Cultuur en leven in Maldegem, interviews en herinneringen.
16-01-2015
Bakker Stefan Elias, deel II.
Bakker STEFAN ELIAS met roots in de Noordstraat, MALDEGEM,
schrijft
drie boeken met recepten van JACQUES BLOCH, de bekendste Gentse patissier.
DEEL II
ONTSTAAN VAN DE RECEPTENBOEKEN.
Talrijke
nakomelingen van Jozef en Georgette De Baere - Lampaert uit de Noordstraat,
Maldegem halen nationaal en internationaal de krantenkoppen.De kleinzonen van
Jozef De Baere hadden elk op hun eigen manier een specifiek uitgesproken
talent die zij tenvolle ontplooiden en op die manier naam verwierven op
wereldvlak.
De
dochter van Jozef De Baere uit de Noordstraat, Cecile Elias - De Baere, heeft
een dochter Colette en een zoon Stefan. De grootvaders van Stefan en Colette
waren RobertElias en Jozef De Baere, twee
opmerkelijke zaakvoerders in Maldegem.
Stefan
Elias werd geboren op 2 februari 1968 en bracht zijn peuter- en kleuterjaren
door in de Noordstraat waar zijn moeder een boetiek van Baby- en
Kinderkledij, benodigdheden en speelgoed uitbaatte, in en naast de
voormalige handelszaak van haar moeder Georgette Lampaert, echtgenote
van Jozef De Baere. Daarna verhuisde het gezin naar de mooie en gerenoveerde
woning in de Gentsesteenweg.
Stefan
Elias volgde lager onderwijs in de Broederschool in Maldegem en wou op
twaalfjarige leeftijd bakker worden. Zijn ouders vonden hem te jong om op die
leeftijd al een beroep te bepalen en zonden hem op internaat in Gent, waar hij
de richting Wetenschappelijke A volgde. Toen hij zeventien jaar werd, stak zijn
sluimerend, oorspronkelijk verlangen weer de kop op en startte hij een opleiding voor
bakker, in de bakkerij - en banketbakkerijschool Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat in Brugge van 1985 tot 1987.
De algemene vakken waren voor hem kinderspel en de theorie en de praktijk van
bakker had hij snel onder de knie, want hij wou absoluut bakker worden.
Na zijn
opleiding werd hij bakker bij de Bakkers
Bonaventura en Walter De Lille, in de Noordstraat
7, waar hij hard werkte, praktisch zeven dagen op zeven. Toen hij een
advertentie las dat de bekende Patisserie
BLOCH (1898 2008) in de Veldstraat Gent een bakker zocht, vijf dagen per
week was zijn beslissing snel genomen. In de kelderkeuken van de bekende Gentse
banketbakker-patissier
Jacques Bloch (°1929) onttrok zich een nieuwe wereld
en harde leerschool voor Stefan Elias. Hij hield vol en werkte er bijna twintig
jaar als chef-bakker met vijfentwintig man personeel aan de handelswaren enkel
en alleen bestemd voor de zaak. Bloch bood elke dag een broodsymfonie van vijfenvijftig
soorten, een breed spectrum van drieëndertig soorten boterkoeken en ontelbare
delicatessen, die versgebakken en artisanaal bereid, gepresenteerd werden aan
de klanten van de tearoom en de winkel. Om achttien uur sloot de zaak en het
brood dat niet verkocht werd, werd prompt aangeboden aan de armen die goed de
weg wisten naar de handelszaak van de Heer Jacques Bloch, alom gekend,
streng, rechtvaardig en gewaardeerd zaakvoerder en leermeester, met een edelmoedig
hart voor de minderbedeelden.
Bijna
iedereen die ooit Gent eens aandeed herinnert zich de heerlijke geur die zich vanuit
de handelszaak tot aan de hoek van de Veldstraat
en de Hoornstraat verspreidde. De 110 jaar oude handelszaak was gekend in
binnen- en buitenland maar sloot noodgedwongen en definitief de deuren in 2008.
Wie
eens wil surfen op internet kan de geschiedenis van deze bloeiende handelszaak
volgen en waarderen. www.bloch.be.
Vanaf september 2011 werd de verworven
kennis, de ervaring en de recepten vastgelegd in drie boeken, door Stefan
Elias met de steun van Jacques Bloch, die zijn erfgoed bewaard zag worden. De
drie boeken worden ook als trilogie uitgegeven.
Stefan Elias selecteert recepten van
Jacques Bloch, Stefan Elias bakt feestelijke recepten van Jacques Bloch en
Stefan Elias reist in de voetsporen van Jacques Bloch zijn drie praktische
bak- en kookhandleidingen die in elke keuken thuishoren, die wereldwijd
gelezen, vertaald en gesmaakt worden.
De inleidende
historische schets van de eerste twee delen komt van Stefaan Van Laere en
Sabine Croquet en de fotos van de heerlijke creaties werden genomen door
fotograaf Johan Blommaert. Stefan Elias zelf schreef nauwgezet elk recept met
inleidend rubriekje ingrediënten en de bereidingswijze op. Het boek is meteen een
stukje Bloch geschiedenis gebundeld in een handig formaat bakboek, prachtig
geïllustreerd met kleurfotos op stevig papier, met spiraalbinding zodat het gemakkelijk
te gebruiken is terwijl je een Bloch recept klaarmaakt.
In
het eerste boek, uitgegeven in 2011, staan meer dan honderd vlot
bruikbare basisrecepten en baktips voor brood, gebak en specialiteiten. Het
gaat van krentenbollen, hazelnoot brioches tot kaastaart, chocolademousse en de
bekende pizzaatjes van Bloch.
Het tweede
deel bevat recepten van gebak en borden voor feesten en speciale
gelegenheden en in het derde deel gaat het over origine-recepten,
producten en recepten van over de hele wereld, Congo, Rusland, Wenen, van
Jeruzalem naar de Auvergne tot in New York, bereidingen van o.a. Joodse
producten en specialiteiten enz.., waarvan Jacques, echte Bloch recepten heeft
gemaakt. Het eerste boek was op twee weken uitverkocht en haalde het Journaal, de
nieuwszender AVS, er verscheen een artikel in Tendens, Smaak, de Standaard, het
Nieuwsblad en werd uitgebreid beschreven op internet. Het boek haalde de TOP
TIEN van de best verkochte boeken en is aan een derde druk toe. Stefan Elias
werd uitgenodigd voor signeersessies in verschillende bekende boekhandels en
werd gevraagd om diverse projecten op te starten in Dubai, New York, Koeweit,
Uganda, Rimini enz.
Wie
echte recepten van Bloch wil verwezenlijken moet de juiste en kwaliteitsvolle
basisproducten gebruiken, verse goede boter en melk. Verder Griekse krenten van
de bio winkels, currykruiden van Tierenteyn, kruiden zoals oregano, tijm,
rozemarijn en basilicum enz
Heeft
de beroemde patisserie Bloch de deuren gesloten in 2008, de naam Bloch en waar
die naam voor staat is bewaard gebleven in de boeken van Stefan Elias die
ervoor zorgde dat de erfenis van 400 recepten bewaard bleef en toegepast
kan worden door de huisman of - vrouw en wereldwijd wordt verspreid. Bovendien
werd door Sylvia Van Peteghem, afdelingshoofd van de universiteitsbibliotheek,
een prachtige website opgezet waar je de historiek, alle informatie en zelfs
recepten kan vinden. www.patisseriebloch.behttp://www.patisseriebloch.be
Stefan Elias vond na de sluiting van Bloch in
Gent, een interessante betrekking bij Bloemmolens
Dossche in Deinze, waar hij demonstraties geeft aan bakkers en hen nieuwe
producten leert kennen en adviseert, in binnen- en buitenland (Maison Matisse
New Haven).
Zie facebook
pagina Stefan Elias: Stefan
Elias bakt feestelijke recepten van Jacques Bloch.
De boeken kan je bestellen bij
gelijk welke dagblad- of boekhandel.
Met dank voor de informatie
aan Mevrouw Cecile De Baere en zoon Stefan Elias.De tekst is gebaseerd op de talrijke krantenknipsels en de recensies in
kranten, tijdschriften en websites over Stefan Elias.De fotos stellen Stefan Elias
voor, zijn collegas en de quiches, de heer Jacques Bloch en Stefan Elias bij
de voorstelling van het boek.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via
email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484
79 78 16, of 0 486 45 38 69. Betalen pas
bij definitieve uitgave.
16-01-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
11-01-2015
STEFAN ELIAS, voorouders, deel I.
Bakker STEFAN ELIAS met roots in de Noordstraat, MALDEGEM,
schrijft drie boeken in samenwerking met de legendarische JACQUES BLOCH, de bekendste Gentse patissier.
DEEL I. VOOROUDERS STEFAN ELIAS.
De foto's staan in bijlage!
Elias is een heel mooie naam en verwijst naar Elia, de Griekse versie van de naam van de profeet, het is ook een oratorium van Felix Mendelssohn Bartholdy, een gemeente in Colombia, een televisieprogramma voor kinderen en een commandovoerings ondersteuningssysteem voor de Koninklijke Landmacht (KL), Koninklijke Luchtmacht (KL) en Koninklijke Marine (KM).
Kortom het is een mooie naam, die zowel als voornaam en achternaam gebruikt wordt.
We gaan naar de overgrootvader van Stefan Elias, naarAloysius of Aloïs Elias, aanvankelijk smid toen alle vervoer nog voltrokken werd met paard en kar. Hij werd mecanicien en garagehouder toen de motorische voertuigen Maldegem binnen sijpelden na W.O.I. Hij woonde in de Voorstraat 7, vanaf 1936 de Mevrouw Courtmanslaan genoemd, maar het opschrift van de garage Elias op de foto vermeldt Gentsesteenweg. We situeren de laatste handelszaak van Aloïs Elias dus rechtover de huidige praktijk van Dokter Dimitri Van Landegem en het Koninklijk Atheneum, voormalige villa van August Standaert en Magdalena Elias.
De geschiedenis van de familie Elias te Maldegem start bij Aloïs Jozef Elias, geboren te Sint-Andries op 31 maart 1876, zoon van Eduard Elias ( Jabbeke, 28 mei 1879) en Amelia Puype ( Maldegem, 2 september 1900).
De West-Vlaming Aloysius Elias kwam in Maldegem terecht door zijn huwelijk op 2 augustus 1901 met Irma De Neve, geboren te Maldegem op 24 augustus 1878, dochter van Petrus, aardewerker, ( 1901) en van Barbara Piceu ( Maldegem, 24 oktober 1881).
Aanvankelijk woonden Aloysius Elias en Irma De Neve langs het Westeindeken te Maldegem. Beroepshalve was Aloïs Elias smid maar ook en vooral handelaar. Op 12 maart 1905 zoekt hij een smidsknecht om bij hem te komen werken. Dus de zaken draaien goed. Op 12 augustus 1906 woonde Aloïs Elias op de Markt te Maldegem. In 1922 woonde hij in de Noordstraat en daarna verhuisde hij definitief naar de Voorstraat toen de aanleg van betere verbindingswegen een feit werd. In het boek 100 Jaar Maldegem, p 80/81 vind je prachtige fotos en een reportage over de handvaardigheid en de handelsactiviteiten van Aloïs Elias. Hij vond een betere schokdemper uit, hij herstelde wagens en hij kon op een geleverd chassis een aangepast koetswerk bouwen. Hij was bovendien verdeler van het automerk Ford. Er waren heel wat handige garagisten in Maldegem, Alfred Van Hoorebeke, Denis Ysebaert, Marcel Geernaert en nog enkele anderen, dus er moeten heel wat wagens gereden hebben. Voorbijgaand verkeer of autobezitters uit de omgeving kwamen naar Maldegem om hun auto te laten nazien of herstellen. Zoals de fotos duidelijk maken was de garage van Aloïs Elias een hele brede mooie handelszaak, pal in het centrum met aanhangborden Mobiloil,Sinco benzine, Michelin banden en opschriften Atelier de réparations, dépannages et Agence Ford, allemaal in het Frans.
Aloïs Elias en Irma De Neve hadden 4 kinderen.
René was handelsreiziger (27 02 1902) en woonde in de Gentsesteenweg 42. Hij was niet getrouwd.
Irena is geboren in Maldegem op 12 juli 1905 en is er ongehuwd overleden op 28 januari 1983. Irene is altijd bij haar zus Madeleine blijven wonen in de ouderlijke woning in de Mevrouw Courtmanslaan 71.
Robert Elias (4 februari 1907) was getrouwd met Agnes Verbeke (°Maldegem, 3 oktober 1910) en zij namen de handelszaak van Aloïs over.
Agnes Verbekehad vier zussen en een broer. Agnes Verbeke was de zuster van Julienne Verbeke (1904), de moeder van onderwijzer Walter, onderwijzeres Agnes (1927) en Denise (1929) Baetens, dus hun tante. Herbergierster Joséphine Verbeke was getrouwd met Richard Faelens. Ze noemden haar Fientje Faelens.
Laura Verbeke (1917) was getrouwd met Omer De Geeter. Zij hadden een herberg op de grens in Strobrugge. MariaVerbeke (1908) was getrouwd met onderwijzer (meester) Abel Dhooge, ook een gekend figuur in Maldegem. René Verbeke (1901) had een herberg en was kunstmeststoffenhandelaar, rechtover het oude rustoord, nu Dienstencentrum Oud Sint Jozef. Hij was getrouwd met Emma de Taeye. Een van hun kinderen was Eddy Verbeke. Het ouderlijk huis werd verkocht aan Johan Cromheecke en Liliane De Windt die het renoveerden als mooie gezinswoning dicht bij het centrum.
Magdalena Maria Gilberta Elias werd geboren te Maldegem op 14 september 1913. Madeleine was getrouwd met August Standaert (05 01 1914 - 2 oktober 1983) en zij hadden twee zonen, Geert en Godfried. Zij woonden in het ouderlijk huis, zij maakten van de handelszaak een mooie villa en zij hebben er altijd gewoond met hun gezin. Deze mooie brede woning was achteraan nogal kort afgebakend door de tuin van de familie Verkindere en van Emiel Taveirne en werd pas afgebroken in 2013. Op diezelfde plaats worden nu vier smalle eengezinswoningen opgetrokken.
De moeder van de kinderen Elias, Irma De Neve (°1878) stierf vrij jong op 21 juni 1925 amper 46 jaar oud. De jongste dochter, Magdalena of Madeleine was toen pas 12 jaar oud. De broer van Irma de Neve was de peter van René Elias jr. en was de grootvader van Frieda De Neve (03 01 1942 23 03 2014), leerkracht bij de Zusters Maricolen.
De zoon van Aloïs, Robert Elias (1907) en zijn echtgenote Agnes Verbeke hadden zeven kinderen die dus meteen de naam Elias deden klinken in Maldegem. Robert Elias was mecanicien en nam de handelszaak van zijn vader Aloïs over.
De zeven kinderen van Robert Elias en Agnes Verbeke.
Monique is getrouwd met Jan Staelens, broer van Denise Staelens, echtgenote Louis Leliaert, Noordstraat 25.
Luc is getrouwd met Magda Willemarck die samen ook zeven verstandige en knappe kinderen hadden en die intussen al zorgden voor heel wat kleinkinderen.
Johan is getrouwd met Yvette Janssens van de sigarenfabriek. Zij hadden vijf kinderen.
René is getrouwd met Cécile De Baere. Zij hebben twee kinderen, Stefan en Colette. Colette heeft een zoon en een dochter.
Jacques ( september 1992) is getrouwd met Marie-Thérèse De Cock en zij woonden in Adegem.
Ann Elias is getrouwd met Marc De Baets uit de Noordstraat en zij hebben drie kinderen.
Paul Elias is getrouwd met Maria Dhaenens, zij hebben vier kinderen en zij wonen in Sint Laureins.
De vijf zonen van Robert Elias zorgden voor de verspreiding van de mooie naam Elias in Maldegem.
Op de drie fotos heb je een duidelijk beeld van de garage Elias, met grote inrijpoort rechts voor de wagens om te herstellen, in het midden het agentschap Ford, dus een winkel met woning aan de linkerkant. Voor de zaak staat een grote takelwagen, waar Aloïs terecht fier op was.
Op de hoek staat nog geen appartementsgebouw met onderaan ACV kantoren en heb je nog een zicht op de huizen in de Kanunnik Andrieslaan. In de verlenging van de zaak Elias stond de patronage,naar het zuiden gericht, in of dichtbij de grote tuin van de broederschool. Die tuin viel zowat gelijk met de speelplaats van de school nu en nam ook een stuk van de grond in waarop nu de Kanunnik Andrieslaan loopt. Kanunnik Andrieslaan dateert van eind 1938 en is pas te zien op oorlogsfoto's van de jaren 40-44.
Er is een factuur van 114 frank aan A. Berlé uit Cleyt daterend van 12 december1924, wat in die tijd een behoorlijke som geld was.
Dit is een korte, informatieve en blije schets van de familie Elias met als voorvader Aloïs die gezegend werd met ondernemingstalent en zijn talenten doorgaf aan zijn aanzienlijk nageslacht. Een van zijn achterkleinzonen wordt de volgende keer belicht, Stefan Elias, zoon van René Elias en Cécile De Baere. Cécile De Baere, kleindochter van Désiré en dochter van Jozef De Baere uit de Noordstraat, Maldegem.
(Maldegems Talent Deel I)
Met dank voor de informatie aan De Heer Walter Notteboom, Mevrouw Cécile De Baere en zoon Stefan Elias; de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen met de hulp van stamboomkenner Marc Schoonacker. Met dank voor het Archief Maldegem voor de fotos die de handelszaak ELIAS voorstellen in de Voorstraat, nu Mevrouw Courtmanslaan, rechtover Dokter D. Van Landegem en het K.A.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over 'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69. Betalen pas bij definitieve uitgave.
11-01-2015 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
07-12-2014
RIK DE BAERE, banketbakker. Deel I.
Pasteibakker
RIK DE BAERE uit Maldegem
maakt
de fijnste, de mooiste, de grootste en de meest originele patisserie-creaties
ter wereld
in
Knokke-Zoute.
Deel I.
Het levensverhaal van
een van de zonen van Etienne De Baere, een inwoner van de Noordstraat, Maldegem
iseen aaneenschakeling van
arbeidsvreugde, grenzeloze inzet en welslagen. Naamgenoot Guido De Baere gaf
enkele jaren geleden een boek uit De
afstammelingen van Joannes De Baere en hij kwam tot de bevinding dat de
stamvader Joannes De Baere geboren werd in Maldegem in 1663, ongeveer 450 jaar
geleden en er ook stierf in 1733. Het spreekt vanzelf dat heel wat nakomelingen
van Joannes De Baere verspreid zijn in Maldegem en omstreken. Velen zijn ook
uitgeweken naar Noord-Amerika en Nederland.
De Baere is een welluidende en mooie familienaam die
op het puntje van de tong ligt omdat de naam gekend is in Maldegem. Heel wat
mensen noemen De Baere en zij zijn allen verwant met Joannes De Baere. Een heel
gekende naam in de Noordstraat ook trouwens, Aloïs, Camiel, Désiré, Josef,
Omer, Esther en Etienne De Baere enz. vertegenwoordigen intussen vage maar
dierbare herinneringen.
Nemen
we nu Désiré De Baere,
fruitkoopman, vrachtrijder en winkelier, geboren op donderdag 11 april 1878 in
Maldegem Dorp en er overleden op zaterdag 10 maart 1956. Hij was de zoon van Napoleon De Baere (1847) en Hortensia de Rijcke en de kleinzoon van
Fernand De Baere (1815) en Anna Caere. Désiré trouwde op vrijdag 22
januari 1904 in Maldegem met Emma Versluis, die een kruidenierswinkel uitbaatte. Zij hadden twee kinderen: Maria De
Baere, geboren op 8 december 1904 in
Maldegem en overleden op 20 februari 1982 in Brugge. Zij was getrouwd op 28
augustus 1928 in Maldegem met Georges
Van de Putte. De broer van Maria, Josef De Baere is geboren op maandag 23 maart 1908
in Maldegem, wat meer dan een eeuw geleden. Josef is overleden op dinsdag 2
maart 1976 in Sijsele.
Désiré
De Baere en zijn echtgenote Emma Versluis woonden ongeveer in het midden van de
Noordstraat in Maldegem rechts als je je van het centrum verwijdert. De zoon
van Desiré, Josef was kolenhandelaar
en vrachtrijder
en had een handelszaak er rechtover.
Josef was
getrouwd op donderdag 16 juli 1931 in Eeklo met Georgette Lampaert die een Boetiek voor Kinderartikelen en
speelgoed uitbaatte.Zij hadden vijf kinderen: Etienne, geboren op zondag 1 mei 1932 in Maldegem en Lucien, geboren op vrijdag 6 december 1935 in Maldegem.Gratienne, geboren op 10 april 1938 is
overleden op woensdag 13 april 1938 in Maldegem.Cecile is geboren op zondag 27 juni 1943 in Maldegem en getrouwd
op donderdag 29 april 1965 in Maldegem met René Elias.Ritais geboren op zaterdag 23 maart 1946 in Maldegem en er overleden op 30
januari 1997.
Talrijke nakomelingen van Josef De Baere uit
de Noordstraat laten opmerkelijk van zich spreken.De kleinzonen van Josef De Baere hadden elk op hun eigen manier een
bepaald sluimerend talent waarvan sommigen met hart en ziel gebruik hebben
gemaakt en naam gemaakt hebben op wereldvlak.
De oudste zoon van Josef de Baere uit de
Noordstraat, Etienne De Baere, handelaar
in steenkool en brandstoffen, geboren in 1932 , was getrouwd op woensdag 20
januari 1954 in Maldegem met Maria Antoinette Bottelier. Zij hadden vier
zonen.Luc, geboren op zondag 16 december 1956 in Eeklo.
Luc werd een voortreffelijk keurslager in Sint-Joris-Ten-Distel. Dirk is
geboren op dinsdag 2 februari 1960 in Eeklo. Hij is meester-kok en baat thans
met zijn gezin en zijn team Huyze De Baere uit, het gerenommeerde
hotel-restaurant in de Noordstraat. Rik is geboren op maandag 2 maart 1964 in Eeklo en Filip, geboren op dinsdag 24 september 1968 in Eeklo. Filip
nam de stookolie- en steenkoolhandel Brandstoffen Q8 Vossenhol van zijn vader
over.
RIK DE BAERE, zoon van Etienne en
kleinzoon van Josef waagde zich, na een vreugdevolle en kommerloze kindertijd
in het landelijke Vossenhol, aan een
opleiding voor bakker, in de bakkerij- en banketbakkerijschool Ter Groene Poorte in de Spoorwegstraat
in Brugge van 1976 tot 1979. Als dertienjarige had hij zich
nog niet echt verdiept in het vak, zijn belangstelling ging toen nog uit naar
voetbal. Cercle Brugge had hem
gescout en bood hem een jeugdcontract aan voor de voetbalclub. Zijn ouders die
hem kwamen afhalen na een week internaat omzeilden zijn enthousiasme met de
mededeling: Dat zal niet gaan, want morgen mag je bij Patisserie Heidi beginnen! En zo geschiedde, tijdens de weekends
werkte Rik in Patisserie
Heidi(later Pierrot, nu Nicolas).
De zaakvoerders Paul Huysser (1935) en
Marie-Louise Dhont in de Westeindestraat 14 waren uitstekende, stimulerende
en enthousiaste leermeesters en meteen de aanmoediging voor Rik De Baere om het
vak nog beter te kennen en te kunnen. Paul Huyssermaakte heel fijne
gebakjes en de lekkerste truffels in Maldegem en omstreken. Paul Huysser was
een perfect stielman en filosoof. Hij kon prachtige verhalen vertellen over
zijn loopbaan, die zich afspeelde, ook in Brussel.
Op die manier smeedde Rik ook plannen om zich waar
te maken in de hoofdstad. Nooit had iemand
kunnen dromen of denken dat die ambitieuze jongeman de wereldpers zou halen.
