en Arthur, beschuiten- en peperkoekfabrikanten. Bertha Van Rie, echtgenote van Valeer Posman werkte bij de Firma Verkindere en kon op die manier een huis aan hen huren. Twee van de drie huizen zijn intussen gerenoveerde woonhuizen. In nummer 90 woonden meubelmaker Florent De Meulenaere (1894) en Helena Laureyns (1893).

Als je dan rechts kijkt van de voormalige bakkerij / kruidenierszaak Spelier (Raf Van Hulle), dan had je naast de huidige handelszaak nummer 82, de handelszaak Sanitair – loodgieter van W. Rogge, vroeger de handelszaak van slager Albert Dobbelaere en Magdalena Van de Genachte. Magdalena Van de Genachte was de zuster van Adrienne Van de Genachte, dochters van slager-vetmetser Lucien Van de Genachte (1876).

Naast Bakker Spelier had je de kledingwinkel van Omer Van Deynse. Voor ondergoed, pyjama’s, jongenspakken en degelijke herenkostuums en jassen had je een uitgebreide keuze bij Omer (Mir) Van Deynse (17 04 1914) een heel gekend en gewaardeerd handvaardig meester-kleermaker. Zijn echtgenote  Yvonne Verstuyf (15 12 1916), een knappe vrouw bediende de klanten met kennis van zaken. Omer en Yvonne woonden aanvankelijk in huisnummer 88, het huis waar wielrenner Maurice De Waele woonde naast ’t Jaegershof.  

Op de foto met de wielrenners staat centraal wielrenner Maurice De Waele die in 1929 de Ronde van Frankrijk won. Hij werd in Maldegem onthaald als een koning en met een koninklijk gebaar strooide hij geldstukjes uit, kleintjes weliswaar, maar toch (naar de notities Valeer Posman). De foto van Maurice De Waele  heb ik geplukt uit een interessante enquête over Maldegem.

Het jaarboek 2009 van Ambacht Maldegem, nummer 15 pag. 314 en 315, beschrijft uitvoering onze Maldegemse wielrenner-trots, die nu nog verder leeft in het ‘Maurice De Waele stadion’.

Het Jaegershof heeft ook een geschiedenis. Het was aanvankelijk de woonplaats van huidevetter Charles-Louis Van Kerschaever (+1880) die er een herberg had. Op 16 april 1883 komt Hippolyte De Jaeger (geboren in Knesselare in 1844) er wonen, met zijn echtgenote Louise Van Kerschaever, dochter van Charles-Louis. Sindsdien spreekt men van ’t Jaegershof. Later werd die mooie woning verhuurd aan de familie De Baets die er jarenlang een eersteklas café hielden. Toen de familie De Baets stopte met de nering werd het grote herenhuis verdeeld in appartementen met achteraan garages om te verhuren.

Omer Van Deynse kocht twee kleine huisjes naast bakker Spelier, liet die afbreken en bouwde  er een winkelpand naast de voormalige slagerij Albert Dobbelaere, nu de handelszaak van sanitair-loodgieter William Rogge. In een van die huisjes die Omer kocht woonde Berten Bossche, een bijnaam waarschijnlijk van Albert Van den Bossche, een eenzaam figuur die herhaaldelijk bespot en uitgescholden werd door de jeugd, wat hij niet goed kon verkroppen. Hij zocht en vond vriendschap en steun bij René Posman, de schoenmaker.

De nieuwe handelszaak van Omer Van Deynse had twee uitstalramen met woonhuis. Achteraan was een groot naaiatelier gebouwd. De huizen langs de Noordstraat waren niet zo breed, maar liepen diep achteraan tot aan de Edebeek. Omer had een toegang tot dit atelier via een perceel bouwgrond naast de voormalige woning van Julien De Brabander.

De winkelruimte werd omgevormd tot een moderne kledingzaak, met voor die tijd een brede etalage van negen meter met ramen tot bijna op de grond. De verlichting was modern en de stoffen en de kledingstukken werden gepresenteerd op een lange toonbank. Het bouwplan voorzag uitbreidingen. Zestig jaar lang hielp Yvonne Verstuyf de klanten met raad en daad en zorgde meester-kleermaker Omer Van Deynse voor het maatwerk, samen met naaister-eerste klasse Madeleine Verstuyf. Mijn vader Modest Posman kocht er altijd zijn perfecte maatpakken en winterjassen van uitstekende kwaliteit en hij was echt kieskeurig. Anno 2015 staat het pand leeg. ‘Wat is er van de ooit levendige Noordstraat geworden?’ vraagt de zoon van Omer, Werner Van Deynse zich af.

Je had dus de kledingzaak van Omer Van Deynse, daarna Bakker Pieter Spelier, twee woonhuizen, ‘t Jaegershof, de ingang naar ‘Den Hof’, de tuin van ’t Jaegershof, nu parking ‘Huyze De Baere’, drie bijna identieke lage huizen, nu gerenoveerd, daarna de aannemers met atelier achteraan, René De Meulenaere en Alphonse Standaert, twee grote woon en -handelshuizen die er nog staan in hun oorspronkelijke staat, verhuurd of verkocht waarschijnlijk. Een mooie huizenrij die heel wat activiteiten huisvestte.

Bakker Spelier Deel I. De Noordstraat deel XVIII.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan De Heer Werner Van Deynse, Rik Van de Rostyne en Mevrouw Leen Van den Driessche. De notities van Valeer Posman en het archief Maldegem werden geraadpleegd. Op de foto’s woningen A. Standaert en René De Meulenaere en de woningen rechts en links van Bakker Pieter Spelier.

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Dobbelaere - Van Deynse - Spelier.jpg (56.7 KB)   
Maurice De Waele.png (373.2 KB)   
Naast 't Jaegershof.jpg (89.2 KB)   
Standaert-De Meulenaere.png (386.6 KB)   

De handelszaken in de buurt van BAKKERIJ SAVAT,

vanaf de gevelstrook van ‘Huyze De Baere’.

Bakker Savat Deel VIII, de Noordstraat deel XVII.


Op de eerste foto kan je nog duidelijk de vroegere Parfumerie Penelope zien en links de woning van de gezusters S. & S. Borgonjon, die nu een deel geworden is van het gigantisch mooie hotel - restaurant complex Huyze De Baere.

In augustus 1960, dus meer dan een halve eeuw geleden kochten kapper Carlos De Brée en zijn echtgenote Bea Decostere de woning Noordstraat 72, aan Alice Cauwels. Het grote herenhuis met inrijpoort was vroeger eigendom van  Dierenarts  Henri Van der Donckt (1879) en Maria Cuelenaere, naast de woning van de gezusters Simonne en Suzanne Borgonjon. De woning werd omgebouwd tot handelszaak en gezellige leefruimte met een grote tuin. Valère Van der Donckt (1906) was missionaris in de Filipijnen, een andere zoon was leraar-priester en Marie-José Van der Donckt was getrouwd met notaris Bauwens uit Sint Laureins.

In 1961, meer dan een halve eeuw geleden konden de zaakvoerders Carlos en Bea De Brée – Decostere hun exclusieve beauty shop met de opvallende lichtreclame Parfumerie Penelope, openen. De attractieve zaak was een meerwaarde voor de drukke handelskilometer in de Noordstraat en trok klanten uit alle windstreken. Later werd de garage verbouwd voor een Boetiek van Baby- en Kinderkledij. Deze mooie woning lag gezellig en aantrekkelijk tussen tientallen andere handelszaken. Op een bepaald moment beslisten de zaakvoerders meer centraal te gaan, naar de Marktstraat en zij verhuurden hun zaak in de Noordstraat.

Nadien was er de WOL boetiek ‘Berger du Nord’ uitgebaat door Leen Van den Driessche, de dochter van handelsreiziger Jules Van den Driessche en Paula Spelier uit de Parklaan, nummer 2. (Vroeger woonde het echtpaar Van den Driessche - Spelier naast de kruidenierszaak Dierick - Spelier.) Toen de vraag naar breiwol sterk verminderde, schakelde Leen over naar een andere betrekking en werd de voormalige parfumerie, de praktijk en de woning van Arne Verstrynge Kinesitherapeut en Osteopaat, echtgenoot van Marianne De Brée, dochter van Carlos De Brée.

De zuster van Norbert Savat, Elvira Savat (1915) was getrouwd met de handelaar in sproeistoffen Charles Vanhulle (1923), in de Noordstraat 74, waar nu twee prachtige woningen met gemeenschappelijke inrijpoort opgetrokken zijn door de familie Roger en Pascal De Decker. Daar waar de families De Decker nu wonen, woonden en werkten Charles Vanhulle en Elvira Savat, de tante van Hubert Savat, dus de zuster van Norbert Savat. Ze hadden een handelszaak in sproeistoffen in de voormalige handelszaak van meubelmaker Emiel Spiegelaere en modiste Emma Vincke en ernaast hadden ze een woning in nummer 76. Charles en Elvira hadden twee kinderen Nicole Vanhulle en Paul Vanhulle, een advocaat.

Op de oude prentkaart rechts, Noordstraat 74, (zie bijlage)  in het huis met de dakkapel, ziet men de handelszaak van Emiel Spiegelaere (15 juni 1878), een schrijnwerker - timmerman getrouwd op 30 juni 1909 met Emma Vincke (1877), een modiste, zaak overgenomen door Jenny De Lille, echtgenote van Marcel Maertens. Zijn zaak trok de aandacht met een mooi uithangbord.

Op de oude prentkaart zie je een wagen voor de handelszaak van Emiel Spiegelaere, men is er meubels aan het lossen of laden. Er rechtover, dichtbij Bakker Savat, hangt het uithangbord van meubels en schrijnwerken Alfons Claeys – Sompels. Alfons Claeys was de vader van Georgette Claeys, echtgenote van schrijnwerker-timmerman Gaston Van Poelvoorde en grootvader van Willy Van Poelvoorde uit de Brielstraat. Alfons was de oom van Yolande De Baets – Claeys en hij was de broer van Camiel Claeys die op het gemeentehuis werkte.

Naast de prachtige nieuwbouw van de familie De Decker staat het huis van de familie Wabbes. De ongehuwde zussen Paula (1919) en Marie-José (1923) Wabbes (de jongere zus Agnes geboren in 1917, was bediende) baatten er jarenlang een mooie lingeriewinkel uit. De familie Wabbes was afkomstig van wandelstokfabrikanten uit Mechelen. Voor de doorbraak van de fiets had iedereen een wandelstok bij manier van spreken.  De Wabbes woonden tijdens de oorlog in een van de huisjes in de tuin van Juwelier Gabriel De Lille en daarna in de Nieuwstraat 46. De dames hadden een tijdlang een lingeriewinkeltje in een zijvleugel van het mooie gevelhuis van Paula Minnebo - Blomme (later van Ivonne Gurickx - Blomme) en verhuisden dan definitief naar een eigen handelszaak-lingerie in de Noordstraat, waar vroeger slager Maurits Sabo (1911) en Yvonne Dobbelaere woonden. Greet Verstrynge heeft er na hen, een lingeriewinkel gehad. Nu wordt geen handel meer gedreven in die woning.

Naast de lingeriewinkel van Paula Wabbes woonden de handelaar in koloniale waren Louis Bekaert en Cécile Vanhyfte (1929), dochter van Omer Vanhyfte uit de Westeindestraat.

De smaakvolle handelszaak van loodgieter William Rogge was ooit de slagerij van Leonard Dobbelaere (1882) en Irena Cauwels, opgevolgd door de zoon, vleeswarenfabrikant Albert Dobbelaere en Magdalena Van de Genachte. Magdalena Van de Genachte was de zuster van Adrienne Van de Genachte, dochters van Lucien (1876), slager in nummer 58 toen.  De erfgenamen van Albert Dobbelaere verkochten de zaak aan loodgieter William Rogge, die er na renovatie, jarenlang een stijlvolle handelszaak sanitair-loodgieterij uitgebaat en uitgebouwd heeft met een mooie woonruimte achteraan met atelier en grote tuin, tot aan het Sint-Annapark.

Vanaf Huyze De Baere dreef men handel en nijverheid in de Noordstraat. Er was parkeergelegenheid langs beide kanten, er was immers plaats genoeg op deze brede rijweg. Het spreekt vanzelf dat de Noordstraat een boeiende en bedrijvige winkelstraat was, waar velen hun inkopen deden en welvaart brachten in het centrum van Maldegem, voor de zaakvoerders, voor hun gezin en voor anderen die er tewerkgesteld waren.

Bakkerij Savat en alle andere handelszaken in de buurt brachten bijna een eeuw lang leven in de brouwerij. De bakkers leverden een levensnoodzakelijk en betaalbaar product. Zij beantwoordden de vraag: “Heer, geef ons heden, ons dagelijks Brood.” De mensen haalden brood, vlees en charcuterie in de buurt en haalden meteen andere producten die te koop geboden werden. Dank zij het enorm geheugen van Hubert Savat en enkele gesprekjes met enkele andere dorpsgenoten werden de handelszaken in de buurt van de bakkerij Savat belicht. Als afsluiter een prachtige foto van de ouders van Hubert en Erna Savat – Dobbelaere, een stille hommage aan de energie en de commerciële geest van heel wat zakenlui in de Noordstraat. Meteen het slot van de handelszaken rond Bakker Savat.

Bakker Savat Deel VIII, de Noordstraat deel XVII.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat, Carlos De Brée, R. De Decker en Mevrouw Erna Dobbelaere. De notities van Valeer Posman en het archief Maldegem werden geraadpleegd. Op de foto’s de voormalige Parfumerie Penelope en het prachtige gevelhuis van de familie De Decker (oude prentkaart Emiel Spiegelaere, later Charles Vanhulle en Elvira Savat).

Bijlagen:
Loodgieter W. Rogge, voorheen slager A. Dobbelaere.jpg (156 KB)   
Ouders van Hubert en Erna Savat-Dobbelaere.jpg (139.2 KB)   
Penelope & gezusters Borgonjon.jpg (44.9 KB)   
Prentkaart Miel Spiegelaere.png (326.3 KB)   

De handelszaken rechtover BAKKERIJ SAVAT,

vanaf de rustieke en gigantisch mooie gevelstrook van ‘Huyze De Baere’
tot aan de voormalige parfumerie Penelope.

Bakker Savat Deel VII, de Noordstraat deel XVI.

Bijna rechtover Bakkerij SAVAT prijkt momenteel het gastvriendelijke hotel-restaurant complex Huyze De Baere, waar oorspronkelijk verschillende huisnummers waren. We kijken even links van de gevelstrook.

In nummer 60 hadden Pierre Vermeulen (1914) en Angèle De Taeye een zaak van bouwmaterialen, een steenkappersbedrijf. Hun enige dochter Yvette is vroeg overleden. Pierre Vermeulen was afkomstig van de handelszaak van vader Richard Vermeulen in de Boudewijn Lippensstraat. Zijn broer Paul Vermeulen (1917) werd handelaar in bouwstoffen en grafzerken in de Katsweg, juist voor het kerkhof in de Katsweg. De enige dochter van Paul en Maria Vermeulen – Coene, Marie-Paule Vermeulen geboren op 2 augustus 1953, is overleden op 26 september 2014. De zaak van Paul Vermeulen werd eigendom van zaakvoerder Marnix Foré uit de Parklaan.

Dit lage huisje van Pierre Vermeulen en Angèle De Taeye met grote loods achteraan is pas afgebroken in 2014. Pierre Vermeulen dreef handel in bouwmaterialen maar maakte en plaatste ook betonnen platen voor afsluitingen en stallingen. De helft van de omheiningen van tuinen en terreinen in Maldegem werden geplaatst door Pierre Vermeulen.

Nummer 62, de brede, smaakvolle gevelrij van de voormalige Slagerij Filip Martens, was ooit een leerlooierij – huidevetterszaak (zadels, riemen, schoenen, laarzen, lederen jassen enz.) en werd gebouwd in 1773 door leerlooier Johannes-Martinus Reychler, een naam die vaak opduikt in de Maldegemse annalen maar nu blijkbaar verdwenen is. Zoon Felix Reychler, zijn echtgenote Joanna Verstringe en hun zonen zetten later de zaak verder. De zaak werd verkocht aan slager Lucien Van de Genachte (1876) en Marie De Baere, die ze omvormden tot varkensslachterij en vetmesterij (1926). In 1939 namen Adrienne Van de Genachte en Gaston Borgonjon de zaak over en schakelden over naar saucissen en charcuterie. Hun zoon Adriën Borgonjon (12 december 1930 – 31 december 2014) verbouwde de zaak in 1960, zijn echtgenote Suzanne Vanhyfte hield de slagerij open en Adriën vervaardigde en verkocht koelinstallaties. Hij was ook luitenant bevelhebber van de Gewestelijke Vrijwillige brandweerdienst, ridder in de Kroonorde en de Leopoldsorde. Adriën en Suzanne hadden drie zonen Jean-Pierre, Stéphane en Luc, die voor heel wat nakomelingen zorgden.

Slager Filip Martens nam de handelszaak over in 1984, renoveerde de gevels, die een meerwaarde betekenden voor de Noordstraat. Hij had er jarenlang een drukke zaak, tot hij besloot zijn leven een andere wending te geven rond 2012. Nu wacht de voormalige Slagerij Filip Martens op een andere bestemming.

Op de oude prentkaart, kan je naast de inkompoort van de voormalige slagerij F. Martens, een mooie gevel met de beeltenis van de vos boven het raam zien. Ernaast was de meubelzaak van Albert De Clerck en de woning en handelszaak van Julien Willemarck.

