Ondernemingstalent in de Noordstraat, in de buurt van

‘Uurwerken en Juwelen’ van

Gabriël De Lille, deel V.

In mijn boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’ werd de handelskilometer in de Noordstraat uitvoerig beschreven. Intussen is die kennis uitgebreid met de hulp van talrijke personen die met heimwee terugdenken aan de drukke handelskilometer van weleer. De handelszaken ‘t Schortje, Huyze De Baere en de meeste bedrijvigheid in het begin van de Noordstraat, in de buurt van Gabriël De Lille, Uurwerken en Juwelen werden beschreven en gepubliceerd.

Vanaf de handelszaak koloniale waren van Auguste Blomme en Anna Bafort tot aan de hoek van de Edestraat waren diverse handelszaken, een meubelwinkel, kleding- of stoffenwinkels, slagers, groenten- en kruidenierswinkels, de oude landbouwschool (en heel vroeger een borduurschool) en de mooie inrijpoort naar de kerk, de Pastoorspoorte. Activiteiten grijpen nog plaats in de Crea en de Fidea verzekeringskantoren van Lieven Baert Noordstraat 26, het vroegere Bazarke Prudent Vercruysse en Alice Danneels.

In nummer 28 was de meubelzaak van Arthur Willems (1891) gevestigd in het mooie gevelhuisje met de druiventros en is nu een eengezinswoning. De druiventros verwijst naar de vroegere wijnhandel van Albéric Van Den Bossche (1879) en Ida Van den Berghe in de woning. Albéric Van den Bossche had oorspronkelijk een bakkerij in de Markstraat 29 waar hij samen met zijn echtgenote en kinderen Jeannette, Victor, Paula, Rachel en Yvonne woonde. Die wijnhandel Van den Bossche uitgebaat door een dochter van Albéric, verhuisde aanvankelijk naar de Stationsstraat nr. 76 en is nu gevestigd naast Blokker, Koning Leopoldlaan aan het Aldi Rond Punt. Het gevelhuisje van Arthur Willems is trouwens helemaal ‘onder-wijn-kelderd’. De inrijpoort is juist breed genoeg voor een trekwagen. De broer van Arthur Willems, René Willems  sneuvelde op 25 mei in 1918 in Oostduinkerke. René, zoon van Arthur werd waarschijnlijk naar hem vernoemd. René Willems, getrouwd met Marie Debackere zette de bloeiende meubelhandel verder in de Nieuwstraat waar zijn zonen de zaak uitbaatten tot op heden.

Mannenkledij Alfons (1922) Rommel en Elza Ysebaert, overgedragen op zoon Philippe Rommel blijft een vaste waarde in de Noordstraat nummer 30, mede door de kwaliteit van de herenkleding. De overzichtelijke kledingwinkel biedt nog altijd echte maatpakken, wat uitzonderlijk wordt in deze tijd. Het is een mooie handelszaak met klasse. De vroegere eigenaars waren familieleden van Louis Bekaert (1922) handel in koloniale waren, Noordstraat 80. Fruit- en groentehandelaar Pieter Lips (1891) en Zulma De Bruyckere (1895), Willy Lips (1926), groentehandelaar en Georgette Lips (1922) staan eigenlijk op dit huisnummer 30 geregistreerd. Ernaast in nummer 32 was ooit een fruit-, groente- en kruidenierswinkel van Edmond Verhé (1915) en Irma Sabot (Dudzele 1905), uitgebaat door hun nicht of dienstbode Edith Van de Geuchte (1928). Het Modehuis Chloé handelszaak van Ady Schelstraete, later kapsalon Chloé waren ooit bloeiende zaken. Deze mooie gerenoveerde handelszaak wacht op nieuwe uitbaters.

In het volgende huis, in nummer 34 woonden slager Richard Van De Genachte (1882) en Ludwina De Baere (1882) en hun twee knappe dochters, Georgette (1917) en Jeanne (1923). Een van hen, Jeanne Van de Genachte was getrouwd met de zaakvoerder van het boekhoudingskantoor Lucien Van Maldegem (1923). In de Noordstraat nr. 36 is de slagerij van veekoopman Adolf Cauwels (1899) en Alida De Vogelaere uit lang vervlogen tijden, verdwenen. Die handelszaken werden gerenoveerd en zijn nu woonhuizen.

Deze huizenrij wordt begrensd aan de Edestraat door 2 prachtige onderhouden herenhuizen, voordien één eigendom van Hector en Maria Cuelenaere – Potvliege (toen nummer 40), nu twee eengezinswoningen. Voor dat Hector Cuelenaere er een nieuwe woning liet optrekken was op de hoek het woonhuis en postkantoor van de postontvanger Roger Tavernier (1915) en Elisabeth Thienpondt.

Hector Cuelenaere (Maldegem, 20 maart 1881 - 18 april 1957), doctor in de rechten werd in 1907 verkozen tot gemeenteraadslid, was van 1908 tot 1926 schepen in onze gemeente en van 1926 tot 1939 burgemeester. Een periode die kort werd onderbroken gedurende het bestuur van Jozef De Lille, zoon van Victor De Lille. Hector Cuelenaere was een telg uit een politieke familie, die vijf generaties actief was in de Meetjeslandse gemeente Maldegem. Henricus Cuelenaere (1761-1836) was raadslid en schepen. Pieter Jacobus Cuelenaere (1805-1878) was raadslid en schepen. Hippoliet Cuelenaere (1848-1903) was raadslid en burgemeester en getrouwd met Sidonie Maria Blanckaert (1854-1933). Hippoliet Cuelenaere (1914-1985) was burgemeester van 1947 tot 1954 en werd nadien notaris te Temse. Die grote woning is reeds jarenlang eigendom van de familie Rommel die er twee eengezinswoningen van maakte.

Tot slot enkele foto’s die geplukt zijn uit een ver verleden, toen de Maldegemnaars in stoet door het centrum trokken, toen de Maldegemnaars verenigd werden tijdens blijde gebeurtenissen, recepties, opening of heropening van een zaak.

GEPLUKT UIT EEN VER VERLEDEN: DE STOET.

De foto’s van de stoeten zijn genomen in de Stationsstraat ter hoogte van het huis waar nu de CM is. Ze werden genomen tijdens een optocht op 21 november 1937 ter gelegenheid van het Ceciliafeest, met de Vlaamse fanfare “Hou ende Trou” (1933 – 1940), tijdens de politieke periode van de familie De Lille (1932 -1944) toen Jozef De Lille met de Kristen Vlaamse volkspartij burgemeester was. Elke politieke strekking had toen haar fanfare. ‘Hou ende Trou’ hoorde dus bij de De Lilles. Gabriël De Lille is herkenbaar, hier aangeduid met een kruis. Vier plaatsen achter Gabriël stapt Leon De Lille.

RECEPTIES.

 
   

%%%FOTO6%%% 

De notabelen van Maldegem ontmoetten elkaar tijdens recepties bij openingen of renovatie van de handelszaken bij een of andere feestelijke gelegenheid. De Bestuursleden van de Middenstand, vroeger N.C.M.V.  nu Unizo waren vertrouwde figuren die openingen of recepties van enkele handelszaken van de zelfstandige winkeliers bijwoonden. U merkt op de foto’s enkele bekende figuren, uit “onze tijd”, pure nostalgie.

Omer De Zutter in gesprek met de minister d ’Alcantara en Gabriël De Lille, op de andere foto de knappe Julienne Van den Abeele, Gabriël De Lille en Gerard Verhoestraete, zadelmaker en -handelaar uit de Edestraat.

Bij de prijsuitreiking van een heuse auto, tijdens de receptie bij de eigenaars van de voormalige kledingzaak ’t Schortje Debbaut - Van Landschoot, Noordstraat staan achteraan koster René Verhaeghe, juwelier Gabriël De Lille, meubelmaker René Van Canneyt, zadelverkoper Gerard Verhoestraete, bankbediende Albert Goethals en echtgenote Godelieve Standaert, Charline Debbaut, Omer De Zutter (echtgenoot van Julienne Van den Abeele), Willy De Zutter, drukker Karel De Bolster, echtgenoot Annie De Backere, garage uitbater Lodewijk De Martelaere van de Garage WESTEINDE en Marie-Louise Debbaut.

Zittend Alice Debbaut, Rita Goethals, Gregorius De Muyt, winnares van de wagen Vera Goethals, Christina De Martelaere-Timmerman, het echtpaar Alice Van Landschoot en Theofiel Debbaut.

REISLUSTIGE MALDEGEMNAARS.

De foto’s van de prachtige grote wagens verwijzen naar de reislustige Maldegemnaars met bestemming Lourdes, die blijkbaar werk, plezier en bedevaart uitstekend combineerden. Stel je voor dat je naar Lourdes kan rijden met  zo’n mooie, lange, open wagen!

De foto’s van de drie wagens: een lege auto voor schrijnwerkerij – herberg van Marcel Geernaert (1883) – Ursula Van Parys, later omgevormd tot garage-carrosserie op ’t Molentje, Noordstraat 151.
Stel je voor dat er slechts een tiental notabelen beschikten over een wagen in Maldegem, begin vorige eeuw! Moet spetterend geweest zijn, al die wegen en straten voor tien auto’s!
Prominenten zoals Victor De Lille, notaris Hippoliet Vermast, kasteelheer Frédéric Dhont, edelman Charles Rotsaert de H., Reichler, Charles en Edmond Dhont (ooms van Frédéric) van ’t Princeveld, Ed. De Laere van de saucissen en E. De Backere konden zich een wagen aanschaffen voor W.O.I.
Meteen drong zich de noodzaak op van goede mecaniciens en garagisten. Voordien waren garagisten immers overbodig.  Alfred Van Hoorebeke – Ysebaert was de eerste garagist in Maldegem, werd uitbater van autobussen die het tramverkeer aanvulden, anderen volgden hem.
Aloysius Elias was ook een van de eerste garagehouders (Ford) in Maldegem,  in de Voorstraat, nu de Mevrouw Courtmanslaan genoemd, op het terrein waar Hyboma nu vier smalle huisjes bouwt. Er is een uitvoerig portret van Aloysius Elias geschetst in een van de jaarboeken van Het Ambacht. Alfred Clément van Oostende herstelde moto’s in het huis van Hedwige De Coninck en Omer Vercruysse. We kunnen het ons niet goed meer voorstellen, maar ’t moet er wel gezellig en plezant aan toe gegaan zijn voor sommigen toch.

De foto’s tonen een wagen met enkel dames en een ander enkel met mannen. Nu kunnen we ons dat niet meer voorstellen maar blijkbaar gingen de Maldegemnaren op reis in dergelijke, luxueuze, open wagens.

De eerste foto bovenaan toont enkele leden van de UNIZO tijdens een informele bijeenkomst (Omer De Zutter, René Van Canneyt, Willy De Zutter en Gabriël De Lille). De laatste foto de Maldegemse eenheidslijst rond G. De Lille en enkele sympathisanten.

Tot zover de beschrijving van een stukje Noordstraat in de buurt van de heimat van Victor De Lille en zijn nakomelingen.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan Mevr. Lut De Lille en Elvira Leloup, aan de heer W. Notteboom, E. De Lille, P. Rommel, Chris Blomme. (De Noordstraat, Deel VII,
Rond Gabriël De Lille, Deel V).
 Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Link naar fotoreeks G. De Lille:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6016584845147993937?authkey=CJSuzo_6_vHzBQ

24-08-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Ondernemingstalent in de Noordstraat,  
in de buurt van Uurwerken en Juwelen van
Gabriël De Lille, deel IV.

In mijn boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’ werd de handelskilometer in de  Noordstraat uitvoerig beschreven aan de hand van de herinneringen van mijn neef Valeer Posman en van de informatie die ik kreeg. Intussen is die kennis uitgebreid dank zij het enthousiasme van vele Noordstraat bewoners. Enkele bekende handelszaken werden uitgediept en gepubliceerd met enkele weergaven van de buurt van Gabriël De Lille, deel IV.

Gabriël De Lille, geboren zes dagen voor de eeuwwisseling op 24 december 1899 en overleden een kleine eeuw later in 1995, verkocht vooral de uurwerkmerken Verdal en Pronto. Werken aan niet automatische, mechanische horloges, met fraaie wijzerplaat, de kast van het uurwerk in goud, zilver, later in chroom, was een accuraat werk. Sommige wandklokken, zak- en polshorloges waren louter handwerk. Het bewegende echappement is een wonder, de minuscule radertjes moeten passen, ze raken uitgesleten en moeten vervangen worden en de uiteinden van de asjes draaien op robijnen. Een horloge was een kostbaar bezit en ging soms van vader op zoon of van moeder op dochter. Het vergde liefde voor het vak, uitzonderlijke precisie en intelligentie om aan uurwerken te werken. De grote wandklokken produceerden diverse klanken, statig, vol, galmend, klaterend of vrolijk. Je moest de uurwerken toen nog opwinden, gelijk stellen, soms liepen ze voor of achter. We kunnen het ons nu niet meer voorstellen hoe horloges gemaakt en hersteld werden, maar het was een ambacht dat uitzonderlijke vakkennis vereiste en sterk aanleunde bij kunst.

Goudsmid en Horlogemaker Gabriël De Lille behoorde door zijn verwantschap met de flamboyante duizendpoot Victor De Lille tot een zekere elite van het dorp. Zijn prachtige juwelen en diverse soorten uurwerken in allerlei grootte en vorm verleenden een belangrijke meerwaarde in de handelskilometer van weleer.

Gabriël werkte in een kleine pittoreske ruimte links van de zaak en elk voorbijganger kon hem aan het werk zien en hij had zicht op alles wat zich afspeelde in de omgeving. Naast de woning, in de tuin stonden vroeger twee kleine huisjes, waar in nummer 10, Leonard Pieter Wabbes (°1884), kledingschilder, zijn echtgenote Adèle of Adelaide Rabout en hun kinderen Jozef (1916), Agnes, Paula, Frans, Marie, Adriaan, Philomena en Elvira (1934) gehuisvest waren. Vader Wabbes was afkomstig van Mechelen, gevlucht naar Maldegem begin W.O.I in 1914. Hij werd hier ook verplicht tewerkgesteld.

%

 

Buiten zijn belangrijke dagtaak had Gabriël zich als doel gesteld de inwoners van Maldegem op de hoogte te brengen van de geschiedenis van Maldegem (van 1778 tot 1919) met zijn 7 delige brochurereeks “MALDEGEM IN BEELD EN SCHRIFT” die hij opstelde met de hulp van historicus Etienne Dhont vanaf 1970 en die hij gratis overhandigde aan zijn klanten. De meeste Maldegemnaars verslonden die interessante en unieke informatie, nu zijn de brochures een verzamelaarsitem geworden. Gabriël De Lille interesseerde zich voor geschiedenis. Hij was heemkundige en betrok zijn klanten in zijn passie en liefde voor de streek en Maldegem. Gabriël was een goed schrijver, hij schreef een toneelstuk, reisverhalen, verslagen, gedichten en had voordien een rubriek over de Maldegemse politiek in ’t Getrouwe (verschenen tussen 1888 – 1944).

Gabriël De Lille was Vlaamsgezind zoals zovelen die W.O.I meemaakten en de gruwel die de Vlaamse soldaten ondervonden aan het front aan de kaak wilden stellen op een bescheiden manier. Hij kon tegen geen onrechtvaardigheid, hij vocht voor een rechtvaardige zaak.