Maar hij zette onvermoeid door. Hij was zich tenvolle bewust van de vele
mogelijkheden en de onuitputtelijke schakeringen van de bakkunst en hij
realiseerde zich vooral hoe hij genoot van zijn creaties. Hij werkte niet
dwangmatig maar beschouwde bakken als een vreugdevolle ontdekkingsreis. Hij
barstte van ambitie en talent. Experimenteren, creëren, nieuwe technieken
uittesten waren de geliefkoosde vrijetijdsbestedingen voor Rik De Baere.
In 1980 startte hij de leerschool in de
hoofdstad Brussel bij bakker Hennes in Jette
en werkte van 1981 tot 1983 bij Patisserie Matthys, aan het
mooie park in St-Pieters Woluwe, Brussel. ZaakvoerderAndré Matthys is geboren
in Kleit en zijn echtgenote Rita
Leliaert was afkomstig van de Warmestraat, Maldegem. Zij zetten zich 100 %
in voor hun zaak en straalden dit enthousiasme uit over hun werknemers. Rik De
Baere heeft er vier jaar gewerkt als inwonende leerjongen en hij voelde er zich
thuis. Als Maldegemnaar kon hij
Maldegems spreken in Brussel en dat was mooi meegenomen. Patisserie Matthys
was een exclusieve patisserie die bijna dagelijks aan de Cercle Royal Gaulois
Artistique & Littéraire leverde, in de Wetstraat 5, een selecte club aan
het ministerie. Mevrouw Matthys-Leliaert keek er op
toe dat alles tot in de puntjes verzorgd en geleverd werd! Tijdens de
kerstperiode gingen grote ladingen gebak naar het voormalige Congo, ook daar
werd het fijne gebak geapprecieerd.
In 1989 tot 1996 exploiteerde
Rik zelf zijn eigen topbanketzaak in Woluwe in Brussel, die uitgroeide tot
een firma met tientallen dynamische personeelsleden, die afwisselend en
motiverend werk kregen. De dochter van de
zaakvoerders Matthys-Leliaert, Anne Matthys is nog steeds eigenaar en
zaakvoerder van de aantrekkelijke door Rik opgerichte, Patisserie De Baere Brussel en leidt
bijna 25 jaar lang één van de grootste en fijnste patisseries in Brussel samen
met chef, Thierry Wynants, ooit
leerling van Rik De Baere die zilver haalde voor de
wereldbeker. Thierry Wynants was de mentor van MaldegemnaarPascal De Deyne die brons behaalde. Ook andere leerlingen
van Rik De Baere hebben de wereldbeker behaald: Patrick Aubrion zilver en Raphael
Giot brons.
Rik De Baere zat ondertussen nooit stil en volgde stage in Brussel bij diverse grote patisseriehuizen, van 1984 tot 1989 bij toppatissier Wittamer,
Fauchon en Mahieu gedurende vijf jaar. Hij perfectioneerde zijn
vaardigheden met Peltier in Parijs. Tijdens de vakantieperiodes
trok hij naar Metz
en Rouen, om nog een hoger niveau te bereiken. Hij ontdekte
de kunst van het suikerwerk en ontwikkelde de juiste smaken met precisie. Hij volgde de ene
opleiding na de andere en nam deel aan cursussen geleid door Jean-Paul Fresson, lid van relais desserts in Jarny, Meurthe-et-Moselle, in
Lotharingen. Hij ging verder in
Frankrijk en naar het chocoladeland Zwitserland.
Rik waagde zich aan indrukwekkende,
uitputtende, internationale wedstrijden om zijn potentieel te beoordelen en
internationale bekendheid te verwerven. Maandenlang werd elk vrij moment
gespendeerd aan de voorbereiding van die wedstrijden.
Hij won
een stage voor banketbakkerij, suiker- en ijsbewerking bij Gaston Lenôtre in Parijs
en haalde de Coupe du Monde in Lyon.
Een
stukje historiek De Baere en een
deel van het succesverhaal van een van Maldegems
zonen zoals we dat uitdrukken, waar wij Maldegemnaars terecht fier op zijn.
Een ambitieuze jongeman, met roots in de Noordstraat die al zijn talenten
kordaat, verbeten en doelbewust heeft ontplooid om zich een weg te banen in de
maatschappij en er in geslaagd is. (Uitgeweken
Maldegems Talent Deel I, wordt vervolgd.)
Zie website www.rikdebaere.be.
Met dank voor de informatie aan Rik De Baere, de informatie i.v.m. de voorouders werd verkregen
via de notities van Guido De Baere, De afstammelingen van Joannes De Baere.De tekst is gebaseerd op de
talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites
over de kunstwerken van Rik De Baere. De fotos stellen Rik De Baere
voor, zijn dochtertje Yna en zijn creaties.
07-12-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
06-12-2014
Rik DE BAERE, Maldegem. DEEL II.
Pasteibakker RIK DE BAERE UIT MALDEGEM
maakt
de fijnste, de kleinste, de grootsteen
de meest originele patisserie - creaties ter wereld.
Deel
II.
Rik De Baere vertrok uit Maldegem naar
Brussel, vervolmaakte zich in Frankrijken behaalde talrijke prijzen. Het succesverhaal
van Rik
DE BAERE zette zich verder.
Hij verkreeg de tweede nationale prijs
voor de Kunstverdienste in Luik met
zijn ontwerp van een kunstzinnig chocoladekereltje en ontving de Callebaut Trofee 88. Sommige creaties
zijn zo schitterend afgewerkt als echte sculpturen dat de klanten ze willen
bewaren, niet proeven. Hij won de Twintigste Internationale Grote Banketprijs Mandarine Napoléon in
1992 en hij werd Zelfstandig ondernemer
voor het Brussels Gewest in 1993.
Hij werd Eerste Pasteibakker van België
in 1994 en hij behaalde de Eerste prijs Prosper Montagné. Hij
werd Wereldkampioenpasteibakken in 1995 en behaalde de Coupe du monde de
la patisserie in Lyon in 1995, met
mededingers als Gunter Van Essche van Patisserie Delrey Antwerpen en Pierre
Marcolini die het grote publiek bereikt met tv programmas in Frankrijk,
diechocolade winkels heeft over de hele
wereld, een echte superstar onder de chocolatiers met vijf winkels in Japan,
vier in Parijs enz. Verder werkte Rik nog samen met Luigi Biasetto, een vooraanstaand patissier in Italië.
Rik De Baere won zowat elke culinaire
prijs in zijn vakgebied. Allemaal
prijzen, awards die te vergelijken zijn met een atleet die goud wint op de
Olympische Spelen.
GAULT & MILLAU is uitgever van de gastronomiegidsen boordevol
lekkere restaurants, maar bekroont sinds 2012, ook de beste patissiers en
chocolatiers van België.
Volgens Uitgeverij Gault & Millau is Rik De Baere het instituut van de patissiers enhij staat vermeld als een van de 25 beste banketbakkers in België en
dat wil heel wat zeggen.
Na zijn successen in Frankrijk en de
oprichting en de bloei van Patisserie De Baere in Brussel zou Rik zich een weg
banen in het mondaineLonden (1996 2002)waarhij in 1996 investeerde
in een zaak in William Streeten er
constant zijn personeel motiveerde om de perfectie na te streven en hen
inspireerde met innoverende ideeën. Hij haalde regelmatig de krantenkoppen met
zijn fenomenale, oogstrelende en smakelijke kunstwerken voor de fijnproevers.
Dank zij zijn toenemend succes, zijn onvoorstelbare vaardigheid, onstuitbare
fantasie, zijn organisatietalent en hevige passie, groeide zijn populariteit. Het
enthousiasme van Rik De Baere en zijn drang naar uitbreiding in wereldsteden
was niet meer te stuiten.
Hij kwam in contact met
een Saoedische sjeik en prinses en dat was het begin van een fantastisch
sprookje. Rik De Baereheeft
vijfzakenopgestart voor hen optopliggingen, in de meest
prestigieuze winkelstraten in de buurt van Harrods,
vlakbij Hyde Park (Knightsbridge), naast het imposante Sheraton hotel en de winkels
van moderne ontwerpers, in Notting Hill,
South Kensington, Windsor en Mayfair, allemaal zaken en locaties
hoofdzakelijk gefrequenteerd door de grootsten der aarde, door spraakmakende of
beroemde personen maar ook door gewone mensen, want Rik zorgde er altijd voor
dat de beste kwaliteit verkocht werd aan
betaalbare prijzen.
Rik De Baere leverde o.a. broden en
andere specialiteiten, de St André of Coupe Lyon 95 aan Carluccio. Coupe Lyon 95 is ooit
verkozen tot beste taartje ter wereld, is gevuld met een bittere chocolademousse
met een interieur van crème brûlée van appelsien met een krokante bodem. Verder
leverde Rik aan de sushi keten Yosuchi,de dessert cookies in Selfridges, de mince pie
aan Harrods enz Mince pie is een Britse specialiteit, zeer populair in de
kerstperiode. Ze werden in doosjes van acht verpakt, met een klein boekje aan
het lint met de beschrijving van de delicatesse.
Deze ophefmakende zaken
in Londen draaien nog altijd verder op groothandel en dragen nog steeds zijn handelsmerk, Handbaked Innovation, PATISSERIE
DE BAEREViennoiserie, met
zaakvoerders Kaleem Bhutta en Terry Morgan. Zie website De Baere.ltd Londen.
In
Londen werd hij erkend en genoot van die erkenning. Hij werd regelmatig
gefotografeerd met beroemdheden die zijn kunstwerken tenvolle smaakten: Paul McCartney, Roger Moore 007,
Sean Connery, Pierce Brosnan, Liam Neeson, Nikki Lauda, die
een koersauto in taartvorm bestelde, Richard
Branson, JuliaRoberts, de
koning van Maleisië enz. Ook belangrijke mensen van eigen bodem konden zijn
handelswaar waarderen.
Rik
heeft zijn internationale reputatie te danken aan zijn grenzeloze creativiteit
en onuitputtelijke energie waarmee hij de Belgische chocolade en
voedingsstoffen, Franse bloem en de fijnste, beste boters uit Normandië en
Luxemburg enz. verwerkt. Frankrijk, Zwitserland en Engeland waren begenadigde
leerscholen. Zijn ervaring, de wedstrijden, de contacten, het werken in
teamverband met topbanketbakkers vergrootten zijn kennis en vaardigheid wat ten
goede kwam aan zijn creaties. Eddy De
Ridder en Tom Kerkhove waren zijn chefs in Brussel, volgden naar Londen en
hebben nu een Salon de Thé, een tearoom-pastry
RiddeR & Hove, met Duizend en 1 lekkernijen in de Voorstaat 7, Kortrijk.In
de buurt van Namen woont een ander leerling
van Rik De Baere, Jean-Yves Wilmot, Createur
De Plaisirs Gourmands en oprichter en voorzitter van Passion Patisserie, dit
is een organisatie van patissiers die zich inzet voor vernieuwing en jonge
banketbakkers motiveert in het beroep.
Talrijke bekende
patissiers maakten deel uit van het team van Rik De Baere. Francis Rahier
heeft een mooie zaak in Toronto, Canada. Manuel Latruwe heeft een Belgian Patisserie & Bread Shop in
Victoria Park, Calgary, Canada. Danny
Gerlach heeft verschillende winkels in Wallonië. Andy Vanderhaeghe heeft nu Patisserie
Andy op het Winderickxplein in Alsemberg. Clem Chambaere, won de Grand Prix
Mandarine Napoleon in 2000 en 2001, zilver in 2002 en heeft een zaak in
Oostende.
Vanaf 2003
vestigde Rik De Baere zich in Knokke. De
bekende zakenman Baron Bert De Graeve spreekt zich in het Magazine Immozine 07 lovend uit over het overheerlijk gebak en
vooral de vriendelijkheid in de zaak De Baere.
Trouwe medewerkers
in de huidige zaak zijn: Guido (chocolatier), Frank (taarten), Carl, Piet (chef
bakker), Bertrand zorgt voor de viennoiserie, Bram is leerjongen en Roy is een opkomend
talent. Vito Manelli verzorgt de fruitsables en het mini gebak, Chema zorgt dat
alles hygiënisch en netjes blijft en Kristof is de nieuwe kracht voor de
patisserie. Veel stagiairs van Belgische vakscholen volgden en volgen stage in
de zaak. Lisa uit Maldegem bedient de
klanten in 3 talen, afgewisseld door Sandrine, Melanie, Sofie enz
Een creatieve samenwerking van hart en geest
brengen de meest gekke dromen tot werkelijkheid in ingenieuze, fenomenaal mooie
en smakelijke creaties, verwezenlijkingen van een Maldegemnaar. (Uitgeweken Maldegems Talent Deel II, wordt vervolgd).
Met dank voor de informatie aan Rik De Baere.De tekst is gebaseerd op de
talrijke krantenknipsels en de recensies in kranten, tijdschriften en websites
over de kunstwerken van Rik De Baere.De fotos stellen Rik De Baere voor, zijn
echtgenote Stefanie, die zorgt voor het decor van de zaak, zijn creaties en
zijn zaak voor.
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via
email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484
79 78 16, of 0 486 45 38 69. Betalen pas bij definitieve uitgave.
06-12-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
05-12-2014
Rik DE BAERE, DEEL III.
Pasteibakker RIK DE BAERE UIT MALDEGEM
maakt
de fijnste, de kleinste, de grootste en de meest originele patisserie-creaties
ter wereld.
Deel III.
Laten we niet
vergeten dat bakken en pasteibakken een heel zwaar werk is. In de vroege
uurtjes s morgens start het uitgebreid
team werknemers bij de ovens, het deeg voor koeken wordt samengesteld en
dan volgt het klein gebak. De ijs-, suiker- en chocolade volgen, alles wordt
zelf gemaakt, de pralines, de truffels enz. Alle waren stralen een verfijnd
Bourgondisch trekje uit en worden oogstrelend en kunstzinnig voorgesteld met de
creatieve hulp van de echtgenote van Rik
De Baere, Stefanie. Alles is smaakvol geëtaleerd in een onvoorstelbaar
mooie handelszaak. De banketbakkerij is hoofdzakelijk gekleurd met smaakvolle
creaties in ontelbare vormen en kleuren, die automatisch doen denken aan een
authentieke sprookjeswereld. De smaken, de geuren en de beelden van het ruime
aanbod soorten brood, zuurdesembrood, speltbrood,
mediterrane focaccia en ciabatta, broodjes, sandwiches, krokante pistolets, boterkoeken,
heerlijke taarten en gebakjes stralen pure nostalgie uit, evolueren volgens
seizoen en zijn werkelijk uniek. Broden gevuld met dadels, vijgen, pruimen, abrikozen en algen
hebben een exclusieve smaak. Je waant je in een banketbakkerij in Parijs of Londen.
Een
greep uit het overweldigend aanbod: zoete of hartige Macaron de Paris,
Melocakes, Chocolat Maison, Flan Nougatine, Mille-feuille, Saint-Honorétaart, Tarte à lancienne, Tendresse, Fôret
Noire, La Rose, Lingot (baar) dOr, Coupe Lyon 95, Sous La Neige, Succès
Praliné en Crumble met rode vruchten. Alles wordt bereid
met de seizoenen mee, zoals de walnotentaart, gemaakt met walnoten van de boomgaard van de moeder van Rik, enkel in de maand
oktober. De meringue taarten Merveilleux, Pavlova en Ile flottante zijn
oogverblindend. De nieuwe trends van Crèmes en
crémeux bestaan in een waaier van varianten:
yuzu, kalamansi, dachi, allemaal Japanse citrus vruchten die gecombineerd worden met andere
vruchten, zoals mango en passie. Framboise, litchi en rozenwater zijn nieuwe
smaken van Pierre Hermé, Parijs. Alle truffels, limoen, munt, yuzu, caramel
beurre salé en alle pralines van hazelnoot, of amandels worden ter plaatse
gemaakt. Een
waaier van confiserie, orangettes, citronnettes en een topassortiment fijne
koekjes en speculaas, worden aangeboden.
Het
hele assortiment wordt artisanaal bereid. De bereiding van gebak, taarten en
taartjes, is een samenspel van structuren en smaken. Zoet en bitter, krokant en
zacht sluiten elkaar aan. De formule tot succes ligt in constant creëren en de
nieuwe trends volgen. Werken rond een bepaald thema tijdens de feestdagen
bijvoorbeeld, huwelijk, verjaardag, Kerst, Nieuwjaar, Driekoningen, Valentijn,
Pasen, Hemelvaart, Vaderdag, Moederdag, Sinterklaas, zijn ook belangrijke,
aantrekkelijke en inspirerende gegevens. Het
diversifiëren van de producten en terzelvertijd
genieten van de creatieve kant van het beroep iseen levenskunst en Rik De Baere heeft dit in zich en straalt het
ook uit. De klanten verlangen een rijke keuze. De smaak, de presentatie, de
topkwaliteit van de ingrediënten zijn doorslaggevend. Bovendien besteden de
mensen meer aandacht aan gezondheid en is de vraag naar gluten- en lactosevrije
producten, met een minimum aan suikers en vet gestegen.
Goochelen
met nauwkeurig afgemeten hoeveelheid zuivere ingrediënten, nadenken,
fantaseren, innoveren zijn vaardigheden waarover Rik De Baere ruimschoots
beschikt en die hem als geniaal banketbakker doen behoren tot de absolute top
van dit land.
Achter
het verhaal steekt de stuwende kracht, de aanmoediging en de stimulans van de
familie. De ouders van Rik, Etienne De
Baere en zijn echtgenote Maria Antoinette Bottelier waren
de drijfveer van het welslagen van de vier zonen. Elke ouder droomt van
gelukkige en succesvolle kinderen en stelt alles in het werk om hen een goede
en betere toekomst te bezorgen en hen te stimuleren. Niet elk kind grijpt die
kans en volgt de ouderraad, maar bij de familie De Baere-Bottelier is dit wel
gelukt en zij waren en zijn terecht trots op hun kroost.
Naast de familie is er de partner, het gezin die
een positieve, creatieve noot brengen in het geheel van de zaak, de plannen, de
ideeën. Achter elke zakenman schuilt een sterke en dynamische vrouw die alles
in evenwicht houdt, in dit geval is dat de knappe echtgenote Stefanie.
Nooit is Rik De Baere beginnen zweven, hij bleef
altijd hard werken, ontplooide alle talenten tot op de bodem maar bleef eenvoudig,een handelsmerk van de kinderen De Baere.
Tot op heden is hij geen enkele werkgever of werknemer vergeten en is hij hen
nog steeds dankbaar, wat hem voortreffelijk siert en tekent.
Zijn
wortels liggen in Maldegem en dat is hij nooit vergeten.
Trok hij als minderjarige eigenlijk nog, naar Brussel, als jongeman naar
Parijs, Londen en verder, evolueerde hij wereldwijd en haalde hij regelmatig de
krantenkoppen met zijn prestaties. Hij had Maldegem verlaten maar is er toch
nooit weggeweest. Dat gevoel heeft hij toch altijd gehad, door de sterke band
met zijn familie en zijn lieve ouders.
Toen de gezondheid van zijn vader achteruitging is hij naar
eigen streek teruggekomen en heeft sinds
2003 een nieuwe en feeërieke
patisserie in Knokke-Zoute, niet met de zelfde omvang van Brussel en Londen
maar met de zelfde liefde die hij kan delen met zijn creatieve echtgenote
Stefanie, zijn gezin en zijn familie. Brussel en Londen bestaan nog voort op
naam De Baere, maar met andere eigenaars.
Zijn
atelier levert ook aan andere coffeeshops, hotels, restaurants. Zijn broer Dirk
van het gastvriendelijke hotel-restaurant Huyze De Baere is altijd bij zijn
broer meester-banketbakker blijven bestellen, in Brussel, in Londen en sinds 2003
in zijn zaak in Knokke, een verborgen parel in de kuststad. Bij Rik op zijn
beurt gaan de fijne spaghettisaus en de gegeerde koninginnenhapjes van zijn
broer Luc-keurslager vlot over de toog. De vier broers blijven communiceren in
woord en daad.
Maldegem
is altijd trots geweest op zijn buitenbeentjes en zet hen regelmatig in de
kijker. Worden de talenten niet altijd allemaal gevierd, zij worden toch
besproken en vermeld en langs een omweg toch ter sprake gebracht.
Met dank voor de informatie aan Rik De Baere. De tekst is gebaseerd op de
talrijke krantenknipsels en de recensies in magazines en kranten van de
kunstwerken van Rik De Baere.De fotos
stellen Rik De Baere voor, zijn echtgenote, zijn ouders, zijn creaties en zijn
zaak voor. (Uitgeweken Maldegems
Talent, Deel III)
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Groot-Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen via
email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar
Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16 of 0 486 45 38 69. Betalen pas
bij definitieve uitgave.
05-12-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
30-11-2014
Kunstbom explosies op de markt in Maldegem.
De KUNSTBOM in het centrum van Maldegem lanceerde alle kunstvormen die
aan bod kwamen tijdens de WAK 2014.
De KUNSTMARKT WAK 2014 was een groot succes
Muziek, beeldhouw- en schilderkunst, poëzie en dans
waren de spetterende inluidende klokken van de KUNSTBOM op vrijdag 25 april
2014. Het artistiek evenement DE
KUNSTBOM lanceerde meteen de 19de editie van de WAKMaldegem op een originele en bruisende manier.
Het centrum werd bezet door kunstenaars, kunstliefhebbers, familieleden en
sympathisanten die er een onvergetelijk evenement van maakten. De komende tien dagen staat in teken van de
amateurkunsten en Maldegem heeft die gebeurtenis met de nodige luister ingezet.
Muzikanten, dansers, dichters en kunstschilders zorgden voor een onvergetelijk evenement
om De Groote Kunst en De Groote Oorlog te introduceren op het marktplein
van Maldegem. De achtergrond muziek van Emiel
D.J. set leidde de drumband van de
Verenigde Vrienden van Adegem o.l.v.
Kris Van Canneyt in.
De burgemeester mevrouw Marleen Van den Bussche, De heer Schepen Frank
Sierens en Mevrouw Schepen Volksvertegenwoordiger Valerie Taeldeman hielden
een kort toespraakje om alle kunstzinnig talent veel succes toe te wensen. Zij
gaven het startschot een officiële noot.
Cultuur coördinator Isabel Ginneberge gaf een woordje uitleg over de
themas achter de WAK 2014 en stelde de SY
DANS STUDIO geleid door professioneel danseres en dansdocent Sylvie Van Hulleuit Maldegem
Kleit voor,
die de KUNSTBOM op de markt een tere, sierlijke
en vrouwelijke noot gaven. Zij dansten fragmenten uit de dansvoorstelling: Action. De voorstelling was een ode aan de helden: alledaagse helden,
muziekhelden, historische helden, film- en striphelden en sloot dus goed aan
het thema van de WAK 2014, het eren van de helden
uit de De Groote Oorlog.
De
klanken van OUR LIPS ARE SEALED en
SECOND REVOLUTION, sloten de bomexplosies af op een verhelderende manier.
Ondertussen genoten de belangstellenden van een drankje en konden
napraten over het startschot van de WAK 2014 op het sfeervolle marktplein, het
middelpunt van talrijke tentoonstellingen en voorstellingen: kunst in de
vitrines van de omliggende straten, exposities in het gemeentehuis, bij kunstenaars thuis en in de kerk van Adegem
en de muzikale optredens op een boogscheut van het centrum verwijderd: CC Den
Hoogen Pad en in het centrum van Adegem. De talrijke aanwezige Wakkers kon
iedereen in levenden lijve ontmoeten. Kortom het was een verrijkende en
originele Kunstbom die dit keer zorgde voor positieve explosies.
De Jeugd- en Sportdienst en vzw Oranje had er
een infostand en probeerden de talrijke aanwezige jongeren warm te maken voor hun
monitorenwerking en animatorenteam. Deze activiteit vormde de afsluiter van
Aprilse Grillen van JH-JOC De Redekiel. De jeugd was alom aanwezig zijn om hun visie over kunst en cultuur naar
voor te brengen.