Het eerste huis, nummer 64, was ooit bakkerij Jean-Baptiste De Candt, met langs de straatkant een winkel en een herberg. Alfons Borgonjon (1885) en Madeleine De Brabander, een aannemer van bouwmaterialen kocht het huis en renoveerde het huis in de stijl van die tijd in 1930. Alfons Borgonjon was de broer van Simonne en Suzanne Borgonjon, die vroeger naast Parfumerie Penelope woonden. De aannemer had het beeldje van een vos gekregen van een leverancier van bouwmaterialen en had het laten plaatsen boven het gevelraam. De vos verwijst naar de slimme streken (verstand) van de eigenaar, die een prachtige woning liet optrekken in volle crisistijd. Het beeldje hangt nog in de gevel van het restaurant complex Huyze De Baere, oud en nieuw met elkaar verweven. De dochter van Alfons Borgonjon, Emma Borgonjon was getrouwd met de gekende onderwijzer Armand Accoe (1906). Buurman Albert De Clerck kocht later dat huis als woning, aan de familie Borgonjon.

Daarna kwam de woning van August De Clerck-Bonte (1863) in nummer 66. Hun zoon Albert De Clerck (1915) en Antoinette Willemarck runden er een meubelzaak ‘Au Divan’. Later schakelden zij over naar een heus grootwarenhuis, iets unieks in Maldegem, de MINIMA en nog later de NOPRI (nos prix), dus alles goedkoop.

Dit grootwarenhuis in de vroegere handelskilometer betekende voor de omliggende winkels gouden tijden. Ontelbare mensen kwamen zich vergapen aan het uitgebreide aanbod of deden er hun boodschappen en meteen hun andere inkopen in de buurt: slagers, bakkers, kruidenierszaken, schoenwinkels deden ook goede zaken. De Minima, later de Nopri was niet echt een levensbedreigende handelszaak. Het warenhuis was een curiosum die de dorpsbewoners en talrijke klanten uit de omliggende streken aantrok en meteen een meerwaarde betekende voor de handelszaken in de buurt. Deze zaak stelde verschillende mensen tewerk.

Albert en Antoinette hadden vier kinderen: Carla die vroeg overleden is, Lieva die een hotel of een ‘chambres d’hôtes’ heeft in Wibrin, dichtbij Achouffe, gekend door de brouwerij. Greta die lesgaf en de jongste zoon Dirk. Dirk speelde als jongentje in de Minima en leerde er de knepen van het vak. Hij trouwde heel jong nog met Catherine Seifert, dochter van verf-, behang- en interieur zaakvoerder Rita Deraes uit de Edestraat. Dirk en Catherine hadden de handelsgenen in zich en hebben tot op heden een grote, bloeiende interieurzaak in Knokke-Heist.

In de voormalige meubelwinkel startte restaurantgigant Dirk De Baere, een traiteurzaak samen met zijn echtgenote Patricia op 23 maart 1983. Zij slaagden er in om uit te breiden, te vergroten, te renoveren en uit te groeien tot een geweldig, romantisch, rustiek en indrukwekkend restaurantcomplex, Huyze De Baere. Talrijke bouwelementen herinneren nog aan de 18^de eeuw en het portiek, de schouwen, het brandglas en de plafonds binnen zijn nog authentiek. Je waant je er in een Engels landhuis of mansion.

Op de foto de vroegere woning van Alfons Borgonjon, later Albert De Clerck,  Traiteur De Baere, het huis van Julien Willemarck (zijn echtgenote had vroeger een winkel).

De woningen van Alfons Borgonjon, August/Albert De Clerck, Julien Willemarck en de gezusters Borgonjon vormen nu het restaurant Huyze DE BAERE.

Naast Albert De Clerck, in nummer 68, het derde huis naast Slager Martens woonde kleerstoffenhandelaar, vlashandelaar, leidinggevend in de Vlasgaard en politicus Julien Willemarck (1894). Julien Willemarck was de zoon van Hector Willemarck en Leonie Standaert. Hij had drie broers: Albert (1892), Prosper (1896) en Omer (1904). De echtgenote van Julien, Julienne De Craene (1902) had er een textielwinkel. Het echtpaar had heel veel kinderen, die allen studeerden en wereldwijd hoge posities bekleedden. Op de foto’s 4 & 5 van de voormalige brede woning/winkel van Julien Willemarck, herken je duidelijk de woning van Alfons Borgonjon, Meubelzaak Albert De Clerck – dan traiteur Dirk De Baere en de woning en de winkel van Julien Willemarck.

Naast Julien Willemarck woonde Gusta Savat, een vroedvrouw, moeder van Rafaël (1925), Wilfried (1929 postbode) en Leona De Clerck. In het huisnummer 70 woonden de gezusters Borgonjon: Simonne (1920) was bediende en Suzanne (1911) winkelierster. Simonne en Suzanne waren de dochters van Jozef Borgonjon (1876) en Célina Degrande (1885). Op de foto met de handelszaak Parfumerie Penelope kan u nog duidelijk de woning Borgonjon zien, die nu is ingenomen door Huyze De Baere.

Vanaf Slager Martens tot en met huisnummer 70, bevindt zich nu Huyze De Baere. We moeten er geen doekjes om winden, maar deze prachtige gevelstrook met glanzend wit geschilderde muren, zwarte luiken met ramen met kleine ruitjes en omlijste ingangsdeuren, koperen naamplaatjes naast de verschillende prachtige inkomdeuren, de smaakvolle buitenverlichting en bloembakken aan de inkom. Het is gewoon geniaal hoe die huizenrij omgevormd werd tot een in het oog springend en oogstrelend geheel. Het restaurant ademt distinctie en voornaamheid uit in onze Noordstraat, die nog vergroten als je binnengaat. Deze handelszaak is meteen de fraaie ingangspoort naar een breed lopende  Noordstraat. Op de diverse foto’s kan u duidelijk de evolutie van de verschillende handelszaken volgen gedurende de afgelopen halve eeuw. Waar vroeger diverse handelszaken elkaar opvolgden is nu alleen nog een mooi restaurant, een monument.

Bakker Savat Deel VII, de Noordstraat deel XVI, wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere, de notities van Valeer Posman en het archief Maldegem werden geraadpleegd. Op de foto’s de Slagerij F. Martens, de meubelzaak Albert De Clerck, de woningen van Julien Willemarck, S. en S. Borgonjon en Parfumerie Penelope. Alle handelszaken in de buurt van Bakkerij Savat. Op de oude prentkaart, zicht op de besproken huizenrij. Reychler: Antonius Reychler had een school in het huis van wijlen Marcel Caeckaert en Philibert Reychler was de architect van ons gemeentehuis. Bakker Jan Standaert, vader van de tweeling Zoë en Christella was getrouwd met Leona Reychler.

In een prachtig overzicht in Vrij Maldegem van 31 januari 1992 nummer 50 geeft Rik Van de Rostyne een schets van de geschiedenis van de slagerij Filip Martens.  

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

 

Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over 'Talent in Maldegem’ te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).

Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.

Betalen pas bij definitieve uitgave.

 

Bijlagen:
Filip Martens.jpg (52.6 KB)   
Gezusters Borgonjon en Penelope.jpg (44.9 KB)   
Huyze D.B. lange rij..jpg (234.6 KB)   
Huyze De Baere.jpg (123.2 KB)   
Julien Willemarck.jpg (86.2 KB)   
Prentkaart vanaf F. Martens.tif (935.7 KB)   
Traiteur De Baere.jpg (77.5 KB)   
Woningen volgend op F. Martens.jpg (53.5 KB)   

23-01-2015 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Bakker STEFAN ELIAS met roots in de Noordstraat,  MALDEGEM,  

schrijft drie boeken met recepten van ‘JACQUES BLOCH’,
de bekendste Gentse patissier.

DEEL II ONTSTAAN VAN DE RECEPTENBOEKEN.



Talrijke nakomelingen van Jozef en Georgette De Baere - Lampaert uit de Noordstraat, Maldegem halen nationaal en internationaal de krantenkoppen. De kleinzonen van Jozef De Baere hadden elk op hun eigen manier een specifiek uitgesproken talent die zij tenvolle ontplooiden en op die manier naam verwierven op wereldvlak.

De dochter van Jozef De Baere uit de Noordstraat, Cecile Elias - De Baere, heeft een dochter Colette en een zoon Stefan. De grootvaders van Stefan en Colette waren Robert Elias en Jozef De Baere, twee opmerkelijke zaakvoerders in Maldegem.

Stefan Elias werd geboren op 2 februari 1968 en bracht zijn peuter- en kleuterjaren door in de Noordstraat waar zijn moeder een boetiek van Baby- en Kinderkledij, benodigdheden en speelgoed uitbaatte, in en naast de voormalige handelszaak van haar moeder Georgette Lampaert, echtgenote van Jozef De Baere. Daarna verhuisde het gezin naar de mooie en gerenoveerde woning in de Gentsesteenweg.

Stefan Elias volgde lager onderwijs in de Broederschool in Maldegem en wou op twaalfjarige leeftijd bakker worden. Zijn ouders vonden hem te jong om op die leeftijd al een beroep te bepalen en zonden hem op internaat in Gent, waar hij de richting Wetenschappelijke A volgde. Toen hij zeventien jaar werd, stak zijn sluimerend, oorspronkelijk verlangen weer de kop op en startte hij een opleiding voor bakker, in de bakkerij - en banketbakkerijschool Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat in Brugge van 1985 tot 1987. De algemene vakken waren voor hem kinderspel en de theorie en de praktijk van bakker had hij snel onder de knie, want hij wou absoluut bakker worden.

Na zijn opleiding werd hij bakker bij de Bakkers Bonaventura en Walter De Lille, in de Noordstraat 7, waar hij hard werkte, praktisch zeven dagen op zeven. Toen hij een advertentie las dat de bekende Patisserie BLOCH (1898 – 2008) in de Veldstraat Gent een bakker zocht, vijf dagen per week was zijn beslissing snel genomen. In de kelderkeuken van de bekende Gentse banketbakker-patissier

Jacques Bloch (°1929) onttrok zich een nieuwe wereld en harde leerschool voor Stefan Elias. Hij hield vol en werkte er bijna twintig jaar als chef-bakker met vijfentwintig man personeel aan de handelswaren enkel en alleen bestemd voor de zaak. Bloch bood elke dag een broodsymfonie van vijfenvijftig soorten, een breed spectrum van drieëndertig soorten ‘boterkoeken’ en ontelbare delicatessen, die versgebakken en artisanaal bereid, gepresenteerd werden aan de klanten van de tearoom en de winkel. Om achttien uur sloot de zaak en het brood dat niet verkocht werd, werd prompt aangeboden aan de armen die goed de weg wisten naar de handelszaak van de Heer Jacques Bloch, alom gekend, streng, rechtvaardig en gewaardeerd zaakvoerder en leermeester, met een edelmoedig hart voor de minderbedeelden.

Bijna iedereen die ooit Gent eens aandeed herinnert zich de heerlijke geur die zich vanuit de handelszaak tot aan  de hoek van de Veldstraat en de Hoornstraat verspreidde. De 110 jaar oude handelszaak was gekend in binnen- en buitenland maar sloot noodgedwongen en definitief de deuren in 2008.

Wie eens wil surfen op internet kan de geschiedenis van deze bloeiende handelszaak volgen en waarderen. www.bloch.be.

Vanaf september 2011 werd de verworven kennis, de ervaring en de recepten vastgelegd in drie boeken, door Stefan Elias met de steun van Jacques Bloch, die zijn erfgoed bewaard zag worden. De drie boeken worden ook als trilogie uitgegeven.

 ‘Stefan Elias selecteert recepten van Jacques Bloch’, ‘Stefan Elias bakt feestelijke recepten van Jacques Bloch’ en ‘Stefan Elias reist in de voetsporen van Jacques Bloch’ zijn drie praktische bak- en kookhandleidingen die in elke keuken thuishoren, die wereldwijd gelezen, vertaald en gesmaakt worden.

De inleidende historische schets van de eerste twee delen komt van Stefaan Van Laere en Sabine Croquet en de foto’s van de heerlijke creaties werden genomen door fotograaf Johan Blommaert. Stefan Elias zelf schreef nauwgezet elk recept met inleidend rubriekje ingrediënten en de bereidingswijze op. Het boek is meteen een stukje Bloch geschiedenis gebundeld in een handig formaat bakboek, prachtig geïllustreerd met kleurfoto’s op stevig papier, met spiraalbinding zodat het gemakkelijk te gebruiken is terwijl je een Bloch recept klaarmaakt.

In het eerste boek, uitgegeven in 2011, staan meer dan honderd vlot bruikbare basisrecepten en baktips voor brood, gebak en specialiteiten. Het gaat van krentenbollen, hazelnoot brioches tot kaastaart, chocolademousse en de bekende pizzaatjes van Bloch.

Het tweede deel bevat recepten van gebak en borden voor feesten en speciale gelegenheden en in het derde deel gaat het over origine-recepten, producten en recepten van over de hele wereld, Congo, Rusland, Wenen, van Jeruzalem naar de Auvergne tot in New York, bereidingen van o.a. Joodse producten en specialiteiten enz.., waarvan Jacques, echte Bloch recepten heeft gemaakt. Het eerste boek was op twee weken uitverkocht en haalde het Journaal, de nieuwszender AVS, er verscheen een artikel in Tendens, Smaak, de Standaard, het Nieuwsblad en werd uitgebreid beschreven op internet. Het boek haalde de TOP TIEN van de best verkochte boeken en is aan een derde druk toe. Stefan Elias werd uitgenodigd voor signeersessies in verschillende bekende boekhandels en werd gevraagd om diverse projecten op te starten in Dubai, New York, Koeweit, Uganda, Rimini enz.

Wie echte recepten van Bloch wil verwezenlijken moet de juiste en kwaliteitsvolle basisproducten gebruiken, verse goede boter en melk. Verder Griekse krenten van de bio winkels, currykruiden van Tierenteyn, kruiden zoals oregano, tijm, rozemarijn en basilicum enz…

Heeft de beroemde patisserie Bloch de deuren gesloten in 2008, de naam Bloch en waar die naam voor staat is bewaard gebleven in de boeken van Stefan Elias die ervoor zorgde dat de erfenis van 400 recepten bewaard bleef en toegepast kan worden door de huisman of - vrouw en wereldwijd wordt verspreid. Bovendien werd door Sylvia Van Peteghem, afdelingshoofd van de universiteitsbibliotheek, een prachtige website opgezet waar je de historiek, alle informatie en zelfs recepten kan vinden. www.patisseriebloch.be http://www.patisseriebloch.be

Stefan Elias vond na de sluiting van Bloch in Gent, een interessante betrekking bij Bloemmolens Dossche in Deinze, waar hij demonstraties geeft aan bakkers en hen nieuwe producten leert kennen en adviseert, in binnen- en buitenland (Maison Matisse New Haven).

Zie facebook pagina Stefan Elias: ‘Stefan Elias bakt feestelijke recepten van Jacques Bloch’.

De boeken kan je bestellen bij gelijk welke dagblad- of boekhandel.

www.patisseriebloch.be<http://www.patisseriebloch.be

http://www.standaard.be/cnt/tb1q18dl

http://www.radio2.be/de-madammen/pain-la-greque-met-recept

http://www.newhavenindependent.org/index.php/archives/entry/maison_Mathis_opening_soon/

http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20140211_00974402 (Maldegems Talent Deel II.)

Met dank voor de informatie aan Mevrouw Cecile De Baere en zoon Stefan Elias. De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites over Stefan Elias. De foto’s stellen Stefan Elias voor, zijn collega’s en de quiches, de heer Jacques Bloch en Stefan Elias bij de voorstelling van het boek.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Kaft 1.jpg (80.6 KB)   
Kaft 2.jpg (102.5 KB)   
Logo Bloch.png (338.5 KB)   
Stefan Elias 1.jpg (44.8 KB)   
Stefan Elias 2.jpg (106.4 KB)   
Stefan Elias en Jacques Bloch.jpg (62.8 KB)   

Bakker STEFAN ELIAS
met roots in de Noordstraat, MALDEGEM,

schrijft drie boeken in samenwerking met de legendarische ‘JACQUES BLOCH’,
de bekendste Gentse patissier.

DEEL I. VOOROUDERS STEFAN ELIAS.

De foto's staan in bijlage!

Elias is een heel mooie naam en verwijst naar Elia, de Griekse versie van de naam van de profeet, het is ook een oratorium van Felix Mendelssohn Bartholdy, een gemeente in Colombia, een televisieprogramma voor kinderen en een commandovoerings ondersteuningssysteem voor de Koninklijke Landmacht (KL), Koninklijke Luchtmacht (KL) en Koninklijke Marine (KM).

Kortom het is een mooie naam, die zowel als voornaam en achternaam gebruikt wordt.

We gaan naar de overgrootvader van Stefan Elias, naar Aloysius of Aloïs Elias, aanvankelijk smid toen alle vervoer nog voltrokken werd met paard en kar. Hij werd mecanicien en garagehouder toen de motorische voertuigen Maldegem binnen sijpelden na W.O.I. Hij woonde in de Voorstraat 7, vanaf 1936 de Mevrouw Courtmanslaan genoemd, maar het opschrift van de garage Elias op de foto vermeldt Gentsesteenweg. We situeren de laatste handelszaak van Aloïs Elias dus rechtover de huidige praktijk van Dokter Dimitri Van Landegem en het Koninklijk Atheneum, voormalige villa van August Standaert en Magdalena Elias.

De geschiedenis van de familie Elias te Maldegem start bij Aloïs Jozef Elias, geboren te Sint-Andries op 31 maart 1876, zoon van Eduard Elias (… Jabbeke, 28 mei 1879) en Amelia Puype (… Maldegem, 2 september 1900).

De West-Vlaming Aloysius Elias kwam in Maldegem terecht door zijn huwelijk op 2 augustus 1901 met Irma De Neve, geboren te Maldegem op 24 augustus 1878, dochter van Petrus, aardewerker, (… 1901) en van Barbara Piceu (… Maldegem, 24 oktober 1881).