Hij had ook belangstelling voor de jongeren en probeerde hen warm te maken voor de ontvoogding van de Vlaming. Gabriël De Lille was geliefd bij jonge studenten, ze deden opzoekingswerk in de archieven en maakten schetsen van historische gebouwen. Hij was een wijs man, gerespecteerd en geraadpleegd door elke generatie, omdat hij zich in zijn zaak ook ten dienste stelde van de ander.

Gabriël De Lille engageerde zich in de politiek in de jaren 60 met een onafhankelijke katholieke scheurlijst, was lid van de gemeenteraad en werd Schepen van Burgerlijke Stand (1971 - 1974). Hij huwde menig koppel op het gemeentehuis, waardig en voornaam, dat was zijn stijl.

Gabriël De Lille was actief lid van het syndicaat van de Juweliers-uurwerkmakers van Oost- Vlaanderen, hij was ondervoorzitter, later ere-ondervoorzitter. Ter gelegenheid van het Jubelfeest van het syndicaat van de Uurwerkmakers, Juweliers en Goudsmeden van Oost-Vlaanderen, op 04 04 1960 maakte hij een mooi gedichtje. Hij schreef talrijke leuke verzen als er iets feestelijks op het programma stond.

Laat ons vijf minuten wijden aan de goede oude tijden,

Toen elk huisje was vertrouwd met een staande klok in hout.
’t Moest toen ook voortdurend beter, met een slinger van een meter

Trommels met een kattensnaar, ’t gangwerk zacht en ’t slagwerk klaar.

Zelf gesneden met de handen, alle wieltjes, alle tanden,

Ja, en midden door het glas, dat de wijzerplate was,

ook een gaatje kunnen slagen! Wie van ons zou ’t durven wagen?

Niets was toen gemaakt-gereed, boor en doorslag zelf gesmeed.

Met een liefde zonder perken, tot de klokken konden werken.

Lijk Ons Heer de bloemen schept, edel, schone, ongerept …

Zo was ’t eertijds, zo is ’t morgen, d’uurwerksmid heeft edele zorgen.

’t Zijn thans asjes, ach zo fijn, dat een haar nog grof zou zijn.

Wat hij niet kan zien met d’ogen, wat zijn vingers niet gedogen,

kijkt hij voort met lenzen aan, doet hij op zijn plaatse staan,

met d’allerfijnste tange, steeds voorzichtig, immer bange,

dat hij ’t een of ’t ander hoort, dat niet tikt gelijk ’t behoort.

Hij die ’t al zo juist moet meten, vast, heeft die een rein geweten.

Sint-Elooi ’t hem voren deed, “Eer… staat in zijn schild gesmeed.

Stad en dorp komt door zijn handen, ’t zij goud kopen, ’t zij verpanden,

met een opgewekt gelaat, luisterend naar zijn raad en daad.

’t Is vandaag sinds vijftig jaren, dat de juweliers vergaren.

Op dit gouden jubelfeest dringt nog door der stichters geest,

dat die geest nu onder d’hoede van de dokter Paul De Vroede

Net zo lange blijve staan als de beiaard klokken slaan!

G. De Lille, juwelier.

Tot zover de onderneming van Gabriel De Lille, jarenlang een juweeltje in de handelskilometer van de Noordstraat. Hij was goudsmid, uurwerkmaker, heemkundige, gemeenteraadslid en schepen, dichter en schrijver, een vriendelijke buurman, een zachtaardig en knap man, een geliefde vader, een fantastisch grootvader en een trots overgrootvader. Hij had talrijke talenten, die hij ontplooide en ten dienste stelde van de ander. Hij hield van zijn dorp en droeg de Noordstraat in zijn hart.

Naast de handelszaak van Gabriël De Lille, liep en loopt een kerkstraatje. Eens dit  kerkstraatje voorbij tot aan de hoek van de Edestraat, waren een hele reeks handelszaken afgewisseld met woonhuizen, die deels afgebroken werden of gerenoveerd. De handel in kruideniers- en koloniale waren van Auguste Blomme en Anna Bafort was vroeger de brouwerij Verstringe met bijhorende herberg, werd  jarenlang een meubelzaak ‘Gezellig Wonen’ van de familie De Gryze en later deels vervangen door Accountants- en Advocatenkantoren van de dochters De Gryze.


Het Bazarke, toen nummer 22, het meest pittoreske winkeltje in het centrum was volgestouwd met speelgoed, tijdschriften enz.…. Aliceke Danneels (1907) verkocht werkelijk alles, tot zelfs knoopsgaten toe. Alle waren lagen opgestapeld en je moest je een weg banen naar de kassa waar Aliceke Danneels je met raad en daad bijstond, geholpen door Eric Vercruysse haar zoon, die later zijn toekomst en zijn leven  knap heeft uitgebouwd. Eric Vercruysse was cultureel ambassadeur van Maldegem, is wereldreiziger en bekwaamt zich nog altijd verder in de studie van vreemde talen. De echtgenoot van Alice Danneels (1907), Prudent Vercruysse (1908), vlasbewerker, was de zoon van Theofiel Vercruysse en zij hadden drie kinderen Mariëtte (1933), Anny (1936) en Eric (1945). Alice en Prudent leefden in harmonie en konden elk hun vrije tijd inkleden zoals zij zelf wilden, een modern huwelijk avant la lettre.
Aan deze linkerkant van de Noordstraat, vanaf de pizzeria Saramonia nr. 4 tot aan de Edestraat is er nu nog sporadisch een handelsactiviteit.
Het Bazarke is later verhuisd naast de Franco Belge en werd later Lingeriewinkel Boetiek Sheilla van de ondernemende Bertha de Taeye. Zij verhuisde met haar handelszaak naar een eigen woning annex winkel in de Nieuwstraat. Prachtige gevels op die hoek.

U kan Gabriël De Lille zien op de foto tussen zijn geliefde horloges en juwelen en als schepen van Burgerlijke stand en de gerenoveerde zaak sinds 1964 van dochter Lut De Lille. De oude foto toont de eerste handelszaak ‘horloges en juwelen De Lille’ (ze verkochten ook hoeden, sjaals en paternosters) met rechts Auguste Blomme, koloniale waren.

De andere foto toont een bijeenkomst in de kerk met links de notabelen van de gemeente en rechts de Zusters van Aalst, die toen tewerkgesteld waren in het OCMW rustoord Sint-Jozef. (Deel IV wordt vervolgd)

Link naar fotoreeks Gabriël De Lille:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6016584845147993937?authkey=CJSuzo_6_vHzBQ

Met dank voor de foto’s en de informatie aan Mevrouw Lut De Lille, aan de heer E. De Lille, het Archief Maldegem. (De Noordstraat, Deel VI, Rond Gabriël De Lille, Deel IV).
Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

20-08-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Ondernemingstalent in de Noordstraat, Uurwerken en Juwelen van Gabriël De Lille, deel III.

In mijn boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’ werd de handelskilometer in de Noordstraat uitvoerig beschreven aan de hand van de notities van mijn neef Valeer Posman en van de informatie die ik kreeg van voormalige en huidige bewoners van de wijk. Intussen is die kennis uitgebreid met de hulp van anderen die de verdwijning van talrijke drukke handelszaken in de Noordstraat betreuren. De handelszaken ’t Schortje,  Huyze De Baere en van de rechterkant van het begin van de Noordstraat werden uitgediept en gepubliceerd en nu volgt deel III, rond Gabriël De Lille, juwelier en horlogemaker in de Noordstraat.

We keren terug naar het begin van de Noordstraat maar nu de linkerkant. Op de hoek, toen Markstraat 64, was er het bekende café de Velodrom (later Velodroom), nu het gezellig praatcafé De Filosoof. Kastelein en vlashandelaar Ernest Danneels (16 02 1905) was pachter-uitbater van de velodroom (wielerpiste) van de familie De Lille en had jarenlang het dagelijks beheer, de soms moeilijke contacten met renners en de organisatie van de baankoersen. De wielerpiste (1908/1909 – 1953) lag tussen het kerkhof en de tuin van het Kasteeltje, nu Begijnhoflaan. Het café van Ernest was een goed beklante zaak waar vele inwoners na de kerkdienst of na een ander evenement in het centrum  samen kwamen voor een glas en een praatje. Naast het café De Velodrom in de Noordstraat nr. 2 woonde de tolbeambte Georges Longueville. Later had de kapster Rosa Verstuyf (1905) echtgenote Robert De Brée er een Kapsalon annex parfumerie verkooppunt. Later kwam er een winkeltje van vogelzaad, ooit was het een Cybercafé en een strijkatelier, nu is het een gezinswoning. Na de inrijpoort van de voormalige Brouwerij Aimé Potvliege (1909) en Simonne Cuelenaere, volgde het café van de brouwerij, “De Norton”, nu Pizzeria Saramonia, blijkbaar ook een blijvertje. Je kan er zalige pizza’s en pasta’s verorberen maar geen alcohol drinken. Het woonhuis op de hoek met inrijpoort naar de vroegere woning van een van de drie onderpastoors die Maldegem vroeger rijk was, was bewoond door de familie L. Constandt, van wie de zonen een handelszaak hebben op het industrieplein (Decoranda).

Rechtover ’t Kasteeltje, in de Noordstraat nummer 14 prijkt nog altijd de voormalige handelszaak Juwelen en Uurwerken van Gabriël De Lille en familie.

Het is maar hoe je het bekijkt maar de familie De Lille beschikte over bepaalde ondernemingstalenten die leidden tot verbluffende uitvindingen en het dirigeren van drukke handelszaken die invloed hadden op de vooruitgang in het algemeen en het verschaffen van werkgelegenheid in Maldegem in het bijzonder. ‘De Lilles’ vormden een belangrijke schakel in het sociaal, politiek en economisch leven.  We moeten er geen tekening bijmaken. Zij hadden het intellect en het ondernemingstalent om uit het niets iets groots uit te bouwen. Over de familie De Lille is reeds veel geschreven en gepubliceerd. Zij werden geconfronteerd met recht en onrecht en aangezien zij ook sociaalvoelend waren sprongen zij in de bres om het lot van de onderdrukten en van de Vlaming te verbeteren. Zij lieten sociale woningen en de wielerpiste bouwen, ze richtten  een fabriek (weverij in de Katsweg) op enz. Enkele zonen van Victor De Lille (1863) engageerden zich op politiek vlak met de beste bedoelingen. De Lilles vochten en stelden wantoestanden aan de kaak. Zij namen zich voor het Vlaamse volk te ontvoogden en hun lot te verbeteren.

Op de eerste familiefoto van Victor De Lille zie je achter het beeldje van Duimpje, van links naar rechts, Jozef, Leon, Antoon, Honorina De Lille, Octavie De Zutter, Maria, Victor, Gabriël als soldaat en Eugeen De Lille in 1921. Twaalf jaar later in 1933, poseert de familie nog eens samen, allemaal volwassenen, boordevol briljante ideeën en bezielers van de Vlaamse gedachte. Zij werden allen gerespecteerd voor hun ondernemingstalent en hun politieke en sociale bewogenheid. Jozef, Eugeen, Leo en Gabriël volgden de politieke geëngageerde voetsporen van vader Victor. Zij combineerden hun dagdagelijkse drukke beroepsactiviteit met een politieke carrière. Jozef De Lille gaf zijn kinderen Bijbelse, diep christelijke namen: Godetrou (Theofiel), Genade, ’s Herengave, Allenbroeder, Koenraad, Edelhart enz., zeer mooie namen die tot de verbeelding spreken.

Gabriël, Jozef, Modest De Lille werd geboren op 24 december 1899, een week voor de eeuwwisseling. Hij maakte de eerste Wereldoorlog in Maldegem mee als veertienjarige en kon er verslagen over schrijven in zijn geschriften. Hij is overleden bijna een eeuw later, op 5 mei 1995.

Gabriël is een voornaam, waarvan de aartsengel Gabriël een bekende naamdrager is. De betekenis van de Hebreeuws afkomstige naam is: "de Kracht Gods" of "Man Gods". De meeste Maldegemnaars waren toen nog zeer gelovig en gaven hun kinderen Bijbelse namen.

Gabriël was een zoon van Octavie De Zutter en Victor De Lille, schrijver, dichter, fotograaf - journalist, jurist, politicus, drukker, stichter en uitgever van ’t Getrouwe Maldegem, de populaire Duimpjesuitgaven, de Duimpjesalmanakken en het Duimpjesblad. In 2006 kreeg Victor De Lille een standbeeld op de Schouwburgplaats in Maldegem.

Gabriël De Lille werd juwelier, horlogemaker en - hersteller. De juwelierszaak werd opgericht in 1848 door Karel of Carolus De Lille (1811 1869), zoon van Martinus De Lille, herbergier van Sinte Barbara. Karel De Lille was uurwerkmaker en timmerman van beroep maar ook uitvinder. In die tijd bestonden er weinig middelen om publiciteit te maken voor een handelszaak en Karel vond er niet beter op om in heel Maldegem en omstreken rond te stappen met voor zich uit een regulateur of horloge. Iedereen die hem ontmoette sprak hem aan en hij legde alle voorbijgangers uit dat hij zelf echte horloges kon maken en herstellen en op die manier verwierf hij talrijke klanten voor zijn handelszaak. Hij had kennis van ‘public relations’ bijna 200 jaar geleden. Hij verkocht ook hoeden en paternosters.

Karel De Lille was ook uitvinder en creëerde een soort driewieler bekend onder de naam “Maldegemse trapwagen” (1843). De driewieler was voorzien van een stuurwiel vooraan en trappers achteraan om de fiets in beweging te zetten, achteraan konden twee passagiers plaatsnemen en trappen.

Aanvankelijk hadden Karel De Lille en zijn echtgenote Theresia Van den Bossche een winkel in de Edestraat en de zaken draaiden voorspoedig. Karel De Lille ontpopte zich als ontwerper van klokken en zakhorloges, volledig met de hand gemaakt. Het ambacht maakte deel uit van de verfijnde goudsmeedkunst. Vele van deze horloges worden nu nog bewaard als kostbare kleinoden.

Zijn zoon Pieter De Lille volgde hem op in 1869 en bracht de zaak over naar de Noordstraat (zie oude prentkaart, links). Hij startte een  juwelen  en horloges handelszaak die bestond op dezelfde locatie, Noordstraat 14 tot enkele jaren geleden. Pieter bleef ongehuwd en stierf in 1917. Daarna zette Gabriël De Lille als jongeman van 18 jaar het familieambacht verder.

De oude prentkaart geeft een zicht op de handelszaak van de voorouders van Gabriël De Lille links en rechts van het kerkwegeltje was de handelszaak koloniale waren van Auguste Blomme en Anna Bafort.

Zeer veel mensen hebben Gabriël gekend als een minzaam man, een uitmuntend juwelier en precieze horlogemaker en een geacht mens bij alle lagen van de bevolking. Zijn handelszaak straalde distinctie uit, de wanden waren bedekt met allerlei horloges, wekkers, wand- en slingerklokken in allerlei vormen in verschillende prijsklassen. Het uur- en halfuurslag klonk als muziek in de oren en was vroeger een vertrouwd geluid in elke huiskamer. Elk gezin had een of meerdere klokken, de een al prestigieuzer of kostbaarder dan de andere. In elke huiskamer weerklonk het voorbijgaan van de tijd om het half uur en uur. Het was een vertrouwde klank waar je ook verbleef. Bij de moderne jonge mensen zijn de klokken uit de interieurs verdwenen. Eigenlijk wel jammer want het getik, de klank of het klokkenspel was verankerd in het dagelijks leven.