DE WAK
is toekomstgericht en focust op talent bij de jeugd om de traditie verder te
zetten.
DE KUNSTMARKT op zondag 27 april
jl. lokte veel belangstellende kunstliefhebbers.
Mede dank zij de voorstellingen en voordrachten i.v.m. de Erfgoeddag op het gemeentehuis, was
er een ruime interesse voor de kunstenaars die warm en droog hun
kunstvoorwerpen demonstreerden en etaleerden onder sierlijke luifels van de
gemeente, vlak voor de ingang van het mooi gerenoveerde gemeentehuis. Bezoekers
van de kunstmarkt konden meteen de geëtaleerde werken van de WAK 2014 bewonderen
in het gemeente huis zelf en in de vitrines in de buurt.
De deelnemers, Johan SESSELLE, Hendrik VAN DER JEUGT,
Daniël DEPREST, Jos Paridaen, Willy VAN DE VELDE, Franky VERSPRILLE, Marianne
Posman, en ROBERT presenteerden hun kunstvoorwerpen,
gaven een woordje uitleg en genoten van de
ruime belangstellen. In het gemeentehuis zelf werd druk gecrocheerd bij
Charlotte en Diego Van de Keere, de ziel
achter TRANSITIE Maldegem leidde de werkgroep rond vrede sluiten met het
leven. Uitgangspunt hiervoor vormden voorbeelden en metaforen die verwijzen
naar de ecocide (= oorlog tegen het leven) en inspirerende voorbeelden van hoe
de mens opnieuw kan leren samenwerken.
De pers was aanwezig en er werd uitvoerig uitleg gegeven
en fotos genomen door de onze plaatselijke journalist, Michel Wijne, intussen een gekend en geliefd figuur en reporter in
heel Vlaanderen. De laatste twee fotos heb ik uit zijn artikel in het
Nieuwsblad gehaald.
30-11-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
29-11-2014
Bart & Carl Van Hulle, boomkwekerijen Deel II.
BOOMKWEKERIJEN B
& C VAN HULLE brachten 222 jaar lang groen in Maldegem maar ook wereldwijd.
Met Kerstmis 2014, plaatsen B & C BOOMKWEKERIJEN
VAN HULLE
222 kerstbomen in Groot-Maldegem.
Deel II.
December 1792 december 2014.
BOOMKWEKERIJEN B
& C VAN HULLE VIEREN HUN 222 - JARIG BESTAAN.
Zeven generaties, Bernardus (1769),
Carolus, Leopold (1831), Charles- Louis (1862), Sylvain (1914), Louis (1942),
Carl en Bart (geboren beginjaren 60) , bewerkten en beplantten de grond met
honderden soorten bomen reeds 222 jaar lang.
De vierde generatie Charles-Louis Van Hulle (24 05 1862 -
1946) en zijn echtgenote Melanie Van
Deynze zorgden bovendien voor een groot nageslacht. Op de familiefoto, zijn
de acht zonen en de twee dochters rond
het echtpaar geschaard: René links, Richard rechts met tussen hen in de ouders,
tweede rij, Maria, Remi, Lucien, Leopold, Sylvain, Mauritz, Ghislain en Martha.
Leopold (1903) vestigde zich in Balgerhoeke, Remi (1910) begon te Waarschoot,
zijn zoon werd er burgemeester, Lucien (10 08 1911) vestigde zich in Eelvelde,
Sylvain (18 06 1914) begon een eigen planterij op Den Doorn, naast het
ouderlijk hof, Mauritz (01 07 1906) trok naar Varsenare, Ghislain (11 04 1909)
had een kwekerij in de Brugsesteenweg, Maldegem, René (13 04 1908) bleef op het
hof van zijn vader Den Doorn en Richard (1905) vestigde zich ook in
Balgerhoeke. De acht zonen verworven
elk een boomkwekerij en de twee dochters
Maria (1918) en Martha (1904) trouwden met een boomkweker. Martha vestigde zich
met Benjamin-Denis Lambert achter de Kring in Kleit met een boomkwekerij. Tien
boomkwekers in één familie spreken tot de verbeelding. We moeten niet raden wat
de gespreksonderwerpen zullen geweest zijn bij een feestelijke
familiebijeenkomst.
Bomen, planten, bloemen,
uitgestrekte terreinen, enorme arbeidskracht, een groot aantal personeel, dus
tewerkstelling en ondernemingstalent werden gebundeld en verspreid in de regio.
In 1989, dus 25 jaar geleden hadden
die kinderen Van Hulle maar liefst 150
hectare boomkwekerijen in hun bezit.
De geboorte van de vele
kinderen in het gezin Charles-Louis Van Hulle en Melanie Van Deynse luidde de
twintigste eeuw in, meteen ook veel vernieuwingen, de bloei van Maldegem, de
bouw van het gemeentehuis voor de politiekers en de burgers (1909), de
velodroom voor de sportbeliefhebbers, de opkomst van motorische voertuigen enz.
De twintigste eeuw leidde ook
naar de bloedige Wereldoorlog I in 1914, met 22 jaar later de afgrijselijke
Wereldoorlog II. De Boomkwekerijen Van Hulle slaagden er wonderwel in, min of
meer ongehavend het oorlogsgeweld te overbruggen.
%%%FOTO3 %%%
In
1943 in volle
oorlog gaf Charles-Louis de leiding van het bedrijf over aan zijn zonen René (1908 - 1996) en Sylvain (1914 1954), toen respectievelijk 37 en 29 jaar oud.
Beide broers lagen aan de basis van de huidige boomkwekerij, zetten hun werk
als koninklijke leveranciers verder en boden alle soorten bosplanten, bomen,
haagplanten en afsluitingen, siersparren, fruitbomen en rozen in Maldegem en
in binnen- en buitenland.
De zoon van Sylvain en Anna Lambert, Louis Van Hulle (°1942) studeerde in
Brugge, Brussel en Braine-LAlleud zodat hij perfect meertalig was, toen hij
als jongeman de zaak moest helpen leiden. Sylvain stierf in 1954, amper 40 jaar
oud. In de jaren 50 bestonden landbouwmachines nog niet, alles werd met de hand
gedaan. Maar de tijd stond niet stil. Eind jaren 50, begin jaren 60 evolueerde
de technologie van de landbouw en de landbouwmachines op een razendsnel tempo
en vernuftige, doeltreffende vetstoffen en onkruid verdelgende chemicaliën
deden hun intrede. De zoon van Sylvain, Louis
Van Hulle nam doelbewust het heft in handen enkele jaren na het overlijden
van zijn vader.
De Boomkwekerij Louis Van Hulle (1959 1992) paste zich aan de
nieuwe normen met uitzonderlijke, onuitputtelijke energie en alle financiële
middelen die maar mogelijk waren en breidde uit. De handelszaak kende een
gigantische groei en een bloei dank zij nieuwe technologieën en materialen,
grondstoffen en vetstoffen, zodat de toekomst steeds rooskleuriger werd.
In
1992 moest
Louis Van Hulle, amper 50 jaar oud, noodgedwongen een stap achteruit zetten om
gezondheidsredenen en de leiding van het bedrijf in handen leggen van zijn
zoon, Carl Van Hulle (°1966). Zijn
vertrouwen werd niet beschaamd. In 1996
kwam zoon BartVan Hulle (°1965) na zijn studies economie het team vervoegen. Carl en Bart Van Hulle vergrootten en
investeerden in een hoogtechnologisch computersysteem en breidden hun terrein
aanmerkelijk uit. Bart zorgde voor buitenlandse deals en reisde de wereld rond
voor zaken. De firma richtte het vizier op China, een onmetelijk land met een
snel groeiende economie en een potentieel heel grote afzetmarkt.
Van
1992 tot heden
breidde de handelszaak uit van 10
hectare naar 100 hectare. Bos- en haagplantsoen waren de blijvers maar
intussen waren ook de buxussen en taxussen grote uitlopers geworden. De Taxus baccata
bijvoorbeeld is een inheemse
naaldboom, komt voor in Europa, maar is in het wild erg zeldzaam geworden.
Bijgevolg wordt die gekweekt.
De dynamische zaakvoerders BART En CARL VAN HULLE streven
bovendien naar duurzaam produceren
en proberen de belasting van het milieu zo laag mogelijk te houden. Ze vangen
het winterse regenwater op in een bassin en besproeien de planten ermee in de
zomer en zonnepanelen zorgen voor de elektriciteit voor het bedrijf. Carl en
Bart Van Hulle leveren hun bijdrage voor een duurzame toekomst, die moet zorgen
voor een evenwicht tussen ecologie, economie en sociaal leven.
De
unieke ACTIE VERGROOT DE HOOP
bedacht en georganiseerd door het team Carl en Bart Van Hulle, startte in 1994. De firma leverde taxusplanten aan
de farmaceutische bedrijvensector. Het eenjarig snoeisel van de taxus bevat baccatine, een belangrijk wapen in de
strijd tegen kanker, een belangrijke grondstof voor de aanmaak van kanker bestrijdende
geneesmiddelen. Bij 50% van de
chemotherapieën kiest men voor geneesmiddelen op basis van Taxus.
In 2006 vragen Carl en Bart Van Hulle aan elk bezitter van een
taxushaag, het snoeisel afzonderlijk naar het recyclagepark te brengen.
Ontelbare gemeenten en intercommunales werken mee aan het project. Een eerste
inzameling bracht 1000 euro op, nu
staat de teller op 10 000 kubieke meter
ingezameld taxussnoeisel, goed voor 10 000 chemotherapieën.
De ACTIE
VERGROOT DE HOOP
betaalt 50 euro per kubieke meter wat
dit jaar, meer dan 400 000 euroopleverde
aan kankerbestrijding. De
bezitters van een taxushaag kunnen HAAGDONOR worden. Je kan je haag
zelfs gratis laten snoeien tussen 1 juni en 1 oktober ... Of je laat je
snoeisel gratis ophalen of je brengt het zuivere snoeisel zelf naar het
recyclagepark.
Een hele ploeg mensen wordt
ingezet om die actie te verwezenlijken, wat enorme arbeidskracht en vaak
onbaatzuchtige energie vraagt van de mensen. Wat meteen bewijst dat de
Boomkwekerijen B & C Van Hulle zich
maatschappelijk engageren. Het gaat er bij hen niet alleen om groen te
verhandelen, zij springen zorgzaam om
met energie en zetten zich in om met hun groene producten, die mensen die geveld worden door kanker, een
hoopgevend geneesmiddel te verschaffen.
De acht generaties
BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE zijn terecht fier op het bedrijf, het oudste bedrijf trouwens in de regio.
Het is een prachtig gegeven dat zij onafgebroken in dienst staan van het groene
landschap in de wereld. Het uitdragen van een duurzame en maatschappelijk
geëngageerde input is een levensvisie die zij terecht trots meedragen en
uitstralen. Sterke wortels zorgen letterlijk en figuurlijk voor een duurzame,
sociale en internationale groei. BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE leveren de
belangrijkste bijdrage aan het landschap, van Bernardus Van Hulle naar Carl en
Bart Van Hulle, van heide naar bos, niet omgekeerd.
Het
lijkt onvoorstelbaar dat men sommige gronden waar 222 jaar werd aan gewerkt om
die vruchtbaar te maken, nu terug zou willen hervormen tot woeste heidegrond .
Bomen doen je dromen. Het
assortiment is ontzagwekkend: els, wilg, es, eik, hazelaar, lork, mei- en
esdoorn, gouden regen, abeel, populier, vlier, lijsterbes, linde, berk, beuk,
kastanje-, palm-, notenboom, spar, is een greep uit een aanbod van duizenden soorten
groen dat geplant, verzorgd, bezorgd en verplant wordt bij BOOMKWEKERIJEN B
& C VAN HULLE. Je kan alles online bestellen, rechtstreeks van de kwekerij
of afhalen in de Pot- en Zuidhoutstraat 10, Maldegem.
Niet alleen Bart en Carl Van Hulle houden het
land groen, maar hun naamgenoten vormen een groot, groen landschap in regio
Maldegem: Guido Van Hulle, Alexander en Isabelle Van Hulle, Joeri en David Van
Hulle, allen familieleden die groenhandel drijven en heel veel mensen
tewerkstellen in de regio.
De broer van Leopold, Eduard Van Hulle (°1843) stichtte
in 1885 een zaadhandel en werd de stamvader van de tak van de plant- en
zaadhandelaars Van Hulle, die in 1985 een eeuwfeest vierden.
De handelszaak E en C Van
Hulle zijn Eduard en Camiel (1880-1974) Van Hulle die ook familie zijn van de
zaakvoerders B en C Van Hulle. Paula Van Hulle was de grootmoeder van de
zaakvoerders, de moeder van Mevrouw Louis Van Hulle-Lamotte(Rita). Haar grootvader was Camiel Van Hulle.
Zij hadden een zaadhandel in de Kleitkalseide toen 247 rechtover waar nu
verzekeringen Cuelenaere zijn. (zie foto 5 handelszaak en woning)
Als er 222 Van Hulle-Kerstbomen
Groot-Maldegem, het landschap of het uitzicht zullen
kleuren in het groen de komende weken, heeft dit een betekenis die we niet
mogen negeren. 222 jaar zware arbeid op de velden, woeste heide vruchtbaar
maken en beplanten wereldwijd, verbergen heel wat energie en ondernemingstalent
van de zaakvoerders en hun team en betekenen ook gezonde lucht voor de mensen,
een groene long in gebetonneerde dorpskernen en bovendien nieuw hoopgevend
leven voor mensen met kanker. Milieubewuste handelszaken met een groot
inlevingsvermogen.
Op de foto in het veld: Louis Van
Hulle, Maurits Dhoore, Honoré Van den Bussche en Leonie Bauwens aan het werk op
het veld.
Met dank voor de fotos en de informatie aan
de Heren Rik Van de Rostyne, (V.M. 14 04 1989 nr.15), Koen Van Hulle, Walter
Notteboom, Bart Van Hulle, Concept Magelaan en de Jaarboeken van de heemkundige
kring.
Bedoeling is om al de
artikels die ik geschreven heb over 'Ondernemingstalent in Groot-Maldegem te
bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft
kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar
Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
29-11-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
21-11-2014
B & C Van Hulle, boomkwekerijen. Deel I
BOOMKWEKERIJEN B & C VAN HULLE brachten
222 jaar lang groen in Maldegem maar ook wereldwijd.
Met Kerstmis 2014, plaatsen B & C BOOMKWEKERIJEN
VAN HULLE
222 kerstbomen in Groot-Maldegem.
Deel I.
December 1792 december 2014.
Als 222 KERSTBOMEN GROOT - MALDEGEM in een groene kerstsfeer brengen begin
december 2014, heeft dit een betekenis die we onmogelijk kunnen negeren. Een
vlakte, een heide, een plek, een plein in en rond een dorp bewerken, beplanten,
bemesten en onderhouden verbergt zoveel fantasie en energie van de planter die
ons niet mogen ontgaan. We staan er trouwens niet altijd bij stil, bij het
groene landschap rondom ons.
Wie opgegroeid is en geleefd
heeft op het platteland, aanvaardt het groen als een natuurlijk en
vanzelfsprekend gegeven. Een mens beseft niet altijd hoe gelukkig hij zich mag
prijzen als hij waar hij ook kijkt, omgeven wordt door groene, rustgevende
schakeringen en de vredevolle natuur in allerlei tinten. Wie er middenin leeft,
heeft er soms geen idee van hoe belangrijk het landschap is voor mens en dier,
hoeveel energie, denkwerk en arbeidskracht schuil gaan achter een natuurlijk
milieu. Het is maar bij het ontbreken ervan, dat men ontdekt hoe belangrijk
groen, natuur, bomen, struiken, planten en bloemen zijn voor de psychische en
fysische gezondheid.
BOOMKWEKERIJEN
B & C VAN HULLE
vieren dit jaar hun 222 JARIG BESTAAN
en alle Maldegemnaars zullen dit weten en herkennen aan de 222 hoge kerstbomen die Groot-Maldegem zullen sieren tijdens de
donkere wintermaanden, de kerstperiode. Nog meer groen in onze grote gemeente is
meteen een vredevolle hulde aan de stichter en grondlegger van boomkwekerijen
Van Hulle, BERNARDUS VAN HULLE (1769
1827), die tevreden zal monkelen in de hemel als hij de 222 kerstbomen in zijn
dorp zal tellen die als verjaardagskaarsjes staan voor de 222 jaren dat zijn
bedrijf stand hield.
Stamvader Bernardus Van Hulle
maakte tijdens zijn eerder kort leven vijf regimewissels mee. Hij werd geboren
tijdens het Oostenrijks regime die
welvaart en vooruitgang bracht op elk gebied. Er werden lange verbindingswegen
aangelegd, de industrie werd bevorderd, de Vlaamse braakliggende gronden werden
verpacht aan bezitloze boeren en wetenschap, kunst en onderwijs werden aangemoedigd.
De Brabantse omwenteling in 1790 bracht de stichting van de Verenigde Nederlandse Staten, in 1792 valt het Franse leger binnen, in 1815 worden de
Zuidelijke Nederlanden een deel van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en in 1830 wordt België
een koninkrijk.
In
1780 was het
gebied tussen de kerken van Ronsele, Ursel, Knesselare, Oedelem, Sijsele,
Maldegem, Adegem en Oostwinkel een uitgestrekte, woeste heidevlakte, het Maldegem Veld, Veldt of Velt. De heide werd
verkaveld en ontgonnen vanuit Burkel, Papinglo en het Drongengoed en verpacht
met een cijnspacht, t.t.z. voor 99 jaar.
In
1792 werd Bernardus Van Hullekastelein, een soort rentmeester, van Burkel Maldegem. Hij werd
aangesteld door de abdij Ter Duinen van Koksijde om de Hofstede van Burkel uit te baten. Hij was verantwoordelijk voor de
ontginning van de heide in de omgeving, voor de aanwerving van personeel en het
toezicht op de bewerking van de braakliggende grond in Kleit.
Bernardus Van Hulle, zoon van
Joannes-Baptista Van Hulle en Livina Van Nevele was afkomstig van Ronsele. Zijn
voorvaders waren baljuw, dus ambtenaar die het staatshoofd vertegenwoordigde in
steden en dorpen. Jacobus Van Hulle was er baljuw (1694 -1696), zijn zoon
Charles Van Hulle ook (1696 -1711). Peter Van Hulle was baljuw in Ronsele (1725
-1732) en Charles Van Hulle was er burgemeester van 1796 tot 1800. Ronsele en
Burkel liggen aan weerszijden van dezelfde bossen, dus Bernardus Van Hulle is
niet echt ver uitgeweken.
VANAF
1792 STARTTE DE PLANT EEN BOOM - ACTIE onder leiding van BernardusVAN HULLE en is eigenlijk tot op heden, 222 jaar later, bijna acht
generaties verder, nog een actueel gegeven.
Bernardus begon de heide te
ontginnen en te bewerken en plantte Burkel
vol bomen en breidde langzamerhand maar verbeten en onafgebroken zijn
gebied uit.
De zoon van Bernardus Van
Hulle en zijn echtgenote Joanna Verstrynghe, Carolus of KarelVan Hulle
vestigde zich op het Hooghof in de
Torredreef en volgde de voetsporen van zijn vader. Hij liet de Maldegemse heidegrond
naast die van zijn vader bewerken en beplanten met bomen. Hij ontwikkelde de woeste
grond verder, in bossen, weiden en akkerlanden.
De achtste zoon van Carolus, Leopoldus of Leopold Van Hulle (°1831) nam
de taak van zijn vader ernstig, breidde de zaken nog verder uit dank zij de ontwikkeling
van de wegen en ging nationaal en
internationaal. De opening van de eerste spoorlijn in 1835 en de ontwikkeling van de andere spoorlijnen met o.m. Gent-Brugge-Oostende waren een geschenk
uit de hemel voor alle handelaars, ook voor Boomkwekerijen Van Hulle. Maldegemse
bedrijven stapelden hun producten s morgens op de trein om te verhandelen op
de stedelijke markten. In Oostende werden de handelswaren naar Londen vervoerd,
dus de boomkwekerijen Van Hulle gingen internationaal. Maldegem-Kleit of Maldegem-Cleyt zoals het toen geschreven werd en
het buitenland werden een mondvol.
Leopold Van Hulle legde zich
toe op het kweken en veredelen van
loofhout en naaldgewassen en werd meteen aangesteld door het Hof om de Ardennen te herbebossen met edeldennen, die snel groeien en mooi
ogen. Het ondernemingstalent van BOOMKWEKERIJEN VAN HULLE wierp vruchten af. Leopold Van Hullewerd de eerste eigenaar van een boomkwekerij. Zijn kinderen
Charles-Louis, Pelagie, Louisa en Emma hielpen bij het zaaien, bewerken en
verzenden.
Op de achtergrond was er eind
1900 de hongersnood die velen deed emigreren en de crisis in de landbouw, die talrijke
boeren dreef naar de velden in Noord-Frankrijk. Het algemeen meervoudig
stemrecht zorgde er dan wel voor dat de cijnspachters eigenaar konden worden
van de grond die ze bewerkten. Eigendom betekende meer welvaart, zeggenschap en
bevorderde zelfstandig ondernemen. In de negentiende eeuw werd de fijnspar of
de Picea abies afkomstig uit het
Noorden, geïntroduceerd als kerstboom.
Intussen is deze boom algemeengoed, werden de Ardennen ermee herbebost en zal
iedereen die langs Maldegem komt de komende weken, de 222 VAN HULLE-VERJAARDAGS-FIJNSPARREN kunnen bewonderen.
De zoon van Leopold,CHARLES-LOUIS
VAN HULLE (24 05 1862 - 1946) groeide op in een tijd waar alles in het Frans verwoord werd, waar Frans
de voertaal was. In 1908 werd Charles-Louis Van Hulle verantwoordelijke voor
het familiebedrijf in de Urselweg 50
en mocht zich leverancier van het Koninklijk Hof noemen, Fournisseurs des Domaines Royaux et de
lEtat Belge. Benamingen als Les anciennes
Pépinières et les Grandes Pépinières Forestières, téléphone 103, sierden
de hoofdingen van de briefwisseling, van de leveringlabels en de facturenvan Louis
Van Hulle et fils. (Op de foto, de jonge Charles-Louis Van Hulle hand in hand
met zijn echtgenote Melanie Van Deynze). Charles-Louis Van Hulle legde zich toe
op het veredelen van sparren tot edeldennen en zorgde er meteen voor dat het groeiende
bedrijf alle moderne ontwikkelingen nauwgezet volgde. Talrijke Landbouw- en
Nijverheidstentoonstellingen en jaarbeurzen brachten regelmatig de teelt van
sier- en bosplanten en fruitbomen in de kijker.
In het dagelijks leven in
Maldegem werd onderwijs, ook het avondonderwijs aangemoedigd zodat iedereen
beter op de hoogte was van planten en gewassen en van nieuwe agrarische
technieken wat ten goede kwam aan de boomkwekerij waar de arbeiders
tewerkgesteld waren.
Boomkwekerijen Van Hulle Deel
I, wordt vervolgd)
Met dank voor de fotos en de informatie aan de Heren Rik Van de
Rostyne, (V.M. 14 04 1989 nr.15), Koen Van Hulle, Walter Notteboom, Bart Van
Hulle, Concept Magelaan en de Jaarboeken van de heemkundige kring.
Alle websites WWW.MOOIGROEN. BE, WWW.TAXUS.BE of WWW.BUXUS.BE, WWW.VERGROOTDEHOOP.BE, WWW.VANHULLEBC.BEwerden
geraadpleegd en ook het boek 222 jaar VAN HULLE sterke wortels duurzame groei
dat gratis te verkrijgen is bij Van Hulle B & C Boomkwekerijen Pot-en Zuidhoutstraat 10, 9990 Maldegem-Kleit tel. 050711069, fax
050715792, email info@vanhullebc.be.