Aanvankelijk woonden Aloysius Elias en Irma De Neve langs het ‘Westeindeken’ te Maldegem. Beroepshalve was Aloïs Elias smid maar ook en vooral handelaar. Op 12 maart 1905 zoekt hij een smidsknecht om bij hem te komen werken. Dus de zaken draaien goed. Op 12 augustus 1906 woonde Aloïs Elias op de Markt te Maldegem. In 1922 woonde hij in de Noordstraat en daarna verhuisde hij definitief naar de Voorstraat toen de aanleg van betere verbindingswegen een feit werd. In het boek ‘100 Jaar Maldegem’, p 80/81 vind je prachtige foto’s en een reportage over de handvaardigheid en de handelsactiviteiten van Aloïs Elias. Hij vond een betere schokdemper uit, hij herstelde wagens en hij kon op een geleverd chassis een aangepast koetswerk bouwen. Hij was bovendien verdeler van het automerk Ford. Er waren heel wat handige garagisten in Maldegem, Alfred Van Hoorebeke, Denis Ysebaert, Marcel Geernaert en nog enkele anderen, dus er moeten heel wat wagens gereden hebben. Voorbijgaand verkeer of autobezitters uit de omgeving kwamen naar Maldegem om hun auto te laten nazien of herstellen. Zoals de foto’s duidelijk maken was de garage van Aloïs Elias een hele brede mooie handelszaak, pal in het centrum met aanhangborden ‘Mobiloil’,Sinco benzine, ‘Michelin’ banden en opschriften ’Atelier de réparations, dépannages et Agence Ford’, allemaal in het Frans.

Aloïs Elias en Irma De Neve hadden 4 kinderen.

René was handelsreiziger (27 02 1902) en woonde in de Gentsesteenweg 42. Hij was niet getrouwd.

Irena is geboren in Maldegem op 12 juli 1905 en is er ongehuwd overleden op 28 januari 1983. Irene is altijd bij haar zus Madeleine blijven wonen in de ouderlijke woning in de Mevrouw Courtmanslaan 71.

Robert Elias (4 februari 1907) was getrouwd met Agnes Verbeke (°Maldegem, 3 oktober 1910) en zij namen de handelszaak van Aloïs over.

Agnes Verbeke had vier zussen en een broer. Agnes Verbeke was de zuster van Julienne Verbeke (1904), de moeder van onderwijzer Walter, onderwijzeres Agnes (1927) en Denise (1929) Baetens, dus hun tante. Herbergierster Joséphine Verbeke was getrouwd met Richard Faelens. Ze noemden haar Fientje Faelens.

Laura Verbeke (1917) was getrouwd met Omer De Geeter. Zij hadden een herberg op de grens in Strobrugge. MariaVerbeke (1908) was getrouwd met onderwijzer (meester) Abel Dhooge, ook een gekend figuur in Maldegem. René Verbeke (1901) had een herberg en was kunstmeststoffenhandelaar, rechtover het oude rustoord, nu Dienstencentrum Oud Sint Jozef. Hij was getrouwd met Emma de Taeye. Een van hun kinderen was Eddy Verbeke. Het ouderlijk huis werd verkocht aan Johan Cromheecke en Liliane De Windt die het renoveerden als mooie gezinswoning dicht bij het centrum.

Magdalena Maria Gilberta Elias werd geboren te Maldegem op 14 september 1913. Madeleine was getrouwd met August Standaert (05 01 1914 - 2 oktober 1983) en zij hadden twee zonen, Geert en Godfried. Zij woonden in het ouderlijk huis, zij maakten van de handelszaak een mooie villa en zij hebben er altijd gewoond met hun gezin. Deze mooie brede woning was achteraan nogal kort afgebakend door de tuin van de familie Verkindere en van Emiel Taveirne en werd pas afgebroken in 2013. Op diezelfde plaats worden nu vier smalle eengezinswoningen opgetrokken.

De moeder van de kinderen Elias, Irma De Neve (°1878) stierf vrij jong op 21 juni 1925 amper 46 jaar oud. De jongste dochter, Magdalena of Madeleine was toen pas 12 jaar oud. De broer van Irma de Neve was de peter van René Elias jr. en was de grootvader van Frieda De Neve (03 01 1942 – 23 03 2014), leerkracht bij de Zusters Maricolen.

De zoon van Aloïs, Robert Elias (1907) en zijn echtgenote Agnes Verbeke hadden zeven kinderen die dus meteen de naam Elias deden klinken in Maldegem. Robert Elias was mecanicien en nam de handelszaak van zijn vader Aloïs over.

De zeven kinderen van Robert Elias en Agnes Verbeke.

Monique is getrouwd met Jan Staelens, broer van Denise Staelens, echtgenote Louis Leliaert, Noordstraat 25.

Luc is getrouwd met Magda Willemarck die samen ook zeven verstandige en knappe kinderen hadden en die intussen al zorgden voor heel wat kleinkinderen.

Johan is getrouwd met Yvette Janssens van de sigarenfabriek. Zij hadden vijf kinderen.

René is getrouwd met Cécile De Baere. Zij hebben twee kinderen, Stefan en Colette. Colette heeft een zoon en een dochter.

Jacques (… september 1992) is getrouwd met Marie-Thérèse De Cock en zij woonden in Adegem.

Ann Elias is getrouwd met Marc De Baets uit de Noordstraat en zij hebben drie kinderen.

Paul Elias is getrouwd met Maria Dhaenens, zij hebben vier kinderen en zij wonen in Sint Laureins.

De vijf zonen van Robert Elias zorgden voor de verspreiding van de mooie naam Elias in Maldegem.

Op de drie foto’s heb je een duidelijk beeld van de garage Elias, met grote inrijpoort rechts voor de wagens om te herstellen, in het midden het agentschap Ford, dus een winkel met woning aan de linkerkant. Voor de zaak staat een grote takelwagen, waar Aloïs terecht fier op was.

Op de hoek staat nog geen appartementsgebouw met onderaan ACV kantoren en heb je nog een zicht op de huizen in de Kanunnik Andrieslaan. In de verlenging van de zaak Elias stond de “patronage”,naar het zuiden gericht, in of dichtbij de grote tuin van de broederschool. Die tuin viel zowat gelijk met de speelplaats van de school nu en nam ook een stuk van de grond in waarop nu de Kanunnik Andrieslaan loopt. Kanunnik Andrieslaan dateert van eind 1938 en is pas te zien op oorlogsfoto's van de jaren 40-44.

Er is een factuur van 114 frank aan A. Berlé uit ‘Cleyt’ daterend van 12 december 1924, wat in die tijd een behoorlijke som geld was.

Dit is een korte, informatieve en blije schets van de familie Elias met als voorvader Aloïs die gezegend werd met ondernemingstalent en zijn talenten doorgaf aan zijn aanzienlijk nageslacht. Een van zijn achterkleinzonen wordt de volgende keer belicht, Stefan Elias, zoon van René Elias en Cécile De Baere. Cécile De Baere, kleindochter van Désiré en dochter van Jozef De Baere uit de Noordstraat, Maldegem.

(Maldegems Talent Deel I)

Met dank voor de informatie aan De Heer Walter Notteboom, Mevrouw Cécile De Baere en zoon Stefan Elias; de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen met de hulp van stamboomkenner Marc Schoonacker. Met dank voor het Archief Maldegem voor de foto’s die de handelszaak ELIAS voorstellen in de Voorstraat, nu Mevrouw Courtmanslaan, rechtover Dokter D. Van Landegem en het K.A.

Bijlagen:
Factuur Garage A. Elias.jpg (103 KB)   
Garage A. Elias 2.tif (489.8 KB)   
Garage A. Elias.tif (542 KB)   
Zicht op Kan. Andrieslaan.tif (448.4 KB)   

Pasteibakker RIK DE BAERE uit Maldegem

maakt de fijnste, de mooiste, de grootste en de meest originele patisserie-creaties ter wereld

in Knokke-Zoute.

Deel I.

Het levensverhaal van een van de zonen van Etienne De Baere, een inwoner van de Noordstraat, Maldegem is  een aaneenschakeling van arbeidsvreugde, grenzeloze inzet en welslagen. Naamgenoot Guido De Baere gaf enkele jaren geleden een boek uit ‘De afstammelingen van Joannes De Baere’ en hij kwam tot de bevinding dat de stamvader Joannes De Baere geboren werd in Maldegem in 1663, ongeveer 450 jaar geleden en er ook stierf in 1733. Het spreekt vanzelf dat heel wat nakomelingen van ‘Joannes De Baere’ verspreid zijn in Maldegem en omstreken. Velen zijn ook uitgeweken naar Noord-Amerika en Nederland.

De Baere is een welluidende en mooie familienaam die op het puntje van de tong ligt omdat de naam gekend is in Maldegem. Heel wat mensen noemen De Baere en zij zijn allen verwant met Joannes De Baere. Een heel gekende naam in de Noordstraat ook trouwens, Aloïs, Camiel, Désiré, Josef, Omer, Esther en Etienne De Baere enz. vertegenwoordigen intussen vage maar dierbare herinneringen.

Nemen we nu Désiré De Baere, fruitkoopman, vrachtrijder en winkelier, geboren op donderdag 11 april 1878 in Maldegem Dorp en er overleden op zaterdag 10 maart 1956. Hij was de zoon van Napoleon De Baere (1847) en Hortensia de Rijcke en de kleinzoon van Fernand De Baere (1815) en Anna Caere. Désiré trouwde op vrijdag 22 januari 1904 in Maldegem met Emma Versluis, die een kruidenierswinkel uitbaatte. Zij hadden twee kinderen: Maria De Baere, geboren op 8 december 1904 in Maldegem en overleden op 20 februari 1982 in Brugge. Zij was getrouwd op 28 augustus 1928 in Maldegem met Georges Van de Putte. De broer van Maria, Josef De Baere is geboren op maandag 23 maart 1908 in Maldegem, wat meer dan een eeuw geleden. Josef is overleden op dinsdag 2 maart 1976 in Sijsele.

Désiré De Baere en zijn echtgenote Emma Versluis woonden ongeveer in het midden van de Noordstraat in Maldegem rechts als je je van het centrum verwijdert. De zoon van Desiré, Josef was kolenhandelaar en vrachtrijder en had een handelszaak er rechtover.

Josef was getrouwd op donderdag 16 juli 1931 in Eeklo met Georgette Lampaert die een Boetiek voor Kinderartikelen en speelgoed uitbaatte. Zij hadden vijf kinderen:  Etienne, geboren op zondag 1 mei 1932 in Maldegem en Lucien, geboren op vrijdag 6 december 1935 in Maldegem. Gratienne, geboren op 10 april 1938 is overleden op woensdag 13 april 1938 in Maldegem. Cecile is geboren op zondag 27 juni 1943 in Maldegem en getrouwd op donderdag 29 april 1965 in Maldegem met René Elias. Rita is geboren op zaterdag 23 maart 1946 in Maldegem en er overleden op 30 januari 1997.

Talrijke nakomelingen van Josef De Baere uit de Noordstraat laten opmerkelijk van zich spreken. De kleinzonen van Josef De Baere hadden elk op hun eigen manier een bepaald sluimerend talent waarvan sommigen met hart en ziel gebruik hebben gemaakt en naam gemaakt hebben op wereldvlak.

De oudste zoon van Josef de Baere uit de Noordstraat, Etienne De Baere, handelaar in steenkool en brandstoffen, geboren in 1932 , was getrouwd op woensdag 20 januari 1954 in Maldegem met Maria Antoinette Bottelier.
Zij hadden vier zonen. Luc, geboren op zondag 16 december 1956 in Eeklo.
Luc werd een voortreffelijk keurslager in Sint-Joris-Ten-Distel.
Dirk is geboren op dinsdag 2 februari 1960 in Eeklo. Hij is meester-kok en baat thans met zijn gezin en zijn team “Huyze De Baere” uit, het gerenommeerde hotel-restaurant in de Noordstraat.
Rik is geboren op maandag 2 maart 1964 in Eeklo en
Filip, geboren op dinsdag 24 september 1968 in Eeklo. Filip nam de stookolie- en steenkoolhandel Brandstoffen Q8 Vossenhol van zijn vader over.

RIK DE BAERE, zoon van Etienne en kleinzoon van Josef waagde zich, na een vreugdevolle en kommerloze kindertijd in het landelijke Vossenhol, aan een opleiding voor bakker, in de bakkerij- en banketbakkerijschool Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat in Brugge van 1976 tot 1979. Als dertienjarige had hij zich nog niet echt verdiept in het vak, zijn belangstelling ging toen nog uit naar voetbal. Cercle Brugge had hem gescout en bood hem een jeugdcontract aan voor de voetbalclub. Zijn ouders die hem kwamen afhalen na een week internaat omzeilden zijn enthousiasme met de mededeling: ‘Dat zal niet gaan, want morgen mag je bij Patisserie Heidi beginnen!’
En zo geschiedde, tijdens de weekends werkte Rik in Patisserie Heidi (later Pierrot, nu Nicolas). De zaakvoerders Paul Huysser (1935) en Marie-Louise Dhont in de Westeindestraat 14 waren uitstekende, stimulerende en enthousiaste leermeesters en meteen de aanmoediging voor Rik De Baere om het vak nog beter te kennen en te kunnen. Paul Huysser maakte heel fijne gebakjes en de lekkerste truffels in Maldegem en omstreken. Paul Huysser was een perfect stielman en filosoof. Hij kon prachtige verhalen vertellen over zijn loopbaan, die zich afspeelde, ook in Brussel.

Op die manier smeedde Rik ook plannen om zich waar te maken in de hoofdstad. Nooit had iemand kunnen dromen of denken dat die ambitieuze jongeman de wereldpers zou halen. Maar hij zette onvermoeid door. Hij was zich tenvolle bewust van de vele mogelijkheden en de onuitputtelijke schakeringen van de bakkunst en hij realiseerde zich vooral hoe hij genoot van zijn creaties. Hij werkte niet dwangmatig maar beschouwde bakken als een vreugdevolle ontdekkingsreis. Hij barstte van ambitie en talent. Experimenteren, creëren, nieuwe technieken uittesten waren de geliefkoosde vrijetijdsbestedingen voor Rik De Baere.

In 1980 startte hij de leerschool in de hoofdstad Brussel bij  bakker Hennes in Jette en  werkte van 1981 tot 1983 bij Patisserie Matthys, aan het mooie park in St-Pieters Woluwe, Brussel.
Zaakvoerder André Matthys is geboren in Kleit en zijn echtgenote Rita Leliaert was afkomstig van de Warmestraat, Maldegem. Zij zetten zich 100 % in voor hun zaak en straalden dit enthousiasme uit over hun werknemers. Rik De Baere heeft er vier jaar gewerkt als inwonende leerjongen en hij voelde er zich thuis. Als Maldegemnaar kon hij Maldegems spreken in Brussel en dat was mooi meegenomen. Patisserie Matthys was een exclusieve patisserie die bijna dagelijks aan de Cercle Royal Gaulois Artistique & Littéraire leverde, in de Wetstraat 5, een selecte club aan het ministerie. Mevrouw Matthys-Leliaert keek er op toe dat alles tot in de puntjes verzorgd en geleverd werd! Tijdens de kerstperiode gingen grote ladingen gebak naar het voormalige Congo, ook daar werd het fijne gebak geapprecieerd.

In 1989 tot 1996 exploiteerde Rik zelf zijn eigen topbanketzaak in Woluwe in Brussel, die uitgroeide tot een firma met tientallen dynamische personeelsleden, die afwisselend en motiverend werk kregen.
De dochter van de zaakvoerders Matthys-Leliaert, Anne Matthys is nog steeds eigenaar en zaakvoerder van de aantrekkelijke door Rik opgerichte, Patisserie De Baere Brussel en leidt bijna 25 jaar lang één van de grootste en fijnste patisseries in Brussel samen met chef, Thierry Wynants, ooit leerling van Rik De Baere die zilver haalde voor de wereldbeker.
Thierry Wynants was de mentor van Maldegemnaar Pascal De Deyne die brons behaalde. Ook andere leerlingen van Rik De Baere hebben de wereldbeker behaald: Patrick Aubrion zilver en Raphael Giot brons.

Rik De Baere zat ondertussen nooit stil en volgde stage in Brussel bij diverse grote patisseriehuizen, van 1984 tot 1989 bij toppatissier Wittamer, Fauchon en Mahieu gedurende vijf jaar.
Hij perfectioneerde zijn vaardigheden met Peltier in Parijs.
Tijdens de vakantieperiodes trok hij naar Metz en Rouen, om nog een hoger niveau te bereiken. Hij ontdekte de kunst van het suikerwerk en ontwikkelde de juiste smaken met precisie. Hij volgde de ene opleiding na de andere en nam deel aan cursussen geleid door Jean-Paul Fresson, lid van ‘relais desserts’ in Jarny, Meurthe-et-Moselle, in Lotharingen. Hij ging verder in Frankrijk en naar het chocoladeland Zwitserland.

Rik waagde zich aan indrukwekkende, uitputtende, internationale wedstrijden om zijn potentieel te beoordelen en internationale bekendheid te verwerven. Maandenlang werd elk vrij moment gespendeerd aan de voorbereiding van die wedstrijden.

Hij won een stage voor banketbakkerij, suiker- en ijsbewerking bij Gaston Lenôtre in Parijs en haalde de Coupe du Monde in Lyon.

Een stukje historiek De Baere en een deel van het succesverhaal van een van “Maldegems zonen” zoals we dat uitdrukken, waar wij Maldegemnaars terecht fier op zijn. Een ambitieuze jongeman, met roots in de Noordstraat die al zijn talenten kordaat, verbeten en doelbewust heeft ontplooid om zich een weg te banen in de maatschappij en er in geslaagd is. (Uitgeweken Maldegems Talent Deel I, wordt vervolgd.)

Zie website www.rikdebaere.be.

Met dank voor de informatie aan Rik De Baere, de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen via de notities van Guido De Baere, “De afstammelingen van Joannes De Baere”. De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites over de kunstwerken van Rik De Baere.