Gabriël De Lille trouwde met Blanche Roggen (1898 – 27 05 1951) op 25 oktober 1927. Blanche of Blanca was een van de drie dochters van Pieter (Philibert) Roggen, afkomstig van Halle – Boyenhove (°1866), wachtmeester van de gendarmerie en zijn echtgenote Pharaïlde Bert, toen Noordstraat 131. Blanche stierf amper 53 jaar. Gabriel en Blanche hadden een dochter, Lut. Lut was het middelpunt van de belangstelling in het gezin en al heel vroeg stond zij haar vader bij in de zaak en erfde de liefde voor het vak van goudsmid.

Het sprak vanzelf dat Lut de meest bekende juwelierszaak van het Meetjesland verderzette vanaf 1964. Gabriël De Lille was toen 65. Lut was getrouwd met Marc Borgonjon en had vier kinderen, Stefaan, Tine, Kathleen en Lieselotte. Samen met haar dochter Kathleen zette zij de zaak verder en had jarenlang een prestigieuze gerenoveerde juwelenzaak in de Noordstraat waar Gabriël De Lille tot in 1995 een oogje in het zeil hield en bijna 30 jaar lang waakte over het welvaren van de familiezaak. De familie De Lille baatte deze zaak met de allerrijkste traditie uit met hart en ziel, Het was met pijn in ’t hart dat de best bekende juwelierszaak in ‘t Meetjesland na 158 jaar werd stopgezet. De nakomelingen van Gabriël De Lille investeerden in de toekomst op andere terreinen en manieren. Lut De Lille studeerde Engels, informatica en kunstgeschiedenis en ontplooide andere talenten. De stempel De Lille bleef verder leven in talrijke andere verwezenlijkingen, het standbeeld, het Kasteeltje, de strijd om de kerktoren enz.

Link naar fotoreeks G. De Lille:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6016584845147993937?authkey=CJSuzo_6_vHzBQ

De prentkaart geeft een zicht op het kerkwegeltje, Op de foto’s: de dochter van Gabriël, Lut als klein meisje en de Juwelierszaak Gabriël De Lille. Met dank voor de foto’s en de informatie aan Mevrouw Lut De Lille, aan de heer E. De Lille, het Archief Maldegem. (De Noordstraat, Deel V, Rond Gabriël De Lille, Deel III, wordt vervolgd). Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

11-07-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

10-07-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Ondernemingstalent in de Noordstraat, in de buurt van Gabriël De Lille, deel I.

 

In mijn boek ‘Nostalgie naar het levendige dorp’ werd de handelskilometer in de Noordstraat uitvoerig beschreven aan de hand van de herinneringen van mijn neef Valeer Posman en van de informatie die ik kreeg van voormalige en huidige bewoners van de wijk. Intussen is die kennis uitgebreid met de hulp van talrijke personen die de Noordstraat nog altijd in hun hart dragen. De kledingzaak ‘t Schortje en het restaurant Huyze De Baere werden uitgediept en gepubliceerd en nu volgen enkele weergaven van andere voormalige zaakvoerders en hun bedrijvigheid in de Noordstraat in het verleden.

 

De eerste oude prentkaart geeft zicht op de eerste bocht in de Noordstraat richting Nederland meer dan 100 jaar geleden. De twee volgende prentkaarten geven zicht op de handelszaken en woningen in de buurt van het Kapelaanstraatje rechtover Juwelen en Horloges G. De Lille, Noordstraat 14, het kerkwegeltje en de groothandel in koloniale waren van Auguste (1892) Blomme en Anna Camilla Bafort (1896), Noordstraat 18. De woning van de vroegere onderpastoors achter Gabriël De Lille is nummer 16.

Jarenlang was de Noordstraat een aaneenschakeling van bedrijven, cafés, gezinswoningen en handelszaken en straalde dit stukje Maldegem welvaart, gezelligheid en levendigheid uit.

In de handelskilometer van weleer trotseerden Huyze De Baere, Home Store Van Canneyt (Camiel – René – Nicole en zoon Geoffroy), Huis Dobbelaere (van vader Roger op zoon Hans en Estelle De Zutter), Bakkerij De Lille, Bakkerij (Alfons, Camiel, David, Norbert, Armand, Hubert en zoon) Savat, nu Lanckriet,  Kledingzaken Bawi en Rommel, Dagbladhandel ’t Hoekje, Sanitair-Verwarming William Rogge en De Decker, Wolhuis Leliaert en hier en daar nog enkele bedrijven, handelszaken  en kantoren de tand des tijds tot op heden. Zij benutten en ontplooien nog altijd hun talenten, kennis en vaardigheden om hun zaak draaiende te houden. Jammer genoeg sloten de laatste jaren heel wat neringen de deuren voor altijd.

We bekijken het eens van het begin van de Noordstraat rechts.

Rechtover de Velodrom in de Noordstraat nr. 1 staat het eeuwenoud zestiende-eeuws schuin ingeplant hoekhuis met voortrapgeveltje, dat ooit een “Hof de Commerce” was of een Koophandelsgasthof. Edmond De Coninck en Palmyre Anneman, de ouders van Adèle (1886), Angèle (1884), Clementine, Albert (1890), Adelin (1893) en Georges (1902) woonden in het café op de hoek waar nu Dokter Dimitri Van Landegem zijn praktijk heeft, dus op het einde van dit korte stukje Mevrouw Courtmanslaan. Vroeger was daar het lokaal van de bekende voetbalploeg Melda in het  café van Oscar Andries.  Edmond De Coninck kocht de mooie hoekwoning. Zijn dochters, de ongetrouwde zussen Adèle en Angèle De Coninck startten een schortenwinkeltje in de herberg van hun vader en verhuisden later naar de hoekwinkel waar ze jarenlang de lingerie- en linnenzaak ‘De Duizend Schorten’, Noordstraat nr.1 uitbaatten.

De zoon van Edmond, Adelin De Coninck (1893) en zijn echtgenote Pharaïlde Lemiengre hadden twee dochters, Hedwige en Myrna. Myrna De Coninck zorgde voor haar tantes, erfde het stijlvolle hoekhuis Noordstraat nr. 1 en zette de handelszaak verder. Na het overlijden van Myrna waren er diverse handelszaken o.a. een Pitahuis. Het mooie grote gevelhuis werd verkocht, staat nu leeg maar wordt opgeknapt.

Ernaast was de papierhandel van douanier René Verhoeye (1901) en Maria Van den Berghe.

Het woonhuis Noordstraat nummer 3 hoorde toe aan de ongehuwde Jeannette Geirnaert (1897) en werd na haar overlijden, de stijlvolle antiekzaak “Smitz”, jarenlang een vaste waarde in de Noordstraat. Het is nu een eengezinswoning met een diepe, prachtige tuin. De naaimachinehandel van Omer De Taeye (Sint Laureins 1916) en Magdalena Matthys (Kleit 1917) afkomstig van de Gentsesteenweg. Zij kochten het huis aan het echtpaar Vosschaert. De handelszaak werd veel jaren later verbouwd tot café “The Bridge” waar hun zoon Gaby en dochter Vera De Taeye tot op heden café houden en wonen.

Bakkerij De Lille ernaast, Noordstraat nr. 7 bestond al in het jaar 1616, dus bijna 400 jaar. Op het eind van de jaren 1500 kwamen twee jonge mannen, Franciscus en Robertus De Lille uit Frankrijk zich vestigen in Vlaanderen in Maldegem. Franciscus werd schoenmaker en Robertus werd bakker. Robertus huwde met Francisca Claies en werd de stamvader van de vele leden van de familie De Lille. Bij zijn overlijden had hij zes kinderen en een van hen, Franciscus junior zette de bakkerij verder. Franciscus De Lille trouwde met Elisabeth Savat die in 1679 het leven schonk aan een zoon, die zij de originele naam Bonaventura, “Op goed avontuur” gaf. Meteen werd een traditie geboren. Elke tweede generatie zou er tenminste een van de nakomelingen De Lille die naam dragen.

Bonaventura trouwde met Elisabeth Maenhout en zij hadden vijf kinderen. Een van de zonen, Bernardus (1713) werd bakker en trouwde met Livina Van Speybroeck die hem vijftien kinderen schonk. Een van hen, Johannes geboren in 1741 werd de nieuwe bakker. Johannes en zijn echtgenote hielden de bakkerij rechtover “De Akker” open en zij kregen tien kinderen waar een van hen Bonaventura gedoopt werd. Helaas werd Bonaventura als loteling onder Napoleon ingelijfd. Zijn broer Johannes nam de handelszaak over. Een van de 10 kinderen van Johannes, namelijk Ausonius trouwde met Barbara De Candt in 1842 en werd bakker. Zij vestigden hun handelszaak in het begin van de Noordstraat. De oudste van de twee zonen was opnieuw een Bonaventura, de naamdrager van de negentiende eeuw. Bonaventura De Lille (1843 – 1912) trouwde met Octavie Verstrynghe. Na zijn dood, kwam hun enige zoon Camiel aan het roer. Camiel De Lille (1876) had een zoon Bonaventura (1922 - 1989). Bonaventura De Lille en Maria Van Hoecke (1926 – 1987) renoveerden de bakkerij in 1959. De oudste zoon van Bonaventura De Lille, Walter baatte de zaak verder uit na zijn opleiding. Samen met zijn echtgenote Denise Vermeire breidden zij de bakkerij uit met een druk bezochte en gezellige tearoom. Walter en Denise hielden de traditie in stand toen op 20 mei 1983 de naamdrager van Bonaventura geboren werd, die nu dertig jaar later de bakkerij verder uitbaat samen met zijn zuster Anne-Sophie.

Voormalig buurman Gaston Van Leene (1901), verzekeringsmakelaar en zijn echtgenote Marie-Louise Van Hecke, hadden in nr. 11/11 bis een woonhuis en een zakenkantoor. Hun nakomelingen verhuisden met hun kantoor naar een andere locatie. Er was in een van de drie huidige woonhuizen naast Bakkerij De Lille, ooit een Sparwinkeltje. De Gezusters Irène en Joanna Van Leene waren winkeliersters. In nummer 20, woonde kleermaakster Rachel Van Leene, had een etalage met stoffen en was getrouwd met Richard Van Doorne. Hij kweekte groenten op een stuk landbouwgrond van Cuelenaere-Potvliege achter het Kapelaanstraatje en verkocht zijn groenten. De zoon Adrien (1937) was postbode, zijn echtgenote Jenny De Lange was naaister en hield de stoffenwinkel lange tijd open.

Het kleine huisje voor ‘t Klein Kasteeltje, Noordstraat 13  was ooit de conciërgewoning van ’t Kasteeltje. Later hield de echtgenote van Camiel Boes (1889), Emma Thienpond, een heel klein, gezellig  vrouwtje er tot in de jaren 60,  een crèmerietje waar je twee soorten ijsjes kon bestellen, een met chocolade of een met grenadine. Toen Martina De Pauw het café De Norton openhield, huurde haar moeder Arnolda Van Landschoot, echtgenote Modest De Pauw, het huisje. Best gezellig moeder en dochter bij elkaar in de buurt. Het is een beschermde woning, onlangs helemaal gerenoveerd met prachtige binnentuin met zicht op de tuin van ’t Kasteeltje en biedt woonruimte aan een achterkleinzoon – architect van Victor De Lille. Achter dit huisje is ooit nog een leerlooierij geweest van Macharius Van de Genachte. De dochter van Macharius trouwde met Louis Potvliege. De zoon van Louis, Prosper Potvliege, notaris, die het prachtige art-deco huis liet optrekken even verder (1911 1913). Zie Jaarboek Ambacht 2013  p 148, H. Van de Rostijne, zeer interessante geschiedenis. Zeer boeiend vorser trouwens. Rijkswachtkazerne was er ook.

Noordstraat van nummer 1 tot en met 13 roept al heel wat herinneringen op aan een stukje levendig ondernemingstalent.

De foto’s geven een zicht op het begin van de Noordstraat 100 jaar geleden gezien vanaf café De Velodrom, de oude prentkaarten geven een beeld van de zaken en woningen rond  Juwelen en Horloges G. De Lille en een zicht op de hoek ‘De Duizend Schorten’ rechtover het café De Velodrom.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan Mevrouw Lut De Lille, aan het Archief Maldegem, aan Valeer Posman, aan de Heren E. De Lille, Chris Blomme en Mevrouw W. De Lille – Vermeire en andere dorpsgenoten. (De Noordstraat deel III, Rond Gabriël De Lille, Deel I wordt vervolgd).

Link foto’s G. De Lille: https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6016584845147993937?authkey=CJSuzo_6_vHzBQ .

09-07-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

.

Natuurtalent in het centrum van Maldegem.

De Lochtink I.

Heel veel inwoners van ons dorp en rondom de dorpskern beschikken over een grote moestuin en kunnen zichzelf en vaak de hele familie bevoorraden met groenten, fruit en kruiden. Ik ben zo vrij geweest om hier en daar eens rond te neuzen de afgelopen maanden. Uitgestrekte moestuinen tref je aan overal in ons dorp, binnen en buiten het centrum. Wat opvalt, is dat vooral bejaarde mensen die nog steeds over hun huis en tuin beschikken een prachtige moestuin hebben. Want vele oudere Maldegemnaars hebben immers hun have en goed verkocht om zich terug te trekken op een van de ontelbare soms krakkemikkige flatgebouwen in het dorp, om hun dagen te vullen met de activiteiten die in Maldegem georganiseerd worden op verschillende locaties. Op die manier beslissen zij geen beroep meer te doen op hun familie voor het zwaardere onderhoud van huis en tuin en hopen zij op een rustige oude dag in een kleine ruimte waar ze enkel financieel lastig gevallen worden door de beheerders van de flatgebouwen.

De oudere generatie die nog een moestuin heeft, is bereid kennis en vaardigheden door te geven aan de volgende generatie zodat die kunnen zorgen voor de voedselvoorziening van het gezin en de kinderen kunnen betrekken in hun bezigheden in de moestuin.

Ik heb, sinds ik me vrijwillig en enthousiast geëngageerd heb om over talent in Maldegem te schrijven, ontzettend veel mooie creaties gezien, bewonderd en beschreven aan de hand van hun eigen woorden of recensies. De kunstenaars zelf vormen een bezielde groep sympathieke, enthousiaste en talentrijke mensen. Cultuur, sport, verenigingen zijn belangrijk maar de aandacht voor een eigen moestuin die elk gezin voorziet van groenten en fruit wordt levensnoodzakelijk in de toekomst.

Het volkstuintje, de creatie van Guerrilla Gardening in het Sint-Annapark tijdens de WAK 2013 was het mooiste, het meest ontroerende en het meest overweldigende van alle kunstwerken die ik bewierookt heb. Een moestuin blijft, ruikt aangenaam, smaakt heerlijk, schiet en groeit in wonderlijke kleuren. Een moestuin leeft en geeft leven. Iets van honderden jaren geleden en toch nieuw. De moestuin wordt opnieuw een deel van het leven van de jonge mens zoals het huidige moestuintje in het Sint-Annapark van de leerlingen van de Zusters Maricolen.