Bedoeling is om al de
artikels die ik geschreven heb over 'Ondernemingstalent in Groot-Maldegem te
bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft
kan u vooraf intekenen via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar
Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0 486 45 38 69.
21-11-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
07-11-2014
MARCEL DE BAETS en GERMAINE DE VLIEGER, CLARA DE BREE.
In de buurt van
BAKKERIJ SAVAT,
vanaf het
appartementsgebouw VAN HECKE
tot de
voormalige handelszaken
van MARCEL DE
BAETS en GERMAINE DE VLIEGER.
Bakker Savat Deel VI, de Noordstraat deel XV.
Vanaf
de voormalige tabaksfabriek VAN HECKE,
nu appartementsgebouw (vroeger drie huizen), tot aan het huis van kerkbaljuw
Pierre Borgonjon, nu familie Franky Moens, waren tot enkele tientallen jaren
geleden, enkele winstgevende handelszaken: de tabaksfabriek Van Hecke, wasserij
Clara De Brée, de vee- en groentekweker Marcel De Baets en de kruidenierszaak
van Germaine De Vlieger.
Naaister
Alida Van Landschoot startte een naaiatelier met personeel naast de tabaks- en sigarenwinkel van Emma Van Hecke, van 1920 tot 1928. Het echtpaar
Theofiel en Alida Debbaut Van Landschoot woonde en werkte er 8 jaar tot zij
hun eigen woning Noordstraat 131 konden betrekken. Op de foto 1 van
haar naaiatelier daterend van 1924, staat de knappe Alida Van Landschoot
rechtop in het midden achteraan naast de paspop. Links zitten Alice Borgonjon
en Alice Ronse en rechts Alice
Claeys, Adrienne Dhaenens en Maria Borgonjon. Het blonde jongentje in het
matrozenpakje vooraan is de oudste zoon van AlidaVan Landschoot, Georges
Debbaut (1920). Hij houdt een lei vast met opschrift: In t Schortje. t Schortje werd een bloeiende kledingzaak geleid
door Alida Van Landschoot en haar dochters Marie-Louise, Charline en Alice Debbaut.
Alice
en Maria Borgonjon die allebei in het klooster gingen, waren de zussen van
kerkbaljuw Pierre Borgonjon inwoner van de Noordstraat
nu nummer 115. Pierre, Alice en Maria Borgonjon waren de kinderen van de postbode Edmond Borgonjon (1863) en Sabina
De Vogelaere. Ze woonden eind jaren 30 in nummer 119, nu 115. Intussen zijn
de huisnummers gewijzigd wat het soms moeilijk maakt om te achterhalen wie waar
toen woonde.
De broer en de schoonzus van de wasserijuitbaatster Clara De Brée,
Prosper De Brée en Alice Musschaert hadden in het hoogste huis van de woonhuizen
Van Hecke een handel in dekzeilen.
De eigenares van de wasserij was
Clara De Brée. Zij was de dochter van verzekeringsagent Honoré De Brée (30 10 1872 - 18 03
1944) getrouwd met Emma Van den Abeele
(1872 - 01 12 1917). Honoré en Emmahadden tien kinderen: Gilbert (vroeg overleden), Clara (1897), Omer
(1898), Georges (1899), Maurits (1901), André (1903), handelsreiziger Robert
(1906), Prosper (1908), Blanche (1911) en dekzeilhandelaar Willy (1912). Rechts
van de foto 3 is de ingelaste foto van de overleden Gilbert, de andere kinderen
zijn rond het echtpaar geschaard, maar je kan dan reeds zien dat Emma Van den
Abeele, ziek was. De foto eronder : Handelsreiziger Robert De Brée, kapster Rosa Verstuyf en hun kinderen, Elise en Carlos De Brée.
De
kinderen van Honoré De Brée en Emma Van den Abeelewaren gezegend met ondernemingstalent. De familie De Brée in de
Noordstraat waren handelaars in dekzeilen en zonnestores rechtover t Jagershof
en de parking Huyze De Baere. Omer De Brée en
Prosper De Brée waren partners, leverden en plaatsten zonnestores in heel
Vlaanderen, vooral in de villas en flatgebouwen aan de kust tot eind jaren 60.
De oudste
dochter van het gezin, Clara De Brée, zorgde voor het grote huishouden
na het vroege overlijden van de 45-jarige moeder Emma Van den Abeele in 1917. Clara
was toen 20 en Willy de jongste pas 5 jaar oud. Clara De Brée stond aan het
hoofd van een bloeiende wasserij, in
het huis verworven van haar ouders Honoré De Brée en Emma Van den Abeele. Zij verhuurde
ook kamers o.a. aan douaniers die hier tijdelijk tewerkgesteld waren. Tijdens
de oorlog kende de zaak een ongekende bloei dank zij de Canadezen die er hun
uniformen en kledij lieten wassen en drogen. De inrichting van de eigenlijke werkruimte
van de Wasserij De Brée was zeer eenvoudig.
Er stonden enkele fornuizen en kuipen om de was te koken en te spoelen in een werkplaats
achteraan tegen de Dreef.
Op 11 oktober 1940 heeft landbouwer en veekweker Marcel De Baets(19 04 1910 - 01 10 1990) afkomstig van de Broekhuizestraat, getrouwd met Germaine De Vlieger (18 01 1910 -
10 06 1992), de eigendom naast Clara De
Brée, de Noordstraat 113, en ook een stuk
grond genaamd Den legen Dem langs de Dreef gekocht aan August Blomme (1892) en Anna Bafort.
Zij
startten een kruideniers- en groentewinkel in de Noordstraat
toen nummer 117.
Groenten en aardbeien werden gekweekt door Marcel
De Baets op zijn grond en op grond die hij pachtte aan de familie Van Hecke.
Wat teveel geproduceerd was werd meegenomen door Antoon Verheire naar de groentemarkten.
Ze hadden vier dochters Cecile, Lisette, Elise en Christine (zie foto 4, daterend van 1952).
Vijftien jaar later, op 15 november1955, kocht Marcel De Baets de woning van Clara De Brée, samen met het achterliggende gebouw, dat er nu nog staat en waar de
eigenares een wasserij had. Marcel De Baets renoveerde het huis van Clara De
Brée tot één woning met drie appartementen
om te verhuren. De stallen voor de varkens werden opgetrokken op de brede strook achter de
woning en de wasserij werd verbouwd tot varkensstal.
Begin jaren zeventig sloot de kruidenierswinkel en
enkele jaren later stopte Marcel met het kweken van varkens en groenten. Hun
grond Den legen Dem werd door de gemeente onteigend om het sportcomplex MEOS
van de gemeente te laten optrekken.
In mei 1994 werden de intussen gewijzigde huisnummers, vroeger 115 en 117, later 111
en 113 gesloopt voor het mooie appartementsblok van L. en C. Posman - De Baets
en L. en I. Posman - Corvelyn.Naast
de appartementen Van Hecke is nu het moderne flatgebouw met
uitzonderlijk mooie gevel en groene raamomlijsting die de Noordstraat
aanmerkelijk verfraaien.De architect was Ir. Vanhullebusch van Deinze en de aannemer was
Maldegemnaar Patrick Vandersteene. Dit appartementsgebouw vervangt
twee woningen, de voormalige wasserij van Clara De Brée en het vee- en
landbouwbedrijf annex kruidenierszaak van Marcel De Baets en Germaine De Vlieger.
Er zijn enkele prachtige
gevels van appartementsgebouwen en handelszaken die bijdragen tot het verfraaien
van dit brede stuk Noordstraat en die zelfs het uitzicht achteraan de Dreef optuigen,
als je de fotos goed bekijkt. Het is mogelijk met de nodige energie, fantasie
en middelen de frontgevels en maar ook de achterbouw langs de Dreef ordelijk te
laten ogen. Het stuk Noordstraat dat breder wordt vanaf Bakker Savat is er
aanzienlijk op verbeterd en de inwoners van de Noordstraat zijn er terecht fier
op.
Bakker Savat Deel VI, de Noordstraat deel XV, wordt vervolgd.
Met
dank voor de fotos en de informatie aan de Heren Carlos De Brée, Louis Posman,
Hubert Savat en Mevr. Erna Dobbelaere, C. en A. Debbaut. Op de fotos het
naaiatelier van Alida Van Landschoot, het gezin De Brée Van den Abeele, woonhuis
Clara De Brée naast de woning en kruidenierswinkel met inrijpoort van Marcel De
Baets, de meisjes De Baets (1952)met
hun moeder Germaine De Vlieger, de brede, mooie gevels van het appartementsblok
Posman en zicht vanop de Dreef. Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/
Bedoeling is om al de artikels die ik geschreven heb over
'Talent in Maldegem te bundelen in een boek (kostprijs ongeveer 23 euro).
Indien u interesse heeft kan u vooraf intekenen
via email: livinaleonie@live.be of telefoneren naar Marianne Posman: 050 71 29 11, 0 484 79 78 16, of 0
486 45 38 69.
07-11-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
03-11-2014
Eduard Van Hecke, tabaksfabrikant, Maldegem, Deel V.
Van de
voormalige BAKKERIJ SAVAT naar de voormalige tabaksfabriek Van Hecke.
Bakker Savat Deel V, de Noordstraat deel XIV.
We bekijken nog altijd de huizenrij links
van de voormalige BAKKERIJ SAVAT, als je watertandend naar de gebakjes in de
etalage staarde. Bedrijven en bedrijfjes die reeds vermeld werden in
vorige publicaties, volgden elkaar op. Naast het mooie gevelhuis van
Louis, Paula, Ivonne Blomme staat reeds jarenlang het breed appartementsgebouw VAN HECKE, een van
de eerste in Maldegem.
Voor 1978 stonden, een klein huisje, een groot huis
en dan nog een klein huisje, de nummers
105, 107, 109tegen het huisnummer
103,het gevelhuis Blomme. In nummer 101 woonden Hector Willemarck
en Leonie Standaert en hun kinderen Albert, Julien, Prosper en Omer. Die woning
werd later gekocht en gerenoveerd door architect Richard De Meulenaere en Esther De Baere.
Op de oude prentkaart
kan je duidelijk de huisnummers 101 tot aan 109 (en verder) rechts herkennen. De drie huizen naast
Huyze Blomme waren eigendom van de familie
VAN HECKE, met uitweg tot aan de DREEF.
De industrie en de handelsactiviteiten van de familie Van Hecke is een lang
verhaal dat eigenlijk start met het boegbeeld achter de onderneming Van Hecke,
EDUARD VAN HECKE (Maldegem 22/01/1848 - Maldegem 06/04/1939), zoon van Petrus (1814) en
Barbara Baert.
Eduard was wever maar was het stilzittend werk moe en begon als rondreizend
barbier met de bagge of rugkoffer gevuld met scheermateriaal rond te trekken.
Hij ging van hof tot hof om de baard van de boeren en de bazen te scheren en
was meteen een soort gesproken dagblad. Hij bracht nieuws van t ene hof naar
t ander. Tot hij ongeveer in 1872 een opmerking teveel kreeg van een van zijn
klanten in Strobrugge. Hij gooide woedend zijn bagge in de vaart en ging
naar zijn lief, nu noemen ze dat een vriendin, Sabina De Candt (Maldegem 30/03/1849 - Maldegem 05/11/1913), dochter van
Joannes en Isabella Dhondt.
Sabina De Candt was een
landbouwersdochter, die haar boerderij verpachtte en zelf werkte bij de
gezusters Marie-Louise (Ludovica) en Melanie Van Wassenhove die op de hoek van het Boudewijn Lippensstraatje en
de Stationsstraat nummer 13, dus in de voormalige BakkerijOmer De Bruyckere
(31 10 1907) en Alix Clyncke, een tabaksfabriek
hadden. De dames kweekten tabak op vijf hectare landbouwgrond langs de Bogaarde
en langs de Beke-Watergang, het stuk landbouwgrond rechtover de huidige Bakkerij Chris en achter het voormalige
bedrijf van loodgieter Pierre Van Hyfte uit de Nieuwstraat 48, eigenlijk al die
grond tussen de Briel-, de Stations- en de Nieuwstraat. Eduard Van Hecke en
Sabina werkten zeven jaar lang bij de gezusters Van Wassenhove, spaarden hun
loon en trouwden op 9 mei 1879 om 15 uur voor het liberale gemeenteraadslid Charles-Louis Van Moffaert.
Na het huwelijk startten zij een
eigen fabriek Van Hecke De Candt, V.H. - D.C. in de Noordstraat (in die tijd nr. 111) in de voormalige bakkerij Bernard Cauwels (1796), voorouders van Hector
en Margriet Cauwels in de Marktstraat, waar eigenlijk ook ooit een
tabaksfabriekje was.
Eduard en Sabina produceerden
snijtabak voor pijp of sigaret, sjieke-toebak (sjieken is kauwen), roltabak en
pruimtabak, geen snuif. Een tipzak tabak werd nen blauwen Van Hecke genoemd. Eduard Van Hecke had ook de landbouwgrond Den Legen Dem gekocht achter hun eigendommen, langs de Dreef, aan
het hospitaal van Brugge na W.O.I. Langs de Dreef, ook Hoerendreef, Kitteldreve
of Oeredreve genoemd, hadden de mensen achteraan velden en werkten er samen op
het land.
Eduard Van Heckekweekte tabak langs de Beke-Watergang,
in Butswerve en op de gronden langs de Dreef Den Legen Dem, het ideaal
terrein voor de tabaksteelt. Ze beplantten ook de gronden rond de boerderij De
Candt.
Het bewerken van de grond, spitten, bemesten, zaaien,
uitplanten, gieten, luizen uitknijpen, bladeren trekken en sorteren, ontnerven,
rollen, snijden, wegen, dus verwerken en inpakken met als merknaam V.H. - D.C, was een lang proces, maar zij
zetten door. Snijtabak werd machinaal gekapt, aangedreven door een
stoommachine op gas tot 1942. De gesneden tabak ging naar een oven of ast waar
hij werd gedroogd. Een turbine zoog alle dampen weg. Het duo Van Hecke-De Candt
ging geen enkele vernieuwing uit de weg.
Meer dan 50 jaar lang was Eduard Van Hecke de motor
van de fabriek. Eduard Van Hecke en Sabina De Candt hadden vijf kinderen: Emma, Richard, August, Hector en Arthur.
Vanaf
1922, Eduard was toen 74 en Sabina was overleden,werd de tabak productie en - handel uitgebaat
door de volwassen kinderen, August (08
05 1890), Richard (23 11 1884)en
Emma Van Hecke, twee broers en een zus die alle drie ongehuwd waren. Hector verongelukte met een motorfiets op 6 augustus 1922 in Middelburg op
jonge leeftijd.
August,
Richard en Emma brachten een eigen tabaksmerk AURIMA op de markt, geproduceerd in
Geel. De naam is gebaseerd op hun voornamen (AU-RI-MA). Zij beschikten vanaf 1922 over een vrachtwagen, de tweede in Maldegem, om hun handelswaren naar de
omliggende dorpen en steden uit te voeren, Westkapelle, Heist, Moerkerke,
Damme, Adegem, Oostwinkel, Ursel enz. Die bestelwagen was een soort
paardenkoets gebouwd op een Ford chassis met veel hout: de velgen, de spaken,
de optreden, de spatborden, de zijpanelen en het dak waren in hout. Op het
achterste deel prijkte publiciteit voor
de zaak en vermeldde: groothandel in tabak, stoommachine en telefoonnummer
17. In hun buurt, Noordstraat 151, woonde schrijnwerker-carrossier Marcel Geernaert getrouwd met Ursula Van Parys
maar die had toen geen tijd om het koetswerk te vervaardigen.
De zoon Arthur (19 05 1885) Van Hecke en Maria Vertriest (Moerkerke 1889) startten een groothandel inkruidenierswaren
of koloniale waren in de Stationsstraat nummer 70. Ze
bouwden hun nieuwe woning en handelszaak in 1922 naast het nieuwe huis van rijksdierenarts
Camiel Bostoen (30 06 1891) en
Joanna Vermeulen, Stationsstraat nummer 72.
Arthur
Van Hecke en Maria Vertriest trouwden in 1923 en hadden twee zonen en een
dochter: Hector (Maldegem 27/02/1925
- Maldegem 22/03/2002), Marie-Christine
(1926) en Eduard (1930). Maria
Vertriest geboren in Moerkerke woonde bij haar dochter Marie-Christine en werd bijna
102 jaar.
De zoon van Arthur, Hector Van Hecke (1925) trouwde
met Paula Van Maldegem uit Lapscheure en zij namen de kruideniersgroothandel
van Arthur over en schakelden later over naar een discount-supermarkt, de Codi.
Zij hadden twee zonen: Peter Van Hecke, motor Open-VLD
woont in Maldegem en Paul Van Hecke, zijn echtgenote Tamara Ooghe en hun twee dochters
Laura en Manon, wonen in Zedelgem.
De tabakszaak AURIMA werd
overgenomen en geleid door de andere zoon van Arthur, Eduard Van Hecke, derde generatie. Marie-Christine heeft er 25 jaar
gewerkt. Eduard Van Hecke (1930) trouwde met Simone Tryo.
Hun dochter Katrien Van Hecke, echtgenote van Patrick Ghysels en
de twee kinderen, Jean en Justine Ghysels wonen in Maldegem.
Het spreekt vanzelf dat de FIRMA VAN HECKE veel mensen tewerkstelde, familieleden, knechten en
meiden die hun beste beentje voorzetten. Voor 1920 was Lucien Timmerman de spil van het bedrijf, geholpen door Adriaan, een
Nederlander. René Van Ootegem (04 01
1900) getrouwd met Celina De Meester, was een stimulerende kracht in de firma.
Van Hecke liet zelfs een woning optrekken voor het koppel op zijn terrein langs
de Dreef en later verhuisden zij naar de Bloemestraat nummer 39, naast de
Vlasgaard. Toen Arthur Van Hecke en Maria Vertriest de
groothandel in de Stationsstraat opstartten, verhuisde René Van Ootegem mee.
Hij was magazijnier en uitvoerder naar alle windstreken, elke dag een andere
ronde. Madeleine Willems was
inpakster en August De Baere (12 02
1905) poeldenier uit de Brugsesteenweg kwam vaak helpen in de fabriek.
Tot in 1935verwerkten
de zaakvoerders uitsluitend eigen tabaksplanten, dus inheemse tabak. Daarna
schakelden zij over naar ingevoerde tabakssoorten uit Virginia, India
enzovoort.
Uiteindelijk kwam de hele onderneming VAN HECKE terecht
in de Oude Gentweg, waar de
nakomelingen tewerkgesteld waren en waar ook veel ander personeel de zaak
draaiende hielden. De handelszaak werd tenslotte overgenomen door een
zaakvoerder uit Zottegem.
In 1978werden de huizen van de Firma Van Hecke afgebroken en vervangen door een van de
eerste grote degelijke appartementsgebouwen in Maldegem, gebouwd door
deskundige aannemers die de nodige vakkennis hadden om dergelijke appartementen
te bouwen. Dit gebouw kon tegen een stootje en trotseerde de tand des tijds. De
architect was Wilfried Van Oyen uit Brugge en de aannemer was André Ombregt uit
Hertsberge.
Kortom het appartementsgebouw Van Hecke in de
Noordstraat was ooit tabaksfabriek en handel, huisvestte naast familieleden
veel bedienden en stelde heel veel mensen te werk. De meeste bedrijven zijn
intussen verhuisd naar de rand van ons dorp, waar nu heel veel mensen hun brood
verdienen.
In de buurt van Bakker Savat Deel V, de Noordstraat deel XIV,
wordt vervolgd.
Voor de familie Van
Hecke werden artikels verwerkt, verschenen in V.M. op 26 april 1991 en
geschreven door RIK VAN DE ROSTYNE, waarvoor dank. Dank aan de Heer
Hubert Savat die met zijn fantastisch geheugen duizenden bladzijden zou kunnen
aanvullen over Maldegem.
Met
dank voor de fotos en de informatie aan de Heer Peter Van Hecke en Mevr. Marie-Christine
Van Hecke.
Op de fotos het appartementsgebouw Van Hecke in de buurt van
Bakkerij Savat. Het bidprentje van het boegbeeld achter handel en nijverheid
Van Hecke in Maldegem, Eduard Van Hecke. Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/
03-11-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
26-10-2014
Bakker Savat, deel IV. Nrdstr. XIII.
De handelszaken
in de buurt van BAKKERIJ SAVAT, vanaf de hoek Noordstraat - Edestraat.
Bakker Savat Deel IV, de Noordstraat deel XIII.
Staan we nu voor Bakkerij Savat en stappen we een honderd meter naar links,
dan komen we aan de hoek Noordstraat Edestraat waar een tiental jaar geleden het
stijlvolle appartementsgebouw met onderaan de VDK Bank van Luc Van Gyseghem nummer 42 is opgetrokken.
De VDK was vroeger de brede hoekwoning van de
familie Coelis. Voorvader Ambrosius Coelis had dit laten bouwen voor de familie
van zijn vrouw Van Moffaert. De zus van dokter Maurits (1886) en Alina Coelis
Van Nieuwenhuyse dochter van Pierre Coelis, Julia Coelis (1885) had er een stoffenwinkel
op de hoek, voor, tijdens en na Wereldoorlog II.
Het mooie huis naast die hoekwoning (foto 2) was eigendom
van schrijnwerker Bernard Willems (31
januari 1823), echtgenoot van Blondina Pieters (1823). Bernard
Willems was aanvankelijk ingeschreven als timmerman, evolueerde naar
horlogemaker en had er later een drukkerij. Hij stichtte het weekblad De
Volksbode in 1879. Hij was een autodidact,
die kennis en vaardigheid verwierf door nauwgezet waarnemen en ijverig toepassen.
Bernard en zijn broer August kwamen van Brugge in Maldegem terecht als
wezen in 1837 en werden tewerkgesteld als knechtjes bij timmerman Pieter Roose. Bernard en zijn vrouw
Blondina gingen in 1844 inwonen bij een horlogemaker Petrus Ide, dus had Bernard de kans om ook dit
vak aan te leren.
In 1933 verkocht Clémence Standaert, de weduwe van een zoon van Bernard Willems, juwelier
Heliodoor Willems (1849), het huis aan bakker
Cyriel Standaert (1896)die de lekkerste
confituurtaartjes bakte van heel Maldegem. Het verhaal gaat dat bakker Cyriel Standaert na zijn pensioen zijn taarten
maakte en ging bakken bij een andere bakker. Toen die bakker de opmerking
maakte dat hij nog altijd geen Nieuwjaarsgeschenk gekregen had voor die vriendendienst,
ging Cyriel bij een andere bakker een brood halen, pakte het netjes in als
geschenk en gaf dit aan zijn vriend bakker waar hij dan toch verder zijn
lekkernijen in de oven mocht stoppen (Valeer Posman).
Later woonden tijdelijk Francine De Bruyckere en haar familie bij
Bakker Cyriel Standaert. Francine is de dochter van Leonard De Bruyckere (1904)
en Florentia Lampo (1904). Ze woonden in de Noordstraat nummer 42, bij de oom
en tante van Francine, bakker Cyriel
Standaert en Aline
Lampo (1896).
Cyriel Standaert en Aline Lampo waren de ouders van Roger, Frans en Monique Standaert. De
knappe Monique Standaert was getrouwd met de garage houder Antoine Blondeel. Cyril
Standaert werd 88 jaar en heeft heel zijn leven ten dienste gestaan van
anderen, daar waar het bakken betreft. Toen een brand de oven van Bakker Savat
tijdelijk lam legde, werd het brood gebakken bij Cyriel Standaert. Cyril was er
altijd als de pinken bij om anderen te helpen. Hij was en bleef heel zijn leven
bakker in hart en nieren. Het huis heeft enkele jaren leeg gestaan maar werd
toen verkocht aan Honoré De Meyer (1924) en Elza De Baets (1922). Het brede huis
staat er nog, met volledig ommuurd binnenplein en tuin en is deskundig
gerenoveerd door de volgende eigenaars Honoré
De Meyer (1924) en Elza De Baets (1922) uit de Noordstraat 124. Elza De
Baets was de zus van Robert De Baets die getrouwd was met Yolande Claeys. De zoon van Honoré De Meyer en Elza De Baets, de huidige
eigenaar Henk De Meyer had een opleiding gevolgd in het atheneum en heeft het houten uitstalraam volledig hersteld.