De foto’s stellen Rik De Baere voor, zijn dochtertje Yna en zijn creaties.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Links naar de fotoreeks:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6089317229007857457?authkey=CPC26fb0x-b5lAE

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6084275731426781697

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=378033305690082

https://www.youtube.com/watch?v=cN4CxjTm-7c

https://www.youtube.com/watch?v=atChWoCti78

https://www.youtube.com/watch?v=a0xVPAgwVe0

https://www.youtube.com/watch?v=PWKcjx9G4po

http://immobis.be/assets/publicaties/pdf/Immozine%202007.pdf

http://www.nieuws.be/nieuws/Brugse_en_Knokse_patissier_in_top_25_4aa29fcd.aspx /

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GE52IVKH8

http://club-prosper-montagne.be/fr/club-gastronomique-prosper-montagn%C3%A9/historique/premier-p%C3%A2tissier-de-belgique-palmar%C3%A8s

http://ambiancecopy.mmtools.eu/winkelfiche.php?id=113

http://www.genealogieonline.nl/stamboom-jacobs/I1363.php

Bijlagen:
Gebak gepresenteerd in toonbank..jpg (57.2 KB)   
Handelszaak 2.jpg (65.6 KB)   
Kerstfolder Voorkant.jpg (66.7 KB)   
Meesterbakker.jpg (274.3 KB)   
Rik De Baere 1.jpg (49.9 KB)   
Rik en dochter 2.jpg (83.7 KB)   
St. Honoré.jpg (132.8 KB)   
Uithangbord.jpg (24 KB)   
Uitstalraam.jpg (83.7 KB)   

Pasteibakker RIK DE BAERE UIT MALDEGEM

maakt de fijnste, de kleinste, de grootste  en de meest originele patisserie - creaties ter wereld.

Deel II.

Rik De Baere vertrok uit Maldegem naar Brussel, vervolmaakte zich in Frankrijk  en behaalde talrijke prijzen. Het succesverhaal van Rik DE BAERE zette zich verder.

Hij verkreeg de tweede nationale prijs voor de Kunstverdienste in Luik met zijn ontwerp van een kunstzinnig chocoladekereltje en ontving de ‘Callebaut Trofee 88’. Sommige creaties zijn zo schitterend afgewerkt als echte sculpturen dat de klanten ze willen bewaren, niet proeven. Hij won de Twintigste Internationale Grote Banketprijs Mandarine Napoléon in 1992 en hij werd ‘Zelfstandig ondernemer voor het Brussels Gewest’ in 1993. Hij werd ‘Eerste Pasteibakker van België’ in 1994 en hij behaalde de ‘Eerste prijs Prosper Montagné’. Hij werd ‘Wereldkampioen pasteibakken’ in 1995 en behaalde de ‘Coupe du monde de la patisserie in Lyon’ in 1995, met mededingers als Gunter Van Essche van Patisserie Delrey Antwerpen en Pierre Marcolini die het grote publiek bereikt met tv programma’s in Frankrijk, die  chocolade winkels heeft over de hele wereld, een echte superstar onder de chocolatiers met vijf winkels in Japan, vier in Parijs enz. Verder werkte Rik nog samen met Luigi Biasetto, een vooraanstaand patissier in Italië.

Rik De Baere won zowat elke culinaire prijs in zijn vakgebied. Allemaal prijzen, ‘awards’ die te vergelijken zijn met een atleet die goud wint op de Olympische Spelen.

GAULT & MILLAU is uitgever van de gastronomiegidsen boordevol lekkere restaurants, maar bekroont sinds 2012, ook de beste patissiers en chocolatiers van België.

Volgens Uitgeverij Gault & Millau is Rik De Baere het instituut van de patissiers en hij staat vermeld als een van de 25 beste banketbakkers in België en dat wil heel wat zeggen.

Na zijn successen in Frankrijk en de oprichting en de bloei van Patisserie De Baere in Brussel zou Rik zich een weg banen in het mondaine Londen (1996 – 2002) waar hij in 1996 investeerde in een zaak in William Street en er constant zijn personeel motiveerde om de perfectie na te streven en hen inspireerde met innoverende ideeën. Hij haalde regelmatig de krantenkoppen met zijn fenomenale, oogstrelende en smakelijke kunstwerken voor de fijnproevers. Dank zij zijn toenemend succes, zijn onvoorstelbare vaardigheid, onstuitbare fantasie, zijn organisatietalent en hevige passie, groeide zijn populariteit. Het enthousiasme van Rik De Baere en zijn drang naar uitbreiding in wereldsteden was niet meer te stuiten.

Hij kwam in contact met een Saoedische sjeik en prinses en dat was het begin van een fantastisch sprookje. Rik De Baere heeft vijf zaken opgestart voor hen op topliggingen, in de meest prestigieuze winkelstraten in de buurt van Harrods, vlakbij Hyde Park (Knightsbridge), naast het imposante Sheraton hotel en de winkels van moderne ontwerpers, in Notting Hill, South Kensington, Windsor en Mayfair, allemaal zaken en locaties hoofdzakelijk gefrequenteerd door de grootsten der aarde, door spraakmakende of beroemde personen maar ook door gewone mensen, want Rik zorgde er altijd voor dat de beste kwaliteit verkocht werd aan betaalbare prijzen.

Rik De Baere leverde o.a. broden en andere specialiteiten, de ‘St André’ of ‘Coupe Lyon 95’ aan ‘Carluccio’. Coupe Lyon 95 is ooit verkozen tot beste taartje ter wereld, is gevuld met een bittere chocolademousse met een interieur van crème brûlée van appelsien met een krokante bodem. Verder leverde Rik  aan de sushi keten Yosuchi,  de ‘dessert cookies’ in Selfridges, de ‘mince pie’ aan Harrods enz… Mince pie is een Britse specialiteit, zeer populair in de kerstperiode. Ze werden in doosjes van acht verpakt, met een klein boekje aan het lint met de beschrijving van de delicatesse.

Deze ophefmakende zaken in Londen draaien nog altijd verder op groothandel en dragen nog steeds zijn handelsmerk, Handbaked Innovation, PATISSERIE DE BAERE Viennoiserie, met zaakvoerders Kaleem Bhutta en Terry Morgan. Zie website De Baere.ltd Londen.

In Londen werd hij erkend en genoot van die erkenning. Hij werd regelmatig gefotografeerd met beroemdheden die zijn kunstwerken tenvolle smaakten: Paul McCartney, Roger Moore 007, Sean Connery, Pierce Brosnan, Liam Neeson, Nikki Lauda, die een koersauto in taartvorm bestelde, Richard Branson, Julia Roberts, de koning van Maleisië enz. Ook belangrijke mensen van eigen bodem konden zijn handelswaar waarderen.

Rik heeft zijn internationale reputatie te danken aan zijn grenzeloze creativiteit en onuitputtelijke energie waarmee hij de Belgische chocolade en voedingsstoffen, Franse bloem en de fijnste, beste boters uit Normandië en Luxemburg enz. verwerkt. Frankrijk, Zwitserland en Engeland waren begenadigde leerscholen. Zijn ervaring, de wedstrijden, de contacten, het werken in teamverband met topbanketbakkers vergrootten zijn kennis en vaardigheid wat ten goede kwam aan zijn creaties. Eddy De Ridder en Tom Kerkhove waren zijn chefs in Brussel, volgden naar Londen en hebben nu een ‘Salon de Thé’, een tearoom-pastry RiddeR & Hove, met ‘Duizend en 1 lekkernijen’ in de Voorstaat 7, Kortrijk. In de buurt van Namen woont een ander leerling van Rik De Baere, Jean-Yves Wilmot, ’Createur De Plaisirs Gourmands’ en oprichter en voorzitter van ‘Passion Patisserie’, dit is een organisatie van patissiers die zich inzet voor vernieuwing en jonge banketbakkers motiveert in het beroep.

Talrijke bekende patissiers maakten deel uit van het team van Rik De Baere. Francis Rahier heeft een mooie zaak in Toronto, Canada. Manuel Latruwe heeft een ‘Belgian Patisserie & Bread Shop’ in Victoria Park, Calgary, Canada. Danny Gerlach heeft verschillende winkels in Wallonië. Andy Vanderhaeghe heeft nu ‘Patisserie Andy’ op het Winderickxplein in Alsemberg. Clem Chambaere, won de Grand Prix ‘Mandarine Napoleon’ in 2000 en 2001, zilver in 2002 en heeft een zaak in Oostende.

Vanaf 2003 vestigde Rik De Baere zich in Knokke. De bekende zakenman Baron Bert De Graeve spreekt zich in het Magazine Immozine 07 lovend uit over het overheerlijk gebak en vooral de vriendelijkheid in de zaak De Baere.

Trouwe medewerkers in de huidige zaak zijn: Guido (chocolatier), Frank (taarten), Carl, Piet (chef bakker), Bertrand zorgt voor de viennoiserie, Bram is leerjongen en Roy is een opkomend talent. Vito Manelli verzorgt de fruitsables en het mini gebak, Chema zorgt dat alles hygiënisch en netjes blijft en Kristof is de nieuwe kracht voor de patisserie. Veel stagiairs van Belgische vakscholen volgden en volgen stage in de zaak. Lisa uit Maldegem bedient de klanten in 3 talen, afgewisseld door Sandrine, Melanie, Sofie enz…

Een creatieve samenwerking van hart en geest brengen de meest gekke dromen tot werkelijkheid in ingenieuze, fenomenaal mooie en smakelijke creaties, verwezenlijkingen van een Maldegemnaar. (Uitgeweken Maldegems Talent Deel II, wordt vervolgd).

Met dank voor de informatie aan Rik De Baere. De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites over de kunstwerken van Rik De Baere. De foto’s stellen Rik De Baere voor, zijn echtgenote Stefanie, die zorgt voor het decor van de zaak, zijn creaties en zijn zaak voor.

Zie website www.rikdebaere.be.

Link naar foto’s:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6089317229007857457?authkey=CPC26fb0x-b5lAE

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6084275731426781697

http://www.nieuws.be/nieuws/Brugse_en_Knokse_patissier_in_top_25_4aa29fcd.aspx / http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GE52IVKH8

http://www.genealogieonline.nl/stamboom-jacobs/I1363.php

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Bakkerij.jpg (40 KB)   
Blauw.jpg (27.4 KB)   
Brood.jpg (69.2 KB)   
Bruine kerststronken.jpg (61 KB)   
Kerst buche 2014.jpg (45 KB)   
rode buche.jpg (52 KB)   
Stefanie, echtgenote Rik..jpg (118.5 KB)   

Pasteibakker RIK DE BAERE UIT MALDEGEM

maakt de fijnste, de kleinste, de grootste en
de meest originele patisserie-creaties ter wereld.

Deel III.

Laten we niet vergeten dat bakken en pasteibakken een heel zwaar werk is. In de vroege uurtjes ’s morgens start het uitgebreid team werknemers bij de ovens, het deeg voor koeken wordt samengesteld en dan volgt het klein gebak. De ijs-, suiker- en chocolade volgen, alles wordt zelf gemaakt, de pralines, de truffels enz. Alle waren stralen een verfijnd Bourgondisch trekje uit en worden oogstrelend en kunstzinnig voorgesteld met de creatieve hulp van de echtgenote van Rik De Baere, Stefanie. Alles is smaakvol geëtaleerd in een onvoorstelbaar mooie handelszaak. De banketbakkerij is hoofdzakelijk gekleurd met smaakvolle creaties in ontelbare vormen en kleuren, die automatisch doen denken aan een authentieke sprookjeswereld. De smaken, de geuren en de beelden van het ruime aanbod soorten brood, zuurdesembrood, speltbrood, mediterrane focaccia en ciabatta, broodjes, sandwiches, krokante pistolets, boterkoeken, heerlijke taarten en gebakjes stralen pure nostalgie uit, evolueren volgens seizoen en zijn werkelijk uniek. Broden gevuld met  dadels, vijgen, pruimen, abrikozen en algen hebben een exclusieve smaak. Je waant je in een banketbakkerij in Parijs of Londen.

Een greep uit het overweldigend aanbod: zoete of hartige Macaron de Paris, Melocakes, Chocolat Maison, Flan Nougatine, Mille-feuille, Saint-Honorétaart, Tarte à l’ancienne, Tendresse, Fôret Noire, La Rose, Lingot (baar) d’Or, Coupe Lyon 95, Sous La Neige, Succès Praliné en Crumble met rode vruchten. Alles wordt bereid “met de seizoenen mee”, zoals de walnotentaart, gemaakt met walnoten van de boomgaard van de moeder van Rik, enkel in de maand oktober. De meringue taarten Merveilleux, Pavlova en Ile flottante zijn oogverblindend. De nieuwe trends van Crèmes en crémeux bestaan in een waaier van varianten: yuzu, kalamansi, dachi, allemaal Japanse citrus vruchten die gecombineerd worden met andere vruchten, zoals mango en passie. Framboise, litchi en rozenwater zijn nieuwe smaken van Pierre Hermé, Parijs. Alle truffels, limoen, munt, yuzu, caramel beurre salé en alle pralines van hazelnoot, of amandels worden ter plaatse gemaakt. Een waaier van confiserie, orangettes, citronnettes en een topassortiment fijne koekjes en speculaas, worden aangeboden.

Het hele assortiment wordt artisanaal bereid. De bereiding van gebak, taarten en taartjes, is een samenspel van structuren en smaken. Zoet en bitter, krokant en zacht sluiten elkaar aan. De formule tot succes ligt in constant creëren en de nieuwe trends volgen. Werken rond een bepaald thema tijdens de feestdagen bijvoorbeeld, huwelijk, verjaardag, Kerst, Nieuwjaar, Driekoningen, Valentijn, Pasen, Hemelvaart, Vaderdag, Moederdag, Sinterklaas, zijn ook belangrijke, aantrekkelijke en inspirerende gegevens. Het diversifiëren van de producten en terzelvertijd genieten van de creatieve kant van het beroep is een levenskunst en Rik De Baere heeft dit in zich en straalt het ook uit. De klanten verlangen een rijke keuze. De smaak, de presentatie, de topkwaliteit van de ingrediënten zijn doorslaggevend. Bovendien besteden de mensen meer aandacht aan gezondheid en is de vraag naar gluten- en lactosevrije producten, met een minimum aan suikers en vet gestegen.

Goochelen met nauwkeurig afgemeten hoeveelheid zuivere ingrediënten, nadenken, fantaseren, innoveren zijn vaardigheden waarover Rik De Baere ruimschoots beschikt en die hem als geniaal banketbakker doen behoren tot de absolute top van dit land.

Achter het verhaal steekt de stuwende kracht, de aanmoediging en de stimulans van de familie. De ouders van Rik, Etienne De Baere en zijn echtgenote Maria Antoinette Bottelier waren de drijfveer van het welslagen van de vier zonen. Elke ouder droomt van gelukkige en succesvolle kinderen en stelt alles in het werk om hen een goede en betere toekomst te bezorgen en hen te stimuleren. Niet elk kind grijpt die kans en volgt de ouderraad, maar bij de familie De Baere-Bottelier is dit wel gelukt en zij waren en zijn terecht trots op hun kroost.

Naast de familie is er de partner, het gezin die een positieve, creatieve noot brengen in het geheel van de zaak, de plannen, de ideeën. Achter elke zakenman schuilt een sterke en dynamische vrouw die alles in evenwicht houdt, in dit geval is dat de knappe echtgenote Stefanie.

Nooit is Rik De Baere beginnen zweven, hij bleef altijd hard werken, ontplooide alle talenten tot op de bodem maar bleef eenvoudig, een handelsmerk van de kinderen De Baere. Tot op heden is hij geen enkele werkgever of werknemer vergeten en is hij hen nog steeds dankbaar, wat hem voortreffelijk siert en tekent.

Zijn wortels liggen in Maldegem en dat is hij nooit vergeten. Trok hij als minderjarige eigenlijk nog, naar Brussel, als jongeman naar Parijs, Londen en verder, evolueerde hij wereldwijd en haalde hij regelmatig de krantenkoppen met zijn prestaties. Hij had Maldegem verlaten maar is er toch nooit weggeweest. Dat gevoel heeft hij toch altijd gehad, door de sterke band met zijn familie en zijn lieve ouders.

Toen de gezondheid van zijn vader achteruitging is hij naar eigen streek teruggekomen en heeft sinds 2003 een nieuwe en feeërieke patisserie in Knokke-Zoute, niet met de zelfde omvang van Brussel en Londen maar met de zelfde liefde die hij kan delen met zijn creatieve echtgenote Stefanie, zijn gezin en zijn familie. Brussel en Londen bestaan nog voort op naam De Baere, maar met andere eigenaars.

Zijn atelier levert ook aan andere coffeeshops, hotels, restaurants. Zijn broer Dirk van het gastvriendelijke hotel-restaurant ‘Huyze De Baere’ is altijd bij zijn broer meester-banketbakker blijven bestellen, in Brussel, in Londen en sinds 2003 in zijn zaak in Knokke, een verborgen parel in de kuststad. Bij Rik op zijn beurt gaan de fijne spaghettisaus en de gegeerde koninginnenhapjes van zijn broer Luc-keurslager vlot over de toog. De vier broers blijven communiceren in woord en daad.

Maldegem is altijd trots geweest op zijn buitenbeentjes en zet hen regelmatig in de kijker. Worden de ‘talenten’ niet altijd allemaal gevierd, zij worden toch besproken en vermeld en langs een omweg toch ter sprake gebracht.

Met dank voor de informatie aan Rik De Baere. De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels en de recensies in magazines en kranten van de kunstwerken van Rik De Baere. De foto’s stellen Rik De Baere voor, zijn echtgenote, zijn ouders, zijn creaties en zijn zaak voor. (Uitgeweken Maldegems Talent, Deel III)

De unieke kunstvoorwerpen van Rik De Baere kan u zien in kleur op de website van: marianne_posman_in_maldegem. Zie ook website www.rikdebaere.be en Facebook, Rik De Baere.

05-12-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De KUNSTBOM in het centrum van Maldegem lanceerde alle kunstvormen die aan bod kwamen tijdens de WAK 2014.

De KUNSTMARKT WAK 2014 was een groot succes

Muziek, beeldhouw- en schilderkunst, poëzie en dans waren de spetterende inluidende klokken van de KUNSTBOM op vrijdag 25 april 2014. Het artistiek evenement “DE KUNSTBOM” lanceerde meteen de 19^de editie van de WAK Maldegem op een originele en bruisende manier.