Op alle groene plekjes, dicht bij een waterbron komen moestuinen die de zelfredzame mensen bevoorraden met voedsel en blij, gelukkig, rustig en tevreden maken. Het worden ontmoetingsplekken met heerlijke oogsten, ruilhandel, speel - en ontdekkingsterreinen voor de kinderen tussen de aardappelvelden, de kruiden- en de groentetuin.

Niet alleen de computers en de tablets moeten constant deel uit maken van het leven van een jong mens, maar ook de moestuin, wordt onder meer een item waar kinderen verlangend naar uitkijken en die deel uit maakt van een jong toekomstgericht leven.

Het stukje groen wordt levensnoodzakelijk in dorpen en steden waar alles volgegoten wordt met gewapend beton en waar sommige kinderen denken dat de sla in Colruyt groeit en de melk uit melkkranen vloeit. De enthousiasmering van de kinderen en de jongeren om gelijk waar, in een hoekje van de tuin, op een plekje bij de buren of op de gemeentelijke omliggende gronden, te spitten, zaaien, te planten, te sproeien en te oogsten is van levensbelang in het kader van een realistische toekomst.

Dat dit geen droom hoeft te blijven, bewijst deze link uit Groot-Brittannië: http://youtu.be/4KmKoj4RSZw. 

Interesse om dit in Maldegem mee uit te bouwen?

Informatie via transitiemaldegem@live.be

of via facebook op https://www.facebook.com/groups/150964341747635/ (Deel I)

Bron: de Nieuwsbrief ‘De makkelijke Moestuin’.

Met dank voor de foto’s en de informatie, aan de Heren Diego Van de Keere, Louis Posman, Valère en Eddy Claeys, Alfons Timmerman, Prudent Timmerman, Mevr. Gilbert Lasoen - Timmerman en allen die interesse toonden voor de mooiste schepping op aarde: de moestuin, de volkstuin, de plekjes waar iets gezaaid, besproeid en geoogst kan worden.

De foto’s in de reportage: de moestuin van de leerlingen van de Zusters Maricolen, van Louis Posman en de perenboom van Valeer Claeys, de mooiste kunstwerken op aarde …..

Zie  www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem

05-06-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De Lochtink II.

Na 60 jaar platteland ben ik vijf jaar dorpsbewoner in de herfst van mijn leven. Ik heb al veel tijd gehad om rond te kijken. Ik moet nu geen goten, regenputten noch afvoerputjes meer schoonmaken en geen grasperken meer maaien. Hagen scheren, takken en bladeren rapen, bomen en struiken bijknippen of afzagen en opritten reinigen horen tot het verleden. Hoewel werken in de tuin soms meer ontspannend kan zijn dan het volgen van een moeilijk politieverhaal of actiethriller. Alles heeft zijn voor- en nadelen.

Ik mis wel het groene uitzicht van mijn leefwereld tijdens mijn kinderjaren en volwassen leven, van onze “thuis”. Ik heb heimwee naar het zicht van de verschillende schakeringen groen van gras, bomen, struiken en planten na een regenbui. Heel mijn leven keek ik door gelijk welk raam en zag de uitgestrekte velden en weiden richting Strobrugge, de bomenrij langs het Schipdonkkanaal in Moerhuize, de meersen van Broekhuize en de scheef gewaaide loofbomenrijen langs de weg. In de Brugsesteenweg, zag je uitgestrekte velden met bremstruiken en braambessen, sparrenbosjes, dikke beukenbomen, hagen rond ons strookje grond met diverse kleurrijke struiken en talrijke boomsoorten in de tuin. Nu mis ik al dat groen, de natuur. Maar je kan niet alles hebben.

Het centrum en de centrumbewoners hebben mij altijd gefascineerd. De straten ogen gezellig en de handelszaken uitnodigend. Je loopt er altijd iemand tegen het lijf die er goedgekleed, verzorgd gekapt en gemaquilleerd, opgewekt en onvermoeid uitziet.

Wat ik hier wel gemerkt heb in het centrum, dat er niet veel plaats meer is voor kinderen. Je ziet hier nauwelijks jonge mensen en toch moeten zij er zijn. Niet iedereen woont op het platteland. Sommige grote woningen hebben geen tuintje, soms geen koertje en er is weinig of geen speelruimte in het centrum. Je ziet het jonge volkje sporadisch opduiken aan de Piramiden in het Sint-Annapark of voor en na de vrijetijds activiteiten aan de Meos en de Kuma. Na de buitenschoolse activiteiten worden de kinderen binnen gehouden in het veilige nest bij hun familie. Het gaat er minder levendig in een dorp aan toe dan vroeger. Het centrum, de  kerk, de straten, veel ligt er meestal verlaten bij.

Ik merk ook dat het nu niet veel beter is in de wereld dan in die goede oude tijd. Oorlog, kommer en kwel gelukkig voorlopig elders, maar toch niet ver weg.

Bovendien zijn de berichten over de armoede van een groot deel van de bevolking hier en elders alarmerend en confronterend. Vergelijken we de armoede vroeger en nu.

Ik geloof dat de armoede nu meer gezinnen treft. Vroeger konden de mensen zelf voor een deel in hun voedselbehoeften voorzien. Niet veel mensen beschikken meer over een moestuin en het kweken van kleinvee is onmogelijk geworden in de bebouwde kom. Vroeger hadden de mensen kleinvee op hun erf, een aardappel- of tarweveld en een moestuin, zelfs in het centrum. Andere dorpsbewoners hadden een volkstuintje of huurden er een op de dorpsrand. Was het moeilijk om grote gezinnen met een laag loon van het allernoodzakelijkste te voorzien, de huisvrouwen waren vindingrijk en creatief genoeg om dagelijks twee uitgebreide, voedzame warme maaltijden en twee broodmaaltijden te serveren van eigen kweek voor heel het gezin en ook toevallige bezoekers werden aan tafel uitgenodigd. Er was niets tekort. De broodwinners werkten wel heel hard elke dag, vrije tijd was er niet echt, laat staan vrijetijdsbesteding. De zondag was het kerk-, familiebezoek-  en rustdag.

Vroeger konden heel gewone mensen een lapje grond kopen, een huis laten bouwen met een grote tuin met moestuin, soms een stal voor wat kleinvee, dus echte honger hadden de mensen niet. Vroeger leefde men met weinig comfort en probeerde men van het inkomen een deel te sparen om een eigendom te verwerven. Dat was toen nog mogelijk, nu is dat veel complexer geworden. Sparen en kopen van een eigen woning is bijna onbetaalbaar geworden, want de prijzen van bouwgronden, huizen en flats zijn zeer hoog. Nu zitten veel gezinnen noodgedwongen opgestapeld in een kleine maar comfortabele flat in torengebouwen dicht aan elkaar geregen, meestal zonder uitzicht, dikwijls zonder natuurlijk licht.

De jongere generatie heeft nood aan een klein eigen stukje grond in het centrum waar ze de essentiële voedingswaren o.a. groenten kunnen telen en verbouwen, waar ze tot rust komen en een deel van hun basis voedsel kunnen verwerven om hun uitgaven te beperken. Zij moeten de kinderen betrekken in dit proces en hun kennis en vaardigheden in de voedselproductie doorgeven, zodat de volgende generatie zelfredzamer wordt en niet afhangt van voedingsketens.

Terwijl de basisbehoeften tot ver in de 20ste eeuw zich beperkten tot voeding, kleding en woonruimte, zijn de basisbehoeften van een modern mens in de 21ste eeuw enorm geëvolueerd. De vrijetijdsbesteding is een industrie geworden. Digitale televisie, smart Phone, telefoon, internet, computer, IPod, tablet, verre reizen, korte weekenduitstappen en pretparken maken deel uit het van het dagelijks leven. De moderne behoeften horen bij het leven van de hedendaagse mens maar slokken een groot deel van het inkomen op. Blijven deze behoeften betaalbaar? De energieprijzen en de kostprijs van zuiver water stijgen de pan uit. Bovendien wil de moderne mens een minimum aan comfort in de woning. Vaatwasmachine, droogkast, diepvries, wasmachine en andere dure huishoudelijke apparaten zijn essentieel geworden waardoor de huurprijs van een goed uitgeruste flat of woning zeer hoog oploopt. De eigenaar moet immers alles voorzien, laten herstellen of vervangen, de woning onderhouden en hoge belastingen betalen op eigendom en inkomen. De huur van een woning of de afbetaling van een eigendom zijn afschrikwekkend hoog.

Ik denk dat de armen, de minderbegoeden het nu veel moeilijker hebben  dan vroeger. Je leest dat sommigen amper drie euro per hoofd  per dag kunnen besteden aan voedsel. Dat is de prijs van één krop sla en een half brood. Jammer dat onze welvaartsmaatschappij in haar voorzieningen sommige nieuwe basisbehoeften niet kon incalculeren.

We moeten de mensen, de jeugd en de kinderen terug kennis laten maken met de vele voordelen die het bezit van een moestuin met zich meebrengt. Er is nog voldoende plaats op openbare ruimten en elders waar de centrumbewoners hun eigen groenten kunnen telen. Tuinieren wordt terug een dagdagelijkse bezigheid waar ook de kinderen in verweven worden zodat zij kennis en vaardigheden verkrijgen en de traditie verder zetten. Tuinieren wordt geen onbelangrijk tijdverdrijf maar bevordert de zelfredzaamheid van de moderne mens. Moestuinen, het telen van groenten worden opnieuw geïntegreerd in het dagelijkse leven als rustgevende factor in een hectisch leven maar ook als een noodzakelijke aanvulling op een karig inkomen.

Alle huidige moestuinbezitters zijn terecht trots op hun kleurrijk kunstwerk: aardappelen, savooien, rode, witte en groene kolen, bonen, erwten, pompoenen, komkommers, spruiten, prei, selder, augurken, allerlei soorten sla, kervel, peterselie, uien, tomaten,  bieslook en andere  kruiden vormen een smakelijk geheel. Ik heb ooit eens de kastelen van de Loire bezocht en een ervan was Villandry. Rond het indrukwekkend kasteel was een immense tuin, met korte kleine haagjes en binnen in die haagjes teelde men groenten soorten in diverse kleuren, geel, paars, blauw, rood, wit, alle schakeringen groen. Elk strookje, elk perceeltje groenten was nauwkeurig afgebakend met een tuinkruid of iets anders. Tussen de groenten bloeiden "stinkertjes" waarvan de wortels een afleidingsmanoever vormen voor de wormen die de wortels van de groenten bedreigen. Veel moestuinen worden omzoomd door kleurrijke bloemsoorten: margrieten, hortensia’s, dahlia’s, irissen, gladiolen en geven de moestuin een feestelijke, extra dimensie.

Het bezit van een lochtink of moestuin blijft te allen tijde een bron van levens- en arbeidsvreugde voor jong en oud. De gemeente die de laatste decennia toelating gaf vele natuurgronden te betonneren, zij het voor verbreding van wegen, aanleg van nieuwe verkavelingen of industriezones, kan in overweging nemen om aan belangstellende inwoners sommige resterende groene percelen ter beschikking te stellen voor het aanleggen en onderhouden van een kleine moestuin.

Moestuinkriebels? Informatie via transitiemaldegem@live.be

of via facebook op https://www.facebook.com/groups/150964341747635/

Met dank voor de informatie, aan de Heer Diëgo Van de Keere en aan allen die interesse toonden voor de mooiste schepping op aarde: de moestuin, de volkstuin, de plekjes waar iets gezaaid, besproeid en geoogst kan worden. De foto’s stellen een stukje moestuin voor van Valère Claeys, Louis Posman en van de leerlingen van de Zusters Maricolen.

Link

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6018543417414217249

04-06-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De Lochtink III

Eetbaar Maldegem?

Wat als het openbaar groen in Maldegem eetbaar zou zijn? Wat als er in het park openbare pluk-tuintjes zouden zijn, waar jong en oud opnieuw kon kennismaken hoe groenten & fruit er uitzien terwijl ze groeien en bloeien?

Wat als er overal bessenstruiken, notenbomen en fruitbomen zouden staan i.p.v. sierbomen?

Dat dit geen droom hoeft te blijven, bewijst deze link uit Groot-Brittannië:

http://youtu.be/4KmKoj4RSZw. 

Heeft u interesse om dit in Maldegem mee uit te bouwen?

Informatie via transitiemaldegem@live.be

of via facebook : https://www.facebook.com/groups/150964341747635/

DIËGO VAN DE KEERE houdt een pleidooi voor het herwaarderen van de natuur en van de moestuin in ’t bijzonder. De zelfredzame burger slaagt er in toch voor een groot deel zelf te voorzien in voedselbevoorrading. Het lijkt misschien veraf maar in de toekomst wordt het bezit van een moestuin of een volkstuintje levensnoodzakelijk.

De Lochtink

De moestuin – ook wel ‘Lochtink’ genoemd – is veel meer dan een plek waar vers en gezond voedsel geteeld worden. Zelf een deel van je voedsel kweken wordt weer populair, getuige hiervan zijn tv-programma’s als ‘Groenland’ en ‘De Moestuin volgens Wim’. En terecht! De moestuin is een klein stukje paradijs, waar mens en natuur met elkaar in interactie treden.  Het kan een ontmoetingsplek zijn, een plek om tot rust te komen en jezelf weer op te laden om het te kunnen volhouden in de dolgedraaide wereld.

Bovendien is het een stukje onafhankelijkheid, een erfgoed uit een tijd dat mensen veel meer zelf verantwoordelijk waren voor hun eigen voedselvoorziening, iets wat in de komende jaren wellicht steeds belangrijker en noodzakelijk zal worden voor de volgende generaties.

De Grote Lochtink-enquête:

Woon je in Groot - Maldegem? Heb je zelf een moestuin of had je er vroeger een? Weet je nog hoe men groenten kweekte voor de opkomst van de pesticiden en de kunstmest? Ken je nog bijzondere bewaartechnieken? Dan zou het fantastisch zijn als je de moestuin-enquête wil invullen!

Je kan ook het formulier invullen op de  internetlink:

http://vipcorners.com/lochtink-enquete/.

Je kan ook een mailtje te sturen naar:  transitiemaldegem@live.be.

Je kan de antwoorden bezorgen aan Diëgo Van de Keere.  

Tuin – delen:

Heeft u zelf geen tuin maar wel tuinkriebels?  Heeft u zelf wel plaats maar niet in staat om er iets te telen?  Zou u uw kennis over moestuinieren graag doorgeven?

Dan is er één adres: www.tuindelen.be!

Transitie werkt! Het eetbare-planten-stuk is uiteraard maar een fractie van het hele concept transitie. Transitie gaat niet enkel over tuinieren. De organisatie zoekt naar manieren om de lokale gemeenschap voor te bereiden op een toekomst met minder energie (uit vnl. fossiele brandstoffen) en dus naar andere manieren om in onze behoeften te voorzien (energie, transport, voedsel, zingeving, vrijetijdsbesteding, water, economie.). Transitie begint met kleine, fijne acties om mensen te motiveren om op alle vlakken anders te gaan leven (zie website transitie).

Tekst geschreven door Diëgo Van de Keere, levenskunstenaar en bezieler van projecten die de lokale zelfredzaamheid bevorderen voor een gezondere leefwereld, de herwaardering van de natuur en het beperken van de overproductie. De foto’s stellen een stukje moestuin voor van Valère Claeys, Louis Posman en van de leerlingen van de Zusters Maricolen.