Het is eigenlijk een unieke woning met mooie inrijpoort met een ommuurd
binnenplein dat uitzicht geeft op de groene omgeving. Het uitstalraam is van
hout en gaf aan dat er in een bepaalde woning handel werd gedreven. Vroeger
waren heel veel van die handelszaken met een mooi afgewerkt houten uitstalraam
en inkomdeur maar die zijn langzamerhand verdwenen uit het straatbeeld.
Dan is er een brede toegang met inrijpoort naar het park, vroeger was dit
de tuin van notaris Jean Vermast en verder de tuin van het buitenverblijf (gebouwd
in 1860) van kasteelheer Frédéric Dhont (+ 1957). De tuin van Julia Coelis en
de nabijgelegen woningen kwamen dus uit in het huidige Sint-Annapark.
Naast de parkingang in nummer 48, woonde nog een Bernard Willems Van Rie, tot in Brugge gekend als aannemer en architect van bouwwerken.
Hij schreef facturen uit aan de gemeente Maldegem als aannemer-bouwmeester
zonder vermelding van zijn adres, dus moet hij wel gekend geweest zijn. De
facturen van 1870 vermelden niet alleen verkoop van bouwmaterialen en alle
houtsoorten, maar ook kruidenierswaren,
breiwol, gebreide en geweven stoffen, zelfs gist en likeuren. Werkelijk een
uitgebreide handel. Om naamverwarring te vermijden kreeg Bernard als bijnaam,
Bernard Penne en zijn zoon heette dan Arthur Willems (Penne) die er ook een
kantoor had voor een Spaarkas en Verzekeringen.
In deze dreef naar de tuinen van notaris Vermast en Frédéric Dhont stond op
het stilste, meest idyllische plekje een Anton Pieck huis nummer 46. Je kon
er de nachtegaal horen fluiten. Het was de mooie woning van de wijnhandelaar enjeneverstoker Achilles Van Hoorebeke (1867), die verwant was met de
familie Van Moffaert, het laatst bewoond door de zussen Alice (1873), Célina (1875) en Emma (1870) Van Hoorebeke. In de
notities van Valeer Posman kan je lezen dat zijn dochter Martine Posman samen
met een van de knappe dochters van Paul en Hélène Van Moffaert - Laisse,
Noordstraat 37, op bezoek gingen bij Celientje Van Hoorebeke, die prachtige familieverhalen
kende en een uitgebreid fotoarchief had over haar familie. De kelders van de
handelszaak Van Hoorebeke waren opslagplaatsen voor alcoholische dranken.
De zoon van architect Bernard Willems, Arthur Willems liet het statige
herenhuis bouwen op de hoek. Slager
Gaston Borgonjon (1899) en zijn echtgenote Adrienne Van de Genachte konden het brede hoekhuis aan de doorgang
naar het park kopen als woonhuis en het werd naderhand bewoond door kleinzoon
Luc Borgonjon.
De zoon van Luc Borgonjon, Cédric Borgonjon is pas veertien en haalde reeds de wereldpers als jonge chefkok.
De 14-jarige Cédric Borgonjon heeft de week van zijn leven achter de rug. Cédric mocht een week lang stage lopen bij Noma, het beste restaurant ter wereld. De jongeman volgt kokschool en had de eigenaar van het restaurant ontmoet op een beurs in Gent. De stage was meteen een schot in de roos, hij mag later nog terugkomen. Toch zal hij eerst zijn school moeten afmaken. (uit de krant)
Naast het herenhuis van Gaston Borgonjon was er aanvankelijk de schoenwinkel van Camiel De Zutter en
Mathilde Cabooter, overgenomen door meester-schoenmaker Marcel De Zutter (1901) en Maria Claeys, in nummer 50.
In de voormalige Leonidas winkel nummer 52 woonden Emma en Cordula De Baets,
de herbergiersters van café Congo,
waar later Raphaël De Baets (1910) een verf-
en behangzaak uitbaatte. Het was een heel brede woning met een etalage voor
behang - en verfbenodigdheden en twee inkomdeuren en woonhuis aan de
straatkant. (zie foto van de etalage van Bakker Caeckaert, daar heb je een
zicht op de vroegere handelszaak van Raphaël De Baets)
Daar waar we ons, de handelswaren, bont
en zuivelproducten herinneren in nummer 54, In Den Hert van Carlos Bekaert (1931) en Bertha Goossens (1929) was
de bakkerij van Bonaventura Standaert en
Leonie Cockeyt, de ouders van bankbediende
Pieter en de legendarische, muzikale onderwijzer
Paul Standaert. Toen Bonaventura overleden was bleef de weduwe Leonie Cockeyt snoep en lekkernijen
verkopen in de winkel. Nadien werd die woning een handelszaak in bont- en
zuivelproducten, een vreemde combinatie maar vroeger was alles mogelijk. Carlos
Bekaert bewerkte en verhandelde huiden/bont en zijn echtgenote Bertha Goossens
verkocht zuivelproducten en leverde die ook aan huis. Nu is In Den Hert een
mooie, brede nieuwbouw met twee huisnummers 54 en 54A.
In de gevel van In Den Hert
prijkte een hertenkop. Vroeger zag
je dit wel meer in Vlaanderen, in plaats van huisnummers werd een handel of een
woning aangeduid met een uithangbord of een mooie gevelsteen. Uitstekende
figuren of voorwerpen, dieren, fabeldieren, bustes, heiligenbeelden, vergulde
madonnas, ijzeren ornamenten of windwijzers versierden de gevels, boven de
deuren en ramen of waren op de deuren of een glasraam geschilderd. In het voormalige
Hoeveke is er nog een overblijfsel van een windwijzer, ook op de huisnummers
20, 28 en 58. Ze waren een soort weervoorspellers en meteen een verfraaiing van
de mooie burgerhuizen. Een honderdtal jaar geleden waren uithangborden en
gevelstenen heel gewoon. Boven de winkeldeur van schoenmaker René Posman hing een houten uithangbord met
Schoenmakerij St Crispijn. Crispijn was de patroonheilige van de
schoenmakers. Boven het mooie gevelhuisje van aannemer schrijnwerker Arthur Willems is een gevelsteen waar de
druiventros gedragen wordt door twee mannen, verwijzend naar t land van melk
en honing. De gevelsteen verwijst naar de vroegere wijnhandel van de familie Van
den Bossche die er toen gevestigd was. Verder in de Nieuwstraat nummer 24, in
het Boekhouder kantoor T. De Clerck,
prijkt een vuurkorf boven de inkomdeur, die verwijst naar warmte en gastvrijheid.
De voordeur staat er trouwens altijd open. Een paardenkop verwees naar een
paardenslachterij en koehorens naar een slagerij waar rundsvlees werd verkocht.
Dat wat betreft de verwijzingen naar handelszaken.
Na bont en zuivel van In den Hert komen twee verzorgde gesloten huizen. Kleermaker
of kleerstofbehandelaar Richard
Cuelenaere (1882) had een zaakin de
Noordstraat 56. Het is nu een nieuwe handelszaak, een kledinggroothandel. In het laatste oude woonhuis met heel fraaie
gevel, op de hoek, vlak voor de inrijpoort naar bouwmaterialen P. Vermeulen
woonden Elvira Leloup (1902) endekzeilhandelaarGeorges De Brée (1899), de oom van Carlos De Brée. Zij
verkochten aanvankelijk alcoholische dranken in de Edestraat nummer 24 en
schakelden over naar dekzeilen en touwen. Georges De Brée was een broer van
Clara De Brée, wasserijuitbaatster Noordstraat 111. Allicht onder invloed van
de broers van Clara De Brée schakelden zij over van likeuren naar dekzeilen en
touwen. Elvira was de zuster van Ivonna Leloup, echtgenote van huisschilder
Louis Deraes (1914), moeder van Patrick en Rita Deraes uit de Interieurzaak in
de Edestraat nummer 22.
De huizenrij van de hoek aan de Edestraat tot aan het leegstaand pand Slagerij
Martens, zijn woonhuizen, geen handelszaken. Het geheel oogt eigenlijk verzorgd
en is een mooi deeltje van de nog smalle strook van de handelskilometer.
Bakker Savat Deel IV, de Noordstraat deel XIII.
Met
dank voor de fotos en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna
Dobbelaere. De beschrijving van de Noordstraat is gebaseerd op mondelinge
overleveringen van de kleinzoon van Cyril Standaert en aan de hand van de
notities van mijn neef Valeer Posman. Om het verhaal van Bernard Willems te
kennen kan u het Jaarboek Ambacht
Maldegem 2004 p 202 raadplegen waar Hendrik Van de Rostyne, de eerste
drukkers-uitgevers uitvoerig beschrijft.
Op
de fotos de huidige huizenrij vanaf de hoek van de Edestraat, de VDK Bank tot
aan Slagerij Martens. Op de oude prentkaart (archief Maldegem), zie je de handelszaak
van Bakker Cyriel Standaert. Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/
26-10-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
20-10-2014
Bakker Savat, Maldegem. Deel III.
De handelszaken
in de buurt van BAKKERIJ SAVAT.
Deel III, de
Noordstraat deel XII.
Bakkerij Savat maakte bijna
een eeuw lang deel uit van de voormalige handelskilometer in de Noordstraat
Maldegem. Enkele privéwoningen vervolledigden vroeger de aaneenschakeling van herbergen,
winkels, groothandels- en eenmanszaken, kleine fabriekjes, vee- en landbouwbedrijfjes.
De handelskilometer bood veel werkgelegenheid
en - zekerheid aan. Eerst en vooral aan de inwoners zelf, vervolgens aan hun
kinderen en familieleden en aan de plattelandsbewoners die in het centrum werk
vonden op loop- of fietsafstand.
Is de handelskilometer teloor gegaan door de langdurige openbare werken en door ongelukkige beslissingen die getroffen
werden door hogerhand? Is het eenrichtingsverkeer
de boosdoener? De Noordstraat was
altijd breed genoeg om langs beide kanten te parkeren. Werd er
werkgelegenheid geboden op het industriepark en beschikt de gemeente over een
arsenaal employés in allerlei rangen, het blijft betreurenswaardig dat de
meeste Maldegemnaars, per wagen of met het openbaar vervoer urenlang onderweg
zijn van en naar het werk of zich verplicht voelen, hun eigen dorp, hun roots,
hun familie te verlaten om elders en dichterbij het werk te wonen.
Zaakvoerders zoals de Bakkers
Savatverschaftenwerkgelegenheid en boden meteen ook de
mogelijkheid tot het aanleren van een vak. Jonge mensen konden met een
leercontract een opleiding volgen
als bakker en werden meteen geconfronteerd met het echte leven van het ambacht
anders dan studenten die een opleiding volgen in een school, die na zes jaar
klaar zijn voor de bakkersstiel maar vaak afhaken omdat ze niet echt op de
hoogte waren van wat het zware nachtwerk met zich meebracht.
Enkele bakkersgasten volgden een opleiding
in Bakkerij Savat. Geert Matthys,
zoon van Romain uit Moerhuize, volgde een opleiding met leercontract en heeft
nu een succesvolle bakkerij in Assebroek. Marnix
Sijs startte een eigen zaak in Zomergem en Jan De Windt runt een eigen bakkerij in Assenede. Dominique De Visch kreeg er zijn
opleiding en startte een zaak in Torhout en zo zijn er nog wel enkele jonge mannen
die vaardigheid en kennis verworven bij de
Bakkers Savat.
Rechts en links van de gekendeBakkerij Savat nummer 73, waren ontelbare kleine
eenmanszaken afgewisseld met eengezinswoningen. Als je voor de voormalige
bakkerij staat, dan had je rechts vier
woonhuizen, de nummers 71, 69, 67 en 65. Nummer 71 had Norbert Savat gekocht en
hij woonde er toen zijn zoon Hubert trouwde en de bakkerij betrok. Later heeft
Hubert Savat beide woningen, 71 en 69 als eigendom verworven om te verhuren. In
nummer 67 woonden Petrus Van Canneyt (1866) en Melanie Bleyaert, later Marcel
Van Canneyt (1909) en Elza Van Rie. Het hoekhuis nummer 65was van Hector Braet (1899), Cordula Marclé (1900) en hun kinderen Anna
Braet, Diane Braet en Willy Braet. Anna Braet (1928) was getrouwd met Aimé De
Smet. Zij woonden in de Charles Rotsaert de Hertainglaan.
Tijdens W.O.II waren Duitse
troepen ondergebracht in barakken in de Dreef, die achteraan evenwijdig loopt
met de Noordstraat. Op de hoek naar de Bloemestraat stond vroeger een huis
bewoond door een deurwaarder. De smalle toegang naar de Bloemestraat was
moeilijk voor grote voertuigen. Toen het huis leegstond heeft de Duitse bezetter
het onteigend en er een openbare schuilplaats laten metsen. Na de oorlog werd
die schuilplaats afgebroken, je kan dit nog duidelijk merken aan de voetpaden
dat de huizenrij ingekort werd.
We nemen de huizenrij LINKS onder de loep,
van Bakker Savat tot het appartementsgebouw Van Hecke.
Naast Bakkerij Savat in nummer 75 woonde jarenlang gemeenteontvanger Camiel Serlet (1909) en zijn echtgenote
Maria De Clercq. Camilla,
Marie en Emma Verstringe woonden in
nummer 77. De gezusters Alida (1891) enMarie
(1899) Braet woonden in nummer 79.
Emma Braet (1884) en Henri Van Acker (1872) woonden
in nummer 81. De ongehuwde Hermina Braet
(1879) had een schoenwinkel en haar broer Julien Braet (1882) was schoenmaker
in nummer 83.
De ouders van naaisterDiane Martens (1928), echtgenote van kunstschilder
Nestor Martens uit de Nieuwstraat 51, zus Flora (1927) en broer Eric Martens woonden in nummer 85. Hun vader, Alfons Martens
was sigarenmaker. De kledingzaak Bawi startte in de woning
Martens en breidde later uit met de brede woning van Hermina Braet die 103 jaar
geworden is. Winkelierster Germaine
De Clerck (1908) en echtgenoot bediende Jozeph (1906) Vandezande woonden in
nummer 89. Zij hadden een dochter Henriette die religieuze werd.
In het voormalige kaaswinkeltje of t Hoeveke, nummer 91, woonden de kleermakerRobert De Decker (1907) en Alida
Leliaert en hun gezin. HuisschilderRaphaël De Baets heeft er nog naast gewoond,
in nummer 93, in het huis van kapper Maurits Meneve (1929) en Germana
Longueville en is dan verhuisd naar een handelszaak
van verf en behang rechtover het jeugdhuis naar het café Congo van zijn tantes Cordula en Emma De Baets, herbergiersters.
Dit is nu de leegstaande Leonidas pralinen winkel, die verhuisd is naar de
Nieuwstraat.
Dan volgt in nummer 97/ 95 de grote,
hoge, brede woning met onlangs prachtig gerenoveerde donkere gevel en witte
raamomlijsting van de veekwekerLudovicus of Louis Blomme (1909) (tweede
generatie Louis Blomme, er zijn er vier) en Yvonna Wildemeersch. Tot enkele jaren geleden waren twee
inkomdeuren.
Maurice De Vuyst, vader van Simonne, zetel garnierder woonde in een vleugel rechts
van het huis van Louis Blomme en Yvonna Wildemeersch (1912). Nu is dit
één grote, brede woning met prachtig gerenoveerde gevel van een nakomeling van
Louis Blomme, Lode Blomme, vierde generatie Louis Blomme. Camiel
Wildemeersch,
de vader van Yvonna Wildemeersch (1912), echtgenote Louis Blomme jr. (1909), was
getrouwd met Maria Alida Cuelenaere
uit Nederland en ze woonden in de Rapenbrugstraat toen nr. 18 bis. De zus van
Maria Alida, Reinhilde Cuelenaere woonde
in de Molenberg 1. Toen Reinhilde hulpbehoevend werd trok ze in bij de familie
Louis Blomme en Yvonna Wildemeersch en hun kinderen Ludovicus (1941), Yvonna (1942),
Lutgardis (1944), Rita (1945 als baby overleden) en Magda (1946).Ik herinner mij dat nog want Simonne De Vuyst was mijn Chirovriendinnetje.
Er waren twee inkomdeuren in het huis van Louis Blomme jr. nummers 95 en 97. De
vader van Simonne had er een meubelwinkel
aan de rechterkant. Als je verder in de gang ging, zat een oud vrouwtje voor
een raam, dat was waarschijnlijk tante Reinhilde. De dochters van Louis Blomme,
Lut en Magda Blomme waren gekende Chiromeisjes en liepen school bij de Zusters
Maricolen waar ik hen dus ook zag. In de kerk kwam het hele gezin vooraan binnen.
De meisjes en hun moeder waren altijd piekfijn uitgedost. Louis Blomme jr. was
een indrukwekkend man. Het ging er bij de Blommes altijd vrolijk en gezellig aan
toe. Yvonna Wildemeersch was een warmhartige, vriendelijke, positieve,
interessante en optimistische dame. Zij was boeiend gezelschap en ze is heel
oud geworden.
Drogist
en brillenverkoper
Maurice Van den Broucke en Simone Bonte woonden in het huis met gele
gevelsteen, een soort boothuis, dat er nu nog staat, in vervallen toestand, nummer
99. Daarna woonde Richard De Meulenaere die evolueerde van schrijnwerker,
bouwkundig tekenaar naararchitect,
met zijn echtgenote Esther De Baere en
hun kinderen Hilde en Guido in nummer 101. Guidootje werd ziek en is vroeg
overleden. Elk gezin huisvest een tragedie. Esther kon heel moeilijk dit
verlies verwerken maar ze bloeide open door haar drie kleinkinderen, Aenea,
Simon en Isolde.
Na de drie woonhuizen die er nu nog
staan naast Bakker Savat, tot aan het mooie gevelhuisje t Hoeveke, wordt die huizenrij tegenwoordig volledig in beslag
genomen door een eersteklas kledingzaak
BAWI waar de zaakvoerster Magda De
Windt, echtgenote Eddy De Baets reeds jarenlang de kunst verstaat om haar
stijlvolle, klassieke en modieuze kleding aan de vrouw te brengen. Het is een
mooie moderne etalagereeks maar bovenaan kan je nog zien dat verschillende woningen
werden verbouwd tot één geheel, BAWI. De naam van de zaak verwijst naar
de beginletters van de familienaam van de uitbaters (Baets-Windt).
Naast architect Richard De Meulenaere, werd het mooie huis
met de trapgevel Noordstraat nummer 103, gebouwd beginjaren 1900, omstreeks gelijktijdig
met de bouw van ons stadhuis,door Louis Blomme (eerste generatie) en Marie Teirlinck. Het werd eigendom van
zijn dochter, Paula BLOMME, een
politiek geëngageerde dame voor de oorlog, de zuster van Louis Blomme, tweede
generatie.
Op de oude prentkaart in bijlage kan je de gevel nog heel goed herkennen. Het huis
werd later bewoond door Etienne Gurickx en Ivonne Blomme en hun gezin. Na het
overlijden van Etienne baatten Ivonne samen met zoon Pieter - Jan een
succesvolle tearoom Pluk De Dag
uit gedurende enkele jaren. Een tearoom en restaurant voor dagschotels was een verrijking voor de Noordstraat en
bracht een tijdlang, stijlvol en gezellig tafelen in het mooie gevelhuis, met prachtig
gerenoveerd interieur, diepe, gezellige tuin tot aan de Dreef. Zoon Michael
Gurickx en zijn gezin, vierde generatie, wonen nu in dit mooie huis met
trapgeveltje van de familie Blomme.
Heel interessante familie in
de Noordstraat trouwens. Paula, Germaine, Ivonne (Zuster Ludovica) en Louis
Blomme waren de vier kinderen van de handelaar Louis Blomme en Marie Teirlinck.
Toen Louis Blomme overleed, hertrouwde de weduwe met Gust Blomme. Zaakvoerder August Blomme - Bafort had blijkbaar landbouwgrond achteraan de Dreef, die later aangekocht werden
door een ander Noordstraat bewoner, Marcel
De Baets.
Generaties lang bleven de huizen in
handen van de familie. Blijkbaar heeft een huis van de voorouders een zekere
charme en aantrekkingskracht. Oude huizen hebben een ziel, ze stralen kracht
uit en laten de liefde van de voorouders verder leven bij hun nakomelingen die
hun thuis liefdevol onderhouden als een kostbaar kleinood. Vanaf de hoek
Bloemestraat worden eengezinswoningen afgewisseld met enkele mooie, oude, gerenoveerde
gevels die dit stukje Noordstraat nog steeds aantrekkelijk maken.
Bakker Savat Deel III, de Noordstraat deel XII
wordt vervolgd.
Met dank voor de
fotos en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere, Mevrouw
Ivonne Gurickx - Blomme, het archief Maldegem en de notities van Valeer Posman
werden geraadpleegd.
Op de fotos Hubert Savat en echtgenote, Hubert
Savat in de bakkerij tijdens een schoolbezoek. De gerenoveerde woningen van de
familie Blomme.Op de oude
prentkaart in bijlage rechts, gevelhuis van Ludovicus Blomme Teirlinck met de aanpalende
woningen, er rechtover woning van bakker Pieter Spelier.
20-10-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
18-10-2014
Bakker Savat, Noordstraat Maldegem. Deel II.
BAKKERIJ SAVAT
een handelszaak
die bijna een eeuw lang alle veranderingen in de handelskilometer van weleer
trotseerde,
volgt nu een
ander spoor.
Deel II, de
Noordstraat deel XI
In de Noordstraat richting Bloemestraat baatten de BAKKERS SAVATbijna 100 jaar lang, hun handelszaak uit. DAVID, NORBERT, ARMAND, HUBERT en LUC, vier generaties SAVAT bezorgden jarenlang
vers brood en heerlijk gebak aan ontelbare Maldegemnaren en buurtbewoners.
Op de foto in bijlage, kan u gemakkelijk, de vriendelijke en knappe jongeman, Hubert Savat herkennen in de gekende
kiel of werkschort, die zon58 jaar
geleden (1956) elf broden leverde bij de kroostrijke familie van Remi Van Deynse in Moerhuize. Hij kon
niet alleen de elf broden dragen en had hulp van een jong bakkersgastje, Werner Van Vooren, de aangetrouwde oom van
Veronique Blondeel die op het
gemeentehuis tewerkgesteld is.
Op het platteland waren veel kroostrijke
gezinnen waar het prettig en overvloedig leveren was aan huis! De bakkers
werden overal vriendelijk onthaald, zij brachten lekker, vers en betaalbaar
voedsel voor iedereen.
DAVID SAVAT startte de
zaak en zijn zonen Norbert en Armand
zetten de zaak verder.
Norbert Savat en Magdalena
Rotsaert hadden vier kinderen: Hubert, Rita, echtgenote van Jacques
Verschueren die in Sluis wonen, Marie-Rose
en echtgenoot Bas Appeldoorn wonen in Vlissingen en Jack (Jacques) Savat en zijn echtgenote, Marga Allemeersch uit
Sijsele, zijn naar Perth, West-Australië
getrokken.
De zoon van Jack Savat, genoemd naar zijn grootvader DAVID SAVAT, is professor aan de UWA, universiteit in Perth, West-Australië
en heeft talrijke publicaties op zijn naam staan. (Zie website DAVID SAVAT). Alle kinderen van Norbert Savat trokken
naar het buitenland, alleen HUBERT
bleef Maldegemnaar in hart en nieren.
Hubert Savat (3 april 1937)
volgde na zijn lagere school, de Grieks-Latijnse in Maldegem en in Brugge en
haakte af enkele maanden voor het einddiploma middelbaar onderwijs toen zijn
vader om gezondheidsredenen het werk in de bakkerij op een lager pitje moest
zetten.