Het centrum werd bezet door kunstenaars, kunstliefhebbers, familieleden en sympathisanten die er een onvergetelijk evenement van maakten.  De komende  tien dagen staat in teken van de amateurkunsten en Maldegem heeft die gebeurtenis met de nodige luister ingezet. Muzikanten, dansers, dichters en kunstschilders zorgden voor een onvergetelijk evenement om ‘De Groote Kunst’ en “De Groote Oorlog” te introduceren op het marktplein van Maldegem. De achtergrond muziek van Emiel D.J. set leidde de drumband van de Verenigde Vrienden van Adegem  o.l.v. Kris Van Canneyt in.

De burgemeester mevrouw Marleen Van den Bussche, De heer Schepen Frank Sierens en Mevrouw Schepen – Volksvertegenwoordiger Valerie Taeldeman hielden een kort toespraakje om alle kunstzinnig talent veel succes toe te wensen. Zij gaven het startschot een officiële noot.

Cultuur coördinator Isabel Ginneberge gaf een woordje uitleg over de thema’s achter de WAK 2014 en stelde de SY DANS STUDIO geleid door professioneel danseres en dansdocent Sylvie Van Hulle uit Maldegem – Kleit voor, die de KUNSTBOM op de markt een tere, sierlijke en vrouwelijke noot gaven. Zij dansten fragmenten uit de dansvoorstelling: Action. De voorstelling was een ode aan de ‘helden’: alledaagse helden, muziekhelden, historische helden, film- en striphelden en sloot dus goed aan het thema van de WAK 2014, het eren van de helden uit de ‘De Groote Oorlog’.

De klanken van “OUR LIPS ARE SEALED en SECOND REVOLUTION, sloten de bomexplosies af op een verhelderende manier.

Ondertussen genoten de belangstellenden van een drankje en konden napraten over het startschot van de WAK 2014 op het sfeervolle marktplein, het middelpunt van talrijke tentoonstellingen en voorstellingen: kunst in de vitrines van de omliggende straten, exposities in het gemeentehuis,  bij kunstenaars thuis en in de kerk van Adegem en de muzikale optredens op een boogscheut van het centrum verwijderd: CC Den Hoogen Pad en in het centrum van Adegem. De talrijke aanwezige Wakkers kon iedereen in levenden lijve ontmoeten. Kortom het was een verrijkende en originele Kunstbom die dit keer zorgde voor positieve explosies.

 De Jeugd- en Sportdienst en vzw Oranje had er een infostand en probeerden de talrijke aanwezige jongeren warm te maken voor hun monitorenwerking en animatorenteam. Deze activiteit vormde de afsluiter van ‘Aprilse Grillen’ van JH-JOC De Redekiel. De jeugd was alom aanwezig zijn om hun visie over kunst en cultuur naar voor te brengen. DE WAK is toekomstgericht en focust op talent bij de jeugd om de traditie verder te zetten.

DE KUNSTMARKT op zondag 27 april jl. lokte veel belangstellende kunstliefhebbers.

Mede dank zij de voorstellingen en voordrachten  i.v.m. de Erfgoeddag op het gemeentehuis, was er een ruime interesse voor de kunstenaars die warm en droog hun kunstvoorwerpen demonstreerden en etaleerden onder sierlijke luifels van de gemeente, vlak voor de ingang van het mooi gerenoveerde gemeentehuis. Bezoekers van de kunstmarkt konden meteen de geëtaleerde werken van de WAK 2014 bewonderen in het gemeente huis zelf en in de vitrines in de buurt.

De deelnemers, Johan SESSELLE, Hendrik VAN DER JEUGT, Daniël DEPREST, Jos Paridaen, Willy VAN DE VELDE, Franky VERSPRILLE, Marianne Posman,  en ROBERT presenteerden hun kunstvoorwerpen, gaven een woordje uitleg  en genoten van de ruime belangstellen. In het gemeentehuis zelf werd druk gecrocheerd bij Charlotte en Diego Van de Keere, de ziel achter TRANSITIE Maldegem leidde de werkgroep rond ‘vrede sluiten met het leven’’. Uitgangspunt hiervoor vormden voorbeelden en metaforen die verwijzen naar de ecocide (= oorlog tegen het leven) en inspirerende voorbeelden van hoe de mens opnieuw kan leren samenwerken.

De pers was aanwezig en er werd uitvoerig uitleg gegeven en foto’s genomen door de onze plaatselijke journalist, Michel Wijne, intussen een gekend en geliefd figuur en reporter in heel Vlaanderen. De laatste twee foto’s heb ik uit zijn artikel in het Nieuwsblad gehaald.

·       Meer info over de WAK 2014:

·       www.Marianne Posman in Maldegem.be

·       http://www.wakblog.maldegem

·       www.blog.amateurkunsten.be/

30-11-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE brachten 222 jaar lang groen in Maldegem maar ook wereldwijd.

Met Kerstmis 2014, plaatsen B & C BOOMKWEKERIJEN

VAN HULLE

222 kerstbomen in Groot-Maldegem.

Deel II.

December 1792 – december 2014.

BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE VIEREN HUN 222 - JARIG BESTAAN.

Zeven generaties, Bernardus (1769), Carolus, Leopold (1831), Charles- Louis (1862), Sylvain (1914), Louis (1942), Carl en Bart (geboren beginjaren 60) , bewerkten en beplantten de grond met honderden soorten bomen reeds 222 jaar lang.

De vierde generatie Charles-Louis Van Hulle (24 05 1862 - 1946) en zijn echtgenote Melanie Van Deynze zorgden bovendien voor een groot nageslacht. Op de familiefoto, zijn de acht zonen en de twee dochters rond het echtpaar geschaard: René links, Richard rechts met tussen hen in de ouders, tweede rij, Maria, Remi, Lucien, Leopold, Sylvain, Mauritz, Ghislain en Martha. Leopold (1903) vestigde zich in Balgerhoeke, Remi (1910) begon te Waarschoot, zijn zoon werd er burgemeester, Lucien (10 08 1911) vestigde zich in Eelvelde, Sylvain (18 06 1914) begon een eigen planterij op Den Doorn, naast het ouderlijk hof, Mauritz (01 07 1906) trok naar Varsenare, Ghislain (11 04 1909) had een kwekerij in de Brugsesteenweg, Maldegem, René (13 04 1908) bleef op het hof van zijn vader Den Doorn en Richard (1905) vestigde zich ook in Balgerhoeke. De acht zonen verworven elk een boomkwekerij en de twee dochters Maria (1918) en Martha (1904) trouwden met een boomkweker. Martha vestigde zich met Benjamin-Denis Lambert achter de Kring in Kleit met een boomkwekerij. Tien boomkwekers in één familie spreken tot de verbeelding. We moeten niet raden wat de gespreksonderwerpen zullen geweest zijn bij een feestelijke familiebijeenkomst.

Bomen, planten, bloemen, uitgestrekte terreinen, enorme arbeidskracht, een groot aantal personeel, dus tewerkstelling en ondernemingstalent werden gebundeld en verspreid in de regio. In 1989, dus 25 jaar geleden hadden die kinderen Van Hulle maar liefst 150 hectare boomkwekerijen in hun bezit.

De geboorte van de vele kinderen in het gezin Charles-Louis Van Hulle en Melanie Van Deynse luidde de twintigste eeuw in, meteen ook veel vernieuwingen, de bloei van Maldegem, de bouw van het gemeentehuis voor de politiekers en de burgers (1909), de velodroom voor de sportbeliefhebbers, de opkomst van motorische voertuigen enz.

De twintigste eeuw leidde ook naar de bloedige Wereldoorlog I in 1914, met 22 jaar later de afgrijselijke Wereldoorlog II. De Boomkwekerijen Van Hulle slaagden er wonderwel in, min of meer ongehavend het oorlogsgeweld te overbruggen.

%%%FOTO3 %%%


In 1943 in volle oorlog gaf Charles-Louis de leiding van het bedrijf over aan zijn zonen René (1908 - 1996) en Sylvain (1914 – 1954), toen respectievelijk 37 en 29 jaar oud. Beide broers lagen aan de basis van de huidige boomkwekerij, zetten hun werk als koninklijke leveranciers verder en boden alle soorten ‘bosplanten, bomen, haagplanten en afsluitingen, siersparren, fruitbomen en rozen’ in Maldegem en in binnen- en buitenland. 

De zoon van Sylvain en Anna Lambert, Louis Van Hulle (°1942) studeerde in Brugge, Brussel en Braine-L’Alleud zodat hij perfect meertalig was, toen hij als jongeman de zaak moest helpen leiden. Sylvain stierf in 1954, amper 40 jaar oud. In de jaren 50 bestonden landbouwmachines nog niet, alles werd met de hand gedaan. Maar de tijd stond niet stil. Eind jaren 50, begin jaren 60 evolueerde de technologie van de landbouw en de landbouwmachines op een razendsnel tempo en vernuftige, doeltreffende vetstoffen en onkruid verdelgende chemicaliën deden hun intrede. De zoon van Sylvain, Louis Van Hulle nam doelbewust het heft in handen enkele jaren na het overlijden van zijn vader.

De “Boomkwekerij Louis Van Hulle” (1959 – 1992) paste zich aan de nieuwe normen met uitzonderlijke, onuitputtelijke energie en alle financiële middelen die maar mogelijk waren en breidde uit. De handelszaak kende een gigantische groei en een bloei dank zij nieuwe technologieën en materialen, grondstoffen en vetstoffen, zodat de toekomst steeds rooskleuriger werd.

In 1992 moest Louis Van Hulle, amper 50 jaar oud, noodgedwongen een stap achteruit zetten om gezondheidsredenen en de leiding van het bedrijf in handen leggen van zijn zoon, Carl Van Hulle (°1966). Zijn vertrouwen werd niet beschaamd. In 1996 kwam zoon Bart Van Hulle (°1965) na zijn studies economie het team vervoegen. Carl en Bart Van Hulle vergrootten en investeerden in een hoogtechnologisch computersysteem en breidden hun terrein aanmerkelijk uit. Bart zorgde voor buitenlandse deals en reisde de wereld rond voor zaken. De firma richtte het vizier op China, een onmetelijk land met een snel groeiende economie en een potentieel heel grote afzetmarkt.

Van 1992 tot heden breidde de handelszaak uit van 10 hectare naar 100 hectare. Bos- en haagplantsoen waren de blijvers maar intussen waren ook de buxussen en taxussen grote uitlopers geworden. De Taxus baccata bijvoorbeeld is een inheemse naaldboom, komt voor in Europa, maar is in het wild erg zeldzaam geworden. Bijgevolg wordt die gekweekt.

De dynamische zaakvoerders BART En CARL VAN HULLE streven bovendien naar duurzaam produceren en proberen de belasting van het milieu zo laag mogelijk te houden. Ze vangen het winterse regenwater op in een bassin en besproeien de planten ermee in de zomer en zonnepanelen zorgen voor de elektriciteit voor het bedrijf. Carl en Bart Van Hulle leveren hun bijdrage voor een duurzame toekomst, die moet zorgen voor een evenwicht tussen ecologie, economie en sociaal leven.

De unieke ACTIE VERGROOT DE HOOP bedacht en georganiseerd door het team Carl en Bart Van Hulle, startte in 1994. De firma leverde taxusplanten aan de farmaceutische bedrijvensector. Het eenjarig snoeisel van de taxus bevat baccatine, een belangrijk wapen in de strijd tegen kanker, een belangrijke grondstof voor de aanmaak van kanker bestrijdende geneesmiddelen. Bij 50% van de chemotherapieën kiest men voor geneesmiddelen op basis van Taxus.

In 2006 vragen Carl en Bart Van Hulle aan elk bezitter van een taxushaag, het snoeisel afzonderlijk naar het recyclagepark te brengen. Ontelbare gemeenten en intercommunales werken mee aan het project. Een eerste inzameling bracht 1000 euro op, nu staat de teller op 10 000 kubieke meter ingezameld taxussnoeisel, goed voor 10 000 chemotherapieën.

De ACTIE VERGROOT DE HOOP betaalt 50 euro per kubieke meter wat dit jaar, meer dan 400 000 euro opleverde aan kankerbestrijding. De bezitters van een taxushaag kunnen HAAGDONOR worden. Je kan je haag zelfs gratis laten snoeien tussen 1 juni en 1 oktober …... Of je laat je snoeisel gratis ophalen of je brengt het zuivere snoeisel zelf naar het recyclagepark.

Een hele ploeg mensen wordt ingezet om die actie te verwezenlijken, wat enorme arbeidskracht en vaak onbaatzuchtige energie vraagt van de mensen. Wat meteen bewijst dat de Boomkwekerijen B & C Van Hulle zich maatschappelijk engageren. Het gaat er bij hen niet alleen om groen te verhandelen, zij springen zorgzaam om met energie en zetten zich in om met hun groene producten, die mensen die geveld worden door kanker, een hoopgevend geneesmiddel te verschaffen.

De acht generaties BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE zijn terecht fier op het bedrijf, het oudste bedrijf trouwens in de regio. Het is een prachtig gegeven dat zij onafgebroken in dienst staan van het groene landschap in de wereld. Het uitdragen van een duurzame en maatschappelijk geëngageerde input is een levensvisie die zij terecht trots meedragen en uitstralen. Sterke wortels zorgen letterlijk en figuurlijk voor een duurzame, sociale en internationale groei. BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE leveren de belangrijkste bijdrage aan het landschap, van Bernardus Van Hulle naar Carl en Bart Van Hulle, van heide naar bos, niet omgekeerd.

Het lijkt onvoorstelbaar dat men sommige gronden waar 222 jaar werd aan gewerkt om die vruchtbaar te maken, nu terug zou willen hervormen tot woeste heidegrond….

Bomen doen je dromen. Het assortiment is ontzagwekkend: els, wilg, es, eik, hazelaar, lork, mei- en esdoorn, gouden regen, abeel, populier, vlier, lijsterbes, linde, berk, beuk, kastanje-, palm-, notenboom, spar, is een greep uit een aanbod van duizenden soorten groen dat geplant, verzorgd, bezorgd en verplant wordt bij BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE. Je kan alles online bestellen, rechtstreeks van de kwekerij of afhalen in de Pot- en Zuidhoutstraat 10, Maldegem.

Niet alleen Bart en Carl Van Hulle houden het land groen, maar hun naamgenoten vormen een groot, groen landschap in regio Maldegem: Guido Van Hulle, Alexander en Isabelle Van Hulle, Joeri en David Van Hulle, allen familieleden die groenhandel drijven en heel veel mensen tewerkstellen in de regio.

De broer van Leopold, Eduard Van Hulle (°1843) stichtte in 1885 een zaadhandel en werd de stamvader van de tak van de plant- en zaadhandelaars Van Hulle, die in 1985 een eeuwfeest vierden.

De handelszaak E en C Van Hulle zijn Eduard en Camiel (1880-1974) Van Hulle die ook familie zijn van de zaakvoerders B en C Van Hulle. Paula Van Hulle was de grootmoeder van de zaakvoerders, de moeder van Mevrouw Louis Van Hulle-Lamotte  (Rita). Haar grootvader was Camiel Van Hulle. Zij hadden een zaadhandel in de Kleitkalseide toen 247 rechtover waar nu verzekeringen Cuelenaere zijn. (zie foto 5 handelszaak en woning)

Als er 222 Van Hulle-Kerstbomen Groot-Maldegem, het landschap of het uitzicht zullen kleuren in het groen de komende weken, heeft dit een betekenis die we niet mogen negeren. 222 jaar zware arbeid op de velden, woeste heide vruchtbaar maken en beplanten wereldwijd, verbergen heel wat energie en ondernemingstalent van de zaakvoerders en hun team en betekenen ook gezonde lucht voor de mensen, een groene long in gebetonneerde dorpskernen en bovendien nieuw hoopgevend leven voor mensen met kanker. Milieubewuste handelszaken met een groot inlevingsvermogen.

Op de foto in het veld: Louis Van Hulle, Maurits Dhoore, Honoré Van den Bussche en Leonie Bauwens aan het werk op het veld.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heren Rik Van de Rostyne, (V.M. 14 04 1989 nr.15), Koen Van Hulle, Walter Notteboom, Bart Van Hulle, Concept Magelaan en de Jaarboeken van de heemkundige kring.

Alle websites WWW.MOOIGROEN.BE, WWW.TAXUS.BE of WWW.BUXUS.BE, WWW.VERGROOTDEHOOP.BE, WWW.VANHULLEBC.BE werden geraadpleegd en ook het boek ‘222 jaar VAN HULLE, sterke wortels duurzame groei’ dat gratis te verkrijgen is bij B & C Van Hulle Boomkwekerijen Pot – en Zuidhoutstraat 10 9990 Maldegem-Kleit tel. 050711069, fax 050715792, email info@vanhullebc.be

Link naar foto’s B & C Van Hulle: https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6084280614472639441

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Baert en Carl Van Hulle.jpg (117.3 KB)   
Bart en Carl.pdf (867.1 KB)   
Bewerken gronden.jpg (215.3 KB)   
Ch.-L. Van Hulle-Van Deynze.jpg (976.2 KB)   
E. & C. Van Hulle.jpg (152 KB)   
Louis V.H. Maurits Dhoore Honoré VD Bussche Leonie Bauwens.jpg (146.7 KB)   
VanHulleGebr 001 .JPG (3 MB)   

BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE brachten 222 jaar lang groen in Maldegem maar ook wereldwijd.

                                       Met Kerstmis 2014, plaatsen B & C BOOMKWEKERIJEN VAN HULLE

                                                                222 kerstbomen in Groot-Maldegem.

Deel I.

December 1792 – december 2014.

Als 222 KERSTBOMEN GROOT - MALDEGEM in een groene kerstsfeer brengen begin december 2014, heeft dit een betekenis die we onmogelijk kunnen negeren. Een vlakte, een heide, een plek, een plein in en rond een dorp bewerken, beplanten, bemesten en onderhouden verbergt zoveel fantasie en energie van de planter die ons niet mogen ontgaan. We staan er trouwens niet altijd bij stil, bij het groene landschap rondom ons.