Velen staan volledig achter de visie van Transitie. Ze moeten enkel denken aan de oogsten van de moestuinen van hun ouders, van hun eigen moestuin en ze herinneren zich de smaak van diverse groenten en fruit van eigen bodem. Het spijt me maar alle ingevoerde groenten  smaken naar water en je krijgt enkel een smaakverschil door toegevoegde kruiden. (Marianne Posman)

03-06-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Tijdens de WAK 2015 stelt de beeldhouwer in steen Danny  DE ZUTTER enkele werken tentoon tijdens de groepstentoonstelling op het gemeentehuis.

LETTERS EN BEELDEN KAPPEN IN STEEN.

DANNY DE ZUTTER is geboren in Knokke-Heist op 15 april 1952 als jongste zoon van de vier kinderen van Leopold De Zutter en Julia Madou. Hij heeft nog twee zusters en een broer. Zijn vader Leopold De Zutter was van oorsprong van Maldegem en zijn moeder van De Hoorn (Moerkerke) en zij woonden vanaf de jaren dertig in Knokke-Heist.

Leopold De Zutter was de zoon van Charles-Louis De Zutter (1843-1932) getrouwd met  Sylvie De Croock (1864-1942). Hun kinderen waren: Marie-Louise (1886-1969) getrouwd met Camiel Vlaeminck (1883-1963), Odila Maria De Zutter (1891-1973) getrouwd met Arthur De Coussemaker (1896-1964) uit de Bogaardestraat 138; Nathalie (1893-1979) getrouwd met René Timmerman (1895-1930); Leopold (1896-1979) getrouwd met Elisa Maenhout (1896-1935) en met Julia Madou (1914-2004); Victor (1898-1989) getrouwd met Irma Goethals (1891-1958); Camiel (1901-1992) getrouwd met Maria De Lille (1902-1995) en Magdalena (1906-1976) getrouwd met Andreas Geirnaert. Creativiteit en handigheid heeft Danny wel van zijn vader Leopold mee gekregen.

Alle familie langs vaderszijde woonde in Maldegem. Zijn oudste zuster Margaretha woont sinds 1958 in Maldegem centrum en zijn broer Willy woont sinds 1981 in de Krielstraat in Maldegem. Als kleine jongen kwam hij vaak met vakantie naar zijn zus zodat hij Maldegem wel zijn tweede thuishaven kan noemen.

Van opleiding is Danny bouwkundig tekenaar en heeft een veertigtal jaar bij architecten gewerkt waarvan de laatste zevenentwintig jaar bij architect Viérin en noAarchitecten in Brugge.

Door verschillende projecten, restauratie en renovatie van geklasseerde gebouwen (kerken, openbare gebouwen e.a.), kwam hij in aanraking met het vervangen of herstellen van onderdelen in hout en natuursteen.

Bij de werfbezoeken was hij altijd vol bewondering hoe de ambachtslui herstellingen uitvoerden of nieuwe onderdelen bijwerkten om aan te sluiten op bestaande stukken.

Een drietal jaar geleden is hij, enkele maanden voor zijn op pensioen stelling, op de vrijetijdsmarkt in Knokke-Heist in contact gekomen met “Letters kappen in steen” o.l.v. Kamiel Goossens van Vrij Atelier. Het was snel beslist om eens van deze discipline te proeven en enkele sessies te volgen zodat hij zijn vrije tijd creatief kon invullen.

Met de nodige handigheid en oefening was hij vlug overtuigd dat hij hier zijn fantasie en creativiteit kwijt kon. Hij probeerde ook enkele kleine bas-reliëfs uit. Oefening baart kunst is nog altijd van toepassing in gelijk welke discipline.

Door zijn opleiding als tekenaar en het jarenlang werk heeft hij wel het voordeel van noties van bladschikking, ruimtelijk inzicht en mogelijke afwerkingen van natuursteen. Hij geniet van het beeldhouwen van letters en figuren in steen.

In de meeste gevallen werkt hij op stukken natuursteen die ofwel in de afvalcontainer van een steenhouwersbedrijf terecht komen of die afkomstig zijn van afbraakwerken.

Het is de uitdaging om, in plaats van ze te vergruizen, de stukken natuursteen een kunstige functie te laten vervullen en ze al dan niet van een tekst te voorzien vooraleer ze de wereld in te sturen. Het geeft de nodige voldoening als een gewoon stuk steen een meer kunstig stuk steen wordt. Verwoord aan de hand van de notities van De Zutter Danny, Knokke-Heist.

We naderen de openingsvoorstelling van de ‘Week van de Amateurkunsten 2015’ die tal van kunstzinnige activiteiten toegankelijk maakt voor de buitenwereld.

Het thema van de WAK 2015 “De Kleine Artiest” legt de nadruk op de kleine artiest, op het feit dat ieder kunstenaar een kleine artiest is, die er in slaagt er een te blijven ook als hij volwassen wordt.

DE KUNSTMARKT zondag 26 april op het marktplein sluit aan bij de Erfgoeddag  met tentoonstellingen, demonstraties, aperitieflezing en koffielezing en een event van de eerste graad van de Lagere School Van De Zusters Maricolen.

De jeugddienst focust op de kleine artiest tijdens creatieve workshops, in de foyer van den Hoogen Pad is er een fototentoonstelling van STUDIO 74, er is een tentoonstelling en open ateliers in de KUMA en in de kerk van Adegem exposeert Willy Van de Velde zijn maquette van de Sint-Adrianuskerk in recyclagemateriaal.

In talrijke vitrines in het centrum van Maldegem en Adegem vind je kunstwerken, talrijke kunstenaars exposeren hun kunstwerken in het gemeentehuis, beeldhouwkunst valt te bewonderen in ‘Den Boomgaard’ in Middelburg, Keramiste Véronique Cauchie hoopt anderen te laten genieten van de boeiende en ontspannende wereld van de keramiek in haar atelier Bogaardestraat 156 en tijdens de kunstmarkt.

Voor de jongere artiesten van tien tot 18 jaar, is er een workshop ‘Talententent 2.0 op zaterdag 24 april in de concertzaal van Oud Sint-Jozef, het keramiek atelier de KLETEPOT geeft demonstraties bij Trui De Cuyper, Butswerve.

Er zijn drie spraakmakende concerten van JH-Joc De Redekiel op 24 april, het concert van de V.V.A. op 2 mei en van de K.F. Nut en Vermaak in den Hoogen Pad op 24 april 2015. Het hele WAK gebeuren wordt afgesloten door de ‘Kleine Sterren’ van de dansers van Sy-Studio.

Talrijke folders met een volledig en gedetailleerd programma zijn beschikbaar in het gemeentehuis en openbare gelegenheden, een overzicht staat vermeld in de INFOKRANT Maldegem of kan geraadpleegd worden op de website van DE WAK. www.maldegem.be/wak-erfgoeddag.

Bijlagen:
Fietser in steen..png (1 MB)   
Kunstenaar aan 't werk, verkleind.png (763.5 KB)   
Letters in steen.png (736 KB)   

AUGUST VAN DEN ABEELE,

professioneel houtsnijder en bekend kunstenaar beeldhouwt levendige kunstwerken in allerlei vormen en formaten.

August Van den Abeele werd geboren op 27 juli 1938 als zesde kind, nl. Jenny, Juliaan, Lydie, Juliana en Godelieve. Karel en Robert vervolledigden de jongensrij en daarna kwamen de andere meisjes, Veronique, Maria, Magda en Marie - Madeleine. Het gezin telde twaalf kinderen wat in die tijd niet uitzonderlijk was. Hun vader was Richard Van den Abeele getrouwd met Martha De Meyere. Martha was de zus van Alma De Meyere, getrouwd met Henri Van den Abeele. De twee broers trouwden met twee zussen. Ze hadden samen twintig kinderen. Ze woonden vroeger op Spanjaardshoek in Adegem, de twee huizen stonden aan elkaar gebouwd.

Richard werkte bij de wagenmakerij Henneman in Maldegem. Hij was schrijnwerker – timmerman en maakte robuuste, stevige boerenwagens, houten waterpompen en ander landbouwmateriaal. Richard Van den Abeele kwam vanaf 1945 in de Buurtstraat in Maldegem wonen met zijn gezin.

De familie Van den Abeele was een hechte familie. Zij hadden regelmatig bijeenkomsten en familiefeesten en alle familieleden kenden elkaar en gingen heel vriendschappelijk met elkaar om.

De familie Van den Abeele heeft bovendien kunstzinnigheid in de genen. Talrijke leden van de familie scheppen beelden en voorwerpen in verschillende materialen of schilderen prachtige doeken die de aandacht en de bewondering trekken van vele kunstliefhebbers. Kunst, met kunst bezig zijn, schilderen en beeldhouwen brengen rust en verdieping van de geest, het leidt tot inspiratie en improvisatie en het creëren van originele kunstvoorwerpen.

Van den Abeele is op zich een welluidende naam en verwijst naar een boomsoort, de witte abeel, ook wel zilverpopulier genoemd, uit de wilgenfamilie. Alleen met zijn familienaam al had August te maken met hout, bomen en boomsoorten.

     August Van den Abeele bracht zijn jeugd door, eerst op de Spanjaardshoek in Adegem en vanaf 1945 in de Buurtstraat in Maldegem. Als jonge knaap kon hij zich uitleven met speurtochten door de toen nog weidse en ongerepte natuur rondom de Buurtstraat. Hij was van jongs af aan een natuurkind, geïnteresseerd in elk detail van de wonderlijke wereld rondom hem. De Edebeek was een trekpleister en een vat vol inspiratie. Hij hield van vissen en werd een specialist in het karper vissen. De waterlopen rondom vormden een inspiratiebron. In alle stilte, in de eenzame en prachtige natuur aan de oevers van kanalen, kreken en poelen kwam August tot rust en zijn geest tot leven. Het spreekt dus vanzelf dat hij ook prachtige vissen kan en kon uitbeelden in hout.

August Van den Abeele stond van jongs af aan in de kijker met zijn passie, beeldhouwen in hout. Hij kon er na zijn opleiding gebruik van maken op zijn werk als houtsnijder in de firma Smitz gekend voor het snijwerk van gebeeldhouwde meubels. Hij volgde tekenlessen bij Gust De Lobel en boetseren, houtsnijkunst bij Jef Van Maldegem en behaalde uitzonderlijk de grootste onderscheiding.

Tijdens een feestelijkheid in het Café ’t Molentje bij Albert Braet in de Noordstraat Maldegem (foto 4), wordt hij omringd door enkele boegbeelden van de Vlaamse kermis en promotoren van cultuur en vooruitgang in de wijk ‘t Molentje,  Fred X., Willy Claeys, Philippe Rommel, Denis Posman, Eric De Sutter, Jacky Lasoen en rechts August Van den Abeele. De foto dateert van een veertigtal jaar geleden toen allen nog in de bloei van hun leven verkeerden.

Houtsnijwerk is een boeiend proces, het is intens bezig zijn met een stuk hout om de natuur weer tot leven te brengen. Bekoorlijke, boeiende beelden wil August Van den Abeele  vorm geven en vastleggen in hout, als een soort houvast. Hij bewerkte alle soorten hout waarvan eikenhout het meest tot zijn recht kwam. Eik is duurzaam en is het symbool van kracht. Hoe bruter het hout is, hoe mooier het beeld. Hij verenigt de natuur in een rustgevend kunstwerk. Arenden, vissen, vogels, duiven, uilen, heiligen (H. Maria, Sint Vincentius a Paulo), krijgers, beroemde historische figuren (Jeanne d’Arc, de Maagd van Orléans in volle glorie), figuren uit de middeleeuwen (de troebadoer), ontelbare wapenschilden, ridder attributen, enz., August houwt met grote precisie hun beeltenis in hout. Het bewegen van een insect of het geluid van een klapwiekende vogel vereeuwigt hij in een beeld. Hij kapt kopjes en grotere koppen naar model waarvan de gezichten, de ogen en de mond vooral, verdriet, blijdschap of een andere emotie perfect weergeven. Een gezichtsuitdrukking weergeven vergt een precisie tot op het honderdste van een millimeter.

Tachtig beitels van vier centimeter tot een millimeter puntbreedte, tientallen soorten hamers en zijn vaardige handen kunnen aan de slag om van een dood stuk hout een expressief beeld te maken. De grove kaplijnen van de beginfase worden nauwkeurig afgewerkt met een hoop details zodat het eindwerk een natuurlijke energie en mystiek uitstraalt. Gevoelens zoals zelfopoffering, trots, verdriet, angst en levenservaring (bv in een beeld van een oud moedertje) worden uitgedrukt in zijn beelden. Eikenhout laat hij verstrengelen met doorleefde groeven in het gezicht. Eerlijkheid, leed, pijn, vrolijkheid geeft hij vorm. August Van den Abeele beschikt over een rijk scheppend vermogen en heeft oog voor het detail. Elk onderdeeltje van de figuren is afgewerkt tot in het oneindige. Alle kanten van een beeld geven uitdrukking, betekenen iets en zijn een deel van het volmaakt geheel. Nog voor hij een splinter hout aanraakt, heeft hij een vast gevormd beeld in zijn hoofd dat hij kan en wil uitwerken. Een zekere onrust brengt hem tot handelen. Hij stopt niet met werken aan een stuk hout tot die onrust verdwenen is en voor hem het beeld volmaakt is.

August kan terugkijken op een rijk gevuld leven en op een indrukwekkend oeuvre dat voldoening schenkt en een fijnzinnige noot brengt in het leven. De beeldhouwer heeft heel wat op zijn palmares staan, tentoonstellingen, demonstaties en kunstwerken die in menig gezin of interieur prijken als waardevolle artefacten. Hij stelde tentoon in Nederland, Tongeren, tijdens de WAK en op talrijke locaties in Maldegem en omstreken. Er werd frequent over zijn werk geschreven met bewondering en respect voor de kunstenaar. (Artikel verwoord aan de hand van recensies)

Link naar fotoreeks van houtsculpturen van A. Van den Abeele:

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/AugustVanDenAbeele?authuser=0&feat=directlink

Met dank aan ons regionaal blad “Vrij Maldegem” voor het publiceren van de reportages (Drukkerij-Uitgeverij Van Hoestenberghe N.V. Boudewijn Lippensstraat 11, Maldegem). Zie ook www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

, , , ,

18-05-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

August Van den Abeele, foto's  houtsnijkunst.
Hout in interieur, schoorsteenmantels, trapleuningen, omlijtingen uurwerken en foto's, beelden, schilden, siervoorwerpen: fruitschalen enz...

Beelden: ridders, heiligen, figuren uit het verleden, dieren, vissen enz......

, , , ,  ,

17-05-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

ELISE LAMOTTE
slaagt er in kleur en vorm in één monumentale kleurgeut tot expressie te laten versmelten.
Haar uitzonderlijke schilderijen zijn klasse.

Meer dan een halve eeuw lang tekent en schildert de talentrijke ELISE LAMOTTE met kennis van zaken. Als kind al volgde zij lessen om zich te bekwamen in allerlei technieken. Het teken- en schildertalent waren aangeboren.

Vanaf 1976 volgde zij tekenles, daarna schilderkunst en zeefdruk aan de Academie voor Schone Kunsten in Eeklo bij de eminente docent - kunstschilder LUC VERSTRAETE, die het in zich had om zijn eigen talrijke talenten over te brengen op zijn studenten. Hij was voor haar een vriend en mentor, wat haar niet belette om tot een eigen beeldrijke taal te komen.