Hubert vond het eigenlijk wel interessant om in de voetsporen van zijn
vader te stappen, hij vond bakken een mooie werkgelegenheid, hij was een
knappe, vriendelijke jongeman, erg sociaal en graag gezien bij de mensen op het
platteland waar hij overdag brood rond bracht. Hij moest van bij het begin,
hard werken maar had toch tijd voor heel veel goede vrienden.
Op foto 2 staat Hubert tijdens
een carnavalsfeest in Heist links, samen met twee Maldegemse vrienden die ook
al op de foto van de Matrozenbruiloft(1945) in eerdere publicaties
stonden.
Rechts Roland De Caussemaker
van Café De Norton in de Noordstraat (Pizzeria Saramonia), die nu in
Knokke-Heist woont en in het midden Jacky
Van den Abeele, zoon van slager-slachter Omer Van den Abeele (01 10 1907) en
winkelierster Lily Spiegelaere (1913). Jacky werd slager in Brussel maar woont
nu in Knokke. Hubert had altijd samen met de gekende Luc Speecke gestudeerd in Maldegem en in Brugge en ze zijn altijd vrienden
gebleven tot Luc Speecke overleed.
Hubert Savat trouwde met de knappe Erna Dobbelaere uit Kleit, die
jarenlang volledig zelfstandig de klanten in de winkel bediende met de glimlach.
Toen zoon Luc Savat besliste om ook in de zaak te
komen, werd Erna bijgestaan door haar schoondochter Ineke Kaas om de klanten te bedienen. Erna en Hubert, hun zoon Luc en zijn echtgenote Ineke runden de
zaak met verve een halve eeuw lang.
Zij verkochten alle soorten brood, in alle formaten
en gewichten, sandwiches, pistolets, boterkoeken en andere lekkernijen en
hadden een breed assortiment van gebak en gebakjes.
Erna en Hubert trokken zich pas terug in 2010 en betrokken toen definitief
hun mooie moderne woning met tuin, meer in het centrum.
Hubert en Erna
kregen drie kinderenLuc, Ann en Adinda. Adinda, een mooi klinkende naam die verwijst
naar het liefdesverhaal Saïdjah en Adinda in Max Havelaar (uit 1859) een roman van Multatuli,
het pseudoniem van Eduard Douwes
Dekker.
Hun zoon Luc Savat (1962) en zijn echtgenote Ineke Kaas uit de mosselstad
Philippine, in de gemeente Terneuzen, namen de zaak over, renoveerden
opnieuw, hadden jarenlang een bloeiende bakkerij en ontelbare tevreden klanten.
De winkel was modern en groot, het aanbod was massaal, divers, veelkleurig en
de bediening was perfect. Erna en Ineke waren uitmuntende, vriendelijke zakenvrouwen,
de ruggensteun van de echtgenoten die werkten achter de schermen, in de
eigenlijke bakkerij.
Op een bepaald moment, ongeveer in 2012 gaf Luc een andere wending aan zijn
beroepsleven. Hij stopte met de bakkerij en ontplooide zijn talenten op een
ander terrein, wat trouwens een nieuwe trend is in de huidige, moderne
maatschappij.
Niemand blijft levenslang vast geankerd aan eenzelfde beroepsleven. Men
zoekt andere mogelijkheden om alle en andere talenten te ontplooien. De
bakkerij Savat werd verkocht aan restaurantgigant Huyze De Baere, Dirk De Baere, een bewoner van de Noordstraat, met
een visie en ondernemingstalent.
De drie kinderen van Hubert en
Erna zorgden in de loop der jaren voor tien kleinkinderen die allen studeerden
en een aantrekkelijke betrekking hebben. Het is wel eens interessant hen te
vernoemen. Hubert en Erna zijn gekend en geliefd in Maldegem en de mensen
stellen meestal belang in de nakomelingen.
De 10 kleinkinderen van Erna en
Hubert brengen een glimlach op hun gezicht, zij zijn de rots in de branding, de
trots van elke grootouder.
Luc Savat en Ineke Kaas hebben vier kinderen, Marlon, Lorenz, Milton en Loïs.
Dochter Ann is getrouwd met Peter Van Eetvelde en zij hebben vijf kinderen
met Bijbelse namen, Sarah, Enya, Isaiah,
Hannah en Jona. De jongste dochter Adinda
Savat is getrouwd met Norwin Van Riel uit Drenthe en heeft een dochter, Lore. Zij wonen in Aardenburg.
Bakkers zijn belangrijk, zij
leveren het dagelijks vers brood aan heel veel mensen. Brood is een levensnoodzakelijk
voedsel dat altijd betaalbaar zal blijven. De variaties er rond zijn boeiend en
afwisselend, een lust voor het oog en voor de tong. Brood brengt de mensen
samen, rond de tafel, wat ook heel belangrijk is. Brood bevordert het sociaal
contact. Bakkers leveren een product dat de mensen dichter bij elkaar brengt.
Op de laatste foto, Luc Savat, bakkers Van Killegem, in de bakkerij tijdens een schooolbezoek.
Bakker Savat deel II wordt vervolgd.
Met dank voor de fotos en de informatie aan de Heer
Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere.
Op de
fotos Hubert Savat met bakkersgastje Werner Van Vooren, Hubert tijdens
carnaval met zijn vrienden Roland De Caussemaker en Jackie Van den Abeele, de
etalages van de diverse bakkers Savat, de gerenoveerde winkel van Hubert en
Erna Savat Dobbelaere, het echtpaar Hubert en Erna Savat Dobbelaere, op de
laatste foto, de jongste bakker Luc Savat en bakker Van Killegem tijdens een
schoolbezoek aan de bakkerij.
18-10-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
16-10-2014
Bakker Savat, Noordstraat, deel I.
BAKKERIJ SAVAT
een handelszaak
die bijna een eeuw lang alle veranderingen in de handelskilometer van weleer
trotseerde,
volgt nu een ander spoor.
Deel I, de Noordstraat deel X.
Enkele huizen voor de bocht van de Noordstraat naar
de Bloemestraat was bijna 100 jaar lang, BAKKERIJ
SAVAT, een handelszaak die de jaren, de talrijke en maandenlange
straatrenovaties en het eenrichtingsverkeer in de Noordstraat, Maldegem trotseerde.
De bakkers
DAVID, NORBERT, ARMAND, HUBERT en LUC, vier generaties SAVAT bakten jarenlang
brood en gebak voor honderdduizenden Maldegemnaren en buurtbewoners.
Gebeurde het bakken bijna 100 jaar geleden manueel en werd het brood met ezel
of paard en kar rondgebracht, met een bakfiets of een triporteur, de bakkers
Savat pasten zich telkens aan de moderne tijd. Nieuwe, ingewikkelde, handige,
werk besparende en dure bakinstallaties deden hun intrede in de loop der jaren en
brood werd rondgebracht met bestelwagens, tot dit laatste ook werd afgeschaft
aangezien elk inwoner van Maldegem, ook op het platteland langzamerhand
beschikte over een eigen wagen en zelf boodschappen deed in het centrum en in
de winkelketens op de ring.
Op de oude prentkaart, daterend van 1909, links staat David Savat (1875) met een stapel brood in de linkerhand, in het
midden staat met de hoed op, buurman Emiel
Spiegelaere (15 juni 1878), schrijnwerker
- timmerman en echtgenoot van Emma Vincke (1877), een modiste, die in het huis woonde rechts met het uithangbord, nummer 72. Op het voetpad met witte schort
staat de huisschilderPieter De Baets die een gevel aan t
schilderen was waar de ladder staat aan de rechterkant. Pieter De Baets (25 09 1884) was de vader van Raphaël De Baets. Pieter
De Baets woonde met zijn gezin in de Stationsstraat 38, schuin over de vroegere
CERA bank. Zijn zoon Raphaël De Baets woonde aanvankelijk in het huis naast het
voormalige kaaswinkeltje, t Hoeveke, waar jarenlang Kapper Meneve een zaak
uitbaatte. Raphaël De Baets en zijn echtgenote Angèle Timmerman startten een handelszaak in verf en behangrechtover het Jeugdhuis in een brede woning dat
eigendom was van de tantes van Raphaël, Cordula en Emma De Baets die er een
herberg hadden, Café Congo in nummer
52. Nu is dat de leegstaande voormalige Leonidas
pralinen winkel. Angèle Timmerman was de zus van Theophiel, dus een tante
van de gekende Louis Timmerman.
Naast het huis van Emiel Spiegelaere was ooit de woning van Dierenarts Henri Van der Donckt (1879) en Maria
Cuelenaere. Dit huis werd verkocht aan Alice Cauwels.Kapper Carlos De Brée - Decostere kocht deze woning en startteParfumeriePenelope. Toen deze handelszaak
verhuisde naar de Markstraat heeft Leen
Van den Driessche, de dochter van de handelsreiziger Jules Van den Driessche (1923) en Paula Spelier (1922) er een wol boetiek Berger DU NORD opengehouden.
Het is nu depraktijk en de woning van
Kinesitherapeut en Osteopaat Arne Verstrynge en Marianne De Brée.
Dan volgde hetlage huis van Ibeke
(Urbanie) Moelaert en Camiel Matthys (1879), daar kwam later de lingeriewinkel van Paula Wabbes (1919)
in nummer 78. Later is er de lingeriewinkel
van Greet Verstryngegekomen.Het grote huis ernaast, met twee ramen en een
uitstalraam was de woning en de kruideniersgroothandel
en winkel van Louis Bekaert en Cecilia Vanhyfte en familie. Alice Bekaert
(1886) was winkelierster in de Noordstraat 80.In nummer 82 woonden de zoon van slager Leonard Dobbelaere (1882) en Irena Cauwels, vleeswarenfabrikantAlbert Dobbelaere (1910) en Magd. Van de
Genachte (1911). Dat wat de prentkaart betreft.
De ouders van David Savat waren Pieter
Savat en Clémence Debbaut. David Savat (14 mei 1875) en zijn echtgenote Melanie De Muynck woonden in de
Noordstraat nummer 73. Melanie De
Muynck, had het huis geërfd van haar ouders, de kleermaker Eduard De Munck en Frederika Veirdegem, die in nummer 75 woonden.
De zonen van Eduard De Muynck, Georges De Muynck (1913) was kleermaker enValère De Muynck (1910) was kapper. Valère en zijn echtgenote
Julienne Cockheyt (1913) woonden in nummer 77. Aan de andere kant, woonde de
postbode Petrus Van Canneyt en Melanie Bleyaert. De postbode Marcel Van Canneyt (1909) enElza Van Rie (1911) woonden in 67. In nummer
65 was er de kruidenierswinkel van Cordula
Marclé (1900), echtgenote vande
handelsreiziger, Hector Braet (1899) en moeder
van Willy Braet (1924) die werkten voor de firma De Meyere. Nu is op de hoek de
gerenoveerde woning van voormalig juwelier Daniël Coens. In nummer 75, naast de
bakkerij woonden later de gemeenteontvanger Camiel Serlet (1909) en Maria De Clerck (1912).
Aan de overzijde van de bocht naar de Bloemestraat woonden houthandelaar en
handelsreiziger Etienne Verstringe en Dina Van Moffaert. Dina was een dochter
van kleermaker Janvier Van Moffaert
en Marie Borgonjon in de Nieuwstraat 28. Dina gaf les huishoudkunde in het
Koninklijk Atheneum. Louis Pieters
heeft er nog gewoond later. Nu is daar het modern flatgebouw Artemis.
Een tante van Melanie De Muynck, de groottante van Hubert Savat, Barbara De Muynck had een kantschool in de bakkerij, in 1858 (zie
tijdschrift Ons Meetjesland, 1985, jaargang 18 nr. 4). In die tijd waren er
in Maldegem talrijke kantschooltjes. De meisjes kregen er een beetje onderwijs
in godsdienst, taal en rekenen, leerden er de fijne kneepjes van het kantwerk
en kregen hiervoor een kleine vergoeding als bijdrage voor het gezinsbudget.
Gabriël De Lille schrijft in zijn brochurereeks Maldegem in Beeld en in
Schrift: Er was veel armoede in
Maldegem. 100 à 200 jaar geleden leefde een derde van de Maldegemse bevolking zonder middelen van bestaan,
in een tijd waar sociale voorzieningenzoals
werkloosheidsvergoeding, kinderbijslag en pensioenen onbestaande waren. De
gemeente, de Openbare Onderstand, de COO, het OCMW of het Sociaal Huis zoals ze
dat tegenwoordig noemen en de kerk probeerden op allerlei manieren de armen een
klein inkomen te verschaffen, zodat zij niet moesten verhongeren of gaan
bedelen.
Als je de alarmerende berichten via de media moet geloven is intussen nog
niet heel veel veranderd. Ondanks de uitgebreide sociale voorzieningen, leven
nog heel veel mensen in armoede. Kinderen
komenzonder broodtrommelnaar school. Stel je voor dat er geen
broodmaaltijd is voor de kinderen in onze welvaartsmaatschappij.
David Savat en
zijn echtgenote Melanie De Muynck hadden drie kinderen, Armand (04
04 1909),Norbert (6 januari
1911) en Elvira (10 december 1915).
De jongste, Elvira Savat (1915) was
getrouwd met de handelaar in
sproeistoffen Charles Vanhulle (1923), in de Noordstraat 74, waar nu twee
huizen opgetrokken zijn door de families Roger en Pascal De Decker. Ze hadden
twee kinderen Nicole Vanhulle en Paul Vanhulle, een advocaat.
Armand en
Norbert waren de bakkers en vulden hun nachtwerk aan met
het rondbrengen van brood op het platteland, enkele dagen per week, maandag,
woensdag, donderdag en zaterdag. Armand deed dit in de Aardenburgkalseide,
Strobrugge, Moerhuize en de Oosthoek. De bakkers waren overal welkom in elk
gezin. Zij waren altijd vriendelijk, hadden een luisterend oor en brachten
afwisseling en nieuws in een eentonig landelijk leven. Armand was getrouwd met Ivonna Vermeulen (1910) en woonde in de
Noordstraat 241. Zij hadden geen kinderen.
Norbert Savat en zijn
echtgenote Magdalena Rotsaert
woonden aanvankelijk in de Vakekerkweg 105, maar kwamen later in de zaak zelf
wonen. Zij zetten het bakkersbedrijf van stamvader David verder, renoveerden de
zaak en breidden uit.
Bakker Savat deel I wordt vervolgd.
Met dank voor de fotos en de informatie aan de Heren Valeer
Posman, Marc De Baets, Hubert Savat en Mevr. Erna Dobbelaere en Leen Van den
Driessche.
Op de
fotos: David Savat met paard en kar, de bakkerij Norbert Savat Rotsaert, de
huizenrij rond Bakker Savat anno 2011 en een foto van bakker Armand Savat,
broer van Norbert. En een etalage vol taartjes en taarten die doen watertanden.
16-10-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
26-09-2014
INGRID CAECKAERT en voorouders, deel II.
Een halve eeuw lang maakte BAKKERIJ CAECKAERT deel uit van de vele
bakkerijen in Maldegem, die de mensen voorzagen van brood, gebak en chocolade
in allerlei vormen en soorten.
Deel II, de Noordstraat deel IX.
HISTORIEK
Bakker Marcel Caeckaert (18 april
1906 - 24 november 1979) en zoon Georges
zorgden voor het dagelijks brood, pistolets, sandwiches, Frans brood,
boterkoeken, croissants en andere lekkernijen, pralines, speculaas, snoep in
het centrum en op het platteland. Soms werd er ook gebakken en geleverd aan
andere handelszaken.
Marcel
Caeckaert en zijn zoon Georges deden het lastige en zware nachtwerk, brood
bakken van s avonds tot s morgens vroeg terwijl hun knappe echtgenoten aanvankelijk
Irma Verstuyf en later Marie - Josephe
Vereecke de hele dag de klanten bedienden met de glimlach.
Toen er
vraag was naar pralinen, was Marie-Josephe, zakenvrouw tot in de toppen van
haar tenen, er als de pinken bij om aan haar klanten een uitgebreid assortiment
pralinen aan te bieden. De klanten deden twee vliegen in één klap in dezelfde
zaak.
Volgens professor De Brabandere, de autoriteit in België wat betreft
verklaring familienamen komt de naam
Cae(c)kaert voort uit de naam Jacquart
(zie website champagne Jacquart).
De
Caeckaerts hebben hun wortels in de streek van Landegem-Nevele en Lotenhulle.
(1435). Vanaf 1563 waren de parochiepriesters verplicht de dopelingen te
registreren met vermelding van de ouders, de peter en de meter. Vanaf dit
moment is het niet zo moeilijk meer gegevens van de voorouders op te sporen en
te synthetiseren tot een stamboom.
Voor de
familie Caeckaert is de stamboom gebundeld in een prachtig, rijk geïllustreerd
boek Familie Caeckaert 500 jaar
geschiedenis. Domenicus Caeckaert was hoogleraar kerkelijk recht in de
zestiende eeuw. Andere Caeckaerts bekleedden belangrijke openbare functies. De
Caeckaerts verspreidden zich in Vlaanderen maar sommigen trokken naar Amerika en anderen startten een
handelszaak in Frankrijk in de buurt
van Reims. Vanaf midden 1700, namelijk in 1738 nadert een tak van de Caeckaerts
onze streek via Damme, Sijsele, werden ze gelinkt aan Maldegem door geboorten,
huwelijken en overlijdens.
Jacobus Caeckaert is in 1785
overleden in Sijsele. Albert Caeckaert
werd geboren in Damme in 1801 en is overleden in Maldegem in 1885. De zoon van
Albert, Francies Caeckaert werd
geboren in 1839 in Beernem en is overleden in Maldegem in 1912. Hij was
getrouwd met Ulalia Pots (Adegem
1840 Maldegem 1917).
De zoon van Francies, Arthur
Caeckaertwerd geboren in Maldegem 1877.
Hij trouwde met Elodie Van Landschoot
(1877 1932).
Zij hadden acht kinderen: Julien (1905) werd bakker in de Kleitkalseide
183, Marcel werd bakker in Maldegem
centrum, Magdalena, Hubert werd bakker in Sint Margriete, Hubertine, Roger
(1913) werd timmerman, Maria en José-Marie.
Een grote kroost die zorgde voor een grote groep afstammelingen
Caeckaert in deze contreien. Arthur
Caeckaerten Elodie Van Landschoot
waren dus de grootouders van Georges en Etienne Caeckaert en de ouders van
Marcel Caeckaert.
Marcel Caeckaert (1906) vestigde
zich als bakker in de Noordstraat in Maldegem, juist voor de hoek naar de
Bloemestraat. Zijn vader Arthur was molenaar van de Molen Caeckaert in Kleit,
dus Marcel bleef werken in dezelfde branche.
Marcel trouwde met
Irma Verstuyf, een dochter van Alfons Verstuyf (1880) uit het Molentje
nr. 158 in Maldegem. Alfons was de zoon van Petrus Verstuyf en Barbara Van
Hauwe. Hij trouwde op 26 april 1906 met Alice De Backere (1882) dochter van de
Donkse timmerman, Victor De Backere en van Barbara Versluys.
Alice en
Alfons hadden negen kinderen: Germain, Rosa, Irma, Martha, Omer, Gilbert, Jordaan (Georges), Esther en Roger Verstuyf. Vanaf 1918 woonde Alfons met
zijn gezin in de huidige handelszaak van Henri
en Marnix Derycke, verwarming-sanitair-elektro handel, Noordstraat nr. 158.
De firma A.
& N. Verstuyf was heel ondernemend. Ze werkten met twee broers. Alfons had
een koeriersbedrijf - postdienst van Maldegem naar Gent en Pol (Napoleon 1882)
Noordstraat 172, reed jarenlang van Maldegem naar Brugge, met paard en kar op
meestal bar slechte, schaarsverlichte wegen met één rijstrook. Later schakelden
ze over naar de vrachtwagen. Alfons was voerman van 1893 tot 1958, 65 jaar
lang. Het ontbrak de familie Verstuyf niet aan ondernemingszin. Alle kinderen erfden zakeninstinct. Een van hen, Irma Verstuyf, getrouwd met bakker Marcel Caeckaert en leidde jarenlang de
succesvolle banketbakkerij in de Noordstraat
61.
Alfons
Verstuyf en Alice De Backere, hun negen kinderen, hun 25 kleinkinderen, van wie
Georges er een was en tientallen achterkleinkinderen hebben gezorgd voor de
verspreiding van voldoende zakentalent om de economie in Maldegem en omstreken,
levendig te houden. Marcel en Irma hadden het ondernemingstalent in de genen.
Marcel Caeckaert en Irma
Verstuyf hadden twee zonen. Georges
(1936) en Etienne (1937). Georges trouwde met Marie-Josephe Vereecke en zij
hadden een dochter, Ingrid Caeckaert.
Etienne trouwde met Maria Van Holle uit Leuven. Zij hadden drie dochters Patricia, Anita en Kristin Caeckaert,
allen geboren in Leuven.
Een verwante
van de familie Caeckaert namelijk Albert
Caeckaert, een rechtstreekse afstammeling van dezelfde Francies Caeckaert
en Ulalia Pots, de betovergrootvader van Erik
Caeckaert[1], kwam kort na zijn
huwelijk met Marie Van den Bon
terecht als molenaar in Maldegem-Kleit. Molenaars pachtten toen meestal een
molen voor een periode van zes jaar.
Maar Albert Caeckaert kocht een groot stuk
grond en bouwde er een molen en een
woning in 1842, in
de Kleitkalseide, naast het houtbedrijf van de Firma Van den Eeckhout. Op de oude prentkaart, staan links het woonhuis,
in het midden de molen en rechts een kapelletje. Het was een korenwindmolen met
een berg rond vanwaar de kap met de wieken op de wind gezet werd. Er werden
granen gemalen maar ook eikenschors die geleverd werd aan de talrijke huidvetterijen
in Maldegem.
In 1877 kwam
de molen door verkoop aan Francies Caeckaert-Pots en in 1914 aan de weduwe en
de kinderen, Kamiel, Jules, Hendrik, Arthur
en Mathilde. Arthur was de vader van Marcel Caeckaert.
De molens
draaiden tot in 1926 toen werd overgeschakeld naar een gasmotor. De wieken
werden verwijderd in 1939 en de kap waaide eraf. De romp werd ingekort en dicht
gegoten. Na WO II werd een elektrische motor en een nieuwe maalstoel geplaatst
op de benedenverdieping. De opkomst van veevoederfabrieken gaven de definitieve
doodsteek aan het mulderbedrijf. Pas in 2002 werden de laatste overblijfselen
van de Caeckaert molen definitief verwijderd.
TERUG NAAR DE NOORDSTRAAT,
MALDEGEM.
Naast de woning van bakker
Marcel Caeckaert was er een hoekwoning, van de handelsreiziger Etienne Verstringe en de huishoudlerares
Dina Van Moffaert. Aan de andere kant van de bakkerij waren enkelesmalle woningen, in het eerste huis nummer 59
woonden Aloïs Bomberna, meubelmaker
en schrijnwerker, Alice Ronse en hun gezin, in de twee volgende woningen
woonden o.a. Alex Clyncke, was de handelszaak van juwelier en horlogemaker
Germain Decostere (1907) en Magdalena Demey (1904) en de kapperszaak van Carlos
De Brée en Bea Decostere.
Dan volgde Apotheek Robert Lippens, later
schoenmakerij Marc Matthys in het
Jeugdhuis, vroeger woning van dokter-burgemeester-brouwer Désiré Van Mullem.
Op de foto
staat de neef van Georges Caeckaert, Carlos
De Brée in het deurgat, bij juwelier en horlogemaker GermainDecostere staat zijn echtgenote Magdalena
Demey voor het deurgat met twee kleinkinderen Linda en Marc De Brée en een
hondje.
Die woningen
waren ooit eigendom van postmeester Gerard Buyssens (1910), een familienaam die
vroeger wel eens meer opdook in het centrum. Die huizenrij werd afgebroken en
vervangen door Residentie Van Mullem.