Wie opgegroeid is en geleefd heeft op het platteland, aanvaardt het groen als een natuurlijk en vanzelfsprekend gegeven. Een mens beseft niet altijd hoe gelukkig hij zich mag prijzen als hij waar hij ook kijkt, omgeven wordt door groene, rustgevende schakeringen en de vredevolle natuur in allerlei tinten. Wie er middenin leeft, heeft er soms geen idee van hoe belangrijk het landschap is voor mens en dier, hoeveel energie, denkwerk en arbeidskracht schuil gaan achter een natuurlijk milieu. Het is maar bij het ontbreken ervan, dat men ontdekt hoe belangrijk groen, natuur, bomen, struiken, planten en bloemen zijn voor de psychische en fysische gezondheid.

BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE vieren dit jaar hun 222 JARIG BESTAAN en alle Maldegemnaars zullen dit weten en herkennen aan de 222 hoge kerstbomen die Groot-Maldegem zullen sieren tijdens de donkere wintermaanden, de kerstperiode. Nog meer groen in onze grote gemeente is meteen een vredevolle hulde aan de stichter en grondlegger van boomkwekerijen Van Hulle, BERNARDUS VAN HULLE (1769 – 1827), die tevreden zal monkelen in de hemel als hij de 222 kerstbomen in zijn dorp zal tellen die als verjaardagskaarsjes staan voor de 222 jaren dat zijn bedrijf stand hield.

Stamvader Bernardus Van Hulle maakte tijdens zijn eerder kort leven vijf regimewissels mee. Hij werd geboren tijdens het Oostenrijks regime die welvaart en vooruitgang bracht op elk gebied. Er werden lange verbindingswegen aangelegd, de industrie werd bevorderd, de Vlaamse braakliggende gronden werden verpacht aan bezitloze boeren en wetenschap, kunst en onderwijs werden aangemoedigd. De Brabantse omwenteling in 1790 bracht de stichting van de Verenigde Nederlandse Staten, in 1792 valt het Franse leger binnen, in 1815 worden de Zuidelijke Nederlanden een deel van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en in 1830 wordt  ‘België’ een koninkrijk.

In 1780 was het gebied tussen de kerken van Ronsele, Ursel, Knesselare, Oedelem, Sijsele, Maldegem, Adegem en Oostwinkel een uitgestrekte, woeste heidevlakte, het  ‘Maldegem Veld, Veldt of Velt’. De heide werd verkaveld en ontgonnen vanuit Burkel, Papinglo en het Drongengoed en verpacht met een cijnspacht, t.t.z. voor 99 jaar.

In 1792 werd Bernardus Van Hulle kastelein, een soort rentmeester, van Burkel – Maldegem. Hij werd aangesteld door de abdij Ter Duinen van Koksijde om de Hofstede van Burkel uit te baten. Hij was verantwoordelijk voor de ontginning van de heide in de omgeving, voor de aanwerving van personeel en het toezicht op de bewerking van de braakliggende grond in Kleit.

Bernardus Van Hulle, zoon van Joannes-Baptista Van Hulle en Livina Van Nevele was afkomstig van Ronsele. Zijn voorvaders waren baljuw, dus ambtenaar die het staatshoofd vertegenwoordigde in steden en dorpen. Jacobus Van Hulle was er baljuw (1694 -1696), zijn zoon Charles Van Hulle ook (1696 -1711). Peter Van Hulle was baljuw in Ronsele (1725 -1732) en Charles Van Hulle was er burgemeester van 1796 tot 1800. Ronsele en Burkel liggen aan weerszijden van dezelfde bossen, dus Bernardus Van Hulle is niet echt ver uitgeweken.

VANAF 1792 STARTTE DE PLANT – EEN – BOOM - ACTIE onder leiding van Bernardus VAN HULLE en is eigenlijk tot op heden, 222 jaar later, bijna acht generaties verder, nog een actueel gegeven.

Bernardus begon de heide te ontginnen en te bewerken en plantte Burkel vol bomen en breidde langzamerhand maar verbeten en onafgebroken zijn gebied uit.

De zoon van Bernardus Van Hulle en zijn echtgenote Joanna Verstrynghe, Carolus of Karel Van Hulle vestigde zich op het Hooghof in de Torredreef en volgde de voetsporen van zijn vader. Hij liet de Maldegemse heidegrond naast die van zijn vader bewerken en beplanten met bomen. Hij ontwikkelde de woeste grond verder, in bossen, weiden en akkerlanden.

De achtste zoon van Carolus, Leopoldus of Leopold Van Hulle (°1831) nam de taak van zijn vader ernstig, breidde de zaken nog verder uit dank zij de ontwikkeling van de wegen en ging nationaal en internationaal. De opening van de eerste spoorlijn in 1835 en de ontwikkeling van de andere spoorlijnen met o.m. Gent-Brugge-Oostende waren een geschenk uit de hemel voor alle handelaars, ook voor Boomkwekerijen Van Hulle. Maldegemse bedrijven stapelden hun producten ’s morgens op de trein om te verhandelen op de stedelijke markten. In Oostende werden de handelswaren naar Londen vervoerd, dus de boomkwekerijen Van Hulle gingen internationaal. Maldegem-Kleit of Maldegem-Cleyt zoals het toen geschreven werd en het buitenland werden een mondvol.

Leopold Van Hulle legde zich toe op het kweken en veredelen van loofhout en naaldgewassen en werd meteen aangesteld door het Hof om de Ardennen te herbebossen met ‘edeldennen’, die snel groeien en mooi ogen. Het ondernemingstalent van BOOMKWEKERIJEN VAN HULLE wierp vruchten af. Leopold Van Hulle werd de eerste eigenaar van een boomkwekerij. Zijn kinderen Charles-Louis, Pelagie, Louisa en Emma hielpen bij het zaaien, bewerken en verzenden.

Op de achtergrond was er eind 1900 de hongersnood die velen deed emigreren en de crisis in de landbouw, die talrijke boeren dreef naar de velden in Noord-Frankrijk. Het algemeen meervoudig stemrecht zorgde er dan wel voor dat de cijnspachters eigenaar konden worden van de grond die ze bewerkten. Eigendom betekende meer welvaart, zeggenschap en bevorderde zelfstandig ondernemen. In de negentiende eeuw werd de fijnspar of de ‘Picea abies’ afkomstig uit het Noorden, geïntroduceerd als kerstboom. Intussen is deze boom algemeengoed, werden de Ardennen ermee herbebost en zal iedereen die langs Maldegem komt de komende weken, de 222 VAN HULLE-VERJAARDAGS-FIJNSPARREN kunnen bewonderen.

De zoon van Leopold, CHARLES-LOUIS VAN HULLE (24 05 1862 - 1946) groeide op in een tijd waar alles in het Frans verwoord werd, waar Frans de voertaal was. In 1908 werd Charles-Louis Van Hulle verantwoordelijke voor het familiebedrijf in de Urselweg 50 en mocht zich ‘leverancier van het Koninklijk Hof’ noemen, ‘Fournisseurs des Domaines Royaux et de l’Etat Belge’. Benamingen als  ‘Les anciennes Pépinières et les Grandes Pépinières Forestières’, téléphone 103, sierden de hoofdingen van de briefwisseling, van de leveringlabels en de facturen  van ‘Louis Van Hulle et fils’. (Op de foto, de jonge Charles-Louis Van Hulle hand in hand met zijn echtgenote Melanie Van Deynze). Charles-Louis Van Hulle legde zich toe op het veredelen van sparren tot edeldennen en zorgde er meteen voor dat het groeiende bedrijf alle moderne ontwikkelingen nauwgezet volgde. Talrijke Landbouw- en Nijverheidstentoonstellingen en jaarbeurzen brachten regelmatig de teelt van sier- en bosplanten en fruitbomen in de kijker.

In het dagelijks leven in Maldegem werd onderwijs, ook het avondonderwijs aangemoedigd zodat iedereen beter op de hoogte was van planten en gewassen en van nieuwe agrarische technieken wat ten goede kwam aan de boomkwekerij waar de arbeiders tewerkgesteld waren.

Boomkwekerijen Van Hulle Deel I, wordt vervolgd)

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heren Rik Van de Rostyne, (V.M. 14 04 1989 nr.15), Koen Van Hulle, Walter Notteboom, Bart Van Hulle, Concept Magelaan en de Jaarboeken van de heemkundige kring.

Alle websites WWW.MOOIGROEN. BE, WWW.TAXUS.BE of WWW.BUXUS.BE, WWW.VERGROOTDEHOOP.BE, WWW.VANHULLEBC.BE werden geraadpleegd en ook het boek ‘222 jaar VAN HULLE sterke wortels duurzame groei’ dat gratis te verkrijgen is bij Van Hulle B & C Boomkwekerijen  Pot-en Zuidhoutstraat 10, 9990 Maldegem-Kleit tel. 050711069, fax 050715792, email info@vanhullebc.be.

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Link naar foto’s B & C Van Hulle:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6084280614472639441

Bijlagen:
B & C Van Hulle.jpg (117.3 KB)   
C-L Van Hulle en Melanie Van Deynze en hun tien kinderen, allen boomkwekers..jpg (106.4 KB)   
Charles-Louis Van Hulle en Melanie Van Deynze.jpg (150.1 KB)   
Eduard en Camiel Van Hulle, handelszaaak in zaden..jpg (106.3 KB)   
L. Van Hulle-Van Deynze, Label.jpg (154 KB)   
L. Van Hulle-Van Deynze.jpg (154 KB)   
Louis Van Hulle, plant en Rozenkwekerijen..jpg (164.8 KB)   
René en Sylvain Van Hulle, velden en camion..jpg (203.7 KB)   

In de buurt van BAKKERIJ SAVAT,

vanaf het appartementsgebouw VAN HECKE

tot de voormalige handelszaken

van MARCEL DE BAETS en GERMAINE DE VLIEGER.

Bakker Savat Deel VI, de Noordstraat deel XV.

Vanaf de voormalige tabaksfabriek VAN HECKE, nu appartementsgebouw (vroeger drie huizen), tot aan het huis van kerkbaljuw Pierre Borgonjon, nu familie Franky Moens, waren tot enkele tientallen jaren geleden, enkele winstgevende handelszaken: de tabaksfabriek Van Hecke, wasserij Clara De Brée, de vee- en groentekweker Marcel De Baets en de kruidenierszaak van Germaine De Vlieger.

Naaister Alida Van Landschoot startte een naaiatelier met personeel naast de tabaks- en sigarenwinkel van Emma Van Hecke, van 1920 tot 1928. Het echtpaar Theofiel en Alida Debbaut – Van Landschoot woonde en werkte er 8 jaar tot zij hun eigen woning Noordstraat 131 konden betrekken. Op de foto 1 van haar naaiatelier daterend van 1924, staat de knappe Alida Van Landschoot rechtop in het midden achteraan naast de paspop. Links zitten Alice Borgonjon en Alice Ronse en rechts Alice Claeys, Adrienne Dhaenens en Maria Borgonjon. Het blonde jongentje in het matrozenpakje vooraan is de oudste zoon van Alida Van Landschoot, Georges Debbaut (1920). Hij houdt een lei vast met opschrift: In ’t Schortje. ’t Schortje werd een bloeiende kledingzaak geleid door Alida Van Landschoot en haar dochters Marie-Louise, Charline en Alice Debbaut.

Alice en Maria Borgonjon die allebei in het klooster gingen, waren de zussen van kerkbaljuw Pierre Borgonjon inwoner van de Noordstraat nu nummer 115. Pierre, Alice en Maria Borgonjon waren de kinderen van de postbode Edmond Borgonjon (1863) en Sabina De Vogelaere. Ze woonden eind jaren 30 in nummer 119, nu 115. Intussen zijn de huisnummers gewijzigd wat het soms moeilijk maakt om te achterhalen wie waar toen woonde.

De broer en de schoonzus van de wasserijuitbaatster Clara De Brée, Prosper De Brée en Alice Musschaert hadden in het hoogste huis van de woonhuizen Van Hecke een handel in dekzeilen.

De eigenares van de wasserij was Clara De Brée. Zij was de dochter van verzekeringsagent Honoré De Brée (30 10 1872 - 18 03 1944) getrouwd met Emma Van den Abeele (1872 - 01 12 1917). Honoré en Emma  hadden tien kinderen: Gilbert (vroeg overleden), Clara (1897), Omer (1898), Georges (1899), Maurits (1901), André (1903), handelsreiziger Robert (1906), Prosper (1908), Blanche (1911) en dekzeilhandelaar Willy (1912). Rechts van de foto 3 is de ingelaste foto van de overleden Gilbert, de andere kinderen zijn rond het echtpaar geschaard, maar je kan dan reeds zien dat Emma Van den Abeele, ziek was. De foto eronder : Handelsreiziger Robert De Brée, kapster Rosa Verstuyf en hun kinderen, Elise en Carlos De Brée.

De kinderen van Honoré De Brée en Emma Van den Abeele waren gezegend met ondernemingstalent. De familie De Brée in de Noordstraat waren handelaars in dekzeilen en zonnestores rechtover ’t Jagershof en de parking Huyze De Baere. Omer De Brée en Prosper De Brée waren partners, leverden en plaatsten zonnestores in heel Vlaanderen, vooral in de villa’s en flatgebouwen aan de kust tot eind jaren 60.

De oudste dochter van het gezin, Clara De Brée, zorgde voor het grote huishouden na het vroege overlijden van de 45-jarige moeder Emma Van den Abeele in 1917. Clara was toen 20 en Willy de jongste pas 5 jaar oud. Clara De Brée stond aan het hoofd van een bloeiende wasserij, in het huis verworven van haar ouders Honoré De Brée en Emma Van den Abeele. Zij verhuurde ook kamers o.a. aan douaniers die hier tijdelijk tewerkgesteld waren. Tijdens de oorlog kende de zaak een ongekende bloei dank zij de Canadezen die er hun uniformen en kledij lieten wassen en drogen. De inrichting van de eigenlijke werkruimte van de Wasserij De Brée was zeer eenvoudig. Er stonden enkele fornuizen en kuipen om de was te koken en te spoelen in een werkplaats achteraan tegen de Dreef.

Op 11 oktober 1940 heeft landbouwer en veekweker Marcel De Baets (19 04 1910 - 01 10 1990) afkomstig van de Broekhuizestraat, getrouwd met Germaine De Vlieger (18 01 1910 - 10 06 1992), de eigendom naast Clara De Brée, de Noordstraat 113, en ook een stuk grond genaamd ‘Den legen Dem’ langs de Dreef gekocht aan August Blomme (1892) en Anna Bafort.

Zij startten een kruideniers- en groentewinkel in de Noordstraat toen nummer 117.

Groenten en aardbeien werden gekweekt door Marcel De Baets op zijn grond en op grond die hij pachtte aan de familie Van Hecke. Wat teveel geproduceerd was werd meegenomen door Antoon Verheire naar de groentemarkten.

Ze hadden vier dochters Cecile, Lisette, Elise en Christine (zie foto 4, daterend van 1952).



Vijftien jaar later, op 15 november 1955, kocht Marcel De Baets de woning van Clara De Brée, samen met het achterliggende gebouw, dat er nu nog staat en waar de eigenares een wasserij had. Marcel De Baets renoveerde het huis van Clara De Brée tot één woning met drie appartementen om te verhuren. De stallen voor de varkens werden opgetrokken op de brede strook achter de woning en de wasserij werd verbouwd tot varkensstal.
 

Begin jaren zeventig sloot de kruidenierswinkel en enkele jaren later stopte Marcel met het kweken van varkens en groenten. Hun grond ‘Den legen Dem’ werd door de gemeente onteigend om het sportcomplex MEOS van de gemeente te laten optrekken.

In mei 1994 werden de intussen gewijzigde huisnummers, vroeger 115 en 117, later 111 en 113 gesloopt voor het mooie appartementsblok van L. en C. Posman - De Baets en L. en I. Posman - Corvelyn. Naast de appartementen Van Hecke is nu het moderne flatgebouw met uitzonderlijk mooie gevel en groene raamomlijsting die de Noordstraat aanmerkelijk verfraaien. De architect was Ir. Vanhullebusch van Deinze en de aannemer was Maldegemnaar Patrick Vandersteene. Dit appartementsgebouw vervangt twee woningen, de voormalige wasserij van Clara De Brée en het vee- en landbouwbedrijf annex kruidenierszaak van Marcel De Baets en Germaine De Vlieger.

Er zijn enkele prachtige gevels van appartementsgebouwen en handelszaken die bijdragen tot het verfraaien van dit brede stuk Noordstraat en die zelfs het uitzicht achteraan de Dreef optuigen, als je de foto’s goed bekijkt. Het is mogelijk met de nodige energie, fantasie en middelen de frontgevels en maar ook de achterbouw langs de Dreef ordelijk te laten ogen. Het stuk Noordstraat dat breder wordt vanaf Bakker Savat is er aanzienlijk op verbeterd en de inwoners van de Noordstraat zijn er terecht fier op.

Bakker Savat Deel VI, de Noordstraat deel XV, wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heren Carlos De Brée, Louis Posman, Hubert Savat en Mevr. Erna Dobbelaere, C. en A. Debbaut. Op de foto’s het naaiatelier van Alida Van Landschoot, het gezin De Brée – Van den Abeele, woonhuis Clara De Brée naast de woning en kruidenierswinkel met inrijpoort van Marcel De Baets, de meisjes De Baets (1952)  met hun moeder Germaine De Vlieger, de brede, mooie gevels van het appartementsblok Posman en zicht vanop de Dreef. 

 Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Achtergevel, appartementen L. en L. Posman.jpg (126 KB)   
Frontgevel appartementen L. en L. Posman.jpg (154.7 KB)   
Germaine De Vlieger en dochters, Lisette, Elise, Cécile en Christine..jpg (146.7 KB)   
Honoré De Brée en Emma Van den Abeele en kinderen.jpg (289.5 KB)   
Marcel De Baets - Clara De Brée, woningen.jpg (117.5 KB)   
Naaiaterlier Alida Van Landschoot.jpg (177.2 KB)   

Van de voormalige BAKKERIJ SAVAT naar de voormalige tabaksfabriek Van Hecke.