Elise Lamotte is een hartelijke, vriendelijke en sociale dame en haar positieve ingesteldheid weerspiegelt zich in haar gevoelige en emotionele werken. Haar doeken stralen waarachtigheid uit, hartverwarmende menselijkheid en inzicht in de natuur van de mens en de omgeving.

Elise is altijd bezig met kunst, zeer gedreven en intens. Zij is niet op zoek naar het spectaculaire maar naar de diepte, de verfijning, de verinnerlijking, naar de zuivere schoonheid in de mens, de natuur en de kunst. Zij schildert portretten, figuren, stillevens in olieverf met een coloristisch en psychologisch inzicht, spelend met een figuratieve naar abstraherende beeldende taal. Haar naakten blinken uit in vorm en kleur.

Zij maakt gebruik van stemmige kleurencombinaties met een vleugje nostalgie en is zich altijd tenvolle bewust van de schoonheid van de natuur en haar omgeving, die zij verwoordt in poëtische, rustgevende en grenzeloos mooie stillevens. Zij schildert impulsief, als in een flits, als getroffen door een emotie en lijkt schetsmatig te werken, geraffineerd en vakkundig.

Haar kleurrijke en tegelijk tere bloemstukken zijn vaak een combinatie van impressionisme en expressionisme. De schaduwpartijen zijn uitgewerkt in rake, heldere en gedurfde kleuren, met gevoel voor licht en nuance. De oneindig schone ontroerende bloemstukken nodigen uit tot aanraken en roepen een heel bijzondere sfeer op. Zij heeft een open, positieve en blije kijk op de wereld en met psychologisch inzicht laat zij zich leiden door de liefde voor het vak en de vreugde die schilderen teweegbrengt. Zij voelt de gemoedsstemming aan en slaagt er in kleur en vorm in één monumentale kleurgeut tot expressie te laten versmelten. Haar werken zijn klasse.

Na zes jaar opleiding bij Luc Verstraete, behaalde zij in 1982 de grootste onderscheiding voor Schilderkunst in de Academie voor Schone Kunsten in Eeklo. Zij ontving in 1983 de GOUDEN STAATSMEDAILLE VOOR SCHILDERKUNST als bekroning van haar academische studies en ook als waardering voor haar totaalwerk. Het was meteen een aanmoediging om zich nog meer en beter aan de schilderkunst te wijden.

Zij stelde ten toon in de Kunstgalerij Frans De Vliegher, in Eeklo in 1984. In 1985 werd zij geselecteerd in de Grote Prijs Alfons Blomme en in 1986 voor ‘De Tinnen Pot’ in Brussel, met medewerking van de Kredietbank onder het moto ’Jonge Kunst’. Zij had een tentoonstelling in ‘La Bagatelle’ ‘Galerie am Theater’ in Aachen in 1987 met olieverfschilderijen, pastels en zeefdrukken. In 1988 exposeerde zij in het 9^de Kunstsalon in het casino van Koksijde en behaalde er het diploma van de Europese Kunstverdienste en kwam meteen terecht in een selecte groep van internationaal bekende kunstenaars.

Ze exposeerde in De Academie voor Schone Kunsten in Eeklo in 1990, haar werken stonden ten toon in de Galerie Trouvaille in Terneuzen en in Galerie Esprit in Clinge. In 1990 behaalde zij de prijs van de voorzitter van de ‘Europese Kunstverdienste’ met een tentoonstelling in het casino in Koksijde en werd geselecteerd voor de ‘Zuid-Nederlandse ontmoetingen Beeldende Kunsten’. In 1991 had zij een tentoonstelling in het Art Center Beukenhof in Kluisbergen, Kwaremont, in de Bibliotheek in Maldegem, in het kunstcentrum Pro Arte Christiana v.z.w. in Vaalbeek, Leuven, in de Greenhouse Gallery, Arts – Antiques in Mont d’Enclus, Russeignies in 1993 en in 1995. Zij heeft drie keer deelgenomen aan de ‘Line Art’ in Gent en tweemaal in ‘Classic’ in Kortrijk.

Zij stelde ten toon in galerij ‘Fardel’ in Anneci, Frankrijk en in Le Touquet, Frankrijk in 2005 en 2006.

Twee ontwerpen van haar bloemenschilderijen werden verspreid in Amerika op 20 000 exemplaren door Editions G. Blanchaert, Brussel.

Nationale en internationale tentoonstellingen waren in die zin zeer belangrijk door de interessante ontmoetingen die er plaatsgrepen en de levenslange vriendschappen die er gesloten werden.
 

Niemand kan haar werken beter beschrijven dan haar beste vriend, schrijver en journalist Stef Van Caeneghem:

Het parfum van Elise. Vraag me niet hoe het komt maar ze heeft het. Misschien ligt het in de manier van haar om de wereld anders te zien en te willen zien. Met het vleugje poëzie waarmee zij elk moment van de dag anders maakt en kleur geeft. Ze vat de werkelijkheid in haar penseel. Ze tovert iets dat tegelijk echt is en er toch weer een superieure dimensie bijkrijgt.

Dat heet kunst. De dingen anders kunnen zien en erin slagen om dat emotionele moment te vatten en over te brengen.

Haar werk ademt een bijzonder parfum uit. Het doet me onweerstaanbaar denken aan een wereld van vroeger, of elders, een wereld waar alles mooier zou zijn en echter, dieper en zachter. Een stilleven van Elise voert me mee naar onbeschrijfelijke geprivilegieerde momenten die we voor altijd zouden willen vasthouden. Ik denk daarbij aan de ijle, lichte, ongrijpbare zomeravonden. Avonden waarop alle kleuren en aroma’s anders lijken en ruiken. Ook haar vrouwenportretten geeft ze dat etherische mee. Ze schildert vrouwen echt vrouwelijk. Vrouwen om van te houden, zo apart. Pure klasse. Ik zocht haar op in haar atelier. Toen zag en hoorde ik meteen haar gedrevenheid, of schrijf en formuleer ik het beter ‘haar bezetenheid van kunst, haar impulsiviteit voor het Grote Werk’? In elk geval haar gevoelsgeladenheid. Ik ben op mijn hoede voor een cliché. Elise verdient beter dan dat. Maar niettemin, bij haar werk horen de aller tederste pianoklanken van een beroemd componist, Beethoven misschien? Für Elise, Stef Vancaeneghem. (verwoord aan de hand van recensies)

Link naar de werken van Elise Lamotte:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6005368181358863233

Van 3 tot 25 mei 2014 stelt Elise Lamotte tentoon in het M.A.P., Molenstraat, 7, 9900 Eeklo op zaterdag en zondag van 10 00 tot 12 30 en van 13 30 tot 18 00.

Zie Vrij Maldegem en : www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

    

16-05-2014 om 10:53 geschreven door Marianne Posman 1

12-05-2014 om 13:46 geschreven door Marianne Posman 1

ELISE LAMOTTE slaagt er in kleur en vorm in één monumentale kleurgeut tot expressie te laten versmelten.
Haar uitzonderlijke schilderijen zijn klasse.

Meer dan een halve eeuw lang tekent en schildert de talentrijke ELISE LAMOTTE met kennis van zaken. Als kind al volgde zij lessen om zich te bekwamen in allerlei technieken. Het teken- en schildertalent waren aangeboren.

Vanaf 1976 volgde zij tekenles, daarna schilderkunst en zeefdruk aan de Academie voor Schone Kunsten in Eeklo bij de eminente docent - kunstschilder LUC VERSTRAETE, die het in zich had om zijn eigen talrijke talenten over te brengen op zijn studenten. Hij was voor haar een vriend en mentor, wat haar niet belette om tot een eigen beeldrijke taal te komen.

Elise Lamotte is een hartelijke, vriendelijke en sociale dame en haar positieve ingesteldheid weerspiegelt zich in haar gevoelige en emotionele werken. Haar doeken stralen waarachtigheid uit, hartverwarmende menselijkheid en inzicht in de natuur van de mens en de omgeving.

Elise is altijd bezig met kunst, zeer gedreven en intens. Zij is niet op zoek naar het spectaculaire maar naar de diepte, de verfijning, de verinnerlijking, naar de zuivere schoonheid in de mens, de natuur en de kunst. Zij schildert portretten, figuren, stillevens in olieverf met een coloristisch en psychologisch inzicht, spelend met een figuratieve naar abstraherende beeldende taal. Haar naakten blinken uit in vorm en kleur.

Zij maakt gebruik van stemmige kleurencombinaties met een vleugje nostalgie en is zich altijd tenvolle bewust van de schoonheid van de natuur en haar omgeving, die zij verwoordt in poëtische, rustgevende en grenzeloos mooie stillevens. Zij schildert impulsief, als in een flits, als getroffen door een emotie en lijkt schetsmatig te werken, geraffineerd en vakkundig.

Haar kleurrijke en tegelijk tere bloemstukken zijn vaak een combinatie van impressionisme en expressionisme. De schaduwpartijen zijn uitgewerkt in rake, heldere en gedurfde kleuren, met gevoel voor licht en nuance. De oneindig schone ontroerende bloemstukken nodigen uit tot aanraken en roepen een heel bijzondere sfeer op. Zij heeft een open, positieve en blije kijk op de wereld en met psychologisch inzicht laat zij zich leiden door de liefde voor het vak en de vreugde die schilderen teweegbrengt. Zij voelt de gemoedsstemming aan en slaagt er in kleur en vorm in één monumentale kleurgeut tot expressie te laten versmelten. Haar werken zijn klasse.

Na zes jaar opleiding bij Luc Verstraete, behaalde zij in 1982 de grootste onderscheiding voor Schilderkunst in de Academie voor Schone Kunsten in Eeklo. Zij ontving in 1983 de GOUDEN STAATSMEDAILLE VOOR SCHILDERKUNST als bekroning van haar academische studies en ook als waardering voor haar totaalwerk. Het was meteen een aanmoediging om zich nog meer en beter aan de schilderkunst te wijden.

Zij stelde ten toon in de Kunstgalerij Frans De Vliegher, in Eeklo in 1984. In 1985 werd zij geselecteerd in de Grote Prijs Alfons Blomme en in  1986 voor ‘De Tinnen Pot’ in Brussel, met medewerking van de Kredietbank onder het moto ’Jonge Kunst’. Zij had een tentoonstelling in ‘La Bagatelle’ ‘Galerie am Theater’ in Aachen in 1987 met olieverfschilderijen, pastels en zeefdrukken. In 1988 exposeerde zij in het 9^de Kunstsalon in het casino van Koksijde en behaalde er het diploma van de Europese Kunstverdienste en kwam meteen terecht in een selecte groep van internationaal bekende kunstenaars.

Ze exposeerde in De Academie voor Schone Kunsten in Eeklo in 1990, haar werken stonden ten toon in de Galerie Trouvaille in Terneuzen en in Galerie Esprit in Clinge. In 1990 behaalde zij de prijs van de voorzitter van de ‘Europese Kunstverdienste’ met een tentoonstelling in het casino in Koksijde en werd geselecteerd voor de ‘Zuid-Nederlandse ontmoetingen Beeldende Kunsten’. In 1991 had zij een tentoonstelling in het Art Center Beukenhof in Kluisbergen, Kwaremont, in de Bibliotheek in Maldegem, in het kunstcentrum Pro Arte Christiana v.z.w. in Vaalbeek, Leuven, in de Greenhouse Gallery, Arts – Antiques in Mont d’Enclus, Russeignies in 1993 en in 1995. Zij heeft drie keer deelgenomen aan de ‘Line Art’ in Gent en tweemaal in ‘Classic’ in Kortrijk.  

Zij stelde ten toon in galerij ‘Fardel’ in Anneci, Frankrijk en in Le Touquet, Frankrijk in 2005 en 2006.

Twee ontwerpen van haar bloemenschilderijen werden verspreid in Amerika op 20 000 exemplaren door Editions G. Blanchaert, Brussel.

Nationale en internationale tentoonstellingen waren in die zin zeer belangrijk door de interessante ontmoetingen die er plaatsgrepen en de levenslange vriendschappen die er gesloten werden.

Niemand kan haar werken beter beschrijven dan haar beste vriend, schrijver en journalist Stef Van Caeneghem:

Het parfum van Elise. Vraag me niet hoe het komt maar ze heeft het. Misschien ligt het in de manier van haar om de wereld anders te zien en te willen zien. Met het vleugje poëzie waarmee zij elk moment van de dag anders maakt en kleur geeft. Ze vat de werkelijkheid in haar penseel. Ze tovert iets dat tegelijk echt is en er toch weer een superieure dimensie bijkrijgt.

Dat heet kunst. De dingen anders kunnen zien en erin slagen om dat emotionele moment te vatten en over te brengen.

Haar werk ademt een bijzonder parfum uit. Het doet me onweerstaanbaar denken aan een wereld van vroeger, of elders, een wereld waar alles mooier zou zijn en echter, dieper en zachter. Een stilleven van Elise voert me mee naar onbeschrijfelijke geprivilegieerde momenten die we voor altijd zouden willen vasthouden. Ik denk daarbij aan de ijle, lichte, ongrijpbare zomeravonden. Avonden waarop alle kleuren en aroma’s anders lijken en ruiken. Ook haar vrouwenportretten geeft ze dat etherische mee. Ze schildert vrouwen echt vrouwelijk. Vrouwen om van te houden, zo apart. Pure klasse. Ik zocht haar op in haar atelier. Toen zag en hoorde ik meteen haar gedrevenheid, of schrijf en formuleer ik het beter ‘haar bezetenheid van kunst, haar impulsiviteit voor het Grote Werk’? In elk geval haar gevoelsgeladenheid. Ik ben op mijn hoede voor een cliché. Elise verdient beter dan dat. Maar niettemin, bij haar werk horen de aller tederste pianoklanken van een beroemd componist, Beethoven misschien? Für Elise, Stef Vancaeneghem. (verwoord aan de hand van recensies)

Link naar de werken van Elise Lamotte:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6005368181358863233

Van 3 tot 25 mei 2014 stelt Elise Lamotte tentoon in het M.A.P., Molenstraat, 7, 9900 Eeklo op zaterdag en zondag van 10 00 tot 12 30 en van 13 30 tot 18 00.

Zie Vrij Maldegem en : www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Elise 4.jpg (112.2 KB)   

Beloftevolle prelude van de WAK 2016!

Tentoonstellingsmatch  @ Vierklaver

Een match van schilderwerkjes van de bewoners van De Vierklaver en van vrijwilligster Caroline Gyselinck werden er voorgesteld op vrijdagnamiddag  29 april, van 14.00 tot 17.00 uur in De Vierklaver, Lenen 7, 9991 Adegem!

De bewoners van de Vierklaver waren heel trots op hun kunstwerkjes die zij gerealiseerd hadden olv hun begeleidster Caroline Gyselinck en Femke.

Een geslaagde MATCH tussen outsiderkunst en moderne kunst.

Vriendelijk onthaald door Caroline met een hapje en een drankje en de verantwoordelijken van de Vierklaver, die graag een woordje uitleg gaven over de werking van deze VZW die volwassenen met een beperking ondersteunt.

Op dinsdaganamiddag 3 mei is iedereen welkomt tijdens een opendeur les

van 14 uur 30 tot 16 uur.