Bakkerij Caeckaert, werd een
tiental jaar geleden samen met de hoekwoning tot aan de Bloemestraat afgebroken
om plaats te maken voor het appartementsgebouw
Artemis. Van de hoek Etienne Verstringe tot aan het Jeugdhuis werden alle
woningen afgebroken en vervangen door appartementsblokjes met onderaan een paar
handelszaken.
BAKKERIJ CAECKAERT VEREECKE, alom
gekend in Maldegem en omstreken, waar dochter INGRID CAECKAERT (7 mei 1964 - 16 maart 1991) is
opgegroeid tot een zelfbewuste, gedreven, joviale, attente, dynamische jonge
zakenvrouw en waar zij enthousiast heeft geleefd en verzekerd was van een beloftevolle
toekomst.
Bij haar onverwacht,
onwezenlijk, onbegrijpelijk overlijden, stortte de hele wereld voor altijd in
elkaar voor allen die van haar hielden.
Een
onbekende tot nu toe, die ondanks een intensieve speurtocht nooit werd
opgespoord maakte heel veel levens stuk. Niemand kon zich voorstellen dat die
betrouwbare, bloeiende bloem van een
dochter, die leefde voor haar werk en haar familie, zou vermoord worden op
klaarlichte dag, voor haar appartement op wandelafstand van haar eigen Immokantoor
in Knokke-Heist.
De bakkerij werd
stopgezet in 1991, na haar overlijden.
De bakkerij en
de buurthuizen zijn afgebroken en verdwenen
maar de herinnering aan een mooie, jonge,
sympathieke, liefdevolle, dochteren verantwoordelijke
en succesvolle zakenvrouw zal altijd
blijven leven in de gedachten van vele mensen die haar en haar familie
genegen waren.
Het mag niet zijn dat kinderen
sterven voor hun ouders en zeker niet op die onafwendbare manier.
De geschokte ouders moesten hun dochter
Ingrid uit handen geven en toevertrouwen aan
een oneindige goede Godmet de vraagom haar naam in ons midden levend houden.
Het
overlijden van een kind is een onaanvaardbaar en schrijnend lot dat diepe
wonden slaat voor hen die achterblijven. Allen blijven zoeken naar een
uitweg, met tranen die niet te stelpen zijn en verdriet zo diep als de zee.
Het is zoals in het troostgevend
versje van Bram Vermeulen.
En als ik dood
ga, huil maar niet
Ik ben niet
echt dood moet je weten.
Het is maar een
lichaam dat ik achterliet
Dood ben ik pas als jij mij bent vergeten!
Bakkerij Caeckaert, deel II, de Noordstraat IX.
Met dank voor de fotos en informatie aan het Archief
Maldegem, aan de Heer Georges Caeckaert en Mevrouw M.- J. Vereecke, aan de Heer
Carlos De Brée, voor de stamboom werd het internet geraadpleegd en het boek Familie Caeckaert 500 jaar
geschiedenis, geschreven door Walter
Caeckaert. In Honderd jaar
Adegem, Maldegem, Middelburg p 140/145, staan de molens Caeckaert en de
Bakkersronde beschreven. Familieblog Caeckaert: http://caekaert.wordpress.com/ is interessant.
De fotos
stellen Ingrid Caeckaert en haar ouders
en grootouders voor, de Molen Caeckaert in Kleit, de romp van de molen, de
woningen naast de bakkerij Caeckaert: Juwelier Germain Decostere en Kapsalon Carlos
De Brée.
Foto van de familiebijeenkomst Alfons Verstuyf en zijn nakomelingen in
de Noordstraat en de etalage met de pralinen.
(1) Erik Caeckaert leerde het molenaarsvak van zijn vader Honoré en is mulder op de
gerestaureerde Westermolen in Lembeke.
26-09-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
19-09-2014
Bakker CAECKAERT, Ingrid CAECKAERT. Deel I.
Een halve eeuw lang maakte BAKKERIJ CAECKAERT deel uit van de talrijke
bakkerijen in Maldegem, die de mensen voorzagen van brood, gebak en chocolade
in allerlei vormen en soorten.
Deel I, de Noordstraat deel VIII.
Wie in
Maldegem de familienaam CAECKAERT
hoort of zegt, kan er al jarenlang niet meer omheen. Iedereen denkt terug aan
de afschuwelijke tragedie die het gezin van Georges Caeckaert en Marie - Josephe Vereecke enkele jaren geleden
trof.
Een knappe,
jonge vrouw, Ingrid Caeckaert (7 mei
1964 - 16 maart 1991), de enige dochter van Georges Caeckaert en Marie -
Josephe Vereecke die opgroeide in de
Noordstraat tussen haar liefdevolle ouders en trotse grootouders, werd 23
jaar geleden, op 16 maart 1991 van het leven beroofd op een onvoorstelbare,
brutale en onrechtvaardige manier.
Als kind had
zij haar plaats bij haar talrijke vriendinnetjes op school bij de Zusters
Maricolen in Maldegem en smeedde zij vriendschapsbanden voor het leven. Vanaf
het middelbaar ging zij op internaat en groeide op tot een jonge, dynamische
vrouw, knap en elegant, boordevol sprankelende ideeën en talenten. Zij startte
het vastgoedkantoor Atlantaop de Zeedijk in Knokke Heist en was
altijd druk in de weer. Zoals elk zelfstandig ondernemer zette zij zich voor
100 % in, voor de klanten, de zaak maar ook voor haar familie. Zeer jong al had
zij het gemaakt als vastgoedmakelaar.
Haar ouders waren terecht fier op haar. Zij had haar talenten benut en
ontplooid. Een bruisend leven en een schitterende toekomst lachten haar toe.
Op een
onverklaarbare, onafwendbare manier werden al haar dromen en verwachtingen in
stukken geslagen door een zinloze daad van afschrikwekkend geweld, een onzinnige
moord die na zoveel jaren nog niet is opgelost. Er werd nooit een dader
gevonden laat staan gestraft, gerechtigheid is nooit geschied en haar ouders en
allen die van haar hielden blijven reeds jarenlang met grote vraagtekens,
verweesd achter. De familie Caeckaert werd zwaar beproefd. Oeverloos verdriet
maakte voortaan deel uit van hun dagelijks bestaan. Elk huisje heeft zijn
kruisje, maar bij de ene weegt het kruis zwaarder dan bij de andere. Voor
altijd blijft het beeld van een stralende, knappe Ingrid in het geheugen van
heel veel mensen gegrift.
Vierden de vijftigjarigen een gezellig en
spetterend feest in Maldegem tijdens de kermisweek 2014, dan ontbreekt voor
altijd de naam in de lijst van de deelnemers, de naam van die beloftevolle
jonge vrouw, Ingrid Caeckaert, die dit
jaar vijftig zou worden, zoals al haar andere klasgenoten en haar
vriendenkring, die haar tot op heden niet zijn vergeten, nog aan haar denken en
over haar praten.
Een
onderneming leiden, zich inzetten voor een zaak, organiseren, delegeren vraagt
talent. Zo ook waren de zaakvoerders van Bakkerij
Caeckaert gezegend met die gaven, die zij tenvolle benutten en ontplooiden
en zij gaven hun ondernemingstalent door aan hun dochter Ingrid.
In België is
het beroep bakker beschermd. Men moet er zijn beroepskennis via een examen
kunnen bewijzen. Indien men zich als bakker wil vestigen heeft men bovendien
een diploma bedrijfsbeheer nodig. Is men al gedurende enkele jaren bezig als
zelfstandig bakker minimum vijf jaar - dan wordt verondersteld dat men de
knepen van het vak kent. De bakkerijsector is streng gereglementeerd in België.
Om brood te bakken zijn enkele eenvoudige maar goedkope, ingrediënten nodig: bloem, water, zout
en gist. Aanvankelijk bakte men eerder alles handmatig maar langzamerhand deden
dure maar handige machines hun intrede in elke bakkerij, bij de ene wat vroeger
dan bij de andere. Diepvriezers, grote koelkasten, afmeet-, verdeel-,
kneed-, langsteek-, opmaak-, opbol- en puntjesmachines, puntenrijs-, remrijs-
en rijskasten, shockvriezers, silos, mixers enz. zijn gesofistikeerde
installaties die de huidige bakkerijen in staat stellen om aan de vraag van de
klant te voldoen. Waren er aanvankelijk houtovens, die maakten langzamerhand
plaats voor vuurhaarden met kolen, later met mazoutbranders.
De
meesten onder ons hebben iedere dag vers brood op tafel. Brood is eeuwenoud.
Het is populair geworden bij deEgyptenaren en is
sindsdien één van onze belangrijkste voedingsbronnen. In de oertijd aten de mensen geen boterhammen, ze kauwden
toen nog op rauwe granen, daarna zouden ze die pletten en met water
mengen tot een papje. Hiervan maakten ze een dikke, ronde koek, die ze bakten
op hete stenen of in gloeiende as.
Terwijl
de Grieken
voor meer broodvariatie zorgden, verfijnden de Romeinen onder meer de maalmethode. De
rosmolen die aangedreven wordt door een paard, is een
uitvinding uit hun tijd. Het was in de Middeleeuwen dat de eerste, echte
bakkers er kwamen. Zij verkochten
brood in hun winkel. Meestal was dat op basis van rogge, wat goedkoper was
dan tarwe. Geleidelijk aan begon men zuurdesem te gebruiken om het
brood te laten rijzen.
Stilaan
werd het brood ook aan huis gebracht, in eerste instantie op de typische
stoot-, honden- , ezels- en paardenkar, maar ook met de traditionele bakkersfiets, bakfiets
of triporteur. Later beschikten de meeste bakkers over een
eigen bestelwagen en o.a. Prudent
Timmerman was een van de broodbezorgers.
Vanaf de twintigste eeuw is de
opmars van speciaal brood en fijn gebak niet meer te stuiten. Duitsland is het
land waar je de meeste broodsoorten vindt: daar heb je de keuze tussen minstens
200 soorten brood en meer dan 1200 soorten gebak.
In de Bakkerij Caeckaert liep
het toen nog niet een dergelijke vaart, maar er was altijd een ontzettend groot
assortiment, grijs, wit, melk-, koeken-, rozijnen-, tarwe-, Expo-, volkoren- en
Frans brood, pistolets, sandwiches werden aangeboden samen met een breed gamma
van gebak en gebakjes. Op de website PURATOS
kan je het assortiment brood en gebak zien dat momenteel beschikbaar is.
Bakkers
waren er in overvloed in Maldegem. Het was zo een beetje zoals het aantal brouwerijen,
herbergen en slagerijen in het centrum. Er
werd goed gegeten en veel gedronken in Maldegem.
In de
Noordstraat waren er: Bakkers David,
Norbert, Armand, Hubert, Luc Savat, Bakker Marcel Martens en Jenny De Lille, Bakker Alfons Van de Walle en Celesta Chauvin, Noordstraat 162, naast de
Végéwinkel Van de Walle, in Noordstraat nummer 7 Bakkers Camiel, Bonaventura, Walter De Lille en zoon, in een ver verleden Bakker
PieterVerstrynge en Zoé Standaert,
Noordstraat 21, Bakkers Cyriel en
Bonaventura Standaert, Pieter (1872) en Albert (1915) Spelier, Bakker Arthur Willemarck (1911) en Yvonne
DHaveloose, Nieuwstraat 52, Bakker Leon
Verschoore (1904) en Rosa Longueville, Nieuwstraat 21, Bakkers Camiel
(1881), Edgard (1882) en Georges (1890) Van
Moffaert in de Nieuwstraat en de Noordstraat, Bakker Marcel Baert en Edith Willems, met Nonkels Natuurbrood en Carlos Baert in de Vakebuurtstraat.
Verder waren er de Bakkers Modest en
Maurice De Windt, Westeindestraat 33, Pasteibakker Paul Huysser Marie-Louise Dhont (Heidi) in de Westeindestraat, Bakkers
Michel De Windt Bogaardestraat 105,
Pieter De Windt (1905) uit de Brielstraat
49, Victor De Windt (1877), Karreweg
28, Bakker Hubert Van der Meulen
(1927) en Rosette Beelaert, in de Markstraat 20, Bakkers Omer (1907), Jacques, Jean-Pierre De Bruyckere en echtgenoten Alix
Clyncke, Beatrijs Boels en Karolien De Bruycker in de Boudewijn Lippensstraat en
Bakker Armand Willems (1929) en
Denyse Van Hyfte in de Stationsstraat. Je weet niet hoe het mogelijk was maar
alle bakkers hadden een broodwinning en een flinke echtgenote als ruggensteun
voor de organisatie en de bediening in de zaak.
Momenteel zijn er nog enkele
bakkers in Maldegem, Bakkerijen C. Baert, Nicolas, E. Vanhamel, Dhont-Debbaut,
Chris, W. en B. De Lille en Lanckriet. Sommige Maldegemnaars bakken zelf hun
brood met de opkomst van de broodbakmachines en anderen doen hun boodschappen
in de ketens op de ring, waar ook vers maar industrieel brood en gebak worden
aangeboden.
Bakkerij Caeckaert, deel I,
de Noordstraat VIII, wordt vervolgd.
Met dank voor de fotos en informatie aan de Heer en Mevrouw Georges
Caeckaert en M.- J. Vereecke; voor brood informatie via internet, Familieblog
Caeckaert is interessant: http://caekaert.wordpress.com/
De fotos stellen Ingrid Caeckaert en haar familie voor.
Marcel, Georges Caeckaert en Irma Verstuyf aan het werk, de oorspronkelijke
bakkerij en de gerenoveerde zaak van Georges en Marie Josephe Caeckaert.
19-09-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
16-09-2014
Galerij DUMON, Maldegem. Deel III
Schoenen
Dumon, overgeschakeld naar
SCHOENMAKERIJ EN GALERIJ DUMON.
Kunst en Ambacht doorweven.
Deel III.
In de brede etalage
van de voormalige handelszaak SCHOENEN
DUMON staan fantastische schilderijen tentoon van een Maldegems talent, DORINE TAS (zie reportages Wakblog
Maldegem). De schilderijen kunnen bewonderd worden in de uitstalramen maar ook
binnen, waar vroeger schoenen werden uitgestald en verkocht meer dan een halve
eeuw lang. De zaakvoerder van Schoenen Dumon, Lode Dumon had een interessante
broodwinning als schoenmaker en in zijn vrije tijd ging hij naar de
muziekschool. Hij volgde vijf jaar notenleer in Zomergem en kon dan gelijk
welke partituur lezen. Hij vervolledigde zijn muziekstudies met 5 jaar harmonie
in Knokke. Hij was tenor en bas bij Ondermaats, koor van de muzikale familie
Standaert, in Knokke bij het Cantabile koor en in Eeklo bij Oakland, o.l.v.
Jacques Vanden Borre. Lode Dumon was 20 jaar voorzitter van het Thaleio koor en
medestichter van het kamerkoor Kaleo. Lode en Netty Dumon zongen mee in
concerten, trouwmissen en begrafenisplechtigheden. Muziek gaf een kunstzinnige
noot aan heel hun bestaan.
Beginjaren zeventig
was een aaneenschakeling van tragische gebeurtenissen voor de familie Dumon. De
moeder van Lode, Irena Van Hecke lag
in het ziekenhuis en toen zijn vader Gerard haar ging bezoeken werd hij
aangereden door een auto vlak voor het ziekenhuis in Sijsele. Menig Maldegemnaar
zal zich die tragedie herinneren. De ouders van Lode stierven op minder dan zes
maanden tijd, nog geen zeventig.
Het drama bracht een
domper op het geluk van Lode en Netty maar zij bleven niet bij de pakken
zitten. Lode Dumon stond er nu alleen voor en startte meteen met de renovatie
van de zaak. Een brede etalage met een open overdekte ruimte naar de inkomdeur gaf
nog meer zicht op de binnen etalages voor de eigenlijke verkoopruimte. Aan de
uitstalramen werd vroeger enorm veel aandacht besteed daar waar nu, het
eigenlijke verkoopobject wordt geëtaleerd. Het product moest voor zichzelf
spreken en werd langzamerhand herleid tot de essentie. Niet alleen werd de
handelszaak volledig gerenoveerd maar de woonruimte werd aangepast aan de
moderne normen en behoeften van het jonge gezin.
SCHOENEN DUMON werd
een prestigieuze handelszaak die de omzet jaarlijks zag stijgen, door het
uitgebreid aanbod maar vooral ook door de klantvriendelijke aanpak van ernstige
zakenlui, een huis van vertrouwen. Klanten kwamen van ver buiten Maldegem omdat
zij er vrij en ongestoord konden rondkijken in het ruime interieur, zonder
opdringerigheid noch koopverplichting. Iedereen werd met respect ontvangen.
Achteraan was er een
ruime opslagplaats met atelier en een gerenoveerde lichte woonkern die uitkeek
op de nieuw aangelegde tuin. Daar waar de achterliggende gronden vroeger enkel
werden afgebakend met draad zodat de buren een praatje met elkaar konden
maken, werd de groene zone wel degelijk een afgeschermde oase van groen, hagen,
bomen, struiken en bloemen met een middenpad bezaaid met bottines gevuld met
prachtige kleurrijke bloemen.
SCHOENENDUMON bestaat
meer dan driekwart eeuw. Is er gestopt met de schoenenverkoop, schoenen worden
er nog wel hersteld. De etalage is aantrekkelijk met de ontelbare leesten, het schoenen
gereedschap uit de tijd van toen, zelfs echte zeesliffers en naaimachines
voor leder en andere harde materialen, een klein SCHOENMUSEUM en blijft een aandachttrekker,
door de ligging en de mogelijkheid tot doorlopend TENTOONSTELLEN VAN DE WERKEN VAN KUNSTENAARS.
Schoenen Dumon is
meteen ook een gangmaker, een motor om kunst in de vitrine een plaats te
geven in Maldegem centrum, het hele jaar door. Het uitdragen van schoonheid in
ontroerende creaties van Maldegemse kunstenaars is een levensvisie die
werkelijk past bij het kunstminnende echtpaar Lode en Netty DUMON.
Genieten en
verspreiden van kunstwerken, van mooie handgemaakte schoenen naar
kwaliteitsvolle confectie en naar artefacten is niet zon grote stap. Ambacht
en kunst overlappen elkaar. Daar waar ooit fraai schoeisel geëtaleerd werd,
sober maar sfeervol belicht met spots en indirecte verlichting kunnen
kunstwerken centraal staan.
IN DE BUURT VAN
SCHOENEN DUMON, nummer 15, was rechts in de Westeindestraat in nummer 65, (nu
13), de woning van kolen- en meststoffenhandelaar Camiel Vanhyfte Devos (1873) en zijn kinderen Omer, Willy,
Pierre, Germaine, Gilberte, Ivonne en René. Daarna werd de woning het logement
van de zoon René Van Hyfte (08 06
1915), zeeman op rust en zijn echtgenote Elise De Brée. Het Kapsalon van de
moeder van Elise, Rosa Verstuyf was
ernaast, voor de grote inrijpoort naar de achtergelegen stallingen. Intussen
vervangen door het woonhuis van het gezin Boelens-Vanhyfte. In nummer 11 hield
rietmeubelmaker Prosper Willemarck
(1 05 1905) en Maria Marcella Debbaut een populair café dat heel vroeger ook
uitgebaat door Jean Arix. Nummer 11 werd afgebroken om plaats te maken voor de
ingang naar de parking rond het Sint-Annazwembad.
Daarna waren twee
woningen (nummers 9 en 7), de eerste woning huurden bieruitzetter Remi Matthys (22 11 1911) en echtgenote
Suzanne Berlé aan de gezusters die ernaast woonden, Marie (1891) en Magdalena
Busschaert (1893), de dochters van brouwer Karel
Busschaert (1842) en van Leonie Blanckaert en de zusters van brouwer Louis
Busschaert (1887), voorzitter van de kerkfabriek, die vanaf 1900 pensioensparen
inrichtte. Op de huidige hoek naar de parking werden de twee woningen
afgebroken en vervangen. Aanvankelijk kwam er het Gemeentekrediet, later de Dexiabank,
nu Belfius en het Schoonheidsinstituut Elysée, twee huisnummers 7 en 9. Achter
deze gebouwen is ook nog een antiekopslagplaats geweest van Adhémar die later
verhuisd is naar Donk, nu is het een parking.
Verder staan er nog
twee identieke woningen met balkonnetje op de eerste verdieping. In nummer 3 hebben
ooit Jules Reniers (1912) afkomstig van Kortrijk Dutsel, bediende ASLK en Lia Van
Maldegem (1912) gewoond. Zij zorgden voor de tuin en de woning van Frédéric Dhont en stonden in voor zijn verzorging.
Na het overlijden van Frédéric Dhont verhuisden Lia Van Maldegem en haar gezin
naar Brussel. Kleuteronderwijzeres Anna Matthys (1915) afkomstig van de
Stationsstraat nummer 6, heeft er nog gewoond, de familie Mauritz Stevens woonde
Westeindestraat 3 en Emile en Laurent Van Maldegem (1919). Emiel (1878),
echtgenoot van Florida Bollé (1889) was hovenier en manusje van alles in de uitgestrekte
tuin van Frédéric Dhont, nu Sint-Annapark. Laurent Van Maldegem (1919) werkte
ook in de tuin van Frédéric Dhont en zijn echtgenote Nelly Roets zorgde voor
haar grote en schone kroost. Toen Laurent eigenlijk vroeg stierf verhuisde Nelly Roets naar de Nieuwstraat nummer
33 in een bel-etagewoning. Die twee huizen met balkon op de eerste verdieping naast
de inrijpoort naar het park, staan er nu nog, werden gerenoveerd en herbergen
nieuwe bewoners. Na het overlijden van Frédéric Dhont kocht de gemeente het Sint-Annakasteeltje,
Westeindestraat 1. De privé tuin van Frédéric werd Sint-Annapark en in de
woning werd de politie jarenlang ondergebracht tot die dienst enkele jaren
geleden verhuisde naar het afgelegen industriepark. Nu staat het Kasteeltje met
de twee brede inrijpoorten leeg en vervallen.
De huizen vanaf de
inrijbrug over de Ede waren eigendom van de familie BOLLÉ. De handelszaak van huishoudartikelen werd uitgebaat
door de ongehuwde zussen Maria (1895) en
Adriana (1902) Bollé, dochters van koperslager en herbergier Charles Bollé
en Emma Leloup, in nummer 4. Maria staat ook vermeld als herbergierster. Wat
niet verwonderlijk is want in de tijd van toen haalde elke straat tientallen
cafés in Maldegem. Charles Bollé had acht kinderen: Maria, Camiel, Magdalena,
Petrus, Adriana, Irena, Pieter (+1901) en Germana. De handelszaak van de
opvolger meester-loodgieter Petrus Bollé (1900) - Marie De Leyn in nr. 2 b en
van hun zoon-opvolger Louis Bollé (1939) was een koper-, lood-, zinkgieterij.
De zoon van Louis, loodgieter Piet Bollé heeft de handelszaak van zijn vader
overgenomen en uitgebreid. Meer dan een eeuw lang woonde en werkte de familie
Bollé op eenzelfde terrein met uitgang van het atelier langs het Sint-Annapark.
De huizenrij werd intussen bijna volledig hun eigendom.
Op de hoek, toen
Markt 45, wacht Huize Wallyn op een nieuwe bestemming sinds de in gebruik name
van het gerenoveerde gemeentehuis. Huize Wallyn was ooit de woning en de kantoren
van notaris Joannes (Jean) Vermast, kleinzoon van notaris August Wallyn (1857 1913)
en Augusta De Zutter (1865) en achterkleinzoon van de eerste burgemeester van
Maldegem, Notaris P.J. Wallyn (1859).