Bakker Savat Deel V, de Noordstraat deel XIV.

We bekijken nog altijd de huizenrij links van de voormalige BAKKERIJ SAVAT, als je watertandend naar de gebakjes in de etalage staarde. Bedrijven en bedrijfjes die reeds vermeld werden in vorige publicaties, volgden elkaar op. Naast het mooie gevelhuis van Louis, Paula, Ivonne Blomme staat reeds jarenlang het breed appartementsgebouw VAN HECKE, een van de eerste in Maldegem.

Voor 1978 stonden, een klein huisje, een groot huis en dan nog een klein huisje, de nummers 105, 107, 109 tegen het huisnummer 103, het gevelhuis Blomme. In nummer 101 woonden Hector Willemarck en Leonie Standaert en hun kinderen Albert, Julien, Prosper en Omer. Die woning werd later gekocht en gerenoveerd door architect Richard De Meulenaere en Esther De Baere.

Op de oude prentkaart kan je duidelijk de huisnummers 101 tot aan 109 (en verder) rechts herkennen. De drie huizen naast Huyze Blomme waren eigendom van de familie VAN HECKE, met uitweg tot aan de DREEF.

De industrie en de handelsactiviteiten van de familie Van Hecke is een lang verhaal dat eigenlijk start met het boegbeeld achter de onderneming Van Hecke, EDUARD VAN HECKE (Maldegem 22/01/1848 - Maldegem 06/04/1939), zoon van Petrus (1814) en Barbara Baert.












Eduard was wever maar was het stilzittend werk moe en begon als rondreizend barbier met de ‘bagge’ of rugkoffer gevuld met scheermateriaal rond te trekken. Hij ging van hof tot hof om de baard van de boeren en de bazen te scheren en was meteen een soort ‘gesproken’ dagblad. Hij bracht nieuws van ’t ene hof naar ’t ander. Tot hij ongeveer in 1872 een opmerking teveel kreeg van een van zijn klanten in Strobrugge. Hij gooide woedend zijn ‘bagge’ in de ‘vaart’ en ging naar zijn ‘lief’, nu noemen ze dat een ‘vriendin’, Sabina De Candt (Maldegem 30/03/1849 - Maldegem 05/11/1913), dochter van Joannes en Isabella Dhondt.

Sabina De Candt was een landbouwersdochter, die haar boerderij verpachtte en zelf werkte bij de gezusters Marie-Louise (Ludovica) en Melanie Van Wassenhove die op de hoek van het Boudewijn Lippensstraatje en de Stationsstraat nummer 13, dus in de voormalige Bakkerij Omer De Bruyckere (31 10 1907) en Alix Clyncke, een tabaksfabriek hadden. De dames kweekten tabak op vijf hectare landbouwgrond langs de Bogaarde en langs de Beke-Watergang, het stuk landbouwgrond rechtover de huidige Bakkerij Chris en achter het voormalige bedrijf van loodgieter Pierre Van Hyfte uit de Nieuwstraat 48, eigenlijk al die grond tussen de Briel-, de Stations- en de Nieuwstraat. Eduard Van Hecke en Sabina werkten zeven jaar lang bij de gezusters Van Wassenhove, spaarden hun loon en trouwden op 9 mei 1879 om 15 uur voor het liberale gemeenteraadslid Charles-Louis Van Moffaert.

Na het huwelijk startten zij een eigen fabriek Van Hecke – De Candt, V.H. - D.C. in de Noordstraat (in die tijd nr. 111) in de voormalige bakkerij Bernard Cauwels (1796), voorouders van Hector en Margriet Cauwels in de Marktstraat, waar eigenlijk ook ooit een tabaksfabriekje was.

Eduard en Sabina produceerden snijtabak voor pijp of sigaret, sjieke-toebak (sjieken is kauwen), roltabak en pruimtabak, geen snuif. Een tipzak tabak werd “nen blauwen Van Hecke” genoemd. Eduard Van Hecke had ook de landbouwgrond ‘Den Legen Dem’ gekocht achter hun eigendommen, langs de Dreef, aan het hospitaal van Brugge na W.O.I. Langs de Dreef, ook Hoerendreef, Kitteldreve of Oeredreve genoemd, hadden de mensen achteraan velden en werkten er samen op het land.  Eduard Van Hecke kweekte tabak langs de Beke-Watergang, in Butswerve en op de gronden langs de Dreef ‘Den Legen Dem’, het ideaal terrein voor de tabaksteelt. Ze beplantten ook de gronden rond de boerderij De Candt.

Het bewerken van de grond, spitten, bemesten, zaaien, uitplanten, gieten, luizen uitknijpen, bladeren trekken en sorteren, ontnerven, rollen, snijden, wegen, dus verwerken en inpakken met als merknaam V.H. - D.C, was een lang proces, maar zij zetten door. Snijtabak werd machinaal gekapt, aangedreven door een stoommachine op gas tot 1942. De gesneden tabak ging naar een oven of ast waar hij werd gedroogd. Een turbine zoog alle dampen weg. Het duo Van Hecke-De Candt ging geen enkele vernieuwing uit de weg.

Meer dan 50 jaar lang was Eduard Van Hecke de motor van de fabriek. Eduard Van Hecke en Sabina De Candt hadden vijf kinderen: Emma, Richard, August, Hector en Arthur.

Vanaf 1922, Eduard was toen 74 en Sabina was overleden, werd de tabak productie en - handel uitgebaat door de volwassen kinderen, August (08 05 1890), Richard (23 11 1884) en Emma Van Hecke, twee broers en een zus die alle drie ongehuwd waren. Hector verongelukte met een motorfiets op 6 augustus 1922 in Middelburg op jonge leeftijd.

August, Richard en Emma brachten een eigen tabaksmerk AURIMA op de markt, geproduceerd in Geel. De naam is gebaseerd op hun voornamen (AU-RI-MA). Zij beschikten vanaf 1922 over een vrachtwagen, de tweede in Maldegem, om hun handelswaren naar de omliggende dorpen en steden uit te voeren, Westkapelle, Heist, Moerkerke, Damme, Adegem, Oostwinkel, Ursel enz. Die bestelwagen was een soort paardenkoets gebouwd op een Ford chassis met veel hout: de velgen, de spaken, de optreden, de spatborden, de zijpanelen en het dak waren in hout. Op het achterste deel prijkte publiciteit voor de zaak en vermeldde: groothandel in tabak, stoommachine en telefoonnummer 17. In hun buurt, Noordstraat 151, woonde schrijnwerker-carrossier Marcel Geernaert getrouwd met Ursula Van Parys maar die had toen geen tijd om het koetswerk te vervaardigen.

De zoon Arthur (19 05 1885) Van Hecke en Maria Vertriest (Moerkerke 1889) startten een groothandel in kruidenierswaren of koloniale waren in de Stationsstraat nummer 70. Ze bouwden hun nieuwe woning en handelszaak in 1922 naast het nieuwe huis van rijksdierenarts Camiel Bostoen (30 06 1891) en Joanna Vermeulen, Stationsstraat nummer 72.

Arthur Van Hecke en Maria Vertriest trouwden in 1923 en hadden twee zonen en een dochter: Hector (Maldegem 27/02/1925 - Maldegem 22/03/2002), Marie-Christine (1926) en Eduard (1930). Maria Vertriest geboren in Moerkerke woonde bij haar dochter Marie-Christine en werd bijna 102 jaar.

De zoon van Arthur, Hector Van Hecke (1925) trouwde met Paula Van Maldegem uit Lapscheure en zij namen de kruideniersgroothandel van Arthur over en schakelden later over naar een discount-supermarkt, de Codi. Zij hadden twee zonen: Peter Van Hecke, motor Open-VLD woont in Maldegem en Paul Van Hecke, zijn echtgenote Tamara Ooghe en hun twee dochters Laura en Manon, wonen in Zedelgem.

De tabakszaak AURIMA werd overgenomen en geleid door de andere zoon van Arthur, Eduard Van Hecke, derde generatie. Marie-Christine heeft er 25 jaar gewerkt. Eduard Van Hecke (1930) trouwde met Simone Tryo. Hun dochter Katrien Van Hecke, echtgenote van Patrick Ghysels en de twee kinderen, Jean en Justine Ghysels wonen in Maldegem.

Het spreekt vanzelf dat de FIRMA VAN HECKE veel mensen tewerkstelde, familieleden, knechten en meiden die hun beste beentje voorzetten. Voor 1920 was Lucien Timmerman de spil van het bedrijf, geholpen door Adriaan, een Nederlander. René Van Ootegem (04 01 1900) getrouwd met Celina De Meester, was een stimulerende kracht in de firma. Van Hecke liet zelfs een woning optrekken voor het koppel op zijn terrein langs de Dreef en later verhuisden zij naar de Bloemestraat nummer 39, naast de Vlasgaard. Toen Arthur Van Hecke en Maria Vertriest de groothandel in de Stationsstraat opstartten, verhuisde René Van Ootegem mee. Hij was magazijnier en uitvoerder naar alle windstreken, elke dag een andere ronde. Madeleine Willems was inpakster en August De Baere (12 02 1905) poeldenier uit de Brugsesteenweg kwam vaak helpen in de fabriek.

Tot in 1935 verwerkten de zaakvoerders uitsluitend eigen tabaksplanten, dus inheemse tabak. Daarna schakelden zij over naar ingevoerde tabakssoorten uit Virginia, India enzovoort.

Uiteindelijk kwam de hele onderneming VAN HECKE terecht in de Oude Gentweg, waar de nakomelingen tewerkgesteld waren en waar ook veel ander personeel de zaak draaiende hielden. De handelszaak werd tenslotte overgenomen door een zaakvoerder uit Zottegem.

In 1978 werden de huizen van de Firma Van Hecke afgebroken en vervangen door een van de eerste grote degelijke appartementsgebouwen in Maldegem, gebouwd door deskundige aannemers die de nodige vakkennis hadden om dergelijke appartementen te bouwen. Dit gebouw kon tegen een stootje en trotseerde de tand des tijds. De architect was Wilfried Van Oyen uit Brugge en de aannemer was André Ombregt uit Hertsberge.

Kortom het appartementsgebouw Van Hecke in de Noordstraat was ooit tabaksfabriek en – handel, huisvestte naast familieleden veel bedienden en stelde heel veel mensen te werk. De meeste bedrijven zijn intussen verhuisd naar de rand van ons dorp, waar nu heel veel mensen hun brood verdienen.

In de buurt van Bakker Savat Deel V, de Noordstraat deel XIV, wordt vervolgd.

Voor de familie Van Hecke werden artikels verwerkt, verschenen in V.M. op 26 april 1991 en geschreven door RIK VAN DE ROSTYNE, waarvoor dank. Dank aan de Heer Hubert Savat die met zijn fantastisch geheugen duizenden bladzijden zou kunnen aanvullen over Maldegem.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Peter Van Hecke en Mevr. Marie-Christine Van Hecke.

Op de foto’s het appartementsgebouw Van Hecke in de buurt van Bakkerij Savat. Het bidprentje van het boegbeeld achter handel en nijverheid Van Hecke in Maldegem, Eduard Van Hecke. Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Appartementen Van Hecke.jpg (127 KB)   
Eduard Van Hecke - De Candt.jpg (88.9 KB)   
Huizenrij Van Hecke.jpg (127 KB)   
oude prentkaart.tif (944.4 KB)   
overlijdensbericht Hector Van Hecke.jpg (166.9 KB)   
Plan Noordstraat V.H..docx (454.4 KB)   

De handelszaken in de buurt van BAKKERIJ SAVAT, vanaf de hoek Noordstraat - Edestraat.

Bakker Savat Deel IV, de Noordstraat deel XIII.

Staan we nu voor Bakkerij Savat en stappen we een honderd meter naar links, dan komen we aan de hoek Noordstraat – Edestraat waar een tiental jaar geleden het stijlvolle appartementsgebouw met onderaan de VDK Bank van Luc Van Gyseghem nummer 42 is opgetrokken.

De VDK was vroeger de brede hoekwoning van de familie Coelis. Voorvader Ambrosius Coelis had dit laten bouwen voor de familie van zijn vrouw Van Moffaert. De zus van dokter Maurits (1886) en Alina Coelis – Van Nieuwenhuyse dochter van Pierre Coelis, Julia Coelis (1885) had er een stoffenwinkel op de hoek, voor, tijdens en na Wereldoorlog II.

Het mooie huis naast die hoekwoning (foto 2) was eigendom van schrijnwerker Bernard Willems (31 januari 1823), echtgenoot van Blondina Pieters (1823). Bernard Willems was aanvankelijk ingeschreven als timmerman, evolueerde naar horlogemaker en had er later een drukkerij. Hij stichtte het weekblad ‘De Volksbode’ in 1879. Hij was een autodidact, die kennis en vaardigheid verwierf door nauwgezet waarnemen en ijverig toepassen.

Bernard en zijn broer August kwamen van Brugge in Maldegem terecht als wezen in 1837 en werden tewerkgesteld als knechtjes bij timmerman Pieter Roose. Bernard en zijn vrouw Blondina gingen in 1844 inwonen bij een horlogemaker Petrus Ide, dus had Bernard de kans om ook dit vak aan te leren.

In 1933 verkocht Clémence Standaert, de weduwe van een zoon van Bernard Willems, juwelier Heliodoor Willems (1849), het huis aan bakker Cyriel Standaert (1896) die de lekkerste confituurtaartjes bakte van heel Maldegem. Het verhaal gaat dat bakker Cyriel Standaert na zijn pensioen zijn taarten maakte en ging bakken bij een andere bakker. Toen die bakker de opmerking maakte dat hij nog altijd geen ‘Nieuwjaarsgeschenk’ gekregen had voor die vriendendienst, ging Cyriel bij een andere bakker een brood halen, pakte het netjes in als geschenk en gaf dit aan zijn vriend bakker waar hij dan toch verder zijn lekkernijen in de oven mocht stoppen (Valeer Posman).



Later woonden tijdelijk Francine De Bruyckere en haar familie bij Bakker Cyriel Standaert. Francine is de dochter van Leonard De Bruyckere (1904) en Florentia Lampo (1904). Ze woonden in de Noordstraat nummer 42, bij de oom en tante van Francine, bakker Cyriel Standaert en Aline Lampo (1896).

Cyriel Standaert en Aline Lampo waren de ouders van Roger, Frans en Monique Standaert. De knappe Monique Standaert was getrouwd met de garage houder Antoine Blondeel. Cyril Standaert werd 88 jaar en heeft heel zijn leven ten dienste gestaan van anderen, daar waar het bakken betreft. Toen een brand de oven van Bakker Savat tijdelijk lam legde, werd het brood gebakken bij Cyriel Standaert. Cyril was er altijd als de pinken bij om anderen te helpen. Hij was en bleef heel zijn leven bakker in hart en nieren. Het huis heeft enkele jaren leeg gestaan maar werd toen verkocht aan Honoré De Meyer (1924) en Elza De Baets (1922).
Het brede huis staat er nog, met volledig ommuurd binnenplein en tuin en is deskundig gerenoveerd door de volgende eigenaars Honoré De Meyer (1924) en Elza De Baets (1922) uit de Noordstraat 124. Elza De Baets was de zus van Robert De Baets die getrouwd was met Yolande Claeys. De zoon van Honoré De Meyer en Elza De Baets, de huidige eigenaar Henk De Meyer had een opleiding gevolgd in het atheneum en heeft het houten uitstalraam volledig hersteld. Het is eigenlijk een unieke woning met mooie inrijpoort met een ommuurd binnenplein dat uitzicht geeft op de groene omgeving. Het uitstalraam is van hout en gaf aan dat er in een bepaalde woning handel werd gedreven. Vroeger waren heel veel van die handelszaken met een mooi afgewerkt houten uitstalraam en inkomdeur maar die zijn langzamerhand verdwenen uit het straatbeeld.

Dan is er een brede toegang met inrijpoort naar het park, vroeger was dit de tuin van notaris Jean Vermast en verder de tuin van het buitenverblijf (gebouwd in 1860) van kasteelheer Frédéric Dhont (+ 1957). De tuin van Julia Coelis en de nabijgelegen woningen kwamen dus uit in het huidige Sint-Annapark.

Naast de parkingang in nummer 48, woonde nog een Bernard Willems – Van Rie, tot in Brugge gekend als aannemer en architect van bouwwerken. Hij schreef facturen uit aan de gemeente Maldegem als aannemer-bouwmeester zonder vermelding van zijn adres, dus moet hij wel gekend geweest zijn. De facturen van 1870 vermelden niet alleen verkoop van bouwmaterialen en alle houtsoorten, maar ook kruidenierswaren, breiwol, gebreide en geweven stoffen, zelfs gist en likeuren. Werkelijk een uitgebreide handel.
Om naamverwarring te vermijden kreeg Bernard als bijnaam, Bernard Penne en zijn zoon heette dan Arthur Willems (Penne) die er ook een kantoor had voor een Spaarkas en Verzekeringen.

In deze dreef naar de tuinen van notaris Vermast en Frédéric Dhont stond op het stilste, meest idyllische plekje een ‘Anton Pieck’ huis nummer 46. Je kon er de nachtegaal horen fluiten.
Het was de mooie woning van de wijnhandelaar en jeneverstoker Achilles Van Hoorebeke (1867), die verwant was met de familie Van Moffaert, het laatst bewoond door de zussen Alice (1873), Célina (1875) en Emma (1870) Van Hoorebeke.
In de notities van Valeer Posman kan je lezen dat zijn dochter Martine Posman samen met een van de knappe dochters van Paul en Hélène Van Moffaert - Laisse, Noordstraat 37, op bezoek gingen bij ‘Celientje’ Van Hoorebeke, die prachtige familieverhalen kende en een uitgebreid fotoarchief had over haar familie. De kelders van de handelszaak Van Hoorebeke waren opslagplaatsen voor alcoholische dranken.