Meer info: Inge.Dewaegenaere@de-vierklaver.be

Link naar de foto’s:

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/6279010702475632033?authuser=0&feat=directlink

29-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

AFSCHEID NEMEN UITGEDRUKT IN SPREKENDE KUNSTINSTALLATIES,

HILDE DE BOLSTER.

Kunstenares HILDE DE BOLSTER stelde op 21 en 22 juni 2014 haar project voor tijdens enkele succesvolle rondleidingen. Zij exposeerde
op vier verschillende locaties, waarmee zij een band had of heeft in het verleden, het heden en de toekomst. Zij gaf een woordje uitleg bij de verschillende installaties en artefacten die in hoge mate verwijzen naar haar persoonlijk leven.

Hilde De Bolster volgde na de richting schilderkunst, zes jaar beeldhouwkunst onder leiding van de docenten de Heren Paul Dereymaecker en Robin Vermeersch aan de plaatselijke Kuma. De rode draad doorheen haar tentoongestelde werken is oeverloos verdriet om het heengaan van geliefde personen die deel uitmaakten van haar leven en het lijden dat hier mee gepaard gaat, fysisch en psychisch, het loslaten en verder groeien als persoon.

Elk mens wordt geconfronteerd met bodemloos verdriet en probeert er mee om te gaan op verschillende manieren. Hilde De Bolster werd geconfronteerd met kanker bij familieleden, bij haar zus Ann en bij vrienden. Zij voelde de noodzaak om de verschroeiende onmacht en het ontredderd verdriet te kanaliseren in roerende beelden en mooie schilderijen die soms haaks staan tegenover de lelijkheid en de wreedheid van de ziekte.

De rondleiding startte op de site van de Kuma, Mevrouw Courtmanslaan nr. 82 aan de grote kastanjeboom ter hoogte van het voetpad. We staan er niet altijd bij stil maar heel veel bomen hebben kankergezwellen in allerlei vormen en kleuren. De kankergezwellen of knobbels op de stammen van vooral paardenkastanje en kerselaar ontsieren maar vormen een eenheid met de vertrouwde structuur in de natuur. Hilde De Bolster heeft er een verzameling kankergezwellen aan toegevoegd in allerlei formaten en diverse vormen, gespoten in felle fluokleuren. De fluotinten verwijzen naar de kleurrijke microscopische beelden van menselijke kankercellen zoals ze weergegeven worden op het internet.

De boom verwijst ook naar de bolsters, naar haar familienaam. De kastanjeboom vooral heeft prachtige bolsters, die zij mee verwerkt in haar installaties. Haar naam De Bolster, de ruwe huls van een kastanje, de boom, het leven en de zuurstof worden verminkt door kankergezwellen die zoveel mensen van elke generatie genadeloos treffen. De boom en de mens worden gehavend. De radeloze onmacht die een mens voelt tegenover kanker heeft zij in beeld gebracht met de kleurrijke kankergezwellen op de boom. Het is onbeschrijfelijk moeilijk om een beschrijving of weergave te geven van de angst bij de onherroepelijke diagnose die je de adem ontneemt, het pijnlijke gevecht tegen kanker, de onmacht en de radeloosheid die je verzwelgen en de uitzichtloze toekomst voor heel veel van hen, ondanks hun moedig gevecht en de pijnlijke behandeling. De felle kleuren louteren.


 

Het volgende trefpunt was het oud sociaal - secretariaat Stationsstraat nr. 57, het Boekhouding en Verzekeringskantoor van Geert en Godfried Standaert, op de benedenverdieping. Het gaat om een prachtig oud herenhuis, met telkens twee vertrekken achter elkaar, gescheiden in het midden door een smalle gang. Deze mooie kamers of kantoren met hoge plafonds en brede houten deuren vloeien achteraan samen in een veranda over de hele breedte van de woning. Het interieur ademt nostalgie naar het verleden uit. Aan de matglazen ramen met zacht invallend licht, hangen sprekende portretten geschilderd op repro-file kaften met hier en daar letters. De installatie is meteen een ode aan geliefde figuren uit een ver of nabij verleden. De weemoed om een geliefde grootmoeder, het prachtig beeld van de knappe, jonge moeder, de begripvolle en warme schoonmoeder, de liefdevolle echtgenoot, de betreurde vader Karel De Bolster, de bewondering voor de kunstenaar Jef Van Maldegem, de guitige en vertederende portretten van de kleuters, de vele vrienden en idolen, allen met wie de kunstenares een speciale band had, worden uitgebeeld in gigantisch mooie en ontroerende portretten, in zachte kleuren, met hier en daar een typerend of heftig kleuraccent en letters, op een grijze achtergrond. Het verleden en het afscheid in treffende beelden. Het verleden en het afscheid in beeld gebracht.




In een afzonderlijk vertrekje straalt het portret in lichte blauwgroene kleuren van de glimlachende zus Ann, die na een zeven jaar lange strijd tegen kanker, haar jong leven moest afsluiten, amper 50 jaar.
Die aparte ruimte is een devoot afscheid van Ann en de uitdrukking van het verdriet om haar heengaan.
Het is een schrijn gewijd aan het afscheid van een dierbaar en mooi mens.

Op de bureaus liggen schetsboeken, papier en ander materiaal uit het persoonlijk archief van Hilde De Bolster. Stapels papier in verschillende formaten om te vouwen verwijzen naar de kindertijd van de kunstenares, toen het gezin van vader-drukker Karel De Bolster een handje toestak in de drukkerij. De papieren, de houten letters en de letterstroken verwijzen naar het catalogeren en de drukkerswereld. Het zijn inspiratiebronnen die de kantooromgeving vervolledigen. Ze vormen een leidraad door het persoonlijk leven van de kunstenares.

Haar vader Karel De Bolster had een kleine drukkerszaak voor handels- en familiedrukwerk in de Katsweg en veel elementen van de installatie verwijzen naar dit verleden van letters en gestructureerd werken.

Als kleuteronderwijzeres en als dochter van een drukker heeft en had Hilde ook vaak te maken met letters, dus beroep en leven werden en worden verweven met letters.

In de derde locatie gaan we terug naar de roots van Hilde. In het dorpscentrum op het grote achterplein van het ouderlijk huis, exposeert zij het drie-dimensioneel werk. Naast het kantoor en de drukkerij is een grote overkapping, vroeger het speel- of werkterrein van de vier dochters De Bolster. Op een lange tafel is een setting van bonte afgietsels van borsten in diverse materialen en vormen. Op een ondergrond van beschilderde planken vormt deze voorstelling een harmonieus, natuurlijk en krachtig geheel.

De lange tafel verwijst naar de vreugdevolle familiegebeurtenissen in het verleden, de vrolijke feesten die er plaatsvonden in gezellige familiekring, heimwee naar wat ooit was, nooit meer terugkeert en geschonden werd door het overlijden van de vader Karel en van een zus, Ann. In de oude vitrinekast liggen bolsters, ander werk en voorstudies. Het geheel oogt vertrouwd en wekt zachte, troost gevende  gevoelens op. De letterbak in het midden is dan weer een verwijzing naar de letters die het leven van de kunstenares doorweefden en steeds een bijzondere, liefdevolle en blijvende betekenis hadden.

De hele installatie ademt weemoed uit naar alles wat goed en vertrouwd was en waar je op bepaalde momenten van je leven langzaam afscheid moet van nemen, blijven koesteren en opstaan om verder te leven, ondanks het schrijnend verdriet.

De laatste locatie is het kapelletje in de Katsweg 26. Vroeger was Maldegem bezaaid met kapelletjes en velen hebben nog altijd goede herinneringen aan de bijeenkomsten rond het kapelletje of aan het gebed dat er vroeger gericht werd aan de heiligen die er waakten. Stille smeekbeden om verhoord te worden.

In de strakke, gerestaureerde kapel staat een bewerkt beeld van Therese van Lisieux met ontblote borst, symbool van alle vrouwen die leven geven en voeden maar die genadeloos te maken kregen met borstkanker en gehavend probeerden verder te leven als het hen gegund was.

Als je binnenkomt, overvalt je het mooie brandglas dat verwijst naar de binnenkant van de borst en voor de inham staat waar zenitaal licht de sfeer van de kapel grotendeels bepaalt. Het invallend licht op het wit en rood glasraam is verrassend en indrukwekkend en tegelijk rustgevend. Het prachtig beeld van natuurlijk licht, glas en rood ontroert. De vloer is bedekt met rozenblaadjes, symbool van de liefde. De H. Therese van Lisieux, de rozen madonna, zou het ‘rozen laten regenen op aarde’, zij zou liefde schenken, dus geven en ontvangen. Haar moeder overleed ook aan borstkanker.

Het kapelletje is een oase van rust en nodigt uit tot gebed of tot bezinning. Het is een stille herinneringsplaats voor hen die iemand missen en troost zoeken. Heiligen zijn meestal beschermers tegen ziektes en onheil. Je komt er dichter bij het hiernamaals, daar waar veel van onze geliefden zich terugtrokken en geen teken van leven meer gaven, tenzij ergens totaal onverwacht. De kapel is een hoopgevend anker voor hen die bedroefd achterblijven.

Het geheel had als inspiratiebron een kapel in Grignan (Fr.) met werk van Ann Veronica Janssens en de sobere inrichting van ‘de kapel van het niets’ van Thierry de Cordier in Duffel. Strakheid en eenvoud tonen een scala van gevoelens in deze ‘gewijde’ plaats.

De indrukwekkende installatie van kunstenares Hilde De Bolster met als thema afscheid nemen, is buitengewoon ontroerend, ze geeft rust en troost.

(Tekst verwoord aan de hand van de informatie tijdens de rondleiding en van de notities van de kunstenares.)

Link naar fotoreeks:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6031084626796418209

Zie ook andere reportages: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

29-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

DE VITRINES IN HET CENTRUM VAN MALDEGEM OGEN UITZONDERLIJK!

Talrijke professionele en amateurkunstenaars hebben creaties gerealiseerd rond ‘De Groote Kunst’ en ‘De Groote Oorlog’. Langs een parcours in het centrum van Maldegem krijgt elke voetganger een beeld van de verschillende manieren waarop getalenteerde kunstenaars rond het thema van de WAK 2014 hebben gewerkt. Alle geëtaleerde werken vormen één verhaal: de verwoestende invloed van de oorlog overal ter wereld en de ogentroost die uitgaat van kunstvoorwerpen. Kunst wordt toegankelijk in de bibliotheek, in de vitrines van handelszaken, op de vensterbanken van privaatwoningen rond en in het gemeentehuis van Maldegem vanaf 25/04/14 tot 04/05/14.

DE GRO(O)TE KUNST EN DE GROOTE OORLOG IN DE VITRINE, is een doorlopende tentoonstelling van werken van talrijke kunstenaars.

ANNIE MATTHYS, is een onvoorstelbaar talentrijke kunstenares die veel energie, inspiratie, gevoelens van blijdschap en verdriet verwoordt in haar onbeschrijfelijk mooie doeken. Ze exposeert talrijke expressieve zeefdrukken, volledig in teken van “De GROOTE OORLOG” in de etalage van de voormalige Optiekzaak OPTICOBA. Uitzonderlijke sprekende parels die volledig beantwoorden aan het thema van de WAK 2014. Geïnspireerd door de emotionele, intreurige gedichten van oorlogsdichter Wilfred Owen (°1893 + 04.11.1918) creëerde Annie Matthys talrijke zeefdrukken, waar zwart, de kleur van rouw primeert, op lichte achtergrond, groen staat voor natuur en leven, rood voor explosies en gewonden, met onderaan beelden die verwijzen naar de verbijsterende verwoesting van steden en dorpen door de bommenwerpers. Annie Matthys werd geboren tijdens de donkere maand december 1939, enkele weken voor kerstmis, enkele maanden voor de uitbarsting van de tweede wereldoorlog. Die tijd werd gekenmerkt door ontbering en angst tijdens de Duitse bezetting met daarna de moeizame wederopbouw van Vlaanderen. De generatie geboren voor de oorlog was gesterkt door een innerlijk verlangen om ergens in uit te blinken. De kunstenares worstelt met kleur en compositie in beelden die verwijzen naar een crucifix. Het kruisbeeld, symbool van lijden geeft een treurig beeld van het gehavend lichaam. Het figuratieve in haar werken zinspeelt op een hartverscheurend drama.

RITA BUYSSE uit Oostburg, Nederland schilderde jarenlang het zomerse landschap van Zeeuws - en West - Vlaanderen. Voor haar is het spelen met kleur, water, licht en pigment een uitdaging. Het water en de kreken refereren naar de ondergelopen gebieden langs de Belgisch – Nederlandse grens tijdens de Duitse bezetting. Polders werden in de oorlog in Nederland en België onder water gezet. Het betoverende en het verraderlijke water volgens de omstandigheden en het tijdstip worden uitgebeeld. Zij stelt tentoon in de Dagbladhandel MAXIM, Nieuwstraat 3 en in het gemeentehuis.

ROOS NUYTENS exposeert in de vitrine van Sanitair en chauffage Piet Bollé, Markstraat.

Zij is afkomstig uit Heestert, tegen Kortrijk waar zij geboeid was door de weidse natuur, grote landschappen en de kleine pittoreske landhuizen en - huisjes. Zij schildert dierenvogels, dansers, landschappen, kleine landelijke huisjes, bloemen (irissen, hortensia’s enz.), naakt naar model, stillevens, stadsgezichten, stranden, zeezichten geïnspireerd door haar omgeving, maar ook Nederland bracht inspiratie.

JOS PARIDAEN stelt tentoon in de etalage van Jan Willems Design, Nieuwstraat nr. 9 en in het gemeentehuis. Zijn monumentale compositie schetst een beeld van conflicten in de wereld, een teken van de menselijke dwaasheid en ijdelheid in oorlogstijd.

Zoals beroemde schilders de verwoesting en de meedogenloosheid die de oorlog met zich meebrengen hebben vereeuwigd in een kunstwerk, zo kan Jos Paridaen de gevoelens uitdrukken op doek die de wreedheden en de vernedering van de menselijke ziel door de bezetter weergeven in boeiende doeken. Troosteloos onheil inspireert kunstenaars tot intensieve creativiteit.

GOTHARD DE CONINCK stelt tentoon n.a.v. de erfgoed tiendaagse in het gemeentehuis. In het uitstalraam van RLM (Regionaal Landschap Meetjesland) - bevinden zich vijf werken, waarin – gezien de locatie – natuur en/of landschap uit de streek aan bod komen, maar waarin ook de herinnering aan WO I meespeelt:

In het gemeentehuis hangt een foto van dichter Willie Verhegghe (°1947) met op de achtergrond het gelaat van oorlogsdichter Wilfred Owen (°1893 + 04.11.1918). Gothard nam de foto tijdens Gedichten dag 2012 in Den Hoogen Pad te Adegem. (tekst van Gothard D.C.)

Volgens MARC VAN KERSCHAEVER is schilderen een fantastische, boeiende, leerzame en vooral creatieve zoektocht naar het verleggen van grenzen en het vinden van een eigen stijl.

Zijn werken in ‘Kunst in de Vitrine’ voldoen aan het thema ‘de Groote Oorlog.’ Het doek stelt “In Flanders Fields” voor.

De beeldrijke en ontroerende taal in de gedichten van MARIA SESSELLE op een foto - achtergrond van PETER DE CRAENE duiken op in talrijke etalages in het centrum.

In TRY OUT schittert de poëzie van Maria Sesselle en SOFIE STANDAERT.  