Notaris Joannes Vermast (08 03 1924 - 26 10 2013) had een broer Renaat Vermast
die in een klooster was ondergebracht bij een tante nonneke in Brussel. Joannes
(1924), Christiane (1925) en Renaat of René (° 04 12 1922) waren kinderen van Hippolyte
Vermast (26 11 1877) en Gilberta Wallyn en ze woonden in de Markstraat toen
nummer 10. Hun tante Rachel Vermast was de echtgenote van brouwer Louis Soenen uit de Edestraat toen
nummer 21, waarschijnlijk in het huis van de voorouder en huidvetter Vermast. Naast
Notaris Vermast, jarenlang Huize Wallyn, woonde een tante van Notaris Vermast.
Dat huis was ooit een schooltje. Deze mooie, hoge woning met prachtige gevel
was ooit Apotheek Depuydt, daarna Gemeentelijke Bibliotheek, dan Optiek OPTICOBA en Optiek Coens van
dochter Nele Coens, nu is het een gezinswoning met een mooie maar lege etalage
onderaan.
Rechts van Schoenen
Dumon, in nummer 17 woonden jarenlang de huisschilder Victor Leliaert (1927),
Yvonne Van Hoecke (1928) en hun gezin. De woning was ooit eigendom van slager
Désiré Vuylsteke (1844) en zijn dochters Urbanie
Vuylsteke (29 maart 1870) en Alice Vuylsteke (1874).
Op de hoek,
Westeindestraat nummer 19 (vroeger 73) is al tientallen jaren de huishoudlinnen
winkel van de familie van schrijnwerker Gaston
Van Reybroeck (1903) en Margriet Van Hooreweder (1906) en hun kinderen
Piet, Simonne en Jeanine. De handelszaak wordt momenteel nog uitgebaat als Huis
Van Reybroeck Textiel door de dochter Jeanine. Een imposante zaak met talrijke
uitstalramen en een enthousiast zaakvoerster. Die eigendom, vroeger bestaande
uit twee woningen de nummers 19 en 21 (onderaan aparte woningen, bovenaan door
elkaar lopend) naast elkaar die eigenlijk tot in het midden van de straat stonden
behoorde vroeger aan de aannemer - schrijnwerker Edmond Goethals (1868) en
Emiliana Willems. Edmond Goethals en
Emiliana Willems verkochten hun zaak en één woning aan Gaston Van Reybroeck,
en verkochten de andere op lijfrente. Op die manier zorgde Margriet Van
Hooreweder voor het oudere koppel tot hun overlijden, wat vroeger wel meer
gebeurde. Een deel van die hoek werd onteigend voor verbreding van de weg in 1963.
In een ver verleden behoorde die hoek aan de familie Van Wassenhove. Van de
hoek van de Vakekerkweg tot aan het Sint-Anna Park zijn de woningen gerenoveerd
en soms van eigenaar veranderd maar het bovenaanzicht is hetzelfde gebleven.
Met dank voor de
fotos en informatie aan L. en N. Dumon Van de Velde, aan Mevr. Geertrui
Baert, C. Vanhyfte, Jeanine Van Reybroeck, Dorine Tas, voor de stamboom,
Natascha Mortier. Op de fotos, schoenmuseum Dumon, huizen aan de Edebeek en schilderijen
van Dorine TAS. SCHOENEN DUMON, deel III.
16-09-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
11-09-2014
Omer De Zutter en Julienne Van den Abeele, centrum XII.
Stoffen - en
Kledingzaak DE ZUTTER VAN DEN ABEELE, van de Edestraat en de Markstraat, naar
de hoek van de Stationsstraat en de Boudewijn Lippensstraat. Een vleugje
historiek en nostalgie rond
Omer De Zutter
en Julienne Van den Abeele.
Centrum Deel XII.
Het
voorlaatste huis in de rij in de Markstraat, juist voor de bocht naar de
Stationsstraat, tussen de likeurhandel Albert De Candt en het café van Henri De
Backer en Elodia Dhondt, nu tussen Zakenkantoor Van Meenen en de
Standaardboekhandel, was ooit de stoffen- en kledingzaak van Julienne Van den Abeele (09 03 1905),
echtgenote van Omer De Zutter (04 04
1904), handelaar in stoffen, kledingstukken en naaibenodigdheden (foto 1).
In 1938 startte het pas getrouwde echtpaar meesteres
- kleermaakster Julienne Van den Abeele en haar echtgenoot een stoffenwinkel in de Edestraat toen nr. 18, in een van
de huizen nu eigendom van Behang en Gordijnstoffen Rita De Raes. De eerste winkel
van Julienne Van den Abeele bevond zich rechtover de brede handelszaak textielwaren
met diverse brede vitrines van de broer van Omer, Willy De Zutter getrouwd op 23 04 1948 met Yvonne De Sutter (29 09 1922) uit Adegem.
Omer
(04 04 1904), Willy (05 05 1914) en Maria (04 06 1906) De Zutter waren de kinderen
van Louis De Zutter (11 04 1868) en Elisa Rombaut uit de Edestraat toen nr. 18.
Maria De Zutter en haar echtgenoot
Albert Meessens baatten een mooie kledingzaak uit, hoofdzakelijk moderne jasjes
en pullovers naast het Jeugdhuis - Huyze Van Mullem (vroeger de winkel van
Christella Verstringe), in de Noordstraat toen nr. 39.
Julienne
Van den Abeele en Omer De Zutter verhuisden enkele jaren later meer centraal, naar
de Markstraat nr. 16, naar een mooie
handelswoning tussen de drankwinkel Albert De Candt en het Café van Henri De Backer.Op foto 2, voor de prachtige
praalwagen van Omer De Zutter poseren Omer en zijn twee schattige dochtertjes
Magda en Lieva in matrozenpakjes. De reclame op de rijkversierde compacte
bestelwagen vermeldt het adres, de handelswaren, stoffen en regenmantels en het telefoonnummer
281. Op de achtergrond is de winkel van Julienne Van den Abeele met ernaast
het raam en de inkomdeur van het Café van Henri De Backer.
Het
echtpaar Omer en Julienne poseert trouwens voor die winkel op foto 1, met opzij een etalage met
stoffen, een inspringende voordeur en links hun grote vitrine met bovenaan, de
naam van de onderneming STOFFEN VAN DEN
ABEELE EN CONFECTIE. U kan duidelijk merken dat de zaakvoerders een goedgekleed,
knap en rijzig echtpaar vormden. Julienne met het mooi gezicht en de eeuwige
glimlach en Omer De Zutter gekend als voorzitter van de N.C.N.V. en alom
tegenwoordig bij recepties en gebeurtenissen van de centrumzelfstandigen die
hem nauw aan het hart lagen. Hij was een volksmens met voldoende kennis en
presentatie om zich te bewegen op alle terreinen die voor hem belangrijk waren.
Iedereen
die Julienne Van den Abeele terloops nu nog vermeldt heeft het over
Julienneke, over een geliefd persoon. Zij was een innemend, vriendelijk,
hulpvaardig en sympathiek winkelierster voor de klanten en dynamisch werkgeefster
voor de naaisters van haar atelier. Ook nu nog wordt zij door haar vroegere werknemers
herinnerd met respect en met een glimlach. De naam van haar zaak Bij
Julienneke Van den Abeele, blijft in de volksmond een vertrouwd woord dat die
bepaalde plek aanduidt waar zij haar prestigieuze handelszaak in schoonheid uitbaatte.
Julienne
hield de zaak open en deed maatwerk. De winkel in de Markstraat had een uitweg naar
het atelier achteraan die je kon bereiken langs de Stationsstraat, tussen de
drankhandel van Albert en Espérance De Candt - DAubioul en de papier - en
drankhandel van Jozef Van Den Broucke (1892) en Alexa Van Hoecke of via t
Gangske een verbinding tussen de Boudewijn Lippensstraat en de achteruitgangen
van Jozef Vandenbroucke - Van Hoecke, René Verhaegen - Lambert en Hector
Clyncke in het begin van de Stationsstraat.
Julienne
Van den Abeele was de dochter van Eduard
Van den Abeele (08 05 1861) en Ida De
Baets uit de Westeindestraat toen nr.139. Eduard Van den Abeele en Ida
De Baets haddendrie kinderen. Adriana was
ongehuwd en is 62 jaar geworden. Frans Van den Abeele (05 11 1898),
varkenskoopman was getrouwd met Estella
Sekeet. Zij hadden geen kinderen en woonden in de Bloemestraat toen nr. 45 B. Julienne Van den Abeele was getrouwd in
1938 met Omer De Zutter en had twee kinderen: Magda getrouwd met Hubert Goethals
en Lieva getrouwd met Carlos Huysman.
Julienne
Van den Abeele en Omer De Zutter waren ondernemende en deskundige zakenlui en hun
zaak was succesvol. Toen het naaiatelier in de Markstraat te klein werd lieten zij
een villa met groot naaiatelier in de Brugsesteenweg optrekken waar talrijke
werkneemsters tewerkgesteld waren.
Omer De
Zutter was op de hoogte wat de gepaste publiciteit voor een zaak kan doen. De zaakvoerders
namen deel aan indrukwekkende maar vrolijke publicitaire stoeten in het centrum
en hun prachtige bestelwagen versierd met de namen van de zaakvoerders.
De
stoet werd ingeleid door een groep naaisters vergezeld van de twee dochtertjes
van Omer en Julienne, Lieva en Magda De Zutter, allen gekleed in modieuze,
elegante jurken. Zij trokken de belangstelling van al de dorpsbewoners. Op foto 3 poseren enkele van de
talrijke werkneemsters, voor de praalwagen van de zaak De Zutter - Van den Abeele
in een reclamestoet in de Westeindestraat ter hoogte van de Firma De Laere. In
het deurgat van nr. 103 staan Marie-Louise
en Laura De Wandel. De poserende dames hadden hun eigen jurkjes ontworpen
in verschillende kleuren, twee of drie keer dezelfde. Van links naar rechts, Julienne Posman, Ivonne De Windt uit
Moerhuize, Erna Van Poelvoorde, Maria Cromheecke, Astrid Van Hulle, Gilberte
Van Loo, echtgenote Jozef Posman, Jenny Van den Abeele en rechts Omer De
Zutter. Vooraan, Jeanne Snoeck en Mariëtte Cochuyt van Kleit, de dochtertjes
Lieva en Magda De Zutter en rechts op de knieën, Maria Van Hulle.
Het
vervaardigen van kledingstukken wordt heel vaak onderschat. De opleiding alleen
al, op leercontract bij een naaister of op een school vergde jarenlange studie.
Er gaat veel deskundigheid, handigheid en intelligentie mee gepaard. De maat
nemen, patronen tekenen, de stof knippen, het driegen van de stukken stof en het
passen gebeurden voor het eigenlijke aan elkaar stikken van de stukken stof. Al
die activiteiten vragen heel wat denkwerk, ervaring en vakkennis. Een ploeg
handvaardige dames vormden een team om mooi afgewerkte producten af te leveren.
De handelswaar was perfect want heel veel dames herinneren zich de kledingstukjes
die zij droegen op hun huwelijk of Plechtige Communie, jurkje, jasje, bijhorend
baretje en handtasje blijven in hun geheugen gegrift. Veel mensen herinneren
zich kledingstukken die zij lieten maken bij O. en J. De Zutter Van den Abeele. Georgette Teirlinck glimlacht nog als zij denkt aan haar prachtige
Communiekleertjes. De moeder van Margriet
De Zutter kwam speciaal van Knokke naar Maldegem voor de Plechtige
Communiekleertjes voor haar dochters. Ook Bruidskledij en suitekleren vormden
een regelmatig terugkerende opdracht. De zaak trok alle soorten klanten, van
jong en oud maar vooral hen die hielden van degelijkheid en kwaliteit.
De
zaken breidden zich uit, de winkel in de Markstraat werd te klein en het
echtpaar kocht het café Het Liberaal
Huis en enkele kleine huisjes ernaast (zie fotos 4 & 5) op de hoek van de Stationsstraat en de
Boudewijn Lippensstraat om er een unieke en
aantrekkelijke kledingzaak te laten optrekken. De fotos 4 en 5 zijn pure nostalgie. Foto 4 geeft een zicht op de
rechterkant van de Stationsstraat met op de achtergrond het mooie gevelhuis van Omer Van Craenenbroeck
in de Markstraat. Foto 5 geeft een beeld van de vooruitspringende gebouwen
vooraan (let op het smalle voetpad), die afgebroken werden en helemaal op de
achtergrond merkt u het postkantoor.
In 1966 openden Omer De Zutter en Julienne Van den
Abeele een prachtige en ruime kledingzaak met talrijke brede vitrines in de
Stationsstraat èn in de Boudewijn Lippensstraat. De uitgestrekte kledingzaak
zelf was ruim en licht, ondersteund met prachtige pilaren waar het rijke gamma
van stoffen en kledingstukken gepresenteerd werd. Op foto 6 van de imposante openingsreceptie kan u duidelijk
herkennen van rechts naar links: Hubert
Goethals, Magda De Zutter, Omer en Julienne De Zutter Van den Abeele, links
Adhémar dAlcantara, minister van Middenstand die
de feestelijkheden inluidde met een speech. Uiterst links herkennen we de
Maldegemse burgemeester
Gregorius De Muyt (07 08 1929). Beginjaren
70, namen de dochter en de schoonzoon van Omer en Julienne De Zutter, Magda De Zutter en Hubert Goethals de
handelszaak over. Eind jaren 80 werden ook de dochters van Magda De Zutter en
Hubert Goethals, Isabel en Patricia
Goethals ingeschakeld in het ondernemingsproces. De onderneming bleef in
handen van de familie.
In haar naaiatelier
waar heel veel ervaren naaisters tewerkgesteld waren, werden eersteklas kleren
op maat genaaid. Julienne Van den Abeele had naast het maatwerk ook een
confectieafdeling. Moderne snijmachines knipten en stikten in één keer een
tiental bloezen. Ze werden verpakt, verzonden of geleverd in heel Vlaanderen
door echtgenoot Omer De Zutter. Francine De Bruyckere deed de
verzendingsdienst. Langzamerhand, verminderde de belangstelling voor maatwerk
en noodzakelijkerwijze werd er overgeschakeld naar modieuze en klassieke confectie met een klein naaiatelier
voor retouches. Talrijke handvaardige dames onder leiding van de talentrijke
Julienne Van den Abeele en haar familie, verworven jarenlang een inkomen in hun
eigen dorp. Zij hadden een betrekking die voldoening bracht en waardigheid en
zij zijn er tot op heden fier en dankbaar voor.
Met dank voor de fotos en de informatie aan Mevrouw M.
Goethals De Zutter, Julienne Posman en Francine De Bruyckere.
11-09-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
08-09-2014
Lode DUMON, deel II.
Schoenen
Dumon, overgeschakeld naar
SCHOENMAKERIJ EN GALERIJ DUMON.
Kunst en Ambacht doorweven. Deel II.
In de brede etalage
van de voormalige handelszaak SCHOENEN
DUMON staan talrijke schilderijen tentoon van Maldegemse kunstenaars. Anita VERBIEST, stelde tentoon en werd
opgevolgd door een ander Maldegems talent, Dorine
TAS (zie reportages Wakblog Maldegem). De schilderijen worden geëxposeerd
in de galerij en kunnen ook bewonderd worden binnen in de sfeervolle ruimte
waar vroeger schoenen werden geëtaleerd en verkocht meer dan een halve eeuw
lang.
Historiek, Gerard en Lode DUMON.
Een zelfstandig
beroep geeft en gaf perspectieven voor de toekomst. Schoenen heeft en had
iedereen nodig, dus de afzet is en was verzekerd. Toen werden de schoenen nog
met de hand gemaakt in soepel maar duurzaam materiaal. Het prijskaartje was er
evenredig naar maar de mensen droegen vroeger hun schoenen tot ze helemaal
versleten waren en niet meer hersteld konden worden. Bovendien droegen de
landbouwers en de arbeiders klompen tijdens de werkuren. De klompenindustrie
vierde hoogtij vorige eeuw. Schoenen werden slechts gedragen tijdens bijzondere
gelegenheden. De kinderschoenen werden gewoon doorgegeven aan andere kinderen.
Er ging niets verloren.
Schoenen Dumon
specialiseerde zich vooral in het vervaardigen van heren- en werkschoenen en
pantoffels. De vader van Lode Dumon, GERARD
DUMONhad het handelsregister nummer
28984 in 1925 en startte zijn handelszaak definitief in 1933. Hij deed
uitstekende zaken vooral omdat hij goed werk leverde, uitstekend leder
gebruikte, zijn klanten met raad en daad bijstond, samen met zijn echtgenote Irène Van Hecke die veel sociale
contacten had en op die manier de mensen kon adviseren wat het beste paste,
voor welke gelegenheid ook. Het aantal schoenen dat Gerard Dumonper jaar verkocht steeg elk jaar, want hij
hield nauwkeurig zijn kasboek bij.
Gerard Dumon trouwde
in 1940 met Irène Van Hecke (1904 1971) uit Sleidinge, een enige dochteruit een gezin van vier. Haar drie broers waren
kleermakers. Zij was het leven van een zelfstandige gewoon en kon haar
echtgenoot bijstaan met raad en daad. Zij kregen twee kinderen, Lode in 1941 en
twee jaar later een dochter Chris. Hun koningswens was in vervulling gegaan.
Gerard Dumon was
trompettist bij een fanfare en ook bij de fanfare Hou en de Trou (1933
1940) van de familie De Lille. Kunst en ondernemingstalent bleven verweven met
elkaar. Gerard kon goed tekenen en schilderen en gaf zijn talenten door aan
zijn kinderen die hun beroepsleven omkaderd zagen door kunst en cultuur.
Bovendien gaf Gerard
het ideaalbeeld van zijn ambacht door aanzijn enige zoon Lode, die hoewel hij uitstekende cijfers haalde op
school, het in zich had om schoenmaker te worden. Lode ging eerst naar het
college in Eeklo, kon er niet aarden maar toen hij terecht kwam in het
internaat in Oostakker in de vakschool Glorieux van de Broeders van Liefde,
voelde hij zich gelukkig en kon hij zich bekwamen in het schoenmakersvak. Met
het diploma op zak kon LODE DUMON zijn
vader helpen na zijn legerdienst vanaf eind jaren vijftig.
De omzet steeg vanaf
toen pijlsnel, Lode bracht een moderne en jonge noot in de zaak en had de gave
handel te drijven. In de grote werkplaats, die evenwijdig liep met de woonkamer,
met zicht op de achtertuin, nu een prachtige siertuin werkten vader en zoon
rustig samen en genoten van hun werk en het natuurlijk uitzicht. Daar waar
vroeger achteraan kippen en konijnen liepen en er een grote moestuin was met
een reuzenkastanjeboom, staan nu struiken, bomen en bloemen die rust schenken
door hun weelderige schoonheid.
Samen ontwierpen en vervaardigden
vader en zoon, prachtige schoenen uit interesse en met een zekere hartstocht tot beginjaren zeventig. De opmars van
de synthetische schoen en de confectie maakten het handmatig en op maat
vervaardigen van de schoenen in de eigen werkplaats langzamerhand overbodig.
Schoenen werden
massaal en machinaal in grote ateliers geproduceerd en verkocht in kleine en
grote ketens. Confectie veroverde de markt want de klanten wilden confectie.
Jonge vooruitziende zakenlui zoals Lode Dumon, keken naar de toekomst en
verankerden niet aan verouderde tradities.
Meer confectie,
minder werk is een ijdele droom want ook confectie brengt meer werk mee voor de
zelfstandige zaakvoerder. Per seizoen de collecties kiezen voor heren, dames,
jongeren en kinderen, soms meer dan 500 verschillende modellen. Stockeren,
etaleren, aanbieden en af en toe solderen zonder opdringerigheid is een
gigantische opdracht. Schoenen Dumon presenteerde klassieke en moderne
schoenen, sport-, dans-, wandel-, leger- en werkschoenen, zelfs clown schoenen, maat 65. Aan elegante en stevige, sterke, modieuze
kwaliteitsschoenen was er geen gebrek.
Schoenen Dumon bracht
een vernieuwende boodschap en breidde het assortiment uit met stijlvolle
handtassen, een Italiaanse collectie portefeuilles, riemen,
schoenbenodigdheden, veters, poetsmiddelen enzovoort. Zij trokken klanten van
wijd en zijd in de omtrek door hun degelijke producten van uitstekende
kwaliteit, de perfecte aflevering van de herstellingen, door hun acties het
hele jaar door en door de klantenkaart bij aankoop. Ter gelegenheid van Kerst,
Nieuwjaar, Pasen, Pinksteren, Moeder- en Vaderdag en talrijke andere feestdagen
organiseerden zij promoties met korting of dubbel op de klantenkaart.Zij publiceerden ludieke advertentiesvan al de gekende merken: Guma, Salamander,
Camel Boots, Ronny, Mareno, Doreal, Gepy. Zij waren goed op de hoogte van wat
publiciteit kan doen. Toen in 1983 de
handelszaak haar 50 jaar bestaan vierde werd dit opnieuw aangekondigd en
gevierd met speciale prijsacties van hun kwaliteitsvolle schoenen.
De eindejaarsacties
boden zelfs èn klantenkaart, èn loten van de eindejaarstombola Unizo. Gedurende
bepaalde periodes offreerden zij zelfs alle herstellingen dubbel op de
klantenkaart met de slogan: s Morgens brengen, s avonds klaar!
Tijdens evenementen,
jaarbeurzen, braderieën en kermissenwaren zij van de partij om hun handelszaak in de kijker te zetten, met
hun bekende logotje, een tekening van de krachtige bottine of laars, met in t
midden DUMON. Je kon trouwens altijd van ver zien op het voetpad, wat er
precies verkocht werd in de winkel. In het oog springende kleurrijke bloemetjes
groeiden en bloeiden in een prachtige, stevige laars, op het voetpad, aan de
gevel en in de etalage. Er gaat heel wat verbeeldingskracht, energie, denkwerk,
enthousiasme en dynamiek achter een ogenschijnlijk gewone handelszaak.
L. en N. Dumon hadden
het zakendoen in zich en vonden het blijkbaar reuze om samen met de drie
centraal gelegen schoenenwinkels, Lode en Netty Dumon, Mieke Bonne van Bonne
Shoe en Christine (van Try Out) van schoenenzaakPassage, verder nog de Gouden Leeuw en
Toekan, de kledingzaak van Piet Lippens in de Noordstraat en een verzekeringsmakelaar,een grote gemeenschappelijke reclamefolder
alseen bijlage van t Vrij Maldegem op 15 september 1995 te verspreiden.
Zij hadden regelmatig advertenties in t Vrij Maldegem, de Grenskoerier en in
de reclamefolder van Zelfstandig Maldegem. Op belangrijke feestdagen hielden
zij de zaak open en gaven een extraatje aan de klanten of een geschenk voor de
kinderen.
Zij schakelden vlot over enwisselden het vervaardigen van schoenen naar
verkoop en herstelling. Zij verkochten en herstelden schoenen en konden op die
manier hun brood verdienen met iets wat zij echt graag deden in de ouderlijke
woning, in een mooie omgeving in hun atelier, pal in het centrum, op een
boogscheut van het marktplein. Schoenen
Dumon, deel II. Wordt vervolgd.
Met dank voor de fotos en informatie aan L.
en N. Dumon Van de Velde, met dank voor de stamboom aan Natascha Mortier. Op
de fotos, atelier en etalages van Galerij
Dumon.
08-09-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
07-09-2014
Omer De Zutter en Julienne Van den Abeele, foto's.
Merkwaardige foto: het Liberaal
Huis, op de hoek van de Stationsstraat en de Boudewijn Lippensstraat. Opgericht
door Ernest De Laere (stichter van de liberale partij in Maldegem) en uitgebaat
door Richard Regelbrugge en Maria Neyt. Dit moet een foto van eind de jaren '50
zijn. Naast het Liberaal Huis was ook het kantoor van de liberale ziekenbond,
dat William Van Poelvoorde toen openhield.
Foto uit het Gemeentearchief Maldegem, bemerking van Peter Van Hecke.
07-09-2014 om 00:00
geschreven door Marianne Posman 1