De zoon van architect Bernard Willems, Arthur Willems liet het statige herenhuis bouwen op de hoek. Slager Gaston Borgonjon (1899) en zijn echtgenote Adrienne Van de Genachte konden het brede hoekhuis aan de doorgang naar het park kopen als woonhuis en het werd naderhand bewoond door kleinzoon Luc Borgonjon.

De zoon van Luc Borgonjon, Cédric Borgonjon  is pas veertien en haalde reeds de wereldpers als jonge chefkok.

Naast het herenhuis van Gaston Borgonjon was er aanvankelijk de schoenwinkel van Camiel De Zutter en Mathilde Cabooter, overgenomen door meester-schoenmaker Marcel De Zutter (1901) en Maria Claeys, in nummer 50.

In de voormalige Leonidas winkel nummer 52 woonden Emma en Cordula De Baets, de herbergiersters van café Congo, waar later Raphaël De Baets (1910) een verf- en behangzaak uitbaatte. Het was een heel brede woning met een etalage voor behang - en verfbenodigdheden en twee inkomdeuren en woonhuis aan de straatkant. (zie foto van de etalage van Bakker Caeckaert, daar heb je een zicht op de vroegere handelszaak van Raphaël De Baets)

Daar waar we ons, de handelswaren, bont en zuivelproducten herinneren in nummer 54, “In Den Hert” van Carlos Bekaert (1931) en Bertha Goossens (1929) was de bakkerij van Bonaventura Standaert en Leonie Cockeyt, de ouders van bankbediende Pieter en de legendarische, muzikale onderwijzer Paul Standaert. Toen Bonaventura overleden was bleef de weduwe Leonie Cockeyt snoep en lekkernijen verkopen in de winkel. Nadien werd die woning een handelszaak in bont- en zuivelproducten, een vreemde combinatie maar vroeger was alles mogelijk. Carlos Bekaert bewerkte en verhandelde huiden/bont en zijn echtgenote Bertha Goossens verkocht zuivelproducten en leverde die ook aan huis. Nu is “In Den Hert” een mooie, brede nieuwbouw met twee huisnummers 54 en 54A.

In de gevel van “In Den Hert” prijkte een hertenkop. Vroeger zag je dit wel meer in Vlaanderen, in plaats van huisnummers werd een handel of een woning aangeduid met een uithangbord of een mooie gevelsteen. Uitstekende figuren of voorwerpen, dieren, fabeldieren, bustes, heiligenbeelden, vergulde madonna’s, ijzeren ornamenten of windwijzers versierden de gevels, boven de deuren en ramen of waren op de deuren of  een glasraam geschilderd. In het voormalige Hoeveke is er nog een overblijfsel van een windwijzer, ook op de huisnummers 20, 28 en 58. Ze waren een soort weervoorspellers en meteen een verfraaiing van de mooie burgerhuizen. Een honderdtal jaar geleden waren uithangborden en gevelstenen heel gewoon. Boven de winkeldeur van schoenmaker René Posman hing een houten uithangbord met “Schoenmakerij St Crispijn”. Crispijn was de patroonheilige van de schoenmakers. Boven het mooie gevelhuisje van aannemer schrijnwerker Arthur Willems is een gevelsteen waar de druiventros gedragen wordt door twee mannen, verwijzend naar ‘t land van melk en honing. De gevelsteen verwijst naar de vroegere wijnhandel van de familie Van den Bossche die er toen gevestigd was. Verder in de Nieuwstraat nummer 24, in het Boekhouder kantoor T. De Clerck, prijkt een vuurkorf boven de inkomdeur, die verwijst naar warmte en gastvrijheid. De voordeur staat er trouwens altijd open. Een paardenkop verwees naar een paardenslachterij en koehorens naar een slagerij waar rundsvlees werd verkocht. Dat wat betreft de verwijzingen naar handelszaken.

Na bont en zuivel van ‘In den Hert’ komen twee verzorgde gesloten huizen. Kleermaker of kleerstofbehandelaar Richard Cuelenaere (1882) had een zaak  in de Noordstraat 56. Het is nu een nieuwe handelszaak, een kledinggroothandel. In het laatste oude woonhuis met heel fraaie gevel, op de hoek, vlak voor de inrijpoort naar bouwmaterialen P. Vermeulen woonden Elvira Leloup (1902) en dekzeilhandelaar Georges De Brée (1899), de oom van Carlos De Brée. Zij verkochten aanvankelijk alcoholische dranken in de Edestraat nummer 24 en schakelden over naar dekzeilen en touwen. Georges De Brée was een broer van Clara De Brée, wasserijuitbaatster Noordstraat 111. Allicht onder invloed van de broers van Clara De Brée schakelden zij over van likeuren naar dekzeilen en touwen. Elvira was de zuster van Ivonna Leloup, echtgenote van huisschilder Louis Deraes (1914), moeder van Patrick en Rita Deraes uit de Interieurzaak in de Edestraat nummer 22.

De huizenrij van de hoek aan de Edestraat tot aan het leegstaand pand Slagerij Martens, zijn woonhuizen, geen handelszaken. Het geheel oogt eigenlijk verzorgd en is een mooi deeltje van de nog smalle strook van de handelskilometer.

Bakker Savat Deel IV, de Noordstraat deel XIII.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere. De beschrijving van de Noordstraat is gebaseerd op mondelinge overleveringen van de kleinzoon van Cyril Standaert en aan de hand van de notities van mijn neef Valeer Posman. Om het verhaal van Bernard Willems te kennen kan u het Jaarboek Ambacht Maldegem 2004 p 202 raadplegen waar Hendrik Van de Rostyne, de eerste drukkers-uitgevers uitvoerig beschrijft.

Op de foto’s de huidige huizenrij vanaf de hoek van de Edestraat, de VDK Bank tot aan Slagerij Martens. Op de oude prentkaart (archief Maldegem), zie je de handelszaak van Bakker Cyriel Standaert. Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Bakkerij Cyril Standaert..jpg (54.6 KB)   
Edestraat, hoek..jpg (115.4 KB)   
Hoek Pierre vermeulen.jpg (60.1 KB)   

De handelszaken in de buurt van BAKKERIJ SAVAT.

Deel III, de Noordstraat deel XII.

Bakkerij Savat maakte bijna een eeuw lang deel uit van de voormalige handelskilometer in de Noordstraat Maldegem. Enkele privéwoningen vervolledigden vroeger de aaneenschakeling van herbergen, winkels, groothandels- en eenmanszaken, kleine fabriekjes, vee- en landbouwbedrijfjes.

De handelskilometer bood veel werkgelegenheid en - zekerheid aan. Eerst en vooral aan de inwoners zelf, vervolgens aan hun kinderen en familieleden en aan de plattelandsbewoners die in het centrum werk vonden op loop- of fietsafstand.

Is de handelskilometer teloor gegaan door de langdurige openbare werken en door ongelukkige beslissingen die getroffen werden door hogerhand? Is het eenrichtingsverkeer de boosdoener? De Noordstraat was altijd breed genoeg om langs beide kanten te parkeren. Werd er werkgelegenheid geboden op het industriepark en beschikt de gemeente over een arsenaal employés in allerlei rangen, het blijft betreurenswaardig dat de meeste Maldegemnaars, per wagen of met het openbaar vervoer urenlang onderweg zijn van en naar het werk of zich verplicht voelen, hun eigen dorp, hun roots, hun familie te verlaten om elders en dichterbij het werk te wonen.

Zaakvoerders zoals de Bakkers Savat verschaften werkgelegenheid en boden meteen ook de mogelijkheid tot het aanleren van een vak. Jonge mensen konden met een leercontract een opleiding volgen als bakker en werden meteen geconfronteerd met het echte leven van het ambacht – anders dan studenten die een opleiding volgen in een school, die na zes jaar klaar zijn voor de bakkersstiel maar vaak afhaken omdat ze niet echt op de hoogte waren van wat het zware nachtwerk met zich meebracht.

Enkele bakkersgasten volgden een opleiding in Bakkerij Savat. Geert Matthys, zoon van Romain uit Moerhuize, volgde een opleiding met leercontract en heeft nu een succesvolle bakkerij in Assebroek. Marnix Sijs startte een eigen zaak in Zomergem en Jan De Windt runt een eigen bakkerij in Assenede. Dominique De Visch kreeg er zijn opleiding en startte een zaak in Torhout en zo zijn er nog wel enkele jonge mannen die vaardigheid en kennis verworven bij de Bakkers Savat.

Rechts en links van de gekende Bakkerij  Savat nummer 73, waren ontelbare kleine eenmanszaken afgewisseld met eengezinswoningen. Als je voor de voormalige bakkerij staat, dan had je rechts vier woonhuizen, de nummers 71, 69, 67 en 65. Nummer 71 had Norbert Savat gekocht en hij woonde er toen zijn zoon Hubert trouwde en de bakkerij betrok. Later heeft Hubert Savat beide woningen, 71 en 69 als eigendom verworven om te verhuren. In nummer 67 woonden Petrus Van Canneyt (1866) en Melanie Bleyaert, later Marcel Van Canneyt (1909) en Elza Van Rie. Het hoekhuis nummer 65  was van Hector Braet (1899),  Cordula Marclé (1900) en hun kinderen Anna Braet, Diane Braet en Willy Braet. Anna Braet (1928) was getrouwd met Aimé De Smet. Zij woonden in de Charles Rotsaert de Hertainglaan.

Tijdens W.O.II waren Duitse troepen ondergebracht in barakken in de Dreef, die achteraan evenwijdig loopt met de Noordstraat. Op de hoek naar de Bloemestraat stond vroeger een huis bewoond door een deurwaarder. De smalle toegang naar de Bloemestraat was moeilijk voor grote voertuigen. Toen het huis leegstond heeft de Duitse bezetter het onteigend en er een openbare schuilplaats laten metsen. Na de oorlog werd die schuilplaats afgebroken, je kan dit nog duidelijk merken aan de voetpaden dat de huizenrij ingekort werd.

We nemen de huizenrij LINKS onder de loep, van Bakker Savat tot het appartementsgebouw Van Hecke.

Naast Bakkerij Savat in nummer 75 woonde jarenlang gemeenteontvanger Camiel Serlet (1909) en zijn echtgenote Maria De Clercq. Camilla, Marie en Emma Verstringe woonden in nummer 77. De gezusters Alida (1891) en  Marie (1899) Braet woonden in nummer 79.

Emma Braet (1884) en Henri Van Acker (1872) woonden in nummer 81. De ongehuwde Hermina Braet (1879) had een schoenwinkel en haar broer Julien Braet (1882) was schoenmaker in nummer 83.

De ouders van naaister Diane Martens (1928), echtgenote van kunstschilder Nestor Martens uit de Nieuwstraat 51, zus Flora (1927) en broer Eric Martens  woonden in nummer 85. Hun vader, Alfons Martens was sigarenmaker. De kledingzaak Bawi startte in de woning Martens en breidde later uit met de brede woning van Hermina Braet die 103 jaar geworden is. Winkelierster Germaine De Clerck (1908) en echtgenoot bediende Jozeph (1906) Vandezande woonden in nummer 89. Zij hadden een dochter Henriette die religieuze werd.

In het voormalige kaaswinkeltje of ‘t Hoeveke, nummer 91, woonden de kleermaker Robert De Decker (1907) en Alida Leliaert en hun gezin. Huisschilder Raphaël De Baets heeft er nog naast gewoond, in nummer 93,  in het huis van kapper Maurits Meneve (1929) en Germana Longueville en is dan verhuisd naar een handelszaak van verf en behang rechtover het jeugdhuis naar het café Congo van zijn tantes Cordula en Emma De Baets, herbergiersters. Dit is nu de leegstaande Leonidas pralinen winkel, die verhuisd is naar de Nieuwstraat.

Dan volgt in nummer 97/ 95 de grote, hoge, brede woning met onlangs prachtig gerenoveerde donkere gevel en witte raamomlijsting van de veekweker  Ludovicus of Louis Blomme (1909) (tweede generatie Louis Blomme, er zijn er vier) en Yvonna Wildemeersch. Tot enkele jaren geleden waren twee inkomdeuren.

Maurice De Vuyst, vader van Simonne, zetel garnierder woonde in een vleugel rechts van het huis van Louis Blomme  en Yvonna Wildemeersch (1912). Nu is dit één grote, brede woning met prachtig gerenoveerde gevel van een nakomeling van Louis Blomme, Lode Blomme, vierde generatie Louis Blomme. Camiel Wildemeersch, de vader van Yvonna Wildemeersch (1912), echtgenote Louis Blomme jr. (1909), was getrouwd met Maria Alida Cuelenaere uit Nederland en ze woonden in de Rapenbrugstraat toen nr. 18 bis. De zus van Maria Alida, Reinhilde Cuelenaere woonde in de Molenberg 1. Toen Reinhilde hulpbehoevend werd trok ze in bij de familie Louis Blomme en Yvonna Wildemeersch en hun kinderen Ludovicus (1941), Yvonna (1942), Lutgardis (1944), Rita (1945 – als baby overleden) en Magda (1946). Ik herinner mij dat nog want Simonne De Vuyst was mijn Chirovriendinnetje. Er waren twee inkomdeuren in het huis van Louis Blomme jr. nummers 95 en 97. De vader van Simonne had er een meubelwinkel aan de rechterkant. Als je verder in de gang ging, zat een oud vrouwtje voor een raam, dat was waarschijnlijk tante Reinhilde. De dochters van Louis Blomme, Lut en Magda Blomme waren gekende Chiromeisjes en liepen school bij de Zusters Maricolen waar ik hen dus ook zag. In de kerk kwam het hele gezin vooraan binnen. De meisjes en hun moeder waren altijd piekfijn uitgedost. Louis Blomme jr. was een indrukwekkend man. Het ging er bij de Blommes altijd vrolijk en gezellig aan toe. Yvonna Wildemeersch was een warmhartige, vriendelijke, positieve, interessante en optimistische dame. Zij was boeiend gezelschap en ze is heel oud geworden.

Drogist en brillenverkoper Maurice Van den Broucke en Simone Bonte woonden in het huis met gele gevelsteen, een soort boothuis, dat er nu nog staat, in vervallen toestand, nummer 99. Daarna woonde Richard De Meulenaere die evolueerde van  schrijnwerker, bouwkundig tekenaar naar architect, met zijn echtgenote  Esther De Baere en hun kinderen Hilde en Guido in nummer 101. Guidootje werd ziek en is vroeg overleden. Elk gezin huisvest een tragedie. Esther kon heel moeilijk dit verlies verwerken maar ze bloeide open door haar drie kleinkinderen, Aenea, Simon en Isolde.

Na de drie woonhuizen die er nu nog staan naast Bakker Savat, tot aan het mooie gevelhuisje ’t Hoeveke, wordt die huizenrij tegenwoordig volledig in beslag genomen door een eersteklas kledingzaak BAWI waar de zaakvoerster Magda De Windt, echtgenote Eddy De Baets reeds jarenlang de kunst verstaat om haar stijlvolle, klassieke en modieuze kleding aan de ‘vrouw’ te brengen. Het is een mooie moderne etalagereeks maar bovenaan kan je nog zien dat verschillende woningen  werden verbouwd tot één geheel, BAWI. De naam van de zaak verwijst naar de beginletters van de familienaam van de uitbaters (Baets-Windt).

Naast architect Richard De Meulenaere, werd het mooie huis met de trapgevel Noordstraat nummer 103, gebouwd beginjaren 1900, omstreeks gelijktijdig met de bouw van ons ‘stadhuis’, door Louis Blomme (eerste generatie) en Marie Teirlinck. Het werd eigendom van zijn dochter, Paula BLOMME, een politiek geëngageerde dame voor de oorlog, de zuster van Louis Blomme, tweede generatie.

Op de oude prentkaart in bijlage kan je de gevel nog heel goed herkennen. Het huis werd later bewoond door Etienne Gurickx en Ivonne Blomme en hun gezin. Na het overlijden van Etienne baatten Ivonne samen met zoon Pieter - Jan een succesvolle tearoom “Pluk De Dag” uit gedurende enkele jaren. Een tearoom en restaurant voor dagschotels was een verrijking voor de Noordstraat en bracht een tijdlang, stijlvol en gezellig tafelen in het mooie gevelhuis, met prachtig gerenoveerd interieur, diepe, gezellige tuin tot aan de Dreef. Zoon Michael Gurickx en zijn gezin, vierde generatie, wonen nu in dit mooie huis met trapgeveltje van de familie Blomme.

Heel interessante familie in de Noordstraat trouwens. Paula, Germaine, Ivonne (Zuster Ludovica) en Louis Blomme waren de vier kinderen van de handelaar Louis Blomme  en Marie Teirlinck. Toen Louis Blomme overleed, hertrouwde de weduwe met Gust Blomme.
Zaakvoerder August Blomme - Bafort had  blijkbaar landbouwgrond achteraan de Dreef, die later aangekocht werden door een ander Noordstraat bewoner, Marcel De Baets.

Generaties lang bleven de huizen in handen van de familie. Blijkbaar heeft een huis van de voorouders een zekere charme en aantrekkingskracht. Oude huizen hebben een ziel, ze stralen kracht uit en laten de liefde van de voorouders verder leven bij hun nakomelingen die hun “thuis” liefdevol onderhouden als een kostbaar kleinood. Vanaf de hoek Bloemestraat worden eengezinswoningen afgewisseld met enkele mooie, oude, gerenoveerde gevels die dit stukje Noordstraat nog steeds aantrekkelijk maken.

Bakker Savat Deel III, de Noordstraat deel XII wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere, Mevrouw Ivonne Gurickx - Blomme, het archief Maldegem en de notities van Valeer Posman werden geraadpleegd.

Op de foto’s Hubert Savat en echtgenote, Hubert Savat in de bakkerij tijdens een schoolbezoek. De gerenoveerde woningen van de familie Blomme. Op de oude prentkaart in bijlage rechts, gevelhuis van Ludovicus Blomme – Teirlinck met de aanpalende woningen, er rechtover woning van bakker Pieter Spelier.

Zie ook: www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
oude prentkaart.tif (944.4 KB)