De poëzie van LUCIE PUTZEIJS kleurt de geest.

De achtergrond van de gedichten verwijst naar oorlogsbeelden.

FRANKY VERSPRILLE stelt zijn werken tentoon in de vitrines en in het gemeentehuis.

In het gemeentehuis hangt het werk "Trouw met mij" en refereert naar de jonge mensen met dromen en toekomstplannen toen de oorlog uitbrak. In de vitrine van Schoonheidssalon Finesse hangt het doek "'t Kostbaarste”. Het eigen lichaam was natuurlijk het belangrijkste in oorlogstijd. In Kantoor Argenta hangt de "Middernachtzon". Ondanks de oorlog bleef de natuur zijn gang gaan, enkel het landschap werd herschapen door de oorlog. In de vitrine van Apotheek Boelens hangt "In  Vlaamse Velden" een recent werk naar de gelijknamige tv-serie die het mooie en rustige Meetjesland voorstelt dat verstoord werd door een flitsende hemel door bombardementen.

POL VERHEYLEZONE exposeert bij Elektro Huis Ysebaert. Deze docent – kunstenaar heeft al heel wat verwezenlijkt tijdens zijn leven.

ALBERT EN LUC DE CONINCK stellen hun werken ten toon in de etalage van FOTOGRAAF Luc De Coninck, enkele prachtige doeken van Albert staan in de etalage van Reisbureau Maldo Reizen. Sprekende schilderijen en kunstzinnige foto’s die wijzen op een onverbreekbaar en bijzonder talent van vader en zoon.

In de etalage van tearoom ’t Hoekske exposeert PAULINE ROBERT de versie van ‘De Groote Kunst’.

ALEX MARTENS exposeert in het praatcafé De Troebadoer, de doeken van RIK BRACKE hangen boven de lambrisering rechts en links in de gelagzaal van De Gouden Leeuw.

Talrijke gevarieerde werken van ANITA VERBIEST sieren de vitrines bij Schoenen DUMON en een schilderij hangt in Bakkerij De Lille in de Noordstraat.

DORINE TAS exposeert bij Bakker DHONDT, in de Nieuwstraat. Haar werken  troosten en geven gelegenheid tot nadenken over alle positieve elementen van het leven.

De werken van Dorine TAS kunnen bewonderd worden ter gelegenheid van de WAK 2014 in haar atelier en tentoonstellingsruimte in de BEGIJNHOFLAAN 14 te Maldegem.

In het advocatenkantoor van Eveline Van Hoecke staan werkjes van de Lagere Graad van de KUMA ten toon.

JOHAN SESSELLE exposeert in de Standaard Boekhandel, Elektro Huis Ysebaert en in de tearoom Dolce Vita. Hij heeft zijn werk gedemonstreerd tijdens de kunstmarkt, op 27 april. DANIËL DE PREST exposeert in de uitstalramen van Juwelen Van Parrys, Aquarel en Naturelle evenals SAMYA HAMID (schilderkunst). CARINE DE SUTTER toont haar schilderijen in de vitrine van ‘t Hoeveke in de Nieuwstraat.

HENDRIK VAN DER JEUGHT stelt tentoon in de vitrine van bakkerij Vanhamel.

ANNE-MIE VAN COILLIE exposeert in de Dolce Vita, Markt Maldegem en in het gemeentehuis.

LOBKE DANNEELS stelt haar werk tentoon in DE VITRINE van de Baby - en Kinderkledijboetiek DOREMI Nieuwstraat 37 en in het Gemeentehuis Markt, Maldegem.

TRUI HOSTE neemt deel aan de Wak 2014 met kleine beeldjes, gehavend, verminkt en gevangen in prikkeldraad, volledig in teken van “De GROOTE OORLOG” in de etalage van parfumerie PENELOPE, Markstraat.

In de etalage van Optiek Nele Coens exposeert PETER DEZWAEF zijn visie op kunst.

MARTIN EVRARD en GUY NYS exposeren prachtige keramiek in de etalages van het kantoor van Randstad en in het Kapsalon Esmeralda.

De keramiek van ELS VANNUFFELEN staat te pronken tussen de juwelen in de etalage van Tempo D’Oro.

‘Kunst in de vitrine’ is een heel toegankelijke galerij en expositieruimte van ontelbare kunstenaars in het centrum van Maldegem. Voor thuisexposities kan je terecht bij Dorine Tas, Magda Van den Abeele, Trui De Cuyper, Darline Kempeneer en Danny Bauwens. Willy Van de Velde exposeert in de kerk van Adegem en in het gemeentehuis (zie WAK folder).

Link naar foto’s van de kunstwerken in de vitrines:

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/20140426?authuser=0&feat=directlink.

28-04-2014 om 09:55 geschreven door Marianne Posman 1

De sportmanifestatie

van de bovenbouw van de Basisschool DE ARK, MALDEGEM

was een harmonieuze en sportieve afsluiting

van het schooljaar 2015 - 2016.

Op zondag 26 juni 2016 konden alle ouders, broers en zussen, grootouders, familieleden en sympathisanten van de leerlingen en leerkrachten van de bovenbouw van De ARK  van 11 uur tot 18 uur 30 deelnemen en genieten van een sportmanifestatie als afsluiter van het schooljaar 2015 - 2016, een sportieve prelude van een zonnige, heerlijke zomervakantie … Het evenement was tevens een ‘Vaart wel’ aan het zesde leerjaar dat in september de stap zet naar  het middelbaar onderwijs.

De jogging van de leerkrachten, de leerlingen en hun familie  van de school naar Maldegem centrum en het park startte reeds heel vroeg  op zondagvoormiddag, de regen lieten zij niet aan hun hart komen.

Met  ’s middags een zalig bakje friet met worst en heerlijke sausen van de friettruck en een drankje aan de schoolbar konden allen eventjes bijkomen van de fysieke inspanningen. De ouders kennen elkaar intussen wel van andere schoolactiviteiten en voerden interessante gesprekken  terwijl de kinderen er vrolijk en blij op los speelden.

Op de speelplaats werden de sport voorstellingen  van het vierde, vijfde en zesde leerjaar met geestdrift onthaald en allen namen druk deel aan de talrijke volkspelen. Het optreden voor een publiek werd gekenmerkt door onbevangenheid en enthousiasme  eigen aan de  jeugd. Trots volgden de familie en de sympathisanten de acties van hun oogappels.

Als de leerkrachten, personeel en directie en leerlingen van De Ark met hun sportprestaties en -voorstellingen de mensen een aangename dag wilden bezorgen, is dit inderdaad gelukt.

Dank zij deze jonge, toekomstige volwassenen konden een hele groep uitbundige ouders, grootouders, familieleden en sympathisanten leren hoe de jeugd doeltreffend en eigentijds opgeleid wordt tot een goed werkend team, hoe zij kennis en behendigheid in de praktijk omzetten en tot leven brengen in publieke voorstellingen.

Een uitbundige en ontspannen groep jonge kinderen, brachten lenigheid en schoonheid in beeld dank zij het sportief, actief en creatief lerarenkorps van de BASISSCHOOL DE ARK, Maldegem. Deze jonge Maldegemnaartjes brachten hun voorstelling trots, vriendelijk, blij en zelfbewust naar voor, de ouders en grootouders namen er enthousiast aan deel. Nog een staaltje van organisatietalent van De ARK, Maldegem. Een grote stap naar sociale en sportieve vaardigheid en verdraagzaamheid.

Link naar de foto’s, zie:

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/6301929656654550049?authuser=0&feat=directlink

28-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

‘HET FEEST OP DE MARKT’ op 24 april 2016,

van het eerste, tweede en derde leerjaar  van de Vrije Basisschool DE ARK, Markt 15, MALDEGEM

was een denderende topper

.

‘HET FEEST OP DE MARKT’ op 24 april 2016, van het eerste, tweede en derde leerjaar  van de Vrije Basisschool DE ARK, Markt 15, MALDEGEM was een denderende topper dank zij de onvermoeibare inzet en onbeschrijflijke scheppingskracht van de leerkrachten,  de leerlingen, de medewerkers en de familie.

Ondanks de aprilse grillen, hagel- en regenbui, ondanks de Erfgoed dag en andere activiteiten in ’t centrum van Maldegem  was er een ONGEZIENE OPKOMST VOOR HET ‘FEEST OP DE MARKT’.

Vanaf 11 uur gingen de schoolpoorten wagenwijd open voor het talrijke publiek dat stralend kwam genieten van een heerlijk dagje uit:  honderden kinderen en hun familie stroomden de kleurrijke en vrolijk versierde sportzaal binnen. Het spreekt vanzelf dat het optreden van de jongste groep leerlingen van de lagere school VBS DE ARK, Maldegem langs alle kanten gesteund en bewonderd werd door de trotse en glimlachende familie, broertjes en zusjes, mama’s en papa’s, oma’s en opa’s en heel veel sympathisanten, een razend enthousiast en vrolijk  publiek dat de talenten kwam bewonderen van de kinderen en geestdriftig wilden mee feestvieren!

Mevrouw Directrice Christel Pauwels rijgde de optredens aan elkaar en de verrukkelijk en verterende voorstelling van de leerlingen werd glimlachend en uitbundig onthaald.

De LIVE-BAND ‘HAMSTER HUY’, bijna allen heel lieve en ijverige oud-leerlingen van de Maricolen zorgde de hele dag  voor een exotische, melancholische en moderne  muzikale achtergrond. Deze oud KSA leden:  Rino Mariman (zanger), Kris Claeys (zanger), Wim Van Deynse (lead guitar), Alexander Werrebroeck (bass guitar), Bernard Govaert (drummer), Tom Standaert (geluidstechnicus), Ignace Dehaene (toetsenist) en David Dumon (solo guitar) spelen al meer dan 15 jaar muziek met hun band 'Hamster Huey',  de ideale uitlaatklep en een manier om nauw contact te houden met goede vrienden.

Tussen de activiteiten door werd heerlijk geproefd van de FOOD-TRUCKS, frietjes, zalige tipzak gevulde kroketjes, zelfs dessertjes, wafeltjes en ijsjes, het was smullen de hele dag door.

De wijn en gin-bar voor het goede doel ‘MAKE A WISH’, vielen in de smaak, de drankbar voorzag allen van frisdrankjes aan een democratisch prijsje en de reuze-tombola “altijd-prijs” bezorgde allen een leuk extraatje om mee naar huis te nemen ...  

De volksspelen  in een andere sportzaal trokken tal van spelers, oud en jong, de kinderen waren allemaal zonnig en blij, de familie en vrienden deelden in de vreugde, kortom het was opnieuw een heel geslaagde activiteit van de VBS De ARK, Maldegem.

Ouders, familieleden, sympathisanten en de jongste groep van de lagere school en hun begeleiders vertrokken blijgezind rond 17 uur huiswaarts na een hele dag vrolijk feesten op de markt.

Het was een gezellig, leerrijk, kleurrijk en vreugdevol samenzijn van klein en groot dank zij een enthousiaste samenwerking.

HARTVERWARMEND EVENEMENT VAN de VBS DE ARK. (Marianne Posman)

Link naar de foto’s

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/6277522791237825009?authuser=0&feat=directlink

28-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

M’ Aquarellen @ bib Maldegem,

in de Bibliotheek Maldegem, Schouwburgplaats 3-5, 9990 Maldegem

Tijdens DE WAK 2016 wordt in de Maldegemse bib M’ Aquarellen voorgesteld, het werk van een groep Maldegemse aquarellisten, die maandelijks samenkomen in Oud Sint-Jozef om te schilderen.

In het Dienstencentrum Oud Sint-Jozef, op een hemelse, gerenoveerde zolderkamer en onder begeleiding van de deskundige LUDWINE PAUWELS hebben een groep kunstenaars aquarellen gemaakt.

Een groep aquarellisten komt een keer per maand samen in het Dienstencentrum Oud Sint-Jozef, op de atelierzolder, namelijk elke derde dinsdag. Allen zijn kunstenaars die een passie hebben voor aquarel. In de groep zijn er mensen die al van in het begin meedoen, er zijn ook absolute beginners.

Iedereen is welkom!

De onderwerpen die er geschilderd worden zijn wisselend, maar met voorkeur voor landschappen.

LUDWINE PAUWELS is al vele jaren een gepassioneerde aquarellist en schilder en heeft heel wat scholing achter de rug. Haar taak bestaat erin, het maken van de aquarel te demonstreren, waarna de cursisten aan de slag gaan.

In de bibliotheek kan je het werk van twee middagen bewonderen.

Het paneel in de bibliotheek is een mix van acht portretten van een Arabisch meisje, afgewisseld met zestien rustgevende horizonnen. De samenstelling van de werken verwijst naar de troosteloosheid en de smartelijke wanhoop die oorlog bij mens en wereld kan aanrichten en de lichte, troostgevende landschappen brengen rust. .

‘Een Arabisch meisje'

Het Arabisch meisje, met sjaal verwijst naar een actueel thema, mensen op de vlucht voor oorlog en armoede, moslims, moordende aanslagen en zinloze vernieling, verbijstering en immense pijn en angst voor de toekomst. Zoals Jens Franssen VRT verslaggever voor het Midden-Oosten het drama verwoordt: “Ik heb de hoop van de vluchtelingen langzaam zien wegsmelten.”

Je kan de wanhoop weerspiegeld zien in de ogen van het meisje, geschilderd door diverse kunstenaars die de angstige blik sprekend hebben weergegeven.

‘Land, lucht en water’.

Tussen de weergaven van het Arabische meisje, vloeien de zachte kleuren van de aquarellen, land, lucht, water, de basisbehoeften, de match met het werkelijke leven, verzacht door de in elkaar vloeiende zachte kleuren, rustgevend en hoopvol thema.

Kunst verzacht de pijn en het leed die nu eenmaal een groot deel van het leven uitmaken.

M’ Aquarellen @ bib Maldegem kunnen bezichtigd worden tijdens de openingsuren Bibliotheek Maldegem, Schouwburgplaats 3-5, 9990 Maldegem.

Vrij      25/04/14 van 14:00 tot 19:00,

Za       26/04/14 van 09:00 tot 12:30,

Ma      28/04/14 van 09:00 tot 12:00 en

                        van 15:30 tot 19:00,

Di        29/04/14  van 15:30 tot 19:00,

Woe    30/04/14  van  09:00 tot 12:00,

Vrij      02/05/14  van  14:00 tot 19:00,

Za       03/05/14  van  09:00 tot 12:30

Wie graag wil deelnemen aan de activiteiten in het Oud Sint-Jozef Dienstencentrum neemt best contact op met Mieke Timmerman, de centrumleidster.

Alle activiteiten in het dienstencentrum worden door de centrumleider geprogrammeerd. De wekelijkse activiteiten, zoals het BreiKaffee, de petanque, de fietsnamiddag enz. worden door vrijwilligers begeleid. Voor de yoga en de seniorengym doet het dienstencentrum een beroep op een professionele lesgever.

De meeste andere activiteiten, workshop aquarellen, workshop gemengde technieken, de pc-lessen enz. worden ingevuld door vrijwilligers die een grote kennis van de materie in kwestie hebben.

De M’ Aquarellen verwijzen naar de troosteloosheid en de smartelijke wanhoop die oorlog bij mens en wereld kan aanrichten en naar de troost die uitgaat van de natuur, lucht, licht en water.

28-04-2014 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1